Το "µυστικό" κράτος της Ευρώπης ζητά "γη και ύδωρ" και απειλεί την Ελλάδα µε το εξωτερικό της χρέος. Λάθος Μέγα Λάθος. Εδώ είναι...σπάρτη και Αθήνα και Μακεδονία και Κρήτη και... Έπρεπε να προσέχουν τα λόγια τους... Συµβαίνει συχνά µε τον άνθρωπο το εξής απλό φαινόµενο. Βλέπει άριστα τις "καµπούρες" των άλλων και δεν βλέπει καθόλου τη δική του. Σήµερα στο παγκόσµιο "µικροσκόπιο" βρίσκεται η "καµπούρα" των Ελλήνων. Όλοι τη βλέπουν, αλλά όχι οι Έλληνες. Όλοι βλέπουν την "καµπούρα" των Ελλήνων, αλλά όχι τις δικές τους. Αυτή η επιλεκτική "ορατότητα" είναι ένα φυσικό φαινόµενο και αυτό θα προσπαθήσουµε να το εκµεταλλευτούµε, για να εξασφαλίσουµε την καλύτερη δυνατή "εικόνα" της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα µας. Θα δούµε και εµείς ως Έλληνες τις "καµπούρες" των άλλων, για να κατανοήσουµε τη δική µας, η οποία είναι όµοια. Σε έναν κόσµο "καµπούρηδων" οι πάντες µοιάζουν και άρα θα χρησιµοποιήσουµε τον "απέναντι" ως "είδωλο" δικό µας. Πριν πούµε όµως οτιδήποτε άλλο, χρήσιµο είναι να ξεκινήσουµε µε µια διαπίστωση, την οποία στη συνέχεια του κειµένου θα αιτιολογήσουµε. Οι Ευρωπαίοι, που σήµερα µας "µαλώνουν" για τις "σπατάλες" µας, είναι οι κύριοι και αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το εξωτερικό µας χρέος. Τα άπειρα χρήµατα του εξωτερικού µας χρέους δεν µπήκαν σε κάποια ελληνικά "σεντούκια". Ευρωπαϊκές τράπεζες τα έδωσαν και ευρωπαϊκές εταιρείες τα εισέπραξαν. "Πέρασαν" από την ελληνική οικονοµία, αλλά δεν "στάθηκαν" σ' αυτήν. Οι ίδιοι άνθρωποι, που µας τα έδωσαν, ήταν οι ίδιοι που τα ξαναπήραν. Τώρα λοιπόν, που οι 1
Βρυξέλες ζητούν "µέτρα", είναι ευκαιρία να λύσουµε και τις όποιες εκκρεµότητες υπάρχουν µεταξύ µας. Αφού έκανε το λάθος ο "κλέφτης" και τα "τσιράκια" του να φωνάζουν, καλό είναι ο "νοικοκύρης" να πάρει το "χαρτί" και το "µολύβι". Μας συµφέρει το "χαρτί" και το "µολύβι", γιατί είµαστε θύµατα µιας κατάστασης, που, αν δεν αντιµετωπίσουµε µε τον σωστό τρόπο, µπορεί να µας καταστρέψει. Είµαστε µέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας και ως τέτοιοι θα λύσουµε τις όποιες διαφορές µας υπάρχουν µε τους υπολοίπους. Κανένας δεν αµφισβητεί την αναγκαιότητα της ενιαίας Ευρώπης, αλλά τα πάντα µέσα σ' αυτήν πρέπει να κινούνται µέσα στα πλαίσια της δικαιοσύνης του αµοιβαίου σεβασµού και βέβαια της ισότητας µεταξύ των λαών. Είναι τελείως διαφορετικό πράγµα ο οραµατιστής από το κορόιδο. Είναι τελείως διαφορετικό πράγµα η συµµετοχή µας στην Ευρώπη από την κατοχή µας από την Ευρώπη. Αν κάποιοι Ευρωπαίοι εξέλαβαν την ευρωπαϊκή ενοποίηση σαν τη µεγάλη ευκαιρία, για να καταφέρουν να κάνουν µε χρήµατα αυτά τα οποία απέτυχε να κάνει ο Χίτλερ µε τα όπλα, κάνουν λάθος και αυτό το λάθος σύντοµα θα κληθούν να το πληρώσουν. Σ' ό,τι αφορά το ίδιο το πρόβληµα του ευρώ και της σταθερότητας της ευρωζώνης έχουµε να πούµε σε όλους όσους διακατέχονται από "ευρωφοβίες" ότι αυτές δεν ευσταθούν. Κανενός ευρώ την ασφάλεια δεν θέτει σε κίνδυνο η οικονοµική κατάσταση της Ελλάδας. Πέραν του γεγονότος ότι η ίδια η οικονοµία της Ελλάδας αντιπροσωπεύει ένα πολύ µικρό µέρος της ευρωπαϊκής οικονοµίας περίπου το 3% και άρα µπορεί να στηριχθεί ανά πάσα στιγµή από την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα και πάλι δεν τίθεται θέµα ασφάλειας, για τον λόγο ότι η ευρωπαϊκή οικονοµία έχει άµυνες. Άµυνες πολύ ισχυρότερες ακόµα και από αυτές των ΗΠΑ, των οποίων το δολάριο δεν απειλήθηκε από την "πτώχευση" ενός εκ των ισχυροτέρων "πυλώνων" της αµερικανικής οικονοµίας, όπως είναι η Καλιφόρνια. Η Ευρώπη αποτελεί την πλουσιότερη αγορά του κόσµου και το νόµισµα του καταναλωτή είναι πάντα πιο ισχυρό από αυτό του πωλητή. Ο δήθεν πανικός και οι υστερίες των Βρυξελών αποκαλύπτουν πολιτικές αγωνίες και όχι οικονοµικές ανασφάλειες. Ποια είναι η κύρια αγωνία τους; Ότι η σηµερινή παγκόσµια οικονοµική κρίση θα αποκαλύψει τα εγκλήµατά τους. Ότι µετά από έναν "µαραθώνιο" λεηλασίας των ασθενέστερων κρατών από τους ισχυρότερους εταίρους καταλήξαµε στο τελικό αποτέλεσµα, το οποίο ήταν γνωστό εκ των προτέρων, εφόσον είχε εξ αρχής δροµολογηθεί γι' αυτόν τον λόγο. Περί αυτού πρόκειται. Το αποτέλεσµα των ευρωπαϊκών πολιτικών των Βρυξελών ήταν η "κατάκτηση" των ασθενέστερων εταίρων από τους ισχυρότερους. Τώρα, µε τις "υστερίες" κατά της Ελλάδας, απλά χτυπάνε το "σαµάρι" για ν' ακούσει το "γοµάρι". Χτυπάνε τον ασθενέστερο, για ν' ακούσουν και οι υπόλοιποι αδύναµοι. Χτυπάνε την Ελλάδα, για ν' "ακούσει" η Ιταλία, η Ισπανία και τα άλλα τα "παιδιά". Τα εξωτερικά χρέη των κρατών κυρίως της Μεσογείου αποκαλύπτουν τη ζοφερή πραγµατικότητα για τους λαούς τους. Λεηλατήθηκαν και τώρα αυτοί, που τα λεηλάτησαν, 2
φοβούνται τις αντιδράσεις τους. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν στήσει µια παράσταση "τρόµου" και ωµού εκβιασµού. Προκειµένου να µην αντιδράσουν, θα επιχειρήσουν να τους τροµοκρατήσουν µε την "πτώχευσή" τους. Τα εξωτερικά χρέη των κρατών ήταν στην πραγµατικότητα τα "ουίσκι" και τα "καθρεπτάκια", που πούλησαν στους "Ινδιάνους", προκειµένου να τους αφαιρέσουν τη γη τους. Ξαφνικά κυρίαρχοι λαοί βρέθηκαν να είναι "φιλοξενούµενοι" στις πατρίδες τους. "Φιλοξενούµενοι", γιατί κάποιοι τραπεζικοί "βρικόλακες" τους αφαίµαξαν και στη συνέχεια τους αφαίρεσαν τις ίδιες τις πατρίδες τους. Απλά και γνωστά πράγµατα, τα οποία έχουν γίνει και στο παρελθόν και γι' αυτόν τον λόγο τροµάζουν αυτούς που τα εφάρµοσαν. Το οικονοµικό έγκληµα αυτού του τύπου, δηλαδή, δεν είναι µια καινούργια και άγνωστη πρακτική για το σύστηµα. Η δηµιουργία χρεών, προκειµένου να λεηλατηθούν ή να ελεγχθούν κράτη και λαοί, δεν είναι κάτι το πρωτοφανές. Ολόκληρος ο Τρίτος Κόσµος µε τα τεχνητά χρέη ελέγχεται και λεηλατείται καθηµερινά. Εξαιτίας των χρεών λιµοκτονούν λαοί σε πατρίδες, οι οποίες θα µπορούσαν να τους θρέψουν µε µεγάλη άνεση. Με λίγη ανθρωπιστική "βοήθεια", ένα τρακτέρ και µερικούς σπόρους, τούς αφαίρεσαν τις πατρίδες τους. Με λίγο "χαρτζιλίκι" διαφθοράς σε προδότες κυβερνήτες παραµένουν κατακτητές, χωρίς να χρειαστεί να χυθεί αίµα. Το αποτέλεσµα όµως είναι το ίδιο. Οι περισσότεροι φτωχοί λαοί έχουν χάσει τις πατρίδες τους. Το µόνο πρωτότυπο στην περίπτωση που αναφερόµαστε είναι ότι αυτού του είδους την πολιτική την έκαναν εις βάρος "ανεπτυγµένων" κρατών. Κρατών, τα οποία ήταν µακριά από τη "ζούγκλα" και τα οποία µε τα χρέη και τη διαφθορά φρόντισαν να τα τοποθετήσουν στο κέντρο της "ζούγκλας". Άλωσαν κράτη, τα οποία µέχρι τώρα είχαν άµυνες και εξαιτίας της "ενοποίησης" τις έχασαν. Κράτη, τα οποία είχαν ισχυρές άµυνες µέσα στα πλαίσια των εθνικών πολιτικών και εντασσόµενα µέσα σε ευρύτερα πλαίσια τις έχαναν. Είναι η ίδια εγκληµατική τακτική που ακολούθησε η υτική Γερµανία εις βάρος της Ανατολικής. Τι έκαναν; Ένα από τα πιο ισχυρά κράτη της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ευρώπης λεηλατήθηκε µέσα σε ελάχιστα χρόνια από τους "αδερφούς" του καπιταλιστές. Με την άνευ προστατευτικών δικλείδων ενοποίησή τους ο ισχυρός λεηλάτησε τον ανίσχυρο. Απαξιώθηκε η παραγωγή της Ανατολικής Γερµανίας και ως εκ τούτου ο πληθυσµός της βυθίστηκε στην ανεργία. Η ανεργία απαξίωσε το ανατολικογερµανικό κεφάλαιο και αυτό έδωσε την ευκαιρία στους υτικογερµανούς να το αρπάξουν τζάµπα. Υποκριτικές "βοήθειες" και υψηλότοκα δάνεια αναµίχθηκαν και έγιναν µια "µέγγενη", η οποία έπνιξε το κράτος και τον λαό της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερµανίας. Σήµερα οι Ανατολικογερµανοί περιφέρονται στην ενιαία Γερµανία όµοιοι µε τους φτωχούς λαθροµετάναστες. Άνεργοι και χωρίς καµία περιουσία, είτε ιδιωτική είτε συλλογική. Ξανθοί "Πακιστανοί" και "Ινδοί" µέσα σε µια πατρίδα, η οποία τους "ξεζούµισε" και τώρα πλέον δεν τους "θέλει". Τους βύθισαν στα δάνεια, στερώντας τους όχι µόνον την περιουσία του παρελθόντος, αλλά και την ελπίδα να ανακάµψουν κάποτε στο µέλλον. Τα "αδέρφια" τους µε τις λαµπερές "βιτρίνες" κατάπιαν ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε στην 3
