Θεωρία Ειδική Φυτοπαθολογία Οπωροκηπευτικών και Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας Pythium - Phytophthora 1 Οι Ωομύκητες έχουν κοινοκύτταρο μυκήλιο με πλούσια διακλάδωση 2 Οι Ωομύκητες έχουν κυτταρίνη αντί για χιτίνη στα κυτταρικά τους τοιχώματα 3 Η αγενής αναπαραγωγή των Ωομυκήτων γίνεται κυρίως με ζωοσπόρια 4 Η εγγενής αναπαραγωγή των Ωομυκήτων γίνεται με ωοσπόρια 5 Τα ζωοσπόρια έχουν δύο μαστίγια, ένα απλό και ένα βλεφαριδωτό 6 Τα ωοσπόρια προκύπτουν από τη σύζευξη ωογονίου και ανθηριδίου 7 Η οικογένεια Pythiaceae περιλαμβάνει μύκητες εδάφους 8 Τα είδη της οικογένειας Pythiaceae προσβάλλουν τις ρίζες και την περιοχή του λαιμού 9 Οι «τήξεις σπορείων και φυταρίων» οφείλονται κυρίως σε είδη του γένους Pythium 10 11 Το Pythium spp. προκαλεί μάρανση των φύλλων και υδατώδη κηλίδα στην περιοχή του λαιμού των φυτών Το Pythium spp. στο τελικό στάδιο προσβολής προκαλεί λιώσιμο (τήξη) των φυταρίων και κατάρρευσή τους στο έδαφος 12 Η ασθένεια «τήξεις σπορείων και φυταρίων» ευνοείται από υψηλή εδαφική υγρασία 13 14 15 Η ασθένεια «τήξεις σπορείων και φυταρίων» ευνοείται από σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες Η ασθένεια «τήξεις σπορείων και φυταρίων» ευνοείται όταν επικρατούν συνθήκες δυσμενείς για την ανάπτυξη των φυτών Το Pythium spp. προκαλεί αποδιοργάνωση των φυτικών ιστών με την έκκριση πηκτινολυτικών ενζύμων 16 Το Pythium spp. σχηματίζει λευκό, κοινοκύτταρο μυκήλιο 17 Το Pythium spp. σχηματίζει σποριάγγεια σφαιρικά, νηματοειδή ή ακανόνιστα 18 Το Pythium spp. διαχειμάζει σαπροφυτικά στα υπολείμματα της καλλιέργειας ή με τη μορφή ωοσπορίων 19 Τα χαλκούχα είναι κατάλληλα σκευάσματα για την αντιμετώπιση της ασθένειας «τήξεις σπορείων και φυταρίων» 20 Ο Phytophthora spp. προσβάλλει την περιοχή του λαιμού των φυτών 21 Ο Phytophthora spp. προκαλεί υδατώδη κηλίδα στην περιοχή του λαιμού 22 23 Ο Phytophthora spp.προσβάλει και τους καρπούς αφήνοντας όμως άθικτη την επιδερμίδα Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, ο Phytophthora spp. σχηματίζει λευκό βαμβακώδες μυκήλιο 24 Ο Phytophthora spp. ανήκει στους Ωομύκητες 25 Ο Phytophthora spp. σχηματίζει σποριάγγεια λεμονοειδή με θηλή 26 Ο Phytophthora spp. ευνοείται από υψηλή εδαφική υγρασία 27 Ο Phytophthora spp. ευνοείται από σχετικά χαμηλή θερμοκρασία 28 Ο Phytophthora spp. σχηματίζει ζωοσπόρια που διασπείρονται με το νερό της άρδευσης 29 Ο Phytophthora spp. αντιμετωπίζεται με τη χρήση χαλκούχων μυκητοκτόνων 30 Τα ωοσπόρια είναι υπνοσπόρια
