Βαλαωρίτου 33-42100 ΤΡΙΚΑΛΑ Τηλέφ. : 24310-28697 Fax : 24310-28618 Πληροφορίες: Αμαλία Ηλιάδη Ιστοσελίδα: http://3gym-trikal.tri.sch.gr Ε- mail mail@3gym-trikal.tri.sch.gr Πολιτιστικά Προγράμματα Σχολικού Έτους 2012-2013 Αμαλία Ηλιάδη, ΠΕ 02 Διευθύντρια(Υπεύθυνη Καινοτόμου Εκπαιδευτικού Προγράμματος 1
ΚΟ Ι Α Τ Σ Ι ΜΜ Τ Ι Α Λ Ρ Ο Γ Π ΡΟ Π Αρχαίοι πολιτισμοί Ancient civilizations Lost civilizations 2
Με το πέρασμα των αιώνων, οι περισσότεροι πολιτισμοί είτε άρχισαν σταδιακά να παρακμάζουν, είτε εξαφανίστηκαν από φυσικές καταστροφές ή εισβολές. Υπάρχουν, όμως κάποιοι πολιτισμοί, των οποίων η εξαφάνιση έχει προβληματίσει πραγματικά τους επιστήμονες. Θα επικεντρωθούμε σε τρεις τέσσερις από αυτούς. Η χαμένη Ατλαντίδα οι Mayas οι Incas Τι απέγιναν; Ποιες είναι οι αιτίες του αφανισμού τους; Είναι από τα άλυτα μυστήρια της Ιστορίας: τι πυροδότησε το τέλος του πολιτισμού τους; Κατά καιρούς, έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες, ανάμεσά τους και αρκετές που σχετίζονται με το περιβάλλον. Σκοπός μας να ψηλαφίσουμε την ύπαρξή τους, τα επιτεύγματά τους, την τοποθεσία, τις συνήθειές τους, τι ιδιαιτερότητές τους. Θα μελετήσουμε θεωρίες επιστημόνων, αρχαιολόγων, περιηγητών, ιστορικών και φιλοσοφικών κειμένων όπου αναφέρεται η ύπαρξή τους. Και πιστεύουμε να προσεγγίσουμε αιτίες του αφανισμού τους 3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ τις ΤΡΙΚΑΛΩΝ 3
Characteristics Of Greek Civilization Ancient Greece is called 'the birthplace of Western civilisation'. About 2500 years ago, the Greeks created a way of life that other people admired and copied. The Romans copied Greek art and Greek gods, for example. The Ancient Greeks tried out democracy, started the Olympic Games and left new ideas in science, art and philosophy (thinking about life). The Ancient Greeks lived in mainland Greece and the Greek islands, but also in what is now Turkey, and in colonies scattered around the Mediterranean sea coast. There were Greeks in Italy, Sicily, North Africa and as far west as France. Sailing the sea to trade and find new land, Greeks took their way of life to many places. 4
Αρχαία Ελλάδα: ο ελληνικός κόσμος κατά την περίοδο της αρχαιότητας. Η ιστορία της Ελλάδας μπορεί να ιχνηλατηθεί στη Λίθινη Εποχή και αργότερα στον Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό. Η Αρχαία Ελλάδα ήταν σημαντική για τους υπόλοιπους πολιτισμούς διότι αυτή αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για κάθε άλλο πολιτισμό. Σε αυτήν αναπτύχθηκαν επιστήμες όπως η φιλοσοφία, τα μαθηματικά, η αστρονομία και πολλές άλλες. Σπουδαίοι άνθρωποι, όπως φιλόσοφοι και επιστήμονες, ήταν ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοφών και ο Αριστοφάνης. Σε θεωρήματά τους βασίζονται πολλές μελέτες και έρευνες που διεξάγονται ακόμα και σήμερα. Η Αρχαία Ελλάδα ήταν από τους πρώτους, ίσως και ο πρώτος πολιτισμός που αναπτύχθηκε τόσο νωρίς. Εκείνη την εποχή γνώρισε άνθιση οικονομική, πολιτισμική και κοινωνική διότι από τότε είχε ανεπτυγμένο εμπόριο και εξήγαγε και εισήγαγε σχεδόν σε όλη την Μεσόγειο. Πάντα θα αναγνωρίζεται η αξία της που βοήθησε να αναπτυχθούν όλοι οι υπόλοιποι πολιτισμοί. 5
The technological mastery can be traced on the basis of the outstandingly constructed structures like monuments, roads, bridges and theatres. The classic artisans secretly guarded their technological discoveries from each other. The transport network was unbeatable during the ancient Roman civilization wherein posts were constructed to provide refreshments to the weary travelers. The agricultural lands, cities and industries were well supplied with water through pipes of excellent architecture. 6
