ÃÁÉÁ ÄÅÊÁÐÅÍÈÇÌÅÑÇ ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ / ÔÅÕ ÏÓ 6 4 ÌÁÚÏÕ 2007 ÄÉÁÍÅÌÅÔÁÉ ÄÙÑÅÁÍ ΝΕΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ
ÃÁÉÁ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΕΥΧΟΣ 6 4 ΜΑΪΟΥ 2007 Ιδιοκτήτης - εκδότης Πάνος Μπαλτάς Θέση Πελεκάρη, Γαλαξείδι τηλ. 22650.42266 Υπεύθυνη σελίδων βιβλιοθήκης - ήχου - εικόνας Αγγέλα Αλεξίου Συνεργάτες Δέσποινα Παπαϊωάννου Γιώργος Κυρίτσης Ελένη Δημοπούλου Σελιδοποίηση Ελένη Δημοπούλου Επιμέλεια έκδοσης Ηλιοχώρος Τ.Θ. 20414, 330 52 ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ τηλ. - φαξ 22650.42266, κιν. 6948.851958 pliroforisi@pliroforisi.gr www.iliohoros.gr Συνδρομές Όποιος θέλει να λαμβάνει την εφημερίδα στον χώρο του, μπορεί να γραφτεί συνδρομητής Ετήσια συνδρομή: 50 ευρώ Οι συνδρομές για το περιοδικό «Νέα Θεραπευτική» ισχύουν και για την «ΓΑΙΑ» «Σαν το νερό αδιάκοπα μακραίνει απ την πηγή του ο άνθρωπος» Νάνος Βαλαωρίτης (Κεντρική στοά) ΠΕΡΙ ΕΧΟ ΜΕΝΑ 04 Γήινα 06 Ελλάδα 08 Κόσμος 12 Θέμα / Νερό 22 The Meatrix 24 Δράση τώρα! 26 Πνευματικότητα 28 Υγεία - θεραπευτική 30 Βιβλιοθήκη 34 Μια ζωή ποδήλατο! 36 Δρώμενα 38 Αγγελίες 40 Ημερολόγιο 48 Αποδράσεις 50 Λειτουργοί 52 Προμηθευτές
ãþéíá επιμέλεια: Πάνος Μπαλτάς Κόσμος Έκαναν ταμείο με τα ταμεία μας οι παγαπόντηδες. Τσίπα δεν έχουν οι δόλιοι. Σάπια και αλλοιωμένα, αλλά κατάλληλα για το «τραπέζι» φτωχών οικογενειών ανά τον κόσμο, και ειδικότερα στην Ασία και στην Αφρική, ήταν τα κατεψυγμένα κοτόπουλα (340 τόνοι) που είχαν αγορασθεί για λογαριασμό της εκκλησιαστικής οργάνωσης «Αλληλεγγύη» και φυλάσσονταν στους ειδικούς θαλάμους των ψυγείων «Αλάσκα» και τα οποία βρέθηκαν στο στόχαστρο των ελεγκτών δημόσιας υγείας της Νομαρχίας Πειραιά. Και μια υποσημείωση: το Επισιτιστικό Πρόγραμμα της «Αλληλεγγύης» τυγχάνει επιδοτούμενο από διεθνείς οργανισμούς και κρατικές υπηρεσίες. Σαπίλα για τους «αραπάδες», αλλά κρουαζιέρα για τους εκλεκτούς πιστούς της ορθοδοξίας ( λέμε τώρα) ετοίμαζαν οι Άγιοι Πατέρες. Και το κόστος της κρουαζιέρας; Μόλις 1,25 εκατομμύρια ευρώ! Κρίμα, που η αντίδρασης της κοινής γνώμης ανέστειλε την σχετική επιδότηση του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, με αποτέλεσμα και το θεάρεστο ταξίδι να ματαιωθεί και το «φλερτ» εκκλησιαστικών παραγόντων προς συγκεκριμένο πλοιοκτήτη να ναυαγήσει. Και μια ακόμη υποσημείωση: ο εν λόγω πλοιοκτήτης είναι ο ίδιος που καράβι του ναυάγησε πρόσφατα στην Σαντορίνη. Αλίμονο στην κοινωνία που περιμένει να φτιαχτούν περισσότερες φυλακές για να λυθεί το πρόβλημα του συνωστισμού κρατουμένων στις ήδη υπάρχουσες. Αλίμονο στην κοινωνία που δεν φιλοδοξεί και δεν φτιάχνει τις συνθήκες για να λιγοστέψουν και οι κρατούμενοι και τα κελιά. Και δυο φορές αλίμονο στην κοινωνία που αντιμετωπίζει τους απελπισμένους λαθρομετανάστες με ταχύπλοα, ναρκοπέδια, στρατόπεδα συγκέντρωσης και βίαιο επαναπατρισμό. Πώς είναι δυνατόν να κυριαρχεί στον πλανήτη μας μια χώρα που η κυβέρνησή της είναι ανίκανη ακόμη και στο να απορροφήσει την διεθνή βοήθεια που προσφέρθηκε για τους πληγέντες από μια θεομηνία; Σύμφωνα με την εφημερίδα «Washington Post», μόλις 40 εκατομμύρια δολάρια από τα συνολικά 854 εκατομμύρια τα οποία προσφέρθηκαν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ ως βοήθεια για τους πληγέντες από τον κυκλώνα Κατρίνα έχουν χρησιμοποιηθεί έως σήμερα, και το μεγαλύτερο ποσό της προσφερθείσας βοήθειας δεν εισπράχθηκε καν! Μικρόκοσμος Πλησιάζουν εκλογές. Άλλη μια ευκαιρία για τον «χώρο μας» να διατυπώσει προτάσεις και αιτήματα στους φιλοδοξούντες να λάβουν την ψήφο μας. Είμαστε, όμως, έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Συμμετοχή στις προσεχείς εθνικές εκλογές αποφάσισαν οι «Οικολόγοι Πράσινοι». Να ξεφύγουν από την μιζέρια του «πολιτικά ορθού» λόγου και πράξης αποφάσισαν; Ότι πρέπει να απλώσουν χέρι επικοινωνίας και συνεργασίας σε όλους τους εν δυνάμει συνοδοιπόρους τους έκριναν; Ελπίζουμε, πάντως, ακόμη, στην διατύπωση σχετικών προτάσεων και στην ανάληψη πρακτικών και αποτελεσματικών πρωτοβουλιών Εφιαλτική προοπτική Στο όνομα της υγείας και με την θερμή υποστήριξη φονταμελιστών υγιεινιστών ετοιμάζουν «βιολογικά» χάπια που θα αντικαταστήσουν τα επιβαρημένα με χημικά τρόφιμα. Προσωπικά, προτιμώ, χίλιες φορές, κοκορέτσι με διοξίνες ( παρότι χορτοφάγος) παρά χαπακωμένος με τα αφύσικα σκευάσματά τους. Πόσες εμπορικές εκθέσεις τον χρόνο μπορεί να αντέξει ο χώρος των «εναλλακτικών θεραπειών» και της «προσωπικής ανάπτυξης»; Μήπως πρέπει να πρυτανεύσει η λογική και η αυτοσυγκράτηση πριν περίπτερα και επισκέπτες φτάσουν στο να συναγωνίζονται στο άλμα εις βάθος; Πόσοι «εναλλακτικοί θεραπευτές» και «σύμβουλοι μεθόδων αυτοβελτίωσης» είναι όντως επαγγελματίες με έναρξη άσκησης επαγγέλματος και κοινωνική ασφάλιση; Μήπως πρέπει οι σύλλογοι να γίνουν κομμάτι πιο αποφασιστικοί σε αυτό το θέμα, στο να ελέγξουν, αλλά κυρίως στο να βοηθήσουν τα μέλη τους προς την κατεύθυνση αυτή; Πόσο «οικολογική» μπορεί να είναι μια βιολογική μηλόπιτα που «ταξίδεψε» από την Γερμανία στην Ελλάδα; Πόσο «οικολογικά» μπορεί να είναι όλα αυτά τα κουτάκια και σακουλάκια που κατακλύζουν τα «υγιεινάδικα», τα γεμάτα με τροφές, γεύσεις και συνήθειες άσχετες με την διατροφή των Ελλήνων; Πόσο «εναλλακτικός» μπορεί να είναι ο θεραπευτής και ο σύμβουλος μεθόδων αυτοβελτίωσης που δεν μπορεί να αποδεχτεί το ότι πρέπει να περάσει πρώτα ο ίδιος από την διαδικασία της θεραπείας; Πόσο «εναλλακτικός» μπορεί να είναι ο ιατρός που δεν αποδέχεται σαν συνοδοιπόρο του τον μη ιατρό θεραπευτή μόνο και μόνο γιατί δεν είναι ιατρός;
ãþéíá Κουίζ Συμπλήρωσε και κέρδισε Η Marfin Popular Bank ανακοίνωσε σήμερα στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου ότι ολοκληρώθηκε η μεταβίβαση στην < > του ποσοστού 7,17%, που κατείχε στην Ελληνική Τράπεζα Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Marfin, «ολοκληρώθηκε στις 20 Απριλίου 2007, η πώληση και μεταβίβαση από την Τράπεζα στην < > 17.375.330 μετοχών που αντιπροσωπεύουν ποσοστό 7,17 % του μετοχικού κεφαλαίου και 3.301.209 Δικαιωμάτων Αγοράς Μετοχών (warrants) της Ελληνικής Τράπεζας Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ». Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων / 23.4.2007 Όσοι καταφέρουν και συμπληρώσουν το (πραγματικό) παραπάνω ρεπορτάζ του ΑΠΕ, δηλαδή τις λέξεις που αντικαταστάθηκαν με, θα συμμετάσχουν σε κλήρωση για βιβλία αξίας 150 ευρώ. Οι απαντήσεις πρέπει να φθάσουν στην «Γαία», ταχυδρομικά ή με ιμέιλ, το αργότερο έως τις 12 Μαΐου. Καλή επιτυχία! «Πολύ καλή η Γαία», είπες «Καλογραμμένα κείμενα», διαπίστωσες «Αγωνιστική προσέγγιση», και χαμογέλασες «Άψογες αισθητικά οι σελίδες», και τις απόλαυσες «Ας στείλω την συνδρομή μου», κατέληξες και χάρηκαν οι Ουρανοί, οι Άγγελοι και οι Θεοί κι ο έρμος ο εκδότης! Η ισχύς του αισθήματος Όταν οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι μέσα σ ένα σύμπαν λέξεων χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, τότε, τα λόγια και οι όποιες «αναλύσεις» δεν έχουν πια να προσθέσουν τίποτε, αλλά μάλλον μας ωθούν στο να βυθιστούμε ακόμα περισσότερο μέσα στη δίνη αδιέξοδων διαδρομών και συναισθημάτων. Όταν σχεδόν κανείς δεν ακούει, σχεδόν κανείς δεν βλέπει, σχεδόν κανείς δεν προσέχει και δεν αντιλαμβάνεται, σχεδόν κανείς δεν ενδιαφέρεται, τι ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν τότε τα λόγια και οι αναλύσεις; Όταν η πρόκληση έχει αντικαταστήσει την αρετή, η κοροϊδία την ειλικρίνεια, το θράσος την ευθύτητα, όταν η διαρκής διαπίστωση του αρνητικού έχει εκδιώξει την ελπίδα απ τις καρδιές των ανθρώπων, όταν η μοναχικότητα έχει αντικαταστήσει την αδελφοσύνη και ο εγωισμός την αγάπη, όταν όλα αυτά, τότε είναι εύκολο να χάσει κανείς την ισορροπία του, τον δρόμο του και τον προσανατολισμό του. Είναι προφανές ότι μπροστά στα μάτια μας, μέσα στην κοινωνία και μέσα στην ψυχή μας, συντελείται μια δυναμική εκτροπή των ενεργειών και των ποιοτήτων της Ζωής. Όμως, όσο θετικό κι αν είναι το γεγονός ότι τα αναγνωρίζουμε όλα αυτά, άλλο τόσο αρνητικό είναι το γεγονός ότι δεν κάνουμε τίποτε για να τα αντιμετωπίσουμε. Ακόμα περισσότερο ανησυχητικό είναι το γεγονός πως νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πια τίποτε, ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε πια. Ζώντας μέσα σε μια κοινωνία δημοσκοπήσεων, επικοινωνιακών ομάδων και πολιτικών, μόδας, κουτσομπολιού, αυτο-ικανοποίησης, αποστασιοποίησης από τον ανθρώπινο πόνο των άλλων, άρνησης ανάληψης των ευθυνών, χαμηλών ενεργειών και ποιοτήτων, κουρασμένων ανθρώπων και θολωμένων ελπίδων, μέσα σε μια κοινωνία όπου η εικονική πραγματικότητα απλώνεται πάνω από τις εκτάσεις της αθλιότητας και του πόνου, για να τις κρύψει από τη συνειδητότητά μας, είναι αναμενόμενο πως και οι όποιες λύσεις και οι όποιες θεραπείες προτείνονται, θα είναι και αυτές εικονικές, επιφανειακές και ψευδαισθητικές, που θα καταλήγουν τελικά να ικανοποιήσουν ακόμα περισσότερο τον εγωισμό μας, τη ματαιοδοξία μας και την αυταρέσκειά μας. Χρειάζεται να κάνουμε «δημοσκοπήσεις» για να διαπιστώσουμε την απογοήτευση, τη θλίψη και την κατάθλιψη, τη μιζέρια και την απάθεια, την υποβάθμιση και τη βεβήλωση, την κατάρρευση των δομών, των σχέσεων και των ελπίδων; Χρειάζεται να καταφύγουμε σε επικοινωνιακές πολιτικές για να «περάσουμε» την άποψή μας, για να γίνουμε αρεστοί, για να επιτύχουμε τους στόχους μας; Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, τότε η Κορύφωση δεν μπορεί να είναι μακριά, ούτε και η Θεραπεία και η Αποκατάσταση. Όταν το σκοτάδι φαίνεται να έχει απλωθεί σε τόσο μεγάλη έκταση και να έχει εισχωρήσει σε τόσο μεγάλο βάθος, τότε είναι η Στιγμή να θυμηθούμε ότι ο σπόρος της ζωής είναι ακόμα εδώ, το φως είναι ακόμα εδώ, ο εαυτός είναι ακόμα εδώ, η πηγή της ζωής είναι ακόμα εδώ, και αρκεί λίγο να προσπαθήσουμε για να απομονωθούμε από τον πολύ θόρυβο, ώστε να ακούσουμε, να αισθανθούμε, να δούμε, να ελπίσουμε, να πιστέψουμε, να καταλάβουμε, να προχωρήσουμε. Όταν το σκοτάδι πυκνώνει, τότε είναι η Στιγμή για να τρέξουμε προς το Φως, γιατί τότε το Φως έρχεται, έτσι ξαφνικά, χωρίς να το περιμένουμε, εκεί που δεν το περιμένουμε. Όταν όλα γκρεμίζονται και κατακερματίζονται γύρω μας, και η λογική εμφανίζεται ανίσχυρη να προσφέρει από μόνη της κάποια λύση, τότε είναι η Στιγμή να στραφούμε προς το Αίσθημα, γιατί μόνο αυτό μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να αντισταθούμε στη δίνη της εποχής, αλλά και τη δύναμη να μετακινηθούμε για να εισέλθουμε μέσα στα φωτεινά ρεύματα της συνειδητότητας που οδηγούν τα άτομα και τις συλλογικότητες σε νέα και ανώτερα πεπρωμένα ενότητας και αλληλεγγύης. Τότε είναι η Στιγμή να ανοίξουμε την καρδιά μας στο Αληθινό Αίσθημα, που τροφοδοτώντας μας με καθαρή ενέργεια και καθαρό φως, θα μας δώσει τη δύναμη να στηριχτούμε στον εαυτό μας, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, και να αναζητήσουμε την ορθή πορεία της ζωής μας. Κίμωνας Θεοδωρόπουλος
åëëüäá πηγή: www.oneearth.gr Να τα κάψω ή να μην τα κάψω; Αθεράπευτος και ακατανόητος ο ρατσισμός για τον ξενώνα στον Εύοσμο Με αφορμή τη σημερινή κατάσταση στο κρίσιμο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, για άλλη μια φορά, εμφανίζεται το δίλημμα «καύση ή όχι;». Δήμαρχοι δηλώνουν έτοιμοι να κάψουν τα σκουπίδια ενώ αποδεικνύονται ανέτοιμοι να ικανοποιήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις απέναντι στη νομοθεσία σχετικά με την ανακύκλωση! Το όψιμο ενδιαφέρον για την καύση είναι άλλη μια συνταγή αποτυχίας: αντί να πράξουν το προφανές, παραπέμπουν το θέμα σε «μαγικές λύσεις» που θα το λύσουν στο μέλλον. Το προφανές δεν είναι άλλο από τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, την ανάκτηση υλικών, τη διαχείριση ειδικών απορριμμάτων, (όπως οργανικά υλικά με κομποστοποιήση, ηλεκτρικές / ηλεκτρονικές συσκευές, λάστιχα αυτοκινήτων, ορυκτέλαια, μπαταρίες κ.ά.). Είναι αυτό που έχουμε δεσμευτεί σαν χώρα να υλοποιήσουμε με επίτευξη συγκεκριμένων στόχων και χρονοδιαγραμμάτων. Και μέχρι σήμερα έχουμε αποτύχει σε σημαντικό βαθμό στην επίτευξη των πρώτων στόχων του 2006! Η «μαγική λύση» δεν είναι άλλη από την καύση. Με τη μόνη διαφορά ότι κανείς δε μιλάει για το «πάπλωμα», που δεν είναι άλλο από το κόστος και την υγεία. Σε όλο τον κόσμο, το κόστος της καύσης είναι τριπλάσιο από το κόστος της υγειονομικής ταφής. Η κατασκευή ενός εργοστασίου καύσης συνοδεύεται πάντα από την κατασκευή μιας χωματερής τοξικών. Τα κατάλοιπα της καύσης είναι τοξικά και χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Δυστυχώς, οι όποιες υποσχέσεις δε μπορούν να ξεπεράσουν τους κανόνες της φυσικής και της χημείας. Πριν λοιπόν σπεύσουν ΟΤΑ και φορείς να υιοθετήσουν τις «μαγικές λύσεις», ας πράξουν το αυτονόητο που συμβαίνει να αποτελεί και συμβατική τους υποχρέωση. Ας γεμίσουν οι γειτονιές με μπλε κάδους, ας ενημερωθούν όλοι οι πολίτες για την ανακύκλωση και τις δυνατότητές της, ας δημιουργηθούν κέντρα διαλογής για να προχωρήσει η ανακύκλωση και να σταματήσουν να καταλήγουν στη χωματερή πολύτιμα υλικά και ας προχωρήσει επιτέλους η κομποστοποίηση ξεκινώντας από τα σπίτια. Με αυτά τα απλά βήματα μπορούμε να μειώσουμε μεσοπρόθεσμα περίπου κατά 70 με 80% τα παραγόμενα απορρίμματα. Το καλύτερο το κρατήσαμε στο τέλος: ό,τι μένει δε μπορεί να καεί γιατί είναι κυρίως αδρανή υλικά. «Greenpeace», ανοικτή επιστολή της προς τους ΟΤΑ Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι κάποια στιγμή στη ζωή του δεν θα εμφανίσει κάποια ψυχική νόσο. Όλοι μας είμαστε πιθανά θύματα και λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε γι αυτό. Ποιος όμως, στη σημερινή εποχή δεν πιστεύει ότι και οι ψυχικά ασθενείς, που σίγουρα δεν ευθύνονται οι ίδιοι για την αρρώστια, είναι απαραίτητο να έχουν την ίδια φροντίδα όπως και τα θύματα «σωματικών» ασθενειών; Κανείς. Έτσι, όπως με τις άλλες αρρώστιες, όταν ο ασθενής τη ξεπεράσει, γίνει δηλαδή, πρώην ασθενής δεν θα πρέπει να επιστρέφει στο κοινωνικό χώρο; Εκτός αν ισχύει το «μια φορά ασθενής για πάντα ασθενής» όπως ίσως στο Μεσαίωνα. Η