ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Αποσπάσματα ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στο Ναύπλιο Προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για ημόσια ιοίκηση - Αυτοδιοίκηση Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, Σήμερα στο Ναύπλιο, στη πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρουσιάζει τις κεντρικές προγραμματικές κατευθύνσεις για την δημόσια διοίκηση. Tο κράτος, η ημόσια ιοίκηση και η Αυτοδιοίκηση, βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό σε βαθιά κρίση. Κρίση δομική, κρίση προσανατολισμού, κρίση στρατηγικής. Πρόκειται για ένα κράτος με απαρχαιωμένη δομή, στημένο για να εξυπηρετεί τα εκάστοτε κόμματα εξουσίας και όχι τον πολίτη Αποτέλεσμα : Σημαντικοί πόροι να σπαταλούνται και ο μέσος πολίτης να μην έχει τη προστασία που άλλοι πολίτες απολαμβάνουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα στη περίοδο της κρίσης να είναι απόλυτα εκτεθειμένος. Οι όποιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των τελευταίων ετών, παρά τα μεγάλα λόγια περί δήθεν επανίδρυσης ή εκσυγχρονισμού του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, αποδείχτηκαν κενές περιεχομένου. Αντιθέτως, όλες ανεξαιρέτως οι προσπάθειες είχαν ως στόχο την απονεύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της κρατικής λειτουργίας και τη μεταφορά πόρων στην ιδιωτική σφαίρα. Η κρίση λειτούργησε και σε αυτόν το τομέα ως ευκαιρία για νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις, που προστέθηκαν πάνω στη πελατειακή δομή του κράτους, απομακρύνοντάς το ακόμα περισσότερο από τις ανάγκες των πολιτών και της κοινωνίας. 1
Από το 2010 επιχειρείται με συστηματικό - μνημονιακό τρόπο η επιβολή ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου οργάνωσης της ημόσιας ιοίκησης και της Αυτοδιοίκησης με κύρια χαρακτηριστικά: Την εντονότερη παρέμβαση του κράτους στην οικονομία με τη διαμόρφωση των όρων για μια γιγαντιαία αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου εις βάρος των εργαζόμενων και της μεσαίας τάξης και υπέρ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Την αποδυνάμωση - κατάργηση του κοινωνικού κράτους, τις απολύσεις, την ιδιωτικοποίηση κοινωφελών δομών, την αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, την αυταρχικοποίηση των δημόσιων δράσεων με την αύξηση της καταστολής, την καταπάτηση ατομικών-κοινωνικών-πολιτικών δικαιωμάτων. Tην αναπαραγωγή των τοπικών και κεντρικών «καρτέλ» νομής της εξουσίας και του δημοσίου χρήματος. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, είχαμε μία πρωτοφανή προπαγάνδα κατασυκοφάντησης του ρόλου, της αποτελεσματικότητας και της ίδιας της χρησιμότητας του δημόσιου τομέα, με προφανή στόχο τις οριζόντιες περικοπές. Οι τελευταίοι που θα υπερασπιστούμε το πελατειακό κράτος που έφτιαξαν τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο και τον έριξαν στα βράχια, θα είμαστε εμείς. ε θα αποδεχτούμε όμως και τη λογική που λέει : «Αφού πονάει το πόδι ας κόψουμε το πόδι». Γιατί αυτή η λογική δεν είναι καθόλου αθώα. Έχει στόχο τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και της μεταφοράς κομβικών λειτουργιών του κράτους, μαζί με τους πόρους που τις συνοδεύουν, σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ενώ, σε αντίθεση με τα λόγια, καμία διάθεση δεν υπάρχει για κατάργηση ή έστω συρρίκνωση του πελατειακού κράτους. Άλλωστε, την ίδια ώρα που κατηγορούν το πελατειακό κράτος που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι τρεις συγκυβερνήτες διοικούν με το σύστημα 4-2-1. Αυτήν την πρωτοφανή πατέντα, που από το πελατειακό κράτος μας πάει ένα ακόμα βήμα πίσω. Στο κράτος - λάφυρο. Χωρίζοντας το κράτος και την διοίκηση σε τρεις σφαίρες επιρροής, όσα δηλαδή είναι και τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Για να συνεχιστεί το πλιάτσικο στον δημόσιο τομέα η τρικομματική κυβέρνηση γνωρίζει πόσο απαραίτητοι είναι οι απολύτως ελεγχόμενοι δημόσιοι 2
