Η δομή και λειτουργία της φυσιολογικής καρδιάς και των αγγείων
Η μεταφορά των θρεπτικών ουσιών στα κύτταρα των ιστών και η απομάκρυνση από αυτά των αχρήστων γίνεται από το κυκλοφορικό σύστημα, το οποίο αποτελείται από την καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία και το αίμα που κυκλοφορεί μέσα σ' αυτά. κάτω κοίλη φλέβα
Ένας ακούραστος μυς...
Μηνοειδείς βαλβίδες Κολποκοιλιακές βαλβίδες
Τριγλώχινα Μιτροειδής Πνευμονική Αορτική
Η φυσιολογία της κυκλοφορίας και του καρδιακού κύκλου Καρδιακός κύκλος: η μεταβολή των πιέσεων εντός των καρδιακών κοιλοτήτων συν τω χρόνω. Φάση της συστολής: συστολή κοιλιών Φάση της διαστολής: διαστολή κοιλιών
Η φυσιολογία της κυκλοφορίας και του καρδιακού κύκλου Κατα την έναρξη της συστολής: η πίεση των κοιλιών υπερβαίνει αυτή των κόλπων παθητική σύγκλιση των κολποκοιλιακών βαλβίδων. Τα μυοκαρδιακά κύτταρα συστέλλονται, η ενδοκοιλοτική πίεση αυξάνεται μέχρι αύξηση πέρα από την πίεση στην αορτή και στην πνευμονική αρτηρία. Στο σημείο αυτό, οι μηνοειδείς βαλβίδες ανοίγουν και οι κοιλίες εξωθούν το αίμα στο σύστοιχο μεγάλο αγγείο. Πτώση του ενδοκυττάριου ασβεστίου με αποτέλεσμα χάλαση των κοιλιών, πτώση της πίεσης στις κοιλίες σε επιπέδα χαμηλότερα από αυτά εντός των μεγάλων αγγείων και σύγκλιση μηνοειδών βαλβίδων.
Η φυσιολογία της κυκλοφορίας και του καρδιακού κύκλου Κατα την έναρξη της διαστολής: Όταν η πίεση στις κοιλίες πέσει σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτή των κόλπων, πραγματοποιείται η διάνοιξη των κολποκοιλακών βαλβίδων. Αυτό αποτελεί το έναυσμα για την πλήρωση των κοιλιών με αίμα από τους κόλπους, με τρόπο γρήγορο και παθητικό αρχικά. Ακολουθεί η ενεργητική φάση της πλήρωσης των κοιλιών που επιτελείται με τη σύσπαση των κόλπων και τη τελευταία φάση της διαστολής. Η ολοκληρωτική πλήρωση των κοιλιών επαφίεται στη συμμετοχή των κόλπων κατα τη φάση της διαστολής.
Αορτική ρίζα
Φυσιολογία στεφανιαίων αγγείων Η μικροαγγειακή κυκλοφορία των στεφανιαίων δυσχεραίνεται στη φάση της συστολής, καθώς τα αγγεία δέχονται την εξωτερική πίεση κατα τη σύσπαση του μυοκαρδίου. Γι αυτό το λόγο, η κυκλοφορία των στεφανιαίων συμβαίνει κυρίως κατα τη φάση της διαστολής του καρδιακού κύκλου. Η ταχυκαρδία επηρεάζει αρνητικά την αιμάτωση του μυοκαρδίου. Αυτο ομοστασία: σταθερή ροή αίματος στα στεφανιαία αγγεία για ένα μεγάλο εύρος πιέσεων.
Η καρδιά είναι όργανο κωνικού σχήματος, μία μυώδης αντλία, η οποία αποτελείται από ένα χαρακτηριστικό είδος μυός, τον καρδιακό μυ. Οι μυϊκές ίνες του μυοκαρδίου συνδέονται μεταξύ τους κατάλληλα, επιτρέποντας τη σύγχρονη σύσπασή τους. Μυοκάρδιο Επικάρδιο Ενδοκάρδιο Μυική ίνα μυοκαρδίου
την καρδιακή συχνότητα και συσταλτικότητα την καρδιακή συχνότητα και συσταλτικότητα Νεύρωση καρδιάς
Η λειτουργία της καρδιάς συντονίζεται από εσωτερικούς φυσικούς βηματοδότες και με τη συνεργασία των κυττάρων του μυοκαρδίου, τα οποία μπορούν και συσπώνται απουσία νευρικής ή ορμονικής διέγερσης (αυτορύθμιση). Οι φυσικοί βηματοδότες της καρδιάς είναι δύο και βρίσκονται ο ένας στο τοίχωμα του δεξιού κόλπου (φλεβόκομβος) και ο άλλος στο σημείο επαφής του μεσοκολπικού και του μεσοκοιλιακού διαφράγματος (κολποκοιλιακός κόμβος) Ηλεκτρο-ερεθισματαγωγό σύστημα καρδιάς
Φυσιολογία της συστολής Κάθε κύτταρο παράγει τη δική του ενέργεια σε μικροσκοπικά «εργοστάσια» που ονομάζονται μιτοχόνδρια, τα οποία καταναλώνουν οξυγόνο και «καίνε» λίπος και γλυκόζη. Περίπου το 25% ενός κυττάρου μυοκαρδίου μπορεί να αποτελείται από μιτοχόνδρια, ενώ το υπόλοιπο αποτελείται από ίνες που συστέλλονται και χαλαρώνουν. Τα κύτταρα του μυοκαρδίου χρειάζονται πολύ οξυγόνο; Ναι, λόγω των υψηλών ενεργειακών τους αναγκών. Απορροφούν οξυγόνο από το αίμα που βρίσκεται στις στεφανιαίες αρτηρίες. Τα περισσότερα κύτταρα απορροφούν μόνο 30% περίπου του οξυγόνου που βρίσκεται στο αίμα που τους παρέχεται. Αντίθετα τα κύτταρα του μυοκαρδίου είναι εξαιρετικά αποδοτικά και μπορούν να απορροφήσουν έως και το 90% του διαθέσιμου οξυγόνου.
