7Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ Το Νέα τουδ2 Η εφημερίδα μας Περιεχόμενα Σχολικοί κανόνες σελ.2 Ο πλανήτης Γη σελ. 3 Η πόλη μας σελ. 4 Με τον ουρανό για σκέπη σελ.5 Τα αδέλφια μας σελ. 6 Μη πετάς το χαρτί σελ. 7-8 Ο παγωτατζής σελ. 9 Τεύχος 1 ο 2013-2014 Σας καλωσορίζουμε στο πρώτο τεύχος της εφημερίδας μας, που δημιουργήσαμε στα πλαίσια του μαθήματος της Πληροφορικής και σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση Τα έσοδα από την πώληση της εφημερίδας μας θα προσφερθούν στο χαμόγελο του παιδιού [ΠΛ Η Κ Τ Ρ Ο Λ Ο Γ Η Σ Τ Ε Τ Η Δ Ι Ε Υ Θ Υ Ν Σ Η Τ Η Σ Ε Τ Α Ι Ρ Ε Ι Α Σ ]
Όλοι οι μαθητές στο σχολείο πρέπει να τηρούν τους σχολικούς κανόνες όπως : Όλοι οι μαθητές πρέπει να έρχονται στην ώρα τους στο σχολείο. Δεν πρέπει να ενοχλούμε τους συμμαθητές μας στην τάξη, κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Πρέπει να διαβάζουμε τα μαθήματά μας. Δεν πετάμε σκουπίδια στην τάξη και στην αυλή του σχολείου μας. Δεν πρέπει να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, αλλά να είμαστε όλοι μια μεγάλη «οικογένεια». Δεν τρώμε στο μάθημα. Δεν λερώνουμε τους τοίχους της τάξης μας. Πίνουνε νερό, πηγαίνουμε τουαλέτα στα διαλείμματα. Σεβόμαστε και αγαπάμε τους συμμαθητές μας. Από τους μαθητές : Ειρήνη Μάντζιου, Φίλιππος Κόικας, Θένια Καφήρη, Αναστασία Προβατά & Ζέττα Παραβάντη
Έχουν κι άλλοι πλανήτες δορυφόρους; Οι δορυφόροι είναι ουράνια σώματα που περιστρέφονται γύρω από τους πλανήτες, όπως η Σελήνη γύρω από τη Γη. Η δύναμη της βαρύτητας συγκρατεί τον δορυφόρο στην τροχιά του πλανήτη. Εκτός από τον Ερμή και την Αφροδίτη, όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν δορυφόρους. Ο Κρόνος έχει τουλάχιστον 22! Γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι στο φεγγάρι; Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το φεγγάρι, μπορούμε με λίγη φαντασία να διακρίνουμε πάνω του τη φιγούρα ενός ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κρατήρες μετεωριτών. Πάνω στο φεγγάρι προσκρούουν πολλά θραύσματα βράχων από το Διάστημα, γιατί δεν έχει ατμόσφαιρα να το προστατεύει. Η έλλειψη ατμόσφαιρας είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει ζωή στο φεγγάρι, ούτε άνθρωποι ούτε ψάρια ή λειχήνες. Πότε πάτησε ο πρώτος άνθρωπος στο φεγγάρι; Πρώτος ο Αμερικανός Νιλ Αρμοστρόνγκ πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι,στις 20 Ιουλίου του 1969. Ωστόσο, το 1972, το πρόγραμμα Απόλλων διακόπηκε λόγω του τεράστιου κόσμου του. Σε ποιον ανήκει το φεγγάρι; Μια διεθνής σύμβαση που τέθηκε σε ισχύ το 1984 απαγορεύει σε κράτη ή σε πρόσωπα να διεκδικήσουν δικαιώματα ιδιοκτησία στο φεγγάρι. Επόμενος, το φεγγάρι δεν ανήκει σε κανέναν. Πηγή: Βιβλίο «Γνώσεις για παιδιά, με ερωτήσεις και απαντήσεις» Από τους μαθητές του Δ 2 : Δημήτρης Μ., Άννα Π., Μάρκος Κ, Κων/νος Μπ.. & Εύη Οικ.
