ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ Θέμα: Μπορούν τα άτομα με νοητική υστέρηση να επωφεληθούν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης κάθετων αλμάτων με πτώση και αναπήδηση; Επιβλέπων καθηγητής: Κοτζαμανίδης Χρήστος Φοιτητής: Πυργάκης Ευάγγελος ΑΕΜ:15602 Θεσσαλονίκη 2014

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σελίδα Περίληψη 3 Εισαγωγή 3 Υλικά και μέθοδοι 5 Πειραματική διαδικασία...5 Όργανα και δοκιμές 6 Ανάλυση δεδομένων..6 Στατιστική ανάλυση.7 Αποτελέσματα 8 Συζήτηση 8 Βιβλιογραφία 10 Στατιστική απεικόνιση..13

Περίληψη Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την πιθανή αύξηση της επίδοσης του άλματος κατά τη διάρκεια άλματος με πτώση και αναπήδηση (drop jump), πηδώντας από διάφορα ύψη πτώσης (DH) σε άτομα με νοητική υστέρηση. Για το σκοπό αυτό, έντεκα ενήλικες με νοητική δυσλειτουργία συμμετείχαν σε αυτή τη μελέτη. Οι συμμετέχοντες εκτέλεσαν τα άλματα με πτώση και αναπήδηση πάνω σε δυναμοπλατφόρμα από τρία διαφορετικά ύψη πτώσης, 75%, 100% και 125% της μέγιστης επίδοσης άλματος που εκτέλεσαν σε άλμα από ημικάθισμα (squat jump, SJ).Οι παράμετροι που αναλύθηκαν είναι η επίδοση άλματος, ο χρόνος επαφής με το έδαφος και η αντιδραστική δύναμη εδάφους. Για την στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε μονόδρομη ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Τα ληφθέντα αποτελέσματα έδειξαν ότι το διαφορετικό ύψος πτώσης δεν επηρέασε όλες τις παραμέτρους που εξετάστηκαν. Επιπλέον, η επίδοση άλματος των αλμάτων drop jump, δεν υπερβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις την επίδοση άλματος των αλμάτων squat jump. Εν κατακλείδι, φαίνεται ότι τα ενήλικα άτομα με νοητική υστέρηση, δεν ήταν σε θέση να επωφεληθούν, όσον αφορά την επίδοσή τους, στα εξεταζόμενα ύψη πτώσης. Η διαπίστωση αυτή απαιτεί περαιτέρω έρευνα σχετικά με τους μηχανισμούς που υστερούν πάνω στο συγκεκριμένο φαινόμενο. Εισαγωγή Ο κύκλος διάτασης - βράχυνσης (Stretch-shortening cycle, SSC) είναι μία σύνθετη κίνηση, όπου το μυοτενόντιο σύμπλεγμα αρχικά βρίσκεται σε διάταση και στη συνέχεια βρίσκεται σε ομόκεντρη σύσπαση. Ο κύκλος διάτασης βράχυνσης (SSC) προκαλεί μια αρχική αποθήκευση ελαστικής ενέργειας του ελαστικού ιστού κατά την ομόκεντρη φάση προκαλώντας έτσι μια αύξηση στην απόδοση (Bosco, Komi, & Ito, 1981; Bosco, Tihanyi, Komi, Fekele, & Apor, 1982). Ο κύκλος διάτασης βράχυνσης είναι πολύ κοινό χαρακτηριστικό φαινόμενο σε κινήσεις όπως είναι το DJ και εμφανίζεται σε πολλές αθλητικές δραστηριότητες. Σχετικές μελέτες (Komi & Bosco, 1978) έδειξαν ότι η επίδοση άλματος

