ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ Τι είναι η Ομοιοπαθητική; Η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι ένα σύγχρονο θεραπευτικό σύστημα. Είναι κλάδος της Ιατρικής Επιστήμης και καθιερωμένη ειδικότητα πολλών Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων. Οι αρχές της πρωτοδιατυπώθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα από τον «πατέρα της Ιατρικής», τον Ιπποκράτη. Η διεθνής της όμως ανάπτυξη ξεκίνησε πριν από 250 χρόνια στη Γερμανία από τον γερμανό καθηγητή της Ιατρικής Σάμουελ Χάνεμαν. Η Ομοιοπαθητική είναι μια τελείως φυσική μέθοδος θεραπείας, η οποία θεραπεύει μόνιμα, ήπια και χωρίς παρενέργειες. Η Ομοιοπαθητική στοχεύει στην ενδυνάμωση του ίδιου του οργανισμού κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις και αποκαθιστώντας την διαταραγμένη του υγεία. Τι θεραπεύει η Ομοιοπαθητική Στον ομοιοπαθητικό γιατρό μπορεί να απευθυνθεί κάθε ασθενής ανεξάρτητα από την πάθηση ή την ηλικία του. Πολύ καλή ανταπόκριση στην ομοιοπαθητική θεραπεία έχουν παθήσεις όπως αλλεργίες, ημικρανίες, διαταραχές περιόδου, ορμονικές διαταραχές, γαστρίτιδες, κολίτιδες, αγχώδεις ή φοβικές νευρώσεις, νευροφυτικά, κατάθλιψη, δερματικά προβλήματα, έκζεμα, ψωρίαση, υποτροπιάζουσες κολπίτιδες ή ουρολοιμώξεις, υπέρταση, βρογχίτιδες, άσθμα, τριχόπτωση, παχυσαρκία, ακμή, αμυγδαλίτιδες, υπερχοληστεριναιμία, προβλήματα θυροειδούς, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, αρθρίτιδες κλπ. Η Ομοιοπαθητική μπορεί να δράσει και προληπτικά σε υγιείς μειώνοντας τις προδιαθέσεις, δηλαδή τα αδύνατα σημεία του οργανισμού. Ενισχύει τη ζωτικότητα του ατόμου, μειώνει το άγχος και αυξάνει την ενέργειά του.. Στόχος της είναι να θεραπεύσει τις αιτίες των ασθενειών και να επιφέρει ένα μόνιμο και ριζικό αποτέλεσμα. Αυτό σημαίνει σε τελική ανάλυση
μεγαλύτερη ανθεκτικότητα του οργανισμού και καλύτερο επίπεδο υγείας. Σημαίνει επίσης σωματική και ψυχική ισορροπία του ατόμου. Παρά τα σημαντικά της θεραπευτικά αποτελέσματα, η Ομοιοπαθητική, όπως και κάθε ιατρικό θεραπευτικό σύστημα, δεν είναι πανάκεια. Δεν θεραπεύει τα πάντα. Έχει τα όρια της. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν είναι αναστρέψιμες οι βλάβες. Δηλαδή από το πόσο προχωρημένη είναι η ασθένεια. Ακόμη όμως και στις προχωρημένες ή πολύ σοβαρές παθήσεις, υπάρχει, ανάλογα με την περίπτωση, δυνατότητα ουσιαστικής βελτίωσης ή σημαντικής ανακούφισης. Θεραπευτικά πλεονεκτήματα 1. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι φυσικά και γι αυτό απολύτως ακίνδυνα γι αυτό μπορούν να δοθούν άφοβα ακόμη και σε βρέφη, εγκύους ή αλλεργικά άτομα 2. Η θεραπεία όταν επιτευχθεί είναι μόνιμη, ριζική και οριστική διότι δεν καταστέλλει απλώς τα συμπτώματα αλλά θεραπεύει τις αιτίες των ασθενειών «Κλασική» Ομοιοπαθητική Η κλασική ομοιοπαθητική εφαρμόζεται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα από μεγάλο αριθμό ιατρών. Είναι το ολιστικό θεραπευτικό σύστημα που Βασικό στοιχείο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής είναι η εξατομίκευση της θεραπείας. Εξετάζεται όχι μόνο η ασθένεια αλλά το σωματικό, συναισθηματικό και διανοητικό επίπεδο του