Διαζύγιο Σύµφωνα µε στατιστικά στοιχεία, στις αναπτυγµένες χώρες υπολογίζεται ότι ένας στους δύο γάµους καταλήγει σε διαζύγιο. Το διαζύγιο είναι µια ψυχικά τραυματική εμπειρία για αυτούς που χωρίζουν. Πολλά ζευγάρια που έχουν δυσλειτουργικές σχέσεις προτιµούν να µένουν µέσα σε αυτές αντί να χωρίσουν, κυρίως επειδή: Τους τροµάζει η µοναξιά. Πώς θα κάνουν καινούρια αρχή µετά από τόσα χρόνια συµβίωσης; Τι θα αντιµετωπίσουν; Οι αλλαγές που επιφέρει ένα διαζύγιο είναι πολύ σηµαντικές σε όλους τους τοµείς, τον συν αισθηµατικό, τον οικονοµικό, τον κοινωνικό, κ.α. Συνήθως το άτοµο, βιώνει έντονο το συναίσθηµα της απώλειας, της ανασφάλειας, της απογοήτευσης και της µοναξιάς. Ωστόσο, η µοναχικότητα είναι απαραίτητη για κάποιο διάστηµα. Το άτοµο, βγαίνοντας από έναν αποτυχηµένο γάµο πρέπει να συλλογιστεί τις δικές του ευθύνες, τα λάθη του, να επεξεργαστεί το θυµό του, την πικρία και στο τέλος να συγχωρήσει τον εαυτό του αλλά και τον πρώην σύντροφό του. Με αυτόν τον τρόπο θα προχωρήσει και θα κατακτήσει την ψυχική του ηρεµία. Καινούρια ενδιαφέροντα, σταδιακή γνωριμία με νέους ανθρώπους, νέοι στόχοι ζωής είναι μερικοί τρόποι ώστε οι καινούριες εµπειρίες να καλύπτουν σιγά σιγά τις παλιές αναµνήσεις και το άτομο να αρχίσει να επανακτά τη χαµένη του αυτοπεποίθηση. 1 / 5
Τι γίνεται αν υπάρχουν παιδιά στον γάμο; Το ενδεχόμενο ενός διαζυγίου, και η κακή διαχείρισή του από τους ενήλικες, είναι ακόµη περισσότερο οδυνηρό για το ψυχικό κόσµο των παιδιών. Σίγουρα ένα μικρό παιδί βλέπει τα πράγματα διαφορετικά και έχει άλλες ανάγκες σε σχέση με έναν έφηβο. Ένα παιδί έχει μεγαλύτερη ανάγκη τους γονείς του με τους οποίους αισθάνεται ασφάλεια. Δεν μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι οι γονείς του δεν είναι αγαπημένοι και χωρίζουν. Είναι ρίσκο να γνωρίζει ότι η μητέρα ή ο πατέρας χωρίζουν για τρίτο πρόσωπο γιατί μπορεί να πιστέψει ότι φταίει το ίδιο και να αισθάνεται ενοχές. Υπάρχουν πιθανότητες είτε να μισήσει το πρόσωπο που του στερεί τον πατέρα ή την μητέρα είτε να νομίσει ότι επειδή ήταν κακό παιδί φταίει το ίδιο που φεύγει ένας από τους δύο γονείς. Είναι συνηθισμένο το γεγονός σε περιπτώσεις διαζυγίου να λέει το παιδί στους γονείς ότι δεν θα ξανακάνει αταξίες και θα κάθεται φρόνιμα. Ένας έφηβος σίγουρα έχει άλλες ανάγκες και στην ηλικία αυτή είναι πολύ απορροφημένος με τον εαυτό του καθώς ψάχνει να ανακαλύψει τον κόσμο του και τον κόσμο των γύρω του. Προφανώς είχε αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους γονείς του και καθώς είναι κατά του συμβιβασμού δεν θεωρεί παράλογο το διαζύγιο. Η εφηβεία είναι περίοδος αντίδρασης στο ψέμα, στην υποκρισία και στο συμβιβασμό. Όχι ότι ο έφηβος δεν πληγώνεται