ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΝ.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΝ. Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς κ.κ. Ιουστίνε, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Χρυσόστομε, Σεβασμιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα, της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων κ.κ. Θεόκλητε, Άγιοι Καθηγούμενοι, Οσιότατοι Μοναχοί και Μοναχές των Ιερών Μονών των Αγίων Μετεώρων, και των υπολοίπων Ιερών Μονών, Ευλαβέστατοι Κληρικοί, Ευλαβέστατοι Διάκονοι, Εντιμότατοι Πολιτικοί και Τοπικοί Άρχοντες, Αγαπημένοι μου Καλαμπακιώτες, Διαβίτες, Τρικαλινοί, «Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περί πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;» 1. Τούτο το ερώτημα, διερωτηθήκατε, Σεβασμιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα κ.κ. Θεόκλητε, κατά τον ενθρονιστήριο σας λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Βησσαρίωνος Καλαμπάκας, την 25 ην Νοεμβρίου του παρελθόντος έτους. Και την απάντηση, την δώσατε ο ίδιος: «Την ολοκληρωτική μου αφιέρωση». Αυτή δίνω στον Χριστό σήμερα κι ο ίδιος, ενθυμούμενος τους λόγους της Α.Θ.Π. (Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος) του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, σε προσωπική του επιστολή: «Η ιερωσύνη είναι άνευ όρων αφιέρωσις εις τον Χριστόν. Ο κληρικός δεν ανήκει εις τον εαυτόν του αλλ εις την Εκκλησίαν». Δεν μπορώ να ψηλαφήσω, στο ελάχιστο, το μυστήριο της ιεροσύνης και δεν θα το τολμήσω. Εξάλλου, «οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν» 2. Εκείνο, όμως, που θέλω και μπορώ να ψηλαφίσω είναι το ξεδίπλωμα του άπιαστου χρόνου, καθώς οι στιγμές του κάθε καιρού, συναρμολόγησαν με πόνο και δάκρυα τη σημερινή πρωτόγνωρη, για το πρόσωπο μου, ημέρα. Κι έρχομαι στα «πύρινα βέλη της μνήμης» όπως θα λεγε ο Αλμπέρ Καμύ. Είχα την ευλογημένη ευκαιρία να γεννηθώ μέσα σε μία ιερατική οικογένεια. Ο 1 Ψαλμ. 115. 2 Στιχηρά Ιδιόμελα Αίνων εορτής των Χριστουγέννων. 1

παππούς μου π. Κωνσταντίνος Νούλας, με καταγωγή από την Διάβα Καλαμπάκας, τελείωσε τις σπουδές του στη Θεολογική και στη Φιλοσοφική και αφιερώθηκε στον Χριστό. Τα πρώτα μου βήματα αποτύπωσαν το βάδισμα του σώματος και της ψυχής μου, στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Τρικάλων, αφήνοντας μέσα μου το στοιχείο του «αλληλοκοιτάγματος». Ενός αλληλοκοιτάγματος, που δημιουργούσε, τότε, απλά, έναν συναισθηματισμό. Έναν, συναισθηματισμό ωρίμανσης βιωμάτων, που ο καιρός άρχισε να μετατρέπει σε πόθο εκείνον της ιεροσύνης. Παππού, σε ευχαριστώ για όλα τα πνευματικά ερεθίσματα που μου παραχώρησες, με ευγένεια καρδιάς, καλοσύνη, και πίστη. Ευγνωμονώ την γιαγιά μου, πρεσβυτέρα Φωτεινή, που υπήρξε μητέρα της μητέρας μου, άρα και δική μου μητέρα, αφού με ανέθρεψε, με μεγάλωσε και με οδήγησε στο Ιερό Βήμα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Τρικάλων, όπου από μικρός διακονούσα. Με την αγωνία και τις προσευχές της, ζούσε για να με δει κληρικό. Γιαγιά, σε