4. ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΝΕΟΓΝΏΝ. Κ. Σαραφίδης

Σχετικά έγγραφα
Αναζωογόνηση νεογνού 2

Τραχειοοισοφαγικό συρίγγιο σε παιδιά: Η προσέγγιση του ακτινολόγου

ΜΑΘΗΜΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ

ΓΕΩΡΓΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΧΑΡΔΑΒΕΛΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

ΙΩΑΝΝΗΣ Η. ΓΚΡΙΝΙΑΤΣΟΣ Επίκουρος Καθηγητής Χειρουργικής ΕΚΠΑ Α Χειρουργική Κλινική ΛΑΙΚΟ Νοσοκομείο

Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση

Η κλινική Προσέγγιση του Ασθενούς σε Κωματώδη Κατάσταση στο ΤΕΠ. Βασίλης Γροσομανίδης Αναισθησιολόγος

Επείγοντα προβλήματα στην Παιδιατρική Γαστρεντερολογία: Αιμορραγία πεπτικού. Μαρία Φωτουλάκη Καθηγήτρια Παιδιατρικής Γαστρεντερολογίας

Οξυγονοθεραπεία στα νεογνά

Αναπνευστικές δυσκολίες στο νεογνό

Νεογνολογικό Τμήμα. Μέλη ΔΕΠ. Καθηγήτρια Α. Μαλαμίτση - Πούχνερ. Επ. Καθηγήτρια Ν. Ιακωβίδου. Επ. Καθηγήτρια Θ. Μπούτσικου. Λέκτωρ Ζ.

Καταπληξία. Δημήτριος Τσιφτσής ΤΕΠ ΓΝ Νικαίας

Κύηση και συγγενείς καρδιοπάθειες. Στέλλα Μπρίλη Α! Καρδιολογική Κλινική Πανεπιστηµίου Αθηνών

OΞΥ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟ ΟΙΔΗΜΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΛΥΒΟΥ ΕΛΕΝΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΤΕ Τ.Ε.Π ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ Γ.Ν.Α

Η ΑΝΑΠΕΥΣΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗ ΜΕΘ ΕΛΕΝΗ ΒΕΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ ΝΝΘΑ Η ΣΩΤΗΡΙΑ

ΜΑΡΚΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΒΠΓΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ 2018

Στρογγυλή Τράπεζα Νεογνολογίας «Νεογνολογικά θέματα»

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ STATUS EPILEPTICUS ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η εφαρμογή της Καρδιοαναπνευστικής δοκιμασίας κόπωσης σε ασθενείς με Πνευμονική Αρτηριακή υπέρταση

9. ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΕΡΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΝΕΟΓΝΑ

Οξεία βρογχιολίτιδα. Ελπίδα Χατζηαγόρου, Βασιλική Αβραμίδου Α. ΟΡΙΣΜΟΣ Β. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Παιδιατρική και Παιδιατρική Νοσηλευτική. Υποχρεωτικό. Θα ανακοινωθεί

ΜΑΡΚΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ, MSc, ΒΠΓΝΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ

Εργαστήριο. Παθολογική Χειρουργική Νοσηλευτική ΙΙ. «Τοποθέτηση. Κεντρικών Φλεβικών Καθετήρων»

Προσδοκίες... οµιλητή Να τεκµηριωθεί: η αναγκαιότητα συνέχισης των προσπαθειών αναζωογόνησης µετά το ROSC η γνωριµία και η αντιµετώπιση του «συνδρόµου

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΑΠΝΟΙΑ

Τα συμπτώματα της βρογχιολίτιδας εμφανίζονται συνήθως 1-3 ημέρες μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων κοινού κρυολογήματος και περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Γυναίκα 50 ετών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι εισάγεται με ιστορικό από 48ωρου ανορεξίας, δύσπνοιας και κεφαλαλγίας. Το σάκχαρο αίματος ήταν 550mg/dl

για την Υποστήριξη της Ζωής στο Νεογνό

ΤΟ ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Νοσηλευτική διεργασία- Παραδείγματα ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ

Το θωρακικό άλγος, όχι σπάνιο

Επιστημονική ημερίδα με θέμα. "Σακχαρώδης Διαβήτης: Ένα σύγχρονο πρόβλημα υγείας"

Σπασμοί της παιδικής ηλικίας. Ευθυμία Βαργιάμη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Παιδιατρικής-Παιδιατρικής Νευρολογίας Α Παιδιατρική Κλινική

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΔΥΣΧΕΡΕΙΑΣ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Γ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Καθηγητής Τσανάκας Ι.

