ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ/ παραλλαγές και αντιθέσεις- θέσεις για το σήμερα και το αύριο [κείμενα]

ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ/ παραλλαγές και αντιθέσεις- θέσεις για το σήμερα και το αύριο [κείμενα] 1

Τα χρόνια που [ζούμε] είναι χρόνια υλικής εξαθλίωσης, χρόνια σφαγείου. [Πλέον δεν έχουμε] περιθώρια ούτε καν να αναρωτηθούμε για τη δυνατότητα μεταρρύθμισης, προς όφελος των εργαζομένων, όπως πριν κάποιες δεκαετίες, του καπιταλιστικού συστήματος. (Πηγή:http://diesbruma.blogspot.gr/2013/07/blog-post_26.html) Καλημέρα σφαγείο με τα κόκκινα μάτια σου αστράφτουν (...) Πώς στο στόμα σου ανθίζουν μαχαίρια (...) Στην καρδιά σου πώς βόσκουν αμέτρητα πρόβατα που τα δόντια σου έχουνε για άστρα (Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Σφαγείο από τη συλλογή Ραμμένο Στόμα- 1990) «Συμβαίνει συχνά να τελειώσει κάποιος εργαζόμενος την απογευματινή του βάρδια στις 11 το βράδυ και στις 7 το πρωί να πρέπει να είναι πάλι στη δουλειά. Από την υπερκόπωση δεν καταλαβαίνουμε τι κάνουμε... (Αγγελική Σουλτανιά, πρόεδρος του σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας στο «Ριζοσπάστη», 26/7/2013) Ενώ απ το βάθος, μακριά, με κοίταζε σαν ξένο η πιο δική μου ζωή. (Τάσος Λειβαδίτης, Ενοχή, από τη συλλογή Νυχτερινός επισκέπτης -1972) Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης υπαγορεύεται απ τη στρατηγική ανάγκη των μονοπωλίων να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να διαχειριστούν την κρίση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #58) Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή αυξάνουν τους κινδύνους τοπικών πολεμικών συγκρούσεων που θα πάρουν γενικότερο χαρακτήρα, αφού στην ευρύτερη περιοχή συγκρούονται ιμπεριαλιστικά κέντρα και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και μάλιστα σε συνθήκες αλλεπάλληλων κρίσεων που πλήττουν και το σκληρό πυρήνα της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. (...) Αν δεχτεί 2

επίθεση η Ελλάδα από γειτονική χώρα ή και από άλλη χώρα της περιοχής ή αν επιτεθεί πρώτη, το Κόμμα σε κάθε περίπτωση πρέπει να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης και να συνδεθεί η αντίσταση με την πάλη για ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα. (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #60) Η Λαϊκή Συμμαχία εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών στον αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κατά της ενσωμάτωσης της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η πάλη της κατευθύνεται στην κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας. Για το ΚΚΕ η νέα εξουσία ταυτίζεται με την εργατική εξουσία, τη σοσιαλιστική, που ο επιστημονικός σοσιαλισμός την προσδιόρισε ως δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία αποτελεί τον αντίποδα της δικτατορίας της αστικής τάξης, του αστικού κράτους. (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #61) Η Λαϊκή Συμμαχία απαντά στο πιεστικό ερώτημα: Πώς θα οργανωθεί ο αγώνας απόκρουσης των βάρβαρων ταξικών αντιλαϊκών μέτρων, αγώνας αντεπίθεσης ώστε να υπάρξουν κάποιες κατακτήσεις, ποιος είναι ο δρόμος πάλης και ρήξης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Η Λαϊκή Συμμαχία έχει σαφή αντιμονοπωλιακό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό ( ) Υιοθετεί την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο ό.π. (#62, #63) Στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού εμφανίζονται με διάφορες μορφές οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα και ομάδες που διαφοροποιούνται από το ΚΚ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πρώτ απ όλα στο κύριο πολιτικό ζήτημα, της μεταρρύθμισης ή επανάστασης. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να κάνει καμία πολιτική συνεργασία με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις ούτε σε περίοδο συγκέντρωσης δυνάμεων ούτε σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. (...) Βρίσκονται σε αντίθεση με την πάλη για την εργατική εξουσία. Η πολιτική πρότασή τους για το πρόβλημα της εξουσίας είναι ενταγμένη στα πλαίσια της διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή, με τη μια ή την άλλη μορφή, υιοθετούν στάδιο μεταξύ της αστικής και εργατικής εξουσίας. ό.π. (#67) (...) Σταθείτε ευθυτενείς μακριά απ' τα σκουπίδια της αυγής και από το μπάρκο-μπέστια. (Έκτωρ Κακναβάτος, Το Βα-Βα των Κροάκων, από τις Υψικαμινίζουσες Νεοπλασίες- 2001) 3