υπάλληλοι και κρατικοί αξιωματούχοι. Για αυτό προώθησε ένα νέο αυταρχικό πειθαρχικό δίκαιο, όχι για να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, αλλά για να καθυποτάξει, να εκβιάσει και να διώξει υπαλλήλους. Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι Μέσα σε αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια συρρικνώθηκε και η Αυτοδιοίκηση αφού ο «Καποδίστριας» και ο «Καλλικράτης» μετέτρεψαν έναν κατεξοχήν θεσμό άσκησης πρωτογενούς λαϊκής εξουσίας και κοινωνικού ελέγχου, όπως η Αυτοδιοίκηση, σε «διοικητή» τοπικών υποθέσεων και διαμεσολαβητή της κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Με τον «Καλλικράτη» οι ήμοι και οι Περιφέρειες μεταβλήθηκαν σε μια μικρογραφία του κεντρικού κράτους. υσκολεύονται να ασκήσουν τις παραδοσιακές τους δραστηριότητες, και δεν μπορούν -θεσμικά και οικονομικά- να προστατεύσουν τους πολίτες από την κοινωνική θύελλα. Αυτό γιατί μειώθηκε δραματικά η κρατική χρηματοδότηση (-60%), τους ανατέθηκαν νέες αρμοδιότητες χωρίς χρήματα, απολύονται υπάλληλοι που δεν αντικαθίστανται, οι αντίστοιχες υπηρεσίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν, επομένως ιδιωτικοποιούνται αφού ο δημόσιος τομέας περιέρχεται σε αδυναμία διαχείρισής τους και απαξιώνεται στη συνείδηση των πολιτών. Επιπλέον με τη σύσταση του Παρατηρητηρίου που ελέγχει συστηματικά τους Ο.Τ.Α. καταλύεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλειά τους. Το συμπέρασμα είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στη διαμόρφωση ενός μικρότερου, σε αριθμό υπαλλήλων, δημόσιου τομέα, αλλά πολύ ισχυρότερου όσον αφορά την απόλυτη επιβολή του ακραίου μοντέλου της αγοράς που ισοπεδώνει τις αλληλέγγυες κοινωνικές δομές, τη δημοκρατική συμμετοχή, αλλά και εκμηδενίζει την οποιαδήποτε αναπτυξιακή του λειτουργία. Εμείς ένα τέτοιο κράτος, που βασικό του στόχο έχει την αναπαραγωγή και ενίσχυση των ιδιωτικών συμφερόντων, που αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως διαχειριστή των κοινωνικών αντιδράσεων απέναντι σε αυτά τα συμφέροντα, όχι μόνο το απορρίπτουμε αλλά και το καταδικάζουμε. 3
Το κράτος δεν είναι ουδέτερος διαιτητής ή παρατηρητής των κοινωνικών εξελίξεων, αλλά διαμορφωτής των οικονομικών και κοινωνικών στοιχείων που τις καθορίζουν. Η νεοφιλελεύθερη δοξασία περί μικρότερου και αποτελεσματικότερου κράτους δεν έχει επιβεβαιωθεί ιστορικά. Αυτού του είδους τα διοικητικά συστήματα συνήθως αναπτύσσονται σε κοινωνίες με μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και οξύτατες οικονομικές διαφορές. Η νεοφιλελεύθερη θεωρία και πολιτική αρνείται την ανάμειξη του κράτους στο οικονομικό επίπεδο και αμφισβητεί τη δημόσια κοινωνική πολιτική. Όμως μια μελέτη των στοιχείων δείχνει ότι στην Ε.Ε. τα πιο φτωχά κράτη είναι εκείνα που οι δημόσιες δαπάνες είναι χαμηλές ως ποσοστό του Α.Ε.Π., ενώ αντίθετα οι πιο αναπτυγμένες κοινωνικά και οικονομικά κοινωνίες είναι εκείνες στις οποίες ο δημόσιος τομέας, με την παραγωγική ή κοινωνική του διάσταση, διαχειρίζεται υψηλά ποσοστά του Α.Ε.