Αξιολόγηση και θεραπεία Από τα πρωτόκολλα των SOS Ιατρών Επιμέλεια Γεώργιος Θεοχάρης

39. ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ - ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ

Πυρετικοί Σπασμοί ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΚΟΠΕΤΟΥ. ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ-ΝΕΟΓΝΟΛΟΓΟΣ, MSc ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑ Β ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΝΕΟΓΝΟΥ

Δέσμες Μέτρων για την Πρόληψη των Αναπνευστικών Λοιμώξεων

ΥΠΕΡΟΣΜΩΤΙΚΟ ΜΗ ΚΕΤΩΝΙΚΟ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΚΩΜΑ. Φροντίδα στο Σακχαρώδη Διαβήτη- Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Τμήματος

ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΖΟΩΓΟΝΗΣΗ. Παναγιώτης Νικολόπουλος Πνευμονολόγος-Εντατικολόγος Επιμελητής Α ΕΣΥ ΝΝΘΑ «ΣΩΤΗΡΙΑ»

ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΘΩΡΑΚΑ & ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗ ΘΩΡΑΚΑ

Όταν χρειάζεται ρύθμιση της ποσότητας των χορηγούμενων υγρών του ασθενή. Όταν θέλουμε να προλάβουμε την υπερφόρτωση του κυκλοφορικού συστήματος

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΗΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΓΝΛσιας

ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ. ΖΩΗΣ ΤΗΣ (ενηλίκων) Συστάσεις του ERC για την Αναζωογόνηση

Ανατομία - Φυσιολογία του αναπνευστικού συστήματος

ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ (ΣΤΕΝΩΣΕΙΣ) ΤΗΣ ΚΑΡ ΙΑΣ Ή ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ

ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ Ο ΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΑΝΤΙ-ΙΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΓΡΙΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΙΟ Α/Η1Ν1 ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΕΝΩΝ ΕΠΑΦΩΝ ΤΟΥΣ

MA0341 ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ

Περιεχόµενα. Εισαγωγή Κεφάλαιο 1: Ιατρικό Ιστορικό. Κεφάλαιο 2: Εισαγωγή στην Κλινική Εξέταση - Ζωτικά Σηµεία. Κεφάλαιο 3: Κεφαλή και Τράχηλος

Περιεγχειρητική φροντίδα ασθενούς με σακχαρώδη διαβήτη. Χαϊνοπούλου Θ. RN,MSc(c) Προϊσταμένη Μ.ΜΑ.Φ. Γ.Ν. Άγιος Παύλος Θεσσαλονίκη

ΘΩΡΑΚΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ. Πλωτάρχης (YΙ) Π. Χουντής ΠΝ

ημερομηνία επικαιροποίησης άρθρου: 28/12/2017 Δείτε ό,τι αφορά τα υλικά περιτοναϊκής κάθαρσης για αποζημίωση από ΕΟΠΥΥ

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΘΑ ΙΑΓΝΩΣΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΓΕΝΗ ΚΑΡ ΙΟΠΑΘΕΙΑ

Κλινική Άσκηση ΙΙΙ. Πτυχίο (1ος Κύκλος) Θα ανακοινωθεί. Με την ολοκλήρωση του μαθήματος ο διδασκόμενος αναμένεται να είναι σε θέση να:

Λοιμώξεις κατώτερου αναπνευστικού. Μαρία Εμποριάδου Καθ. Παιδιατρικής Πνευμονολογίας Δ Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ.

δ. Ατρησία Πνευµονικής.

Κατ οίκον νοσηλεία. Ελπίδα Χατζηαγόρου Παιδοπνευµονολογική Μονάδα, Γ Π/Δ Κλινική Ιπποκράτειο Νοσοκοµείο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης.

