ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 ΕΤΟΣ Η - ΤΕΥ ΧΟΣ 125

Transcript

1 ΑΓΙΟΙ IΣI ΔΩ POI ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 ΕΤΟΣ Η - ΤΕΥ ΧΟΣ 125 Μη νιαίο Πε ριο δι κό του Ι ε ρού Να ού Αγί ων Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού. Διεύ θυν ση: I. N. Αγ. Ισι δώ ρων Λυ κα βητ τού T.Θ / ΑΘΗ ΝΑ Τη λέ φω νο Ι ε ρού Να ού: Τη λέ φω νο & Φαξ: ai si dor@ote net.gr TA ΠΕ ΡΙΕ ΧΟ ΜΕ ΝΑ ΑΡ ΘΡΑ TOY ΤΕΥ ΧΟΥΣ: A/A ΤΙ ΤΛΟΣ ΘΕ ΜΑ ΤΟΣ... ΣΕ ΛΙ ΔΑ 1ο Αμνησία όχι, αμνησικακία ναι ο Ο Άγιος Αριστείδης και εγώ ο Πώς γίνεται το σημείο του Σταυρού ο Η Αγία Ερμιόνη o Παναγία η Τσαμπίκα ο Γιατί ο Χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει με τους καιρούς o Περί υγείας και ευεξίας Χρήσιμες συμβουλές o Ιατρικό θέμα Γεωγραφική γλώσσα o Τα νέα από την ζωή του προσκυνήματός μας ο Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών μηνός Σεπτεμβρίου o Διηγήσεις από γεροντικό...26 Ει κό να εξω φύλ λου: Το Παρεκκλήσιο του Αδάμ κάτω από τον Γολγοθά Πανίερος Ναός της Αναστάσεως Διευ θυ ντής Πε ριο δι κού: πα τήρ Δη μή τριος Λου πα σά κης. Επι μέ λεια Έκ δο σης & Αρ χι συ ντα ξία: πατήρ Χα ρά λα μπος Βαρ βα γιάν νης Αρ χι μαν δρί της Ιγνά τιος Χα τζη νι κο λά ου [Θε ο λό γος τέ ως Λυ κειάρ χης] Κων/νος Αρ. Δημητρακόπουλος: Δάσκαλος Ιωάννης Μάγκος [Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός] ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Μαρία Παπαχρίστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος Νι κό λα ος Συλ λι γαρ δά κης [Ι α τρός Χει ρουρ γός Ω.P.Λ] Σο φία Αντω νιά δου [Κα θη γή τρια Φι λό λο γος] Ξαν θή Σπυ ροπού λου [Φι λό λο γος] Θε ο δώ ρα Κάπου [Ει δι κευό με νη Πα θο λό γος] Πό λυ Βαρ τζιώ τη - Γα λε νια νού [Διαι το λό γος] Φαίη Σμυρναίου Φοιτήτρια Πάντειου Παν/μίου Αρ χείο-φω το γρα φι κό υλι κό: Ι ε ρός Να ός - 3 -

2 ΑΜΝΗΣΙΑ ΟΧΙ, ΑΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ ΝΑΙ Σ τον μήνα Σεπτέμβριο, που μας αξίωσε ο Θεός, εορτάζουμε τις μνήμες αγίων όπως της Παναγίας, του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού και πρώτου θεολόγου, Οσίων, αγίων και μαρτύρων της Εκκλησίας. Μνήμες θλιβερών γεγονότων όπως ο ξεριζωμός των Ελλήνων από από τα αγιότατα χώματα της Μικράς Ασίας (1922). Μία πληγή αγιάτρευτη πάντα στην μνήμη, ειδικά των προσφύγων από τα μέρη εκείνα, ανάμεσα στους οποίους και οι γονείς του γράφοντος. Στην επέτειο αυτή κάνω πολλές σκέψεις ζυμωμένες με πόνο και αγανάκτηση, χωρίς ωστόσο να μνησικακώ, όσο κι αν φαίνεται αυτό «αφύσικο». Κάνοντας αυτές τις σκέψεις διάβασα το αξιοπρόσεκτο άρθρο του διακεκριμένου Ακαδημαϊκού κ.κωνσταντίνου Ι.Δεσποτόπουλου με τίτλο «Αμνησία όχι, αμνησικακία ναι», δημοσιευμένο στην «Καθημερινή», και το οποίο είναι απόσπασμα από χαιρετισμό του προς την Πανελλήνια Ομοσπονδία Μικρασιατικών Σωματείων. «Ξεριζωμός στην παιδική μου ηλικία, το 1922, από την γενέτειρά μου, την «καλλίστην πασών» των ελληνικών πόλεων Σμύρνη, έζησα έως τα εφηβικά μου χρόνια με τη ζοφερή ανταύγεια του πυρπολημένου μεγαλείου της, έντονη στη συνείδησή μου. Αναστοχάζομαι τώρα το ιστορικό μέγεθος της τότε καταστροφής. Έπαυσε ο Ελληνισμός να υπάρχει ως υποκείμενο της ιστορίας ενεργό, στον επί τρεις χιλιετίες γεωγραφικό χώρο του. Αλλά το αρνητικό αυτό γεγονός δεν ισχύει, ώστε να εξαλείψει από την ιστορία του ανθρωπίνου γένους την απαράμιλλη μεγαλουργία του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Αυτός επινόησε και χορήγησε γενναιόδωρα στους λαούς της Ευρώπης ή και της Οικουμένης καίρια στοιχεία του πολιτισμού και θεσμούς εδραίους της πολιτικής, βάθρα, έως σήμερα, εμπεδωτικά του πολιτισμού των και της πολιτικής των. Υπενθυμίζω δύο έστω μόνο, αλλά κορυφαίες δημιουργικές επιτεύξεις των Ελλήνων της Ιωνίας: τη φιλοσοφία και τη δημοκρατία. Το 1922, ο διωγμός των Ελλήνων από τις μικρασιατικές πανάρχαιες εστίες των ηπήρξε τραγικά οδυνηρός, με την εξόντωση χιλιάδων απ αυτούς, με την απαγωγή σε ομηρία εξουθενωτική των ανδρών από 16 ετών και άνω και την ολική απέλαση γυναικών, παιδιών και γερόντων, ύστερα και από τον εμπρησμό του συνόλου των Ελληνικών συνοικιών της Σμύρνης. Και βρέθηκε απότομα πλήθος Ελλήνων Μικρασιατών στην φιλόξενη ευρωπαϊκή Ελλάδα, με χαμένη την ευμάρεια τη χορηγική ευτυχίας, σε κατάσταση φτώχειας σύνδρομη της προσφυγιάς. Εξάλλου, είναι απαραίτητο να τονισθεί και το οικονομικό «θαύμα» της Ελλάδος την επομένη της Συμφοράς καθώς τα ξεριζωμένα της Μικράς Ασίας βλαστάρια - 4 -