Ωίδια 31 Τα ωίδια ταξινομούνται στην οικογένεια Erysiphaceae των Ασκομυκήτων 32 Τα Erysiphae, Sphaerotheca, και Leveillula είναι γένη των ωιδίων 33 Τα ωίδια είναι υποχρεωτικά παράσιτα. 34 Τα ωίδια, με εξαίρεση το γένος Leveillula, είναι εκτοπαράσιτα 35 Το ωίδιο σχηματίζει επιφυτικό μυκήλιο 36 Το ωίδιο εξαπολύει μυζητήρες στα επιδερμικά κύτταρα 37 38 39 Το ωίδιο εκδηλώνεται με τη μορφή λευκών κηλίδων στα φύλλα αλλά και τους μίσχους και τους νεαρούς βλαστούς Το ωίδιο σχηματίζει λευκή αλευρώδη εξάνθηση πιο συχνά στην πάνω επιφάνεια των φύλλων Η εξάνθηση των ωιδίων αποτελείται από επιφυτικό μυκήλιο, κονίδια και κονιδιοφόρους 40 Τα ωίδια σχηματίζουν κλειστοθήκια 41 Τα κλειστοθήκια περιέχουν ανάλογα με το γένος, έναν ή περισσότερους ασκούς 42 Το ωίδιο εκδηλώνουν το σημείο της πολυστιγμίας που οφείλεται στο σχηματισμό των κλειστοθηκίων του μύκητα 43 Τα ωίδια σχηματίζουν βαρελοειδή μονοκύτταρα κονίδια σε αλυσίδες 44 Τα κονίδια των ωιδίων είναι ξηροσπόρια και μεταφέρονται με τον άνεμο 45 Τα ωίδια διαχειμάζουν με τη μορφή κλειστοθηκίων στα υπολείμματα της καλλιέργειας 46 Τα ωίδια θεωρούνται η πιο ξηροφυτική κατηγορία μυκήτων 47 Τα ωίδια ευνοούνται από υψηλή θερμοκρασία και χαμηλή υγρασία 48 Τα κονίδια των ωιδίων δεν απαιτούν στρώμα νερού για τη βλάστησή τους 49 Το θείο χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των ωιδίων Περονόσποροι 50 Οι περονόσποροι ανήκουν στους Ωομύκητες 51 Τα είδη Peronospora, Pseudoperonospora και Bremia ταξινομούνται στους περονοσπόρους 52 Ο περονόσπορος προκαλεί στα φύλλα ακανόνιστες και ασαφείς κηλίδες γνωστές σαν «λαδιές» 53 Οι λαδιές που των περονοσπόρων συχνά εξελίσσονται σε κίτρινες γωνιώδεις κηλίδες 54 Ο περονόσπορος σχηματίζει αραιή, τεφροϊώδη εξάνθηση στην κάτω επιφάνεια των φύλλων 55 Η εξάνθηση του περονόσπορου βγαίνει από τα στομάτια 56 Σε ξηρό καιρό, τα προσβεβλημένα από περονόσπορο φύλλα, αποξηραίνονται και θρυμματίζονται 57 Ο περονόσπορος μπορεί να προσβάλει και διασυστηματικά 58 Οι περονόσποροι είναι υποχρεωτικά παράσιτα 59 Οι περονόσποροι ευνοούνται από υψηλή υγρασία και χαμηλή θερμοκρασία 60 Οι περονόσποροι σχηματίζουν σποριαγγειοφόρους που όμως λέγονται κονιδιοφόροι 61 Οι κονιδιοφόροι των περονοσπόρων σχηματίζουν δισχιδή διακλάδωση 62 63 Οι κονιδιοφόροι του Bremia spp. Καταλήγουν σε δισκοειδή άκρα με τέσσερα στηρίγματα Για τη βλάστηση των σπορίων των περονοσπόρων απαιτείται η ύπαρξη στρώματος νερού στις φυλλικές επιφάνειες
64 Οι περονόσποροι διαχειμάζουν με ωοσπόρια στα υπολείμματα της καλλιέργειας 65 Τα χαλκούχα σκευάσματα είναι κατάλληλα για την καταπολέμηση των περονόσπορων 66 Για την αντιμετώπιση του περονόσπορου συνιστώνται μέτρα περιορισμού της υγρασίας Botrytis - Alternaria - Cercospora 67 Ο Botrytis spp. είναι Ασκομύκητας 68 Ο Botrytis spp. ανήκει στην Τάξη Moniliales 69 Ο Botrytis spp. σχηματίζει ελεύθερους κονιδιοφόρους 70 Ο Botrytis spp. σχηματίζει κονιδιοφόρους υπό μορφή βότρυος 71 Ο Botrytis spp. προκαλεί ασθένεια γνωστή σαν «τεφρά σήψη» 72 Ο Botrytis spp. προβάλει