ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΣ ΜΕΤΑ Ι ΟΜΕΝΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ Αφροδίτη, τη θεά του Έρωτα. η μετάδοση γίνεται συχνότερα ή/και αποτελεσματικότερα μέσω της επαφής. Η πλειονότητα των παραγόντων αδρανοποιείται γρήγορα σε αντίξοο περιβάλλον, που συνεπάγεται την προσαρμογή τους προκειμένου να μεταδίδονται από τους βλεννογόνους. Στις περισσότερες από τις λοιμώξεις αυτές παρουσιάζονται πρώιμες βλάβες στα γεννητικά όργανα.
Συχνότερα σε εφήβους (16-24 ετών) 2/3 των ΣΜΝ Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα προσβολής: υψηλή σεξουαλική δραστηριότητα ανεπαρκής πληροφόρηση. ανεπαρκής ανατομική ωρίμανση γεννητικών οργάνων Όλα τα ΣΜΝ έχουν υποκλινικά ή λανθάνοντα στάδια => μακροχρόνια νόσηση και μετάδοση
Πίνακας: Συχνότερα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα Αίτιο Ιοί Ιός Απλού Έρπητα Ιοί Ανθρωπίνων Κονδυλωμάτων (HPV) Ιός Ηπατίτιδας Β (ή/και C) Κυτταρομεγαλοϊός (CMV) Νόσημα Έρπης Γεννητικών Οργάνων, Πρωκτίτιδα, Μηνιγγίτιδα, Γενικευμένη νεογνική λοίμωξη Οξυτενή-Επίπεδα Κονδυλώματα, Καρκίνος Τραχήλου της Μήτρας ήρς Ηπατίτιδα, Ηπάτωμα Συγγενής λοίμωξη Ιός μολυσματικής τερμίνθου ίθ Μολυσματική τέρμινθος Ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) Χλαμύδια Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας Chlamydia trachomatis Μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα, Επιδιδυμίτιδα, Πυώδης υπερτροφική ρρφ τραχηλίτιδα,, Σαλπιγγίτιδα,, Επιπεφυκίτιδα, Τράχωμα, Πνευμονία, Περηπατίτιδα, Αφροδίσιο λεμφοκοκκίωμα, Σύνδρομο Reiter
Μυκοπλάσματα Ureoplasma ureoliticum Μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα Mycoplasma hominis Πυρετός ςμ μετά τον τοκετό,φλεγμονώδης, νόσος πυέλου Βακτήρια Neisseria gonorrhoeae Gardnerella vaginalis (και είδη Mobiluncus) Treponema pallidum Haemophilus ducreyi Callymmatobacterium granulomatis Μύκητες Candida albicans Ουρηθρίτιδα, Επιδιδυμίτιδα, Τραχηλίτιδα, Βαρθολινίτιδα, Σαλπιγγίτιδα, Πρωκτίτιδα, Φαρυγγίτιδα, Επιπεφυκίτιδα, Αρθρίτιδα, Δερματίτιδα, Ενδοκαρδίτιδα, Μηνιγγίτιδα, Σύνδρομο αμνιακής λοίμωξης Κολπίτιδα Σύφιλη Μαλακό έλκος Βουβωνικό κοκκίωμα Κολπίτιδα,, Βαλανίτιδα Πρωτόζωα Trichomonas vaginalis Μετάζωα Phthirus pubis Sarcoptes scabiei Κολπίτιδα, Τραχηλίτιδα Φθειρίαση εφηβαίου Ψώρα
Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα Οι έφηβοι και οι νέοι ηλικίας 15-24 ετών αποτελούν περίπου το 25% του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού. Σε αυτούς παρατηρούνται έως και το 50% των περιπτώσεων των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων δδό νοσημάτων.
