Η Ευρωπαϊκή Ενωση για ακόμη μια φορά μπροστά στο «πρόβλημα Τουρκία» Παρά την ξεκάθαρη πλέον υποτροπή της Τουρκίας σε καθεστώς ανοιχτής Ισλαµοεθνικιστικής δικτατορίας µε την συµµαχία ΑΚΡ και στρατού και της εργαλειοποίησης του προσφυγικού προβλήµατος µε στόχο τον εκβιασµό της Δύσης για την απόσπαση πολιτικών και οικονοµικών ανταλλαγµάτων, η Ε.Ε αποφάσισε να υπογράψει συµφωνία µαζί της που αφορά στην διαχείριση και ανταλλαγή προσφύγων και παράνοµων µεταναστών. Στην εν λόγω συµφωνία περιλαµβάνεται και πρόβλεψη για την άρση των θεωρήσεων βίζας για τους υπηκόους Τουρκίας που επιθυµούν να ταξιδέψουν στην Ευρώπη αλλά και υπόσχεση αναθέρµανσης των διαπραγµατεύσεων για µελλοντική της ένταξη. Εκτός από την κριτική που ασκήθηκε στην υπογραφή της συµφωνίας από διεθνείς παράγοντες και οργανισµούς, οι ίδιες οι δηµοκρατικές δυνάµεις της κουρδικής και τουρκικής αντιπολίτευσης που αγωνίζονται για τερµατισµό του πολέµου και διάλογο, την αντιµετώπισαν µε απογοήτευση και σκεπτικισµό. Εκτιµούν πως αυτή η συµφωνία παρέχει νοµιµοποίηση στο καθεστώς της Άγκυρας το οποίο πλέον εξάγει τροµοκρατία, το «ξεπλένει» διεθνώς και το επιτρέπει απερίσπαστο να συνεχίσει την εσωτερική καταστολή κατά αντιφρονούντων και τον πόλεµο κατά των
Κούρδων του ΡΚΚ, εξασφαλίζοντας την σιωπή της Δύσης µε αµφιλεγόµενα µάλιστα ανταλλάγµατα όσον αφορά το προσφυγικό. Αυτή η κριτική, αν και είναι τεράστιας σηµασίας, δυστυχώς δεν απασχόλησε ιδιαίτερα την δηµόσια συζήτηση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Οι απόψεις των αντιπολιτευόµενων δηµοκρατικών δυνάµεων όπως εκφράστηκαν από δηλώσεις και σχολιασµούς ηγετικών στελεχών του HDP, διανοουµένων, πανεπιστηµιακών και δηµοσιογράφων, διαφόρων κοινωνικών και άλλων οργανώσεων που αποµακρύνθηκαν από το ΑΚΡ, αλλά και αυτού ακόµα του ρεπουµπλικανικού CHP, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους ηγέτες των ευρωπαϊκών θεσµών και ιδιαίτερα από την Γερµανία, µιας και αυτή η χώρα φαίνεται να πρωταγωνιστεί στις διαπραγµατεύσεις µε το καθεστώς της Άγκυρας, θεωρώντας πως θα ωφεληθεί από την εν λόγω συµφωνία. Είναι όµως έτσι; Μια ακήρυχτη, ιστορικών διαστάσεων "ανταλλαγή πληθυσµών" Τον προηγούµενο µήνα, σύµφωνα µε δηλώσεις στελεχών της τουρκικής ακτοφυλακής, µεταξύ των προσφύγων που επιχείρησαν να περάσουν µε βάρκες στην Ελλάδα, εντοπίσθηκαν και Κούρδοι πρόσφυγες από τις εµπόλεµες νοτιοανατολικές επαρχίες της χώρας. Σε περίπτωση άρσης της βίζας για τους υπηκόους Τουρκίας θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι της Τουρκίας αλλά και πολλές χιλιάδες αντιφρονούντες θα ταξιδέψουν στην Ε.