ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ «ΓΕΩΕΠΙΣΤΗΜΕΣ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ: «ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗ»

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ l ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ «ΓΕΩΕΠΙΣΤΗΜΕΣ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ: «ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗ» ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ ΘΕΜΑ: «Κατολισθαίνουσα ζώνη Παναγοπούλας: Διαχρονική εξέλιξη εδαφικών μετακινήσεων με ενόργανες μετρήσεις και αποτελεσματικότητα των μέτρων προστασίας» ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡ. ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΛΟΓΟΣ: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Επιβλέπων Καθηγητής: Σαμπατακάκης Νικόλαος ΠΑΤΡΑ 2015

Μέλη Τριμελούς Επιτροπής: Ν. Σαμπατακάκης, Καθηγητής (Επιβλέπων) Γ. Παπαθεοδώρου, Καθηγητής Κ. Νικολακόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής Σελίδα 2 από 190

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ... 9 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ... 10 ΠΕΡΙΛΗΨΗ... 11 SUMMARY... 12 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ... 14 1.1 ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΣΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ... 14 1.2 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ... 14 1.3 ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ... 14 1.4 ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΕΚΠΟΝΗΣΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ... 15 2. ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΩΝ... 16 3. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΤΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΣΑΣ ΖΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΑΣ... 19 3.1 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ... 19 3.2 ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΣΑΣ ΖΩΝΗΣ... 28 4. ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ... 28 4.1 ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ... 28 4.2 ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ... 29 4.3 ΣΕΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ... 32 4.4 ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ... 35 4.4.1 ΥΔΡΟΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ... 35 4.4.2 ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ... 40 5. ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ... 42 5.1 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ ΓΕΩΤΡΗΣΗ... 42 5.2 ΕΠΙΤΟΠΟΥ ΔΟΚΙΜΕΣ... 44 5.2.1 ΔΟΚΙΜΕΣ ΠΡΟΤΥΠΗΣ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ (SPT)... 44 5.2.2 ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΣΤΑΘΜΗΣ ΥΔΑΤΩΝ... 45 5.3 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΔΟΚΙΜΕΣ... 46 5.3.1 ΓΕΝΙΚΑ... 46 5.3.2 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ... 52 5.4 ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΜΗ ΓΕΩΤΡΗΣΗΣ... 54 5.5 ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΣΩΛΗΝΩΝ... 54 6. ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ ΚΑΙ ΤΟΜΗΣ... 56 6.1 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ... 56 6.2 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ... 56 6.3 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΤΟΜΗ... 61 7. ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΕΣ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ... 64 7.1 ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΩΝ... 64 7.2 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΓΕΩΤΡΗΣΕΩΝ... 69 7.3 ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 2013... 73 7.3.1 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... 73 7.4 ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 2013... 75 7.4.1 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... 76 7.5 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ... 77 Σελίδα 3 από 190

7.6 ΧΑΡΤΕΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ... 79 7.7 ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... 80 8. ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ... 82 8.1 ΓΕΝΙΚΑ... 82 8.2 ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΤΟΜΗ Δ2 -Δ2... 84 9. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ... 88 ΒΙΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ... 90 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ... 94 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ... 95 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2: ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΜΗ ΓΕΩΤΡΗΣΗΣ Γ2 (LOG)... ΣΦΑΛΜΑ! ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΕΙ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΙΓΜΑΤΩΝ... 98 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4: ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ... 108 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5: ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ... 179 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ... 181 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 7: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΠΟΒΑΘΡΟΥ ΜΕ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ... 190 Σελίδα 4 από 190

Κατάλογος Εικόνων Εικόνα 1 : Θέση περιοχής μελέτης, με χρήση του ArcGlobe... 14 Εικόνα 2: Βλάβες οικίας πλησίον της ακτής (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας)... 20 Εικόνα 3: Ρωγμές πλησίον της ακτής (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας)... 20 Εικόνα 4: Ρωγμές στην οικία και βλάβες πλησίον της ακτής (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας)... 21 Εικόνα 5: Η κατολίσθηση της Παναγοπούλας, λήψη από ελικόπτερο στις 28/04/1971, για τους σκοπούς της γεωτεχνικής μελέτης που εκπονήθηκε εκείνη την περίοδο από την ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ ΑΕ.(Koukis et al, 2005)... 22 Εικόνα 6: Φωτογραφία ληφθείσα από συντάκτη της εφημερίδας «Ημερήσιος κήρυξ» στις 04/05/1971. Υποδεικνύεται η ισχυρή πίεση των ολισθημένων υλικών πάνω σε τοίχο αντιστήριξης... 23 Εικόνα 7: Φωτογραφία ληφθείσα από συντάκτη της εφημερίδας «Ημερήσιος κήρυξ» στις 04/05/1971. Διακρίνονται οι καθιζήσεις επί της σιδηροδρομικής γραμμής και οι ζημιές επί των οδικών συγκοινωνιακών δικτύων... 24 Εικόνα 8: Φωτογραφία της δεύτερης ενεργοποίησης του φαινομένου, του έτους 1972 (Kavoura et al., 2014 b)... 24 Εικόνα 9: Στόμιο κλάδου δίδυμης σιδηροδρομικής σήραγγας στην Παναγοπούλα. (Τεχνική cut & cover)... 25 Εικόνα 10: Διπλή σειρά πασσάλων μεταξύ του αυτοκινητόδρομου και της Παλαιάς Εθνικής Οδού. (Koukis et al., 2009)... 27 Εικόνα 11: Γεωμορφολογική απεικόνιση της περιοχής, με τη χρήση του Google Earth... 29 Εικόνα 12: Επίκεντρο σεισμών μεγέθους μεγαλύτερο του 5 στην ευρύτερη περιοχή, περιόδου 1964-2015. (Γεωδυναμικό Ινστιτούτο - Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών)... 34 Εικόνα 13: Επίκεντρα σεισμών που καταγράφηκαν το Μάιο και Απρίλιο του 1971 στην ευρύτερη περιοχή. (Γεωδυναμικό Ινστιτούτο - Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών)... 34 Εικόνα 14: Ποτάμια στην ευρύτερη περιοχή της Παναγοπούλα. (από Google Maps)... 36 Εικόνα 15: Γεωτρύπανο BOYLES BBS-17 κατά την εκτέλεση της γεώτρησης Γ2... 43 Εικόνα 16: Η συσκευή Casagrande (από εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας)... 49 Εικόνα 17: Παράδειγμα δείγματος για τη δοκιμή προσδιορισμού ορίου υδαρότητας και πλαστικότητας (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας)... 51 Εικόνα 18: Αποκλισιομετρικοί σωλήνες προς εγκατάσταση στη γεώτρηση Γ2... 54 Εικόνα 19: Εξασφάλιση κεφαλής της γεώτρησης με φρεάτιο... 55 Εικόνα 20: Αποκλισιόμετρο του εργαστηρίου Τεχνικής Γεωλογίας... 64 Σελίδα 5 από 190

Κατάλογος Σχημάτων Σχήμα 1: Απλοποιημένη στρωματογραφική ακολουθία γεωλογικών σχηματισμών στην περιοχή Παναγοπούλας... 30 Σχήμα 2: Η προέκταση του ρήγματος της Ροδινής τέμνει εγκάρσια την κατολισθαίνουσα ζώνη της Παναγοπούλας (Koukouvelas and Doutsos, 1997)... 32 Σχήμα 3: Χάρτης ζωνών σεισμικής επικινδυνότητας της Ελλάδας. (ΕΑΚ 2003)... 35 Σχήμα 4: Ετήσιο ύψος βροχής για 26 σταθμούς το 1971... 36 Σχήμα 5: Ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα του 1971 για τον Σταθμό Αιγίου και Κρήνης... 37 Σχήμα 6: Κατανομή των μέσων μηνιαίων υψών βροχόπτωσης για μια σειρά ετών... 38 Σχήμα 7: Δοκιμή ορίου υδαρότητας. Α)Συσκευή Casagrande, β)εργαλείο χάραξης, γ)εδαφικός πλακούντας πριν τη δοκιμή, δ)εδαφικός πλακούντας μετά τη δοκιμή, από DAS, 1990 (Κούκης- Σαμπατακάκης, 2002)... 50 Σχήμα 8: Τεχνικογεωλογική τομή Δ1 - Δ1... 62 Σχήμα 9: Τεχνικογεωλογική τομή Δ2 - Δ2... 63 Σχήμα 10: Χαρακτηριστικά του αποκλισιομέτρου της Itmsoil... 66 Σχήμα 11: α) Αποκλισιομετρική βολίδα. β)διάταξη και προσανατολισμός αποκλισιομετρικής βολίδας σε σχέση με τη φορά μετακίνησης της κατολισθαίνουσας μάζας και τοποθέτηση της στους σωλήνες (Λαϊνάς 2005, Κούκης - Σαμπατακάκης 2007)... 68 Σχήμα 12: Διάταξη αποκλισιομετρικής γεώτρησης και γενικές αρχές σχετικά με τα μετρούμενα μεγέθη (Λαϊνάς 2005, Κούκης - Σαμπατακάκης 2007)... 69 Σχήμα 13: Συγκεντρωτικό διάγραμμα μετακινήσεων στην περιοχή Παναγοπούλα για την περίοδο 1995-2009...Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Σχήμα 14: Συγκεντρωτικό διάγραμμα μετακινήσεων για την περίοδο 2013 2015Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Σχήμα 15: Απεικόνιση αθροιστικής μετατόπισης σε σχέση με τυπική στρωματογραφική στήλη της περιοχής... 77 Σχήμα 16: Ανάκτηση χαμένων τιμών με τη μέθοδο της γραμμικής παλινδρόμησης... 78 Σχήμα 17: Μέθοδος λωρίδων (από Αντωνού, 2008).... 83 Σχήμα 18: Ανάλυση ευστάθειας με την μέθοδο οριακής ισορροπίας, για τα μη κυκλικά τεμάχη που ολισθαίνουν στην περιοχή της Παναγοπούλα... 87 Σελίδα 6 από 190

Κατάλογος Χαρτών Χάρτης 1: Σεισμολογικός χάρτης ευρύτερης περιοχής, κλίμακας 1:500.000... 33 Χάρτης 2: Χάρτης κατανομής βροχοπτώσεων στο νομό Αχαΐας το έτος 1971... 39 Χάρτης 3: Τεχνικογεωλογικός χάρτης της περιοχής Παναγοπούλας, κλίμακας 1:2000... Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Χάρτης 4: Θέσεις αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων της περιοχής της Παναγοπούλας. Η ορθοεικόνα είναι από ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ...Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Χάρτης 5: Τοπογραφική θέση των αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων. Διαχωρίζονται αυτές που υπάρχει δυνατότητα μέτρησης σήμερα...σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Χάρτης 6: Οριοθέτηση ζωνών αστάθειας στην περιοχή της Παναγοπούλας κατάντη της Νέας Εθνικής Οδού. Τοπογραφικός χάρτης κλίμακας 1:2000Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Χάρτης 7: Απεικόνιση μετακινήσεων πριν το 2013...Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Χάρτης 8: Απεικόνιση μετακινήσεων μετά το 2013...Σφάλμα! Δεν έχει οριστεί σελιδοδείκτης. Κατάλογος Πινάκων Πίνακας 1: Ταξινόμηση κατά Varnes (1978) από (Κούκης και Σαμπατακάκης, 2007)... 17 Πίνακας 2: Οι πιο σημαντικοί παράγοντες εκδήλωσης κατολισθήσεων σύμφωνα με το WP/WLI 1994 από (Κούκης & Σαμπατακάκης,2007)... 17 Πίνακας 3: Χαρακτηριστικά δειγματοληπτικής γεώτρησης Γ2... 42 Πίνακας 4: Γεωλογική περιγραφή των σχηματισμών της γεώτρησης Γ2... 43 Πίνακας 5: Είδος δειγματοληψίας με το βάθος στη γεώτρηση Γ2... 44 Πίνακας 6: Αποτελέσματα επί τόπου δοκιμής SPT για τη γεώτρηση Γ2... 45 Πίνακας 7: Διακύμανση της στάθμης των νερών στις γεωτρήσεις κατά την έναρξη και λήξη της ημερήσιας εργασίας... 45 Πίνακας 8: Ελάχιστο βάρος αδρόκοκκου δείγματος για κοκκομετρική ανάλυση (ΥΠΕΧΩΔΕ, Ε-105, 1986)... 47 Πίνακας 9: Συγκεντρωτικός πίνακας της περιεχόμενης υγρασίας σε διάφορα βάθη της γεώτρησης Γ2... 52 Πίνακας 10: Στοιχεία εργαστηριακών δοκιμών της γεώτρησης Γ2.... 53 Πίνακας 11: Τεχνικογεωλογικές ενότητες περιοχής Παναγοπούλας... 57 Πίνακας 12: Στοιχεία γεωτρήσεων περιοχής Παναγοπούλας... 58 Πίνακας 13: Τεχνικά χαρακτηριστικά αποκλισιομετρικής βολίδας... 66 Πίνακας 14: Στοιχεία αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων περιοχής Παναγοπούλας... 71 Πίνακας 15: Χρονική περίοδος μέτρησης κάθε γεώτρησης... 72 Πίνακας 16: Οι εδαφικές μετακινήσεις συγκεντρωτικά της κάθε γεώτρησης για την περίοδο 1995-2009... 74 Πίνακας 17: Αρχικές μετρήσεις για την περίοδο 2013-2015... 75 Πίνακας 18: Συνολικές μετακινήσεις της κάθε γεώτρησης για την περίοδο 2013-2015... 76 Πίνακας 19: Συνολικές μετρημένες μετακινήσεις στην περιοχή της Παναγοπούλας για τις περιόδους πριν το 2013 και 2013-2015... 80 Πίνακας 20: Συνολικές μετακινήσεις της κάθε γεώτρησης για την περίοδο 2013-2015... 81 Πίνακας 21: Ενδεικτικές τιμές συντελεστών ασφάλειας (Κούκης Σαμπατακάκης, 2007)... 83 Σελίδα 7 από 190

Πίνακας 22: Οι γεωτεχνικές ενότητες που προέκυψαν για την περιοχή Παναγοπούλας... 85 Σελίδα 8 από 190

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η παρούσα Διατριβή Διπλώματος Ειδίκευσης με τίτλο «Κατολισθαίνουσα ζώνη Παναγοπούλας: Διαχρονική εξέλιξη εδαφικών μετακινήσεων με ενόργανες μετρήσεις και αποτελεσματικότητα των μέτρων προστασίας» εκπονήθηκε στo Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας, του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών (Π.Μ.Σ.) «Γεωεπιστήμες & Περιβάλλον», στην Κατεύθυνση Εφαρμοσμένη Περιβαλλοντική Γεωλογία και Γεωφυσική, την περίοδο 2013-2015. Η εργασία αυτή εντάσσεται στο ερευνητικό έργο με ακρωνύμιο LAVMO (Landslide Vulnerability Model) - Ανάπτυξη Μοντέλου Επικινδυνότητας Κατολισθήσεων με χρήση Τηλεπισκόπησης και Συμβολομετρίας, του προγράμματος ΘΑΛΗΣ (ΕΣΠΑ 2007-2013), που εκπονείται από το Πανεπιστήμιο Πατρών. Σελίδα 9 από 190

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Από τη θέση αυτή θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες σε όλους εκείνους που συνέβαλαν στην περάτωση αυτής της εργασίας. Συγκεκριμένα θα ήθελα να ευχαριστήσω : Τον επιβλέποντα καθηγητή κύριο Σαμπατακάκη Νικόλαο για την ανάθεση του θέματος, τη συνεχή καθοδήγηση, βοήθεια και παροχή γνώσεων όλο αυτό το διάστημα. Τον καθηγητή κύριο Παπαθεοδώρου Γεώργιο για την υποστήριξη και συμμετοχή του στην τριμελή επιτροπή, καθώς επίσης και τον επίκουρο καθηγητή κύριο Κωνσταντίνο Νικολακόπουλο για την πολυσήμαντη βοήθειά του και υποστήριξη. Τη Γεωλόγο PhD κυρία Στέλλα Παπανακλή για τη σημαντική καθοδήγηση και προσφορά γνώσεων. Το Γεωλόγο PhD κύριο Δεπούντη Νικόλαο για την πολύτιμη προσφορά γνώσεων ιδιαίτερα στη χρήση του προγράμματος SLIDE 5.0. Την υποψήφια διδάκτορα κυρία Κάβουρα Αικατερίνη για την πολύπλευρη βοήθειά της και την καθοδήγησή της. Τη φίλη και συνάδελφο κυρία Σέρβου Αικατερίνη που συμπορευθήκαμε στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σπουδών με συνεχή αλληλοπροσφορά γνώσεων και εκτενείς συζητήσεις προς επίλυση προβλημάτων και βελτίωσης της εργασίας μας. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου και τους φίλους μου που μου συμπαραστάθηκαν σε όλη τη διάρκεια της εργασίας μου και που με στήριξαν και με κατανόησαν καθ όλη τη διάρκεια των σπουδών μου. Σελίδα 10 από 190

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Σκοπός της εργασίας είναι η συγκέντρωση, αποτύπωση, επεξεργασία και ανάλυση, όλων των δεδομένων από ενόργανες μετρήσεις σχετικά με τις οριζόντιες εδαφικές μετακινήσεις της περιοχής της κατολισθαίνουσας ζώνης της Παναγοπούλας και η χρονική κατανομή τους για την τελευταία εικοσαετία. Η εν λόγω περιοχή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των σύνθετων γεωλογικών - τεκτονικών και τεχνικογεωλογικών συνθηκών που επικρατούν, καθώς και των σημαντικών τεχνικών έργων που έχουν ήδη κατασκευαστεί ή κατασκευάζονται (σήραγγες οδικές - σιδηροδρομικές, πασσαλότοιχοι αντιστήριξης, αποστραγγίσεις κ.λπ.) σε συνδυασμό με τις συνεχείς κατολισθητικές κινήσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή τουλάχιστον από τη δεκαετία του 70 έως σήμερα. Η ύπαρξη μεγάλου όγκου δεδομένων αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων για διάφορες περιόδους από διαφορετικούς φορείς επέτρεψε τη συλλογή, καταγραφή και επεξεργασία αυτών, με σκοπό την παρακολούθηση των μετακινήσεων σε σχέση με το χρόνο. Καταγράφονται τρεις βασικοί κύκλοι μετρήσεων στις αποκλισιομετρικές γεωτρήσεις της περιοχής: (1) Πρώτη σειρά μετρήσεων που πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1995-1997 και περιλαμβάνει 16 θέσεις αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων βάθους 30 μέχρι 70 μέτρων. (2) Δεύτερη σειρά μετρήσεων που πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2002-2009 και περιλαμβάνει 4 θέσεις αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων βάθους 50 μέχρι 84 μέτρων. (3) Τρίτη σειρά μετρήσεων όπου είναι η πλέον πρόσφατη και πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2013-2015 από το Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας στο πλαίσιο του Ερευνητικού προγράμματος ΘΑΛΗΣ - Ανάπτυξη Μοντέλου Επικινδυνότητας Κατολισθήσεων με χρήση Τηλεπισκόπησης και Συμβολομετρίας, όπου έγινε εγκατάσταση νέων αποκλισιομέτρων. Περιλαμβάνει 5 θέσεις αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων βάθους 50 μέχρι 100,4 μέτρων. Επιπρόσθετα τον Ιούνιο 2015 έγινε εγκατάσταση μετεωρολογικού σταθμού real time στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος LANDSLIDE, με σκοπό τη συσχέτιση μετακινήσεων βροχοπτώσεων. Η ανάγκη εκτίμησης του συνολικού μεγέθους των μετακινήσεων οδήγησε στη σύνθεση διαγραμμάτων Οριζόντιας Μετακίνησης Χρόνου της εκάστοτε περιόδου. Από τα αποκλισιομετρικά διαγράμματα εντοπίζεται το βάθος της επιφάνειας ολίσθησης να κυμαίνεται κατά θέση μεταξύ 23-26 m. Η μετακίνηση σημειώνεται στην επαφή του φλύσχη που είναι έντονα διατμημένος με τους ανώτερους σχηματισμούς (κορήματα, ολισθημένα υλικά). Οι μετακινήσεις καταγράφονται μόνο στις αποκλισιομετρικές γεωτρήσεις κατάντη της Ν.Ε.Ο οι οποίες φαίνεται να οριοθετούν δύο ενεργές κατολισθαίνουσες ζώνες ανατολικά και δυτικά του κύριου άξονα της ευρύτερης ζώνης. Ενδιάμεσα των δύο αυτών ζωνών, λόγω «ανύψωσης» του γεωλογικού υποβάθρου δεν σημειώνονται μετακινήσεις. Εντοπίζεται επίσης η παρουσία κάποιας «βαθύτερης επιφάνειας ολίσθησης» περίπου στα 65m βάθος, μέσα στη μεταβατική φάση του φλύσχη, η οποία βέβαια έχει πολύ βραδύτερη εξέλιξη. Μετά τη συλλογή και πρώτη επεξεργασία των αποκλισιομετρικών δεδομένων για μία περίοδο 17 ετών (1998-2015), φαίνεται ότι η συνολική μετακίνηση της κατολισθαίνουσας ζώνης της Παναγοπούλας (κατάντη της Ν.Ε.Ο. περιοχή) είναι της τάξης των 9 cm. Ο «μέσος ρυθμός» μετακίνησης της ζώνης είναι 5,3 mm το χρόνο, που σημαίνει ότι τα μέτρα προστασίας που έχουν Σελίδα 11 από 190

κατασκευαστεί έχουν συμβάλλει στη «σχετική σταθεροποίηση» της ζώνης, χωρίς βέβαια να έχουν επιλύσει το πρόβλημα. Η κατολισθαίνουσα ζώνη της Παναγοπούλας είναι «ενεργή» με την εκδήλωση «ερπυστικού» χαρακτήρα μετακινήσεων. SUMMARY The purpose of this master thesis is to gather, process, imprint and analyze all data from horizontal soil movements, captured via instrumental measurements, in the landslide zone of Panagopoula. Furthermore, the time distribution of these data for the last two decades is investigated. The area in question is of special interest due to two major factors; The complex geologicaltectonic and geotechnical conditions that prevail in the area, and the significant technical works that have already been constructed and are being constructed (e.g. road/railway tunnels, piles, draining etc.) due to the continuous landslides that have been occurring in the region since, at least, the 70 s. A large amount of inclinometer data, which has been recorded by different actors at various periods, was collected, recorded and processed, in order to record movements in relation to time. Three main measurement periods are recorded in the inclinometer boreholes of the area: (1) The First series of measurements was conducted from 1995 to 1997 and includes 16 positions of inclinometer boreholes varying from 30 to 70 meters depth. (2) The Second series of measurements was conducted during the period of 2002 until 2009 and includes 4 positions of inclinometer boreholes varying from 50 to 84 meters depth. (3) The Third and most recent series of measurements was conducted from 2013 to 2015 from the department of Engineering Geology of the University of Patras under the THALES research program named as LAndslide Vulnerability MOdel. It includes 5 positions of inclinometer boreholes varying from 50 to 100.4 meters depth. To facilitate the measurements, not only new inclinometers were installed, but also, in June 2015 a real time weather station was installed, under the European Program LANDSLIDE, so as to correlate movements and rainfall. The need for estimating the total scale of the movements, led to the creation of diagrams for the Horizontal Movement in relation to the Time of each period. The depth of the sliding surface, extracted from the inclinometer diagrams, fluctuates from 23 to 26 meters. The movement happens in the contact of the flysch, which is strongly sheared with the upper formations (scree, landslide materials). The movements are recorded only to the downstream inclinometer boreholes of the New National Road and seem to define two active landslide zones. The first one is in the east and the second in the west of the main axis of the wider area. In between these two zones, movements are not recorded, due to the lift of bedrock. The presence of a deeper slip surface was also localized in approximately 65 meters depth, in the transitional phase of the flysch, which in fact has a slower development. After the collection and initial processing of the inclinometer data for a period of 17 years (1998-2015), the outcome is that the overall movement of the landslide zone of Panagopoula (downstream of the N.N.R. region) is on the order of 9cm. The average movement rate of the Σελίδα 12 από 190

zone is 5.3mm per year. That means that the protection measures, that have been taken have contributed to the relative stabilization of the zone, without though providing a solution to the problem. The landslide zone of Panagopoula is active with the event of creeping character movements. Σελίδα 13 από 190

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1.1 ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΣΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ Τα κατολισθητικά φαινόμενα αποτελούν ένα σημαντικό γεωλογικό κίνδυνο στην Ελλάδα και ειδικά στη δυτική Ελλάδα, ως αποτέλεσμα των έντονων ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, την αυξανόμενη αστικοποίηση και την ανεξέλεγκτη χρήση της γης (Kavoura et al., 2014). Η περιοχή της Παναγοπούλας ανήκει στο νομό Αχαΐας (Εικόνα 1) και στο δήμο Αιγιαλείας, ενώ διαβρέχεται από τον Κορινθιακό κόλπο καθώς βρίσκεται στα νοτιοδυτικά παράλιά του και στο βόρειο τμήμα της Πελοποννήσου. Η περιοχή θεωρείται από τις πιο εκτεθειμένες σε φαινόμενα αστάθειας που συναντάται στο τμήμα του αυτοκινητόδρομου Ε95 όπου συνδέει την Αθήνα με την Πάτρα. Κατολισθητικά γεγονότα κατά το παρελθόν επέδρασαν αρνητικά στην λειτουργικότητα του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου, που είχαν ως αποτέλεσμα να πραγματοποιηθούν πολλές μελέτες και να κατασκευαστούν τεχνικά έργα αντιμετώπισης του φαινομένου. Το νέο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο παρακάμπτει την κατολισθαίνουσα ζώνη μέσω σηράγγων, όπου βρίσκονται σε φάση διάνοιξης. Εικόνα 1 : Θέση περιοχής μελέτης, με χρήση του ArcGlobe 1.2 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ Σκοπός της έρευνας στη συγκεκριμένη περιοχή είναι η αποτύπωση των γεωλογικών, τεχνικογεωλογικών, γεωτεχνικών κ.ά. συνθηκών που επικρατούν στην τόσο ασταθή περιοχή, έτσι ώστε να αποτυπωθεί κυρίως η εξέλιξη της ενεργότητας των κατολισθητικών φαινομένων. Πολύ σημαντική επίσης είναι η μακροχρόνια παρακολούθηση της κινηματικής, όπου επιτυγχάνεται μόνο με την εγκατάσταση οργάνων, βασικώς των αποκλισιομέτρων. Ενώ, η δημιουργία χαρτών και γεωτεχνικών τομών στάθηκαν η πηγή πληροφορίας για εξαγωγή ακριβέστερων αποτελεσμάτων. 1.3 ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Για την εκπόνηση της εργασίας ήταν απαραίτητη η χρήση δεδομένων από παλαιότερες εργασίες και μελέτες που έχουν διεξαχθεί στην ευρύτερη περιοχή της Παναγοπούλας, καθώς επίσης και αναζήτηση δημοσιευμάτων και άρθρων έντυπης μορφής. Σελίδα 14 από 190

Καταρχάς, στην περιοχή της Παναγοπούλας έχει διανοιχθεί ένας σημαντικός αριθμός γεωτρήσεων δειγματοληπτικών, αποκλισιομετρικών και πιεζομετρικών ειδικά από την πρώτη σημαντική εκδήλωση των κατολισθητικών φαινομένων (1971) έως και σήμερα. Έτσι έγινε συγκέντρωση και καταγραφή ενός σημαντικού αριθμού δειγματοληπτικών γεωτρήσεων (68 δειγματοληπτικές γεωτρήσεις). Στη συνέχεια, για την επίτευξη της διαχρονικής παρακολούθησης των κατολισθητικών φαινομένων έγινε συγκέντρωση και σύγκριση παλαιότερων με πρόσφατων αποκλισιομετρικών μετρήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί στην περιοχή της κατολισθαίνουσας ζώνης. Επιπλέον, συγκεντρώθηκαν πληθώρα εργαστηριακών δοκιμών, γεωλογικών χαρτογραφήσεων, επί τόπου μετρήσεων, κ.ά. Τέλος, γνωρίζοντας ότι οι έντονες βροχοπτώσεις καθώς επίσης και οι σεισμοί λειτουργούν ως κύριοι παράγοντες εκδήλωσης του φαινομένου, έγινε προσπάθεια αναζήτησης και επεξεργασίας των βροχομετρικών και σεισμολογικών δεδομένων που χαρακτηρίζουν την εγγύς περιοχή. 1.4 ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΕΚΠΟΝΗΣΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ Κατά τη διάρκεια της παρούσας έρευνας στην περιοχή της Παναγοπούλας έγιναν διάφορες εργασίες. Αρχικά, έγινε τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση σε κλίμακα 1:2000 με τη χρήση του προγράμματος ArcGIS. Κατά βάση παρατηρήθηκαν και αποτυπώθηκαν τα ρήγματα της περιοχής, οι γεωλογικοί σχηματισμοί, οι θέσεις γεωτρήσεων, μετρήθηκαν κλίσεις στρωμάτων και εντοπίστηκε και καταγράφηκε το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο. Αποτυπώθηκε επίσης μέρος της δίδυμης οδικής σήραγγας που βρίσκεται κοντά στην περιοχή έρευνας. Η έρευνα όμως επικεντρώνεται στη μέτρηση εδαφικών κινήσεων με χρήση κυρίως αποκλισιομέτρων. Η ακολουθία μετρήσεων συγκεκριμένων γεωτρήσεων με το αποκλισιόμετρο στάθηκε η βάση για να γίνει ερμηνεία και ανάλυση της ενεργότητας της κατολίσθησης διαχρονικά. Έτσι, έγινε προσπάθεια συστηματικών μετρήσεων ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες. Αυτή η μεθοδική ενέργεια έδωσε τη δυνατότητα να γίνει εντοπισμός περιοχών που ολισθαίνουν σε σχέση με γειτονικές που μπορεί να δείχνουν μια σταθερότητα. Απαραίτητη διαδικασία στάθηκε επίσης η διάνοιξη νέας δειγματοληπτικής και αποκλισιομετρικής γεώτρησης, η οποία παρείχε σημαντικές πληροφορίες, αφού πραγματοποιήθηκαν επί τόπου και εργαστηριακές δοκιμές. Οι εργαστηριακές δοκιμές εκτελέστηκαν στο εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας (EnGeo), οι οποίες αναλύονται στο υποκεφάλαιο 5.3. Ακολούθως, δημιουργήθηκαν χάρτες και τομές, με χρήση των Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (ΓΣΠ) και του προγράμματος AUTOCAD 2010. Συμπληρωματικά, έγινε δοκιμή ανάλυσης ευστάθειας, με τη χρήση συγκεκριμένων παραμέτρων των τεχνικογεωλογικών σχηματισμών της περιοχής, μέσω του προγράμματος SLIDE 5.0. Στο πλαίσιο της αναζήτησης στοιχείων για το κατολισθητικό γεγονός στην Παναγοπούλα σημαντική στάθηκε η παροχή πληροφοριών μέσω του Μουσείου Τύπου των Πατρών, καθώς επίσης και η εύρεση βροχομετρικών και σεισμολογικών στοιχείων που έχουν χαρακτηρίσει την περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες. Σελίδα 15 από 190

2. ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΩΝ Ο όρος κατολίσθηση (landslide) έχει την έννοια της μετακίνησης που εκδηλώνεται σε φυσικά και τεχνητά πρανή, καθώς επίσης και σε λίμνες, ταμιευτήρες και στη θάλασσα. Συνιστά μαζί με τους σεισμούς, τις εκρήξεις ηφαιστείων, τις πλημμύρες και τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές μία από τις σημαντικότερες Φυσικές Καταστροφές (Natural Disasters). Αποτελεί έτσι αιτία απώλειας ανθρώπινων ζωών, περιουσιών και με σοβαρές κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις. Σχετικά με τον ορισμό του όρου της κατολίσθησης έχουν προταθεί κατά καιρούς διάφορες έννοιες, επηρεασμένες από τα δεδομένα της εποχής και της περιοχής αυτού που την διαμόρφωνε.ο Varnes (1978) χρησιμοποιεί τον όρο «μετακίνηση μαζών» (mass movements) και με αυτόν περιλαμβάνει κάθε μετακίνηση τμήματος πρανούς που οφείλεται σε ολίσθηση, κατάπτωση, ανατροπή, ροή και ερπυσμό. Με την έννοια αυτή δεν περιλαμβάνονται στις κατολισθήσεις φαινόμενα όπως οι καθιζήσεις (ground subsidences), οι χιονοστιβάδες (snow avalanches) και οι μετακινήσεις πάγου. Επιπρόσθετα, o Varnes (1978) πρότεινε ένα σύστημα ταξινόμησης κατολισθήσεων που περιλαμβάνει όλες τις εδαφικές μετακινήσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν σε πρανή εκτός βέβαια των καθιζήσεων. Τα βασικά κριτήρια για την ταξινόμηση είναι: Ο τύπος της μετακίνησης και Το είδος του μετακινούμενου υλικού. Ανάλογα με τον τύπο μετακίνησης διακρίνονται σε : Καταπτώσεις Ολισθήσεις Πλευρικές εξαπλώσεις Ροές και Σύνθετες μετακινήσεις. Ανάλογα με το είδος του μετακινούμενου γεωλογικού υλικού διακρίνονται μετακινήσεις οι οποίες εκδηλώνονται σε: Βραχώδες υπόβαθρο (bedrock) και Εδαφικούς σχηματισμούς (engineering soils), που διακρίνονται σε κορήματα (debris) και γαίες (earth). Ο Πίνακας 1 δείχνει συνοπτικά τους διάφορους τύπους μετακίνησης πρανών που προκύπτουν από τους συνδυασμούς των παραπάνω τύπων μετακίνησης και του είδους μετακινούμενου υλικού. Ο Πίνακας 2 δείχνει τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση των κατολισθήσεων που επηρεάζουν τις συνθήκες ισορροπίας του πρανούς και προκαλούν τη διατάραξή του με τελικό αποτέλεσμα τη θραύση και τη μετακίνηση αυτού. Σπάνια μπορεί να αποδοθεί μία κατολίσθηση σε ένα και μοναδικό αίτιο. Συχνά, ο τελικός παράγοντας δεν είναι τίποτε άλλο από μία διέγερση που έθεσε σε κίνηση μία μάζα που βρισκόταν ήδη σε οριακή κατάσταση ισορροπίας και για το λόγο αυτό καλείται έναυσμα μετακίνησης (triggering factor). Το 1994 η ομάδα εργασίας της UNESCO ασχολήθηκε με την καταγραφή των παραγόντων που προκαλούν κατολισθήσεις (Reporting Landslide Causes, WP/WLI, 1994) προτείνοντας μία Σελίδα 16 από 190

ταξινόμηση των αιτιών σε τέσσερις κύριες ομάδες, βάση της προέλευσής τους (εδαφικές συνθήκες, γεωμορφολογικές διεργασίες, φυσικές διεργασίες, ανθρωπογενείς διεργασίες) (Πίνακας 2). Η προτεινόμενη ταξινόμηση υποδιαιρεί επίσης τους παράγοντες ανάλογα με το αποτέλεσμα και το βαθμό επίδρασής τους σε προκαταρκτικούς και εναύσματος μετακίνησης. Πίνακας 1: Ταξινόμηση κατά Varnes (1978) από (Κούκης και Σαμπατακάκης, 2007) Τύπος μετακίνησης Κατάπτωση Ανατροπή Περιστροφική Ολίσθηση Μεταθετική Πλευρική εξάπλωση Ροή Σύνθετη Τύπος μετακινούμενου υλικού Βραχώδες υπόβαθρο Μηχανικά εδάφη Χονδρόκοκκα Λεπτόκοκκα Κατάπτωση βράχων Κατάπτωση Κατάπτωση κορημάτων γαιών Ανατροπή βράχων Ανατροπή Ανατροπή κορημάτων γαιών Περιστροφική ολίσθηση βραχώδους υποβάθρου Μεταθετική ολίσθηση βραχώδους υποβάθρου Πλευρική εξάπλωση βραχώδους υποβάθρου Ροή βραχώδους υποβάθρου (ερπυσμός) Περιστροφική ολίσθηση κορημάτων Μεταθετική ολίσθηση κορημάτων Πλευρική εξάπλωση κορημάτων Ροή κορημάτων Περιστροφική ολίσθηση γαιών Μεταθετική ολίσθηση γαιών Πλευρική εξάπλωση γαιών Ροή γαιών (ερπυσμός εδάφους) Συνδυασμός δύο ή περισσότερων τύπων Πίνακας 2: Οι πιο σημαντικοί παράγοντες εκδήλωσης κατολισθήσεων σύμφωνα με το WP/WLI 1994 από (Κούκης & Σαμπατακάκης,2007) 1.ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 1 Πλαστικό χαμηλής αντοχής υλικό 2 Ευαίσθητο υλικό 3 Υλικό επιρρεπές σε θραύση 4 Αποσαθρωμένο υλικό 5 Διατμημένο υλικό 6 Ρωγματωμένο ή διακλασμένο υλικό Βραχομάζα με δυσμενή προσανατολισμό ασυνεχειών (στρώση, σχιστότητα, 7 διακλάσεις) Βραχομάζα με δυσμενή προσανατολισμό ασυνεχειών (ρήγματα, επιφάνειες 8 επαφής, ασυμφωνίες) 9 Διαφοροποιήσεις στην υδροπερατότητα Διαφοροποιήσεις στη δυσκαμψία (στιφρό ή πυκνό υλικό υπερκείμενο 10 πλαστικού υλικού) Σελίδα 17 από 190

2. ΓΕΩΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ 1 Τεκτονική ανύψωση 2 Ανύψωση λόγω ηφαιστείων 3 Επίδραση παγετώνων 4 Ποτάμια διάβρωση της βάσης του πρανούς 5 Θαλάσσια διάβρωση της βάσης του πρανούς 6 Διάβρωση της βάσης του πρανούς από παγετώνα 7 Διάβρωση των πλευρών του πρανούς 8 Εσωτερική διάβρωση 9 Φόρτιση από φυσική απόθεση υλικών στη στέψη του πρανούς 10 Απομάκρυνση φυτοκάλυψης ( από πυρκαγιά, διάβρωση κ.α) 3. ΦΥΣΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ 1 Έντονη, μικρής διάρκειας βροχόπτωση 2 Γρήγορο λιώσιμο χιονιού 3 Παρατεταμένη υψηλή βροχόπτωση Γρήγορη πτώση στάθμης νερού μετά από πλημμύρες, παλίρροιες ή 4 διάρρηξη φυσικών φραγμάτων 5 Σεισμοί 6 Εκρήξεις ηφαιστείων 7 Διάρρηξη λιμνών σε κρατήρες ηφαιστείων 8 Λιώσιμο παγωμένου εδάφους 9 Αποσάθρωση λόγω παγετού 10 Αποσάθρωση από διόγκωση και συρρίκνωση εδαφών 4. ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΙΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ 1 Εκσκαφές στη βάση (πόδα) του πρανούς 2 Φόρτιση στο μέτωπο ή πάνω από τη στέψη του πρανούς 3 Υποβιβασμός της στάθμης σε ταμιευτήρες 4 Άρδευση 5 Κακή συντήρηση αποστραγγιστικών έργων 6 Διαρροή νερών από τεχνικά έργα (δίκτυα, δεξαμενές κ.ά.) 7 Αποψίλωση 8 Λατομεία και μεταλλεία 9 Δημιουργία χωματερών 10 Τεχνητές δονήσεις (κυκλοφορία οχημάτων, λειτουργία μηχανών, τοποθέτηση πασσάλων κ.ά.) Σελίδα 18 από 190

3. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΤΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΣΑΣ ΖΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΑΣ 3.1 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ Η περιοχή της Παναγοπούλας περιλαμβάνει μία εκτεταμένη ζώνη αστάθειας, όπου έχουν προκληθεί περιοδικά κατολισθητικά γεγονότα και παρατηρηθεί δραστηριότητες ολίσθησης. Στα τέλη της δεκαετίας του 60 κατασκευάστηκε η Νέα Εθνική Οδός Πατρών - Κορίνθου και είχε ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό νέων πρανών στην περιοχή της Παναγοπούλας. Πριν το 1970 οι κινήσεις εντοπίστηκαν με τη χρήση μεθόδων τηλεπισκόπησης και συγκεκριμένα αεροφωτογραφιών. Γενικά, η παρουσία των ιδιαίτερα τεκτονισμένων και καταπονημένωναποσαθρωμένων σχηματισμών του αλπικού υποβάθρου που υπάρχουν στην περιοχή, σε συνδυασμό με τα Νεογενή ιζήματα οδήγησαν στα περιοδικά φαινόμενα αστάθειας, πυροδοτούμενα από έντονες βροχοπτώσεις και σεισμικά γεγονότα (Koukis et al.,2005). Παρόλο που το Μάρτιο του 1970 έλαβαν χώρα τοπικές αστοχίες στον αυτοκινητόδρομο Αθηνών Πατρών, το σημαντικότερο γεγονός σημειώθηκε στις 25 Απριλίου του 1971, όπου συνεχίστηκε μέχρι τις 26 Απριλίου και ακολούθως στις 3 Μαΐου του 1971 (Andronopoulos, 1982). Πριν την εκδήλωση του φαινομένου του Απρίλη, αναφέρεται η εμφάνιση ρωγμών στο ανάντη της Ν.Ε.Ο. πρανές, παράλληλες προς τον άξονα της οδού και σε απόσταση 100m περίπου από τον άξονα, οι οποίες μάλιστα παρουσίαζαν σημαντικό βάθος ανάπτυξης (3 Απριλίου 1971), σε συνδυασμό με εκφορτίσεις ύδατος, σε διάφορες θέσεις. Το μεγάλο κατολισθητικό γεγονός συνέβη την 25η Απριλίου του 1971 ημέρα Κυριακή στο 193ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών Πατρών και συγκεκριμένα στη θέση «Ανατίναξη». Ξεκίνησε το βράδυ της Κυριακής και διήρκησε έως και το απόγευμα της Δευτέρας, με τη μεγαλύτερη ολίσθηση να σημειώθηκε μεταξύ 01:00-02:00 τα μεσάνυχτα. Από ύψος περίπου 50 μέτρων άνωθεν του καταστρώματος της εθνικής οδού εμφανίστηκε το σημείο ενάρξεως της κατολίσθησης, από το λόφο της μικρής Ζήριας όπου έχει μέγιστο υψόμετρο 450 μέτρα και κινήθηκε με κατεύθυνση ολίσθησης προς τη θάλασσα. Εκτιμάται ότι το επίπεδο της ολίσθησης επεκτεινόταν πάνω από την Εθνική Οδό και περιελάμβανε μόνο τα ανάντη πρανή, ενώ το μέγιστο βάθος εκτιμάται στα 20m (από ημερήσιο τύπο «Πελοπόννησος», 27/04/1971). Επιπλέον, καλύφθηκαν σε μήκος 300 μέτρων η νέα εθνική οδός, η παλαιά εθνική οδός και η σιδηροδρομική γραμμή από 1 εκατομμύριο περίπου κυβικά μέτρα ολισθημένα υλικά (Lebourg et al., 2009). Χαρακτηριστικό ήταν η δημιουργία κώνου κατολισθήσεως από ολισθημένα εδαφικά και βραχώδη υλικά, όπου έφτασαν έως και τη θάλασσα, καθώς επίσης και η παρουσία ρωγμών στους πλησιέστερους λόφους (Εικόνα 5). Τέλος, καταστράφηκαν δύο αγροικίες και μία οικία πλησίον της παραλίας όπου και εγκαταλείφθηκε (Εικόνα 2), λόγω ανεπανόρθωτων βλαβών στην οικία αλλά και στην περιβάλλουσα περιοχή (Εικόνα 3 και Εικόνα 4). Σελίδα 19 από 190

Εικόνα 2: Βλάβες οικίας πλησίον της ακτής (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας) Εικόνα 3: Ρωγμές πλησίον της ακτής (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας) Σελίδα 20 από 190

Εικόνα 4: Ρωγμές στην οικία και βλάβες πλησίον της ακτής (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας) Παρατηρήθηκαν σημαντικές καθιζήσεις, ενώ τα αίτια της κατολίσθησης οφείλονταν στο γεγονός ότι: Όμβρια ύδατα συνάντησαν αδιαπέρατο σχηματισμό και ειδικότερα φλύσχη, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν επ αυτού και να δημιουργήσουν επιφάνεια ολίσθησης, επί της οποίας διολίσθησαν υπερκείμενα χαλαρά υλικά (από ημερήσιο τύπο «Νεολόγος», 27/04/2015). Έντονη κλίση του πρανούς Ανθρώπινη παρέμβαση, μέσω της κατασκευής γραμμικών έργων, χωρίς την λήψη αποστραγγιστικών μέτρων. Η συγκοινωνία διευκολύνθηκε μέσω χρήσης έως και 15 πλωτών μέσων με δρομολόγια που συνέδεαν τον Ψαθόπυργο με το Αίγιο και τον Ψαθόπυργο με το Λαμπίρι, περιστασιακά (από ημερήσιο τύπο «Πελοπόννησος», 28/04/1971). Για αυτό το σκοπό κατασκευάστηκαν προβλήτες, όπου ειδικότερα στο Λαμπίρι έφτανε τα περίπου τα 17 m (από ημερήσιο τύπο «Ημερήσιος κήρυξ», 29/04/1971). Σελίδα 21 από 190

Εικόνα 5: Η κατολίσθηση της Παναγοπούλας, λήψη από ελικόπτερο στις 28/04/1971, για τους σκοπούς της γεωτεχνικής μελέτης που εκπονήθηκε εκείνη την περίοδο από την ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ ΑΕ.(Koukis et al, 2005) Δεύτερο κατολισθητικό γεγονός μικρότερης έκτασης έλαβε χώρα στις 3 Μαΐου του 1971 πρωινές ώρες, περίπου 9 ημέρες μετά την πρώτη κατολίσθηση, όπου διήρκησε η μετακίνηση μέχρι αργά τη νύχτα (Εικόνα 6). Δημιουργήθηκε ευρύ ρήγμα υπεράνω της εθνικής οδού, μήκους περίπου 70 με 100m, με αρχή έναρξης 100m εσωτερικά του πρανούς, 60m ανάντη του άξονα της ΝΕΟ και με άλμα περίπου 3m (από ημερήσιο τύπο «Νεολόγος», 04/05/1971 και «Η ΗΜΕΡΑ»,04/05/1971). Τα αίτια εκδήλωσης της δεύτερης κατολίσθησης εντοπίζονται στην εισροή υδάτων μέσω των ρωγμών σε υποκείμενα στρώματα αργιλικής σύστασης και στις χωματουργικές εργασίες διαμόρφωσης των πρανών και απομάκρυνσης εναπόθεσης των προϊόντων της μεγάλης κατολίσθησης που προηγήθηκε, στην ανάντη περιοχή της θέσης όπου αυτή (η 2η κατολίσθηση) εκδηλώθηκε. Ως αποτέλεσμα είχε την καταστροφή της νέας διανοιχθείσας παραλιακής οδού, όπου είχε σκοπό την προσωρινή εξυπηρέτηση των οχημάτων και τον σχηματισμό πολλών νέων ρηγμάτων επί του οδοστρώματος και των κλιτύων του λόφου. Επιπλέον, η σιδηροδρομική γραμμή παραμορφώθηκε σε μήκος 150 μέτρων και προκλήθηκαν επιπρόσθετες καθιζήσεις 50 με 70 εκατοστών (Εικόνα 7). Η κατολίσθηση που συνέβη στις 25 Απριλίου έγινε στην Χ.Θ. 207+500 έως 207+570, ενώ η δεύτερη κατολίσθηση στις 3 Μαΐου μεταξύ 207+400 έως 207+550(από ημερήσιο τύπο «Η ΗΜΕΡΑ», 06/05/1971). Στις 06/05/1971 διήλθε η πρώτη αμαξοστοιχία από την περιοχή της Παναγοπούλας, ύστερα από 12 ημέρες παύσης (από τον ημερήσιο τύπο «Η ΗΜΕΡΑ», 07/05/1971), ενώ στις 08/05/1971 διανοίχτηκε και η παραλιακή οδική συγκοινωνία 800 μέτρων περίπου, με πλάτος περίπου 7m, μεταξύ θάλασσας και σιδηροδρομικής γραμμής. Δόθηκε σε κυκλοφορία τελικά στις 12/05/1971 και Σελίδα 22 από 190

ταυτόχρονα διακόπηκε η συγκοινωνία μέσω ακτοπλοΐας (από 13/05/1971). ημερήσιο τύπο «Η ΗΜΕΡΑ», Οι πρώτες γεωτρήσεις έγιναν αμέσως μετά την πρώτη εκδήλωση του κατολισθητικού φαινομένου και συντάχτηκαν μελέτες, ενώ προτάθηκαν μέτρα αντιμετώπισης, όπως μέτρα αντιστήριξης, εργασίες διαμόρφωσης των ανάντη της ΝΕΟ πρανών, αποστραγγιστικά έργα, αποκατάσταση των Εθνικών οδών, της Σιδηροδρομικής γραμμής και κατασκευή νέων επιχωμάτων και τέλος ανάπτυξη βλάστησης. Εικόνα 6: Φωτογραφία ληφθείσα από συντάκτη της εφημερίδας «Ημερήσιος κήρυξ» στις 04/05/1971. Υποδεικνύεται η ισχυρή πίεση των ολισθημένων υλικών πάνω σε τοίχο αντιστήριξης Έκτοτε, η περιοχή έχει μελετηθεί διεξοδικά ενώ έχουν κατασκευαστεί διάφορα τεχνικά έργα με σκοπό τη σταθεροποίηση του φαινομένου (πασσαλότοιχος, αποστραγγιστικές σήραγγες κ.α.). Οι νέοι οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες παρακάμπτουν την κατολισθαίνουσα ζώνη πλέον με σήραγγες, όπου βρίσκονται σε διαδικασίες διάνοιξης (Εικόνα 9). Μικρότερης έκτασης (τοπικής σημασίας) ολισθήσεις αναφέρονται επίσης στις 30/05/1971, στις 29/06/1971, το Δεκέμβριο του 1971 και το Φεβρουάριο του 1972 (Εικόνα 8). Όλες αυτές οι ολισθήσεις αφορούσαν τα ανάντη πρανή κατά τη διάρκεια και μετά τις εργασίες διαμόρφωσής τους. Σελίδα 23 από 190

Εικόνα 7: Φωτογραφία ληφθείσα από συντάκτη της εφημερίδας «Ημερήσιος κήρυξ» στις 04/05/1971. Διακρίνονται οι καθιζήσεις επί της σιδηροδρομικής γραμμής και οι ζημιές επί των οδικών συγκοινωνιακών δικτύων Εικόνα 8: Φωτογραφία της δεύτερης ενεργοποίησης του φαινομένου, του έτους 1972 (Kavoura et al., 2014 b) Σελίδα 24 από 190

Εικόνα 9: Στόμιο κλάδου δίδυμης σιδηροδρομικής σήραγγας στην Παναγοπούλα. (Τεχνική cut & cover) Συνεχείς καθιζήσεις του οδοστρώματος της Παλαιάς και Νέας Εθνικής Οδού ήταν φανερές όλα τα επόμενα χρόνια καθώς και μικροκατολισθήσεις στα ανάντη της Ν.Ε.Ο. πρανή, κυρίως κατά τη χειμερινή περίοδο. Το Φεβρουάριο του 1983 παρατηρήθηκαν ρωγμές στο οδόστρωμα και μικρές μετατοπίσεις στο τοίχο αντιστήριξης μεταξύ Νέας και Παλαιάς Ε.Ο. καθώς και ρωγματώσεις στην οροφή της κάτω διάβασης, με αποτέλεσμα την εκτέλεση τριών δειγματοληπτικών γεωτρήσεων από το ΚΕΔΕ και την παράλληλη εγκατάσταση πιεζόμετρων. Το βάθος των γεωτρήσεων ήταν περίπου 20 m και η θέση τους μία επί της Ν.Ε.Ο. και δύο ακριβώς κατάντη του τοίχου επί της Παλαιάς Ε.Ο. Το Σεπτέμβριο του 1984 οδηγήθηκε το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. σε σύνταξη μελέτης με τίτλο «Μελέτη ευστάθειας των πρανών ορυγμάτων και επιχωμάτων της Ν.Ε.Ο. Πατρών Κορίνθου», με σκοπό την διερεύνηση των φαινομένων αστάθειας κατά μήκος όλης της νέας και παλαιάς εθνικής οδού. Το Νοέμβριο του 1993 παρατηρήθηκαν σοβαρές ενδείξεις κατολισθητικών φαινομένων στη Νέα και Παλαιά Ε.Ο. όπως και στη σιδηροδρομική γραμμή, με την εμφάνιση εκτεταμένων ρωγμών στο οδόστρωμα κυρίως στην περιοχή της δυτικής εισόδου της κάτω σήραγγας. Επίσης εκτεταμένες ρωγματώσεις εμφανίστηκαν στη Χ.Θ. 193+700 (κάτω διάβαση σιδηροδρομικής γραμμής) και σε μήκος περίπου 200 m επέβαλαν την αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής. Η κατάσταση κρίθηκε επικίνδυνη και μετά από αυτοψία του ΚΕΔΕ αποφασίστηκε η άμεση εκτέλεση τριών δειγματοληπτικών γεωτρήσεων με εγκατάσταση αποκλισιομετρικών σωλήνων. Ήταν και τα πρώτα αποκλισιόμετρα που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Το Φεβρουάριο του 1994 μετά από βροχοπτώσεις 56mm σε διάστημα πέντε ημερών, αποκλισιόμετρο που είχε τοποθετηθεί από το ΚΕΔΕ επί της ΝΕΟ σημείωσε μετακίνηση της τάξης των 5mm σε βάθος 8m το οποίο στη συνέχεια καταστράφηκε λόγω μετακινήσεων. Λίγο μετά αφότου έσπασε εκδηλώθηκαν επιφανειακές ολισθήσεις στα ανάντη πρανή (τόσο ολισθήσεις, όσο και διαβρώσεις με μεταφορά χαλαρών υλικών στο οδόστρωμα της Ν.Ε.Ο. λόγω πολλών Σελίδα 25 από 190

επιφανειακών νερών) και τοξοειδείς θραύσεις του οδοστρώματος, με αποτέλεσμα την προσωρινή διακοπή της συγκοινωνίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την λήψη άμεσων συμπληρωματικών μέσων αντιμετώπισης των μετακινήσεων, όπως την κατασκευή προστατευτικού μεταλλικού κιγκλιδώματος στον τοίχο ποδός του ανάντη πρανούς της Ν.Ε.Ο. και τη διάνοιξη υπεροριζόντιων αποστραγγιστικών διατρήσεων σε διάφορες θέσεις. Παράλληλα, τον Οκτώβριο του 1994 για τη διερεύνηση των συνθηκών της συνεχιζόμενης κινητικότητας και αστάθειας της περιοχής (όπως κάτι τέτοιο φαινόταν από τα αποκλισιόμετρα του ΚΕΔΕ), έγινε ανάθεση από τη ΔΜΕΟ στα συνεργαζόμενα Μελετητικά Γραφεία ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ - ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ και άλλους συνεργάτες, της «Μελέτης Ευστάθειας Πρανών Ορυγμάτων και επιχωμάτων στη θέση Παναγοπούλα» σαν συνέχεια της ομώνυμης μελέτης του 1985, όπου ολοκληρώθηκε το Μάρτιο του 1995. Το Σεπτέμβριο του 1997 εγκάρσιες ρωγμές εμφανίστηκαν στη Ν.Ε.Ο. και συγκεκριμένα στην περιοχή εισόδου προς Πάτρα της κάτω αποστραγγιστικής σήραγγας καθώς επίσης και στην περιοχή της κάτω διάβασης. Για να διερευνηθεί η δυνατότητα ύπαρξης βαθύτερων κύκλων ολίσθησης κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας έγιναν δύο συμπληρωματικές γεωτρήσεις στην παραλιακή οδό με εγκατάσταση αποκλισιομέτρων βάθους 80 μέχρι 85 m (Οκτώβριος 1998) και επίσης λεπτομερής βυθομετρική αποτύπωση σε κλίμακα 1:1000 (από το Πολεμικό Ναυτικό) και γεωφυσική διερεύνηση των υποστρωμάτων του πυθμένα από το ΕΚΘΕ (Ιανουάριος 1998). Τα συνοπτικά συμπεράσματα της υποθαλάσσιας έρευνας ήταν: 1. Μέχρι βάθος 150 m από την επιφάνεια της θάλασσας, η μορφολογία του υποθαλάσσιου πρανούς είναι παρόμοια με το χερσαίο (50 60%) αλλά στη συνέχεια οι κλίσεις μειώνονται σημαντικά (μεταξύ ισοβαθών 150 200 m είναι 20 35%, και στη συνέχεια 4 10%). 2. Το άνω στρώμα του υποστρώματος (του θαλάσσιου πυθμένα) που αποτελείται από πρόσφατες αποθέσεις, όσο και το κάτω που αποτελείται από μετακίνηση κορημάτων προερχόμενα από τη ξηρά, παρουσιάζουν δομές παραμόρφωσης και επιφάνειες ολίσθησης ή ερπυσμού. Οι δομές αυτές είναι αποτέλεσμα της γενικότερης μετακίνησης που φαίνεται να γίνεται κατά μήκος της επαφής των δύο στρωμάτων με τον υποκείμενο ασβεστόλιθο (κλίσεις επιφανειών 50 60%). Η κυριότερη μορφή ολίσθησης είναι ο ερπυσμός. 3. Δεν ήταν δυνατό να γίνει ακριβής σύνδεση των επιφανειών ολίσθησης στο υποθαλάσσιο πρανές με τα αποτελέσματα των γεωτρήσεων και με τις μετρήσεις των αποκλισιομέτρων. Προκύπτει όμως σαφής ερπυσμός των ανωτέρω στρωμάτων του χερσαίου πρανούς (κυρίως κατάντη της Ν.Ε.Ο.), παρόμοιου μηχανισμού ολίσθησης με το υποθαλάσσιο πρανές. Στα αποκλισιόμετρα που τοποθετήθηκαν στις δύο συμπληρωματικές γεωτρήσεις βάθους περίπου 80 m (Δ15 και Δ36) οι μετρήσεις βρίσκονται εντός του ορίου σφάλματος της μεθόδου και δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για την κινητικότητα των σχηματισμών. Το Μάιο του 1998 έγινε σύνταξη της Οριστικής Μελέτης αντιστήριξης της Ν.Ε.Ο. και τον Ιούλιο του 1999 έγινε αυτοψία και έκθεση των Τεχνικών Συμβούλων της ΔΜΕΟ, η οποία αξιολογεί και συνοψίζει τις διαπιστώσεις τους για την υπόψη θέση και σχολιάζει τα μέτρα προστασίας που προτάθηκαν με βάση την Οριστική Μελέτη του Μαΐου 1998. Τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης αυτής ήταν: Σελίδα 26 από 190

Η διαπίστωση μιας «βαθιάς» και μιας «μικρής» επιφάνειας ολίσθησης με πολύ διαφορετικούς ρυθμούς εξέλιξης. Η «μικρή» είναι αυτή που γενικά εκτιμάται και αντιμετωπίζεται στην οριστική μελέτη, ενώ η «βαθιά», αρχικά θεωρήθηκε ότι περιλαμβάνει μέρος του ανάντη ορεινού όγκου, το σύνολο των επιχωμάτων οδοποιίας και της σιδηροδρομικής γραμμής και καταλήγει στη θάλασσα (πιθανώς αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια). Αργότερα όμως το πιθανολογούμενο εύρος της περιορίστηκε στην κατάντη περιοχή της Ν.Ε.Ο. σαν βαθύτερα επεκτεινόμενη της «μικρής» κατολίσθησης. Από τον Ιούνιο του 2001 έγινε εγκατάσταση εργολαβίας για την υλοποίηση των μέτρων σύμφωνα με την Οριστική Μελέτη του 1998 από την Τεχνική Εταιρία ΕΔΡΑΣΗ Α.Ε. Έγινε επίσης διάνοιξη των τεσσάρων υδρογεωτρήσεων στο ανάντη όριο της Ν.Ε.Ο., καθαίρεση του τοίχου αντιστήριξης μεταξύ Ν.Ε.Ο. και Π.Ε.Ο. σε μήκος 125 m (θέση χώρου στάθμευσης) και κατασκευή προσωρινού τοίχου με μικροπασσάλους και αγκυρώσεις (εύκαμπτο αγκυρωμένο πέτασμα) και κατασκευή 256 έκχυτων πασσάλων. Οι πάσσαλοι κατασκευάστηκαν σε διπλή σειρά, σε απόσταση 3 m, με διάμετρο 1,5 m και βάθος 20-25m. (Sabatakakis et al., 2015) (Εικόνα 10) Εικόνα 10: Διπλή σειρά πασσάλων μεταξύ του αυτοκινητόδρομου και της Παλαιάς Εθνικής Οδού. (Koukis et al., 2009) Το 2002 οδηγήθηκε επίσης το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. στη σύνταξη μελέτης με τίτλο «Μελέτη αναγνώρισης οδοποιίας και υποστηρικτικές μελέτες - έρευνες στα πλαίσια της μετατροπής του οδικού άξονα Κόρινθος Πάτρα σε αυτοκινητόδρομο.», όπου έγινε λεπτομερέστερη έρευνα και μελέτη στην περιοχή της γνωστής κατολίσθησης της Παναγοπούλας, η οποία κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα: Το αλπικό υπόβαθρο στην περιοχή της Παναγοπούλας, το οποίο ανήκει στην γεωτεκτονική ενότητα της Πίνδου, συνίσταται από Ιουρασικούς (κερατόλιθους), Κρητιδικούς (ασβεστόλιθους και μεταβατικά στρώματα) και Ηωκαινικούς (φλύσχης) σχηματισμούς, οι οποίοι παρουσιάζουν την γνωστή δομή κατά λέπη με αλλεπάλληλες εσωτερικές εφιππεύσεις. Η επίδραση του ρηγματογόνου και πτυχογόνου τεκτονισμού έχει δώσει από παλιά την δυνατότητα στην περιοχή να παρουσιάζει κατολισθητικά φαινόμενα κυρίως λόγω της ύπαρξης τεχνικογεωλογικά αδύναμων ζωνών, όπως είναι οι κερατόλιθοι και οι μεταβατικοί ασβεστόλιθοι ομόρροπων προς το πρανές. Εντοπίζονται τρία κύρια επίπεδα ολισθήσεων, τα οποία λειτούργησαν σε διαφορετικούς χρόνους μεταξύ τους. Στο Ανατολικό τμήμα εκτός από τις επιφανειακές ολισθήσεις, εκτιμάται ότι υπάρχει επίπεδο βαθιάς παλαιάς γεωλογικής αποκόλλησης (σε βάθος 100 m περίπου), ανενεργό σήμερα, Σελίδα 27 από 190

