ΟΜΙΛΙΑ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΤΥΡΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΤΥΡΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ Ο σκοπός της σημερινής Ημερίδας, όπως και ο σκοπός της 8 ης Δεκεμβρίου, ημέρας παγκόσμιας δράσης των κινημάτων, των περιβαλλοντικών οργανώσεων, των φορέων, των ενώσεων και πρωτοβουλιών των πολιτών, είναι να διαδηλώσαμε όλοι ότι «πρέπει να αλλάξουμε και να δράσουμε ΤΩΡΑ! Πρίν τεθεί εκτός ελέγχου η κλιματική αλλαγή». Γιατί μ ετά και την ομοφωνία μπροστά στον κίνδυνο από τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, με αιχμή την κλιματική αλλαγή, οι πολίτες έχουν ευαισθητοποιηθεί και ζητούν από τις κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα και τους φορείς να αλλάξουν πολιτικές και πρότυπα και να δράσουν αποτελεσματικά για την προστασία του περιβάλλοντος. Ιστορική πρόκληση για την παγκόσμια κοινότητα στη μάχη ενάντια στη κλιματική αλλαγή, αποτέλεσε η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Μπαλί, για την παγκόσμια συμφωνία στη μετά Κιότο εποχή, στην οποία συμμετείχαν 10.000 περίπου εκπρόσωποι από 190 χώρες. Μέχρι και την Παρασκευή 14 Δεκ., ημέρα λήξης της Συνδιάσκεψης, με κυρίαρχη την άρνηση των ΗΠΑ να δεχθούν την συμμετοχή σε οποιαδήποτε συμφωνία, η συνδιάσκεψη φαινόταν ότι οδηγείται σε ναυάγιο, γιαυτό και αποφασίσθηκε μία μικρή παράταση μήπως και περισωθούν οι μέχρι τώρα συμφωνίες. Και τελικά το γκολ ήρθε στην παράταση! Ξημερώματα του Σαββάτου και η Αμερική, με την άδεια του κ. Μπούς, που όπως φαίνεται μεταξύ των άλλων διαπίστωσε ότι η δημοτικότητα του κ. Γκορ έχει εκτοξευθεί στα ύψη, ενώ ο ίδιος ούτε καν ίχνη υστεροφημίας δεν θα μπορεί να διασφαλίσει, δέχεται να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις για μία νέα παγκόσμια συμφωνία για τον περιορισμό των ρύπων, να καθίσει δηλαδή με όλες τις άλλες (190) χώρες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. για την διαμόρφωση της συμφωνίας μέχρι τη νέα διάσκεψη στην Κοπεγχάγη το 2009. 1 / 9

Ο συμβιβασμός έγινε στο «παρά πέντε» για τους εκπροσώπους των χωρών που μετείχαν στη Διάσκεψη του Μπαλί για το κλίμα. Οι «190»χώρες, μεταξύ αυτών τελικά και οι ΗΠΑ, υιοθέτησαν τον «οδικό χάρτη του Μπαλί» που προβλέπει ότι το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο του 2008 θα πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων που θα οδηγήσουν σε μια νέα συμφωνία, σε αντικατάσταση αυτής του Κιότο, που θα επικυρωθεί στη νέα Διάσκεψη για το Κλίμα, περί τα τέλη του 2009, στη Δανία. Στο τελικό κείμενο γίνεται αναφορά στην ανάγκη περιορισμού των εκπομπών αερίου, χωρίς όμως συγκεκριμένες δεσμεύσεις, και στη χρηματοδότηση των φτωχών του πλανήτη, ώστε να υιοθετήσουν «καθαρότερες» μορφές τεχνολογίας. Επίσης για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στο θέμα της αποψίλωσης των δασών και της ανάγκης δέσμευσης όλων των κρατών να αντιμετωπίσουν αυτό το μεγάλο πρόβλημα, που επιτείνει τις επιπτώσεις της κλιματική αλλαγής, ενώ δημιουργείται σχετικό Ταμείο όπως και αυτό για τη στήριξη των θυμάτων των κλιματικών αλλαγών. Για όσους βέβαια προσδοκούσαμε την υιοθέτηση πιο δραστικών και συγκεκριμένων μέτρων και δεσμεύσεων, όπως και ο πρόεδρος της IPCC, Ρατζέντα Πατσάουρι, που προειδοποίησε: «Ο,τι κάνουμε τα επόμενα 2-3 χρόνια θα καθορίσει το μέλλον του πλανήτη», η διάσκεψη του Μπαλί μας αφήνει ακόμη πολύ ανήσυχους», ιδιαίτερα αν σημειώσουμε ότι δεν κατέστη δυνατό να τεθεί δεσμευτικός στόχος για τη μείωση αερίων του θερμοκηπίου. Γιαυτό αρκετές οργανώσεις που μάχονται για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και εκπρόσωποι χωρών εξέφρασαν την άποψη ότι το αποτέλεσμα της Διάσκεψης του Μπαλί είναι φτωχό, είναι ένα βήμα σημαντικό, αλλά εντελώς μετέωρο. «Η κοινή γνώμη θα καταλάβει ότι φέραμε τις ΗΠΑ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είναι ένα αδύναμο πλαίσιο, αλλά σε κάθε περίπτωση, πάμε ένα βήμα μπροστά» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Πράγματι στα δύο χρόνια που θα ακολουθήσουν ο συμβιβασμός θα είναι ακόμη πιο δύσκολος. Όπως και η Greenpeace εκτιμά. 2 / 9

