Η «Κόκκινη Ζιζέλ» από το Μπαλέτο Μπόρις Αϊφμαν στα Μεγάλα Μπαλέτα του Δήμου Λεμεσού

Transcript

1 Η «Κόκκινη Ζιζέλ» από το Μπαλέτο Μπόρις Αϊφμαν στα Μεγάλα Μπαλέτα του Δήμου Λεμεσού Την Κόκκινη Ζιζέλ, σε χορογραφία του «Ρώσου Μπεζάρ» Μπορίς Εϊφμαν και μουσικές των Αντολφ Ανταμ, Ζόρζ Μπιζέ, Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι και Αλφρεντ Σνίτκε, προτείνει η εταιρεία μας να φιλοξενηθεί στο θεσμό Μεγάλα Μπαλέτα φέτος. Πέρα από τη χορογραφία, ο Μπορίς Εϊφμαν είναι εκείνος που «φωτίζει» την κόκκινη Ζιζέλ, ενώ τα σκηνικά της φέρουν την υπογραφή του Βαχεσλάβ Εϊφμαν. Η Κόκκινη Ζιζέλ είναι η χοροθεατρική αφήγηση της ζωής της διάσημης μπαλαρίνας Όλγας Σπεσίφτσεβα που έφτιαξε το μύθο της στο Μαριίνσκι (Μπαλέτα Κίροφ) και το εγκατέλειψε το 1918, μετά τη σοβιετική επανάσταση, για να χορέψει για τα Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ στο Παρίσι. Αιθέριας ποιότητας χορεύτρια, με κλασική, καθαρή τεχνική, δυσκολεύτηκε με τους επαναστατικούς νεωτερισμούς του Λεονίντ Φόκιν, ερωτεύτηκε λάθος άνθρωπο και ακολούθησε τη μοίρα της ηρωίδας του μπαλέτου του Αντόλφ Άνταμ, τη λύτρωση μέσα από την κατάρρευση και την τρέλα. Για τον Εϊφμαν, που γεννήθηκε στη Σιβηρία το 1946, και άρχισε την καριέρα του ως χορογράφος στο Ωδείο του Λένινγκραντ το 1966, η Κόκκινη Ζιζέλ, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1997, είναι η χορογραφία με την οποία δηλώνει τη ρήξη του με τη ρωσική μπαλετική παράδοση, αλλά και το στοχασμό του για τις μικροϊστορίες που διαδραματίζονται στο μεγάλο ιστορικό σκηνικό. Η Ζιζέλ του είναι μια εύθραυστη ύπαρξη, άθυρμα των περιστάσεων και θύμα των ακραίων ψυχολογικών καταστάσεων που η ίδια βιώνει ως πραγματικότητα. Ζει το χορό, τον έρωτα, την επανάσταση και την απόδραση από αυτήν, με τρόπους απόλυτους και εμπαθείς, που μετατρέπουν τις εμπειρίες της σε φυλακές και αδιέξοδα. Το Χοροθέατρο Μπορίς Εϊφμαν της Αγίας Πετρούπολης δημιουργήθηκε το 1977, για να επιτρέψει στον αιρετικό χορογράφο να χαράξει την έντονα προσωπική του διαδρομή. Σε συνθήκες επίσημων περιορισμών και ιερολατρείας για το ρωσικό μπαλέτο, ο Εϊφμαν ανέπτυξε το ξεχωριστό, δικό του ύφος, στο οποίο συνθέτει το συναίσθημα του σύγχρονου χορού και τον κώδικα του κλασικού μπαλέτου. Η προτεραιότητά του είναι η αισθητική, δεν θεωρεί όμως τη φορμαλιστική ομορφιά της κίνησης αυτοσκοπό. «Με την κίνηση θέλω κυρίως να εκφράσω συγκίνηση, συναίσθημα και η συγκίνηση είναι έκφραση μιας αισθητικής ανάγκης» λέει ο ίδιος. Η ομάδα του Μπορίς Εϊφμαν αποτελείται από 50 χορευτές και έχει πια την πολυτέλεια ενός δικού της Κέντρου Χορού, το οποίο έγινε με τη στήριξη του ρωσικού κράτους και του Δήμου της Αγίας Πετρούπολης.