πάνω από το οποίο τα υλικά είναι έντονα διαταραγμένα. Η βαθιά αυτή αποκόλληση και ολίσθηση οριοθετείται από τα δύο ρήγματα του ανατολικού τμήματος. Στο Κεντρικό τμήμα, όπου συνέβη η γνωστή κατολίσθηση της Παναγοπούλας, εκτιμάται ότι συνέβη επανενεργοποίηση παλιάς ολίσθησης στους κερατόλιθους σε βάθος της τάξης των 20-25 m περίπου. Το επίπεδο αυτό σήμερα βρίσκεται μάλλον σε κατάσταση οριακής ισορροπίας, δεν αποκλείεται όμως στο μέλλον πιθανή επανενεργοποίησή του. Στο Νότιο τμήμα, από την Ν.Ε.Ο. έως την παραλία υπάρχει επίπεδο σύγχρονης ερπυστικής κίνησης, το οποίο συνδέεται με το ενεργό ρήγμα της Παναγοπούλας και το φλυσχικό κατά το μεγαλύτερο μέρος αλλά και κερατολιθικό υπόβαθρο. Οι ερπυστικές αυτές κινήσεις είναι, όπως φαίνεται και από τις αποκλισιομετρικές μετρήσεις, συνεχιζόμενες και συνδέονται με αντίστοιχες ερπυστικές κινήσεις στον υποθαλάσσιο χώρο. 3.2 ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΣΑΣ ΖΩΝΗΣ Ο Νέος Αυτοκινητόδρομος (Ολυμπία Οδός) Κορίνθου - Πατρών ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2008 με σύμβαση παραχώρησης. Τα έργα σταμάτησαν το 2011 και ξεκίνησαν και πάλι μετά την επίτευξη συμφωνίας, στα τέλη του 2013. Μέρος της κατασκευής της Ολυμπίας οδού αποτελεί η διάνοιξη των δίδυμων σηράγγων, οδικής και σιδηροδρομικής συγκοινωνίας στην περιοχή της Παναγοπούλας με μήκος περίπου 4,5 km με 5,5 km, οι οποίες βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη. Για τη διερεύνηση της νέας κατολίσθησης, εκτελέστηκαν εννέα (9) συμπληρωματικές δειγματοληπτικές γεωτρήσεις (σειρά Β1 Β4, Σ1 Σ4 και Λ 8) με παράλληλη εγκατάσταση πιεζόμετρων. Με σκοπό την παρακολούθηση των μετακινήσεων στην περιοχή και κυρίως για την παρακολούθηση και προστασία των έργων διάνοιξης των σηράγγων πραγματοποιήθηκαν γεωτρήσεις στις οποίες εγκαταστάθηκαν αποκλισιομετρικοί σωλήνες. Οι πλέον χαρακτηριστικές γεωτρήσεις για τις οποίες υπάρχουν μετρήσεις μέχρι το 2009 είναι οι Δ36, Δ35-Δ35Α, Δ14-Δ14Α και Δ15 που βρίσκονται κατάντη της Παλαιάς Εθνικής Οδού. Συνεχίζονται όμως να μετριούνται από το 2013 μέχρι και σήμερα οι Δ36, Δ35Α, και η Δ14Α. Επιπρόσθετα με αυτές εκτελέστηκε η γεώτρηση Γ2 τον Φεβρουάριο του 2013 πλησίον της γεώτρησης Δ36, στα πλαίσια του Ερευνητικού Προγράμματος ΘΑΛΗΣ - LAVMO, από το Πανεπιστήμιο Πατρών και από την τεχνική εταιρεία ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ. 4. ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ 4.1 ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Η μορφολογία της περιοχής επηρεάζεται από την έντονη τεκτονική δραστηριότητα που χαρακτηρίζει κυρίως τον Κορινθιακό κόλπο. Μέγιστο υψόμετρο της περιοχής φαίνεται να είναι τα 300 μέτρα περίπου, ενώ οριοθετείται από δύο μορφολογικές ταπεινώσεις εκατέρωθεν (Εικόνα 11). Αρχικά, η κλίση του πρανούς στην περιοχή ήταν της τάξης των 35-40. Ύστερα όμως από την Σελίδα 28 από 190

κατασκευή της Νέας Εθνικής Οδού δημιουργήθηκε πρανές με κλίση 1:1. Έτσι, πλέον το ανάγλυφο χαρακτηρίζεται ήπιο σχετικά με μέση κλίση πρανούς της τάξης των 30 και διαμορφώνεται: Δυτικά από ρέμα γενικής κατεύθυνσης από ΝΑ προς ΒΔ, το οποίο παρουσιάζει σημαντικές λεκάνες απορροής με συνολικό μήκος του κύριου κλάδου της τάξης των 2.5 km περίπου. Στην περιοχή μελέτης η διέλευση του ρέματος γίνεται στο αλπικό υπόβαθρο, ενώ χαρακτηρίζεται από την διαμόρφωση απότομων κλιτύων κοίτης και έντονη κατά βάθος διάβρωση. Ανατολικά από ρέμα κατεύθυνσης αρχικά από ΝΑ προς ΒΔ, όπου καταλήγοντας στον Κορινθιακό στρέφεται προς ΒΑ. Το συνολικό μήκος του κύριου κλάδου είναι της τάξης των 1.2 km περίπου, ενώ χαρακτηρίζεται από ηπιότερες σχετικά κλίσεις κλιτύων και λιγότερο έντονα φαινόμενα με το βάθος διάβρωσης. Εικόνα 11: Γεωμορφολογική απεικόνιση της περιοχής, με τη χρήση του Google Earth 4.2 ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ Στην περιοχή της Παναγοπούλας, εμφανίζεται επιφανειακά το αλπικό υπόβαθρο που δομείται από γεωλογικούς σχηματισμούς που ανήκουν στην γεωτεκτονική ζώνη Ωλονού-Πίνδου. Οι επιφανειακές εμφανίσεις του αλπικού υπόβαθρου εντοπίζονται κυρίως στο ανάντη τμήμα της Νέας Εθνικής Οδού. Ασύμφωνα στους αλπικούς σχηματισμούς τοποθετούνται τα ιζήματα του Πλειο- Πλειστόκαινου και του Τεταρτογενούς. Τα Πλειο-πλειστοκαινικά ιζήματα αντιπροσωπεύονται αποκλειστικά από μαργαϊκά κροκαλοπαγή, τα οποία καλύπτουν μεγάλη έκταση στο νότιο και ανατολικό τμήμα της περιοχής. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις συνιστούν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους χαλαρά κορήματα καθώς και εδαφικά υλικά παλαιών και πρόσφατων κατολισθήσεων, ενώ το πάχος τους αυξάνεται σημαντικά στο κατάντη τμήμα της Νέας Εθνικής Οδού. Η κανονική στρωματογραφική ακολουθία στην περιοχή περιλαμβάνει σχιστολίθους, κερατολίθους και σχιστοκερατόλιθους Τριαδικής έως Ιουρασικής ηλικίας, όπου αποτελεί την κατώτατη ενότητα, που καλύπτεται από πλακώδεις ασβεστολίθους με ραδιολαρίτες Κρητιδικής ηλικίας. Στη συνέχεια αναπτύσσεται η «μεταβατική ζώνη» προς το φλύσχη, που περιλαμβάνει ασβεστόλιθους, κερατόλιθους και μάργες, καταλήγοντας στην τυπική ιζηματολογική ακολουθία του φλύσχη του Ανώτερου Ηωκαίνου. Σελίδα 29 από 190

Η μετα Ηωκαινική τεκτονική που ακολούθησε και διακρίνεται από την παρουσία ισχυρών Α- Δ εφαπτομενικών τεκτονικών κινήσεων, είχε σαν αποτέλεσμα την έντονη παραμόρφωση και μετακίνηση των σχηματισμών. Η φάση της διάρρηξης όπου ακολούθησε προκάλεσε μεγάλες κατακόρυφες κινήσεις (κανονικά ρήγματα) και καταπόνηση των πετρωμάτων. Κατά τη διάρκεια του Πλειόκαινου και Πλειστόκαινου συσσωρεύτηκαν λιμναίας και λιμνοθαλάσσιας προέλευσης ιζήματα (κροκαλοπαγή και μάργες) στις τάφρους που δημιουργήθηκαν από τις διαρρήξεις. Τέλος, Τεταρτογενείς αλλουβιακές αποθέσεις αποτέθηκαν στις παράκτιες περιοχές και όπου το ανάγλυφο ήταν κατάλληλο σχηματίστηκαν κορήματα. Στη συνέχεια γίνεται πιο λεπτομερής περιγραφή των σχηματισμών, ενώ μια καθαρά ενδεικτική στρωματογραφική στήλη της περιοχής δίνεται στο Σχήμα 1. Σχήμα 1: Απλοποιημένη στρωματογραφική ακολουθία γεωλογικών σχηματισμών στην περιοχή Παναγοπούλας Σχηματισμοί αλπικού υποβάθρου Σχιστοκερατόλιθοι: Ο σχηματισμός συνίσταται σχεδόν αποκλειστικά από κερατολίθους και πηλίτες, πολύχρωμους, κυρίως κόκκινους και πράσινους, Ιουρασικής ηλικίας. Το πάχος της στρώσης φθάνει μέχρι και 20 cm, ενώ το συνολικό πάχος του σχηματισμού είναι της τάξης των 40 m περίπου. Κρητιδικοί ασβεστόλιθοι: Πρόκειται για πελαγικούς γενικά λεπτοστρωματώδεις ασβεστόλιθους, με λεπτές ενστρώσεις και κονδύλους κερατολίθων καθώς και ενδιαστρώσεις αργιλικών σχιστόλιθων. Το συνολικό πάχος του σχηματισμού είναι της τάξης των 150 250 m περίπου. Οι ασβεστόλιθοι έχουν πάχος στρώσης συνήθως 2 15 cm, ενώ τοπικά μπορεί να φθάσει έως 30 cm. Το χρώμα τους ποικίλει. Σελίδα 30 από 190

Μεταβατικοί ασβεστόλιθοι: Αποτελούν μεταβατικό σχηματισμό προς τον Ηωκαινικό φλύσχη και είναι Άνω Κρητιδικής ηλικίας. Ο μεταβατικός ορίζοντας συνίσταται από εναλλαγές λεπτοπλακωδών ασβεστόλιθων με ιλυολίθους αργιλικούς σχιστόλιθους και ψαμμίτες. Οι ασβεστόλιθοι έχουν χρώμα τεφροκίτρινο. Οι ιλυόλιθοι έχουν χρώμα κατανό και παρουσιάζουν συνήθως φυλλώδη δομή. Τοπικά μπορούν να συναντηθούν και λεπτές ενστρώσεις ή κόνδυλοι μαύρων κερατολίθων. Το συνολικό πάχος του σχηματισμού είναι της τάξης των 50 100 m περίπου. Φλύσχης: Ο σχηματισμός είναι Ηωκαινικής ηλικίας και συνίσταται κυρίως από εναλλαγές ψαμμιτών και ιλυολίθων. Τοπικά μπορεί να απαντηθούν και αραιές ασβεστολιθικές ενστρώσεις. Οι ψαμμιτικοί πάγκοι, οι οποίοι υπερτερούν στα κατώτερα μέλη, έχουν πάχος στρώσης έως και 2 m. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί της ενότητας της Πίνδου, εμφανίζονται έντονα τεκτονισμένοι και παρουσιάζουν τη συνήθη δομή κατά λέπη με επάλληλες εφιππεύσεις. Μεταλπικά ιζήματα Κροκαλοπαγή: Πρόκειται για καλά συγκολλημένα πολύμικτα κροκαλοπαγή πάχους έως και 300 m (νότια και ανατολικά της περιοχής μελέτης), βραχώδους συμπεριφοράς, με ψαμμιτικό, ψαμμιτομαργαϊκό, ή ασβεστομαργαϊκό συνδετικό υλικό. Το μέσο μέγεθος των κροκαλών είναι της τάξης των 8 cm. Σπανιότερα συναντώνται ενστρώσεις στιφρών μαργών ή και χαλαρών ψαμμιτών. Η ηλικία τους είναι Αν. Πλειόκαινο Κατ. Πλειστόκαινο. Κατά θέσεις παρουσιάζουν διασταυρούμενη στρώση. Αλλουβιακές αποθέσεις: Συνίσταται από αποθέσεις αργιλωδών έως ιλυωδών χαλικιών που προέρχονται από την μεταφορά και απόθεση των υλικών από τα ρέματα της περιοχής. Το πάχος τους είναι της τάξης των 30 m. Κορήματα: Πρόκειται για μικρού πάχους υλικά της τάξης των 5 m, τα οποία προέρχονται κυρίως από τους ασβεστόλιθους και τα κροκαλοπαγή και αποτελούνται από καστανή έως καστανοκόκκινη άργιλο με λατύπες ή κροκάλες. Υλικά κατολισθήσεων: Είναι χαλαρά, εδαφικά υλικά που προέρχονται από πρόσφατες κατολισθητικές κινήσεις. Συνίστανται από θραύσματα και ογκόλιθους ασβεστολιθικής, κερατολιθικής και ψαμμιτικής σύστασης με αργιλοϊλυώδες υλικό. Έχουν καστανό χρώμα και το πάχος τους φθάνει έως 20 m περίπου. Τα στρώματα της ζώνης της Πίνδου χαρακτηρίζονται από την επίδραση εφαπτομενικών τεκτονικών κινήσεων με διεύθυνση Α Δ στο τέλος του Μειοκαίνου που προκάλεσαν την προς τα δυτικά επώθηση της ζώνης υπό μορφή καλύμματος πάνω στη γεωτεκτονική ζώνη Γαββρόβου Τριπόλεως και ταυτόχρονα λεπίωση των στρωμάτων της (Doutsos et al., 2000). Ακολούθησε η φάση εφελκυσμού με τη δημιουργία εξέλιξη της ρηξιγενούς τάφρου του Κορινθιακού κόλπου με τη δημιουργία κανονικών ρηγμάτων με διεύθυνση Α Δ και με μεγάλα επιφανειακά ίχνη (Koukouvelas and Doutsos, 1996; Stefatos et al. 2002). Είναι αξιοσημείωτο ότι η περιοχή του Κορινθιακού κόλπου είναι μία από τις πιο τεκτονικά ενεργές και ταχέως επεκταμένες περιοχές του κόσμου (6 15 mm/έτος) με τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας να σχετίζονται σαφώς με τη σεισμική δραστηριότητα (Koukouvelas and Doutsos, 1996; Kokkalas and Koukouvelas, 2005). Επιπρόσθετα, ανοδικές κινήσεις που έχουν εκτιμηθεί για την ευρύτερη περιοχή είναι της τάξης των 4,4 mm/έτος (Zelilidis, 2000). Σελίδα 31 από 190

Από τις εργασίες χαρτογράφησης που έγιναν στα πλαίσια του προγράμματος, τη γεωτεχνική έρευνα αλλά και από μεθόδους τηλεπισκόπησης, εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν τα κύρια τεκτονικά γεγονότα που έχουν διαρρήξει την περιοχή της Παναγοπούλας. Συγκεκριμένα: Κανονικό ρήγμα με διεύθυνση Α Δ περίπου κατά μήκος της ΝΕΟ που πρόκειται για την προέκταση της ρηξιγενούς ζώνης του Ψαθόπυργου (ή Ροδινής) προς τα ανατολικά (Σχήμα 2) όπου δείχνει ληστρική γεωμετρία και είναι τεκτονικά ενεργό (Doutsos et al.1988, Doutsos and Poulimenos 1992, Koukouvelas and Doutsos 1997, Flotte et al. 2005, Palyvos et al. 2007). Σημειώνεται η πιθανή παρουσία παράλληλου αντίστοιχου ρήγματος στα ανάντη, κατά μήκος σχεδόν των οδικών σηράγγων Πιθανό κανονικό ρήγμα με διεύθυνση ΒΑ ΝΔ, που «διαμορφώνει» την επαφή των κροκαλοπαγών. Επάλληλα πιθανά ρήγματα κατά τη διεύθυνση ΔΒΔ ΑΝΑ με κατερχόμενο το ΝΔ τέμαχος. Χαρακτηριστική εμφάνιση του συστήματος αυτού συναντάται στην κοιλάδα του δυτικού ρέματος μέσα στους Κρητιδικούς ασβεστόλιθους. Επιφανειακά σε δύο θέσεις εντοπίζεται εφίππευση των κερατολίθων επί των μεταβατικών ασβεστόλιθων με γενική κλίση της εφίππευσης προς Ν. Οι θέσεις αυτές είναι μια στο ανατολικό τμήμα της περιοχής μέσα στο ρέμα και μια στο νοτιοδυτικό τμήμα πάνω στον επαρχιακό δρόμο. Σχήμα 2: Η προέκταση του ρήγματος της Ροδινής τέμνει εγκάρσια την κατολισθαίνουσα ζώνη της Παναγοπούλας (Koukouvelas and Doutsos, 1997) 4.3 ΣΕΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕΙΣΜΙΚΗ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ Η Κορινθιακή τάφρος είναι από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του Ελληνικού χώρου και ο σχηματισμός της θεωρείται ως αποτέλεσμα της διαστολής που υφίσταται η Αιγιακή μικροπλάκα, λόγω της καταβύθισης και οπισθοχώρησης της Αφρικανικής πλάκας κάτω από αυτήν (Papazachos & Comninakis 1971; McKenzie 1972). Για αυτό το λόγο, η σεισμικότητα της τάφρου της Κορίνθου αποτελεί αντικείμενο έρευνας από την αρχαιότητα, καθώς οι ισχυροί σεισμοί που φιλοξένησε η περιοχή είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια πολλών ανθρώπινων ζωών ή ακόμα και την καταστροφή ολόκληρων πόλεων. Σελίδα 32 από 190

Αλλά και η σημερινή ενόργανα καταγεγραμμένη σεισμικότητα είναι εξίσου έντονη και καταστρεπτική. Είναι αξιοσημείωτο ότι πέντε γεγονότα με μέγιστο σεισμικό μέγεθος μεγαλύτερο από 5,8 Richter έχουν παρατηρηθεί στην περιοχή της τάφρου της Κορίνθου κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 χρόνων (Papazachos and Papazachou 1997). Η πλειοψηφία των σεισμικών γεγονότων σχετίζεται με μια μικρού βάθους, με κλίση προς το βορρά, σεισμική ζώνη. Η εντονότερη συγκέντρωση σεισμικών επικέντρων τοποθετείται σε βάθος μεταξύ 6 12 km με πιο σύνηθες το βάθος των 10 km. Η σεισμικότητα στην περιοχή έρευνας λοιπόν επηρεάζεται άμεσα από την τεκτονική των πλακών και τις πρόσφατες γεωδυναμικές εξελίξεις της τάφρου. Ο Χάρτης 1 δείχνει την κατανομή των σεισμικών γεγονότων με μέγεθος 4 R. που καταγράφτηκε στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ 1960-2015. Υποδεικνύει ότι η ευρύτερη περιοχή της Παναγοπούλας χαρακτηρίζεται από ενεργή σεισμικά περιοχή και συνδέεται με σχετικά σημαντικού μεγέθους σεισμούς. Η πηγή από όπου συλλέχθηκαν τα σεισμολογικά δεδομένα ήταν από το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Χάρτης 1: Σεισμολογικός χάρτης ευρύτερης περιοχής, κλίμακας 1:500.000 Δύο σεισμοί σημαντικού μεγέθους με επίκεντρο την Παναγοπούλα έχουν καταγραφεί από 1964 έως 2015 μεγέθους ML:5,1 και ML:5,2, το 1984 και 1995 αντίστοιχα (Εικόνα 12). Σελίδα 33 από 190

Εικόνα 12: Επίκεντρο σεισμών μεγέθους μεγαλύτερο του 5 στην ευρύτερη περιοχή, περιόδου 1964-2015. (Γεωδυναμικό Ινστιτούτο - Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών) Επιπλέον, το 1971 πραγματοποιήθηκαν δύο σεισμοί μεταξύ Απριλίου και Μαΐου σε ακτίνα περίπου 36 χιλιομέτρων από την Παναγοπούλα μεγέθους 3,2 και 3,6 της κλίμακας Richter (Εικόνα 13). Γεγονός που σηματοδοτεί ότι κανένα σημαντικό σεισμικό γεγονός δεν επέδρασε ως έναυσμα εκδήλωσης των δύο σημαντικότερων κατολισθητικών φαινομένων που χαρακτήρισαν την περιοχή. Εικόνα 13: Επίκεντρα σεισμών που καταγράφηκαν το Μάιο και Απρίλιο του 1971 στην ευρύτερη περιοχή. (Γεωδυναμικό Ινστιτούτο - Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών) Σύμφωνα με το νέο χάρτη σεισμικής επικινδυνότητας της Ελλάδας του ΟΑΣΠ, η περιοχή της Παναγοπούλας κατατάσσεται στη ζώνη επικινδυνότητας ΙΙ, με σεισμική επιτάχυνση Α=0.24 g (Α =α * g, με α συντελεστή σεισμικής επιτάχυνσης και g επιτάχυνση βαρύτητας), καθώς επηρεάζονται άμεσα από την σεισμική δράση του Κορινθιακού κόλπου (Σχήμα 3). Σελίδα 34 από 190

Σχήμα 3: Χάρτης ζωνών σεισμικής επικινδυνότητας της Ελλάδας. (ΕΑΚ 2003) 4.4 ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ 4.4.1 ΥΔΡΟΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Σχετικά με την απορροή της ευρύτερης περιοχής, αυτή γίνεται με τη βοήθεια δύο ρεμάτων ανατολικά και δυτικά αυτής. Η γενική διεύθυνση των ρεμάτων είναι ΝΑ - ΒΔ, με το ανατολικό να στρέφεται προς ΒΑ πολύ κοντά στο ύψος της περιοχής. Τα ρέματα αυτά δεν έχουν μόνιμη απορροή κατά την διάρκεια του έτους. Το δυτικό ρέμα αντίθετα διατηρεί σχετικά περισσότερο χρόνο την απορροή του. Κοντά στην ευρύτερη περιοχή της Παναγοπούλας μόνιμη ροή έχει το ρέμα Τσετσεβίτικο, όπου είναι παραπόταμος του ποταμού Φοίνικα και εκβάλλει στην περιοχή Καμάρες και ο ποταμός Βολιναίος όπου εκβάλλει πλησίον του Ψαθοπύργου (Εικόνα 14). Στη συνέχεια δίνονται τα διαγράμματα ύψους βροχόπτωσης που κατανέμεται στους διάφορους σταθμούς στο νομό Αχαΐας το έτος 1971 (Σχήμα 4) και τα μηνιαία ατμοσφαιρκά κατακρημνίσματα σε δύο κοντινούς σταθμούς του ίδιου έτους (Σχήμα 5). Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι τα βροχομετρικά δεδομένα προέρχονται από την ΕΜΥ (Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία) και το ΥΠΕΧΩΔΕ (Υπουργείο ΠΕριβάλλοντος, ΧΩροταξίας και Δημοσίων Έργων). Σελίδα 35 από 190

Εικόνα 14: Ποτάμια στην ευρύτερη περιοχή της Παναγοπούλα. (από Google Maps) Επιπρόσθετα, έγινε η δημιουργία ενός ενδεικτικού βροχομετρικού χάρτη του νομού Αχαΐας, όπου ανήκει η Παναγοπούλα, για το έτος 1971, έτος εκδήλωσης των δύο μεγαλύτερων κατολισθητικών γεγονότων στην ιστορία της περιοχής (Χάρτης 2). Από το χάρτη φαίνεται η κατανομή των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων ανά περιοχή, με βάση 26 μετεωρολογικούς σταθμούς που λειτουργούσαν εκείνη την περίοδο. (Ύψος βροχόπτωσης σε mm) 1600.0 ΕΤΗΣΙΟ ΥΨΟΣ ΒΡΟΧΗΣ (mm) ΤΟΥ 1971 1400.0 1200.0 1000.0 800.0 600.0 400.0 200.0 0.0 Αγ.Αθανάσιος(Αί Ακράτα Άνω Λούσοι Άραξος Αστέρι Γλαύκος(ΥΗΣ) Γλαύκος(Φράγμα) Δροσάτο Καλάβρυτα Καστέλιο Κάτω Βλασία Κερπινή Κλειτορία Κουτέλη Κρήνη(Δ.Συμπολ Κρυσταλλόβρυση Λαγοβούνιον Λεόντιο Λούσικα Μελίσσια Μοίρα Πάτρα Περιθώριο Τριπόταμα Χαλανδρίτσα Πόρτες (Σταθμοί νομού Αχαΐας) Σχήμα 4: Ετήσιο ύψος βροχής για 26 σταθμούς το 1971 Σελίδα 36 από 190

Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος LANDSLIDE τοποθετήθηκε μετεωρολογικός σταθμός «real time» στην Παναγοπούλα (Μάιος 2015), μιας και δεν υπήρχε σταθμός που να δίνει πληροφορίες και να βρίσκεται εντός της υδρολογικής λεκάνης όπου ανήκει η Παναγοπούλα. Οι πιο κοντινοί σταθμοί στην περιοχή είναι ο σταθμός της Κρήνης (Δήμου Συμπολιτείας) και ο σταθμός του Αιγίου (Άγιος Αθανάσιος). Το ετήσιο ύψος βροχής του έτους 1971 του σταθμού Κρήνης ήταν της τάξης των 1304,09mm, ενώ για το σταθμό Αιγίου 614,36mm. Ειδικότερα, το μήνα Απρίλιο του 1971, όπου έγινε και το πρώτο μεγάλο κατολισθητικό γεγονός το ύψος βροχόπτωσης ήταν για το σταθμό της Κρήνης στα 29,2mm, ενώ για το σταθμό του Αιγίου 31,5mm. Τέλος, το Μάιο, μήνας πραγματοποίησης του δεύτερου κατά σειρά μεγάλου κατολισθητικού γεγονότος το ύψος βροχής για το σταθμό του Αιγίου ήταν 16,9mm, ενώ για το σταθμό της Κρήνης 42,5mm. Από το διάγραμμα του Σχήματος 4 φαίνεται ότι η ποσότητα των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο είχαν την υψηλότερη τιμή του έτους και για τους δύο σταθμούς και σε σύγκριση με άλλα έτη η διαφορά δεν είναι ασήμαντη. Τέλος, στο Σχήμα 6 φαίνεται ένα διάγραμμα μέσης μηνιαίας κατανομής των βροχοπτώσεων στους σταθμούς Άγιος Αθανάσιος και Κρήνη για τη σειρά ετών 1961-1991. (Ύψος βροχόπτωσης σε mm) 300.0 250.0 Αγ.Αθανάσιος(Αίγιο) Κρήνη(Δ.Συμπολιτείας) 200.0 150.0 100.0 50.0 0.0 (Μήνες) Σχήμα 5: Ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα του 1971 για τον Σταθμό Αιγίου και Κρήνης. Σελίδα 37 από 190

(Ύψος βροχόπτωσης σε mm) 300.0 ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ 1961-1991 Άγιος Αθανάσιος Αιγίου Κρήνη(Δ.Συμπολιτείας) 250.0 200.0 150.0 100.0 50.0 0.0 (Μήνες) Σχήμα 6: Κατανομή των μέσων μηνιαίων υψών βροχόπτωσης για μια σειρά ετών Σελίδα 38 από 190

Χάρτης 2: Χάρτης κατανομής βροχοπτώσεων στο νομό Αχαΐας το έτος 1971 Σελίδα 39 από 190

4.4.2 ΥΔΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Σύμφωνα με τη μελέτη «Μελέτη αναγνώρισης οδοποιίας και υποστηρικτικές μελέτες έρευνες στα πλαίσια της μετατροπής του οδικού άξονα Κόρινθος Πάτρα σε αυτοκινητόδρομο» έγινε προσπάθεια αξιολόγησης και ερμηνείας των υδρογεωλογικών συνθηκών στην περιοχή της Παναγοπούλας. Οι υδρογεωλογικές συνθήκες στην περιοχή της κατολίσθησης της Παναγοπούλας παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαχρονική εκδήλωση των φαινομένων αστάθειας. Οι υδρογεωλογικές αυτές συνθήκες διαμορφώνονται από την υδρολιθολογική συμπεριφορά των γεωλογικών σχηματισμών σε συνδυασμό με την στρωματογραφική και τεκτονική τους τοποθέτηση (επαφή διαπερατών αδιαπέρατων σχηματισμών), καθώς επίσης και από τις συνθήκες τροφοδοσίας τους. Από υδρολιθολογική άποψη το αλπικό υπόβαθρο κατατάσσεται: Στους σχηματισμούς υψηλής έως μέτριας διαπερατότητας, όπου ανήκουν οι λεπτοπλακώδεις Κρητιδικοί ασβεστόλιθοι (ks), οι οποίοι αποτελούν την κύρια μάζα στο κεντρικό και δυτικό τμήμα της περιοχής. Η κυκλοφορία του νερού γίνεται μέσω των συστημάτων ασυνεχειών της βραχόμαζας και αναμένεται να παρουσιάζουν υψηλό συντελεστή κατείσδυσης. Στους σχηματισμούς μέτριας έως χαμηλής διαπερατότητας, όπου ανήκουν οι μεταβατικοί ασβεστόλιθοι (kf) με τις εναλλαγές ασβεστολιθικών και ιλυολιθικών φάσεων. Αυτοί στο κεντρικό τμήμα της Παναγοπούλας, όπου εκδηλώθηκε η κατολίσθηση, είναι υπερκείμενοι στους Κρητιδικούς ασβεστόλιθους (ks). Στους σχηματισμούς χαμηλής έως ασήμαντης διαπερατότητας, όπου ανήκουν οι σχιστοκερατόλιθοι (hn) καθώς και ο Ηωκαινικός φλύσχης (fl). Η θέση των σχηματισμών αυτών είναι καθοριστική στην εκδήλωση φαινομένων αστάθειας, όταν επικάθονται σε αυτούς σχετικά πιο διαπερατά υλικά, βραχώδη και εδαφικά. Οι μεταλπικοί σχηματισμοί που συναντώνται στην περιοχή μελέτης, δηλαδή τα υλικά κατολισθήσεων (LM), τα κορηματικά υλικά (SC), οι αλλουβιακές αποθέσεις (AF) καθώς και οι τεχνητές επιχώσεις, που καλύπτουν σημαντική έκταση στο κεντρικό και νότιο παράλιο τμήμα αποτελούν εδαφικά υλικά με κυρίως χαμηλή έως πολύ χαμηλή διαπερατότητα. Τα κροκαλοπαγή (cg), τα οποία παρουσιάζουν την κύρια ανάπτυξή τους στο νότιο και ανατολικό τμήμα χαρακτηρίζονται από μέτρια έως χαμηλή διαπερατότητα. Προκειμένου να αξιολογηθούν και να ερμηνευθούν οι υδρογεωλογικές συνθήκες σε σχέση με τα φαινόμενα αστάθειας έχει γίνει συγκέντρωση μετρήσεων στάθμης στο πλαίσιο διάφορων μελετών, διαχρονικά. Από την αξιολόγηση όλων αυτών των στοιχείων προκύπτει ότι στην περιοχή της Παναγοπούλας αναπτύσσονται διαφορετικοί υδροφόροι ορίζοντες, στο Ανατολικό, Κεντρικό και Νότιο τμήμα της περιοχής. Στο κεντρικό τμήμα της κατολίσθησης της Παναγοπούλας αναπτύσσεται επικρεμάμενος υδροφόρος ορίζοντας, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή των γεωτρήσεων Π22, Π11, σε βάθος 10 έως 20 m περίπου δηλαδή σε απόλυτο υψόμετρο 75 m έως 80 m περίπου. Ο υδροφόρος αυτός ορίζοντας αναπτύσσεται στα ανώτερα μικρής διαπερατότητας υλικά των μεταβατικών ασβεστόλιθων (kf) αλλά και των σχιστοκερατολίθων (hn), τα οποία επικάθονται στους διαπερατούς Κρητιδικούς ασβεστόλιθους (ks). Η αποστράγγιση του υδροφόρου αυτού ορίζοντα Σελίδα 40 από 190