Π. Η αντίληψη και στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για το κράτος βρίσκεται στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν οδηγήσει σε αυτή την εκτρωματική κατάσταση. Χρειαζόμαστε άμεσα μια μεγάλη ριζική τομή που θα διαμορφώσει ένα διοικητικό σύστημα που κύρια χαρακτηριστικά του θα είναι η κάλυψη των αναγκών των πολιτών και η αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Πιο συγκεκριμένα: Απέναντι στις λογικές και τις επιλογές του «μικρότερου κράτους» η Αριστερά αντιπαραθέτει όχι το μεγάλο κράτος αλλά το «αναγκαίο για την οικονομική ανάπτυξη και τη κοινωνική συνοχή κράτος». Το λιγότερο γραφειοκρατικό και περισσότερο λειτουργικό κράτος που θα καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του πολίτη. Με συνολική δημοκρατική αναδιάρθρωση, έτσι ώστε ο ημόσιος Τομέας να αποτελέσει βασικό μοχλό της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της αναπτυξιακής πορείας της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ένα μοντέλο διοίκησης, με αναβαθμισμένες δομές και πόρους και με διευρυμένο κοινωνικό ρόλο, ώστε να καλύπτει τις διαρκώς αυξανόμενες και λόγω της κρίσης ανάγκες των πολιτών. Απέναντι στη συγκεντροποίηση της πολιτικής εξουσίας, εμείς προβάλλουμε μια διοίκηση αποκεντρωμένη στο κατώτατο δυνατό επίπεδο, 4
ώστε να βρίσκεται κοντά στις ανάγκες των πολιτών, με ουσιαστική μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και των ανάλογων πόρων. Οραματιζόμαστε ένα διοικητικό σύστημα διαρθρωμένο δημοκρατικά, που θα υπηρετεί το λαό, θα σέβεται τους νόμους και το Σύνταγμα. Θα εξασφαλίζει την ίση μεταχείριση των πολιτών, για μια διοίκηση αξιοκρατική, διαφανή, απαλλαγμένη από κάθε μορφή κομματική εξάρτηση, βασισμένη στην κοινωνική συμμετοχή και τον διαρκή έλεγχο. Απέναντι στις επιλογές μιας διοίκησης με ανθρώπινο δυναμικό εξαθλιωμένο οικονομικά και υποταγμένο σε κυβερνητικές εντολές και αυθαιρεσίες, εμείς αντιπαραβάλουμε το όραμά μας για μια διοίκηση που θα στηρίζεται στο ανθρώπινο δυναμικό της, το οποίο είναι αναγκαίο να αποκτήσει ένα νέο ρόλο με ουσιαστικές ευθύνες και διευρυμένα δικαιώματα, όπως συμμετοχή σε όλες τις διαδικασίες που αφορούν στην οργάνωση και λειτουργία της υπηρεσίας του. Με αξιοπρεπείς αμοιβές, δημιουργική αξιοποίηση των γνώσεων, των ικανοτήτων, της εμπειρίας και της πρωτοβουλίας του. Φίλες και φίλοι, εν θέλουμε να πασαλείψουμε, να μπαλώσουμε, να εξωραΐσουμε αυτό το Κράτος, που είναι χτισμένο, εθισμένο, προσανατολισμένο με τον αυτόματο πιλότο του συστήματος, στην εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων. Και μόνο με σκληρούς αγώνες οι εργαζόμενοι και ο λαός καταφέρνουν να αποσπούν από αυτός κάποιες κοινωνικές παροχές. Εμείς θέλουμε ένα άλλο κράτος. ημοκρατικό, διαφανές, ανοιχτό, στην υπηρεσία των εργαζομένων, του λαού και της χώρας. Ένα κράτος μακριά από την κομματοκρατία, την κλεπτοκρατία, το ρουσφέτι και τη διαφθορά. Κι αυτό το κράτος θέλουμε να κάνουμε πράξη με τρόπο και μεθόδους δημοκρατικές, με σίγουρα σταθερά βήματα, με σεβασμό και σε συνεννόηση με τους κρατικούς λειτουργούς που μοχθούν και σήμερα για να λειτουργεί στοιχειωδώς η κρατική μηχανή -η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια του πολίτη. Κι αυτή τη διαδρομή από το σημερινό κράτος-λάφυρο για τους νικητές, από το σημερινό κράτος παγίδα για τον πολίτη, κράτος πρόθυμο απέναντι στην ελίτ και 5