Ζούμε στην εποχή της ιστορικής αναγκαιότητας για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, αφού είναι ώριμες οι υλικές προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας. (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #70) ( ) με δόντια στον αγέρα σπλαχνικά το σηκώνει και γυρνάει το κεφάλι στον ουρανό ανοίγει η τρέλα την πόρτα στ αυγά μου δαγκώνει τη θάλασσα και γελάει. (Γιώργος Κακουλίδης, Ο λύκος, από το Μουσουλμάνος δρόμος - 1983) Ο Σαχτζάτ Λουκμάν- Ο Παύλος Φύσσας Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. [Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»] ( ) δε θα πεθάνει μόνος ( ) [Φώντας Λάδης Ο Φασισμός] Δε θα βρέξει σήμερα ή αύριο Έτσι χάνεις την ευκαιρία να πεις οι δρόμοι γλιστράνε ή δεν θυμάμαι Θα τα θυμάσαι όλα και συνέχεια [Γιάννης Κοντός, Μεσημέρι με υποσχέσεις] Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κυβερνητικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Ξαμολάει τα μαντρόσκυλά της ενάντια στην οργανωμένη πρωτοπορία του λαού. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση που, με τον ακραίο 4

εθνικισμό και τη δήθεν «αλληλεγγύη», ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων. [Απόσπασμα από την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «Για τις εξελίξεις μετά το δολοφονικό χτύπημα της Χρυσής Αυγής», 27/9/2013] ( ) τσάκισέ τον [Φώντας Λάδης Ο Φασισμός, από το δίσκο Τραγούδια της Λευτεριάς του Θ. Μικρούτσικου- με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη] Η κρίση ανέδειξε ακόμα πιο έντονα τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Οξύνονται οι αντιφάσεις και οι δυσκολίες της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης και γενικότερα της δυσκολίας για πέρασμα σε νέο κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #71) Ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων όταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού -κομμουνισμού. Ο στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ως ανώριμη βαθμίδα της κομμουνιστικής κοινωνίας. Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική. Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως η ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη, η φτωχή αγροτιά. ό.π. (#73) Αποτέλεσμα του βαθέματος της κρίσης και της αστικής πολιτικής διαχείρισής της είναι η εκτόξευση της ανεργίας και της απόλυτης εξαθλίωσης - ακραίας φτώχειας, η αύξηση του αριθμού των αστέγων. Εκρηκτικές είναι οι διαστάσεις της ανεργίας των νέων και των μακρόχρονα ανέργων. Απότομα διευρύνθηκε το χάσμα ανάμεσα στις σύγχρονες εργατικές και λαϊκές ανάγκες και στην ικανοποίησή τους. (...) Απ όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής προβάλλει οξυμένα η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και την ατομική καπιταλιστική ιδιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των αποτελεσμάτων της, λόγω της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα 5

συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού σχεδιασμού με εργατική εξουσία. ό.π. (#74) Το ΚΚΕ δρα στην κατεύθυνση της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, παρόλο που η χρονική περίοδος εκδήλωσής της προσδιορίζεται από αντικειμενικές προϋποθέσεις, την επαναστατική κατάσταση. (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #75) Η επαναστατική κατάσταση (...) συμπυκνώνει μια απότομη αδυναμία στη λειτουργία της αστικής εξουσίας («οι πάνω να μην μπορούν») με απότομη άνοδο στις διαθέσεις, στην ενεργοποίηση των λαϊκών μαζών («οι κάτω») να μη θέλουν να ζήσουν με το συνήθη τρόπο υποταγής τους στην εκμεταλλευτική εξουσία, όπως προηγουμένως. Περιλαμβάνει απότομη μαζική άνοδο της διάθεσης της εργατικής τάξης, της λαϊκής αμφισβήτησης, της τάσης εξέγερσης. Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται καθοριστικός ο ρόλος της οργανωτικής και πολιτικής ετοιμότητας της πρωτοπορίας του εργατικού κινήματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος ό.π. (#76) Την «ηθική των αφεντικών» την αντιπάθησα όσο και την «ηθική των δούλων». Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: «Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». (Μ. Γκόρκι) Ή αστική, ή εργατική εξουσία. Τίποτα άλλο. (Τραβασάρος Τάσος- κείμενο στον Προσυνεδριακό διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ) Το Κόμμα εξοπλίζεται με ένα σύγχρονο πρόγραμμα κομμουνιστικής στρατηγικής που διαχωρίζεται από παλιότερες επεξεργασίες του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και του ίδιου του ΚΚΕ, που προσδιοριζόταν από τη στρατηγική των σταδίων (Τραβασάρος Τάσος- κείμενο στον Προσυνεδριακό διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ) 6

Σημασία έχει, θα 'λεγα σύντροφοι και φίλοι, να επικεντρωθούμε στην ίδια την πείρα του Κόμματός μας, στη δική του θα λέγαμε αδυναμία ώστε τον αγώνα στον οποίο πρωτοστάτησε, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον ηρωικό και νικηφόρο απελευθερωτικό αγώνα του έγκαιρα να τον οδηγούσε σε αγώνα για την κατάκτηση της εργατικής, της λαϊκής εξουσίας (από ομιλία της Ελένης Μπέλλου στη Φλώρινα, 17-2-2013) [πρόγραμμα] που διαχωρίζεται από παλιότερες επεξεργασίες (...) που προσδιορίζονταν από την υιοθέτηση ενδιάμεσων στόχων σε επίπεδο εξουσίας ή την αποδοχή της δυνατότητας εμφάνισης «υβριδικών» κυβερνήσεων στα πλαίσια της αστικής εξουσίας. (...) Καμιά κυβέρνηση (...) στα πλαίσια της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Καμιά τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκρουστεί με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο είναι τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού που πρέπει να τσακιστούν με την επανάσταση. (...) Η ιστορική πείρα δείχνει ότι το κομμουνιστικό κίνημα ενέδωσε σε πολλές περιπτώσεις στον κυβερνητισμό, στο όνομα του ότι μπορεί μια «κυβέρνηση» να λειτουργήσει ως μεταβατική προς την εργατική εξουσία. Σε όλες τις περιπτώσεις, η συμμετοχή σε αστική διακυβέρνηση δε δικαιώθηκε, διαψεύσθηκε παταγωδώς, αποτέλεσε και συνθηκολόγηση με την αστική τάξη. (Τραβασάρος Τάσος- κείμενο στον Προσυνεδριακό διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ) Έξω, πιο έξω, έξω απ' τον τροχό Σπρώξε τον κύκλο, πιο έξω, να τον σπάσεις. Απ' τη στεφάνη έξω, απ' τον κλειστό Μακριά τον τόπο να περάσεις, -Πιο έξω- με μακρύ στριγγό να τιναχτείς αχό. (Αντώνης Φωστιέρης, Φυγόκεντρος, από τη συλλογή Το Μεγάλο Ταξίδι- 1971) 17.000 άνθρωποι τουλάχιστον πέθαναν προσπαθώντας να μπουν σε χώρες της ΕΕ από το 1990 (http://leninreloaded.blogspot.gr/2013/12/blog-post_1157.html, από ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την τραγωδία με τους πνιγμένους μετανάστες στην Ιταλία, 4-10-2013) Η στρατηγική των σταδίων και της συνθηκολόγησης με την αστική τάξη επανέρχεται σήμερα με νέα μορφή που είναι αυτή του μεταβατικού προγράμματος. (...) Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός 7