εκτιμάται ότι είναι πολύ αργή, εφόσον διαχρονικά φαίνεται ότι η ετήσια τροφοδοσία του υπερισχύει έναντι της διήθησης στο διαπερατό ασβεστολιθικό υπόβαθρο. Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι οι τέσσερις πηγές που είχαν σημειωθεί στο ασβεστολιθικό πρανές της Ε.Ο. σε υψόμετρο +60 έως +70 m περίπου κατά την χαρτογράφηση της ΓΕΩΕΡΕΥΝΑΣ το 1972 και πριν την κατασκευή της κατώτερης αποστραγγιστικής σήραγγας, εκτιμάται ότι εκφόρτιζαν αυτόν το υδροφόρο ορίζοντα. Όσο για τους υποκείμενους Κρητιδικούς ασβεστόλιθους (ks) εκτιμάται ότι σε αυτούς διαμορφώνεται άλλος βαθύτερος υδροφόρος ορίζοντας, ο οποίος δεν επηρεάζει ούτε τα φαινόμενα αστάθειας, ούτε τα σχεδιαζόμενα έργα. Σε όλο το νότιο τμήμα κατάντη της Ν.Ε.Ο. μέχρι τη θάλασσα, αναπτύσσεται υδροφόρος ορίζοντας στα χαλαρά, εδαφικά υλικά των παλαιών κατολισθήσεων καθώς και το αλλουβιακό ριπίδιο σχεδόν στο επίπεδο της θάλασσας. Σελίδα 41 από 190

5. ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ Στα πλαίσια του προγράμματος LAVMO εκτελέστηκε γεωτεχνική έρευνα που προέβλεπε τη διάνοιξη της δειγματοληπτικής γεώτρησης Γ2 η θέση της οποίας εντοπίζεται εντός της κύριας κατολισθαίνουσας ζώνης της Παναγοπούλας. 5.1 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ ΓΕΩΤΡΗΣΗ Η μεθοδολογία εκτέλεσης της δειγματοληπτικής γεώτρησης έγινε σύμφωνα με το ΦΕΚ 363/24.6.83 (Ε101-83), τεύχος δεύτερο, ΥΠΕΧΩΔΕ/ΚΕΔΕ, Τεχνικές προδιαγραφές δειγματοληπτικών γεωτρήσεων ξηράς για γεωτεχνικές έρευνες. Η διάνοιξη της γεώτρησης πραγματοποιήθηκε από 13 Φεβρουαρίου 2013 μέχρι 24 Φεβρουαρίου 2013 και το βάθος της ήταν 65 m. Το γεωτρύπανο που χρησιμοποιήθηκε ήταν τύπου BOYLES BBS-17 (Εικόνα 15) και η σωλήνωση έγινε με Φ140 από 0,00 25,00 m και Φ117 από 0,00 58,00 m. Η γεώτρηση έγινε από την ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ και κατά τη διαδικασία διάτρησης της γεώτρησης ελήφθησαν διαταραγμένα δείγματα με φραγμό καθώς και με δειγματολήπτη διαιρετού τύπου Τ6S σε μεγαλύτερα βάθη, όπου χρησιμοποιήθηκε βιδοκορώνα και αδαμαντοκορώνα αντίστοιχα. Από το βάθος 24,80 65,00 m παρατηρήθηκε απώλεια νερού που κυμάνθηκε από 10% έως 30%. Ειδικότερα, η διάτρηση της δειγματοληπτικής γεώτρησης Γ2 έγινε με τη μέθοδο του φραγμού για τους ανώτερους εδαφικούς ορίζοντες ή και τα ολισθημένα υλικά. Κατά τη διάρκεια της διάτρησης εκτελέστηκε η δοκιμή πρότυπης διείσδυσης (SPT) με συχνότητα ανά 3 μέτρα μέχρι το βάθος των 12,54 μέτρων. Το είδος και η φυσική κατάσταση των σχηματισμών είχαν σαν αποτέλεσμα τη χρήση του δειγματολήπτη διπλού τοιχώματος τύπου Τ6S της Craelius περιστρεπτού τύπου από τα 6,15 m και κάτω και για όλο το μήκος της γεώτρησης. Ο Πίνακας 3 παρουσιάζει τα γενικά στοιχεία της γεώτρησης. Το βάθος στάθμης των υπεδαφικών νερών προκύπτει από την τελευταία μέτρηση στάθμης που λήφθηκε αφότου τελείωσε η διάνοιξη της γεώτρησης. Ο Πίνακας 4 παρουσιάζει τους ορίζοντες που διατρήθηκαν κατά τη διάνοιξη της δειγματοληπτικής γεώτρησης, ενώ το είδος δειγματοληψίας με το βάθος ο Πίνακας 5. Πίνακας 3: Χαρακτηριστικά δειγματοληπτικής γεώτρησης Γ2 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ ΓΕΩΤΡΗΣΗ Γ2 Υψόμετρο γεώτρησης Βάθος γεώτρησης Συντεταγμένες Βάθος στάθμης υπεδαφικών νερών 10 m 65 m X: 319204 Y: 4243809 4,5 m Βάθος τοποθέτησης αποκλισιομετρικών σωλήνων 64,80 m Σελίδα 42 από 190

Εικόνα 15: Γεωτρύπανο BOYLES BBS-17 κατά την εκτέλεση της γεώτρησης Γ2 Πίνακας 4: Γεωλογική περιγραφή των σχηματισμών της γεώτρησης Γ2 ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ 0,00 21,50 m Καστανό καστανότεφρο, πυκνής έως πολύ πυκνής απόθεσης, αργιλο ιλυώδες ΑΜΜΟΧΑΛΙΚΟ με ψηφίδες, κροκάλες και θραύσματα 21,50 25,20 m Τεφρός υπότεφρος, εντελώς αποσυνθεμένος ΙΛΥΟΛΙΘΟΣ 25,20 26,40 m Τεφροκίτρινη αμμώδης ΑΡΓΙΛΟΣ, με θραύσματα ασβεστολίθων ψαμμιτών 26,40 34,20 m Ερυθροκάστανος τεφροπράσινος, πολύ εντελώς αποσυνθεμένος, αποσαθρωμένος χαμηλής αντοχής ΣΧΙΣΤΟΚΕΡΑΤΟΛΙΘΟΣ 34,20 56,50 m Λευκότεφρος ροδόχρωμος λατυποπαγής ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΣ 56,50 65,00 m Ερυθροκάστανος τεφροπράσινος μέτρια - πολύ αποσυνθεμένος, πολύ τελείως αποσαθρωμένος, χαμηλής έως μέσης αντοχής ΣΧΙΣΤΟΚΕΡΑΤΟΛΙΘΟΣ Σελίδα 43 από 190

Πίνακας 5: Είδος δειγματοληψίας με το βάθος στη γεώτρηση Γ2 ΒΑΘΟΣ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ(m) ΕΙΔΟΣ ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑΣ 0,00 2,70 Φραγμός 2,70 3,02 Terzaghi 3,02 5,70 Φραγμός 5,70 6,15 Terzaghi 6,15 7,00 Τ6S (Διαμάντι) 7,00 9,00 Φραγμός 9,00 9,20 Terzaghi 9,20 12,20 Φραγμός 12,20 12,54 Terzaghi 12,54 21,50 Φραγμός 21,50 35,10 Τ6S (Διαμάντι) 35,10 35,70 Φραγμός 35,70 52,20 Τ6S (Διαμάντι) 52,20 53,50 Φραγμός 53,50 65,00 Τ6S (Διαμάντι) 5.2 ΕΠΙΤΟΠΟΥ ΔΟΚΙΜΕΣ 5.2.1 ΔΟΚΙΜΕΣ ΠΡΟΤΥΠΗΣ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ (SPT) Σκοπός της δοκιμής πρότυπης διείσδυσης (SPT) είναι η εκτίμηση κάποιων βασικών εδαφικών παραμέτρων στο ύπαιθρο, έτσι ώστε να προσεγγίζουν κοντύτερα την πραγματικότητα. Το μεγάλο πλεονέκτημα της δοκιμής είναι ότι εκτελείται παράλληλα με την εκτέλεση της δειγματοληπτικής γεώτρησης με επιλεγόμενη συχνότητα εκτέλεσης και αποτελεί γρήγορη και φθηνή σχετικά δοκιμή. Επιπλέον, δίνει σημαντικές πληροφορίες για την πυκνότητα και τη συνεκτικότητα των εδαφικών σχηματισμών, ενώ έμμεσα δίνει μία ποσοτική απεικόνιση της μηχανικής συμπεριφοράς του εδάφους. Για να πραγματοποιηθεί η δοκιμή διακόπτεται η διάτρηση και στη θέση του κανονικού δειγματολήπτη τοποθετείται πρότυπος δειγματολήπτης, γνωστός ως δειγματολήπτης Terzaghi. Ο πρότυπος αυτός δειγματολήπτης εισάγεται μέσω της διατρητικής στήλης στον πυθμένα της γεώτρησης, στο επιθυμητό βάθος και προωθείται συνολικά κατά 45 cm με ελεύθερες επαναλαμβανόμενες κρούσεις και χρησιμοποιείται ειδική σφύρα έτσι ώστε να γίνει κρουστική διείσδυση. Ο δειγματολήπτης Terzaghi είναι δειγματολήπτης διαχωριζόμενου τύπου (διαιρετός) και με τη χρήση του λαμβάνεται ημιδιαταραγμένο δείγμα εδάφους. Σύμφωνα με τη δοκιμή αυτή προσδιορίζεται ο αριθμός των κρούσεων (N SPT ) για την προχώρηση του δειγματολήπτη με την πτώση αντίβαρου 64kg από ύψος 76m σε τρία διαδοχικά τμήματα των 15 cm. Το αποτέλεσμα της δοκιμής είναι ο αριθμός των κρούσεων που απαιτούνται για τη διείσδυση των 30 (15+15) τελευταίων εκατοστών, μιας και το πρώτο τμήμα των 15 cm μπορεί να είναι διαταραγμένο από Σελίδα 44 από 190

τη διαδικασία της διάτρησης, ενώ αρκετές φορές, ανάλογα με το είδος του εδάφους (όταν συνήθως έχουμε δυσκολία διείσδυσης) αναφέρεται και σαν μήκος διείσδυσης για 50 κρούσεις. Η εκτέλεση των δοκιμών πρότυπης διείσδυσης έγινε σύμφωνα με τις ισχύουσες «Τεχνικές Προδιαγραφές Επιτόπου Δοκιμών Εδαφομηχανικής» (ΦΕΚ 955/31.12.86 Ε106-86). Στη δειγματοληπτική γεώτρηση Γ2 εκτελέστηκε η δοκιμή πρότυπης διείσδυσης στους ανώτερους εδαφικούς ορίζοντες, καθόσον τα εδαφικά υλικά ήταν σχετικά «χαλαρά». Ο Πίνακας 6 είναι συγκεντρωτικός των αποτελεσμάτων των δοκιμών και των χαρακτηρισμών των εδαφών από πλευράς σχετικής πυκνότητας. Λαμβάνοντας υπ όψη τα όρια εφαρμογής της δοκιμής SPT, καθώς επίσης και τον παρακάτω Πίνακα (Πίνακας 6) μπορούμε να κάνουμε τις παρακάτω εκτιμήσεις: 1. Γενικά, μέχρι το βάθος των 12,50 περίπου μέτρων τα εδάφη χαρακτηρίζονται ως πολύ πυκνής εναπόθεσης 2. Στην ταξινόμηση αυτή καθοριστικής σημασίας είναι η ανομοιόμορφη σύσταση των εδαφών και η αδρομερής σύστασή τους (παρουσία θραυσμάτων και κροκαλών) που καθιστούν περιορισμένη την αξιοπιστία εκτέλεσης της δοκιμής SPT Πίνακας 6: Αποτελέσματα επί τόπου δοκιμής SPT για τη γεώτρηση Γ2 ΒΑΘΟΣ ΔΟΚΙΜΗΣ (m) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΟΚΙΜΗΣ SPT Αριθμός κρούσεων για διείσδυση 15 cm N SPT ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΕΔΑΦΙΚΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ (TERZAGHI and PECK 1967) 2,70 3,02 17 45 5/2cm 50/17cm Πολύ πυκνή 5,70 6,15 14 21 26 47 Πυκνή 9,00 9,20 35 50/5cm - 50/5cm Πολύ πυκνή 12,20 12,54 31 20 30/4cm 50/19cm Πολύ πυκνή 5.2.2 ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΣΤΑΘΜΗΣ ΥΔΑΤΩΝ Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης της γεώτρησης Γ2 έγιναν μετρήσεις της στάθμης των νερών κατά την έναρξη και το τέλος της ημερήσιας εργασίας. Σκοπός των μετρήσεων αυτών ήταν η δυνατότητα εξαγωγής κάποιων χρήσιμων συμπερασμάτων σχετικά με την ύπαρξη υπεδαφικών νερών στη γεώτρηση. Από την καταγραφή των μετρήσεων στάθμης διαμορφώθηκε ο Πίνακας 7, όπου φαίνεται μία σταθεροποίηση της πρωινής στάθμης στα 5,00 5,50 m περίπου. Πίνακας 7: Διακύμανση της στάθμης των νερών στις γεωτρήσεις κατά την έναρξη και λήξη της ημερήσιας εργασίας Πρωινή στάθμη νερού (m) Βάθος διάτρησης (m) (αρχή εργασίας) Βραδινή στάθμη νερού (m) Βάθος διάτρησης (m) (λήξη εργασίας) Καιρικές συνθήκες Ημερομηνία - 0,00 Στεγνή 5,00 Βροχή 13/02/2013-5,00 Στεγνή 10,00 Βροχή 14/02/2013 Στεγνή 10,00 11,25 19,30 Βροχή 15/02/2013 Σελίδα 45 από 190

12,00 19,30 2,10 24,80 Συννεφιά Βροχή 18/02/2013 2,30 24,80 1,85 26,20 Βροχή 19/02/2013 2,50 26,20 3,15 35,10 Αίθριος 20/02/2013 3,80 35,10 3,00 46,70 Συννεφιά Βροχή 21/02/2013 4,50 46,70 4,15 52,20 Συννεφιά Βροχή 22/02/2013 5,80 52,20 3,60 58,50 Συννεφιά Βροχή 23/02/2013 5,60 58,50 4,50 65,00 Αίθριος 24/02/2013 5.3 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΔΟΚΙΜΕΣ 5.3.1 ΓΕΝΙΚΑ 1) ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗ ΥΓΡΑΣΙΑ Το δείγμα που λαμβάνεται για την δοκιμή μπορεί να είναι διαταραγμένο ή όχι και αντιπροσωπευτικό, ενώ η ποσότητα του σχετικά ανάλογη με το μέγεθος των κόκκων. Τοποθετείται σε κάψα αριθμημένη η οποία προηγουμένως έχει ζυγιστεί (γνωστού βάρους) και στη συνέχεια ζυγίζεται η κάψα μαζί με το υλικό πριν την έναρξη της δοκιμής, έτσι ώστε να αποφευχθούν απώλειες λόγω επιφανειακής ξήρανσης. Μετά το ζύγισμα το δείγμα ξηραίνεται στο φούρνο σε θερμοκρασία 105-110 C, για 12 έως 24 ώρες συνήθως, μέχρι να επιτευχθεί σταθερό βάρος. Για υλικά που περιέχουν οργανικά η ξήρανση γίνεται στους 60 C μέγιστη. Μετά το δοκίμιο ζυγίζεται με την κάψα, αφού ψυχθεί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. 2) ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ Κοκκομετρική ανάλυση με κόσκινα (AASHTO T27, T11, ASTM D1140-71, D 422) Το εδαφικό δείγμα για κοκκομετρική ανάλυση με κόσκινα είναι διαταραγμένα και για να είναι αντιπροσωπευτικό του εδαφικού σχηματισμού λαμβάνεται με τεραμερισμό ή με τη συσκευή διαχωρισμού δειγμάτων. Το κοσκίνισμα γίνεται σε σειρά κοσκίνων. Το βάρος του δείγματος για τη δοκιμή μετά την ξήρανση αυτών έχει ως εξής: Υλικό με 95% τουλάχιστον διερχόμενο από το κόσκινο Νο8 (2.36mm): 500 gr. Υλικό με 90% τουλάχιστον διερχόμενο από το κόσκινο Νο4 (4.75mm) και περισσότερο του 5% συγκρατούμενο στο κόσκινο Νο8: 500gr. Όταν το υλικό είναι πλέον αδρόκοκκο από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, τότε τα βάρη μετά την ξήρανση διαφοροποιούνται όπως φαίνονται στον παρακάτω Πίνακα (Πίνακας 8). Σελίδα 46 από 190

Πίνακας 8: Ελάχιστο βάρος αδρόκοκκου δείγματος για κοκκομετρική ανάλυση (ΥΠΕΧΩΔΕ, Ε-105, 1986) Ονομαστικό μέγεθος κόκκου σε cm Ελάχιστο βάρος δείγματος σε gr 0.965 1000 1.270 2500 1.930 5000 2.540 10000 3.810 15000 5.080 20000 6.350 25000 7.620 30000 8.890 35000 Η εκτέλεση της δοκιμής μπορεί να γίνει με την ξηρή ή την υγρή μέθοδο. Στην παρούσα εργασία επιλέχθηκε η ξηρή μέθοδος. Ξηρή μέθοδος: Τα δείγματα ξηραίνονται σε φούρνο για 12 ως 24 ώρες στους 105-110 C και στη συνέχεια θραύονται τα συσσωματώματα πολύ προσεκτικά σε γουδί, με γουδοχέρι καλυμμένο με ελαστικό. Το δείγμα ζυγίζεται για κοσκίνισμα και μετά το τέλος του κοσκινίσματος προσδιορίζεται το υλικό που συγκρατείται σε κάθε κόσκινο. Υγρή μέθοδος: Στην περίπτωση παρουσίας σημαντικής ποσότητας λεπτομερούς μάζας με το αδρομερές κλάσμα το δείγμα πλένεται με νερό μέσω των κοσκίνων. Τα κλάσματα που συγκρατούνται σε κάθε κόσκινο συλλέγονται ξεχωριστά, ξηραίνονται στους 105-110 C για 12-14 ώρες και ζυγίζονται. Το υλικό που διήλθε από το λεπτότερο κόσκινο Νο200 κατά την πλύση υπολογίζεται ως η διαφορά του αρχικού βάρους μείον το βάρος των συγκρατούμενων στα διάφορα κόσκινα. Τα αποτελέσματα της κοκκομετρικής ανάλυσης με κόσκινα εκφράζονται: σε ποσοστά (%) των διερχόμενων από κάθε κόσκινο στο ολικό βάρος του δείγματος, σε ποσοστά (%) συγκρατούμενων στο ολικό βάρος του δείγματος Συνήθως χρησιμοποιείται ο πρώτος τρόπος έκφρασης των αποτελεσμάτων (% διερχόμενα). Η ιλύς και η άργιλος αποτελούν υλικό λεπτότερο του Νο200 και τα ποσοστά τους προσδιορίζονται με τη μέθοδο του αραιομέτρου (υδρομέτρου). Κοκκομετρική ανάλυση με αραιόμετρο (Μέθοδος Stokes) (AASHTO T88 - ASTM D422-72) Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην αρχή της διασποράς και καθίζησης των εδαφικών κόκκων στο νερό με διαφορετικές ταχύτητες, που εξαρτώνται από το σχήμα, το μέγεθος και το βάρος τους. Για τις μετρήσεις αυτές χρησιμοποιείται αραιόμετρο. Σύμφωνα με τον νόμο του Stokes τα εδαφικά τεμαχίδια είναι σφαιρικά και η ταχύτητα καθίζησης είναι συνάρτηση της διαμέτρου τους. Η σχέση που περιγράφει το νόμο είναι: Σελίδα 47 από 190

όπου, d o : η μέγιστη διάμετρος, σε mm, n : συντελεστής ιξώδους, σε poises, του μέσου διασποράς (στη συγκεκριμένη περίπτωση, του νερού) L : διαδρομή κόκκων που καθιζάνουν, σε cm t : χρόνος, σε min, περιόδου καθίζησης Gs: ειδικό βάρος κόκκων εδάφους Ο νόμος του Stokes εφαρμόζεται σε εδαφικά υλικά που έχουν ισοδύναμη διάμετρο μικρότερη από 0.2mm και μεγαλύτερη από 0.0002mm. Εδαφικοί κόκκοι μεγαλύτεροι από 0.2mm καθιζάνουν με μεγαλύτερη ταχύτητα και προκαλούν ανατάραξη του αιωρήματος. Εδαφικοί κόκκοι μικρότεροι από 0.0002mm δεν μετριούνται λόγω κίνησης κατά Brown. Η ανάλυση με το αραιόμετρο πραγματοποιείται στο εργαστήριο σε ογκομετρικό κύλινδρο των 1000ml. Το δείγμα, που πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικό, αποτελείται από 50gr (ή 100gr για τα πιο αμμώδη εδάφη) ξηραμένου σε κλίβανο στους 60 C g για 24h ή αεροξηραμένου εδάφους και διερχόμενου από το κόσκινο Νο10 (2mm), Λειοτριβείται σε γουδί με γουδοχέρι καλυμμένο με ελαστικό, προσεκτικά έτσι ώστε να απομονωθούν οι κόκκοι χωρίς να μειωθεί το μέγεθός τους. Κατόπιν παραμένει για 12h σε ποτήρι των 250ml καλυπτόμενο με 125ml από το έτοιμο διάλυμα του παράγοντα διασποράς που έχει επιλεγεί. Συνήθως σαν παράγοντας διασποράς χρησιμοποιείται το εξαμεταφωσφορικό νάτριο. Μετά τη συμπλήρωση του χρόνου αυτού, το δείγμα μεταφέρεται με έκπλυση σε κύπελλο διασποράς και αναδεύεται σε μηχανικό αναδευτήρα για 1min. Το εδαφικό αιώρημα στη συνέχεια μεταφέρεται στο σωλήνα των 1000ml και προστίθεται απεσταγμένο νερό μέχρι τα 1000ml. Τότε ο ογκομετρικός κύλινδρος τοποθετείται σε υδατόλουτρο σταθερής θερμοκρασίας (περίπου 20 C). Όταν το εδαφικό αιώρημα αποκτήσει τη θερμοκρασία του υδατόλουτρου, εξάγεται ο κύλινδρος και το περιεχόμενό του αναταράσσεται για 1mm (60 περίπου κινήσεις αναστροφής του κυλίνδρου). Σαν πώμα του κυλίνδρου χρησιμοποιείται η παλάμη ή ειδικό πλαστικό πώμα. Σημειώνεται ο χρόνος περάτωσης της ανατάραξης, τοποθετείται ο ογκομετρικός σωλήνας σε υδατόλουτρο, βυθίζεται το αραιόμετρο στο αιώρημα και διαβάζονται οι ενδείξεις αυτού στο τέλος των 2min ή και νωρίτερα. Οι μετέπειτα ενδείξεις λαμβάνονται κατά χρονικά διαστήματα 5, 15, 30, 60, 250, και 1440min, από την έναρξη της κατακρήμνισης. Αμέσως μετά από κάθε ανάγνωση του αραιομέτρου μετριέται και σημειώνεται η θερμοκρασία του εδαφικού αιωρήματος, με τη χρήση υδραργυρικού θερμομέτρου. Στην περίπτωση που η θερμοκρασία είναι διαφορετική από 20 C τότε η ανάγνωση R του αραιομέτρου διορθώνεται ανάλογα με την θερμοκρασία, σύμφωνα με σχετικούς πίνακες. Όταν το αραιόμετρο τοποθετείται στον κύλινδρο με το εδαφικό αιώρημα, σε χρόνο t από την αρχή της κατακρήμνισης, μετριέται η ποσότητα σε gr του εδάφους που βρίσκεται ακόμη σε αιώρηση, δηλαδή το διερχόμενο σε gr. Με βάση τα αποτελέσματα της ανάλυσης με αραιόμετρο κατασκευάζεται η κοκκομετρική καμπύλη στο αντίστοιχο διάγραμμα και καλύπτει την περιοχή μέχρι 0.075mm (κόσκινο Νο 200) ενώ το υπόλοιπο συμπληρώνεται από την ανάλυση με τα κόσκινα. Όταν συνδυάζονται τα αποτελέσματα της κοκκομετρικής ανάλυσης με κόσκινα, με αυτά της ανάλυσης με αραιόμετρο, Σελίδα 48 από 190

παρουσιάζεται πολλές φορές κάποια ασυνέχεια στην κοκκομετρική καμπύλη, που οφείλεται στο γεγονός ότι οι εδαφικοί κόκκοι έχουν ακανόνιστο σχήμα. 3) ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΙΟΥ ΥΔΑΡΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΣΚΕΥΗ CASAGRANDE (AASHTO T89/60 ASTM D 4318 83) Για τον προσδιορισμό του ορίου υδαρότητας γίνεται χρήση της συσκευής Casagrande, η οποία απεικονίζεται στην ακόλουθη εικόνα (Εικόνα 16). Εικόνα 16: Η συσκευή Casagrande (από εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας) Για την εκτέλεση της δοκιμής λαμβάνεται διαταραγμένο δείγμα βάρους 100gr περίπου έπειτα από καλή ανάμειξη, από το κλάσμα του υλικού που διέρχεται από το κόσκινο Νο40 (0.425mm) και έχει ξηρανθεί στον αέρα ή σε κλίβανο στους 60 C. Τοποθετείται στη συνέχεια σε κάψα και προστίθεται σταδιακά απεσταγμένο νερό. Ανακατεύεται πολύ καλά έτσι ώστε να προκύψει μία εδαφική παχύρευστη μάζα. Η κάψα με την εδαφική μάζα τοποθετείται στον υγραντήρα 30min τουλάχιστον για ωρίμανση. Κατόπιν λαμβάνεται μέρος της εδαφικής μάζας και γεμίζεται το κύπελλο της συσκευής, μετά δε την επιπέδωση, το μέγιστο πάχος του πλακούντα που διαμορφώθηκε πρέπει να είναι 1cm. Ο πλακούντας διαιρείται με σταθερή διαδρομή του οργάνου χάραξης κατά μήκος της διαμέτρου που διέρχεται από το μέσο του στηρίγματος του κυπέλλου έτσι ώστε να σχηματιστεί καθαρή και απότομη χαραγή κατάλληλων διαστάσεων. Με ειδικό μηχανισμό υψώνεται και αφήνεται το κύπελλο να πέσει με χτύπο από ύψος 1cm. Σαν όριο υδαρότητας, ορίζεται το ποσοστό της περιεχόμενης υγρασίας που απαιτείται για να κλείσει η χαραγή στο μέσο του πυθμένα της κατά 12.7mm μετά από 25 κτύπους. Εκτελούμε τουλάχιστον 3 δοκιμές στο ίδιο δείγμα με διαφορετικές περιεκτικότητες σε υγρασία, με αποδεκτό αριθμό κτύπων από 15 έως 35 (συγκεκριμένα στις περιοχές: 25-35, 20-30, 15-25), δεδομένου ότι με την παραπάνω διαδικασία είναι δύσκολο στους 25 κτύπους να κλείσει η χαραγή κατά 12.7mm στον πυθμένα διότι δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς η υγρασία (Σχήμα 7). Το ποσοστό περιεχόμενης υγρασίας και ο αντίστοιχος αριθμός κτύπων απεικονίζονται σε ημιλογαριθμικό διάγραμμα, με τα ποσοστά υγρασίας σε γραμμική κλίμακα (τετμημένη) και τον αριθμό των κτύπων στην ημιλογαριθμική. Τα σημεία που προκύπτουν βρίσκονται κατά μεγάλη προσέγγιση πάνω σε ευθεία γραμμή, η οποία ονομάζεται καμπύλη ροής. Η υγρασία που αντιστοιχεί στους 25 κτύπους μέσω της καμπύλης ροής αποτελεί το όριο υδαρότητας. Σελίδα 49 από 190

Σχήμα 7: Δοκιμή ορίου υδαρότητας. Α)Συσκευή Casagrande, β)εργαλείο χάραξης, γ)εδαφικός πλακούντας πριν τη δοκιμή, δ)εδαφικός πλακούντας μετά τη δοκιμή, από DAS, 1990 (Κούκης-Σαμπατακάκης, 2002) Εμείς στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόσαμε η μέθοδο του ενός σημείου (ASTM D 4318) (δοκιμές ρουτίνας), όπου εκτελείται μία μόνο δοκιμή με αποδεκτό αριθμό κτύπων από 20 έως 30, ενώ το όριο υδαρότητας υπολογίζεται από την παρακάτω εμπειρική σχέση: όπου: W N : περιεχόμενη εργασία (%) N : αριθμός κτύπων 4) ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΙΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (AASHTO T 90/61 ASTM D 4318-83) Για τον προσδιορισμό του ορίου πλαστικότητας PL ή Wp, λαμβάνεται ποσότητα εδάφους 20gr περίπου από το ίδιο όπως παραπάνω υλικό (αεροξηραμένο), τοποθετείται μέσα σε κάψα από πορσελάνη και αναμιγνύεται καλά με απεσταγμένο νερό μέχρι που η μάζα του καταστεί πλαστική ώστε να μορφώνεται εύκολα. Το δείγμα παραμένει σε υγραντήρα για ωρίμανση τουλάχιστον 30min, ενώ για τη δοκιμή λαμβάνεται ένα μέρος του δείγματος βάρους 8gr περίπου. Στη συνέχεια το δείγμα συμπιέζεται και μορφώνεται σε μάζα ελλειψοειδούς σχήματος η οποία κυλινδρώνεται μεταξύ των δακτύλων και μιας σμυριδωμένης γυάλινης πλάκας ή χαρτιού που βρίσκεται πάνω σε ομαλή οριζόντια επιφάνεια, με την απαιτούμενη πίεση ώστε να σχηματίσει ραβδίσκο ομοιόμορφης διαμέτρου σε όλο το μήκος του. Όταν η διάμετρος του ραβδίσκου γίνει περίπου 3mm χωρίς να ρωγματώνεται, θραύεται σε έξι με οκτώ τεμάχια τα οποία συμπιέζονται πάλι μεταξύ των δακτύλων σε ομοιόμορφη μάζα, χονδρικά ελλειψοειδούς σχήματος και επαναλαμβάνεται η κυλίνδρωση σε ραβδίσκο διαμέτρου 3 3mm. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέχρις ότου ο ραβδίσκος αρχίζει να ρωγματώνεται όταν η διάμετρός του είναι Σελίδα 50 από 190