πατρίδα τους. Οι Ανατολικογερµανοί την "πάτησαν" όπως τα έντοµα, που έλκονται από τους δυνατούς "λαµπτήρες" και πεθαίνουν όταν "αγγίζουν" το "όνειρό" τους. Σήµερα οι υτικοί αδερφοί τους αντιλαµβάνονται σαν πρόβληµα και σαν "παράσιτα", που επιβαρύνουν την οικονοµία τους. Την οικονοµία των "ανεπτυγµένων", που της στερούν πόρους. Αυτό είναι το µεγαλύτερο έγκληµα που έχει διαπράξει ένα κράτος εις βάρος του υποτιθέµενου λαού του από τον εύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο και µετά. Ποιος όµως το διέπραξε; Οι Γερµανοί εις βάρος Γερµανών; Το γερµανικό κράτος εις βάρος µιας µεγάλης µερίδας Γερµανών; Όχι βέβαια. Γερµανία δυστυχώς για τον λαό της δεν υπάρχει. Μετά τον εύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο δεν υπάρχει ελεύθερη Γερµανία. Υπάρχει µια εβραιοκρατούµενη Γερµανία, η οποία καθηµερινά προσβάλει, ταπεινώνει και εξευτελίζει τον γερµανικό λαό για τις συλλογικές του ευθύνες σε ένα υποτιθέµενο "ολοκαύτωµα". Υπάρχει µια εβραιοκρατούµενη Γερµανία, η οποία λεηλατεί καθηµερινά τον γερµανικό λαό σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της ενιαίας πλέον Γερµανίας. Μια συµµορία Εβραίων, η οποία εκµεταλλεύτηκε τις αγωνίες ενός διχασµένου λαού και τον κατέστρεψε ολοσχερώς. Αυτή η συµµορία χρησιµοποίησε για να φέρει εις πέρας τον σχεδιασµό της τον πιο διεφθαρµένο Γερµανό του τελευταίου αιώνα. Τον κοιλιόδουλο Κολ. Τον χρησιµοποίησε και κατόπιν τον "παρόπλισε", γιατί της ήταν άχρηστος. Ήταν πολύ βρόµικος και προκλητικός για ν' αναλάβει να εκφράσει τη µελλοντική "επεκτατική" πολιτική της Γερµανίας. Αυτή η πολιτική έπρεπε να έχει χαµηλό "προφίλ" και γι' αυτό επιλέχθηκε ένα "τίποτε" µε το όνοµα Μέρκελ. Αυτή η συµµορία, µετά το "πείραµα" της ενοποίησης της Γερµανίας, θέλησε και το κατάφερε να µεταφέρει την τεχνογνωσία της και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό ακριβώς είναι το όλο θέµα. Με την απόλυτη ενοποίηση της Γερµανίας στην πραγµατικότητα έγινε µια πρόβα τζενεράλε γι' αυτά τα οποία θα έκαναν οι Εβραίοι στην ενιαία Ευρώπη. Το τραπεζικό σύστηµα της Ευρώπης "οπλίστηκε" µε εµπειρία από τις δοκιµασµένες πρακτικές που ακολουθήθηκαν στην Ανατολική Γερµανία και εκεί ακριβώς πόνταρε. Όπως "κρύφτηκε" πίσω από το κράτος και την οικονοµία της υτικής Γερµανίας, για να "καταπιεί" την Ανατολική, έτσι "κρύφτηκε" πίσω από το κράτος της ενιαίας Γερµανίας, για να "καταπιεί" την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι ίδιοι άνθρωποι, που εγκληµάτησαν εις βάρος των Γερµανών, επανέλαβαν τους εαυτούς τους και έκαναν τα ίδια εγκλήµατα εναντίον όλων των Ευρωπαίων. Ισχυροποιήθηκαν µε τη λεηλασία της Ανατολικής Γερµανίας και στη συνέχεια αυτήν την ισχύ τη χρησιµοποίησαν εις βάρος των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών. Η συµµορία αυτή δεν είναι αγνώστου "διαµονής". Είναι "συµµορία" µε γνωστό "ονοµατεπώνυµο" και γνωστή "κατοικία". Είναι η συµµορία που ελέγχει απόλυτα την οικονοµία της εβραιοκρατούµενης γερµανικής οικονοµίας. Η συµµορία της Deutsche Bank του Ιωσήφ Άκερµαν. Μια "συµµορία", η οποία εξ αρχής βάδιζε µε "σχέδιο". Είχε απέναντι της τους νέους "Ινδιάνους", οι οποίοι είχαν µια περιουσία που τους ενδιέφερε και είχε έτοιµα "καθρεπτάκια" και "ουίσκι", για να τους ξεγελάσει. Σήµερα, που έχει ολοκληρωθεί ο 4
κύκλος της "κατάκτησης", η επιθυµία τους είναι ν' αποφύγουν τις αντιδράσεις των θυµάτων τους. Γι' αυτό "χτυπάνε" την Ελλάδα, προκειµένου να τροµοκρατήσουν και τους υπόλοιπους. Η τροµοκράτηση των λαών και των κρατών που λεηλατήθηκαν είναι το ζητούµενο αυτής της πολιτικής. Γιατί; Γιατί θέλουν να µας "πουλήσουν" τον τελικό σχεδιασµό της καταστροφής, χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις. Θέλουν να µας "ρυθµίσουν" "χαριστικά" τα δάνεια και τα χρέη, προκειµένου να είµαστε "ευχαριστηµένοι". Προκειµένου να µην αντιδράσουµε για τη λεηλασία. Προκειµένου να µην ψάξουµε να βρούµε ποιοι ευθύνονται πραγµατικά για τα υπέρογκα χρέη που "φορτωθήκαµε" και ποιοι επωφελήθηκαν από αυτά. Η Ελλάδα, για παράδειγµα, χρωστάει πάνω από µισό τρις ευρώ στο διεθνές και κυρίως στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστηµα. Πού πήγαν αυτά τα χρήµατα; Τα πήραν οι Έλληνες και τα έβαλαν στα σεντούκια τους, λεηλατώντας τους πόρους και βέβαια τον "ιδρώτα" των υπολοίπων Ευρωπαίων; Τα µετέτρεψαν σε επενδύσεις και άρα σήµερα ζουν εξαιτίας των κερδών κεφαλαίων, τα οποία ανήκαν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους; Τι έγιναν δηλαδή τα χρήµατα των Ελλήνων αλλά και των υπολοίπων Ευρωπαίων, που "επενδύθηκαν" στην Ελλάδα; Τα χρήµατα δεν "χάνονται". Τα χρήµατα αφήνουν "ίχνη". Από τη στιγµή που οι Έλληνες τα πήραν, κάπου υπάρχουν. Αν δεν τα έχουν οι ίδιοι, αυτό σηµαίνει ότι κάποιοι άλλοι τα πήραν για λογαριασµό τους. Αυτό είναι το αντικείµενο του κειµένου. Η αναζήτηση των "ιχνών" του χρήµατος. Είναι βέβαιον ότι υπάρχουν "ίχνη". Τόσο µεγάλα ποσά είναι βέβαιον ότι θα έχουν τεράστια "ίχνη". Θα πάρουµε τα πράγµατα µε τη σειρά, για ν' αρχίσουµε το "κυνήγι". Η Ελλάδα και οι Έλληνες, όταν µπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχαν µια πολύ συγκεκριµένη περιουσία. Μια περιουσία, η οποία µπορούσε να καταµετρηθεί µε πολύ απλό τρόπο. εν ήταν αφηρηµένη. Υπήρχε η ατοµική περιουσία των Ελλήνων και η συλλογική περιουσία των Ελλήνων. Ο λαός των Ελλήνων φηµίζονταν εκείνη την εποχή για τις αποταµιεύσεις του. Φηµιζόταν για την παθιασµένη προσκόλλησή του στην ακίνητη περιουσία του. Σε µια εποχή ευρωπαϊκής ακµής, κατά την οποία οι ισχυροί ευρωπαϊκοί λαοί "κατανάλωναν" την ακµή τους, οι Έλληνες "αποταµίευαν" µε πάθος. εν είχαν την πολυτέλεια να αφεθούν στην ασφάλεια ενός συστήµατος, που φρόντιζε για τα µέλη του. Αυτά, που έναν Γερµανό του τα "εγγυούταν" το κοινωνικό κράτος της Γερµανίας, για τον Έλληνα ήταν κρυµµένα κάτω από το "µαξιλάρι" του. Ταυτόχρονα όµως οι Έλληνες, ως λαός, είχαν και µια τεράστια συλλογική περιουσία. Περιουσία, την οποία δεν διέθεταν άλλοι λαοί σε συλλογικό επίπεδο. Περιουσία, η οποία προέκυψε από τις ιδιοµορφίες των πολιτικοκοινωνικών δεδοµένων που αφορούσαν την Ελλάδα. Περιουσία, που δηµιουργήθηκε µέσα από συλλογικές θυσίες. Περιουσία, που σε άλλες χώρες πολύ ισχυρότερες ανήκε στη σφαίρα των ιδιωτικών συµφερόντων, εφόσον 5