ΣΜΝ 25% εφήβων αναπτύσσουν ΣΜΝ στο Λύκειο 5-10% σεξουαλικώς δραστήριων εφήβων αναπτύσσουν χλαμυδιακή λοίμωξη 20% γυναικών με PID αφορά έφηβες Οι συχνότερα Σ.Μ.Ν ασθένειες τριχομονάδες, χ χλαμύδια ΗPV γονόρροια, σύφιλη, έρπης γεννητικών οργάνων, ηπατίτιδα Β AIDS
Εντόπιση Οι φλεγμονές του γεννητικού συστήματος μελετώνται με τον όρο αιδοιοκολπίτιδες και χαρακτηρίζονται ηρζ από την παρουσία λευκοκυττάρων στο κολπικό έκκριμα. Εντοπίζονται κυρίως σε αιδοίο και κόλπο. Σπανιότερα στις σάλπιγγες. Η λοίμωξη συνήθως είναι πρωτοπαθής στον κόλπο με δευτεροπαθή εντόπιση στο αιδοίο, μετά την έναρξη των σεξουαλικών επαφών
Καλλιέργειες του κολπικού υγρού στο νεογνό έδειξαν, ότι Πρώτο 12ωρο είναι στείρο μικροβίων. Πρώτο 24ωρο, παρουσία μικροβίων. Πρώτο 48ωρο παρουσία βακίλων Doderlein Οι γαλακτοβάκιλλοι Doderlein προκαλούν οξύτητα στον κόλπο. Στις πρώτες 48 ώρες η οξύτητα του ph τουκόλπουοφείλεταικαι στο ένζυμο γλυκογενάση. Παρουσία λευκοκυττάρων διαπιστώθηκε στο κολπικό υγρό λίγες ημέρες μετά τον τοκετό σε διάφορη πυκνότητα και αριθμό.
Το γλυκογόνο γ Η παρουσία του γλυκογόνου στον κόλπο διαφέρει στη νεογνική, προεφηβική και εφηβική ηλικία. Έχει άμεση σχέση με τις αλλαγές του κολπικού ph. Απελευθερώνεται κατά την απόπτωση κολπικών κυττάρων. έκκριση οιστρογόνων => απόπτωση κολπικών κυττάρων => πυκνότητα κολπικού γλυκογόνου. γέννηση, ωοθυλακιορρηξία παιδική ηλικία και εμμηνόπαυση.
Φυσιολογική χλωρίδα κόλπου Staphylococcus epidermidis, Diphtheroides, Γαλακτοβάκιλλοι Αναερόβια (π.χ. Bacteroides)
Στον κόλπο υπάρχει μια λεπτή ισορροπία, η οποία μπορεί να διαταραχθεί εύκολα από μια ποικιλία παραγόντων και έτσι να δοθεί η δυνατότητα να αναπτυχθούν παθογόνοι μικροοργανισμοί.
Συχνό Ιός Απλού Έρπητα Οφείλεται συχνότερα στον ιό του απλού έρπητα τύπου 2 (HSV-2) και σπανιότερα στον τύπο 1 (HSV-1). Η πρωτολοίμωξη εμφανίζει έντονη κλινική εικόνα. Αριθμόs και βαρύτητα υποτροπών/έτοs εξαρτώνται από τύπο του ιού και ψυχοσύνθεση του ασθενούs. Ανεξάρτητα των υποτροπών, συνεχής ασυμπτωματική αποβολή του ιού από τον φορέα. Επιδημιολογία της ερπητικής λοίμωξης Αναπτυσσόμενες χώρες 60-90% οροθετικοί HSV-2 Αναπτυγμένες χώρες 20% οροθετικοί HSV-2 Ασυμπτωματικοί HSV-2 (Μεταδίδοντες) 80% των οροθετικών