ίση με 3mm (Εικόνα 17). Στο εδαφικό υλικό που αρχίζει να ρωγματώντεται μετριέται η υγρασία του. Η δοκιμή επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές με συνεχή μείωση της περιεχόμενης υγρασίας. Ο μέσος όρος των τριών δοκιμών, αποτελεί το όριο πλαστικότητας του υλικού. Η ρωγμάτωση εμφανίζεται διαφορετικά στους διάφορους τύπους εδαφών. Στα εδάφη με υψηλή περιεκτικότητα σε άργιλο απαιτείται μεγαλύτερη πίεση για την κυλίνδρωση του ραβδίσκου. Στα εδάφη χαμηλής πλαστικότητας είναι επιτρεπτό να μειωθεί η ολική παραμόρφωση, προσδίδοντας στην ελλειψοειδούς σχήματος μάζα αρχική διάμετρο πλησιέστερη προς την τελικά απαιτούμενη των 3mm. Εικόνα 17: Παράδειγμα δείγματος για τη δοκιμή προσδιορισμού ορίου υδαρότητας και πλαστικότητας (από Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας) 5) ΕΙΔΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΚΟΚΚΩΝ ΕΔΑΦΟΥΣ (AASHTO T 100 T85, ASTM D 854 83) ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΕΔΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΛΕΠΤΟΤΕΡΟΥ ΤΩΝ 2 mm Χρησιμοποιείται το πυκνόμετρο, που μπορεί να είναι είτε ογκομετρική φιάλη χωρητικότητας τουλάχιστον 100ml είτε λήκυθος χωρητικότητας τουλάχιστον 50ml. Το πυκνόμετρο καθαρίζεται, ξηραίνεται, ζυγίζεται και στη συνέχεια πληρούται μέχρι τη χαραγή με απεσταγμένο νερό πραγματικής θερμοκρασίας δωματίου. Ο εγκλωβισμένος αέρας απομακρύνεται με εφαρμογή μερικού κενού ή με ελαφρύ βρασμό για 10min και περιστροφή, τοποθετείται σε υδατόλουτρο θερμοκρασίας 20 C, επαναφέρεται η στάθμη του νερού μέχρι τη χαραγή και ζυγίζεται. Το εδαφικό υλικό έχει θερμανθεί σε κλίβανο 60 C και κατόπιν ψυχθεί σε ξηραντήρα, ενώ πριν τη χρησιμοποίησή του για τη δοκιμή, είναι απαραίτητο να κονιοποιηθεί πολύ καλά σε γουδί με ράβδο (γουδοχέρι) καλυμμένη με ελαστικό, για την αποσύνδεση των κόκκων από τυχόν συσσωματώματα. Το βάρος του ξηραμένου σε κλίβανο δείγματος πρέπει να είναι τουλάχιστον 25gr όταν χρησιμοποιείται ογκομετρική φιάλη, ενώ για τα αμμούχα υλικά πρέπει να ληφθεί μεγαλύτερη ποσότητα δείγματος. Το δείγμα τοποθετείται στο πυκνόμετρο χωρίς απώλεια εδάφους στην περίπτωση που έχει ζυγιστεί και στη συνέχεια το πυκνόμετρο πληρούται με απεσταγμένο νερό (μέχρι τη χαραγή). Ο αέρας που έχει τυχόν παγιδευτεί, απομακρύνεται με εφαρμογή στο περιεχόμενο μερικού κενού ή ελαφρύ βρασμό τουλάχιστον 10min και περιστροφή του πυκνομέτρου έτσι ώστε ο αέρας να ανέλθει. Τοποθετείται στη συνέχεια σε υδατόλουτρο σταθερής θερμοκρασίας 20 C και γίνεται επαναφορά της στάθμης. Στη συνέχεια καθαρίζεται και ξηραίνεται εξωτερικά νε καθαρό στεγνό ύφασμα και ζυγίζεται. Σελίδα 51 από 190

όπου: W o : βάρος ξηρού δείγματος, σε gr W α : βάρος πυκνομέτρου με νερό μέχρι τη χαραγή, θερμοκρασίας 20 C W β : βάρος πυκνομέτρου ξηρού δείγματος και νερού, μέχρι τη χαραγή, θερμοκρασίας 20 C, 5.3.2 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Με σκοπό κυρίως την ταξινόμηση αλλά και τον προσδιορισμό των φυσικών και μηχανικών χαρακτηριστικών των εδαφικών σχηματισμών που συναντήθηκαν, έγινε επιλογή αντιπροσωπευτικών δειγμάτων για την εκτέλεση των απαραίτητων εργαστηριακών δοκιμών. Η αδυναμία λήψης αδιατάρακτων δειγμάτων λόγω της σύστασης του εδάφους (σημαντικό ποσοστό αδρομερών υλικών) δεν επέτρεψε την εκτέλεση εργαστηριακών δοκιμών προσδιορισμού των μηχανικών εδαφικών παραμέτρων. Έγιναν μόνο δοκιμές ταξινόμησης και μερικές δοκιμές προσδιορισμού της υγρασίας σε δείγματα από φραγμό. Οι εργαστηριακές δοκιμές εκτελέστηκαν σύμφωνα με τις ισχύουσες «Προδιαγραφές Εργαστηριακών Δοκιμών Εδαφομηχανικής» (Ε105 1986 ΥΠΕΧΩΔΕ/ΚΕΔΕ). Οι δοκιμές ταξινόμησης εδαφών και συγκεκριμένα η κοκκομετρική ανάλυση και ο προσδιορισμός των ορίων συνεκτικότητας (Atterberg) έχουν σκοπό την ταξινόμηση εδαφών κατά USCS (Ενοποιημένο Σύστημα Ταξινόμησης Εδαφών). Ο Πίνακας 10 δείχνει τα αποτελέσματα των δοκιμών ταξινόμησης συγκεντρωτικά. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκαν και άλλες εργαστηριακές δοκιμές, όπως είναι ο προσδιορισμός της περιεχόμενης υγρασίας και του ειδικού βάρους του εδαφικού υλικού. Ο προσδιορισμός του ειδικού βάρους έγινε μόνο σε ένα εδαφικό δείγμα σε βάθος 5,00 6,00 m και εκτιμήθηκε ότι είναι Gs = 2,62. Ο Πίνακας 9 δείχνει την περιεχόμενη υγρασία που προσδιορίστηκε σε αρκετά βάθη. Πίνακας 9: Συγκεντρωτικός πίνακας της περιεχόμενης υγρασίας σε διάφορα βάθη της γεώτρησης Γ2 Βάθος Δείγματος (m) Περιεχόμενη υγρασία w (%) 5,00 6,00 5,93 7,50 9,00 12,98 14,00 15,50 9,74 18,50 20,00 7,94 20,50 21,50 12,81 21,50 25,20 16,19 Σελίδα 52 από 190

Πίνακας 10: Στοιχεία εργαστηριακών δοκιμών της γεώτρησης Γ2. Βάθος ορίζοντα Από (m) Έως (m) Βάθος δείγματος Από (m) Έως (m) Είδος δείγματος Κοκκομετρική ανάλυση Όρια Atterberg Κατάταξη εδαφών Άργιλος LL PL PI κατά Άμμος Χαλίκια + ιλύς % % % USCS 0,00-11,50 5,00 6,00 Φραγμός 10 41 49 15 10 5 SW-SM 7,50 9,00 Φραγμός 4 29 67 38 12 27 GW 12,80 13,10 Φραγμός 7 37 56 Μη πλαστικό GW-GC 13,80 14,00 Φραγμός 6 44 50 25 23 2 SW-SM 11,50-21,50 14,00 15,50 Φραγμός 15 40 45 25 14 10 SC 15,80 16,00 Φραγμός 7 40 53 18 1 17 GW-GC 18,50 20,00 Φραγμός 11 43 46 15 13 3 SW-SM 20,50 21,50 Φραγμός 23 61 16 36 17 19 SC 21,50 25,20 T6S 41 53 6 21 12 9 SC 21,50-26,40 23,20 23,40 T6S 21 66 13 26 11 14 SC 25,20 26,20 T6S 5 32 64 23 14 9 GW-GC 26,40-34,20 28,60 28,70 T6S 19 73 8 43 24 19 SC 29,10 29,45 T6S 40 52 8 36 13 22 SC 35,10 35,70 Φραγμός 10 39 51 28 13 15 GW-GC 34,20-56,50 38,70 39,40 T6S 4 22 74 27 14 14 GW 43,60 44,40 T6S 5 29 66 30 15 15 GW-GC 34,20-56,50 52,40 53,40 Φραγμός 10 68 22 21 15 7 SW-SC 53,20 53,60 Φραγμός 11 66 23 22 15 7 SW-SC 57,50 58,50 T6S 13 80 7 13 42 17 SC 56,50-65,00 62,80 63,30 T6S 20 56 24 32 12 20 SC 64,20 64,30 T6S 16 83 1 37 24 13 SC Σελίδα 53 από 190

5.4 ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΜΗ ΓΕΩΤΡΗΣΗΣ Όλες οι πληροφορίες που προέκυψαν από τη μακροσκοπική περιγραφή των δειγμάτων, τα αποτελέσματα των εργαστηριακών δοκιμών ταξινόμησης εδαφών, των επί τόπου δοκιμών και των άλλων μετρήσεων στα δείγματα (π.χ. δείκτη ποιότητας πετρώματος (RQD)), δίνονται συγκεντρωτικά στη γεωτεχνική τομή της γεώτρησης. Επιπλέον, δίνονται στοιχεία για τον τρόπο δειγματοληψίας και τη στάθμη του υπόγειου νερού που μετρήθηκε όταν ολοκληρώθηκε η διάνοιξη της γεώτρησης. Η γεωτεχνική τομή της γεώτρησης δίνεται στο Παράρτημα 2. Οι φωτογραφίες των δειγμάτων της γεώτρησης Γ2, όπως αυτά είναι συσκευασμένα σε ξύλινα κιβώτια, δίνονται στο Παράρτημα 3 και τα έντυπα των εργαστηριακών δοκιμών δίνονται στο Παράρτημα 4. 5.5 ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΣΩΛΗΝΩΝ Αμέσως μετά τη διάτρηση έγινε εγκατάσταση αποκλισιομετρικών σωλήνων σε όλο το μήκος της γεώτρησης. Οι σωλήνες είναι εύκαμπτοι από πλαστικό PVC κυκλικής διατομής Φ70, που συνδέονται με ειδικούς συνδετήρες (μούφες), φέρουν ειδικές εγκοπές σε όλο το μήκος τους, και αποτελούνται από αλληλοσυνδεόμενα τεμάχη, μήκους περίπου 3 m έκαστο (Εικόνα 18). Εικόνα 18: Αποκλισιομετρικοί σωλήνες προς εγκατάσταση στη γεώτρηση Γ2 Σελίδα 54 από 190

Μετά την τοποθέτηση των σωλήνων εντός της οπής έγινε έκχυση ενέματος στο χώρο μεταξύ πλαστικών σωλήνων και μεταλλικών της γεώτρησης, από κάτω προς τα πάνω, με μικρής διαμέτρου σωλήνα υπό πίεση. Το ένεμα έχει σύσταση μπετονίτης με λίγο τσιμέντο και πολύ νερό, ενώ παράλληλα με την τοποθέτηση του ενέματος έγινε τμηματική απομάκρυνση των εξωτερικών μεταλλικών σωλήνων. Μετά το πέρας των εργασιών έγινε εξασφάλιση της κεφαλής της γεώτρησης με την κατασκευή ειδικού φρεατίου (Εικόνα 19). Εικόνα 19: Εξασφάλιση κεφαλής της γεώτρησης με φρεάτιο Σελίδα 55 από 190

6. ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ ΚΑΙ ΤΟΜΗΣ 6.1 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ Η επεξεργασία όλων των γεωτεχνικών πληροφοριών από παλαιότερες έρευνες και μελέτες, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της γεωτεχνικής έρευνας, που έγινε στα πλαίσια του προγράμματος και την επιτόπου μακροσκοπική έρευνα και εξέταση οδήγησαν στο διαχωρισμό των σχηματισμών σε επιμέρους τεχνικογεωλογικές ενότητες. Ο διαχωρισμός αυτός έγινε με βάση τη σύσταση και δομή, τη γενικότερη στρωματογραφία και κυρίως το πλαίσιο της μηχανικής συμπεριφοράς των σχηματισμών, όπως αυτή οριοθετείται από την ποιότητα και την κατάστασή τους. Ο Πίνακας 11 δίνει πληροφορίες για την περιγραφή και τα επιμέρους χαρακτηριστικά των Τεχνικογεωλογικών ενοτήτων. 6.2 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ Η σύνταξη του Τεχνικογεωλογικού χάρτη, όπου έγινε σε αρχική κλίμακα σχεδίασης 1:2000 (Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε.) είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία για τη λεπτομερή διερεύνηση των υπεδαφικών συνθηκών της περιοχής έρευνας. Σκοπός ενός τέτοιου χάρτη είναι να αποτυπώσει το τεχνικογεωλογικό περιβάλλον της περιοχής έρευνας, να εντοπίσει τυχόν ερωτηματικά και αβεβαιότητες σχετικά με τη συμπεριφορά των σχηματισμών και να προσφέρει στη γενικότερη θεώρηση των υπεδαφικών συνθηκών στην εκδήλωση των κατολισθητικών φαινομένων. Η τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση έγινε σε ψηφιακή μορφή με το πρόγραμμα ArcGIS, που στη συνέχεια συμπληρώθηκε με επιτόπου στοιχεία από GPS. Η τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση έγινε σε κλίμακα 1:2000 μετά από επιτόπια λεπτομερή παρατήρηση αναγνώριση και συστηματική καταγραφή των γεωλογικών στοιχείων. Ο Πίνακας 12 παρουσιάζει επίσης όλα τα βασικά στοιχεία των γεωτρήσεων που συγκεντρώθηκαν και φαίνονται σημειακά στο χάρτη (συντεταγμένες, τύπος, βάθος διάτρησης, φορέας κ.λπ.). Θα πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι υπάρχουν κάποιες σχετικές αβεβαιότητες ως προς την γενικότερη ακρίβεια αποτύπωσης των πληροφοριών που περιέχονται και δίνονται στο συγκεκριμένο χάρτη, οι οποίες οφείλονται κυρίως στη συνεχόμενη διαφοροποίηση της μορφολογίας σε αρκετές θέσεις, λόγω των χωματουργικών εργασιών και απόθεσης υλικών και μπαζών που γίνονται στα πλαίσια κατασκευαστικών εργασιών σε κάποιες περιοχές. Σελίδα 56 από 190

Πίνακας 11: Τεχνικογεωλογικές ενότητες περιοχής Παναγοπούλας ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ I II Υλικά κατολισθήσεων (LM) Κορήματα (SC) Καστανού έως καστανότεφρου χρώματος, αναμοχλευμένα, ετερογενή εδαφικά υλικά με αργιλοϊλυώδη έως αμμώδη σύσταση, με θραύσματα και ογκόλιθους ψαμμίτη, ασβεστολίθου και κερατολίθου. Ταξινομούνται ως CL, SM, SC,GC-SC, GC-GM, GW-GC, GW-GM, GC, GM. Καστανά έως καστανέρυθρα αργιλώδη αμμοχάλικα με λατύπες και θραύσματα ασβεστολιθικής, κερατολιθικής και ψαμμιτικής σύστασης. Ταξινομούνται ως GC-SC. III Αλλουβιακές αποθέσεις (AF) Παράκτιες αλλουβιακές αποθέσεις κυρίως αμμωδών αργίλων και μέσης πυκνότητας αμμοχαλίκων ΙV V VI VII VIII Κροκαλοπαγή (cg) Φλύσχης (fl) Μεταβατική σειρά (kf) Κρητιδικοί ασβεστόλιθοι (ks) Σχιστοκερατόλιθοι (hn) Σύμμικτα, μέτρια καλά συγκολλημένα, ΚΡΟΚΑΛΟΠΑΓΗ, με καστανοκίτρινο, ψαμμιτομαργαϊκό συνδετικό υλικό. Κροκάλες ψαμμιτικής, ασβεστολιθικής και κερατολιθικής σύστασης. Ενστρώσεις στιφρών αργιλικών μαργών και μαργαϊκών ψαμμιτών Τεφροί τεφροπράσινοι, χαμηλής μέσης αντοχής ιλυόλιθοι με διαστρώσεις εύθρυπτων ψαμμιτών. Παρουσιάζουν πολυπτυχωμένη δομή, πολύ εντελώς αποσαθρωμένοι και αποσυνθεμένοι με λείες επιφάνειες ασυνεχειών, τοπικά έντονα αποδομημένοι. Λευκότεφροι, ροδόχρωμοι, τεφροκίτρινοι, μεσο παχυστρωματώδεις, ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΙ, με διαστρώσεις κερατολίθων, τεφροπράσινων ιλυολίθων και ερυθρών αργιλικών σχιστολίθων. Λευκότεφροι, πλακώδεις μεσοστρωματώδεις, ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΙ με κονδύλους κερατολίθων και ερυθρών αργιλικών σχιστολίθων. Διατέμνονται από τρία κύρια συστήματα ασυνεχειών, με επιφάνειες τραχείες, με μικρό άνοιγμα, χωρίς ή με υλικό πλήρωσης μικρού πάχους και μέτρια συνέχεια, και μικρή απόσταση. Καστανέρυθροι βυσσινόχρωμοι εντελώς αποσαθρωμένοι και αποσυνθεμένοι μέσης χαμηλής αντοχής κερατόλιθοι και πηλίτες. Εμφανίζονται πολύ διατμημένοι με μηχανική συμπεριφορά σκληρών εδαφών μαλακών βράχων. Σελίδα 57 από 190

Πίνακας 12: Στοιχεία γεωτρήσεων περιοχής Παναγοπούλας A/A ΓΕΩ- ΤΡΗΣΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ X Y Z ΒΑΘΟΣ (m) ΤΥΠΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΡΓΟΥ ΦΟΡΕΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ 1 E54G6 319392,99 4243761,40 20,10 18,50 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 2 E54G5 319355,63 4243752,12 28,00 18,30 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 3 E54G2 319596,19 4243760,20 19,20 14,40 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 4 E54G4 319333,23 4243750,00 30,30 17,90 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 5 E54G3 319576,63 4243745,91 22,50 17,20 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 6 E54G1 319595,44 4243730,11 25,00 12,40 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 7 E330G1 319269,75 4243749,19 32,60 20,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 8 E330G2 319326,97 4243757,40 26,00 20,54 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1966 9 L1 319343,67 4243537,30 137,33 20,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 10 L2 319382,64 4243524,31 138,48 30,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 11 L3 319399,94 4243562,34 125,91 50,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 12 L4 319388,51 4243518,11 137,17 65,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 13 L5 319446,51 4243515,75 130,72 65,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 14 L7 319287,74 4243647,39 98,47 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 15 L6 319390,99 4243646,23 93,14 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 16 L8 319506,49 4243735,13 26,30 53,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 17 L81 319490,71 4243733,22 26,96 15,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 18 L9 319505,78 4243792,97 1,91 54,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 19 L10 319429,40 4243794,56 6,74 30,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 20 L11 319568,63 4243607,98 65,45 60,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 21 L12 319341,18 4243370,71 208,63 70,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 22 B1 319516,77 4243769,74 11,22 34,50 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 23 B2 319438,54 4243822,26 2,11 22,45 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 24 B3 319622,16 4243796,46 12,52 25,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 25 B4 319711,61 4243820,59 13,99 30,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 26 S1 319656,65 4243674,72 40,09 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 27 S2 319736,40 4243695,91 39,17 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 28 S4 319638,38 4243631,78 50,18 53,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1971 Σελίδα 58 από 190

29 SG12 319404,00 4243754,00 25,50 30,00 ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 30 L13 319615,31 4243746,36 23,75 30,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 31 L14 319429,61 4243334,20 210,66 140,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 32 L15 319312,26 4243364,16 215,43 150,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 33 L16 319397,54 4243653,67 90,58 100,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 34 L17 319458,41 4243654,55 82,59 80,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 35 L18 319547,33 4243771,85 150,09 20,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 36 L19 319365,64 4243406,93 187,10 110,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΠΙΕΖΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΓΕΩΕΡΕΥΝΑ 1972 37 Δ35 319221,94 4243819,19 7,03 30,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 38 Δ34 319225,97 4243775,12 22,50 45,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1994 39 Δ33 319229,33 4243746,06 31,80 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 40 Δ31 319239,04 4243641,76 98,00 50,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 41 Δ22 319353,10 4243643,25 95,64 35,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1994 42 Δ14 319448,67 4243804,19 5,00 35,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 43 Δ13 319452,60 4243754,99 22,75 47,20 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1994 44 Δ12 319454,91 4243723,97 30,00 70,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 45 Δ11 319462,79 4243627,82 91,85 35,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1994 46 Δ1 319512,83 4243719,75 27,50 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 47 Δ25 319342,75 4243763,52 23,26 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 48 Δ23 319349,18 4243692,37 68,68 47,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1994 49 Δ21 319364,54 4243526,96 138,55 50,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1994 50 G1 319171,25 4243749,87 21,00 29,80 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1994 51 G2 319411,70 4243751,67 21,00 29,53 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1994 52 G3 319291,97 4243767,32 22,00 30,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κ.Ε.Δ.Ε. 1994 53 Δ32 319235,74 4243673,86 79,50 70,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1995 54 Δ24 319345,17 4243737,45 30,00 40,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1995 55 Δ2 319515,58 4243753,70 20,03 42,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1995 56 Δ26 319340,55 4243798,58 5,10 42,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1995 57 Δ36 319198,81 4243808,21 11,00 84,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ 1997 58 Δ15 319481,87 4243804,58 3,00 81,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. ΚΑΣΤΩΡ ΕΠΕ 1997 59 Δ26Α 319320,83 4243807,23 5,29 100,40 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2001 60 Δ14Α 319457,47 4243802,82 4,09 52,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2001 Σελίδα 59 από 190

61 Δ35Α 319239,62 4243816,89 6,90 50,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2001 62 SG5 319612,15 4243291,43 181,20 170,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΡΓΟΣΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2001 63 Δ1Α 319524,59 4243721,91 27,14 50,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2001 64 A17 319624,31 4243521,42 84,00 130,50 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2002 65 A20 319659,16 4243859,95 5,00 108,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2002 66 A21 319172,00 4243751,14 30,00 90,10 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2002 67 A22 319616,25 4243384,76 213,00 180,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΕΥΔΕ/Αυτ. ΠΑΘΕ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2002 68 G2 319204,00 4243809,00 10,00 65,00 ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΠΤΙΚΗ/ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ 2013 Σελίδα 60 από 190

6.3 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΤΟΜΗ Με βάση την τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση, τα αποτελέσματα των δειγματοληπτικών γεωτρήσεων που συγκεντρώθηκαν καθώς και της γεωτεχνικής έρευνας που έγινε στο πλαίσιο της μελέτης, συντάχθηκε μία τεχνικογεωλογική τομή όπως φαίνεται στο Σχήμα 8. Η σχεδίαση της τομής έγινε κατά μήκος κάποιων δειγματοληπτικών γεωτρήσεων και κατά μήκος του κεντρικού άξονα της κατολισθαίνουσας ζώνη της Παναγοπούλας. Στο πλαίσιο της δημιουργίας της τεχνικογεωλογικής τομής έγινε συλλογή 23 αντιπροσωπευτικών γεωτεχνικών τομών (logs) από γεωτρήσεις που έχουν διανοιχθεί στην περιοχή της κατολισθαίνουσας ζώνης στο πλαίσιο μελετών, ενώ μετατράπηκαν σε ηλεκτρονικό αρχείο προς μελλοντική χρήση. Το Σχήμα 8 δείχνει την τομή, όπου φαίνεται η με το βάθος σχετική διάταξη των τεχνικογεωλογικών ενοτήτων και η μεταξύ τους στρωματογραφική σχέση σε ένα μήκος 900m, ενώ στο Σχήμα 9 φαίνεται ένα μέρος της τομής μήκους 400m, συγκεκριμένα στο σημείο της κατολισθαίνουσας ζώνης. Η σχεδίαση των τομών έγινε με το AutoCAD 2010. Σελίδα 61 από 190

Σχήμα 8: Τεχνικογεωλογική τομή Δ1 - Δ1 Σελίδα 62 από 190

Σχήμα 9: Τεχνικογεωλογική τομή Δ2 - Δ2 Σελίδα 63 από 190

7. ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΕΣ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ 7.1 ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΩΝ Η παρακολούθηση (monitoring) των κατολισθήσεων στον χρόνο περιλαμβάνει διάφορες ενόργανες μεθόδους. Η πλέον συνηθισμένη ενόργανη μέθοδος παρακολούθησης είναι η μέθοδος των αποκλισιομέτρων. Η μέθοδος αυτή προσδιορίζει με μεγάλη ακρίβεια το βάθος της επιφάνειας ολίσθησης και το μέγεθος της μετατόπισης σε αυτό, σε σχέση με το χρόνο. Οι μετρήσεις λαμβάνονται στο πεδίο (in-situ) σε γεωτρήσεις ειδικού τύπου, σε χρονικό βήμα που επιλέγεται ανάλογα με τορυθμό εκδήλωσης της κατολίσθησης, τους παράγοντες ενεργοποίησης του φαινομένου (triggering factors), το μέγεθος της μετατόπισης (displacement), το χρονικό διάστημα που θα γίνει η παρακολούθηση κ.ά. Στη θέση της Παναγοπούλας υπήρχε ήδη ένα δίκτυο γεωτρήσεων ειδικού τύπου που παρακολουθούνταν στο παρελθόν. Οι γεωτρήσεις αυτές είχαν εκτελεστεί από διάφορους φορείς και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους στο πλαίσιο μελετών για την παρακολούθηση της κατολισθαίνουσας ζώνης. Η εγκατάσταση νέας αποκλισιομετρικής γεώτρησης αποτελεί συνέχεια των μετρήσεων αυτών με τη λήψη νέων μετρήσεων για την παρακολούθηση της μετακίνησης καθ όλη τη διάρκεια του ερευνητικού προγράμματος. Για το σκοπό αυτό μάλιστα, το Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας προμηθεύτηκε αποκλισιομετρικό όργανο από την εταιρεία Itmsoil (Εικόνα 20). Εικόνα 20: Αποκλισιόμετρο του εργαστηρίου Τεχνικής Γεωλογίας Σελίδα 64 από 190

Περιγραφή του βασικού εξοπλισμού Το σύστημα λήψης των μετρήσεων τύπου Slope Indicator περιλαμβάνει μία κινητή αποκλισιομετρική βολίδα, ένα καρούλι καλωδίου και ένα Field PC. Η βολίδα (probe): περιλαμβάνει τεχνολογία MEMS (Microelectromechanical System) που επιτρέπει εξαιρετική ακρίβεια και επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, μεταφέροντάς τες μέσω ενός ψηφιακού σήματος. Η επικοινωνία με Bluetooth επιτρέπει ένα σύστημα μεταφοράς δεδομένων μέσω του καλωδίου, το οποίο δε φέρει συνδέσμους ικανούς να διαβρωθούν ή να σπάσουν. Το καλώδιο Kevlar αποτελείται από ένα σύστημα σήμανσης, το οποίο παρέχει ακρίβεια και δυνατότητα ελέγχου των μετρήσεων ανά βάθος, έτσι ώστε να αποφευχθούν πιθανά λάθη. Το Field PC έχει 4.3 αδιάβροχη οθόνη αφής, ενισχυμένο λογισμικό εισαγωγής δεδομένων (In Port data) με δυνατότητα αποθήκευσης σε κάρτα μνήμης και ανθεκτική ασύρματη λειτουργία. Λειτουργία Η αποκλισιομετρική βολίδα (inclinometer probe) εισάγεται μέσα στον αποκλισιομετρικό σωλήνα και βυθίζεται μέχρι το μέγιστο βάθος μέτρησης, εξασφαλίζοντας οι τροχοί (wheel assembly) να είναι σωστά ευθυγραμμισμένοι στις σχισμές μέσα στις αύλακες του σωλήνα. Η βολίδα συνδέεται με ένα βαθμονομημένο καλώδιο (cable marker) στο καρούλι καλωδίου (cable reel) (Σχήμα 10). Μετρήσεις μετακίνησης λαμβάνονται σε τακτά διαστήματα των 0.5m. Αυτό μετράται και ελέγχεται από μεταλλικούς δείκτες τοποθετημένους γύρω από το καλώδιο, οι οποίοι περνούν από μία εγκοπή στην πύλη καλωδίου (cable gate), παρέχοντας έτσι ακριβή θέση σε κάθε μέτρηση. Μέσω των αισθητήρων της MEMS τεχνολογίας μεταδίδεται η ανάγνωση των μετρήσεων στον υπολογιστή χειρός Field PC, από το καλώδιο μέσω του Bluetooth και αποθηκεύεται. Μια αρχική ή βασική σειρά ανάγνωσης μετρήσεων λαμβάνονται σε κάθε ανύψωση της βολίδας εντός του σωλήνα. Το σύνολο αυτών των σταδιακών μετρήσεων παρέχουν ένα προφίλ οριζόντιας μετατόπισης του σωλήνα σε συνάρτηση με το βάθος. Όταν γίνεται λήψη όλων των μεταγενέστερων μετρήσεων στα ίδια βάθη, η σύγκριση των διαδοχικών προφίλ δείχνουν το βάθος, την κατεύθυνση, το μέγεθος και το ρυθμό μεταβολής της μετακίνησης. Στο τέλος κάθε μέτρησης δίνεται η δυνατότητα γραφικής αναπαράστασης του αποκλισιομετρικού διαγράμματος που προκύπτει, δίνοντας έτσι πληροφορίες για την πιθανή μετακίνηση. Σελίδα 65 από 190

