Αποφάσισα να προκηρύξω ένα έτος της Πίστεως το οποίο θα αρχίσει στις 11 Οκτωβρίου 2012, πεντηκοστή επέτειο από την έναρξη της Β Συνόδου του Βατικανού και θα λήξει με την Πανήγυρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στις 24 Νοεμβρίου 2013 (Η Θύρα της Πίστεως, Βενέδικτος 16 ος, Αριθμός 4) Η Θύρα της Πίστεως Περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής Ο Ιησούς περπατά στους δρόμους μας, έρχεται στα σπίτια μας για να μας προσφέρει την πίστη Όπως θα δούμε στα ευαγγέλια αυτής της περιόδου, περπατώντας στους δρόμους μας, ο Ιησούς συχνά στριμώχνεται από το πλήθος που τον ακολουθεί κι από την άλλη συναντά μιαν εμπειρία πίστης, ένα άτομο που πιστεύει κι έχει πίστη. Αυτό το διασκορπισμένο πλήθος με πίστη ασταθή αντιπροσωπεύει τον κόσμο. Εγώ πού βρίσκομαι; Ανήκω σ αυτό το πλήθος με πίστη ασταθή; Ή με την πίστη μου θέλω να συναντήσω τον Ιησού; Πού βρίσκεται η Θύρα της δικής μου πίστης; «Η Εκκλησία στο σύνολό της, και οι ποιμένες στους κόλπους της, πρέπει, όπως ο Χριστός, να πάρουν το δρόμο για να οδηγήσουν τους ανθρώπους έξω από την έρημο, προς το χώρο της ζωής, προς τη φιλία με τον Υιό του Θεού, προς το χορηγό της ζωής, της ζωής στην πληρότητά της» («(Η Θύρα της Πίστεως», Βενέδικτος 16 ος, Αριθμός 2) «Ο Ιησούς μας στέλνει, προς όλες τις κατευθύνσεις του κόσμου για ν αναγγείλουμε το Ευαγγέλιο του σε όλους τους λαούς της γης» (βλέπε Ματθ. 28, 19) (Η Θύρα της Πίστεως, Βενέδικτος 16 ος, Αριθμός 7)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΝΑ (Ιωάννη 2, 1 11) Η πίστη που μας φέρνει τον ένα κοντά στον άλλο Ο Ιησούς και η Παναγία γίνονται μέλη της οικογένειας Η Μαρωνιτική Εκκλησία αρχίζει τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή με την Κυριακή του Γάμου της Κανά, μέσα στη γαμήλια χαρά. Με το φαγητό και το ποτό, η Εκκλησία μας ξεκινά την περίοδο της νηστείας. Είναι η γιορτή της ανθρωπότητας, είναι η χαρά της ζωής, ενόσω ο Ιησούς βρίσκεται μαζί μας, ανάμεσά μας, δε νηστεύουμε, είμαστε μέσα στη χαρά, τελούμε ένα γάμο. Μετά την Ανάληψη του στους ουρανούς, μακριά από μας, είναι αόρατος και, περιμένοντας τώρα τον δεύτερο ερχομό του, προετοιμάζουμε την ψυχή και το σώμα μας με τη νηστεία, την προσευχή και τα καλά έργα, για να τον δεχθούμε όταν έρθει για δεύτερη φορά. Κυρίως όμως, το κείμενο αυτό σημαδεύει τη ζωή του Ιησού, από το ξεκίνημα της αποστολής του, μέχρι το Σταυρό και την Ανάσταση. Αυτό το κείμενο σημαδεύει την ίδια πορεία που θ ακολουθήσουμε κι εμείς, στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, το Σταυρό και την Ανάσταση. Μερικές σκέψεις για συλλογισμό εμβάθυνση Στους γάμους: ήταν καλεσμένος ο Ιησούς, η Παναγία καθώς και οι μαθητές.
Η Εκκλησία ολόκληρη ήταν στους γάμους: η κεφαλή (ο Ιησούς), η Παναγία, (μητέρα του και μητέρα της Εκκλησίας), και οι μαθητές (που αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την Εκκλησία). Αν δεν ήταν παρόντες, αν η οικογένεια του γάμου δεν τους γνώριζε και δεν τους είχε προσκαλέσει, το αποτέλεσμα θα ήταν θλιβερό, όμως ήταν εκεί. Κι αφού ήταν εκεί, χωρίς να τους ρωτήσει, (δεν ήξεραν από πού προερχόταν εκείνο το κρασί, οι υπηρέτες όμως που είχαν γεμίσει τις στάμνες με νερό το γνώριζαν), αυτόματα μεταμορφώνει τη ζωή μου προς το καλύτερο. Στη ζωή μας κάθε μέρα, αυτοί οι τρεις πρέπει να είναι πάντα οι πρώτοι καλεσμένοι, επειδή είναι οι πιο σημαντικοί απ όλους τους άλλους. Μπορούν να με προστατεύουν (Παναγία), να δώσουν στη ζωή μου μια νέα, υπέροχη γεύση (Ιησούς), για να πιστεύω και να δοξάζω (Εκκλησία). Μήπως βρίσκονται εκεί; Μέσα στη ζωή μου; Πάντα καλεσμένοι; Ή μήπως τους έχει διώξει, τους έχω ξεχάσει; Και στους γάμους μου, υπάρχει ο κόσμος, υπάρχει ο οικοδεσπότης. Αλλά! Ο Ιησούς, η Παναγία, η Εκκλησία, βρίσκονται εκεί; Τον προσκαλώ και με προσκαλεί (να μπει στη ζωή μου κι εγώ στη ζωή του) Η Παναγία, τι καλή μητέρα, πάντα παρούσα για να υπηρετεί, και να βοηθάει. Για να συνεχίζει η χαρά μας, προσεύχεται για μας, τους αμαρτωλούς. Έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Ιησού (δεν έχουν κρασί, του λέει, κάνε αυτό που πρέπει, σώσε τη χαρά). Ξέρει ότι η μεγάλη αγάπη και ο σεβασμός του Ιησού απέναντι της, της επιτρέπουν να του ζητήσει οτιδήποτε, ανεπιφύλακτα, με τη βεβαιότητα ότι δε θα της αρνηθεί κανένα αίτημα. (Κανένα). Ζήτησε από τον Ιησού, με μία μόνο φράση: «Δεν έχουν κρασί». Δε χρειάστηκε να επαναλάβει, ούτε να ικετεύσει. Στους υπηρέτες όμως (σ εμάς), λέει: «Κάντε ότι σας πει»: ν ακούμε το λόγο του και να κάνουμε το θέλημά του. Τότε το κενό μέσα στη ζωή μας, τα τραύματα και το παλιό κρασί, οι θλίψεις και η απελπισία ο θάνατος όλα αυτά, αν ακούμε το λόγο του Ιησού, θα μεταμορφωθούν σε ζωή, ελπίδα και χαρά. Είναι η ίδια πορεία που θα βιώσουμε κι εμείς, στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, το Σταυρό και την Ανάσταση.
