Κλασκή ΣΥΛΛΟΓΗ 45: ΜΠΡΟΥΚΝΕΡ μεγάλες συμφωνίες ΜΠΡΟΥΚΝΕΡ Η ΜΟΥΣΚΗ Συμφωνία αρ. 4 σε Μ ύφεση μείζονα, "Ρομαντκή" ΤΟ ΠΕΡΟΔΚΟ Ο συνθέτης Μπρούκνερ ένας άντρας ταπενής καταγωγής 45/1 Μουσκό σημείωμα Οδηγός γα τη μουσκή 45/4 Μουσκή εκτέλεση Δυο απλές παρττούρες από τη Συμφωνία αρ. 4 45/5 Ακούγοντας τη μουσκή Ανάλυση της μεγάλης συμφωνίας του Μπρούκνερ 45/9.Αλλες συνθέσες Συμφωνία αρ. 2 η ανάδυση μας μεγαλοφυτας 45/12 Η ορχήστρα Η οκαρίνα ένα πνευστό αγγείο Εγγύηση Μουσκής Ποότητας Οπσθόφυλλο Η MOS. λόγω τωv αυστηρά επλεγμένων κα μεγάλων σε όγκο αγορών που πραγματοποεί, σας εγγυάτα κορυφαία ποότητα κλασκής μοvoκής σε απίστευτα χαμηλή τψή. Καμία απολύτως παραχώρηση δεν έχε γίνε ως προς την ποότητα. Ο δίσκο CD έχουν τς υψηλότερες δυνατόν προδαγραφές (DDD σημαίνε ότ έχε γίνε ψηφακή εύύραφή κα επεξεργασία, ώστε να έχουμε τέλεα αναπαραγωγή του ήχου). Γα την έκδοση της σεράς συνεργάστηκαν: Μετάφραση: Επμέλεα: Δεύθυνση Έκδοσης: Εκτύπωση: Δήμητρα Βενέτη Γώργος Β. Μονεμοασίτης Βασίλης Θυμανός ΑΦΟ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ ΕΠΕ Τίτλος πρωτοτύπου: BR UCKNER grea symphonies 199 Orbis P1b1ishing Limied, London 199 γα την Ελληνκή γλώσσα: Α. ΑΛΕΞΑ & ΣΑ σε. Εθν. Αντστάσεως 10 141 2 Λυκόορυση Τηλ.: 282 2040, 284 1898 ISSN l1ο6207χ ISBN 960754664 Ένας "φτωχούλης του Θεού" 11ταν κα ο Άντον Μπρούκνερ, που λάτρεψε εξίσου με το θείο κα το ανθρόπνο, είτε ορίσκετα αυτό ση μουσκή, είτε στη φύση, είτε στη Θεώρηση του υπέρτατου όντος. Πράος, στoχαστllς, σεμνός κα ασύγκρτα ελκρνllς, εξέφραζε την εαυστρέφεα μα κα την ανασφάλεά του σκύοοντας ολοένα κα περσσότερο στς μουσκές του γραφές κα αναθεωρώντας συνεχώς τς 1δη αρστουργηματκές εμπνεύσες του. Εάν ήταν περσσότερο τολμηρός, περσσότερο αποφασστκός, ίσως να είχε καταλάοε τη θέση του Βάγκνερ στην στορία της μουσκ11ς υπ1ρξε το ίνδαλμά του από τη στγμή που τον γνώρσε αφού ο Μπρούκνερ συνέθεσε μουσκή "οαγκνερκής" ποότητας πρν από τον ίδο τον. Βάγκνερ. Εκπληκτκός δεξοτέχνης στην ερμηνεία του εκκλησαστκού οργάνου, συνάρπαζε τα ακρoατllρα των πστών τόσο στο Λντς κα τη Β.ένη, όσο κα στο Παρίσ το 1869 έπαξε στην Παναγία των Παρσίων κα στο Λονδίνο. Αν κατέγραφε τους εκπληκτκούς σύμφωνα με τς γραπτές μαρτυρίες αυτοσχεδασμούς του στο εκκλησαστκό όργανο, θα είχε καταθέσε έργο γα το όργανο αυτό ίσως εφάμλλο εκείνου του Γόχαν Σεμπάσταν Μπαχ. Προτίμησε, ωστόσο, ο Μπρούκνερ να υπηρετήσε με σύνεση κα αφοσίωση τη συμφωνκή μουσκ1, εξελίσσοντας όσα με τη "δαθήκη" τους κατέλπαν ο Μπετόοεν κα ο Σούμπερτ. Παρά τς συχνά εκτεταμένες αναπτύξες τους, ο Συμφωνίες του δαθέτουν θαυμαστούς συνδυασμούς αντστκτκής ευφυ'ίας, μελωδκής ευρηματκότητας κα ορχηστρκ1ς μεγαλοπρέπεας. Γώργος Β. ΜΟl'εμ6ασίτης
ΜΠΡΟΥΚΝΕΡ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΤΑΠΕΝΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ Προσπαθώντας να αντεπεξέλθε στς πολύπλευρες απατήσες του μουσκού κόσμου της εποχής του, που δέφερε τόσο από την ταπενή καταγωγή του, ο Μπρούκνερ κατόρθωσε μέσω της σεμνής εργατκότητάς του κα του αυθεντκού κ εκλεπτυσμένου έργου του να κερδίσε παγκόσμα αναγνώρση. Αρστερά: Ο Μπρούκνερ σε προχωρημένη ηλκία, δάσημος κυρίως ως δεξοτέχνης οργανίστας δεθνούς κύρους. Μπρούκνερ αναπλήρωνε συχνά τον πατέρα του στο όργανο της τοπκής εκκλησίας. Το 185, καθώς στο μκρό σπίτ τους συνωστίζονταν τόσα παδά, ο Μπρούκνερ εγκαταστάθηκε στο σπίτ του νονού του, Γόχαν Βάς, ενός μουσκού ο οποίος του παρέδωσε τα πρώτα κανονκά μαθήματα μουσκής. Τον επόμενο χρόνο, όμως, όταν ο πατέρας του αρρώστησε, ο Μπρούκνερ χρεάστηκε να επστρέψε στο σπίτ του γα να αναλάόε τα καθήκοντά του κα να υποστηρίξε την οκογένεά του ήταν πάντα ένας ευσυνείδητος γος. Α γος Φλωρανός το δεύτερο σπίτ του Γ εννημένος σ' ένα μκρό χωρό της Αυστρίας, ο Άντον Μπρούκνερ παρέμενε πάντα ντροπαλός, μη νώθοντας άνετα στην κοσμοπολίτκη Βένη, όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του. Ήταν ένας απλός ταπενός άντρας, δαίτερα ευάλωτος στην κρτκή. Ωστόσο, υπήρξε ένας αφοσωμένος, σχε,δόν μυστκστής, χρστανός, κα οπωσδήποτε η πίστη του τον στήρξε σε πολλές δύσκολες στγμές. Ο Άντον ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παδά της οκογένεάς του. Γεννήθηκε στς 4 ΣεπτεμΌρίου του 1824, στο Άνσφελντεν, ένα χωρό κοντά στο Λντς. Ο πατέρας του, που ονομαζόταν κ αυτός Άντον, ήταν δευθυντής του τοπκού σχολείου κα δαίτερα φτωχός. Η μητέρα του, Τερέζα, ήταν κόρη ενός πανδοχέα. Τα καθήκοντα ενός δευθυντή σχολείου περλάμόαναν κα την δότητα του οργανίστα, κα ο νεαρός Άντον συχνά καθόταν δίπλα στον πατέρα του