δύστροπο απέναντι στον απλό άνθρωπο, επιχειρούν να καθορίσουν οι θέσεις που θα σήμερα συζητήσουμε. Θέλουμε, συζητάμε και προτείνουμε, με δυο λόγια, έναν οδικό χάρτη για ένα άλλο, βαθιά δημοκρατικό και λαϊκό κράτος που ποτέ δεν γνώρισε η Ελλάδα -με εξαίρεση ίσως τις λιγοστές κρατικές δομές της εθνικής αντίστασης. Οι προτάσεις μας βασίζονται σε τέσσερις άξονες 1. Ο Πρώτος Άξονας αφορά τη ομή και τη λειτουργία του Κράτους: Το σχέδιο μας : Αποκέντρωση του Κράτους με ισχυρή Αυτοδιοίκηση α) Το πιο συγκεντρωτικό και αναποτελεσματικό κράτος της Ευρώπης πρέπει να αποτελέσει παρελθόν. Στο ενιαίο διοικητικό σύστημα της χώρας πρέπει να υπάρξει μια μεγάλη μεταφορά εξουσιών, αρμοδιοτήτων και πόρων από το κέντρο προς τους περιφερειακούς και τοπικούς δημόσιους θεσμούς. Το μέγεθος αυτής της αλλαγής να είναι τέτοιας έκτασης που θα ανατρέψει την παραδοσιακή συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, το οποίο από το 1830 διαμορφώθηκε ως ένα γραφειοκρατικό αντιδημοκρατικό μόρφωμα που καλλιέργησε σχέσεις δυσπιστίας και αντιπαλότητας με τους πολίτες. Τα τρία επίπεδα διοίκησης της χώρας θα είναι ο Κεντρικός Τομέας, η Περιφέρεια και οι ήμοι, με σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα. Η Κεντρική ιοίκηση και η Αυτοδιοίκηση ως δύο διακριτοί πόλοι του ενιαίου πολιτικού και διοικητικού συστήματος θα αποτελούν το ημόσιο Τομέα που κοινό στόχο θα έχουν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Η αντίληψη ότι όλα προγραμματίζονται και αποφασίζονται στο κέντρο και η Αυτοδιοίκηση απλά υλοποιεί ως απλό εξάρτημα, πρέπει να ανατραπεί. Η αποκέντρωση με αποτελεσματική διοίκηση - ισχυρή Αυτοδιοίκηση, η επικουρικότητα και ο δημοκρατικός προγραμματισμός είναι τα βασικά στοιχεία της προγραμματικής μας πρότασης. 6
β) Η Κεντρική ιοίκηση θα επικεντρωθεί στον καθορισμό των βασικών αναπτυξιακών στόχων, στην κατάρτιση και στο συντονισμό του γενικού οικονομικού προγραμματισμού, στον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό, στον σχεδιασμό κατανομής επενδύσεων, στη χάραξη κατευθυντηρίων γραμμών στα θέματα οικονομικής, περιβαλλοντικής, κοινωνικής κλπ πολιτικής. Η βασική αρχή που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τη ημόσια ιοίκηση (Κεντρική και Αποκεντρωμένες Υπηρεσίες) είναι μικρότερες και επιτελικά προσανατολισμένες κεντρικές διοικήσεις και πολυπληθείς τοπικές υπηρεσίες, κοντά στον πολίτη. γ) Η Αυτοδιοίκηση θα αναδιοργανωθεί ριζικά. Οι ανάπηροι θεσμικά και οικονομικά ήμοι και Περιφέρειες διαχειρίζονται σήμερα μόλις το 2,8% του Α.Ε.Π. και 5,6% του συνόλου των δημόσιων δαπανών έναντι 17% και 33,1% αντίστοιχα του μ.ο. της Ευρώπης των 27 (στοιχεία της Ε.Ε. 2010). Αυτό και μόνο δείχνει την πλήρη αποτυχία των μεταρρυθμίσεων των τελευταίων δεκαετιών. Οι Περιφέρειες θα μεταβληθούν σε βασικούς θεσμούς ανάπτυξης. Στόχος το σύνολο του Προγράμματος ημόσιων Επενδύσεων, πέρα των κεντρικών εθνικής εμβέλειας έργων, να υλοποιείται από τις περιφέρειες που θα πρέπει να συμμετέχουν ουσιαστικά στον γενικό δημόσιο σχεδιασμό. Παράλληλα οι περιφέρειες θα συντονίζουν και θα συναποφασίζουν με τους Ο.Τ.Α τις παραγωγικές και κοινωνικές δράσεις της περιοχής τους. Το ίδιο βέβαια πρέπει να συμβεί και με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης που πρέπει στο μεγαλύτερο ποσοστό τους να τα διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει άλλωστε στις χώρες της Ε.Ε. Οι ήμοι θα είναι συν-διαμορφωτές και διαχειριστές του κοινωνικού κράτους. Η τοπική πολιτική εξουσία και διοίκηση που παρεμβαίνει και απαντά αποτελεσματικά στα προβλήματα καθημερινότητας του πολίτη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το σύνολο των τομέων που αφορούν κοινωνικές δράσεις κοινωνική συνοχή, χωροταξία, περιβάλλον, χρήσεις γης, τοπική ανάπτυξη, σχέσεις διοικητικής μορφής δημοσίου πολίτη, θα περάσουν στην αρμοδιότητα των ήμων, στα πλαίσια του ενιαίου ισόρροπου εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού. Για το λόγο αυτό σκοπεύουμε να καταργήσουμε τον «Καλλικράτη» και να εγκαθιδρύσουμε μια νέα αρχιτεκτονική και ένα νέο θεσμικό πλαίσιο 7