Α.Τ.Ε.Ι.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

MA0211 ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ

ΠΡΩΊΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΑΠΟΚΡΙΣΗΣ

ΣΤΕΦΟΣ Θ.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΣΗΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΜΕ ΤΡΑΧΕΙΟΣΤΟΜΙΑ. Μπάρδης Παναγιώτης 10522

Ατρησία Οισοφάγου και Τραχειοοισοφαγικό Συρίγγιο : Επιπλοκές

ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ

Ο Αλγόριθμος του ALS ΔΑΦΝΗ ΚΟΡΕΛΑ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ Β ΠΑΘ. ΒΓΝΗ

OΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

Κύηση Υψηλού Κινδύνου Δεδομένα ΜΕΝΝ ΡΕΑ

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΗ ΣΤΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΘ

Κλινική περιγραφή μεταγεννητική ομοιόσταση της γλυκόζης σε μεγάλα πρόωρα και τελειόμηνα νεογνά

Θεραπευτική αντιμετώπιση της οξείας κρίσης άσθματος. Μίνα Γκάγκα Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος Αθηνών

ΚΥΑΝΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡ ΙΟΠΑΘΕΙΕΣ

ΤΕΧΝΗΤΗ ΙΑΤΡΟΦΗ ΙΑΤΡΟΦΗΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙΣΕ ΣΕΜΟΝΑ Α ΕΝΤΑΤΙΚΗΣΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΕΛΗΧΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΥΡΝΑ ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Κατευθυντήριες οδηγίες διαχείρισης μη αναμενόμενου δύσκολου αεραγωγού: DAS & OAA 10/2015. Μαιευτικός αεραγωγός

ΥΠΟΘΕΡΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΥΠΟΘΕΡΜΙΑΣ

Χειρουργική και Χειρουργική Νοσηλευτική ΙΙ


NeuroBloc Αλλαντική τοξίνη τύπου Β ενέσιμο διάλυμα U/ml

Νέες Διεθνείς Κατευθυντήριες Οδηγίες Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αναζωογόνησης (ERC)

Γράφει: Ελένη Αναστασίου, Υπεύθυνη Διαβητολογικού Κέντρου Κύησης του Α' Ενδοκρινολογικού Τμήματος» του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα»

ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΟΞΕΙΑΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Ειδικός Καρδιολόγος Επιμελητής Β, Γ.Ν. Κοζάνης Μαμάτσειο

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ιατρική Σχολή 3 η Παιδιατρική Κλινική

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΔΥΣΧΕΡΕΙΑΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ

Χατζηαντωνίου Χρήστος Επιμελητής Α Χειρουργικής Θώρακος Νοσοκομείο ΚΑΤ

Κατευθυντήριες οδηγίες στη διερεύνηση της χρόνιας πνευμονοπάθειας στα παιδιά

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΌ ΕΝΔΑΓΓΕΙΑΚΟΥΣ ΚΑΘΕΤΗΡΕΣ

Συστάσεις για τη διαχείριση των πυρετικών σπασμών

ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ ΣΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ 1. 31/3/2011 Bogdan Raitsiou M.D 1

Μελέτη λαθών κατά τηνπαροχή ολικής αναισθησίας. Ν. Μαρμαράς Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών -Μονάδα Εργονομίας

ΜΗΝΑΣΙΔΟΥ Ε.

ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΣΕ. Παρουσίαση περιστατικού. ΑΜΕΘ Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»


Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΥ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΥΟΚΑΡΔΙΟΥ

Πανελλήνια Σεμινάρια Ομάδων Εργασίας 2019 ΤΧΗΣ (ΥΝ) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΡΙΟ 424 ΓΣΝΕ

Άσκηση Η-11: Δύσπνοια ταχυκαρδία οιδήματα κυάνωση. Δημήτρης Φαρμάκης Καρδιολόγος Α Παθολογική Κλινική ΕΚΠΑ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥ ΚΑΙ ΑΕΡΙΣΜΟΣ

Επιστηµονικό Πρόγραµµα Σεµινάριο Ιατρικής Προσοµοίωσης «Ο Καρδιοπαθής ασθενής» Οµιλητές. Microsimulation

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΕΥΠ:ΤΜΗΜΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ & ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΩΝ

Transcript:

4. ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΝΕΟΓΝΏΝ Κ. Σαραφίδης Κάτω από ιδανικές συνθήκες, ο τοκετός πρέπει να γίνεται σε οργανωµένο περιγεννητικό κέντρο. Για το λόγο αυτό, συστήνεται η ενδοµήτρια µεταφορά σε τριτοβάθµιο νοσοκοµείο, εφόσον βέβαια το επιτρέπουν ο χρόνος και οι περιστάσεις, καθώς αυτή υπερτερεί σαφώς, ακόµη και από την αρτιότερη εξωµήτρια µεταφορά. υστυχώς, ορισµένα νεογνά πιθανόν να γεννηθούν σε νοσοκοµεία ή κλινικές που δεν διαθέτουν την απαραίτητη υποδοµή και να απαιτηθεί η µεταφορά τους σε Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ) λόγω διαφόρων προβληµάτων. Ενδείξεις µεταφοράς των νεογνών Ενδείξεις µεταφοράς των νεογνών αποτελούν οι εξής καταστάσεις: 1) αναπνευστική δυσχέρεια, 2) άπνοια ή/και βραδυκαρδία, 3) προωρότητα ( Κ < 32 εβδοµάδες, ΒΓ < 1500 g), 4) περιγεννητική ασφυξία, 5) νεογνά διαβητικών µητέρων, 6) σοβαρή ενδοµήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης, 7) συγγενείς καρδιοπάθειες, 8) σοβαρές αιµατολογικές διαταραχές (θροµβοπενία, σοβαρή αιµολυτική νόσος), 9) συγγενείς ανωµαλίες, 10) χειρουργικά προβλήµατα και 11) διαταραχές του µεταβολισµού. Σκοπός και προϋποθέσεις Σκοπός της µεταφοράς κάθε σοβαρά άρρωστου νεογνού δεν είναι απλά η µεταφορά του, αλλά η µεταφορά του στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Για να γίνει όµως αυτό, απαιτούνται ορισµένες προϋποθέσεις, όπως: α) οργάνωση, β) εξοπλισµός και γ) εκπαίδευση όσων αναλαµβάνουν µεταφορές νεογνών. Α. Οργάνωση Οµάδα µεταφοράς: Η οµάδα µεταφοράς νεογνών µπορεί να αποτελείται από γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό ή διασώστες που έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα. Τα νεογνά που είναι σε σοβαρή κατάσταση πρέπει να διακοµίζονται από Νεογνολόγο. Η µεταφορά του νεογνού είναι πιο αποτελεσµατική όταν σε αυτή συµµετέχουν τουλάχιστον δυο άτοµα. 35

4 Κ.Σαραφίδης Οχήµατα µεταφοράς: Η µεταφορά γίνεται συνήθως µε ασθενοφόρο και σπανιότερα µε ελικόπτερο, αεροπλάνο ή µε συνδυασµό των ανωτέρω µέσων. Ο τρόπος µεταφοράς εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η οργάνωση του υγειονοµικού χάρτη κάθε περιοχής, η απόσταση, η βαρύτητα της κατάστασης του νεογνού, οι καιρικές συνθήκες, η ύπαρξη αεροδροµίου κλπ. Σε γενικές γραµµές, τα ασθενοφόρα καλύπτουν απόσταση µέχρι 150 Km (χρόνος άφιξης περίπου 2 ώρες), ενώ τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα ενδείκνυνται για µεταφορές σε µεγαλύτερη απόσταση (150-500 και >500 Km, αντίστοιχα). Όταν αποφασιστεί η µεταφορά του νεογνού, υπάρχουν ορισµένες τυπικές και οργανωτικές διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν. Αυτές περιλαµβάνουν: α) ενηµερωτικό σηµείωµα, όπου καταγράφεται η ταυτότητα του νεογνού, το περιγεννητικό ιστορικό, οι βασικές εργαστηριακές εξετάσεις και τα προβλήµατα και οι ιατρικοί χειρισµοί που έγιναν σε αυτό, β) ενηµέρωση των γονέων για την αναγκαιότητα της µεταφοράς και γ) επικοινωνία του νοσοκοµείου που νοσηλεύει το νεογνό µε τη ΜΕΝΝ που θα το παραλάβει. Β. Εξοπλισµός Για την ασφαλή και αποτελεσµατική µεταφορά των νεογνών απαιτείται ιδιαίτερος εξοπλισµός (Πίνακας. 1). Τα µεταφερόµενα νεογνά χρειάζονται στενή παρακολούθηση και αντιµετώπιση, ανάλογη µε αυτήν που προσφέρεται στη ΜΕΝΝ. Έτσι, η γνώση της λειτουργίας και η εξοικείωση της οµάδας µεταφοράς µε κάθε όργανο και συσκευή που χρησιµοποιείται στη µεταφορά αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Ο εξοπλισµός πρέπει να ελέγχεται πριν από κάθε µεταφορά και να είναι πάντα έτοιµος για χρήση. Εκτίµηση και σταθεροποίηση του άρρωστου νεογνού Εκτίµηση: Το νεογνό πρέπει να εκτιµάται προσεκτικά πριν τη µεταφορά του. Σε αυτό βοηθάει: α) το περιγεννητικό ιστορικό, β) η κλινική εξέταση και γ) ο αδρός εργαστηριακός έλεγχος (αιµατοκρίτης, λευκά/τύπος, γλυκόζη, οξεοβασική ισορροπία). Έτσι, αποκτάται συνολική εντύπωση για τη βαρύτητα της κατάστασης του νεογνού και εντοπίζονται προβλήµατα τα οποία ενδεχόµενα χρειάζονται αντιµετώπιση πριν τη µεταφορά. Ιδιαίτερη 36