2 Boris Eifman resume Boris Eifman s choreographic imagination has immortalized history of great Russian ballerina Olga Spessivtseva which has got to whirlpool of events of an epoch of revolutionary terror. Expatriation and personal tragedies have aggravated sincere torments of the heroine that has led to a tragic outcome... Extraordinary expressive choreography, inexhaustible director s imagination, the magnificent scenic decision involve in this performance of new admirers. The choreographer notices that «Red Giselle» one of the major steps in its creative ascension. Boris Eifman word «By creating this ballet we wanted to pay the tribute on behalf of the ballet theater to the memory of Olga Spessivtseva, a great ballerina with the tragic fate. Our ballet is dedicated to Olga Spessivtseva, one of the greatest ballerinas of the twentieth century. I was astonished when I learned the details of her life: the unique actress, bathed in glory and worshipped by fans and critics, spent 20 years in an asylum outside New York, absolutely alone and deprived of all her rights! The tragic emotions I felt, became the impulse for creating the ballet. This is not an illustration for Spessivtseva s biography; rather this is an attempt to generalize her fate and the fates of many talented people who were forced to leave Russia and who came to a tragic end. Spessivtseva was a brilliant Giselle. The ballerina got into the role so deeply that she lacked the power to come back to the real life: Giselle s fate became hers. That fact that Spessivtseva as a prima-ballerina became involved in the bloody events of the revolutionary Petrograd played a fatal role in her life: the red symbol, like the symbol of the fate, haunted and tortured her. The emigration did not only bring her professional and personal disappointments, it filled her life with even more tragedies that led, in the long run, to the catastrophe.» Ballet in Two Acts Choreography: Boris Eifman Music: Pyotr Tchaikovsky, Alfred Shnitke, Georges Bizet Scenery and costume designer: Vyacheslav Okunev Premiere was held on 28 January 1997