ενός DJ είναι σε πολλές περιπτώσεις υψηλότερη από ότι σε ένα άλμα από ημικάθισμα ( SJ). Η διαφορά αυτή ονομάζεται Jump Gain (JG) και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως τη δυσκαμψία του μυοτενόντιου συμπλέγματος, την προενεργοποίηση, τη δράση των αγωνιστών μυών και το διατατικό αντανακλαστικό (Taube, Leukel, & Gollhofer, 2012). Επιπλέον, μεταξύ αυτών των παραγόντων το JG εξαρτάται και από το ύψος πτώσης ή dropping height(dh). Έχει βρεθεί ότι μέχρι ένα ορισμένο ύψος πτώσης, η επίδοση άλματος αυξάνεται,αλλού σταθεροποιείτε και από ένα ορισμένο ύψος πτώσης και μετά μειώνεται σταδιακά (Komi & Bosco, 1978; Voight, Simonsen, Dyhre- Poulsent, & Klausen, 1995) λόγω διαφόρων περιφερειακών και κεντρικών ανασταλτικών παραγόντων (Leukel, Taube, Gruber, Hodapp, & Gollhofer, 2008). Επιπλέον, το JG εξαρτάται επίσης και από το επίπεδο των επιδόσεων, το φύλο και την ηλικία (Komi & Bosco, 1978; Bosco, & Komi, 1980; Horita, Komi, Hamalainen, & Avela, 2003). Συγκεκριμένα, έχει αναφερθεί ότι οι γυναίκες επιτυγχάνουν JG από χαμηλότερο ύψος πτώσης από ότι οι άνδρες (Komi & Bosco, 1978; Bosco & Komi, 1980) ενώ οι αθλητές επιτυγχάνουν JG από υψηλότερο ύψος πτώσης από ότι τα απροπόνητα άτομα. Επιπλέον τα παιδιά δεν παρουσιάζουν κανένα JG σε διάφορα άλματα DJ (Bassa, Patikas, Panagiotidou, Papadopoulou, Pylianidis, & Kotzamanidis, 2012; Lazardis, Bassa, Patikas, Hatzikotoulas, Lazaridis, & Kotzamanidis, 2013). Η έρευνα που σχετίζεται με τα άτομα με νοητική υστέρηση δεν είναι εκτεταμένη. Σε γενικές γραμμές, τα άτομα με νοητική υστέρηση παρουσιάζουν ελλείμματα σε σχέση με το τυπικό πληθυσμό σε παραμέτρους της φυσικής κατάστασης όπως στη δύναμη και στη κινητική δεξιότητα (LeClair, Pollock, & Elliott, 1993; Vuijk, Hartman, Scherder, & Visscher, 2010). Αυτό έχει αποδοθεί σε μια δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος (Haier, Jungb, Yeoc, Heada, & Alkired, 2004; Yu, Li, Liu, Qin, Li, Shu, N., et al. 2008) και στις περιβαλλοντικές παραμέτρους, όπως η αδράνεια (Horvat & Franklin, 2001).Η πλειοψηφία των μελετών σχετικά με το άλμα απόδοσης σχετίζονται με οριζόντια άλματα (Skowronski, Horvat, Nocera, Roswal, & Croce, 2009). Παρ 'όλα αυτά, λίγες μελέτες έχουν ασχοληθεί με κάθετα άλματα σε άτομα με νοητική υστέρηση (Hassani, Kotzamanidou, Fotiadou, Patikas, Evagelinou, & Sakadami, 2013; Hassani, Kotzamanidou, Tsimaras, Lazaridis, Kotzamanidis, & Patikas, 2014). Σε