Πίνακας 4.1. Απαραίτητος εξοπλισµός για τη µεταφορά των νεογνών. Συσκευές Θερµοκοιτίδα µεταφοράς Φιάλες οξυγόνου Συσκευή αναρρόφησης Λαρυγγοσκόπια (ευθείες λάµες 0, 1 και µπαταρίες) Ασκοί και προσωπίδες ανάνηψης Αναπνευστήρας µεταφοράς Αντλίες συνεχούς χορήγησης φαρµάκων Βασικό monitoring: παλµικό οξύµετρο, καρδιοαναπνευστικό monitor Πιεσόµετρο, στηθοσκόπιο Αναλώσιµα Καθετήρες αναρρόφησης (6, 8, 10F) Ενδοτραχειακοί σωλήνες (2,5-4 mm ID) Αεραγωγοί Καθετήρες γαστρικοί, θωρακικής παροχέτευσης Σύριγγες, πεταλούδες, φλεβικοί καθετήρες Εξοπλισµός για τον καθετηριασµό των οµφαλικών αγγείων Λευκοπλάστη, ζεστές κουβέρτες, Dextro-stix Φάρµακα Ενδοφλεβίως χορηγούµενα διαλύµατα (φυσιολογικός ορός, D/W 5%, 10%) Αδρεναλίνη 1:1000 ιττανθρακικά 4% Ινότροπα (ντοπαµίνη, ντοβουταµίνη) Αντιεπιληπτικά (φαινοβαρβιτάλη, φενυντοίνη) Αναλγητικά-κατασταλτικά (φεντανύλη, µιδαζολάµη, διαζεπάµη) Φουροσεµίδη Ναλοξόνη Ηπαρίνη Αµινοφυλλίνη σηµασία έχει η εκτίµηση της σοβαρότητας της αναπνευστικής δυσχέρειας και η κατάσταση του καρδιοκυκλοφορικού. Ειδικότερα για το αναπνευστικό 37

