ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑ: Διεθνείς Οικονομικοί Οργανισμοί 4, 5,6 η Διάλεξη «Κανόνες δημιουργίας και λειτουργίας των ΔΟΟ»

Κανόνες ίδρυσης και διάλυσης των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Οι διεθνείς οργανισμοί δημιουργούνται από τα κράτη. Η διαδικασία δημιουργίας ενός διεθνούς οργανισμού περνά τρία στάδια: - την έγκριση ιδρυτικού εγγράφου, - την δημιουργία υλικής υποδομής του οργανισμού, - την σύγκληση των κυριότερων οργάνων. Ως πρώτο βήμα πρέπει να συγκληθεί μια διεθνής συνδιάσκεψη για την επεξεργασία και έγκριση του κειμένου της ιδρυτικής συνθήκης. Το όνομά της συνθήκης μπορεί να έχει διαφορετική ονομασία, για παράδειγμα, καταστατικό (Κοινωνία των Εθνών), Χάρτης (ΟΗΕ, OAΚ, ΟΑΕ), Σύμβαση (Διεθνής Ταχυδρομική Ένωση-WTA, Διεθνής οργανισμός για την Πνευματική Ιδιοκτησία -WIPO).

Κανόνες ίδρυσης και διάλυσης των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Η δεύτερη φάση περιλαμβάνει τη δημιουργία της υλικοτεχνικής υποδομής του οργανισμού. Για το σκοπό αυτό, πιο συχνά χρησιμοποιούνται ειδικά εκπαιδευμένα όργανα, τα οποία θα προετοιμάσουν τα σχέδια τους κανόνες λειτουργίας των μελλοντικών οργάνων του οργανισμού, επεξεργάζονται όλο το φάσμα των θεμάτων που αφορούν την εγκατάσταση των κεντρικών γραφείων, κ.λπ. Η σύγκληση των κυριότερων οργάνων οριστικοποιεί τις ρυθμίσεις για τη σύσταση του διεθνούς οργανισμού. Οι νέοι διεθνείς οργανισμοί δημιουργούνται με βάση μια συναινετική βούληση των κρατών που καταγράφεται, είτε σε μία διεθνή συνθήκη είτε ως απόφαση του υφιστάμενου διεθνούς οργανισμού.

Κανόνες ίδρυσης και διάλυσης των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Η ημερομηνία έναρξης ισχύος του ιδρυτικού εγγράφου (Καταστατικό, Συνθήκη, Καταστατικός Χάρτης, κ.λπ.) θεωρείται η ημερομηνία της δημιουργίας του οργανισμού. Στα ιδρυτικά έγγραφα καθορίζεται η σύνθεση του σώματος των οργάνων, οι αρμοδιότητες και οι λειτουργίες τους. Οι εσωτερικές ρυθμιστικές λειτουργίες του οργανισμού συνίστανται στο γεγονός ότι η πολιτική των χωρών μελών ταυτίζεται με τις υποχρεώσεις, που ανέλαβαν όταν έγιναν μέλη. Σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων αυτών ή άλλων υποχρεώσεων, μπορεί να επιβληθούν διάφορες κυρώσεις. Για παράδειγμα, το 1993-1994 είχε ανασταλεί η ιδιότητα του μέλους δύο αφρικανικών χωρών του Ζαΐρ και το Σουδάν στο πλαίσιο του ΔΝΤ, το 2002 η Γεωργία προσωρινά στερήθηκε των δικαιωμάτων ψήφου της στην UNESCO, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια των ετών 1984-2002 με δική της πρωτοβουλία, ανέστειλαν την συμμετοχή τους στην σύνθεση αυτού του οργανισμού.