μπροστά στο όργανο. Το 184, στην ηλκία των 10 χρόνων, ο Όταν τον ούνο του 187 ο πατέρας του πέθανε, η μητέρα του τον έστελε στη χορωδία της μονής του Αγίου Φλωρανού. Με περίτεχνα στολσμένους πύργους κα παράθυρα, τη γγάντα ΌΌλοθήκη του κα τρία εκκλησαστκά όργανα, ο Άγος Φλωρανός υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα κ επόλητκότερα μοναστήρα της Αυστρίας. Έπαξε σημαντκό ρόλο στη ζωή του Μπρούκνερ αντκαθστώντας το σπίτ του. Εκεί δδάχτηκε μουσκή από τον Άντον Κάτνγκερ, οργανίστα της μονής, κα μέσα σε τρία χρόνα έγνε αντκαταστάτης του. Το 1840, μετά από σύντομες μουσκές σπουδές στο Λντς, ο Μπρούκνερ, αν κα ανερχόμενος μουσκός, πήρε μα παράξενη απόφαση. Αποφάσσε να γίνε δάσκαλος όπως κα ο πατέρας του. Ήταν μα απόφαση που μαρτυρούσε Όαθά έλλεψη αυτοπεποίθησης. Πέρασε με ευκολία τς εξετάσες γα το
ο επάγγελμα του δασκάλου κα το 1841 ανέλαόε Όοηθός δάσκαλος στο χωρουδάκ Βντχάαγκ, κοντά στα σύνορα με τη Βοημία. Ο δευθυντής του σχολείου, όμως, που δεν τον συμπαθούσε, τον ξυπνούσε στς τέσσερς το πρωί καθημερνά γα να φτυαρίσε κοπρά. Έτσ, ο Μπρούκνερ ήταν ευτυχής όταν το 164 τον μετέθεσαν στο Κρόνστορφ, κοντά στον Άγο Φλωρανό. Δυο χρόνα μετά έγνε Όοηθός δάσκαλος στην ίδα τη μονή. Εκείνη την εποχή, ο Μπρούκνερ ερωτεύτηκε τη Λουίζε ΜπόΎκνερ, κόρη του γαοκτήμονα της περοχής. Έχοντας συνείδηση, όμως, της φτώχεας του κα της ασχήμας του, δεν τόλμησε να εκδηλώσε τα ασθήματά του. Αυτή η δελία καθόρσε το πλαίσο μέσα στο οποίο κνήθηκαν όλες ο σχέσες του με τς γυναίκες κατά τη δάρκεα ολόκληρης της ζωής τουαρχσε να κάνε ερωτκές προτάσες σε ΎUVαίκες μόνο όταν ήταν μεσήλκας. Κα, επεδή απευθυνόταν συνήθως σε νεαρές κοπέλες, εκείνες, όπως ήταν αναμενόμενο, τον απέρρπταν. Πέθανε εργένης κα κατά πάσα πθανότητα παρθένος. Επτυχής μουσκή σταδοδρομία Η μουσκή του σταδοδρομία, πάντως, είχε επτυχία κα ένας θαυμαστής του του χάρσε ένα μεγάλο πάνο όπου μπορούσε να μελετά. Εκείνη την εποχή θαύμαζε δαίτερα το έργο του Μέντελσον, κάτ που είνα εμφανές στην πρώτη σημαντκή σύνθεσ11 του, στο Ρέκυεμ σε Ρε ελάσσονα, του 1849. Το 1848, εργάστηκε ως προσωρνός oqύανίστας στον Άγο Φλωρανό κα από το 1851 έγνε μόνμος. Εκείνη τη χρονά, επσκέφτηκε γα πρώτη φορά τη Βένη, όπου ο συνθέτης Ίγκνατς Ασμάγερ του δίδαξε το έργο του Μότσαρτ κα του Γ. Σ. Μπαχ. Ο Μπρούκνερ, όμως, παρέμενε ακόμη αναποφάσστος. Σκέφτηκε να γίνε δημόσος υπάλληλος ή καθηγητής δευτεροόάθμας εκπαίδευσης κα ετομάστηκε να δώσε άλλες εξετάσες. Σ' όλη του τη ζωή συνέλεγε δπλώματα κα πστοποητκά, γα να αντσταθμίσε την ανασφάλεά του κα την εύθραυστη αυτοπεποίθησ11 του. Το 1855 συνάντησε τον Ζίμον Ζέχτερ, που είχε υπάρξε δάσκαλος του Φραντς Σούμπερτ. Εντυπωσασμένος από το έργο του Μπρούκνερ, ο Ζέχτερ τον παρακίνησε να εγκαταλείψε την απομόνωση του Αγίου Φλωρανού. Απρόθυμα ο Μπρούκνερ έθεσε υποψηφότητα γα τη θέση του οργανίστα στον Καθεδρκό Ναό του Λντς. Τα επόμενα 12 χρόνα η δαμονή του μοραζόταν μεταξύ Λντς κα Βένης. Στο Λντς η αφοσωμένη αδελφή του Νάν φρόντζε το σπίττου, στη δε Βένη συνέχζε να σπουδάζε δίπλα στον Ζέχτερ. Όταν ο Μπρούκνερ παρακολούθησε, το 186, την πρεμέρα της όπερας του Βάγκνερ TαVΧόζερ, συγκλονίστηκε. Ο πλούσες δραματκές αρμονίες του έργου του Βάγκνερ δέθεταν αυτό το στοχείο που έλεπε από τη μουσκή του Μπρούκνερ. Βαθά επηρεασμένος, άρχσε να συνθέτε τς συμφωνίες που θεωρούντα σήμερα κορυφαία έqύα του, με πρώτη τη Συμφωνία αρ. Ο, το 1864. Γοητευμένος από τον Βάγκνερ Ο Μπρούκνερ συνάντησε τον Βάγκνερ το 1865 κα γοητεύτηκε απ' αυτόν. Από τότε, έγνε γνωστός ως "Όαγκνερκός" γεγονός ατυχές, γατί ο Βάγκνερ ήταν αντπαθής σε κάποους μουσκούς κύκλους τη Βένης, κ έτσ αυτό είχε αρνητκές εππτώσες στη φήμη του Μπρούκνερ. Το 1867, μετά από νευρκή κρίση, ο Μπρούκνερ πέρασε τρες μήνες σε σανατόρο. Όταν Όγήκε, του προσφέρθηκε η θέση του καθηγητή στο Ωδείο της Βένης θέση που κατείχε ο πρώην δάσκαλός του, Ζέχτερ. Αποδέχτηκε την πρόταση κα τον ούλο του 1868, 44 χρόνων, εγκαταστάθηκε με την αδελφή του στη Βένη, όπου πέρασε το υπόλοπο της ζωής του. Η εγκατάσταση στη Βένη δεν τον εμπόδσε να ταξδεύε, καθώς η φήμη του άρχζε να εξαπλώνετα. Το 1869 θράμ Όευσε ως οργανίστας στη Γαλλία, κα το 1871 στς συναυλίες του στο Alber Hall Αρστερά: Το Λντς, η πόλη δίπλα στη γενέτερα του Μπρούκνερ ό που σπούδασε δάσκαλος. Θα παρουσάσω στο Θεό το έργο μου Te Deum κα θα με κρίνε με επείκεα. 1> Άντον Μπρούκνερ, 1896. Πάνω: Ο Μπρούκνερ συμμετείχε αρχκά στη χορωδία της μεγαλύτερης μονής της Αυστρίας, του Αγίου Φλωρανού, κα αργότερα ανέλαβε στην ίδα εκκλησία τη θέση του οργανίστα.
