Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας Ορισμός: οι αποβολές, οι συγχωνεύσεις και όποιες άλλες μεταβολές στη σύσταση των φθόγγων των λέξεων ονομάζονται «φθογγικά πάθη». Τα πάθη εξυπηρετούν την ανάγκη να θεραπευτεί η χασμωδία η συνάντηση φωνηέντων είτε μέσα στην ίδια λέξη είτε μεταξύ δύο λέξεων-, ελάττωμα του λόγου που δεν γινόταν ανεκτό ούτε στην πεζογραφία ούτε -πολύ περισσότερο- στην αρχαία ποίηση. Τα πάθη των λέξεων δεν είναι άγνωστα στη, αλλά στη Ε, λόγω του μεγάλου ρόλου τους, έχουν μεγάλη μορφολογία. Όταν σε μια λέξη ή ανάμεσα σε δύο γειτονικές λέξεις βρεθούν στη σειρά φωνήεντα ή δίφθογγοι, λέμε ότι υπάρχει χασμωδία: ἀγαπάει, ὁ ἀνήρ, ἐπὶ αὺτοῦ, ἔλεγε ἐκεῖνος, ἔλεγε οὗτος, ἀεί. Για την αποφυγή της χασμωδίας συμβαίνουν ορισμένα πάθη των φωνηέντων και διφθόγγων (συναίρεση, κράση, έκθλιψη κτλ.), που με μία λέξη λέγονται συναλοιφή. Άλλοτε πάλι για την αποφυγή της χασμωδίας γίνεται πρόσληψη ευφωνικών συμφώνων. νάλογα με τη θέση με το αν συμβαίνουν στο εσωτερικό μιας λέξης ή μεταξύ δύο λέξεων τα πάθη φωνήεντων διακρίνονται στις ακόλουθες κατηγορίες: α) σε όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό μιας λέξης, β) σε όσα συμβαίνουν μεταξύ της κατάληξης μιας λέξης και της αρχής της επομένης. γ) σε όσα συμβαίνουν στο θέμα των λέξεων. Στη και στην Ε τα πάθη των φωνηέντων συμβάλλουν στην οικονομία της προφοράς. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 5, και σσ. 5-6, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -7.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Συναίρεση Ορισμός: Συναίρεση ονομάζεται η συγχώνευση μέσα στην ίδια λέξη δύο στη σειρά φωνηέντων ή φωνήεντος και διφθόγγου. Πρόκειται για φθογγικό πάθος που συμβαίνει στο εσωτερικό μιας λέξης και αποτελεί έκφανση του ευρύτερου γλωσσικού φαινομένου της συναλοιφής, φαινομένου που ισοδυναμεί με την ένωση δύο γειτονικών φωνηέντων που είτε βρίσκονται στο εσωτερικό μιας λέξης είτε είναι δύο γειτονικά φωνήεντα σε δύο λέξεις, έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα. A Στη η συναίρεση αποτελεί υποδιαίρεση της συναλοιφής. Συμβαίνει όταν τα γειτονικά φωνήεντα που είναι όμοια, προφέρονται σαν να ήταν μόνον ένα, π.χ. Νικόλαος Νικόλας, Ιωάννης Γιάννης, δεκαέξι δεκάξι κλπ. Στην Ε η συναίρεση ισοδυναμεί με τη συγχώνευση στο εσωτερικό της ίδιας λέξης δύο στη σειρά φωνηέντων ή φωνήεντος και διφθόγγου σε ένα μακρόχρονο φωνήεν ή σε ένα δίφθογγο, π.χ. συκέα συκῆ, τιμάομεν τιμῶμεν, ποιέομεν ποιοῦμεν, τιμάει - τιμᾷ, προέλεγον προύλεγον. Η συλλαβή που προέρχεται από τη συναίρεση κανονικά τονίζεται, αν πριν από τη συναίρεση τονιζόταν η μία από τις δύο συλλαβές που συναιρούνται: τιμάω τιμῶ, συκεῶν συκῶν, αλλά τίμαε τίμα, Σωκράτεος Σωκράτους. Τόσο στη όσο και στην Ε συναίρεση ονομάζεται η ένωση δύο φωνηέντων ή φωνήεντος και διφθόγγου στο εσωτερικό μιας λέξης. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Συναίρεση Η συναίρεση αποτελεί υπώνυμο φθογγικό πάθος του ευρύτερου γλωσσικού φαινομένου που ονομάζεται γενικά συναλοιφή. Στη συναλοιφή ονομάζεται η ένωση δύο γειτονικών φωνηέντων έτσι που να σχηματίζουν ένα. Στη η συναλοιφή διακρίνεται στη συναίρεση που αφορά σε γειτονικά φωνήεντα στο εσωτερικό μιας λέξης και στη συναλοιφή στη συμπροφορά που περιλαμβάνει τα φθογγικά πάθη της έκθλιψης, της αφαίρεσης στη συμπροφορά και στην κράση. Στην Ε ο όρος «συναλοιφή» αποτελεί έννοια γένους, καθώς με αυτόν υποδηλώνονται τα πάθη των φωνηέντων και των διφθόγγων που συμβαίνουν με σκοπό την αποφυγή της χασμωδίας σε αντιδιαστολή προς την πρόσληψη ευφωνικών συμφώνων που συμβαίνει για τον ίδιο σκοπό. Στην Ε η συναλοιφή υποδηλώνει όλα τα πάθη φωνηέντων και διφθόγγων, που αποσκοπούν στην αποφυγή της χασμωδίας. Στη και στην Ε με τον όρο «συναλοιφή» υποδηλώνονται όλα εκείνα πάθη μεταξύ φωνηέντων είτε στο εσωτερικό μιας λέξης είτε μεταξύ δύο γειτονικών λέξεων που αποσκοπούν στη διευκόλυνση της προφοράς. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 5.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Κράση Ορισμός: Κράση λέγεται η συγχώνευση του τελικού φωνήεντος ή διφθόγγου μιας λέξης με το αρχικό φωνήεν ή τον αρχικό δίφθογγο της ακόλουθης. Πρόκειται για φθογγικό πάθος που συμβαίνει μεταξύ δύο αλλεπάλληλων φωνηέντων ή διφθόγγων που βρίσκονται στο τέλος και στην αρχή δύο γειτονικών λέξεων. Η κράση αποτελεί έκφανση του ευρύτερου γλωσσικού φαινομένου της συναλοιφής. A Στη η κράση αποτελεί εκδοχή της συναλοιφής. Στην Ε η κράση αποτελεί επίσης εκδοχή της συναλοιφής. Στη το φωνήεν που προκύπτει από την κράση είναι διαφορετικό και από τα δύο που ήταν στο τέλος και στην αρχή των γειτονικών λέξεων. Πάνω από το φωνήεν που προκύπτει από την κράση γράφεται ένα σημάδι, όμοιο με την ψιλή, που λέγεται κορωνίδα π.χ. καὶ ἐγώ κἀγώ. Όταν η πρώτη από τις λέξεις που συγχωνεύονται είναι τύπος που αποτελείται μόνον από ένα φωνήεν ή ένα δίφθογγο με δασεία (π.χ. ὁ, οἱ, ἡ, αἱ, ἥ, ὅ, οὗ κτλ.) τότε στη θέση της κορωνίδας σημειώνεται δασεία: ὁ ἀνήρ - ἁνήρ, ὁ ἄνθρωπος - ἅνθρωπος. Τόσο στα όσο και στα Ε η κράση αποτελεί φθογγικό πάθος που αφορά στη συνένωση δύο φωνηέντων στο τέλος και στην αρχή δύο λέξεων και αποσκοπεί στη διευκόλυνση της προφοράς. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 55. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 55. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 55.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Κράση Η κράση αποτελεί υπώνυμο φθογγικό πάθος του ευρύτερου γλωσσικού φαινομένου που ονομάζεται γενικά συναλοιφή. Στη Στην Ε κράση με τις επόμενες λέξεις παθαίνουν συνήθως: ) οι τύποι του άρθρου και της αναφορικής αντωνυμίας ὅς, ἥ, ὅ, που λήγουν σε φωνήεν ή δίφθογγο, καθώς και το κλητικό ὦ: ὁ ἄνθρωπος = ἅνθρωπος, ὦ ἀγαθέ - ὠγαθέ. Στη ) η λέξη ἐγώ με τη λέξη οἶδα (=γνωρίζω) ή με τη λέξη οἶμαι (=νομίζω): ἐγὼ οἶδα = ἐγᾦδα. ) ο σύνδεσμος μέντοι με το μόριο ἄν: μέντοι ἄν = μεντἄν.[[]] ) ο σύνδεσμος καί: καὶ ἐγώ = κἀγώ. [[]] 5) η πρόθεση πρό: πρὸ ἔργου = προὔργου.[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της κράσης που αφορά τη συνένωση δύο φωνηέντων στο εσωτερικό μιας λέξης και αποσκοπεί στη διευκόλυνση της προφοράς εμφανίζεται πιο περίπλοκο από αυτό της. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]]
