Τρίπολη Απρίλιος 2017 Γρηγόριος Σπυράκης MPA, Ph.D
Συντονιςμό εύναι η διαδικαςύα ςύνδεςησ αποφϊςεων, λειτουργιών, ενεργειών, ςυμπεριφορών κλπ, ώςτε αυτϋσ να ολοκληρώνονται ςτην ολότητα ςτο πλαύςιο του οργανιςμού. Η αναγκαιότητα του ςυντονιςμού προκύπτει από τον καταμεριςμό των ςτόχων και τη διαύρεςη του ϋργου ςε επιμϋρουσ καθόκοντα και ςτόχουσ μεταξύ των θϋςεων εργαςύασ και των τμημϊτων του οργανιςμού. 2
Οι δρϊςεισ ενόσ οργανιςμού παροχόσ υπηρεςιών υγεύασ ςυνιςτούν μια ςειρϊ ενεργειών προςτιθϋμενησ αξύασ με ςκοπό την ικανοπούηςη των αναγκών των αςθενών και εύναι προώπόθεςη εύτε για την ύπαρξη εςόδων (ικανοπούηςη λοιπών ομϊδων: μετόχων, εργαζομϋνων, προμηθευτών), εύτε για την εφαρμογό τησ κοινωνικόσ πολιτικόσ ςτον τομϋα τησ υγεύασ. 3
Η τμηματοπούηςη ςτισ οργανώςεισ: από τη μια επιτυγχϊνει το ςυντονιςμό και την ολοκλόρωςη των ενεργειών και αποφϊςεων ςτο πλαύςιο του τμόματοσ, από την ϊλλη δημιουργεύ την ανϊγκη ςυντονιςμού και ολοκλόρωςησ των διαφορετικών τμημϊτων μεταξύ τουσ. 4
Το γεγονόσ ότι κϊθε τμόμα ό υπο τμόμα ϋχει τουσ δικούσ του ςτόχουσ αναγκϊζει το προςωπικό: να επικεντρώνουν τισ προςπϊθειϋσ τουσ ςε αυτούσ, αγνοώντασ τη ςχϋςη μεταξύ τησ υλοπούηςησ των δικών τουσ ςτόχων και αυτών των ϊλλων τμημϊτων ό τησ οργϊνωςησ ςυνολικϊ. 5
Τελικϊ δημιουργούνται αντιθϋςεισ, ςυγκρούςεισ, δυςλειτουργεύσ που τελικϊ αποβαύνουν ςε βϊροσ των ςυνολικών ό τελικών ςτόχων τησ οργϊνωςησ. 6
Παραδεύγματα: Οι ςχϋςεισ που δημιουργούνται μεταξύ των τμημϊτων παραγωγόσ και πωλόςεων. το τμόμα παραγωγόσ επιδιώκει τη μεύωςη του εύρουσ τησ γκϊμασ προώόντων, ώςτε να παρϊγονται περιςςότερα τεμϊχια από κϊθε προώόν και να επιτυγχϊνονται οικονομύεσ κλύμακασ, το τμόμα πωλόςεων απαιτεύ την παραγωγό διαφοροποιημϋνων προώόντων που να ςυνϊδουν με τισ απαιτόςεισ των πελατών. 7
Παραδεύγματα: Οι ςχϋςεισ που δημιουργούνται μεταξύ των τμημϊτων οικονομικού και πωλόςεων, όςον αφορϊ ςτον χρόνο πύςτωςησ προσ τουσ πελϊτεσ. Οι ςχϋςεισ που δημιουργούνται μεταξύ των τμημϊτων οικονομικού και marketing, όςον αφορϊ ςτην διαχεύριςη των οικονομικών πόρων. 8
Οι ςχϋςεισ που αναπτύςςει το κϊθε τμόμα με το περιβϊλλον του και οι πιϋςεισ που δϋχεται, διαφϋρουν, ςυνόθωσ, από τα ϊλλα τμόματα. Το γεγονόσ αυτό δημιουργεύ διαφοροποιημϋνεσ ςυμπεριφορϋσ. Στο κϊθε τμόμα ςυγκεντρώνονται ϊτομα με διαφορετικϊ ςτοιχεύα (μόρφωςη, ειδικότητα, αντιλόψεισ, κουλτούρα, κλπ) με αποτϋλεςμα την αύξηςη τησ ςυχνότητασ φαινομϋνων ςυγκρούςεων και αντιθϋςεων. 9