που θα προσδιορίζει με σαφήνεια τις αρμοδιότητες κάθε επιπέδου και θα προβλέπει με ακρίβεια την κατανομή των απαιτούμενων πόρων και των αντίστοιχων επενδυτικών μέσων. Η Κυβέρνηση της Αριστεράς θα φέρει μπροστά στον ελληνικό λαό προς έγκριση μια νέα λεπτομερή μελέτη της εθνικής Επικράτειας, με στόχο οι νέοι ήμοι που θα προτείνονται να δομούνται στη βάση οργανικών κοινωνικο-οικονομικών και πολιτιστικών ενοτήτων και να έχουν υψηλό βαθμό εσωτερικής χωρικής συνοχής. Οι νέοι ήμοι θα έχουν διακριτή ταυτότητα και θα είναι εύληπτες ενότητες, αναγνωρίσιμες, άμεσα προσβάσιμες και ελέγξιμες από την τοπική τους κοινωνία. Ο σημερινός «συγκεντρωτισμός» του Καλλικράτη θα αντικατασταθεί από χωρικές ενότητες που θα αποτελούν κοινωνικά κύτταρα με πρωτογενή εξουσία, η οποία θα εκφράζεται μέσα από συμμετοχικές δομές αυτοδιεύθυνσης των τοπικών υποθέσεων. Στην Ελλάδα ο μέσος πρωτοβάθμιος Καλλικρατικός ΟΤΑ έχει 34.780 κατοίκους και έκταση 406 τετρ.χλμ, τη στιγμή που οι αντίστοιχοι μέσοι όροι στην ΕΕ 27 είναι 5.630 κάτοικοι και 50 τετρ.χλμ περίπου. Επομένως στόχος μας θα είναι η χωροταξική αποκλιμάκωση των ΟΤΑ, έτσι ώστε να καλυφθεί το τεράστιο σημερινό έλλειμμα πρωτογενούς δημοκρατίας που υπάρχει στη χώρα μας. Παράλληλα θα προωθηθεί μια εσωτερική αποκέντρωση των υπηρεσιών των δύο αυτών θεσμών έτσι ώστε οι δράσεις τους να είναι δημοκρατικές και ταυτόχρονα αποτελεσματικές. Το σημερινό γραφειοκρατικό αδιέξοδο, η θεσμική σύγχυση, οι αρμοδιότητες που πάνε και έρχονται μεταξύ Κέντρου-Περιφέρειας- ήμων, η επικοινωνιακού τύπου δήθεν συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στην κατάρτιση του νέου ΕΣΠΑ (ΣΕΣ), έχουν οδηγήσει την Αυτοδιοίκηση σε αδιέξοδο. Χρειαζόμαστε μια άμεση βαθιά δημοκρατική μεταρρύθμιση που θα αντιστρέψει εντελώς τους ρόλους μεταξύ κεντρικού κράτους και τοπικών θεσμών. 2. Ο εύτερος Άξονας αφορά τη ημιουργία Κοινωνικού Κράτους τη Παραγωγική Ανασυγκρότηση 8
Η δημιουργία ενός νέου ημόσιου Τομέα θα πρέπει να συνδυαστεί με συγκεκριμένες παρεμβάσεις ενταγμένες στο πλαίσιο ανασυγκρότησης της χώρας. Η αποτροπή της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων κοινωφελών οργανισμών είναι πρώτη προτεραιότητα. Στη συνέχεια η αξιοποίησή τους προς όφελος της παραγωγικής ανάταξης της χώρας. Η ανάσχεση των ιδιωτικοποιήσεων κοινωφελών δημόσιων οργανισμών και η αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών τους θα αποτελέσει κρίσιμη καμπή στην αναστροφή της υποβάθμισης των δημοσίων υπηρεσιών. Η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους σε περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης είναι κομβικής σημασίας τόσο για την πολιτική αντίληψη της Αριστεράς όσο βέβαια και για την αναγκαία, για την ανάταξη της οικονομίας, κοινωνική συνοχή. Η επιλογή για ενίσχυση της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής φροντίδας με αξιοποίηση από το δημόσιο όλων των πιθανών πόρων, όπως επίσης και των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης δεν αποσκοπεί μόνο στην ανακούφιση των πολιτών αλλά σηματοδοτεί και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για καινούργιες μορφές κοινωνικής δράσης, για οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων. Η παρέμβαση του ημόσιου Τομέα στην Παραγωγική Ανασυγκρότηση, μπορεί να εντοπισθεί με τρείς παρεμβάσεις: Με την αύξηση των φορολογικών εσόδων από τους έχοντες, Με το δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, Με την αξιοποίηση όλων των πιθανών διαθέσιμων επενδυτικών εργαλείων (ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κ.