αυτές τις μελέτες βρέθηκε έλλειμμα σε άτομα με νοητική υστέρηση σε σχέση με το τυπικό πληθυσμό το οποίο θα μπορούσε να αποδοθεί σε παραμέτρους όπως χαμηλότερη ισχύ, φτωχότερο συντονισμό, χαμηλότερη δράση των αγωνιστών μυών, χαμηλότερη σκληρότητα του μυοτενόντιου συμπλέγματος και στην υψηλότερη δράση των ανταγωνιστών μυών. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία δεν υπάρχουν μελέτες που διερεύνησαν την ύπαρξη JG από διάφορα DH σε άτομα με νοητική υστέρηση. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί η πλειομετρεική προπόνηση σταδιακά εμπλέκεται όλο και περισσότερο σε αυτό το πληθυσμό (Harries, Lubans, & Callister, 2012; Johnson, Salzberg, & Stevenson, 2011). Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει το JG μετά από διάφορα DH σε άτομα με νοητική υστέρηση. Υλικά και μέθοδοι Συμμετέχοντες Σε αυτή τη μελέτη συμμετείχαν εθελοντικά έντεκα (n=11) ενήλικοι άνδρες με νοητική υστέρηση (Ύψος: 173,7 ± 14,4 εκατοστά, βάρος σώματος: 73,7 ± 19,3 kg, Ηλικία: 25.9 ± 6.5 ετών). Ο Δείκτης Νοημοσύνης στην ομάδα αυτή ήταν 54,6 ± 11,2, όπως εκτιμάται σύμφωνα με το Wisk III test. Δεν υπήρχε κάποιο νευρολογικό έλλειμμα η κάποιος τραυματισμός που θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοση των κάτω άκρων, όπως αναφέρθηκε από τους συμμετέχοντες. Πριν από την έναρξη της δοκιμασίας οι συμμετέχοντες εξοικειώθηκαν με το περιβάλλον. Διάβασαν και υπέγραψαν μια γραπτή υπεύθυνη δήλωση. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να μην έχουν κάνει καμία αθλητική δραστηριότητα 48 ώρες πριν την δοκιμασία. Οι πειραματικές διαδικασίες πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την Επιτροπή Ηθικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πειραματική διαδικασία Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους, οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν προφορικά σχετικά με την πειραματική διαδικασία. Πριν από την έναρξη της δοκιμασίας συλλέχτηκαν τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά (ύψος σώματος και μάζα). Ακλούθησε στη συνέχεια μια γενική προθέρμανση η

οποία περιελάμβανε πέντε λεπτά ζέσταμα σε χαμηλό ρυθμό σε κυκλοεργόμετρο και ασκήσεις προθέρμανσης για το άνω και κάτω μέρος του σώματος. Έπειτα εκτέλεσαν μια ειδική προθέρμανση που περιελάμβανε άλματα υπομέγιστης έντασης (SJ) και DJ άλματα με αυξανόμενη ένταση. Πριν από την τελική εκτίμηση, εκτέλεσαν τρία μέγιστα άλματα SJ και DJ από κάθε επιλεγμένο ύψος πτώσης. Το ύψος πτώσης ορίστηκε να αντιστοιχεί στο 75%,100% και 125% της μέγιστης επίδοσης άλματος SJ. Έπειτα εκτελέστηκαν τρία επιπλέον άλματα DJ από κάθε επιλεγμένο ύψος πτώσης, με τυχαία σειρά, όπου και καταγράφηκαν. Η καλύτερη προσπάθεια όσον αφορά το ύψος συλλέχτηκε για περαιτέρω αξιολόγηση. Το διάλειμμα μεταξύ των προσπαθειών ήταν τρία λεπτά για να αποφευχθεί η εμφάνιση κόπωσης. Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας δεν δόθηκε καμία λεκτική παρακίνηση ή καθοδήγηση παρά μόνο σε περιπτώσεις όπου η τεχνική εκτέλεση της κίνησης ήταν λανθασμένη. Πιο συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες ώστε να πηδήξουν όσο πιο ψηλά μπορούν με τα χέρια τοποθετημένα στους γοφούς. Όργανα και δοκιμές Έγινε καταγραφή της κατακόρυφης αντιδραστικής δύναμης του εδάφους (vgrf) από μια δυναμοπλατφόρμα 40 60 cm (Bertec Type 4060, Bertec Corporation, Columbus OH, USA). Τα άλματα SJ εκτελέστηκαν από τους συμμετέχοντες πάνω στην δυναμοπλατφόρμα με τα γόνατα λυγισμένα σε αυτοεπιλεγμένη γωνία. Έμειναν σε αυτή την θέση για περίπου δυο δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεση του άλματος. Τα άλματα DJ εκτελέστηκαν ως εξής : οι συμμετέχοντες βρίσκονταν πάνω σε ένα κουτί, το οποίο ήταν τοποθετημένο 8 cm πίσω από την δυναμοπλατφόρμα. Το DJ ξεκίνησε με την προβολή αρχικά του ενός ποδιού προς τα εμπρός, ενώ το άλλο πόδι έφευγε από το κουτί χωρίς να πιέσει προς τα επάνω ή προς τα εμπρός, με στόχο να προσγειωθούν οι συμμετέχοντες και με τα δυο πόδια ταυτόχρονα πάνω στην δυναμοπλατφόρμα ώστε να εκτελέσουν αμέσως το κατακόρυφο άλμα.