3 ρίζωσαν βαθιά στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα και βλάστησαν θαλερά στο έδαφός της καθώς δηλαδή από βάρος αρχικά, οι πρόσφυγες του 1922 μεταβλήθηκαν πολύ σύντομα σε πολύτιμα παραγωγικά στοιχεία και συνέβαλαν πολύ δραστικά στην ανάπτυξη της οικονομίας και στην άλλη ακμή της Ελλάδος, ώστε αυτή να είναι το 1940 έτοιμη για να μετατρέψει τον ρυθμό της πορείας της Ιστορίας υπέρ της ελευθερίας των λαών της Ευρώπης. Δεν ανέχομαι την ιστορική αμνησία, όμως παρά τη μύχια βίωση της μικρασιατικής τραγωδίας, συναισθάνομαι το ηθικό χρέος για πολιτικά αμνησικακία. Η πολιτική αμνησικακία δεν αποτελεί ανευλάβεια προς τη μνήμη του εξοντωμένων το 1922 Ελλήνων Μικρασιατών, ούτε σημαίνει και ιστορική αμνησία. Είναι απλώς ηθικά ομόλογη προς την εγκαρτέρηση για την απώλεια των πάτριων εκείθεν του Αιγαίου εδαφών, επιβεβλημένη από τις άτεγκτες υπαγορεύσεις της δημιουργημένης από την εθνική. Συμφορά το 1922 πραγματικότητας και ας μη λησμονούμε, ότι διακήρυξε την ανάγκη για την εθνική αυτή εγκαρτέρηση ο ίδιος ο από 1912 έως 1919 πρωτουργός της αλυτρωτικής πολιτικής αξιότατος πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος. Ας μου συγχωρηθεί, λοιπόν, με το δικαίωμα των πρεσβειών της ηλικίας, να ζητήσω την πολιτική αμνησικακία προς την σημερινή Τουρκία και την αποφυγή εκφράσεων υποδηλωτικών αμνησικακίας προς τον τουρκικό λαό, μη άλλωστε υπεύθυνο στο σύνολό του για όσα φρικτά διαπράχθηκαν εναντίον των Ελλήνων από το 1914 έως το 1922, ή και για όσα διαπράχθηκαν το 1955 στην Κωνσταντινούπολη και το 1974 στην Κύπρο. Η συγγνώμη και η διάθεση προς συνεργασία ή και φιλία με τον σημερινό τουρκικό λαό είναι ηθικό τρόπαιο του Ελληνικού λαού, ενώ και υπαγορεύεται από σκοπιμότητα πολιτική προς το συμφέρον και των δύο γειτονικών λαών. Και ας προσθέσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Η διάθεση του Ελληνικού λαού για φιλική συμπεριφορά προς τον εκεί του Αιγαίου γειτονικού λαού, δεν συνεπάγεται και ολιγωρία για την ισχυρή συγκρότηση των πολεμικών δυνάμεων της Ελλάδος, ως οργάνου αποτρεπτικού όποιας εχθρικής ενέργειας εναντίον της. Στην φιλική συμπεριφορά μας προς τους σημερινούς Τούρκους μας παροτρύνει έμμεσα και ο Θουκυδίδης. Ο μέγας ιστορικός, προς εξήγηση των μεταξύ Ελλήνων της εποχής του κακουργιών, δογματίζει «ο πόλεμος βίαιος διδάσκαλος». Η γενεά μου έχει εμπειρία επαληθευτική της γνώμης του Θουκιδίδου και πόσα διέπραξαν εναντίον Ελλήνων πολιτών Ιταλοί και Γερμανοί από το 1941 έως το Οι σχέσεις όμως με τους Ιταλούς και Γερμανούς είναι από πολλών ετών άριστες. Ας επιτύχουμε κάτι παρόμοιο και στις σχέσεις προς τους Τούρκους. Αυτό βέβαια είναι δυσχερέστερο, είναι όμως άξιο της μεγαλοψυχίας του Ελληνικού λαού». Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου Ιεροκήρυξ. Θεολόγος τ. Λυκειάρχης

4 Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΕΓΩ Ήμουν δεν ήμουν 8 χρονών, όταν ανοίξαμε το παράθυρο του σπιτιού μας. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Όλη η Αθήνα ήταν άσπρη στα χιόνια. Αμέσως ο πατέρας μου βγήκε στον κήπο και γέμισε μια λεκάνη χιόνι. Την έφερε μέσα και όλοι πήραμε λίγο χιόνι και βάλαμε στο στόμα μας. Έτσι ήταν το έθιμο στην Αθήνα. Σε λίγο ήρθε και ο παππούς. Ο Χρήστος Συράκος. Μεγάλος ζωγράφος,. Αδελφός της γιαγιάς μου. Τότε ο πατέρας μου είπε: «Πάμε να χαρούμε τα χιόνια». Τότες κατοικούσαμε στην έπαυλη Μητσέα. Ένα νεοκλασικό σπίτι στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Ήταν θαυμάσιο. Μέσα σε ένα μεγάλο κήπο, με στέρνα, Το εσωτερικό του Σπηλαίου του Αγίου μύλο και πηγάδι. Φωτίου Πατριάρχου, Σαρανταπήχου, Αγίου Ισιδώρου και Δοξαπατρή. Ήταν κάποτε το σπίτι του Αυλάρχη του Ό- θωνα. Είχε ακόμα στάβλους για τα άλογα και τις άμαξες. Αφού ντυθήκαμε καλά και οι τρεις μας, ξεκινήσαμε για να χαρούμε το χιόνι. Που αλλού; Στο Λυκαβηττό, με προορισμό την εκκλησία του Αγίου Σιδερέα. Κι ο παππούς και ο πατέρας είχανε αδυναμία. Ο δε παππούς είχε φτιάξει τις σκάλες που ανεβαίνανε τότε στο ναό. Και καμάρωνε για το έργο του. Το χιόνι ήτανε πολύ και το έδαφος πολύ ανώμαλο. Να σκεφθεί κανείς, πως ένας καρόδρομος ερχόταν από τα νταμάρια, εκεί που είναι σήμερα το θέατρο και κατέβαζαν τα κάρα πέτρα, με χίλια βάσανα. Καρόδρομος ήταν και η σημερινή Σαρανταπήχου. Η χαρά μου μεγάλη. Κυλιόμουν στα χιόνια και ο παππούς κι ο πατέρας όλο μου φώναζαν για να μην χτυπήσω. Όταν φθάσαμε στον Άγιο Σιδερέα ο παππούς μου λέει «μιας που ήρθαμε να σου δείξω κάτι». Η παιδική μου περιέργεια άναψε και μαζί με τον πατέρα μου ακολουθήσαμε τον παππού. Ήταν δύσκολο να ανεβούμε. Το χιόνι σκέπαζε και τα λιγοστά πατήματα που υπήρχαν. Σκαρφαλώσαμε και τελικά μπήκαμε σε ένα σπήλαιο. Τότε πετάχτηκαν φοβισμένα πολλά περιστέρια. «Μα αυτό» λέει ο πατέρας μου είναι η «σπηλιά του κόρακα. Έτσι το λένε στη γειτονιά. Είναι κάπου γραμμένο». «Όχι», λέει ο παππούς.«δεν είναι έτσι. Ελάτε να δείτε». Προχωρήσαμε στο βάθος και σε έναν απολιθωμένο σταλακτίτη έγραφε καθαρά Αριστείδες. «Έλα Αριστειδάκι να δεις το όνομά σου». Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Στο πάνω μέρος του σπηλαίου ο βράχος σχημάτιζε την εικόνα της Παναγίας. Και πράγματι, εγώ με την παιδική μου φαντασία την έβλεπα και την βλέπω ακόμα και σήμερα. Παρακάτω, ο βράχος παρουσίαζε τον Παντοκράτορα. Αυτόν που τώρα τελευταία ζωγράφισα με φύλλο χρυσού το φωτοστέφανο και τα ασημένια γένια

5 «Και τώρα ελάτε να δείτε αυτό που λέτε σπηλιά του Κόρακα». Στο βράχο πάνω είναι σκαλισμένο το Σ.Κ. Αυτό το Σ.Κ. Είναι σκαλισμένο από το μεγάλο σοφό τον Αριστείδη τον Άγιο, που έζησε στα πρώτα χριστιανικά χρόνια και σημαίνει «Σωτήρ Κύριος», και ο οποίος ερχόταν εδώ και προσηύχετο. Εγώ το μικρό παιδάκι έμεινα άφωνος. Ο πατέρας ήταν όλο ερωτήσεις. Εγώ καμάρωνα που ήταν το όνομά μου. «Πάμε τώρα να φύγουμε. Το κρύο είναι πολύ και θα αρρωστήσουμε». Φεύγοντας πέφτω κάτω και χτυπάω τη μύτη μου κι άρχισε να τρέχει αίμα. Οι σταγόνες, το αίμα πάνω στο χιόνι σχημάτιζαν μία γραμμή. Σα να μας έδειχνε το δρόμο για το σπήλαιο. Ακόμα και σήμερα άμα κλείσω τα μάτια το βλέπω. Ευτυχώς ο πατέρας μου έσφιξε το χέρι με ένα μαντήλι και σταμάτησε το αίμα. Το θέαμα καταπληκτικό. Που να ζούσαμε στα αρχαία χρόνια, που απ εδώ πήγαζε ο Ηριδανός ποταμός και κατέβαινε κάτω στην κοιλάδα! Εγώ όλο χαρά που ήταν το όνομά μου στη σπηλιά το έλεγα και το ξαναέλεγα. Το έλεγα στο καφενείο κι όπου βρισκόμουνα και καμάρωνα. Περνούσαν τα χρόνια. Πάντα ανέβαινα να ρίξω μία ματιά να δω τι γίνεται. Ήρθε η κατοχή. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί απαγόρευσαν να πλησιάζουμε. Μόνο στο εκκλησάκι πηγαίναμε. Εκεί μόνο, στην εκκλησία του Αγίου Σιδερέα. Χρόνια και χρόνια περνούν. Σπουδές- σπουδές, στρατιωτικό. Θα ήμουν 25 χρονών, όταν πλέον ανεβαίνω στο σπήλαιο. Το δικό μου σπήλαιο. Μόνο τίτλους ιδιοκτησίας εν είχα. Άλλωστε ήταν το όνομά μου γραμμένο. Έ- τρεμα ολόκληρος. Και σας το ομολογώ. Είδα τις σταγόνες από το αίμα μου και τις ακολούθησα. Όταν πήγα μέσα κατευθείαν για το όνομά μου, κατάπληκτος κοίταξα. Ο βράχος Ο αείμνηστος Αριστείδης Περιστέρης κομμένος. Το κομμάτι αυτό που σχημάτιζε σταλακτίτη είχε αφαιρεθεί. Δυστυχώς ήταν κομμένος ο βράχος και το είχανε πάρει. Χάιδεψα με τα χέρια μου το μέρος εκείνο και έκαμα το σταυρό μου. Κάποιος Ιταλός η κάποιος Γερμανός το είχε κόψει και το πήρε. Εδώ σταματάει το ενδιαφέρον μου για το σπήλαιο. Περνούν τα χρόνια. Δημιουργώ οικογένεια με τρία παιδιά: δύο γιους και μία κόρη. Η γυναίκα μου κι εγώ έχουμε ρίξει όλο το βάρος στις σπουδές των παιδιών. Οι παππούδες έχουνε φύγει, οι γονείς το ίδιο. Τώρα παίρνουμε σιγά-σιγά την θέση τους. Και όλα αυτά τα χρόνια της ζωής μου, ο Άγιος Αριστείδης, το σπήλαιο εξακολουθούν να είναι δικά μου. Ήταν χειμώνας του Είχα κάθε βράδυ στην σκέψη μου να τοποθετήσω την εικόνα του Αγίου Αριστείδη στο σπήλαιο. Το λέω στον τότε ιερέα της εκκλησίας. «Εκεί;» μου λέει. «Ναι εκεί» του απαντώ. «Βεβαίως να γίνει - 7 -