Η πόλη μας είναι η Λούτσα! Η περιοχή αυτή, βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο του Δήμου Αρτέμιδος - Σπάτων, αλλιώς ονομάζεται Άρτεμις. Βρίσκεται στο νότιο μέρος του νομού Αττικής. Κατοικήθηκε από το 2.000 π. Χ. δηλαδή κατά την διάρκεια της πρωτοελλαδικής περιόδου. Έχει πολλές παραλίες, δέντρα, καφετέριες και έναν πεζόδρομο. Υπάρχουν πολλά δημοτικά, γυμνάσια και ένα λύκειο. Υπάρχουν και ιστιοπλοϊκοί όμιλοι, ωραία σπίτια, εκκλησίες και πολλές πλατείες. Στη Βραυρώνα υπάρχει ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, ο ναός της Αρτέμιδος απ όπου πήρε το όνομα της, η πόλη μας. Η περιοχή έως τα τέλη του 70 αποτελεί χωριό ανατολικά των Αθηνών με αγροτικό και κτηνοτροφικό χαρακτήρα. Κατά τις δεκαετίες του 80 και του 90 καθίσταται δημοφιλής λόγω της εγγύτητάς της με την πρωτεύουσα ως παραθαλάσσιος προορισμός κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Με την οικιστική επέκταση της πρωτεύουσας επιλέγονται εκτάσεις της Λούτσας από ανθρώπους μέσων χαμηλών εισοδημάτων για την οικοδόμηση εξοχικών κατοικιών. Στα τέλη του 90 η περιοχή γνωρίζει παράλληλη ανάπτυξη των υποδομών. οικιστική ανάπτυξη, χωρίς όμως να συνδέεται από μια Το 2004 μετά την δημιουργία του νέου αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» η Αρτέμιδα επηρεάζεται άμεσα από την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Πηγή : Βικιπαίδεια Μαθητές : Έφη Τσ., Έλλη Κ., Αλέξανδρος Ο. & Παναγιώτης Κ.
Πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια, η ζωή συνέχιζε την πορεία της κάτω από την μεγάλη σκεπή του ουρανού. Βρισκόμαστε στη σαβάνα της ανατολικής Αφρικής και βλέπουμε εκτεταμένες πεδιάδες ποώδη βλάστηση και χαμηλούς θάμνους. Τα δάση λιγοστεύουν σιγά σιγά αφού για εκατομμύρια χρόνια το κλίμα γίνεται πιο ξηρό. Σ αυτό το περιβάλλον ζούσαν η Αυστραλοπίθηκοι, δηλαδή οι «πίθηκοι των νότιων περιοχών». Αλλά ας μη γελιόμαστε: οι Αυστραλοπίθηκοι ήταν ανθρώπινες. Βέβαια, έμοιαζαν πολύ με τους πιθήκους: τα μακριά χέρια χρησίμευαν για να πιάνονται από τα κλαδιά και ίσως για να τρέχουν... στα τέσσερα! Ωστόσο, το μέτωπο του Αυστραλοπιθήκου ήταν πιο ευρύ από του πιθήκου και τα οστά του φρυδιού λιγότερο προτεταμένα. Για τον Αυστραλοπίθηκο, η σπηλιά θα πρέπει να ήταν μια τέλεια. Δυστυχώς συχνά την καταλάμβαναν άλλοι, επικίνδυνοι κάτοικοι, όπως η λεοπάρδαλη. Οι ανθρώπινες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτούς τους εχθρούς, αφού ήταν λίγο παραπάνω από ένα μέτρο ψηλοί και ζύγιζαν μόνο είκοσι πέντε κιλά! Έτσι, λοιπόν, προτιμούσαν να διαμένουν...κάτω απ τον ουρανό, στη σαβάνα. Η δίαιτά τους αποτελούνταν από βολβούς και φρούτα, πέρα από τα υπολείμματα των ζώων που είχαν σκοτωθεί από μεγαλύτερα σαρκοφάγα. Οι Αυστραλοπίθηκοι συγκροτούνταν σε ομάδες : η συλλογικότητά τους πρόσφερε καλύτερη άμυνα για τα μωρά τους. ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο : «Μια φορά και έναν καιρό.. ο άνθρωπος. (Η Γη γεννιέται Οι πρόγονοι του ανθρώπου)» Από τους μαθητές/μαθήτριες : Δημήτρης Μπ., Άννα Π., Κων/νος Μπ., Μάρκος Κ. & Εύη Οικ.