δεν επιτρέπονταν στα κράτη να κάνουν επενδύσεις σε χώρους οι οποίοι ενδιέφεραν τον ιδιωτικό τοµέα. Το αποτέλεσµα ήταν η συλλογική περιουσία του ελληνικού λαού να είναι τεράστια και αµύθητης αξίας. Εταιρείες-κολοσσοί ανήκαν στους Έλληνες πολίτες. Εταιρείες όπως η ΕΛΠΕ, η ΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, η ΕΥ ΑΠ, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, η Εθνική Τράπεζα, η Ολυµπιακή, οι οποίες, αν ανήκαν σε ιδιώτες, θα τους καθιστούσαν µεγιστάνες παγκοσµίου βεληνεκούς. Εταιρίες πανάκριβες µε κεφάλαιο όλων των τύπων και µορφών. Με άπειρο κεφάλαιο σε ακίνητη περιουσία που απαιτούσαν οι υποδοµές τους αλλά και µε κεφάλαιο σε έµψυχο δυναµικό, µε το άρτια εκπαιδευµένο και εξειδικευµένο προσωπικό τους. Τόνους χρήµατος είχαν ξοδέψει οι Έλληνες όχι µόνον για να "χτίσουν" αυτές τις εταιρείες, αλλά και για να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους. Κοντά σ' αυτό το κεφάλαιο υπήρχε και ένα άλλο κεφάλαιο εξίσου µυθικής αξίας. Η Ελλάδα, ως φυσικός χώρος, ήταν πάντα ένα από τα πιο γνωστά "φιλέτα" στον Πλανήτη. Ήταν ένα "οικόπεδο" στη µέση της Μεσογείου. Στη µέση του µέσου της Γης. Ένα ανεκµετάλλευτο "φιλέτο", το οποίο περίµενε ανά πάσα στιγµή να αποδώσει χρυσάφι από την ανάπτυξή του. Ένα "φιλέτο", του οποίου η εκµετάλλευση εκείνη την εποχή ήταν µηδενική και "εκφραζόταν" από τη γριά του rooms to let και από το καµάκι, που αναζητούσε το εύκολο σεξ. Το συλλογικό κεφάλαιο των Ελλήνων, το οποίο αφορούσε την ακίνητη περιουσία του λαού, ήταν τερατωδών διαστάσεων. Το "µαγαζί" ήταν "γωνία" και ανήκε εξ ολοκλήρου στον ελληνικό λαό. Γι' αυτόν τον λόγο µιλάµε για ιδιοµορφία πολιτικοκοινωνικών δεδοµένων. Η σύγχρονη Ελλάδα προερχόταν από "απελευθέρωση" και δεν ήταν η τελική "µετάλλαξη" κάποιου φεουδαρχικού συστήµατος, όπως συνέβαινε µε άλλα ευρωπαϊκά συστήµατα. εν ήταν το τελικό αποτέλεσµα µιας δύσκολης "διαπραγµάτευσης" µεταξύ λαού και "γαλαζοαίµατων", όπως συνέβαινε µε τη Βρετανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία ή τη Γερµανία. Τα βουνά, τα δάση ή οι ακτές της δεν ανήκαν σε κάποιους "γαλαζοαίµατους". Ανήκαν στον λαό της και ήταν αµύθητης αξίας. Μιας αξίας, η οποία ήταν "ορατή" για εκείνους που έβλεπαν τις οικονοµικές εξελίξεις του τότε άµεσου µέλλοντος. Ήταν "ορατό" για τους γνωρίζοντες ότι ο τουρισµός θα γινόταν η βαριά βιοµηχανία της επόµενης ηµέρας της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η Ελλάδα µπήκε στην Ευρώπη σαν ένας βαθύπλουτος κληρονόµος. Πανίσχυρη και µε όλα τα δεδοµένα να µπορούν να λειτουργήσουν υπέρ της. Είχε τεράστιο συλλογικό κεφάλαιο, είχε αποταµιευµένους πόρους και διάθεση να επενδύσει στην ανάπτυξή του. Ταυτόχρονα είχε και ένα άλλο προσόν, που έκανε τη διαδικασία ακόµα πιο εύκολη. Είχε "φθηνά" λειτουργικά. Είχε έναν κρατικό µηχανισµό πολύ "σφικτό" στα έξοδά του, σε βαθµό που να χαρακτηρίζεται "µίζερος". Είχε ανύπαρκτη διαφθορά. Οι κρατικοί υπάλληλοι ήταν από τους χειρότερα αµειβόµενους εργαζόµενους στη χώρα και η διαφθορά τιµωρούνταν 6
σκληρά, µε αποτέλεσµα να µην υφίσταται αυτή στον βαθµό που να δηµιουργεί κοινωνικό πρόβληµα. Τι έγινε λοιπόν και µέσα σε λίγες δεκαετίες όλα αυτά άλλαξαν κατά τρόπο τραγικό για τους Έλληνες; Πώς δηλαδή ένας λαός, µε "παράδοση" στη συγκέντρωση περιουσιακών στοιχείων, εµφανίζεται "νταντέλα"; Ένας λαός, ο οποίος είχε υπό την κατοχή του δεκάδες τρισεκατοµµύρια δραχµές σε καταθέσεις τα οποία µεταφράζονταν σε δισεκατοµµύρια του δολαρίου εκείνης της εποχής, βρέθηκε να χρωστά άλλα τόσα και µε την υπόλοιπη περιουσία του να έχει "χαθεί". Τι απέγινε εκείνο το µυθώθες συλλογικό κεφάλαιο; Πώς ξαφνικά ο ΟΤΕ βρέθηκε υπό γερµανική ιδιοκτησία; Πώς ξαφνικά το µεγάλο λιµάνι της χώρας έχει γίνει κινέζικο και το µεγάλο αεροδρόµιο της χώρας έγινε γερµανικό; Πώς βρέθηκαν πάνω από δύο εκατοµµύρια ξένων ατοµικών ιδιοκτησιών µέσα σε µια τόσο µικρή χώρα; Πώς κατάφεραν οι πολυεθνικές του τουρισµού ν' αποκτήσουν ιδιοκτησίες "πλακών" χιλιάδων στρεµµάτων πάνω στο "µπαλκόνι" του Αιγαίου; Γιατί ξαφνικά οι δηµόσιοι υπάλληλοι των "τρεις κι εξήντα", που δεν διαφθείρονταν όταν ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη τα χρήµατα, άρχισαν να διαφθείρονται όταν έγιναν υψηλόµισθοι προνοµιούχοι; Ποιοι εισέπραξαν εκείνα τα χρήµατα της διαφθοράς; Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέµε; Καταλαβαίνει τον λόγο που κάποιοι στην Ευρώπη "φωνάζουν"; Φοβούνται µήπως οι Έλληνες "ξυπνήσουν" και "δουν" αυτά τα οποία δεν πρέπει ουν ότι για πέντε δρόµους, µερικές ψηφιακές συνδέσεις και υποβρύχια που "γέρνουν" έχασαν ολόκληρη την πατρίδα τους. Φοβούνται κάποιοι Ευρωπαίοι µην θυµώσουν οι Έλληνες και κάνουν αυτό το οποίο δεν τους συµφέρει. Φοβούνται µην κάνουν καταµέτρηση της ζηµιάς και τους αποκαλύψουν. Φοβούνται τον "κερατά" και τώρα τον απειλούν και µε "ξυλοδαρµό". Η αµερικανική "βιοµηχανία" των "καθρεπτών" και των "χαντρών" και οι Εβραίοι "έµποροι". Η πρακτική, που ακολουθήθηκε για την "άλωση" της Ευρώπης, δεν είναι πρωτοφανής. Απλά πρέπει να έχει κάποιος γνώση του τι ακριβώς συνέβη και ποιος κρύβεται πίσω από τις µεθοδεύσεις. Το φαινόµενο της ήπιας "κατάκτησης", µέσω χρηµατοοικονοµικών δεδοµένων, ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Οι ίδιες οι ΗΠΑ ιδρύθηκαν µε αυτόν τον τρόπο. Με "καθρέπτες" και "χάντρες" κάποιοι αφαίρεσαν την πατρίδα των Ινδιάνων από την κατοχή τους. Οι "καθρέπτες" και οι "χάντρες", που πήραν οι "µεθυσµένοι" Ινδιάνοι, ήταν αυτά που "νοµιµοποίησαν" την παραµονή των Αγγλοσαξόνων στις ΗΠΑ. Κάποιοι δέχθηκαν να πάρουν "σκουπίδια" προς αντάλλαγµα κεφαλαίου και από τότε παραµένουν "κατακτηµένοι", χωρίς 7
να υπάρχει επισήµως "κατακτητής". Όλα νόµιµα. Υπήρχαν "αγοραστές" και όχι "κατακτητές". Υπήρχαν "πωλητές" και όχι "κατακτηµένοι". Οι Αµερικανοί, έχοντας εξοικειωθεί µε αυτήν τη πολιτική, την εφάρµοσαν µε την ίδια επιτυχία εναντίον όλων των εχθρών τους. Εναντίον όλων όσων θεωρούσαν απειλή για την "επιτυχία" τους. Τέτοιοι εχθροί ήταν και οι µαύροι των ΗΠΑ. Μετά την "απελευθέρωση" των ΗΠΑ από τους Βρετανούς, εχθροί της κοινωνίας τους έγιναν οι µαύροι. Οι µαύροι πρώην δούλοι. Η "απελευθέρωση", δηλαδή, εµφάνισε ένα πολύ µεγάλο πρόβληµα, το οποίο έπρεπε ν' αντιµετωπιστεί γρήγορα και αποτελεσµατικά, γιατί στην πραγµατικότητα θα γυρνούσε "µπούµερανγκ" γι' αυτούς που την επιχείρησαν. Θα γινόταν "απελευθέρωση" των πολλών Αµερικανών και άρα και των πολλών γηγενών Ινδιάνων και των πολλών µαύρων. Το πρόβληµα το αντιλήφθηκαν γρήγορα οι WASP. Οι κυρίαρχοι ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ. Ποιο ήταν αυτό το πρόβληµα; Ήταν πληθυσµιακά λίγοι, ήταν λευκοί και είχαν υπό την κατοχή τους το σύνολο του αµερικανικού κεφαλαίου. Απέναντί τους βρίσκονταν άνθρωποι "λευκοί" και "έγχρωµοι", οι οποίοι δεν είχαν τίποτε, τους µισούσαν λόγω της προηγούµενης συµπεριφοράς τους και εποφθαλµιούσαν το κεφάλαιό τους. Τι έκαναν για ν' αντιµετωπίσουν αυτό το πρόβληµα; "Κάλεσαν" συµµάχους, για να τους χρησιµοποιήσουν σαν "ασπίδα". Συµµάχους, οι οποίοι θα τους βοηθούσαν να διατηρήσουν την κατοχή του κεφαλαίου τους. Συµµάχους λευκούς, ώστε να δηµιουργήσουν µια κοινή πλατφόρµα φυλετικών συµφερόντων. Άνοιξαν δηλαδή τις "πόρτες" της µετανάστευσης επιλεκτικά. Στην πραγµατικότητα "κάλεσαν" στις ΗΠΑ την λευκή αγραµµατοσιά της Ευρώπης. Αυτοί οι λευκοί θα γίνονταν "ένα" µε τους υπόλοιπους φτωχούς λευκούς των ΗΠΑ και θα υπερασπίζονταν τους κεφαλαιοκράτες λευκούς εναντίον των "απειλητικών" µαύρων. Εδώ βρίσκεται το λεπτό σηµείο. Πώς κοινοί εργαζόµενοι, έστω και λευκοί, δεν ταυτίστηκαν µε τους µαύρους εργαζόµενους, ώστε να διεκδικήσουν κεφάλαιο; Πώς δηλαδή µόνον στις ΗΠΑ και πουθενά αλλού οι κοινοί εργαζόµενοι δεν αντέδρασαν στη µαζική είσοδο ξένων εργαζοµένων στην πατρίδα τους; Ο πληθυσµός των φτωχών λευκών της Αµερικής δεν αντέδρασε σ' αυτήν τη φιλοµεταναστευτική πολιτική των κεφαλαιοκρατών ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΩΝ, γιατί πείστηκε ότι τον συµφέρει αυτή η πολιτική. Οι φτωχοί λευκοί των ΗΠΑ δεν ήταν µόνον αγράµµατοι, αλλά και ρατσιστές. Κάποιοι από αυτούς δεν µπορούσαν καν να διανοηθούν ότι θα ερχόταν µια ώρα, που οι µαύροι θα ήταν ελεύθεροι και το χειρότερο ότι θα εργάζονταν στα ίδια εργοστάσια µε τους ίδιους και µάλιστα µε τους ίδιους µισθούς. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι δεν πέρασαν µερικές δεκαετίες από σήµερα από την εποχή εκείνη, που οι λευκοί δεν ήθελαν να µετακινούνται µε τα ίδια λεωφορεία µε τους µαύρους. εν ήθελαν να µοιράζονται ούτε καν τις ίδιες τουαλέτες µ' αυτούς. 8