Όταν το εκπολωτικό ερέθισμα φτάνει στο μυοκάρδιο, μεταδίδεται στα εξειδικευμένα Τ σωληνάρια εντός του σαρκειλήμματος. Η εκπόλωση που επάγεται έχει σαν αποτέλεσμα το άνοιγμα ειδικών ιοντικών διαύλων που επιτρέπουν την είσοδο του ασβεστίου στο κύτταρο. Το σαρκοπλασματικό δίκτυο βρίσκεται σε γειτνίαση με τα Τ σωληνάρια, με αποτέλεσμα το αρχικό ρεύμα ασβεστίου να επάγει στη συνέχεια την αθρόα απελευθέρωση ασβεστίου από το σαρκοπλασματικό δίκτυο προς το σαρκείλλημμα. Το ασβέστιο συνδέεται στα ινίδια της ακτίνης με αποτέλεσμα τη μεταβολή του συμπλέγματος τροπονίνηςτροπομυοσίνης. Τα σημεία πρόσδεσης της μυοσίνης είναι πλέον ελεύθερα να προσδεθούν στα αντίστοιχα σημεία του συμπλέγματος ακτίνης-μυοσίνης και έτσι επιτυγχάνεται η σύσπαση των κυττάρων.
Η καρδιά κτυπά περίπου 100.000 φορές τη μέρα και αντλεί 13.000 λίτρα αίμα.
Καρδιακή παροχή: Όγκος παλμού/ λεπτό (όγκος αίματος που εξωθείται στο λεπτό) x καρδιακή συχνότητα. Φυσιολογικές τιμές καρδιακής παροχής: 4-6 L/ min (μπορεί να αυξηθεί κατά 4-6 φορές κατα την έντονη άσκηση) Σε καταστάσεις αυξημένου έργου, οι ανάγκες για οξυγόνο αυξάνονται και αντίστοιχα αυξάνεται και η παροχή. Οι παράγοντες που καθορίζουν τον όγκο παλμού είναι το προφόρτιο, το μεταφόρτιο και η συσταλτικότητα. Προφόρτιο: ο όγκος αίματος στις κοιλίες στο τέλος της διαστολής και είναι ενδεικτικός της φλεβικής επιστροφής. Η χορήγηση υγρών αυξάνει το προφόρτιο Η χορήγηση διουρητικών μειώνει το προφόρτιο Νόμος Frank- Starling
Το μεταφόρτιο είναι η δύναμη ενάντια στην οποία οι κοιλές εξωθούν το αίμα. Οι παράγοντες που καθορίζουν το μεταφόρτιο είναι η αρτηριακή πίεση και οι διαστάσεις της αριστερής κοιλίας. Όσο αυξάνεται η αρτηριακή πίεση, η ποσότητα που εξωθείται από την αορτή μειώνεται. Νόμος LAPLACE: η τοιχωματική τάση, είναι ανάλογη του μεγέθους της κοιλίας και αντιστρόφως ανάλογη του πάχους των τοιχωμάτων της κοιλίας. Η υπερτροφία των τοιχωμάτων συμβαίνει ως αντιρρόπιση με σκοπό τη μείωση του αυξημένου μεταφόρτιου.
Συσπαστικότητα ή αλλιώς ινοτρόπος ιδιότητα του μυοκαρδίου είναι η δύναμη με την οποία συσπάται η κοιλία κάτω από σταθερές συνθήκες προφορτίου και μεταφορτίου. Η συσπαστικότητα καθορίζεται σε κυτταρικό επίπεδο από τον αριθμό των κατεχολαμινεργικών υποδοχέων και τα ενδοκυττάρια επίπεδα ασβεστίου και τον ενδοκυττάριο καταρράκτη -μηχανισμό «εντολών».