Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Transcript

1 Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α 1. Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ΓΕΝΙΚΑ ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ Γ Ε Ν Ι Κ Η Π Ε Ρ Ι Γ Ρ Α Φ Η Τ Ο Υ Υ Δ Α Τ Ι Κ Ο Υ Δ Ι Α Μ Ε Ρ Ι - Σ Μ Α Τ Ο Σ Ν Η Σ Ω Ν Α Ι Γ Α Ι Ο Υ (1 4 ) ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Γεωγραφικά στοιχεία και διοικητική δομή Γεωμορφολογικά - γεωλογικά χαρακτηριστικά Κλίμα Αναπτυξιακή ταυτότητα...21 ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ - ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΝΕΡΟΥ Κύριες υδρολογικές λεκάνες Κύριες υδρογεωλογικές λεκάνες...24 ΧΡΗΣΕΙΣ ΝΕΡΟΥ - ΖΗΤΗΣΗ Γεωργία Κτηνοτροφία Ιχθυοκαλλιέργεια Ύδρευση Βιομηχανία Άλλες Χρήσεις ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ-ΖΗΤΗΣΗΣ Α Ν Α Λ Υ Σ Η Ε Π Ι Φ Α Ν Ε Ι Α Κ Ω Ν Υ Δ Α Τ Ι Ν Ω Ν Σ Ω Μ Α Τ Ω Ν ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Π Ο Τ Α Μ Ο Ι Ορισμός Τυπολογία Προσδιορισμός κωδικοποίηση...54 Λ Ι Μ Ν Ε Σ Ορισμός Τυπολογία Προσδιορισμός - κωδικοποίηση...58 Π Α Ρ Α Κ Τ Ι Α Υ Δ Α Τ Α Ορισμός Τυπολογία Προσδιορισμός Κωδικοποίηση...61 Μ Ε Τ Α Β Α Τ Ι Κ Α Υ Δ Α Τ Α Ορισμός Τυπολογία Προσδιορισμός Κωδικοποίηση...64 Τ Ε Χ Ν Η Τ Α Κ Α Ι Ι Δ Ι Α Ι Τ Ε Ρ Ω Σ Τ Ρ Ο Π Ο Π Ο Ι Η Μ Ε Ν Α Υ Δ Α Τ Ι Ν Α Σ Ω Μ Α Τ Α Ορισμός Τυπολογία...68 Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 1 -

2 3.7.3 Προσδιορισμός Κωδικοποίηση Σ Υ Ν Θ Η Κ Ε Σ Α Ν Α Φ Ο Ρ Α Σ Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Π Ο Τ Α Μ Ο Ι Βιολογικά στοιχεία ποιότητας ποταμών Λ Ι Μ Ν Ε Σ Π Α Ρ Α Κ Τ Ι Α & Μ Ε Τ Α Β Α Τ Ι Κ Α Υ Δ Α Τ Α Υπεραιγιαλίτιδα η υπερπαράλια ζώνη Μεσοαιγιαλίτιδα η μεσοπαράλια ζώνη Υποαιγιαλίτιδα η υποπαράλια ζώνη Περιαιγιαλίτιδα η Περιπαράλια ζώνη Π Ι Ε Σ Ε Ι Σ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΑΠΟ ΣΗΜΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ Αστική ρύπανση Βιομηχανική ρύπανση Αγροτική ρύπανση ΡΥΠΑΝΣΗ ΑΠΟ ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΠΗΓΕΣ Ανεπεξέργαστα αστικά λύματα Επιφανειακές απορροές λόγω χρήσης γης Κτηνοτροφικές δραστηριότητες Συμπεράσματα αναφορικά με τα παραγόμενα φορτία από τις διάχυτες πηγές Α Ξ Ι Ο Λ Ο Γ Η Σ Η Ε Π Ι Φ Α Ν Ε Ι Α Κ Ω Ν Υ Δ Α Τ Ι Ν Ω Ν Σ Ω Μ Α Τ Ω Ν Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Α 2 3, Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 2 -

3 Κατάλογος Πινάκων Πίνακας 2.1. Έκταση και πληθυσμός του διαμερίσματος κατά νομό (1991, 2001)...14 Πίνακας 2.2. Βροχόπτωση σε αντιπροσωπευτικούς σταθμούς των ομάδων νησιών..20 Πίνακας 2.3. Μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες ( C)...21 Πίνακας 2.4. Μηνιαίο υδρολογικό ισοζύγιο (mm)...22 Πίνακας 2.5. Υδρολογικό ισοζύγιο σε υπερετήσια βάση...23 Πίνακας 2.6. Υπόγεια αποθέματα...25 Πίνακας 2.7. Αναλυτικό ισοζύγιο κατά νησί...26 Πίνακας 2.8. Αρδευθείσες εκτάσεις 1991, Πίνακας 2.9. Υφιστάμενα συλλογικά αρδευτικά έργα...30 Πίνακας Κατασκευασμένες και κατασκευαζόμενες λιμνοδεξαμενές και φράγματα...31 Πίνακας Μελλοντικά έργα (μεσοπρόθεσμα) λιμνοδεξαμενές και φράγματα που δημοπρατούνται για κατασκευή και είναι ενταγμένα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων...32 Πίνακας Μελλοντικά έργα (μακροπρόθεσμα) λιμνοδεξαμενές και φράγματα των οποίων έχουν εγκριθεί ή περατωθεί οι οριστικές μελέτες...33 Πίνακας Συνοπτικός πίνακας λιμνοδεξαμενών και φραγμάτων (που έχουν κατασκευαστεί ή έχουν δημοπρατηθεί ή για τα οποία υπάρχουν οριστικές μελέτες)...34 Πίνακας Προστατευόμενες Περιοχές βάσει της Οδηγίας Πλαίσιο 2000/60 της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Υ.Δ. Νήσων Αιγαίου(14)...36 Πίνακας Ζήτηση νερού (hm3/έτος)...47 Πίνακας Ζήτηση νερού και φυσικοί διαθέσιμοι πόροι...47 Πιν. 3.1 Τυπολογία ποτάμιων υδάτινων σωμάτων Σύστημα «Α»...53 Πιν. 3.2 Ποτάμια υδάτινα σώματα στο Υ.Δ. Νήσων Αιγαίου (14)...54 Πιν. 3.3 Κωδικοποίηση ποτάμιων υδάτινων σωμάτων...55 Πιν. 3.4 Τυπολογία λιμναίων υδάτινων σωμάτων Σύστημα «Α»...58 Πιν. 3.5 Κωδικοποίηση λιμναίων υδάτινων σωμάτων...59 Πιν. 3.6 Τυπολογία παράκτιων υδάτινων σωμάτων Σύστημα «Β»...61 Πιν. 3.7 Παράκτια υδάτινα σώματα στο Υ.Δ. Νήσων Αιγαίου (14)...61 Πιν. 3.8 Κωδικοποίηση παράκτιων υδάτινων σωμάτων...62 Πιν. 3.9 Τυπολογία μεταβατικών υδάτινων σωμάτων Σύστημα «Β»...64 Πιν Μεταβατικά υδάτινα σώματα στο Υ.Δ. Νήσων Αιγαίου (14)...64 Πιν Κωδικοποίηση μεταβατικών υδάτινων σωμάτων...65 Πίνακας 4.1. Ιχθυολογική σύσταση των βιοτικών ομάδων που περιέχονται στους τρεις βιοτικούς τύπους, με γενικές αναφορές στην αφθονία (πυκνότητα) των ειδών Πίνακας 4.2. Κατάλογος των χαρακτηριστικών οικογενειών που συλλέχθηκαν στους τύπους ποταμών RM1, RM2 και RM Πίνακας 4.3. Βιοκοινωνίες που αντιστοιχούν σε συνθήκες αναφοράς για κάθε τύπο παράκτιων και μεταβατικών υδάτινων σωμάτων Πίνακας 4.4. Κατάλογος των χαρακτηριστικών βενθικών ειδών γιά κάθε τύπο βιοτόπου και βιοκοινωνίας Πίνακας 5.1. Βαθμός μείωσης φορτίων από επεξεργασία Πίνακας 5.2. Ρυπαντικά φορτία από τις εν λειτουργία ΕΕΛ του ΥΔ Πίνακας 5.3. Αυτόνομοι σταθμοί Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας Πίνακας 5.4. Φορτία από τα ανεπεξέργαστα λύματα ανά Δήμο Πίνακας 5.5. Συντελεστής εξαγωγής ανάλογα με τη χρήση γης Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 3 -

4 Πίνακας 5.6. Ομαδοποίηση των χρήσεων γης Πίνακας 5.7. Φορτία ΤΝ και ΤΡ ανά κατηγορία χρήσης γης Πίνακας 5.8. Χαρακτηριστικά ζωικών αποβλήτων (Kg/ημέρα /τόνο σωματικού βάρους) Πίνακας 5.9. Φορτία από την κτηνοτροφία ανά Δήμο Πίνακας Συνολικά ρυπαντικά φορτία Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 4 -