Όταν δεν ανέχονται ισότητα σε τέτοια επουσιώδη και σχεδόν αστεία πράγµατα, αντιλαµβανόµαστε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να δεχθούν ισότητα σε θεµελιώδη. εν υπήρχε περίπτωση να δεχθούν ισότητα σε θέµα εργασίας, µισθοδοσίας και βέβαια εκπαίδευσης ή υγειονοµικής περίθαλψης. Οι λευκοί Αµερικανοί ήταν ρατσιστές και το "φώναζαν". Οι µαύροι ήταν εχθροί τους και τους το έδειχναν µε όλους τους τρόπους. Ο ρατσισµός των ΗΠΑ ήταν "δοµικό" στοιχείο της κοινωνίας τους και όχι αποτέλεσµα κακής κοινωνικής συµπεριφοράς. Στις ΗΠΑ υπήρχε ένας διχασµένος λαός κυρίων και δούλων και όταν οι κοινωνικές και οικονοµικές συνθήκες λόγω της βιοµηχανικής εποχής αναγκαστικά άλλαζαν, έπρεπε να διατηρηθούν οι προηγούµενες συνθήκες και αυτό επιτεύχθηκε µέσω ενός χρηµατοοικονοµικού "τρυκ". Εφόσον οι Αµερικανοί ήθελαν µια ενιαία τάξη εργαζοµένων, η οποία έπρεπε αναγκαστικά να λειτουργεί ως τέτοια, αλλά και να φαίνεται ταυτόχρονα ότι δεν είναι τάξη "ίσων", θα έπρεπε να βρουν µια λύση. Με τον ίδιο τρόπο, που "ξεγέλασαν" τους Ινδιάνους, θα ξεγελούσαν και τους Αµερικανούς εργαζοµένους όλων των "χρωµάτων" και κυρίως τους λευκούς. Κάποιους θα "αδικούσαν" επειδή ήταν εχθροί και κάποιους θα "ευνοούσαν" επειδή ήταν "όµοιοί" τους λευκοί. Πώς θα τους ξεγελάσεις; Και πάλι µε "καθρέπτες" και "χάντρες". Θα χρησιµοποιήσεις και πάλι "σκουπίδια", προκειµένου να "ευνοείς" αυτούς που θα τους τα δίνεις και να αδικείς αυτούς που θα τους τα στερείς. Άχρηστα "σκουπίδια", που θα κάνουν ευτυχείς εκείνους που τα παίρνουν και ταυτόχρονα δεν θα απειλούν τις ισορροπίες της οικονοµίας σου. Της οικονοµίας, που στηρίζεται στη βιοµηχανική παραγωγή και λειτουργεί µε συγκεκριµένες προδιαγραφές. Η βιοµηχανία, δηλαδή, και τα δικαιώµατα της εργατικής τάξης ήταν τα δεδοµένα που απειλούσαν µε οµογενοποίηση µια διχασµένη κοινωνία "µαύρων" και "άσπρων" και αυτό όπως είπαµε δεν άρεσε σε κάποιους. Οι "άσπροι" ήθελαν να παραµείνουν κυρίαρχοι και ταυτίστηκαν µε πρακτικές του συστήµατος, που διατηρούσαν την κοινωνία τους "πολύχρωµη". Οι "άσπροι" εργαζόµενοι ήθελαν να ξεχωρίζουν από τους µαύρους "εργαζόµενους" και αυτό γινόταν µόνον µε χρηµατοοικονοµικά κόλπα. Με κόλπα, τα οποία θα προσέφεραν "εύνοιες" χωρίς κόστος για την οικονοµική λειτουργία. Αυτή ήταν η πολιτική των ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΩΝ στον χειρισµό των εργαζοµένων. Έπαιζαν µε τα χρήµατα. Θα έδιναν ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ στους λευκούς εργαζόµενους, αλλά ΟΧΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Για να ενθαρρύνουν τη µετανάστευση των λευκών προς τις ΗΠΑ, τους υπόσχονταν ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, αλλά ΟΧΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Λογικό είναι αυτό, εφόσον εκεί τους καλούσαν για να τους εκµεταλλευτούν και όχι για να τους κάνουν συνεταίρους τους. Για να µην αντιδρούν οι τοπικοί λευκοί εργαζόµενοι, τούς υπόσχονται ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ χρήµατα. Κάθε νέο µεταναστευτικό "κύµα" θα έµπαινε ανάµεσα στους λευκούς Αµερικανούς και τους µαύρους Αµερικανούς. Κάθε νέο κύµα θα έκανε τους γηγενείς λευκούς πιο υψηλόµισθους και άρα "λευκότερους". Γιατί; Γιατί θα ήταν λευκοί και άρα ανώτεροι από τους µαύρους. 9
Λευκοί όµως, που δεν γνώριζαν αγγλικά και άρα θα µετέτρεπαν τους αγγλόφωνους λευκούς σε "ανώτερους" ενδιάµεσους µεταξύ των ιδίων και της εργοδοσίας. Τα κόλπα, δηλαδή, ήταν για να "δουλεύουν" τους ευνοηµένους και όχι για να αδικούν τους αδύναµους. Με αυτό το "τρυκ" συντηρήθηκε στην ουσία ένας εσωτερικός κοινωνικός "εµφύλιος", ο οποίος διατηρούσε τους "κατακτηµένους" υπό την εξουσία των "κατακτητών". Ο "εµφύλιος", που διατηρούσε τους µαύρους στη θέση των πρώην δούλων και τους λευκούς στη θέση των κυρίων. Ο "εµφύλιος" µε το προκαταδικασµένο αποτέλεσµα, που παρακάµπτει εύκολα κάθε έννοια συνταγµατικής τάξης περί ισότητας και δικαιοσύνης. Οι ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ τα είχαν καταφέρει µια χαρά. Μετά από την επιτυχή ήπια "κατάκτηση" των Ινδιάνων είχαν εφαρµόσει και την ήπια "υποδούλωση" τόσο των µαύρων "εχθρών" τους όσο και των λευκών "συµµάχων" τους. Θα ξεκινήσουµε λοιπόν από τις ΗΠΑ και από τη δική τους "µήτρα" του χρήµατος. Το χρήµα και άρα το νόµισµα στις ΗΠΑ στην πραγµατικότητα δεν ελέγχεται από το κράτος. Ελέγχεται από µια ιδιωτική επιχείρηση. Μια επιχείρηση µε το όνοµα FED. Αυτή είναι η διαβόητη Οµοσπονδιακή Τράπεζα. Αυτή είναι µια καθαρά ιδιωτική επιχείρηση και οι ιδιοκτήτες της δεν έχουν µόνον ονοµατεπώνυµο, αλλά είναι και µιας συγκεκριµένης εθνικής καταγωγής. Είναι Εβραίοι. Εβραίοι είναι οι ιδιοκτήτες της και Εβραίοι είναι αυτοί, οι οποίοι κατά καιρούς εµφανίζονται να τη διαχειρίζονται. Εβραίος ήταν ο Γκρίνσπαν και Εβραίος είναι και ο διάδοχός του Μπενράνκε. Τα αφεντικά αυτών είναι οι ιδιοκτήτες αυτής της δήθεν "οµοσπονδιακής" τράπεζας. Περισσότερο από το 50% των µετοχών της Federal Reserve Bank ανήκαν στις µεγάλες τράπεζες της Νέας Υόρκης η National City Bank του Ροκφέλερ, η National Bank of Commerce, η First National Bank, η Chase National Bank και η Marine National Bank. Όταν η National City Bank του Ροκφέλερ συγχωνεύθηκε µε την J.P. Morgan - First National Bank το 1955, ο όµιλος Ροκφέλερ έλεγχε το 22% των µετοχών της Federal Reserve Bank of New York. Κοντά στον Ροκφέλερ και ο έτερος συµµορίτης Ρότσιλντ. Βασικοί µέτοχοι της FED είναι η Lehman Brothers Bank της Νέας Υόρκης του συστήµατος Ρότσιλντ. Η "Kuhn-Loeb bank" της Νέας Υόρκης. Η "New York Chase Manhattan Bank" των Ροκφέλερ. Η "Goldman- Sachs" της Νέας Υόρκης. Συνιδιοκτήτες όµως αυτής της "αµερικανικής" τράπεζας δεν είναι µόνον "αµερικανικές" τράπεζες της εβραϊκής συµµορίας της Νέας Υόρκης. Συνιδιοκτήτες αυτής της "αµερικανικής" τράπεζας είναι και ξένες τράπεζες. Ξένοι δηλαδή αποφασίζουν για το αµερικανικό νόµισµα της αµερικανικής οικονοµίας του αµερικανικού λαού. Κατά µια διαβολική "σύµπτωση" και αυτοί οι ξένοι µέτοχοι της εβραϊκής FED είναι επίσης εβραϊκά τραπεζικά ιδρύµατα. Οι βασικοί µέτοχοι της Federal Reserve Bank είναι: 1. Οι Τράπεζες Rothchild του Λονδίνου και του Βερολίνου. 2. Η επενδυτική Τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού, (Lazard Brothers Bank, που ανήκει στο σύστηµα Rothchild.) 3. Οι Τράπεζες Warburg Bank του Αµβούργου 10