Η συμφωνία είναι κατώτερη των προσδοκιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ως γνωστό ζητούσε σαφή δέσμευση των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών για μείωση των εκπομπών αερίου από 25% έως 40% με χρονικό ορίζοντα το 2020 (κίνηση που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ΗΠΑ, αλλά και άλλων χωρών όπως ο Καναδάς και η Ιαπωνία). Άλλωστε την επομένη της συμφωνίας ο Λευκός Οίκος έσπευσε να δηλώσει ότι «μολονότι η συμφωνία του Μπαλί έχει και θετικές πλευρές, οι ΗΠΑ έχουν έντονες ανησυχίες για ορισμένα σημεία της συμφωνίας». Η Ουάσινγκτον εκτιμά ότι «οι κυριότερες αναπτυσσόμενες οικονομίες θα πρέπει επίσης να αναλάβουν δράση». Πόσο σοβαρά λοιπόν είναι τα πράγματα: Η πρόσφατη αναφορά της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που έλαβε χώρα στη Βαλένθια, η οποία προβλέπει αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη από 1,1 έως 6,4 βαθμούς Κελσίου έως το 2100 σε σχέση με την περίοδο 1980-1999, ως συνέπεια των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, με επακόλουθα την άνοδο της στάθμης της θάλασσας από 0,18 έως 0,59 μ. στα τέλη του αιώνα σε σχέση με την περίοδο 1980-1999, κύματα καύσωνα και ισχυρές βροχοπτώσεις που θα πλήττουν συχνότερα τον πλανήτη, τροπικούς κυκλώνες και τυφώνες με μεγαλύτερη ένταση, δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό. Μια αύξηση της θερμοκρασίας θα απειλήσει καταλυτικά την ανάπτυξη των οικονομιών, των κοινωνιών και του περιβάλλοντος, επισημαίνει η έκθεση, επιφέροντας την τήξη των πάγων της Γροιλανδίας, την κατάρρευση πολλών οικοσυστημάτων και δισεκατομμύρια ζημιές από πλημμύρες, καταιγίδες και ξηρασίες που θα απειλήσουν την παγκόσμια διάθεση τροφίμων. Αλλαγές στο κλίμα συνέβησαν και στο παρελθόν, ποτέ όμως με αυτό τον ρυθμό. Σήμερα οι αλλαγές είναι τόσο ταχείες, ώστε δεν επιτρέπουν στα είδη να προσαρμοστούν σε αυτές. Γιαυτό και στην έκθεση τίθεται ως αναγκαιότητα έως το 2050 να αποτραπεί η αύξηση της 3 / 9

θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή (ήδη η αύξηση αυτή σήμερα είναι 0.7 βαθμοί). Ο στόχος είναι αναγκαίος και εξαιρετικά φιλόδοξος, καθώς οι ειδικοί επισημαίνουν ότι θα απαιτούσε μείωση των εκπομπών αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου έως και 80%, τη στιγμή που έως το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια. Και όλα αυτά όταν το Πρωτόκολλο του Κιότο, που υιοθετήθηκε το 1997, αλλά τέθηκε σε ισχύ μόλις το 2005, με την ηχηρή απουσία των ΗΠΑ, παρά τους πολύ σεμνότερους στόχους του έχει οδηγηθεί σε αποτυχία, από την υπογραφή του επιταχύνθηκε η αύξηση των εκπομπών καυσαερίων, φτάνοντας στον ταχύτερο ρυθμό που έχει ποτέ σημειωθεί από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης. Η κοινωνική και η οικονομική διάσταση των επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή είναι καθοριστική και θα πλήξει και πάλι περισσότερο τους φτωχούς. «Οι κλιματικές αλλαγές αποτελούν απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όμως είναι οι φτωχοί, που δεν ευθύνονται για το οικολογικό χρέος που συσσωρεύουμε, αυτοί που αντιμετωπίζουν τις πιο άμεσες και σοβαρές συνέπειες του ανθρώπινου κόστους αυτών των αλλαγών», επισημαίνει η ετήσια έκθεση του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNDP), Αφιερωμένη στη κλιματική αλλαγή, η έκθεση κάνει έκκληση για «αλληλεγγύη σε ένα διχασμένο κόσμο», όπου η άνοδος της θερμοκρασίας και τα