Καθύςταται λοιπόν φανερό η ανϊγκη δημιουργύασ και λειτουργύασ ενόσ αποτελεςματικού μηχανιςμού ςυντονιςμού και ολοκλόρωςησ των διαφόρων τμημϊτων τησ οργϊνωςησ. Επιπλϋον η αναγκαιότητα του ςυντονιςμού αυξϊνεται ανϊλογα με το μϋγεθοσ τησ οργϊνωςησ και την πολυπλοκότητα των δομών τησ. 10
Υποθϋςτε ότι κατϋχετε τη θϋςη του διευθυντό διοικητικών υπηρεςιών ενόσ νοςοκομεύου. Το τμόμα προμηθειών απαιτεύ όλο και περιςςότερουσ χρηματικούσ πόρουσ για να παραγγελθεύ ιατροφαρμακευτικό υλικό και αγαθϊ εςτύαςησ και διαμονόσ. Το τμόμα οικονομικού αδυνατεύ να ανταποκριθεύ ςτισ απαιτόςεισ των τμόματοσ προμηθειών λόγω ανεπϊρκειασ πόρων ςύμφωνα με τουσ υφιςτϊμενουσ προώπολογιςμούσ. ε ποιεσ ενέργειεσ οφείλετε να προβείτε προκειμένου να αντιμετωπιςτεί αποτελεςματικά η περιγραφόμενη δυςλειτουργία; 11
Υπϊρχουν πϋντε (5) τρόποι ςυντονιςμού ολοκλόρωςησ τησ οργϊνωςησ: 1. Αμοιβαύα προςαρμογό 2. Άμεςη εποπτεύα 3. Τυποπούηςη των εργαςιών 4. Τυποπούηςη των αποτελεςμϊτων 5. Τυποπούηςη των γνώςεων και ικανοτότων. (Mintzberg, 1979) 12
1. Αμοιβαία προςαρμογή η οπούα επιτυγχϊνει τον ςυντονιςμό με την απλό διαδικαςύα τησ ϊτυπησ επικοινωνύασ (όπωσ ανϊμεςα ςε δύο υπαλλόλουσ διαφορετικών τμημϊτων) 13
2. Άμεςη εποπτεία η οπούα επιτυγχϊνει τον ςυντονιςμό ςτη βϊςη των κατευθυντόριων γραμμών ενόσ προςώπου. ουςιώδησ εύναι ο ρόλοσ των προώςταμϋνων ςτην κατεύθυνςη του ελϋγχου των πρϊξεων των υφιςταμϋνων, όπου καθορύζεται βόμα βόμα τι πρϋπει να γύνει. 14
3. Συποποίηςη των εργαςιών η οπούα επιτυγχϊνει τον ςυντονιςμό με τον προςδιοριςμό των μεθόδων εργαςύασ κατϊ την εκτϋλεςη των καθηκόντων. Οι εργαςύεσ τυποποιούνται,ϋτςι ώςτε να προςαρμόζονται μεταξύ τουσ (τυπικϋσ διαδικαςύεσ κανονιςμού). 15
4. Συποποίηςη των αποτελεςμάτων η οπούα επιτυγχϊνει τον ςυντονιςμό, προκαθορύζοντασ τα αποτελϋςματα των εργαςιών των διαφόρων θϋςεων εργαςύασ ό τμημϊτων διαχρονικϊ (εκροϋσ που παραδύδονται ςε ϊλλεσ θϋςεισ εργαςύασ ό τμόματα). 16
5. Συποποίηςη των γνώςεων και ικανοτήτων. πρόκειται για ϋνα ϋμμεςο τρόπο τυποπούηςησ εργαςιών και αποτελεςμϊτων. Προδιαγρϊφονται ικανότητεσ και οι γνώςεισ, ώςτε οι εργαςύεσ και τα αποτελϋςματα που θα προκύψουν να εύναι ταιριαςτϊ και ςυντονιςμϋνα μεταξύ τουσ (π.χ. ειδικού ιατρού χειρούργοσ και αναιςθηςιολόγοσ ςε χειρουργικό επϋμβαςη). 17