ασθενούς, τα εκλυτικά αίτια, η κληρονομικότητα, κλπ. Έτσι, στην Κλασική Ομοιοπαθητική, το φάρμακο συνταγογραφείται μετά από μια εκτενή συνέντευξη (η οποία συνήθως διαρκεί 1-2 ώρες για την πρώτη επίσκεψη και λιγότερο για τις επόμενες) στην οποία καταγράφεται το πλήρες ιατρικό και ομοιοπαθητικό ιστορικό του ασθενούς, με βάση το οποίο ο ομοιοπαθητικός γιατρός θα συνταγογράψει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο, για τη δεδομένη χρονική περίοδο και κατάσταση. Συνήθως, το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να εκτιμηθούν
τα αποτελέσματα του φαρμάκου και να διαπιστωθεί αν ήταν όντως το «όμοιο» που χρειαζόταν ο οργανισμός, είναι 1 μήνας, ενώ για να ολοκληρωθεί η δράση του φαρμάκου και ο ασθενής να κερδίσει τα μέγιστα από αυτό, μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες αναμονής (υπό το συγκεκριμένο φαρμάκο). Χρειάζεται να τονιστεί ότι ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να θεραπεύει διάφορα σωματικά και ψυχοδιανοητικά συμπτώματα ταυτόχρονα, καθώς θεραπεύει τον οργανισμό ως ολότητα, και δεν χρειάζεται να χορηγηθούν ξεχωριστά φάρμακα για κάθε μία ασθένεια. Βέβαια, τη σημερινή εποχή, είναι σύνηθες πλέον για να θεραπευτεί ένας ασθενής πλήρως να χρειαστούν περισσότερα του ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου, τα οποία όμως πάντοτε δίνονται ένα τη φορά, διαδοχικά, αφού δοθεί αρκετός χρόνος για να ολοκληρώσει κάθε φάρμακο τη δράση του (τουλάχιστον 1 μήνα, έως και αρκετούς μήνες, για χρόνιες περιπτώσεις) και ποτέ όλα μαζί ταυτόχρονα ή σε συχνές εναλλαγές (πλην των οξέων περιστατικών). Τα κύρια οφέλη της Κλασικής ομοιοπαθητικής είναι: Μόνιμη και ήπια θεραπεία Είναι ασφαλής, χωρίς τοξικές ή άλλες παρενέργειες Θεραπεύει ολόκληρο τον οργανισμό Χαμηλή σε κόστος Είναι κατάλληλη για όλους, παιδιά, εγκύους και ηλικιωμένους Δεν προκαλεί εξάρτηση ή εθισμό Βελτιώνει τη σωματική και ψυχοδιανοητική υγεία Κλασική Ομοιοπαθητική και Οξέα περιστατικά Στα οξέα περιστατικά (λοιμώξεις, επείγουσες καταστάσεις, τραύματα, πχ πυρετός, βρογχοπνευμονίες, ουρολοιμώξεις, ωτίτιδες, κλπ) υπάρχει η εξής διαφοροποίηση (σε σύγκριση με την αγωγή των χρόνιων περιπτώσεων): αναλόγως του επιπέδου υγείας του ασθενούς, καθώς και της σοβαρότητας της καταστάσεως που αντιμετωπίζει, μπορεί να χρειάζεται συχνή επανάληψη των δόσεων του ενδεδειγμένου φαρμάκου ή και συχνή αλλαγή του φαρμάκου κατά τη διάρκεια του οξέως περιστατικού, ώστε να ανταποκρίνεται το φάρμακο και η δοσολογία στις ανάγκες του οργανισμού. Να σημειώσουμε πως για συμπτώματα ελάσσονος
σημασίας ή για αυτά που εμφανίζονται σπανίως το καλύτερο είναι η αναμονή και η αντιμετώπιση με φυσικά μέσα. Ποιά νοσήματα θεραπεύει η Ομοιοπαθητική; Η ομοιοπαθητική μπορεί να προσφέρει βοήθεια σε οξείες και χρόνιες νόσους, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα της ανθρώπινης παθολογίας. Στην ομοιοπαθητική θεραπευτική κάθε αρρώστια αντιμετωπίζεται σαν μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση. Δεν υπάρχουν αρρώστιες αλλά άρρωστοι. Ο ανθρώπινος οργανισμός θεωρείται ενιαίο σύνολο, σώματος συναισθήματος διανόησης και όχι μεμονωμένα συμπτώματα. Συνεπώς δεν έχει