Α. ΦΑΡ Η* επεµβάσεων, η ταχύτερη ολοκλήρωση της εµφυτευµατικής αποκατάστασης και η άριστη αισθητική αποκατάσταση

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68(2): 51-62 ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΕΞΑΚΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ. ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΤΗΣ ΦΑΤΝΙΑΚΗΣ ΑΚΡΟΛΟΦΙΑΣ; Α. ΦΑΡ Η* Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η Τ α άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύµατα έχουν πλέον καθιερωθεί στην καθηµέρα οδοντιατρική πράξη. Πέρα από τα προφανή πλεονεκτήµατα για τον ασθενή, όπως είναι ο περιορισµός των χειρουργικών επεµβάσεων, η ταχύτερη ολοκλήρωση της εµφυτευµατικής αποκατάστασης και η άριστη αισθητική αποκατάσταση των µαλακών περι-εµφυτευµατικών ιστών, η άµεση τοποθέτηση εµφυτευµάτων σε µετεξακτικά φατνία αναφέρεται ότι διατηρεί τις διαστάσεις της φατνιακής ακρολοφίας. Σκοπός της παρούσας µελέτης είναι να πραγµατοποιηθεί µία ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας προκειµένου να διερευνηθεί η υπόθεση εάν η άµεση τοποθέτηση εµφυτευµάτων προλαµβάνει την απορρόφηση των οστικών χειλέων του µετεξακτικού φατνίου. Πραγµατοποιήθηκε αναζήτηση στην ηλεκτρονική βάση δεδοµένων MEDLINE, προκειµένου να αποκαλυφθούν µελέτες στην αγγλική γλώσσα, σε πειραµατόζωα και σε ανθρώπους. Τα ευρήµατα των πειραµατικών µελετών σε σκυλιά απέτυχαν να υποστηρίξουν την υπόθεση ότι η άµεση τοποθέτηση των εµφυτευµάτων σε µετεξακτικά φατνία δύναται να διατηρήσει τον όγκο της φατνιακής ακρολοφίας. Οι περισσότερες µελέτες δείχνουν, ότι η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση των εµφυτευµάτων συµβάλλει στην έγκαιρη οστική πλήρωση των αυχενικών περιεµφυτευµατικών ελλειµµάτων, χωρίς να καθίσταται απαραίτητη η εφαρµογή τεχνικών οστικής αναγέννησης. Ωστόσο, το νεόπλαστο οστό αναπόφευκτα χάνεται στις επακόλουθες φάσεις ανασχηµατισµού. Μέχρι σήµερα δεν υπάρχει ξεκάθαρη άποψη σχετικά µε την επιλογή του χρόνου τοποθέτησης ενός εµφυτεύµατος σε ένα µετεξακτικό φατνίο. Προκειµένου όµως να εξακριβωθεί εάν η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων συµβάλλει στη διατήρηση των διαστάσεων της φατνιακής ακρολοφίας, απαιτούνται επιπρόσθετα στοιχεία από τυχαιοποιηµένες κλινικές µελέτες µε µεγάλους χρόνους παρακολούθησης. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το αρχικό πρωτόκολλο της θεραπείας των οδοντικών εµφυτευµάτων που εισήχθη από τον Brånemark το 1985 έχει αναθεωρηθεί εκτεταµένα τις τελευταίες δεκαετίες 1. Το ενδιαφέρον της έρευνας στο πεδίο των εµφυτευµάτων στράφηκε προς τον περιορισµό του χρόνου αναµονής από την εξαγωγή του δοντιού έως την τοποθέτηση Από το Εργαστήριο της Οδοντοφατνιακής Χειρουργικής, Χειρουργικής Εµφυτευµατολογίας και Ακτινολογίας της Οδοντιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. * Υποψήφια διδάκτορας. ΟΡΟΙ ΕΥΡΕΤΗΡΙΑΣΜΟΥ: Άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύµατα, Απορρόφηση φατνιακής ακρολοφίας. του εµφυτεύµατος, αλλά και στην άµεση τοποθέτηση εµφυτευµάτων, κατά την οποία τα εµφυτεύµατα τοποθετούνται στο φατνίο στην ίδια συνεδρία κατά την οποία εξάγεται το δόντι. Πέρα από τα προφανή πλεονεκτήµατα για τον ασθενή, όπως είναι ο περιορισµός του αριθµού των χειρουργικών επεµβάσεων και η ταχύτερη ολοκλήρωση της εµφυτευµατικής αποκατάστασης, είναι πιθανόν η θεραπευτική προσέγγιση της άµεσης εµφύτευσης να είναι επωφελής και από βιολογικής σκοπιάς. Προηγούµενες µελέτες έδειξαν ότι η πρώιµη τοποθέτηση των εµφυτευµάτων δύναται να συµβάλλει στη διατήρηση του ύψους και του εύρους της φατνιακής ακρολοφίας 2-4 και να καθοδηγήσει καλύτερα την οστεοενσωµάτωση γύρω από

52 Α. ΦΑΡ Η* ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 το εµφύτευµα, χρησιµοποιώντας τη φυσιολογική επουλωτική διεργασία που υφίσταται το οστό µετά την εξαγωγή. Αµέσως µετά την εξαγωγή των δοντιών, η απορρόφηση και η αναδόµηση που συµβαίνει στην περιοχή του µετεξακτικού φατνίου µπορεί να οδηγήσει σε µία νωδή περιοχή µε ανεπαρκείς για την τοποθέτηση εµφυτευµάτων διαστάσεις 1. Απεναντίας, όταν το εµφύτευµα τοποθετηθεί απευθείας στο µετεξακτικό φατνίο, οι οστεογενετικές και οστεοαπορροφητικές διεργασίες έχουν ήδη ξεκινήσει, γεγονός που µπορεί να διευκολύνει και την επουλωτική διαδικασία. Στο σηµείο αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε κατά την άµεση εµφύτευση να µην υπάρχουν σηµάδια περιοδοντικής φλεγµονής 5, τα οποία καθιστούν επισφαλή την οστεοενσωµάτωση των εµφυτευµάτων. Εάν συµβαίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να προηγείται η µηχανική και αντιµικροβιακή αντιµετώπιση της περιοδοντικής φλεγ- µονής. Μελέτες της προηγούµενης δεκαετίας υποστήριζαν ότι παρά τον έντονο ανασχηµατισµό των ιστών µετά από την εξαγωγή, η άµεση τοποθέτηση των εµφυτευµάτων εξασφαλίζει την ικανοποιητική επούλωση 5-9, ακόµα και στις περιπτώσεις όπου καταλείπονται οστικά ελλείµµατα µεταξύ εµφυτεύµατος και του οστικού υποστρώµατος 10. Έκτοτε, αρκετά µεγάλος είναι ο αριθµός των πειραµατικών µελετών που έχει διεξαχθεί, είτε σε σκυλιά είτε σε πιθήκους, προκειµένου να διερευνηθεί ο σχηµατισµός οστού αλλά και ο βαθµός οστεοενσωµάτωσης εµφυτευµάτων που τοποθετούνται άµεσα σε µετεξακτικά φατνία. Η πλειοψηφία των µελετών επικεντρώνεται στο βαθµό επιτυχίας/αποτυχίας των άµεσων µετεξακτικών εµφυτευµάτων, ενώ ο αριθµός των µελετών που ασχολούνται µε το βιολογικό υπόστρωµα της άµεσης τοποθέτησης εµφυτευµάτων σε µετεξακτικά φατνία είναι µικρός. Σκοπός της παρούσας µελέτης είναι να πραγ- µατοποιηθεί µία σύντοµη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, προκειµένου να διερευνηθεί η υπόθεση εάν η άµεση τοποθέτηση εµφυτευµάτων σε µετεξακτικά φατνία προλαµβάνει ή όχι την απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας. Πραγ- µατοποιήθηκε αναζήτηση στην ηλεκτρονική βάση δεδοµένων MEDLINE, προκειµένου να αποκαλυφθούν µελέτες στην αγγλική γλώσσα, σε πειραµατόζωα και ανθρώπους, που απαντούν το ερώτηµα εάν η τεχνική της άµεσης εµφύτευσης διατηρεί ή όχι τις διαστάσεις της φατνιακής ακρολοφίας. Η ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΕΞΑΚΤΙΚΟΥ ΦΑΤΝΙΟΥ Όπως είναι γνωστό, η εξαγωγή των δοντιών συνοδεύεται από σηµαντικές ποιοτικές αλλά και ποσοτικές µεταβολές της φατνιακής ακρολοφίας. Μελέτες σε ανθρώπους έδειξαν ότι η επούλωση των µετεξακτικών φατνίων σε κυτταρικό επίπεδο ολοκληρώνεται σε πέντε στάδια 11. Στο πρώτο στάδιο, σχηµατίζεται ο αρχικός θρόµβος, καθώς δηµιουργείται το αιµόπηγµα από τα ερυθρά και λευκά αιµοσφαίρια, τα οποία καταφθάνουν µέσω της κυκλοφορίας του αίµατος. Στο δεύτερο στάδιο, που διαρκεί 4 έως 5 ηµέρες, κοκκιώδης ιστός αντικαθιστά το θρόµβο και ο ενδοθηλιακός κυτταρικός πολλαπλασιασµός αρχίζει να δηµιουργεί τα τριχοειδή αγγεία από την περιοχή της περιοδοντικής µεµβράνης. Στο τρίτο στάδιο, το οποίο ολοκληρώνεται εντός 14 έως 16 ηµερών, ο κοκκιώδης ιστός αντικαθίσταται από συνδετικό ιστό. Ο συνδετικός ιστός συνίσταται από ινοβλάστες και κολλαγόνες ίνες. Σταδιακά αρχίζουν να διακρίνονται οστεοβλάστες και νησίδες νεοσχηµατισθέντος οστού εντός του συνδετικού ιστού. Στο τέταρτο στάδιο σχηµατίζεται το οστεοειδές µετά από 7 έως 10 ηµέρες, µε αρχικά σηµάδια ενασβεστίωσης την τρίτη εβδοµάδα µετά την εξαγωγή. Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η πλήρης επιθηλιακή κάλυψη του φατνίου, η οποία και ολοκληρώνεται µετά από 24 έως 35 ηµέρες. Σε 8 έως 12 περίπου εβδοµάδες, το φατνίο πληρώνεται ολοκληρωτικά από σπογγώδες οστό, ενώ κατά την 12η έως 16η εβδο- µάδα, έχει ολοκληρωθεί η ωρίµανση του σπογγώδους οστού µε τη χαρακτηριστική ελάττωση του οστεοειδούς και του αριθµού των οστεοβλαστών 12. Τα γεγονότα που λαµβάνουν χώρα στα µετεξακτικά φατνία σε ιστολογικό επίπεδο κατά την επουλωτική διεργασία έχουν επίσης µελετηθεί σε πειραµατικές µελέτες σε ζώα 13-15 και σε βιοψίες από ασθενείς 4,16. Πειραµατικές µελέτες σε σκυλιά έδειξαν ότι κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου µετά την εξαγωγή παρατηρείται σηµαντικός ανασχηµατισµός του οστού. Συγκεκριµένα η εσωτερική επιφάνεια της φατνιακής ακρολοφίας στη µετεξακτική περιοχή καλύπτεται µε πρώιµο οστό, το οποίο ακολουθώντας το σχηµατισµό του φλοιώδους οστικού πετάλου, αντικαθίσταται κυρίως µε µυελό των οστών 13,15 και ταυτόχρονα συµβαίνει σηµαντική ελάττωση του εύρους και του ύψους της υπολειµµατικής ακρολοφίας 4,15,16.