Σύμφωνα με τον Mintzberg, η αποτελεςματικότητα του κϊθε τρόπου ςυντονιςμού ςχετύζεται με την πολυπλοκότητα τησ οργϊνωςησ. Όςο η οργϊνωςη γύνεται πιο πολύπλοκη περνϊμε από την αμοιβαία προςαρμογή ςτην άμεςη εποπτεία και ςτην τυποποίηςη εργαςιών, αποτελεςμάτων και ικανοτήτων. Όταν η πολυπλοκότητα τησ οργϊνωςησ φτϊνει ςτο μϋγιςτο, απαιτεύται εκ νϋου αμοιβαία προςαρμογή 18
Βαςικό λοιπόν μϋθοδοσ ςυντονιςμού ςυνιςτϊ η αμοιβαία προςαρμογή και ιδιαύτερα ςημαντικό παρϊμετροσ για την εξαςφϊλιςό τησ εύναι η διαμόρφωςη τησ οργανωςιακόσ κουλτούρασ (κοινϋσ αξύεσ, πρότυπα, πιςτεύω νοόματα, παραδοχϋσ κλπ), η οπούα δημιουργεύ κοινό κατεύθυνςη και ςυνοχό δρϊςεων. 19
Ύςτερα από την περιγραφό των ςυγκεκριμϋνων μηχανιςμών ςυντονιςμού και ολοκλόρωςησ, αλλϊζει κϊτι ςτην απϊντηςη που δώςατε ςτη δραςτηριότητα που υλοποιόςατε ενωρύτερα; Αν ναι, ποιεσ λύςεισ προτείνεται τώρα για την αντιμετώπιςη του προβλήματοσ; 20
Εύναι η διαδικαςύα που επιτρϋπει τη διαπύςτωςη τησ επύτευξησ των ςτόχων του οργανιςμού. Εύναι το ςύνολο ενεργειών ό δρϊςεων που εξαςφαλύζει την παρακολούθηςη και την αξιολόγηςη των αποτελεςμϊτων των μερών τησ οργϊνωςησ, ώςτε να επιτυγχϊνεται η αποτελεςματικότητϊ τησ. 21
Έλεγχοσ εύναι η διαδικαςύα τησ παρακολούθηςησ των δραςτηριοτότων του οργανιςμού προκειμϋνου να καθοριςτεύ κατϊ πόςο τα τμόματα αυτού χρηςιμοποιούν τουσ διαθϋςιμουσ πόρουσ (χρηματικού πόροι πληροφορύεσ μηχανόματα κλπ) με επϊρκεια και αποτελεςματικότητα, ώςτε να επιτυγχϊνονται οι αντικειμενικού τουσ ςκοπού (Κανελλόπουλοσ, 1990). 22
Έλεγχοσ ςυντονιςμόσ εύναι η μϋτρηςη τησ επύτευξησ αποτελεςμϊτων ϋναντι του προτύπου που παρϋχουν τα ςχϋδια προγρϊμματα και η διόρθωςη των παρεκκλύςεων, με τρόπο που να εξαςφαλύζεται η επύτευξη των αντικειμενικών ςκοπών, ςύμφωνα με τα ςχϋδια (Koontz and O Donnell, 1984). 23
Έλεγχοσ εύναι η ςυςτηματικό διαδικαςύα μϋςω τησ οπούασ οι μϊνατζερ ρυθμύζουν τισ δραςτηριότητεσ του οργανιςμού, ώςτε αυτϋσ να γύνουν ςυμβατϋσ με τουσ ςτόχουσ που ϋχουν τεθεύ κατϊ τη διαδικαςύα του προγραμματιςμού (Daft, 1991). 24
Σχέςη ελέγχου και προγραμματιςμού ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΣΙΜΟ Δύνει κατεύθυνςη και θϋτει ςτόχουσ Κατανϋμει τουσ πόρουσ ςτον οργανιςμό Προβλϋπει πιθανϊ προβλόματα ΕΛΕΓΧΟ Διαπιςτώνει αν η κατεύθυνςη εύναι ςωςτό και αν οι ςτόχοι επιτυγχϊνονται Διαςφαλύζει τη ςωςτό χρόςη των πόρων Διορθώνει υφιςτϊμενα προβλόματα Szilagyi, 1988 (προςαρμοςμένο) 25