Συχνά, στα κείμενα του Ευαγγελίου που θ ακολουθήσουν, θα δούμε τον Ιησού, γνωστό σε όλους, καλεσμένο απ όλους, να είναι ο ηγέτης και ο υπεύθυνος για το τραπέζι, για τις επισκέψεις με τα βλέμματα όλων στραμμένα επάνω του. Σήμερα όμως δεν ήταν ο ίδιος υπεύθυνος για το τραπέζι, αλλά κάποιος άλλος που γεύτηκε πρώτος το κρασί του Ιησού κι έδωσε τη συγκατάθεση και τα θετικά του σχόλια. Με το κρασί του Ιησού η χαρά θα συνεχιστεί, και όλος ο κόσμος θα παραμείνει έκπληκτος και ικανοποιημένος. 1 Η Παναγία και οι μαθητές ήταν εκεί: το ίδιο και στο Σταυρό : «Ο Ιησούς, όταν είδε τη μητέρα του και το μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται πλάι της» (Ιωάννη 19 : 26) 2 Ο Ιησούς αποκαλεί την Παναγία «Γυναίκα» «Γυναίκα» Τι σημαίνει αυτό για σας και για μένα; Στο Σταυρό ο Ιησούς λέει στη μητέρα του: «Γυναίκα, αυτός τώρα είναι ο γιος σου». 27 Ύστερα λέει στο μαθητή: «Αυτή τώρα είναι η μητέρα σου». Πρέπει να ξέρουμε ότι ο όρος Γυναίκα δόθηκε στην Εύα, τη μητέρα της ανθρωπότητας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, στην Κανά και στο Σταυρό ο Ιησούς αναγγέλλει την Παναγία σαν τη νέα Εύα, τη μητέρα όλων των πιστών. Η πρώτη Εύα, οδήγησε, με την ανυπακοή της, την ανθρωπότητα στο θάνατο. Και η νέα Εύα, με την υπακοή της μέχρι τον πόνο του σταυρού μαζί με τον Υιό της, έφερε τη ζωή στον κόσμο. 3 «Δεν ήρθε ακόμα η ώρα μου»: Πριν το Σταυρό. «Πριν από τη γιορτή του Πάσχα, ξέροντας ο Ιησούς πως ήρθε η καθορισμένη γι' αυτόν ώρα να φύγει από τούτο τον κόσμο» (Ιωάννη 13, 1) 4 Τι είναι το κρασί του Ιησού; Και ποια χαρά θα συνεχιστεί και γιατί ο κόσμος που θα είναι έκπληκτος και ικανοποιημένος; Το κρασί του Ιησού είναι το τίμιο του αίμα πάνω στο Σταυρό (το νερό που έγινε κρασί: «Ένας από τους στρατιώτες τού τρύπησε την πλευρά με τη λόγχη, κι αμέσως βγήκε από την πληγή αίμα και νερό.» (Ιωάννης 19, 34) Η χαρά που θα συνεχιστεί: είναι ο Ιησούς που με το θάνατο του λύτρωσε τον κόσμο κι έσωσε τη χαρά μας. Και η έκπληξη του κόσμου: είναι η ανακάλυψη της μεγάλης Αγάπης του Θεού. Στο τέλος και παρά την απιστία των ανθρώπων, ο Ιησούς δε θέλησε
να διακόψει και να βάλει ένα τέλος στη χαρά αλλά έδωσε το καλό κρασί, έδωσε τον αγαπημένο του Υιό. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η ανάσταση. Ο Ιησούς, με το θάνατο και την ανάσταση του «σκότωσε το θάνατο» (όπως έλεγε ο Άγιος Εφραίμ). Μέχρι σήμερα ο Ιησούς μας εκπλήττει με την αγάπη του. Δεν έχασε την ελπίδα, μας περιμένει. Κάθε μέρα μας ζητά να γευόμαστε το κρασί του και να ζούμε μέσα στη χαρά του. Αγία Μαρία, μητέρα του Θεού, να προσεύχεσαι για μας, τους αμαρτωλούς