The main Roman rooms were decorated with coloured plaster walls and, if they could be afforded, mosaics. These decorated floors were a statement of your wealth and importance. The grander mosaics had to be done by experts and they were expensive. A master mosaic craftsman would map out the picture while those who worked for him did the actual work in making a mosaic. Probably the most famous Roman mosaic in Britain is at Fishbourne Palace in West Sussex. Though mosaics could be spectacular, furniture, even in the homes of the rich, tended to be basic. Stools were common as opposed to chairs and reclining couches were used. Beds were simple affairs with 'springs' being provided by leather straps that criss-crossed a bed frame. 7
The Romans were famous for their roads. Some Roman roads exist to this day, nearly 2000 years after they were made. Roman roads were superbly made. Why did the Romans put so much effort into building roads? Rome made a great deal of money from trade in Europe. Some of this trade involved transport by sea. More frequently, the Romans used roads. Also with so much of Western Europe conquered by the Romans, the Romans needed roads to move their troops around quickly. Poorly built roads would not help this. When the Romans arrived in England, they found no roads to use. Instead they had to make do with tracks used by the Britons. It was not unusual for these tracks to be in very poor condition as they were usually on high ground and open to all types of weather. A good road system also made it easier for the emperors to control their empire as messages and orders could be sent quickly. Roman roads were famed for being straight and well made. However, the Romans usually built roads around a natural obstacle rather than go through it. The Romans did not have a compass or maps to help them build roads. How did they manage it? Surveyors used a tool called a groma. This was an instrument that had two pieces of wood nailed together so that they formed a square cross with right-angles in all the corners. Each piece of wood had lead weights attached to the ends. When one lead weight from the same piece of wood lined up with the one in front of it, the surveyor knew that he had a straight line. Once the surveyor was convinced that he had mapped out a straight line, wooden posts were dug into the ground to mark out the straight line. The road was built along this line. Ditches were dug either side of the road to allow for drainage. Roman roads tended to be built higher than the level of earth around them this, again, helped drainage. Roman roads were well used throughout the empire. However, many of those who used them had to walk - including merchants - as chariots and horses were expensive. A wealthy merchant could afford a wagon pulled by horses. The roads 3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ were built so that two of these wagons could pass on both sides of the roads 8
Roman entertainment, like Roman roads, Roman baths, Roman villas etc, is etched in people's minds today as a result of recent films. Many people will know of the Roman gladiators, chariot racing, the Colosseum in Rome as we have a great deal of writing and other evidence about these things from the times of the Romans themselves. One of the most famous buildings in Rome is the Colosseum. This building is now a major tourist attraction on Rome. In Ancient Rome it was also a major attraction for those who wanted to see the various events that were put on at this vast building. The Colosseum could hold over 50,000 people and the viewing public were well looked after by the authorities. The temperature in Rome in the summer could be very hot and the audience at the Colosseum was protected from the sun by a huge canopy that was put over the top of the stadium when needed. The events staged at the Colosseum were many. Nearly all of them involved death and destruction. There were the well known gladiator fights and the feeding of Christians to lions. There were also a number of lesser known events such as mock sea battles involving ships, animal circus acts, animals fighting animals and animal hunts These shows were usually free to the