Ανάλυση δεδομένων Μετά την καταγραφή, τα δεδομένα αναλύθηκαν περαιτέρω με τη χρήση Matlab 6.1 scripts (The Math Works Inc, Natick, ΜΑ). Η επίδοση άλματος υπολογίστηκε λαμβάνοντας υπόψη την ώθηση που καταγράφηκε από την καμπύλη vgrf - χρόνο. Μόνο η καλύτερη προσπάθεια, όσον αφορά την επίδοση άλματος, αναλύθηκε περεταίρω. Αξιολογηθήκαν οι ακόλουθοι παράμετροι : Χρόνος επαφής με το έδαφος (contact time, CT) κατά τη φάση της απόσβεσης και της προωθητικής φάσης. Επίδοση άλματος (Jump Height, JH). Και η αντιδραστική δύναμη εδάφους (vertical ground reaction force, vgrf) Στατιστική ανάλυση Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό Statistica 8.0 (StatSoft Inc., Tulsa, OK). Οι εξαρτημένες μεταβλητές ήταν η επίδοση άλματος, ο χρόνος επαφής με το έδαφος και η αντιδραστική δύναμη εδάφους. Για την εξέταση της επίδρασης των τριών διαφορετικών ύψων πτώσεως (75%, 100% και 125%) στο DJ χρησιμοποιήθηκε μονόδρομη ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε επίσης ένα post-hoc test

χρησιμοποιώντας το τεστ Tukey. Η στατιστική σημαντικότητα ορίστηκε στο ρ <0,05. Αποτελέσματα Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι η αύξηση του DH δεν μετέβαλε καμία από τις εξαρτημένες μεταβλητές (Σχ. 1, 2, 3). Πιο αναλυτικά, δεν εμφανίστηκε καμία στατιστικά σημαντική επίδραση των τριών διαφορετικών DH στην επίδοση άλματος, ο χρόνος επαφής με το έδαφος και vgrf βρέθηκαν (p> 0.05). Επιπλέον, δεν υπάρχει DJ όπου η επίδοση άλματος υπερβαίνει την επίδοση άλματος του SJ, αφού η επιδόσεις των αλμάτων στα DJ ήταν σημαντικά χαμηλότερες από ό, τι στα SJ. Συζήτηση Τα αποτελέσματα που λαμβάνονται δείχνουν ότι δεν υπάρχει JG στην επίδοση άλματος σε άλματα τύπου DJ από διάφορα ομαλοποιημένα ύψη σε άτομα με νοητική υστέρηση. Η περεταίρω ανάλυση των δεδομένων εμφανίζει μια τάση για μείωση του CT ενώ εμφανίζεται μια τάση για αύξηση του vgrf παράλληλα με την αύξηση του DH. Σχετικές μελέτες σε αυτόν τον τομέα έχουν δείξει ότι τόσο το CT όσο και το vgrf μπορούν να μειωθούν και να αυξηθούν αντίστοιχα, ανάλογα με το DH (Hoffren, Ishikawa, & Komi, 2007). Τα μόνα σχετικά στοιχεία που σχετίζονται με το CT και vgrf κατά τη διάρκεια αλμάτων προέρχονται από counter movment jump (CMJ) (Hasani et al 2014), όπου το CT ήταν περισσότερο, ενώ ήταν συνηθισμένο το vgrf να είναι υψηλότερο σε άτομα με νοητική υστέρηση σε σύγκριση με άτομα του τυπικού πληθυσμού. Δεν παρατηρήθηκε JG μετά από πτώση από τα επιλεγόμενα ύψη πτώσης (DH). Δεν υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία για αυτή την υπόθεση όσον αφορά τα άτομα με νοητική υστέρηση. Η υπόθεση αυτή έχει παρατηρηθεί σε ορισμένες περιπτώσεις σε υγιή ενήλικα άτομα, όπου δεν σημειώθηκαν διαφορές στην επίδοση άλματος μετά από πτώση από διάφορα DH. Για παράδειγμα, σε μια έρευνα των Bobbert, Huijing, και