Με τα μεγάλα μας αδέλφια περνάμε σε γενικές γραμμές ωραία. Κάποιες φορές μας προσέχουν, μας βοηθούν στα μαθήματα μας και μας συμβουλεύουν στις δύσκολες στιγμές μας. Όμως άλλες φορές είναι πολύ εκνευριστικοί. Μας λένε τι να κάνουμε, μας διακόπτουν όταν μιλάμε με τους γονείς μας. Όταν είμαστε σε επίσκεψη ή πάρτι μας κάνουν να φαινόμαστε γελοίοι, γιατί «μαρτυρούν» κάποιες προσωπικές μας στιγμές. Άλλοτε παίρνουν περισσότερα δώρα στα μεγαλύτερα αδέλφια με τη δικαιολογία ότι ξεκινούν το γυμνάσιο.με τα μικρά μας αδέλφια περνάμε καλύτερα γιατί τα προσέχουμε, τα βοηθάμε στα μαθήματά τους και τα συμβουλεύουμε. Βέβαια υπάρχουν στιγμές που γίνονται εκνευριστικά. Δε μας σέβονται, τσακωνόμαστε όταν αρνούμαστε να παίξουμε μαζί τους. Τη συνέχεια την ξέρετε: «τρέχουν και παραπονιούνται στους μεγάλους και εμείς μπαίνουμε.. τιμωρία»!!! Πως θα ήταν όμως η ζωή μας χωρίς αδέλφια; Όταν δεν έχουμε αδέλφια μας λείπουν πολύ. Όμως γι αυτό είναι οι φίλοι και οι φίλες μας! Το ρόλο αυτό τον έχουν οι δικοί μας άνθρωποι, οι οποίοι μας προσέχουν και δεν μας χαλούν χατίρι(. Βέβαια όχι πάντα!) Από τους : Ειρήνη Μ., Ζέττα Π., Αναστασία Π. & Θένια Κ.
(Ρίξε μια ματιά στα οικολογικά πειράματα, στο τέλος του βιβλίου). Μπορείς να ανακυκλώσεις κάθε είδους χαρτί: από κουτιά, σημειωματάρια και χαρτοσακούλες μέχρι εφημερίδες κ. λ..π Χρειάζονται πολλά χρόνια για να μεγαλώσει ένα δέντρο αρκετά, ώστε να γίνει χαρτί. Και χρειάζονται πολλά δάση για να φτιάχνει το χαρτί που χρησιμοποιούμε κι ύστερα το πετάμε. Τι καλά που θα ήταν αν το παλιό χαρτί ξαναφτιάχναμε καινούριο. Τότε θα είχαμε πιο πολλά δέντρα και ο κόσμος μας θα ήταν πιο πράσινος. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε. Υπάρχει τρόπος. Μπορούμε να ανακυκλώσουμε το χαρτί μας. Μα γίνεται αυτό; Θα μου πεις. Βάζεις στοίχημα; ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ: Στην Αμερική χρησιμοποιούσαν 50 εκατομμύρια τόνους χαρτί το χρόνο, δηλαδή περίπου 230 κιλά το άτομο. Τι θα πει αυτό για να καταλάβεις καλύτερα, το χαρτί που χρησιμοποιούν τέσσερις άνθρωποι μέσα σ ένα χρόνο, ζυγίζει όσο και ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Για να φτιάχνει αυτό το χαρτί, χρησιμοποιούμε παραπάνω από ένα δισεκατομμύρια δέντρα! Αν όλοι στην Αμερική ανακύκλωναν τις Κυριακάτικες εφημερίδες τους(μαζί με τις σελίδες!), τότε θα γλίτωναν 500.000 δέντρα την εβδομάδα. Πώς ανακυκλώνεται το χαρτί; Το κομματιάζουν και το λιώνουν, ώσπου να γίνει πολτός. Ύστερα, απ αυτό τον πολτό ξαναφτιάχνουν χαρτί. Είναι τόσο απλό, που μπορείς να το κάνεις