public. The emperors believed it was a good way to keep the people of Ancient Rome happy and content with the way the city was being governed. The government provided free bread and free entertainment - a combination they believed would keep happy the many unemployed people in Rome. The Colosseum was the greatest building in Ancient Rome but much smaller amphitheatres were built in Roma Britain and gladiatorial fights may have occurred in these. Cirencester had an amphitheatre. Chariot racing was put on at the Circus Maximus. This was equally popular with the people of Ancient Rome and going to a race was seen as a family event. To many people today, Roman entertainment was cruel. However, not all forms of entertainment involved violence. Many educated Romans were appalled by the cruelty of the events put on at the Colosseum. They went to the theatre. However, records from the time indicate that theatres rarely put on serious works, preferring to show what we would now call farces and comedies. Poetry readings were also given in theatres. 9
Religion played a very important role in the daily life of Ancient Rome and the Romans. Roman religion was centred around gods and explanations for events usually involved the gods in some way or another. The Romans believed that gods controlled their lives and, as a result, spent a great deal of their time worshipping them. The most important god was Jupiter. He was the king of gods who ruled with his wife Juno, the goddess of the sky. Other gods were: Mars: God of War Mercury: The messenger of the gods Nepture: God of the Sea Janus: God of the Doorway Diana: Goddess of Hunting Vesta: Goddess of the Hearth Minerva: Goddess of Healing and Wisdom Venus: Goddess of Love. 10
Education was very important to the Ancient Romans. The rich people in Ancient Rome put a great deal of faith in education. While the poor in Ancient Rome did not receive a formal education, many still learned to read and write. Children from rich families, however, were well schooled and were taught by a private tutor at home or went to what we would recognise as schools. In general, schools as we would recognise them, were for boys only. Also, Roman schools were rarely an individual building but an extension of a shop - separated from the crowd by a mere curtain! There were two types of schools in Ancient Rome. The first type of school was for younger children aged up to 11 or 12 where they learned to read and write and to do basic mathematics. At these schools, children worked on an abacus to learn basic mathematics. For writing, they used a stylus and a wax tablet. Older children would go to more advanced schools where they did specific studies on topics such as public speaking. They would also study the writings of the great intellects of Ancient Rome such as Cicero. Girls rarely went to these schools as they were allowed to get married at the age of 12 whereas boys had to wait until they were 14 to get married. Children worked a seven-day week - there was no break for the weekend! However, this was not as dire as it appears. There were many school holidays - religious holidays (and there were many of them) meant that children did not have to go to school. Market days also resulted in school closures and children also had a summer holiday! In general, girls did go to school. Girls from rich families did receive an education, but this was done at home. Here they were taught how to run a good household and how to be a good wife in general - in preparation for the time they got married. Part of their education would have been music, sewing and the competent running of a kitchen. For boys, practice made perfect. They were not allowed to write on what we would consider to be paper as it was very expensive. Boys first practised on a wax tablet. Only when they had shown that they could write well, were they allowed to write on paper - which was made on the Ancient Egyptian method of papyrus reeds. Their 'pens' were quills and their ink was a mixture of gum, soot and, sometimes, the ink from an octopus. 11