Σχήμα 10: Χαρακτηριστικά του αποκλισιομέτρου της Itmsoil Περιγραφή του συστήματος λήψης των μετρήσεων Η βολίδα είναι εφοδιασμένη με τροχούς με ένα σύστημα εκκρεμούς και δύο ηλεκτρικά μηκυνσιόμετρα ακριβείας για τη μέτρηση των αποκλίσεων από την κατακόρυφο, οι άξονες ευαισθησίας των οποίων είναι κάθετοι μεταξύ τους. Οι άξονες αυτοί έχουν τις γενικές ονομασίες Α και Β και υποδιαιρούνται στους ημιάξονες Α+, Α- και Β+, Β- (Σχήμα 11β). Σε κάθε θέση γεώτρησης απλά η κατεύθυνση Α+ πρέπει να συμπίπτει (όσο βέβαια γίνεται) με τη φορά μετακίνησης της ολίσθησης ενώ μετριέται το αζιμούθιο της. Η βολίδα φέρει δύο οδηγούς τροχούς σε κάθε άκρο της, που απέχουν μεταξύ τους 50 cm και είναι διατεταγμένοι έτσι ώστε να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με αυτό του εκκρεμούς. Ο Πίνακας 13 παραθέτει τα στοιχεία της αποκλισιομετρικής βολίδας που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη. Πίνακας 13: Τεχνικά χαρακτηριστικά αποκλισιομετρικής βολίδας Μήκος κεφαλής μέτρησης (Probe gauge length) Διάμετρος βολίδας (Probe diameter) ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΒΟΛΙΔΑΣ 500mm 28.5mm Βαθμονόμηση εύρους (Calibrated ranges) ±30 ±60 ±90 Ανάλυση (Resolution) 0.01mm Ακρίβεια αισθητήρα (Sensor accuracy) ±0.1mm ±0.17mm ±0.2mm Θερμοκρασία λειτουργίας (Operating temperature) Επαναληψιμότητα (Repeatability) -10 έως +50 C ±0.008% Πλήρης κλίμακα Σελίδα 66 από 190

Ακρίβεια συστήματος (System accuracy) πάνω από 25m Ελάχιστη εσωτερική διάμετρο (Minimum casing internal diameter) Μέγιστη εσωτερική διάμετρο (Maximum casing internal diameter) ±2mm ±3mm ±4mm 48mm 83mm Μεθοδολογία λήψης των μετρήσεων Η βολίδα κινείται μέσα στην αποκλισιομετρική σωλήνα με πρώτο προσανατολισμό την κατεύθυνση Α+ και οι αναγνώσεις που λαμβάνονται είναι ανάλογες με τη γωνία κλίσης Δθ της σωλήνωσης με την κατακόρυφο (Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε.β). Η ψηφιακή συσκευή ενδείξεων δίνει σε κάθε βάθος μετρήσεις σε δύο κατευθύνσεις, τις Α+ και Β+, οι οποίες είναι κάθετες μεταξύ τους. Για λόγους περιορισμού και ελέγχου του σφάλματος οι μετρήσεις επαναλαμβάνονται κατά τις κατευθύνσεις Α- και Β- σε κάθε αποκλισιομετρική γεώτρηση. Όπως φαίνεται στο Σχήμα 12β η συνολική αθροιστική (cumulative) μετατόπιση της επιφάνειας του εδάφους ως προς τον πυθμένα της γεώτρησης που πρέπει να βρίσκεται στο «σταθερό» έδαφος, είναι το άθροισμα των τμηματικών τοπικών (incremental) μετατοπίσεων οι οποίες μετρώνται. Παρουσίαση και ερμηνεία αποτελεσμάτων Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων των αποκλισιομετρικών μετρήσεων δίνονται με μορφή πινάκων των μετρούμενων ενδείξεων με το βάθος, αλλά κυρίως με μορφή διαγραμμάτων όπου φαίνονται οι μετακινήσεις με το βάθος. Τα διαγράμματα, τα οποία αποτελούν και το συνηθέστερο τρόπο παρουσίασης και επεξεργασίας ανάλυσης των μετρήσεων, συνήθως περιλαμβάνουν : Διαγράμματα αθροιστικών (cumulative) μετακινήσεων ανά μισό μέτρο βάθους συνήθως για κάθε ημερομηνία μέτρησης, στις διευθύνσεις Α και Β. Διαγράμματα τμηματικών τοπικών (incremental) μετακινήσεων ανά μισό μέτρο βάθους για κάθε ημερομηνία μέτρησης, στις διευθύνσεις Α και Β. Σελίδα 67 από 190

Σχήμα 11: α) Αποκλισιομετρική βολίδα. β)διάταξη και προσανατολισμός αποκλισιομετρικής βολίδας σε σχέση με τη φορά μετακίνησης της κατολισθαίνουσας μάζας και τοποθέτηση της στους σωλήνες (Λαϊνάς 2005, Κούκης - Σαμπατακάκης 2007) Συνήθως τα αποτελέσματα της πρώτης αρχικής μέτρησης η οποία θεωρείται και «μέτρηση αναφοράς», αφού όλες οι επόμενες μετρήσεις ανάγονται σε αυτήν, παρουσιάζονται ξεχωριστά. Με τον τρόπο αυτό το αντίστοιχο διάγραμμα αθροιστικών μετατοπίσεων (στην πραγματικότητα πρόκειται για διάγραμμα «απόλυτης θέσης» (absolute position) σε σχέση με την κατακόρυφο) στις διευθύνσεις Α και Β δίνει μία σαφή εικόνα της κατακορυφότητας της γεώτρησης. Σελίδα 68 από 190

Σχήμα 12: Διάταξη αποκλισιομετρικής γεώτρησης και γενικές αρχές σχετικά με τα μετρούμενα μεγέθη (Λαϊνάς 2005, Κούκης - Σαμπατακάκης 2007) 7.2 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΚΛΙΣΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΓΕΩΤΡΗΣΕΩΝ Η μέθοδος των αποκλισιομέτρων αποτέλεσε και εδώ σημαντικό εργαλείο παρακολούθησης της κατολισθαίνουσας ζώνης και τα στοιχεία συναξιολογούνται στην εκτέλεση των υπόγειων έργων (σηράγγων) που πραγματοποιούνται στην περιοχή. Τα αποτελέσματα των μετατοπίσεων που υπολογίζονται λήφθηκαν υπ όψη τόσο στη χάραξη του υπόγειου τεχνικού έργου όσο και κατά τη διάρκεια της κατασκευής του. Οι μετρήσεις γίνονται με τη διάνοιξη ενός μεγάλου αριθμού αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων που έγιναν στα πλαίσια της μελέτης κατασκευής της Νέας Εθνικής Οδού και της διάνοιξης της οδικής και σιδηροδρομικής σήραγγας. Οι γεωτρήσεις αυτές διανοίχτηκαν σε θέσεις μέσα στο σώμα της κατολίσθησης ανάντη και κατάντη της Ν.Ε.Ο. Ο αριθμός των γεωτρήσεων ξεπερνά τις 45 από τις οποίες οι περισσότερες πλέον έχουν καταστραφεί και δεν υπάρχει δυνατότητα μέτρησης. Ύστερα από λεπτομερή συγκέντρωση-καταγραφή και αρχειοθέτηση συγκεντρώθηκαν όλες εκείνες οι γεωτρήσεις για τις οποίες υπάρχουν καταγραφές μετρήσεων για διάφορες χρονικές περιόδους και οι οποίες μπορούν να φανούν χρήσιμες στον προσδιορισμό του μεγέθους των μετακινήσεων αλλά και τη διαχρονική χωρική κατανομή τους. Ο Πίνακας 14 δείχνει συγκεντρωτικά τις αποκλισιομετρικές γεωτρήσεις που καταγράφηκαν και αποτέλεσαν το Σελίδα 69 από 190

αρχείο μετρήσεων που χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό του μεγέθους των μετακινήσεων σε παλιότερες περιόδους. Οι γεωτρήσεις Δ1, Δ2, Δ11, Δ12, Δ13, Δ14, Δ21, Δ22, Δ26, Δ31, Δ32, Δ34 και Δ35 έχουν σαν φορέα το Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. και η εκτέλεση τους έγινε από τις εταιρείες ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ και ΚΑΤΣΩΡ ΕΠΕ το 1994. Οι γεωτρήσεις Δ15 και Δ36 επίσης είναι του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. και εκτελούνται από ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΕ και ΚΑΤΣΩΡ ΕΠΕ το 1997. Η σειρά Δ14Α, Δ26Α και Δ35Α εκτελέστηκε το 2001 στα πλαίσια του έργου κατασκευής ΕΥΔΕ/Αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ, προς αντικατάσταση των γεωτρήσεων Δ14, Δ26 και Δ35 λόγω της καταστροφή τους, από την ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ. Τέλος η γεώτρηση Γ2 διανοίχτηκε στα πλαίσια του Ερευνητικού Προγράμματος ΘΑΛΗΣ - LAVMO το 2013, από το Πανεπιστήμιο Πατρών από την τεχνική εταιρεία ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ. Ο Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε. απεικονίζει τις θέσεις των αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων, τα στοιχεία των οποίων χρησιμοποιήθηκαν και αξιολογήθηκαν στην περιοχή της κατολισθαίνουσας ζώνης της Παναγοπούλας. Οι αποκλισιομετρικές μετρήσεις που συγκεντρώθηκαν διαχωρίστηκαν σε τρεις (3) περιόδους μετρήσεων: 1. Πρώτη σειρά μετρήσεων πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1995-1997 (Χρονική περίοδος Α) 2. Δεύτερη σειρά μετρήσεων πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2002-2009 (Χρονική περίοδος Β) 3. Τρίτη σειρά μετρήσεων πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2013-2015 (Χρονική περίοδος Γ) Η πλέον πρόσφατη σειρά μετρήσεων είναι η τρίτη σειρά από Φεβρουάριο 2013 - Ιούνιο 2015 και η οποία περιλαμβάνει πέντε (5) μόνο γεωτρήσεις. Κατά την περίοδο αυτή η λήψη μετρήσεων με τη χρήση αποκλισιομέτρου πραγματοποιήθηκε με χρονικό βήμα περίπου ανά μήνα. Σελίδα 70 από 190

Πίνακας 14: Στοιχεία αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων περιοχής Παναγοπούλας ΓΕΩ- ΤΡΗΣΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ Χ Υ Ζ ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ Α+ ΣΥΝΟ- ΛΙΚΟ ΒΑΘΟΣ (m) ΒΑΘΟΣ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ (m) ΧΡΟΝΟΛΟ- ΓΙΚΗ ΔΙΑΝΟΙΞΗ Δ 01 319512,8269 4243719,7490 27,5 Β 330 Α 40 38 Δ 02 319515,5752 4243753,6980 20,03 Β 015 Α 42 38 Δ 11 319462,7898 4243627,8240 91,85 Β 032 Α 35 29 Δ12 319454,9107 4243723,9700 30 Β 000ο Α 70 49 Δ13 319452,5967 4243754,9900 22,75 Β 330 Α 44,5 43 Δ14 319448,6697 4243804,1880 5 Β 352 Α 35 34 Δ15 319481,8651 4243804,5800 3 Β 000 Α 81 81 Δ21 319364,5434 4243526,9590 138,55 Β 002 Α 50 49 Δ22 319353,1010 4243643,2460 95,64 Β 008 Α 36 35 Δ23 319349,1793 4243692,3680 68,68 Β 020 Α 47 44 Δ24 319345,1733 4243737,4490 30 Β 018 Α 40 37 Δ25 319342,7460 4243763,5190 23,26 Β 004 Α 40 38 Δ26 319340,5490 4243798,5760 5,1 Β 022 Α 42 39 Δ31 319239,0388 4243641,7600 98 Β 346 Α 50 49 Δ32 319235,7430 4243673,8580 79,5 Β 320 Α 70 69 Δ34 319225,9684 4243775,1200 22,5 Β 345 Α 45 38 Δ35 319221,9414 4243819,1900 7,03 Β 002 Α 30 29 Δ35Α 319239,6196 4243816,8900 6,9 B 020 A 50 49,5 Δ36 319198,8059 4243808,2050 11 Β 000 Α 84 75 Δ26Α 319320,8268 4243807,2340 5,29 B 020 A 100,4 60 Δ14Α 319457,4723 4243802,8150 4,09 Β 000 Α 60 23 Γ2 319204 4243809 10 B 020 A 65 64 1994 1995 1994 1994 1994 1994 1997 1994 1994 1994 1995 1994 1995 1994 1995 1994 1994 2001 1997 2001 2001 2013 Σελίδα 71 από 190

Ο Πίνακας 15 δίνει αναλυτικά τις περιόδους λήψης μετρήσεων των αναφερόμενων αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων, ενώ ο Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε. δείχνει τη θέση τους. Στο χάρτη αυτό διαχωρίζονται οι γεωτρήσεις για τις οποίες υπάρχει δυνατότητα μέτρησης σήμερα. Πίνακας 15: Χρονική περίοδος μέτρησης κάθε γεώτρησης ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΑΡΧΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΤΕΛΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΑΡΧΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΤΕΛΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΑΡΧΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΤΕΛΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ Δ 01 27/2/1995 18/12/1995 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ 02 4/5/1995 20/5/1995 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ 11 10/1/1995 20/5/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ12 4/4/1995 22/1/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ13 10/1/1995 28/12/1995 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ14 10/1/1995 12/1/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ14Α 16/1/2002 24/1/2009 25/10/2013 23/5/2014 Δ15 1/10/1998 17/9/2004 Δ21 11/1/1995 3/5/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ22 10/1/1995 27/12/1995 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ23 11/1/1995 19/5/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ24 2/3/1995 19/5/1995 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ25 5/4/1995 12/1/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ26 2/3/1995 19/5/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ31 11/1/1995 20/8/1996 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ32 3/4/1995 20/5/1997 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ34 1/3/1995 28/12/1995 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ35 10/1/1995 20/8/1996 Δε μετρήθηκε Έχει καταστραφεί Δ35Α 16/1/2002 24/1/2009 15/4/2013 29/01/2015 Δ36 12/1/1998 22/1/2009 15/12/2013 29/01/2015 Γ2 12/3/2013 29/01/2015 Δ26Α 25/10/2013 22/12/2014 Σελίδα 72 από 190

Ο Πίνακας 15 παραθέτει τη συνολική χρονική περίοδο μέτρησης όπου επεκτείνεται από το έτος 1995 έως σήμερα (Ιούνιος του 2015), δηλαδή σχεδόν μία 20ετία. Οι μετρήσεις βέβαια δεν είναι συνεχείς καθόσον υπάρχουν «κενές» περίοδοι μετρήσεων, ενώ απαιτείται προσαρμογή της χωρικής κατανομής των μετακινήσεων. 7.3 ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 2013 Οι μετρήσεις αποκλισιομέτρων για το διάστημα μέχρι το 2013 χωρίζονται όπως προαναφέρθηκε σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους (Χρονικές Περίοδοι Α&Β) και συγκεκριμένα από 1995-1997 (Περίοδος Α) και 1998-2009 (Περίοδος Β). Το βασικό χαρακτηριστικό σχετικά με τις μετρήσεις είναι ότι δεν υπάρχει καμία γεώτρηση που να έχει αποκλισιομετρικές μετρήσεις και για τις δύο περιόδους. Επιπρόσθετα από το 2009 μέχρι το 2013 υπάρχει «κενό» μετρήσεων. Από την αξιολόγηση των διαγραμμάτων διακρίνονται γεωτρήσεις που δεν εμφανίζουν αξιόλογες μετακινήσεις, ενώ άλλες που διαμορφώνεται με σαφήνεια η επιφάνεια ολίσθησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μεγάλης μετακίνησης αποτελεί η γεώτρηση Δ14Α η οποία λόγω της μεγάλης μετατόπισης σε καθορισμένο βάθος οδήγησε σε θραύση τελικά του αποκλισιομετρικού σωλήνα και αδυναμία συνέχισης της παρακολούθησης της μετατόπισης στο βάθος αυτό. Πρακτικά η μετατόπιση ήταν τόσο μεγάλη που δεν επέτρεπε στη βολίδα να διέλθει του συγκεκριμένου βάθους (23m) με αποτέλεσμα οι μετρήσεις της τελευταίας περιόδου να πραγματοποιούνται για μικρότερα βάθη. 7.3.1 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Από την παρακολούθηση και ερμηνεία των διαγραμμάτων την περίοδο 1995 μέχρι 2009 οριοθετήθηκαν δύο στενές περιοχές που το φαινόμενο φαίνεται ότι έχει περιοριστεί χωρικά ενώ παράλληλα έχει περιοριστεί και η δυναμική του. Επίσης προκύπτουν περιοχές χωρίς αξιόλογες μετακινήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, στοιχείο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι περιοχές αυτές δεν μετακινούνται, ή τουλάχιστον δεν επηρεάζονται από επιφάνειες ολίσθησης μικρότερου βάθους από το βάθος μετρήσεων της γεώτρησης. Ο Πίνακας 16 δείχνει τις συνολικές εδαφικές μετακινήσεις για την κάθε γεώτρηση για την περίοδο 1995-2009. Αυτή η περίοδος μετρήσεων περιλαμβάνει 19 αποκλισιομετρικές γεωτρήσεις, από τις οποίες οι 11 δείχνουν να μετακινούνται μέχρι το βάθος μέτρησης. Σελίδα 73 από 190

Πίνακας 16: Οι εδαφικές μετακινήσεις συγκεντρωτικά της κάθε γεώτρησης για την περίοδο 1995-2009 ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΒΑΘΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ (m) ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ (mm) 1995-1997 1998-2009 Δ01 7 30.5 - Δ02 11 31.6 - Δ12-0 - Δ13 12 7.9 - Δ14 23 16.3 - Δ14Α 24-13.4 Δ15 23-87.3 Δ21-0 - Δ22-0 - Δ24-0 - Δ25-0 - Δ26-0 - Δ26Α - - - Δ31-0 - Δ32-0 - Δ34 10 9.6 - Δ35 23 19.1 - Δ35Α 20-32 Δ36 26-54.6 Στο Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε. δίνεται ένα συγκεντρωτικό διάγραμμα των μετακινήσεων που έχουν καταγραφεί μέχρι το 2009. Παρατηρείται μια «διακοπή» των μετρήσεων περί το έτος 1998 και «συνέχιση» μετά σε νέες όμως γεωτρήσεις που διανοίχτηκαν σε επιλεγμένες πλέον αντιπροσωπευτικές θέσεις. Από τα διαγράμματα μετακινήσεων φαίνεται ότι οι μετακινήσεις κατά την περίοδο 1995 έως 2009 εντοπίζονται σε δύο «ανεξάρτητες» ασταθείς ζώνες στην κατάντη της ΝΕΟ περιοχή (Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε.). Έγινε έτσι αναγνώριση της πρώτης ασταθούς ζώνης στη δυτική περιοχή μελέτης της Παναγοπούλας, ενώ στην ανατολική περιοχή μελέτης αναγνωρίζεται η δεύτερη ασταθής ζώνη. Σελίδα 74 από 190

7.4 ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 2013 Η παρακολούθηση των αποκλισιομετρικών γεωτρήσεων από το Εργαστήριο Τεχνικής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος LAVMO ξεκίνησε μέσα στο 2013 και συνεχίστηκε μέχρι το 2015, ενώ αναλυτικά οι ημερομηνίες της αρχικής μέτρησης για την κάθε γεώτρηση παρουσιάζονται στον παρακάτω Πίνακα (Πίνακας 17). Πίνακας 17: Αρχικές μετρήσεις για την περίοδο 2013-2015 ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΡΧΙΚΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ Δ14Α 25/10/2013 Δ26Α 25/10/2013 Δ35Α 22/4/2013 Δ36 19/12/2013 Γ2 22/05/2013 Όπως φαίνεται στον Πίνακα οι γεωτρήσεις που υπήρχε δυνατότητα μέτρησης κατά την έναρξη του προγράμματος ήταν μόνο τέσσερεις λόγω τεχνικών προβλημάτων, κυρίως λόγω ολικής καταστροφής τους (οι περισσότερες δεν ήταν δυνατό να βρεθούν). Από τις τέσσερεις γεωτρήσεις, η γεώτρηση Δ14Α εμφανίζει εξαιρετικά μεγάλη μετατόπιση όπως παρουσιάζεται και από τα διαγράμματα της προηγούμενης περιόδου, με αποτέλεσμα το «σπάσιμο» του αποκλισιομετρικού σωλήνα. Οι γεωτρήσεις Δ26 και Δ35 αντικαταστήθηκαν από τις Δ26Α και Δ35Α λόγω καταστροφής των αρχικών. Η 5 η γεώτρηση (Γ2) που προστέθηκε στις μετρήσεις μετά την έναρξη του προγράμματος έδωσε επιπλέον χρήσιμες πληροφορίες για περαιτέρω αξιολόγηση των μετακινήσεων. Στη συνέχεια ακολουθούν τα αποκλισιομετρικά διαγράμματα των γεωτρήσεων Γ2, Δ35Α και Δ36 οι οποίες εμφανίζουν σαφείς μετακινήσεις. Σελίδα 75 από 190

7.4.1 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Οι γεωτρήσεις Δ14Α και Δ26Α δεν έδειξαν μετακινήσεις στα βάθη που υπάρχει δυνατότητα μέτρησης (Πίνακας 18). Η Δ14Α αν και έχει βάθος 60m μετριέται πάνω από τα 23m καθόσον στο βάθος αυτό έχει γίνει καταστροφή (παραμόρφωση) του σωλήνα λόγω μετακίνησης. Επομένως η μη καταγραφή μετακινήσεων αναφέρεται για βάθη πάνω από τα 23m, το οποίο βέβαια αποτελεί το βάθος του επιπέδου ολίσθησης την προηγούμενη περίοδο (και πιθανόν της νέας). Πίνακας 18: Συνολικές μετακινήσεις της κάθε γεώτρησης για την περίοδο 2013-2015 ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΒΑΘΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ (m) ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ (mm) Δ14Α - - Δ26Α - - Δ35Α 20 7.40 Δ36 25 8.41 Γ2 24 7.06 Στο συγκεντρωτικό διάγραμμα του παρακάτω Σχήματος (Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε.) διαπιστώνονται τα παρακάτω: η συνολική μετακίνηση για την περίοδο 4/2013-1/2015 κυμαίνεται από 7.06mm (γεώτρηση Γ2) έως 8.41mm (γεώτρηση Δ36) ο ρυθμός της μετακίνησης φαίνεται να μεταβάλλεται με το πέρασμα του χρόνου και να μην είναι εξολοκλήρου γραμμικός. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στην γεώτρηση Δ36: είναι η μοναδική που παρακολουθήθηκε σε δύο περιόδους λήψης μετρήσεων 2002-2009 και 2013-2015 εμφανίζει σαφή μετατόπιση σε βάθος 25m και πάνω από τα όρια σφάλματος της αποκλισιομετρικής βολίδας σύμφωνα με τις μετρήσεις της περιόδου 2002-2009 καταγράφηκε μετακίνηση σε αυτό το βάθος της τάξης των 54.63mm. Βάση αυτού η σημερινή μετατόπιση είναι τουλάχιστον 63mm χωρικά βρίσκεται σε ελάχιστη απόσταση από την γεώτρηση Γ2 (νέα γεώτρηση) και προσδιορίζουν μαζί μία ευθεία διεύθυνσης Β-ΒΑ Σελίδα 76 από 190

7.5 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ Στο πλαίσιο της παρούσας μελέτης έγινε εκτίμηση των συνολικών μετακινήσεων στην περιοχή. Οι μετακινήσεις καταγράφονται μόνο στις αποκλισιομετρικές γεωτρήσεις κατάντη της Ν.Ε.Ο., οι οποίες φαίνεται να οριοθετούν δύο ενεργές κατολισθαίνουσες ζώνες ανατολικά και δυτικά του κύριου άξονα της ευρύτερης ζώνης. Ενδιάμεσα των δύο αυτών ζωνών, λόγω «ανύψωσης» του γεωλογικού υποβάθρου δεν σημειώνονται μετακινήσεις. Εντοπίζεται επίσης η παρουσία κάποιας «βαθύτερης επιφάνειας ολίσθησης» περίπου στα 65m βάθος, μέσα στη μεταβατική σειρά προς το φλύσχη (kf), η οποία βέβαια έχει πολύ βραδύτερη εξέλιξη στο χρόνο (Σχήμα 13). Σχήμα 13: Απεικόνιση αθροιστικής μετατόπισης σε σχέση με τυπική στρωματογραφική στήλη της περιοχής Σελίδα 77 από 190

Επιπλέον, έγινε συλλογή και επεξεργασία των αποκλισιομετρικών δεδομένων για μία περίοδο 17 ετών (1998-2015). Με τη χρήση απλουστευμένων στατιστικών μεθόδων έγινε προσπάθεια συμπλήρωσης των κενών τιμών της χρονοσειράς των δεδομένων (από 2009 μέχρι 2013). Δεχόμενοι γραμμική εξέλιξη των μετακινήσεων (όπως προσεγγιστικά προκύπτει από τα διαγράμματα) στη διάρκεια της κάθε χρονικής περιόδου και την εφαρμογή απλής γραμμικής παλινδρόμησης, έγινε σχετική πρόβλεψη των «χαμένων τιμών» (Σχήμα 14). Προκειμένου να γίνει μία εκτίμηση των μετακινήσεων αυτού του «κενού» διαστήματος λήφθηκαν υπόψη οι μετρήσεις της περιόδου πριν το 2013 (1998-2009) και οι μετρήσεις της περιόδου μετά το 2013 (2013-2015), δηλαδή μετρήσεις μιας 13ετίας. Έτσι προέκυψε η συνολική μετακίνηση για την «κενή» περίοδο μετρήσεων των 4 αυτών ετών και η μέση ταχύτητα μετακίνησης. Συμπεραίνεται έτσι λοιπόν, ότι η συνολική μετακίνηση της κατολισθαίνουσας ζώνης της Παναγοπούλας (κατάντη της Ν.Ε.Ο. περιοχή) είναι της τάξης των 90 mm, ενώ ο «μέσος ρυθμός» μετακίνησης της ζώνης είναι 5,3 mm το χρόνο. Σχήμα 14: Ανάκτηση χαμένων τιμών με τη μέθοδο της γραμμικής παλινδρόμησης Σελίδα 78 από 190

7.6 ΧΑΡΤΕΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ Τα αποτελέσματα της γεωτεχνικής έρευνας και της τεχνικογεωλογικής χαρτογράφησης, σε συνδυασμό με τις συνεχείς μετρήσεις των αποκλισιομέτρων, επέτρεψαν τη σύνταξη θεματικών χαρτών Εδαφικών Μετακινήσεων στην περιοχή έρευνας. Οι χάρτες αυτοί είναι σχεδιασμένοι σε μικρή κλίμακα (της τάξης του 1:500), καλύπτουν μια συγκεκριμένη στενή περιοχή (κατολισθαίνουσα ζώνη) και παρέχουν τη βασική πληροφόρηση σχετικά με τα παρακάτω χαρακτηριστικά της κατολίσθησης: 1) Το περίγραμμα της κατολισθαίνουσας ζώνης. Προκύπτει από τις σχετικές μετακινήσεις στις αποκλισιομετρικές γεωτρήσεις, καθώς επίσης και τις επιτόπου ενδείξεις διαπιστώσεις των εδαφικών μετακινήσεων. 2) Τη διεύθυνση και φορά μετακίνησης σε σχέση με το γεωγραφικό βορρά σε κάθε σημείο μέτρησης, σύμφωνα πάντα με τις μετρήσεις προσανατολισμού της αποκλισιομετρικής βολίδας. 3) Τη μέση ταχύτητα μετακίνησης (σαν διάνυσμα μετακίνησης καθώς και αριθμητικά). Αναφέρεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και αφορά τις οριζόντιες μετακινήσεις στο βάθος της επιφάνειας ολίσθησης. Γενικά, συμπίπτει με τις επιφανειακές μετακινήσεις ή η διαφορά τους είναι μικρή (εκτός και αν κάτι τέτοιο είναι εμφανές από τα διαγράμματα των αθροιστικών μετακινήσεων). 4) Το ακριβές βάθος μετακίνησης, όπως διαπιστώνεται σαφώς από τα διαγράμματα τοπικών μετακινήσεων. Με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν από τη γεωτεχνική έρευνα, την τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση και τις αποκλισιομετρικές μετρήσεις έγινε ο προσδιορισμός των περιοχών μετακινήσεων καθώς και το μέγεθος αυτών. Στη συνέχεια παρατίθενται οι χάρτες εδαφικών μετακινήσεων της περιοχής έως το 2013 (Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε.) και μετά το 2013 (Σφάλμα! Το αρχείο προέλευσης της αναφοράς δεν βρέθηκε.). Στην ανατολική περιοχή δεν υπάρχουν μετακινήσεις μετά το 2009, όμως με την νέα διάνοιξη αποκλισιομετρικής γεώτρησης τον Ιούνιο του 2015 δίνεται η δυνατότητα παρακολούθησης του φαινομένου. Σελίδα 79 από 190

7.7 ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η συστηματική παρακολούθηση των επιλεγμένων γεωτρήσεων όσον αφορά τις οριζόντιες μετακινήσεις που σημειώνονται σε σχέση με το βάθος και η χρονική εξέλιξή τους, αποτελεί μία ιδιαίτερα σημαντική γεωτεχνική διαδικασία καθόσον προσδιορίζει με ακρίβεια: α) το βάθος της επιφάνειας ολίσθησης, β) το μέγεθος των μετακινήσεων σε τάξη mm, δ) τη διεύθυνση της μετακίνησης και ε) την εξέλιξή τους. Η συλλογή, επεξεργασία και ερμηνεία των μετρήσεων της παλαιότερης περιόδου αποτελεί βασικό στοιχείο στην ταυτοποίηση των νέων μετρήσεων που καταγράφηκαν την περίοδο 2013-2015 αλλά και στη «σύνδεση» των νέων καταγραφών με τις παλαιές, ώστε να προκύψει μία ελάχιστη συνολική μετατόπιση που χαρακτηρίζει την κατολισθαίνουσα ζώνη. Ο Πίνακας 19 παρουσιάζει τη μέση μετακίνηση της περιοχής, αναφερόμενοι στη στενή περιοχή μελέτης, για τις περιόδους πριν το 2013 και 2013-2015, ενώ ο Πίνακας 20 δίνει τα αποτελέσματα των οριζόντιων μετακινήσεων στην Παναγοπούλα σε κάθε γεώτρηση για την περίοδο 2013-2015. Πίνακας 19: Συνολικές μετρημένες μετακινήσεις στην περιοχή της Παναγοπούλας για τις περιόδους πριν το 2013 και 2013-2015 ΕΥΡΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ (mm) ΠΡΙΝ ΤΟ 2013 2013-2015 Ανατολικό τμήμα Δυτικό τμήμα Ανατολικό τμήμα Δυτικό τμήμα 16.30-87.30 19.10-54.60 (1995-2009) (1995-2009) - 7.06-8.41 Με βάση τις μετακινήσεις που εκτιμήθηκαν για το κενό διάστημα 2009-2013 για το Δυτικό Τμήμα, οι συνολικές μετακινήσεις την περίοδο 1998-2015 είναι της τάξης των 90mm. Επιπλέον, δυνατότητα παρακολούθησης των πιθανών μετακινήσεων για το ανατολικό τμήμα προκύπτει ύστερα από την τοποθέτηση και διάνοιξη νέας αποκλισιομετρικής γεώτρησης (BH_2) που έγινε τον Ιούνιο του 2015. Σελίδα 80 από 190