και μόνος σου! Για να αρχίσεις να ανακυκλώνουν στο σπίτι σου, πρώτα βρες ένα όπου να μπορείς να στοιβάζεις εφημερίδες και να φιλάς τα άλλα χαρτιά μέσα σε ένα κουτί. Όποτε αδειάζεις ένα κουτί ή ετοιμάζεσαι να πετάξεις ένα κομμάτι χαρτί, να θυμάσαι πως είναι καλύτερα να το φυλάξεις παρά να το πετάξεις στα σκουπίδια. Αν παίρνατε τακτικά εφημερίδα στο σπίτι σας φρόντιζε να τη φυλάς και αυτή στο σωρό μαζί με τις άλλες. Mη βάζεις μέσα στο κουτί σου από εκείνο το γυαλιστερό χαρτί που έχει πάνω κολλημένο πλαστικό, γιατί δεν μπορεί να ανακυκλωθεί. Ρώτησε έναν μεγάλο να σου πει που βρίσκεται το πιο κοντινό σου κέντρο ανακύκλωσης ίσως, μάλιστα να παίρνουν οι ειδική υπάλληλοι από τη γειτονιά σου και να μαζεύουν το χαρτί. Αυτό θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα! Κάθε μια δυο εβδομάδες, δένε τις εφημερίδες σε μικρά δέματα και πήγαινε τις (μαζί με το υπόλοιπο χαρτί) στο κέντρο ανακύκλωσης ή άφηνέ τις έξω από το σπίτι σου, για να τις μαζέψουν.
Ακόμα ένα μυστικό : μη χρησιμοποιείς μονάχα τη μια όψη χαρτιού. Όταν γράφεις πρόχειρα, γύριζε το κι από την άλλη. Είναι κι αυτό ανακύκλωση! ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο «50 απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν τα παιδιά για να σώσουν τη γη» Από τους: Θάνο Τσ., Παναγιώτης Σ., Στέλιος Στ., Φίλιππος Κ., Αλέξανδρος Τ.
Τo παραδοσιακό ξυλάκι με γεύση βανίλιας ή το παγωτό χωνάκι, είναι στην ανάμνηση όλων των ανθρώπων που στην παιδική ηλικία τα γεύτηκα και τα απόλαυσαν με ανεμελιά. O παγωτατζής με το άσπρο καπελάκι και την άσπρη ποδιά του ήταν γραφικός, ευχάριστος, και ο πιο αγαπημένος πλανόδιο μικροπωλητής για τα παιδιά. Με το τρίτροχο ποδήλατο ή το μηχανοκίνητο καροτσάκι έκανε την εμφάνισή του στα συνηθισμένα στέκια και διαλαλούσε το παγωτό του, στα δημοτικά σχολεία, στις εκκλησίες τις Κυριακές και τις γιορτές, στους γάμους και στα πανηγύρια, στις πλατείες, στα παζάρια, στις εκδρομές,στους ποδοσφαιρικούς αγώνες και όπου αλλού σύχναζε πολύς κόσμος. Την πρώτη εμφάνιση του την έκανε την Άνοιξη, τις μέρες του Πάσχα και σταματούσε τον Φθινόπωρο με την εμφάνιση των καστανάδων, αν και οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ίδιοι, διότι έκαναν παράλληλα και δεύτερο εποχιακό επάγγελμα. Σήμερα το τυποποιημένο παγωτό έχει κυριαρχήσει στην αγορά, ο πλανόδιος πωλητής δεν γυρίζει στις γειτονιές και το παραδοσιακό Πολιτικό καϊμάκι ανήκει μάλλον στο παρελθόν. Πηγή :Από τον ιστότοπο Λόλα, να ένα άλλο. Οι μαθητές της Δ τάξης : Έφη Τσ.,Έλλη Κ., Αλέξανδρος Ος., Παναγιώτης Κ.