5 Κατάλογος Σχημάτων Σχήμα 1.1. Υδατικά Διαμερίσματα ΠΛΑΠ...10 Σχήμα 2.1. Διοικητική διαίρεση του υδατικού διαμερίσματος σε νομαρχίες και δήμους...16 Σχήμα 2.2. Ανάγλυφο και κύριο υδρογραφικό δίκτυο του υδατικού διαμερίσματος..19 Σχήμα 2.3. Προστατευόμενες περιοχές του υδατικού διαμερίσματος...46 Σχήμα 4.1. Μεθοδολογία για τον καθορισμό των συνθηκών αναφοράς (από: Intercalibration Network)...71 Σχήμα 4.2. Ιεραρχική ομαδοποίηση των ιχθυολογικών δεδομένων από 81 σχετικά αδιατάρακτες θέσεις με βάση τη σύνθεση της ιχθυοκοινότητας (είδη, στρεμματική πυκνότητα), με τη μέθοδο Ward Σχήμα 4.3. Ποσοστιαία κατανομή μεγάλων ταξινομικών ομάδων του δικτύου διαβαθμονόμησης του τύπου RM Σχήμα 4.4. Ποσοστιαία κατανομή μεγάλων ταξινομικών ομάδων του δικτύου διαβαθμονόμησης του τύπου RM Σχήμα 4.5. Ποσοστιαία κατανομή μεγάλων ταξινομικών ομάδων του δικτύου διαβαθμονόμησης του τύπου RM Σχήμα 5.1. Τα βασικά στάδια της γενικής προσέγγισης για την ανάλυση των πιέσεων και των επιπτώσεων...99 Σχήμα 5.2. Κατανομή των χρήσεων γης στο ΥΔ 14 Νήσων Αιγαίου Σχήμα 5.3. Φορτία ΤΝ ανά κατηγορία χρήσης γης Σχήμα 5.4. Φορτία ΤΡ ανά κατηγορία χρήσης γης Σχήμα 5.5. Συνολικά φορτία ανά πηγή διάχυτης ρύπανσης Σχήματα 5.6. Συνεισφορά κάθε πηγής διάχυτης ρύπανσης στα ρυπαντικά φορτία..119 Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 5 -

6 1. Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 1.1 Γενικά Η Οδηγία Πλαίσιο 2000/60/ΕΚ για τα νερά (στο εξής «η Οδηγία») εισαγάγει μια ολοκληρωμένη και συνολική προσέγγιση και αποτελεί ένα καινοτόμο βήμα για τη διαχείριση των υδατικών πόρων στην Ευρώπη. Εξορθολογικοποιεί και εκσυγχρονίζει την υπάρχουσα υδατική νομοθεσία θέτοντας κοινούς Ευρωπαϊκούς και ευρείς στόχους για το νερό. Οι στόχοι κλειδιά της Οδηγίας όπως συνοψίζονται στο Άρθρο 1 αντιπροσωπεύουν μια ολιστική προσέγγιση στη διαχείριση του νερού στην οποία περιλαμβάνεται το σύνολο του κύκλου του νερού επιφανειακού και υπόγειου κατά μήκος της ροής του, μέχρι στις παράκτιες ζώνες και τη θάλασσα. Αντικειμενικός στόχος όπως αναφέρεται στο Άρθρο 4 είναι ότι τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να υλοποιήσουν το σύνολο των δράσεων και των ενεργειών ώστε να επιτύχουν την καλή ποιότητα του υπόγειου και επιφανειακού υδατικού δυναμικού και επί πλέον να εμποδίσουν την υποβάθμιση εκείνων των υδάτινων σωμάτων των οποίων η κατάσταση χαρακτηρίζεται ήδη ως καλή. Η Οδηγία δημιουργεί το πλαίσιο για τη διατήρηση και προστασία της ποσότητας και ποιότητας όλων των υδάτινων σωμάτων, το οποίο: αποτρέπει την περαιτέρω υποβάθμιση, και προστατεύει και βελτιώνει την κατάσταση όλων των υδατικών πόρων προωθεί τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτων, μέσω της μακροπρόθεσμης προστασίας των διαθέσιμων υδατικών πόρων ενισχύει την προστασία του υδατικού περιβάλλοντος με την εφαρμογή μέτρων για τη μείωση της απόρριψης ρυπαντικών ουσιών και την εξάλειψη της απόρριψης τοξικών ρυπαντών με βάση κατάλογο προτεραιότητας διασφαλίζει την προοδευτική μείωση της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων συμβάλλει στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων ακραίων φαινομένων, πλημμύρων και ξηρασίας. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού θεσπίζεται μια σειρά ρυθμίσεων που επιχειρούν: να επιτύχουν τη διατήρηση ή την αποκατάσταση της καλής κατάστασης των επιφανειακών και των υπόγειων υδάτων μέχρι το 2015 να ενοποιήσουν και να συμπληρώσουν την προηγούμενη αποσπασματική ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα νερά να προσεγγίσουν τη διαχείριση των υδατικών πόρων σε επίπεδο υδατικής περιφέρειας, η οποία νοείται αποτελούμενη από μία ή περισσότερες γειτονικές λεκάνες απορροής μαζί με τα συναφή υπόγεια και παράκτια ύδατα, ορίζοντας για την άσκηση της την αρμόδια αρχή Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 6 -

7 να ασκήσουν τη διαχείριση των υδατικών πόρων βάσει προγραμμάτων - σχεδίων διαχείρισης υδατικής περιφέρειας, τα οποία θα καταρτίσει κάθε κράτος-μέλος μέχρι το 2009 και τα οποία θα περιλαμβάνουν τη γενική περιγραφή των χαρακτηριστικών της περιοχής, τις επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην ποσότητα και την ποιότητα των υδατικών πόρων, τις χρήσεις του ύδατος κλπ. να διασφαλίσουν ρεαλιστική τιμολόγηση όλων των υπηρεσιών, που σχετίζονται με τη χρήση του νερού μέχρι το Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στις συμμετοχικές δράσεις. Ειδικότερα τα Κράτη Μέλη καλούνται να ενθαρρύνουν την ενεργή συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων φορέων κατά τα επιμέρους στάδια εφαρμογής της Οδηγίας, καθώς και κατά τη σύνταξη των προγραμμάτων διαχείρισης. Ακόμα, τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να ενημερώνουν και να συμβουλεύονται το κοινό, συμπεριλαμβανομένων και των χρηστών, για τα ακόλουθα θέματα: το χρονοδιάγραμμα και πρόγραμμα δράσεων για τη σύνταξη των σχεδίων διαχείρισης, το αργότερο ως το την επισκόπηση των σημαντικών ζητημάτων διαχείρισης, το αργότερο ως το την πρώτη προσέγγιση των σχεδίων διαχείρισης, το αργότερο ως το Η σημαντικότερη αλλαγή πολιτικής που εισάγεται μέσω της Οδηγίας είναι ότι η οικολογική ποιότητα προσδιοριζόμενη από βιολογικές παραμέτρους αποτελεί το «κλειδί» του χαρακτηρισμού της κατάστασης ενός υδάτινου σώματος, υποβοηθούμενου από τους παραδοσιακότερους τρόπους ποιοτικού προσδιορισμού (υδρο-μορφολογικές παράμετροι, φυσικοχημικές συνιστώσες και συγκεντρώσεις ειδικών ρυπαντών μέταλλα ή συνθετικές οργανικές ενώσεις). Μια επίσης νέα αντίληψη που εισάγεται μέσω της οδηγίας είναι η ολοκληρωμένη θεώρηση των υπόγειων και των επιφανειακών υδάτινων σωμάτων και η συνδυασμένη προσέγγιση δηλαδή τόσο η θέσπιση ορίων στην πηγή όσο και η καθιέρωση προτύπων περιβαλλοντικής ποιότητας στον αποδέκτη καθώς επίσης και η ενσωμάτωση οικονομικών εργαλείων στη διαχείριση των υδατικών πόρων. Τέλος η Οδηγία εφαρμόζεται σε όλα τα υδάτινα σώματα και θεωρεί τη συμμετοχή του κοινού προϋπόθεση για την επιτυχία των στόχων της. Μια ακόμη καινοτομία της Οδηγίας είναι ότι, για πρώτη φορά στην περιβαλλοντική πολιτική της Ε.Ε., προτείνονται από ένα νομικό κείμενο οικονομικές αρχές και μέτρα ως βασικά εργαλεία για την επίτευξη συγκεκριμένων περιβαλλοντικών στόχων. Η σημαντικότερη οικονομική αρχή που εισάγει η Οδηγία είναι η δημιουργία ενός κοινού πλαισίου για τη διαχείριση των υδατικών πόρων που βασίζεται στην ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών νερού. Οι αποκλίσεις που επιτρέπει ως προς την επίτευξη των στόχων της είναι ορισμένες (σε περιπτώσεις που οι στόχοι δεν είναι αντικειμενικά δυνατόν να επιτευχθούν λόγω των περιορισμών της φυσικής δομής του υδάτινου σώματος ή λόγω απρόβλεπτων ή εξαιρετικών καταστάσεων). Ταυτόχρονα όμως απαιτεί την αυστηρότερη προστασία Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 7 -