και του Άµστερνταµ, που κι αυτές ανήκουν στο σύστηµα Rothchild. 4. Η "Israel Moses Seif Bank" της Ιταλίας Αυτό το εβραϊκό τραπεζικό κύκλωµα ήταν που άλωσε την αµερικανική οικονοµία. Τι έκανε; Με "ανύπαρκτο" χρήµα "αγόρασε" τις ΗΠΑ από τους ίδιους τους Αµερικανούς. Τύπωνε χρήµα και "αγόραζε" τις ΗΠΑ από τους ιδιοκτήτες τους. Στην πραγµατικότητα χρησιµοποίησε το αµερικανικό κεφάλαιο εις βάρος των Αµερικανών. Έδινε µέσω φτηνών δανείων χρήµατα στους καταναλωτές και στη συνέχεια τα "µάζευε" µέσω των αµερικανικών επιχειρήσεων, τις οποίες το ίδιο χρηµατοδοτούσε στις "επενδύσεις" τους. Στο τέλος έβαλε στο "χέρι" τόσο τους πολίτες αυτής της µεγάλης χώρας όσο και τις ίδιες τις αµερικανικές επιχειρήσεις. Όλοι χρωστούσαν στους ίδιους ανθρώπους και όλων οι περιουσίες στην πραγµατικότητα πέρασαν στα "χέρια" αυτών, που έπαιζαν το παιχνίδι του ψεύτικου χρήµατος. Του ανύπαρκτου χρήµατος. Αυτό ήταν το colpo grosso των Εβραίων στις ΗΠΑ. Με ψεύτικα χρήµατα "χρηµατοδότησαν" την υπερκατανάλωση στις ΗΠΑ. Έδιναν καταναλωτικά δάνεια µε τον τόνο στους καταναλωτές, προκειµένου να τους εντάξουν σε ένα υποτιθέµενο αµερικανικό "όνειρο". Τζάµπα ήταν, εφόσον αυτοί έλεγχαν τις "µηχανές" που τα τύπωναν. Στο ένα πραγµατικό δολάριο αυτοί τύπωναν δέκα και διαχειρίζονταν τα εννιά σαν να ήταν δικά τους. Τα ψεύτικα χρήµατα διοχέτευαν στην αγορά και αγόραζαν πραγµατικό κεφάλαιο µέσα από αυτήν. Αυτά τα οποία λέµε δεν είναι πρωτοφανή. Αν ψάξει κάποιος ελάχιστα στο ίντερνετ, θα δει άπειρες "καταγγελίες" γι' αυτό το παιχνίδι των Εβραίων. Τόσο άπειρες και τόσο ακριβείς, που υποψιαζόµαστε ότι δίνονται από τους ίδιους τους Εβραίους, προκειµένου να τις εξουδετερώσουν. Η γνωστή εβραϊκή συνταγή της "απόκρυψης" µέσω της "αποκάλυψης". Έγινε τίποτε, επειδή καταγγέλθηκαν όλα αυτά; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί αυτό, το οποίο καταγγέλλεις, δεν έχει την παραµικρή αξία, αν δεν γνωρίζεις πώς λειτουργεί. Αν δεν γνωρίζεις πώς πρέπει να το σταµατήσεις, προκειµένου να πάψει να λειτουργεί. Αυτό είναι κάτι, το οποίο δεν θα το βρεις πουθενά στο ίντερνετ. Απλά πράγµατα. Αν βρεις το πιστόλι του εγκληµατία, µπορείς να τον σταµατήσεις, όχι γιατί γνωρίζεις ότι είναι εγκληµατίας, αλλά γιατί γνωρίζεις τη λειτουργία του πιστολιού. Αν ο ίδιος εγκληµατίας εγκληµατεί µε µια "αγκινάρα", δεν µπορείς να τον σταµατήσεις, όχι πως δεν κατανοείς ότι είναι εγκληµατίας, αλλά επειδή δεν γνωρίζεις τον τρόπο µε τον οποίο γίνεται θανατηφόρα η "αγκινάρα", επιτρέποντάς του να συνεχίζει τα εγκλήµατά του. Αυτή ακριβώς είναι η µέθοδος της "απόκρυψης" µέσω της "αποκάλυψης". ίνεις ακριβή στοιχεία για ένα πράγµα, το οποίο κανένας δεν γνωρίζει πώς λειτουργεί. Του προσθέτεις ψέµατα και µυστήριο και το αφήνεις να χαθεί ανάµεσα στα εκατοµµύρια σενάρια συνοµωσίας, που κατά καιρούς εµφανίζονται στον Πλανήτη. Για όσο διάστηµα δεν γνωρίζεις πώς ακριβώς γίνεται το "έγκληµα", δεν έχει καµία αξία να γνωρίζεις το "όπλο" του εγκλήµατος. Για όσο διάστηµα δεν γνωρίζεις πώς λειτουργεί η FED υπέρ των εγκληµατιών, 11
δεν έχει καµία αξία να γνωρίζεις ότι ελέγχεται απόλυτα από τους Εβραίους. Στο ίντερνετ λοιπόν "κυκλοφορούν" πληροφορίες για το "όπλο" του εγκλήµατος, ενώ σ' αυτό το κείµενο θα δείξουµε πώς αυτό "λειτουργεί". Στο ίντερνετ κυκλοφορούν πληροφορίες για τη FED, αλλά όχι για το "παιχνίδι" που αυτή η τράπεζα κάνει. Γι' αυτόν τον λόγο πολλά πράγµατα, ενώ τα θεωρούµε γνωστά, θα διαπιστώσουµε ότι έχουν άγνωστες συνέπειες. Οι Εβραίοι λοιπόν έπαιξαν µε "πέτσινο" χρήµα και κατόρθωσαν και αγόρασαν τις ΗΠΑ από τους ίδιους τους Αµερικανούς. Αφαίρεσαν το αµερικανικό κεφάλαιο από τους ίδιους τους ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ. Στην πραγµατικότητα έκαναν στους Αµερικανούς ό,τι έκαναν οι ίδιοι οι Αµερικανοί στους Ινδιάνους. Οι Εβραίοι έδωσαν "καθρέπτες" και "χάντρες" στους Αµερικανούς και τους πήραν την πατρίδα. Έβαλαν στο "χέρι" την Τράπεζα που ελέγχει την κοπή νοµίσµατος και µε ψεύτικο χρήµα αγόρασαν το πραγµατικό κεφάλαιο της χώρας και βέβαια άρπαξαν το πραγµατικό χρήµα, που κυκλοφορούσε στην αγορά. Όµως, το "παιχνίδι" του χρήµατος δεν είναι ένα εύκολο παιχνίδι. Αν δεν γνωρίζεις τι θέλεις να κάνεις, θα καταστραφείς. Αν δηλαδή δώσεις σε κάποιους άλλους ανθρώπους τη FED, δεν σηµαίνει ότι θα κάνουν τα ίδια πράγµατα µε τους Εβραίους, επειδή έχουν τη δυνατότητα να "τυπώνουν" χρήµατα. Αν βρεις σε ένα αεροδρόµιο ένα τζετ, δεν σηµαίνει ότι µπορεί και να "πετάξεις". εν αρκεί δηλαδή µόνον να "τυπώνεις" χρήµατα. εν αρκεί να "σκορπάς" χρήµατα. Πρέπει να µπορείς να τα "µαζεύεις" πριν αποκαλύψουν την απάτη. Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει µερικά βασικά πράγµατα περί χρήµατος. Το χρήµα είναι µια επινόηση του ανθρώπου, προκειµένου να βοηθήσει την οικονοµία στη λειτουργία της και να απλοποιήσει τις συναλλαγές. Το κεφάλαιο παράγει τα προϊόντα και τα προϊόντα "µετρώνται" σε χρήµα, για να "πληρωθούν" τόσο οι εργαζόµενοι όσο και οι κεφαλαιοκράτες. Για να µην δίνεις ως κεφαλαιοκράτης τυροπαραγωγός τυρί ως αµοιβή στους εργαζόµενούς σου και συγκεντρώνεις τα κέρδη σου σε κότες και µοσχάρια, αποτυπώνεις την "αξία" όλων αυτών των προϊόντων σε χρήµα. Χρήµα δίνεις στους εργαζόµενούς σου και χρήµα συγκεντρώνεις ως κέρδος. Το κεφάλαιο παραµένει πάντα το µέσο, που παράγει ή ξοδεύει χρήµα και αυτό είναι το εργοστάσιο. Το χρήµα λοιπόν έχει διπλή σηµασία. Το έχουν ανάγκη οι εργαζόµενοι για να ζουν και το έχουν ανάγκη οι κεφαλαιοκράτες, είτε για ν' αγοράζουν νέο κεφάλαιο είτε για να διατηρούν σε άριστη κατάσταση αυτό το οποίο ήδη διαθέτουν. Αυτή η διπλή σηµασία του χρήµατος είναι πολύ σηµαντική, γιατί αυτή καθορίζει τη δυναµική της οικονοµίας. Αν "παίξεις" µε το χρήµα, θα σε σταµατήσει η δυναµική της οικονοµίας πολύ πριν σε αντιληφθεί ο νόµος. Τι σηµαίνει αυτό; Αν "τυπώνεις" χρήµα αυθαίρετα, δεν σηµαίνει ότι θα αγοράσεις όλο τον κόσµο. Σε "αντιλαµβάνεται" το κεφάλαιο και επειδή είναι πιο ισχυρό, αντιδρά και καταστρέφει το χρήµα. 12
Το κεφάλαιο "αµύνεται". "Τυπώνεις" χρήµα και το κεφάλαιο "ακριβαίνει". Όσο πιο πολύ "τυπώνεις", τόσο πιο πολύ το κεφάλαιο ακριβαίνει. Ό,τι µπορούσες ν' αγοράσεις µε µια χούφτα δολάρια πριν αρχίσεις το "τύπωµα", το ίδιο αγοράζεις και µε ένα "κοντέινερ" δολάρια µετά τη "φάµπρικα" του τυπώµατος. Αν δεν γνωρίζεις δηλαδή τι πρέπει να κάνεις, είναι θέµα χρόνου το χρήµα σου να έχει µικρότερη αξία από το ίδιο το χαρτί που απαίτησε η εκτύπωσή του. Το "πέτσινο" χρήµα, δηλαδή, έχει αξία µέχρι να πέσει πάνω στον "τοίχο", που λέγεται κεφάλαιο. Είτε αυτό είναι γη είτε εργοστάσιο είτε πνευµατικά δικαιώµατα. Όσο πιο πολλά χρήµατα βρίσκονται στην αγορά, τόσο πιο πολύ ανεβαίνουν οι απαιτήσεις αυτών που διαθέτουν κεφάλαιο προς πώληση και άρα τόσο πιο "αδύναµο" το χρήµα. Οι Εβραίοι σ' αυτό το σηµείο απέδειξαν πόσο πονηροί είναι και πόσο καλά αντιλαµβάνονται την αγορά. ιαθέτοντας την εξουσία πάνω στην Τράπεζα που "κόβει" το χρήµα στις ΗΠΑ, κατόρθωσαν και µε ψεύτικο χρήµα αγόρασαν τα πάντα από τους πάντες. Πώς το κατάφεραν αυτό. Με το να ρίξουν άπειρο χρήµα στην αγορά, χωρίς όµως να το φέρουν σε "σύγκρουση" µε το κεφάλαιο. Έριχναν τόνους ψεύτικου χρήµατος στην αγορά, αλλά χωρίς να απειλούν την ισορροπία της. Πώς τα κατάφεραν; Το "εξάτµιζαν" στην κατανάλωση πριν φτάσει στον "τοίχο" του κεφαλαίου και αποκαλυφθεί η απάτη τους. Τύπωναν άπειρα φτηνά χρήµατα και δεν τους δηµιουργούσαν πρόβληµα, γιατί µπορούσαν και τα "µάζευαν" µε τον έλεγχο της ακρίβειας. Σταµατούσαν δηλαδή το χρήµα στην κατανάλωση. Σταµατούσαν το χρήµα στο προϊόν, πριν αυτό φτάσει στο κεφάλαιο. Γιατί; Γιατί το προϊόν δεν είναι κεφάλαιο. εν υπάρχει υπερπολύτιµο προϊόν. Υπερπολύτιµο είναι µόνον το κεφάλαιο. Υπερπολύτιµο είναι, γιατί σου επιτρέπει την έπ άπειρον εκµετάλλευσή του. Μπορεί να σε ταΐζει και όταν δεν θα εργάζεσαι. Αυτό δεν µπορεί να το κάνει ένα προϊόν, ό,τι και όποιο κι αν είναι αυτό. Το προϊόν στην καλύτερη περίπτωση γι' αυτό µπορεί να είναι απλά πανάκριβο στην