συνακόλουθα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν γίνει από τους βασικούς παράγοντες της αύξησης της φτώχειας και της ανισότητας στον πλανήτη. «Για εκατομμύρια ανθρώπους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν ένα μονόδρομο προς τη φτώχεια και τη μειονεκτικότητα>. Με τη σκέψη στα 2,6 δισ. ανθρώπους που ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, η έκθεση του UNDP αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα των μηχανισμών, μέσω των οποίων οι οικολογικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής απειλούν τους φτωχούς της γης. - Η κατάρρευση των αγροτικών συστημάτων ως συνέπεια της αυξανόμενης ξηρασίας, των υψηλών θερμοκρασιών και των ασυνήθιστων βροχοπτώσεων, κάτι που θα οδηγήσει άλλα 600 εκατ. ανθρώπους στην απειλή της πείνας. 4 / 9

Μεγάλες περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής, όπου απαντάται η μεγαλύτερη φτώχεια στον κόσμο, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να δουν την παραγωγικότητά τους να μειώνεται. - Λόγω της ξηρασίας, τα παιδιά στην Αιθιοπία έχουν 36% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από υποσιτισμό. - Εως το 2080, κάπου 1, 8 δισ. άνθρωποι θα προστεθούν στα εκατομμύρια που αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας και μεγάλες περιοχές της Ασίας και της Βόρειας Κίνας θα αντιμετωπίσουν σοβαρή οικολογική κρίση λόγω της μετακίνησης των παγόβουνων και των μεταβολών στο σύστημα βροχοπτώσεων. - Οι πλημμύρες και οι τροπικές καταιγίδες θα μετατοπίσουν κάπου 332 εκατ. πολίτες των αναπτυσσόμενων χωρών από τις παράκτιες και χαμηλές περιοχές. - Νέες απειλές και επιδημίες θα ξεσπάσουν στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, με άλλα 400 εκατ. πολίτες να απειλούνται από όλα αυτά. Ιδιαίτερα κρίσιμο είναι το θέμα της ενεργειακής υποδομής Όλοι στην Ευρώπη ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αυξανόμενες σε ενέργεια ανάγκες της κοινωνίας μας. Όλοι είμαστε πεπεισμένοι ότι η ενεργειακή πολιτική είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πολιτική της αλλαγής κλίματος. Γιαυτό και η πλειοψηφία των πολιτικών φορέων, το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το ζήτημα: Αλλαγή στην ενεργειακή πολιτική με μεγαλύτερη χρήση της ανανεώσιμης ενέργειας, και πιο φειδωλή, φιλική προς το περιβάλλον και αποτελεσματική χρήση των μη ανανεώσιμων ενεργειακών πόρων. Είναι δύο από τις κεντρικές προκλήσεις του 21ου αιώνα. Καθώς όμως τα ορυκτά καύσιμα και ιδιαίτερα ο άνθρακας αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της παγκόσμιας ενεργειακής υποδομής και η χρήση τους θα είναι υποχρεωτική για τις επόμενες δεκαετίες, θα πρέπει να διεξαχθεί κυριολεκτικά ένας αγώνας δρόμου προκειμένου να περιορισθούν οι εκπομπές στα όρια που προαναφέρθηκαν. Με το 60% των ολικών εκπομπών να προέρχεται από τον τομέα της ενέργειας, το 40% οφείλεται στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Λαμβάνοντας υπ όψη ότι ποσοστό πάνω από το 70% οφείλεται στη χρήση του άνθρακα υπολογίζεται ότι το 18% του συνόλου των εκπομπών προέρχεται από αυτόν. 5 / 9

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα θέματα της ενεργειακής πολιτικής μεταφέρονται στο πυρήνα όχι μόνο της παγκόσμιας οικονομίας και των μεγάλων γεωπολιτικών συγκρούσεων αλλά κυριολεκτικά στο κέντρο των εξελίξεων από τις οποίες θα κριθεί η ίδια η επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Τα ενεργειακά ζητήματα είναι σήμερα περισσότερο από πάντα θεμελιώδη ζητήματα της ποιότητας ζωής, της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης, της περιβαλλοντικής πολιτικής και της πολιτικής για το κλίμα, της κοινωνικής πολιτικής, της δημοκρατίας, της ευρωπαϊκής, εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφαλείας, και μιας ισορροπημένης παγκόσμιας τάξης.