4 Κ.Σαραφίδης σύστηµα, εκτιµώνται η είσοδος αέρα, η παρουσία ταχύπνοιας, εισολκών, γογγυσµού καθώς και επεισοδίων άπνοιας ή βραδυκαρδίας, οι ανάγκες σε οξυγόνο (κορεσµός αιµοσφαιρίνης, οξεοβασική ισορροπία) και η ακτινογραφία θώρακα. Για το καρδιαγγειακό σύστηµα, εκτιµώνται το χρώµα (ωχρότητα, κυάνωση), η παρουσία φυσηµάτων, ο χρόνος τριχοειδικής επαναπλήρωσης και η παρουσία ψυχρών άκρων, η καρδιακή συχνότητα, η συστηµατική αρτηριακή πίεση και η διούρηση. Η εκτίµηση του γαστρεντερικού και νευρικού συστήµατος, καθώς και της υδροηλεκτρολυτικής κατάστασης είναι εξίσου σηµαντικές. Σταθεροποίηση: Βασική αρχή είναι το νεογνό να είναι σταθεροποιηµένο πριν τη µεταφορά. Επαρκής αναζωογόνηση και σταθεροποίηση πριν τη µεταφορά αυξάνει τις πιθανότητες το νεογνό να ανεχτεί τη µεταφορά και την πιθανότητα επιβίωσης. Σταθερό θεωρείται ένα νεογνό όταν: α) είναι επαρκώς οξυγονωµένο (ροδαλό), β) οι καρδιακές σφύξεις είναι > 100/λεπτό, γ) δεν παρουσιάζει άπνοιες, δ) δεν εµφανίζει υπογλυκαιµία (γλυκόζη αίµατος > 40 mg/dl), ε) δεν εµφανίζει υπόταση, στ) έχουν αντιµετωπιστεί συνοδά προβλήµατα (π.χ πνευµοθώρακας, σοβαρή αναιµία, µεταβολική οξέωση). Οι βασικοί χειρισµοί κατά την αρχική αντιµετώπιση αλλά και τη διάρκεια της µεταφοράς των νεογνών φαίνονται στον πίνακα 2. Αντιµετώπιση ειδικών καταστάσεων Μεγάλη προωρότητα. Η µεταφορά των προώρων νεογνών, ιδιαίτερα αυτών µε βάρος γέννησης µικρότερο από 1000 g, είναι δύσκολη λόγω της πολυπλοκότητας των προβληµάτων που συχνά εµφανίζουν, ώστε να χρειάζονται ειδικά εκπαιδευµένα άτοµα. Συγγενής καρδιοπάθεια. Στα νεογνά µε ποροεξαρτώµενη συγγενή καρδιοπάθεια πρέπει να αρχίζει άµεσα η χορήγηση προσταγλανδίνης Ε1 (Prostin ). Πνευµοθώρακας. Ο συµπτωµατικός υπό τάση πνευµοθώρακας αποτελεί επείγουσα κατάσταση και πρέπει να παροχετεύεται πριν τη µεταφορά. Η αρχική επείγουσα αντιµετώπιση περιλαµβάνει τη παροχέτευση µε βελόνη (scalp vein) και µετά, ενδεχοµένως, τοποθέτηση σωλήνα θωρακικής παροχέτευσης. Συγγενής διαφραγµατοκήλη. Τα νεογνά µε συγγενή διαφραγµατοκήλη πρέπει: α) να διασωληνώνονται αµέσως µετά τη γέννηση, εφόσον υπάρχει 38

προγεννητική διάγνωση ή όταν τεθεί η διάγνωση, ώστε να ελαχιστοποιείται η υπερδιάταση του στοµάχου και του εντέρου και β) να τοποθετείται ευρύς στοµατογαστρικός καθετήρας για την αποσυµφόρηση του στοµάχου. Σε υπόνοια συγγενούς διαφραγµατοκήλης δεν πρέπει να χορηγούνται θετικές πιέσεις µε µάσκα και ασκό. Πίνακας 4.2. Βασικοί θεραπευτικοί στόχοι κατά τη διάρκεια της µεταφοράς των νεογνών. Σκοπός-κατάσταση Χειρισµός Σχόλια Αποφυγή υποθερµίας Θερµαντική πηγή, σκούπισµα, ζεστές πάνες, πλαστική σακούλα, θερµοκοιτίδα µεταφοράς Απελευθέρωση αεροφόρων οδών Αναρρόφηση στόµατος και µύτης, σωστή θέση κεφαλής Επαρκής οξυγόνωση O 2 µε Head-box Ασκός (AMBU) ιασωλήνωση Καλό χρώµα, κινήσεις θώρακα, SatO 2 >90% Αντιµετώπιση υπότασης Φυσιολογικός ορός Ντοπαµίνη Αντιµετώπιση υπογλυκαιµίας Περιφερική φλέβα, διάλυµα γλυκόζης 5-10% Μεταβολική οξέωση NaHCO 3 Αργά ΣΑ Επιφανειοδραστικός παράγοντας Εµπειρία Εντερική απόφραξη. Η αντιµετώπιση του νεογνού µε εντερική απόφραξη περιλαµβάνει διακοπή της σίτισης από το στόµα, τοποθέτηση στοµατογαστρικού καθετήρα και χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών παρεντερικά. Αν υπάρχουν υποβολαιµικό shock ή διαταραχές των ηλεκτρολυτών και της οξεοβασικής ισορροπίας, αντιµετωπίζονται ανάλογα. Συνήθως τα νεογνά µε εντερική απόφραξη δε χρειάζονται διασωλήνωση. Σε υποψία σηψαιµίας ή νεκρωτικής εντεροκολίτιδας απαιτείται χορήγηση αντιβιοτικών. Απόφραξη των ανώτερων αναπνευστικών οδών. α) Ατρησία των ρινικών χοανών: η αντιµετώπιση περιλαµβάνει την τοποθέτηση στοµατοφαρυγγικού αεραγωγού σε αµφοτερόπλευρη ατρησία, ενώ σε αποτυχία και σοβαρή 39