6 μία αρχή να αξιοποιηθεί το σπήλαιο» Το είπα και σε άλλους. Η λέξη «σε εμπιστευόμαστε», «είσαι άξιος», μου έδωσαν δύναμη να εργαστώ. Μετά από λίγες ημέρες επισκέφθηκα το σπήλαιο. Ήξερα εγώ τουλάχιστον, ότι επί 50 χρόνια, εχρησιμοποιείτο για οποιαδήποτε χρήση. Δεν φαντάστηκα όμως ότι θα έβρισκα την κόπρο του Αυγείου και ότι άλλο φανταστεί κανείς. Μετά κάθισα και σκέφτηκα. Σκέφτηκα πολύ για να αποφασίσω. Άκουγα το «μπράβο» του ιερέα, άκουγα το «είσαι ικανός» και έτσι δεν έκανα πίσω. Την άλλη μέρα ήρθα με δύο εργάτες και καθαρίσαμε το χώρο, που μέχρι τότε κανείς μα κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για την καθαριότητα. Αυτό ήταν. Από τότε, επί χρόνια, δουλεύω, ζωγραφίζω και ξοδεύω με μεγάλη ικανοποίηση. Ανέτρεξα στη Γεννάδιο βιβλιοθήκη, σε εγκυκλοπαίδειες και διατριβές από τη Θεολογική Σχολή, για να πλησιάσω την αλήθεια για τον Άγιο Αριστείδη. Μέσω internet τα παιδιά μου βρήκαν την απολογία Αγίου Φιλοσόφου Αριστείδη του Αθηναίου και ότι άλλο σχετικό. Στη Συριακή γλώσσα, στην Αρμένικη και στην Αγγλική. Ήταν δύσκολο να μεταφραστεί. Αλλά Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Σπήλαιο του Αγίου Αριστείδη τίποτε ακατόρθωτο. Την μεταφράσαμε στα Ελληνικά. Σταμάτησα για λίγο, εξαιτίας του οικονομικού. Αλλά μετά το καλοκαίρι συνέχισα. Όλα τα παραπάνω συγκεντρώθηκαν μαζί με πρωτοχριστιανικά εκκλησιαστικά σκεύη, που άλλα φιλοτέχνησα εγώ και άλλα τα αγόρασα, συμβουλευόμενος το μουσείο Μπενάκη, το Βυζαντινό και της Πάτμου. Ερευνώντας, πείσθηκα πως το σπήλαιο ήταν ασκητήρια και κατά πάσα πιθανότητα, ότι εκεί συνελήφθη ο άγιος Αριστείδης. Εκεί κατέφευγε και προσηύχετο. Ήταν το καταφύγιό του. Ήταν το όνομα του Αριστείδη, που δυστυχώς δεν υπάρχει. Εκεί είναι σκαλισμένο το «Σωτήρ Κύριος». Ίσως να ήταν σκαλισμένο από τα χέρια του Αγίου. Συνέχισα, ζωγράφισα ολόσωμο τον άγιο Αριστείδη. Έφερα μία κασέλα και ζωγράφισα φύλλα ορεινής αμπέλου. Μέσα στην κασέλα υπήρχε ύφασμα απομίμηση του Χιτώνα των πρώτων Χριστιανών. Έφερα ζωγραφικό τρίποδο με ροζέτα εκκλησιαστική επιχρυσωμένη και τοποθέτησα την εικόνα του Αγίου Αριστείδη, αγορασμένη από την Μπιενάλε της Βενετίας. Αυτή η εικόνα τώρα βρίσκεται μέσα στην εκκλησία των Αγίων Ισιδώρων. Ζωγράφισα τη μορφή του Παντοκράτορα που σχημάτιζε ο βράχος. Έφτιαξα ένα σταυρό από κορμούς δέντρων με αγκάθινο στεφάνι. Αυτό υπάρχει ακόμα μέσα στο σπήλαιο ψηλά. Έφερα κινητό καντηλέρι, απομίμηση της Πάτμου. Δημιούργησα γωνιά ασκηταριού με διάφορα αντικείμενα χρήσης. Κορμούς δέντρων για καθίσματα, πήλινα δοχεία και κύπελλα.ο άγιος μου - 8 -

7 έδινε δύναμη. Όταν τοποθέτησα το σιδερένιο διαχώρισμα, έβαλα κλειδαριά και λουκέτο. Είπα σε ευχαριστώ Θεέ μου. Και έγραψα σε λίθο με μία πινακίδα «Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω». Φεύγοντας εκείνο το βράδυ γιατί ξημεροβραδιαζόμουν εκεί, ακούω μια καμπάνα να κτυπά. Και όσο κατέβαινα δυνατότερα. Γυρίζω και μία έντονη δύναμη μου έλεγε «μία καμπάνα εδώ». Το θαύμα την άλλη μέρα. Πηγαίνω και παραγγέλνω ένα καμπανάκι που υπάρχει τώρα στο σπήλαιο. Όταν πήγα και το παρέλαβα το έφερα με ένα ταξί. Ο οδηγός αρνήθηκε να το ανεβάσει απάνω και το ακούμπησε στο δρόμο και έφυγε. Κανείς στην εκκλησία, κανείς στο δρόμο. Τότε λέγω «Άγιέ μου, δεν μπορώ να το σηκώσω και θα φύγω». Τότε μία φωνή μου λέει «το θέλω απάνω». Σκύβω και το πιάνω. Το καμπανάκι λες και είχε γίνει πούπουλο. Το σήκωσα, το ανέβασα και το πήγα στο σπήλαιο. Τότε κάνω την προσευχή μου και είπα «Άγιέ μου σε ευχαριστώ. Έγινε το θαύμα». Το 1999 τοποθετείται μία πλακέτα που έγραφε το ιστορικό και είναι η πρώτη φορά που γίνεται λειτουργία στο σπήλαιο. Και είχα φτιάξει πλακέτες για το γεγονός. Μία πλακέτα δώρσα και στον ιερέα Δημήτριο Λουπασάκη, του ο- ποίου το ενδιαφέρον για το σπήλαιο είναι απεριόριστο, δημιουργεί αξιόλογα έργα για την αναβάθμιση του χώρου και με λαμπρότητα και με πανηγυρικό τρόπο, τελεί Θείες Λειτουργίες που συγκεντρώνουν κόσμο, όντας ο μοναδικό χώρος λατρείας του Αγίου Αριστείδη. Έχει ιδιαίτερη ευαισθησία για τον Άγιο Αριστείδη και θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση, ότι μου ζήτησε κλειδιά για το σπήλαιο. Στις κατόπιν παράκλησης του ιερέα Δημητρίου Λουπασάκη, με την εξής μικρή επιστολή μου του γράφω: «Αγαπητέ Πατέρα Δημήτριε, χαίρομαι για το ενδιαφέρον σου για το σπήλαιο του Αγίου Αριστείδη και εύχομαι όλοι μαζί να κρατήσουμε το πρωτοχριστιανικό-παλαιοχριστιανικό. Ευχαριστώ, με αγάπη, Αριστείδης». Το ενδιαφέρον μου βέβαια δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει ποτέ όσο θα είμαι στη ζωή. Είναι θέμα πίστεως, θέμα αγάπης, θέμα ιστορικό, θέμα άγιο. Ο Θεός να βοηθήσει, ο άγιος να δυναμώνει για το μεγαλείο της πίστεως. Είθε μία ημέρα η εκκλησία του Αγίου Αριστείδη να λάμψει για το καλό και την ευλογία των ανθρώπων. Αριστείδης Περιστέρης - 9 -