τα φυτικά όργανα σε όλα τα στάδια ανάπτυξής τους 73 Ο Botrytis spp. σχηματίζει μικρά μαύρα σκληρώτια 74 Το κύριο σημείο προσβολής των φυτών από το Botrytis spp. είναι πυκνή γκρίζα (τεφρή) εξάνθηση 75 76 77 78 79 Τα σκληρώτια του Botrytis spp. βλαστάνουν σχηματίζοντας μυκήλιο και υπό ειδικές συνθήκες αποθήκιο Ο Botrytis spp. διαχειμάζει σε αυτοφυή φυτά ή σαπροφυτικά στα υπολείμματα της καλλιέργειας με τη μορφή μυκηλίου ή σκληρωτίων Ο Botrytis spp. προσβολές και μετασυλλεκτικά, ακόμα και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (0-10 C) Ο Botrytis spp. χαρακτηρίζεται από εύκολη ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα μυκητοκτόνα Ο Alternaria spp. προκαλεί ασθένεια γνωστή σαν «αλτερναρίωση» ή «πρώιμος περονόσπορος» 80 Ο Alternaria spp. ταξινομείται στην οικογένεια Moniliaceae των Deuteromycetes 81 Τα περισσότερα είδη του Alternaria spp. είναι σαπροφυτικά 82 Ο Alternaria spp. προκαλεί νεκρωτικές κηλίδες υπό μορφή στόχου 83 Ο Alternaria spp. προκαλεί συχνά και το σύμπτωμα «τρύπες από σκάγια» 84 Ο Alternaria spp. σε συνθήκες υψηλής υγρασίας σχηματίζει μαύρη εξάνθηση 85 Ο Alternaria spp. σχηματίζει πολυκύτταρα φραγμοσπόρια σκούρου χρώματος με χαρακτηριστικό ράμφος 86 Ο Alternaria spp. προσβάλει τους καρπούς, συνήθως γύρω από τον κάλυκα 87 Ο Alternaria spp. δεν ευνοείται από θερμό και ξηρό καιρό 88 Σε υψηλές θερμοκρασίες και ξηρό καιρό η προσβολή της αλτερναρίωσης σταματάει 89 Για τη βλάστηση των κονιδίων του Alternaria spp. απαιτείται στρώμα νερού πάνω στη φυλλική επιφάνεια 90 H τέλεια μορφή του Cercospora spp. δεν είναι γνωστή 91 Ο Cercospora spp. σχηματίζει στα φύλλα τεφροκάστανες κυκλικές κηλίδες που περιβάλλονται από ερυθροκάστανη ζώνη 92 Ο Cercospora spp. σχηματίζει στα φύλλα «τρύπες από σκάγια» 93 Ο Cercospora spp. σχηματίζει τεφρή εξάνθηση με μαύρα στίγματα κατά θέσεις που είναι δέσμες κονιδιοφόρων 94 Ο Cercospora spp. σχηματίζει κοντούς κονιδιοφόρους μεμονωμένους ή κατά δέσμες 95 Ο Cercospora spp. σχηματίζει πολυκύτταρα, λεπτά, ροπαλοειδή κονίδια Rhizoctonia - Sclerotium - Sclerotinia
96 Η Τάξη Mycelia Sterilia δεν σχηματίζει σπόρια 97 Οι μύκητες της Τάξης Mycelia Sterilia αναπαράγονται με μυκήλιο ή σκληρώτια 98 Η ριζοκτονίαση εκδηλώνεται με τη μορφή ερυθρωπών κηλίδων στις ρίζες και το στέλεχος ακριβώς κάτω από το έδαφος 99 100 Ο Rhizoctonia solani προκαλεί στην περιοχή του λαιμού ερυθροκάστανες νεκρωτικές κηλίδες με σαφή όρια και ξηρή σύσταση Ο Rhizoctonia solani προκαλεί στους καρπούς κηλίδες που σχίζονται ακτινοειδώς στο κέντρο 101 Ο Rhizoctonia solani στην τέλεια μορφή του είναι Βασιδιομύκητας 102 Ο Rhizoctonia solani σχηματίζει καστανή μυκηλιακή εξάνθηση 103 Ο Rhizoctonia solani ανήκει στους Δευτερομύκητες 104 Ο Rhizoctonia solani δεν σχηματίζει