Η αύξηση των Νευροδιαβιβαστών στην διάρκεια της «βαθιάς» aκρόασης του Dr. Jerome Liss, M.D. j.liss@fastwebnet.it Η συνεδρία µε τον Ψυχοθεραπευτή ή τον Σύµβουλο έχει σκοπό να ενθαρρύνει την ανάδυση αναµνήσεων από τις δυαδικές σχέσεις του ατόµου καθώς επίσης να βοηθήσει την βίωση των στιγµών µοναξιάς (δηλαδή στιγµές κατά τις οποίες το υποκειµενικό βίωµα είναι γεµάτο άγχος, πίκρα ή φόβο). Ο σκοπός του µοιράσµατος και η δουλειά µε τα συναισθήµατα είναι να «προετοιµάσει» το άτοµο για το µέλλον. Έτσι, εκείνος µπορεί να αντιµετωπίσει µε περισσότερες ικανότητες τις δυαδικές σχέσεις στην καθηµερινή του ζωή καθώς και τις καταστάσεις στις οποίες είναι µόνος. Το βέλος του «χρόνου» µας βοηθάει να κατανοήσουµε την δυναµική του χρόνου. 1
Πίσω από την αφήγηση του θεραπευόµενου υπάρχει ο πόνος. Ο σωµατικός και ο ψυχικός πόνος προέρχονται από το ίδιο σηµείο του υποφλοιού-pag (sistema periaqueductale) που γεννά τις αντιδράσεις της Μάχης-Φυγής ή του Παγώµατος (fight-flight-freeze). 2
Το σύστηµα PAG βρίσκεται στο βάθος του εγκεφάλου και είναι απόλυτα «ασυνείδητο», ακόµη κι αν το αποτέλεσµα είναι ένας πόνος που µπορεί να κατακλύσει εντελώς την συνείδηση. Η θέση του είναι πάνω από τα νευρωνικά κυκλώµατα που παράγουν τους τέσσερις νευροδιαβιβαστές. Αυτές οι νευροχηµικές ουσίες καθορίζουν την κατάσταση της συνείδησης και τον έλεγχο του πόνου. 3
Οι τέσσερις νευροδιαβιβαστές διαχέονται σε όλο τον εγκέφαλο και ελέγχουν την ποιότητα της συνείδησης. Στη διάρκεια της αίσθησης αδιεξόδου της µοναξιάς υπάρχει µία πτώση αυτών των νευροδιαβιβαστών και αυτό δηµιουργεί την κατάσταση της αγωνίας. 4
Εδώ φαίνεται η επίδραση των τεσσάρων νευροδιαβιβαστών. Καταλαβαίνουµε καλύτερα το πώς η µοναχικότητα µας φέρνει σε µια κατάσταση πτώσης της σεροτονίνης (σχεσιακή), της ακετυλχολίνης (µάθηση και µνήµη), ντοπαµίνης (γενική δράση) και της νοραδρεναλίνης (εστιασµένη δράση), αλλά όχι απαραίτητα µια πτώση της προσοχής (ακετυλοχολίνη). Το αποτέλεσµα αυτής της έλλειψης νευροδιαβιβαστών είναι ένα είδος «κατάρρευσης» της γεωµετρίας της συνείδησης. 5
Η συνεδρία της Ψυχοθεραπείας ή της Συµβουλευτικής ξεκινά µε την αποδοχή-υποδοχή, ακολουθεί η επεξεργασία του προβλήµατος και µετά από µία γενική ενεργοποίηση (Βιοσυστηµική Ενεργοποίηση του σώµατος), ολοκληρώνουµε µε µία εκφόρτιση έντονη και εστιασµένη. Σ αυτό το διάγραµµα βλέπουµε το πώς, κάθε φάση, αυξάνει έναν διαφορετικό νευροδιαβιβαστή. 6
Είναι δύσκολο να µεταδώσουµε το πώς η προσωπική εµπειρία «επεκτείνεται» µέσα από µία συνεδρία βιοσυστηµικής θεραπείας. Αυτό το σχέδιο, θέλει να δείξει το πώς ο κάθε νευροδιαβιβαστής συνεισφέρει και δρα ενάντια στην «κατάρρευση» που δηµιουργεί η µοναχική κατάσταση του ατόµου. 7
Το Self Locus του ατόµου αντιπροσωπεύει τον πιο εσωτερικό και βαθύ του χώρο. Στην δυαδική κατάσταση, ο εξωτερικός χώρος της συνείδησης είναι πιο ενεργητικός και άρα πιο γεµάτος χρώµατα και εντυπώσεις. Αντίθετα στην κατάσταση της µοναχικότητας, η συνείδηση κατεβαίνει προς τον βαθύτερο εαυτό (Self Locus) 8
Ο «συγχρονισµός» µας επιτρέπει να κινούµαστε στο ίδιο µήκος κύµατος µε τον άλλο. Εκτός από µία αµοιβαία κατανόηση των λεγόµενων, υπάρχει κι ένας συγχρονισµός των ρυθµών. Γι αυτό τον λόγο ο ρυθµός του ψυχοθεραπευτή ή Συµβούλου πρέπει να είναι τέλεια προσαρµοσµένος στον θεραπευόµενο ή συµβουλευόµενο. Όταν σε µία σηµαντική σχέση υπάρχει αποσυντονισµός, τα κύµατα παρεµβολής εγγράφονται στην µνήµη και επαναλαµβάνονται: µία διαδικασία που αποκαλείται «ενδοβολή», αυξάνοντας έτσι το άγχος και την µοναξιά. 9