Γεγονότα = Ο Μπρούκνερ. εν ονντομία 1824: Γεννέτα στς 4 Σεπτεμβρίου στο Άνσφελντεν της Αυστρίας. 184: Αρχίζε να αντκαθστά τον πατέρα του στο όργανο. 185: Εγκαθίστατα στο σπίτ του νονού του, Γόχαν Βάς, που του παραδίδε τα πρώτα μουσκά μαθήματα. 187: Τον lούνο πεθαίνε ο πατέρας του. Γίνετα δεκτός στη χορωδία της μονής Αγίου Φλωρανού. 1840: Εκπαδεύετα στο Λντς ως δάσκαλος. 1845: Βοηθός δάσκαλος στον Άγο Φλωρανό. Ερωτεύετα τη Λουίζε Μπόργκνερ. 1851: Μόνμος οργανίστας στον Άγο Φλωρανό. Πρώτη του επίσκεψη στη Βένη. 1855: Οργανίστας στον Καθεδρκό Ναό του Λντς. 186: Ακούε την όπερα του Βάγκνερ Τανχόζερ. 1866: Ολοκληρώνε τη Συμφωνία αρ. 1. 1868: Καθηγητής στο Ωδείο της Βένης. 1871: Επσκέπτετα την Αγγλία κ ε πευφημείτα ζωηρά στο.αλμπερτ Χολ. 1872: Η Φλαρμονκή Ορχήστρα της Βένης απορρίπτε τη Συμφωνία αρ. 2. 189: Η υγεία του φθίνε Περορίζετα στο κρεβάτ του το μεγαλύτερο μέρος της χρονάς. 1896: Ilεθαίνε στς 11 Οκτωβρίου, στη Βένη. κα στο Crysal Palace του Λονδίνου αποθεώθηκε από ενθουσώδη ακροατήρα. Στην πατρίδα του, όμως, δεν είχε την ίδα αντμετώπση. Το 1872, η Φλαρμονκή Ορχήστρα της Βένης απέρρψε τη Συμφωνία αρ. 2 ως "μη εκτελέσμη" κα το 1875 επανέλαβε το ίδο με τη Συμφωνία αρ., έργα δαίτερα μακροσκελή. Ο σπουδαίος κρτκός Έντουαρντ Χάνσλκ, αφόρζε τον Μπρούκνερ ως Όαγκνερκό, προκαλώντας μα κρίση της εμπστοσύνης του κονού. Παρακνούμενος από οπαδούς του μεταξύ αυτών κα ο νεαρός Γκούσταβ Μάλερ ο Μπρούκνερ αναθεώρησε αρκετές συμφωνίες του, με αποτέλεσμα να τς καταστρέψε κα αναπόφευκτα μαζί μ' αυτές κα τη φήμη του. Δεθνής αναγνώρση Παρά τς δυσκολίες, ο Μπρούκνερ συνέχσε να συνθέτε, γράφοντας τελκά εννά συμφωνίες καθώς κα πολλή εκκλησαστκή μουσκή. Το 1878 έγνε κανονκό μέλος του Αυτοκρατορκού Παρεκκλησού κα το 1886 ο Αυτοκράτορας του απένεμε μετάλλο. Ακολούθησε δεθνής αναγνώρση κα τα έργα του παρουσάζονταν από το Λονδίνο έως τη Νέα Υόρκη. Παρ' όλα αυτά, τα κέρδη του ήταν μηδαμνά. Παρέμενε σχετκά φτωχός, κερδίζοντας σε ολόκληρη τη ζωή του από μουσκά δκαώματα. μόνο 50 φλορίνα Τη δεκαετία του 1890, η υγεία του επδενώθηκε σημαντκά κα άρχσαν να πάσχουν το συκώτ του, το στομάχ του κ Πάνω: Ο Μπρούκνερ κέρδσε δεθνή αναγνώρση ως οργανίστας, παίζοντας, μεταξύ άλλων, στη Βρετανία κα τη Γαλλfα. ο λάρυγγάς του. Κατά περόδους καταλαμβανόταν από μα μορφή θρησκευτκής μανίας, συνέχζε όμως να συνθέτε κα να δδάσκε. Επεδή δεν μπορούσε πα να ανεβαίνε τα σκαλά μέχρ το σπίτ του, ο Αυτοκράτορας του παραχώρησε το κατάλυμα ενός φύλακα στο παλάτ Μπελβεντέρε. Ο Μπρούκνερ πέθανε εκεί στς 11 Οκτωβρίου του 1896, 72 ετών, κα θάφτηκε στο μοναστήρ του αγαπημένου του Αγίου Φλωρανού. Όταν κλήθηκε να δευθύνε τη Φλαρμονκή Ορχήστρα της Βένης σε ένα από τα έργα του, κατά τη δάρκεα μας πρόβας ο Μπρούκνερ παρέμενε ακνητοποημένος στο βήμα από ταραχή. Όταν μετά από μερκά λεπτά εξακολουθούσε να μη σηκώνε το ραβδί του, το πρώτο βολί της ορχήστρας τού είπε ευγενκά: "Είμαστε έτομο, κύρε Μπρούκνερ. Μπορείτε να αρχίσετε". " Ω, όχ" έκανε ο Μπρούκνερ, "μετά από εσάς, κύρο". Πάνω: Όταν ο Μπρούκνερ ήταν πα πολύ αδύναμος γα να ανεβαίνε στο δαμέρσμά του στη Βένη, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραντς Γόζεφ του παραχώρησε αυτό το κατάλυμα ενός φρουρού στο παλάτ Μπελβεντέρε.