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Κράση Ορισμός: Έκθλιψη λέγεται η αποβολή του τελικού βραχύχρονου φωνήεντος μιας λέξης εμπρός από το αρχικό φωνήεν ή τον αρχικό δίφθογγο της ακόλουθης. Η έκθλιψη αποτελεί έκφανση του ευρύτερου γλωσσικού φαινομένου της συναλοιφής. A Στη η έκθλιψη αποτελεί εκδοχή της συναλοιφής. Στην Ε η έκθλιψη αποτελεί επίσης εκδοχή της συναλοιφής. Στη Πάνω από τη θέση του φωνήεντος που παθαίνει έκθλιψη γράφεται ένα σημάδι που είναι όμοιο με ψιλή και λέγεται απόστροφος, π.χ. ἀπὸ ἐμοῦ = ἀπ ἐμοῦ. Ο τόνος του φωνήεντος που παθαίνει έκθλιψη (αν τούτο τονιζόταν πριν από την έκθλιψη: ) στις άκλιτες λέξεις χάνεται μαζί με το φωνήεν που εκθλίβεται, π.χ. παρὰ ἐμοῦ = παρ ἐμοῦ, ἐπὶ αὐτοῦ = ἐπ αὐτοῦ. ) στις κλιτές λέξεις και στο αριθμητικό ἑπτά ανεβαίνει στην προηγούμενη συλλαβή, πάντα ως οξεία, π.χ. δεινὰ ἔπαθον = δείν ἔπαθον. 5 ν ύστερα από την έκθλιψη απομένει στο τέλος της λέξης άφωνο ψιλόπνοο (κ,π,τ) και η ακόλουθη λέξη δασύνεται, τότε το ψιλόπνοο τρέπεται στο αντίστοιχό του (ομόφωνο) δασύπνοο, δηλ. το κ σε χ, το π σε φ, το τ σε θ: ἀπὸ ἡμῶν = ἀφ ἡμῶν. ν ύστερα από την έκθλιψη απομένουν δύο ετερόφωνα ψιλόπνοα (κτ ή πτ), τότε εμπρός από λέξη που έχει δασεία τρέπονται και τα δύο στα αντίστοιχά τους δασύπνοα, π.χ. νύκτα ὅλην = νύχθ ὅλην. Τόσο στα όσο και στα Ε η έκθλιψη αποτελεί φθογγικό πάθος που αφορά στην αποβολή του τελικού βραχύχρονου φωνήεντος μιας λέξης μπροστά από το αρχικό φωνήεν ή τον αρχικό δίφθογγο της ακόλουθης και αποσκοπεί στη διευκόλυνση της προφοράς. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 5.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 55. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 55. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 55. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Έκθλιψη Η έκθλιψη αποτελεί υπώνυμο φθογγικό πάθος του ευρύτερου γλωσσικού φαινομένου που ονομάζεται γενικά συναλοιφή. Στη Στην Ε. Στη. [[]]. [[]] 5.[[5]] Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας β) Πρόσληψη ευφωνικών συμφώνων (-ν) και (-κ) Ορισμός: Μερικές λέξεις που λήγουν σε φωνήεν, όταν βρεθούν εμπρός από λέξεις που αρχίζουν από φωνήεν ή δίφθογγο, παίρνουν στο τέλος ορισμένα σύμφωνα που συντελούν στην ευφωνία, δηλ. στην αποφυγή της χασμωδίας. Τέτοια σύμφωνα είναι το ν και το κ (ή χ), που λέγονται προσθετά ή ευφωνικά σύμφωνα. A ) Το ευφωνικό ν το παίρνουν εμπρός από φωνήεν: α) οι τύποι κλιτών και άκλιτων λέξεων που λήγουν σε σι: ἀνδράσι(ν), εὐγενέσι(ν), ἅπασι(ν). β) οι τύποι του τρίτου εν. προσ. των ρημάτων που λήγουν σε ε και ο ρηματικός τύπος ἐστί: ἔλυε(ν), ἔλυσε(ν). ) Το ευφωνικό κ το παίρνει το αρνητικό ὐ εμπρός από φωνήεν που έχει ψιλή όταν όμως το οὐ βρεθεί εμπρός από φωνήεν με δασεία, τότε το ευφωνικό κ τρέπεται στο αντίστοιχό του δασύπνοο, δηλ. γίνεται χ: οὐ λέγω οὐκ ἔχω. Τόσο στα όσο και στα Ε η πρόσληψη προσθετών ή ευφωνικών συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σσ. 5-6, 6. ελληνικής, σσ. 5-6, 6. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 5-6, 6. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 5-6, 6. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: πάθη φωνηέντων και διφθόγγων Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [9] Πάθη συμφώνων: γενική εισαγωγή Ορισμός: Όπως στα φωνήεντα, έτσι και στα σύμφωνα παρουσιάζονται διάφορα πάθη. Τα πάθη αυτά τις περισσότερες φορές συμβαίνουν επίσης για να διευκολυνθεί η προφορά, όταν συμπέσουν ορισμένα σύμφωνα στην ίδια λέξη. A Στην Ε τα κυριότερα πάθη των συμφώνων είναι η αποβολή, η ανάπτυξη, η μετάθεση, η ένωση ή συγχώνευση, η αφομοίωση, η ανομοίωση και η τροπή. Τόσο στα όσο και στα Ε τα πάθη συμφώνων έχουν ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σ. 7, 6. ελληνικής, σ. 7, 6. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 5-6, 6. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική Γραμματική, σ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 5-6, 6. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [0] ποβολή συμφώνων Ορισμός: Σε ορισμένες περιπτώσεις αποβάλλονται, δηλ. χάνονται, ένα ή περισσότερα σύμφωνα στην αρχή της λέξης, στο εσωτερικό ή στο τέλος της. Το φαινόμενο αυτό λέγεται αποβολή. A ) Το σ, όταν βρίσκεται μέσα στη λέξη ανάμεσα σε δύο σύμφωνα ή ανάμεσα σε δύο φωνήεντα, συχνά αποβάλλεται. Επίσης στους αρχαιότατους χρόνους, όταν βρισκόταν στην αρχή της λέξης εμπρός από φωνήεν, συχνά έπαυε να ακούγεται, και τη θέση του την έπαιρνε η δασεία (η οποία συνόδευε το φωνήεν που έμενε ως αρχικό. (ανάμεσα σε δύο σύμφωνα) γέγραφσθε = γέγραφθε (ανάμεσα σε δύο φωνήεντα) ἐλέγεσο = ἐλέγεο και με συναίρεση = ἐλέγου (στην αρχή της λέξης) σέπομαι = ἕπομαι, σίστημι = ἵστημι ) Το j από τους παλαιότατους χρόνους αποβλήθηκε στην αρχή της λέξης εμπρός από φωνήεν και τη θέση του την πήρε η δασεία. Μέσα όμως στη λέξη ανάμεσα σε δύο φωνήεντα αποβλήθηκε ολότελα: jῆπαρ = ἧπαρ, jίjημι = ἵημι. ) Το F στην αρχή της λέξης εμπρός από φωνήεν ή μέσα στη λέξη ανάμεσα σε δύο φωνήεντα αποβλήθηκε: Fέργον = ἔργον, Foῖνος = οἶνος. 5 ) Το ν εμπρός από το σ κανονικά αποβάλλεται, άλλοτε με αντέκταση του προηγούμενου βραχύχρονου φωνήεντος και άλλοτε χωρίς αντέκταση: (με αντέκταση, συνήθως στην ονομ. του ενικού) μέλᾰν-ς = μέλᾱς. (χωρίς αντέκταση, συνήθως στη δοτική του πληθυντικού) κτεν-σί = κτεσί. 5) Τα οδοντικά τ, δ, θ εμπρός από το σ αποβάλλονται: τάπητ-ς = τάπης, ἐλπίδ-ς = ἐλπίς. 6 6) Τα συμπλέγματα ντ, νδ, νθ εμπρός από το σ αποβάλλονται πάντοτε με αντέκταση του προηγούμενους βραχύχρονου φωνήεντος: τοῖς λέοντ-σι = λέουσι, τοῖς ἀνδριάντ-σι = ἀνδριᾶσι.
7 Συντάκτρια: Μαρία Γ. Ξανθού, Δρ Κλασικής Φιλολογίας Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων 7) Σύμφωνα όχι τελικά ελληνικών λέξεων, όταν βρεθούν στο τέλος λέξης, χωρίς άλλη κατάληξη, αποβάλλονται: (τοῦ σώματ-ος) τὸ σῶματ = τὸ σῶμα, τοῦ λέοντ-ος = ὦ λέοντ = ὦ λέον. Τόσο στα όσο και στα Ε η αποβολή συμφώνων έχει ως σκοπό την αποσυμφόρηση των συσσωρευμένων συμφώνων και τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σ. 7, 6. ελληνικής, σ. 7, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 7, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 7, 6. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]]
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων.[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [0] ποβολή συμφώνων Ορισμός: Σε ορισμένες περιπτώσεις αποβάλλονται, δηλ. χάνονται, ένα ή περισσότερα σύμφωνα στην αρχή της λέξης, στο εσωτερικό ή στο τέλος της. Το φαινόμενο αυτό λέγεται αποβολή. A ) Το σ, όταν βρίσκεται μέσα στη λέξη ανάμεσα σε δύο σύμφωνα ή ανάμεσα σε δύο φωνήεντα, συχνά αποβάλλεται. Επίσης στους αρχαιότατους χρόνους, όταν βρισκόταν στην αρχή της λέξης εμπρός από φωνήεν, συχνά έπαυε να ακούγεται, και τη θέση του την έπαιρνε η δασεία (η οποία συνόδευε το φωνήεν που έμενε ως αρχικό. (ανάμεσα σε δύο σύμφωνα) γέγραφσθε = γέγραφθε (ανάμεσα σε δύο φωνήεντα) ἐλέγεσο = ἐλέγεο και με συναίρεση = ἐλέγου (στην αρχή της λέξης) σέπομαι = ἕπομαι, σίστημι = ἵστημι ) Το j από τους παλαιότατους χρόνους αποβλήθηκε στην αρχή της λέξης εμπρός από φωνήεν και τη θέση του την πήρε η δασεία. Μέσα όμως στη λέξη ανάμεσα σε δύο φωνήεντα αποβλήθηκε ολότελα: jῆπαρ = ἧπαρ, jίjημι = ἵημι. ) Το F στην αρχή της λέξης εμπρός από φωνήεν ή μέσα στη λέξη ανάμεσα σε δύο φωνήεντα αποβλήθηκε: Fέργον = ἔργον, Foῖνος = οἶνος. 5 ) Το ν εμπρός από το σ κανονικά αποβάλλεται, άλλοτε με αντέκταση του προηγούμενου βραχύχρονου φωνήεντος και άλλοτε χωρίς αντέκταση: (με αντέκταση, συνήθως στην ονομ. του ενικού) μέλᾰν-ς = μέλᾱς. (χωρίς αντέκταση, συνήθως στη δοτική του πληθυντικού) κτεν-σί = κτεσί. 5) Τα οδοντικά τ, δ, θ εμπρός από το σ αποβάλλονται: τάπητ-ς = τάπης, ἐλπίδ-ς = ἐλπίς. 6 6) Τα συμπλέγματα ντ, νδ, νθ εμπρός από το σ αποβάλλονται πάντοτε με αντέκταση του προηγούμενους βραχύχρονου φωνήεντος: τοῖς λέοντ-σι = λέουσι, τοῖς ἀνδριάντ-σι = ἀνδριᾶσι.
7 Συντάκτρια: Μαρία Γ. Ξανθού, Δρ Κλασικής Φιλολογίας Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων 7) Σύμφωνα όχι τελικά ελληνικών λέξεων, όταν βρεθούν στο τέλος λέξης, χωρίς άλλη κατάληξη, αποβάλλονται: (τοῦ σώματ-ος) τὸ σῶματ = τὸ σῶμα, τοῦ λέοντ-ος = ὦ λέοντ = ὦ λέον. Τόσο στα όσο και στα Ε η αποβολή συμφώνων έχει ως σκοπό την αποσυμφόρηση των συσσωρευμένων συμφώνων και τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σ. 7, 6. ελληνικής, σ. 7, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 7, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 8, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 8, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 8, 6. 5 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 8, 6. 6 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 8, 6. 7 Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 8-9, 6. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [] Μετάθεση του j (επένθεση) Ορισμός: Μετάθεση, δηλ. μετατόπιση σε άλλη θέση μέσα στη λέξη, μπορεί να πάθει όχι μόνον ένα βραχύχρονο φωνήεν, αλλά και το ημίφωνο j. A Τούτο, όταν βρίσκεται ύστερα από τους φθόγγους αν, -αρ, -ορ, μετατοπίζεται πριν από το ν ή το ρ. Τότε ενώνεται με το προηγούμενο α ή ο σε δίφθογγο αι ή οι. ) Η μετάθεση αυτή του j ή και η τοποθέτησή του ανάμεσα στο φωνήεν α ή ο και στο σύμφωνο ν ή ρ λέγεται και επένθεση. Τόσο στα όσο και στα Ε η μετάθεση του j (επένθεση) έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σ. 7, 6. ελληνικής, σ. 7, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 9, 66. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 9, 66. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 9, 66. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [] Ένωση ή συγχώνευση συμφώνων δ) Ένωση ή συγχώνευση συμφώνων Ορισμός: Σε μερικές περιπτώσεις ένα σύμφωνο ενώνεται ή συγχωνεύεται με άλλο. Τέτοιες ενώσεις ή συγχωνεύσεις συμφώνων είναι συνήθως οι ακόλουθες: A ) Ουρανικό (κ, γ, χ), όταν βρίσκεται εμπρός από το σ, ενώνεται με αυτό σε ξ. Χειλικό (π, β, φ) εμπρός από το σ ενώνεται με αυτό σε ψ: πίνακ-ς = πίναξ, ἔλεγ-σα = ἔλεξα, κώνωπ-ς = κώνωψ. ) Το ημίφωνο j σε αρχαιότατους χρόνους: α) ύστερα από τα ουρανικά (κ, γ, χ) ή πιο σπάνια ύστερα από τα οδοντικά τα και θ συγχωνεύτηκε με αυτά σε σσ ή ττ: φυλάκ-jω = φυλάσσω ή φυλάττω, ἀλλάγ-jω = ἀλλάσσω ή ἀλλάττω. β) ύστερα από το οδοντικό δ συγχωνεύτηκε με αυτό σε ζ: παίδ-jω ) Τόσο στα όσο και στα Ε η μετάθεση του j (επένθεση) έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σ. 7, 6. ελληνικής, σ. 7, 6. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 9, 66. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 9, 66. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 9, 66. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [] Ένωση ή συγχώνευση συμφώνων δ) φομοίωση συμφώνων Ορισμός: φομοίωση συμφώνου λέγεται η μεταβολή του σε σύμφωνο όμοιο με άλλο αμέσως επόμενο ή προηγούμενο στην ίδια λέξη. Σε τέτοια περίπτωση λέμε ότι το σύμφωνο αφομοιώνεται με το άλλο. A ) Χειλικό (π, β, φ), όταν βρεθεί εμπρός από το ένρινο μ αφομοιώνεται με αυτό, δηλ. γίνεται και αυτό μ: βλέπ-μα = βλέμμα, τρῖβ-μα = τρῖμμα. ) Το συριστικό σ ύστερα από υγρό (λ, ρ) ή ένρινο (μ, ν) σε αρχαιότατους χρόνους αφομοιώθηκε πρώτα με αυτό, έπειτα όμως έγινε απλοποίηση των δύο όμοιων συμφώνων (λλ, ρρ μμ, νν) και αντέκταση του προηγούμενου βραχύχρονου φωνήεντος: (στέλλω, θ. στελ-) ἔ-στελ-σα = ἔστελλα = ἔστειλα ) Το συριστικό σ, όταν βρεθεί εμπρός από το ένρινο ν, συνήθως αφομοιώνεται με αυτό: σβέσ-νυμι = σβέννυμι. ) Το ημίφωνο j σε αρχαιότατους χρόνους: α) ύστερα από το λ αφομοιώθηκε με αυτό: (θ. ἀγγελ-) ἀγγέλ-jω = ἀγγέλλω. 5 Το ημίφωνο j σε αρχαιότατους χρόνους: β) ύστερα από το ν ή το ρ, όταν υπήρχε πριν από αυτά ε ή ι ή υ, αφομοιώθηκε πρώτα με το ν ή το ρ, έπειτα όμως έγινε απλοποίηση των δύο όμοιων συμφώνων και αντέκταση του προηγούμενου ε σε ει, του ῐ σε ῑ και του ῠ σε ῡ: (θ. κτεν-) κτέν-jω = κτέννω = κτείνω. Τόσο στα όσο και στα Ε η αφομοίωση συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σ. 0, 67. ελληνικής, σ. 0, 67. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 0, 67.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 0, 67. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ. 0, 67. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [5] νομοίωση συμφώνων δ) νομοίωση συμφώνων Ορισμός: Σε αρκετές περιπτώσεις, για να διευκολύνεται η προφορά αποφεύγονται σε ορισμένες περιπτώσεις δύο όμοια σύμφωνα σε δύο αλλεπάλληλες συλλαβές της ίδιας λέξης.. Έτσι π.χ. το χεχόρευκα γίνεται κεχόρευκα, το γιγνώσκω γίνεται γινώσκω κτλ. Το φαινόμενο λέγεται ανομοίωση και είναι δύο ειδών: ) ανοιμοίωση με τροπή και ) ανομοίωση με αποβολή. A ) νομοίωση με τροπή: α) όταν δύο γειτονικές συλλαβές μιας λέξης αρχίζουν από άφωνο δασύπνοο, τότε κανονικά γίνεται τροπή του συμφώνου της πρώτης συλλαβής στο αντίστοιχό του ψιλόπνοο (το χ γίνεται κ, το φ γίνεται π, το θ γίνεται τ): (χορεύω) χε-χόρευκα = κεχόρευκα. λλά σε μερικές λέξεις ή τύπους λέξεων δεν γίνεται ανομοίωση, δηλ. το δασύπνοο φυλάγεται σε δύο γειτονικές συλλαβές από επίδραση άλλων συγγενικών τύπων που έχουν κανονικά το δασύπνοο: ὠρθώθην, ἐθέλχθην. β) Η ανομοίωση με τροπή γίνεται κάποτε και στα υγρά. Έτσι η κεφαλ-αλγία (= κεφαλό-πονος) έγινε κεφαλαργία, λήθ-αλγος = λήθαργος. Εδώ, αν αληθεύει η ετυμολογία, το δεύτερο λ τράπηκε στο συγγενικό του υγρό ρ (πβ. την αντίθετη πορεία στο νεοελλ. γρήγορα = γλήγορα). ) νομοίωση με αποβολή: α) όταν σε δύο γειτονικές συλλαβές μιας λέξης υπάρχουν τα ίδια σύμφωνα, το ένα από αυτά κάποτε αποβάλλεται: γίγνομαι = γίνομαι, γιγνώσκω = γινώσκω. β) Όταν αποβάλλεται ολόκληρη συλλαβή, το φαινόμενο λέγεται συλλαβική ανομοίωση ή απλολογία: τετράπεζα = τράπεσα, ἀμφιφορεύς = ἀμφορεύς. Τόσο στα όσο και στα Ε η ανομοίωση συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σσ. -, 69. ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 69.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [5] νομοίωση συμφώνων δ) νομοίωση συμφώνων Ορισμός: Σε αρκετές περιπτώσεις, για να διευκολύνεται η προφορά αποφεύγονται σε ορισμένες περιπτώσεις δύο όμοια σύμφωνα σε δύο αλλεπάλληλες συλλαβές της ίδιας λέξης.. Έτσι π.χ. το χεχόρευκα γίνεται κεχόρευκα, το γιγνώσκω γίνεται γινώσκω κτλ. Το φαινόμενο λέγεται ανομοίωση και είναι δύο ειδών: ) ανοιμοίωση με τροπή και ) ανομοίωση με αποβολή. A ) νομοίωση με τροπή: α) όταν δύο γειτονικές συλλαβές μιας λέξης αρχίζουν από άφωνο δασύπνοο, τότε κανονικά γίνεται τροπή του συμφώνου της πρώτης συλλαβής στο αντίστοιχό του ψιλόπνοο (το χ γίνεται κ, το φ γίνεται π, το θ γίνεται τ): (χορεύω) χε-χόρευκα = κεχόρευκα. λλά σε μερικές λέξεις ή τύπους λέξεων δεν γίνεται ανομοίωση, δηλ. το δασύπνοο φυλάγεται σε δύο γειτονικές συλλαβές από επίδραση άλλων συγγενικών τύπων που έχουν κανονικά το δασύπνοο: ὠρθώθην, ἐθέλχθην. β) Η ανομοίωση με τροπή γίνεται κάποτε και στα υγρά. Έτσι η κεφαλ-αλγία (= κεφαλό-πονος) έγινε κεφαλαργία, λήθ-αλγος = λήθαργος. Εδώ, αν αληθεύει η ετυμολογία, το δεύτερο λ τράπηκε στο συγγενικό του υγρό ρ (πβ. την αντίθετη πορεία στο νεοελλ. γρήγορα = γλήγορα). ) νομοίωση με αποβολή: α) όταν σε δύο γειτονικές συλλαβές μιας λέξης υπάρχουν τα ίδια σύμφωνα, το ένα από αυτά κάποτε αποβάλλεται: γίγνομαι = γίνομαι, γιγνώσκω = γινώσκω. β) Όταν αποβάλλεται ολόκληρη συλλαβή, το φαινόμενο λέγεται συλλαβική ανομοίωση ή απλολογία: τετράπεζα = τράπεσα, ἀμφιφορεύς = ἀμφορεύς. Τόσο στα όσο και στα Ε η ανομοίωση συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σσ. -, 69. ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σ., 69.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [7] νομοίωση με αποβολή στ) νομοίωση με αποβολή Ορισμός: Σε αρκετές περιπτώσεις, για να διευκολύνεται η προφορά αποφεύγονται σε ορισμένες περιπτώσεις δύο όμοια σύμφωνα σε δύο αλλεπάλληλες συλλαβές της ίδιας λέξης.. Έτσι π.χ. το χεχόρευκα γίνεται κεχόρευκα, το γιγνώσκω γίνεται γινώσκω κτλ. Το φαινόμενο λέγεται ανομοίωση και είναι δύο ειδών: ) ανοιμοίωση με τροπή και ) ανομοίωση με αποβολή. A ) νομοίωση με αποβολή: α) όταν σε δύο γειτονικές συλλαβές μιας λέξης υπάρχουν τα ίδια σύμφωνα, το ένα από αυτά κάποτε αποβάλλεται: γίγνομαι = γίνομαι, γιγνώσκω = γινώσκω. β) Όταν αποβάλλεται ολόκληρη συλλαβή, το φαινόμενο λέγεται συλλαβική ανομοίωση ή απλολογία: τετράπεζα = τράπεσα, ἀμφιφορεύς = ἀμφορεύς. Τόσο στα όσο και στα Ε η ανομοίωση συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σσ. -, 69. ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [7] νομοίωση με αποβολή στ) νομοίωση με αποβολή Ορισμός: Σε αρκετές περιπτώσεις, για να διευκολύνεται η προφορά αποφεύγονται σε ορισμένες περιπτώσεις δύο όμοια σύμφωνα σε δύο αλλεπάλληλες συλλαβές της ίδιας λέξης.. Έτσι π.χ. το χεχόρευκα γίνεται κεχόρευκα, το γιγνώσκω γίνεται γινώσκω κτλ. Το φαινόμενο λέγεται ανομοίωση και είναι δύο ειδών: ) ανοιμοίωση με τροπή και ) ανομοίωση με αποβολή. A ) νομοίωση με αποβολή: α) όταν σε δύο γειτονικές συλλαβές μιας λέξης υπάρχουν τα ίδια σύμφωνα, το ένα από αυτά κάποτε αποβάλλεται: γίγνομαι = γίνομαι, γιγνώσκω = γινώσκω. β) Όταν αποβάλλεται ολόκληρη συλλαβή, το φαινόμενο λέγεται συλλαβική ανομοίωση ή απλολογία: τετράπεζα = τράπεσα, ἀμφιφορεύς = ἀμφορεύς. Τόσο στα όσο και στα Ε η ανομοίωση συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σσ. -, 69. ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Πρώτο Επίπεδο Ενότητα: : Φθογγικά πάθη: Πάθη συμφώνων [8] Τροπή συμφώνων ζ) Τροπή συμφώνων Ορισμός: Τα σύμφωνα, εκτός από τις μεταβολές που παρουσιάζουν με τη συγχώνευση, την αφομοίωση ή την ανομοίωση, παθαίνουν και μερικές άλλες αλλαγές που λέγονται τροπές: A ) Ουρανικό (κ, γ, χ) ή χειλικό (π, β, φ), όταν βρίσκεται εμπρός από οδοντικό (τ, δ, θ) μέσα σε μια λέξη, αν είναι ετερόπνοο, συμπνευματίζεται, δηλ. γίνεται ομόπνοο με το επόμενο οδοντικό (γίνεται ψιλόπνοο εμπρός από ψιλόπνοο ή μέσο εμπρός από μέσο ή δασύπνοο εμπρός από δασύπνοο). Η τέτοιου είδους τροπή λέγεται συμπνευματισμός: (ἐκλέγ-ω) ἐκλεγ-τός = ἐκλεκτός, (γράφ-ω) γραφ-τός = γραπ-τός. ) Το ουρανικό κ ή χ εμπρός από το μ κανονικά τρέπεται σε γ: (πλέκ-ω) πλέκ-μα = πλέγ-μα ) Οδοντικό εμπρός από άλλο οδοντικό ή εμπρός από το μ κανονικά τρέπεται σε σ: (θ. χαριετ-) χαριέτ-τερος = χαριέσ-τερος. ) Το τ της συλλαβής τι, όταν βρίσκεται ύστερα από φωνήεν ή από το ένρινο ν, σε πολλές λέξεις τρέπεται σε σ: (πλοῦτος) πλούτιος = πλούσιος. 5) Το ένρινο ν, όταν βρίσκεται εμπρός από τα ουρανικά (κ, γ, χ) ή εμπρός από το ξ τρέπεται σε γ. Εμπρός από τα χειλικά (π, β, φ) ή εμπρός από το ψ τρέπεται σε μ. Εμπρός από τα οδοντικά (τ, δ, θ) ή εμπρός από άλλο ν μένει αμετάβλητο: πανκάκιστος = παγκάκιστος, συν-γράφω = συγγράφω. Τόσο στα όσο και στα Ε η τροπή συμφώνων έχει ως σκοπό τη διευκόλυνση της προφοράς. ελληνικής, σσ. -, 69. ελληνικής, σσ. -, 69. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. -, 69. Χασμωδία. Πάθη φωνηέντων και διφθόγγων για την αποφυγή της χασμωδίας α) Πρόσληψη προσθετών και ευφωνικών συμφώνων Στη Στην Ε. Στη [[]]. [[]].[[5]] 5 Στην Ε το φθογγικό πάθος της έκθλιψης που αφορά τη Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7, 5. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. Τριανταφυλλίδης, Νεοελληνική γραμματική, σσ. 7-78, 5-70. Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00. [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ. 00, 00.
Φθογγικά πάθη στη και στην Ε: Πάθη συμφώνων [[]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. [[5]] Οικονόμου, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής, σσ., 56. 5