Ο ϋλεγχοσ αςκεύται: τόςο επύ των λειτουργιών, διαδικαςιών και ςυμπεριφορών, όςο και επύ των επιτευχθϋντων αποτελεςμϊτων τα οπούα ϋχουν προςδιοριςτεύ κατϊ τη λειτουργύα του προγραμματιςμού. 26
1. Καθοριςμόσ προτύπων απόδοςησ: εκφρϊζουν τα επιθυμητϊ αποτελϋςματα, επιδόςεισ, ςτόχουσ, ο καθοριςμόσ των προτύπων βαςύζεται ςτουσ ςτόχουσ τησ οργϊνωςησ και εμπεριϋχεται ςτα προγρϊμματϊ τησ, αυτό αποδεικνύει τη ςτενότατη ςχϋςη μεταξύ των λειτουργιών του προγραμματίςου και του ελέγχου. 27
2. Παρακολούθηςη, μϋτρηςη, αξιολόγηςη τησ απόδοςησ: προκειμϋνου να γνωρύζει ο οργανιςμόσ επακριβώσ τη θϋςη ςτην οπούα βρύςκεται και τι ακριβώσ ςυμβαύνει ςτο εςωτερικό τησ, οι διαδικαςύεσ, οι λειτουργύεσ, οι ςυμπεριφορϋσ και τα αποτελϋςματα, παρακολουθούνται, μετρούνται και αξιολογούνται. 28
3. Σύγκριςη προτύπων με διαδικαςύεσ, λειτουργύεσ, ςυμπεριφορϋσ και αποτελϋςματα: Αφού: ϋχουν καθοριςτεύ τα πρότυπα και ϋχει υλοποιηθεύ μϋτρηςη και αξιολόγηςη τησ πραγματικόσ κατϊςταςησ. Εύναι εφικτό: η ςύγκριςη και ο καθοριςμόσ του βαθμού που επιτυγχϊνονται οι ςτόχοι. Και γύνεται επιτρεπτόσ ο εντοπιςμόσ πιθανών αποκλύςεων: μεταξύ επιθυμητού και υλοποιηθϋντοσ ό μεταξύ ςτόχων και αποτελεςμϊτων. 29
4. Ανϊλυςη αποκλύςεων και εντοπιςμόσ αιτιών: ςκοπόσ τησ ανϊλυςησ αποκλύςεων εύναι η επεξόγηςό τουσ καθώσ και ο εντοπιςμόσ των αιτιών που τισ προκϊλεςαν. 30
5. Διόρθωςη αποκλύςεων - Ανατροφοδότηςη: ςε αυτό το βόμα λαμβϊνονται τα ενδεικνυόμενα μϋτρα δρϊςησ που αποςκοπούν ςτην διόρθωςη των αποκλύςεων αφού προηγουμϋνωσ εξαλειφθούν οι αιτύεσ που τισ προκαλούν. ςτο βόμα αυτό εμφανύζεται η επαναςύνδεςη τησ λειτουργύασ του ελϋγχου και του προγραμματιςμού. 31
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΣΙΜΟ τάδια ελέγχου και ςχέςη ελέγχου προγραμματιςμού Καθοριςμόσ πρότυπων ςυμπεριφορών και αποτελεςμάτων Παρακολούθηςη αξιολόγηςη ςυμπεριφορών και αποτελεςμάτων ύγκριςη προτύπων και υλοποιηθέντων Εντοπιςμόσ αποκλίςεων μεταξύ προτύπων και υλοποιηθέντων Διόρθωςη αποκλίςεων 32
Η διϊκριςη των ειδών ελϋγχου εδρϊζεται τισ περιςςότερεσ φορϋσ ςτη χρονικό ςτιγμό που αυτόσ επιτελεύται. Έτςι διακρύνονται τρύα (3) εύδη ελϋγχου: ο προδραςτικόσ ό προκαταρκτικόσ ϋλεγχοσ, ό ϋλεγχοσ καθοδόγηςησ (steering control) ο αντιδραςτικόσ ϋλεγχοσ ό ϋλεγχοσ κατϊ τη διαδικαςύα (screening control) και ο μεταδραςτικόσ ό ϋλεγχοσ αποτελεςμϊτων ϋλεγχοσ (feedback control). 33
Τα κύρια ςημεύα ςτη βϊςη των οπούων μπορεύ να αξιολογηθεύ η αποτελεςματικότητα των ςυςτημϊτων ελϋγχου εύναι: η ακρίβεια (ο βαθμόσ εγκυρότητασ των μετρόςεων), η αντικειμενικότητα (μη ύπαρξη εκτιμόςεων και υποκειμενικών δεδομϋνων), η χρονική καταλληλόλητα ο έλεγχοσ πρέπει να είναι έγκαιροσ (λόψη δεδομϋνων την κατϊλληλη ςτιγμό), η κατάλληλη διάθεςη αποτελεςμάτων (οι πληροφορύεσ του ςυςτημϊτων ελϋγχου πρϋπει να απευθύνονται ςτα αρμόδια ςτελϋχη για εφαρμογό των κατϊλληλων δρϊςεων), 34
η εςτίαςη (ο ϋλεγχοσ επικεντρώνεται ςτα κρύςιμα ςημεύα λειτουργύασ και αποτελεςμϊτων), η ευελιξία (η αποτελεςματικότητα ενόσ ςυςτόματοσ ελϋγχου κρύνεται ςτη δυνατότητα ευελιξύασ του), η οικονομικότητα (δεν πρϋπει να δεςμεύει υπερβολικούσ πόρουσ) και η αποδοχή (προώπόθεςη τησ αποτελεςματικόσ λειτουργύασ του ελϋγχου εύναι η αποδοχό του από το προςωπικό ο ϋλεγχοσ πρϋπει επιπλϋον να εύναι: κατανοητόσ ςε αντιςτοιχία με τη δομή του οργανιςμού 35
α) η προςόλωςη ςτον τύπο ςε βϊροσ τησ ουςύασ, β) η ικανοπούηςη βραχυπρόθεςμων ςε βϊροσ μακροπροθϋςμων ςτόχων, γ) η απόκρυψη ό παραπούηςη ςτοιχεύων και δ) η ανθρώπινη αντύδραςη ςτον ϋλεγχο. 36
Η διαδικαςύα του ελϋγχου και τησ παρακολούθηςησ του βαθμού επύτευξησ των ςτόχων των οργανώςεων εύναι ϊρρηκτα ςυνδεδεμϋνη με τη ςυνιςτώςα τησ αξιολόγηςησ. Στο επύπεδο των νοςοκομειακών μονϊδων η αξιολόγηςη επιδιώκει απαντόςεισ ςε μια ςειρϊ ερωτόματα που προςδιορύζουν την αποτελεςματικότητα και αποδοτικότητϊ τησ ςε οικονομικό λειτουργικό και θεραπευτικό επύπεδο: 1. η νοςοκομειακό μονϊδα ανταποκρύνεται ςτη ζότηςη του πληθυςμού ευθύνησ; 2. το νοςοκομεύο εύναι αποτελεςματικό και ςε ποιο βαθμό ικανοποιεύ τισ απαιτόςεισ του πληθυςμού; 37
3. οι νοςηλευόμενοι εύναι ικανοποιημϋνοι από τον τρόπο παροχόσ των παρεχόμενων υπηρεςιών; 4. Το κόςτοσ λειτουργύασ για την επύτευξη των ςτόχων εύναι εντόσ των προώπολογιςμών ό απαιτεύ πρόςθετη δημοςιονομικό επιβϊρυνςη ό ζημύεσ (ςτην περύπτωςη των ιδιωτικών νοςοκομειακών μονϊδων). 38