ά.). Όλα αυτά προσανατολισμένα στην προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης της οικονομίας με επιλεγμένους στόχους σε συγκεκριμένους τομείς, με βασικά θεσμικά εργαλεία την Κεντρική ιοίκηση και την Αυτοδιοίκηση. 3. Ο Τρίτος Άξονας αφορά στη ημοκρατική Αναδιάρθρωση στην Αποτελεσματικότητα της ημόσιας ιοίκησης 9
Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το νέο μοντέλο διοίκησης θα πρέπει να εφαρμοστούν με αποφασιστικότητα και συνέπεια μια σειρά μέτρων. Βασικός κοινός παρονομαστής αυτών των μέτρων θα είναι, για την Κυβέρνηση της Αριστεράς, να αποδώσει και πάλι στον ημόσιο Τομέα και στους χιλιάδες έντιμους και ικανούς ανθρώπους που τον στελεχώνουν ό,τι τους στέρησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της τελευταίας εικοσαετίας: την πρωτοβουλία στο σχεδιασμό, την οργάνωση, την υλοποίηση και τον έλεγχο-αξιολόγηση των κρατικών πολιτικών. Στρατηγικός στόχος των ν/φ πολιτικών, σε ολόκληρο τον κόσμο, υπήρξε η αποδυνάμωση του δημόσιου τομέα. Και αυτό έγινε με δύο τρόπους. Ο πρώτος ήταν η συκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων και του κοινωνικού κράτους ως αντιπαραγωγικών υπολειμμάτων ενός παλιού κόσμου. Ο δεύτερος ήταν ο σταδιακός διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων: μεγάλα κομμάτια του σχεδιασμού κρατικών πολιτικών, ή της υλοποίησης ή και του ελέγχου αποδίδονταν στον ιδιωτικό τομέα ή στις στρατιές των ιδιωτικών συμβούλων, που κατά κυριολεξία συνιστούσαν μια δεύτερη παράλληλη δομή δίπλα στην κεντρική διοικητική δομή. Μέσα από τον δυϊσμό αυτό επεκτεινόταν η ιδιωτικοποίηση του κράτους, ο έλεγχος των πολιτικών του από τα οικονομικά συμφέροντα, η υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης. Για να ενισχυθεί ο δυισμός αυτός χρειάστηκε βεβαίως και η συνεργασία ορισμένων τομέων του δημόσιου τομέα ή ορισμένων λειτουργών, με το αζημίωτο προφανώς, εξ ου και η διόγκωση της διαφθοράς σε ορισμένους κρίσιμους τομείς της δημόσιας λειτουργίας. Είναι όμως γνωστό, ότι η διαφθορά εντοπίστηκε στο δημόσιο τομέα εκεί ακριβώς όπου η δημόσια διοίκηση υποβαθμιζόταν και οι σχέσεις με τον ιδιωτικό παράγοντα γινόταν νεφελώδης. εν έφταιγαν οι «κακοί δημόσιοι υπάλληλοι» προφανώς, όπως χρόνια τώρα θέλει η προπαγάνδα του συστήματος, αλλά ακριβώς η αναπηρία στην οποίαν καταδίκαζαν τον δημόσιο τομέα οι νεοφιλελεύθερες επιταγές. Για τη δημοκρατική αναδιάρθρωση και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας ιοίκησης, στοχεύουμε : Τον Απόλυτο εξοστρακισμό του κομματισμού. 10
Σαφής διάκριση της κυβερνητικής από τη διοικητική λειτουργία. ιάλυση των κομματικών μηχανισμών του ρουσφετιού και των πελατειακών σχέσεων. ραστικός περιορισμός της στρατιάς των υψηλόβαθμων συμβούλων και των παράκεντρων εξουσίας, που παρακάμπτουν τις διοικητικές δομές του κράτους. Την αξιοποίηση του υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού της ημόσιας ιοίκησης. Απόλυτη αναβάθμιση (επιστημονική, οικονομική, διοικητική, κοκ) του Εθνικού Κέντρου ημόσιας ιοίκησης και της Εθνικής Σχολής ημόσιας ιοίκησης, σε κεντρικό Ανεξάρτητο Στρατηγικό Σύμβουλο για την Οργάνωση και τη Στελέχωση του Κράτους σε όλα τα Επίπεδα. Η αναβάθμιση των