8 ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ Ακούσατε, αδελφοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο Σταυρός και τι σημαίνει. Πρώτον όπως η Αγία Τριάς δοξάζεται εις τον ουρανόν από τους Αγγέλους, ούτω και συ να σμίγης τα τρία σου δάκτυλα της δεξιάς χειρός και μη δυνάμενος να αναβής εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις την χείραν σου εις την κεφαλήν σου (διότι η κεφαλή σημαίνει τον ουρανόν) και λέγεις: Καθώς οι Άγγελοι δοξάζουσι την Αγίαν Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ ως δούλος δοξάζω και προσκυνώ την Αγίαν Τριάδα και καθώς τα δάκτυλα είναι τρία, είναι ξεχωριστά, είναι και μαζί, έτσι και η Αγία Τριάς είναι τρία πρόσωπα, αλλ εις Θεός. Κατεβάζων το χέρι σου εις την κοιλίαν σου να λέγης: Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, Κύριέ μου, ότι κατεδέχθης και εσαρκώθης εις την κοιλίαν της Θεοτόκου διά τας αμαρτίας μας. Το βάζεις πάλιν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις: Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχωρήσης και να με βάλεις εις τα δεξιά σου με τους δικαίους. Βάνοντάς το πάλιν εις τον αριστερόν ώμον λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, μη με βάλεις εις τα αριστερά με τους αμαρτωλούς. Έπειτα κύπτοντας κάτω εις την γην: Σε δοξάζω, Θεέ μου, Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, ότι καθώς εβάλθηκες εις τον τάφον, έτσι θα βαλθώ και εγώ. Και όταν σηκώνεσαι ορθός, φανερώνει την ανάστασιν και λέγεις: Σε δοξάζω και Σε προσκυνώ, Κύριέ μου, ότι Ανέστης εκ νεκρών διά να μας χαρίσης ζωήν αιώνιον. Αυτό σημαίνει ο Σταυρός! Απόσπασμα από τη Διδαχή Γ Η είσοδος των Αγίων Ισιδώρων

9 Η ΑΓΙΑ ΕΡΜΙΟΝΗ Η Αγία Ερμιόνη ήταν μία από τις τέσσερες θυγατέρες του Αγίου Φιλίππου, ενός των επτά διακόνων της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας. Ζούσε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης μαζί με τις αδελφές και τον πατέρα της. Από την μικρή της ηλικία διδάχτηκε την χριστιανική πίστη και είχε σαν πρότυπο τον Άγιο πατέρα της. Ήταν φιλομαθής και πολύ έξυπνη ώστε κατάφερε με τα μέσα της εποχής εκείνης να σπουδάσει ιατρική και να γίνει φημισμένη γιατρός. Την καρδιά της νεαρής γιατρού φλόγιζαν δύο ευσεβείς πόθοι. Ο ένας ήταν να γίνει ιεραπόστολος, όπως ο πατέρας της και να κηρύξει τον Χριστό στους ειδωλολάτρες. Ο άλλος πόθος της ήταν να μάθει πιο πολλά για τον Χριστό, για την ζωή Του, την διδασκαλία Του, τα θαύματά Του, τα φρικτά Πάθη και την ένδοξη Ανάστασή Του. Δεν της ήταν αρκετά όσα είχε ακούσει από τον πατέρα της, ο οποίος είχε διδάξει την χριστιανική πίστη σε πολλές πόλεις και είχε επιτελέσει πλήθος θαυμάτων με την δύναμη της πίστης του. Ήθελε να γνωρίσει κάποιον από το στενό περιβάλλον του Χριστού, για να μάθει λεπτομέρειες για την ζωή και την διδασκαλία Του. Εκείνη την εποχή, ζούσε ακόμη ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης. Αυτόν αποφάσισε να αναζητήσει η Αγία Ερμιόνη για να γίνει μαθήτριά του. Άφησε τότε το σπίτι της και τα αγαπημένα της πρόσωπα και μαζί με την αδελφή της Ευτυχία ξεκίνησαν ένα περιπετειώδες και δύσκολο ταξίδι στην Μικρά Ασία για να συναντήσουν τον Άγιο Ευαγγελιστή. Δυστυχώς όμως δεν κατάφεραν να τον βρουν, γιατί ο Θεός τον είχε πάρει στους ουρανούς. Συνάντησαν όμως στην Έφεσο τον Άγιο Πετρώνιο, μαθητή του Αποστόλου Παύλου, έμειναν κοντά του και έγιναν μαθήτριές του. Ο Πετρώνιος είχε αναλάβει να συνεχίσει το ιεραποστολικό έργο του διδασκάλου του στην Έφεσο, φρόντιζε με πολύ ζήλο τους χριστιανούς και προσπαθούσε να διαδώσει την χριστιανική πίστη στους ειδωλολάτρες. Χάρηκε πολύ για την άφιξη της Ερμιόνης και αφού την δίδαξε όλες τις λεπτομέρειες της ζωής του Χριστού, που εκείνη ζητούσε να μάθει, αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει στο ιεραποστολικό έργο. Έτσι η Αγία Ερμιόνη ξεκίνησε την ιεραποστολική δράση της. Οι κάτοικοι της Εφέσου έμαθαν την ιατρική της ιδιότητα και άρχισαν να πηγαίνουν σε αυτήν για να θεραπευτούν. Εκείνη τους δεχόταν όλους δωρεάν, ανακούφιζε τον πόνο τους και αφού τους θεράπευε, τους δίδασκε την χριστιανική διδασκαλία και τους έκανε χριστιανούς. Όταν ο αυτοκράτορας Τραϊανός έκανε εκστρατεία εναντίον των Περσών, πέρασε από την Έφεσο. Τότε κατηγόρησαν σε αυτόν την Ερμιόνη ότι είναι χριστιανή και ότι παρασύρει πολλούς στη νέα θρησκεία. Ο αυτοκράτορας πρόσταξε να την φέρουν μπροστά του για να την ανακρίνει. Η Αγία Ερμιόνη παραδέχτηκε ότι είναι χριστιανή και ομολόγησε με παρρησία την πίστη της. Ο Τραϊανός προσπάθησε με διάφορες κολακείες να την κάνει να αρνηθεί το Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα, αλλά δεν τα κατάφερε. Διέταξε τότε να την ραπίζουν συνεχώς στο πρόσωπο για πολλές ώρες. Η Αγία όμως έβλεπε σε όραμα τον Χριστό, ο οποίος την