van Ingen Schenau (1987) δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή του JG όταν ενήλικοι άνδρες εκτέλεσαν DJ άλματα πηδώντας από 20, 40, και 60 cm. Επιπλέον, σε μια άλλη έρευνα των Quatman, Quatman, και Hewett, (2009), δεν παρατηρήθηκε JG όταν νεαρές αθλήτριες του μπάσκετ εκτέλεσαν DJ από 15, 35 και 45 cm. Επίσης, δεν παρατηρήθηκε JG σε παιδιά εκτελώντας DJ από 10 έως 50 cm (Bassa et al 2012). Ωστόσο, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις και είναι ευρέως αποδεκτό ότι το JG μέχρι ένα ορισμένο επίπεδο, αυξάνεται και στη συνέχεια σταθεροποιείται σε προπονημένα και απροπόνητα άτομα (Komi & Bosco, 1978; Voigt et al., 1995). Έτσι, η μελέτη δείχνει ότι όσον αφορά το JG σε άτομα με νοητική υστέρηση είναι απαραίτητο να γίνουν περαιτέρω έρευνες, ενδεχομένως με περισσότερους συμμετέχοντες. Οι μελέτες που αναφέρονται παραπάνω (Bobbert et al., 1987; Quatmant et al., 1987,Bassa et al 2012) δεν μπορούν να παρέχουν εξηγήσεις για τα ληφθέντα δεδομένα σχετικά με το JG, διότι στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήσαμε ύψη πτώσης τα οποία ομαλοποιήθηκαν σύμφωνα με την μέγιστη επίδοση άλματος του SJ που εκτέλεσαν οι συμμετέχοντες. Ενδεχομένως η μη ύπαρξη του JG θα μπορούσε να εξηγηθεί με τις ιδιαιτερότητες που σχετίζονται με τα άτομα με νοητική υστέρηση κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των αλμάτων. Σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι με νοητική υστέρηση παρουσιάζουν έλλειμμα σε όλα τα είδη του άλματος (Skowronski et al 2009, Hasani et al 2013,14). Η μόνη σχετική μελέτη η οποία εξέτασε μια παρόμοια περίπτωση, δίνοντας έτσι μια έμμεση υποστήριξη στην παρούσα μελέτη είναι της Hassani et al. (2014), όπου εξετάστηκε το CMJ σε εφήβους με νοητική υστέρηση. Η υπόθεσή μας στηρίζεται στο γεγονός ότι τόσο τα DJ άλματα όσο και άλματα τύπου CMJ κατατάσσονται στην κατηγορία των κινήσεων που εμφανίζεται το φαινόμενο του κύκλου διάτασης - βράχυνσης (SSC), όπου χαρακτηρίζεται από την ενεργοποίηση των μυών, την αποθήκευση και απελευθέρωση της ελαστικής ενέργειας και τη ρύθμιση της σκληρότητας του μυοτενόντιου συμπλέγματος (Kurokawa, Fukunaga, Nagano, & Fukashiro, 2003). Στην εξής μελέτη, Hassani et al. (2014) παρατηρήθηκε ότι άτομα με νοητική υστέρηση παρουσίασαν χαμηλότερη επίδοση άλματος στο CMJ, χαμηλότερη μυϊκή ενεργοποίηση, χαμηλότερη δύναμη και stiffness. Tο πιο σημαντικό εύρημα της συγκεκριμένης έρευνας Hassani et al. (2014) ήταν ότι τα άτομα με νοητική υστέρηση παρουσίασαν μία μη-ανώριμη τεχνική εκτέλεση των αλμάτων. Αναγκαίο είναι να ερευνηθούν περεταίρω οι

