ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΜΕ ΑΝΑΛΥΣΗ 1 Hepatobiliary and Pancreatic Surgical Department, Oxford Radcliffe Hospitals NHS Foundation Trust, UK., 2 Institute of Liver Studies, King s College Hospital, School of Medicine, King s College London, London, UK., 3 Α Χειρουργική Κλινική Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γενικό Νοσοκομείο Λαϊκό, 4 Εργαστήριο Παθολογοανατομίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Εισαγωγή Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα αποτελεί το πρώτο σε συχνότητα κακόηθες νεόπλασμα του ήπατος με συνεχώς αυξανομένη επίπτωση. Η ηπατεκτομή, η ορθοτοπική μεταμόσχευση, καθώς και διάφορες τεχνικές καταστροφής του ηπατικού παρεγχύματος χρησιμοποιούνται, προτείνονται για την αντιμετώπιση του. Η ηπατεκτομή αποτελεί την αποτελεσματικότερη μορφή θεραπείας του ΗΚΚ με κυριαρχούν όμως πρόβλημα την εμφάνιση υποτροπής στο εναπομείναν ηπατικό παρέγχυμα. Έτσι η μελέτη διαφόρων προγνωστικών παραγόντων, που συνδέονται με την βιολογία του ΗΚΚ και ως εκ τούτου με την ανταπόκριση των ασθενών στις διάφορες μορφές θεραπείας αλλά και με την επιβίωση, καθίσταται σημαντική σε μια εποχή όπου η αντιμετώπιση εξατομικεύεται.
Στόχοι Είναι η μελέτη της πλοειδικότητας του DNA, καρκινικών κυττάρων, με την χρήση της στατικής κυτταρομετρίας με ανάλυση εικόνας και η συσχέτιση αυτής καθώς και του συστήματος βαθμονόμησης της πυρηνικής ατυπίας των Edmondson-Steiner με την πρόγνωση ασθενών που υποβλήθηκαν σε ηπατεκτομή για ΗΚΚ.
Υλικά και Μέθοδοι Σαράντα τέσσερις ασθενείς οι οποίοι υποβλήθηκαν σε θεραπευτική εκτομή για ΗΚΚ στην κλινική μας μελετήθηκαν αναδρομικά. Έγινε καθορισμός της πλοειδικοτητας του DNA των καρκινικών κυττάρων με την τεχνική της κυτταρομετριας με ανάλυση εικόνας. Η προαναφερθείσα καθώς επίσης και η βαθμονόμηση της πυρηνικής ατυπίας κατά το σύστημα Edmondson-Steiner αξιολογήθηκαν στην κατεύθυνση της προγνωστικής τους σπουδαιότητας.
Αποτελέσματα Στην μονοπαραγοντική ανάλυση η αυξημένη πλοειδικότητα καθώς και ο αυξημένος βαθμός πυρηνικής ατυπιας συσχετίστηκαν στατιστικά με μείωση της επιβίωσης. Ασθενείς με αποτέλεσμα πλοειδικότητας μεγαλύτερο του 2.2 είχαν 3.95 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου σε σύγκριση με εκείνους που είχαν αποτέλεσμα μικρότερο του 2.2. Στάδιο κατά Edmondson-Steiner III και IV συσχετίστηκε με 20.49 φορές και 34.47 αντιστοίχως με υψηλότερη πιθανότητα θανάτου σε σύγκριση με εκείνη του σταδίου I.
Συμπεράσματα H πλοειδικότητα του DNA προσδιορισμένη με την ως άνω τεχνική σε συνδυασμό με το σύστημα Edmondson-Steiner καταδεικνύουν με αξιόπιστο τρόπο την βιολογία του όγκου και συνάμα την συμπεριφορά του και αξιολογούνται ως προγνωστικά σημαντικοί.