10 ενδυνάμωνε και δεν αισθανόταν τον πόνο. Όταν ο αυτοκράτορας είδε το αλύγιστο φρόνημά της, θαύμασε και διέταξε να την αφήσουν ελεύθερη. Έτσι η Αγία συνέχισε το θεάρεστο έργο της με μεγαλύτερο ζήλο. Μαζί με την αδελφή της Ευτυχία ίδρυσε πανδοχείο, στο οποίο δεχόταν τους ασθενείς και τους περιέθαλπε όλους δωρεάν ενώ ταυτόχρονα τους κατηχούσε στην χριστιανική πίστη. Μετά τον θάνατο του Τραϊανού ανέβηκε στον θρόνο ο αυτοκράτορας Αδριανός, ο οποίος σε κάποια περιοδεία του πέρασε από την Έφεσο. Τότε κατηγόρησαν πάλι την Ερμιόνη ως χριστιανή και εκείνος διέταξε να την συλλάβουν. Όταν η Αγία ο- μολόγησε με θάρρος την πίστη της, ο αυτοκράτορας θύμωσε πολύ και την υπέβαλε σε πολλά βασανιστήρια. Αρχικά την ξυλοκόπησαν άγρια, εκείνη όμως υπέμεινε με χαρά το μαρτύριο και δοξολογούσε τον Θεό. Τότε ο αυτοκράτορας γεμάτος θυμό διέταξε να την βάλουν μέσα σε ένα πυρακτωμένο λέβητα γεμάτο με καυτή πίσσα, άσφαλτο και μολύβι. Η Αγία, αφού σφράγισε τον εαυτό της με το σημείο του Σταυρού, μπήκε μέσα στον λέβητα. Αμέσως η φωτιά σβήστηκε και τα λειωμένα μέταλλα χύθηκαν έξω αφήνοντας την Αγία σώα και αβλαβή. Ο αυτοκράτορας διέταξε τότε να πυρακτώσουν ένα σιδερένιο τηγάνι και να βάλουν μέσα την Αγία γυμνή. Ο φύλακας άγγελός της όμως σκόρπισε την φωτιά στους παρισταμένους και τους έκαψε, ενώ διατήρησε την Αγία δροσερή. Ο Αδριανός φοβήθηκε πολύ και διέταξε να την βγάλουν από το τηγάνι. Τότε εκείνη του είπε, πως όταν ήταν στο τηγάνι είδε ότι πήγε στο ναό του Ηρακλή για να προσφέρει θυσία. Ο αυτοκράτορας χάρηκε, γιατί νόμισε πως η Ερμιόνη άλλαξε την πίστη της και διέταξε να την οδηγήσουν στον ειδωλολατρικό ναό. Όταν η Αγία μπήκε στο ναό, προσευχήθηκε στον αληθινό Θεό και αμέσως ακούστηκε δυνατή βροντή, ενώ ταυτόχρονα όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και κομματιάστηκαν. Τότε η Αγία βγήκε έξω και είπε στον αυτοκράτορα. «Έλα, βασιλιά, γρήγορα στο ναό να βοηθήσεις τους θεούς σου, γιατί έπεσαν κάτω και δεν μπορούν να σηκωθούν». Όταν ο βασιλιάς είδε την συντριβή των ειδώλων, διέταξε να αποκεφαλίσουν την Αγία. Δύο δήμιοι, ο Θεόδουλος και ο Θεότιμος, οδήγησαν την Αγία Ερμιόνη έξω από την πόλη. Εκείνη τους παρακάλεσε να της επιτρέψουν να προσευχηθεί πριν την α- ποκεφαλίσουν, αλλά οι δήμιοι αρνήθηκαν. Όταν όμως σήκωσαν τα σπαθιά τους για να την κτυπήσουν, παρέλυσαν τα χέρια τους και αδυνατούσαν να τα κουνήσουν. Τότε κατάλαβαν την δύναμη του αληθινού Θεού, πίστεψαν σε Αυτόν και με την προσευχή της Αγίας έγιναν υγιείς. Τώρα πλέον ήταν αδύνατο να εκτελέσουν την διαταγή του αυτοκράτορα και επομένως δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην πόλη. Γι αυτό παρακάλεσαν την Αγία να προσευχηθεί γι αυτούς στον Θεό, να πάρει τις ψυχές τους κοντά Του. Πράγματι, μετά την προσευχή της Αγίας, οι πρώην δήμιοι παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Κύριο. Τότε η Αγία Ερμιόνη, αφού προσευχήθηκε για τελευταία φορά, ξάπλωσε εκεί κοντά και κοιμήθηκε εν ειρήνη. Οι χριστιανοί της Εφέσου παρέλαβαν τα λείψανα των τριών Αγίων και τα έθαψαν με τιμές. Η μνήμη της Αγίας Ερμιόνης τιμάται στις 4 Σεπτεμβρίου. Μαρία Εφορακοπούλου-Παπαχρήστου Παθολόγος-Ενταντικολόγος

11 ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΤΣΑΜΠΙΚΑ (ΡΟΔΟΣ) Β ρίσκεται στο ανατολικό μέρος της νήσου Ρόδου 32 χιλιόμετρα απ την πόλη ανάμεσα στην περιοχή Κολύμπια και στο Δήμο Αρχαγγέλου. Ο ναός της Παναγίας Τσαμπίκας ανακαινίσθηκε το 1760 απ το μοναχό Χατζηγεράσιμο. Είναι ναός δωδεκανησιακού τύπου με συνδυασμό σταυροθολίων στην οροφή, μονόχωρος (ένας κλίτος) και στρωμένος με τα παραδοσιακά χοχλάκια. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι μεγάλης τέχνης και φαίνεται παλαιότερο του 17ου αιώνα. Ο ναός πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου, στο Γενέσιον της Θεοτόκου. Η μικρή, όμως, εικόνα της Παναγίας Τσαμπίκας που βρέθηκε θαυματουργικά πάνω στο λόφο, εικονίζει την Παναγία Πλατυτέρα. Η ονομασία Τσαμπίκα, σύμφωνα με την παράδοση, οφείλεται στη λέξη της τοπικής διαλέκτου «τσάμπα» που σημαίνει σπίθα και συνδέεται με τον τρόπο εύρεσης της εικόνας. Ένας βοσκός καθόταν στη βρύση του Αιμαχιού (ιστορικός τόπος Αρχαγγέλου που βρίσκεται χαμηλά απέναντι από το βουνό), όταν είδε ψηλά στην κορυφή, εκεί που σήμερα βρίσκεται ο μικρός ναός της Παναγίας Τσαμπίκας της κυράς, κάτι σαν σπίθες (τσάμπες). Όλη η νύχτα πέρασε κοιτάζοντας ο βοσκός να δει αν κινηθεί το φως. Ίσως κάποιος να το κρατούσε. Το φως παρέμενε στην ίδια θέση. Ήρθε και δεύτερη νύχτα και τρίτη νύχτα. Πάλι, στον ίδιο τόπο, το ίδιο φως. Τότε ο βοσκός, περίεργος αλλά και φοβισμένος μήπως υπήρχαν στο βουνό κακοποιοί, κάλεσε συγχωριανούς του οπλισμένους, ν ανέβουν να δουν τι συμβαίνει. Σαν έφτασαν στην κορυφή, παραδόξως, αντικρίζουν μία ασημένια εικόνα της Παναγίας επάνω στο κυπαρίσσι και μπροστά της καντήλι αναμμένο. Το γεγονός αυτό διαδόθηκε παντού, καθώς και στην Κύπρο, όπου ακούστηκε με πολλή κατάπληξη. Γιατί πράγματι, είχε χαθεί από κάποιο Μοναστήρι μια εικόνα τη Παναγίας με το καντήλι. Επίτροποι από την Κύπρο, ήρθαν στον Αρχάγγελο και αναγνώρισαν την εικόνα. Παίρνοντάς την, επέστρεψαν στην πατρίδα. Η εικόνα, όμως πάλι έφυγε από το θρόνο της κι ερχόταν στην κορυφή του βουνού. Λυπημένοι οι φίλοι Κύπριοι ήρθαν πάλι και πήραν την εικόνα. Για να βεβαιωθούν και οι δύο πλευρές πως πρόκειται για την ίδια εικόνα, έκαψαν λίγο το ξύλο της από πίσω για να τη σημαδέψουν (το σημάδι αυτό σώζεται ως σήμερα). Και τρίτη φορά η εικόνα επέστρεψε φέγγοντας στην κορυφή του βουνού. Τότε, γη α- δελφότητα έχτισε ναΰδριο και οντάδες σ εκείνο το σημείο αφιερωμένο στην Παναγία Τσαμπίκα την Κυρά. Για λόγους ασφαλείας, η θαυματουργή εικόνα βρίσκεται στην Πανα

12 γία Τσαμπίκα Κάτω. Πάνω στο λόφο στη Γ Κυριακή των νηστειών, της Σταυροπροσκυνήσεως, γίνεται μεγάλο πανηγύρι και πανροδιακό προσκύνημα, ίσως γιατί η άνοδος εκεί ψηλά θυμίζει τον Γολγοθά του Κυρίου μας. Πολλά είναι τα θαύματα της Παναγίας. Πιο πολύ, όμως, οι άτεκνες γυναίκες είναι εκείνες που παρακαλούν την Θεοτόκο να τους χαρίσει παιδί και τάζουν είτε να βαφτίσουν το παιδί του εκεί, είτε να του δώσουν το όνομα Τσαμπίκος ή Τσαμπίκα. Έτσι στη Ρόδο ακούγεται πάρα πολύ αυτό το όνομα. Έχουμε και περιπτώσεις αλλοδαπών που έχουν δώσει αυτό το όνομα στα παιδιά τους. Ένα από τα παλιότερα θαύματα της Παναγίας Τσαμπίκας είναι και αυτό που συνδέεται με τα μεγάλα κτήματα γύρω από το Μοναστήρι. Αυτά τα κτήματα ανήκαν σ έναν Τούρκο Πασά, του οποίου η γυναίκα δεν τεκνοποιούσε. Εκείνη μαθαίνοντας για την Παναγία, προσευχήθηκε κι έφαγε το φυτιλάκι που έκαιγε στο καντήλι της εικόνας της. Έγινε το θαύμα κι έμεινε έγκυος. Ο Τούρκος δεν μπορούσε να πιστέψει πως το παιδί ήταν δικό του. Ούτε πίστευε πως επρόκειτο για θαύμα. Όταν όμως γεννήθηκε το μωρό, κρατούσε στη μικρή χούφτα του το φυτιλάκι του καντηλιού. Έτσι, ο Τούρκος Πασάς δώρισε στην εκκλησία όλα αυτά τα κτήματα που βρίσκονται γύρω απ το ναό. Επιμέλεια Μάγκος Ιωάννης Πηγή: Παλαιά φωτογραφία του Λυκαβηττού