μηχανισμοί που θα μπορούσαν να εξηγήσουν την μη εμφάνιση JG σε άτομα με νοητική υστέρηση. Εν κατακλείδι τα άτομα με νοητική υστέρηση δεν παρουσιάζουν κανένα JG, πηδώντας από διάφορα DH και αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί σε νευρομυϊκούς και μαθησιακούς παράγοντες. Επιπλέον, η μελέτη αυτή υποδεικνύει περαιτέρω έρευνα ανακαλύπτοντας μηχανισμοί που εξηγούν αυτό το φαινόμενο. Βιβλιογραφια Bassa, E. I., Patikas, D. A., Panagiotidou, A. I., Papadopoulou, S. D., Pylianidis, T. C., & Kotzamanidis, C. M. (2012). The effect of dropping height on jumping performance in trained and untrained prepubertal boys and girls. J Strength Cond Res, 26(8), 2258-2264. Bobbert, M. F., Huijing, P. A, & van Ingen Schenau, G. J. (1987). Drop jumping. II. The influence of dropping height on the biomechanics of drop jumping. Med Sci Sports Exerc, 19(4), 339-346. Bosco, C., & Komi, P. V. (1980). Influence of aging on the mechanical behaviour of leg extensor muscles. Eur J Appl Physiol, 45, 209-219. Bosco, C., & Komi, P. V. (1982). Muscle elasticity in athletes. In: P. V. Komi (ed.) Exercise and Sport Biology, pp 191-197. Human Kinetics Publishers, Champaign, IL. Bosco, C., Komi, P. V., & Ito, A. (1981). Prestretch potentiation of human skeletal muscle during ballistic movement. Acta Physiol Scand, 111, 135-140. Bosco, C., Tihanyi, J., Komi, P. V., Fekele, G., & Apor, D. (1982). Store and recoil of elastic energy in slow and fast types of human skeletal muscles. Acta Physiol Scand, 116, 343-349. Haier, R. J., Jungb, R. E., Yeoc, R. A., Heada, K., & Alkired, M T. (2004). Structural brain variation and general intelligence. NeuroImage, 23, 425-433. Harries, S. K., Lubans, D. R., & Callister, R. (2012). Resistance training to improve power and sports performance in adolescent athletes: A systematic review and meta-analysis. J Sci Med Sport, 15, 532-540. Hassani, A., Kotzamanidou, M. C., Fotiadou, E., Patikas, D., Evagelinou, C., & Sakadami, N. (2013). Neuromuscular differences between pubescent boys with and without mental retardation during squat jump. Res Dev Disabil, 34, 2856-2863. Hassani, A., Kotzamanidou, M. C., Tsimaras, V., Lazaridis, S., Kotzamanidis, C., Patikas, D. (2014). Differences in counter-movement jump between boys with and without intellectual disability. Res Dev Disabil, 35, 1433-1438.