Τα υψηλότερα επίπεδα ιικής διασποράς εμφανίζονται στην πρωτολοίμωξη (πρώτοι μήνες) Η υποκλινική νόσος ευθύνεται για τα μεγαλύτερα ποσοστά μετάδοσης του ιού. Αύξηση της συχνότητας Συχνές υποτροπές Σοβαρές επιπλοκές νεογνική ερπητική λοίμωξη πιθανή σχέση με Ca τραχήλου μήτρας ψυχολογική επίδραση σε σεξουαλική συμπεριφορά νέων Έλλειψη αποτελεσματικού φαρμάκου
Κλινικές εκδηλώσεις έρπητα γεννητικών οργάνων Πρωτολοίμωξη Υποτροπή Διάρκεια Συμπτωμάτων 12-21 ημέρες 5-10 ημέρες Εντοπισμένα συμπτώματα Πόνος, βλάβες σε Δέρμα Έντονα Ήπια-Μέτρια Συστηματικές εκδηλώσεις (Πυρετός, Κακουχία) Συνήθη Ασυνήθη Δερματικές Εκδηλώσεις (Φυσαλλίδες) Λεμφαδενίτις Πολλές- Αμφοτερόπλευρες 90% Αμφοτερόπλευρη Λίγες-Περιορισμένες 25% Ετερόπλευρη
Άτυπες μορφές Μικρές διαβρώσεις στα γεννητικά όργανα Περιοχές ελαφρού ερυθήματος στον πρωκτό Υποτροπιάζουσες βλάβες με μορφή θαλακτίτιδας Συχνά επεισόδια κνησμού ή ερυθήματος ή πόνου.
Ιοί ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) Χρόνος επώασης = 1-8 μήνες (2,5-3 μήνες) Το κλινικό φάσμα περιλαμβάνει: οξυτενή κονδυλώματα (concylomata acuminata) επίπεδα κονδυλώματα (sessile warts) υποκλινικές μορφές (ορατές με χρήση διαλύματος 5% οξικού οξέος). Το είδος της αλλοίωσης εξαρτάται από: τον τύπο του ιού τη θέση στην οποία ενοφθαλμίζεται ο ιός (δέρμα ή βλεννογόνος) Ανοσοαπάντηση του ξενιστή
>200 γονότυποι HPV. διπλή έλικα DNA, 8.000 νουκλεοτιδίων πλήθος αλλοιώσεων (καλοήθων-κακοήθων), σε δέρμα/ βλεννογόνους Οι τύποι 6,11,41,42,43 και 45 έχουν απομονωθεί σε καλοήθεις δυσπλασίες (κλινικές, λ έ υποκλινικές αλλοιώσεις). ) Οι περισσότερες μολύνσεις είναι υποκλινικές. Τα οξυτενή κονδυλώματα προκαλούνται συνήθως από τους HPV 6 και 11. Οι συνηθέστεροι ογκογόνοι τύποι HPV είναι οι 16 και 18.
Τα οξυτενή κονδυλώματα: Μία ή πολλές εξωφυτικές ανθοκραμβοειδείς εκβλαστήσεις (ερυθρορόδινες σε βλεννογόνους, φαιογκρίζες σε δέρμα) Ανώδυνα σύστασή μαλακή βάση μισχωτή ή πεπλατυσμένη έντονος κνησμός
Προληπτικά εμβόλια Ιδανική ηλικία εμβολιασμού: 9 με 13 ετών με σκοπό την ανάπτυξη ανοσίας πριν την έναρξη σεξουαλικών επαφών. Τα προγράμματα εμβολιασμού πρέπει να περιλαμβάνουν και τα αγόρια
Ιός Ηπατίτιδας Β Πρόκειται για DNA ιό Η μετάδοση γίνεται διαδερμικά, με σεξουαλική επαφή και περιγεννητικά [κάθετη μετάδοση (διαπλακουντιακά), πιο συχνή = κατά τον τοκετό]. Χρόνος επώασης είναι 4 εβδομάδων -6 μήνες Η μετάπτωση σε χρονιότητα ποικίλλει ανάλογα με ηλικία: νεογνά 95%, παιδιά 60%, ενήλικες 3-5% Κλινική εικόνα είναι οξείας ιογενούς ηπατίτιδας Δείκτες Δί Ηπατίτιδας Β και συνοπτική εξήγηση HBsAg HBeAg Anti-HBs IgM Anti-HBc HBV-DNA οξεία ή χρόνια νόσος μεταδοτικότητα, πολ/σμός ιού ανάρρωση, κλινική ίαση + ανοσία οξεία νόσος ή χρόνια νόσος οξεία ή χρόνια νόσος (η πλέον ευαίσθητη) ηη) SGOT, SGPT Δείκτες Ηπατοκυτταρικής καταστροφής