νόημα η ερώτηση «έχετε φάρμακο για την τάδε ασθένεια» ή «θεραπεύει η ομοιοπαθητική την τάδε ασθένεια» γιατί η κάθε περίπτωση στην Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζεται εξατομικευμένα και σχολαστικά. Πολύ καλή ανταπόκριση στην ομοιοπαθητική θεραπεία έχουν παθήσεις όπως αλλεργίες, ημικρανίες, διαταραχές περιόδου, ορμονικές διαταραχές, γαστρίτιδες, κολίτιδες, αγχώδεις ή φοβικές νευρώσεις, νευροφυτικά, κατάθλιψη, δερματικά προβλήματα, έκζεμα, ψωρίαση, υποτροπιάζουσες κολπίτιδες ή ουρολοιμώξεις, υπέρταση, βρογχίτιδες, άσθμα, τριχόπτωση, παχυσαρκία, ακμή, αμυγδαλίτιδες, υπερχοληστεριναιμία, προβλήματα θυροειδούς, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, αρθρίτιδες κλπ. Ο κάθε ασθενής ωφελείται σε διαφορετικό βαθμό και χρόνο από την ομοιοπαθητική θεραπεία. Παράγοντες που επηρεάζουν την ομοιοπαθητική θεραπεία και την πορεία του ασθενούς είναι ο χρόνος από την έναρξη της νόσου, το είδος και βαθμός των παθολογοανατομιών αλλοιώσεων, προηγούμενες χημικές θεραπείες, η κληρονομικότητα, η ηλικία, κλπ. Είναι απαραίτητο το πλήρες ιατρικό και ομοιοπαθητικό ιστορικό προτού μπορέσει να γίνει η οποιαδήποτε πρόγνωση για ένα συγκεκριμένο ασθενή. Τι είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα; Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες που προέρχονται από την φύση (φυσικής, ζωικής ή ορυκτής προέλευσης), και παρασκευάζονται με φυσικό τρόπο και δεν έχουν καμία σχέση με τα χημικά φάρμακα. Ενεργούν πάνω σε ολόκληρο τον οργανισμό,
ενισχύοντας τον αμυντικό του μηχανισμό με αποτέλεσμα την θεραπεία και ανανέωση του οργανισμού και κατά συνέπεια την εξαφάνιση των επί μέρους συμπτωμάτων. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται σε πολλά φαρμακεία και είναι αναγνωρισμένα από τον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) από το 1994, σύμφωνα με τη σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία. Είναι επικίνδυνα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ; Ποτέ και σε καμμία περίπτωση. Κατά τη διαδικασία παρασκευής τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταργηθεί οποιαδήποτε πιθανότητα παρενέργειας, ενώ αντίθετα έχει ενισχυθεί η θεραπευτική τους ικανότητα. Γι αυτό το λόγο τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δίνονται και σε περιπτώσεις που άλλα φάρμακα αντενδείκνυνται, όπως η κύηση, η βρεφική ηλικία, η τρίτη ηλικία κ.α. Προκαλούν αντιδράσεις τα ομοιοπαθητικά φάρμακα; Ένα μικρό ποσοστό ασθενών, τις πρώτες ημέρες της αγωγής, πιθανόν να παρουσιάσει εντονότερα κάποιο από τα συμπτώματα που ήδη είχε, σε όρια τελείως ακίνδυνα για τον οργανισμό. Αυτό αποτελεί ένδειξη ισχυρή ότι έχει αρχίσει η ενδυνάμωση του οργανισμού άρα και η θεραπεία του. Ωστόσο, μόνον ο ομοιοπαθητικός γιατρός είναι σε θέση να εκτιμήσει αν πρόκειται για την θεραπευτική επιδείνωση ή κάτι άλλο όπως π.χ. ένα τυχαίο κρυολόγημα, μια διάρροια από τροφική δηλητηρίαση κ.τ.λ. συνεπώς αυτόν και πρέπει να συμβουλεύονται σε κάθε περίπτωση οι ασθενείς. Ποιες ουσίες πρέπει να αποφεύγει ο ασθενής κατά την ομοιοπαθητική θεραπεία; 1. Εκτός άλλης οδηγίας του γιατρού, η λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου να γίνεται το πρωί 10 λεπτά πριν από το φαγητό. 2. Να αποφεύγεται η φύλαξη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου σε σημεία εκτεθειμένα στον ήλιο, την υγρασία, στο ψυγείο ή σε έντονες οσμές. 3. Κατά τη διάρκεια της λήψης ομοιοπαθητικών φαρμάκων αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη θεραπεία να αποφεύγεται η χρησιμοποίηση κατά το δυνατόν:
α) Ισχυρών φαρμάκων ( αντιβιοτικά, κορτιζόνη, ορμόνες, μείζονα ηρεμιστικά κ.α. ). β) Καμφοράς ναφθαλίνης, καμφορούχων αλοιφών και πολύ δυνατών οσμών γ) Μέντας ( τσίχλες, καραμέλες με μέντα, οδοντόκρεμες επιτρέπονται οι οδοντόκρεμες που δεν έχουν μέντα, όπως οι παιδικές, όσες έχουν γλυκάνισο ή δυόσμο ). δ) Καφέ ( επιτρέπονται και διατίθενται στα φαρμακεία υποκατάστατα του ελληνικού και του στιγμιαίου καφέ από κριθάρι, ρεβίθι, κιχώρι, σύκα κ.α. Ο καφές όπως και οι υπόλοιπες απαγορευμένες τροφές που αναφέρονται εδώ, αντιδοτούν την ομοιοπαθητική θεραπεία, δηλαδή αδρανοποιούν την θεραπευτική επίδραση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Η αποφυγή της καφεΐνης είναι συνεχής κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας, και συνιστούμε στους ασθενείς να αποφεύγουν τον καφέ για περίπου τρία χρόνια μετά τη σταθεροποίηση της υγείας τους. Επιτρέπεται επίσης ο ντεκαφεϊνέ και το τσάϊ (εφόσον γίνεται μικρή κατανάλωση) και η σοκολάτα, καθώς ομοιοπαθητική θεραπεία δεν επηρεάζεται από αυτά. ε) Coca-cola (αποφύγετέ την εντελώς ή περιορίστε την το πολύ σε ένα κουτάκι την ημέρα, αναλόγως της ευαισθησίας του ασθενούς και των οδηγιών του γιατρού σας). στ) Γαρίφαλο ή ευγενόλη που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι ( καλά θα είναι πριν την έναρξη της ομοιοπαθητικής θεραπείας να τακτοποιούνται οι οδοντιατρικές εκκρεμότητες). Διάγνωση και θεραπεία Ο ομοιοπαθητικός γιατρός, όπως και ο συνήθης γιατρός, παίρνει το ιστορικό, κάνει κλινική εξέταση και παραγγέλλει, όπου αυτό χρειάζεται, τις κατάλληλες εργαστηριακές εξετάσεις. Αυτό γίνεται για να διαγνώσει τη νόσο. Ακολουθεί το ειδικό ομοιοπαθητικό ιστορικό που αφορά τις συνήθειες, το χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά του ατόμου. Αυτό γίνεται για να διαγνώσει την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς, δηλαδή τον ιδιαίτερο τύπο του. Κι αυτό γιατί το φάρμακο που θα χορηγήσει ο ομοιοπαθητικός γιατρός είναι όμοιο (γι αυτό λέγεται ομοιο-παθητικό) όχι με
την πάθηση αλλά με την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς. Το φάρμακο αυτό θα κινητοποιήσει τους θεραπευτικούς μηχανισμούς του οργανισμού και αυτή η κινητοποίηση θα φέρει και τη θεραπεία. Όταν ήδη παίρνει ο ασθενής κάποια συνήθη φάρμακα δεν είναι απαραίτητο να τα σταματήσει για να αρχίσει την ομοιοπαθητική θεραπεία. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα να συνδυαστούν, εφόσον είναι αναγκαίο, οι δύο θεραπείες. Ο ομοιοπαθητικός γιατρός συνεργάζεται όπου χρειάζεται με όλους τους γιατρούς συναδέλφους του άλλων ιατρικών ειδικοτήτων. Γιατί αρρωσταίνουμε Κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποιες σωματικές και ψυχικές Προδιαθέσεις. Αυτό σημαίνει ότι έχει κάποιες αδυναμίες και ευαισθησίες σε συγκεκριμένα όργανα ή συστήματα. Αυτή είναι, ας το πούμε, η ιατρική του «προίκα». Έχει π.