Hoffren, M., Ishikawa, M., & Komi, P. V. (2007). Age-related neuromuscular function during drop jumps. J Appl Physiol, 103, 1276-1283. Horita, T., Komi, P. V., Hamalainen, I., & Avela, J. (2003). Exhausting stretch-shortening cycle (SSC) exercise causes greater impairment in SSC performance than in pure concentric performance. Eur J Appl Physiol, 88, 527-534. Horvat, M., & Franklin, C. (2001). The effects of the environment on physical activity patterns of children with mental retardation. Res Quarterly Exerc Sport, 72(2), 189-195. Johnson, B. A., Salzberg, C. L., & Stevenson, D. A. (2011). A Systematic Review: Plyometric training programs for young children. J Strength Cond Res, 25, 2623-2633. Komi, P. V., & Bosco, C. (1978). Utilization of stored elastic energy in leg extensor muscles by men and women. Med Sci Sports, 10, 261 265. Kurokawa, S., Fukunaga, T., Nagano, A., and Fukashiro, S. (2003). Interaction between fascicles and tendinous structures during counter movement jumping investigated in vivo. J Appl Physiol, 95, 2306-2314. Lazaridis, S. N., Bassa, E. I., Patikas, D., Hatzikotoulas, K., Lazaridis, F. K., & Kotzamanidis, C. M. (2013). Biomechanical comparison in different jumping tasks between untrained boys and men. Pediatr Exerc Sci, 25(1), 101-113. LeClair, D. A., Pollock, B. J., & Elliott, D. (1993). Movement preparation in adults with and without Down syndrome. Am J Ment Retard, 97(6), 628-633. Leukel, C., Taube, W., Gruber, M., Hodapp, M., & Gollhofer, A (2008). Influence of falling height on the excitability of the soleus H-reflex during drop-jumps. Acta Physiol, 192, 569 576. Quatman, C. E., Quatman, C. C., & Hewett, T. E. (2009). Prediction and prevention of musculoskeletal injury: A paradigm shift in methodology. Br J Sports Med, 43, 1100 1107. Skowronski, W., Horvat, M., Nocera, J., Roswal, G., & Croce, R. (2009). Eurofit special: European fitness battery score variation among individuals with intellectual disabilities. Adapt Phys Activ Q, 26, 54-67. Taube, W., Leukel, C., & Gollhofer, A., (2012). How neurons make us jump: the neural control of stretch-shortening cycle movements. Exerc Sport Sci Rev, 40, 106-115. Voigt, E. B., Simonsen, P., Dyhre-Poulsen, P., & Klausen, K. (1995). Mechanical and muscular factors influencing the performance in maximal vertical jumping after different prestretch loads. J Biomech, 28, 293-307. Vuijk, P. J., Hartman, E., Scherder, E., & Visscher, C. (2010). Motor performance of children with mild intellectual disability and borderline intellectual functioning. J Intellect Disabil Res, 54, 955-965.

Wang, L. I., Lin, D. C., & Huang, C. (2004). Age effect on jumping techniques and lower limb stiffness during vertical jump. Res Sports Med, 12, 209-219. Yu, C., Li, J., Liu, Y., Qin, W., Li, Y., Shu, N., et al. (2008). White matter tract integrity and intelligence in patients with mental retardation and healthy adults. NeuroImage, 40, 1533-1541.

cm Σχημα 1. Jump Gain( JG) που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια εκτέλεσης άλματος από διάφορα ύψη πτώσης (JH). 25 20 15 75% max 100% max 125% max sj-max

sec Σχήμα 2. Χρόνος επαφής με το έδαφος (CT) κατά την διάρκεια εκτέλεσης άλματος από διάφορα ύψη πτώσης (JH). 0.8 0.6 0.4 75% max 100% max 125% max

N/Kg Σχήμα 3. Αντιδραστική δύναμη εδάφους (vgrf) κατά την διάρκεια εκτέλεσης άλματος από διάφορα ύψη πτώσης (JH). 2.6 2.5 2.4 2.3 2.2 2.1 2.0 75% max 100% max 125% max