Πίνακας 20: Συνολικές μετακινήσεις της κάθε γεώτρησης για την περίοδο 2013-2015 ΓΕΩΤΡΗΣΗ ΥΨΟΜΕΤΡΟ (m) ΒΑΘΟΣ ΣΩΛΗΝΑ (m) ΒΑΘΟΣ ΟΛΙΣΘΗΣΗΣ (m) Γ2 11 65 24 04/2013-01/2015 Δ35Α 7 49 20 04/2013-01/2015 Δ36 11 76 25 04/2013-01/2015 ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ (mm) ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΑΞΟΝΕΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗ Α 6.49mm B 2.77mm Α 6.89mm B 2.69mm Α 7.32mm B 4.15mm 7.06mm 7.40mm 8.41mm Β000 Α Β335 Α Β340 Α Σελίδα 81 από 190

8. ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ 8.1 ΓΕΝΙΚΑ Οι κατολισθήσεις γενικά ή η μετακίνηση μαζών κατ άλλους, έχει απασχολήσει τόσο την επιστημονική κοινότητα όσο και την κοινωνία καθώς αποτελεί ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο εντάσσεται στην κατηγορία των φυσικών καταστροφών. Έτσι πέρα από τον προσδιορισμό και μελέτη του φαινομένου προκύπτει η ανάγκη της ποσοτικοποίησης της δράσης του φαινομένου όπως επίσης και της πρόβλεψης και πρόληψης μέτρων. Με αυτόν τον τρόπο περνάμε στη «θεωρία» της ανάλυσης ευστάθειας των πρανών. Αναφερόμενοι στην ανάλυση της ευστάθειας των πρανών, εννοούμε τους βασικούς μηχανισμούς και τις αρχές που οδηγούν στην δημιουργία μίας πιθανής αστοχίας (θραύσης) των πρανών, καθώς επίσης και την ανάπτυξη και εφαρμογή των αντίστοιχων μεθοδολογιών επίλυσης έναντι της προβλεπόμενης αστοχίας. Για την προσέγγιση-ανάλυση ευστάθειας πρανών έχουν αναπτυχθεί διάφορες μεθοδολογίες, από τις οποίες επιλέχθηκε συγκεκριμένα η μέθοδος της Οριακής Ισορροπίας (Limit Equilibrium Methods). Οι αναλύσεις οριακής ισορροπίας βασίζονται στην εξέταση της ισορροπίας των δυνάμεων που ενεργούν σε ένα πρανές και τείνουν να προκαλέσουν την μετακίνησή του (δύναμη βαρύτητας, πιέσεις πόρων, εξωτερικές δυναμικές τάσεις κ.ά.) κατά μήκος μιας ορισμένης επιφάνειας ολίσθησης και των δυνάμεων εκείνων που αντιτίθεται στην ολίσθηση (διατμητική αντοχή εδάφους κ.ά.). Η παραπάνω σχέση ισορροπίας δυνάμεων συνδυάζεται σε ένα μαθηματικό λόγο που καλείται Συντελεστής Ασφάλειας Fs (Factor of safety), ο οποίος εκφράζει το κατά πόσο πρέπει να μειωθεί η διατμητική αντοχή του εδάφους ώστε να καταστήσει την προς ολίσθηση μάζα σε κατάσταση οριακής ισορροπίας κατά μήκος μιας ορισμένης επιφάνειας ολίσθησης. Ο συντελεστής Fs είναι γενικά ο λόγος των δυνάμεων (ή ροπών) που αντιστέκονται στην ολίσθηση (παθητικές δυνάμεις) P ΠΑΘ προς τις δυνάμεις που τείνουν να την προκαλέσουν (ενεργητικές δυνάμεις) Ρ ΕΝΕΡΓ : Συντελεστής ασφάλειας Στην περίπτωση που F=1, τότε το πρανές βρίσκεται σε κατάσταση επικείμενης αστοχίας ή σε οριακή κατάσταση ευστάθειας. Ο αποδεκτός συντελεστής ασφάλειας είναι μεγαλύτερος από το 1 και έχει σκοπό να εξασφαλίσει ένα περιθώριο ασφάλειας μεταξύ του πραγματικού φορτίου και του φορτίου μιας αστοχίας. Γενικά, οι τιμές του αποδεκτού συντελεστή ασφάλειας για την ευστάθεια πρανών είναι της τάξης του 1.4-1.5 ( F= 1.4 κατά DIN4084, F= 1.5 κατά USBR). Βέβαια η αποδεκτή εκάστοτε τιμή του συνήθως καθορίζεται με τις εκάστοτε επιβαλλόμενες συνθήκες (σεισμικές φορτίσεις, παρουσία υπεδαφικών νερών κ.λπ.). Σελίδα 82 από 190

Σύμφωνα με το ΦΕΚ 1221/30-11-98 περί «Ανάλυσης τιμών και λοιπόν θεμάτων Γεωτεχνικών ερευνών, Μελέτες Γεωτεχνικών Έργων και Γεωτεχνικών Μελετών», οι τιμές των απαιτούμενων συντελεστών ασφάλειας που ορίζονται για εδαφικά πρανή εκσκαφών και επιχωμάτων δίνονται στον παρακάτω Πίνακα (Πίνακας 21). Πίνακας 21: Ενδεικτικές τιμές συντελεστών ασφάλειας (Κούκης Σαμπατακάκης, 2007) F=1.4 F=1.3 F=1.0 Για συνθήκες ομαλής φόρτισης και ομαλής λειτουργίας Για συνθήκες στατικής φόρτισης και πιθανή εκτιμώμενη ακραία περίπτωση ανύψωσης της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα για ζωή έργου 50 χρόνια. Για περίπτωση σεισμικής φόρτισης Η μέθοδος ανάλυσης που χρησιμοποιήσαμε είναι η Απλοποιημένη Μέθοδος των Λωρίδων που προτάθηκε από τον Janbu to 1956. Η βασική παραδοχή της μεθόδου είναι ότι οι συνισταμένες των διαλωριδικών δυνάμεων έχουν διεύθυνση οριζόντια και είναι προσεγγιστικά ίσες και αντίθετες (δηλαδή η επίδρασή τους θεωρείται αμελητέα). Η επίλυση των δυνάμεων γίνεται σε κατακόρυφο και οριζόντιο άξονα για κάθε λωρίδα χρησιμοποιώντας έναν εμπειρικό διορθωτικό συντελεστή (Σχήμα 15). Ο συντελεστής αυτός (f o ) είναι προκαθορισμένος και οι τιμές του εξαρτώνται από τη συνοχή, τη γωνία εσωτερικής τριβής και το σχήμα της επιφάνειας ολίσθησης. Δηλαδή η επιφάνεια ολίσθησης μπορεί να μην είναι κυκλική αλλά γενικά καμπυλόγραμμη. Γενικά, η μέθοδος Janbu δίνει πιο συντηρητικά αποτελέσματα από τις άλλες μεθόδους ανάλυσης της ευστάθειας πρανών. Σχήμα 15: Μέθοδος λωρίδων (από Αντωνού, 2008). Σελίδα 83 από 190

8.2 ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΤΟΜΗ Δ2 -Δ2 Συγκεκριμένα, για την ανάλυση ευστάθειας με την μέθοδο Οριακής Ισορροπίας στην περιοχή χρησιμοποιήθηκε το τμήμα της τεχνικογεωλογικής τομής Δ2 -Δ2 μεταξύ των υψομέτρων 3.00m - 112.50m και ο τεχνικογεωλογικός χάρτης που συντάχθηκε με το πρόγραμμα ArcMap, σε κλίμακα 1:2000. Η στρωματογραφία της τομής προέκυψε από τα αποτελέσματα της γεωτεχνικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε και τις γεωτεχνικές ενότητες που προέκυψαν από αυτήν. Για την διεξοδική μελέτη της ανάλυσης της ευστάθειας λήφθηκαν υπ όψιν: Οι γεωτεχνικές ενότητες και τα αποτελέσματα των εργαστηριακών δοκιμών για την κάθε μία, δίνοντάς τους συγκεκριμένες τιμές μηχανικών παραμέτρων (c' και φ' κ.λπ.), Το ανάγλυφο του πρανούς, Ο συντελεστής r u με ξεχωριστές τιμές για κάθε γεωτεχνική ενότητα, για την περιγραφή της πίεσης των πόρων στην επικείμενη υδροφορία. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα η δράση των υπόγειων νερών στους εδαφικούς σχηματισμούς προσομοιάζεται με την χρήση του συντελεστή πίεσης πόρων r u, ο οποίος δίνεται από την ακόλουθη σχέση: Συντελεστής πίεσης πόρων όπου: γ i h i i u το ολικό φαινόμενο βάρος της εδαφικής στρώσης i το μέσο πάχος της εδαφικής στρώσης i ο αριθμός της εδαφικής στρώσης η πίεση του νερού των πόρων Η ανάλυση της ευστάθειας έγινε με τη χρήση του λογισμικού Slide 5.0,Rockscience Inc., το οποίο χρησιμοποιεί τις μεθόδους ανάλυσης Οριακής Ισορροπίας θεωρώντας κυκλοειδούς μορφής επιφάνειες ολίσθησης. Από τη γεωτεχνική έρευνα διακρίθηκαν οι γεωτεχνικές ενότητες που παρουσιάζονται στον παρακάτω Πίνακα (Πίνακας 22). Οι τιμές των εδαφικών παραμέτρων c', φ' και γ b που παρουσιάζονται είναι τροποποιημένες, για την ορθότερη προσέγγιση της προσομοίωσης της εδαφικής αστοχίας. Σελίδα 84 από 190

Πίνακας 22: Οι γεωτεχνικές ενότητες που προέκυψαν για την περιοχή Παναγοπούλας ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Υλικά κατολισθήσεων (LM): Καστανού έως καστανότεφρου χρώματος, αναμοχλευμένα, ετερογενή εδαφικά υλικά με αργιλοϊλυώδη έως αμμώδη σύσταση, με θραύσματα και ογκόλιθους ψαμμίτη, ασβεστολίθου και κερατολίθου. Ταξινομούνται ως CL, SM, SC, GC-SC, GC- GM, GW-GC, GW-GM, GC, GM. ΧΡΩΜΑ γ b (kn/m 3 ) c' (kpa) φ' τ u 21 0 20 0.2 Κορήματα (SC): Καστανά έως καστανέρυθρα αργιλώδη αμμοχάλικα με λατύπες και θραύσματα ασβεστολιθικής, κερατολιθικής και ψαμμιτικής σύστασης. Ταξινομούνται ως GC-SC. 22 0 20 0.2 Ζώνη αστάθειας (WZ): Πιθανή ζώνη ρήγματος. 22 0 20 0 Φλύσχης (fl): Τεφροί τεφροπράσινοι, χαμηλής μέσης αντοχής ιλυόλιθοι με διαστρώσεις εύθρυπτων ψαμμιτών. Παρουσιάζουν πολυπτυχωμένη δομή, πολύ εντελώς αποσαθρωμένοι και αποσυνθεμένοι με λείες επιφάνειες ασυνεχειών, τοπικά έντονα αποδομημένοι. Μεταβατική σειρά (kf): Λευκότεφροι, ροδόχρωμοι, τεφροκίτρινοι, μεσο παχυστρωματώδεις, ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΙ, με διαστρώσειςκερατολίθων, τεφροπράσινων ιλυολίθων και ερυθρών αργιλικών σχιστολίθων. 21 0 20 0.4 23 250 30 0 Σελίδα 85 από 190

Κρητιδικοί ασβεστόλιθοι (ks): Λευκότεφροι, πλακώδεις/ μεσοστρωματώδεις, ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΙ με κονδύλους κερατολίθων και ερυθρών αργιλικών σχιστολίθων. Διατέμνονται από τρια κύρια συστήματα ασυνεχειών, με επιφάνειες τραχείες, με μικρό άνοιγμα, χωρίς ή με υλικό πλήρωσης μικρού πάχους και μέτρια συνέχεια, και μικρή απόσταση. 25 250 35 0 Στην περίπτωση αυτή για την ανάλυση ευστάθειας χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση της οριακής ισορροπίας για ένα συγκεκριμένο ολισθαίνον τέμαχος, που το βάθος ολίσθησης του προσεγγίζει γεωμετρικά τις μετρήσεις των αποκλισιομέτρων. Ο μικρότερος συντελεστής ασφάλειας που προέκυψε με την μέθοδο Janbu είναι F=1.034 (Σχήμα 16). Από την ανάλυση προκύπτει ότι η κύρια ολίσθηση λαμβάνει χώρα στην επιφάνεια του φλυσχικού υποβάθρου, που δομείται από τεφρούς - τεφροπράσινους χαμηλής μέσης αντοχής ιλυόλιθους με διαστρώσεις εύθρυπτων ψαμμιτών. Παρουσιάζουν πολυπτυχωμένη δομή, πολύ εντελώς αποσαθρωμένοι και αποσυνθεμένοι με λείες επιφάνειες ασυνεχειών, τοπικά έντονα αποδομημένοι. Ο σημαντικότερος δε παράγοντας ενεργοποίησης της κύριας ολίσθησης είναι η αύξηση της πίεσης του νερού των πόρων μέχρι σημείου κορεσμού των υπερκείμενων στο φλύσχη κορημάτων, από καστανά έως καστανέρυθρα αργιλώδη αμμοχάλικα με λατύπες και θραύσματα ασβεστολιθικής, κερατολιθικής και ψαμμιτικής σύστασης. Σελίδα 86 από 190

Σχήμα 16: Ανάλυση ευστάθειας με την μέθοδο οριακής ισορροπίας, για τα μη κυκλικά τεμάχη που ολισθαίνουν στην περιοχή της Παναγοπούλα Σελίδα 87 από 190

9. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Η περιοχή της Παναγοπούλας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των γεωλογικών ιδιαιτεροτήτων, που περιλαμβάνει μία εκτεταμένη ζώνη αστάθειας με περιοδική δραστηριοποίηση των φαινομένων. Πρόκειται για ένα σύνθετο φαινόμενο το οποίο μετά την πρώτη σημαντική εκδήλωσή του δείχνει ότι έχει περιοριστεί κατάντη της Νέας Εθνικής Οδού. Στο παρελθόν, αμέσως μετά τη λειτουργία του αυτοκινητόδρομου Κόρινθος Πάτρα εμφανίστηκε ένας σημαντικός αριθμός κατολισθήσεων (κυρίως εκτεταμένες μεταθετικές ολισθήσεις των ανάντη της οδού πρανών) που στη συνέχεια, σε πολύ πιο ήπιο βαθμό, συνέχισαν να επηρεάζουν την περιοχή διαχρονικά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το σχεδιασμό και κατασκευή σημαντικών έργων προστασίας και αποκατάστασης, μερικές φορές αμφιβόλου αναγκαιότητας και αποτελεσματικότητας. Η παρακολούθηση και εξέλιξη του φαινομένου στο χρόνο μπορεί να εκφραστεί ποσοτικά μετά από επεξεργασία μίας χρονοσειράς δεδομένων ενόργανων μετακινήσεων. Έτσι, η παρακολούθηση των αποκλισιομέτρων από το 1995 μέχρι σήμερα πραγματοποιήθηκε εν μέρει συστηματικά, διακρίνοντας τρείς σειρές μετρήσεων ξεκινώντας από το 1995 μέχρι το 2015. Σειρές μετρήσεων Περίοδος Πλήθος γεωτρήσεων παρακολούθησης 1 η σειρά 1995-1997 16 2 η σειρά 1998-2009 4 3 η σειρά 2013-2015 5 Με την καταγραφή των δεδομένων από τις αποκλισιομετρικές μετρήσεις και την επεξεργασία και ανάλυσή τους προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα σχετικά με την κινηματική της για την περίοδο των 17 τελευταίων ετών (1998-2015). 1) Η συνολική μετακίνηση της κατολισθαίνουσας ζώνης της Παναγοπούλας (κατάντη της Ν.Ε.Ο. περιοχή) είναι της τάξης των 9 cm. 2) Ο «μέσος ρυθμός» μετακίνησης της ζώνης είναι περίπου 5,3 mm το χρόνο και φαίνεται ότι δεν εξελίσσεται γραμμικά στο χρόνο, αλλά υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι παράγοντες εναύσματος (triggering factors) που επηρεάζουν τη γενικότερη κινηματική της. 3) Τα μέτρα προστασίας που έχουν διαχρονικά κατασκευαστεί (υπόγειες αποστραγγίσεις, βαθιές και επιφανειακές αντιστηρίξεις κ.λπ.) έχουν συμβάλλει στη «σχετική σταθεροποίηση» της ζώνης, χωρίς βέβαια να έχουν αδρανοποιήσει την μετακίνηση. 4) Συγκεκριμένες μετακινήσεις παρατηρούνται σε δύο σαφώς καθορισμένες θέσεις στην παράκτια περιοχή της κατολισθαίνουσας ζώνης, στην ανατολική και δυτική στενή περιοχή. Ενδιάμεσα των δύο αυτών ζωνών, λόγω «ανύψωσης» του γεωλογικού υποβάθρου δεν σημειώνονται μετακινήσεις. 5) Οι εδαφικές αυτές μετακινήσεις είναι ολισθήσεις σε μια σύνθετη επιφάνεια ολίσθησης η οποία κατά προσέγγιση είναι επίπεδη (μεταβατικές ολισθήσεις) το βάθος της οποίας στην παραλιακή ζώνη κυμαίνεται 23-26m. Η μετακίνηση σημειώνεται στην επαφή του φλύσχη, Σελίδα 88 από 190

ο οποίος είναι έντονα διατμημένος με τους ανώτερους σχηματισμούς (κορήματα, ολισθημένα υλικά). 6) «Διακρίνεται» η παρουσία «βαθύτερης επιφάνειας ολίσθησης» περίπου στα 65 m βάθος, μέσα στη μεταβατική φάση του φλύσχη, η οποία βέβαια έχει πολύ βραδύτερη εξέλιξη. 7) Η κατολισθαίνουσα ζώνη της Παναγοπούλας είναι «ενεργή» με την εκδήλωση «ερπυστικού» χαρακτήρα μετακινήσεων. Στο επόμενο στάδιο έρευνας προτείνονται τα εξής: Συνεχής παρακολούθηση και μέτρηση των οριζόντιων μετακινήσεων, για μια σειρά ετών. Προς την κατεύθυνση αυτή διανοίχτηκε νέα αποκλισιομετρική γεώτρηση (Ιούνιος 2015) στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος LANDSLIDE Παρακολούθηση και καταγραφή πληροφοριών όσον αφορά το μικροκλίμα της περιοχής, για περαιτέρω σύνδεση των μετακινήσεων σε σχέση με τους παράγοντες εκδήλωσης που χαρακτηρίζουν την περιοχή και εγκατάσταση κατάλληλων οργάνων παρακολούθησης. Προς την κατεύθυνση αυτή έγινε στα πλαίσια του παραπάνω προγράμματος, εγκατάσταση πλήρους μετεωρολογικού σταθμού real time πληροφόρησης. Εκτέλεση ειδικών δοκιμών εδαφομηχανικής (διάτμηση υπό πλήρως ελεγχόμενες εντατικές συνθήκες σε δείγματα μεγάλων διαστάσεων - large shear tests) στον αποδομημένο φλύσχη που αποτελεί την επιφάνεια ολίσθησης των βασικών ολισθήσεων. Σελίδα 89 από 190

ΒΙΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Andronopoulos B. (1982) The geological structure and the tectonic evolution as factors of instability in the Pindos zone area (Greece). Rock mechanics 15 (1): 41-54. doi: 10.1007/BF01239476 Doutsos T., Kontopoulos N. and Poulimenos G. (1988) The Corinth-Patras rift as the initial stage of continental fragmentation behind an active island arc (Greece), Basin Research, 1.3: 177-190. Doutsos T., Poulimenos G. (1992) Geometry and kinematics of active faults and their seismotectonic significance in the western Corinth-Patras rift (Greece). Journal of Structural Geology, 14.6: 689 699. doi:10.1016/0191-8141(92)90126-h Doutsos T., Koukouvelas I., Poulimenos G., Kokkalas S., Xypolias P. and Skourlis K. (2000) An exhumation model of the south Peloponnesus,Greece. Int. J Earth Sci. 89 (2):350 365. doi:10.1007/s005310000087 Flotté N., Sorel D., Müller C. and Tensi J. (2005) Along strike changes in the structural evolution over a brittle detachment fault: example of Pleistocene Corinth - Patras rift (Greece). Tectonophysics 403: 77 94. doi:10.1016/j.tecto.2005.03.015 Kavoura K., Kordouli M., Nikolakopoulos K., Elias P., Sykioti O., Tsagaris V., Drakatos G., Rondoyanni Th., Tsiambaos G., Sabatakakis N., Anastasopoulos V. "Subsurface Geological modelling using GIS and remote sensing data. A case study from Platanos landslide, Western Greece", Proc. SPIE 9229, Second International Conference on Remote Sensing and Geoinformation of the Environment (RSCy2014), 92290C (August 12, 2014); doi:10.1117/12.2066361 Kavoura K., Nikolakopoulos K. and Sabatakakis N. (2014) Landslide monitoring using airphotos time series and GIS, Proc. SPIE 9245, Earth Resources and Environmental Remote Sensing / GIS Applications V, 924509 (October 23, 2014). doi:10.1117/12.2068028 Kavoura K., Nikolakopoulos K., Sabatakakis N. (2014). Relief evolution monitoring using airphotos time series and gis. A case study from western Greece Zagajewski B., Kycko M., Reuter R. (eds.) EARSeL and University of Warsaw, 2014, ISBN 978-83-63245-65-8, doi:10.12760/03-2014-03 Kokkalas S. and Koukouvelas IK. (2005) Fault-scarp degradation modeling in Central Greece: the Kaparelli and Heliki faults (Gulf of Corinth) as a case study. Journal of Geodynamics, 40: 200-215. doi:10.1016/j.jog.2005.07.006 Kordouli, M., Kavoura, K., Nikolakopoulos K., Sabatakakis N. (2014). Landslide inventory using a GISMA system extended with statistical adaptive methods, 5th EARSeL Workshop on Remote Sensing and Geology Surveying the GEOsphere, Warsaw, 19-20 June, 96-103. Σελίδα 90 από 190

Koukis G., Sabatakakis N., Nikolaou N. and Loupasakis C. (2005) Landslide hazard zonation in Greece. Proceedings of the Open Symposium on landslide risk analysis and sustainable disaster management by International Consortium on Landslides, Washington, USA, 13 14 October 2005, Chapter 37:291 296. doi:10.1007/3-540-28680-2_37 Koukis G., Sabatakakis N., Ferentinou M., Lainas S., Alexiadou X., Panagopoulos A. (2009). Landslide phenomena related to major fault tectonics: rift zone of Corinth Gulf, Greece. Bulletin of Engineering Geology and the Environment, 68(2):215-229. doi:10.1007/s10064-008-0184-8 Koukouvelas I. and Doutsos T. (1996) Implications of structural segmentation during earthquakes: the 1995 Egion earthquake, Gulf of Corinth. Greece J Struct Geol 18: 1381 1388. doi:10.1016/s0191-8141(96)00071-5 Koukouvelas I. and Doutsos T. (1997) The effects of active faults on the generation of landslides in NW Peloponnese. In Engineering Geology and the Environment (eds. P.G. Marinos, G.C. Koukis, G.C. Tsiambaos & G.C. Stournaras), 1: 799-804, Βalkema. Lebourg T., El Bedoui S. and Hernandez M. (2009) Control of slope deformations in high seismic area: Results from the Gulf of Corinth observatory site (Greece). Engineering Geology, 108: 295-303. doi:10.1016/j.enggeo.2009.04.004 McKenzie D. (1972). Active tectonics of the Mediterranean region. Geophysical Journal International, 30(2), 109-185. doi:10.1111/j.1365-246x.1972.tb02351.x Nikolakopoulos K., Kavoura K., Sabatakakis N., Vaiopoulos A. (2014) Fusion of declassified airphotos and Landsat MSS data for old Landslides detection Earth Resources and Environmental Remote Sensing/GIS Applications V, edited by Ulrich Michel, Karsten Schulz, Proc. of SPIE Vol. 9245, 92450E doi:10.1117/12.2068128 Palyvos N., Pantosti D., Stamatopoulos L. and De Martini P. M. (2007). Geomorphological reconnaissance of the Psathopyrgos and Rion - Patras fault zones (Achaia, NW Peloponnesus), Geological Society of Greece. Papazachos B. C., and Comninakis P. E. (1971). Geophysical and tectonic features of the Aegean arc. Journal of Geophysical Research, 76(35), 8517-8533. doi:10.1029/jb076i035p08517 Papazachos V., Papazachos B., Papazachou C. & Papazachou, K. (1997). The earthquakes of Greece. Editions Ziti. Sabatakakis N., Tsiambaos G., Rondoyianni Th., R., Papanakli St., Kavoura, K. (2015). Deep - seated structurally controlled landslides of Corinth Gulf rift zone, Greece: The case of Panagopoula landslide Proc. of 13th ISRM Congress Innovations of Applied and Theoretical Rock Mechanics - ISBN: 978-1-926872-25-4, paper 651. Stefatos A., Papatheodorou G., Ferentinos G., Leeder M. and Collier R. (2002) Seismic reflection imaging of active offshore faults in the Gulf of Corinth: their seismotectonic significance. Basin Research 14 (4): 487-502. doi:10.1046/j.1365-2117.2002.00176.x Σελίδα 91 από 190

Tsiambaos G., Sabatakakis N., Rondoyianni R., Depountis N., Kavoura K. (2015). Composite landslides affecting flysch and neogene weak rock formations induced by heavy rainfalls Proc. of 13th ISRM Congress Innovations of Applied and Theoretical Rock Mechanics - ISBN: 978-1-926872-25-4, paper 656. Terzaghi K. and Peck R. B. (1967) Soil Mechanics in Engineering Mechanics, Second Edition, pp 58-59, John Wiley and Sons, New York, NY 10158. WP/WLI (1994) A suggested method for reporting landslide causes. International Geotechnical Societies UNESCO Working Party for World Landslide Inventory (Chairman M.E. Popescu) Bulletin of Engineering Geology and the Environment 50(1):71 74. doi:10.1007/bf02594958 Zelilidis A. (2000) Drainage evolution in a rifted basin, Corinth graben, Greece. Geomorphology, 35: 69-85. doi:10.1016/s0169-555x(00)00023-4 Αντωνού Ά. (2008) Διερεύνηση της επίδρασης του υετού στην ευστάθεια των πρανών μετά από πυρκαγιά. Εφαρμογή στο δήμο Ζαχάρως-Ρέμα Ακίδα., Τμήμα Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Δρόμος Αστική Εταιρεία Μελετών, GIBB Ltd., Δρόμος Σύμβουλοι μελετητές ΕΠΕ, ΕΔΑΔΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΤΕ, Παπαγεωργίου Γ. (2002) Αναγνωριστική γεωλογική μελέτη: «Μελέτη αναγνώρισης οδοποιίας και υποστηρικτικές μελέτες έρευνες στα πλαίσια της μετατροπής του οδικού άξονα Κόρινθος Πάτρα σε αυτοκινητόδρομο», Αθήνα. Κάβουρα Κ. (2013) Κατολισθήσεις στο νομό Αχαΐας: Ανάπτυξη μοντέλου επικινδυνότητας. Διατριβή Διπλώματος Ειδίκευσης, Τμήμα Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών. Κάβουρα Κ., Αναγνωστοπούλου Σ., Μισύρη Ζ., Σαμπατακάκης Ν. Η κατολίσθηση στην Παναγοπούλα και η διαχρονική εξέλιξή της. Επιστημονική Ημερίδα, Τεχνική Γεωλογία: Έργα ανάπτυξης και ερευνητικά θέματα αιχμής, 28 Μαϊου 2015. Κούκης Γ., Σαμπατακάκης Ν. (2002) Τεχνική Γεωλογία. Εκδόσεις Παπασωτηρίου, Αθήνα. Κούκης Γ., Σαμπατακάκης Ν. (2007) Γεωλογία Τεχνικών Έργων. Εκδόσεις Παπασωτηρίου, Αθήνα. Λαϊνάς Σ. (2005) Γεωτεχνικές συνθήκες και αναλύσεις ευστάθειας πρανών στα πλαίσια μελετών γεωλογικής καταλληλότητας. Η περίπτωση των οικισμών Καρυάς & Ν. Σουλίου Ν. Αχαΐας, Διατριβή Διπλώματος Ειδίκευσης, Τμήμα Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών. Φ.Ε.Κ. 363/1983: Τεχνικές Προδιαγραφές Δειγματοληπτικών Γεωτρήσεων Ξηράς για Γεωτεχνικές έρευνες (Ε101-83). Φ.Ε.Κ. 955Β/1986: Προδιαγραφές εργαστηριακών (Ε105-86) και επί τόπου δοκιμών Εδαφομηχανικής (Ε106-86). ΦΕΚ 1221/30-11-98: Ανάλυσης τιμών και λοιπόν θεμάτων Γεωτεχνικών ερευνών, Μελέτες Γεωτεχνικών Έργων και Γεωτεχνικών Μελετών. Αρχείο τύπου «Η ΗΜΕΡΑ». Υπό διευθυντή Ριζόπουλου Χρήστου.: (27/04/1971 έως 29/04/1971 και 04/05/1971 έως 14/05/1971). Αρχείο τύπου «ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ»: (27/04/1971 έως 29/04/1971 και 04/05/1971 έως 14/05/1971). Σελίδα 92 από 190

Αρχείο τύπου «ΝΕΟΛΟΓΟΣ». Υπό διευθυντή Παπανδρόπουλου Π. Ιωάννη.: (27/04/1971 έως 29/04/1971 και 02/05/1971 έως 14/05/1971). Αρχείο τύπου «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»: (27/04/1971 έως 30/04/1971 και 05/05/1971 έως 13/05/1971). Σελίδα 93 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Σελίδα 94 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: Φωτογραφίες ευρύτερης περιοχής και περιοχής κατολίσθησης Σελίδα 95 από 190

Λήψη μετρήσεων 2013-2015 Γεώτρηση Δ35Α,09/2013 Απόρριψη μπαζών στην γεώτρηση Δ35Α, 09/2014 Η γεώτρηση Δ35Α μετά τον καθαρισμό της περιοχής, 09/2014 Σελίδα 96 από 190

Γεώτρηση Δ36, 01/2014 Γεώτρηση Δ36, 01/2015 Γεώτρηση Δ35Α, 01/2015 Σελίδα 97 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3: Φωτογραφίες δειγμάτων ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (0,00-7,50) m Σελίδα 98 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (7,50-15,50) m Σελίδα 99 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (15,50-22,70) m Σελίδα 100 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (22,70-29,45) m Σελίδα 101 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (29,45-36,30) m Σελίδα 102 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (36,30-43,10) m Σελίδα 103 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (43,10-49,90) m Σελίδα 104 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (49,90-57,50) m Σελίδα 105 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (57,50-64,20) m Σελίδα 106 από 190