3 Boris Eifman Μπορίς Άιφμαν, αστέρας-χορογράφος της μετασοβιετικής εποχής και αποστάτης του ρωσικού αυστηρού ακαδημαϊσμού στο μπαλέτο, από το 1977, επιλέγει σχεδόν πάντα για τις χορογραφίες χαρακτήρες συντεθλιμμένους από τις κοινωνίες και τις εποχές τους (Άννα Καρένινα, Τσαϊκόφσκι, Ρώσος Άμλετ), διαταραγμένους και καταδικασμένους (Κόκκινη Ζιζέλ, Δον Κιχώτης, Ο Μετρ και η Μαργαρίτα), πρωταγωνιστές επικών δραμάτων (Καραμαζόφ, Δον Χουάν, Μολιέρος, Ονιέγκιν). Φιγούρες που διατρέχουν τη λογοτεχνία και την ιστορία και του προσφέρουν όλα τα υλικά για θεματικές χοροθεατρικές αφηγήσεις. Γεννήθηκε το 1946 στην Σιβηρία και άρχισε την καριέρα του ως χορογράφος στο Ωδείο του Λένινγκραντ, το Μια δεκαετία αργότερα, το 1977, δημιούργησε το Χοροθέατρο Μπόρις Άιφμαν της Αγίας Πετρούπολης, κάνοντας έτσι τη ρήξη του με τη ρωσική μπαλετική παράδοση και αρχίζοντας την έντονα προσωπική του διαδρομή. Προτεραιότητά του, από τότε, είναι η αισθητική, χωρίς να θεωρεί τη φορμαλιστική ομορφιά της κίνησης αυτοσκοπό. «Με την κίνηση θέλω κυρίως να εκφράσω συγκίνηση, συναίσθημα, εκφράσεις αισθητικής ανάγκης», λέει ο ίδιος. Ο Αιφμαν άνοιξε το δικό του βήμα σε χρονική στιγμή που οι περιορισμοί του σοβιετικού καθεστώτος είχαν αρχίσει να χαλαρώνουν. Οι αρχές τον δυσκόλεψαν αρκετά στην αρχή, αλλά δέκα χρόνια μετά την ίδρυση της ομάδας του και μετά την Περεστρόικα, μεταμορφώθηκε από αντιφρονούντα σε σύμβολο της χορογραφικής πρωτοπορίας. Το 1997, ο ναός του μπαλέτου, το Μπαλσόι της Μόσχας, άνοιξε τις πόρτες του σε τρία έργα του Άιφμαν Κόκκινη Ζιζέλ, Ρώσος Άμλετ, Τσαϊκόφσκι- που είχαν θριαμβευτική επιτυχία, ενώ ο ρωσικός τύπος τον ανακήρυξε σε αναμορφωτή του ρωσικού μπαλέτου και την ομάδα του σε μια από τις καλύτερες της χώρας. Το 2001, το ίδιο θέατρο, αφού είχε περιλάβει στο ρεπερτόριό του τον Ρώσο Άμλετ, παρουσίασε, για πρώτη φορά, μια αναδρομή στο έργο του. Η Ομάδα του αποτελείται από 60 χορευτές και έχει πια την πολυτέλεια ενός δικού της Κέντρου Χορού, το οποίο έγινε με τη στήριξη του ρωσικού κράτους και του Δήμου της Αγίας Πετρούπολης. Το 2009 ο Άιφμαν ανέλαβε την νέα Ακαδημία Χορού και το 2012 η ομάδα του θα αποκτήσει ένα καινούργιο θέατρο, ενταγμένο στο μεγάλο σχέδιο επαναδιαμόρφωσης της πόλης. ΟΙ δραστηριότητες του είναι πολλές: διευθύνει την ομάδα του, χορογραφεί, διδάσκει, κάνει τις δημόσιες σχέσεις, αναζητάει νέα ταλέντα και συνομιλεί με τις αρχές για τα θέματα των ευθυνών του. Ο χορογράφος και η ομάδα του περιοδεύουν συχνά σε όλο τον κόσμο: Γερμανία, Πολωνία, Αυστρία, Ελβετία, Γαλλία, Τουρκία, Ιταλία, Ολλανδία, Ισραήλ. Κάθε δυο χρόνια είναι καλεσμένοι του Νιού Γιορκ Σίτυ Σέντερ, για το οποίο ο Άϊφμαν κάνει και νέες παραγωγές και μαζί με τις παλαιότερες ταξιδεύει σε μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά. Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΡΙΣ «Boris Eifman is undoubtedly the most interesting modern Russian choreographer. He has a magnetism of both his own personality and his constant desire for renewal». Le Figaro «The ballet world in search of a major choreographer need search no more. He is Boris Eifman» Anna Kisselgoff, The New York Times «Eifman s personal qualities are strength and unrestraint. His nervous painful style is a cover for the most brilliant skills». Le Figaro «Boris Eifman will remain one of the most creative artists of Russia». Anna Kisselgoff, The New York Times «There is no doubt any longer that the choreographer Boris Eifman is an amazing magician of the theatre. Probably the only thing one can still have any doubts about is whether he is the last leading choreographer of the 20 century or the first choreographer of the 21st». Clive Barnes, New York Post «The artists of Eifman s theatre are phenomenal. Everybody from the soloists to the perfect corps de ballet. Amazingly skilful and flexible, they can equally purely and vividly perform the most incredible creation of the choreographer and any classical pas and are outstandingly expressive and musical». Russian Daily Novoye Russkoye Slovo