ρόλων των δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιτευχθεί με: Εξασφάλιση σταθερής ενιαίας μόνιμης θέσης εργασίας για τους τομείς που καλύπτουν πάγιες και διαρκεί ανάγκες και ο περιορισμός προσλήψεων συμβασιούχων για αποκλειστικές και έκτακτες ανάγκες. Ισχυροποίηση λειτουργικά του ΑΣΕΠ-Καμία πρόσληψη εκτός ΑΣΕΠ Καμία πρόσληψη εκτός του γνωμοδοτικού πλαισίου που θα παρέχει το Εθνικό Κέντρο ημόσιας ιοίκησης Κατάλληλα και επαρκώς στελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες με αποκλειστικό κριτήριο τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες που εξυπηρετεί το διοικητικό σύστημα της χώρας Μισθολόγιο- Βαθμολόγιο με βάση τη σταθερότητα, την απλότητα, την αναλογικότητα ανά κριτήριο (πχ χρόνος προϋπηρεσίας, τυπικά προσόντα, θέση ευθύνης). Βασικός στόχος να δημιουργηθεί αίσθηση δικαίου που να κινητοποιεί τους εργαζόμενους Αντικειμενικό, θωρακισμένο από παρεμβάσεις σύστημα κρίσεων για την ανάληψη θέσεων ευθύνης στο δημόσιο. χωρίς μεταβατικές προνομιακού τύπου παρεμβάσεις. Θεσμοθέτηση πειθαρχικού πλαισίου απλού, δημοκρατικού με αναλογικότητα ποινών. ιαδικασίες που εξασφαλίζουν τον άμεσο αμερόληπτο χαρακτήρα τους, με σεβασμό στους κανόνες του νομικού μας πολιτισμού. 11
Επαναφορά και διεύρυνση των ασφαλιστικών, εργασιακών, συλλογικών δικαιωμάτων. Πρέπει να αντιστρέψουμε το κλίμα, να εμπιστευτούμε τους ανθρώπους που δουλεύουν στο δημόσιο τομέα. Είναι δημόσιοι λειτουργοί που με την υιοθέτηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων θα αναλάβουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή- κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Την Ορθολογική οργάνωση όλων των φορέων με βάση συγκεκριμένο μακρόπνοο σχεδιασμό και με αξιοποίηση σύγχρονων μεθόδων διοίκησης. Συγκεκριμένος και σταθερός αριθμός υπουργείων, με πλήρως αποσαφηνισμένο πλέγμα αρμοδιοτήτων και όχι με βάση τις ανάγκες τακτοποίησης του πολιτικού προσωπικού κάθε κόμματος που αναλαμβάνει την κυβέρνηση της χώρας Σταθερή διοικητική δομή Επαναξιολόγηση του ρόλου και της λειτουργίας κάθε υπηρεσίας και ακριβής καθορισμός του έργου που καλείται να υλοποιήσει. Την Ανάπτυξη των τομέων έρευνας και προγραμματισμού με την αξιοποίηση του κατάλληλου επιστημονικού δυναμικού και της διεθνούς εμπειρίας. Την Ενίσχυση και αναδιάρθρωση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους. Με επαναθεμελίωση του φορολογικού και φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Ουσιαστική αναδιοργάνωση και συντονισμό των ελεγκτικών οργάνων με στόχο την πάταξη της κακοδιοίκησης, της σπατάλης πόρων, της διαφθοράς. Η Βουλή θα είναι ο θεσμός που θα διεξάγει τον τελικό συνολικό έλεγχο Η ανατροπή του υπάρχοντος μοντέλου πρέπει να οδηγήσει στη διευκόλυνση των συναλλαγών των πολλών με το δημόσιο και τον αυξημένο έλεγχο για τους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς. 12
Τη Θέσπιση μέτρων κοινωνικού ελέγχου και διαφάνειας στη ημόσια ιοίκηση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ενεργό συμμετοχή των πολιτών και τον ουσιαστικό έλεγχο της κοινωνίας, ιδιαίτερα στην Αυτοδιοίκηση. Η θεσμοθέτηση επιτροπών κοινωνικού ελέγχου, η ενδυνάμωση και ουσιαστική λειτουργία του θεσμού του Συνηγόρου του Πολίτη, η υποχρέωση συμμόρφωσης της ημόσιας ιοίκησης προς τις αποφάσεις θεσμών ελέγχου και δικαστηρίων, η ενδυνάμωση του κοινοβουλευτικού ελέγχου, αποτελούν μερικά από τα προτεινόμενα μέτρα. Η άμεση αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στη ιοίκηση. Με τη σταδιακή παροχή όλων των υπηρεσιών που το δημόσιο προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο μέσω της χρήσης πληροφοριακών συστημάτων, εφόσον η φύση τους το επιτρέπει. Η ενιαία ηλεκτρονική πλατφόρμα διασύνδεσης δημοσίων υπηρεσιών, Ο.