The Romans put a great deal of effort into engineering. Roman engineering led to the building of some remarkable engineering feats that have survived to this day throughout western Europe - be they roads, theatres, baths or Hadrian's Wall. Engineering was used as a way of improving the lifestyle of the Romans even on day-to-day issues such as a frequent water supply. The Romans used the ideas of the Ancient Greeks to implement their own engineering plans. The whole issue of supplying Rome with water was solved using a system of 640 kilometers of aqueducts. The aqueduct at Segovia in Spain is 60 meters high in places. The fact that it has survived so long and in its current condition is testament to the engineering skills of the Romans. Another classic example of Rome's engineering skill has the be the numerous Roman roads that still exist all over western Europe. In England, the baths at Bath are not only indicative of the building skills that the Romans had but also their use of a natural resource for their own benefit. The Romans also built lighthouses, temples, palaces etc. many of which still exist today. Hadrian's Wall is 117 kilometers long and in places is 6 meters high and 3 meters thick. Built in an inhospitable part of England where soldiers would have suffered from the wind and cold, the Wall contained toilets, washrooms and forts that could hold up to 1000 men. The fact that parts are now in a poor state of repair has nothing to do with poor building. Over the years, local farmers have helped themselves to the well cut stones that make up the Wall for their own farms and as a result it has suffered accordingly. The Romans used basic building tools that had been around for years to complete their building work. The movement of large building blocks was done by the use of levers and pulleys. These were powered by slaves there was a plentiful supply of these in Rome. A Roman aqueduct at Segovia The Roman baths in Bath 12
The Roman Army The Roman Army was extremely important in explaining the success of the Romans and the expansion of the Roman Empire. The Roman Army, at the peak of its power, conquered what we now call England/Wales, Spain, France, most of Germany, the northern coast of Africa, the Middle East and Greece. The Roman Army is recognised by historians as an extremely effective fighting The 'tortoise' machine. Ironically, its success also led to its downfall. The lowest level of soldier in the Roman Army was the legionnaire. Between 5000 and 6000 legionaries made up a legion that was commanded by a legatus. Legionnaires were trained to fight in a disciplined and co-ordinated manner. A whole legion could be punished for failing to fight well in battle - even if the Romans did win the battle itself! Training was brutal and tough but it paid huge dividends for the Romans. in action 13
A legionnaire went into battle equipped with three main weapons: The Pilum: This was similar to a javelin today. The legionaries would throw it at the enemy as they ran at them. It was not for hand-to-hand fighting. The main purpose of the pilum was to disrupt the defence of the enemy. They would be too concerned worrying about avoiding the incoming weapons to focus on what the legionnaires themselves were doing. By the time the enemy had re-organised itself, the Romans were upon them. If a pilum did hit you, it could do serious damage as the thinner top section would crumple into you on impact and removing it would be very painful. The wooden stock of the pilum was also re-useable as the Romans only had to add another spear head to it. The Gladius: The gladius was the main weapon for the Roman soldier when he got into close quarter fighting. This was a sword which was kept razor sharp. Anyone