4 ΜΠΑΛΈΤΟ Boris Eifman Χαρακτηρίστηκε από την εφημερίδα New York Times σαν ο πιο επιτυχημένος Ρώσος χορογράφος, και μία από τις πλέον σημαντικές προσωπικότητες του σύγχρονου χορού. Κέρδισε το μεγαλύτερο τίτλο της τότε Σοβιετικής Ένωσης, του λαϊκού καλλιτέχνη της χώρας. Έχει επίσης στο ενεργητικό του σημαντικά βραβεία όπως τη Χρυσή Μάσκα το αντίστοιχο βραβείο Tony στη ρωσική τέχνη και το Θρίαμβο βραβείο καταξίωσης για τη προσφορά του στο χώρο της τέχνης. Η πρώτη Χρυσή Μάσκα του απονεμήθηκε το 1997 για το μπαλέτο του Tchaikovsky και το 1999 το απονεμήθηκε ακόμη μία Χρυσή Μάσκα για τις επιτυχίες του στο χορό. Για το έργο του Οι Αδελφοί Karamazov του απονεμήθηκε το βραβείο Θρίαμβος. Επίσης έγινε δέκτης του τίτλου του περιοδικού Ψυχή του χορού. Η επιτυχία και η φήμη που απολαμβάνει σε αυτό το στάδιο της καριέρας του, αποτελεί ένα ισορροπημένο αντιστάθμισμα της δύσκολης ζωής του. Ο Εϊφμαν πέρασε ένα μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας σε ένα υπόγειο σπίτι, το οποίο μοιραζόταν η οικογένεια του με άλλους μηχανολόγους, τους οποίος κάλεσε ο Στάλιν να βοηθήσουν την χώρα, στο μεγάλο της αγώνα ενάντια στο ναζιστικό φασισμό. Άρχισε το καλλιτεχνικό του ταξίδι στην ηλικία των εφτά χρόνων, όταν μετά το θάνατο του Στάλιν είχε επιτραπεί στην οικογένεια του να μετακομίσει στη πόλη Kishinev της Μολδαβίας, όπου μπορούσε να μελετήσει την τέχνη του χορού μαζί με πολλά άλλα ταλαντούχα παιδιά της ηλικίας του. Μόλις στα 13 του χρόνια αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει χορογράφος, μία απόφαση που με σθένος κυνήγησε και υποστηρίζει μέχρι και σήμερα. Το 1966 στο νεοσυσταθέν κολέγιο χορογραφίας στο Κονσερβατόριο του Λένινγκραντ, ο Εϊφμαν τράβηξε την προσοχή τον τοπικών κριτών, όταν το 1970 παρουσίασε το έργο του Ίκαρος. Όμως για κακή του τύχη το έργο αυτό τράβηξε και την προσοχή της διεύθυνσης του σχολείου, η οποία του απαγόρευσε, να ασχοληθεί αλλά και να χορογραφήσει ξανά οτιδήποτε δεν είχε σχέση με τη Σοβιετική παράδοση. Την ίδια χρονιά έγινε ο κύριος χορογράφος στην Ακαδημία Vaganova, στο μπαλέτο Kirov, αλλά του δόθηκε και η ευκαιρία να δημιουργήσει πολλά προγράμματα για την τηλεόραση αλλά και φαντασμαγορικά θεάματα στο πάγο. Το 1972 ο Εϊφμαν χορογραφήσε το έργο Gaianeh για την όπερα Maly. To μπαλέτο σημείωσε ανεπανάληπτη επιτυχία και γι αυτό μεταφέρθηκε και στο σινεμά το Το 1975 χορογράφησε το γνωστό έργο Firebird για τα μπαλέτα Kirov. To 1977 του δόθηκε τελικά η άδεια να δημιουργήσει τη δική του ομάδα χορού, με την οποία άρχισε αμέσως τις περιοδείες σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας, δίνοντας παραστάσεις σε κατάμεστα θέατρα μπροστά στο θαυμάσιο Ρώσικο κοινό το οποίο διψούσε για πρωτότυπη ρωσική τέχνη. Παρ όλη την έμμεση πίεση που δεχόταν για να φύγει από τη Μόσχα αφού δεν ασχολείτο με τη Ρωσική Τέχνη, παρέμεινε στην Αγία Πετρούπολη χωρίς να του δίνεται η οποιαδήποτε κρατική βοήθεια. Η ομάδα χορού χρηματοδοτείτο μόνο από το αντίτιμο του εισιτηρίου εισόδου. Ενώ από τη μια η φήμη του μεγάλωνε λόγω των πολιτικών συνθηκών δεν μπορούσε να περιοδεύσει εκτός Ρωσίας στη πρώτη του παράσταση στο θέατρο των Ελίσιων Πεδίων στο Παρίσι έγινε το αδιαχώρητο. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης διεθνούς καριέρας, με περιοδείες σε όλη τη δυτική αλλά και ανατολική Ευρώπη, στην Ιαπωνία, στη Νότιο Κορέα, στη Νότια Αφρική, στο Ισραήλ και στη Λατινική Αμερική. Παρόλα τούτα στην Αμερική δεν κατάφερε να παρουσιάσει τη δουλειά του παρά μόνο το 1998 στο Εμπορικό Κέντρο στη Νέα Υόρκη. Έγιναν πολλά έργα για τη ζωή του και το 1991 η κρατική τηλεόραση της Αγίας Πετρούπολης παρουσίασε το ντοκιμαντέρ O άνθρωπος που τόλμησε και το 1998 η Ρωσική κρατική τηλεόραση παρουσίασε το ντοκιμαντέρ Ο Θρύλος στα Μπολσόι στην εκδήλωση για τα 20 χρόνια της ομάδας χορού. Βαθιά προβληματισμένος για τα θέματα που χορογραφεί, ο Ειφμαν δεν είναι ο πρώτος που μέσω της τέχνης του χορού αναλύει με το συναίσθημα και τη θεατρικότητα χρησιμοποιώντας την εκφραστικότητα του μοντέρνου χορού με τη γλώσσα του κλασικού μπαλέτου φιλοσοφικά θέματα που τον απασχολούν. Αυτή νοοτροπία που προτοεισήχθηκε στη τέχνη του χορού από το Jean-Gorges Noverre το 18αι και αργότερα με το Michel Fokine στις αρχές του 1900, δεν είναι κάτι καινούργιο για τη Ρωσική σκηνή, αλλά όπως έγραψε η Anna Kissegoff στην εφημερίδα New York Times μπορεί να μην είναι ο πρώτος αλλά αναμφισβήτητα είναι ο καλύτερος.