Θεραπεία ηπατίτιδας Β: IFN-α (ανεπ. ενέργειες: γριππώδης συνδρομή, καταστολή μυελού, κινδύνου αυτοάνοσων νοσημάτων, ανορεξία, διαταραχές ύπνου) Πρεδνιζόνη (σε συνδυασμό με IFN-α, αν οι τρανσαμινάσες είναι σε χαμηλά επίπεδα) Λαμιβουδίνη. Αποφυγή περιγεννητικής λοίμωξης: υπεράνοσος γ-σφαιρίνη (HBIG), 0,5 ml γέννηση και εμβολιασμός (1 εβδομάδα, 1μήνας, 6μήνες) Σε περίπτωση έκθεσης στην ηπατίτιδα Β συνίσταται: χορήγηση HBIG 0 06 ml/kgr σε 14 μέρες (μετά σεξουαλική χορήγηση HBIG 0,06 ml/kgr σε 14 μέρες (μετά σεξουαλική έκθεση) ή 0,06 ml/kgr σε 7 μέρες (μετά διαδερμική έκθεση).
Ιός Συνδρόμου Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (HIV) 4η αιτία θανάτου παγκοσμίως, Φορείς υπ-/αναπτυσσομένων χωρών = 30% πληθυσμού Μετάδοση με: σεξουαλική επαφή (ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι) παρεντερικά (μολυσμένες βελόνες) μέσω μετάγγισης μολυσμένου αίματος. κάθετη μετάδοση (ιϊκό φορτίο, προχωρημένη νόσος, ρήξη μεμβρανών, μμβρ, θηλασμός 1/3 κάθετης μετάδοσης) Ο ιός προσβάλλει τα Τ-βοηθητικά λεμφοκύτταρα και άλλα μακροφάγα-μονοκύτταρα μέσω του CD4 υποδοχέα
Μεγαλοκυτταροϊός (CMV) Μεταδίδεται συγγενώς λόγω πρωτολοίμωξης, αναζωπύρωσης προϋπάρχουσας νόσου, περιγεννητικά, ή μέσω θηλασμού. Η απλή μετάδοση γίνεται με: Σταγονίδια σεξουαλική επαφή μεταγγιζόμενο αίμα μεταμοσχευθέν όργανο Η κλινική εικόνα μοιάζει με αυτή λοιμώδους μονοπυρήνωσης. Η συγγενής λοίμωξη είναι ιδιαιτέρως βαριά και περιλαμβάνει: μικροκεφαλία, άπνοια, παρεγκεφαλιδική υποπλασία, εγκεφαλίτιδα, εστιακά νευρολογικά σημεία, σπασμούς και κώφωση, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη ( ΕΠ), ηπατίτιδα, πνευμονίτιδα και μυοκαρδίτιδα Το έμβρυο εμφανίζει καθυστέρηση της ενδομητρίου ανάπτυξης (IUGR), ηπατοσπληνομεγαλία και ανοφθαλμία
Μύκητες Οι του γένους Candida είναι το συχνότερο αίτιο λοίμωξης του γεννητικού συστήματος Οι μύκητες Candida albicans είναι ο συχνότερος από όλα τα είδη μυκήτων, που συμβιώνει με τον άνθρωπο, συχνά μάλιστα απομονώνεται από το στόμα και το παχύ έντερο υγιών ατόμων.