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 ΑΜΕΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ 53 Οι Schropp και συν. διεξήγαγαν µία κλινική µελέτη µε 46 ασθενείς, προκειµένου να µελετήσουν την επούλωση του οστίτη ιστού και τις µεταβολές των µαλθακών ιστών 3, 6 και 12 µήνες µετά από την ατραυµατική εξαγωγή ενός δοντιού, γοµφίου είτε προγοµφίου 4. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι παρά τη µικρή ελάττωση της κατακόρυφης διάστασης (0,2mm) της φατνιακής ακρολοφίας, το εύρος της φατνιακής ακρολοφίας, µειώθηκε κατά 50% µετά το πέρας των 12 µηνών, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 5-7mm. Επισηµαίνουν µάλιστα, ότι τα δύο τρίτα των µεταβολών είχαν ολοκληρωθεί τους τρεις πρώτους µήνες της επούλωσης. Οι µεταβολές αυτές ήταν ελαφρώς µεγαλύτερες στην περιοχή των γοµφίων και στην κάτω γνάθο, συγκριτικά µε την περιοχή των προγοµφίων και την άνω γνάθο αντίστοιχα. Σχετικά µε τον οστικό ανασχηµατισµό που έπεται της εξαγωγής των δοντιών, είναι γνωστό ότι η εξαγωγή των δοντιών συνεπάγεται όχι µόνο κάθετη αλλά κυρίως οριζόντια απορρόφηση της παρειακής και της γλωσσικής περιοχής της φατνιακής ακρολοφίας 4. Έχει βρεθεί µάλιστα, ότι οι επικείµενες µετά την εξαγωγή µεταβολές των ιστών συνεπάγονται εντονότερη οστική απώλεια στο παρειακό από ότι στο γλωσσικό / υπερώιο τοίχω- µα της ακρολοφίας 4,15,16, γεγονός το οποίο αποδόθηκε στη συνδυασµένη επίδραση της απορρόφησης και της επακόλουθης απώλειας του οστικού παρειακού τοιχώµατος 15, αλλά και στο ότι το λεπτό παρειακό οστικό πέταλο είναι περισσότερο ευπαθές στο χειρουργικό τραυµατισµό και συνεπώς στην απορρόφηση, συγκριτικά µε το γλωσσικό ή υπερώιο 14. Τέλος, έχει διαπιστωθεί ότι ο ανασχηµατισµός των ιστών συµπληρώνεται κυρίως κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων µηνών µετά την εξαγωγή, και µειώνεται σηµαντικά µετά από έξι µήνες 4,13. ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΕΞΑΚΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ Τα ποσοστά επιτυχίας των εµφυτευµάτων που τοποθετούνται άµεσα σε µετεξακτικά φατνία είναι αρκετά υψηλά, φτάνοντας το 90% και συγκρίνονται µε τα αντίστοιχα ποσοστά επιτυχίας των εµφυτευµάτων που τοποθετούνται σε νωδές περιοχές µετά την ολοκλήρωση της µετεξακτικής επούλωσης 17-20. Όπως ήδη αναφέρθηκε, στα πλεονεκτήµατα της άµεσης µετεξακτικής τοποθέτησης εµφυτευµάτων συµπεριλαµβάνονται: (i) η µείωση του αριθµού των χειρουργικών επεµβάσεων, (ii) η διατήρηση των διαστάσεων της φατνιακής ακρολοφίας και (iii) η µείωση του χρονικού διαστήµατος αναµονής µεταξύ εξαγωγής και εµφυτευµατικής αποκατάστασης 21. Επίσης, κατά την άµεση εµφύτευση είναι δυνατή η ακριβής αξονική τοποθέτηση του εµφυτεύµατος στη θέση που κατείχε το δόντι, η οποία και βελτιώνει την κατασκευή, την αισθητική απόδοση, αλλά και τη µηχανοβιολογική συµπεριφορά της τελικής αποκατάστασης 5. Στο σηµείο αυτό κρίνεται σκόπιµο να δοθούν οι ορισµοί των εµφυτευµάτων σχετικά µε το χρόνο εξαγωγής των δοντιών, οι οποίοι και θα χρησιµοποιηθούν στο υπόλοιπο κείµενο. Ως άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύµατα χαρακτηρίζονται τα εµφυτεύµατα που τοποθετούνται στο φατνίο στον ίδιο χρόνο που αφαιρείται το δόντι, και α- ντίστοιχα ως µεθύστερα µετεξακτικά εµφυτεύ- µατα, αυτά που τοποθετούνται στο φατνίο σε επόµενη φάση από εκείνη της εξαγωγής του δοντιού 22. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι τα άµεσα µεθύστερα εµφυτεύµατα τοποθετούνται 4 έως 8 εβδοµάδες µετά την εξαγωγή, οπότε και έχει επιτευχθεί επούλωση των µαλακών µορίων, ενώ τα καθυστερηµένα µεθύστερα εµφυτεύµατα 8 έως 14 εβδοµάδες µετά την εξαγωγή ή και αργότερα, οπότε και υπάρχει µερική είτε πλήρης οστική επούλωση 23. Μελέτες σε πειραµατόζωα Σε µία πρόσφατη έρευνα οι Araújo και συν. µελέτησαν τις µεταβολές που συνέβησαν στις διαστάσεις της φατνιακής ακρολοφίας µετά την άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων, χρησιµοποιώντας 5 beagle σκυλιά, προκειµένου να ελεγχθεί εάν η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση ενός εµφυτεύµατος δύναται να παρεµβαίνει στις µεταβολές των σκληρών ιστών, οι οποίες ούτως ή άλλως συµβαίνουν στη φατνιακή ακρολοφία µετά την εξαγωγή 14. Στο ένα τεταρτηµόριο τοποθετήθηκαν εµφυτεύµατα (Straumann Dental Implant System) αµέσως µετά την εξαγωγή των δοντιών, ενώ στο άλλο τεταρτηµόριο τα αντίστοιχα φατνία αφέθηκαν να επουλωθούν αυτό- µατα και χρησιµοποιήθηκαν ως µάρτυρες. Στην παρούσα µελέτη η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων δεν βρέθηκε να επηρεάζει τη διαδικασία ανασχηµατισµού που συµβαίνει στα παρειακά και γλωσσικά τοιχώµατα του φατνίου µετά την εξαγωγή. Έτσι, µετά από το πέρας των τριών µηνών, το ύψος του παρειακού και του

54 Α. ΦΑΡ Η* ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 γλωσσικού τοιχώµατος του φατνίου στην περιοχή των εµφυτευµάτων ήταν ίδιο µε το αντίστοιχο ύψος των νωδών περιοχών. Όπως ήταν ανα- µενόµενο, εντονότερη µεταβολή της κατακόρυφης διάστασης του φατνίου παρατηρήθηκε στην παρειακή επιφάνεια. Η διαφορά της κατακόρυφης διάστασης µεταξύ του παρειακού και του γλωσσικού οστικού χείλους και στις δύο περιοχές, ήταν µεγαλύτερη από 2mm, και συγκεκριµένα στις νωδές ήταν ίση µε 2,2mm και στην εµφυτευµατική αποκατάσταση µε 2,4mm. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο ότι η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων απέτυχε να διατηρήσει τις διαστάσεις της φατνιακής ακρολοφίας 14. Οι Botticelli και συν. µελέτησαν την επούλωση ελλειµµάτων που δηµιουργούνται αντίστοιχα προς την κορυφή του οστού κατά τη µεθύστερη και άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων 24. Στη µελέτη αυτή χρησιµοποιήθηκαν 6 σκυλιά, στα οποία τοποθέτησαν εµφυτεύµατα Astra Tech στην περιοχή των προγοµφίων της κάτω γνάθου, στο ένα τεταρτηµόριο άµεσα και στο άλλο τρεις µήνες µετά από την εξαγωγή. Μετά την πάροδο τόσο των δύο όσο και των τεσσάρων µηνών, το µήκος της επαφής εµφυτεύµατος-οστού αντίστοιχα προς την περιοχή των ελλειµµάτων ήταν µεγαλύτερο στις περιοχές της µεθύστερης µετεξακτικής εµφύτευσης, συγκριτικά µε τις περιοχές της άµεσης. Τα ιστολογικά ευρήµατα που προέκυψαν στους δύο µήνες έδειξαν ότι, τόσο στην περίπτωση της άµεσης όσο και της µεθύστερης εµφύτευσης τρεις µήνες µετά από την εξαγωγή, υπήρχαν σηµάδια σχηµατισµού νέου οστού, ειδικά στην ακρορριζική περιοχή των ελλειµµάτων και στην ακρορριζική περιοχή του εµφυτεύµατος. Στην περίπτωση όµως των άµεσων εµφυτευµάτων παρατηρήθηκε ότι αν και είχαν υπήρχαν περιορισµένες εναποθέσεις οστού α- ντίστοιχα προς την παρυφή του µετεξακτικού φατνίου, οι µικροσπείρες του εµφυτεύµατος ήταν συχνά σε επαφή µε συνδετικό ιστό. Σχετικά µε την οστική απορρόφηση, βρέθηκε ότι µετά το πέρας των τεσσάρων µηνών της επούλωσης, στα µεθύστερα µετεξακτικά εµφυτεύµατα το οστό βρισκόταν κοντά στη σύνδεση εµφυτεύµατοςπροσθετικής αποκατάστασης, σε αντίθεση µε τα άµεσα στα οποία σηµειώθηκε µείωση του ύψους του φατνιακού οστού. Σηµαντική διαφορά σηµειώθηκε και κατά την επούλωση των οστικών ελλειµµάτων, η οποία ολοκληρώθηκε στην περίπτωση των µεθύστερων εµφυτευµάτων, αλλά γύρω από τα άµεσα παρέµεινε ατελής 24. Εδώ πρέπει να σηµειωθεί ότι η σηµαντική µείωση που συνέβη κατά τη διάρκεια της επούλωσης παρατηρήθηκε όχι µόνο στην παρειακή επιφάνεια του φατνίου αλλά και στις όµορες επιφάνειες. Το γεγονός αυτό πιθανώς οφείλεται στην απουσία παρακειµένων του φατνίου δοντιών, τα οποία θα µπορούσαν να διατηρήσουν το ύψος του µεσοδόντιου οστού κατά την επούλωση. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι το ύψος των όµορων οστικών τοιχωµάτων µπορεί να διατηρηθεί και η µείωση του φατνιακού οστού θα περιοριστεί µόνο στα παρειακά τοιχώµατα του µετεξακτικού φατνίου, σε περιπτώσεις όπου παραπλεύρως των φατνίων υπάρχουν δόντια µε υγιείς περιοδοντικούς ιστούς 24. Η απουσία παρακειµένων δοντιών συνεπάγεται αξιοσηµείωτη κατακόρυφη απορρόφηση όλων των τοιχωµάτων του µετεξακτικού φατνίου και επισφαλή πρόγνωση της άµεσης εµφυτευµατικής αποκατάστασης. Σε µία άλλη µελέτη σε σκυλιά, διερευνήθηκε η υπόθεση εάν η οστεοενσωµάτωση που συµβαίνει µετά την άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων δύναται να χαθεί λόγω της φυσιολογικής αναδόµησης των ιστών, η οποία έπεται της εξαγωγής και της τοποθέτησης των εµφυτευµάτων 25. Στη µελέτη αυτή οι Araújo και συν. χρησιµοποίησαν 7 σκυλιά beagle, στα οποία τοποθετήθηκαν εµφυτεύµατα (Straumann Implant ) στα φατνία των δύο κάτω προγοµφίων αµέσως µετά την εξαγωγή. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε δύο µήνες µετά στο άλλο τεταρτηµόριο σε 5 σκυλιά. Τα αποτελέσµατα της µελέτης έδειξαν, ότι το κενό που υπήρχε αρχικά, κατά τη χειρουργική φάση της τοποθέτησης, µεταξύ του εµφυτεύµατος και των οστικών τοιχωµάτων του φατνίου, πληρώθηκε µε αιµόπηγµα το οποίο αντικαταστάθηκε από νεόπλαστο οστό τέσσερις εβδοµάδες µετά 25. Το οστό αυτό αντίστοιχα προς την αυχενική περιοχή του ελλείµµατος, βρισκόταν σε επαφή µε την αδρή επιφάνεια του εµφυτεύµατος. Στο µεσοδιάστηµα των τεσσάρων εβδοµάδων, το παρειακό και το γλωσσικό οστικό τοίχωµα απορροφήθηκαν έντονα, το δικτυωτό οστό της αυχενικής περιοχής απορροφήθηκε και το ύψος του λεπτού παρειακού οστικού τοιχώµατος µειώθηκε σηµαντικά. Στη χρονική περίοδο µεταξύ των 4 και των 12 εβδοµάδων, η διαδικασία της επούλωσης συνεχίστηκε και το ύψος της φατνιακής ακρολοφίας παρειακά µειώθηκε περαιτέρω. Μετά από 12 εβδο- µάδες, το παρειακό τοίχωµα της φατνιακής ακρολοφίας εντοπιζόταν 2mm ακρορριζικότερα του

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 ΑΜΕΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ 55 αυχενικού ορίου του αµµοβοληµένου και οξικά κατεργασµένου εµφυτεύµατος. Καταλήγοντας, οι συγγραφείς συ-µπεραίνουν ότι η επαφή οστούεµφυτεύµατος, η οποία επιτεύχθηκε κατά την πρώι- µη φάση της επούλωσης του φατνίου και µετά την τοποθέτηση των εµφυτευµάτων, χάθηκε µερικώς, δεδοµένης της περαιτέρω απορρόφησης του παρειακού οστικού τοιχώµατος 25. Οι Araújo και συν. διεξήγαγαν µία άλλη πειρα- µατική µελέτη σε σκυλιά, προκειµένου να καθορίσουν εάν η µείωση της φατνιακής ακρολοφίας, που ακολουθεί την εξαγωγή των δοντιών και την τοποθέτηση των εµφυτευµάτων επηρεάζεται από το µέγεθος των οστικών τοιχωµάτων του φατνίου 26. Εξέτασαν επίσης, εάν η αναδόµηση της φατνιακής ακρολοφίας συνεχίζεται µετά την αρχική περίοδο επούλωσης των τεσσάρων εβδοµάδων, µετά το πέρας της οποίας έχει διεκπεραιωθεί και το µέγιστο της επίδρασης του χειρουργικού τραύ- µατος. Στη µελέτη αυτή χρησιµοποιήθηκαν 6 σκυλιά beagle, στα οποία τοποθετήθηκαν άµεσα εµφυτεύµατα (Straumann Implant ) στα φατνία των άπω ριζών του τρίτου προγοµφίου και του πρώτου γοµφίου της κάτω γνάθου αµέσως µετά την εξαγωγή τους. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε δύο µήνες µετά στο άλλο τεταρτηµόριο της κάτω γνάθου. Τα σκυλιά θυσιάστηκαν ένα µήνα µετά. Αξιοσηµείωτες οστικές µεταβολές σηµειώθηκαν κατά την περίοδο της επούλωσης µετά την εξαγωγή και την τοποθέτηση των εµφυτευµάτων. Το κενό που υπήρχε κατά τη φάση της εµφύτευσης µεταξύ του εµφυτεύµατος και των οστικών τοιχωµάτων αντίστοιχα προς την παρυφή, εξαφανίστηκε λόγω της οστικής πλήρωσης και της επικείµενης απορρόφησης της φατνιακής ακρολοφίας. Στην παρούσα έρευνα διαπιστώθηκε επίσης ότι η οστική εναπόθεση στα ελλείµµατα της κορυφής συνοδευόταν από µεταβολές των παρειακών και γλωσσικών οστικών τοιχωµάτων, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσµα σηµαντική µείωση (>2mm) του ύψους του λεπτού παρειακού οστικού πετάλου και κατά συνέπεια απώλεια της επαφής οστού και εµφυτεύµατος αυχενικά 26. Η οστική απώλεια στην περιοχή των γοµφίων ήταν ε- ντονότερη από την αντίστοιχη στην περιοχή των προγοµφίων. Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η αναδόµηση των ελλειµµάτων στην αυχενική περιοχή είναι εφικτή, αλλά αυτή συνοδεύεται και από ση- µαντική µείωση των διαστάσεων τόσο του λεπτού παρειακού όσο και του ευρύτερου γλωσσικού οστικού τοιχώµατος. Τα ευρήµατα της έρευνας αυτής δείχνουν ότι όσο ευρύτερο είναι το οστικό τοίχωµα του µετεξακτικού φατνίου στο οποίο εφάπτεται ένα άµεσο εµφύτευµα, τόσο µεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος της επισφαλούς επούλωσης και της δηµιουργίας ελλείµµατος τύπου οπής. Τελικά, η τοποθέτηση των εµφυτευµάτων δεν δύναται να διατηρήσει τις διαστάσεις της φατνιακής ακρολοφίας που αναπόφευκτα µειώνονται µετά από την εξαγωγή των δοντιών. Εδώ πρέπει να τονιστεί, ότι παρόλο που παρατηρήθηκε απορρόφηση στο παρειακό όπως και στο γλωσσικό οστικό τοίχωµα, η απορρόφηση αυτή στην παρειακή επιφάνεια είχε επιπτώσεις στην οστεοενσωµάτωση, οδηγώντας σε απώλεια της οστεοενσωµάτωσης στην περιοχή αντίστοιχα προς την οστική παρυφή 26. Στη µελέτη των Scarano και συν. χρησιµοποιήθηκαν 6 macaca fascicularis πίθηκοι, προκειµένου να διερευνηθεί η αντίδραση των περιεµφυτευµατικών ιστών στην άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων 27. Αµέσως µετά την εξαγωγή των δύο πρώτων προγοµφίων και του πρώτου γοµφίου της άνω και της κάτω γνάθου τοποθετήθηκαν 6 εµφυτεύµατα σε κάθε πειραµατόζωο. Το σύνολο των εµφυτευµάτων που τοποθετήθηκαν ήταν 36 (18 στην άνω γνάθο και 18 στην κάτω γνάθο). Στη µελέτη δεν χρησιµοποιήθηκαν µεµβράνες, παρά µόνο chips αυτογενούς οστού και η φόρτιση των εµφυτευµάτων πραγµατοποιήθηκε τρεις µήνες µετά. Η ιστοµορφοµετρική ανάλυση έδειξε ότι όλα τα εµφυτεύµατα ήταν καλυµµένα µε συµπαγές ώριµο οστό και ότι το ποσοστό επαφής οστού-εµφυτευµάτων ήταν πολύ υψηλό (65% έως 70%). Μετά από τη φόρτιση των εµφυτευµάτων δεν παρατηρήθηκε περαιτέρω οστική απώλεια. Αν και τα ευρήµατα της παρούσας µελέτης δείχνουν ότι η επούλωση των εµφυτευµάτων που τοποθετούνται σε µετεξακτικά φατνία και πληρώνονται µε chips αυτογενούς οστού ολοκληρώνεται µε προβλέψιµο τρόπο, δεν γίνεται αναφορά στο µέγεθος της οστικής απώλειας και κατά συνέπεια στη µείωση των διαστάσεων των οστικών τοιχωµάτων 27. Τα ευρήµατα των πειραµατικών σε σκυλιά µελετών απέτυχαν να υποστηρίξουν την υπόθεση ότι η άµεση τοποθέτηση των εµφυτευµάτων σε µετεξακτικά φατνία δύναται να διατηρήσει τον όγκο της φατνιακής ακρολοφίας. Στην πλειοψηφία των µελετών αυτών διαπιστώθηκε ότι η ση- µαντική απορρόφηση των σκληρών ιστών (ειδικότερα του παρειακού τοιχώµατος) αναπόφευκτα συµβαίνει στη φατνιακή ακρολοφία µετά από την εξαγωγή των δοντιών. Η άµεση µετεξακτική

56 Α. ΦΑΡ Η* ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 τοποθέτηση των εµφυτευµάτων απέτυχε να επέµβει στις επικείµενες της εξαγωγής διαδικασίες που συνεπάγονται την οστική απώλεια και το αυχενικό τµήµα του εµφυτεύµατος µετά από τους 3 έως 4 µήνες της επούλωσης έχανε την οστική επαφή. Κλινικές µελέτες σε ασθενείς Οι Botticelli και συν. εξέτασαν τις οστικές µεταβολές που συνέβησαν σε 18 ασθενείς µετά την άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων (ITI αµµοβοληµένα και οξικά κατεργασµένα εµφυτεύµατα Straumann) για χρονικό διάστηµα τεσσάρων µηνών 16. Κατά την επανεξέταση οι συγγραφείς παρατήρησαν ότι το κενό που υπήρχε κατά τη φάση της εµφύτευσης αντίστοιχα προς την κορυφή ανάµεσα στο οστικό τοίχωµα και στο εµφύτευµα εξαφανίστηκε και ότι η κάθετη απόσταση ανάµεσα στον αυχένα του εµφυτεύµατος και στην κορυφή της φατνιακής ακρολοφίας αυξήθηκε ελάχιστα (0,2 mm έως 0,6mm), λόγω της ακρορριζικής µετατόπισης του οστού. Στο διάστηµα των τεσσάρων µηνών, η κατά οριζόντιο επίπεδο απορρόφηση του παρειακού οστικού τοιχώµατος, µεταξύ δηλαδή της επιφάνειας του εµφυτεύµατος και της εξωτερικής επιφάνειας του παρειακού οστικού τοιχώµατος έφτανε το 56%, ενώ η αντίστοιχη απορρόφηση γλωσσικά ήταν µόλις 30%. Η κάθετη οστική απορρόφηση στα οστικά τοιχώµατα διαµορφώθηκε ως εξής: 0,3±0,6mm παρειακά, 0,6±1,0mm γλωσσικά/υπερώια, 0,2±0,7mm εγγύς, και 0,5±0,9mm άπω. Στο σηµείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι παραπλεύρως των εξαχθέντων δοντιών, εγγύς και άπω δηλαδή του µετεξακτικού φατνίου, υπήρχαν δόντια µε ακέραιους περιοδοντικούς ιστούς, γεγονός το οποίο πιθανώς να έπαιξε σηµαντικό ρόλο στη διατήρηση του ύψους του µεσοδόντιου φατνιακού οστού. Παρατήρησαν επίσης ότι κατά τη διάρκεια της επούλωσης, το εύρος του οστικού χείλους του παρειακού τοιχώµατος µειώθηκε σηµαντικά περισσότερο από το αντίστοιχο γλωσσικό. Ωστόσο, παρά την ουσιώδη µείωση που συνέβη στο εύρος των οστικών τοιχωµάτων, η αδρή επιφάνεια του εµφυτεύµατος ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου καλυµµένη µε µία λεπτή στιβάδα οστίτη ιστού. Οι συγγραφείς συµπεραίνουν ότι στις περιοχές που τοποθετήθηκαν τα άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύ- µατα, τόσο στα παρειακά όσο και στα γλωσσικά οστικά τοιχώµατα, παρατηρήθηκε έντονος ανασχηµατισµός και απορρόφηση. Τα στοιχεία της παρούσας µελέτης δείχνουν ότι τα ελλείµµατα που δηµιουργούνται κοντά στην κορυφή του φατνιακού οστού µεταξύ του εµφυτεύµατος και του οστού κατά την άµεση µετεξακτική τοποθέτηση των εµφυτευµάτων είναι δυνατόν να πληρωθούν µε το σχηµατισµό νέου οστού και τελικά να εξαφανιστούν. Βέβαια, η εξαφάνιση των ελλειµµάτων αυτών είναι αποτέλεσµα τόσο της