κανενός είδους σπόρια 105 Ο Rhizoctonia solani σχηματίζει στείρο μυκήλιο με κάθετες διακλαδώσεις 106 107 Ο Rhizoctonia solani διαχειμάζει με τη μορφή μυκηλίου ή μικρά σκληρώτια στο έδαφος Ο Sclerotium rolfsii σχηματίζει σφαιρικά, καστανά σκληρώτια που μοιάζουν με σπόρους σιναπιού 108 Ο Sclerotium rolfsii προκαλεί σήψεις λαιμού και ριζών 109 Ο Sclerotium rolfsii ανήκει στους Δευτερομύκητες 110 Ο Sclerotium rolfsii ευνοείται από υψηλή θερμοκρασία και μέτρια υγρασία 111 Ο Sclerotium rolfsii εκκρίνει πηκτινολυτικά ένζυμα 112 Ο Sclerotium rolfsii διαχειμάζει με τη μορφή μυκηλίου και συνηθέστερα με τα σκληρώτιά του 113 Οι Ασκομύκητες έχουν πολυκύτταρο μυκήλιο 114 Οι Ασκομύκητες εμφανίζουν μειωμένη εξάρτηση από το νερό 115 Το ασκοκάρπιο της Τάξης Discomycetes είναι αποθήκιο 116 Ο Sclerotinia sclerotiorum ανήκει στους Ασκομύκητες 117 Ο Sclerotinia sclerotiorum σχηματίζει αποθήκια 118 Τα αποθήκια σχηματίζονται από τη βλάστηση των σκληρωτίων 119 Για τη βλάστηση των ασκοσπορίων του μύκητα Sclerotinia sclerotiorum απαιτείται η ύπαρξη στρώματος νερού στους φυτικούς ιστούς 120 Ο Sclerotinia sclerotiorum προσβάλει την περιοχή του λαιμού αλλά και τους καρπούς 121 Η μόλυνση γίνεται με απευθείας διάτρηση τη επιδερμίδας 122 Ο Sclerotinia sclerotiorum σχηματίζει μεγάλα μαύρα σκληρώτια 123 Σε ξηρές συνθήκες, τα σκληρώτια του Sclerotinia sclerotiorum επιβιώνουν στο έδαφος για 6-8 χρόνια Fusarium - Verticillium 124 Οι μύκητες των γενών Fusarium και Verticillium προκαλούν ασθένειες γνωστές σαν αδρομυκώσεις 125 Δεν υπάρχει χημική καταπολέμηση για την αντιμετώπιση των αδρομυκώσεων 126 Οι αδρομυκώσεις συχνά εκδηλώνονται με τη μορφή ημιπληγίας 127 Οι αδρομυκώσεις προκαλούν συμπτώματα παρόμοια με αυτά της έλλειψης νερού 128 Οι αδρομυκώσεις προκαλούν καστανό μεταχρωματισμό των αγγείων του ξύλου 129 Τα παθογόνα αίτια των αδρομυκώσεων ανήκουν στους Deuteromycetes 130 Η μόλυνση των φυτών από το Verticillium spp. γίνεται από τις ρίζες
131 132 133 Ο Verticillium spp. σχηματίζει λεπτούς κονιδιοφόρους με διακλαδώσεις κατά σπονδύλους Ο Verticillium spp. σχηματίζει μικροσκληρώτια με τα οποία διαχειμάζει μέχρι και 14 χρόνια στο έδαφος Ο Verticillium spp. μπορεί να διαχειμάζει και σε αυτοφυή φυτά τα οποία δεν εκδηλώνουν συμπτώματα προσβολής 134 Ο Verticillium spp. δεν ευνοείται σε υψηλές θερμοκρασίες 135 136 137 Για την αντιμετώπιση του Verticillium spp. συνιστάται η εφαρμογή λιπασμάτων με όξινη αντίδραση Για την αντιμετώπιση του Verticillium dahliae συνιστάται η χρήση ανθεκτικών υβριδίων στη φυλή 1 που είναι και η πιο συνήθης στην Ελλάδα Οι προσβολές από το Fusarium spp. δεν εκδηλώνονται σε θερμοκρασίες μικρότερες από 17 C και μεγαλύτερες από 35 C 138 Οι προσβολές από το Fusarium spp. ευνοούνται από το χαμηλό