8 υδάτινων σωμάτων σε ειδικές και καθορισμένες περιπτώσεις (υδάτινα σώματα που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση, ύδατα αναψυχής, ύδατα ευαίσθητα σε θρεπτικά ή υδάτινα σώματα σημαντικά οικονομικά ή οικολογικά). Οι στόχοι που θέτει η Οδηγία για την κατάσταση των υδάτινων σωμάτων επιτυγχάνονται μέσω ενός συστήματος ανάλυσης και σχεδιασμού (σχέδια διαχείρισης) σε επίπεδο λεκάνης απορροής ποταμού. Μέσα σε κάθε μονάδα σχεδιασμού υπάρχουν τέσσερα (4) διακριτά στοιχεία: Ο χαρακτηρισμός των υδάτινων σωμάτων και ο προσδιορισμός των πιέσεων και των επιδράσεων Η παρακολούθηση Η θέσπιση περιβαλλοντικών στόχων για τα υδάτινα σώματα Η υλοποίηση προγράμματος μέτρων για την υλοποίηση των στόχων Τα σχέδια θα πρέπει να ανανεώνονται κάθε 6 χρόνια, ενώ το πρώτο σχέδιο θα πρέπει να εκπονηθεί 10 χρόνια μετά την υιοθέτηση της Οδηγίας. Στο ίδιο επίπεδο ορίζεται και ο διοικητικός μηχανισμός (Άρθρο 13) που είναι αρμόδιος για την επίτευξη των στόχων. Τα σχέδια διαχείρισης που καταρτίζονται υπόκεινται σε δημόσια διαβούλευση εισάγοντας, έτσι διασφαλίζεται η κοινωνική συμμετοχή και η διαφάνεια στο σύστημα λήψης αποφάσεων. Η οδηγία θα υποκαταστήσει ένα σημαντικό αριθμό οδηγιών που σχετίζονται με το νερό (75/440 ΕOK, 77/795, 79/869/EOK, 78/659/ΕΟΚ, 79/923/EΟΚ, 80/68/EΟΚ και 76/464/EΟΚ) ενώ θα υποβοηθηθεί ως προς την εφαρμογή της από νέες υπό έκδοση σχετικές οδηγίες της Ε.Κ. Συνοπτικά οι κεντρικές δράσεις που πρέπει να αναλάβουν τα Κράτη Μέλη είναι: 1. Να προσδιορίσουν τις μεμονωμένες λεκάνες απορροής ποταμών που βρίσκονται μέσα στο εθνικό τους έδαφός και να τις υπάγουν σε επιμέρους Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταμού (ΠΛΑΠ) και προσδιορίσουν τις αρμόδιες αρχές μέχρι το 2003 (Άρθρο 3, Άρθρο 24) 2. Να χαρακτηρίσουν τις ΠΛΑΠ από την άποψη των πιέσεων, των επιπτώσεων και των οικονομικών των χρήσεων ύδατος, συμπεριλαμβανομένου ενός καταλόγου των προστατευόμενων ζωνών που βρίσκονται μέσα στην περιοχή Λεκάνης Απορροής Ποταμού, μέχρι το 2004 (Άρθρο 5, Άρθρο 6, Παράρτημα ΙΙ, Παράρτημα III). 3. Να πραγματοποιήσουν, από κοινού και μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τη διαβαθμονόμηση των συστημάτων ταξινόμησης της οικολογικής κατάστασης μέχρι το 2006 (Άρθρο 2 παράγραφος 22, Παράρτημα V). 4. Να καταστήσουν λειτουργικά τα δίκτυα παρακολούθησης μέχρι το 2006 (Άρθρο 8). Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 8 -

9 5. Με βάση τη σωστή παρακολούθηση και την ανάλυση των χαρακτηριστικών της λεκάνης ποταμών, να προσδιορίσουν μέχρι το 2009 ένα πρόγραμμα μέτρων ώστε επιτευχθούν οι περιβαλλοντικοί στόχοι της Οδηγίας με οικονομικά αποδοτικό τρόπο (Άρθρο 11, Παράρτημα III). 6. Να παραγάγουν και να δημοσιεύσουν σχέδια διαχείρισης Λεκάνης Απορροής Ποταμού (RBMPs) για κάθε ΠΛΑΠ, συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού των ιδιαίτερα τροποποιημένων υδάτινων σωμάτων, μέχρι το 2009 (Άρθρο 13, Άρθρο 4.3) 7. Να εφαρμόσουν πολιτικές τιμολόγησης ύδατος που ενισχύουν την βιωσιμότητα των υδατικών πόρων μέχρι το 2010 (Άρθρο 9). 8. Να καταστήσουν τα μέτρα του προγράμματος λειτουργικά μέχρι το 2012 (Άρθρο 11). 9. Να εφαρμόσουν τα προγράμματα των μέτρων και να επιτύχουν τους περιβαλλοντικούς στόχους μέχρι το 2015 (Άρθρο 4). Σύμφωνα με το Ν. 1739/87 (ΦΕΚ 201 Α/ ) «Διαχείριση των υδατικών πόρων και άλλες διατάξεις» και ειδικότερα το Άρθρο 1, παρ. 4, έχει θεσμοθετηθεί η διαίρεση της χώρας σε 14 μονάδες (σύνολα λεκανών απορροής) με κατά το δυνατόν όμοιες υδρολογικές - υδρογεωλογικές συνθήκες, οι οποίες αποτελούν το περιφερειακό επίπεδο στον τομέα της διαχείρισης του νερού. Οι μονάδες αυτές ονομάζονται Υδατικά Διαμερίσματα, αντιστοιχούν σε περιοχές λεκάνης απορροής ποταμών (ΠΛΑΠ) και είναι σύμφωνες με τα κριτήρια της Οδηγίας 2000/60 και του σχετικού Καθοδηγητικού Εγγράφου (Guidance Document). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Ν. 1739/87 Άρθρο 1, παρ. 4, «Υδατικά διαμερίσματα είναι περιοχές οριοθετημένες μεταξύ τους από υδροκρίτες ή νησιωτικές περιοχές, που περιλαμβάνουν ολοκληρωμένα υδρογραφικά δίκτυα, με υδρολογικές συνθήκες κατά το δυνατόν όμοιες. Ο ελληνικός χώρος διαιρείται στα εξής δεκατέσσερα Υδατικά Διαμερίσματα: Δυτικής Πελοποννήσου, Βόρειας Πελοποννήσου, Δυτικής Στερεάς Ελλάδας Ηπείρου, Αττικής, Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, Θεσσαλίας, Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας, Θράκης» Κρήτης και Νησιών Αιγαίου, όπως ειδικότερα παρουσιάζονται στο χάρτη που συνοδεύει το νόμο αυτόν". Με το Π.Δ. υπ αριθ. 60/98 (ΦΕΚ 61Α/ ) «Καθορισμός χωρικής αρμοδιότητας των Τμημάτων Διαχείρισης Υδατικών Πόρων της Περιφέρειας" και με το Άρθρου 1 αυτού, προσδιορίζεται η χωρική αρμοδιότητα των Τμημάτων Διαχείρισης Υδατικών Πόρων (κάθε Διοικητικής Περιφέρειας) με βάση τα Υδατικά Διαμερίσματα, όπως αυτά καθορίζονται στο Ν. 1739/87 ενώ στο Άρθρο 2 ορίζονται τα ακριβή όρια των Υδατικών Διαμερισμάτων. Σημειώνεται ότι οι Διευθύνσεις Υδάτων της Περιφέρειας που συγκροτούνται με την υπ. αριθμ. οικ / ΚΥΑ αναλαμβάνουν όλες τις αρμοδιότητες των Τμημάτων Διαχείρισης Υδατικών Πόρων της Περιφέρειας, τα τμήματα δε αυτά καταργούνται και το προσωπικό τους μεταφέρεται στις νέες Διευθύνσεις Υδάτων της Περιφέρειας. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14) - 9 -

10 Σχήμα 1.1. Υδατικά Διαμερίσματα ΠΛΑΠ Σε συμμόρφωση με τα οριζόμενα στην Οδηγία, η Ελλάδα εξέδωσε το Ν (ΦΕΚ 280Α / ) «Προστασία και διαχείριση των υδάτων - Εναρμόνιση με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23 ης Οκτωβρίου 2000» με τον οποίο (και με τις κανονιστικές του πράξεις οι οποίες προβλέπεται να εκδοθούν κατ εξουσιοδότησή του) εναρμονίζεται το εθνικό δίκαιο προς τις διατάξεις της Οδηγίας. Με το Ν ορίζονται οι αρμόδιες αρχές για την προστασία και διαχείριση των λεκανών απορροής της χώρας σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Οδηγίας, ενώ ως αρμόδια υπηρεσία για την υλοποίηση των απαιτούμενων εργασιών που προβλέπονται από το Άρθρο 5 της Οδηγίας για κάθε ΠΛΑΠ ορίζεται η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων (ΚΥΥ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ). Τέλος, με το Προεδρικό Διάταγμα υπ αριθμ. 51/2007 (ΦΕΚ 54Α/ ) «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000» Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