ελληνική πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από τη λογική. Η οδύσσεια της εγκατάστασης ξενώνα φιλοξενίας πρώην ψυχικά ασθενών στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης συνεχίζεται, αφού φαίνεται πως κάτοικοι δεν τον θέλουν με τίποτα κοντά τους. Ακόμα και επεισόδια έγιναν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης όταν κάτοικοι οι οποίοι επιτέθηκαν σε μέλη του Συμβουλίου που συμφώνησαν με τη λειτουργία του ξενώνα, έδωσαν «διορία» ενός μηνός στη διοίκηση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης για να τον μεταφέρει, απειλώντας με δυναμικότερες Πέντε δράσεις για τον Υμηττό! Ούτε μία, ούτε δύο... πέντε συνολικά δράσεις για τον Υμηττό, ενάντια στους νέους δρόμους, προγραμματίζονται μέχρι αρχές Ιουνίου από φορείς και πρωτοβουλίες κατοίκων!!! Κυριακή 6 Μαΐου, 11.00: κινητοποίηση του Δήμου Αργυρούπολης. Κυριακή 20 Μαΐου, 10.00: πεζοπορία Διαδημοτικής Επιτροπής, εκκίνηση από Άγιο Ιωάννη Καρέα και Αγία Ειρήνη Αργυρούπολης, κατάληξη και συνέλευση στον Προφήτη Ηλία Ηλιούπολης. Κυριακή 20 Μαΐου 19.00: παρέμβαση από την Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια (ΠΡΩΚΑΤ) στο πανηγύρι Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στην Γλυφάδα. Κυριακή 27 Μαΐου 10.00: ημερίδα Διαδημοτικής Επιτροπής στο δημοτικό θέατρο Αργυρούπολης. Σάββατο 2 Ιουνίου 18.00: εκδήλωση της ΠΡΩΚΑΤ στην Άνω Γλυφάδα (Τερψιθέα). κινητοποιήσεις σε διαφορετική περίπτωση. Δεν ήταν αρκετό για να τους μεταπείσει ούτε το πολύ απλό που είπε ο υφυπουργός Υγείας Γ. Κωνσταντόπουλος, «Εύχομαι όλοι εσείς που αντιδράτε να έχετε υπογράψει συμβόλαιο πως κανείς στην οικογένειά σας, τα παιδιά σας, οι γονείς σας δεν θα αντιμετωπίσουν τέτοια προβλήματα». Φαίνεται πως το «συμβόλαιο» υπάρχει και κανείς δε σκέφτεται πως μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Ή ακόμα κι αν βρεθεί το ζήτημα είναι να μην «υποβαθμιστεί» η περιοχή από τον ξενώνα (πώς άραγε;) Και μιλάμε για αποθεραπευμένους ανθρώπους οι οποίοι θα βρίσκονται συνεχώς υπό επιστημονική παρακολούθηση. Ούτε αυτά έχουν σημασία όμως, όταν η πεποίθηση πως η ψυχική ασθένεια είναι «κολλητική» και ο παθών συνυπεύθυνος για την κατάστασή του και επικίνδυνος. Χρόνια ολόκληρα παραπληροφόρησης και υπόγειου ρατσισμού από την οικογένεια, τα μμε και την ίδια την πολιτεία που παλιότερα έστελνε τους πάσχοντες σε «αποθήκες ανθρώπων», ενίσχυσαν αυτές τις αντιλήψεις που για το ξερίζωμά τους χρειάζεται συνολική προσπάθεια από την κοινωνία και όχι στιγματισμός. Oneearth.gr Διαλέξτε και πάρτε... Εμείς θα είμαστε σε όλες εκεί, γιατί στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες που παίρνονται στην κατεύθυνση του ανυποχώρητου αγώνα και της πλήρους εναντίωσης στο σύνολο των σχεδιαζόμενων δρόμων. Οι κινήσεις αυτές συνιστούν για εμάς την αρχή ενός αναγκαίου και πολύμορφου αγώνα για να περισώσουμε ότι απομένει από το βουνό και τις γειτονιές της Νότιας Αθήνας. Ενός αγώνα που πρέπει να διεξαχθεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και να περάσει γρήγορα στα χέρια των κατοίκων για να είναι νικηφόρος. Αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στο βάρβαρο μοντέλο ανάπτυξης που θέλουν κράτος και κεφάλαιο να επιβάλουν στην Αθήνα (και ευρύτερα) και το οποίο χτυπά καθημερινά και στην πράξη ότι αφορά την ποιότητα ζωής μας και τους όρους διαβίωσής μας. Σας θέλουμε μαζί μας! Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια 6
Ευαισθητοποίηση των Ελλήνων για το κλίμα Ο Έλληνας πολίτης γνωρίζει ότι η αλλαγή του κλίματος οφείλεται σε ανθρωπογενείς δραστηριότητες και θεωρεί ότι η χώρα μας θα επηρεαστεί σε σημαντικό βαθμό από την κλιματική αλλαγή, με σοβαρές επιπτώσεις για την ύδρευση και την άρδευση. Αυτό προκύπτει από την πρώτη πανελλαδική έρευνα κοινής γνώμης για την κλιματική αλλαγή που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την επίσημη έναρξη της εκστρατείας του WWF Ελλάς «Το κλίμα είναι στο χέρι σου!». åëëüäá Μια ελληνική εκστρατεία ενάντια στη φαλαινοθηρία! Σύμφωνα με την έρευνα, η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών πιστεύει ότι η κλιματική αλλαγή θα επηρεάσει και την Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό. Οι σημαντικότερες επιπτώσεις που θα βιώσουμε είναι η μείωση των βροχοπτώσεων και η ξηρασία (56%), καθώς και η άνοδος της θερμοκρασίας (23%). Από τους τομείς της οικονομίας, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων (81%) θεωρεί ότι θα επηρεαστεί κυρίως η γεωργία, πολύ περισσότερο από τομείς, όπως ο τουρισμός, η βιομηχανία και το εμπόριο. Αν και μόλις το 58% των Ελλήνων δηλώνει πολύ ή αρκετά ενημερωμένο σχετικά με το θέμα, για την πληροφόρησή του εμπιστεύεται το τρίπτυχο «πανεπιστημιακή κοινότητα - μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) - ΜΜΕ», ενώ δείχνει ελάχιστη εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις. Στις τελευταίες μάλιστα, οι Έλληνες πολίτες (55%) καταλογίζουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την αλλαγή του κλίματος και ταυτόχρονα δεν τις εμπιστεύονται για την επίλυσή του. Αντίθετα, θεωρούν ότι οι επιστήμονες είναι εκείνοι που μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα το πρόβλημα. Αντιλαμβάνονται, ωστόσο, ότι η λύση του Η Ελλάδα από τους τελευταίους μαθητές στην τάξη Στις χαμηλότερες θέσεις μέσα στην «τάξη» των δωρητριών χωρών, λόγω της κακής βαθμολογίας που έχει πάρει για το 2007, βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα η «Παγκόσμια Εκστρατεία για την Εκπαίδευση» (Global Campaign for Education). Η γενική βαθμολογία στον έλεγχο του Κώστα Καραμανλή είναι «7/20», δείχνοντας ότι η Ελλάδα απέτυχε να ανταποκριθεί στο ρόλο της ως δωρήτρια χώρα, καθώς δεν τήρησε τις υποσχέσεις της ότι θα βοηθήσει όλα τα κορίτσια και τα αγόρια του κόσμου να πάνε σχολείο. Οι παγκόσμιοι ηγέτες δεσμεύθηκαν ότι θα διασφαλίσουν το δικαίωμα κάθε ανθρώπου για πρόσβαση στην εκπαίδευση έως το 2015 και οι δωρήτριες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, ότι θα χρηματοδοτήσουν αυτόν το στόχο. προβλήματος είναι και στο χέρι τους, και προτίθενται να προβούν στις ακόλουθες αλλαγές στις καθημερινές τους συνήθειες: μείωση κατανάλωσης ενέργειας στο νοικοκυριό (49%), αγορά ενεργειακά αποδοτικών συσκευών (38%), μείωση χρήσης ΙΧ (34%) και εγκατάσταση συστημάτων ΑΠΕ (32%). Από την πολιτεία ζητούν να εφαρμόσει αυστηρότερους ελέγχους στη βιομηχανία (37%), να δώσει κίνητρα για ΑΠΕ (30%), εξοικονόμηση ενέργειας (12%) και εισαγωγή φυσικού αερίου (12%). Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι μόλις το 5% των Ελλήνων θεωρεί ότι η βελτίωση του δικτύου των μέσων μαζικής μεταφοράς είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τέλος, το 76% των Ελλήνων πιστεύει ότι οι ΜΚΟ μπορούν να παίξουν πολύ ή αρκετά σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, ενώ ένα ποσοστό 57% βλέπει θετικά τη συνεργασία ΜΚΟ και επιχειρήσεων. Ωστόσο, 80 εκατομμύρια παιδιά παραμένουν εκτός σχολείου και σχεδόν 1 δισεκατομμύριο ενήλικες είναι αναλφάβητοι. Πρέπει να ασκηθεί πίεση για άμεση δράση στις αναπτυσσόμενες, αλλά και τις δωρήτριες χώρες. Κάθε παιδί της γης πρέπει να είναι εγγεγραμμένο στο σχολείο έως το 2009 για να υλοποιηθεί ο στόχος της βασικής εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά του κόσμου έως το 2015. Στόχος, ο οποίος με τα τρέχοντα επίπεδα χρηματοδότησης δεν είναι εφικτός. Φέτος, το ποσό που απαιτείται για να χρηματοδοτηθεί ο στόχος της «Εκπαίδευσης Για Όλους» είναι 9 δισ. δολάρια -ποσό που αντιστοιχεί στην αγορά λιγότερων από οκτώ αμερικάνικων βομβαρδιστικών αεροπλάνων Stealth- και πρέπει να καλυφθεί άμεσα για να επιτευχθεί ο στόχος της εκπαίδευσης για όλους. Το 2007, από την τάξη των 22 κρατών-μελών του ΟΟΣΑ, 11 χώρες αποφοίτησαν με άριστα. Η Ελλάδα με γενική βαθμολογία «7» βρίσκεται στην προτελευταία θέση και ακολουθεί η Αυστρία, ενώ εξίσου χαμηλή απόδοση με την χώρα μας είχαν η Αυστραλία, η Ιταλία και οι ΗΠΑ. Η διαδικασία ένταξης της Ελλάδας στην Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (IWC) πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως τα τέλη Μαΐου, όταν θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συνάντηση της Επιτροπής Φαλαινοθηρίας στο Άνκορατζ της Αλάσκας. Απομένουν δηλαδή λιγότερες από 40 ημέρες για να γίνει η Ελλάδα μέλος της επιτροπής και να συστρατευθεί με τις χώρες που προστατεύουν τις φάλαινες. Στην περσινή συνάντηση της επιτροπής, οι χώρες υπέρμαχες της φαλαινοθηρίας κατάφεραν να ψηφιστεί μια διακήρυξη υπέρ της επανέναρξης τής εμπορικής φαλαινοθηρίας με διαφορά μιας μόνο ψήφου: 33 υπέρ, 32 κατά. Η ψήφος της Ελλάδας υπέρ των φαλαινών θα είναι καταλυτική! «Άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη έδειξαν ότι περιμένουν με αγωνία να γίνει η Ελλάδα μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Φαλαινοθηρίας και να σώσει με την ψήφο της τις φάλαινες. Βρισκόμαστε μια ανάσα από την κρίσιμη συνάντηση του Μαΐου. Θα προλάβει η Ελλάδα να γίνει πλήρες μέλος της Επιτροπής ή θα αφήσει με μια ψήφο λιγότερη τις φάλαινες στο έλεος των φαλαινοθηρών;», δήλωσε η Σοφία Τσενικλή, υπεύθυνη της εκστρατείας της «Greenpeace» για το θαλάσσιο περιβάλλον. Ύστερα από πολλά χρόνια δυναμικών δράσεων από την πλευρά της «Greenpeace» και έντονης διαμαρτυρίας πολιτών, οργανώσεων και κυβερνήσεων, το 1986, η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (ΔΕΦ) προχώρησε στην απαγόρευση της εμπορικής φαλαινοθηρίας (υιοθέτηση μορατόριουμ). Ύστερα από δεκαετίες ανελέητου κυνηγιού που οδήγησε πολλούς πληθυσμούς αλλά και είδη φαλαινών στην εξαφάνιση, υπήρξε επιτέλους ένα παράθυρο ελπίδας. Όμως, η Ιαπωνία χρησιμοποίησε το «παραθυράκι» της έρευνας που υπήρχε στο μορατόριουμ για να συνεχίσει να σκοτώνει φάλαινες. Ταυτόχρονα, η Ιαπωνία κατάφερε να «πείσει» πολλές μικρές χώρες να γίνουν μέλη της ΔΕΦ και να συστρατευθούν μαζί της στην προσπάθεια για την επανέναρξη της εμπορικής φαλαινοθηρίας.
êüóìïò πηγή: www.oneearth.gr Πήραν μαθήματα από το Τσερνομπίλ; 21 χρόνια συμπληρώθηκαν από την μεγαλύτερη στην ιστορία πυρηνική καταστροφή σε καιρό ειρήνης. Ο καιρός που πέρασε είναι ελάχιστος για τα πυρηνικά δεδομένα καθώς πολλά ραδιενεργά υλικά από εκείνα που διέρρευσαν θα παραμείνουν ενεργά για εκατοντάδες, αν όχι για χιλιάδες χρόνια. Για τις επόμενες δεκαετίες, άνθρωποι θα πέφτουν θύματα του Τσερνομπίλ σε πολλές χώρες. Η πλήρης έκταση των συνεπειών του πυρηνικού δυστυχήματος ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστές Εκτός από την εξέλιξη της τεχνολογίας, που υποτίθεται ότι έκανε πιο ασφαλή τα πυρηνικά εργοστάσια, σε σχέση με το Τσέρνομπιλ, η διεθνής πυρηνική κοινότητα μάλλον δεν έχει πάρει σοβαρά μαθήματα από την τραγωδία. Ακόμα και στα Βαλκάνια, τη γειτονιά δηλαδή του Τσερνομπίλ, που επηρεάστηκε αρκετά από την ραδιενέργεια, ο «πυρηνικός πυρετός» ανεβαίνει και κάποιες χώρες σκοπεύουν να βρουν λύση στο ενεργειακό κατασκευάζοντας πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Εκτός από τη Σερβία που εφαρμόζει μορατόριουμ, Σλοβενία, Βουλγαρία και Ρουμανία, ετοιμάζονται να επεκτείνουν την παραγόμενη από πυρηνικά εργοστάσια ισχύ, ενώ η Κροατία ξεκινά πρόγραμμα εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων. Υπάρχει επίσης η διακηρυγμένη πρόθεση της Τουρκίας για ανάπτυξη πυρηνικών σταθμών. Και «φυσικά» αν η Τουρκία προχωρήσει, και η Ελλάδα θα θέλει τα δικά της πυρηνικά. Οι μεγάλες δυνάμεις, οικονομικές πολιτικές και ενεργειακές, τάσσονται υπέρ της χρήσης πυρηνικής ενέργειας. Η κυβέρνηση Μπους βλέπει στα πυρηνικά την «καθαρή» ενέργεια που δεν θα εξαρτάται και από τις σχέσεις της με τις χώρες που παράγουν υδρογονάνθρακες, ενώ η Ρωσία ήδη προμηθεύει με υλικά και τεχνογνωσία χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Αίγυπτος, και μάλιστα σε τιμές πολύ χαμηλότερες της Δύσης. Και στη Γερμανία, που η διακοπή κατασκευής νέων πυρηνικών σταθμών και το κλείσιμο αυτών που υπάρχουν ήταν κατάκτηση του μεγάλου αντιπυρηνικού κινήματος, η κυβέρνηση Μέργκελ πιέζεται να επαναφέρει την πυρηνική ενέργεια ώστε να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να μικρύνει η εξάρτησή της από τη Ρωσία. Όλα αυτά ενώ δεν έχει λυθεί (και ούτε προβλέπεται να λυθεί) το μεγάλο ζήτημα των πυρηνικών αποβλήτων τα οποία όλο και συσσωρεύονται, απειλώντας με τη παρουσία τους τον πλανήτη. Μπορεί η πυρηνική ενέργεια να μην συμβάλλει στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αλλά θα είναι πάντα μια κρυμμένη «βόμβα» έτοιμη να καταστρέψει οτιδήποτε υπάρχει γύρω της. Τι απέγιναν οι υποσχέσεις των G8 στους φτωχούς του κόσμου; Για να εκπληρωθούν οι στόχοι για τη μείωση της φτώχειας στο μισό ως το 2015, οι πλουσιότερες χώρες πρέπει να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους και να προσφέρουν μεγαλύτερη βοήθεια. Το 2005, στη σύνοδο του Γκλενίγκλς, οι 8 υποσχέθηκαν να αυξήσουν τη βοήθεια κατά 50 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο έως το 2010. Με μια τέτοια αύξηση βέβαια, δεν θα μπει τέλος στη φτώχεια, αλλά θα μπορέσουν όλα τα παιδιά να πάνε σχολείο, θα σωθούν οι ζωές των 500.000 γυναικών που κάθε χρόνο πεθαίνουν στην εγκυμοσύνη και τη γέννα και θα εκπαιδευτούν οι έξι εκατομμύρια δάσκαλοι και νοσηλευτικό προσωπικό που είναι απαραίτητο σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία όμως, τα περισσότερα πλούσια κράτη (και μάλιστα σε ανησυχητικό βαθμό) δεν υλοποιούν τις δεσμεύσεις τους. Για την τήρηση των δεσμεύσεων λοιπόν θα πιέσει ένα από τα πιο ισχυρά λόμπι που δημιουργήθηκε πρόσφατα, με επικεφαλής τον πρώην γγ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν και στο οποίο συμμετέχουν, ο επικεφαλής του αμερικανικού τραπεζικού γίγαντα Σίτιγκρουπ, Ρόμπερτ Ρούμπιν, ο Μπομπ Γκέλντοφ και η σύζυγος του Ν. Μαντέλα. Το λόμπι με το όνομα «Africa Progress Panel» χρηματοδοτείται και από τον Μπιλ Γκέιτς. Η ομάδα συναντήθηκε για πρώτη φορά, κεκλεισμένων των θυρών, στη Γενεύη την περασμένη εβδομάδα, μαζί με τον επικεφαλής της «Διεθνούς Διαφάνειας» Πίτερ Έιγκεν, αλλά και τον νομπελίστα και ιδρυτή της τράπεζας Γκραμέν, Μοχάμαντ Γιουνούς. Οι υποσχέσεις στη σύνοδο του Γκλενίγκλς ήταν βασικά δύο: η πρώτη, δηλαδή η παραγραφή 40 εκατομμυρίων από τα χρέη αναπτυσσομένων κρατών, τηρήθηκε με αποτέλεσμα να απελευθερωθούν μεγάλα ποσά που οι αφρικανικές κυβερνήσεις θα τα χρησιμοποιήσουν στον τομέα της υγείας και την εκπαίδευση. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι στιγμής η χρηματοδότηση προς αυτές τις κατευθύνσεις είναι πλέον καλύτερα στοχευμένη από ό,τι στο παρελθόν. Ωστόσο η δεύτερη υπόσχεση, δηλαδή ο διπλασιασμός της βοήθειας προς την Αφρική ως το 2010, ακόμη είναι πολύ μακριά από την υλοποίησή της. Η ετήσια διεθνής βοήθεια στην πραγματικότητα μειώθηκε κατά 2,7% πέρσι και από ό,τι φαίνεται θα μειωθεί ακόμη περισσότερο φέτος. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η βοήθεια από τις 22 πλουσιότερες χώρες έπεσε κατά 5,1% σε σύγκριση με το 2005, ήταν η πρώτη φορά που μειώθηκε τόσο από το 1996. Αυτή η πτώση του επιπέδου της βοήθειας έχει τρομερό αντίκτυπο στις ζωές των κατοίκων των φτωχών χωρών. Εκατομμύρια άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν, 80 εκατομμύρια παιδιά δεν θα πάνε σχολείο και γενικά μεγάλοι πληθυσμοί ανθρώπων καταδικάζονται να ζήσουν μια ζωή μέσα στη φτώχεια. Η συνολική βοήθεια για το 2006 ήταν 103,9 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή λιγότερη από τα 106,8 δις του 2005. Αυτό το ποσό αντιστοιχεί με το ένα δέκατο των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών. Ενώ κράτη όπως η Γερμανία και η Βρετανία αύξησαν τη βοήθεια, αυτή η αύξηση δεν ήταν αρκετή για να εκπληρωθούν οι στόχοι για τη καταπολέμηση της φτώχειας. Στο άλλο άκρο, χώρες όπως η Ιαπωνία και η Ιταλία μείωσαν ακόμα περισσότερο τα ποσά της βοήθειας. Κι όμως, η βοήθεια είναι αποδοτική. Με αυτή, για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Τανζανίας κατάφερε να υπερδιπλασιάσει τις δαπάνες της για την παιδεία τα τέσσερα τελευταία χρόνια και να αυξήσει σημαντικά τις δαπάνες για την υγεία. Το αποτέλεσμα ήταν πως 3,1 εκατομμύρια παιδιά μπόρεσαν να περάσουν τις πόρτες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι δείκτες βρεφικής θνησιμότητας έπεσαν κατά το ένα τρίτο. Ένα ζήτημα για το οποίο οι 8 πέτυχαν να εξασφαλίσουν τα επιπλέον κονδύλια είναι η μάχη κατά του Aids. Ο αριθμός των αφρικανών που παίρνουν αντιρετροβιωτικά αυξήθηκε από 50.000 στο 1 εκατομμύριο, αλλά και σε αυτό όπως (κυρίως) και στα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον αγώνα κατά της φτώχειας, απλά πρέπει να βρεθούν περισσότερα χρήματα ώστε να υλοποιηθούν οι στόχοι που συμφωνήθηκαν για τη μείωση στο μισό της φτώχειας μέχρι το 2015.
êüóìïò Κίνδυνοι για την ειρήνη από το λιώσιμο των παγετώνων Η απώλεια των παγετώνων στη «στέγη του κόσμου» θα προκαλέσει μεταναστευτικό κύμα, συγκρούσεις για το νερό και γενικότερη αναταραχή στην Ασία. Μαζική μετανάστευση και πιθανές συρράξεις είναι οι συνέπειες από την απώλεια των παγετώνων των Ιμαλαΐων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, αλλά και απώλεια πολύτιμων φυσικών πόρων όπως καλλιεργήσιμης γης και καθαρού νερού σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP). Ο επικεφαλής του UNEP, μιλώντας εν όψει της πρώτης στην ιστορία συζήτησης για την κλιματική αλλαγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας, είπε ότι η παγκόσμια θέρμανση πρέπει να θεωρηθεί και ζήτημα ασφάλειας καθώς οι ελλείψεις νερού και γόνιμης γης τα επόμενα 10 με 20 χρόνια, μπορεί να προκαλέσουν συρράξεις. Το λιώσιμο των παγετώνων των Ιμαλαΐων αναμένεται να προκαλέσει την εκτόπιση εκατομμυρίων ανθρώπων από τις περιοχές με χαμηλό Η ανεξέλεγκτη διάδοση των όπλων φέρνει τη δυστυχία. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ενώνουν τη φωνή τους για την εφαρμογή μιας αυστηρής συνθήκης για το εμπόριο όπλων. Τρεις επιφανείς γυναίκες που υποστηρίζουν την καμπάνια για τον έλεγχο του διεθνούς εμπορίου όπλων, η πρόεδρος της Λιβερίας, Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ, η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός, Έλεν Μίρεν και η πρώην πρόεδρος της Ιρλανδίας Μέρι Ρόμπινσον, μαζί με 20 γνωστούς δημοσιογράφους κάλεσαν τις κυβερνήσεις να συμφωνήσουν σε μια αυστηρή συνθήκη που θα διέπει το εμπόριο όπλων και θα είναι βασισμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα και το ανθρωπιστικό δίκαιο ώστε να σταματήσουν οι μεταφορές όπλων που υποδαυλίζουν τη βία και τις συρράξεις στον κόσμο. Οι κυβερνήσεις τυπικά μπορούν ως το τέλος υψόμετρο, καθώς η στάθμη της θάλασσας θα ανεβαίνει, ενώ ίσως να παρεμποδίσει τη ροή των ποταμών και την άρδευση της καλλιεργήσιμης γης. «Όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να κινούνται τότε ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον», λέει ο Στέινερ «και τελικά που θα καταφύγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» αναφερόμενος στους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Οι παγετώνες των Ιμαλαΐων που τροφοδοτούν ποτάμια στην Ινδία και την Κίνα είναι ανάμεσα σε εκείνους που λιώνουν με τους γρηγορότερους ρυθμούς στον κόσμο. Μπορεί να συρρικνωθούν από 500.000 που είναι σήμερα, σε 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ως το 2030, αν οι θερμοκρασίες συνεχίσουν να ανεβαίνουν με τους τωρινούς ρυθμούς. Άλλωστε και η έκθεση Στερν, πέρυσι, προειδοποιούσε ότι το λιώσιμο των συγκεκριμένων παγετώνων θα προκαλέσει σοβαρές πλημμύρες στο Μπαγκλαντές, οι Έκκληση για αυστηρή συνθήκη ελέγχου των εξοπλισμών του μήνα να υποβάλλουν τα προσχέδια τους για τη συνθήκη στον γγ του ΟΗΕ και αν αυτές οι προτάσεις δεν προβλέπουν καθαρά την απαγόρευση των μεταφορών όπλων σε περιοχές όπου μπορούν να τροφοδοτήσουν τις συγκρούσεις, τη φτώχεια και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε θα υπάρξει σοβαρός κίνδυνος η συνθήκη που θα προκύψει τελικά να μην έχει αποτέλεσμα να σωθούν ζωές. Υπάρχουν φόβοι ότι κυβερνήσεις που είναι αρνητικές στην αυστηροποίηση του πλαισίου που διέπει το εμπόριο όπλων, όπως οι ΗΠΑ, θα προσπαθήσουν να μπλοκάρουν μια συνθήκη που θα είναι τολμηρή στο θέμα. Στις 23 Απριλίου η καμπάνια για τον έλεγχο των όπλων με επικεφαλής τις οργανώσεις Όξφαμ, Διεθνής Αμνηστία και «Διεθνές Δίκτυο Δράσης για τα Μικρά Όπλα», διοργάνωσε παγκόσμια μέρα δράσης, ώστε οι κυβερνήσεις να πιεστούν και να υποστηρίξουν μια σοβαρή και αποτελεσματική συνθήκη. Με την ευκαιρία της ημέρας, 20 επιφανείς, νυν και πρώην δημοσιογράφοι που δούλεψαν και έκαναν ρεπορτάζ σε εμπόλεμες ζώνες, υπογράφουν κοινή ανοιχτή επιστολή προς τις κυβερνήσεις του κόσμου. Οι Christiane Amanpour, Jon Lee Anderson, Martin Bell, Janine Di οποίες με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε μαζική μετανάστευση προς την Ινδία. Σύμφωνα με τον Στέινερ, το καλύτερο παράδειγμα για να κατανοήσουμε τις απειλές στην ειρήνη και την ασφάλεια από τις κλιματικές αλλαγές, είναι η Αφρική. Οι διαμάχες για την καλλιεργήσιμη γη έχουν προκαλέσει μέρος των συγκρούσεων στο Σουδάν και η κλιματική αλλαγή μπορεί να έχει