ph του εδάφους 139 Οι προσβολές από το Fusarium spp. ευνοούνται από των εφαρμογή υπερβολικών αμμωνιακών λιπάνσεων 140 Ο Fusarium spp. μεταδίδεται και με το σπόρο 141 142 143 Ο Fusarium spp. σχηματίσει πολυκύτταρα δρεπανοειδή μακροκονίδια με αιχμηρά άκρα Για την αντιμετώπιση του Fusarium spp. συνιστάται η εφαρμογή λιπασμάτων με αλκαλική αντίδραση Για την αντιμετώπιση του Fusarium spp. συνιστάται η διατήρηση του ph του εδάφους στο 7,0 Για την αντιμετώπιση των αδρομυκώσεων συνιστάται μεταξύ άλλων και η 144 ηλιοαπολύμανση του εδάφους Βακτηριολογικές Ασθένειες 145 Τα φυτοπαθογόνα βακτήρια έχουν σχήμα ραβδοειδές 146 Τα φυτοπαθογόνα βακτήρια δεν παράγουν ενδοσπόρια 147 Τα φυτοπαθογόνα βακτήρια είναι αερόβια 148 Τα φυτοπαθογόνα βακτήρια είναι προαιρετικά παράσιτα 149 Τα φυτοπαθογόνα βακτήρια θερμοκρασιακά είναι μεσόφιλα 150 151 152 153 154 155 Το βακτήριο Agrobacterium tumefaciens είναι υπεύθυνο για τον καρκίνο των τεύτλων και της τριανταφυλλιάς, Το βακτήριο Agrobacterium tumefaciens προκαλεί το σχηματισμό όγκων με ανώμαλη υφή, στις ρίζες και το λαιμό Το βακτήριο Agrobacterium tumefaciens αντιμετωπίζεται βιολογικά με το στέλεχος Κ84 που παράγει την βακτηριοσίνη «αγροσίνη Κ84» Για την καρκίνωση ή φυματίωση της ελιάς, υπεύθυνο είναι το βακτήριο Pseudomonas syringae pv. savastanoi Το βακτήριο της φυματίωσης της ελιάς προκαλεί το σχηματισμό καρκινικών όγκων στους κλάδους Το βακτήριο της φυματίωσης της ελιάς επιβιώνει στους όγκους και στα φύλλα της ελιάς 156 Τα βακτήρια του γένου Erwinia προκαλούν υγρές σήψεις 157 Το βακτήριο Erwinia amylovora προκαλεί το «βακτηριακό κάψιμο των μηλοειδών»
158 Κύριο σύμπτωμα του βακτηριακού καψίματος των μηλοειδών είναι νεαροί καρποί μαύροι σαν καμένοι και αργότερα με υγρή σήψη και βακτηριακή εξίδρωση 159 Για τις βακτηριολογικές ασθένειες ουσιαστικά δεν εφαρμόζεται χημική καταπολέμηση 160 161 162 Τα αντιβιοτικά είναι κατάλληλα για την αντιμετώπιση των βακτηριολογικών ασθενειών αλλά δεν χρησιμοποιούνται στη γεωργία για την αποφυγή επιλογής ανθεκτικών στελεχών των ανθρωποπαθογόνων βακτηρίων Για την αντιμετώπιση των βακτηριολογικών ασθενειών συνιστώνται μέτρα περιορισμού της υγρασίας Για την αντιμετώπιση των βακτηριολογικών ασθενειών συνιστάται η αποφυγή δημιουργίας πληγών στους φυτικούς ιστούς απ όπου εισέρχονται τα παθογόνα 163 Η ακτινοκύκωση της πατάτας οφείλεται στο βακτήριο Streptomyces scabies Για την αντιμετώπιση της ακτινοκύκωσης της πατάτας συνιστάται η διατήρηση του ph 164 του εδαφικού διαλύματος σε όξινα επίπεδα με τη εφαρμογή λιπασμάτων όξινης αντίδρασης Νηματώδεις 165 O χρυσονηματώδης της πατάτας ανήκει στο γένος Globodera 166 O χρυσονηματώδης της πατάτας εμφανίζει έντονο γενετικό διμορφισμό 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 