εναπόθεσης νέου οστού από την εσωτερική επιφάνεια των ελλειµµάτων όσο και της σηµαντικής οστικής απορρόφησης που συµβαίνει εξωτερικά της φατνιακής ακρολοφίας 15. Οι Paolantonio και συν. διεξήγαγαν µία κλινική µελέτη µε 48 ασθενείς, προκειµένου να εξετάσουν το αποτέλεσµα της άµεσης µετεξακτικής τοποθέτησης εµφυτευµάτων 28. Στη µελέτη αυτή τοποθετήθηκαν τόσο µεθύστερα (σε νωδές περιοχές µαρτύρων), όσο και άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύµατα (περιοχές ελέγχου), χωρίς να χρησιµοποιηθούν υλικά οστικής αναγέννησης. Στην περίπτωση των άµεσων µετεξακτικών εµφυτευµάτων υπήρχε ένα συνεχές έλλειµµα, µεγέθους 2mm, µεταξύ του οστικού τοιχώµατος και του εµφυτεύ- µατος, ενώ στις περιοχές µαρτύρων το φλοιώδες οστό βρισκόταν σε απευθείας επαφή µε το εµφύτευµα. Από κάθε ασθενή, δύο εµφυτεύµατα, ένα άµεσο από την περιοχή ελέγχου και ένα µεθύστερο από την περιοχή µαρτύρων, αποκαλύφθηκαν χειρουργικά και αφαιρέθηκαν. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι ο βαθµός επαφής οστού-εµφυτεύµατος ήταν πολύ υψηλός σε όλα τα δείγµατα, δεν διέφερε µεταξύ άµεσων και µεθύστερων µετεξακτικών εµφυτευµάτων και κυµαινόταν µεταξύ 62% και 71%. Αν και καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων δύναται να προλάβει τον ανασχηµατισµό και κατά συνέπεια να διατηρήσει τις αρχικές διαστάσεις και το σχήµα της ακρολοφίας, δεν παρέχουν πληροφορίες σχετικά µε τα επίπεδα της οστικής απορρόφησης που τυχόν παρατηρήθηκαν στις δύο οµάδες, ούτε για τις µεταβολές που συνέβησαν στις διαστάσεις των οστικών τοιχωµάτων 28. Οι Schropp και συν. συγκρίνανε την επούλωση και τις µεταβολές του φατνιακού οστού σε περιπτώσεις άµεσης µεθύστερης -εντός 10 ηµερών από την εξαγωγή- και µεθύστερης -εντός τριών µηνών από την εξαγωγή- µετεξακτικής τοποθέτησης µονήρων εµφυτευµάτων (3i Implant Innovations εµφυτεύµατα αδροποιηµένα µε χρήση οξέων) σε 46 ασθενείς 29. Η οριζόντια και η κατακόρυφη απόσταση του φατνιακού οστού από το εµφύτευµα, όπως και το βάθος των περιεµφυτευµα-

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 ΑΜΕΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ 57 τικών οστικών ελλειµµάτων αντίστοιχα προς την παρυφή του οστού, µετρήθηκαν κλινικά κατά την τοποθέτηση των εµφυτευµάτων και τρεις µήνες µετά, κατά το χειρουργικό στάδιο τοποθέτησης των abutment. Οι οστικές µεταβολές στις όµορες περιοχές των εµφυτευµάτων εκτιµήθηκαν ακτινογραφικά. Η κατά µέσο όρο µείωση του εύρους και του ύψους του οστού γύρω από το εµφύτευ- µα, αλλά και του βάθους του µεγαλύτερου οστικού ελλείµµατος υπολογίστηκε ότι για την οµάδα της άµεσης εµφύτευσης ήταν 48% (από 4,4mm σε 2,3mm), 59% (από 2,2mm σε 0,9mm), και 48% (από 6,9mm σε 3,6mm) αντίστοιχα. Στην οµάδα της µεθύστερης εµφύτευσης οι αντίστοιχες τιµές δια- µορφώθηκαν σε 39% (από 3,1mm σε 1,9mm), 77% (από 1,3mm σε 0,3mm), και 34% (από 4,4mm σε 2,9mm). Το 70% των ελλειµµάτων υποπεριοστικής εντόπισης µε τρία τοιχώµατα και µε διαστάσεις µέγιστου οριζόντιου πλάτους 5mm, µέγιστου βάθους 4mm, και µέγιστου ύψους 2mm επουλώθηκαν αυτόµατα µέσα στη χρονική περίοδο των τριών µηνών. Υψηλότερος βαθµός οστικής πλήρωσης διαπιστώθηκε στην περίπτωση των περιεµφυτευ- µατικών υποπεριοστικών ελλειµµάτων, συγκριτικά µε τα ελλείµµατα τύπου οπής (µείωση του βάθους κατά 60% έναντι 25%) 29. Η ίδια οµάδα ερευνητών σύγκρινε τα πρωτόκολλα της άµεσης µεθύστερης -εντός 10 ηµερών από την εξαγωγή- και της µεθύστερης -εντός τριών µηνών από την εξαγωγή- µετεξακτικής τοποθέτησης εµφυτευµάτων 30. Στη µελέτη αυτή τοποθετήθηκαν µονήρη εµφυτεύµατα (3i Implant Innovations εµφυτεύµατα αδροποιηµένα µε χρήση οξέων) στην πρόσθια περιοχή είτε στην περιοχή των προγοµφίων και των δύο γνάθων σε 46 ασθενείς. Κατά την επανεξέταση, η οποία πραγµατοποιήθηκε 1½ χρόνο µετά τη φόρτιση των εµφυτευµάτων, επανήλθαν 41 ασθενείς, στους οποίους ελέγχθηκαν κλινικά περιεµφυτευµατικοί και προσθετικοί παράµετροι, και µετρήθηκαν τα επίπεδα του οστού ακτινογραφικά εγγύς και άπω των εµφυτευµάτων. Τρία εµφυτεύµατα απέτυχαν πριν από το προσθετικό στάδιο, ενώ τα υπόλοιπα ήταν επιτυχή µετά από 1½ χρόνο λειτουργίας. Η οστική απώλεια όπως, αυτή µετρήθηκε ακτινογραφικά, υπολογίστηκε ότι για τις εγγύς επιφάνειες ήταν 0,5mm στην οµάδα της άµεσης εµφύτευσης και 0,8mm στην οµάδα της µεθύστερης. Οι αντίστοιχες µετρήσεις για τις άπω επιφάνειες ήταν 1,0mm και 0,6mm. Οι µέσες τιµές της οστικής απώλειας διαµορφώθηκαν σε 0,8mm και σε 0,7mm, για την οµάδα της άµεσης και της µεθύστερης εµφύτευσης αντίστοιχα, γεγονός που σηµαίνει ότι κατά την επανεξέταση µετά από δύο χρόνια το οστό απείχε από τον αυχένα του εµφυτεύµατος κατά 1,5mm περίπου. Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το µέγιστο της απορρόφησης παρατηρήθηκε τους εννέα πρώτους µήνες της φόρτισης και ότι τα οστικά επίπεδα 1½ χρόνο µετά τη φόρτιση διαµορφώθηκαν ανεξάρτητα από την παρουσία είτε την απουσία ελλειµµάτων που τυχόν είχαν δηµιουργηθεί κατά τη φάση της τοποθέτησης. Οι συγγραφείς καταλήγοντας, συµπεραίνουν ότι υψηλά ποσοστά επιτυχίας των µονήρων εµφυτευµάτων παρατηρήθηκαν και µε τις δύο τεχνικές µετά από 1½ χρόνο λειτουργίας 30. Στην κλινική µελέτη των Bogaerde και συν., διερευνήθηκαν οι επιπτώσεις της άµεσης φόρτισης εµφυτευµάτων που τοποθετήθηκαν άµεσα σε µετεξακτικά φατνία 20. Στη µελέτη αυτή συµµετείχαν 19 ασθενείς, στους οποίους µετά από την εξαγωγή των δοντιών, τοποθετήθηκαν 50 εµφυτεύµατα Mk IV TiUnite (Nobel Biocare AB) απευθείας εντός του φατνίου σε 22 περιοχές. Στις 11 περιοχές η προσθετική αποκατάσταση τοποθετήθηκε αµέσως µετά το χειρουργείο, και στις υπόλοιπες 11 µία εβδοµάδα µετά. Σε 13 εµφυτεύµατα δεν δηµιουργήθηκε κενό µεταξύ οστού και εµφυτεύµατος, ενώ στα υπόλοιπα 37 το κενό που δηµιουργήθηκε καλύφτηκε µε αυτογενές οστό. Η εκτίµηση των επιπέδων του οστού πραγµατοποιήθηκε µε τη λήψη ακτινογραφιών υπό σταθερές συνθήκες 20. Παρόλο που µετά από 18 µήνες παρακολούθησης κανένα εµφύτευµα δεν απέτυχε, σε ένα εµφύτευµα χρειάστηκε να διακοπεί η λειτουργική φόρτιση. Η οστική απορρόφηση, 18 µήνες µετά την εµφύτευση, υπολογίστηκε κατά µέσο σε 0,9mm. Η µέση τιµή του δείκτη σταθερότητας των εµφυτευµάτων ήταν 60 στην αρχή και παρουσίασε µικρή αύξηση µετά από 6 µήνες, φτάνοντας το 63. Η πλειοψηφία των οστικών ελλειµµάτων δεν απαιτούσε πολύπλοκες διαδικασίες αναγέννησης, δεδοµένων των προσεκτικών χειρισµών κατά τη διάρκεια της εξαγωγής. Οι συγγραφείς καταλήγουν ότι η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση των εµφυτευµάτων, σε συνδυασµό µε την άµεση/πρώι- µη φόρτιση, συνιστά µία ασφαλή και αξιόπιστη τεχνική, εφόσον αυτή εκτελείται κάτω από ένα αυστηρό πρωτόκολλο 20. Σηµαντική µείωση του παρειογλωσσικού εύρους της φατνιακής ακρολοφίας 4 έως 6 µήνες µετά από την τοποθέτηση των εµφυτευµάτων διαπιστώθηκε σε µία κλινική µελέτη, η οποία σύγκρι-

58 Α. ΦΑΡ Η* ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 νε την οστική επούλωση στην περίπτωση της άµεσης µετεξακτικής τοποθέτησης εµφυτευµάτων και της µεθύστερης, κατά την οποία τα εµφυτεύµατα τοποθετήθηκαν 6 έως 8 εβδοµάδες µετά την εξαγωγή 31. Η µείωση του παρειογλωσσικού εύρους της φατνιακής ακρολοφίας βρέθηκε ότι ήταν ανεξάρτητη από το χρόνο τοποθέτησης των εµφυτευµάτων. Μετά από την τοποθέτηση των εµφυτευµάτων µετρήθηκε η απόσταση του παρειακού από το γλωσσικό οστικό τοίχωµα και υπολογίστηκε ότι στην περίπτωση των άµεσων εµφυτευµάτων ήταν 10mm (SD 1,5) και στην περίπτωση της µεθύστερης τοποθέτησης 8,86mm (SD 2,4). Στο δεύτερο χειρουργικό στάδιο επαναλήφθηκε η µέτρηση και οι αντίστοιχες τιµές διαµορφώθηκαν σε 8,1mm (SD 1,3) για τα άµεσα εµφυτεύµατα και 5,8mm (SD 1,3) για αυτά που τοποθετήθηκαν 6 έως 8 εβδοµάδες µετά την εξαγωγή. Αν και το µοντέλο ανασχηµατισµού του αυχενικού τµήµατος του φατνιακού οστού ήταν παρόµοιο στις δύο οµάδες, πρέπει να αναφερθεί ότι µικρότερο παρειογλωσσικό εύρος οστού παρατηρήθηκε στην περίπτωση της µεθύστερης εµφύτευσης κατά την αρχική µέτρηση. Κατά την άποψη των συγγραφέων, η πρώιµη αναδόµηση ξεκινά αµέσως µετά την εξαγωγή των δοντιών και µπορεί να συνεχίζεται µε ασταθή πλέον ρυθµό και µετά την καθυστερη- µένη τοποθέτηση των εµφυτευµάτων 31. Τα διαφορετικά επίπεδα οστικού ανασχηµατισµού, όπως αυτά υπολογίστηκαν για τα άµεσα εµφυτεύµατα και για αυτά που τοποθετήθηκαν 6 έως 8 εβδο- µάδες µετά την εξαγωγή, δύναται να έχουν µεγάλη σηµασία για την επιλογή του κατάλληλου χρόνου τοποθέτησης εµφυτευµάτων σε περιοχές που απαιτείται υψηλή αισθητική απόδοση. Στοιχεία από µία συγκριτική µελέτη τριών διαφορετικών, ως προς το χρόνο εµφύτευσης, πρωτοκόλλων έδειξαν ότι η κλινική επούλωση παρειακών ελλειµµάτων γύρω από εµφυτεύµατα της άνω γνάθου ήταν καλύτερη στην περίπτωση της έµµεσης µετεξακτικής εµφύτευσης 32. Στη µελέτη αυτή συγκρίθηκαν τρία πρωτόκολλα τοποθέτησης των εµφυτευµάτων, που διέφεραν ως προς τη χρονική περίοδο αναµονής από την εξαγωγή του δοντιού: άµεση, µεθύστερη µετεξακτική τοποθέτηση -µετά από µερικές εβδοµάδες- και καθυστερηµένη -µετά από την πλήρη επούλωση. Οι µέσες τιµές µείωσης του ύψους των ελλειµµάτων για κάθε ένα από τα τρία πρωτόκολλα ήταν: 77,4±16,92%, 88,8±15,29% και 75,2±17,99% αντίστοιχα, και το µέσο ποσοστό της περιοχής των ελλειµµάτων 90,2±9,15%, 95,6±8,73%, και 87,6±11,48% αντίστοιχα. Από τις µετρήσεις αυτές, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η κλινική επούλωση των παρειακών ελλειµµάτων ήταν καλύτερη στην περίπτωση της µεθύστερης µετεξακτικής εµφύτευσης 32. Πλήρης επούλωση µικρών περιεµφυτευµατικών ελλειµµάτων χωρίς τη χρήση τεχνικών αναγέννησης, διαπιστώθηκε σε µία κλινική µελέτη, κατά την οποία 15 εµφυτεύµατα τοποθετήθηκαν άµεσα αµέσως µετά την εξαγωγή των δοντιών σε 10 ασθενείς 33. Η κατά µέσο όρο απόσταση µεταξύ του παρειακού και του γλωσσικού πετάλου κατά τη φάση της χειρουργικής τοποθέτησης των εµφυτευµάτων ήταν 10,5mm (±1,52mm) και στο δεύτερο χειρουργικό στάδιο 6,8mm (±1,33mm). Παρά το µικρό µέγεθος του δείγµατος της παρούσας κλινικής έρευνας, διαπιστώθηκε ότι ο οστικός ανασχηµατισµός είχε ως αποτέλεσµα την εναπόθεση νέου οστού γύρω από τον αυχένα του εµφυτεύµατος, αλλά και συνοδευόταν από οριζόντια οστική απορρόφηση µε επακόλουθο τη µείωση του εύρους της φατνιακής ακρολοφίας 33. Τα στοιχεία από τις κλινικές µελέτες είναι διφορούµενα. εν καθίσταται δυνατή η σύγκριση των αποτελεσµάτων των µελετών, εξαιτίας των διαφορετικών µεθοδολογικών προσεγγίσεων των ερευνητών, των διαφορετικών τύπων εµφυτευ- µάτων, των διαφορετικών πρωτοκόλλων εµφύτευσης και λόγω άλλων παραµέτρων. Οι περισσότερες κλινικές µελέτες δείχνουν, ότι η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση των εµφυτευµάτων συµβάλει στην έγκαιρη οστική πλήρωση των αυχενικών περιεµφυτευµατικών ελλειµµάτων, χωρίς να καθίσταται απαραίτητη η εφαρµογή τεχνικών οστικής αναγέννησης. Ωστόσο, στις επακόλουθες της εξαγωγής φάσεις ανασχηµατισµού, το νέο αυτό οστό αναπόφευκτα χάνεται. ΣΥΖΗΤΗΣΗ Συχνά στην κλινική πράξη, η εξαγωγή ενός δοντιού καταλείπει οστικές κοιλότητες ή ελλείµ- µατα τέτοιας έκτασης και µορφολογίας, ώστε η σταθεροποίηση του εµφυτεύµατος να καθίσταται αδύνατη. Η αναπόφευκτη ύπαρξη εκτεταµένων οστικών απωλειών καθιστά επισφαλή την οστεοενσωµάτωση των εµφυτευµάτων. Κατά τη χειρουργική φάση τοποθέτησης των εµφυτευ- µάτων, η πλήρωση του οστικού ελλείµµατος είναι δυνατόν να επιτευχθεί µε την ταυτόχρονη εφαρµογή τεχνικών οστικής αναγέννησης είτε και αυτόµατα.