η κοινωνική δικαιοσύνη χρειάζεται τις προσιτές στην ενέργεια-τιμές και το περιβάλλον την φιλική προς αυτό ενέργεια! Είναι όμως σαφές σε όλους νομίζω ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ωφελούν το κλίμα. Αυξάνουν την ανισότητα και αφαιρούν τον έλεγχο των χρηστών για τις βασικές υπηρεσίες, όπως είναι η ενέργεια, το νερό, η καθαρή ατμόσφαιρα. Η πολιτική και οι δράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης Η Ε.Ε. δεν μπορεί να κερδίσει από μόνη της τη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών. Σήμερα, το μερίδιό της στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου ανέρχεται σε 14%, αλλά αναμένεται να μειωθεί στο 8% το 2050. Η μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών προϋποθέτει τη συμμετοχή όλων των εθνών σύμφωνα με την αρχή των κοινών, αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών του Ο.Η.Ε. και των αντίστοιχων δυνατοτήτων. Με άλλα λόγια, τα πλούσια κράτη θα πρέπει να τεθούν επικεφαλής της προσπάθειας. Ήδη από το 1990, η Ε.Ε. δεσμεύθηκε οικειοθελώς να σταθεροποιήσει έως το έτος 2000 τις εκπομπές CO2 στα επίπεδα που βρίσκονταν το 1990 και επέτυχε το στόχο της. Επιπλέον, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση και εφαρμογή της Συνθήκης Πλαισίου των Η.Ε. για τις Κλιματικές Αλλαγές που υπογράφηκε το 1992 και του Πρωτοκόλλου του Κιότο του 1997. Ενώ στη διάσκεψη του Μπαλί αυτές τις μέρες η ΕΕ ασκεί πιέσεις να υπάρχει αναφορά σε συγκεκριμένο στόχο μείωσης της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου κατά 25 έως 40 τοις εκατό, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, μέχρι το 2020. ΗΠΑ και Καναδάς απορρίπτουν την αναφορά σε συγκεκριμένους αριθμούς, αφού σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΗΕ, οι εκπομπές πρέπει να μειωθούν κατά 50% έως το 2050 για να αποτραπούν οι καταστρεπτικές συνέπειες της παγκόσμιας θέρμανσης. 6 / 9

Στόχοι της Ε.Ε. Η Ε.Ε. έχει υιοθετήσει διάφορα μέτρα σε επίπεδο Ε.Ε., ενώ παράλληλα ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν τις πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο. Προκειμένου να επιτύχει τους στόχους μείωσης που υπογραμμίζει το πρωτόκολλο του Κιότο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε σε εφαρμογή το Μάρτιο του 2000 το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Αλλαγή του Κλίματος. Μια βασική πολιτική της Ε.Ε. όσον αφορά την αλλαγή του κλίματος είναι το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών της Ε.Ε., που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2005. Οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. έχουν θέσει όρια στις ποσότητες CO 2, που μπορούν να εκπέμπουν ετησίως περίπου 11.500 μονάδες παραγωγής και ενεργειοβόρα εργοστάσια. Αυτές οι βιομηχανικές μονάδες ευθύνονται για σχεδόν το ήμισυ των εκπομπών CO 2 στην Ε.Ε. Άλλα μέτρα στο πλαίσιο του ECCP αποσκοπούν, για παράδειγμα: 1. Στη βελτίωση της απόδοσης των καυσίμων των αυτοκινήτων και της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων, αφού έχει διαπιστωθεί ότι το 70% της ενέργειας που καταναλώνουν τα νοικοκυριά στην ΕΕ ξοδεύεται για τη θέρμανση των σπιτιών και το 14% για τη θέρμανση του νερού. 2. Στην ενίσχυση της χρήσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως είναι η αιολική, η ηλιακή, η βιομάζα και η γεωθερμική. 3. Στην προώθηση της συνδυασμένης παραγωγής θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας. 4. Στη μείωση των εκπομπών μεθανίου από τις χωματερές. 5. Στην ενημέρωση των πολιτών και την ενίσχυση και ανάπτυξη της έρευνας με σκοπό την υιοθέτηση τεχνολογιών φιλικών προς το κλίμα. Σ ότι αφορά στη χώρα μας 7 / 9