Candida albicans Προσβάλλει δέρμα, νύχια, στόμα, γαστρεντερικό, αιδοίο και κόλπο Η αιδοιοκολπίτιδα είναι συχνή πριν την έμμηνο ρύση. Χαρακτηρίζεται από: κνησμό, Ευαισθησία Πόνο κόλπου/αιδοίου Λευκό παχύρευστο έκκριμα υσπαρεύνια Η διάγνωση γίνεται κυρίως με το ιστορικό, την κλινική εξέταση και ΚΚΥ Η θεραπεία των γεννητικών οργάνων: κρέμα ενδοκολπικά κολπικό υπόθετο από του στόματος
Gardnerella vaginalis Ενδημεί συνήθως στον κόλπο και προκαλεί αιδοιοκολπίτιδα σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας Συνήθως μεταδίδεται μέσω σεξουαλικής δραστηριότητας Ιδιαίτερα συχνή είναι η συλλοίμωξη με άλλα αναερόβια κυρίως Mobiluncus. Φαίνεται ότι είναι δυνητικά παθογόνο, γιατίέχειβρεθείκαιστααιδοιοκολπικά επιχρίσματα υγιών παιδιών, 2μηνών - 15χρονών, χωρίς συμπτώματα
Gardnerella vaginalis Η κλινική εικόνα: ερεθισμό του κόλπου ερυθρότητα εκκρίματα ρμ γκρί-κίτρινο γρ ρ χρώμα οσμή ψαριού ph <5 ιάγνωση με ανεύρεση κυττάρων κλειδιών (clue cells) σε επιμολυσμένα επιθήλια
Τριχομοναδική αιδοιοκολπίτιδα Αυξάνεται παράλληλα λ με την αύξηση έκκρισης οιστρογόνων. Συνήθως μεταδίδεται με την σεξουαλική επαφή αλλά και σπάνια με έμμεση επαφή (πισίνες, κ.λπ.). Ο χρόνος επωάσεως είναι 4-30 ημέρες. Η trichomonas vaginalis ενδημεί συχνά στον κόλπο ενώ η trichomonas hominis στο έντερο.
Σύφιλη Αίτιο το τρεπόνημα το ωχρόν (Treponema Pallidum) Χρόνος επώασης 10-90 ημέρες, μ.ο. 21 ημέρες ορολογική αντίδραση θετικοποιείται 3-6 εβδ μετά ενοφθαλμισμό Η μετάδοση γίνεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή, Συγγενής κάθετη μετάδοση δια του πλακούντα, >9η εβδομάδα, αλλά κυρίως >16η εβδομάδα, στον τοκετό και το θηλασμό, εφόσον υπάρχουν βλάβες Η μετάδοση αγγίζει το 100%, σε 2 ο γόνο σύφιλη, 40%στην πρώιμη λανθάνουσα, 10% στην όψιμη λανθάνουσα σύφιλη
Τα συφιλιδικά στίγματα χαρακτηρίζουν συφιλιδική λοίμωξη Συχνή είναι η τριάδα του Hutchinson (παθογνωμικό): οδόντες του Hutchinson, διάμεσο κερατίτιδα κώφωση (προσβολή VIII εγκεφαλικής συζυγίας) Ακόμα παρατηρούνται: γραμμοειδείς ουλές ακτινοειδώς γύρω απόμάτια,, μύτη, στόμα,, πηγούνι, πρωκτό και αποτελούν κατάληξη ραγάδων Η πενικιλλίνη αποτελεί λίτη θεραπεία εκλογής. Σε περίπτωση αλλεργίας: Ερυθρομυκίνη Τετρακυκλίνες Κεφαλοσπορίνες
Βλενόρροια Αίτιο της γονοκοκκικής λοίμωξης η Νeisseria gonorrhoeae Επίπτωση/ετησίως: 70-200 εκατομμύρια κρούσματα 65% στις υπ-/αναπτυσσόμενες / χώρες Η επίπτωση = μεγαλύτερη σε ηλικίες 15-30 ετών, αιχμή 20-24 Η μετάδοση με τη σεξουαλική επαφή. Η πιθανότητα μόλυνσης με μια επαφή: 35-50%. Η κάθετη μετάδοση κατά την κύηση είτε κατά τον τοκετό.