13 ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου Έ φθασε στ αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζει έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε να διδάσκει έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει! Με κανένα τρόπο δεν μπορώ να συμφωνήσω με την γνώμη σας και το θεωρώ καθήκον μου να την σχολιάσω και να την διορθώσω Σα να μπορούσε ο Χριστιανισμός να μεταβάλλει τα δόγματά του, τους κανόνες του, τις αγιαστικές του τελετουργίες, για να ανταποκριθεί στο πνεύμα κάθε εποχής και προσαρμοσμένος στα μεταβλητά γούστα των υιών του αιώνος τούτου, να μπορούσε να προσθέσει η να αφαιρέσει κάτι. Κι όμως δεν είναι έτσι. Ο Χριστιανισμός πρέπει να παραμένει αιώνια αμετάβλητος, χωρίς καθόλου να εξαρτάται η να κατευθύνεται από το πνεύμα της εκάστοτε εποχής Για να σας πείσω στο εν λόγω ζήτημα, θα σας αναφέρω μερικές σκέψεις για να τις μελετήσετε. Κάποιοι είπαν πως η διδασκαλία μου είναι αυστηρή. Κατ αρχήν η διδασκαλία μου δεν είναι δική μου, ούτε θα έπρεπε να είναι. Από αυτή την ιερή θέση κανείς δεν πρέπει ούτε μπορεί να κηρύττει δικιά του διδασκαλία. Αν λοιπόν εγώ η κάποιος άλλος τολμήσει ποτέ να το κάνει, μπορείτε να μας βγάλετε εκτός Εκκλησίας. Εμείς κηρύττουμε την διδασκαλία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, των αγίων Αποστόλων του και της Αγίας Εκκλησίας που κατευθύνεται από το άγιο Πνεύμα. Συνάμα φροντίζουμε με κάθε δυνατό τρόπο να διατηρήσουμε την διδασκαλία αυτή ακέραια και απαραβίαστη στον νου και στην καρδιά σας. Παρουσιάζουμε κάθε σκέψη και χρησιμοποιούμε κάθε λέξη με πολλή προσοχή, για να μη σκιάσουμε με κανένα τρόπο αυτή την λαμπρή και θεία διδασκαλία. Κανείς δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά. Ένας τέτοιος νόμος που καθορίζει το κήρυγμα του καθενός στην Εκκλησία να είναι θεόπεμπτο, καθιερώθηκε από την δημιουργία του κόσμου κι έτσι πρέπει να παραμείνει ισχύον ως το τέλος του κόσμου. Ο Προφήτης Μωυσής μετά την παράδοση των εντολών του ίδιου του Θεού στον Ισραηλιτικό λαό, κατέληξε στα εξής: «Ου προσθήσετε προς το ρήμα ο εγώ εντέλλομαι υμίν, και ουκ αφελείτε απ αυτού, φυλάσσεσθε τας εντολάς Κυρίου του Θεού ημών, όσα εγώ εντέλλομαι υμίν σήμερον» (Δευτ. 4,2). Αυτός ο νόμος της σταθερότητος είναι τόσο αμετάβλητος, ώστε ο ίδιος ο Κύριος και Σωτήρας μας, όταν δίδασκε το λαό στο όρος είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον η τους προφήτας, ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Αμήν γαρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία

14 κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου, έως αν πάντα γένηται» (Ματθ. 5,17-18). Έπειτα έδωσε το ίδιο κύρος στην δική του διδασκαλία, πριν ερμηνεύσει τις εντολές στο πνεύμα του ευαγγελίου, με το να προσθέσει: «Ος αν ουν λύση μίαν των ε- ντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5,19). Αυτό σημαίνει πως καθένας που ερμηνεύει λανθασμένα τις εντολές του Θεού και μειώνει το κύρος τους, θα είναι απόκληρος στην μέλλουσα ζωή. Έτσι είπε στην αρχή του κηρύγματός του. Το ίδιο διαβεβαίωσε και στον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον θεατή των αρρήτων αποκαλύψεων, στον οποίο περιέγραψε την τελική κρίσι του κόσμου και της Εκκλησίας, αναφέροντας στην Αποκάλυψη: «Μαρτυρώ εγώ παντί τω ακούοντι τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου. Εάν τις επιθή επί ταύτα, επιθήσει ο Θεός επ αυτόν τας πληγάς τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω τούτω, και εάν τις αφέλη από των λόγων του βιβλίου της προφητείας ταύτης, αφελεί ο Θεός το μέρος αυτού από του ξύλου της ζωής και εκ της πόλεως της αγίας, των γεγραμμένων εν τω βιβλίω τούτω» (Αποκ. 22, 18-19). Για όλο το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την πρώτη παρουσία του στον κόσμο μέχρι την δευτέρα του παρουσία, ο Χριστός έδωσε στους αγίους Αποστόλους και στους διαδόχους τους τον παρακάτω νόμο: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη...διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. 28, 19). Τούτο σημαίνει να διδάσκετε όχι ό,τι κάποιος άλλος θα ήταν δυνατόν να σκεφτεί, αλλά ό,τι εγώ παρήγγειλα, και τούτο μέχρι το τέλος του κόσμου. Και συμπληρώνει: «Και ιδού εγώ μεθ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28, 20). Οι Απόστολοι έλαβαν αυτόν τον νόμο και θυσίασαν την ζωή τους για να τον τηρήσουν. Και σε αυτούς που ήθελαν να τους υποχρεώσουν να μη κηρύττουν όσα κηρύττουν επ απειλή τιμωρίας και θανάτου, τους απαντούσαν: «Ει δίκαιόν εστιν ενώπιον του Θεού υμών ακούειν μάλλον η του Θεού, κρίνατε. Ου δυνάμεθα γαρ ημείς α είδομεν και ηκούσαμεν μη λαλείν» (Πραξ. 4, 19-20). Ο σαφής αυτός νόμος παραδόθηκε από τους Αποστόλους στους διαδόχους τους, έγινε αποδεκτός από τους δευτέρους και έχει ισχύ διαχρονική στην Εκκλησία του Θεού. Εξ αιτίας του νόμου τούτου η Εκκλησία είναι ο στύλος και η βάσις της αληθείας. Βλέπετε λοιπόν τι απαραβίαστη σταθερότητα έχει; Μετά από αυτό, ποιος θα είναι τόσο θρασύς να αγγίξει πεισματικά ή να κουνήσει οτιδήποτε στο χριστιανικό δόγμα και νόμο; Επιμέλεια: Κων/νος Δημητρακόπουλος Δάσκαλος

15 ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΕΞΙΑΣ Χρήσιμες συμβουλές 1. Για να μας δώσει το λεμόνι εύκολα τον χυμό του, ή θα πρέπει να το ζεματίσουμε, είτε να το τίψουμε σε μία λεία επιφάνεια. Ένα «κόλπο» για να παραμένει το λεμόνι φρέσκο, αν στίψουμε μόνο λίγες σταγόνες : Κάνουμε μία τρύπα στο λεμόνι με ένα σπίρτο, και αφού το στύψουμε ξανακλείνουμε την τρύπα με το σπίρτο, και το φυλάμε στο ψυγείο. Όταν το ξαναχρησιμοποιήσουμε θα είναι φρέσκο, όπως την πρώτη φορά.το λεμόνι καταπολεμά τις φλογώσεις, τις δερματίτιδες, τους κουρασμένους μύς, τις φλεβίτιδες, τους κιρσούς, είναι αντισηπτικό, βοηθά στην καταπολέμιση του τοπικού πάχους,στη σύσφιξη, και προσφέρει λάμψη στα μαλλιά καταπολεμώντας την λιπαρότητα. Τέλος έχει ισχυρότατες αντικαρκινικές ιδιότητες. 2. O φρέσκος βασιλικός, είναι απαραίτητος σε κάθε κουζίνα.κόβουμε αρκετό από μια γλάστρα μας, τον πλένουμε καλά και τον αφίνουμε να στεγνώσει. Στην συνέχεια τον βάζουμε σε ένα γυάλινο βάζο γεμάτο με ελαιόλαδο, το σφραγίζουμε καλά και το αφίνουμε ένα μήνα να «ωριμάσει». Μόλις περάσει ο μήνας, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον βασιλικό μας στις σάλτσες, και το λάδι του στην πίτσα. 3. Αν θέλουμε να τρώμε φασολάκια, μελιτζάνες και μπάμιες στην καρδιά του χειμώνα, κάνουμε τα εξής. Όταν είναι η εποχή τους, τα καθαρίζουμε σχολαστικά.μετά βάζουμε σε μια κατσαρόλα αρκετό ξύδι, προσθέτουμε αλάτι, και τα βράζουμε. Μόλις αρχίζει να κοχλάζει το νερό, βυθίζουμε λίγα-λίγα τα λαχανικά, τα οποία σε λίγα λεπτά τα βγάζουμε από το ζεστό νερό. Τα στραγγίζουμε σε χαρτί κουζίνας ή πετσέτα και τα αφίνουμε να κρυώσουν. Μετά τα μοιράζουμε σε σακουλάκια, που τοποθετούμε στην κατάψυξη. Εναλλακτικά αγοράζουμε έτοιμα κατεψυγμένα λαχανικά, όλες τις εποχές του χρόνου, από τα super-markets. 4. Όχι πιά υγρασία στην ζάχαρη. Η ζάχαρη όπως και το αλάτι, προσβάλλεται συχνότατα από την υγρασία. Για να μην συμβεί αυτό, βάζουμε ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας, διπλωμένο όσο χρειάζεται στον πάτο του σκεύους που φυλάμε την ζάχαρη. 5. Για να καθαρίσουμε πιο εύκολα τα κάστανα τα αφίνουμε μία

16 νύχτα σκεπασμένα στο ψυγείο. Την επόμενη, όπως είναι κρύα από το ψυγείο, τα ρίχνουμε σε μία κατσαρόλα με βραστό νερό. Στην συνέχεια αφού τα στραγγίσουμε τα αφίνουμε να κρυώσουν, ρίχνοντας από πάνω κρύο νερό. Αφού κρυώσουν, ώστε πιάνοντάς τα να μην καιγόμαστε, διαπιστώνουμε ότι η φλούδα τους φεύγει αμέσως, 6. Να πίνουμε καθημερινά τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό, και τους θερινούς μήνες ακόμα περισσότερα υγρά χυμούς φρούτα, λαχανικά, για να αποφύγουμε την αφυδάτωση. Τους χειμερινούς μήνες ένα ποτηράκι κρασί τηγν ημέρα,150 ml, κυρίως κόκκινο μαζί με το φαί, βοηθάει στην καλή λειτουργία της καρδιάς. 7. Να τρώμε τρόφιμα πλούσια σε πρωτείνες ( όσπρια, ψάρια, πουλερικά, αυγά, γάλα, ανθότυρο, γιαούρτι κλπ ) σε κάθε γεύμα. 8. Να προσέχουμε το άμυλο ( ψωμί, ζυμαρικά, τα τρόφιμα με αλεύρι, το ρύζι και τις πατάτες ). Το ψωμί ολικής αλέσεως είναι υγιεινότερο από το λευκό ψωμί. 9. Να μειώσουμε την ποσότητα της ζάχαρης που τρώμε σε όλες τις τροφές. 10. Να μειώσουμε την ποσότητα του αλατιού που τρώμε σε όλες τις τροφές. ΚΑΛO ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Πόλυ Βαρτζιώτη - Γαλενιανού Διαιτολόγος Φερρών 22, Πλ.Βικτωρίας, Αθήνα Τηλ , Κιν m.galenianos1000@tellas.gr Μιχάλης Γ. Γαλενιανός Ασφάλεις Ζωής, Υγείας, Σύνταξης Αυτοκινήτων, Πυρός, Αμοιβαία Κεφάλαια Κιν , Τηλ m.g.galenianos@gmail.com

17 ΙΑΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ γεωγραφική γλώσσα είναι αγνώστου αιτιολογίας. Απαντά στο 3% H περίπου του γενικού πληθυσμού. Η κατάσταση αυτή απαντά συνήθως σε νεαρά άτομα και είναι δυο φορές συχνότερη στις γυναίκες. Κλινική εικόνα. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση μίας ή περισσότερων ανωμάλων περιοχών απόπτωσης των τριχοειδών θηλών στην άνω επιφάνεια και τα χείλη της γλώσσας, οι οποίες περιβάλλονται από λευκή άλω. Οι τριχοειδείς θηλές λείπουν στις περιοχές αυτές, ενώ διατηρούνται οι μυκητοειδείς. Οι γυμνές περιοχές περιβάλλονται από φυσιολογικές τριχοειδείς θηλές, οι οποίες είτε λόγω συγκρίσεως είτε επειδή αθροίζεται κεράτινη φαίνονται υπερτροφικές σχηματίζοντας ένα υψωμένο χείλος. Οι γυμνές περιοχές αποκαθίστανται πλήρως και εμφανίζονται νέες σε άλλες περιοχές της γλώσσας, ορισμένες από τις περιοχές αυτές αυξάνουν σε έκταση και άλλες υποχωρούν με συνέπεια να μεταβάλλεται η εμφάνιση της γλώσσας η οποία μοιάζει με γεωγραφικό χάρτη. Η νόσος παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις. Συνήθως είναι ασυμπτωματική, ενίοτε όμως προκαλεί αίσθημα καυσαλγίας ή κνησμού, ιδίως κατά την λήψη ορισμένων τροφών. Η κατάσταση επιδεινώνεται κατά την έμμηνο ρύση. Δεν χρειάζεται θεραπεία. Συλλιγαρδάκης Νικόλαος Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος

18 ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τον Αύγουστο από την 1η έως την 13η του μηνός τελέστηκαν καθημερινά οι ακολουθίες του Μικρού και του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος της Παναγίας μας καθώς και Νυχτερινές Θείες Λειτουργίες. Πλήθος προσκυνητών αλλά και πολλοί νέοι άνθρωποι παρακολούθησαν και προσευχήθηκαν με ευλάβεια και κατάνυξη στις ιερές ακολουθίες. Το Σάββατο 6 Αυγούστου η Εκκλησία μας εόρτασε την Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού. Ο φετινός εορτασμός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ήταν πραγματικά διαφορετικός και ξεχωριστός. Ο Εσπερινός και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με αρτοκλασία πραγματοποιήθηκαν υπαίθρια στο ιερό εικονοστάσιο το οποίο είναι αφιερωμένο στον Κύριό μας και στην ομώνυμη Δεσποτική εορτή, βρίσκεται στο πρώτο επίπεδο τη κλίμακας που ανεβαίνει στον ιερό ναό των Αγίων Ισιδώρων, χτισμένο εξ ολοκλήρου με πέτρα του Λυκαβηττού και σε σχήμα που θυμίζει μικρό ναΐσκο. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη, παρά τη ζέστη αλλά και την απουσία πολλών από την Αθήνα λόγω διακοπών. Στο τέλος κατά το έθιμο ευλογήθηκαν τα σταφύλια τα οποία προσφέρθηκαν στους πιστούς προς αγιασμό. Την Τρίτη 7 Αυγούστου τελέσθηκε Νυχτερινή Θεία Λειτουργία. Μετά το πέρας της, εψάλλει το μνημόσυνο της μακαριστής Γερόντισσας Φιλοθέης μοναχής προσκυνητρίας, η οποία εξεδήμησε προς Κύριον πριν από 37 χρόνια. Η μακαριστή μοναχή γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, αλλά έζησε στα Χανιά, επιτελώντας ένα τεράστιο πνευματικό έργο. Η Χάρις του Τιμίου Σταυρού που κρατούσε στα χέρια της, θεράπευε τις σωματικές και ψυχικές νόσους των ανθρώπων που κατέφευγαν με πίστη στην Δύναμή Του. Είχε άκρα ταπείνωση, πραότητα, και η προσευχή της ήταν αδιάλειπτη, ενώ την διέκρινε το διορατικό και προορατικό χάρισμα που της είχε δώσει ο Κύριος. Αμέτρητοι ήταν οι πιστοί που καθημερινά επισκε