ευχαριστώ που μου στάθηκες σε όλα. Ενθυμούμαι, τον παππού μου Ηρακλή Φίλιο, τον σοβαρό και σοφό άνδρα. Είμαι περήφανος που φέρω το όνομα του. Εύχομαι ο Θεός να τον αναπαύει και να γαληνεύει την ψυχή του. Ενθυμούμαι και την γιαγιά μου Βασιλεία Φίλιου, που αγωνιούσε για την πορεία μου. Δυστυχώς, πριν από λίγες μέρες, σε τούτο τον ναό, πέμψαμε δεήσεις προς τον Κύριο, ώστε να την αναπαύει. Δεν έχω τον χρόνο, που θα μου έδινε την άνεση να αναφερθώ στις ευεργεσίες των γονιών μου. Θα σημειώσω μόνο, πως με ανέθρεψαν, εμπνεόμενοι από τις αρχές του ορθόδοξου ανθρωπισμού. Τίμιοι, εργατικοί, νηφάλιοι, δίκαιοι, φιλάνθρωποι, ήσυχοι άνθρωποι. Με στήριξαν στις σπουδές μου, τόσο στη Φλώρινα, όσο και στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και μετέπειτα, σε όλα δίπλα μου, μέσα από διαφορετικούς δρόμους. Η μητέρα μου Βασιλική μέσα από προσευχές και τεράστια υπομονή. Ο πατέρας μου Αθανάσιος μέσα από την υπενθύμιση της ελπίδας προς τον Χριστό. Φένια. Είσαι η αδερφή μου, η φίλη μου. Μεγαλώσαμε μαζί, ονειρευόμαστε μαζί, πονέσαμε μαζί, αλλά και χαρήκαμε μαζί. Σ ευχαριστώ που μου στάθηκες και με συμβούλευες σε πολλά. Ευχαριστώ τα πεθερικά μου Αλέκο και Παρθένα, που έφεραν στη ζωή την Ελένη. Επίσης, τους ευχαριστώ, όπως και την κουνιάδα μου Έφη, για τη στήριξη και αγωνία τους προς το πρόσωπο μου. Ο Θεός να τους ευλογεί και να τους δίνει υγεία. Ελένη μου. Ωραία και γλυκιά μου Ελένη. «Θα είμαστε ο ένας για τον άλλον. Με υπομονή και πίστη στον Χριστό, θα τα καταφέρουμε». Αυτά μου είχες πει πριν από καιρό. Φιλώ το χέρι σου για όσα μου έχεις προσφέρει. Έχεις γαληνέψει τις τρικυμίες μου, έχεις βαδίσει μαζί μου στα δύσβατα μέρη των σκέψεων και 2

αγωνιών μου. Σε όλα μου στέκεσαι. Είσαι μέρος της σημερινής ημέρας, αφού είμαστε ένα. Σε θέλω σε όλα δίπλα μου. Έτσι, δεν θα φοβάμαι, δεν θα δειλιάζω. Σε ευχαριστώ που ανέχεσαι τις δυσκολίες και αδυναμίες μου. Ο Θεός να σου δίνει την ευλογία, να λάμπει το χαμόγελο της καρδιάς και του προσώπου σου. Ευχαριστώ τους συγγενείς μου που με χαρά μεγάλη ανέμεναν την ημέρα αυτή και σήμερα στέκονται δίπλα μου. Ευχαριστώ τον πρώην Νομάρχη Τρικάλων και συμπέθερο μας κ. Νικόλαο Βατάλη, έναν ξεχωριστό άνθρωπο, που με το πείσμα και τις συμβουλές του, με βοήθησε σε πάρα πολλά, ώστε να προχωρήσω και να λάβω το δεύτερο πτυχίο, αυτό της Θεολογικής. Ο Θεός να του δίνει υγεία αυτές τις δύσκολες ώρες. Ήρθε η στιγμή να αναπαύσω τη σκέψη μου σε έναν άγιο άνθρωπο που ιερουργεί, πλέον, μαζί εμ τους αγίους. Τον μακαριστό Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων, π. Γεώργιο Στέφα, στον οποίο αναπαυόμουν πνευματικά από μικρό παιδί. Με στήριξε, με αγάπησε. Συνεργαστήκαμε μαζί στις κατασκηνώσεις της Τρυγόνας για επτά χρόνια, τα δύο εκ των οποίων με εμπιστεύτηκε σαν ομαδάρχη. Ακόμη, όμως, κι όταν τον στενοχωρούσα, εκεί, πρώτος κατευθυνόταν προς εμένα. Με διάκριση και με αγάπη. Να έχουμε την ευχή του. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον μακαριστό Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων κυρό Σεραφείμ, που ως άνθρωπος του Θεού ποίμανε με ήθος ορθόδοξο την Μητρόπολη αυτή. Θαυμαστός ο ζήλος και η πίστη του. Ό,τι έχει η Καλαμπάκα σήμερα, σε εκκλησιαστικό επίπεδο, το οφείλει στον μακαριστό κυρό Σεραφείμ. Ο Θεός να τον αναπαύει. Καθώς οι σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη, ένα άλλο πρόσωπο έρχεται στο νου μου. Ο πρ. Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Αλέξιος. Τον Μητροπολίτη κ.κ. Αλέξιο τον αγαπώ. Ευεργετήθηκα πνευματικά από τον Γέροντα Μητροπολίτη μας. Με πήρε κοντά του για τρία χρόνια και στο πετραχήλι του αναπαύτηκα πολλές φορές. Η σοφία του πολλά μου δίδαξε. Τον ευχαριστώ γιατί μου έδωσε την δυνατότητα να παρουσιάζω εκπομπή στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών «ΑΓΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΟΣ» και να αναλάβω τα κατηχητικά των Ιερών Ναών αγίου Νικολάου Φήκης και αγίου Κοσμά Αιτωλού Τρικάλων. Σεβασμιώτατε κ.κ. Χρυσόστομε, σας παρακαλώ να μεταφέρετε τις ευχαριστίες μου προς το πρόσωπο του Γέροντος μας κ.κ. Αλεξίου και να ζητήσετε, εκ μέρους μου, την ευχή του. Ο Θεός να του δίνει υγιή έτη. Νιώθω ευλογία και χαρά για έναν ακόμη συνοδοιπόρο τον πνευματικό μου, π. Νικόλαο Χαντζιάρα. Π. Νικόλαε, όσο σας γνωρίζω και όσο αναπαύομαι στο πετραχήλι σας, τόσο νιώθω έντονη την επιθυμία να σας κοιτώ στα μάτια και να 3

βρίσκω ξεκούραση στους λόγους σας. Σας ευγνωμονώ γιατί κάθε μέρα υπάρχετε στη ζωή μου. Σας ευχαριστώ που μου δείχνετε την ομορφιά της πνευματικής ζωής, της συγχώρησης, της μετάνοιας. Χαίρομαι που οι σκέψεις μας στα θεολογικά ταυτίζονται. Με βοηθάτε πάρα πολύ. Σας ευγνωμονώ. Στρέφω τη σκέψη μου στους Αγίους Αρχιερείς, που κοσμούν τη σημερινή λατρευτική ημέρα, με την παρουσία τους. Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς π. Ιουστίνε, επιτρέψετε μου να σας αποκαλώ «πατέρα». Σας γνώρισα στη Φλώρινα το έτος 2004, όταν ήρθα να σπουδάσω. Δεν αποστρέψατε το βλέμμα σας. Δεν αφεθήκατε στο αίσθημα της παροδικότητας, αίσθημα που δημιουργούσε η παρουσία μου σε έναν τόπο, από τον οποίο θα έφευγα. Με αγκαλιάσατε. Είστε ο άνθρωπος που με γνωρίζει καλύτερα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Ενθυμούμαι το χαμόγελο σας. Π. Ιουστίνε, πόσες φορές με αγκαλιάζατε μετά την εξομολόγηση; Πόσες φορές υπήρξατε η παρουσία στις απουσίες μου; Πόσες φορές μαζί με τον Γιάννη και τον Ναθαναήλ, πηγαίναμε τις Κυριακές στα χωριά της Μακεδονίας μας για να λειτουργήσετε και να φέρετε τον Χριστό, εκεί όπου αρχίζει η Ελλάδα; Κάθε μέρα στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας. Ενθυμούμαι τον ευγενή και καλοσυνάτο, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ. Θεόκλητο και τους Πατέρες. Ενθυμούμαι τον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, μαζί με τον π. Δημοσθένη, τον π. Σάββα και τον π. Αριστομένη. Εκεί, για πρώτη φορά, σταθεροποίησα την εκφραστική του πόθου μου τη θέληση μου να γίνω κληρικός. Σας ευχαριστώ θερμά που βρίσκεστε, σήμερα, εδώ, καθώς και την συνοδεία σας. Κατόπιν, στρέφω το βλέμμα μου στον Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ.κ. Χρυσόστομο. Σεβασμιώτατε, σήμερα, με την παρουσία σας, μου δίνετε μεγάλη χαρά. Τιμάτε το πρόσωπο μου, τον αδελφό σας κ.κ. Θεόκλητο, μιας και οι δύο στέκεστε με ευλάβεια δίπλα στον θρόνο του Αγίου Βησσαρίωνος, με αγάπη και ομόνοια. Αλλά, τιμάτε και τον αδελφό σας π. Ιουστίνο, αφού μαζί σπουδάσατε, μαζί πορευτήκατε στη Θεσσαλονίκη. Σεβασμιώτατε, γνωρίζετε, πως μας συνδέει ένα πρόσωπο, στο οποίο καταφεύγουμε και οι δύο στα δύσκολα και το οποίο αγαπάμε η Αγία Μαρίνα. Σας εύχομαι περισσότερες χαρές παρά λύπες. Ευχαριστώ δε μαζί σας, και την συνοδεία σας. Και τώρα, στρέφομαι στον Επίσκοπο μου. Στην νέα μου πνευματική οικογένεια. Σ εσάς, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Σταγών και Μετεώρων κ.κ. Θεόκλητε. Υπήρχατε ξένος για μένα. Σαν τον ξένο, δηλαδή τον Χριστό, του δοξαστικού της Μ. Παρασκευής, σαρκώσατε μέσα μου ελπίδες και οι πόθοι μου βρήκαν διέξοδο. Όμως, αυτός ο ξένος, εσείς, έγινε ο δικός μου άνθρωπος. Έρχομαι, όμως, κι εγώ 4

σαν ξένος, από μία διπλανή πόλη και συναντώ εσάς. Το πρόσωπο σας με έλκυσε. Το πρόσωπο σας με ελκύει. Επιμένω στη λέξη πρόσωπο, έναν όρο με ύψιστη θεολογική σημασία για τα θεολογικά πράγματα. Ευχάριστος, δοξολογικός, ήσυχος, διακριτικός, ευγενής, με καλοσύνη που σε αιχμαλωτίζει. Αν, σήμερα, βρισκόταν ανάμεσα μας ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, θα σας εγκωμίαζε με τα ίδια λόγια που εγκωμίασε τον αδελφό του Μ. Βασίλειο: «Ζῆλος πίστεως ἀγάπη πρός τόν Θεόν ζωή διά πάντων ἐξητασμένη, βλέμμα τῷ τόνῳ τῆς ψυχῆς συντεινόμενον, σεμνότης ἀνεπιτήδευτος ἡσυχία λόγου ἐνεργεστέρα, φροντίς περί τῶν ἐλπιζομένων» 3. Με δεχτήκατε, με αγκαλιάσατε, με εμπιστευτήκατε όπως είμαι. Στέκομαι, σήμερα, εδώ, ενώπιον σας, χωρίς να υποκρίνομαι. Στέκομαι και αισθάνομαι ελεύθερος. Επιτρέψετε μου, να σημειώσω το τελευταίο, το οποίο και συσχετίζω με το πρόσωπο σας την ελευθερία. Αυτό, το οποίο είναι δεδομένο για την πατερική γραμματεία, εντούτοις, στις μέρες μας, στον εκκλησιαστικό χώρο, πολλές φορές, φαντάζει πολυτέλεια. Ποτέ δεν με εξαναγκάσατε για κάτι. Ακόμη και όταν με εμπιστευτήκατε σε επίπεδο συνεργασίας, ποτέ δεν εκβιάσατε την ελευθερία μου. Ελευθερία που ποτέ ο Θεός δεν εκβιάζει. Μία ελευθερία που κάνει τον Δανό φιλόσοφο Σαίρεν Κίρκεγκωρ και τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, να ομολογούν πως αποτελεί το τρομερότερο πράγμα που έχει παραχωρηθεί στον άνθρωπο. Σεβασμιώτατε, Πατέρα μας, κ.κ. Θεόκλητε, σας προσφέρω την αγάπη, την υπακοή μου. Στέκομαι στην υπακοή και σημειώνω πως ο Επίσκοπος βρίσκεται «εἰς τόπον καί τύπον Θεοῦ» 4, καταπώς σημειώνει ο άγιος Ιγνάτιος Θεοφόρος. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μην μνημονεύει τον Επίσκοπο του. Ο καιρός των αυτόκλητων σωτήρων, των αλάνθαστων υπερασπιστών της ορθοδοξίας και του ζηλωτισμού, έχει παρέλθει και είναι καιρός του ποιήσαι. Ναι, καιρός του ποιήσαι. Σας παρακαλώ, Σεβασμιώτατε, να με νουθετείτε. Συγχωρέσετε τα λάθη, τις παραλείψεις μου και βοηθήστε με να βελτιώνομαι. Θα κάνω λάθη. Η προαίρεση μου, όμως, είναι αγαθή. Προσεύχομαι στον Θεό να μην σας πληγώσω, να μην σας στεναχωρήσω και να μην φανώ αχάριστος. Θέλω να είστε Πατέρας μου και πριν τη χειροτονία και μετά τη χειροτονία και πάντοτε. Σεβασμιώτατε, έρχομαι για εσάς στην Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων. Σας δίνω την καρδιά μου. Δεν μπορώ να παραλείψω από τις σκέψεις μου, τον ευλαβέστατο και σεμνό αρχιδιάκονο της Ιεράς μας Μητροπόλεως π. Κωνσταντίνο. Εύχομαι ο Θεός να 3 Γρηγορίου Νύσσης, Εγκώμιον εις τον Άγιον Βασίλειον Αρχιεπίσκοπον Καισαρείας Καππαδοκίας τον αδελφόν αυτού. 4 Ιγνατίου Θεοφόρου, Μαγνησιεύσι VI, 1. 5

χαρίζει υγεία στην οικογένεια του και να τον αξιώσει, σύντομα, ώστε να λάβει τον δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης. Δεν θέλω και δεν μπορώ να παραλείψω τους οσιότατους μοναχούς και τις μοναχές των Ιερών Μονών των Αγίων Μετεώρων, αλλά και των υπολοίπων Ιερών Μονών. Χωρίς εσάς, η Καλαμπάκα είναι άδεια και η περιοχή βυθίζεται στη λησμονιά. Χωρίς τις ουράνιες προσευχές σας, απομυθοποιείται η συνέχεια του ουράνιου στερεώματος. Χωρίς την παρουσία σας, καταργείται μία ιστορία αιώνων, ιστορία πνευματικής ωραιότητας, καλλιτεχνημένης στα μονοπάτια που βαδίζει η αγιότητα. Σας ευχαριστώ για τις προσευχές και την παρουσία σας. Ιδιαιτέρως, ευχαριστώ τον Γέροντα π. Ισίδωρο, Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ, για την αγάπη και στήριξη του προς εμένα και τη σύζυγο μου. Ζητώ δε, την ευχή όλων σας. Ευχαριστώ τους ιερείς που με την παρουσία τους, σήμερα, λαμπρύνουν την ευχαριστιακή σύναξη. Ευχαριστώ τους ενορίτες του Ιερού Ναού αγίας Μαρίνας Τρικάλων, στην οποία διακόνησα ως ιεροψάλτης για οκτώ έτη, και βρίσκονται ανάμεσα μας. Ευχαριστώ τους ιεροψάλτες της αγίας Μαρίνας και φίλους, Δημήτρη Γεωργολόπουλο, Κυριάκο Ταμπούρα, Χρήστο Μπαταγιάννη, Δημήτριο Γκολοβράντζα, καθώς και τις κυρίες της ενορίας, οι οποίες πολλά συνεισφέρουν, σε δύσκολες εποχές. Ευχαριστώ τους ιερείς του Ιερού Ναού, π. Παναγιώτη Μπρέλλα, π. Παναγιώτη Οικονόμου και π. Νικόλαο Μανώλη, αφού μέσα από τη συνεργασία μας ωφελήθηκα και ευεργετήθηκα σε πολλά. Ευχαριστώ τον καρδιακό μου φίλο Ευάγγελο Λαγό που υπήρξε σε όλα δίπλα μου και θα συνεχίσουμε μαζί να βαδίζουμε στη ζωή. Ευχαριστώ τον άνθρωπο που με τις σκέψεις του, με βοήθησε και με στηρίζει σε πολλά, μέσα από τη γνωριμία και επικοινωνία μας τον Αρχιδιάκονο του Οικουμενικού Θρόνου π. Ιωάννη Χρυσαυγή, ο οποίος αφουγκραζόμενος την αγωνία και τους φόβους μου, μόλις, χθες, μου επεσήμανε: «Δεν θα υπάρχει πιο ιερή και πιο όμορφη στιγμή από το να κρατάς το Δισκοπότηρο και να δίνεις την Θεία Ευχαριστία στους πιστούς», υπενθυμίζοντας μου, παράλληλα, πως «δεν υπάρχει άνετη θέση πάνω στον Σταυρό». Ευχαριστώ τους καθηγητές μου στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών για όσα μου μεταλαμπάδευσαν κατά τα χρόνια των σπουδών μου. Ευχαριστώ τον πρόεδρο Αθανάσιο Δημητρίου και τα μέλη του Συλλόγου Ιεροψαλτών Ν. Τρικάλων «Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός», που σήμερα συμμετέχουν στη χαρά μου. Ευχαριστώ όλους του Καλαμπακιώτες και Διαβίτες, που ευλαβικά προσεύχονται σήμερα στην ευχαριστιακή σύναξη. Η Διάβα, τόπος καταγωγής μου, δεν αποτελεί μέρος της καρδιάς μου, αλλά είναι η καρδιά μου. Το δε εξωκλήσι της αγίας Παρασκευής Διάβας, υπήρχε ο προσωπικός χώρος, όπου κατέφευγα όταν δοκιμαζόμουν και κουραζόμουν από τις δοκιμασίες. 6