4 Κ.Σαραφίδης αναπνευστική δυσχέρεια τα νεογνά πρέπει να διασωληνώνονται, β) Μακρογλωσσία: συνήθως αρκεί η τοποθέτηση στοµατοφαρυγγικού αεραγωγού, γ) Σύνδροµο Pierre Robin: η αρχική αντιµετώπιση συνίσταται στην τοποθέτηση των νεογνών σε πρηνή θέση. Αν, ωστόσο, δε βελτιωθεί η αναπνευστική δυσχέρεια, µπορεί να επιχειρηθεί η τοποθέτηση ρινοφαρυγγικού αεραγωγού (κοινός τραχειοσωλήνας ID 2,5 mm) µε µήκος που φτάνει στο ύψος του φάρυγγα. Ατρησία του οισοφάγου. Τα νεογνά µε ατρησία του οισοφάγου βρίσκονται σε αυξηµένο κίνδυνο για πνευµονία από εισρόφηση. Για το λόγο αυτό, πρέπει να τοποθετείται ευρύς καθετήρας (10 F) στο τυφλό οισοφαγικό κολόβωµα για συνεχή ή διαλείπουσα αναρρόφηση των εκκρίσεων και να χορηγούνται υγρά παρεντερικά. Στις περιπτώσεις που συνυπάρχει τραχειοοισοφαγικό συρίγγιο, το νεογνό τοποθετείται σε πρηνή θέση µε το κεφάλι υπερυψωµένο (30 ο ), ώστε να αποφεύγεται η παλινδρόµηση γαστρικού περιεχοµένου στους πνεύµονες. Εικόνα 4.1. Επίδεση της µηνιγγοµυελοκήλης (βέλος): αριστερά διακρίνεται η δηµιουργία «κουλούρας» γύρω από τη βλάβη και δεξιά η οριστική επίδεσή της. Μηνιγγοµυελοκήλη. Η φροντίδα του νεογνού µε µηνιγγοµυελοκήλη αποσκοπεί στην προστασία της βλάβης από λοιµώξεις, ρύπανση από µηκώνιο, µηχανικό τραύµα ή αποξήρανση. Έτσι, κάθε µηνιγγοµυελοκήλη αµέσως µετά τη γέννηση, και πριν τη µεταφορά του νεογνού, πρέπει να επιδένεται κάτω από αυστηρά άσηπτες συνθήκες µε αποστειρωµένες υγρές γάζες. Το νεογνό µεταφέρεται µε θερµοκοιτίδα σε πρηνή θέση, ενώ τα αντιβιοτικά δεν είναι απαραίτητα. 40

Bιβλιογραφία 1. Anonymous. Neonatal resuscitation and stabilization. In: Barry P, Leslie A, eds. Paediatric and neonatal critical care transport, 1 st Ed. London: BMJ Publishing Group, 2003: 43-52. 2. Chahine AA, Rickets RR. Resuscitation of the surgical neonate. Clin Perinatol 1999, 26: 693-715. 3. Contributors and reviewers for the Neonatal Resuscitation Guidelines. International guidelines for neonatal resuscitation: An excerpt from the guidelines 2000 for cardiopulmonary resuscitation and emergency cardiovascular care: International consensus on science.pediatrics 2000,106: e29. 4. Das UG, Leuthner SR. Preparing the neonate for transport. Pediatr Clin N Am 2004, 51: 581-98. 5. Donn SM, Gates MR. Transport of ventilated babies. In: Sihna SK, Donn SM, eds. Manual of neonatal respiratory care, 1 st Ed. New York, Blackwell Publishing Inc, 2000: 422-32. 6. Participating experts. Recommendations from the European Association of Perinatal Medicine. New decision rules: regionalization in perinatal care and indications for perinatal transfer. Prenat Neonat Med 1999, (Suppl 1): 104-7. 7. Pettett G, Merenstein GB. Transport of ventilated infants. In: Goldsmith JP, Karotkin EH, eds. Assisted ventilation of the neonate, 3 rd Ed. Philadelpia: W.B Saunders Co, 1996: 437-49. 41