ΓΕΩΤΡΗΣΗ: Γ2 (64,20-65,00) m Σελίδα 107 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4: Φύλλα εργαστηριακών δοκιμών ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 5,00-6,00m Νο κάψας: Α: Βάρος υγρού δείγματος και κάψας (gr) 753,36 Β: Βάρος ξηρού δείγματος και κάψας (gr) 731,16 Γ: Βάρος νερού (Γ=Α-Β) (gr) 22,2 Δ: Βάρος ξηρού δείγματος (Δ=Β-Ε) (gr) 374,1 Ε: Βάρος κάψας (gr) 357,06 Ζ: Υγρασία (%) (Γ/Δ) Χ 100 5,93 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ : Σελίδα 108 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 5.00-6.00m Βάρος ολικού δείγματος: 3130,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 780,95 2349,05 75,05 15,87 12,70 9,52 391,57 1957,48 62,54 6,35 4,75 No 4 342,42 1615,06 51,60 2,36 No 8 2,00 No 10 347,55 1255,00 40,10 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 16,39 43,61 72,68 29,14 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 28,51 15,10 25,17 10,09 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 48,40 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 41,51 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 10,09 Σελίδα 109 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 5.00-6.00m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 110 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 5.00-6.00m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 13 16 11 2 20 24 25 27 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 31,71 33,81 27,97 22,65 20,35 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 23,39 31,30 26,13 22,00 19,76 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 8,32 2,51 1,84 0,65 0,59 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,74 14,25 13,88 15,78 14,08 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 9,65 17,05 12,25 6,22 5,68 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 86,22 14,72 15,02 10,45 10,39 Oριο υδαρότητας LL = 14,87 Oριο πλαστικότητας PL = 10,42 Δείκτης πλαστικότητας PI = 4,45 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 111 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΥΛΙΚΟΥ ΛΕΠΤΟΤΕΡΟΥ ΤΩΝ 2.ΟΟ mm Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπουλα 5.00-6.00m Βάρος του πυκνόμετρου κενού (Β 1 ) (gr) 102 101,7 Αριθμός πυκνόμετρου 13 8 Αριθμός Δοκιμής 13 8 Βάρος του πυκνόμετρου και δείγματος (Β 2 ) (gr) 152 151,7 Βάρος του πυκνόμετρου και δείγματος και νερού στους 20 o C (B 3 ) (gr) 382,75 382 Βάρος του πυκνόμετρου γεμάτου νερού στους 20 o C (B 4 ) (gr) 351,56 351,26 Β 2 - Β 1 (gr) 50 50 Bάρος νερού στους 20 o C (Β 4 - Β 1 ) (gr) 249,56 249,56 B 3 - B 2 (gr) 230,75 230,3 (B 4 - B 1 ) - (B 3 - B 2 ) (gr) 18,809 19,259 Eιδικό βάρος του δείγματος G s = (B 2 - B 1 ) / (B 4 - B 1 ) - (B 3 - B 2 ) 2,66 2,60 ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ 2,63 Σελίδα 112 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΥΛΙΚΟΥ ΛΕΠΤΟΤΕΡΟΥ ΤΩΝ 2.ΟΟ mm Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπουλα 5.00-6.00m Βάρος του πυκνόμετρου κενού (Β 1 ) (gr) 103,58 80,7 Αριθμός πυκνόμετρου 2 18A Αριθμός Δοκιμής 2 18A Βάρος του πυκνόμετρου και δείγματος (Β 2 ) (gr) 128,58 105,7 Βάρος του πυκνόμετρου και δείγματος και νερού στους 20 o C (B 3 ) (gr) 368,06 344,83 Βάρος του πυκνόμετρου γεμάτου νερού στους 20 o C (B 4 ) (gr) 352,61 329,43 Β 2 - Β 1 (gr) 25 25 Bάρος νερού στους 20 o C (Β 4 - Β 1 ) (gr) 249,03 248,73 B 3 - B 2 (gr) 239,48 239,13 (B 4 - B 1 ) - (B 3 - B 2 ) (gr) 9,55 9,6 Eιδικό βάρος του δείγματος G s = (B 2 - B 1 ) / (B 4 - B 1 ) - (B 3 - B 2 ) 2,62 2,60 ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ 2,61 Σελίδα 113 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 7,50-9,00m Νο κάψας: Α: Βάρος υγρού δείγματος και κάψας (gr) 681,83 Β: Βάρος ξηρού δείγματος και κάψας (gr) 641,59 Γ: Βάρος νερού (Γ=Α-Β) (gr) 40,24 Δ: Βάρος ξηρού δείγματος (Δ=Β-Ε) (gr) 309,91 Ε: Βάρος κάψας (gr) 331,68 Ζ: Υγρασία (%) (Γ/Δ) Χ 100 12,98 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ : Σελίδα 114 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 7.50-9.00m Βάρος ολικού δείγματος: 3190,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 841,15 2348,85 73,63 15,87 12,70 9,52 660,78 1688,07 52,92 6,35 4,75 No 4 631,48 1056,59 33,12 2,36 No 8 2,00 No 10 675,11 381,48 11,96 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 5,14 54,86 91,43 10,93 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 34,82 20,04 33,40 3,99 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 66,88 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 29,13 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 3,99 Σελίδα 115 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 7.50-9.00 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 116 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 7.50-9.00m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 1 5 3 4 12 22 24 25 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 31,31 30,78 32,33 22,75 24,84 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 23,04 28,68 30,09 21,76 23,64 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 8,27 2,10 2,24 0,99 1,20 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,47 13,79 14,51 13,48 13,29 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 9,57 14,89 15,58 8,28 10,35 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 86,42 14,10 14,38 11,96 11,59 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Oριο υδαρότητας LL = 38,30 Oριο πλαστικότητας PL = 11,78 Δείκτης πλαστικότητας PI = 26,52 Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 117 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 12,80-13,10m Βάρος ολικού δείγματος: 2760,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 985,00 1775,00 64,31 15,87 12,70 9,52 320,00 1455,00 52,72 6,35 4,75 No 4 245,00 1210,00 43,84 2,36 No 8 2,00 No 10 270,00 930,00 33,70 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 74,70 125,30 62,65 21,11 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 83,00 42,30 21,15 7,13 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 56,16 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 36,71 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 7,13 Σελίδα 118 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 12.80-13.10 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 119 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 12,80-13,10m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα 1 2 3 4 1 2 3 4 52 53 56 8 15 Αριθμός κτύπων Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,50 14,20 13,40 13,70 13,60 Ε Ζ Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: ΜΗ ΠΛΑΣΤΙΚΟ Oριο υδαρότητας Oριο πλαστικότητας Δείκτης πλαστικότητας LL = PL = PI = Σελίδα 120 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 13,80-14,00m Βάρος ολικού δείγματος: 2155,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 697,40 1457,60 67,64 15,87 12,70 9,52 192,60 1265,00 58,70 6,35 4,75 No 4 193,80 1071,20 49,71 2,36 No 8 2,00 No 10 251,20 820,00 38,05 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 87,00 113,00 56,50 21,50 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 81,40 31,60 15,80 6,01 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 50,29 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 43,70 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 6,01 Σελίδα 121 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 13,80-14,00m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΑΜΜΟΣ ΧΑΛΙΚΕΣ ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 122 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 13,80-14,00m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 52 53 56 8 15 22 27 24 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 40,30 37,50 37,00 16,40 16,30 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 36,60 30,50 33,80 15,80 15,90 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 3,70 7,00 3,20 0,60 0,40 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,50 14,20 13,40 13,70 13,60 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 23,10 16,30 20,40 2,10 2,30 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 16,02 42,94 15,69 28,57 17,39 Oριο υδαρότητας LL = 24,88 Oριο πλαστικότητας PL = 22,98 Δείκτης πλαστικότητας PI = 1,90 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 123 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 14,00-15,50m Νο κάψας: Α: Βάρος υγρού δείγματος και κάψας (gr) 874,19 Β: Βάρος ξηρού δείγματος και κάψας (gr) 825,65 Γ: Βάρος νερού (Γ=Α-Β) (gr) 48,54 Δ: Βάρος ξηρού δείγματος (Δ=Β-Ε) (gr) 498,3 Ε: Βάρος κάψας (gr) 327,35 Ζ: Υγρασία (%) (Γ/Δ) Χ 100 9,74 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ : Σελίδα 124 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 14.00-15.50m Βάρος ολικού δείγματος: 4820,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 670,99 4149,01 86,08 15,87 12,70 9,52 837,81 3311,20 68,70 6,35 4,75 No 4 644,52 2666,68 55,33 2,36 No 8 2,00 No 10 508,00 2158,68 44,79 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 9,11 50,89 84,82 37,99 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 30,30 20,59 34,32 15,37 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 44,67 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 39,96 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 15,37 Σελίδα 125 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 14.00-15.50 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 126 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 14.00-15.50 m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 23 8 13 6 8 18 22 28 24 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 38,65 26,97 25,53 19,52 21,90 18,52 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 34,49 23,70 23,47 18,85 21,01 17,90 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 4,16 3,27 2,06 0,67 0,89 0,62 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,33 13,64 13,76 13,84 14,92 13,57 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 21,16 10,06 9,71 5,01 6,09 4,33 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 19,66 32,50 21,22 13,37 14,61 14,32 Oριο υδαρότητας Oριο πλαστικότητας LL = 24,46 PL = 14,10 Δείκτης πλαστικότητας PI = 10,36 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 127 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 15,80-16,00m Βάρος ολικού δείγματος: 2805,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 642,10 2162,90 77,11 15,87 12,70 9,52 466,70 1696,20 60,47 6,35 4,75 No 4 397,00 1299,20 46,32 2,36 No 8 2,00 No 10 383,70 890,00 31,73 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 79,90 120,10 60,05 19,05 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 78,70 41,40 20,70 6,57 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 53,68 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 39,75 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 6,57 Σελίδα 128 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 15,80-16,00m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 129 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 15,80-16,00m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 1 2 3 4 5 25 25 25 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 27,70 29,00 32,40 13,00 18,00 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 27,10 25,40 29,60 12,80 16,80 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 0,60 3,60 2,80 0,20 1,20 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,30 13,60 13,70 13,40 13,40 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 13,80 11,80 15,90-0,60 3,40 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 4,35 30,51 17,61-33,33 35,29 Oριο υδαρότητας Oριο πλαστικότητας Δείκτης πλαστικότητας ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) LL = 17,49 PL = 0,98 PI = 16,51 Σελίδα 130 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 18,50-20,00m Νο κάψας: Α: Βάρος υγρού δείγματος και κάψας (gr) 734,25 Β: Βάρος ξηρού δείγματος και κάψας (gr) 703,35 Γ: Βάρος νερού (Γ=Α-Β) (gr) 30,9 Δ: Βάρος ξηρού δείγματος (Δ=Β-Ε) (gr) 389 Ε: Βάρος κάψας (gr) 314,35 Ζ: Υγρασία (%) (Γ/Δ) Χ 100 7,94 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ : Σελίδα 131 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 18.50-20.00m Βάρος ολικού δείγματος: 5306,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 815,83 4490,17 84,62 15,87 12,70 9,52 920,44 3569,73 67,28 6,35 4,75 No 4 702,29 2867,44 54,04 2,36 No 8 2,00 No 10 645,30 2222,14 41,88 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 6,10 53,90 89,83 37,62 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 38,00 15,90 26,50 11,10 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 45,96 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 42,94 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 11,10 Σελίδα 132 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 18.50-20.00 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 133 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 18.50-20.00m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 14 22 23 15 18 27 23 25 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 32,82 30,77 26,23 22,25 21,73 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 30,02 28,51 24,60 21,27 20,84 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 2,80 2,26 1,63 0,98 0,89 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,48 13,31 13,34 13,65 13,57 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 16,54 15,20 11,26 7,62 7,27 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 16,93 14,87 14,48 12,86 12,24 Oριο υδαρότητας Oριο πλαστικότητας LL = 15,42 PL = 12,55 Δείκτης πλαστικότητας PI = 2,87 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 134 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 20,50-21,50m Νο κάψας: Α: Βάρος υγρού δείγματος και κάψας (gr) 553,7 Β: Βάρος ξηρού δείγματος και κάψας (gr) 530,4 Γ: Βάρος νερού (Γ=Α-Β) (gr) 23,3 Δ: Βάρος ξηρού δείγματος (Δ=Β-Ε) (gr) 181,84 Ε: Βάρος κάψας (gr) 348,56 Ζ: Υγρασία (%) (Γ/Δ) Χ 100 12,81 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ : Σελίδα 135 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 20.50-21.50m Βάρος ολικού δείγματος: 1580,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 104,43 1475,57 93,39 15,87 12,70 9,52 78,40 1397,17 88,43 6,35 4,75 No 4 78,20 1318,97 83,48 2,36 No 8 2,00 No 10 90,45 1228,52 77,75 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 13,78 46,22 77,03 59,90 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 28,55 17,67 29,45 22,90 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 16,52 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 60,58 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 22,90 Σελίδα 136 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 20.50-21.50 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 137 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 20.50-21.50m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 8 18 17 22 10 23 25 25 24 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 32,68 33,26 36,07 22,40 20,90 20,55 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 28,08 28,14 29,96 21,24 19,82 19,42 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 4,60 5,12 6,11 1,16 1,08 1,13 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 14,84 13,57 13,62 13,33 13,82 13,31 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 13,24 14,57 16,34 7,91 6,00 6,11 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 34,74 35,14 37,39 14,66 18,00 18,49 Oριο υδαρότητας LL = 35,76 Oριο πλαστικότητας PL = 17,05 Δείκτης πλαστικότητας PI = 18,71 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 138 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΗΣ ΥΓΡΑΣΙΑΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 21,50-25,20m Νο κάψας: Α: Βάρος υγρού δείγματος και κάψας (gr) 420,46 Β: Βάρος ξηρού δείγματος και κάψας (gr) 383,24 Γ: Βάρος νερού (Γ=Α-Β) (gr) 37,22 Δ: Βάρος ξηρού δείγματος (Δ=Β-Ε) (gr) 229,94 Ε: Βάρος κάψας (gr) 153,3 Ζ: Υγρασία (%) (Γ/Δ) Χ 100 16,19 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ : Σελίδα 139 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 21.50-25.20m Βάρος ολικού δείγματος: 1260,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 0,00 1260,00 100,00 15,87 12,70 9,52 37,76 1222,24 97,00 6,35 4,75 No 4 41,76 1180,48 93,69 2,36 No 8 2,00 No 10 40,58 1135,00 90,08 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 2,30 57,70 96,17 86,63 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 30,37 27,33 45,55 41,03 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 6,31 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 52,66 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 41,03 Σελίδα 140 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 21.50-25.20m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 141 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 21.50-25.20m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 4 5 8 16 15 23 27 23 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 31,86 29,24 35,10 17,58 17,81 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 28,55 26,58 31,39 17,21 17,39 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 3,31 2,66 3,71 0,37 0,42 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,47 13,78 13,69 14,27 13,63 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 15,08 12,80 17,70 2,94 3,76 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 21,95 20,78 20,96 12,59 11,17 Oριο υδαρότητας LL = 21,23 Oριο πλαστικότητας PL = 11,88 Δείκτης πλαστικότητας PI = 9,35 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 142 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 23,20-23,40m Βάρος ολικού δείγματος: 1910,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 107,00 1803,00 94,40 15,87 12,70 9,52 31,80 1771,20 92,73 6,35 4,75 No 4 126,90 1644,30 86,09 2,36 No 8 2,00 No 10 450,30 1165,000 60,99 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 41,10 158,90 79,45 48,46 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 91,40 67,50 33,75 20,59 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 13,91 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 65,50 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 20,59 Σελίδα 143 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 23,20-23,40m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 144 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 23,20-23,40m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 5 7 16 22 78 25 27 28 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 33,00 29,50 27,90 17,10 16,50 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 28,80 26,60 25,20 16,70 16,10 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 4,20 2,90 2,70 0,40 0,40 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,60 15,00 14,20 13,30 12,50 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 15,20 11,60 11,00 3,40 3,60 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 27,63 25,00 24,55 11,76 11,11 Oριο υδαρότητας LL = 25,73 Oριο πλαστικότητας PL = 11,44 Δείκτης πλαστικότητας PI = 14,29 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 145 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 25.20-26.20m Βάρος ολικού δείγματος: 5340,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 770,00 4570,00 85,58 15,87 12,70 9,52 1505,00 3065,00 57,40 6,35 4,75 No 4 1105,00 1960,00 36,70 2,36 No 8 2,00 No 10 860,00 1065,00 19,94 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 23,03 36,97 61,62 12,29 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 22,60 14,37 23,95 4,78 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 63,30 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 31,93 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 4,78 Σελίδα 146 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 25.20-26.20 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 147 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 25.20-26.20m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 50 52 12 51 1 23 25 27 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 32,30 28,53 28,70 16,95 17,85 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 28,74 25,70 25,84 16,48 17,39 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 3,56 2,83 2,86 0,47 0,46 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,88 13,50 13,27 13,47 13,62 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 14,86 12,20 12,57 3,01 3,77 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 23,96 23,20 22,75 15,61 12,20 Oριο υδαρότητας LL = 23,30 Oριο πλαστικότητας PL = 13,91 Δείκτης πλαστικότητας PI = 9,39 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 148 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 28,60-28,70m Βάρος ολικού δείγματος: 1410,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 38,00 1372,00 97,30 15,87 12,70 9,52 36,00 1336,00 94,75 6,35 4,75 No 4 42,20 1293,80 91,76 2,36 No 8 2,00 No 10 116,70 1177,10 83,48 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 50,80 149,20 74,60 62,28 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 104,50 44,70 22,35 18,66 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 8,24 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 73,10 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 18,66 Σελίδα 149 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 28,60-28,70m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 150 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 28,60-28,70m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 3 7 15 20 22 24 24 26 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 35,10 36,50 34,40 16,00 15,60 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 29,00 30,00 28,10 15,90 15,00 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 6,10 6,50 6,30 0,10 0,60 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 14,40 14,80 13,60 13,90 13,60 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 14,60 15,20 14,50 2,00 1,40 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 41,78 42,76 43,45 5,00 42,86 Oριο υδαρότητας LL = 42,66 Oριο πλαστικότητας PL = 23,93 Δείκτης πλαστικότητας PI = 18,74 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 151 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 29.10-29.45m Βάρος ολικού δείγματος: 2065,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 24,59 2040,41 98,81 15,87 12,70 9,52 82,23 1958,18 94,83 6,35 4,75 No 4 60,08 1898,10 91,92 2,36 No 8 2,00 No 10 83,84 1615,00 78,21 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 17,35 42,65 71,08 55,59 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 11,80 30,85 51,42 40,21 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 8,08 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 51,71 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 40,21 Σελίδα 152 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 29.10-29.45 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 153 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 29.10-29.45m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 22 4 8 54 56 23 22 25 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 21,99 26,56 20,69 16,14 16,18 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 19,71 23,12 18,84 15,81 15,88 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 2,28 3,44 1,85 0,33 0,30 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,32 13,48 13,64 13,58 13,36 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 6,39 9,64 5,20 2,23 2,52 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 35,68 35,68 35,58 14,80 11,90 Oριο υδαρότητας LL = 35,65 Oριο πλαστικότητας PL = 13,35 Δείκτης πλαστικότητας PI = 22,30 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 154 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 35.10-35.70m Βάρος ολικού δείγματος: 3045,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 504,00 2541,00 83,45 15,87 12,70 9,52 550,00 1991,00 65,39 6,35 4,75 No 4 515,00 1476,00 48,47 2,36 No 8 2,00 No 10 385,00 1065,00 34,98 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 14,18 45,82 76,37 26,71 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 29,35 16,47 27,45 9,60 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 51,53 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 38,87 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 9,60 Σελίδα 155 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 35.10-35.70m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 156 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 35.10-35.70m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 1 7 10 55 56 28 25 25 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 28,58 27,22 29,21 17,12 17,41 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 25,51 24,42 25,90 16,75 16,94 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 3,07 2,80 3,31 0,37 0,47 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,64 14,94 13,75 13,90 13,35 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 11,87 9,48 12,15 2,85 3,59 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 25,86 29,54 27,24 12,98 13,09 Oριο υδαρότητας LL = 27,55 Oριο πλαστικότητας PL = 13,04 Δείκτης πλαστικότητας PI = 14,51 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 157 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 38.70-39.40m Βάρος ολικού δείγματος: 5390,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 1420,00 3970,00 73,65 15,87 12,70 9,52 1585,00 2385,00 44,25 6,35 4,75 No 4 985,00 1400,00 25,97 2,36 No 8 2,00 No 10 665,00 695,00 12,89 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 15,69 44,31 73,85 9,52 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 26,99 17,32 28,87 3,72 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 74,03 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 22,25 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 3,72 Σελίδα 158 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 38.70-39.40m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 159 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 38.70-39.40m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 2 20 54 15 5 28 24 27 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 30,87 26,76 28,33 17,69 16,35 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 27,95 23,45 25,64 17,12 16,10 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 2,92 3,31 2,69 0,57 0,25 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 15,80 14,07 13,56 13,64 13,78 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 12,15 9,38 12,08 3,48 2,32 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 24,03 35,29 22,27 16,38 10,78 Oριο υδαρότητας LL = 27,20 Oριο πλαστικότητας PL = 13,58 Δείκτης πλαστικότητας PI = 13,62 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 160 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 43.60-44.40m Βάρος ολικού δείγματος: 4325,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 1270,00 3055,00 70,64 15,87 12,70 9,52 940,00 2115,00 48,90 6,35 4,75 No 4 655,00 1460,00 33,76 2,36 No 8 2,00 No 10 550,00 865,00 20,00 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 23,08 36,92 61,53 12,31 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 21,25 15,67 26,12 5,22 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 66,24 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 28,53 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 5,22 Σελίδα 161 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 43.60-44.40m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 162 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 43.60-44.40m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 4 22 16 53 8 28 23 24 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 28,64 26,16 26,74 19,06 18,63 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 25,20 23,12 23,78 18,48 17,92 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 3,44 3,04 2,96 0,58 0,71 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,48 13,30 14,26 14,12 13,78 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 11,72 9,82 9,52 4,36 4,14 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 29,35 30,96 31,09 13,30 17,15 Oριο υδαρότητας LL = 30,47 Oριο πλαστικότητας PL = 15,23 Δείκτης πλαστικότητας PI = 15,24 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 163 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 52.40-53.60m Βάρος ολικού δείγματος: 2765,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 75,36 2689,64 97,27 15,87 12,70 9,52 240,64 2449,00 88,57 6,35 4,75 No 4 300,90 2148,10 77,69 2,36 No 8 2,00 No 10 559,33 1553,29 56,18 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 25,86 34,14 56,90 31,96 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 23,93 10,21 17,02 9,56 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 22,31 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 68,13 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 9,56 Σελίδα 164 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 52.40-53.60m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 165 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 52.40-53.60m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 55 10 15 16 53 22 26 27 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 27,00 23,54 28,29 18,55 20,49 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 24,74 21,88 25,60 18,01 19,67 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 2,26 1,66 2,69 0,54 0,82 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,89 13,77 13,59 14,28 14,12 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 10,85 8,11 12,01 3,73 5,55 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 20,83 20,47 22,40 14,48 14,77 Oριο υδαρότητας LL = 21,23 Oριο πλαστικότητας PL = 14,63 Δείκτης πλαστικότητας PI = 6,61 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 166 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 53,20-53,60m Βάρος ολικού δείγματος: 1410,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 49,80 1360,20 96,47 15,87 12,70 9,52 81,70 1278,50 90,67 6,35 4,75 No 4 183,70 1094,80 77,65 2,36 No 8 2,00 No 10 290,00 803,300 56,97 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 98,10 101,90 50,95 29,03 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 62,20 39,70 19,85 11,31 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 22,35 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 66,34 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 11,31 Σελίδα 167 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 53,20-53,60m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 168 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 53,20-53,60m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 2 8 56 12 16 24 25 27 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 39,80 33,60 37,60 17,30 17,30 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 35,10 30,40 33,00 16,80 16,90 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 4,70 3,20 4,60 0,50 0,40 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 15,90 13,80 13,40 13,40 14,30 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 19,20 16,60 19,60 3,40 2,60 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 24,48 19,28 23,47 14,71 15,38 Oριο υδαρότητας LL = 22,41 Oριο πλαστικότητας PL = 15,05 Δείκτης πλαστικότητας PI = 7,36 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 169 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 57.50-58.50m Βάρος ολικού δείγματος: 1940,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 12,00 1928,00 99,38 15,87 12,70 9,52 40,05 1887,95 97,32 6,35 4,75 No 4 74,50 1813,45 93,48 2,36 No 8 2,00 No 10 240,20 1445,00 74,48 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 28,20 31,80 53,00 39,48 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 20,98 10,82 18,03 13,43 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 6,52 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 80,04 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 13,43 Σελίδα 170 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 57.50-58.50m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 171 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 57.50-58.50m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 50 52 12 1 51 23 24 24 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 20,42 26,35 21,82 18,25 18,79 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 18,51 22,48 19,26 17,59 17,97 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 1,91 3,87 2,56 0,66 0,82 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,87 13,48 13,28 13,62 13,45 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 4,64 9,00 5,98 3,97 4,52 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 41,16 43,00 42,81 16,62 18,14 Oριο υδαρότητας LL = 42,32 Oριο πλαστικότητας PL = 17,38 Δείκτης πλαστικότητας PI = 24,94 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 172 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 62.80-63,30m Βάρος ολικού δείγματος: 1730,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 123,25 1606,75 92,88 15,87 12,70 9,52 66,05 1540,70 89,06 6,35 4,75 No 4 225,80 1314,90 76,01 2,36 No 8 2,00 No 10 175,92 1135,00 65,61 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 60 gr Διερχόμενο στα 60 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 13,68 46,32 77,20 50,65 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 28,42 17,90 29,83 19,57 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 23,99 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 56,43 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 19,57 Σελίδα 173 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 62.80-63.30 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 174 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 62.80-63.30m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 54 55 56 10 15 25 27 27 _ Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 28,05 28,85 26,00 18,26 17,21 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 24,55 25,03 22,97 17,74 16,87 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 3,50 3,82 3,03 0,52 0,34 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,54 13,81 13,34 13,76 13,64 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 11,01 11,22 9,63 3,98 3,23 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 31,79 34,05 31,46 13,07 10,53 Oριο υδαρότητας LL = 32,43 Oριο πλαστικότητας PL = 11,80 Δείκτης πλαστικότητας PI = 20,64 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 175 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΟΣΚΙΝΑ Στοιχεία δείγματος: Γ2 Παναγοπούλα 64,20-64,30m Βάρος ολικού δείγματος: 1225,00 gr Πρότυπο μέγεθος Νο Συγκρατούμενο βάρος Διερχόμενο βάρος κοσκίνου (mm) κοσκίνου σε gr gr % 76,20 63,50 50,80 28,10 31,75 25,40 19,05 0,00 1225,00 100,00 15,87 12,70 9,52 2,10 1222,90 99,83 6,35 4,75 No 4 5,80 1217,10 99,36 2,36 No 8 2,00 No 10 118,20 1090,00 88,98 1,18 No 16 Συγκρατούμενο στα 200 gr Διερχόμενο στα 200 gr Διερχόμενο % στα 60 gr Διερχόμενο % του ολικού δείγματος 0,60 No 30 0,425 No 40 78,20 121,80 60,90 54,19 0,300 No 50 0,180 No 80 0,149 No 100 0,074 No 200 85,20 36,60 18,30 16,28 Παιπάλη Ολικό Βάρος ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ποσοστό επί Όρια μεγέθους κατά ASTM του ολικού δείγματος (%) ΚΡΟΚΑΛΕΣ >76,2 0,00 ΧΑΛΙΚΕΣ 76,2-4,75 0,64 ΑΜΜΟΣ 4,75-0,074 83,07 ΙΛΥΣ+ΑΡΓ. <0,074 16,28 Σελίδα 176 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ 100 ΑΡΓΙΛΟ Σ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΚΟΚΚΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ Στοιχεία δείγματος: Γ2 64.20-64.30 m 0,002 0,075 4,75 76,2 ΙΛΥΣ ΛΕΠΤΗ ΑΜΜΟΣ ΜΕΣΗ ΧΟΝΔΡΗ ΛΕΠΤΟΙ ΧΑΛΙΚΕΣ ΧΟΝΔΡΟΙ ΛΙΘΟΙ 90 Ποσοστό διερχόμενου ( % ) 80 70 60 50 40 30 20 10 0 0.001 0.01 0.1 1 10 100 Διάμετρος κόκκων ( mm ) Σελίδα 177 από 190

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΤΜΗΜΑ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΦΥΣΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΟΡΙΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΟΡΙΑ ATTERBERG) Στοιχεία δείγματος:γ2 Παναγοπούλα 64,20-64,30m ΔΟΚΙΜΗ Προσδιορισμός oρίου υδαρότητας Προσδιορισμός ορίου πλαστικότητας Αριθμός δοκιμής Αριθμός υποδοχέα Αριθμός κτύπων 1 2 3 4 1 2 3 4 12 75 54 22 51 26 28 23 Α Βάρος υγρού δείγμ. + υποδοχέα (gr) 32,70 41,60 35,70 17,60 17,50 Β Bάρος ξηρού δείγ. + υποδοχέα (gr) 27,70 33,80 29,50 16,90 16,80 Γ Bάρος νερού (Γ = Α - Β) (gr) 5,00 7,80 6,20 0,70 0,70 Δ Βάρος υποδοχέα (gr) 13,30 13,60 13,60 13,90 14,00 Ε Βάρος ξηρού δείγματος (Ε= Β - Δ) (gr) 14,40 20,20 15,90 3,00 2,80 Ζ Περιεχόμενη υγρασία (%) (Ζ=Γx100/E) 34,72 38,61 38,99 23,33 25,00 Oριο υδαρότητας LL = 37,44 Oριο πλαστικότητας PL = 24,17 Δείκτης πλαστικότητας PI = 13,28 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Το όριο υδαρότητας προκύπτει από την καμπύλη ροής ( αριθμός κτύπων - περιεχόμενη υγρασία (%)) Σελίδα 178 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5: Ανάλυση ευστάθειας Σελίδα 179 από 190

Σελίδα 180 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6: Φωτογραφίες από εφημερίδες («Η ΗΜΕΡΑ», 27/04/1971) Σελίδα 181 από 190

(«ΝΕΟΛΟΓΟΣ», 27/04/1971) Σελίδα 182 από 190

(«ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ», 27/04/1971) Σελίδα 183 από 190

Σελίδα 184 από 190

(«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ», 27/04/1971) Σελίδα 185 από 190

(«ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ», 28/04/1971) Σελίδα 186 από 190

(«ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ», 04/05/1971) («ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ», 05/05/1971) Σελίδα 187 από 190

(«Η ΗΜΕΡΑ», 06/05/1971) Σελίδα 188 από 190

(«ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ», 13/05/1971) Σελίδα 189 από 190

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 7: Απόσπασμα τοπογραφικού υποβάθρου με οριοθέτηση της περιοχής έρευνας Σελίδα 190 από 190