ειρηνικός δρόμος για το σοσιαλισμό αλλά το πέρασμα θα γίνει με την επανάσταση και την εξέγερση. ( ) Διαχωρισμός σε «μίνιμουμ» και «μάξιμουμ» πρόγραμμα και κοινοβουλευτικός κρετινισμός πάνε χέρι χέρι. (Τραβασάρος Τάσος- κείμενο στον Προσυνεδριακό διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ) ό, τι ζήσαμε χάνεται, γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου και μόνο καμμιά φορά, τις νύχτες, θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη, όσα δε ζήσαμε αυτά μας ανήκουν (Τάσος Λειβαδίτης, από την 25η Ραψωδία της Οδύσσειας) Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά/ Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά (σύνθημα σε διαδήλωση του ΠΑΜΕ) Η αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ (προήλθε) από τα μέσα και από τα πάνω, ως αποτέλεσμα της οπορτουνιστικής μετάλλαξης του ΚΚ και της αντίστοιχης πολιτικής κατεύθυνσης της σοβιετικής εξουσίας (Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό, σελ.35, εκδ. ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα 2009) Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ' τον άμμο (Τάσος Λειβαδίτης, Ποιητική από τη συλλογή Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο -1956) 8

Σ ένα αντιδραστικό πόλεμο μια επαναστατική τάξη δεν μπορεί παρά να εύχεται την ήττα της κυβέρνησής της. Αυτό είναι αξίωμα. (...) Επαναστατική δράση [ ] ενάντια στην κυβέρνησή σου στη διάρκεια του πολέμου σημαίνει, αναμφισβήτητα, αναντίρρητα, όχι μόνο να εύχεσαι να ηττηθεί η κυβέρνησή σου αλλά και να συμβάλλεις έμπρακτα σ αυτήν την ήττα. (Β.Ι.Λένιν, Για την ήττα της κυβέρνησης της χώρας σου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο 26 Ιούλη 1915) Ο προλετάριος δεν μπορεί ούτε να καταφέρει ταξικό χτύπημα στην κυβέρνησή του, ούτε να δώσει (στην πράξη) το χέρι στον αδελφό του, τον ξένο προλετάριο της χώρας που βρίσκεται σε πόλεμο μαζί μας, χωρίς να διαπράττει εσχάτη προδοσία, χωρίς να συμβάλλει στην ήττα, χωρίς να βοηθάει στη διάλυση της δικής του ιμπεριαλιστικής μεγάλης Δύναμης. (Β. Ι. Λένιν, Για την ήττα της κυβέρνησης της χώρας σου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο 26 Ιούλη 1915) "Τι νομίζετε ότι είναι ο ζωγράφος; Ένας ανόητος που έχει μάτια; Όχι, τη ζωγραφική δεν τη χρησιμοποιούμε για να στολίζουμε τα σπίτια μας. Είναι ένα εργαλείο πολέμου". (Πάμπλο Πικάσο) «Η "νέα Ελλάδα", στην οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, φτιάχνεται από τα γνωστά παλιά υλικά. Η ανταγωνιστικότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η επιχειρηματικότητα, η ευρωπαϊκή προοπτική είναι τα παλιά φθαρμένα υλικά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, που οδήγησαν στην καπιταλιστική κρίση και το λαό στη χρεοκοπία. Ο λαός έχει πληρώσει πανάκριβα τους "εθνικούς", δηλαδή τους ταξικούς στόχους του κεφαλαίου. (...) Η νέα Ελλάδα για το λαό μπορεί να χτιστεί μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Ο λαός να έχει στα δικά του χέρια την εξουσία και τον πλούτο που παράγει.» (Σχόλιο για την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, 29-6-2013) είμαστε εμείς που γκρεμιζόμαστε απ τις σκαλωσιές (...) (Τάσος Λειβαδίτης, Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου) Δεκατέσσερις Μαΐου 2011: Νέο πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Τα φασιστοειδή έχουν ξαμοληθεί στο κέντρο και χτυπούν όποιον βρίσκουν. (http://902.gr/eidisi/apopseis-sholia/27855/erotimata-kai-provlimatismoi) Ένας νεκρός, δεκάδες τραυματίες και μαχαιρωμένοι μετανάστες από τις δολοφονικές επιθέσεις των τελευταίων ημερών. 9