απόκτησή του. Το προϊόν όµως, από τη στιγµή που κατασκευάζεται, έχει µία και µοναδική µοίρα. Να χρησιµοποιηθεί και στη συνέχεια να γίνει ένα σκουπίδι. Άρα; Άρα αυτός, που το απέκτησε πανάκριβα, στην πραγµατικότητα δεν έχει στην κατοχή του τίποτε παραπάνω από ένα λαµπερό µελλοντικό σκουπίδι. Όσα χρήµατα και να έδωσε για την απόκτησή του, αυτά αργά ή γρήγορα θα "σβήσουν" σε κάποιον σκουπιδοτενεκέ. Οι Εβραίοι, κατανοώντας αυτές τις ιδιαιτερότητες της οικονοµίας, έκαναν το εξής απλό. Φρόντιζαν να ρίχνουν άπειρο "πέτσινο" χρήµα στην αγορά, έχοντας από πριν εξασφαλίσει το δεδοµένο ότι αυτό το χρήµα θα "αγοράζει" µόνον πανάκριβα σκουπίδια και ποτέ υπερπολύτιµο κεφάλαιο. Το "πέτσινο" χρήµα θα "επενδυόταν" σε µελλοντικά "σκουπίδια" και άρα θα "εξατµιζόταν". εν θα απειλούσε αυτούς που το κυκλοφορούσαν. Στο σηµείο αυτό έκαναν χρήση της ιδιοµορφίας της αµερικανικής κοινωνίας, η οποία ήταν διχασµένη σε κυρίαρχους "άσπρους" και υποτελείς "µαύρους". Εκµεταλλεύτηκαν τον ρατσισµό µιας ρατσιστικής κοινωνίας και εκεί έπαιξαν. Εκµεταλλεύτηκαν την έξυπνη επινόηση των Αγγλοσαξόνων των ΗΠΑ. " ούλεψαν" τους "ανώτερους" λευκούς και στην πραγµατικότητα 13
λεηλάτησαν την πατρίδα τους. Ποιο ήταν το "κόλπο"; Το "κόλπο", το οποίο δεν εφεύραν οι Εβραίοι, αλλά το εφεύραν οι "άσπροι" Αγγλοσάξονες, για να "δουλεύουν" τους υπόλοιπους "άσπρους" στις ΗΠΑ. Τι έκαναν µέχρι τότε οι "άσπροι" Αγγλοσάξονες, για να δουλεύουν τους επίσης "άσπρους" εργαζόµενους; Αυτό, το οποίο είπαµε πιο πάνω. Υπόσχονταν στους λευκούς εργαζόµενους ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ αλλά ΟΧΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Στην ίδια κοινωνία και στα ίδια εργοστάσια για την ίδια δουλειά οι "άσπροι", είτε γηγενείς είτε "φρέσκοι" µετανάστες, πληρώνονταν σχεδόν τα διπλάσια χρήµατα από τους "µαύρους". Θεωρούσαν τους εαυτούς τους "ανώτερους" και "δικαιούνταν" τη διαφορά αυτήν. Οι Αγγλοσάξονες "αναγνώριζαν" αυτήν την "ανωτερότητα" και δέχονταν να την πληρώνουν. Όλοι ευχαριστηµένοι. Όλοι οι "άσπροι" υπερέχοντες έναντι όλων των "µαύρων". Όµως, τα χρήµατα προέρχονταν από το ίδιο κεφάλαιο, που ήταν το αµερικανικό. Άρα; Άρα τα παραπάνω χρήµατα, που έπαιρναν οι "άσπροι", δεν ήταν "πραγµατικά". Ήταν "πέτσινα". Για να προστατεύσεις όµως αυτό το "πέτσινο" χρήµα, θα πρέπει να το προστατεύεις από την "πρόσκρουσή" του στο κεφάλαιο. εν δίνεις δηλαδή σε έναν "άσπρο" εργαζόµενο διπλάσιο µισθό, για να διπλασιάζει την περιουσία του σε σχέση µε τον "µαύρο". εν του δίνεις τη δυνατότητα να αγοράζει διπλάσια σπίτια, να αγοράζει χωράφια και να απειλεί την ισορροπία του κεφαλαίου. Αν συµβεί αυτό, είναι θέµα χρόνου να έρθει το χρήµα σε σύγκρουση µε το κεφάλαιο και να το "ακριβύνει". Είναι θέµα χρόνου να διασπαστεί η εργατική τάξη και κάποιοι να "µετακινηθούν" σε άλλες ιδιότητες και να επιβιώνουν χωρίς να εργάζονται. Γίνεται αυτό; Όχι βέβαια. Άρα; Άρα, όταν θα χρησιµοποιήσουν κάποιοι το χρήµα για "µετακίνησή" τους, θα πάµε και πάλι στο µηδέν, εφόσον το κεφάλαιο θα "αµυνθεί". Είναι θέµα χρόνου ν' αποδειχθεί ότι το χρήµα που δίνεις είναι "πέτσινο". ίνεις διπλάσιο µισθό υπό την προϋπόθεση ότι το "εξουδετερώνεις" στην πορεία. Τι σηµαίνει αυτό; Ποια είναι η απαίτηση ενός εργαζόµενου από τον µισθό του; Να αγοράσει την Αµερική; Όχι βέβαια. Η απαίτηση του εργαζόµενου από τον µισθό του είναι να του δίνει τη δυνατότητα όχι απλά να επιβιώνει µέσω της εξασφάλισης τροφής, αλλά να ζει αξιοπρεπώς. Να έχει ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και να µπορεί να αγοράσει...ένα παντελόνι. Για να προστατεύσεις λοιπόν τα "πέτσινα" χρήµατα, κάνεις το εξής απλό. εν επιτρέπεις στον "ευνοηµένο" εργαζόµενο ν' αλλάξει ταξική κατηγορία και να επιχειρήσει µέσω της αποταµίευσης ν' αλλάξει ιδιότητα. Να επιχειρήσει να γίνει κεφαλαιοκράτης. Να αγοράσει δηλαδή το µέσον, το οποίο θα του επιτρέπει να ζει, χωρίς να εργάζεται. Να αγοράσει χωράφια και διαµερίσµατα και να ζει µε τα ενοίκια, χωρίς να εργάζεται. Τον θέλεις εργαζόµενο και τον διατηρείς τέτοιον, γιατί διαφορετικά καταστρέφεις την ισορροπία της οικονοµίας. Άρα, όταν του δίνεις διπλάσιο µισθό, δεν του δίνεις τη δυνατότητα να κάνει τα διπλάσια πράγµατα, αλλά φροντίζεις τα ίδια πράγµατα να τα κάνει µε διπλάσιο κόστος. 14
Αυτό είναι το όλο κόλπο. εν δίνεις στον "άσπρο" εργαζόµενο τη δυνατότητα να πάρει δύο σπίτια "µαύρων" µε κίνδυνο να επιχειρήσει να ζει µε τα ενοίκια "µαύρων". Τον αναγκάζεις να πληρώσει τα διπλάσια για το δικό του σπίτι. εν του δίνεις τη δυνατότητα να πάρει δύο αυτοκίνητα. Τον αναγκάζεις να πληρώσει τα διπλάσια για την κάλυψη της ίδιας ανάγκης. Σ' αυτό το σηµείο εκµεταλλεύτηκαν οι Αγγλοσάξονες τον ρατσισµό. Οι "άσπροι" έµεναν σε "καλές" περιοχές. "Καλές" και άρα "ακριβές". Για το ίδιο ακριβώς σπίτι σε µια "κακή" περιοχή οι "µαύροι" πλήρωναν 50000 δολάρια, ενώ οι "άσπροι" 100000 δολάρια. Για την κάλυψη της ανάγκης της αυτοµεταφοράς οι "µαύροι" πλήρωναν 5000 δολάρια για ένα Dodge, ενώ οι "άσπροι" πλήρωναν 10000 δολάρια για ένα Ford. Οι "µαύροι" φορούσαν παντελόνι των πέντε δολαρίων και οι "λευκοί" φορούσαν παντελόνι των δέκα δολαρίων. Μιλάµε δηλαδή για κανονικό "δούλεµα". Οι "διαφορετικοί" εργαζόµενοι έκαναν τα ίδια ακριβώς πράγµατα µε διαφορετικό κόστος. Ένα κόστος, το οποίο ήταν σε απόλυτη αναλογία µε την αναλογία που χαρακτήριζε τους µισθούς τους. Κανένας εξαιτίας του µισθού του δεν ξέφευγε από την τάξη των εργαζοµένων και όλοι ήταν "ικανοποιηµένοι". Οι "καθρέπτες" και οι "χάντρες" απέδιδαν αποτελέσµατα. Οι "άσπροι" ήταν περήφανοι που ήταν "κυρίαρχοι" και δεν διαµαρτύρονταν για την "ακρίβεια", γιατί αυτήν τους προστάτευε από έναν ανεπιθύµητο "µαύρο" γείτονα. εν διαµαρτύρονταν για την "ακρίβεια", γιατί το Ford τούς ξεχώριζε στον δρόµο από τους "κατώτερους". εν διαµαρτύρονταν για την "ακρίβεια", γιατί το παντελόνι των δέκα δολαρίων "έδειχνε" ακόµα και στο πεζοδρόµιο την "ανωτερότητά" τους. Ο ρατσισµός "εξάτµιζε" στην αγορά την τεχνητή διαφορά που υπήρχε στη µισθοδοσία των "διαφορετικών" εργαζοµένων και δεν επέτρεπε στο "πέτσινο" χρήµα να συγκρούεται µε το κεφάλαιο. Αυτήν την ηλίθια και ρατσιστική κατάσταση την βρήκαν οι Εβραίοι στις ΗΠΑ και δεν τη δηµιούργησαν οι ίδιοι. Στις ΗΠΑ µε τη συγκεκριµένη οικονοµία, η οποία είχε βυθιστεί στην κρίση του 1929, όταν για πρώτη φορά ήρθε σε σύγκρουση το "πέτσινο" χρήµα µε το κεφάλαιο. Όταν οι Αγγλοσάξονες δεν είχαν καταφέρει να µαζέψουν αυτό το χρήµα από τα χέρια των ευνοηµένων λευκών εργαζοµένων. Όταν κάποιοι λευκοί εργαζόµενοι νόµισαν ότι µε τους µισθούς τους µπορούν να γίνουν "επενδυτές" και ν' αλλάξουν ιδιότητα, ζώντας από µερίσµατα µετοχών. Το κεφάλαιο τούς "αντιλήφθηκε" και τους έστειλε...για συσσίτιο. Οι πονηροί Εβραίοι ήταν αυτοί οι οποίοι αντιλήφθηκαν αµέσως την ουσία της κρίσης και άρα γνώριζαν πώς να την αντιµετωπίσουν. Το όλο θέµα ήταν να µην κάνουν το λάθος των Αγγλοσαξόνων και φέρουν ξανά το χρήµα απέναντι στο κεφάλαιο. Το όλο θέµα ήταν να "εξατµίζεται" το χρήµα πάση θυσία πριν φτάσει να δοκιµαστεί στην αγορά του κεφαλαίου και άρα και στο χρηµατιστήριο. Ελέγχοντας οι Εβραίοι την αγορά, µπορούσαν να ελέγχουν τη "θερµοκρασία" της και άρα να τη διατηρούν στα όρια της "εξάτµισης". Μόνιµος στόχος τους θα ήταν να απορροφούν όλο το χρήµα στην κατανάλωση, πριν φτάσει αυτό να γίνει απόθεµα και άρα επιχειρήσει να συγκρουστεί µε το κεφάλαιο. 15