αλλά αντιμετωπίζει την κατάσταση πιο ώριμα. Συνεπώς καίρια ερωτήματα κάνουν τους γονείς να ανησυχούν τόσο για την ανακοίνωση του διαζυγίου όσο και για τον χειρισμό της κατάστασης. Τα πιο συχνά ερωτήματα που δημιουργούνται είναι: - Πως Γίνεται η Ανακοίνωση του Διαζυγίου στα Παιδιά; - Τι πρέπει να πουν οι γονείς στα παιδιά; - Παίζει Ρόλο η Ηλικία του Παιδιού; - Ποιες μπορεί να είναι οι Πιθανές Αντιδράσεις του σύμφωνα με το Αναπτυξιακό Στάδιο που Διανύει το Παιδί; - Ποια Πρέπει να Είναι η Συμπεριφορά των Γονέων; Πότε χρειάζεται η βοήθεια του ειδικού; 2 / 5
Ο κάθε γονέας, που ασχολείται με το παιδί του, το γνωρίζει πολύ καλά και είναι σε θέση να καταλάβει πότε μία συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική και πότε χρειάζεται βοήθεια. Δεν είναι ανάγκη να φτάσει μια συμπεριφορά στα άκρα για να πάει κάποιος στον ειδικό. Επίσης, ίσως είναι χρήσιμο να πάει το παιδί στον ειδικό όταν φαίνεται ότι δεν έχει τις κατάλληλες δεξιότητες για να προσαρμοστεί επαρκώς στα νέα δεδομένα. Η επίσκεψη στον ειδικό βοηθάει όχι μόνο στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων δυσκολιών, αλλά και στην πρόληψη ώστε να μην εξελιχθούν αυτές οι δυσκολίες σε σοβαρά προβλήματα στη μετέπειτα ζωή των παιδιών. Κάποια γενικά χαρακτηριστικά που συνήθως μας κινούν την υποψία, είναι: - Η απόδοση του παιδιού στο σχολείο είναι ασυνήθιστα χαμηλή για περισσότερο από 6 μήνες - Συμπεριφέρεται παράξενα στους φίλους του: προσκολλάται υπερβολικά ή απομονώνεται, φέρεται επιθετικά χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο - Παρουσιάζει συχνά έντονες εκρήξεις οργής ή αντιδρά υπερβολικά χωρίς εμφανή λόγο - Παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις στη διάθεσή του - Δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και φαίνεται δυστυχισμένο - Επαναλαμβανόμενη προβληματική συμπεριφορά όπως απουσίες και προβλήματα στο σχολείο, κλοπές, ψέματα, χρήση ουσιών, αυτοτραυματισμοί, απειλές αυτοκτονίας, κλπ. Σε γενικές γραμμές, όταν οι ασυνήθιστες αντιδράσεις κρατάνε για αρκετό χρόνο ή χειροτερεύουν με το πέρασμα του χρόνου. Ο κάθε γονέας γνωρίζει πολύ καλά το παιδί του και διαισθάνεται πότε μία συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική και πότε αποτελεί κραυγή για βοήθεια. Δεν είναι ανάγκη να φτάσει μια συμπεριφορά στα άκρα για να πάει κάποιος στον ειδικό. Μπορεί ο ίδιος ο γονέας να χρειάζεται μία βοήθεια ως προς το πώς να ανακοινώσει το διαζύγιο στα παιδιά. Η επίσκεψη στον ειδικό βοηθάει όχι μόνο στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων δυσκολιών, αλλά και στην πρόληψη ώστε να μην εξελιχθούν αυτές οι δυσκολίες σε σοβαρά προβλήματα στη μετέπειτα ζωή των παιδιών. 3 / 5
4 / 5
5 / 5