ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ

ΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ

Θεωρία Όταν γράφουμε τις πληροφορίες της πηγής βάζουμε συνδετική φράση: Σύμφωνα με τον (συγγραφέας πηγής) Όπως αναφέρεται στο (τίτλος έργου από το οποίο προέρχεται το παράθεμα) του (συγγραφέας πηγής) «Οι πληροφορίες που εξάγονται από το απόσπασμα του (τίτλος έργου κ συγγραφέα πηγής) διασαφηνίζουν...», κ.α. Η συγκεκριμένη άποψη μπορεί να τεκμηριωθεί βάσει της σχετικής μαρτυρίας που παρέχει το ιστορικό παράθεμα Τα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως γίνονται τεκμαρτά / κατανοητά / αντιληπτά κι από το κείμενο του ιστορικού παραθέματος Ενισχυτικά / Προς επίρρωση των συγκεκριμένων δεδομένων, το ιστορικό παράθεμα καταγράφει ανάλογες πληροφορίες Πραγματικά / Όντως / Ειδικότερα / Γενικότερα / Συγκεκριμένα / Τελικά / Καταληκτικά / Ανακεφαλαιωτικά / Συνολικά / Επιπρόσθετα / Διευκρινιστικά / Συμπερασματικά / Επεξηγηματικά / Αντίθετα / Συμπληρωματικά είναι δυνατόν / είναι αναγκαίο / είναι εύλογο / είναι σημαντικό / να επισημανθεί / να σημειωθεί ότι

Πρέπει / Οφείλει βέβαια / οπωσδήποτε / πάντως / φυσικά / εν τέλει / ίσως / πιθανόν να λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι και στο ιστορικό παράθεμα διατυπώνονται παρόμοιες / παραπλήσιες / πανομοιότυπες πληροφορίες Πέρα από τα όσα σημειώθηκαν, είναι αναγκαίο να επισημανθεί / διευκρινιστεί / σημειωθεί και με βάση τα δεδομένα του κειμένου της πηγής ότι Η συγκεκριμένη άποψη / πληροφορία μπορεί να ερμηνευτεί / ενισχυθεί με σχετική παραπομπή σε ανάλογες πληροφορίες του ιστορικού κειμένου Οι προαναφερθείσες απόψεις / στοιχεία έρχονται σε [πλήρη / μερική] συμφωνία / σε ευθεία αντίθεση / συγκλίνουν / αποκλίνουν / διαφοροποιούνται / ταυτίζονται με όσα καταγράφονται στο ιστορικό παράθεμα

- Κατά την ανάπτυξη συνδέουμε, όπου είναι αναγκαίο, τα στοιχεία της πηγής με τις πληροφορίες του βιβλίου που έχουν παρατεθεί προηγουμένως, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως: «προηγουμένως έγινε λόγος για...» «έχει ήδη σημειωθεί» «όπως προαναφέρθηκε», κ.λπ.

Α ΤΡΟΠΟΣ (δύο ή περισσότερες - ερωτήσεις, μία πηγή) Στηριζόμενοι στο κείμενο που ακολουθεί και συνδυάζοντας τις πληροφορίες που σας δίνει και με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε: α) στο γεωγραφικό χώρο εξάπλωσης του ελληνικού εξωελλαδικού κεφαλαίου κατά το 19 ο αι. Β)στις σχέσεις των ομογενών με τους έλληνες μέχρι το 1870 Γ) Σε ποια κοινωνικά στρώματα ανήκε η μεγάλη μάζα των Ελλήνων της διασποράς και τι γνωρίζετε για τη συμβολή της στην ελληνική οικονομία;

Η Ανατολική Μεσόγειος (Οθωμανική Αυτοκρατορία και Αίγυπτος) και η Μαύρη θάλασσα (Νότια Ρωσία και Ρουμανία) υπήρξαν οι περιοχές όπου δραστηριοποιούνταν οικονομικά οι ομογενείς. Οι περισσότεροι ασχολού νταν με εμπορικές, ναυτιλιακές και χρηματιστικές δραστηριότητες, που εκτείνονταν έως τα μεγάλα οικονομικά κέντρα της Δύσης, όχι όμως και στο ελληνικό κράτος, η καχεκτική οικονομία του οποίου δεν προσέφερε επαρκείς δυνατότητες κέρδους. Εξάλλου δεν αντιμετώπιζαν ιδιαίτερα προβλήματα στις χώρες εγκατάστασής τους είτε γιατί δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη οργανωμένα εθνικιστικά κινήματα όπως για παράδειγμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Αίγυπτο είτε γιατί σε κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή της Ρουμανίας αναπτύσσονταν χωρίς να εκδηλώνονται ενάντια στους ξένους κεφαλαιούχους.' Ετσι, οι ομογενείς δεν είχαν ουσιαστικά λόγους να εγκαταλείψουν τους τόπους διαμονής τους και να μεταφέρουν ή να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες στο ελληνικό κράτος. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ελληνική Ιστορία στο Διαδίκτυο

Απάντηση Έχουμε τρία ερωτήματα Άρα θα γράψουμε τρεις απαντήσεις!! Προσοχή: Όσα ερωτήματα έχουμε, τόσα κείμενα γράφουμε!!!

