ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ICF ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ Διερευνώντας τις επαγγελματικές ικανότητες Υποθεμα 3.1
Η πολυπλοκότητα των επιπτώσεων της αναπηρίας οδηγεί στην ανάγκη για διαφορετικές μεθόδους και περιβάλλοντα για άτομα με αναπηρία. Για το λόγο αυτό, το βιο-ψυχο-κοινωνικό μοντέλο στο οποίο βασίζεται το ICF αποτελεί πολύτιμο σημείο αναφοράς για την αποκατάσταση, εστιάζοντας σε ατομικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Είναι απαραίτητο να ασχοληθούμε με το άτομο και το περιβάλλον, προκειμένου να αυξηθεί το ποσοστό των ατόμων που εργάζονται και παραμένουν στην εργασία τους.
Το ICF βοηθά τους εκτιμητές να παρατηρούν τα άτομα των οποίων έχουν την ευθύνη, χωρίς να παραβλέπουν σημαντικούς παράγοντες στα διάφορα βήματα της διαδικασίας. Είναι χρήσιμο γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο επικοινωνίας με τους φορείς και τις οργανώσεις που αναλαμβάνουν τη υποστήριξη του ατόμου σε διαφορετικούς τομείς.
Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι τοπικοί φορείς αποκατάστασης μπορούν να κωδικοποιήσουν τις πληροφορίες χρησιμοποιώντας το ICF που είναι μια κοινή γλώσσα, χρησιμοποιώντας τον κατάλογο ελέγχου για την ανταλλαγή πληροφοριών. Μετά τη γενική αξιολόγηση, η συλλογή των αποτελεσμάτων και ο σχεδιασμός των στόχων, χρησιμοποιώντας το ICF, είναι απαραίτητος για τα διάφορα στάδια της διαδικασίας, προκειμένου να ενημερωθούν για τις ικανότητες του ατόμου και οι υπόλοιπο φορείς. Η εκπαιδευτική ομάδα πρέπει να τον συμπληρώνει κάθε φορά που ένα άτομο εξετάζεται και αξιολογείται.
Ένας μικρός κατάλογος ελέγχου μπορεί να δομηθεί με μερικούς κωδικούς ICF, απαραίτητους για μια συγκεκριμένη δοκιμασία. Αυτός ο κατάλογος ελέγχου μπορεί να διαιρεθεί σε τρία τμήματα: το πρώτο τμήμα αποτελείται από τους κωδικούς που δίνουν μια πρώτη εικόνα του ατόμου, όχι ως αξιολόγηση της εργασιακής ικανότητάς του, αλλά και για να παρατηρηθεί μία αρχική και ενεργητική στάση απέναντι στην εργασία.. Αυτή η προσέγγιση εφαρμόζεται ιδιαίτερα σε όλες τις οριζόντιες δεξιότητες που αποτελούν τη βάση για οποιαδήποτε εργασία και επιτρέπουν στους εκτιμητές να εξετάσουν κατά πόσο το άτομο έχει τις βασικές δεξιότητες για να μπορέσει να εισέλθει και πάλι στον κόσμο της εργασίας.
1 Στο πρώτο μέρος μπορούμε να παρατηρήσουμε: τη διάθεση για εργασία, την ταχύτητα απάντησης, το επίπεδο επικοινωνίας, το επίπεδο κινητοποίησης, την ικανότητα προσοχής και λήψης αποφάσεων, την αποδοχή της κριτικής, την επίγνωση των πραγματικών ικανοτήτων, τη διαχείριση άγχους, την αποδοχή των ήχων και του θορύβου, το σεβασμό των ρόλων.
Αναφέρονται στις γενικές νοητικές λειτουργίες, την ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα, μέσω των οποίων μπορούμε να αναλύσουμε την αρχική στάση και τη διάθεση για εργασία. Περιλαμβάνουν ορισμένες νοητικές λειτουργίες όπως: ευσυνειδησία(b1262), κίνητρο(b1301) τάση προς κόπωση(b4552), που μπορεί να εξεταστεί στην πρώτη συνάντηση (π.χ. σε μία συνέντευξη για εργασία).
2 Το δεύτερο μέρος αποτελείται από κωδικούς ICF που αναφέρονται στην επαγγελματική δυνατότητα, και πιο συγκεκριμένα αυτούς που μας ενημερώνουν ποιο είδος εργασίας ταιριάζει καλύτερα στο άτομο.
Σίγουρα μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στις νοητικές λειτουργίες που σχετίζονται με την επίγνωση, την αποδοχή, την αναγνώριση της κατάστασής τους, που είναι σημαντική προϋπόθεση για να μπορέσουν να διαχειριστούν τα όριά τους μέσω κατάλληλων στρατηγικών ή βοήθειας.
Παρατηρείται η εργασιακή αυτονομία, η εκτέλεση σύνθετων ή απλών εργασιών, η δυνατότητα διαδικασιών μάθησης και η χρήση των βασικών γνώσεων που έχουν ήδη αποκτηθεί (ανάγνωση, γραφή, αντιγραφή, υπολογισμός) και άλλα βασικά στοιχεία Επίσης, η ικανότητα να ρυθμίζουν τις σχέσεις σε διαφορετικές καταστάσεις, η κοινωνική συμμετοχή και η διαχείριση της υγείας είναι σημαντικά στοιχεία.
Το τρίτο μέρος αφορά στους περιβαλλοντικούς παράγοντες: εξετάζει τις διάφορες μορφές των διευκολυντών ή των εμποδίων και τις στάσεις, πολιτικές και υπηρεσίες, ενώ επίσης περιγράφονται οι στρατηγικές που υιοθετήθηκαν τόσο για την εκπαίδευση όσο και την εργασία, γενικές ή προσαρμοσμένες. 3 Η ορθή χρήση του ICF εξασφαλίζεται με τη διαφοροποίηση μεταξύ ικανότητας και απόδοσης στις Δραστηριότητες και τη Συμμετοχή. Αυτό μπορεί να αποδοθεί σε ένα διευκολυντή ή σε ένα εμπόδιο, εντός των περιβαλλοντικών παραγόντων.
Το ICF είναι χρήσιμο για να δούμε τι είναι εμπόδιο και τι διευκολυντής και για να αναδεχθεί ο τρόπος αναζήτησης και εφαρμογής της καταλληλότερης στρατηγικής που κατευθύνει τις δραστηριότητες προς την καταλληλότερη προσέγγιση.