11 ενσωματώνονται πλήρως οι διατάξεις και οι ρυθμίσεις των Παραρτημάτων της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ. Στα ακόλουθα Κεφάλαια παρουσιάζεται για την Περιοχή Λεκάνης Απορροής Ποταμού (εφεξής Υδατικό Διαμέρισμα) των Νήσων Αιγαίου (ΥΔ 14) η ανάλυση που απαιτείται σύμφωνα με το Άρθρο 5 ως προς τα επιφανειακά ύδατα, δηλαδή: ανάλυση των χαρακτηριστικών της, και επισκόπηση των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην κατάσταση των επιφανειακών υδάτων σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές του Παραρτήματος ΙΙ της Οδηγίας. Για την ανάλυση που ακολουθεί λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά Καθοδηγητικά Έγγραφα. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

12 1.2 Ομάδα Μελέτης Η παρούσα Έκθεση συντάχθηκε από την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων με τη συνδρομή των ακόλουθων Γραφείων Συμβούλων και Οργανισμών: Ζ&Α Π. ΑΝΤΩΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Α.Μ.Ε. Γ. ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Α.Ε. ΕΠΕΜ Α.Ε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΚΑΪΜΑΚΗ ΕΛΚΕΘΕ Για τη σύνταξή της Έκθεσης εργάστηκαν οι παρακάτω επιστήμονες: Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων Σωτήρης Μπενέκος Σπύρος Τασόγλου Ζ&Α Π. ΑΝΤΩΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Α.Μ.Ε. Παναγιώτης Αντωναρόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός Ιωάννης Νιάδας, Πολιτικός Μηχανικός, MSc Υδρολογίας Στάθης Τσελεπίδης, Πολιτικός Μηχανικός Ναυσικά Φαφούτη, Πολιτικός Μηχανικός, MSc Advanced Computing Χάρης Γιοβανόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός Παναγιώτης Κόντος, Τεχνικός Γεωλόγος Γ. ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Α.Ε. Ιωάννης Καραβοκύρης, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός Δημήτρης Ζαρρής, Πολιτικός Μηχανικός, MSc Υδρολογίας Bane Todorovic, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Ειδικός GIS ΕΠΕΜ Α.Ε. Ανδρέας Λουκάτος, Χημικός, D.E.A. Νίκος Σελλάς, Χημικός Μηχανικός, MSc Υγιεινολόγος Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

13 Μαρία Τσούμα, Χημικός Μηχανικός, MSc Μηχανικός Περιβάλλοντος Μαρία Κατσιμπίρη, Γεωλόγος, MSc Διαχείριση Θαλάσσιου Περιβάλλοντος Βαρβάρα Εμμανουηλίδη, Επιστήμων Περιβάλλοντος, MSc Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΚΑΪΜΑΚΗ Παναγιώτα Στυλιανή Καϊμάκη, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός, Μηχανικός Περιβάλλοντος Ελένη Γκουβάτσου, Πολιτικός Μηχανικός, MSc Μηχανικός Περιβάλλοντος Γιάννης Μουλατσιώτης, Γεωλόγος - Υδρογεωλόγος, Ειδικός σε θέματα GIS ΕΛΚΕΘΕ Πάνος Παναγιωτίδης, Δρ. Υδροβιολόγος Σταμάτης Ζόγκαρης, Βιολόγος - Ιχθυολόγος Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

14 2. Γ Ε Ν Ι Κ Η Π Ε Ρ Ι Γ Ρ Α Φ Η Τ Ο Υ Υ Δ Α Τ Ι Κ Ο Υ Δ Ι Α Μ Ε Ρ Ι Σ Μ Α Τ Ο Σ Ν Η Σ Ω Ν Α Ι Γ Α Ι Ο Υ (1 4 ) 2.1 Γενικά χαρακτηριστικά Γεωγραφικά στοιχεία και διοικητική δομή Το Υδατικό Διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου περιλαμβάνει τα νησιωτικά συγκροτήματα των Νομών Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Λέσβου, Σάμου και Χίου. Απαρτίζεται δηλαδή από όλα τα νησιά των Περιφερειών Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, εκτός από τη Μακρόνησο και τα Κύθηρα. Η συνολική έκτασή του ανέρχεται σε km 2. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι ο διαμελισμός της έκτασής του σε πολλές μικρότερες αυτοτελείς ενότητες, τα νησιά. Η ιδιαιτερότητα αυτή επιβάλλει την προσέγγιση του διαμερίσματος ανά νησί, η συνολική έκταση του οποίου λαμβάνεται ως μια υδρολογική- υδρογεωλογική ενότητα. Το σύνολο των κατοικημένων νησιών ξεπερνά τα 50. Από αυτά εξετάζεται το ισοζύγιο των 39 κυριότερων και μεγαλύτερων, που έχουν πληθυσμό πάνω από 300 κατοίκους και συνολική έκταση km 2. Ο πληθυσμός του διαμερίσματος, με βάση τα απογραφικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, το 1991 ήταν κάτοικοι και το 2001 ήταν κάτοικοι, παρουσιάζοντας αύξηση 11.4%. Ο πληθυσμός διακρίνεται σε αστικό κατά 31.7%, ημιαστικό κατά 20.3%, και αγροτικό κατά 48.0%. Η έκταση και ο πληθυσμός του διαμερίσματος κατά νομό παρουσιάζονται στον Πίνακα 2.1. Πίνακας 2.1 Έκταση και πληθυσμός του διαμερίσματος κατά νομό (1991, 2001) Νομός Έκταση τμήματος που ανήκει στο διαμέρισμα (km 2 ) Ποσοστό έκτασης νομού που ανήκει στο διαμέρισμα Πληθυσμός τμήματος που ανήκει στο διαμέρισμα (1991) Ποσοστό πληθυσμού νομού που ανήκει στο διαμέρισμα (1991) Πληθυσμός τμήματος που ανήκει στο διαμέρισμα (2001) Δωδεκανήσου % % Λέσβου % % Σάμου % % Χίου % % Κυκλάδων % % Σύνολο Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

15

16 Σχήμα 2.1 Διοικητική διαίρεση του υδατικού διαμερίσματος σε νομαρχίες και δήμους Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

17 Ειδικά για το Υδατικό Διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου υπάρχουν δύο περιφερειακές Διευθύνσεις Υδάτων (Ν. 3199/2003), που λειτουργούν: στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, με έδρα τη Μυτιλήνη και χωρική αρμοδιότητα τα νησιά του βορείου Αιγαίου του Υδατικού Διαμερίσματος Αιγαίου. στην Περιφέρεια Νότιου Αιγαίου με έδρα την Ερμούπολη (Σύρος) και χωρική αρμοδιότητα τα νησιά του νότιου Αιγαίου του Υδατικού Διαμερίσματος Αιγαίου. Μερικοί από τους λοιπούς φορείς ή και οργανισμούς που λειτουργούν σε περιφερειακό και νομαρχιακό επίπεδο και ασχολούνται γενικά με υδατικά θέματα είναι οι ακόλουθοι, κατά χρήση: Ύδρευση - Διευθύνσεις Αυτοδιοίκησης και Αποκέντρωσης ή Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Διοίκησης σε κάθε νομό, όπου λειτουργούν οι ΤΥΔΚ ως υπηρεσίες της περιφέρειας - οι ΔΕΥΑ των κυριότερων δήμων των νομών (Βαθέως, Ερμούπολης, Θήρας, Ίου, Ρόδου, Πεταλούδων Ρόδου, Χίου, Κω, Ηρακλειδών, Οίας, Επισκοπής Γωνιάς Σαντορίνης, Καλύμνου, Καμποχωρίου Χίου, Λέρου, Μυκόνου, Μυτιλήνης, Πάρου, Σερίφου, Τήλου, Αστυπάλαιας, Δικαίου, Μελιτειών, Αφάντου, Μανδακίου Νισύρου). Άρδευση - Διεύθυνση ή Τμήμα Εγγείων Βελτιώσεων που συναντάται ανάλογα με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και ως Τμήμα Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων & Εκμηχάνισης της Γεωργίας, ή Υδροοικονομίας & Εκμηχάνισης Γεωργίας, ή Εγγείων Βελτιώσεων & Υδάτινων Πόρων, ή Υδροοικονομίας - Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων, δηλ. ΤΟΕΒ (Καρλοβασίου Σάμου, Κάμπου Χώρας Σάμου, Απολλακιάς Ρόδου, Κοντιάς Λήμνου και Αγιάσου Λέσβου). Βιομηχανία - Διεύθυνση ή Τμήμα Βιομηχανίας ή Διεύθυνση ή Τμήμα Ορυκτού Πλούτου και Βιομηχανίας, σε επίπεδο νομού Εκτός από τους παραπάνω φορείς, σε κάθε περιφέρεια υπάρχουν οι ακόλουθες διευθύνσεις που εμπλέκονται γενικότερα σε θέματα υδατικών πόρων: Διεύθυνση Δημοσίων Έργων, όπου λειτουργούν τα Τμήματα Υδραυλικών Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