Η οξεία ουριθρίτις (ανδρών) χαρακτηρίζεται από: ορχεοεπιδιδυμίτιδα δδ δ (στείρωση ί αν αμφοτερόπλευρη) ) προστατίτιδα, σπερματοδοχοκυστίτιδα, δ φλεγμονή παραουρηθρικών αδένων στενώματα ουρήθρας αποστήματα αδένων του Couper Η οξεία γονοκοκκική λοίμωξη (γυναίκα) χαρακτηρίζεται από: Σαλπιγγίτιδα (στείρωση αν αμφοτερόπλευρη), φλεγμονή παραουρηθρικών αδένων (Skeine), Κολπίτιδα Βαρθολινίτιδα Περιτονίτιδα Φλεγμονώδη νόσο της πυέλου
Κοινές επιπλοκές Ενδοκαρδίτιδα Περικαρδίτιδα Τενοντοθηκίτιδα Σύνδρομο Reiter Οξεία μονοαρθρίτιδα Ηπατίτιδα Σύνδρομο Fitz-Hugh-Curtis (περιηπατίτιδα) Οι εξωγεννητικές εντοπίσεις περιλαμβάνουν την έντονη επιπεφυκίτιδα με πυώδη έκκριση / οφθαλμία νεογνών Η διάγνωση Άμεση μικροσκόπηση 90-95% Καλλιέργεια 94-98%(δοκιμασία98%(δοκιμασία αναφοράς) Αναζήτηση DNA (PCR, LCR, TMA) Αναζήτηση αντιγόνων επιφανείας 70-80%
Βουβωνικό κοκκίωμα Σπάνια στη χώρα μας. Ενδημεί στις τροπικές περιοχές Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στη..με άλλα ΣΜΝ και με νεοπλασματικές νόσους του τραχήλου ιαγνωστικά τα σωμάτια Donovan Θεραπεία με κο-τριμοξαζόλη
Chamydia trachomatis Ο συχνότερος παράγοντας σαλπιγγικής υπογονιμότητας. Σε γυναίκες: 70 % ασυμπτωματικές Οι γυναίκες μολύνονται συνήθως από σταθερούς σεξουαλικούς συντρόφους ενώ οι άνδρες ρςαπό περιστασιακές συντρόφους. Τα νεογνά μολύνονται από τις μητέρες τους κατά την δά διάρκεια κολπικού τοκετού. Σημαντική η όσο το δυνατό πλέον έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.
Παράγοντες κινδύνου χλαμυδιακής λοίμωξης: νεαρή ηλικία (<20 έτη), συχνή εναλλαγή εα αγήσυντρόφων (>3 το τελευταίο εευαοέος) έτος) ύπαρξη νέου ερωτικού συντρόφου τους τελευταίους 2 μήνες επαφή με συντρόφους χωρίς προφυλάξεις (>1) μεμονωμένη χρήση αντισυλληπτικού δισκίου (μη ταυτόχρονη χρήση μεθόδου φραγμού) ταυτόχρονη λοίμωξη από άλλο ΣΜΝ (βλεννόρροια, HIV κ.ά) επικίνδυνες συμπεριφορές (IV χρήση ναρκωτικών, πορνεία) χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο σεξουαλική επαφή σε περιοχές που ενδημούν τα χλαμύδια
Η κλινική εικόνα της χλαμυδιακής λοίμωξης περιλαμβάνει: Βλεννοπυώδη κολπική έκκριση υσουρία/συχνοουρία Μετασυνουσιακή ή ανώμαλη αιμορραγία Κατώτερο κοιλιακό άλγος Τοπική ερυθρότητα Κνησμός Οίδημα κόλπου υσπαρεύνια
Κλινικές οντότητες χλαμυδιακής λοίμωξης Οξεία βαρθολινίτιδα, Οξεία ενδομητρίτιδα Σαλπιγγίτιδα Πρωκτίτιδα Φαρυγγίτιδα Επιπεφυκίτιδα από έγκλειστα των ενηλίκων (χαρακτηριστική) Σημαντικότερη επιπλοκή θεωρείται η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου Κατάλληλα υλικά για εργαστηριακή διάγνωση: α) ουρηθρικά και τραχηλικά δείγματα και β) τα ούρα Θεραπεία: οξυκυκλίνη, Αζιθρομυκίνη, Ερυθρομυκίνη Οφλοξασίνη
Μυκοπλάσματα α Μεταδίδεται τόσο μέσω άμεσης επαφής όσο και έμμεσης, με κοινή χρήση αντικειμένων. Κάθετη μετάδοση από μητέρα στο παιδί. Ορισμένοι δε το συνδυάζουν με την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών.