Αξιολόγηςη εύναι η κριτικό εκτύμηςη με αντικειμενικό τρόπο του βαθμού που οι νοςοκομειακϋσ υπηρεςύεσ (θεραπεύα, αποκατϊςταςη, διαγνωςτικϋσ εξετϊςεισ), ανταποκρύνονται ςτουσ τιθϋμενουσ ςτόχουσ. (Leger, Schieden and Walsworth-Bell, 1992) Αξιολόγηςη εύναι ο προςδιοριςμόσ τησ αποτελεςματικότητασ, τησ αποδοτικότητασ και τησ αποδοχόσ των ςχεδιαςμϋνων παρεμβϊςεων που ςυμβϊλλουν ςτην επύτευξη των προκαθοριςμϋνων ςτόχων. (Holland, 1984) 39
Οι βαςικϋσ παρϊμετροι που διευκολύνουν μεθοδολογικϊ την αξιολόγηςη (ςκοπών, ςτόχων, λειτουργιών και αποτελεςμϊτων) των νοςοκομειακών μονϊδων εύναι: 1. η επϊρκεια (ποςοςτό κϊλυψησ και ποιοτικό καταλληλότητα των πόρων, 2. η αποτελεςματικότητα (βαθμόσ επύτευξησ ςτόχων), 3. η αποδοτικότητα (ςχϋςη μεταξύ εκροώναποτελεςμϊτων/ειςροών) και 4. η αποδοχό (βαθμόσ κατϊ τον οπούο γύνεται αποδεκτό μια ιατρικό διαδικαςύα από το κοινωνικό ςύνολο). 40
Για την παροχό επαρκών ιατρονοςηλευτικών υπηρεςιών απαιτεύται η χρηςιμοπούηςη κατϊλληλων ποςοτικϊ και ποιοτικϊ πόρων (ανθρώπινων, υλικών και οικονομικών). 1. υπϊρχει ικανόσ αριθμόσ ιατρών νοςηλευτών; 2. υπϊρχει η απαιτούμενη αναλογύα ιατρών νοςηλευτών; 3. υπϊρχουν οι αναγκαύεσ ειδικότητεσ ςε ςχϋςη με τη ζότηςη; 4. υπϊρχουν τα απαιτούμενα μηχανόματα; 5. υπϊρχουν οι αναγκαύοι πόροι για την προςφορϊ των υπηρεςιών; 41
Επιτυγχϊνεται μϋςω ποιοτικών αναλύςεων των επιτευχθϋντων αποτελεςμϊτων: Η αξιολόγηςη των διαδικαςιών αφορϊ: 1. ςτο εύδοσ και το διαδικαςτικό των διαγνωςτικών εξετϊςεων, 2. ςτο εύδοσ και το διαδικαςτικό των χειρουργικών επεμβϊςεων, 3. ςτον τρόπο παροχόσ των νοςηλευτικών υπηρεςιών και 4. ςτο βαθμό χρηςιμοπούηςησ φαρμακευτικών ιδιοκαταςκευαςμϊτων. 42
Εύναι η αξιολόγηςη του βαθμού θεραπευτικόσ αποτελεςματικότητασ και ικανοπούηςησ των αςθενών. Σε ποιο βαθμό οι παρεχόμενεσ υπηρεςύεσ, τα μϋςα και η τεχνολογύα οδόγηςαν: 1. ςε αποθεραπεύα και ςε ποιο βαθμό 2. ςε αποφυγό επεναειςαγωγόσ επιπλοκών, 3. ςε αποφυγό τησ ενδονοςοκομειακόσ λούμωξησ, 4. ςε μεύωςη τησ θνηςιμότητασ. 43
Εκφρϊζει τη ςχϋςη των επιτευχθϋντων αποτελεςμϊτων προσ τουσ χρηςιμοποιούμενουσ πόρουσ. Η αποδοτικότητα των νοςοκομειακών μονϊδων εκτιμϊται ςυνόθωσ με του ακόλουθουσ τρόπουσ: 1. μεγιςτοπούηςη αποτελεςμϊτων με χρόςη μικρότερων ποςοτότων ειςροών, 2. μεγιςτοπούηςη αποτελεςμϊτων με τουσ υπϊρχοντεσ πόρουσ και ειςαγωγό τεχνολογύασ, αλλαγό κουλτούρασ, νϋων επιςτημονικών μεθόδων διούκηςησ, νϋων ιατρικών μεθόδων, 3. μεγιςτοπούηςη αποτελεςμϊτων με ςυνδυαςμό των ανωτϋρω. 44