\.. '\ J L 9{ClVGlκό θημ εj!jj_ ""' τ L ΜΠΡΟΥΚΝΕΡ Συμφωνία αρ. 4 σε Φα ύφεση μείζονα, "Ρομαντκή" Allegro molo moderao [1] Andane [2] Scherzo ΤΓίο [] Finale [4] Κατά τη δάρκεα του 190υ αώνα, ο συνθέτες έγραφαν μεγαλύτερα κα επ 6λητκότερα έργα. Ποτέ κανείς έως τότε δεν είχε δημουργήσε σκηνκά έργα της κλίμακας εκείνων του Βάγκνερ. Ο Μπρούκνερ, που εκτμούσε δαίτερα το έργο του Βάγκνερ, πρόσθεσε κα αυτός στς συμφωνίες του τς ποότητες του μεγέθους, της μεγαλοπρέπεας κα του μουσκού 6άρους. Ο Βάγκνερ επεξεργαζόταν επί χρόνα τα έργα του, το ίδο κα ο Μπρούκνερ, που κατέ6αλλε πολύχρονες κα κοπώδες προσπάθεες κατά τη δημουργία των συμφωνών του, αναθεωρώντας τες πολλές φορές. Κατά τη γνώμη κάποων κρτκών, ο Μπρούκνερ έχε συνθέσε την ίδα συμφωνία εννά φορές (ή δέκα φορές, αν συμπερλά60υμε την παράδοξα επονομαζόμενη Συμφωνία αρ. Ο). Α υτή η κρίση είνα άδκη. Παρ' όλα αυτά, εμφανίζετα να καταπάνετα με τα ίδα προ6λήματα, της δαίτερα εκτεταμένης μορφής κα του ύφους, σχεδόν μέχρ την ημέρα του θανάτου του (αφήνοντας την τελευταία συμφωνία του ανολοκλήρωτη). Σπάνα επτυχία Συνέθεσε την αρχκή εκδοχή της Συμφωνίας αρ.4 γρήγορα, το 1874. Στη συνέχεα, όμως, αναθεώρησε μεγάλα τμήματά της. Η πρεμέρα της συμφωνίας δόθηκε στη Βένη (20.02.1881) υπό τη δεύθυνση του δάσημου Χανς Ρίχτερ, που πέντε χρόνα νωρίτερα είχε δευθύνε την πρεμέρα του κολοσσαίου οπερατκού κύκλου του Βάγκνερ Το Δαχτυλίδ των Νμπελούνγκεν. Στον Μπρούκνερ δόθηκε μα ευκαρία σπάνας επτυχίας. Ο περσσότερες συμφωνίες του έφερναν σε αμηχανία κρτκούς κα ακροατήρο με το μέγεθός τους κα με το κανοτόμο κα μερκές φορές περίπλοκο ύφος τovς. Η πο συμπαγής, γαλήνα κα μελωδκή "Ρομαντκή" άρεσε εξαρχής κα παραμένε το πο δημοφλές έργο του συνθέτη. Είνα πολύ γνωστό το περστατκό, όπου κατά τς πρό6ες που προηγήθηκαν της πρεμέρας ο Μπρούκνερ πλησίασε τον Ρίχτερ κα γεμάτος ευγνωμοσύνη έσπρωξε ένα νόμσμα στο χέρ του λέγοντάς του: Πάνω: Αυτή η καρκατούρα απεκονίζε τη συνάντηση του Μπρούκνερ κα του Χανς Ρίχτερ, του Βενέζου μαέστρου που πρωτοδηύθυνε τη Συμφωvία αρ. 4 του Μπρούκνερ, το 1881. "Πάρε αυτό κα πες ένα ποτήρ μπίρα στην υγεά μου': Ο Ρίχτερ πέρασε το νόμσμα στην καδένα του ρολογού του ως αναμνηστκό της συγκνητκά aπλoϊκής χερονομίας του συνθέτη. 45/4
f / \ θ 11 υ, από τη Συ,μφωνία αρ. 4, "Ρομαντκή" G Κθάραλ :.Y' ""]: J D G 1 ρ., θ L' ' Τ.. :: \., r Β Α G D G Α Β D C 5 4 1 4 5 1 5 G G G G,, / /, "" " ' J., '. Β Α G F# G Α 4 1 2 4 G G :; D D G 1 1 G. G G G ο Β Α G D G Α 5 4 1 4 cresc. \,,, I 1 " / \.Jḻ J 'v ". r G.,.. ' \, Β Α# Β 5 _ 2 1 4 G F# f 6 1. 11 2., r r. Β m NC m Β r.,. ".J Ε Ω# C# Β C# Ω# Β D G Β 5 4 2 4 2 1 2 Q ρ 4 1 1 F# Β Β,,..,
ANDANTE / r "" J I, ' i Κθάρα., '" ] Τ _U' / ".J' " "Σ "'" r", " '.'V "2: J Ε Α Ε G F Ε D Ε Α 5 1 5 4 2 1 ' mf 2 5 2 5 2 5 2 5 2 5 2 5 Α Ε Α Ε Α Ε Α Ε Α Ε Α Ε. ::: \ '" "2: 0.. 7 _ 1.1. 1"'"_ L "'" I"'"h_ /,1. "'" h ""'" "'" h_ 1.. " >, ν ;ο ;;;; :iiiii : J Db Eh Eh F D C D HJ F F Db 4 2 1 2 1 5 5 1 4 HJ C# C# C# 2 4 4 4 Ρ dim. Ρ 2 4 1 4 \ I D. "'" '" i 4 '., 1*. i Ε Β Α G' F 5 4 2 2 4 5 1 Α F Ε D i,., '". "'"...' Μί > ' F C# F# C#.",.. L i i i, 1*' b. "'" "'" Ε Ε D C Β 1 1 4 2 cresc. 2 5 4 Ε G# Α Β ΤΤ' IIIL Α Α G F Ε 1 5 4 1 1 2 1 C C D Ε j 8 "'" _..