5 [ ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΈΣ ] BORIS EIFMAN Καλλιτεχνικός Διευθυντής GENNADY ALBERT Διευθυντής Μπαλέτου PETR KOSTYSHEV Αναπληρωτής Διευθυντής για την ανάπτυξη GERMAN GUREEV Αναπληρωτής Διευθυντής για την περιοδεία της διαχείρισης VLADIMIR BONDARENKO Αναπληρωτής Διευθυντής για τη διοικητική εργασία VICTORIA BYKOVA Αναπληρωτής Διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού SERGEY ILCHENKO Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων

6 [ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ] Μπαλαρίνα International Ballet Contests Laureate SVETLANA BEDNENKO International Ballet Contests Laureate Golden Soffit Award Laureate NINA ZMIEVETS Μυστικός Πράκτορας ALEXEY TURKO SERGEY VOLOBUEV Δάσκαλος OLEG MARKOV SERGEY VOLOBUEV Παρτνέρ Golden Soffit Award Laureate OLEG GABYSHEV NIKOLAI RADZIUSH Φίλος ANTON LABUNSKAS DMITRY LUNEV

7

8 [ ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ ] ALINA BOKALOVA VALENTINA VASILYEVA POLINA GORBUNOVA SOFIA ELISTRATOVA ALEXANDRA KUZMICH EKATERINA MIKHEEVA AMBER MILLER AIZHAN MUKATOVA NATALIA POZDNYAKOVA ANJELA PROKHOROVA KSENYA SAULEVICH NATALIA SMIRNOVA OLGA TELYUPA OXANA TVERDOKHLEBOVA EKATERINA TROFIMOVA ZLATA YALINICH ANASTASIA ZABEREZHNAYA DIANA ZALEVSKAYA EKATERINA ZHIGALOVA EVGENIJA ZODBAEVA SERGEY BARABANOV SERGEY BISEROV PAVEL HARBACHOU ANATOLIY GRUDZINSKY VASIL DAUTOV KIRILL EFREMOV MIKHAIL IVANKOV ALEXANDR IVANOV YURY KEKALO ANTON LABUNSKAS DMITRY LUNEV ALEXANDR MELKAEV ARTUR PETROV IGOR POLYAKOV DMITRY SAVINOV ROMAN SOLOVIEV