Έχουμε υιοθετήσει τους στόχους του εαρινού Συμβουλίου του 2007 για μείωση των εκπομπών των αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου (ΑΦΘ) της Ε.Ε. κατά 20% έως το 2020 (30% αν και άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. δεσμευθούν για παρόμοια μείωση), 20% εξοικονόμηση ενέργειας, 20% συμμετοχή των ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση ενέργειας, ενώ συμμετέχουμε επίσης στο σύστημα εμπορίας ρύπων. Ωστόσο οι εκπομπές ρύπων έχουν ήδη ξεπεράσει το 30%, όταν οι υποχρεώσεις μας από το πρωτόκολλο του Κιότο είναι 25% μέχρι το 2012. Η Ελλάδα εξακολουθεί να παρουσιάζει μεγάλη εξάρτηση από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα, ενώ απουσιάζει ένας κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός με ικανό χρονικό ορίζοντα και μία αποτελεσματική πολιτική και ένα εθνικό σχέδιο, εξειδικευμένο κατά τομέα (δόμηση-κτίρια, μεταφορές, βιομηχανία) για την εξοικονόμηση ενέργειας. Απουσιάζει η πολιτική ενίσχυσης των μέσων μαζικής μεταφοράς και του σιδηροδρόμου, όπως και τα μέτρα προστασίας των δασικών και λοιπών οικοσυστημάτων, που αποτελούν κύριους παράγοντες αναστροφής του φαινομένου του Θερμοκηπίου. Βρισκόμαστε πολύ πίσω, καταλαμβάνουμε την 41 η θέση σε σύνολο 53 χωρών όσον αφορά τα μέτρα που έχουμε πάρει για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Σημαντικοί τομείς της οικονομίας που εμπλέκονται στα ζητήματα εκπομπών ΑΦΘ είναι η βιομηχανία, οι μεταφορές, ο οικιακός και τριτογενής τομέας, οι οποίοι θα πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα σε μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής τους αποδοτικότητας. Ακόμη, θα πρέπει να προχωρήσει το ταχύτερο ένα βιώσιμο χωροταξικό σχέδιο και να δοθούν κίνητρα για την χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στον οικιακό και τριτογενή τομέα. Επίσης, άμεσα θα πρέπει να ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο η οδηγία 2002/91 για την ενεργειακή απόδοση των κτηρίων και να ξεκινήσει η εφαρμογή της, δεν υπάρχουν πια άλλες δικαιολογίες. Σημαντική προσπάθεια εξάλλου θα πρέπει να καταβληθεί για την επίτευξη του στόχου για ποσοστό 20,1% ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ έως το 2010. Οι πολίτες όλο και περισσότερο κατανοούν ότι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος δεν αποτελεί το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της τεχνολογίας και του πολιτισμού, αλλά των πολιτικών θεοποίησης της αγοράς. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης και μιας πολιτικής για την ανάπτυξη, που υπηρετεί μόνο τους οικονομικούς δείκτες και αφήνει εκτός τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς. Η πολιτική αυτή κατ εξοχήν εφαρμόζεται στην Ελλάδα με ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στο κοινωνικό κράτος και στο περιβάλλον. 8 / 9

Η ανακοπή της πορείας της κλιματικής αλλαγής, πριν αυτή τεθεί εκτός ελέγχου, συμπορεύεται με την ανάπτυξη της σκέψεις και του πολιτισμού, της επιστήμης και της τεχνολογίας, με τη κοινωνική δικαιοσύνη και το αίτημα για ποιότητα ζωής και την ανθρώπινη αξία πάνω από τα κέρδη. Όλες αυτές οι αξίες βρίσκονται αντιμέτωπες με τα οργανωμένα συμφέροντα, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Συμφέροντα σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως την ΗΠΑ που δεν υπόγραψαν τη συμφωνία του ΚΙΟΤΟ ή όταν κηρύσσουν διαρκώς πολέμους. Συμφέροντα στη χώρα μας, που την υποχρεώνουν να βρίσκεται δραματικά πίσω από την εκπλήρωση των δεσμεύσεων ή και να κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Γι αυτό βιώνει σήμερα, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στους δασικούς της πνεύμονες, μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που εντείνουν τις επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή. Αθήνα 17-12-2007 Ασημίνα Ξηροτύρη-Αικατερινάρη 9 / 9