18 Έργων και Εγγείων Βελτιώσεων Διεύθυνση Ελέγχου Κατασκευής Έργων (Δ.Ε.Κ.Ε.), όπου λειτουργεί το Τμήμα Εποπτείας Υδραυλικών Έργων Διεύθυνση Περιβάλλοντος & Χωροταξίας Γεωμορφολογικά - γεωλογικά χαρακτηριστικά Το έδαφος του συνόλου των νησιών του υδατικού διαμερίσματος κατανέμεται σε πεδινό, ορεινό και ημιορεινό, με τα μεγαλύτερα υψόμετρα να συναντώνται στη Ρόδο (1215 m), στη Χίο (1186 m) και στη Λέσβο (968 m). Το μέσο υψόμετρο του διαμερίσματος είναι 160 m. Εξαιτίας της μικρής έκτασης των νησιών, δεν αναπτύσσονται αξιόλογες υδρολογικές λεκάνες σε αυτά. Η αποστράγγιση των νερών της βροχής πραγματοποιείται μέσω μικρών παράκτιων ρεμάτων, πολλές φορές σε ακτινωτή διάταξη. Εξαίρεση αποτελούν τα νησιά Λέσβος, Ρόδος και Χίος, που ξεπερνούν σε έκταση τα 500 km 2 (αντίστοιχα 1630, 1398 και 841 km 2 ). Επίσης, τα μικρά ύψη βροχής που δέχονται πολλά από τα νησιά (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα), σε συνδυασμό με τη γεωλογική διαμόρφωσή τους, δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη πυκνού υδρογραφικού δικτύου. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί που συναντώνται στα νησιά του υδατικού διαμερίσματος παρουσιάζουν μεγάλη πολυμορφία. Αναλυτικότερα, στα νησιά του Αιγαίου συναντώνται οι παρακάτω γεωτεκτονικές ενότητες: Μεταμορφωμένη κυκλαδική μάζα με παρουσία μαρμάρων, κρυσταλλικών ασβεστόλιθων, σχιστόλιθων και γνεύσιων. Αναπτύσσεται στο σύνολο, σχεδόν, των νήσων Κυκλάδων, Ικαρίας και Σάμου. Τοπικά παρατηρούνται γρανιτικές διεισδύσεις (Σέριφος, Νάξος, Μύκονος, Πάρος, κλπ.). Περιοχή των λυκιακών καλυμμάτων, που αναπτύσσεται στο μεγαλύτερο τμήμα των νησιών της Δωδεκανήσου, εκτός των νησιών της Ρόδου και Καρπάθου. Συναντώνται εδώ ασβεστόλιθοι, φλύσχης και νεογενείς αποθέσεις. Τοπικά παρατηρούνται ηφαιστειακές εκχύσεις (Πάτμος, Κως, Νίσυρος), όπως επίσης και παλαιοζωικά στρώματα σχιστόλιθων και φυλλιτών (Λέρος, Κως). Ζώνες Γαβρόβου-Τριπόλεως και Πίνδου, με παρουσία ασβεστόλιθων και φλύσχη, στις νήσους Κάρπαθο και Ρόδο. Πελαγονική Ζώνη με κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους, και γνευσιοσχιστόλιθους, όπως επίσης και σχηματισμούς του Παλαιοζωικού (Χίος, Ψαρά). Μεγάλες εκτάσεις ηφαιστειακών εκχύσεων στη Λέσβο, Λήμνο, Θήρα, Κίμωλο και Μήλο. Στη Λήμνο συναντώνται συμπλεκόμενες με μολασσικούς σχηματισμούς. Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Λέσβου παρατηρούνται παλαιοζωικοί σχηματισμοί (σχιστόλιθοι, φυλλίτες, γραουβάκες) και οφιόλιθοι. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

19 Σχήμα 2.2 Ανάγλυφο και κύριο υδρογραφικό δίκτυο του υδατικού διαμερίσματος Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

20 2.1.3 Κλίμα Το υδατικό διαμέρισμα παρουσιάζει σημαντικές κλιματικές παραλλαγές λόγω της γεωγραφικής θέσης, του μεγέθους και της απόστασης των νησιών από τις πλησιέστερες ηπειρωτικές ακτές. Τα νησιά μπορούν να διακριθούν σε πέντε ομάδες με παρεμφερή μεγέθη βροχόπτωσης και εξατμισοδιαπνοής, με βάση τα οποία έγινε ο υπολογισμός των ισοζυγίων: κεντρικές και νότιες Κυκλάδες (Φολέγανδρος, Πάρος, Μήλος, Κίμωλος, Σίφνος, Σέριφος, Σύρος, Μύκονος, Νάξος, Αμοργός, Ανάφη, Θήρα, Ίος, Σίκινος) βόρειες Κυκλάδες (Κύθνος, Κέα, Άνδρος, Τήνος) βόρειο Αιγαίο (Λήμνος, Άγιος Ευστράτιος) ανατολικό Αιγαίο (Λέσβος, Χίος, Ψαρά, Ικαρία, Σάμος, Φούρνοι, Πάτμος) Δωδεκάνησα (Λέρος, Κάλυμνος, Κως, Νίσυρος, Σύμη, Τήλος, Χάλκη, Ρόδος, Κάρπαθος, Κάσος, Αστυπάλαια). Στο σύνολο των νησιών κυριαρχεί το ήπιο εύκρατο μεσογειακό κλίμα, το οποίο στις νοτιοανατολικές περιοχές κλίνει προς το θαλάσσιο. Η μέση ετήσια θερμοκρασία του διαμερίσματος κυμαίνεται από 16.9 C στο βόρειο άκρο μέχρι 19.9 C στο νότιο (Λήμνος 16.9 C, Ρόδος 19.2 C). Το μεγαλύτερο ύψος βροχής δέχονται τα νησιά που βρίσκονται κοντά στις μικρασιατικές ακτές και το μικρότερο οι Κυκλάδες (σύμφωνα με στοιχεία της ΕΜΥ μέχρι 1991). Ενδεικτικά στον Πίνακα 2.2 παρουσιάζεται η μέση ετήσια βροχόπτωση σε αντιπροσωπευτικούς σταθμούς, ένα κατά ομάδα νησιών. Ειδικότερα, για τις βόρειες Κυκλάδες επιλέχτηκε ο σταθμός Ελληνικού (Αθήνα). Πίνακας 2.2 Βροχόπτωση σε αντιπροσωπευτικούς σταθμούς των ομάδων νησιών Ομάδα νησιών Σταθμός Μέση ετήσια βροχόπτωση (mm) Κεντρικές & νότιες Νάξος 379 Κυκλάδες Βόρειες Κυκλάδες Αθήνα 349 Βόρειο Αιγαίο Λήμνος 520 Ανατολικό Αιγαίο Μυτιλήνη 603 Δωδεκάνησα Ρόδος 818 Στον Πίνακα 2.3 παρουσιάζονται οι μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες των σταθμών Ρόδου και Λήμνου, που είναι ο νοτιότερος και βορειότερος του υδατικού διαμερίσματος αντίστοιχα (σύμφωνα με στοιχεία της ΕΜΥ μέχρι 1991): Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

21 Πίνακας 2.3 Μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες ( C) Ρόδος Λήμνος Οκτ Νοε Δεκ Ιαν Φεβ Mαρ Απρ Μαϊ Ιουν Ιουλ Αυγ Σεπ Έτος Αναπτυξιακή ταυτότητα Ο νησιωτικός χαρακτήρας του υδατικού διαμερίσματος προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό την ταυτότητά του, μαζί με την ιστορική εξέλιξη και την ακριτική θέση του. Σήμερα το βόρειο Αιγαίο αποτελεί τη φτωχότερη περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας, ενώ το σύνολο του αιγιακού νησιωτικού χώρου πάσχει από πληθυσμιακή αποδιάρθρωση, έλλειψη βασικών υποδομών, και απομόνωση σε σχέση με τον ηπειρωτικό χώρο, που είναι πιο αναπτυγμένος. Εντούτοις, την τελευταία εικοσαετία, η τουριστική ανάπτυξη είχε θετικές επιπτώσεις στα αναπτυξιακά μεγέθη κυρίως του νότιου Αιγαίου, αλλά και του βόρειου αργότερα, ο αρνητικός ρυθμός μεταβολής μετατράπηκε σε θετικό, και η απομόνωση περιορίστηκε σημαντικά κατά τους θερινούς μήνες. Παράλληλα όμως, η γρήγορη τουριστική ανάπτυξη δημιούργησε ανισορροπίες λόγω της έντονης συγκέντρωσης σε τόπο (ορισμένα νησιά), χρόνο (θερινή περίοδος) και κλάδους (οικοδομήσεις, εμπόριο, εστιατόρια και κέντρα αναψυχής, ενοικιάσεις οχημάτων). Δημιούργησε επίσης έντονη παραοικονομία, καθώς και προβλήματα υπέρβασης της χωρητικότητας του περιβάλλοντος, της υποδομής και της διαθεσιμότητας πόρων (τον Αύγουστο βρίσκεται στα νησιά πληθυσμός δεκαπλάσιος του μόνιμου, και σε μερικά τριάντα και πάνω φορές μεγαλύτερος). Η έμφαση στον τουριστικό τομέα αποδεικνύεται από την κατανομή της απασχόλησης και του ΑΕΠ στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα (17.4%, 24.4%, 58.2%, και 15.2%, 20.2%, 64.6% αντίστοιχα). Η Ρόδος αποτελεί πόλο ανάπτυξης της χώρας, ενώ η Μυτιλήνη αναδυόμενο πόλο. Οι προοπτικές ανάπτυξης των νησιών του Αιγαίου είναι θετικές, διότι διαθέτουν ανεξάντλητο πλούτο φυσικού και ιστορικοπολιτισμικού περιβάλλοντος, καθώς και ανεκμετάλλευτες δυνατότητες ανάπτυξης των δραστηριοτήτων που έχουν καταστεί δυνατές και αναγκαίες από τη σύγχρονη τεχνολογία και από τις προτεραιότητες για ανάπτυξη συνδυασμένη με προστασία πόρων και αξιών (βιώσιμη ανάπτυξη). Τέτοιες δραστηριότητες είναι η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η εξοικονόμηση και επαναχρησιμοποίηση πόρων, οι βιοκαλλιέργειες, η παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων, και η προώθηση παραδοσιακών τεχνικών. Ήδη, πέρα από τα έργα του ΚΠΣ, που εξυπηρετούν στόχους ολοκληρωμένης ανάπτυξης, προωθούνται για τα νησιά ειδικά προγράμματα κοινοτικής και εθνικής πρωτοβουλίας. Βασικοί στρατηγικοί στόχοι για την ανάπτυξη της περιοχής θεωρούνται η άρση της απομόνωσης με τη βελτίωση της σύνδεσης των νησιών με τον ηπειρωτικό κορμό της χώρας και μεταξύ τους, και η στήριξη του εντόπιου ανθρώπινου δυναμικού. Οι στόχοι αυτοί θα επιτευχθούν με έργα για τη συγκράτηση του πληθυσμού και τη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος (δημιουργία και ικανοποιητική λειτουργία πλήρους δικτύου υποδομών, διατήρηση περιβάλλοντος, ενίσχυση της συνολικής αγροτικής ανάπτυξης). Προτεραιότητα δίνεται στα έργα ύδρευσης και αποχέτευσης. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

22 2.2 Υδρολογικό ισοζύγιο - Προσφορά νερού Κύριες υδρολογικές λεκάνες Η κατανομή της ξηράς στο σύνολο του υδατικού διαμερίσματος δεν επιτρέπει την ανάπτυξη μεγάλων υδρολογικών λεκανών στο σύνολο των νησιών. Η μεγαλύτερη υδρολογική λεκάνη του διαμερίσματος είναι της Καλλονής της Λέσβου, με έκταση 270 km 2. Γι' αυτό η εκτίμηση του υδατικού διαμερίσματος γίνεται λαμβάνοντας ως μονάδα, δηλαδή ως υδρολογική και υδρογεωλογική ενότητα, κάθε νησί ξεχωριστά. Πίνακας 2.4 Μηνιαίο υδρολογικό ισοζύγιο (mm) Ιαν Φεβ Mαρ Απρ Μαϊ Ιουν Ιουλ Αυγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος Ρόδος Ρ ΕΤ RO I Λήμνος Ρ ΕΤ RO +I Μυτιλήνη Ρ ΕΤ RO +I Νάξος Ρ ΕΤ RO +I Αθήνα Ρ ΕΤ RO +I Ρ = Βροχόπτωση ΕΤ= Πραγματική εξατμισοδιαπνοή RO+I= Απορροή και κατείσδυση Μια γενική παρατήρηση είναι η ύπαρξη πολλών παράκτιων ρεμάτων, που αποστραγγίζουν το μεγαλύτερο τμήμα του υδατικού διαμερίσματος, καθιστώντας δύσκολη την εκμετάλλευση των επιφανειακών νερών. Επίσης, η ανάπτυξη καρστικών, κυρίως, υδροφορέων ανοιχτών προς τη θάλασσα δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στην αξιοποίηση των υπόγειων αποθεμάτων νερού (υπερεκμετάλλευση, υφαλμύριση). Στον Πίνακα 2.5 παρουσιάζεται το υδρολογικό ισοζύγιο σε υπερετήσια βάση. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

23 Για τον υπολογισμό του υδρολογικού ισοζυγίου χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο ΒΕΜΕRMHN, που υπολογίζει την εξατμισοδιαπνοή με βάση τη μέθοδο Thornthwaite. Η μέση μηνιαία βροχή έχει προσδιοριστεί από τα δεδομένα της ΕΜΥ μέχρι και το Η μέση μηνιαία θερμοκρασία έχει αναχθεί στο μέσο υψόμετρο της περιοχής, που υπολογίζεται στο υδατικό διαμέρισμα. Η ποσότητα νερού στη ζώνη κατακράτησης έχει προσδιοριστεί από τα γεωλογικά δεδομένα της περιοχής. Πίνακας 2.5 Υδρολογικό ισοζύγιο σε υπερετήσια βάση Σταθμός Ύψος Πραγματική Είδος Απορροή*** Κατείσδυση*** βροχής εξατμισ/πνοή υδροφορέα* (mm) (mm) (mm) * (mm) * Ρόδος (49%) Κοκκώδης (85%) 62.7 (15%) Καρστικός 12.1 (3%) (97%) Μικτός (60%) (40%) Λήμνος (73%) Κοκκώδης 119.0(85%) 21.0(15%) Καρστικός 4.2 (3%) (97%) Μικτός 84.0 (60%) 56.0 (40%) Μυτιλήνη (62%) Κοκκώδης (85%) 34.2 (15%) Καρστικός 6.8 (3%) 221.2(97%) Μικτός (60%) 91.2(40%) Νάξος (74%) Κοκκώδης 83.3 (85%) 14.7 (15%) Καρστικός 2.9 (3%) 95.1 (97%) Μικτός 58.8 (60%) 39.2 (40%) Αθήνα (79%) Κοκκώδης 62.9 (85%) 11.1(15%) Καρστικός 2.2 (3%) 71.8(97%) Μικτός 44.4 (60%) 29.6 (40%) * Η εξατμισοδιαπνοή έχει αναχθεί με βάση τη θερμοκρασία του μέσου υψομέτρου ανά τμήμα του υδατικού διαμερίσματος. Τα ποσοστά είναι επί της βροχόπτωσης. ** Σε περίπτωση αδιαπέρατου υποβάθρου θεωρούμε 97% απορροή και 3% κατείσδυση της ενεργού βροχόπτωσης. Η μέση υπερετήσια βροχή έχει προσδιοριστεί από τα δεδομένα της ΕΜΥ μέχρι το *** Το ποσοστό είναι επί της ωφέλιμης βροχής μετά την αφαίρεση της εξατμισοδιαπνοής. Αξιολόγηση ποιοτικής κατάστασης επιφανειακών υδάτων Η αξιολόγηση της ποιοτικής κατάστασης των επιφανειακών υδάτων του διαμερίσματος πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της μελέτης Εθνικού Προγράμματος Διαχείρισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων, ΕΜΠ 2007, με βάση τα στοιχεία μετρήσεων του ΕΚΘΕ για την περίοδο τα οποία καλύπτουν τους ποταμούς Σιανίτη (Ρόδος), Γαδουρά (Ρόδος), Λουτάνη (Ρόδος), Αμφίλισο (Σάμος) και Κοκόρρεμα (Σάμος), ενώ για τις λίμνες Νάνων και Πεταλούδων αξιολογήθηκαν επεξεργασμένα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ για την περίοδο Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

24 Βάσει των συγκεντρώσεων των θρεπτικών των ανωτέρω επιφανειακών υδάτινων σωμάτων, προκύπτει το συμπέρασμα ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ποταμών Σιανίτη (Ρόδος), Γαδουρά (Ρόδος), Λουτάνη (Ρόδος), Αμφίλισο (Σάμος) και Κοκόρρεμα (Σάμος) τους καθιστούν κατ' αρχήν κατάλληλους για πρόσληψη νερού προς πόση και τους κατατάσσουν στην κατηγορία Α1 (Οδηγία 75/440/ΕΟΚ). Οι λίμνες Νάνων και Πεταλούδων στη Ρόδο σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ για την περίοδο εμφανίζουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που τις καθιστούν κατ' αρχήν κατάλληλες για πρόσληψη νερού προς πόση (Οδηγία 75/440/ΕΟΚ) και τις κατατάσσουν στην κατηγορία Α1. Πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι το συμπέρασμα αυτό βασίζεται σε μετρήσεις περιορισμένου αριθμού παραμέτρων (θρεπτικά, διαλυμένο οξυγόνο, ph, αγωγιμότητα) καθώς και σε περιορισμένο αριθμό δειγμάτων (<6) και επομένως η εξαγωγή συμπερασμάτων κρίνεται επισφαλής Κύριες υδρογεωλογικές λεκάνες Το κύριο χαρακτηριστικό των νησιών είναι η ύπαρξη περιορισμένης έκτασης υδροφορέων, κυρίως καρστικών, που αναπτύσσονται σε ανθρακικούς σχηματισμούς (μάρμαρα, δολομίτες, ασβεστόλιθους, κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους). Οι σχηματισμοί αυτοί εμφανίζονται συχνά σε εναλλαγές με αδιαπέρατους σχηματισμούς (αργιλικούς σχιστόλιθους, γνεύσιους, αμφιβολίτες, κλπ.). Οι καρστικοί υδροφορείς εκφορτίζονται είτε σε πηγές επαφής, όταν οι αντίστοιχοι ανθρακικοί σχηματισμοί είναι κλειστοί προς τη θάλασσα, είτε σε παραθαλάσσιες ή υποθαλάσσιες πηγές, όταν είναι ανοικτοί προς αυτήν, οπότε υπάρχουν και προβλήματα υφαλμύρισης. Ανοικτοί καρστικοί υδροφορείς εμφανίζονται στα νησιά Χίος, Ικαρία, Σάμος, Κάλυμνος, Σίφνος, Πάρος, Αντίπαρος, Νάξος, Σύρος, Σίκινος, Θήρα, Αμοργός, Αστυπάλαια, Σύμη, Τήλος, Ρόδος και Κάρπαθος. Σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζονται μικρής έκτασης υδροφορίες μέσα σε ρωγματωμένους πυριγενείς και μεταμορφωμένους σχηματισμούς (π.χ. Λέσβος, Σέριφος, Σίφνος, Άνδρος, Τήνος, Μύκονος, Νάξος, Ίος). Σημαντική υδροφορία υπάρχει στους πορώδεις προσχωματικούς και νεογενείς σχηματισμούς στα μεγάλα νησιά (Ρόδος, Κως, Λήμνος, Χίος, Λέσβος και Σάμος). Στις υδροφορίες που αναπτύσσονται σε πορώδεις σχηματισμούς, απαντώνται φαινόμενα υφαλμύρισης εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσης αυτών, σε συνδυασμό με τις χαμηλές βροχοπτώσεις και με τη δυσκολία επαναπλήρωσης των υπόγειων αποθεμάτων. Οι πορώδεις προσχωματικοί και νεογενείς υδροφορείς στα περισσότερα νησιά έχουν μικρή έκταση, λόγω σχετικά μικρής ανάπτυξης των αλλουβιακών και νεογενών σχηματισμών. Μικρού δυναμικού υδροφορείς αναπτύσσονται και σε ηφαιστειακά πετρώματα και ηφαιστειακούς τόφφους στα νησιά Λήμνος, Λέσβος, Θήρα, Μήλος, Κίμωλος, Τήλος, Νίσυρος και Κως. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, δεν ευνοείται η ανάπτυξη μεγάλων υδρογεωλογικών λεκανών στο υδατικό διαμέρισμα. Κατ' επέκταση οι πηγές δεν έχουν σημαντικό μέγεθος και ανάπτυξη και πολλές φορές παρουσιάζονται προβλήματα ποιότητας νερού. Τα ρυθμιστικά αποθέματα όμως αυτών των πηγών συμβάλλουν σημαντικά στην αντιμετώπιση τοπικών ζητήσεων, κυρίως υδρεύσεων. Στη Μελέτη Αποδελτίωσης του ΥΒΕΤ (Δημακόπουλος, 1989) αναφέρεται αριθμός πηγών για τα μεγάλα νησιά, με παροχή, πολλές φορές εκτιμώμενη, που παρουσιάζεται Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

25 συγκεντρωτικά στον Πίνακα 2.6. Στον πίνακα παρουσιάζεται επίσης και το δυναμικό των κοκκωδών υδροφορέων. Πίνακας 2.6 Υπόγεια αποθέματα Νήσος Μέση παροχή πηγών (κυρίως καρστικών)* (m 3 /h) Ετήσιο δυναμικό πηγών* (hm 3 /έτος ) Υπόγειο δυναμικό κοκκωδών υδροφορέων* (hm 3 /έτος) Σύνολο υπόγειου δυναμικού * (hm 3 /έτος) Εκτιμηθείσα ποσότητα από υδρολ. ισοζύγιο** (hm 3 /έτος) Ρόδος Κως Κάλυμνος 80*** Λέσβος Λήμνος Σάμος 400*** Νάξος 150*** Ίος **** Πάρος 150*** Τήνος 40*** * Από στοιχεία της Μελέτης Αποδελτίωσης του ΥΒΕΤ (Δημακόπουλος, 1989). Τα στοιχεία αυτά είναι τις περισσότερες φορές εκτιμητικά και όχι πάντα αξιόπιστα. ** Από στοιχεία της μελέτης των Binnie & Partners et al. (1984) με επικαιροποίηση. *** Αναφέρονται μόνο τα αποθέματα σημειακών πηγών που έχουν απογραφεί από μελετητές. Δεν αναφέρονται εδώ οι διάχυτες εκφορτίσεις των υπόγειων υδροφορέων προς τις κοίτες των ρεμάτων και προς τη θάλασσα. **** Αναφέρονται μόνο τα αποθέματα κοκκωδών υδροφορέων. Η εκτιμηθείσα από το υδρολογικό ισοζύγιο ποσότητα υπόγειου νερού δεν είναι δυνατό να αξιοποιηθεί παρά μόνο σ' ένα μικρό ποσοστό. Το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στα διάφορα νησιά και εξαρτάται από το ανάγλυφο, τη διαμόρφωση υδρογεωλογικών λεκανών με υδραυλικό φράγμα προς τη θάλασσα, και από τη γεωλογία και την τεκτονική της περιοχής. Στον πίνακα παρατηρείται μεγάλη απόκλιση μεταξύ των εκτιμώμενων υπόγειων διαθέσιμων ποσοτήτων και αυτών που σήμερα υφίστανται εκμετάλλευση. Καλύτερη προσέγγιση των υπό εκμετάλλευση και των θεωρητικά διαθέσιμων ποσοτήτων παρουσιάζεται στα νησιά εκείνα για τα οποία έχει πραγματοποιηθεί αξιόλογη υδρογεωλογική έρευνα (Κως, Λέσβος). Σύμφωνα με εκτίμηση της Κ/Ξ Υδατοσυστημάτων Αιγαίου (2006) με βάση τα δεδομένα από 47 νησιά (με πληθυσμό άνω των 10 κατοίκων) για την περίοδο , η βροχόπτωση ανέρχεται σε hm 3, η πραγματική εξατμισοδιαπνοή σε hm 3, η κατείσδυση σε hm 3 και η απορροή σε hm 3. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

26 Πίνακας 2.7 Αναλυτικό ισοζύγιο κατά νησί Νησιά Έκτα ση km 2 Ύψος βροχής mm Σύνολο βροχόπτ ωσης hm 3 Πραγματι κή εξατμισοδ ιαπνοή hm 3 Ποσοστό έκτασης υδροπερατού σχηματισμού Είδος υδροφορέ α Υπόγειο δυναμικό *hm 3 Επίγεια ροή hm 3 Νομός Κυκλάδων Φολέγανδρος % Κ Πάρος % Κ Αντίπαρος % Κ Μήλος % Μ Κίμωλος % Μ Σίφνος % Κ Σέριφος % Ι Σύρος % Μ Κύθνος % Ι Κέα % Ι Άνδρος % Μ Τήνος % Μ Μύκονος % Ι Νάξος % Κ Αμοργός % Κ Ανάφη % Ι Θήρα % Μ Ίος % Ι Σίκινος % Μ Σύνολο Νομός Δωδεκανήσου Πάτμος % Ι Λέρος % Μ Κάλυμνος % Κ Κως % Μ Νίσυρος % Ι Σύμη % Κ Τήλος % Κ Χάλκη % Κ Ρόδος % Μ Κάρπαθος % Μ Κάσος % Κ Αστυπάλαια % Κ Σύνολο Νομός Σάμου Σάμος % Μ Ικαρία % Ι Φούρνοι % Μ Σύνολο** Νομός Λέσβου Λήμνος % Ι Λέσβος % Μ Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

