Ο πιο απλός ορισμός είναι ότι ο καρκίνος είναι μια ομάδα ασθενειών που χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και διασπορά ανώμαλων κυττάρων. Αν η εξάπλωση δεν ελεγχθεί θα οδηγήσει στο θάνατο. Ποσοστό περίπου 24% των θανάτων στην Ελλάδα οφείλονται στον καρκίνο (το 2004 πέθαναν από καρκίνο >25.000 άτομα). Στους αιτιολογικούς παράγοντες του καρκίνου περιλαμβάνονται οι διατροφή, η φυσική δραστηριότητα, περιβαλλοντικοί και γενετικοί παράγοντες. Note: Σήμερα όμως πάνω από το 50% των διαφόρων καρκινικών τύπων είναι θεραπεύσιμοι
Τα νεοπλάσματα διακρίνονται σε δυο κατηγορίες, στα καλοήθη και στα κακοήθη. Ανάλογα με την βιολογική τους συμπεριφορά και τον ιστολογικό τύπο καθορίζεται αντίστοιχα η κατηγορία στην οποία ανήκουν. Στην Ευρώπη οι πιο κοινές μορφές καρκίνου είναι ο καρκίνος μαστού (13,5%), ακολουθούμενος από τον καρκίνο παχέος εντέρου (12,9%) και τον καρκίνο πνεύμονα (12,1%). Στους 15 πιο συχνούς καρκίνους είναι και της ουροδόχου κύστης, του δέρματος, του προστάτη, του λάρυγγα, του ήπατος, του οισοφάγου, του θυρεοειδούς, του εγκεφάλου, των νεφρών, της μήτρας, οι λευχαιμίες και τέλος τα λεμφώματα.
Ακτινοβολία. ----------------- Η απορρόφηση της ιοντίζουσας ακτινοβολίας από τα βιολογικά υλικά δημιουργεί ιοντισμούς και διεγέρσεις με αποτέλεσμα τη δημιουργία ορισμένων σχηματισμών που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες. Οι ελεύθερες ρίζες είναι άτομα ή μόρια ηλεκτρικά ουδέτερα, με ίσους αριθμούς πρωτονίων και ηλεκτρονίων, αλλά ένα ηλεκτρόνιο της εξωτερικής στιβάδας δεν σχηματίζει ζεύγος (ασύζευκτο ηλεκτρόνιο), με αποτέλεσμα οι ελεύθερες ρίζες να είναι εξαιρετικά χημικώς δραστικές. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η διαταραχή του DNA που μπορεί να καταλήξει σε νεοπλασία.
Tα επαγγελματικά καρκινογόνα αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ποικίλων μορφών καρκίνου.
Θεραπείες καρκίνου. 1)Χειρουργική 2) Χημειοθεραπεία 3)Ραδιοθεραπεία 4)Ανοσοθεραπεία 5)Ορμονοθεραπεία 6)Άλλα...(π.χ. Γονιδιακή θεραπεία) Όλες αυτές οι μορφές (εκτός από την χειρουργική) δρουν και σε ιστούς που δεν είναι νεοπλασματικοί.
Πιθανές παρενέργειες ορισμένων φαρμάκων χημειοθεραπείας. 1)Πεπτικό σύστημα. 2)Έλκη στο στόμα 3)Δέρμα/τριχωτό 4)Διαταραχές στον μυελό των οστών. Γενικά όλες οι ομάδες κυττάρων που πολλαπλασιάζονται γρήγορα είναι τα μεγάλα θύματα της χημειοθεραπείας
Δερματολογικές διαταραχές. Μερικά φάρμακα μπορεί να επηρεάσουν το δέρμα, κάνοντας το ξηρό, να έχει φαγούρα ή να είναι ελαφρά αποχρωματισμένο. Όλα αυτά μπορεί να χειροτερέψουν με το κολύμπι, ιδιαίτερα εάν υπάρχει χλώριο στο νερό. Τα φάρμακα μπορούν να κάνουν το δέρμα σας πιο ευαίσθητο στο ηλιακό φως (ελαφρά ρούχα και αντηλιακές κρέμες).
1ο Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα έχουν δράση όχι μόνο στα καρκινικά κύτταρα αλλά και στα υγιή. Η αλωπεκία είναι μια συχνή παρενέργεια της χημειοθεραπείας, ειδικά μετά από χορήγηση ορισμένων φαρμάκων (cytoxan, adriamycin, vincristine), αλλά και της ακτινοθερπείας στο κεφάλι, που φαίνεται να αποτελεί μια αρκετά τραυματική εμπειρία για τους ασθενείς μετά την διάγνωση. Η πιθανότητα εμφάνισης αλωπεκίας αυξάνεται σε συνδυαστική θεραπεία (συγχορήγηση περισσότερων φαρμάκων). Οι τρίχες πέφτουν συνήθως κατά συστάδες, κυρίως κατά το πλύσιμο ή το βούρτσισμα. Η αλωπεκία μπορεί να μην είναι πλήρης. Τα μαλλιά πιθανώς να γίνουν απλώς λεπτά ή να αραιώσουν. Μπορεί η απώλεια να είναι απότομη ή σταδιακή. Συνήθως παρατηρείται κατά τον πρώτο κύκλο της χημειοθεραπείας (περί την 3η εβδομάδα), αλλά μπορεί να εμφανιστεί και έως τον δεύτερο κύκλο. Ενδεχομένως να εκδηλωθούν επίσης - ερεθισμός του δέρματος της κεφαλής, δερματίτιδα ή ουλές (που απαιτούν την συμβουλή ιατρού). Σχεδόν πάντα τα μαλλιά επανέρχονται, είτε σε 3-6 εβδομάδες είτε ενώ ο ασθενής βρίσκεται υπό χημειοθεραπεία. Τα νέα μαλλιά μπορεί να διαφέρουν στην υφή, το χρώμα ή το σχήμα τους (κατσαρά - ίσια).