9

10 ΣΥΝΟΨΗ [ ΜΕΡΟΣ Α ] Eποχή της Ρωσικής επανάστασης στην Πετρούπολη Στη σχολή μπαλέτου ενός πρώην αυτοκρατορικού θεάτρου, ένα μάθημα κλασικού χορού είναι σε εξέλιξη. Ο Δάσκαλος, σοβαρός και σχολαστικός ξεχωρίζει ανάμεσα στις χορεύτριες, εκείνη, της οποίας ο τέλειος χορός και η κάπως μυστηριώδης όψη ενσαρκώνουν αυτό που ο ίδιος θεωρεί ως το ιδανικό του ωραίου. Σε μια λαμπερή και επίχρυσα διακοσμημένη αίθουσα θεάτρου η εμφάνιση και ερμηνεία της Μπαλαρίνας προκαλεί ένα γενικό ενθουσιασμό. Μεταξύ των θαυμαστών της είναι και ένας εκπρόσωπος των νέων αρχών, μέλος της Ασφάλειας. Δεν είναι μόνο ο εκλεπτυσμένος χορός της που τον ελκύει κοντά της. Η απότομη πίεση και η εξουσιαστική αγκαλιά του Ασφαλίτη και υπερνικούν τη θέληση της Μπαλαρίνας. Ο Ασφαλίτης εισάγει την Μπαλαρίνα στον κόσμο του, πού είναι άγνωστος σε αυτήν. Εδώ η άγρια κραιπάλη του επαναστατικού πλήθους μετατρέπεται σε ένα τρελό πανηγύρι εξόντωσης. Και αυτή τώρα,, κυριαρχεί σε αυτή τη γιορτή, ξεχνώντας για μια στιγμή τα διδάγματα του Δασκάλου της. Ωστόσο, οι πνευματικές αξίες που της εμφύτεψε ο Δάσκαλος της είναι τελικά ισχυρότερες από το ναρκωτικό της καταστροφής. Έτσι η Μπαλαρίνα επιστρέφει στη σχολή μπαλέτου και στο Δάσκαλο της. Μια νέα εξουσία κυριαρχεί μέσα στους τοίχους του θεάτρου. Είναι σκληρή και επιθετική, που συνθλίβει όλα τα εμπόδια στο πέρασμα της. Οι Λευκές Μπαλαρίνες οφείλουν να γίνουν πειθήνιο όργανο της κόκκινης ιδεολογίας. Ο Δάσκαλος είναι σε απόγνωση. Αυτό που συμβαίνει είναι αφόρητο, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει οτιδήποτε. Περίπλοκες σχέσεις συνδέουν την Μπαλαρίνα και τον Ασφαλίτη. Έλξη και απόρριψη, πάθος και ακατανοησία. Ο Ασφαλίτης επιτρέπει στην Μπαλαρίνα να προσχωρήσει στους μετανάστες που φεύγουν από τη Ρωσία μόνιμα. [ MEΡΟΣ Β ] Ένα μάθημα μπαλέτου στο θέατρο Grand Opera στο Παρίσι. Ένας διάσημος χορευτής και χορογράφος διευθύνει την πρόβα. Η προτεινόμενη από αυτόν τεχνική του χορού είναι ασυνήθιστη για την Μπαλαρίνα, αλλά την γοητεύει το εμπνευσμένο ταλέντο του δημιουργού. Ο χορευτής γίνεται ο καλλιτεχνικός της εταίρος και μαζί τους περιμένει μια θριαμβευτική επιτυχία. To αναδυόμενο πάθος της Μπαλαρίνας για τον σύντροφό της δεν είναι αμοιβαίο. Αυτή η χωρίς ανταπόδοση αγάπη, το αίσθημα της μοναξιάς σε έναν κόσμο που είναι ξένος σε αυτήν, έχουν μια συνεχή αρνητική επίπτωση στην ψυχική της κατάσταση η οποία δείχνει σημάδια κατάρρευσης. Η Μπαλαρίνα προσπαθεί να βρει κάτι άλλο για να της αποσπάσει την προσοχή και καταφεύγει στην ανέμελη κοσμική ζωή του Παρισιού. Αλλά ακόμα και εδώ νιώθει στοιχειωμένη από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Οι κόκκινες αντανακλάσεις της Επανάστασης δεν την αφήνουν να ησυχάσει. Ο Ασφαλίτης εμφανίζεται μπροστά της σε μια εφιαλτική παραίσθηση. Ακόμη και μέσα από τον αγαπημένο ρόλο της Ζιζέλ, με τον οποίο πάντα η Μπαλαρίνα συγκινούσε το κοινό της και για την ερμηνεία του οποίου κέρδισε την παγκόσμια της φήμη, δεν κατάφερε να επαναφέρει την ψυχική της ηρεμία. Η μοίρα της Ζιζέλ είναι γραμμένη για αυτήν και επαναλαμβάνεται - η προδοσία του αγαπημένου της και η επακόλουθη τρέλα. Καθρέπτες αντανακλούν το άρρωστο μυαλό της μεγάλης Μπαλαρίνας. Η τρέλα θεωρείται ως σωτηρία, ως φυγή στον αλλόκοτο κόσμο της άλλης πλευράς του καθρέφτη.