Τ.Α., οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, η εξυπηρέτηση των πολιτών που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις ΤΠΕ, μέσω αναβαθμισμένων δομών Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών, η ουσιαστική βελτίωση της πληροφόρησης των πολιτών, φορέων και επιχειρήσεων δια μέσου της ηλεκτρονικής πύλης «ΕΡΜΗΣ», αλλά και μέσω δομών υποδοχής και ενημέρωσης για κάθε δημόσια υπηρεσία, είναι μερικές κομβικές παρεμβάσεις που πρέπει άμεσα να υλοποιηθούν. Η άρση των επικαλύψεων στις αρμοδιότητες διαφόρων φορέων που δημιουργούν σύγχυση και ταλαιπωρούν τον πολίτη. Η κατάργηση της πολυνομίας και η απλούστευση των διαδικασιών αποτελούν καίριας σημασίας μεταρρυθμίσεις. Το καθεστώς πολυνομίας αποτελεί το πλαίσιο για τις πάσης φύσεως αυθαιρεσίες της διοίκησης και παρεμβάσεις του πολιτικού προσωπικού στις διοικητικές λειτουργίες. Η αντικατάσταση των πολυάριθμων, ασαφών, αντιφατικών πολλές φορές, νομοθετικών πλαισίων με ένα σαφές, καταληπτό από όλους νομικό-διοικητικό σύστημα θα αποτελέσει μια μεγάλη μεταρρύθμιση στη λειτουργία της ημόσιας ιοίκησης και στις σχέσεις της με τους πολίτες. Μεγάλη μείωση του κόστους στέγασης των δημοσίων υπηρεσιών. Αυτό θα επιτευχθεί με το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης των 13
ακινήτων του δημοσίου (εκποίηση, sale and lease back) και αξιοποίησή τους προκειμένου να στεγαστούν οι δημόσιες υπηρεσίες σε ιδιόκτητα κτίρια. 4. Τέταρτος Άξονας : η Νέα σχέση εμπιστοσύνης κράτουςπολιτών Είναι προφανές ότι ο νέος ημόσιος Τομέας, με τις αναγκαίες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να ανατρέψει τη δυσπιστία και την αντιπαλότητα δύο περίπου αιώνων των πολιτών απέναντί του. Πρέπει να καλλιεργηθούν νέες σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας και αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν ο πολίτης είναι συμμέτοχος στη διοίκηση, αν μπορεί να την ελέγχει, αν είναι σίγουρος ότι η αξιοκρατία, η διαφάνεια, ο κοινωνικός χαρακτήρας του κράτους, η παροχή υψηλού επιπέδου και ολοένα πιο διευρυμένων κοινωφελών υπηρεσιών και η έλλειψη ανοχής στη διαφθορά μικρής και μεγάλης κλίμακας, είναι τα βασικά στοιχεία του. Αν καταλάβει ότι είναι πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις και όχι πελάτης που καταναλώνει καλές ή μετρίου επιπέδου παρεχόμενες υπηρεσίες προς αυτόν. Το κράτος που εξυπηρετεί δημοκρατικά και με κοινωνικά δίκαιο τρόπο τους πολλούς, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την οικονομία, οι πολίτες θα το στηρίξουν. Επομένως αυτές οι αλλαγές δεν είναι απλά υπέρ του λαού αλλά προϋποθέτουν τη συμμετοχή του ίδιου του λαού. Βέβαια η διάψευση των ελπίδων για ουσιαστικές αλλαγές στη ημόσια ιοίκηση και στην Αυτοδιοίκηση τα προηγούμενα 40 περίπου χρόνια παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες έχουν μεγαλώσει τη δυσπιστία και τροφοδοτούν την αμφισβήτηση για τον ημόσιο Τομέα. Συναισθήματα που εκμεταλλεύονται με επιδέξιο τρόπο οι κήρυκες της υποβάθμισης του ημοσίου και της θεοποίησης των ιδιωτικών συμφερόντων. Εδώ όμως είναι που χρειάζεται η παρέμβαση των πολιτών, του λαού ώστε να επιβάλλει τις αναγκαίες αλλαγές. Γιατί τελικά δε θα είναι η Αριστερά που θα φέρει τις αλλαγές, αλλά η διεκδίκηση για τις αλλαγές που θα φέρει την Αριστερή διακυβέρνηση. Το Γραφείο Τύπου 10/06/2013 14
15