on the receiving end of a blow from a gladius would suffer severe injuries. The Pugio: The pugio was a small dagger used in combat if all else had been lost. Along with these weapons, the legionnaire carried a curved shield called a scutum. This gave the Roman soldier a great deal of protection as it curved around his body. It was also used by the Romans when they used what was known as a tortoise formation to move forward to a target that was well defended. A 'tortoise' was when the soldiers lifted the scutums flat above their heads so that they effectively interlocked and protected them from any missiles thrown at them from on high. 14
Ο Ρωμαϊκός πολιτισμός ήταν ένας από τους σπουδαιότερους του αρχαίου κόσμου. Οι Ρωμαίοι διακρίθηκαν σε πολλούς τομείς: στις εικαστικές τέχνες, στις φυσικές επιστήμες και στην τέχνη του πολέμου. Οι πρώτοι οικισμοί στη Ρώμη ιδρύθηκαν το 753 προ Χριστού και γύρω στο 200 προ Χριστού η Ρώμη είχε εξελιχθεί σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. Έκανε πολλούς κατακτητικούς πολέμους και επέκτεινε τα σύνορά της στο έπακρο αλλά στο τέλος χωρίστηκε στη Ρώμη και στο Βυζάντιο. Η Ρώμη(Rome) πήρε το όνομα της από τον Ρωμύλο o οποίος σκότωσε τον αδερφό του Ρέμο και έγινε αυτός ιδρυτής της Ρώμης δίνοντας της το όνομά του. Οι Ρωμαίοι πήραν πολλά στοιχεία από τον πολιτισμό των Ετρούσκων, όπως τις μονομαχίες και τις αρματοδρομίες. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αναπτύχθηκε μία από τις αρχαιότερες γλώσσες, η Λατινική καθώς και πολλά πολιτεύματα όπως: η μοναρχία, η ολιγαρχία και η αριστοκρατία. Στην αρχαία Ρώμη υπήρχαν τρεις κοινωνικές τάξεις: οι σκλάβοι, οι ελεύθεροι και οι πολίτες. Οι θεότητες τις οποίες λάτρευαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι ήταν: ο Άρης, η Αφροδίτη, ο Ποσειδώνας, ο Ερμής, η Δήμητρα, η Αθηνά κ.ά. Ακόμη, στην αρχαία Ρώμη βρέθηκαν πολλά σημαντικά και μεγαλοπρεπή έργα όπως μνημεία, δρόμοι, ναοί, γέφυρες, θέατρα και συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι διασκέδαζαν πολύ συχνά πηγαίνοντας στο Κολοσσαίο. Εκεί διεξάγονταν μονομαχίες μεταξύ ζώων και ανθρώπων, σχεδόν πάντα πολύ σκληρές. Η εκπαίδευση ήταν πολύ σημαντική για τα παιδιά των αρχαίων Ρωμαίων, τα οποία ξεκινούσαν το σχολείο στα 11 και μάθαιναν γραφή, ανάγνωση και μαθηματικά. Τέλος, αξιοσημείωτη ήταν η ισχύς του στρατού των Ρωμαίων ο οποίος χρησιμοποιούσε δόρατα (pilums), κοφτερά σπαθιά (gladius) και μεγάλες ασπίδες (scutums) καταφέρνοντας να κατακτήσει πολλές χώρες και να επεκτείνει τα σύνορά του σε όλη την Ευρώπη και τη Μεσόγειο. Πασίγνωστη είναι επίσης η παράταξη της χελώνας που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι στις μάχες. 15
Πομπηία 16
The city of Pompeii is a partially buried Roman town-city near modern Naples in the Italian region of Campania, in the territory of the comune of Pompeii. Pompeii was destroyed and buried of ash and pumice in the eruption of Mount Vesuvius in AD 79. Pompeii was lost for about 1500 years until its initial rediscovery in 1599 and broader rediscovery almost 150 years later. 17
People buried in the ash appear to be wearing warmer clothing than the light summer clothes that would be expected in August. The fresh fruit and vegetables in the shops are typical of October, and conversely the summer fruit that would have been typical of August was already being sold in dried, or conserved form. Wine fermenting jars had been sealed over, and this would have happened around the end of October. 18
Coins found in the purse of a woman buried in the ash include one which features a fifteenth imperatorial acclamation among the emperor's titles. These cannot have been minted before the second week of September. 19
Pompeii was a dynamic, commercial centre full of life. There were dozens of shops where shopkeepers sold jewellery and perfumes, potters worked with clay and metalworkers and glassblowers amazed passers-by with their skill. There were theatres, temples, bars, taverns and public baths where people used to go to relax and socialize. There was also an amphitheatre where people used to watch gladiators fight. 20