Ureaplasma urealyticum Ενοχοποιείται ως: αίτιο πυελικής φλεγμονής πιθανό αίτιο υπογονιμότητας Imudia A, Detti L, Puscheck E, Yelian F, Diamond M. Τhe prevalence of ureaplasma urealyticum, mycoplasma hominis, chlamydia trachomatis and Neisseria gonorrhoeae infections of patients undergoing infertility evaluation. J Assist Reprod Genet (2008) 25:43-46 46 Rodriguez et al: το ureaplasma urealyticum ευθύνεται για υπογονιμοτητα όσο και τα chlamydia trachomatis. Rodriguez A, Hernandez R, Fuster F, Torres A, Prieto P, Alberto J. Genital infection and infertility. Enferm Infec Microbiol Clin 2001;19:261-6
Haemophilus influenzae Οι φλεγμονές του κόλπου από haemophilus influenzae είναι συνήθεις. Συνήθως εμφανίζονται όταν συνυπάρχουν λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και μεταφέρονται στο γεννητικό σύστημα μέσω των χεριών, προκαλώντας κολπίτιδα. O'Brien TJ. Australas. Paediatric vulvovaginitis. J Dermatol. 1995 Nov;36(4):216-8.
Άλλες λοιμώξεις Επίσης αντιμετωπίζονται με κατάλληλο, βάσει της ευαισθησίας, αντιβιοτικό,, συνυπάρχουσες: Ωτίτιδες Βρογχίτιδες Πνευμονίες Ουρολοιμώξεις Παράσιτα κοπράνων
ιαγνωστική προσέγγιση λήψη ιστορικού, φυσική εξέταση, εργαστηριακός έλεγχος, παρθενοσκόπηση, απεικονιστικές διαγνωστικές μέθοδοι.
Εργαστηριακός έλεγχος Λήψη υλικού, για καλλιέργεια αεροβίων και αναεροβίων παθογόνων μικροβίων, ανίχνευση μυκοπλασμάτων μ & χλαμυδίων και σε έλεγχο αμέσου παρασκευάσματος για τριχομονάδωση. Γενική ούρων, καλλιέργεια ούρων, Λήψη υλικού για καλλιέργεια (οπίσθιος κολπικός θόλος): ) εισαγωγή αποστειρωμένου βαμβακοφόρου στυλεού
Απώτερες επιπλοκές Αιδοιοκολπίτιδες αποτελούν βασικό παράγοντα υπογονιμότητας κατά την αναπαραγωγική ηλικία, στην περίπτωση που αυτές μένουν υποκλινικές, αδιάγνωστες ή αθεράπευτες. Οι υπεύθυνοι λοιμογόνοι παράγοντες πιθανά εγκαθίστανται μέσω ανιούσας λοίμωξης στις σάλπιγγες προκαλώντας συνήθως την απόφραξη τους και κατά συνεπεία υπογονιμότητα.