χ μια πολύ μεγάλη ευαισθησία στο Νευρικό Σύστημα, μια μεγάλη ευαισθησία στο Δέρμα και μια πολύ μικρή στο Πεπτικό Σύστημα. Όσο είναι κανείς νέος αυτές οι προδιαθέσεις δεν γίνονται αντιληπτές από το άτομο. Όσο όμως περνούν τα χρόνια ο οργανισμός εξασθενεί. Το σώμα ταλαιπωρείται από διατροφικές και άλλες καταχρήσεις. Η ψυχή δοκιμάζεται από έγνοιες και στενοχώριες. Αν σκεφτούμε σήμερα τι τρώμε, τι αναπνέουμε και σε τι συνθήκες άγχους και προβλημάτων ζούμε τότε θα διαπιστώσουμε ότι ζούμε υπό αφύσικες συνθήκες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες ερεθίζουν τις σωματικές και ψυχικές μας προδιαθέσεις και τότε εμφανίζονται τα συμπτώματα των ασθενειών. Εξωτερικοί Παράγοντες Το άτομο πρέπει να προσέχει την διατροφή του, να γυμνάζεται και να αποφεύγει τις καταχρήσεις. Καμιά θεραπεία δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωση του να φέρεται σωστά στο σώμα του. Δεν υπάρχει κανένα «μαγικό χαπάκι» που να λειτουργεί σαν «συγχωροχάρτι» για τις αρνητικές μας δράσεις. Προδιαθέσεις Όσον αφορά τις Προδιαθέσεις οι συνήθεις ιατρικές θεραπείες δεν μπορούν να τις μειώσουν. Ο λόγος γι αυτό είναι γιατί συνήθως
καταστέλλουν προσωρινά τα συμπτώματα ή αναχαιτίζουν την οξεία φάση της ασθένειας αλλά δεν αγγίζουν την Χρόνια Προδιάθεση. Π.χ σε ένα παιδί που εμφανίζει συχνά κρυολογήματα τα αντιβηχικά και αντιπυρετικά φάρμακα καταστέλλουν τα συμπτώματα και η αντιβίωση αναχαιτίζει την οξεία φάση της νόσου. Αλλά δεν θεραπεύουν την Προδιάθεση, την τάση του παιδιού να κρυολογεί εύκολα. Το ίδιο ισχύει και για τις υποτροπιάζουσες κολπίτιδες, ουρολοιμώξεις, τραχηλίτιδες,έκζεμα, έλκος δωδεκαδακτύλου, κλπ. Το ίδιο ισχύει και στις αλλεργίες όπου το χημικό φάρμακο δεν μειώνει την αλλεργική Προδιάθεση του ατόμου. Στις ημικρανίες τα παυσίπονα ανακουφίζουν τον εκάστοτε πόνο δεν θεραπεύουν την Προδιάθεση για συνεχείς ημικρανίες. Στις αγχώδεις νευρώσεις και στην κατάθλιψη τα ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα μειώνουν προσωρινά τα αγχώδη συμπτώματα δεν θεραπεύουν όμως την Προδιάθεση του ατόμου να πέφτει ψυχικά με την παραμικρή στενοχώρια. Στις διαταραχές της ορμονικής λειτουργίας των ωοθηκών ή του θυρεοειδούς τα συνήθη φάρμακα διορθώνουν προσωρινά τα επίπεδα των ορμονών αλλά δεν θεραπεύουν την αιτία που διαρκώς συντηρεί την ανισορροπία στην παραγωγή τους και έτσι το άτομο παίρνει συνέχεια φάρμακα. Πολύπλευρη δράση της Ομοιοπαθητικής Θεραπείας 1.Αντιμετωπίζει τις παρούσες ασθένειες συνολικά και όχι δίνοντας ένα ή δύο φάρμακα για την καθεμία. 2.Θεραπεύει τον οργανισμό και σωματικά και ψυχικά, δηλαδή σαν ψυχοσωματικό σύνολο. 3.Μειώνει τις σωματικές και ψυχικές Προδιαθέσεις συντείνοντας έτσι όχι μόνο σε προσωρινή καταστολή των συμπτωμάτων της ασθένειας αλλά και σε μόνιμη και ριζική αιτιολογική θεραπεία. 4.Εξισορροπώντας τις ακρότητες της Ιδιοσυγκρασίας του ατόμου του προσφέρει μια πιο ήρεμη και χαρούμενη ζωή με λιγότερες τριβές. 5.Δρα σαν Προληπτική Ιατρική Θεραπεία ανεβάζοντας το επίπεδο υγείας του ατόμου και μειώνοντας τις πιθανότητες για μελλοντικές σοβαρές παθήσεις