The history of Pompeii is immortal in our days and survive over the centuries! 21
Η πόλη της Πομπηίας καταστράφηκε και έμεινε θαμμένη για 1500 χρόνια μέχρι την ανακάλυψη της. Η Πομπηία, ένα αξιόλογο και εμπορικό κέντρο γεμάτο ζωή, βρισκόταν στην Ιταλία κοντά στη σημερινή Νάπολη. Στις 14 Αυγούστου του 79 π.χ., όπως εκτιμάται, μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από λάβα και στάχτη έθαψε τη ρωμαϊκή πόλη, σβήνοντας έτσι έναν σπουδαίο πολιτισμό. Οι άνθρωποι είχαν στενή σχέση με τη θρησκεία και τις τέχνες γι αυτό στην πόλη δέσποζαν ναοί με τοιχογραφίες. Τέλος, σημαντικό ρόλο έπαιζε η ψυχαγωγία και η συμμετοχή στα κοινά, που αποτελούσε ένα μέσο για συζήτηση και κοινωνικοποίηση. 22
Αρχαία Αίγυπτος 23
No one really knows how the Egyptians managed to lift the tremendously heavy stone blocks and lay them in place. Probably thousands of men dragged and pulled the blocks up specially made ramps. These imposing stone structures were constructed as tombs for their kings and queens, the Pharaohs. The Sphinx is a stone sculpture of a creature with a human head and a lion's body. It s the greatest monumental sculpture in the ancient world. 24
The ancient Egyptians believed that man will be resurrected after death to life for ever. Man s soul goes up to the sky and turns into a bird. When the body is healthy after burying it, the soul returns to it again. Therefore, the ancient Egyptians paid attention to a process called mummification. They should bury the dead far from water. They buried the dead with their favorite items, foods, drinks and clothes to help them live a happy life after death. The ancient Egyptians thought that there was no death without life and no life without death. They also said that death is the way to everlasting life. 25
The Egyptian hieroglyphics were a combination of symbols, which the Egyptians used to write. Because of the huge amount of symbols, it took a lot of years for the writers to learn how to write. A lot of tablets with hieroglyphics on them have been found, most of them talking about religion in Egypt. 26
Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός είχε πολύ μεγάλη διάρκεια. Άκμασε για περίπου 3.500 χρόνια. Η Αίγυπτος είναι μια κοιλάδα ανάμεσα σε δύο ερήμους και ο ποταμός Νείλος τη διασχίζει. Με τις πλημμύρες του Νείλου, τα χωράφια ήταν πολύ γόνιμα και ο αιγυπτιακός πολιτισμός αναπτύχθηκε γρήγορα. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς οι Αιγύπτιοι κατάφεραν να σηκώσουν τις τεράστιες πέτρες και να τις τοποθετήσουν σωστά για να χτίσουν τις πυραμίδες. Τα μεγαλοπρεπέστατα αυτά κτίσματα χρησιμοποιήθηκαν ως τάφοι για τους Φαραώ, τους ηγεμόνες της Αιγύπτου. Η Σφίγγα είναι το πέτρινο άγαλμα ενός πλάσματος με κεφάλι ανθρώπου και σώμα λιονταριού. Είναι το μεγαλύτερο κτίσμα μνημειακής αρχιτεκτονικής στον αρχαίο κόσμο. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι οι άνθρωποι ανασταίνονταν μετά θάνατον. Γι αυτό και έδιναν μεγάλη σημασία σε μια διαδικασία, γνωστή ως μουμιοποίηση. Τύλιγαν, δηλαδή, το σώμα με λωρίδες υφάσματος, αφού το επεξεργάζονταν, και το έθαβαν μακριά από νερό. Μαζί με τους νεκρούς, έθαβαν και τα αγαπημένα αντικείμενα, φαγητά, ποτά και ρούχα τους, για να έχουν οι νεκροί μια ευτυχισμένη μετά θάνατον ζωή. Είχαν την άποψη ότι ο θάνατος οδηγούσε στην αιώνια ζωή. Τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά ήταν ένας συνδυασμός από σύμβολα, τα οποία οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν για να γράφουν. Οι γραφείς έκαναν πολλά χρόνια για να μάθουν να γράφουν, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού συμβόλων. Οι πινακίδες με ιερογλυφικά που έχουν βρεθεί αναφέρονται κυρίως στη θρησκευτική ζωή στην Αίγυπτο. 27
Ινδία 28