συνέπεια την ακόμη μεγαλύτερη μετανάστευση από την Αφρική προς την Ευρώπη. Η παγκόσμια θέρμανση, για την οποία είναι υπεύθυνες κυρίως οι βιομηχανικές χώρες, πλήττει πιο έντονα τις αναπτυσσόμενες χώρες υποδαυλίζοντας τις εντάσεις ανάμεσα στα φτωχά και τα πλούσια κράτη. Η απάντηση θα πρέπει να είναι η παροχή βοήθειας από τα αναπτυγμένα κράτη προς τις αναπτυσσόμενες χώρες στην Ασία και αλλού, ώστε οι δεύτερες να υιοθετήσουν φιλική στο περιβάλλον τεχνολογία. Επίσης πρέπει να επιδοτήσουν τις επενδύσεις σε ηλιακή και αιολική ενέργεια. Η συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι μια ένδειξη ότι οι κυβερνήσεις δίνουν πια μεγαλύτερη προσοχή στις περιβαλλοντικές ανησυχίες, όμως η υιοθέτηση μιας συμφωνίας για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών εξαρτάται εν μέρει από το αποτέλεσμα των συνομιλιών για το παγκόσμιο εμπόριο επειδή εκεί θα φανεί ποιες παραχωρήσεις είναι οι κυβερνήσεις διατεθειμένες να κάνουν. Giovanni, Sebastian Junger, Don McCullin, Paul Moreira, Sorious Samura και Charles Wheeler είναι μερικοί από τους δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που συνυπέγραψαν την επιστολή η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων : Είναι καιρός όλες οι κυβερνήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τις προσωπικές τραγωδίες οι οποίες προέκυψαν σαν αποτέλεσμα των όπλων που προμήθευσαν. Για την γυναίκα που βιάστηκε υπό την απειλή των όπλων, για τον νέο που έχασε τη ζωή του κάτω από το τανκ, για το παιδί που αναγκάστηκε να γίνει στρατιώτης». Το επόμενο τρίμηνο η καμπάνια για τον έλεγχο των όπλων θα δώσει την ευκαιρία σε κατοίκους 60 χωρών του κόσμου, ανάμεσα τους και σε πολλούς που υφίστανται τις συνέπειες του εμπορίου όπλων, να πάρουν μέρος σε δημόσιες διαβουλεύσεις σχετικά με το τι θα περιλαμβάνει η συνθήκη. Τα αποτελέσματα της διαβούλευσης που θα γίνεται παράλληλα με την επίσημη διαδικασία μεταξύ κυβερνήσεων και ΟΗΕ, θα παρουσιαστούν στα Ηνωμένα Έθνη τον Οκτώβριο. Ο εκπρόσωπος της καμπάνιας Τζόζεφ Ντιούμπ επισημαίνει: «Υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος οι διστακτικές κυβερνήσεις, όπως των ΗΠΑ, να διαμορφώσουν μια αποδυναμωμένη συνθήκη, η οποία δεν θα μπορέσει να σώσει ζωές. Όμως, πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που υποστηρίζουν τη καμπάνια δεν θα επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο».
êüóìïò Φτηνά όπλα και φτηνή ανθρώπινη ζωή «Τα όπλα δεν σκοτώνουν, οι άνθρωποι σκοτώνουν» είναι το επιχείρημα που ακούγεται εδώ και δυο εβδομάδες στις ΗΠΑ, για να αντικρούσουν τις φωνές που υψώνονται ζητώντας επιτέλους αυστηρότερους ελέγχους στις πωλήσεις όπλων. Επιχείρημα γελοίο επειδή ειδικά τα όπλα είναι κατασκευασμένα ακριβώς για να σκοτώσουν και μάλιστα ανθρώπους. 200.000.000 είναι τα όπλα που βρίσκονται στα χέρια πολιτών στις ΗΠΑ, οι οποίες είναι και ο μεγαλύτερος προμηθευτής (πωλητής) όπλων προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Δηλαδή, μια χώρα που εξάγει πόλεμο ενώ ταυτόχρονα τον βιώνει στο εσωτερικό της. Εκτός από λόγους ψυχολογικούς και κοινωνικούς, η ευκολία της απόκτησης και κατοχής όπλου έπαιξε σίγουρα το ρόλο της και στο μακελειό της Βιρτζίνια όπως και σε προηγούμενα επεισόδια Το ποσό των 570 πλήρωσε πριν μερικές εβδομάδες εβδομάδες ο 23χρονος δολοφόνος* και αυτόχειρας στο τοπικό οπλοπωλείο για να αγοράσει, με πιστωτική κάρτα, τα δύο πιστόλια της σφαγής. Σαν να αγόραζε π.χ. βιβλία. Ούτε περιορισμοί, ούτε καθυστερήσεις, αφού στη συγκεκριμένη πολιτεία ο πιο σοβαρός περιορισμός για κάποιον που θέλει να προμηθευτεί νομίμως όπλο (και δεν μιλάμε για κυνηγετικό) είναι πως υπάρχει όριο αγοράς ενός όπλου το μήνα! Ο ιδιοκτήτης του οπλοπωλείου δεν φαίνεται να έχει ενοχές, αφού όπως λέει «απλώς του πούλησα με τις νόμιμες διαδικασίες τα όπλα». Έτσι ούτε το κατάστημα θα κλείσει, ούτε κυρώσεις θα επιβληθούν διότι πάνω από όλα η «ελεύθερη αγορά». Στο ίδιο κατάστημα, που είναι όχι εξαίρεση αλλά τυπικό του είδους του, μπορεί να βρει κανείς πολεμικά όπλα με 2.000 δολάρια το κομμάτι, καλάσνικοφ αλλά και εκρηκτικές σφαίρες προς 15 δολάρια το πακέτο των 45 ενώ συνολικά πουλάει περίπου 2.500 όπλα πάσης φύσεως το χρόνο. Είναι τέτοια η εμμονή με τα όπλα, ώστε ήδη Εκατομμύρια οι εσωτερικά εκτοπισμένοι εξαιτίας των πολέμων ακούγονται φωνές που στα σοβαρά λένε πως αν οι νόμοι ήταν ακόμη πιο χαλαροί το μακελειό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί! Υπάρχει μάλιστα περίπτωση οι πωλήσεις όπλων να αυξηθούν επειδή πολλοί θα τα αγοράσουν «για αυτοάμυνα» Δυστυχώς, όπως φαίνεται, το ζήτημα των όπλων δεν θα απασχολήσει ούτε αυτή τη φορά την πολιτική διαβούλευση ούτε καν την προεκλογική εκστρατεία. Και ο λόγος είναι ένας: πολιτικό κόστος, δηλαδή απώλεια ψήφων από τα λόμπι της οπλοκατοχής. Οι Δημοκρατικοί είναι σιωπηλοί για το θέμα, επειδή στις εκλογές του 2000 η θέση το Αλ Γκορ για καταγραφή και δήλωση όλων των όπλων του κόστισε ίσως και την προεδρία. Όσο για τους Ρεπουμπλικάνους, προσπαθώντας να συσπειρώσουν τους συντηρητικούς της πολιτικής τους βάσης, είναι φυσικό να μην θέλουν να ακούσουν ούτε για την παραμικρή αλλαγή στη σημερινή κατάσταση. * Στις 16 Απριλίου 2007, ο 24χρονος φοιτητής Τσο Σιουνγκ-Χούι σκότωσε 32 συμφοιτητές του και καθηγητές μέσα στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο στη Βιρτζίνια και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. κρίση συνεχίζεται αμείωτη και μάλιστα έχει δραματικά επιδεινωθεί. Και άλλες περιοχές υφίστανται μεγάλης κλίμακας εσωτερικές μετακινήσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το Σουδάν (Νταρφούρ) τη Σρι Λάνκα και την Κολομβία. Η έλλειψη ασφάλειας σε τμήματα του Τσαντ και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, προκάλεσε την εκτόπιση 100.000 και στις δύο χώρες. Με τη δραστηριότητα ένοπλων ομάδων σε πολλές συγκρούσεις, οι εκτοπίσεις αμάχων συχνά δεν είναι απλώς ένα «υποπροϊόν» του πολέμου, αλλά προκαλούνται βάσει στρατηγικής που υιοθετούν είτε οι αντάρτες είτε οι κυβερνήσεις, αδιακρίτως. Διπλασιάστηκε το 2006 ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους λόγω των πολέμων ή των αιματηρών διενέξεων σε όλον τον κόσμο, φτάνοντας τα τέσσερα εκατομμύρια. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, η έκθεση για τους εκτοπισμένους πολίτες εντός της χώρας τους με τίτλο «Internal Displacement: Global Overview of Trends and Developments in 2006», αναφέρει πως το μεγαλύτερο πλήγμα έχει υποστεί η Μέση Ανατολή, ωστόσο πάνω από τρία εκατομμύρια πολίτες επέστρεψαν στα σπίτια τους την περασμένη χρονιά. Συνολικά 25 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί σε όλο τον κόσμο. Οι δύο μεγαλύτερες περιπτώσεις εκτοπισμένων πολιτών μέσα στη χώρα τους την περσινή χρονιά είναι ο δίμηνος πόλεμος του Ισραήλ κατά της λιβανικής οργάνωσης Χεζμπολάχ και η αιματοχυσία στο Ιράκ. Η έκθεση του Συμβουλίου δημοσιοποιήθηκε την παραμονή της έναρξης διήμερης διάσκεψης που πραγματοποιείται στη Γενεύη και οργανώνεται από τον ΟΗΕ με θέμα το πρόβλημα των ιρακινών προσφύγων και εκτοπισμένων. Πάνω από δύο εκατομμύρια Ιρακινοί έχουν εγκαταλείψει το Ιράκ και περίπου ο ίδιος αριθμός πολιτών έχει μετακινηθεί εντός Ιράκ σε άλλες λιγότερο επικίνδυνες περιοχές. Σύμφωνα με την έκθεση, πρώτο στον κατάλογο των εντός της χώρας εκτοπισμένων πολιτών, είναι το Σουδάν με πέντε εκατομμύρια εκτοπισμένους πολίτες και ακολουθεί η Κολομβία με τέσσερα εκατομμύρια, το Ιράκ, η Ουγκάντα και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ καθώς και η βία στο Ιράκ ευθύνονται για περίπου τις μισές νέες εκτοπίσεις. Ενώ όμως οι περισσότεροι λιβανέζοι και Ισραηλινοί μπόρεσαν να επιστρέψουν πολύ σύντομα, μετά την εκεχειρία του περασμένου Αυγούστου, στις εστίες τους, η ιρακινή Στις θετικές εξελίξεις που αναφέρονται στην ίδια έκθεση περιλαμβάνονται οι ειρηνευτικές διαδικασίες στο νότιο Σουδάν, το Νεπάλ και την Ουγκάντα που επέτρεψαν σε μεγάλους αριθμούς εκτοπισμένων να γυρίσουν στις εστίες τους. Το κατά πόσον η επιστροφή είναι βιώσιμη όμως, εξαρτάται από το αν υπάρχει ή όχι προσήλωση στην ειρηνευτική διαδικασία και από την υποστήριξη στη διάρκεια της μετάβασης μιας περιοχής από την σύγκρουση στην ανάπτυξη. Επιπλέον η μεταρρύθμιση του διεθνούς ανθρωπιστικού συστήματος οδήγησε σε βελτιώσεις του μηχανισμού ανταπόκρισης σε κρίσεις. Η βελτίωση της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας σε πληθυσμούς που πλήττονται από συγκρούσεις παραμένει προτεραιότητα, αλλά δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και η ευθύνη του κράτους στην αντιμετώπιση των εσωτερικών εκτοπισμών σε πολιτικό επίπεδο. «Μόνο πολιτικές λύσεις μπορούν να επιλύσουν τα ουσιώδη πολιτικά προβλήματα που βρίσκονται στη καρδιά των περισσότερων συγκρούσεων» επισημαίνεται στην έκθεση. 10
èýìá Διακήρυξη για μια Νέα Κουλτούρα για το Νερό Τον Φεβρουάριο του 2005, συναντήθηκαν στην Μαδρίτη ακαδημαϊκοί, ειδικοί επιστήμονες και εκπρόσωποι οργανώσεων και υπέγραψαν την Ευρωπαϊκή «Διακήρυξη για μια Νέα Κουλτούρα για το Νερό». Το κείμενο που δημοσιεύουμε είναι μία σύνοψη της διακήρυξης... Το γεγονός ότι πάνω από 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν εξασφαλισμένη πρόσβαση σε πόσιμο νερό και πάνω από 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν από την έλλειψη βασικών προϋποθέσεων υγιεινής, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη κατάρρευση της φυσικής κατάστασης των υδάτινων οικοσυστημάτων του πλανήτη, έχουν δημιουργήσει αυξανόμενες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η επίτευξη της αειφορίας, της ισότητας και της δημοκρατικής διακυβέρνησης στη διαχείριση των υδατικών πόρων είναι μια από τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα τον 21ο αιώνα. Πιστεύουμε ότι η επιστημονική κοινότητα πρέπει να συμμετάσχει στην πρόκληση των καιρών με την ανάπτυξη μιας διεπιστημονικής προσπάθειας. Η αποδοχή αυτής της πρόκλησης απαιτεί σημαντικές αλλαγές στην ιεράρχηση των αξιών μας, την αντίληψη που έχουμε για τη φύση, τις αρχές που στηρίζεται η ηθική μας, και τον τρόπο ζωής μας. Με λίγες λέξεις, είναι απαραίτητη μια πολιτισμική αλλαγή, αυτήν που ονομάσαμε «γέννηση μιας Νέας Πολιτισμικής Αντίληψης (κουλτούρας) για το Νερό». Μια νέα πολιτισμική αντίληψη που επιβάλλεται να έχει μια ολιστική προσέγγιση και να αναγνωρίζει τις πολύπλευρες διαστάσεις των ηθικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών και συναισθηματικών αξιών που ενσωματώνονται στα υδάτινα οικοσυστήματα. Στη βάση αυτής της «καθολικής αρχής του σεβασμού στη ζωή», ποτάμια, λίμνες, πηγές, υδροβιότοποι και υπόγειοι υδροφορείς πρέπει να θεωρούνται ως η «Κληρονομιά της Βιόσφαιρας». Η κληρονομιά αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιείται από τις τοπικές κοινωνίες και τις δημόσιες αρχές με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η δημοκρατική και βιώσιμη διαχείρισή της. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση οδήγησε σε διαχειριστικές πρακτικές, που αποκλειστικό στόχο είχαν την παραγωγή νερού. Οι επικρατούσες στρατηγικές ενίσχυσης της προσφοράς, που βασίζονται στην κατασκευή μεγάλων υδραυλικών έργων επιχορηγούμενων από το δημόσιο τομέα, συντέλεσαν στην αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων, ενώ η ατομιστική προσέγγιση της διαχείρισης των υπογείων υδάτων οδήγησε στην έλλειψη μιας συλλογικής ορθολογικής πολιτικής διαχείρισης. Προσεγγίσεις, του τύπου αυτού, έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο εξαιτίας: * Της διατάραξης του κύκλου του νερού και της υποβάθμισης των υδάτινων οικοσυστημάτων ως αποτέλεσμα των μεγάλων υδραυλικών έργων, της ποσοτικής μείωσης και ρύπανσης των υδάτων, καθώς και της αποξήρανσης των υδροβιοτόπων. * Της υπερεκμετάλλευσης και του υποβιβασμού της στάθμης των υπογείων υδροφορέων. * Της υποβάθμισης της ποιότητας των υδάτων (ιδιαίτερα λόγω της διάχυτης ρύπανσης) με δραματικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία σε παγκόσμια κλίμακα, και ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις φτωχότερες κοινωνίες. * Των κοινωνικών συγκρούσεων που πηγάζουν, μεταξύ άλλων, από την έλλειψη σεβασμού προς το δικαίωμα του ανθρώπου στην πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες νερού ή την αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών εξαιτίας των μεγάλων υδραυλικών έργων. * Των προβλημάτων αναποτελεσματικότητας και οικονομικού παραλογισμού ως αποτέλεσμα της υιοθέτησης στρατηγικών ενίσχυσης της προσφοράς νερού. * Της κρίσης διαχείρισης / διοίκησης ως αποτέλεσμα της έλλειψης συναίνεσης ως προς τις αρχές και τις ηθικές αξίες οι οποίες θα πρέπει να διέπουν το σχεδιασμό και την υλοποίηση των πολιτικών διαχείρισης υδατικών πόρων και της ανίσχυρης θέσης των πολιτών σε κοινωνικά συστήματα που αδυνατούν να προωθήσουν την κοινωνική συμμετοχή στο σχεδιασμό, την υλοποίηση και τον έλεγχο αυτών των πολιτικών. Επιπλέον, η κλιματική αλλαγή είναι πιθανό να αυξήσει τους κινδύνους που απειλούν τα υδάτινα οικοσυστήματα, και πρέπει να αντιμετωπιστεί με την εφαρμογή της «Αρχής της Πρόληψης». Ειδικότερα, είναι ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα σε εναλλακτικές στρατηγικές, έναντι αυτών που προωθούν μεγάλες κατασκευαστικές λύσεις, και να αποκατασταθεί η καλή οικολογική κατάσταση των υδάτινων οικοσυστημάτων. 12