45ji από τη Συμφωνία αρ. 4, "Ρομαντκή" 1\ 10e > / k_ o, 11 ""'" vr rr # #" Th ThTh # > k_ o vr r r j athth # #" ο.,.j > G G G 1 1 1, 1 4 1 4 Th Th Th Th \ " 1ο,Ο LI ' v k 1 4 1 4 Th Th Th Th. k 2 5 2 C G C j j r.j Δ i.,., 1 o J.I_ 11 U # r r r. """ Ε C D Ε,,1ο,ο Β Ε D# Ε F# G F# G F# r r 5 4 2 1 2 2 4 5 4 5 4 mj cresc. mf 1 1 2 2 5 2 1 4 C Β Α G# Α Ε Th D C Β j I # Γ7 <_ 1Ir ' / r r 11 \ i i i r n 1\ 161 J,I.... 11 # # 11'.,'" ''1/ U. Ε F# EF# G Ε Ε D C C Α Ab G G 4 4 5 2 1 5 2 1 1 dimo mj 1 5 1 2 5 4 C D G C Β Α Ε F G G j 1 0,ο #" ' r
/ \ 11. r. "" 19., [J., Cm fr 1. G F Eh 5 4 ρ 1 4 1 Eh Il> C Eh., 1 h '" r V U,.,,.,, Eh D C D C D Eh 2 1 2 1 2 5 1 5 Ab Il> Eh h [J., v!ήj Δ Cm 1 [r. >.;. G G G 5 5 5 4 1 4 G (;1 G.;.., / \ i 1'1 22 >. JI. r,"" Ε Ε Ε dim. 1 4 1 4 Α Ε Α Ε., '".,., >.,.,.;..;. r!, Ε Ε Ε 1 4 1 4 Α Ε Α Ε.,.,. ΟΔΗΓΟΣ >..,., υ C C C 1 1 1 ΡΡ 1 4 1 Α Ε Α ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ Δύο απλά θέματα από το CD: Θέσες [2] & [] Αν συμοουλευτείτε τς οδηγίες στη σελίδα ν του Αξία φθόγγου: =γ8 )1 = 1/4 j = /Ζ J= 1 j = 2 0= 4 10υ τεύχους της σεράς, θα μπορέσετε να παίξετε τς μελωδίες τς παρττούρας ακόμα κ αν δεν έχετε μουσκές γνώσες. Παύση: = 1/8 : = 7 = /Ζ = 1 = 2 = παύση ολοκλήρου Ί4 Παρεστγμένη νότα Ο.): εππλέον το μσυ της κανονκής χρονκής αξίας Κάθε νότα σημεώνετα με το όνομα της (αν ρρ = πολύ σγά mif = μετρίως δυνατά (1) συνενώνε νότες σε μα φράση παίζετε πάνο κοτάξτε παρακάτω γα τς θέσες τους ρ = σγά f = δυνατά (σύζευξη προσωδίας), ή (2) ενώνε νότες συνώmp = μετρίως σγά ff = πολύ δυνατά νυμες (σύζευξη δu{lκείας), κα σε αυτή την στα πλllκτρα). Ο αρθμοί δείχνουν τς θέσες των > = περσσότερο τονσμένη νότα περίπτωση χτυπάμε μόνο την ΠQώτη νότα κα δαχτύλων αρχίζοντας από το 1 (αντίχερας). 1':\ = κορόνα αφήνουμε τς άλλες απλώς να δαρκέσουν. Δ & V (τόξα) δείχνουν τα σημεία στα οποία έχε ===== (cresc.) = αύξηση της έντασης ==== (Dim.) = ελάττωση της έντασης συντομευτεί η μουσκή. Το χρονκό σήμα στην αρχή του πενταγράμμο' r., δείχνε τον αρθμό των χρόνων ανά μέτρο. Το "Τρίο" είνα γραμμένο στο κλεδί του Σολ: παίξτε ΠΑΝΟ Δ ύσκολ ο W!IΠIU!JD όλες τς Φα ως, εκτός αν π{loηγείτα αναίρεση (q). ΕΓΧΟΡΔΑ Δύσκολ ο."andane": Προσέξτε, στα μέτρα 8 κα 9 η Ρ:\, είνα 1i ίδα νότα με την Ντ1 ΞνΛΝΑ ΠΝΕΥΣΤΑ Δίσκολο ΚΘΑΡΑ Δύσκολο
ΜΕΓ ΑΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΕΣ Η 'Ρομαντκή" Συμφωνία του Μπρούκνερ οφείλε το όνομά της στη δημουργία ζωηρών μουσκών εκόνων, που έχουν τς ρίζες τους στην αγάπη του γα την αυστρακή φύση. Καθώς ο λυρκές μελωδίες κα ο δραματκές κορυφώσες ξεδπλώνοντα, δημουργείτα ένα έξοχο περ6άλλον γα αυτό το δαίτερα υπο6λητκό όργανο το κόρνο. ΣΥΜΦΩΝΑ ΑΡ. 4 ΣΕ Μ ΥΦΕΣΗ MEIZONA ΡΟΜΑΝΤΚΗ" Η τέταρτη συμφωνία του Μπρούκνερ είνα η μόνη που δαθέτε τίτλο 'Ή Ρομαντκή". Ο εξέχων ρόλος δίνετα εξ ολοκλήρου στα κόρνα, που μεταδίδουν τη ρομαντκή ατμόσφαρα του κυνηγού κα των σκηνών του δάσους. Φαίνετα, όμως, όη ο Μπρούκνερ εμπνεύστηκε κα από την όπερα του Βάγκνερ Λόενγκρν, με τς μεσαωνκές εκόνες χωρκών, μαγείας κα εδυλλίων. Μεγάλο μέρος της ενορχήστρωσης θυμίζε τον ήχο του Βάγκνερ, αν κα ο ίδες ο μουσκές δέες κα η συμφωνκή τους εκτέλεση δε θα μπορούσαν ποτέ να αποδοθούν σε άλλο συνθέτη εκτός από τον Μπρούκνερ. Η συμφωνία είνα γραμμένη γα μεγάλη ορχήστρα με αρκετά χάλκνα τέσσερα κόρνα, τρες τρομπέτες, τρία τρομπόνα κα μα τούμπα. Κλασκή μορφή σονάτας Το πρώτο μέρος A//egro mo/o moderao [1] βασίζετα σε μα κλασκή μορφή σονάτας (έκθεση, ανάπτυξη, ανακεφαλαίωση), αλλά ο Μπρούκνερ του αποδίδε τον δκό του λεπτομερή χαρακτήρα. Η εσαγωγή είνα εμφανώς εμπνευσμένη από θέματα του Λόενγκρν, όπως εκόνες μας μεσαωνκής πόλης τη χαραυγή, ένα κάλεσμα από τα τείχη της πόλης κα μα συνοδεία πποτών που ξεκνούν το ταξίδ τους έφππο με το φως της ημέρας. Από μουσκή άποψη, τα τρία ή τέσσερα πρώτα λεπτά (περίπου κές δέες στς οποίες βασίζετα η ευρεία πνευστά οδηγούν τη μελωδία στην πρώτη υπέροχη κα πλήρη ορχηστρκή κορύφωση. ρος αρχίζε πολύ ήρεμα με τρέμολο εγχόρ Καθώς το μέρος αναπτύσσετα, ένα τα πρώτα 80 μέτρα) παρουσάζουν σχεδόν όλες τς μουσ χίες από νότες στα έγχορδα κα στα ξύλνα Πάνω: Αυτή η συμφωνία ζωντανεύε επτυχώς τους συγκνητκούς κα κυνηγετκούς ήχους του κόρνου κα του κυνηγού στα δων, ενώ ένα σόλο κόρνο ερμηνεύε το πολύ σγανό ρολάρσμα στο τύμπανο κα ο χάλκνων σαλπίζε το κάλεσμα του κόρνου, κάλεσμα κεντρκό θέμα ολόκληρης της κατούσες φράσες εγχόρδων οδηγούν τη οδηγεί, μέσα από ένα τμήμα γα έγχορδα, συμφωνίας. Ξύλνα πνευστά κα κόρνο επα μελωδία από το εσαγωγκό τμήμα (έκθε στην ανακεφαλαίωση, ή τη γενκή επανεναλαμβάνουν αυτή την εξαίσα κυνηγετκή ση) στο μεσαίο τμήμα (ανάπτυξη). Μα άλλη πεξεργασία της έκθεσης. Εδώ, το ίδο το φράση. Ανούσες κα κατούσες αλληλου μεγάλη κορύφωση, όπου όλο το τμήμα των κάλεσμα του κόρνου συνοδεύετα από μα ανάπτυξη του υπόλοπου μέρους. Το μέδάση.
Αρστερά: Το πρώτο μέρος της συμφωνίας είνα εμπνευσμένο κατά πολύ από μεσαωνκές στορίες πποτών με αστραφτερές πανοπλίες σε λαμπερά κάστρα. που ακούγετα γα τελευταία φορά από τα τύμπανα. ΤΟ Scherzo [] είνα μα θαυμάσα επίκληση των συγκνήσεων του κυνηγού. Τα κόρνα αναγγέλλουν μα καλπάζουσα φανφάρα, που υοθετείτα από τς τρομπέτες, τα τρομπόνα κα τα ξύλνα πνευστά στο υπόλοπο μέρος αυτού του εύθυμου μέρους. Ακολουθεί ένα πο ήσυχο τμήμα, που ερμηνεύετα κυρίως από τα έγχορδα. ρέουσα μελωδία στο φλάουτο κα τα βολά. Το μέρος ολοκληρώνετα με μα τελκή απόδοση του κυρίαρχου καλέσματος, αυτή τη φορά από όλα τα κόρνα. Κάτω: Μα αργή κ επίσημη πορεία προσκυνητών σηματοδοτεί την εσαγωγή του δεύτερου μέρους της Τέταρτης Συμφωνίας του Μπρούκνερ. Απλή ζωή της υπαίθρου Το ΤΓίσ βασσμένο στην παλαότερη κλασκή παράδοση του μενουέτου ή του σκέρτσο με κεντρκό τραδκό τμήμα είνα ακόμα πο ήρεμο. Ακολουθεί το ήπο ύφος ενός Λέντλερ, ενός παλού αυστρακού χορού χωρκών με τρία χτυπήματα ανά μέτρο που μας θυμίζε την επαρχακή καταγωγή του Μπρούκνερ, καθώς κα την αγάπη του γα την απλή ζωή της υπαίθρου. Η μελωδία εδώ ερμηνεύετα αρχκά από κλαρνέτο κα φλάουτο. Το Scherzo επστρέφε μετά το ΤΓίσ, κατευθυνόμενο προς ένα συναρπαστκό τέλος. Ακολουθεί ένα απαλό τμήμα εγχόρδων, που μ' ένα μακρύ κάλεσμα των κόρνων κα των κλαρνέτων εσάγε το Fina/e [4]. Αν όμως η νέα ανάmυξη συγκρθεί με αυτή του πρώτου μέρους, είνα περσσότε Η πορεία των προσκυνητών Το δεύτερο μέρος, Andane [2]. αναπλάθε την πορεία των προσκυνητών σκηνές που ενέπνευσαν στο παρελθόν τον Βάγκνερ στην όπερα Τανχόζερ κα τον Μπερλόζ στο δεύτερο μέρος της συμφωνίας Ο Χάρσλ ντ στην /ταλία. Όπως κα στο πρώτο μέρος, τα κύρα θέματα παρουσάζοντα αρκετά γρήγορα τα τσέλα ερμηνεύουν μα επβλητκή μελωδία κα, λίγο αργότερα, μα δεύτερη εκτεταμένη μελωδία ερμηνεύετα αυτή τη φορά από τς βόλες, που συνοδεύοντα από το πτσκάτο των υπόλοπων εγχόρδων. Ο αβίαστος, σταθερός ρυθμός του μέρους συνεχίζετα, με μερκούς γοητευτκούς μετατονσμούς (αλλαγές αρμονίας). Η μελωδία φτάνε σε μα μεγάλη κορύφωση, εξασθενίζε γρήγορα κα καταλήγε στον ίδο σταθερό ρυθμό,
. κεντρκού τμγlματος ανάπτυξης μετατρέπε τη λυρκή μελωδία σε μα σχυρή, σχεδόν χορωδακή, ερμηνεία των χάλκνων. Μα κόντα (καταληκτκό τμήμα) αρχίζε, με την δαίτερα τρυφερή ερμηνεία των εγχόρδων, ενώ παρατεταμένες νότες στα χάλκνα κα στα ξύλνα πνευστά κορυφώνουν τη μελωδία έως το τελευταίο κάλεσμα του κόρνου κα έως ένα εξαίσο κα μνημεώδες τέλος. ΑΡΟΥερά: Όπως πολλοί συνθέτες της εποχής του, ο Μπρούκνερ εμπνεύστηκε από τς μελωδίες των χορών των χωρκών που άκουγε σε νεαρή ηλκία στην ύπαθρο της Αυστρίας. ρο θυελλώδης κα δραματκή κα αναγγέλλετα σθεναρά από ένα 'Όυνίσονο" (κάθε όργανο ερμηνεύε τς ίδες νότες) τυπκό χαρακτηρστκό του ύφους του Μπρούκνερ. Το κάλεσμα του κόρνου από το πρώτο μέρος επστρέφε μαζί με το σύνολο των χάλκνων, προσδίδοντας κατ' αυτό τον τρόπο μα αίσθηση ενότητας σ' ολό κληρη τη συμφωνία κα εξελίσσοντάς τη με αμείωτη ένταση. Το γαλήνεμα της δάθεσης παρουσάζε ένα νέο, πο λυρκό θέμα, που ερμηνεύετα αρχκά από τα ξύλνα πνευστά κα λίγο αργότερα από τα βολά. Ο Μπρούκνερ συνεχίζε να εναλλάσσε τα λυρκά με τα δραματκά στοχεία, κα σ' ένα σημείο του Είμα 6αθά συγκνημένος. Ήταν μία από τς σχυρότερες εντυπώσες της ζωίς μου. v Ο Γόχαν Στράouς Π, όταν άκουσε τη 2.Ψφωνία αρ. 7 του Μπρσύκνερ. Συμφωνκί μέγκενη 1> Ο Γοχάνες Μπραμς γα τα θέματα των συμφωνών του Μπρούκνερ. Η ΜΑΓΕΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΚΗΣ Πάνω: Ο υπο6λητκοί ήχο του κόρνου δεν ενέπνευeαν μόνο τον Μπρούκνερ, αλλά κα άλλους συνθέτες πρν από αυτόν, όπως τον Μπαχ, Χάντν κα Μότσαρτ, καθώς κα.