19 πτόταν την αγιασμένη αυτή γερόντισσα για να πάρουν την ευχή της, τη συμβουλή της αλλά και για να ζητήσουν την προσευχή της για τα προβλήματά τους αφού γνώριζαν πως είχε μεγάλη παρρησία προς τον Κύριο. Ταξίδευε μόνη της σχεδόν σε όλη την Ελλάδα για να λάβουν πολλοί άνθρωποι την Χάρη του Τιμίου Σταυρού, ενώ με τα άγια και σοφά λόγια της αλλά κυρίως με τα έργα της και την μεγάλη της πίστη στον Ιησού Χριστό έσωσε πολλές ψυχές και μεταλαμπάδευσε το φως της πίστεώς μας σε αμέτρητους ανθρώπους που ζούσαν στο σκοτάδι και την αμαρτία. Ας έχουμε όλοι την ευχή της. Τη Παρασκευή 10 Αυγούστου τελέστηκε Νυχτερινή Θεία Λειτουργία εις ανάμνηση του θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνος που με θαυμαστό τρόπο ελευθέρωσε την Κέρκυρα από επιδρομή Αγαρηνών στις 11 Αυγούστου του Αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι στην Κέρκυρα αυτή η Πανήγυρη τελείται με ιδιαίτερη λαμπρότητα έως τις μέρες μας με την πάνδημη λιτάνευση του ιερού και θαυματουργού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος. Τη Δευτέρα 13 Αυγούστου μέσα σε μια ζεστή και κατανυκτική ατμόσφαιρα τελέστηκε ο εσπερινός και η τελευταία παράκληση στην Παναγία. Στο τέλος οι παρευρισκόμενοι προσκυνητές συμμετείχαν μαζί με τις κυρίες του ναού μας στον όμορφο στολισμό του Επιταφίου της Παναγίας κατά την αρχαία παράδοση της Αγίας Πόλεως των Ιεροσολύμων. Την Τρίτη 14 Αυγούστου, παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τελέστηκε στις 7 το απόγευμα ο Πανηγυρικός Εσπερινός. Συγκινητική υπήρξε η αθρόα προσέλευση των πιστών και όλοι μαζί έψαλλαν τα εγκώμια της Παναγίας κατά τη διάρκεια της περιφοράς του επιταφίου της. Στο τέλος μοιράστηκαν σε όλους τους πιστούς φρούτα εποχής. Την Τετάρτη 15 Αυγούστου εορτή της Παναγίας μας, τελέστηκε επάνω στον Επιτάφιο της Παναγίας η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία

20 και πολλοί προσκυνητές συναθροισμένοι από πολλά προάστια των Αθηνών κατέκλυσαν τον Ναό μας και τον περιβάλλοντα χώρο για να τιμήσουν την Μητέρα Παναγία. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκαν στους προσκυνητές χυμοί, φρούτα και γλυκίσματα. Τη Δευτέρα 27 Αυγούστου εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου ενδόξου νεοφανέντος μάρτυρος Φανουρίου. Την παραμονή Κυριακή 26 Αυγούστου εψάλλει ο Πανηγυρικός Εσπερινός με μεγάλη προσέλευση πιστών, που προσκόμισαν τις καθιερωμένες φανουρόπιτες η ευλογία των οποίων έγινε μετά το πέρας της ακολουθίας. Ανήμερα της εορτής Δευτέρα 27 Αυγούστου τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία όπως επίσης το απόγευμα της ιδίας ημέρας στην μεθεόρτια ακολουθία όπου ευλογήθηκαν και πάλι πίτες του Αγίου. Στην φετινή γιορτή διάχυτη ήταν η συγκίνηση των ευλαβών προσκυνητών οι οποίοι είχαν ζήσει την απώλεια [λόγω κλοπής] της ιεράς εικόνος του Αγίου και με την συνδρομή των οποίων αντικαταστήθηκε με νέα αγιογραφημένη εικόνα. «Τα αιτήματα των καρδιών αυτών και πάσαν την βουλήν αυτών ταχέως πλήρωσον, οδηγών αυτούς προς εργασίαν των εντολών Σου, ίνα δια παντός εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει υμνώσι και δοξάζωσι το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά Σου πρεσβείαις της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, του Αγίουενδόξου νεομάρτυρος Φανουρίου του Θαυματουργού και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν.» Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς Ο Τίμιος Σταυρός στην αυλή των Αγίων Ισιδώρων

21 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012 Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου Αρχή της Ινδίκτου, των Αγίων 40 παρθενομαρτύρων [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Αγίου Μάμαντος [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου [6.30 μ.μ.] Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου [6.30 μ.μ.] Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου [6.30 μ.μ.] Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου [6.30 μ.μ.] Εσπερινός & Παράκληση στον Τίμιο Σταύρο Εσπερινός & Παράκληση στον Τίμιο Σταυρό Εσπερινός & Παράκληση στον Τίμιο Σταύρου Εσπερινός & Παράκληση στον Τίμιο Σταυρό Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου Εσπερινός του Γεννεθλίου της Θεοτόκου [6.30 μ.μ.] & Παράκληση στην Παναγία Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου ΤΟ ΓΕΝΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ & Άννης [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου [6.30 μ.μ.] Εσπερινός & Παράκληση στον Τίμιο Σταύρο

22 Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου [6.30 μ.μ.] Εσπερινός & Παράκληση στον Τίμιο Σταυρό ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου Αρχιερατικός Εσπερινός [7μ.μ.] στο Σπήλαιο του Αγίου Αριστείδου [κατά την παράδοση στο σπήλαιο ο Άγιος ερχόταν για προσευχή και περισυλλογή] Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ [ π.μ.] Όρθρος & Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Σπήλαιο του Αγίου [6 μ.μ.] Παράκληση του Αγίου Αριστείδου & Λιτανεία της Ιεράς Εικόνος του Αγίου ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Εορτάζει το παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου Πανηγυρικός Εσπερινός [7 μ.μ.] Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ [7-11π.μ.] Όρθρος & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία Μεθεόρτιος Εσπερινός [6.30 μ.μ.] Παράκληση Χαιρετισμοί & Εγκώμια του Τιμίου Σταυρού Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ, Αγίας Ευφημίας [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία

23 Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου Α ΛΟΥΚΑ, Σύλληψις Αγίου Ιωάννου Προδρόμου [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ [8 μ.μ.] Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, Θέκλης της Ισαποστόλου Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου Β ΛΟΥΚΑ, Αγίου Γρηγορίου Φωτιστού των Αρμενίων [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Δευτέρα 1 Οκτωβρίου Παναγίας της Γοργουπηκόου [ π.μ.] Όρθρος & Θεία Λειτουργία. Το Ιερό Σπήλαιο του Αγίου μάρτυρος Αριστείδου O Ι ε ρός Προ σκυ νη μα τι κός Να ός εί ναι ανοι κτός κά θε ημέ ρα. Κά θε Κυ ρια κή & με γά λες E ορ τές λει τουρ γεί έκ θε ση χρι στια νι κών βι βλί ων. Πα ρα δί δο νται δω ρε άν μα θή μα τα βυ ζα ντι νής μου σι κής & αγιο γρα φί ας. Κά θε Κυ ρια κή λει τουρ γεί Κα τη χη τι κό

24 ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Παραίνεση των Αγίων Πατέρων για προκοπή στην τελειότητα Ανηφορίζοντας από τη Γεθσημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν κάποια μέρα: «Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;» Και μας απάντησε ο Γέροντας: «Αν θέλει κανείς ν αποκτήσει μια αρετή, δεν μπορεί να την κάνει κτήμα του, αν δεν μισήσει την κακία που είναι ο αντίποδάς της. Αν λοιπόν θέλεις να έχεις πάντοτε πένθος στην ψυχή σου, μίσησε το γέλιο. Θέλεις να έχεις ταπείνωση; Μίσησε την υπερηφάνεια. Θέλεις να είσαι εγκρατής; Μίσησε τη λαιμαργία. Θέλεις να είσαι σώφρων; Μίσησε την ακόλαστη ζωή. Θέλεις να είσαι ακτήμων; Μίσησε τη φιλαργυρία. Αυτός που θέλει να είναι κάτοικος της ερήμου, μισεί τις πόλεις εξαιτίας των πειρασμών. Αυτός που θέλει να έχει ησυχία, μισεί την παρρησία. Αυτός που θέλει να ζει άγνωστος, μισεί την τάση για επίδειξη. Αυτός που θέλει να κυριαρχεί στην οργή, μισεί να περνάει τις ώρες του μαζί με πολλούς. Αυτός που θέλει να έχει αμνησικακία, αποφεύγει να κακολογεί τους άλλους. Αυτός που θέλει να είναι απερίσπαστος, μένει στη μοναξιά. Αυτός που θέλει να κυριαρχεί στη γλώσσα, ας κλείνει τ αυτιά του να μην ακούει πολλά. Αυτός που θέλει να έχει τον φόβο του Θεού πάντοτε, θα μισήσει τη σωματική ανάπαυση και θα αγαπήσει τη θλίψη και τη στενοχώρια». Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης