Προς: Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας Από: Μότορ Όιλ Ελλάς Διυλιστήρια Κορίνθου Α.Ε. Ημερομηνία: 2 Σεπτεμβρίου 2013 Θέμα: Σχόλια επί του Σχεδίου Κανονισμού Τήρησης Αποθεμάτων Έκτακτης Ανάγκης σε Αργό Πετρέλαιο και Πετρελαιοειδή. Στα πλαίσια της Δημόσιας διαβούλευσης της ΡΑΕ, παραθέτουμε την άποψη της Μότορ Όιλ (Ελλάς) στο Σχέδιο του Κανονισμού που πρόκειται να νομοθετηθεί, και προτού τοποθετηθούμε κατ άρθρον επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη σας τα επόμενα: α) Το υπό συζήτηση Σχέδιο αυξάνει την Υποχρέωση Τήρησης Αποθέματος Έκτακτης Ανάγκης για την κάλυψη των Εθνικών υποχρεώσεων με τους διεθνείς εταίρους από 90 σε 100 ημέρες σε αντίθεση με την Οδηγία 119 βάσει της οποίας ο υπολογισμός τήρησης του αποθέματος αυξάνει κατά 10%, αλλά η υποχρέωση τήρησης αποθεμάτων παραμένει στην αναλογία 90/365. Στο σχέδιό σας υιοθετείτε μεν τον αυξημένο τρόπο υπολογισμού του αποθέματος αλλά παράλληλα αυξάνετε και την υποχρέωση τήρησης σε 100/365. Η αναίτια κατά την γνώμη μας αύξηση αυτή επιφέρει για τους Υπόχρεους Τήρησης Αποθεμάτων Έκτακτης Ανάγκης επιβάρυνση στην υποχρέωση που για την Μότορ Όιλ (Ελλάς) συγκεκριμένα καταλήγει σε ένα επιπρόσθετο κόστος άνω των 10 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Θεωρούμε επιβεβλημένο η υποχρέωση να παραμείνει στα 90/365. β) Επιπλέον, η Οδηγία 119 περιέχει αναφορά στον Κανονισμό 1099 ως προς τις κατηγορίες των προϊόντων σε ότι αφορά στα είδη των προϊόντων που προκρίνονται για την τήρηση των Αποθεμάτων Έκτακτης Ανάγκης και η οποία εμπεριέχει όλα τα πετρελαιοειδή προϊόντα και το αργό πετρέλαιο κατά την ελεύθερη επιλογή του υπόχρεου. Αντί αυτού, κατά τη μεταφορά της στην Εθνική νομοθεσία με το Ν.4123 περιορίζει, με κόστος προφανώς του υπόχρεου, την επιλογή αυτή σε έξι και εν τέλει σε δύο από τις έξι κατηγορίες για το ένα τρίτο του αποθέματος, δημιουργώντας καθαρή στρέβλωση του ανταγωνισμού μεταξύ των υπόχρεων στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε ότι αφορά τους λοιπούς υπόχρεους στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Οδηγία 119 δεν περιορίζει το είδος των προϊόντων ούτε το ποσοστό συμμετοχής κάθε είδους στην υποχρέωση. Η επιβάρυνση αυτή που αντανακλάται και στο Σχέδιο του Κανονισμού Τήρησης Αποθεμάτων ειδικά για τα Ελληνικά διυλιστήρια που είναι οι βασικοί υπόχρεοι τήρησης αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης της χώρας ισοδυναμεί με επιβάρυνση εκατοντάδων εκατομμυρίων σε ετήσια βάση, λόγω της ηθελημένης μονόπλευρης επιλογής του Υπουργείου σας για τήρηση υποχρεωτικά των αποθεμάτων σε ακριβά προϊόντα, θέση και για την οποία η Μότορ Όιλ (Ελλάς) επιφυλάσσεται με την προσφυγή σε κάθε πρόσφορο ένδικο μέσο. Προφανώς, η διαδικασία διύλισης εξ ορισμού από τεχνικής άποψης δεν παράγει μόνο ακριβά προϊόντα ούτε μπορεί ένα διυλιστήριο μονοσήμαντα να επιλέξει άλλη γκάμα προϊόντων πέρα αυτού που καλύπτει το σύνολο των παραγόμενων προϊόντων από υγραέρια έως άσφαλτο ταυτόχρονα. Θεωρούμε επιβεβλημένο να υπάρξει αναθεώρηση και να δίνεται στον Υπόχρεο η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής κατηγορίας αποθέματος για την την τήρηση της υποχρέωσης. γ) Επιπρόσθετα, ο ορισμός βασικών εννοιών όπως εισαγωγές- εξαγωγές- εσωτερική κατανάλωση είναι διαφορετικός στην Οδηγία 119, τον Κανονισμό 1099, το Νόμο 4123 και το Σχέδιο του Κανονισμού που
συζητάμε, γεγονός που επιδρά στον υπολογισμό των καθαρών εξαγωγών με τρόπο σαφώς αρνητικό για τους υπόχρεους με επιπλέον οικονομικές επιπτώσεις. Θεωρούμε ότι για τον προσδιορισμό των καθαρών εισαγωγών θα πρέπει να αφαιρεθούν α) όλα τα ιδιοπαραγόμενα προϊόντα σύμφωνα με την Οδηγία 1099 (LPG, Λιπαντικά, Παραφίνες, Άσφαλτος, Θείο, και β) το ιδιοκαταναλώμενο καύσιμο και οι απώλειες του διυλιστηρίου. δ) Περαιτέρω οι κυρώσεις επιβαρύνουν υπέρμετρα τους εγκατεστημένους στην Ελλάδα Υπόχρεους Τήρησης Αποθεμάτων Ασφαλείας. Τονίζουμε δε ότι αυτά δεν είναι τα αποθέματα ασφαλείας σε περίπτωση συρράξεων που καλύπτονται από το Σχέδιο «Λάδων». Θεωρούμε ότι οι όποιες κυρώσεις θα πρέπει να παραμείνουν όπως καλύπτονται από τον 3054, και να αντανακλούν τη λογική τήρησης των υποχρεώσεων της χώρας προς ΙΕΑ/ΕΕ όπου χρηματικές κυρώσεις δεν προβλέπονται. ε) Κατά τα λοιπά, οι πρόνοιες του υπό συζήτηση σχεδίου εισάγουν ένα πλέγμα κανονιστικών ρυθμίσεων που συνοδεύονται από χρονοβόρες και επαναλαμβανόμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες μεταξύ των υπόχρεων και των αρμόδιων φορέων καθιστώντας δυσχερή και αναποτελεσματική την εφαρμογή των προβλέψεων και ρυθμίσεων αυτών. Περαιτέρω δε, καθιστούν την θέση των ελληνικών διυλιστηρίων ιδιαίτερα δυσχερή σε σχέση με τα λοιπούς ανταγωνιστές τους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς απαιτείται η εκ των προτέρων έγκριση του Υπουργού ΠΕΚΑ οποιαδήποτε σύμβασης μεταβίβασης υποχρέωσης όρος που αφ ενός δε μπορεί να γίνει δεκτός ως αίρεση από αντισυμβαλλόμενους του εξωτερικού αφ ετέρου αποκλείει πρακτικά τη συμμετοχή εγκατεστημένων στην Ελλάδα επιχειρήσεων σε σχετικούς διαγωνισμούς στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα (ΔΕΗ). Όλα αυτά σε μια ιδιαίτερη αρνητική οικονομική συγκυρία για την Ελληνική οικονομία, που ως προοπτική μας προβληματίζει ιδιαίτερα καθώς θυμίζει ρυθμίσεις και πρακτικές καθεστώτων και οικονομιών περασμένων εποχών. Θεωρούμε ότι αφενός θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι κυρώσεις προς Υπόχρεους για καθυστέρηση ή μη υποβολή στοιχείων που δεν προέρχονται απευθείας (πρωτογενώς) από αυτούς αλλά πρέπει να αναζητηθούν από Δημόσιες Υπηρεσίες. Επίσης πρέπει καταργηθεί η πρόνοια εκ των προτέρων έγκρισης του Υπουργού ΠΕΚΑ για συμβάσεις μεταβίβασης υποχρέωσης μεταξύ οικονομικών φορέων. Αναλυτικότερα η θέση της Μότορ όιλ στα επί μέρους Άρθρα του Κανονισμού είναι ως κατωτέρω: ΆΡΘΡΟ 4 Παρ 1: Το Άρθρο 19, παρ. 1, του Νόμου 4123/2013 προβλέπει το ύψος αποθέματος έκτακτης ανάγκης σε τουλάχιστον 90/365 των καθαρών εισαγωγών που πραγματοποίησε στην εγχώρια αγορά ο Υπόχρεος κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος. Επομένως και η συγκεκριμένη παράγραφος του Κανονισμού θα πρέπει να εναρμονιστεί με την ισχύουσα Νομοθεσία. ΆΡΘΡΟ 7 Παρ 2/3/4: Η μεθοδολογία υπολογισμού των αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης περιγράφεται ήδη αναλυτικά στο Νόμο 4123/2013, επομένως οι συγκεκριμένες Παράγραφοι θα πρέπει να παραπέμπουν απευθείας στα χωρία του Νόμου 4123/2013. ΆΡΘΡΟ 10
Παρ 2: Ως κριτήριο πιστοποίησης μιας εγκατάστασης σε άλλο κράτος-μέλος επιβάλλεται να εμπεριέχονται με λεπτομέρεια οι όροι μεταφοράς των προϊόντων στον Ελλαδικό χώρο ( (α) φόρτωση σε δεξαμενόπλοια- διαθεσιμότητα προβλητών, προτεραιότητα πλεύρισης και φόρτωσης σε περίπτωση γενικότερης διαταραχής εφοδιασμού- και (β) διάρκεια μεταφοράς των προϊόντων), ώστε η τήρηση των αποθεμάτων εκτός της Επικράτειας να αποτελεί ένα ρεαλιστικό σενάριο εφοδιασμού της χώρας. Παρ 2 γ: Για λόγους ανταγωνισμού, τα στοιχεία των τηρουμένων αποθεμάτων δεν είναι δυνατό να είναι διαθέσιμα στα αντισυμβαλλόμενα μέρη. Υπόχρεος ελέγχου της ορθής διατήρησης των αποθεμάτων ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να είναι η Πολιτεία. Η πρόσβαση του Υπόχρεου σε στοιχεία που τηρεί ο Φορέας θα πρέπει να περιορίζεται αποκλειστικά σε αυτά που τον αφορούν. Παρ 2 δ(iv)/(xi): Στις Συμβάσεις (ειδικά με εγκαταστάσεις σε άλλα κράτη-μέλη) θα πρέπει να αναγράφεται ρητά ότι τα φυσικά αποθέματα είναι για την αποκλειστική χρήση του αντισυμβαλλόμενου ώστε να αποφευχθούν οι πολλαπλές συμβάσεις για το ίδιο φυσικό προϊόν. Παρ.2 δ(vi): Η αμοιβή που αφορά στην μεταβίβαση της υποχρέωσης δεν μπορεί να προκαθορίζεται κατά τη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης, αφού αφορά προϊόν η τιμή του οποίου μεταβάλλεται καθημερινά και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να δεσμεύει τον Φορέα για όλη τη διάρκεια της σύμβασης. Η παράγραφος θα πρέπει να προβλέπει φόρμουλες για τις τιμές των προϊόντων και των ισοτιμιών. Παρ 2 δ(viii): Σύμφωνα με το Σχόλιο για το Άρθρο 10, Παρ. 2 παραπάνω. Παρ 3 α/β: Οι συμβάσεις για την παροχή υπηρεσίας τήρησης αποθεμάτων ακριβώς επειδή εμπίπτουν στην ελεύθερη αγορά και ανταγωνισμό, όπως η διακίνηση ή εμπορία κάθε πετρελαιοειδούς προϊόντος, δεν θα πρέπει να περιέχουν περιορισμούς για τους όρους που εμπεριέχονται σε αυτούς. Επίσης το άρθρο δεν κάνει καμία πρόβλεψη για τους όρους που οδηγούν σε λύση της σύμβασης. Η μη τήρηση των όρων (π.χ. οικονομικές υποχρεώσεις, ασφάλεια, προγραμματισμός) θα πρέπει να οδηγούν σε αυτοδίκαιη λύση της. ΆΡΘΡΟ 18 Παρ.3: Το επιχειρηματικό απόρρητο πρέπει να τηρείται και από τα δύο μέρη και όχι μόνο από τον Φορέα της εγκατάστασης, το οποίο είναι αυτονόητο σε κάθε εμπορική πράξη αυτής της φύσεως. ΆΡΘΡΟ 19 Παρ 1: Η μίσθωση ή όχι αποθηκευτικών χώρων αποτελεί αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ δύο πλευρών και η Πολιτεία δεν μπορεί να επιβάλλει στο κάτοχο αποθηκευτικών χώρων να παραχωρήσει μέρος αυτών για τη διευκόλυνση τρίτων. Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν λόγοι για τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει μία συμφωνία τήρησης αλλά χωρίς καμία δέσμευση τήρησης αυτών. Στο άρθρο θα πρέπει να προστεθεί παράγραφος στην οποία θα αναφέρεται ότι η άρνηση μίσθωσης μπορεί να προέλθει από λύση προηγούμενης σύμβασης λόγω μη τήρησης των συμβατικών όρων. Επιπρόσθετα η μη συμφωνία στους εμπορικούς όρους δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως άρνηση μίσθωσης και ως εκ τούτου δεν θα ακολουθείται η διαδικασία της παρ. 3.
ΆΡΘΡΟ 20 Παρ. 1. Το αντάλλαγμα τήρησης περιλαμβάνει την εκάστοτε τιμή του είδους του προϊόντος, το χρηματοοικονομικό κόστος, το κόστος ευκαιρίας, το κόστος συντηρήσεων και λειτουργίας πέραν αυτών που περιγράφει το σχέδιο στην παράγραφο αυτή. Παρ 2: (Ομοίως με τα Σχόλια μας για το Άρθρο 19, Παρ 1) Η μίσθωση ή όχι αποθηκευτικών χώρων αποτελεί αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ δύο πλευρών και η Πολιτεία δεν μπορεί να επιβάλλει στο κάτοχο αποθηκευτικών χώρων να παραχωρήσει μέρος αυτών για τη διευκόλυνση τρίτων. Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν λόγοι για τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει μία συμφωνία τήρησης αλλά χωρίς καμία δέσμευση τήρησης αυτών. ΆΡΘΡΑ 21/22 Οι Συμβάσεις θα πρέπει να είναι στα πλαίσια του ελευθέρου ανταγωνισμού χωρίς περιορισμό ούτε μπορούν να αναγκαστούν οι Υπόχρεοι να δηλώνουν τα κόστη και έξοδά τους διακριτά. ΆΡΘΡΟ 21 Θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη μέριμνα για την παροχή σαφών οδηγιών αναφορικά με την δομή των λογαριασμών. ώστε να μην δημιουργούνται προβλήματα στις περιπτώσεις ελέγχου από τις αρχές. ΆΡΘΡΟ 22 Οι αρχές θα πρέπει να γνωστοποιήσουν ποια είναι τα συγκριτικά μεγέθη στη διεθνή αγορά βάσει των οποίων θα κρίνουν την εφαρμογή ή όχι του μέτρου της επιβολής ανώτατου ανταλλάγματος. Το άρθρο εμπλέκει τη λειτουργία δύο αγορών (προϊόντων και αποθηκευτικών χώρων) γεγονός που μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Η επιβολή ανώτατου ανταλλάγματος για το προϊόν που διατηρείται σε αποθήκευση για λογαριασμό του Υπόχρεου θεωρούμε ότι δημιουργεί τεράστιο κόστος για τον Φορέα ο οποίος δεσμεύει κεφάλαια βάσει διεθνών τιμών. Επιπλέον το μέτρο οδηγεί σε στρέβλωση αφού ήδη υπάρχουσες συμβάσεις (οι οποίες ο Κανονισμός θεωρεί ότι πρέπει να είναι ετήσιας διάρκειας, Παρ.17.2 α ) προβλέπουν χρεώσεις με διαφορετική δομή από αυτές που θα γίνουν κατά τη διάρκεια εφαρμογής του μέτρου. Παρ.2: Δεν είναι κατανοητή η έννοια της διάρκειας του χρόνου επιβολής του μέτρου. Οι ήδη υπάρχουσες συμβάσεις πρέπει να τροποποιηθούν για το διάστημα αυτό; Επίσης δεν είναι κατανοητή η επιβολή του μέτρου για τμήμα της ελληνικής επικράτειας, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν λόγοι που να επιβάλλουν την τήρηση αποθεμάτων σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Παρ.4: Κάθε Φορέας διαμορφώνει το αντάλλαγμα για τους αποθηκευτικούς χώρους σύμφωνα με την κοστολογική δομή του, ενώ το κόστος του ίδιου του αποθέματος διαμορφώνεται από τη διεθνή αγορά, αλλά και το κόστος κεφαλαίου του Φορέα. Δεν αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο με τον οποίο η ΡΑΕ και το ΥΠΕΚΑ θα διαμορφώνουν τα κοστολογικά στοιχεία ώστε να καταλήγουν στο ανώτατο αντάλλαγμα καθώς και τη λογικής «αναδιατύπωσης» των διεθνών τιμών.