Α) Εισαγωγή: Η πηγή αναφέρεται στις περιοχές στις οποίες εξαπλώθηκαν οι Έλληνες του Εξωτερικού κατά το 19 ο αι. Βιβλίο: Κατά τη διάρκεια εφεδρεία Πηγή: Το παράθεμα επιβεβαιώνει και συμπληρώνει τα παραπάνω και επισημαίνει ότι οι Έλληνες του εξωτερικού είχαν εξαπλωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο (Οθωμανική Αυτοκρατορία και Αίγυπτο) και τη Μαύρη θάλασσα (Νότια Ρωσία και Ρουμανία). Συμπέρασμα: Καταληκτικά, φαίνεται ότι οι έλληνες ομογενείς δραστηριοποιούνταν σε αρκετές περιοχές στο εξωτερικό.

Β) Βιβλίο: Οι σχέσεις προσφέρει. Πηγή: Το παράθεμα συμπληρώνοντας τα παραπάνω, όσον αφορά τις σχέσεις των ελλήνων της διασποράς και της Ελλάδας, παραθέτει ότι οι δραστηριότητές τους σχετίζονταν κυρίως με το εμπόριο, τη ναυτιλία μέχρι τα κέντρα στη Δύση και όχι τη Ελλάδα λόγω περιορισμένης ανάπτυξης της οικονομίας, πράγμα που σήμαινε περιορισμένο κέρδος. Ταυτόχρονα, λόγω του ότι στις χώρες διαμονής τους δεν υπήρχαν εθνικιστικά ζητήματα, αλλά και γιατί δεν είχαν ανταγωνισμό, δεν είχαν λόγους να επενδύσουν στην Ελλάδα. Συμπέρασμα: Εν κατακλείδι, φαίνεται ότι τα οικονομικά προβλήματα της χώρας κρατούσαν μακριά τους έλληνες ομογενείς από τις επενδύσεις στην πατρίδα τους.

Γ) Θα ήταν ομογένειας ΠΡΟΣΟΧΗ: Δε βάζουμε πηγή στο συγκεκριμένο ερώτημα. Άρα, δε χρειάζεται να βάλουμε εισαγωγή και συμπέρασμα.

Β ΤΡΟΠΟΣ (Μία ερώτηση, δύο πηγές) [Πανελλήνιες εξετάσεις 2004] Αντλώντας στοιχεία από τα παρακάτω κείμενα και αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις, να καταγράψετε τα αποτελέσματα από την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (1898) στην Ελλάδα. ΚΕΙΜΕΝΟ Α Η πτώχευση της Ελλάδας ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας τέτοιας δανειακής επιβάρυνσης εξανάγκασε το ελληνικό κράτος να αποδεχθεί τη μέγιστη των ταπεινώσεων, την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγ χου. Η διεθνής οικονομική επιτροπή, η οποία συστάθηκε με υπόδειξη των Μεγάλων Δυνάμεων, αποτελείτο από εκπροσώπους των ξένων τρα πεζών και έδρευε στο ελληνικό έδαφος, ενώ ο ρόλος της δεν σταματούσε στον έλεγχο και τη διαχείριση των εσόδων του κράτους, αλλά προχω ρούσε και στη βαρύνουσα γνωμάτευση για την έκδοση χρήματος, για τη σύναψη δανείων και γενικά για όλα σχεδόν τα δημοσιονομικά θέματα. Οι υπερεξουσίες αυτές της διεθνούς οικονομικής επιτροπής ουσιαστικά αναιρούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα τις εξουσίες της ελληνικής κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου, καθώς οι αποφάσεις του κράτους για σχεδιασμούς οικονομικής ανάπτυξης ελέγχονταν από εξωελλαδικά κέ ντρα, ερήμην του ελληνικού λαού. Σ.Τζόκας, Ανάπτυξη και εκσυγχρονισμοί στην Ελλάδα στα τέλη του 19 ου αιώνα,