Η μεγάλη αυτοκρατορία της Ινδίας υπήρχε από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους και άρχισε να αναπτύσσεται από το 2400 π.χ.. Τα σύνορα της εκτείνονταν από τον Ινδικό ωκεανό μέχρι και τα Ιμαλάϊα. Η τότε ονομασία αυτής της αρχαίας αυτοκρατορίας ήταν Ινδουστάν. Χαρακτηριστικό της ήταν τα πλούτη και τα κοσμήματα και ιδιαίτερα το διαμάντι Κοχινούρ,το οποίο ήταν ανεκτίμητο. Ο πολιτισμός της Ινδίας επηρεάστηκε από άλλους Ασιατικούς λαούς, αλλά παρ όλα αυτά τα αποτελέσματα ήταν μοναδικά. Ωστόσο πριν την ακμή του πολιτισμού η Ινδία ήταν μια χώρα χωρίς οργάνωση, συγκεκριμένο ρουχισμό αλλά με εχθρική συμπεριφορά. Σήμα κατατεθέν της είναι το Ταζ Μαχάλ, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου. Οι Ινδοί πίστευαν στο Ισλάμ. Σημαντικός κατακτητής της ήταν ο Μπαμπούρ, ενώ αργότερα κατακτήθηκε και από τους Βρετανούς. 29
Η κινεζική αυτοκρατορία υπήρξε μία από τις λαμπρότερη όλων των εποχών. Η ιστορία της ξεκίνησε, κατά γραπτή ομολογία, περίπου το 1700 π.χ. και γι αυτό το λόγο θεωρείται μία από τις αρχαιότερες. Ο πολιτισμός της δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε σε ποικίλα τοπικά κέντρα κατά μήκος του Κίτρινου ποταμού και του ποταμού Γιάντσε, κυρίως στη Νεολιθική εποχή. Η Κίνα ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και τις πολεμικές τέχνες ενώ έφτασε σε μεγάλης σημασίας ανακαλύψεις. Μάλιστα εκεί γεννήθηκε και έζησε ο μεγάλος δάσκαλος Κομφούκιος. Οι Κινέζοι πίστευαν στο Βουδισμό και στον Ταοϊσμό. Σημαντικές δυναστείες της αυτοκρατορίας της Κίνας είναι αυτές των Χαν, Ξια και Ζου. Χαρακτηριστικά απομεινάρια της είναι η Απαγορευμένη Πόλη στο Πεκίνο, ο Πήλινος Στρατός στα ανατολικά της χώρας καθώς επίσης και το Σινικό Τείχος. 30
Στο κέντρο της νότιας Αφρικής υπάρχουν τα ερείπια μιας μυθικής πόλης, της Μεγάλης Ζιμπάμπουε, που σημαίνει πέτρινα σπίτια. Τα ερείπια είναι από πέτρες καλά συναρμολογημένες, διάσπαρτα σε έκταση 7200 στρεμμάτων. Κατασκευάστηκε από ιθαγενείς μεταξύ του 1250 και 1450 μ.χ. Εκεί άκμασε ένας σπουδαίος ντόπιος πολιτισμός με εκπληκτική βιομηχανία και υπερπόντιες εμπορικές σχέσεις. Από εκεί περνούσε ο δρόμος που μετέφερε χρυσό και ελεφαντόδοντο από την ενδοχώρα προς τις ακτές όπου γίνονταν οι συναλλαγές με τους Άραβες. Ανακαλύφθηκε το 1871 από την Καρλ Μάιν. Η UNESCO συμπεριέλαβε το μνημείο στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς. 31
Το Θιβέτ βρίσκεται σε υψόμετρο 4900 μέτρων και αποτελεί τη μεγαλύτερη σε ύψος περιοχή της γης. Γι αυτό ονομάζεται η οροφή του κόσμου. Πρωτεύουσά του είναι η Λάσα. Οι πνευματικοί ηγέτες του Θιβέτ ονομάζονται Δαλάι Λάμα και είναι το κέντρο της Θιβετιανής κυβέρνησης. Για πρώτη φορά το 1865, οι Βρετανοί ξεκίνησαν κρυφά τη χαρτογράφηση του οροπεδίου. Ένας εκπαιδευμένος κατάσκοπος μεταμφιεσμένος σε μοναχό, διήνυσε μια απόσταση 19.000 χμ. από την Ινδία μέχρι τη Λάσα μετρώντας τα βήματά του (2.500.000). Ζώντας για 3 μήνες στη Λάσα, κατόρθωσε να καταγράψει την οικονομική και θρησκευτική ζωή των Θιβετιανών και να χαρτογραφήσει το νότιο Θιβέτ. Το 1904 για δεύτερη φορά, οι Βρετανοί με αρχηγό έναν φιλόδοξο αξιωματικό, εισέβαλαν στο Θιβέτ και κατόρθωσαν να φτάσουν μέχρι τη Λάσα. Αργότερα, και οι δύο άντρες τιμήθηκαν με το χρυσό βραβείο της Γεωγραφικής Βασιλικής Εταιρείας. 32
Οι Ίνκας, η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην προ-κολομβιανή Αμερική. Αναδύθηκε από τα υψίπεδα του Περού στις αρχές του 13 ου αιώνα. Οι Ίνκας κυριάρχησαν στη Νοτιοδυτική Αμερική με επίκεντρο την οροσειρά των Άνδεων. Στην αυτοκρατορία τους συμπεριλαμβάνονταν περιοχές του Περού, του Εκουαδόρ (Ισημερινού), της Βολιβίας, της Αργεντινής, της Χιλής, και της Κολομβίας. Επίσημη γλώσσα τους η Κέτσουα. Λάτρευαν τον Ίντι, το θεό ήλιο, που θεωρούσαν Βασιλιά τους. Κέντρο της αυτοκρατορίας τους το Κούσκο στο σημερινό Περού. Μετά από μια αποστολή, ο Ισπανός κατακτητής Πιζάρο επέστρεψε στην Ισπανία για να πάρει άδεια από τους βασιλείς, ώστε να κατακτήσει την περιοχή τους. Όταν γύρισε στο Περού ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος με τη συμβολή του μεταξύ δύο αδερφών. Θρησκεία Πίστευαν στη μετενσάρκωση και ο θάνατος ήταν ένα πέρασμα σε κόσμο απαλλαγμένο από δυσκολίες. Με σφιχτά τυλιγμένα τα κεφαλάκια των νεογέννητων που προέρχονταν από οικογένειες ευγενών, πετύχαιναν κωνική παραμόρφωση των κρανίων τους και μεγαλύτερη κοινωνική διάκριση. Επίσης έκαναν συχνά ανθρωποθυσίες. 33