èýìá Η Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά και η Νέα Κουλτούρα Νερού Η Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά (2000/60/ΕΚ), ένα από τα πιο εξελιγμένα παραδείγματα περιβαλλοντικής νομοθεσίας σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει ως αντικείμενο την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Πολλοί από τους στόχους της είναι συμβατοί με τις προτάσεις της Νέας Πολιτισμικής Αντίληψης για το Νερό: * Η υιοθέτηση μιας οικοσυστημικής προσέγγισης με βασικούς στόχους την αποκατάσταση της καλής οικολογικής κατάστασης των ποταμών, λιμνών, και υδροβιοτόπων, καθώς και την καλή ποσοτική και ποιοτική κατάσταση των υπόγειων υδροφορέων. Επιπλέον, η Οδηγία Πλαίσιο επαναπροσδιορίζει την έννοια της λεκάνης απορροής, η οποία περιλαμβάνει επίσης τα δέλτα, τις εκβολές ποταμών και τα παράκτια οικοσυστήματα. * Η εισαγωγή νέων κριτηρίων για μια ορθολογική οικονομική διαχείριση των υδατικών πόρων που καθορίζεται από την αρχή της ανάκτησης κόστους το οποίο περιλαμβάνει το περιβαλλοντικό κόστος και την αξία του πόρου σε συνθήκες έλλειψης. * Η δημιουργία ανοιχτών διαδικασιών προληπτικής συμμετοχής των πολιτών στην παρακολούθηση και διαχείριση των υδατικών πόρων. * Η προώθηση της αειφορικής και δίκαιης διαχείρισης των διασυνοριακών λεκανών απορροής ποταμών. Αυτά τα κριτήρια και στόχοι αποτελούν μια στροφή από τις παραδοσιακές στρατηγικές ενίσχυσης της προσφοράς σε στρατηγικές διαχείρισης της ζήτησης, δίνοντας προτεραιότητα στην εξοικονόμηση, τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, και την εισαγωγή νέων τεχνολογιών, καθώς και στις στρατηγικές προστασίας των υπόγειων υδάτων μέσω ολοκληρωμένων και αειφορικών προσεγγίσεων. Στο ίδιο πλαίσιο, η Οδηγία 2000/60 δημιουργεί και εισάγει νέες προσεγγίσεις στη αντιμετώπιση κινδύνων από τις πλημμύρες και την ξηρασία. Η υιοθέτηση των αρχών της Νέας Πολιτισμικής Αντίληψης για το Νερό θα χρειαστεί την ολοκληρωμένη προσέγγιση της διαχείρισης των υδάτων. Αναμφίβολα, η αποκατάσταση των ποταμών, λιμνών, πηγών, υδροβιοτόπων και του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα στη βάση της θεώρησής τους ως κληρονομιά της βιόσφαιρας, και των αξιών της συλλογικότητας, της ποιότητας ζωής και των αισθητικών αξιών, είναι μια σημαντική πρόκληση. Πιστεύουμε ότι αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα η υιοθέτηση μιας νέας ηθικής προσέγγισης που θα βασίζεται στην αναγνώριση των διαφορετικών λειτουργιών και αξιών του νερού, έτσι ώστε να τεθούν οι ακόλουθες προτεραιότητες: * Νερό για τη ζωή. Η βασική λειτουργία και ο ρόλος του νερού στη διασφάλιση της επιβίωσης του ανθρώπου θα πρέπει να αναγνωρισθεί ως η κορυφαία προτεραιότητα, ως ένα καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα. Η αειφορία της βιόσφαιρας και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να διαφυλαχθούν με βάση την αρχή της επάρκειας. * Νερό στην υπηρεσία του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Χρήσεις νερού, που βελτιώνουν τη δημόσια υγεία και ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και ισότητα, είναι συνδεδεμένες με τα δικαιώματα του πολίτη και με το γενικό κοινωνικό συμφέρον. Ως τέτοιες θα πρέπει να υπακούουν στην αρχή της κοινωνικής αποτελεσματικότητας. * Νερό στην υπηρεσία της οικονομικής ανάπτυξης. Η λειτουργία νόμιμων οικονομικών δραστηριοτήτων που αφορούν ιδιωτικά συμφέροντα, θα πρέπει να ανήκουν στο τρίτο επίπεδο των προτεραιοτήτων μας. Οι λειτουργίες αυτές συνδέονται με το δικαίωμα του ατόμου να επιδιώκει τη βελτίωση του επιπέδου της ζωής του. Η διαχείριση των υδατικών πόρων, στην περίπτωση αυτή, πρέπει να βασίζεται σε οικονομικά ορθολογικές αρχές, έτσι ώστε να μεγιστοποιείται η οικονομική αποδοτικότητα. Προκλήσεις και προτάσεις Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης η διασφάλιση της σωστής υλοποίησης της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά απαιτεί: * Την προάσπιση της «αρχής της μηεπιδείνωσης» των υδάτινων οικοσυστημάτων ακόμα και όταν η εθνική πολιτική τα αντιμετωπίζει με την πρακτική «του τετελεσμένου γεγονότος». * Την παρεμπόδιση της κατάχρησης του χαρακτηρισμού των υδάτινων σωμάτων ως «ιδιαίτερα τροποποιημένων». * Την υιοθέτηση αυστηρών κριτηρίων για τον προσδιορισμό και τον έλεγχο της καλής οικολογικής κατάστασης των υδατικών οικοσυστημάτων στην Ευρώπη * Τη διασφάλιση πραγματικής και προοδευτικής υλοποίησης της αρχής της ανάκτησης κόστους. * Την εγγύηση ότι οι θεσμικές αλλαγές στον τομέα του νερού θα προωθούν τη διαρκή συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων και στον έλεγχο των διαδικασιών. Σε ένα ευρύτερο διεθνές επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλεται να δεχθεί την ευθύνη μιας ουσιαστικής συνεισφοράς στην ανάπτυξη των αρχών της αειφορίας και της συμμετοχικής διαχείρισης του νερού σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή η ενέργεια θα πρέπει να είναι μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας για την επίτευξη μιας πολύπλευρης και δημοκρατικής τάξης πραγμάτων, και θα απαιτήσει την υιοθέτηση σειράς δεσμεύσεων στη μάχη ενάντια στη φτώχεια και την ανισότητα. Η επίτευξή της θα απαιτήσει: * Την προσαρμογή των απαραίτητων δράσεων στις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε περιοχής, με την ενθάρρυνση μίας τοπικής και περιφερειακής διοίκησης που θα στηρίζεται στην ενεργό συμμετοχή των πολιτών. * Την παροχή οικονομικής υποστήριξης για την κατασκευή μεγάλων φραγμάτων στη βάση της αυστηρής ικανοποίησης των συστάσεων της Διεθνούς Επιτροπής για τα Φράγματα. * Την προώθηση ενός Διεθνή Κώδικα Δημόσιων Υπηρεσιών που θα εγγυάται ότι τα δικαιώματα των πολιτών σε σχέση με το νερό είναι αντίστοιχα με αυτά που προασπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. * Την αποτελεσματική προώθηση της εκπαίδευσης σε σχέση με το νερό, ως μια βασική κινητήρια δύναμη που θα προωθήσει την Νέα Πολιτισμική Αντίληψη για το Νερό. Τέλος, αναγνωρίζουμε την ύπαρξη πολλών, διαφορετικών προσεγγίσεων στην επιστημονική και τεχνολογική κοινότητα, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Κοινωνία, σε ό,τι αφορά τη διαμάχη για την απελευθέρωση των υπηρεσιών παροχής υδάτων. Πιστεύουμε ότι ανεξάρτητα από το μοντέλο διαχείρισης που θα υιοθετηθεί είναι απαραίτητο: * Οι βασικές υπηρεσίες ύδατος να θεωρούνται ότι εξυπηρετούν το γενικό κοινωνικό συμφέρον για να διασφαλιστεί η προτεραιότητα των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων (των πολιτών) έναντι των οικονομικών συμφερόντων της αγοράς. * Οι τρέχουσες διαβουλεύσεις για την απελευθέρωση των υπηρεσιών να υπόκεινται σε εκτενή δημόσιο διάλογο, με ουσιαστική συμμετοχή πολιτών, μη κυβερνητικών οργανώσεων, συνδικάτων εργαζομένων, λοιπών ομάδων χρηστών και άλλων εμπλεκόμενων φορέων, στη λήψη σχετικών αποφάσεων και έλεγχο των διαδικασιών. * Για την επίτευξη των «Αναπτυξιακών Στόχων για την Χιλιετηρίδα» είναι κοινωνικό καθήκον, να ληφθεί άμεση και αποφασιστική δράση από κυβερνητικούς και διεθνείς οργανισμούς κάλυψης του οικονομικού κόστους * Τόσο οι δημόσιοι όσο και οι ιδιωτικοί παροχείς υπηρεσιών και λειτουργοί να υπόκεινται σε αυστηρό έλεγχο από εκπροσώπους δημόσιων φορέων για να διασφαλιστεί η διαφάνεια και η κοινωνική συμμετοχή. * Οι διεθνής οικονομικοί και οι αναπτυξιακοί οργανισμοί δεν θα πρέπει να θέτουν ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση επενδύσεων την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση. Οι προσπάθειες τους πρέπει να επικεντρωθούν στην υποστήριξη των δημόσιων αρχών για την επίτευξη των «Αναπτυξιακών Στόχων για την Χιλιετηρίδα», απαιτώντας τη δημοκρατικοποίηση, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη διαφάνεια, και την πάταξη της διαφθοράς. 13