Με αυτήν τη γνώση επιχείρησαν να πείσουν τους Αγγλοσάξονες ότι έχουν "σχέδιο" εξόδου από την κρίση. "Σχέδιο", το οποίο θα το έφερναν εις πέρας, αν τους έδιναν τον έλεγχο του νοµίσµατος και άρα του χρήµατος. Μπορούσαν να τους υποσχεθούν ότι θα προστάτευαν εύκολα την ασφάλεια του σχεδιασµού τους. Να υποσχεθούν στους Αγγλοσάξονες ότι θα καταφέρουν αυτό, το οποίο δεν κατάφεραν οι ίδιοι, γιατί απλούστατα ανήκαν στις δυνάµεις της παραγωγής και όχι της αγοράς. εν θα άλλαζε δηλαδή ο ρατσιστικός τρόπος µε τον οποίο λειτουργούσε η αµερικανική οικονοµία, αλλά θα γινόταν πιο σύνθετος. Τότε λοιπόν οι πονηροί Εβραίοι, για ν' αυξήσουν ακόµα περισσότερο τα κέρδη τους, σκέφτηκαν κάτι το πολύ απλό. Επέκτειναν ακόµα περισσότερο τα επικίνδυνα δεδοµένα της. Σε µια κοινωνία, που λειτουργεί µε "άσπρους" και "µαύρους" και µε "πέτσινο" χρήµα, γιατί να µην επεκτείνουµε το "χρωµατολόγιο"; Είσαι "άσπρος" αλλά πόσο "άσπρος"; Πρώτη "ύλη" γι' αυτήν την προσπάθεια υπήρχε άφθονη στις ΗΠΑ. Ήδη υπήρχαν διαφορετικές "αποχρώσεις" λευκών, που θα λάτρευαν όποιον τους αναγνώριζε την ιδιαίτερη "λευκότητά" τους. Οι Εβραίοι, όπως και οι πρώτοι λευκοί µετανάστες των ΗΠΑ, είχαν σταθεροποιήσει την παρουσία τους στη ρατσιστική χώρα και γνώριζαν τη λειτουργία της. Είχαν επωφεληθεί και οι ίδιοι από την ιδιόµορφη λειτουργία της, που δηµιουργούσε "πυραµίδα" στη µισθοδοσία των εργαζοµένων. Μια "πυραµίδα", που καθιστούσε τις ΗΠΑ µοναδικό φαινόµενο στην παγκόσµια οικονοµία. Αυτήν την "πυραµίδα" θα ύψωναν οι Εβραίοι σε πρωτοφανή για την ανθρώπινη οικονοµία "ύψη". Πώς υψωνόταν αυτή η πυραµίδα µε τον αγγλοσαξονικό τρόπο; Υψωνόταν από την κάθε νέα γενιά λευκών µεταναστών. Γιατί; Γιατί κάθε νέο "κύµα" µεταναστών έµπαινε πάντα ανάµεσα στους µαύρους και τους ήδη υπάρχοντες λευκούς. Κάθε νέο "κύµα" λευκών µεταναστών έδινε αυξήσεις στους προηγούµενους και άρα τους έκανε "λευκότερους". Κάθε επόµενο "κύµα" µεταναστών ήθελε να γίνει προηγούµενο, για να πάρει κι αυτό αύξηση, ώστε να µην γειτνιάζει µε τους µαύρους. Όλοι ήθελαν ν' αποφύγουν τη µισθολογική "επαφή" µε τους µαύρους και αυτό γινόταν µε νέα εισαγωγή λευκών µεταναστών. Αυτή ήταν η ιδιοµορφία των ΗΠΑ και γι' αυτόν τον λόγο οι Αµερικανοί εργαζόµενοι δεν αντιδρούσαν ποτέ µε τον πάγιο αρνητικό τρόπο που αντιδρούν οι εργαζόµενοι απέναντι στο φαινόµενο της µετανάστευσης. Όλοι ήθελαν ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ χρήµατα και άρα αυξήσεις και αυτό γινόταν µε νέα εισαγωγή λευκών µεταναστών. Όλα δηλαδή τα προβλήµατα της οικονοµίας των ΗΠΑ έχουν προκληθεί από τους µετανάστες και οφείλονται στον λόγο και στον τρόπο µε τον οποίον έγινε η µετανάστευση στις ΗΠΑ. Στους µετανάστες, οι οποίοι ήθελαν και οι ίδιοι τα κέρδη των λευκών που βρήκαν στις ΗΠΑ. Στη µετανάστευση, που ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο ήταν συνεχής και κατά "κύµατα". Όταν όµως σε µια έξυπνη τακτική των "µεγάλων" εµπλέκονται και τα συµφέροντα των "µικρών", είναι θέµα χρόνου να χαθεί ο έλεγχος. 16
Αυτό, το οποίο οι ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ κεφαλαιοκράτες είχαν ευφυώς εφεύρει για την ασφάλειά τους, το πήραν οι φτωχοί και το έκαναν "κόλπο" για τους εαυτούς τους. Αυτό, το οποίο έπρεπε να γίνει µία και µοναδική φορά, για να "κλειδώσει" η άµυνα των Αγγλοσαξόνων, έγινε επαναλαµβανόµενη "φάµπρικα", για να εκµεταλλεύονται οι φτωχοί τις παρενέργείες του. Όταν ανάµεσα στους µικρούς είναι και οι πονηροί Εβραίοι, ευνόητο είναι ότι αυτό το κόλπο θα το έφερναν στα όριά του. Ευνόητο είναι ότι δεν θα απέφευγαν οι Αγγλοσάξονες το πρόβληµα. Η κατάσταση έγινε ακόµα πιο σύνθετη, όταν τα παιδιά των πρώτων µεταναστών είχαν πάει σχολείο και δεν ήταν αγράµµατα σαν τους γονείς τους, αλλά παρέµεναν ρατσιστές, ως "γνήσιοι" Αµερικανοί. Σε µια κοινωνία, η οποία είχε ήδη πολλές "αποχρώσεις" λευκών, λόγω των αλλεπάλληλων µεταναστευτικών "κυµάτων", δηµιουργήθηκαν ακόµα πιο πολλές. Αυτός ο ρατσισµός, που αναπτύχθηκε από τα παιδιά των πρώτων µεταναστών, έδωσε την ευκαιρία στους ρατσιστές Εβραίους να τον εκµεταλλευτούν. Στον αγγλοσαξονικό τρόπο, που ύψωνε την "πυραµίδα" µε την εισαγωγή µεταναστών, προστέθηκε και ο εβραϊκός, ο οποίος συνδεόταν µε την εκπαίδευση. Η ήδη επικίνδυνα ψηλή "πυραµίδα" θα γινόταν ακόµα πιο ψηλή. Τα δεδοµένα υπήρχαν και τους ευνοούσαν. Τα µορφωµένα παιδιά των αγράµµατων µεταναστών ήταν κι αυτά ρατσιστές. Έφαγαν γλυκό "ψωµάκι" από τον ρατσισµό και το γνώριζαν το "κόλπο". Όποιος όµως µεγαλώνει µε άδικο γλυκό "ψωµάκι", στη συνέχεια θέλει η ίδια αδικία να του αποφέρει "παντεσπάνι". Αυτό έκαναν τα αµερικανοτραφή παιδιά των πρώτων µεταναστών. εν έβλεπαν σαν "κατώτερους" µόνον τους µαύρους, όπως έκαναν οι γονείς τους. Έβλεπαν σαν "κατώτερους" και κάποιους λευκούς. "Κατώτερους" σε σχέση µε τους ίδιους. Ήταν Αµερικανοί δεύτερης γενιάς; Έβλεπαν σαν "κατώτερους" όχι µόνον τους µαύρους, αλλά και τους Αµερικανούς της πρώτης γενιάς. Ήταν µορφωµένοι; Έβλεπαν σαν "κατώτερους" όχι µόνον τους µαύρους, αλλά και τους λευκούς που ήταν αµόρφωτοι. Ήταν µορφωµένοι; Πόσο µορφωµένοι; Με απλό πτυχίο ή µε µεταπτυχιακό; Το πτυχίο τι είδους ήταν; "Ακριβό" από το ιδιωτικό Χάρβαρντ ή "φτηνό" από το τοπικό δηµόσιο Πανεπιστήµιο; Ξαφνικά δηλαδή τα παιδιά των λευκών "τρελάθηκαν". Έβλεπαν "χρώµατα" εκεί όπου µέχρι τότε δεν υπήρχαν. Έβλεπαν άπειρες διαβαθµίσεις του "λευκού". Έψαχναν να βρουν τι είναι ο "απέναντι", για να ξέρουν πώς να τον αντιµετωπίσουν. Να τον αντιµετωπίσουν σαν "κατώτερο", "ίσο" ή "ανώτερο"; Τι ήταν ο "απέναντι"; "Άσπρος" αλλόγλωσσος νεοαφιχθής µετανάστης; "Ολόασπρος" αγγλόφωνος Αµερικανός εργάτης; "Κάτασπρος" µε πτυχίο; "Ξέξασπρος" µε µεταπτυχιακό; "Golden-άσπρος" µε πτυχίο Χάρβαρντ; Από τη στιγµή που ο "οργανισµός" των ρατσιστών Αµερικανών το τραβούσε το "δούλεµα", οι Εβραίοι ήταν διατεθειµένοι να τους "δουλέψουν" ακόµα πιο πολύ. Μετά την οικονοµική κρίση του ρατσιστικού κράτους των ΗΠΑ το 1929, ανέλαβαν οι Εβραίοι να το κάνουν ακόµα πιο ρατσιστικό. 17
Τότε ακριβώς εµφανίστηκαν στο προσκήνιο ως ιδρυτές και ιδιοκτήτες της FED. Έχοντας τον έλεγχο της FED, είχαν ένα "καρότο", που θα έβαζαν την αµερικανική κοινωνία να τρέχει πίσω του. εν θα έδιναν µόνον "καθρεπτάκια" και "χάντρες" στους λευκούς, για να τους διαχωρίζουν από τους µαύρους, όπως έκαναν οι Αγγλοσάξονες. Θα έδιναν και "βραχιόλια" και "φτερά" και "πούπουλα" σε κάποιους λευκούς, για να τους διαχωρίζουν από τους άλλους λευκούς. Θα έδιναν και µερικές "κορδέλες" σε κάποιους άλλους ακόµα πιο "άσπρους". Με το "φτηνό" χρήµα µονιµοποίησαν την ιδιόµορφη "κινητή" µισθολογική πολιτική στην αµερικανική οικονοµία. Την "κινητή" µισθολογική πολιτική, που άνοιγε σε απίθανο βαθµό τη µισθολογική "ψαλίδα" η οποία υπήρχε µεταξύ των εργαζοµένων στις ΗΠΑ, οι Εβραίοι την έλεγξαν πολύ εύκολα. Έριξαν ως έµποροι πανάκριβα "φτερά" και "πούπουλα" στην αγορά και ανάγκασαν τους εργαζόµενους να διχαστούν µεταξύ τους ανάλογα µε τα προσόντα τους και άρα µε το "δίκιο" τους σ' ό,τι αφορά την απόκτηση αυτών των "σκουπιδιών". Τότε ξεκίνησε ο µεγάλος "χορός" της µόδας. Της κατευθυνόµενης από τους Εβραίους µόδας. Της µόδας, που κατάπινε ό,τι αύξηση κι αν δινόταν σε κάθε λευκή "απόχρωση". Οι µορφωµένοι άρχισαν να σέρνουν τον χορό, εφόσον πρώτοι αντιλήφθηκαν το "δίκιο" τους. Τι στο καλό. Ολόκληρο Χάρβαρντ είχαν τελειώσει κάποιοι, να µην πάρουν το "φτερό" που "δικαιούνταν"; Να έχουν µόνον "καθρεπτάκια", όπως οι υπόλοιποι λευκοί εργαζόµενοι; Είχαν τελειώσει το Χάρβαρντ και ήθελαν να φοράνε το "φτερό", για να το δείχνουν. Οι Εβραίοι τα είχαν καταφέρει. Στο όνοµα της ανάπτυξης έδιναν αφειδώς το "πέτσινο" χρήµα υπό την προϋπόθεση όµως να µην "αδικηθούν" και οι υπόλοιποι εργαζόµενοι. Να πάρουν κι αυτοί το κατιτίς τους για τις σπουδές τους ή το "χρώµα" τους. Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι της FED απέκτησαν και λαϊκή συµπάθεια. Έδιναν άφθονα χρήµατα στους κεφαλαιοκράτες, αλλά δεν "ξεχνούσαν" και τα "εκλεκτά" παιδιά των σπουδών. ιατήρησαν τη διαφορά µεταξύ των "άσπρων" και των "µαύρων", για να µην ερεθίσουν τον ρατσιστικό πληθυσµό των Αµερικανών και άρχισαν να παίζουν µόνον µε τους "άσπρους". Ο "Ολόασπρος" πτυχιούχος θα έπαιρνε πλέον τριπλάσιο µισθό από τον "µαύρο", αλλά θα κατοικούσε σε "ολόασπρη" συνοικία, όπου τα σπίτια κόστιζαν τριπλάσια χρήµατα από αυτά των µαύρων. εν θα οδηγούσε Dodge σαν τους µαύρους, αλλά ούτε και Ford σαν τους υπόλοιπους άσπρους. Θα οδηγούσε ένα "ολόασπρο" σουηδικό VOLVO. Το παντελόνι του θα κόστιζε τριπλάσια από αυτά των µαύρων και διπλάσια από αυτό των υπολοίπων άσπρων. Ο "Κάτασπρος" µεταπτυχιακός θα έπαιρνε τετραπλάσιο µισθό από τον "µαύρο", αλλά κι αυτός θα κατοικούσε στη "δική" του συνοικία. Στην "κάτασπρη" συνοικία, όπου τα σπίτια κόστιζαν τετραπλάσια από αυτά των "µαύρων". Αυτός δεν θα οδηγούσε ούτε καν "ολόασπρο" VOLVO, αλλά ένα "κάτασπρο" Mercedes. εν θα φορούσε το "ολόασπρο" παντελόνι, αλλά ένα "κάτασπρο" Armani. 18
Όλες οι πυραµίδες όµως έχουν µίια κορυφή και η κορυφή των "άσπρων" ήταν "χρυσή". Εκεί "κατοικούσαν" τα Golden Boys, οι περισσότερο εκ των οποίων ήταν Εβραίοι. Οι ευνοηµένοι των "θεών". Αυτοί, παρόλο που ήταν κοινοί εργαζόµενοι, δεν θα κατοικούσαν κοντά στους υπόλοιπους εργαζόµενους. Θα κατοικούσαν κοντά στα αγγλοσαξονικά "αφεντικά". Στις Golden συνοικίες, όπου οι τιµές ήταν απροσδιόριστες. Θα οδηγούσαν Golden Ferrari και τα παντελόνια τους θα ήταν ειδική "παραγγελία". Εισέπρατταν µισθούς, που λίγα χρόνια πριν αντιπροσώπευαν στην αµερικανική οικονοµία την αξία ενός εργοστασίου, ενώ ήταν απλοί υπάλληλοι. Αγόραζαν για το σπίτι τους έναν καναπέ ίσης αξίας µε το σπίτι του "µαύρου". Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέµε; Έριξαν "πέτσινα" χρήµατα στην αγορά, αλλά αυτά δεν επηρέαζαν τη λειτουργία της οικονοµίας. "Καταναλώνονταν" στα ίδια πράγµατα και δεν διασπούσαν την τάξη των εργαζοµένων. Τόνοι χρήµατος ξοδεύονταν, για να καταλήξουν σε σκουπιδοτενεκέδες. εν γινόταν κάποιος Golden και ζώντας ως "µαύρος" ν' αγοράζει µε τους µισθούς του φέουδα και πόλεις ολόκληρες, όπως θα µπορούσε. Τα "εξάτµιζε" στην ελεγχόµενη αγορά. Όσα πιο πολλά έπαιρνε, στην πραγµατικότητα τόσα πιο πολλά χρωστούσε. Γιατί; Γιατί αυτόµατα τοποθετούνταν σε πολυδάπανη κοινωνική κατηγορία. Γιατί το σπίτι, που θα αγόραζε µε δάνειο, είχε "εικονική" αξία εκατοµµυρίων δολαρίων. Το αυτοκίνητο, που θα αγόραζε µε δάνειο, είχε "εικονική" αξία εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων. Όσα πιο πολλά εισέπραττε, τόσο πιο πολλά έπρεπε να ξοδεύει. Η µόδα είχε αρχίσει ν' αλλάζει µε τροµερούς ρυθµούς, γιατί έπρεπε να "καταβροχθίζει" τόνους "πέτσινου" χρήµατος. Οι γυναίκες των Golden δεν έπρεπε καν να φοράνε το ίδιο ρούχο δύο φορές. Τα πάντα έχασαν το νόηµά τους και ως εκ τούτου και την αξία τους. Ο Golden "άσπρος" ξόδευε τεράστιους µισθούς µε απίστευτες ταχύτητες. Αγόραζε πανάκριβα καταναλωτικά προϊόντα, τα οποία µετά την απόκτησή τους έχαναν την αξία τους. Ισχύει πάντα αυτό το οποίο είπαµε πιο πάνω. Τα προϊόντα δεν είναι κεφάλαιο. Η µοίρα του προϊόντος είναι πάντα τα σκουπίδια. Αυτοί, που ευνοούνταν, αγόραζαν "φτερά" και "πούπουλα" άνευ αξίας. Με αυτόν τον τρόπο οι ευνοηµένοι "άσπροι" των ΗΠΑ έγιναν δούλοι των Εβραίων. Χρωστούσαν τεράστια ποσά στις εβραϊκές τράπεζες και είχαν ανάγκη τα "πέτσινα" χρήµατα της FED. Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουµε και τα παράδοξα της σηµερινής οικονοµικής κρίσης. Βλέπουµε ανθρώπους, οι οποίοι µέχρι πριν από λίγες ηµέρες εισέπρατταν εκατοµµύρια δολάρια σε µισθούς, να χάνουν τις δουλειές τους και να πηγαίνουν κατ ευθείαν στα χαρτόνια και τις γέφυρες. Βλέπουµε ανθρώπους, οι οποίοι ελάχιστες ηµέρες πριν έπιναν κρασί, που η γουλιά κόστιζε ίσα µε έναν µισθό εργαζοµένου, να ζητιανεύουν στους δρόµους. Γιατί συµβαίνει αυτό; Γιατί απλούστατα τα ποσά, που εισέπρατταν τα προηγούµενα χρόνια, δεν τα έκαναν απόθεµα ή κεφάλαιο. εν τα έκαναν δέκα διαµερίσµατα ή εκατοντάδες στρέµµατα γης, για ζουν από αυτά και µετά την απόλυσή τους. 19
Τα χρήµατα που εισέπρατταν ήταν "πέτσινα" χρήµατα και έτσι χρησιµοποιούνταν. "Αγόραζαν" ζωή δισεκατοµµυριούχων κεφαλαιοκρατών και ξεχνούσαν ότι οι ίδιοι ήταν κοινοί εργαζόµενοι. Εισέπρατταν εκατοµµύρια, αλλά είχαν στεγαστικά δάνεια εκατοµµυρίων σε "καλές" περιοχές. Τα χρήµατα που εισέπρατταν τα έκαναν life-style και ανούσια προϊόντα. Έτρωγαν σε εστιατόρια και πλήρωναν µια περιουσία. Αγόραζαν ένα αυτοκίνητο, που άξιζε ίσα µε µια πραγµατική περιουσία. Αγόραζαν παπούτσια πιο ακριβά από τα αυτοκίνητα των "µαύρων". Έχασαν τη δουλειά τους και πήγαν κατ ευθείαν στο µηδέν. Εκεί όπου πηγαίνει ο οποιοσδήποτε εργαζόµενος, όταν χάσει τη δουλειά του. Στο σηµείο όπου αποκαλύπτεται η αλήθεια. Στο σηµείο όπου διαφοροποιείται ο εργαζόµενος από τον κεφαλαιοκράτη και άρα αποκαλύπτεται η πραγµατική του ιδιότητα, η οποία για χρόνια µπορεί να "κρύβεται" κάτω από ένα Armani. Ο εργαζόµενος επιβιώνει χάρη στην εργασία του και εκεί διαφέρει από τον κεφαλαιοκράτη, ο οποίος επιβιώνει χάρη στο κεφάλαιό του. Στο σηµείο όπου φαίνεται καθαρά αν αυτό, το οποίο κατέχεις, είναι ένα "φτερό" µε τη µορφή Porsche ή υπερπολύτιµο κεφάλαιο. Από τη σηµερινή τύχη των "κάτασπρων" ανέργων καταλαβαίνεις ότι δεν διέφεραν ποτέ και σε τίποτε από τους "µαύρους" συναδέρφους τους. Όποιος από τους δύο κι αν χάσει τη δουλειά του, κάτω από τις ίδιες γέφυρες θα καταλήξει. Αν γνωρίζει δηλαδή κάποιος το "παιχνίδι" του χρήµατος, είναι εύκολο να "δουλεύει" τους εργαζόµενους, ειδικά όταν αυτοί είναι ρατσιστές και βλάκες. Τα φτηνά χρήµατα, που έδιναν οι Εβραίοι στους ρατσιστές "άσπρους", τα µάζευαν µε τα κάθε φορά πιο ακριβά προϊόντα, που προσέφεραν στους ηλίθιους. Αυτός ο ελεγχόµενος "καλπασµός" της ακρίβειας ήταν όλο το µυστικό του σχεδιασµού. Αυτό το παιχνίδι το έλεγχαν κατ αποκλειστικότητα οι Εβραίοι, για να µπορούν να ελέγχουν την πορεία του χρήµατος. Να ελέγχουν την πορεία του, προκειµένου να µην το βάζουν στη "δοκιµασία" της σύγκρουσης µε το κεφάλαιο και εξευτελιστεί. Αυτοί εφεύραν την "κινητή" χωροταξία, το πάθος για τη µόδα και βέβαια έφεραν στις ΗΠΑ τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα. Τι σηµαίνει "κινητή" χωροταξία; Οι Εβραίοι έλεγχαν ποιες περιοχές θα είναι κάθε φορά απλά "άσπρες" ή "ολόασπρες" ή "κάτασπρες". Αν µέχρι την εµφάνιση των Εβραίων οι λευκοί Αµερικανοί απλά κατοικούσαν σε διαφορετικές περιοχές από τους µαύρους, µετά από την επέµβαση των Εβραίων οι Αµερικανοί "µετακινούνταν" σχεδόν ανά δεκαετία. Έγιναν πραγµατικοί νοµάδες. Μετακινούνταν, για ν' αποφύγουν τους σκουρόχρωµους λευκούς, οι οποίοι έπαιρναν αυξήσεις και πλησίαζαν απειλητικά τις γειτονιές τους. Με τις "πέτσινες" αυξήσεις των "αποχρώσεων" ο ένας "κυνηγούσε" τον άλλο. Οι Εβραίοι, µέσω του Χόλυγουντ και των εβραϊκών οίκων µόδας, έλεγχαν απόλυτα τη "µόδα" τόσο στην κατοικία όσο και στο ντύσιµο και άρα τα χρηµατοβόρα "must" για κάθε "απόχρωση" των ηλιθίων. 20