( ) είναι ο καπιταλισμός, που είτε σε ανάπτυξη είτε σε κρίση κουβαλά πάντα μαζί του τους ανέργους. Είναι ο σκυλοκαβγάς των μονοπωλίων για τα μερίδια στις αγορές που πρώτα πολλαπλασιάζει τους ανέργους και μετά τους κάνει τροφή για τα κανόνια του πολέμου, όταν δε βγαίνει η μοιρασιά με τα υπόλοιπα αφεντικά (από το εργατικό δελτίο ειδήσεων του ΠΑΜΕ, 27-1-2013) είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί (...) είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο (Τάσος Λειβαδίτης, Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου) Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη (σύνθημα σε διαδήλωση του ΠΑΜΕ) (...) οι καιροί απαιτούν ένα φουσκωμένο εργατικό-λαϊκό ποτάμι που θα γίνει απειλητικό στη σταθερότητα του συστήματος. Ορμητικό ποτάμι με τη μορφή της Λαϊκής Συμμαχίας, που με όρους σκληρής σύγκρουσης σε όλα τα επίπεδα επιχειρεί να ματαιώσει μέτρα- κι αν το κατορθώσει, δεν αεροβατεί: τραβάει μπροστά ως την ανατροπή, όχι μιας κυβέρνησης για να έρθει μια άλλη, λίγο χειρότερη ή ίδια, τραβάει μπροστά ώστε να αλλάξει τάξη στην εξουσία (...) (απόσπασμα από ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στο Βελλίδειο, 8-12-2012) νά 'σαι γενναία όπως η διακοπή του ρεύματος (Έκτωρ Κακναβάτος, Αγάπη από τη συλλογή Τετραψήφιο με την Έβδομη Χορδή-1972) το παράδειγμα των ναυτεργατών, με δεκάδες απεργίες σε συνθήκες επίταξης δείχνει το δρόμο (από ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ 24-1-2013) Χιόνια θυμάμαι και βουνά και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου. (Μιχάλης Γκανάς, Αμνησία από τη συλλογή Γυάλινα Γιάννενα- 1989) 1 0

Μια διακήρυξη ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ' απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται. (Bertolt Brecht, από το κείμενο Φασισμός και καπιταλισμός, από την έκδοση «Μπέρτολτ Μπρεχτ Για την τέχνη και την πολιτική», εκδ. Σύγχρονη Εποχή) Με δεδομένη την γιγαντιαία ανάπτυξη του καπιταλισμού σε πλανητικό επίπεδο ( ) τα διακυβεύματα [για το κεφάλαιο] από μια οποιαδήποτε ενδεχόμενη ανατροπή της αστικής εξουσίας έστω σε μία χώρα φαντάζουν σήμερα γεωμετρικά μεγαλύτερα από ό, τι ήταν το 1917.Ο βαθμός αλληλοσύνδεσης των οικονομιών είναι τέτοιος που μία κατάρρευση σε έναν και μόνο κρίκο της αλυσίδας θα ήταν πολύ δυσκολότερο να αντιμετωπιστεί ως μεμονωμένο φαινόμενο (http://leninreloaded.blogspot.gr/2013/02/blog-post_2499.html#more) Μάθαινε και τ απλούστερα! ( ) Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία( ) [Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Εγκώμιο στη μάθηση»] Η δράση του ΚΚΕ σε μη επαναστατική κατάσταση συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα (Κόμμα, εργατική τάξη, συμμαχίες) για επαναστατικές συνθήκες, για την πραγματοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων του: Τη συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ, αποφασισμένης για την επανάσταση. Τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα καταπιεζόμενα στον καπιταλισμό λαϊκά στρώματα, άλλα να τραβηχτούν περισσότερο ή λιγότερο ενεργά στην επαναστατική πάλη, άλλα να ουδετεροποιηθούν. Τη στήριξη του επαναστατημένου λαού από όσο το δυνατόν ευρύτερες δυνάμεις που αποσπώνται από το στρατό Την εξασφάλιση της συντριπτικής υπεροχής των συσπειρωμένων με το ΚΚΕ επαναστατημένων δυνάμεων έναντι των αντιδραστικών αστικών και ταλαντευόμενων μικροαστικών στην αποφασιστική στιγμή και στα αποφασιστικά σημεία (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο #75) 1 1

Σε κάποια χρόνια, οι δρόμοι που περπατάμε θα χουν άλλα ονόματα. 1 2