Ευχαριστώ τους καθηγητές μου στη Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., που με βοήθησαν να ψηλαφώ την αλήθεια των πραγμάτων. Τέλος, ευχαριστώ τα τοπικά, έντυπα και διαδικτυακά, Μ.Μ.Ε. που όλα αυτά τα χρόνια φιλοξενούν τους προβληματισμούς και τις σκέψεις μου. Ευχαριστώ, για τον ίδιο λόγο, την Πεμπτουσία, την Ορθόδοξη Αλήθεια, την Huffington Post, το Φως Φαναρίου. Ζητώ συγγνώμη για όσες φορές πλήγωσα, στεναχώρησα κάποιους ανθρώπους. «ὃς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος» 5. Τα θεανθρώπινα τούτα λόγια με αναστατώνουν. Καλούν τον εγωισμό μου σε παραίτηση και ξεβόλεμα από τη φιλαυτία. Άραγε, πώς είναι να είσαι διάκονος του Θεού, διάκονος των ανθρώπων; Φοβάμαι. Δειλιάζω. Προσεύχομαι στον Θεό, αυτός ο φόβος, ποτέ να μην εξαλειφτεί, αλλά να ωριμάσει. Γιατί, αν εξαλειφτεί, τότε θα επέλθει η εξοικείωση με τα θεία, κι αυτό με τρομάζει. Αισθάνομαι ανάξιος. Υπακούω σε όσα μου παρουσίασε ο Θεός και ακολουθώ το θέλημα Του. Αγαπώ, βέβαια, τον δρόμο αυτό. Δεν νιώθω έτοιμος. Ποτέ δεν θα νιώσω. Πάντοτε θα νιώθω ανάξιος να κρατώ στα χέρια μου το Σώμα και να πίνω το Αίμα του Χριστού. Όπως, εξάλλου, γράφει σε ποίημα του, ο όσιος Συμεών Ν. Θεολόγος: «αμάρτησα πραγματικά, είναι αλήθεια, πάνω από κάθε άνθρωπο. Κάθε αμαρτία να στο πω με μια κουβέντα και κάθε κακία, την έκανα. Κι όμως με κάλεσε, το είδα, και δεν άργησα καθόλου να υπακούσω» 6. Διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, του προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, του προφήτου Ηλιού, του αγίου μάρτυρος Ηρακλέους, της αγίας Μαρίνης, της αγίας Αικατερίνης, του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, του οσίου Μαξίμου Ομολογητού, του αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού, του οσίου Ισαάκ του Σύρου, του οσίου Συμεών Ν. Θεολόγου, των οσίων Μετεωριτών Πατέρων, του αγίου Βησσαρίωνος, του αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, του αγίου Ιουστίνου του μάρτυρος και φιλοσόφου, του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του αγίου Μάρτυρος Θεοκλήτου και πάντων των αγίων, προσέρχομαι σε πρωτόγνωρα μονοπάτια. Και καταλήγω. Κλείνω τις σκέψεις μου με ένα όμορφο ποίημα ενός μεγάλου φιλοσόφου, του Νίτσε: Θέλω πολύ να Σε γνωρίσω, Εσένα τον άγνωστο Θεό. Εσένα, ακριβώς, που διεισδύεις στα τρίσβαθα της ψυχής μου. Η ζωή μου μοιάζει με μια καταιγίδα που περιτριγυρίζει τον κόσμο. Ω, Εσύ ο απόλυτα ακατάληπτος, ασύλληπτος, ο συγγενής μου. Εσένα, επιθυμώ να γνωρίσω, Εσένα τον Ίδιο να υπηρετήσω». 5 Ματθ. 20, 26. 6 Συμεών Ν. Θεολόγου, Ύμνοι Θείων Ερώτων, Δεν στράφηκα πίσω. 7