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 ΑΜΕΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ 59 Ευρήµατα από πειραµατικές µελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι η πλήρωση περιεµφυτευµατικών ελλειµµάτων εύρους 1mm ήταν καθολική µε σχη- µατισµό νεόπλαστου οστικού υποστρώµατος, χωρίς την εφαρµογή τεχνικών οστικής αναγέννησης και ότι το ποσοστό επαφής του οστού µε την αδρή επιφάνεια του εµφυτεύµατος ήταν υψηλό 34. Ο σχηµατισµός του οστού στα οστικά ελλείµµατα αρχίζει στα άπω και ακρορριζικά τοιχώµατα του ελλείµµατος και µέσω µίας διαδικασίας ανάπτυξης, αντικαθίσταται το αιµόπηγµα και επιτυγχάνεται η άµεση γεφύρωση του εµφυτεύµατος µε το οστό 35. Οι Botticelli και συν. διεξάγοντας πειράµατα σε σκυλιά, διαπίστωσαν ότι τεχνητά παρασκευασµένα ελλείµµατα ποικίλης διαµέτρου (1,25mm έως 2,25mm εύρους και 5mm βάθους) που εντοπίζονται στο µυλικό τµήµα των εµφυτευµάτων είχαν καλυφθεί πλήρως µε νεόπλαστο οστό µετά από τέσσερις µήνες 36. Περαιτέρω µελέτη επί των οστικών ελλειµµάτων έδειξε ότι ο σχηµατισµός του de novo οστού ξεκινούσε εντός των τοιχωµάτων του ελλείµµατος και ότι το οστικό κενό µετά από τέσσερις µήνες είχε πληρωθεί µε νεόπλαστο οστό, το οποίο βρισκόταν σε επαφή µε το εµφύτευµα, τόσο στις περιπτώσεις των διφασικών όσο και των µονοφασικών εµφυτευµάτων 37. Σε µία άλλη ερευνητική µελέτη σε σκυλιά, οι ίδιοι ερευνητές παρατήρησαν ότι η επούλωση οστικών ελλειµµάτων γύρω από αµµοβοληµένα και οξικά κατεργασµένα εµφυτεύµατα, επιτυγχάνεται µε ταυτόχρονη επαγωγή ικανοποιητικής οστεοενσωµάτωσης, ενώ στην περίπτωση ελλειµµάτων παρακείµενων σε τορνευτά µε «λεία» επιφάνεια εµφυτεύµατα σχηµατίζεται ένα περίβληµα συνδετικού ιστού, το οποίο και διαχωρίζει το εµφύτευµα από το νεοσχηµατισθέν οστό 38. Εποµένως, η αδρή επιφάνεια των αµµοβοληµένων και οξικά κατεργασµένων εµφυτευµάτων παρέχει το απαιτούµενο υπόστρωµα για τη σταθεροποίηση και την ωρίµανση του αιµοπήγµατος, στοιχεία απαραίτητα για το σχηµατισµό νέου οστίτη ιστού. Κλινική µελέτη σε ανθρώπους, η οποία σύγκρινε την τοποθέτηση µεµβράνης µε και χωρίς µόσχευµα κατά την άµεση τοποθέτηση µετεξακτικών εµφυτευµάτων, έδειξε ότι το µοσχευµατικό υλικό, αν και δεν συνέβαλλε σηµαντικά στην οστική επούλωση, βελτίωσε την επούλωση των µαλθακών ιστών 39. Σε παρόµοια συµπεράσµατα κατέληξε και η προοπτική κλινική µελέτη των Chen και συν., στην οποία αξιολογήθηκαν οι διάφορες τεχνικές οστικής αναγέννησης κατά την τοποθέτηση άµεσων µετεξακτικών εµφυτευµάτων 40. Η πλήρωση τόσο των κατακόρυφων όσο και των οριζόντιων οστικών ελλειµµάτων µπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη χρήση µεµβρανών και/ή µοσχευµάτων. Στη µελέτη ανασκόπησης των Chen και συν. διαπιστώθηκε ότι τα περιεµφυτευµατικά ελλείµ- µατα που δηµιουργούνται κατά την άµεση µετεξακτική τοποθέτηση των εµφυτευµάτων επουλώνονται µε σηµαντική εναπόθεση οστού, και ότι η επούλωσή τους είναι ανεξάρτητη από το πρωτόκολλο εµφύτευσης (διφασικό είτε µονοφασικό), όπως και από την τεχνική αναγέννησης που χρησιµοποιείται 41. Σε περιοχές όπου υπάρχουν οριζόντια ελλείµµατα µεγέθους µικρότερου των 2mm, αναµένεται αυτόµατη οστική αναγέννηση και ικανοποιητική οστεοενσωµάτωση, εφόσον χρησιµοποιούνται εµφυτεύµατα αδρής επιφάνειας. Σε περιοχές όπου το µέγεθος των οριζοντίων ελλειµ- µάτων ξεπερνά τα 2mm, είτε όταν απουσιάζουν ένα ή περισσότερα τοιχώµατα του µετεξακτικού φατνίου, απαιτούνται επιπρόσθετες τεχνικές οστικής αναγέννησης, σε συνδυασµό µε την εφαρ- µογή µεµβρανών και οστικών µοσχευµάτων. Οι συγγραφείς δεν προτείνουν συγκεκριµένη τεχνική αναγέννησης, εξαιτίας του περιορισµού των διαθέσιµων αποδεικτικών στοιχείων 41. Τα αποτελέσµατα των σχετικών µε την πλήρωση των οστικών ελλειµµάτων µελετών, πρέπει να ερµηνεύονται µε προσοχή. Η κλινική εξαφάνιση των ελλειµµάτων δεν αποδεικνύει ότι το νεόπλαστο οστό, που καλύπτει την περιοχή του ελλείµµατος, έχει ενσωµατωθεί στην εκτεθειµένη επιφάνεια του εµφυτεύµατος. Στη µελέτη των Akimoto και συν. βρέθηκε ότι τα ελλείµµατα της αυχενικής περιοχής του εµφυτεύµατος κλινικά είχαν πληρωθεί µε οστό, ωστόσο η ιστολογική εξέταση των βιοψιών έδειξε την παρουσία συνδετικού ιστού µεταξύ εµφυτεύµατος και νεόπλαστου οστού, αντίστοιχα προς τις κλινικά επουλωµένες περιοχές 42. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα µέχρι στιγµής διαθέσιµα στοιχεία των µελετών δείχνουν ότι τα άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύµατα χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά επιτυχίας, πρέπει να τοποθετούνται 3mm έως 5mm κάτω από το ακρορρίζιο ώστε να επιτυγχάνεται ο µέγιστος δυνατός βαθµός σταθερότητας, πρέπει να τοποθετούνται όσο είναι δυνατόν εγγύτερα στην κορυφή της φατνιακής ακρολοφίας (0mm έως 3mm) και, τέλος, ότι δεν υπάρχει οµοφωνία αναφορικά µε την πλήρωση του οστικού κενού και το καταλληλότερο υλικό αναγέννησης. Προκει- µένου όµως να εξακριβωθεί εάν η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων συµβάλλει στη διατήρηση των διαστάσεων της φατνιακής ακρο-

60 Α. ΦΑΡ Η* ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 λοφίας, απαιτούνται επιπρόσθετα στοιχεία από τυχαιοποιηµένες κλινικές µελέτες µε µεγάλους χρόνους παρακολούθησης. Παρόλο που ο αριθµός των µελετών που ασχολούνται µε το βιολογικό υπόστρωµα της άµεσης µετεξακτικής τοποθέτησης των εµφυτευµάτων είναι ικανοποιητικός, µέχρι σήµερα δεν υπάρχει ξεκάθαρη άποψη σχετικά µε την επιλογή του χρόνου τοποθέτησης ενός εµφυτεύµατος σε ένα µετεξακτικό φατνίο. Τα ερευνητικά στοιχεία που υπάρχουν στη βιβλιογραφία τείνουν να δείξουν ότι τα άµεσα και άµεσα-µεθύστερα εµφυτεύµατα διατρέχουν µεγαλύτερο κίνδυνο αποτυχίας και συνεπάγονται περισσότερες επιπλοκές, συγκριτικά µε τα εµφυτεύµατα που τοποθετούνται σε επό- µενη φάση από εκείνη της εξαγωγής του δοντιού. Ωστόσο, θα ήταν παράλειψη να µην αναφερθεί το βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσµα το οποίο εξασφαλίζουν τα άµεσα µετεξακτικά εµφυτεύµατα. Ένα διάστηµα 4 έως 8 εβδοµάδων φαίνεται να είναι περισσότερο αποδεκτό, ώστε να αποκοµιστούν τα πλεονεκτήµατα της µεθύστερης τοποθέτησης, χωρίς την απώλεια σηµαντικού όγκου της φατνιακής ακρολοφίας. Τελικά, η άµεση µετεξακτική τοποθέτηση εµφυτευµάτων δείχνει ότι προλαµβάνει την απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας. Επειδή όµως υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες, αισθητικοί, λειτουργικοί, χρόνος, ηλικία ασθενούς κλπ, το σχέδιο θεραπείας πρέπει να εξατοµικεύεται σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. SUMMARY A. FARDI IMMEDIATE IMPLANT PLACEMENT. DOES IT PREVENT BONE RESORPTION? STOMATOLOGIA 2011,68(2): 51-62 Immediate implant placement is widely used in dental practice. Apart from the advantages of the elimination of the surgical sessions required, the reduced treatment time and optimal aesthetic results, a preservation of bone resorption at the extraction site has been reported. The aim of this article is to review the current literature assessing the benefits of the immediate implant placement in preserving bone. Animal studies failed to substantiate the concept that immediate placement of dental implants following tooth extraction preserve bone dimensions at the extraction sites. The bulk of evidence from clinical studies confirm that immediate implant placement do heal cervical osseous defects, which are frequently found adjacent to implants placed at the time of extraction. On the basis of clinical aspects, small gaps between implants and bone fill with bone with or without grafting procedures. However the newly formed bone is soon absorbed during the next phases of bone reconstruction. There is a clear need for new, well designed prospective studies to establish whether the immediate implant placement prevent bone resorption and therefore preserve bone dimensions at the extraction sites, as well as to determine the optimal time placing of implants. KEY WORDS: Dental implant, Immediate implant placement, Bone resorption. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. BRÅNEMARK P-I. Introduction to osseointegration. In: BRÅNEMARK P, ZARB G, ALBREKTSSON T. (eds) Tissue-Integrated Prostheses. Osseointegration in Clinical Dentistry. Quintessence Publishing Co, Chicago, Berlin, 1985: 11-76 2. DENISSEN HW, KALK W. Preventive implantations. Int Dent J 1991,41: 17-24 3. WHEELER SL, VOGEL RE, CASELLINI R. Tissue preservation and maintenance of optimum esthetics: a clinical report. Int J Oral Maxillofac Implants 2000,15: 265-271 4. SCHROPP L, WENZEL A, KOSTOPOULOS L, KARRING T. Bone healing and soft tissue contour changes following single-tooth extraction: a clinical and radiographic 12-month prospective study. Int J Periodontics Restorative Dent 2003,4: 313-323 5. WERBITT MJ, GOLDBERG PV. The immediate implant: bone preservation and bone regeneration. Int J Periodontics Restorative Dent 1992,12: 206-217 6. YUKNA RA. Clinical comparison of hydroxyapatitecoated titanium dental implants placed in fresh extraction sockets and healed sites. J Periodontol 1991,62: 468-472 7. BECKER W, BECKER BE. Guided tissue regeneration for implants placed into extraction sockets and for implant dehiscences: surgical techniques and case report. Int J Periodont Restor Dent 1990,10: 376-391 8. BARZILAY I, GRASER GN, IRANPOUR B, PROSKIN HM. Immediate implantation of pure titanium implants into extraction sockets of Macaca

ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 ΑΜΕΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ 61 fascicularis. Part I: clinical and radiographic assessment. Int J Oral Maxillofac Implants 1996,11: 299-310 9. BARZILAY I, GRASER GN, IRANPOUR B, NATIELLA JR, PROSKIN HM. Immediate implantation of pure titanium implants into extraction sockets of Macaca fascicularis. Part II: histologic observations. Int J Oral Maxillofac Implants 1996,11: 489-497 10. WILSON TGJ, CARNIO J, SCHENK R, COCHRAN D. Immediate implants covered with connective tissue membranes: human biopsies. J Periodontol 2003,74: 402-409 11. AMLER MH. The time sequence of tissue regeneration in human extraction wounds. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 1969,21: 805-813 12. EVIAN CI, ROSENBERG ES, COSSLET JG. CORN H. The osteogenic activity of bone removed from healing extraction sockets in human. J Periodontol 1982,53: 81-85 13. CARDAROPOLI G, ARAÚJO M, LINDHE J. Dynamics of bone tissue formation in tooth extraction sites. An experimental study in dogs. J Clin Periodontol 2003,30: 809-818 14. ARAÚJO MG, SUKEKAVA F, WENNSTRÖM JL, LINDHE J. Ridge alterations following implant placement in fresh extraction sockets: an experimental study in the dog. J Clin Periodontol 2005,32: 645-652 15. ARAÚJO MG, LINDHE J. Dimensional ridge alterations following tooth extraction. An experimental study in the dog. J Clin Periodontol 2005,32: 212-218 16. BOTTICELLI D, BERGLUNDH T, LINDHE J. Hard tissue alterations following immediate implant placement in extraction sites. J Clin Periodontol 2004,31: 820-828 17. WATZEK G, HAIDER R, MENSDORFF-POUILLY N, HAAS R. Immediate and delayed implantation for complete restoration of the jaw following extraction of all residual teeth: a retrospective study comparing different types of serial immediate implantation. Int J Oral Maxillofac Implants 1995,10: 561-567 18. ROSENQUIST B, GRENTHE B. Immediate placement of implants into extraction sockets: implant survival. Int J Oral Maxillofac Implants 1996,11: 205-209 19. POLIZZI G, GRUNDER U, GOENÉ R, HATANO N, HENRY P, JACKSON WJ et al. Immediate and delayed implant placement into extraction sockets: a 5- year report. Clin Implant Dent Relat Res 2000,2: 93-99 20. Van Den BOGAERDE L, RANGERT B, WENDELHAG I. Immediate/early function of Brånemark System TiUnite implants in fresh extraction sockets in maxillae and posterior mandibles: an 18-month prospective clinical study. Clin Implant Dent Relat Res 2005,7 (Suppl 1): S121-S130 21. SCHWARTZ-ARAD D, CHAUSHU G. Placement of implants into fresh extraction sites: 4 to 7 years retrospective evaluation of 95 immediate implants. J Periodontol 1997,68: 1110-1116 22. ΤΣΙΡΛΗΣ Α, ΠΑΡΙΣΗΣ Ν. Χειρουργική Οδοντικών Εµφυτευµάτων. Εκδόσεις Λίτσας, Θεσσαλονίκη, 2001, Κεφ Ε8: 147-152 23. HAMMERLE CH, LANG NP. Single-stage surgery combining transmucosal implant placement with guided bone regeneration and bioresorbable materials. Clin Oral Implants Res 2001,12: 9-18 24. BOTTICELLI D, PERSSON LG, LINDHE J, BERGLUNDH T. Bone tissue formation adjacent to implants placed in fresh extraction sockets: an experimental study in dogs. Clin Oral Implants Res 2006,17: 351-358 25. ARAÚJO MG, SUKEKAVA F, WENNSTRÖM JL, LINDHE J. Tissue modeling following implant placement in fresh extraction sockets. Clin Oral Implants Res 2006,17: 615-624 26. ARAÚJO MG, WENNSTRÖM JL, LINDHE J. Modelling of the buccal and lingual bone walls of fresh extraction sites following implant installation. Clin Oral Implants Res 2006,17: 606-614 27. SCARANO A, IEZZI G, PETRONE G, MARINHO VC, CORIGLIANO M, PIATTELLI A. Immediate postextraction implants: a histologic and histometric analysis in monkeys. J Oral Implantol 2000,26: 163-169 28. PAOLANTONIO M, DOLCI M, SCARANO A, D'ARCHIVIO D, PLACIDO G, TUMINI V et al. Immediate implantation in fresh extraction sockets. A controlled clinical and histological study in man. J Periodontol 2001,72: 1560-1571 29. SCHROPP L, KOSTOPOULOS L, WENZEL A. Bone healing following immediate versus delayed placement of titanium implants into extraction sockets: a prospective clinical study. Int J Oral Maxillofac Implants 2003,18: 189-199 30. SCHROPP L, KOSTOPOULOS L, WENZEL A, ISIDOR F. Clinical and radiographic performance of delayed-immediate single-tooth implant placement associated with peri-implant bone defects. A 2-year prospective, controlled, randomized follow-up report. J Clin Periodontol 2005,32: 480-487 31. COVANI U, BORTOLAIA C, BARONE A, SBORDONE L. Bucco-lingual crestal bone changes after immediate and delayed implant placement. J Periodontol 2004,75: 1605-1612 32. NEMCOVSKY CE, ARTZI Z. Comparative study of buccal dehiscence defects in immediate, delayed, and late maxillary implant placement

62 Α. ΦΑΡ Η* ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2011,68 with collagen membranes: clinical healing between placement and second-stage surgery. J Periodontol 2002,73: 754-761 33. COVANI U, CORNELINI R, BARONE A. Bucco-lingual bone remodeling around implants placed into immediate extraction sockets: a case series. J Periodontol 2003,74: 268-273 34. BOTTICELLI D, BERGLUNDH T, BUSER D, LINDHE J. The jumping distance revisited. An experimental study in the dog. Clin Oral Implants Res 2003,14: 35-42 35. BOTTICELLI D, BERGLUNDH T, BUSER D, LINDHE J. Appositional bone formation in marginal defects at implants. An experimental study in the dog. Clin Oral Implants Res 2003,14: 1-9 36. BOTTICELLI D, BERGLUNDH T, LINDHE J. Resolution of bone defects of varying dimension and configuration in the marginal portion of the peri-implant bone. An experimental study in the dog. J Clin Periodontol 2004,31: 309-317 37. BOTTICELLI D, BERGLUNDH T, PERSSON LG, LINDHE J. Bone regeneration at implants with turned or rough surface in self-contained defects. An experimental study in the dog. J Clin Periodontol 2005,32: 448-455 38. BOTTICELLI D, BERGLUNDH T, PERSSON LG, LINDHE J. Bone regeneration at implants with turned or rough surfaces in self-contained defects. An experimental study in the dog. J Clin Periodontol 2005,32: 448-555 39. CORNELINI R, CANGINI F, MARTUSCELLI G, WENNSTRÖM J. Deproteinized bovine bone and biodegradable barrier membranes to support healing following immediate placement of transmucosal implants: a short-term controlled clinical trial. Int J Periodontics Restorative Dent 2004,24: 555-563 40. CHEN ST, DARBY IB, ADAMS GG, REYNOLDS EC. A prospective clinical study of bone augmentation techniques at immediate implants. Clin Oral Impl Res 2005,16: 176-184 41. CHEN ST, WILSON TG JR, HAMMERLE CH. Immediate or early placement of implants following tooth extraction: review of biologic basis, clinical procedures and outcomes. Int J Oral Maxillofac Implants 2004,19 (Suppl): 12-25 42. AKIMOTO K, BECKER W, PERSSON R, BAKER DA, ROHRER MD, O'NEAL RB. Evaluation of titanium implants placed into simulated extraction sockets: a study in dogs. Int J Oral Maxillofac Implants 1999,14: 351-360 ΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Φαρδή Αναστασία Χαρ. Μούσκου 6-8 157 71 Άνω Ιλίσια ΑΘΗΝΑ