Κανόνες ίδρυσης και διάλυσης των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Το 2003, η ΕΕ εξέτασε "την υπόθεση" της Γαλλίας επειδή υπερέβαινε το επίπεδο κατά το προηγούμενο έτος του δημοσιονομικού ελλείμματος σε ποσοστό μόλις κατά 0,1 ποσοστιαίες μονάδες. Η τελευταία περίπτωση ήταν χαρακτηριστική, αφού όπως ανακοινώθηκε κατά την προσχώρηση το 2004 των δέκα νέων μελών της ΕΕ επέτρεψε σε μερικά από αυτά τα κράτη να "χαλαρώσουν". Οι χώρες που εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους με οποιοδήποτε τρόπο ενθαρρύνονται: κατά προτεραιότητα, να παρέχουν κεφάλαια, ή να χρησιμοποιήσουν μέτρα δημόσιας προσέλκυσης δωρητών (επηρεάζοντας με το κύρος της κάθε χώρας στην εισροή των κεφαλαίων). Συνήθως η διάλυση του διεθνούς οργανισμού γίνεται με την υπογραφή ενός πρωτοκόλλου για την διάλυση του. Για παράδειγμα στις 28 Ιουνίου 1991, οι συμμετέχουσες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες του περιφερειακού οικονομικού οργανισμού ΚΟΜΕΚΟΝ (Οργανισμός Συμβούλιο Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας- ΣΑΟΒ, ο οποίος ανήκε στον πρώην σοσιαλιστικό στρατόπεδο), υπέγραψαν Πρωτόκολλο λήξης της ισχύς της Ιδρυτικής Διακήρυξης από τις 25 Ιανουαρίου 1949.

Νομική φύση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Στη βάση της νομικής φύσης των οργανισμών βρίσκεται η ύπαρξη κοινών στόχων και συμφερόντων των κρατών μελών, όπου το σημαντικό γεγονός ότι οι στόχοι τους έχουν καταχωρηθεί στην ιδρυτική συνθήκη. Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ως θέση, ότι τα κράτη, δημιουργώντας διεθνείς οργανισμούς, τους προσδίδουν συγκεκριμένο δίκαιο και διεθνή δικαιοπρακτική ικανότητα. Με την αναγνώριση αυτή τα κράτη δημιουργούν ένα νέο υποκείμενο του διεθνούς δικαίου. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει εξομοίωση τους με τα κράτη.

Νομική φύση των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών Οι διεθνείς οργανισμοί απολαύουν τα προνόμια και τις ασυλίες. Είναι υπεύθυνοι για την παράβαση του νόμου και τη πρόκληση ζημίας από τις δραστηριοτήτων τους. Στους διεθνείς οργανισμοί δόθηκε επίσης το δικαίωμα να προσλαμβάνουν προσωπικό με συμβάσεις. Όπως επισημαίνεται στο άρθρο 100 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο Γενικός Γραμματέας και το προσωπικό της Γραμματείας "δεν πρέπει να λαμβάνουν οδηγίες από οποιαδήποτε κυβέρνηση ή άλλη αρχή η οποία είναι ξένη προς τον οργανισμό." Κάθε διεθνής οργανισμός έχει τους οικονομικούς πόρους που δαπανώνται για τις δραστηριότητες του. Οι Διεθνείς οργανισμοί λειτουργούν, επίσης, με όλα τα δικαιώματα ενός νομικού προσώπου βάσει του εθνικού δικαίου των κρατών.

Αρμοδιότητες, πληρεξουσιότητα και λειτουργίες των ΔΟΟ Η αρμοδιότητα των διεθνών οργανισμών - είναι το αντικείμενο ή το πεδίο εφαρμογής των ουσιαστικών εργασιών της, καθώς επίσης και οι μεταβιβαζόμενες σε αυτήν εξουσίες. Σχετικά με τις λειτουργίες κατανοούμε τις εξερχόμενες διαδικασίες δραστηριοτήτων της για την εκτέλεση των καθηκόντων της. Ο οργανισμός έχει το δικαίωμα να ασκεί τα καθήκοντά του μόνο εντός των ορίων που καθορίζονται από την πληρεξούσιες αρμοδιότητες της. Η αρμοδιότητα του διεθνούς οργανισμού βασίζεται στο ιδρυτικό έγγραφο και περιορίζεται από το πλαίσιο της συνθήκης.