Ε και θα ζητήσουν πολιτικό άσυλο, ειδικά σε χώρες όπως η Γερµανία, Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία, Ισπανία και Βέλγιο όπου διαβιούν χιλιάδες συγγενείς τους µετανάστες. Εποµένως η συµφωνία αυτή, αν εφαρµοστεί, θα έχει το παράδοξο αποτέλεσµα να µειώσει πιθανόν τις ροές Σύριων και Αφγανών και να αυξήσει κατακόρυφα τις νόµµιµες πλέον ροές Κούρδων και Τούρκων αντιφρονούντων. Αν η ένοπλη διαµάχη µεταξύ τουρκικού στρατού και του Εργατικού Κόµµατος Κουρδιστάν (ΡΚΚ) εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές της χώρας, τότε οπωσδήποτε θα υπάρξει τεράστιο κύµα φυγής προς την Ευρώπη. Επιπλέον τα αεροπορικά εισιτήρια, ειδικά των τουρκικών αεροπορικών γραµµών, είναι εξαιρετικά φθηνά και εποµένως προσιτά σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Επίσης δεν θα ήταν ρεαλιστικό να αναµένει κανείς ότι όσοι ταξιδέψουν για την Ε.Ε θα επιστρέψουν στην χώρα τους µετά την πάροδο 90 ηµερών. Όλοι αυτοί θα παραµείνουν και θα ζητήσουν άσυλο. Συνειδητοποιεί η Ε.Ε ότι κινδυνεύει να εισάγει το τουρκικό πρόβληµα µέσα στην επικράτειά της; Έχουν υπολογισθεί οι ανθρωπιστικές, πολιτικές, οικονοµικές, κοινωνικές, νοµικές αλλά και γεωπολιτικές συνέπειες µιας τέτοιας εξέλιξης από την Γερµανική κυβέρνηση και τους υπόλοιπους στην Ε.Ε; Σύµφωνα µε στοιχεία του τουρκικού υπουργείου δικαιοσύνης, 1800 είναι µόνο οι
υποθέσεις που αναµένουν να εκδικαστούν και που αφορούν στο αδίκηµα της προσβολής του προσώπου του προέδρου Ερντογάν, ενώ είναι περισσότεροι από 350.000 οι πολίτες που έχουν εκτοπιστεί τις τελευταίες εβδοµάδες από τις νοτιοανατολικές κουρδικές επαρχίες λόγω του πολέµου. Επιπλέον, σύµφωνα µε σχετική µελέτη του Ινστιτούτου Ασφαλείας και Αναπτυξιακής Πολιτικής που εδρεύει στη Στοκχόλµη, εκτιµάται ότι περίπου µισό εκατοµµύριο Κούρδοι τουρκικής υπηκοότητας θα αναζητήσουν άσυλο στην Ε.Ε σε περίπτωση άρσης της βίζας. Τις άκρως αρνητικές συνέπειες για την Ε.Ε µιας τέτοιας πολύ πιθανής εξέλιξης µπορούµε λίγο πολύ να τις κατανοήσουµε όλοι εδώ στην Ελλάδα. Αυτό που δεν έχουµε συζητήσει είναι τα οφέλη και οι επιδιώξεις τις ισλαµο-κεµαλικής συµµαχίας στην Τουρκία. Τι κερδίζει εποµένως η Άγκυρα από την άρση της βίζας και γιατί επιµένει τόσο πολύ σε αυτό το θέµα διατηρώντας το τόσο ψηλά στην ατζέντα, αυτήν ειδικά την περίοδο; Μήπως γιατί πιστεύει ότι οι Τούρκοι πολίτες επιθυµούν να πάνε διακοπές στην Ευρώπη για να ξεχάσουν την βία που ξέσπασε στην πατρίδα τους; Προφανώς και όχι. Η άρση της βίζας θα προσφέρει δύο πολύ σηµαντικά, στρατηγικής σηµασίας δώρα στο διαρκώς