Κοινωνική δομή Στην κορυφή ο αυτοκράτορας, κατόπιν οι ευγενείς, στη συνέχεια οι αρχιτέκτονες και οι τεχνίτες, η εργατική τάξη και τέλος οι δούλοι και οι χωρικοί. Αρχιτεκτονική των μνημείων Εξαίρετη και πολύ σημαντική μορφή τέχνης. Υπάρχουν υφάσματα που απεικονίζουν τα πιο δημοφιλή αρχιτεκτονικά μοτίβα. Μονάδες μέτρησης Χρησιμοποιούσαν φυσικούς τρόπους μέτρησης (δάχτυλα και αποστάσεις μεταξύ τους, παλάμες, πήχες, άνοιγμα φτερών των πουλιών κλπ ). Το ημερολόγιό τους βασιζόταν στην αστρονομία. Τέχνη Πολύχρωμες τεχνικές, αναρίθμητα μοτίβα από τη φύση καθώς και γεωμετρικά σχέδια. Οι Ισπανοί κατακτητές έλιωσαν σχεδόν όλα τα ασημένια και χρυσά έργα τους. Σημαντικές ιατρικές ανακαλύψεις Πραγματοποιούσαν χειρουργικές επεμβάσεις κρανίου. Ο στρατός τους Ο πιο δυνατός στην περιοχή. Δε χρησιμοποιούσαν σίδερο ή ατσάλι. Η πανοπλία τους είχε κράνη από φύλο, χαλκό, μπρούντζο, καλάμια ή δέρμα ζώου συχνά διακοσμημένα με φτερά. Οι ασπίδες τους ήταν φτιαγμένες από ξύλο και χιτώνες επενδυμένους με βαμβάκι και ξύλινες σανίδες. Πώς έφτασαν στο τέλος; Οι Ισπανοί κατακτητές έφεραν μαζί τους ευλογιά και άλλες ασθένειες που αποδεκάτισαν τον πληθυσμό. Κατάφεραν να τους ανατρέψουν και να πάρουν τον έλεγχο της κοινωνίας τους το 1532. 34
Οι Μάγια είναι ένας λαός Ινδιάνων της Κεντρικής Αμερικής. Καταλαμβάνει μια συνεχή έκταση στο νότιο Μεξικό, στη Γουατεμάλα και στη βόρεια Μπελίσε και μιλά διάφορες γλώσσες της γλωσσικής οικογένειας των Μάγια. Οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές των Μάγια διαίρεσαν τις περιοχές που ζούσαν οι Μάγια σε 3 ζώνες- βόρεια, κεντρική, νότια. Η γεωγραφική, αυτή, διαίρεση συμπίπτει και με την γλωσσική διαίρεση. Πριν από τη κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς οι Μάγια είχαν αναπτύξει τον λαμπρότερο πολιτισμό του Δυτικού Ημισφαιρίου. Ασκούσαν τη γεωργία, έκτιζαν πέτρινα σπίτια και πυραμιδοειδείς ναούς, κατεργάζονταν το χαλκό και το χρυσό και χρησιμοποιούσαν μια μορφή ιερογλυφικής γραφής. Οι ρίζες του πολιτισμού των Μάγια φτάνουν πολύ πίσω στην προϊστορία, πέρα από το 2000 π.χ. όπου αντιστοιχεί η Αρχαϊκή περίοδος. Ανέπτυξαν σημαντικά την αρχιτεκτονική τους, δείγματα της οποίας έχουμε αρκετά. Έφτιαξαν πυραμίδες, ναούς, άλλα κτίρια που στολίστηκαν με αξιοθαύμαστα κομψά σχέδια, γλυπτά και ζωγραφιστά. Όπως όλες οι φυλές της Αμερικής, έτσι και οι Μάγια χτυπήθηκαν σκληρά απ' τους Ισπανούς κατακτητές και σιγά - σιγά άρχισαν να εξαφανίζονται. 35
Most of the historically proposed locations are in or near the Mediterranean Sea: islands such as Sardinia, Crete, Santorin, Sicily, Cyprus, and Malta; landbased cities or states such as Troy, Tartessos, and Tantalus (in the province of Manisa, Turkey); Israel-Sinai or Canaan; and northwestern Africa.The Thera eruption, dated to the 17th or 16th century BC, caused a large tsunami that some experts hypothesize devastated the Minoan civilization(civilization named after the king of Crete Minoas on the nearby island of Crete, further leading some to believe that this may have been the catastrophe that inspired the story. G. Galanopoulos argued that Plato's dating of 9,000 years before Solon's time was the result of an error in translation, probably from Egyptian into Greek, which produced "thousands" instead of "hundreds". Such an error would also rescale Plato's Atlantis to the size of Crete, while leaving the city the size of the crater on Thera; 900 years before Solon would be the 15th century BC. In the area of the Black Sea the following locations have been proposed: Bosporus and Ancomah (a legendary place near Trabzon). 36