Αρμοδιότητες, πληρεξουσιότητα και λειτουργίες των ΔΟΟ Όσον αφορά τις λειτουργίες που εκτελούνται από τους διεθνείς οργανισμούς, ανά τον κόσμο σχηματίζεται περισσότερο ή λιγότερο μία ομοιόμορφη άποψη. Σύμφωνα με αυτή οι διεθνείς οργανισμοί καλούνται να εκτελέσουν τις εξής λειτουργίες: Να διασφαλίσουν την συνεχή παρακολούθησης των προβλημάτων για την επίλυση των οποίων έχουν δημιουργηθεί. Να ορίσουν ρυθμιστικές αρχές και καθορισμένη σταθερότητα στην παγκόσμια οικονομία. Να αποτελούν ένα φόρουμ για την ανταλλαγή απόψεων και την ενθάρρυνση συνεργασίας μεταξύ διαφόρων κρατών. Να αναλύουν και να συνθέτουν πληροφορίες για τις τάσεις ανάπτυξης και να επεξεργάζονται συγκεκριμένες προτάσεις.

Αρμοδιότητες, πληρεξουσιότητα και λειτουργίες των ΔΟΟ Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί εκτελούν μια σειρά από ειδικές λειτουργίες, όπως: Την ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών σε διάφορες μορφές. την προστασία του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης. Την εξάλειψη των διακρίσεων στις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις Την προώθηση της ανάπτυξης των ιδιωτικών επιχειρήσεων Την υποστήριξη μεμονωμένων χωρών που αναζητούν μια διέξοδο από την κρίση. Την εναρμόνιση και τον συντονισμό των μακροοικονομικών πολιτικών των διαφόρων κρατών.

Αρμοδιότητες, πληρεξουσιότητα και λειτουργίες των ΔΟΟ Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το ρόλο και τις λειτουργίες των διεθνών οργανισμών. Οι πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις αναδεικνύουν την θεωρία της συστηματικής ανάλυσης και του θεσμισμού (Institutionalism). Σύμφωνα με την συστηματική ανάλυση, η σημασία των διεθνών οργανισμών καθορίζεται από το βαθμό εκπλήρωσης των επιθυμιών του κυρίαρχου συμμετέχοντα του παιχνιδιού ή μίας μικρής ομάδας παραγόντων με επιρροή, οι οποίοι συμφωνούν σχετικά με την προτεινόμενη στρατηγική ή σχέδιο δράσης. Με βάση αυτή την προσέγγιση οι διεθνείς οργανισμοί έχουν ένα σχετικά περιορισμένο ρόλο υποστήριξης. Οι Θεσμικοί (Institutionalists) εξετάζουν τους διεθνούς οργανισμούς ως αντικείμενα που παρέχουν μηχανισμούς επίλυσης των έντονων προβλημάτων, ένα είδος πλατφόρμας για την ανταλλαγή απόψεων, την ενίσχυση των διπλωματικών σχέσεων, την καθιέρωση διεθνών προτύπων και τη δημιουργία νέων θεσμικών μονάδων και τη διαχείριση τους.

Τα όργανα των διεθνών οικονομικών οργανισμών Ως έννοια των οργάνων των διεθνών οργανισμών περιλαμβάνονται τα εξής: είναι συστατικό μέρος ενός διεθνούς οργανισμού, η διαρθρωτική σύνθεση του, το θεσμικό όργανο δημιουργείται από τον ιδρυτικό ή άλλες πράξεις των διεθνών οργανισμών, είναι προικισμένα με δικαιοδοσίες, εξουσίες και αρμοδιότητες, έχει εσωτερική δομή και έχει συγκεκριμένη σύνθεση, έχει καθορισμένη διαδικασία λήψης αποφάσεων της και στον ιδρυτικό κείμενο ή άλλη πράξη έχει εξασφαλιστεί το νομικό καθεστώς τους.

Τα όργανα των διεθνών οικονομικών οργανισμών Με βάση τη φύση της ιδιότητας των μελών μπορούν να προσδιοριστούν τα όργανα σε διακυβερνητικά, διακοινοβουλευτικά, διοικητικά, που αποτελούνται από άτομα σε προσωπικό επίπεδο, με τη συμμετοχή των εκπροσώπων διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Τα πιο σημαντικά είναι τα διακυβερνητικά όργανα, τα οποία αποτελούνται από αντιπροσώπους των κρατών μελών. Τα Διακυβερνητικά όργανα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με το άρθρο 207 της συνθήκης της ΕΕ προβλέπει τη

Τα όργανα των διεθνών οικονομικών οργανισμών Η COREPER είναι η Επιτροπή των Μονίμων Αντιπροσώπων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελείται από τον προϊστάμενο (ή τον αναπληρωτή του) επικεφαλής της αποστολής από τα κράτη μέλη της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Ο ρόλος του είναι να προετοιμάσει την ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου των Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συναντήσεις. Μπορεί επίσης να λάβει ορισμένες διαδικαστικές αποφάσεις. Επιβλέπει και συντονίζει το έργο περίπου 250 επιτροπών και ομάδων εργασίας που απαρτίζονται από υπαλλήλους των κρατών μελών που εργάζονται σε θέματα σε τεχνικό επίπεδο που θα συζητηθούν από το COREPER και το Συμβούλιο. Είναι υπό την εποπτεία της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής

Τα όργανα των διεθνών οικονομικών οργανισμών Επίσης χαρακτηριστικό των διακοινοβουλευτικών οργάνων είναι η εκπροσώπηση των λαών της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία πραγματοποιείται από την εκλογή ευρωβουλευτών, οι οποίοι εκλέγονται κατ αναλογία με τον πληθυσμό. Τα διοικητικά όργανα αποτελούνται από διεθνείς υπαλλήλους που υπηρετούν σε διεθνείς οργανισμούς και είναι υπεύθυνοι μόνον έναντι της. Αρκετά σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα όργανα που αποτελούνται από προσωπικότητες με την προσωπική τους ιδιότητα (π.χ., όργανα διαιτησίας και δικαστικά όργανα, επιτροπές εμπειρογνωμόνων). Με βάση τον αριθμό των μελών της, υπάρχουν δύο είδη οργάνων: Η Ολομέλεια, που αποτελείται από όλα τα κράτη μέλη και τα όργανα με περιορισμένο αριθμό μελών.

Τα όργανα των διεθνών οικονομικών οργανισμών Τα όργανα των διεθνών οργανισμών (συνήθως η Γενική Συνέλευση, η εκτελεστική επιτροπή, οι επιτροπές εργασίας και η γραμματεία) σχηματίζουν την οργανωτική δομή τους. Κάθε όργανο έχει τη δική του εσωτερική δομή και η συγκεκριμένη σύνθεση. Τα Διακυβερνητικά όργανα αποτελούνται από αντιπροσώπους των κρατών μελών, στα οποία χορηγείται η εξουσία να ενεργούν για λογαριασμό των κυβερνήσεων τους. Τα διοικητικά όργανα αποτελούνται από υπαλλήλους που προσλαμβάνονται από τον διεθνή οργανισμό και είναι υπεύθυνοι μόνον έναντι της. Τα Διαιτητικών όργανα και οι επιτροπές εμπειρογνωμόνων αποτελούνται από ειδικούς σε προσωπική βάση. Η εξουσία των οργάνων δεν μπορεί να

Η λήψη αποφάσεων από τους διεθνείς οικονομικού οργανισμούς Οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών λαμβάνονται από τα όργανα τους. Η απόφαση ορίζεται ως η βούληση των κρατών μελών στο αρμόδιο όργανο, σύμφωνα με τους κανόνες των διαδικασιών και των διατάξεων του καταστατικού του οργανισμού. Η διαδικασία διαμόρφωσης απόφασης ξεκινά με την ανάληψη πρωτοβουλιών. Μπορεί να προέρχεται από το κράτος, τις ομάδες των κρατών, των οργάνων ή των υπαλλήλων. Η επόμενη φάση της απόφασης είναι εισήγηση του προβλήματος στην ημερήσια διάταξη του οργάνου που θα λάβει την απόφαση. Κατά τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η προσωρινή ημερήσια διάταξη καταρτίζεται για 60 ημέρες πριν από την έναρξη της τακτικής συνόδου.

Η λήψη αποφάσεων από τους διεθνείς οικονομικού οργανισμούς Μετά εισήγηση του θέματος στην ημερήσια διάταξη, είτε συζητείται απευθείας στον οργανισμό, είτε μεταφέρεται προς εξέταση σε ειδικά δημιουργημένες επιτροπές. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των αποφάσεων είναι στάδιο συζήτησης. Είτε στα πρωτοβάθμια ή στα επικουρικά όργανα, η συζήτηση αυτή έχει πολιτική σημασία και ειδικό νομικό αποτέλεσμα: θα τεθεί προς ψήφιση το σχέδιο απόφασης ή η ίδια η απόφαση. Αποφασιστικό βήμα για την απόφαση είναι η ψηφοφορία. Στην συντριπτική πλειοψηφία των οργάνων των διεθνών οργανισμών, κάθε αντιπροσωπεία έχει μία ψήφο.

Η λήψη αποφάσεων από τους διεθνείς οικονομικού οργανισμούς Οι αποφάσεις μπορούν να λαμβάνονται με ομοφωνία, απλή ή ειδική πλειοψηφία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αποφάσεις μπορούν λαμβάνονται χωρίς ψηφοφορία, διά βοής, ή χωρίς αντίρρηση. Στην πρακτική των διεθνών οργανισμών όλο και πιο διαδεδομένη διαδικασία είναι η απόφαση με συναίνεση. Το συμφωνηθέν κείμενο της απόφασης ανακοινώνεται από τον εκπρόσωπο του οργάνου χωρίς ψηφοφορία και χωρίς αντίρρηση για την απόφαση στο σύνολό της.

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Εξετάζουμε τους διεθνείς οργανισμούς ως εντελώς ξεχωριστές οντότητες στην παγκόσμια οικονομία, οι οποίες είναι ικανές να ασκήσουν εξουσία κατά την κρίση τους, κατανοήσουμε επίσης ότι οι διεθνείς οργανισμοί δεν χρησιμεύσουν ως ένα είδος διαιτητή, με σκοπό την αντικειμενική αξιολόγηση των παγκόσμιων οικονομικών θεμάτων. Δεν υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί με χιλιάδες δίκτυα που συνδέονται με τον κόσμο γύρω τους, να βρίσκονται στο κέντρο αντιπαράθεσης διαφόρων χωρών, ή τα κτίρια και τα γραφεία τους να βρίσκονται στο έδαφος ορισμένων κρατών.

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Η αξιοπιστία των διεθνών οργανισμών είναι σε μεγάλο βαθμό παράγωγο δύο παραγόντων: από τον βαθμό συμμετοχής στις εργασίες τους των κρατών που καθορίζουν την διεθνή πολιτική, καθώς και την προθυμία τους να παράσχουν απαραίτητα χρηματικά μέσα με τις πρωτοβουλίες τους. Ο πρώτος παράγοντας εκδηλώνεται με το γεγονός ότι μια αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων που υπήρχε κατά τη στιγμή δημιουργίας ενός διεθνούς οργανισμού, η αστάθεια των εθνικών δημόσιων συμφερόντων και προτεραιοτήτων, αναπόφευκτα θα οδηγούσε σε στροφή έμφασης των δραστηριοτήτων της, την αποδυνάμωση της θέσης ορισμένων χωρών και την ενίσχυση από άλλες και τέλος την αλλαγή του ρόλου και της σημασίας αυτού του οργανισμού στην παγκόσμια οικονομία.