παραπέον ισλαµο-εθνικιστικό καθεστώς του AKP και στους συµµάχους του. Πρώτον, θα ξεφορτωθεί ένα σηµαντικό τµήµα του κουρδικού, του αλεβιτικού αλλά και του σουνιτικού τουρκικού πληθυσµού που παραµένει πολιτικά δραστήριο και αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση του ΑΚΡ. Το κλίµα πανικού, εκφοβισµού και τροµοκρατίας που κυριαρχεί επηρεάζει όλο και µεγαλύτερα τµήµατα της κοινωνίας. Είναι χιλιάδες οι αναφορές από πολίτες οι οποίοι δηλώνουν πως επιθυµούν να εγκαταλείψουν την χώρα λόγω καθεστώτος και πιθανότητας εξάπλωσης του πολέµου. Δεύτερον, η άρση της βίζας και το τεράστιο κύµα φυγής που θα δροµολογήσει θα αποδιαρθρώσει την κοινωνική βάση και θα υπονοµεύσει καίρια την εκλογική υποστήριξη του HDP, του µοναδικού αληθινά δηµοκρατικού κόµµατος της αντιπολίτευσης αλλά και δευτερευόντως του αµφιλεγόµενου συντηρητικού Κεµαλικού CHP που υποστηρίζεται από σηµαντικά τµήµατα των δυτικόφιλων Αλεβιτών. Αυτό θα έχει πιθανότατα ως αποτέλεσµα το HDP να µην καταφέρει να µπει στην βουλή στις επόµενες εκλογές, αν και όταν πραγµατοποιηθούν, να αποδυναµωθεί περαιτέρω το CHP και να ενισχυθεί έτσι κάθετα η φιλοστρατιωτική πτέρυγα του σουνιτικού ΑΚΡ και ο ίδιος ο Ερντογάν, µαζί βέβαια µε το ναζιστικών προδιαγραφών κόµµα Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Αυτό σηµαίνει ότι αν η Ευρώπη άρει την βίζα µέχρι τον Ιούνιο, όπως διακαώς επιθυµεί το καθεστώς της Άγκυρας, τότε θα υπονοµεύσει τα κινήµατα και τις φωνές που διεκδικούν ειρήνη και εκδηµοκρατισµό και θα ενισχύσει το µιλιταριστικό και διεφθαρµένο τουρκο-σουνιτικό «soft» θεοκρατικό καθεστώς της Τουρκίας, ενώ θα αναγκαστεί να κρατήσει στην επικράτειά της όσους η Άγκυρα θεωρεί πολιτικά επικίνδυνους και ανεπιθύµητους. Θα πρόκειται για µια νέας µορφής «ανταλλαγή πληθυσµών» από την οποία o µόνος πολιτικά κερδισµένος θα είναι το σουνιτικό-εθνικιστικό µπλοκ και ο στρατός της Τουρκίας. Άλλωστε για αυτούς είναι
προτιµότερο οι αντιφρονούντες να ζουν ως περιθωριακοί πρόσφυγες και µετανάστες στην Ευρώπη ασχολούµενοι µε την επιβίωσή τους παρά να διαµαρτύρονται στους δρόµους της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης ή να βγαίνουν στο βουνό για να ενισχύσουν την δράση του ΡΚΚ εναντίον του καθεστώτος Ωστόσο η άτυπη «ανταλλαγή πληθυσµών» δεν εξαντλείται µόνο στην άµεση βίαιη προσφυγοποίηση και στην έµµεση εκδίωξη Κούρδων και αντιφρονούντων µέσω άρσης της βίζας, αλλά αφορά και στην διαχείριση των εκατοµµυρίων προσφύγων σουνιτών της Συρίας που τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια ζουν στην Τουρκία. Αυτός ο πληθυσµός θεωρείται από τους κρατικούς µηχανισµούς ως εύκολα αφοµοιώσιµος λόγω θρησκευτικής ταύτισης. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά ρεπορτάζ της πλήρως ελεγχόµενης τουρκικής τηλεόρασης και του τύπου κάνουν εκτενείς αναφορές στην εκπαίδευση των προσφυγόπουλων από την Συρία σε τουρκικά σχολεία και την σταδιακή αφοµοίωσή τους, προετοιµάζοντας ανάλογα την κοινή γνώµη. Επιπλέον πληθαίνουν οι αναφορές για δηµιουργία νέων προσφυγικών οικισµών µε σουνίτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων υπήρξαν υποστηρικτές του ΙΣΙΣ, δίπλα σε κοινότητες αλεβιτών στις κεντρικές και νοτιοανατολικές επαρχίες όπου πλειοψηφεί ο κουρδικός πληθυσµός. Εκτιµάται πως η κυβέρνηση του ΑΚΡ, έχοντας αποτύχει να αλλοιώσει την κουρδική πλειοψηφία εντός της βόρειας Συρίας και να υπονοµεύσει την πολιτική της αυτονοµία µέσω της δηµιουργίας µιας υποτιθέµενης ασφαλούς ουδέτερης ζώνης, προχωράει στο plan B, πραγµατοποιώντας δηµογραφική αλλοίωση των δικών της κουρδικών και αλεβιτικών επαρχιών µε την εγκατάσταση και απορρόφηση σχεδόν τριών εκατοµµυρίων σουνιτών προσφύγων. Και όλα αυτά µε την οικονοµική βοήθεια και συµπαράσταση της Ε.Ε! Παράλληλα, σε αναφορά που ετοίµασε σχετικά µε το θέµα ο βουλευτής Κωνσταντινούπολης του κόµµατος CHP της αντιπολίτευσης Ερντογάν Τοπράκ, αναφέρει πως η κυβέρνηση ΑΚΡ προετοιµάζει το έδαφος για να δώσει υπηκοότητα σε περίπου 2,5 µε 3 εκατοµµύρια σουνίτες πρόσφυγες οι οποίοι εισήλθαν στην Τουρκία τον Απρίλη του 2011 και σε µερικές ηµέρες θα συµπληρώσουν πέντε χρόνια διαρκούς παρουσίας στην χώρα. Σε πολλούς εξ αυτών έχει άλλωστε δοθεί, εδώ και καιρό, άδεια παραµονής και εργασίας. Σύµφωνα µε την κείµενη νοµοθεσία, µετά την παρέλευση 5 ετών, οι πρόσφυγες µπορούν να αιτηθούν την απόκτηση τουρκικής υπηκοότητας. Επιπλέον, από το 2011 µέχρι τον Φλεβάρη του 2016 έχουν γεννηθεί από Σύριους πρόσφυγες εντός της Τουρκικής επικράτειας 152.000 παιδιά και ο αριθµός τους συνεχίζει να αυξάνει ραγδαία. Και σε αυτά τα παιδιά θα δοθεί τουρκική υπηκοότητα. Έτσι, στόχος του καθεστώτος είναι να ενσωµατώσει τον τεράστιο όγκο σουνιτών προσφύγων, να τους δώσει υπηκοότητα και άρα δικαίωµα ψήφου σε εκλογές και δηµοψηφίσµατα. Με αυτό τον στρατηγικό σχεδιασµό το ΑΚΡ σκοπεύει να αυξήσει κατακόρυφα τους ψηφοφόρους του και την νοµιµοποίησή του και να κυβερνά εσαεί