Τα αρσενικά του χρυσονηματώδους της πατάτας είναι επιμήκη, κυλινδρικά και σκωληκόμορφα Τα θηλυκά του χρυσονηματώδους της πατάτας έχουν σχήμα απιόμορφο ή σφαιρικό με προεξέχοντα λαιμό και χρώμα κίτρινο έως καστανό Οι νύμφες των θηλυκών και των αρσενικών του χρυσονηματώδους της πατάτας είναι σκωληκόμορφες με μήκος 0,4-0,5 mm Τα συμπτώματα προσβολής από το χρυσονηματώδη της πατάτας συνήθως εμφανίζονται κατά κηλίδες στο χωράφι Τα συμπτώματα προσβολής από το χρυσονηματώδη της πατάτας είναι αυτά της έλλειψης νερού λόγω καταστροφής του ριζικού συστήματος Πάνω στις ρίζες, συχνά και στους κονδύλους διακρίνονται και με γυμνό μάτι οι κύστεις του χρυσονηματώδους της πατάτας O χρυσονηματώδης της πατάτας υφίσταται την πρώτη έκδυση μέσα στο αβγό και οι νύφες 2 ου σταδίου εκκολάπτονται στο έδαφος Οι νύμφες του χρυσονηματώδους της πατάτας εισέρχονται στο ακραίο και τρυφερό άκρο των ριζιδίων και αυξάνουν σε μέγεθος Τα ακμαία άρρενα του χρυσονηματώδους της πατάτας εγκαταλείπουν τη ρίζα και ζουν ελεύθερα στο έδαφος Τα θηλυκά του χρυσονηματώδους της πατάτας παίρνουν σχήμα απιόμορφο ή σφαιρικό και παραμένουν προσκολλημένα στις ρίζες της πατάτας Τα θηλυκά του χρυσονηματώδους της πατάτας γεννούν τα αυγά τους μέσα στο σώμα τους, το περίβλημά τους σκληρύνεται και μετά το θάνατό τους μετατρέπονται σε ανθεκτικές κύστεις Τα αυγά του χρυσονηματώδους της πατάτας εκκολάπτονται τα επόμενα χρόνια με ρυθμό 15% κάθε χρόνο και εφόσον υπάρχει κοντά ο κατάλληλος ξενιστής 179 O νηματώδης ο εξοιδηματικός των ριζών ανήκει στο γένος Meloidogyne 180 Οι νηματώδεις Meloidogyne spp. προκαλεί ασθένεια γνωστή ως «κομβολογίασμα των ριζών»
181 Οι νηματώδεις Meloidogyne spp. εμφανίζουν έντονο γενετικό διμορφισμό 182 183 184 185 186 Τα αρσενικά των νηματωδών Meloidogyne spp. είναι επιμήκη, κυλινδρικά και σκωληκόμορφα Τα θηλυκά των νηματωδών Meloidogyne spp. έχουν σχήμα απιόμορφο ή σφαιρικό με προεξέχοντα λαιμό Οι νηματώδεις Meloidogyne spp. προκαλούν στις ρίζες εξογκώματα διαφόρων μεγεθών Τα εξογκώματα που προσκαλούν στις ρίζες οι νηματώδεις Meloidogyne spp. αποτελούνται από γιγαντιαία κύτταρα ή κοινοκύτταρα λόγω ερεθισμού από τα οισοφαγικά τοξικά εκκρίματα Αποτέλεσμα της προσβολής των φυτών από τους νηματώδεις Meloidogyne spp. είναι και ο σχηματισμός πολλών πλαγίων ριζών 187 Τα θηλυκά των νηματωδών Meloidogyne spp. γεννούν τα αβγά τους μέσα σε μια ζελατινώδη ουσία σχηματίζοντας έναν ωόσακο 188 Ο νηματώδης της αμπέλου ανήκει στο γένος Xiphinema 189 190 191 Τα θηλυκά και αρσενικά άτομα του νηματώδους της αμπέλου είναι επιμήκη και σκωληκόμορφα Ο νηματώδης Xiphinema sp. είναι φορέας του ιού του μολυσματικού εκφυλισμού της αμπέλου Ο νηματώδης της αμπέλου επιβιώνει στο έδαφος μέχρι 3,5 m βάθος και σε θερμοκρασίες από -11 έως 35 C