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Ο δεύτερος παράγοντας σημαίνει ότι οι διεθνείς οργανισμοί (παρά τις διαβεβαιώσεις ισότητας των κρατών-μελών) στην ουσία δεν μπορούν να ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα των χωρών εκείνων, που στην πραγματικότητα χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους. Έτσι, το ισχύον σύστημα εκπροσώπησης στο ΔΝΤ εξασφαλίζει σε πέντε χώρες (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία) το 40% των ψήφων, έτσι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ρεαλιστικά δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σημαντική επίδραση στις μεταβιομηχανικές χώρες και περιφερειακούς οργανισμούς (ΕΕ, ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία ).

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία και το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των "πλουσίων" και των "φτωχών" χωρών, ενισχύονται ολοένα και περισσότερο οι επικρίσεις των διεθνών οργανισμών από τις τελευταίες χώρες. Έτσι, μετά από μια σειρά ισχυρών οικονομικών κρίσεων που έπληξαν πολλές χώρες του κόσμου στα τέλη του ΧΧ αιώνα. (1995 το Μεξικό, 1997 την Νοτιοανατολική Ασία, 1998 την Ρωσία, 1999 την Βραζιλία, 2000 την Αργεντινή), αυξήθηκαν απότομα οι επικρίσεις του ΔΝΤ ως ο κύριος ιδεολόγος της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε στις χώρες αυτές.

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Ο Νομπελίστας στα οικονομικά, ένας από τους κορυφαίους οικονομολόγους του ΔΝΤ J. Stiglitz επισήμανε για το θέμα αυτό: "Οι χρηματοοικονομικές καταστροφές υπερβολικά είναι συχνά εξοντωτικές και μεταδοτικές. Αλλά αν τόσα πολλά αυτοκίνητα εκτρέπονται από το δρόμο σε χαντάκι, θα πρέπει να θέσει το ερώτημα: Μήπως δεν είναι καλός ο ίδιος ο δρόμος? ". Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg δεν προτίθενται στη λήψη δανείων από το ΔΝΤ αρκετές χώρες, όπως η Βραζιλία, ο Ισημερινός, η Βουλγαρία και ακόμη η Τουρκία. Ινδονησία διαμόρφωσε τον προϋπολογισμό της για το 2004 χωρίς να στηριχτεί στα δάνεια. Η Ταϊλάνδη σκοπεύει προς της προθεσμίας να πληρώσει το χρέος της προς το Ταμείο.

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Άλλοι οικονομικοί οργανισμοί του ΟΗΕ εδώ και πολύ καιρό είναι δέκτες κριτικής (ιδίως, στα παγκόσμια οικονομικά Φόρουμ επανειλημμένα προτείνεται η κατάργηση της UNCTAD. Πολλά παράπονα εκφράζονται επίσης για τις δραστηριότητες της IBRD Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης). Επιπλέον προσθέτουμε τις συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση του ίδιου του ΟΗΕ, σύμφωνα με την γνώμη ορισμένων ερευνητών, που προβάλλονται από την αρχή ίδρυση του. Ωστόσο, η αναγκαία ρύθμιση της ευρείας κλίμακας καθηκόντων, των υπαρχουσών εξουσιών, της οργανωτικής δομής, κ.λπ. πραγματοποιείται πολύ αργά (αν ποτέ συμβεί). Ο κύριος λόγος οφείλεται πιθανότατα στο αδρανές ανθρώπινο δυναμικό που έχει συγκεντρωθεί στον διεθνή οργανισμό κατά τα χρόνια ύπαρξής της (κατά κανόνα, σε μεγάλο διάστημα).

Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στο σύστημα της πολυμερούς ρύθμισης της διεθνούς συνεργασίας. Όσο μεγαλύτερος είναι ο οργανισμός, τόσο πιο δύσκολο είναι να υποστεί μεταρρύθμιση λόγω της αναγκαίας εναρμόνισης των θέσεων μεταξύ του μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων. Σημαντικό ρόλο επίσης διαδραματίζουν οι οικονομικές δυσκολίες. Επίσης στις νέες μεταβαλλόμενες διεθνείς συνθήκες κυριαρχεί η άποψη για την διατήρηση όλων των υφιστάμενων διεθνών οικονομικών οργανισμών.