27 Άγιος Ευστράτιος % Μ Σύνολο Νομός Χίου Χίος Ψαρά % 10% Μ Ι Σύνολο Σύνολο (60%) (10%) (30%) Πηγή: Binnie & Partners et al. (1984). Eπικαιροποίηση με το μοντέλο BEMERMHN. * Αναφέρεται εδώ το θεωρητικώς υφιστάμενο υπόγειο δυναμικό, χωρίς να είναι δυνατή η εκμετάλλευσή του. Ως υπόγειο δυναμικό λαμβάνεται μόνο η ποσότητα που κατεισδύει σε υδροφορείς καρστικούς μικτούς ή κοκκώδεις. Δεν υπολογίζεται η μικρή ποσότητα νερού που κατεισδύει στο μανδύα αποσάθρωσης των αδιαπέρατων σχηματισμών, η οποία εκτιμάται σε 3% της ενεργού βροχής. Στις περιπτώσεις των νησιών όπου αναπτύσσεται καρστικός υδροφορέας μεγάλης έκτασης, το υπόγειο δυναμικό που αναφέρεται, σημαντικού μεγέθους μερικές φορές, είναι το θεωρητικό, και είναι δυνατή η εκμετάλλευση μόνο μέρους αυτού, μέχρι περίπου 30-40%. Το υπόλοιπο εκρέει υπογείως προς τη θάλασσα, λόγω της επαφής περιμετρικά του καρστικού υδροφορέα με αυτή. Το ποσοστό εκμετάλλευσης της επιφανειακής απορροής είναι πολύ μικρότερο. ** Το σύνολο του νομού προκύπτει μόνο από τα εξεταζόμενα νησιά άνω των 300 κατοίκων. Υπάρχουν στο διαμέρισμα και πολλά άλλα μικρά νησιά, που δεν περιέχονται στις εδώ αναλυτικές προσεγγίσεις. Αξιολόγηση ποιοτικής κατάστασης υπόγειων υδάτων Στο Υδατικό Διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου δεν υπάρχουν μετρήσεις ποιότητας των υπόγειων υδάτων. Κάποιες εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν σχετικά με τον κίνδυνο μόλυνσης των υπογείων υδάτων που βασίζονται στα διαθέσιμα γεωλογικά στοιχεία του υπεδάφους των νήσων. Οι σημαντικότερες πηγές ρύπανσης σχετίζονται με γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες και τα αστικά λύματα. Βιομηχανικές ζώνες δεν υπάρχουν στα νησιά και με εξαίρεση ορισμένες μεμονωμένες περιοχές όπως η πόλη της Μυτιλήνης και ο κόλπος Γέρας (Λέσβος) η βιομηχανική ρύπανση είναι περιορισμένη. Σύμφωνα με την μελέτη του ΙΓΜΕ (Kounis, 1986) τα υπόγεια νερά στις νήσους Σάμο και Λέσβο είναι γενικά καλής ποιότητας. Τα υπόγεια νερά της Λέσβου παρουσιάζουν σχετικά υψηλές συγκεντρώσεις χλωριόντων και νατρίου σε περιοχές που γειτνιάζουν με γεωθερμικές πηγές. Σύμφωνα με τα γεωλογικά στοιχεία της νήσου Σάμου αυξημένος κίνδυνος ρύπανσης των υπογείων υδάτων παρουσιάζεται στις πεδινές περιοχές στο νοτιοανατολικό τμήμα της νήσου όπου κυριαρχούν τεταρτογενή με υψηλή διαπερατότητα και η επιφάνεια του υδροφορέα βρίσκεται σε χαμηλό βάθος μέτρων. Αντίθετα οι νεογενείς σχηματισμοί που απαντώνται κυρίως στα δυτικά και ανατολικά τμήματα του νησιού καλύπτονται από αργιλικά στρώματα και μάργες που αποτελούν φυσικούς φραγμούς στην μεταφορά ρύπων από την επιφάνεια και εμποδίζουν την εισροή θαλασσινού νερού και την υφαλμύρωση του υδροφορέα. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

28 Καρστικοί υδροφορείς αναπτύσσονται στο ανατολικό και κεντρικό τμήμα της νήσου και αποτελούν από απόψεως δυναμικότητας τον κυριότερο υδροφορέα της Σάμου. Η υπερκάλυψη του υδροφορέα στο κεντρικό τμήμα του νησιού από γνεύστους, σχιστόλιθους και νεογενή έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός αδιαπέρατου στρώματος που προστατεύει την υδατοποιότητα του υδροφορέα που βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Επισημαίνεται η ανάγκη συστηματικού προγράμματος δειγματοληψιών που θα περιλαμβάνει πλήθος παραμέτρων όπως βαρέα μέταλλα, διαλυμένο οργανικό άνθρακα, κολοβακτηρίδια, θρεπτικά, ώστε να καταστεί δυνατή η αξιολόγηση της ποιότητας και των δυνατών χρήσεων των επιφανειακών και υπογείων υδάτων των Νήσων του Αιγαίου. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

29 2.3 Χρήσεις νερού - Ζήτηση Γεωργία Το σύνολο των καλλιεργούμενων εκτάσεων στο διαμέρισμα είναι στρέμματα. Το σύνολο των εκτάσεων που αρδεύτηκαν (ΕΣΥΕ, 1991) είναι στρέμματα. Σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΓΕ, κατά το 1994 αρδεύονταν στρέμματα. Πίνακας 2.8 Αρδευθείσες εκτάσεις 1991, 1994 Νομοί Έκταση (στρέμματα) Αρδευτικές ανάγκες (hm 3 /έτος)* 1991 (ΕΣΥΕ) (ΥΠΓΕ) Δωδεκανήσου Κυκλάδων Λέσβου Σάμου Χίου Σύνολο * Η ποσότητα του νερού που απαιτείται προήλθε από τη γενικευμένη παραδοχή των 400 m 3 /στρέμμα/έτος για τα αρδευόμενα στρέμματα, που δίδεται από το Υπουργείο Γεωργίας. Σύμφωνα με εκτίμηση της Κ/Ξ Υδατοσυστημάτων Αιγαίου (2006), η ετήσια ζήτηση νερού για άρδευση ανέρχεται σε 95.2 hm 3 (Δωδεκανήσου 23.9 hm 3, Κυκλάδων 24.5 hm 3, Λέσβου 32.7 hm 3, Χίου 6.5 hm 3 και Σάμου 7.7 hm 3 ). Τα κυριότερα υφιστάμενα συλλογικά αρδευτικά έργα του διαμερίσματος, σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΓΕ, παρουσιάζονται κατά νομό στον Πίνακα 2.9. Από το σύνολο των εκτάσεων που αρδεύονται με αρδευτικά έργα καλύπτονται μόνο τα στρέμματα. Τα υπόλοιπα καλύπτονται από κοινοτικά και ιδιωτικά υδροληπτικά έργα μικρότερης έκτασης. Όσον αφορά στα μελλοντικά έργα αποθήκευσης νερού στο υδατικό διαμέρισμα, υπάρχει εκτεταμένο πρόγραμμα μελέτης και κατασκευής φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών από το Υπουργείο Γεωργίας, το οποίο με την ολοκλήρωσή του προβλέπεται να καλύψει τόσο αρδευτικές όσο και υδρευτικές ανάγκες. Στους Πίνακες παρουσιάζονται αναλυτικά οι λιμνοδεξαμενές και τα φράγματα που έχουν κατασκευαστεί ή κατασκευάζονται (2.10), που δημοπρατούνται (2.11), για τα οποία υπάρχουν οριστικές μελέτες (2.12) και συνολικά (2.13), αρμοδιότητας του ΥΠΓΕ. Με την ολοκλήρωση αυτών των έργων και των αρδευτικών δικτύων που είναι ενταγμένα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, προβλέπεται να αρδευτούν περί τα στρέμματα και να υδρευθούν περί τα άτομα ετησίως. Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)

30 Πίνακας 2.9 Υφιστάμενα συλλογικά αρδευτικά έργα Αρδευτικό έργο Τροφοδοσία Έκταση (στρ.) Νομός Λέσβου Δίκτυο φράγματος Κοντιά Λήμνου Φράγμα Λισβόρι Λέσβου Γεωτρήσεις 1500 Αρδευτικό Κ. Τρίτος 2 γεωτρήσεις Αρδευτικό Φίλιας Πηγές Τσιχράντα 700 Αρδευτικό Ιππείου Πηγές Εθέρνου 1700 Αρδευτικό Σκαλοχωρίου Πηγές Λαγκάδα 580 Δίκτυο λιμνοδεξαμενής Θανούς Λιμνοδεξαμενή Θανούς 300 Δίκτυο λιμνοδεξαμενής Μήθυμνας Λιμνοδεξαμενή Μήθυμνας 900 Νομός Σάμου Κάμπος Χώρας Σάμου Πηγές & γεωτρήσεις Καρλόβασι-Καντέικα-Κοντακέικα- Πηγές Υδρούσα Σάμου Μεσόκαμπος Σάμου Γεωτρήσεις Δίκτυο φράγματος Ραχών Ικαρίας Φράγμα Ραχών (Πεζίου) 1000 Νομός Κυκλάδων Γαλήνη Εγγαρών Νάξου Γεωτρήσεις & χείμαρρος Δίκτυο φράγματος ΜυλοποτάμουΊου Φράγμα Μυλοποτάμου 20 Δίκτυο λιμνοδ. Φανερωμένης και Λιμνοδ. Φανερωμένης και Εγγαρών Νάξου Εγγαρών Νομός Δωδεκανήσου Γεννάδιο Ρόδου Φράγμα Έθωνα Ρόδου Γεωτρήσεις Επτά Πηγές Αφάντου Ρόδου Πηγές Αρχίπολη Ρόδου Πηγές & γεωτρήσεις Λινοπότης Πυλίου Κω Πηγές Δίκτυο φράγματος Απολακκιάς Ρόδου Φράγμα Απολακκιάς Δίκτυο λιμνοδεξαμενής Σκολωνίτη Λιμνοδεξαμενή Σκολωνίτη Ρόδου Δίκτυο φράγματος Λειβαδίου Φράγμα Λειβαδίου 700 Αστυπάλαιας Δίκτυο λιμνοδεξαμενής Βαθέως Λιμνοδεξαμενή Βαθέως 370 Καλύμνου Δίκτυο φράγματος Παρθενίου Λέρου Φράγμα Παρθενίου 475 Υ.Δ. ΝΗΣΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (14)