μεταγενέστερους μουσκούς. Το εδυλλακό ύφος του κόρνου Η εκτεταμένη χρήση των Υ.όρνων στη ''Ρο,αντκή"ΣVΜφωνία του Μπρούκνερ τονίζε τς ρομαντκές εντυπώσες που ΠρDY.Ωλo/XJε το όργανο σε πoλλmς άλλους συνθέτες. Πίσω στο 180 αώνα όσο δαρκούσε ακόμη η πραγματκ17 Κλασκή περίοδος ο Μότσαρτ δατηρούσε το συσχετσμό κόρνου κα κυνηγού στα φανταχτερά φνάλε των κοντσέρτων του γα κόρνο. Στς αρχές του 190υ αώνα, ο Μπετόοεν έδωσε έμφαση στον περσσότερο ηρωκό ήχο του οργάνου στο ΤΓίο του Scherzo της "Ηρωκής" Συμφωνίας του. Από τότε, ο συνθέτες χρησμοποούσαν συχνά το κόρνο, είτε γα να υποοάλουν την ατμόσφαρα της υπαίθρου (Εσαγωγή στον Ελεύθερο Σκοπευτή του Βέμπερ), είτε γα να δη,ουρ γήσουν ένα κλί,α μαγείας (Εσαγωγ11 στον Όμπερον του ίδου συνθέτη), ή, πάλ, γα να ερμηνεύσουν μα δυνατή ή σχυρ17 νότα (το κάλεσμα του κόρνου του Ζίγκφρντ στον μεγάλο οπερατκό κύκλο του Βάγκνερ Το Δαχτυλίδ των Νμπελούνγκεν). Το κόρνο, σ' ολόκληρο το φάσμα του από τον τρυφερό, μελίχο τόνο έως τον δαπεραστκό μπρούντζνο 17ΧΟ του εξακολουθεί να συναρπάζε τους συνθέτες του αώνα μας. Γα παράδεγμα, στη Σερενάτα γα Τενόρο, Κόρνο κα Έγχορδα του Μπέντζαμν Μπρίτεν, το σάλπσμα ενός "φυσκού"ή παλαού κυνηγετκού κόρνου (χωρίς οαλοίδες) αποδίδε την κατάλληλη ποητκή δάθεση.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΑΡ. 2 ΣΕ ΝΤΟ ΕΛΑΣΣΟΝΑ Παρά τη γνωστή εχθρκή αντίδραση που δέχτηκε αυτή η συμφωνία, σήμερα αναγνωρίζετα ως ένα έργο εξαίρετο που συνδυάζε νέες μουσκές δέες με μα δαίτερη πνευματκότητα. Μπρούκνερ άρχσε τη σύνθεση αυτού του έργου τον Ρύγουστο Ο του 1871. Βρσκόταν τότε στο Λονδίνο, απολαμοάνοντας δαίτερη επτυχία στα ρεστάλ του στο όργανο. Πρόκετα γα την τρίτη συμφωνία του, αν κα στους καταλόγους εμφανίζετα ως δεύτερη. Ο συνθέτης την ολοκλήρωσε στη Βένη, στς 11 Σεπτεμορίου του 1872. Συντρπτκή ετυμηγορία Τη μνημεώδη έλλεψη αυτοπεποίθησης του Μπρούκνερ εποεοαώνε κα η τύχη αυτής της συμφωνίας. Ο συνθέτης την έστελε στον Ότο Ντέσοφ, δευθυντή της Φλαρμονκής Ορχήστρας της Βένης. Στς πρόοες, η ορχήστρα αντέδρασε κα ο Ντέσοφ έστελε τη συμφωνία πίσω με τη συντρπτκή ετυμηγορία "μη εκτελέσμη". Ρκολούθως, ο κρτκοί ερωνεύτηκαν το έργο χωρίς καν να το έχουν ακούσε. Ρπελπσμένος ο Μπρούκνερ, την α ναθεώρησε το 1877, καθώς κα κατά τη δεκαετία του 1890. Ο αλλαγές δεν ήταν οελτωτκές όπως έλεγε ο ίδος ο Μπρούκνερ γα τους επκρτές του, "Με φόοσαν τόσο πολύ, ώστε ξέχασα να είμα ο εαυτός μου". Ρκόμα κα σήμερα προτμάτα η αρχκή εκδοχή, που τελκά πρωτοπαρουσίασε ο Μπρούκνερ στη Βένη τον Οκτώορο του 187. Ρ ν κα πρώμο έργο, αξίζε να γνωρίσουμε καλύτερα τη δεύτερη συμφωνία του Μπρούκνερ, γατί σ' αυτή αρχίζε να αναδύετα το ταλέντο του. Το έργο αρχίζε με μα πλατά μελωδία που θυμίζε τραγούδ, η οποία εναλλάσσετα μεταξύ των τσέλων κα των κόρνων, ενώ τα οολά προσθέτουν ένα απαλό τρέμολο. Τ ο δεύτερο αργό μέρος αρχίζε με ένα νοσταλγκό θέμα που θυμίζε τραγούδ κα ερμηνεύετα από τα έγχορδα. Ρκολουθεί ένα ντουέτο μεταξύ πτσκάτο εγχόρδων κ ενός μοναδκού κόρνου. Το τρίτο μέρος καθορίζετα από ξαφνκές κα οίαες αντθέσες κα οασίζετα στο ζωηρό μοτίοο ενός χωράτκου σκοπού. Στο φνάλε συνδυάζοντα μα σονάτα κ ένα ρόντο, καθώς ο συνθέτης ανακεφαλαώνε τα προηγούμενα μέρη κατά έναν τρόπο που μας ξαναγυρίζε στο έργο του Γ. Σ. Μπαχ κα παλαότερων μουσκών. Κάτω: Τμήμα της παρττούρας της Δεύτερης Συμφωναςτου Μπρούκνερ, που αρχκά απορρίφθηκε από τη Φλαρμονκή της Βένης ως "μη εκτελέσμη". ΣΗΜΑΝΤΚΑ ΕΡΓΑ Ορχηστρκά: Συμφωνία αρ. Ο σε Ρε ελάσσονα Συμφωνία αρ. 1 σε Ντο ελάσσονα Συμφωνία αρ. 2 σε Ντο ελάσσονα Συμφωνία αρ. σε Ρε ελάσσονα Συμφωνία αρ. 4 σε Μ ύφεση μείζονα, "Ρομαντκή" Συμφωνία αρ. 5 σε Σ ύφεση μείζονα Συμφωνία αρ. 6 σε Λα μείζονα Συμφωνία αρ. 7 σε Μ μείζονα Συμφωνία αρ. 8 σε Ντο ελάσσονα Συμφωνία αρ. 9 σε Ρε ελάσσονα Εσαγωγή σε Σολ ελάσσονα Τέσσερα Ορχηστρκά Κομμάτα Θρησκευτκά έργα: Ρέκβεμ σε Ρε ελάσσονα Missa Solemnis σε Σ ύφεση μείζονα Magnifica σε Σ μείζονα Λετουργία αρ. 1 σε Ρε ελάσσονα Λετουργία αρ. 2 σε Μ ελάσσονα Λετουργία αρ. σε Φα ελάσσονα Τθ Deum σε Ντο μείζονα Ανθ Maria Μουσκή δωματίου: Κουαρτέτο Εγχόρδων σε Ντο ελάσσονα Βραδνοί Ήχο γα Βολί κα Πάνο Κουντέτο Εγχόρδων σε Φα μείζονα ντερμέτζο γα Κουντέτο Εγχόρδων Μουσκή γα Όργανο: Τέσσερα Πρελούδα Πρελούδο κα Φούγκα σε Ντο ελάσσονα Φούγκα σε Ρε ελάσσονα Επλογή αυτών των έργων θα συμπερληφθεί σε προσεχές τεύχος.
Η ΟΚΑΡΝΑ Η οκαρίνα είνα μέλος της οκογένεας των φλάουτων. Ενώ τα περσσότερα φλάουτα είνα κυλνδρκά, η οκαρίνα γνωστή κα ως "φλάουτο αγγείο" έχε συνήθως σχήμα σφαρκό ή ωοεδές. Ο πρώτες οκαρίνες κατασκευάζονταν από φυσκά αντκείμενα, όπως κόκαλα ή νεροκολοκύθες, καρύδες κα κοχύλα που τους είχε αφαρεθεί το εσωτερκό. Αργότερα τα όργανα κατασκευάζονταν από πηλό, που έπαρνε συχνά τη μορφή ζώων ή πουλών. Το 190 αώνα κατασκεύαζαν μερκές φορές οκαρίνες από γυαλί ή πορσελάνη. Γεχovότα Τα πρώτα απωνκά φλάουτα αγγεία κατασκευάζονταν από πέτρα. 9 ISBN 960754664 Στην αρχαία Αίγυπτο πίστευαν ότ το όργανο είχε μαγκές δότητες. Η οκαρίνα προσαρμοζόταν στο στόμα την ώρα του τραγουδού, προκαλώντας την παραμόρφωση της φωνής. Η αρχαία κνέζκη οκαρίνα, χσουάν, επνοήθηκε κατά πάσα πθανότητα γύρω στο 2700 πχ. Μετά τον 60 αώνα τής αποδόθηκε σημαντκός ρόλος στς τελετουργίες, αν κα η χρήση της ήταν κοσμητκή (σε λτανείες) παρά μουσκή. Η σύγχρονη ευρωπα ίκή οκαρίνα χρονολογείτα από το 1860 περίπου. Εκείνη την εποχή, ο ταλός τζουζέπε Ντονάτ πρόσθεσε ένα οργανωμένο σύστημα οπών γα τον αντίχερα κα τα δάχτυλα στο αρχκό λα ίκό φλάουτο, που είχε το σχήμα πουλού. Από τότε το ταλκό όνομα του οργάνου, ocarina ("μκρή χήνα"), χρησμοποείτα γα όλα τα φλάουτα αγγεία, ασχέτως του σχήματός τους. Κάποες οκαρίνες γνωστές κα ως "σφυρίχτρες αηδονών", γεμίζοντα με νερό. Παράγουν έναν κελαρυστό ήχο που θυμίζε τραγούδ πουλού, δκαολογώντας κατ' αυτό τον τρόπο το πο δαδεδομένο όνομα του οργάνου. Άλλα όργανα που δαθέτουν μόνο μα οπή παράγουν έναν ήχο που θυμίζε τη φωνή του κούκου, όταν η οπή ανοίγε κα κλείνε Η πασίγνωστη σφυρί Η ΕΠΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΠΩΣ ΛΕΤΟΥΡΓΕ Η ΟΚΑΡΝΑ Η βασκή τονκότητα της οκαρίνας ελέγχετα από την ποσότητα αέρα στο εσωτερκό του οργάνου: όσο μκρότερο είνα το όργανο, τόσο οξύτερος ο ήχος. Όταν μα οπή παραμένε ακάλυπτη, αυξάνε ο τόνος. Μα μκρή οπή είνα συνήθως ίση προς ένα ημτόνο, μα μεγάλη ίση προς έναν τόνο. Με προσεκτκούς συνδυασμούς κάλυψης των οπών παράγετα ένα ευρύ φάσμα από νότες. Σε αντίθεση με τα κυλνδρκά φλάουτα, η θέση των οπών δεν έχε σημασία καθώς κα η σερά με την οποία αποκαλύmovtal. Μα βαλβίδα κουρντίσματος, τοποθετημένη στην πλατά άκρη κάποων οργάνων, καθστά δυνατό το ακρβές κούρντσμα τηςβασκής τονκότητας: μετακνώντας τη βαλβίδα μέσα ή έξω, η ποσότητα του αέρα στο εσωτερκό του οργάνου αυξάνετα ή μεώνετα. χτρα του δατητή είνα κ αυτή ένα φλάουτο αγγείο. Το αποξηραμένο μπζέλ ή ο σόόλος από πηλό μέσα στο σώμα της σφυρίχτρας στρ06λίζετα με qχ)ρα όταν το όf!yανo χρηαμοπαείτα, ενσχύοντας το δαπεραστκό του ήχο.