ΚΕΙΜΕΝΟ Β Το μέγεθος του τραυματισμού της εθνικής φιλοτιμίας μπορεί να γίνει κατανοητό, αν αναλογισθεί κανείς ότι πριν από τον πόλεμο οι έλληνες πολιτικοί ήταν πεπεισμένοι ότι ο οικονομικός έλεγχος από ξένους ήταν ασυμβίβαστος με το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης, αφού αφαιρούσε από τον έλεγχο του κοινοβουλίου τη φορολογική πολιτική, που αποτελούσε τη Βασική αρμοδιότητα του. Όπως έλεγε ο Βουλευτής Άρτας και πρώην υπουργός Οικονομικών Κων/νος Καραπάνος «μόνον εΐς τα ασιατικά έθνη, τα μη έχοντα την συναίσθησιν της εθνικότητος αυ τών, και τα διεπόμενα υπό του θείου δικαίου, είναι δυνατή η επιβολή και η λειτουργία ξενικού ελέγχου». Σύμφωνα με αυτή τη λογική, στην κοινο βουλευτική Ελλάδα δεν μπορούσε να επιβληθεί ένα σύστημα που εφαρ μόστηκε στη θεοκρατική Οθωμανική Αυτοκρατορία [...] Στην πράξη, η λειτουργία του ελέγχου στην Ελλάδα πέτυχε απόλυτα στην αποστολή προστασίας των συμφερόντων των ομολογιούχων. Στη συνέχεια όμως αδιαφόρησε για τον εξορθολογισμό των ελληνικών δη μοσιονομικών πραγμάτων, ακόμη και σε περιπτώσεις που παραβιάζονταν το πνεύμα της ρύθμισης και οι ρητοί περιορισμοί του νόμου ΒΦΙΘ του 1898. Χρ. Χατζηιωσηφ, «Η μπέλ επόκ του κεφαλαίου», Στο: Ιστορία της Ελλάδας του20 ου αιώνα, εκδ. Βιβλιόραμα, τόμος Α1, οελ. 312,316.

Μία ερώτηση, άρα ένα κείμενο!!!! Εισαγωγή: Η επιβολή του ΔΟΕ στην Ελλάδα το 1898 είχε οικονομικά και ηθικά αποτελέσματα. Πηγή: Οι πηγές αναφέρονται συμπληρωματικά στις συνέπειες του ΔΟΕ στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το πρώτο παράθεμα, η Ελλάδα πτώχευσε λόγω του υψηλού δανεισμού, κάτι που υποχρέωσε τη χώρα να αποδεχτεί το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Οι Μεγάλες Δυνάμεις υπέδειξαν τη δημιουργία αυτής της επιτροπής που θα την αποτελούσαν εκπρόσωποι των ξένων τραπεζών, ενώ έδρα της θα ήταν η Αθήνα. Ανάμεσα στις αρμοδιότητές της πέρα από τον έλγχο των εσόδων θα γνωμάτευε για έκδοση χαρτονομίσματος, τα δάνεια και για τα θέματα που αφορούσαν τα οικονομικά του δημοσίου. Βιβλίο: Τα αποτελέσματα παρελθόντος Πηγή: Αντίθετα με τα θετικά αποτελέσματα που αναφέρονται από το βιβλίο, ο Τζόκας και ο Χατζηιωσήφ παραθέτουν και κάποια αρνητικά. Ειδικότερα, ο Τζόκας επισημαίνει ότι λόγων των υπερβολικών εξουσιών που είχε η επιτροπή αυτή, ακύρωνε τις εξουσίες της ελληνικής κυβέρνησης και βουλής. Έτσι, κάθε απόφαση της κυβέρνησης για την οικονομία έπρεπε πρώτα να ελέγχεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Παράλληλα, σύμφωνα με τον Χατζηιωσήφ, η φιλοτιμία των ελλήνων είχε πληγεί σημαντικά, καθώς οι πολιτικοί πριν από τον πόλεμο εξέφραζαν με βεβαιότητα ότι ένας έλγχος της οικονομίας από ξένους εμπόδιζε τη βουλή να ελέγχει τη φορολογική πολιτική, στοιχείο που ερχόταν σε αντίθεση με το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τον Καραπάνο (υπουργό Οικονομικών και βουλευτή Άρτας), ο Έλεγχος από ξένους ήταν αναγκαίος μόνο σε Ασιατικές χώρες, των οποίων οι λαοί δεν είχαν αντίληψη της εθνικότητάς τους. Επομένως, δεν ήταν δυνατόν να επιβληθεί ένα τέτοιο σύστημα στην Ελλάδα. Συμπέρασμα (από τη δεύτερη πηγή) Τελικά βέβαια, ο ΔΟΕ είχε ως αποτέλεσμα να προστατευτούν τα συμφέροντα των ομολογιούχων στην Ελλάδα, όμως δεν πέτυχε τη βελτίωση των οικονομικών του δημοσίου.