Αφορϊ τη μϋτρηςη του βαθμού που το κοινωνικό ςύνολο αποδϋχεται τισ χρηςιμοποιούμενεσ θεραπευτικϋσ μεθόδουσ και διαδικαςύεσ. Αναφϋρεται ςτο βαθμό ικανοπούηςησ των αςθενών και των επαγγελματιών υγεύασ από τη λειτουργύα του νοςοκομεύου: 1. ποςοτικό ανταπόκριςη των παρεχόμενων υπηρεςιών ςε ςχϋςη με τη ζότηςη, 2. επύπεδο ποιότητασ, και ικανοπούηςησ αςθενών, 3. βαθμόσ επύτευξησ μικρότερου κόςτουσ για την παραγωγό επαρκών υπηρεςιών. 45
Δεύκτεσ αξιολόγηςησ εύναι μϋςα ό μεταβλητϋσ που χρηςιμοποιούνται για να καταγρϊψουν ό να μετρόςουν μεγϋθη. Σκοπόσ του υπολογιςμού των δεικτών εύναι η αξιολόγηςη. Ποςοτικού δεύκτεσ προςωπικού ανϊ κλύνη: 1. αριθμόσ ςυνόλου απαςχολούμενων ανϊ κλύνη, 2. αριθμόσ ιατρών ανϊ κλύνη, 3. αριθμόσ νοςηλευτών ανϊ κλύνη 4. αριθμόσ διοικητικού προςωπικού ανϊ κλύνη 46
Ποιοτικού δεύκτεσ αναλογιών προςωπικού : 1. ιατρού / ςύνολο απαςχολούμενων, 2. νοςηλευτϋσ / ςύνολο απαςχολούμενων. 3. νοςηλευτϋσ / ιατρού. 47
Ποςοτικού δεύκτεσ υλικών πόρων: 1. αριθμόσ κλινών / κϊτοικο περιοχόσ ευθύνησ, 2. αριθμόσ κλινών τμόματοσ / ςυνολικϋσ κλύνεσ, 3. Αριθμόσ χειρουργικών τραπεζιών / ςυνολικϋσ κλύνεσ. 48
Δεύκτεσ επϊρκειασ: 1. λύςτα αναμονόσ / κατηγορύα νόςου και ανϊ τμόμα, 2. μϋςη διϊρκεια χρόνου αναμονόσ, 3. μϋςη διϊρκεια χρόνου αναμονόσ ανϊ κλινικό, 4. αριθμόσ περιςτατικών που διακομύςτηκαν ςε ϊλλα νοςοκομεύα, 5. περιςτατικϊ που δεν ϋγινε ειςαγωγό. 49
Δεύκτεσ αποτελεςμϊτων: 1. ποςοςτό μεύωςησ θνηςιμότητασ / κατηγορύα νόςου, 2. ποςοςτό μεύωςησ νοςοκομειακών λοιμώξεων, 3. ποςοςτό μεύωςησ επαναειςαγωγών, 4. ποςοςτό μεύωςησ εςφαλμϋνων διαγνώςεων, 5. ποςοςτό μεύωςησ παραπόνων, 6. ποςοςτό αύξηςησ ικανοπούηςησ από τη νοςηλεύα, 7. ποςοςτό μεύωςησ χρόνου εργαςιακόσ αποκατϊςταςησ. 50
Δεύκτεσ παραγωγικότητασ: 1. ςυνολικϋσ ημϋρεσ νοςηλεύασ / απαςχολούμενο, 2. ςυνολικϋσ ημϋρεσ νοςηλεύασ / ιατρό, 3. ςυνολικϋσ ημϋρεσ νοςηλεύασ / νοςηλευτό, 4. διϊρκεια νοςηλευτικών παροχών / αςθενό, 5. χειρουργικϋσ επεμβϊςεισ / ςύνολο χειρουργών. 51
Γούλα, Α. (2007). Διούκηςη και Διαχεύριςη Νοςοκομεύου (2 η ϋκδοςη). Αθόνα, εκδ. Παπαζόςη. Μπουραντϊσ, Δ.(2002). Μάνατζμεντ. Θεωρητικό υπόβαθρο, ςύγχρονεσ πρακτικέσ. Αθόνα, εκδ. Μπϋνου. Τύπασ, Γ., Κατςαρόσ, Γ. (2006). Ειςαγωγή ςτη διοικητική επιςτήμη. Από τη γραφειοκρατία και την επιςτημονική διοίκηςη ςτη ςύγχρονη οργανωτική θεωρία. Αθόνα, εκδ. Gutenberg. 52
53