ΆΡΘΡΟ 23 Η δημοσιοποίηση του κόστος τήρησης των αποθεμάτων προβλέπεται ήδη από την Απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης, εκδοθείσα στις 16/12/2008 με Αριθμό Πρωτοκόλλου 30550, σχετικά με «την τροποποίηση των μέτρων που ορίζονται στο διατακτικό της υπ αριθμόν 418/V/2008 απόφασης της Ολομέλειας της Επιτροπής Ανταγωνισμού (ΦΕΚ Β 2466), υπό στοιχεία α, δ, ε, στ» και στην οποία θα πρέπει να παραπέμπει και το συγκεκριμένο εδάφιο. Το άρθρο δημιουργεί ένα πολύ σύνθετο πλέγμα αναφορών μεταξύ των αρχών, των υπόχρεων, των Φορέων και των Φορέων/Υπόχρεων τα οποία οι αρχές προφανώς οι αρχές επιθυμούν να διασταυρώνουν. Λόγω του γεγονότος ότι στα κόστη περιλαμβάνονται και αυτά των προϊόντων τα οποία μεταβάλλονται σε καθημερινή βάση, το όλο εγχείρημα γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο. Οι Αρχές θα πρέπει να γνωστοποιήσουν πλήρως και σαφώς ορισμένες οδηγίες σύνταξης των αναφορών. Σε διαφορετική περίπτωση εκτιμούμε ότι θα δημιουργηθούν σημαντικά προβλήματα μεταξύ των συμβαλλομένων και των αρχών. Επιπρόσθετα δεν κατανοούμε την εξαρχής δέσμευση των Φορέων να κοινοποιούν μέχρι την 31 η Ιανουαρίου τα κοστολογικά τους στοιχεία τα οποία θα πρέπει να τα διατηρούν για ολόκληρο το χρόνο, ιδίως δε όταν σε αυτά περιλαμβάνονται κόστη προϊόντων τα οποία δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν. ΆΡΘΡΟ 24 Σύμφωνα με το Νόμο 4123, η τήρηση των αποθεμάτων περικλείει όλες τις κατηγορίες του Νόμου 3054 και δεν αναφέρεται μόνο σε προϊόντα πετρελαίου, αποκλείοντας λόγου χάρη το αργό. ΆΡΘΡΟ 25 Θα πρέπει να διευκρινιστεί από την Πολιτεία κατά πόσο ο έλεγχος των εγκαταστάσεων σε άλλα κράτημέλη είναι εφικτός και θα πραγματοποιείται με ίδιους όρους και προϋποθέσεις ελέγχουν των εγχώριων εγκαταστάσεων. ΆΡΘΡΟ 26 Να τονίσουμε ότι ο Κανονισμός αφορά την υποχρέωση της Χώρας έναντι του Ευρωπαϊκού Κανονισμού Ενέργειας και όχι τα στρατιωτικά αποθέματα που θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση σύρραξης, τα αποθέματα δηλαδή που προβλέπει το Σχέδιο Λάδων. Η υποχρέωση τήρησης των αποθεμάτων αφορά το σύνολο της Χώρας και άρα οι υπέρογκες ποινές που επιβάλλονται στους Υπόχρεους είναι απαράδεκτες καθότι δεν συνηγορούν με τα πραγματικά αποθέματα της Χώρας, τα οποία μπορεί και να καλύπτουν τη συνολική υποχρέωση. Στην αντίθετη περίπτωση, αν το σύνολο δηλαδή των αποθεμάτων της Χώρας δεν επαρκεί, τότε να επιβληθεί πρόστιμο στον Υπόχρεο που δεν πληροί την Υποχρέωση. Πέραν των παραπάνω, οι κυρώσεις θα πρέπει να είναι σύμφωνες με τον Νόμο 4123, ο οποίος παραπέμπει στο Άρθρο 17 του Νόμου 3054. Παραμένουμε στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση
Με Εκτίμηση, Ρελίνα Κοντογιάννη Δ/ντρια Μάρκετινγκ Αργού και Προϊόντων Πετρελαίου