την χώρα. Άλλωστε έχει εδώ και καιρό αρχίσει να αναπτύσσει τα κοµµατικά δίκτυά του εντός των προσφυγικών καταυλισµών Το 2019 πρόκειται να διεξαχθούν τρεις εκλογές στις οποίες, αν όλα εξελιχθούν όπως σχεδιάζεται, µπορεί να ψηφίσουν σχεδόν 3 εκατοµµύρια νέοι ψηφοφόροι. Επιπλέον αν το τρέχον έτος γίνουν έκτακτες εκλογές ή και δηµοψήφισµα για το προεδρικό σύστηµα, αναµένεται να ψηφίσουν περίπου 500,000 πρόσφυγες που θα έχουν πολιτογραφηθεί. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ενώ η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως το καλύτερο για τους Σύριους πρόσφυγες είναι να τελειώσει ο πόλεµος και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, το ΑΚΡ εµφανίζεται ως προστάτης τους κατηγορώντας µάλιστα την αντιπολίτευση για έλλειψη ανθρωπιστικών αισθηµάτων! Αν ο εν λόγω σχεδιασµός υλοποιηθεί και λαµβάνοντας υπόψη την πιθανή αποδυνάµωση του φιλοκουρδικού HDP, τότε είναι πολύ πιθανόν να δούµε Άραβες και Κούρδους σουνίτες δηµάρχους υποστηριζόµενους από το ΑΚΡ σε πολλές κουρδικές επαρχίες. Έτσι, το τουρκικό κράτος προσφυγοποιεί αλλά και ωθεί προς νόµιµη µετανάστευση τους κάθε είδους αντιφρονούντες, ενώ από την άλλη σχεδιάζει να πολιτογραφήσει τους δυνητικά πειθήνιους Άραβες σουνίτες. Η δια της βίας µεταβολή του υπάρχοντος κοινωνικού ιστού που επιδιώκει η Άγκυρα, αν δεν ανακοπεί, θα αντικατοπτρισθεί σύντοµα και στο πολιτικό της σύστηµα. Εν κατακλείδι, είναι πλέον ορατό πως µέσω αυτής της ρατσιστικής δηµογραφικής µηχανικής το βαθύτατα Δηµοκρατοφοβικό και ακροδεξιό ισλαµοεθνικιστικό καθεστώς της Άγκυρας επιδιώκει να "εκκενώσει" την χώρα από τις φιλελεύθερες δυνάµεις και να ενισχύσει τον σουνιτικό συντηρητικό χαρακτήρα της κοινωνίας και του πολιτικού συστήµατος. Η δηµιουργία από την Δύση εναλλακτικής προοπτικής στο επικίνδυνα αποσταθεροποιητικό αυτό σενάριο της νέας πονηρής και ακήρυχτης "ανταλλαγής πληθυσµών" θα πρέπει να περιλαµβάνει και τα εξής µέτρα: α) περαιτέρω αποδόµηση των όποιων διεθνών ερεισµάτων του καθεστώτος της Άγκυρας β) την µε κάθε τρόπο κάθετη ενίσχυση της δηµοκρατίας και των ελευθεριών στο εσωτερικό της χώρας γ) άσκηση εντονότερης πίεσης στην κυβέρνηση για επανέναρξη των διαπραγµατεύσεων µε το ΡΚΚ, ακόµα και µε πρόσκληση για εµπλοκή προς τον ΟΗΕ, γεγονός που συνιστά και de facto συλλογικής αναγνώριση της συγκεκριµένης, προς το παρόν εκτός νόµου, πολιτικής οργάνωσης. Αυτές οι ενέργειες θα συµβάλλουν στην επιτυχή διαχείριση του τουρκικού προβλήµατος, η οριστική επίλυση του οποίου θα επιφέρει µακροπρόθεσµα ειρήνη και δηµοκρατία για όλους τους λαούς της Ανατολίας καθώς και σταθερότητα, συνεργασία και ανάπτυξη στην ανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη. Ο Νίκος Μιχαηλίδης έχει διεξάγει πολυετή επιτόπια έρευνα στην Τουρκία σε θέµατα πολιτικών ταυτοτήτων και εθνοτικών κινηµάτων