11

12 [ ΣΟΛΙΣΤΕΣ ]

13

14 NINA ZMIEVETS Born 11 February 1982 in Kiev (Ukraine) 2000 graduated from the Kiev State Choreographic School a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg a soloist with the International Ballet Theatre (USA) a soloist with the National Ukrainian Opera and Ballet Theatre 2006 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles since joining the Eifman Ballet: Nadezhda von Mekk (Tchaikovsky) Kitri (I, Don Quixote) Grushenka (The Brothers Karamazov) Ballerina (Red Giselle) The Empress (Russian Hamlet) Madeleine (Don Juan, or Moliere Passions) Cat (Musagete) Anna (Anna Karenina) Arkadina (The Seagull) Tatyana (Onegin) Rose Beuret (Rodin) Honors: Winner of international ballet contests Recipient of the Golden Soffit Award SVETLANA BEDNENKO Born 17 March 1991 in Donetsk (Ukraine) graduated from the Vadim Pisarev Ballet School a soloist with the Donetsk State Academic Theatre of Opera and Ballet 2011 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles since joining the Eifman Ballet: Antonina Milyukova, Tchaikovsky s wife (Tchaikovsky); Kitri (I, Don Quixote) Ballerina (Red Giselle) The Empress (Russian Hamlet) Olga (Onegin) Honors: Winner of international ballet contests OLEG GABYSHEV Born 10 August 1985 in Volgograd 2003 graduated from the Novosibirsk State Choreographic College 2004 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles while a member of the Eifman Ballet: Man (Requiem) Double (Tchaikovsky) Basil, Patient who imagined himself to be Don Quixote (I, Don Quixote) Dmitry Karamazov (The Brothers Karamazov) Partner (Red Giselle) Don Juan (Don Juan, or Moliere Passions) Vronsky (Anna Karenina) Treplev (The Seagull) Onegin (Onegin) Rodin (Rodin) Honors: Recipient of the Golden Soffit Award SERGEY VOLOBUEV Born 3 June 1986 in Kovel (Ukraine) 2004 graduated from the Kiev State Choreographic School 2004 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles while a member of the Eifman Ballet: Double (Tchaikovsky) Patient who imagined himself to be Don Quixote (I, Don Quixote) Ivan Karamazov (The Karamazovs) Teacher (Red Giselle)

15 Favourite of the Empress, The Ghost of the Heir s Father (Russian Hamlet) Commandore (Don Juan, or Moliere Passions) Vronsky (Anna Karenina) Trigorin (The Seagull) General (Onegin) Rodin (Rodin) OLEG MARKOV Born 9 October 1980 in Leningrad 1998 graduated from the Vaganova Ballet Academy in Saint Petersburg 1998 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles while a member of the Eifman Ballet: Old man, Youth (Requiem) Tchaikovsky (Tchaikovsky) Patient who imagined himself to be Don Quixote (I, Don Quixote) Fyodor Pavlovich Karamazov, Ivan Karamazov (The Brothers Karamazov) Teacher (Red Giselle) Ghost of the Heir s Father (Russian Hamlet) Commandore (Don Juan, or Moliere Passions) Bill (Who s Who) Balanchine (Musagete) Karenin (Anna Karenina) Trigorin (The Seagull) General (Onegin) ALEXEY TURKO Born 23 October 1979 in Minsk (Belarus) 1998 graduated from the State Choreographic College of the Republic of Belarus a soloist with the National Academic Opera and Ballet Theatre of the Republic of Belarus 2000 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles while a member of the Eifman Ballet: Man (Requiem) Double (Tchaikovsky) Basil (I, Don Quixote) Dmitry Karamazov, Fyodor Pavlovich Karamazov (The Brothers Karamazov) Partner, Chekist (Red Giselle) Moslem (My Jerusalem) Favourite of the Empress (Russian Hamlet) Don Juan (Don Juan, or Moliere Passions) Alex (Who s Who) Balanchine (Musagete) Vronsky, Karenin (Anna Karenina) Onegin (Onegin) NIKOLAI RADZIUSH Born 6 November 1984 in Belarus graduated from the State Choreographic College of the Republic of Belarus a member of the National Academic Opera and Ballet Theatre of the Republic of Belarus 2008 to the present a soloist with the Eifman Ballet, St. Petersburg Featured roles while a member of the Eifman Ballet: Tchaikovsky (Tchaikovsky) Basil (I, Don Quixote) Alexey Karamazov (The Brothers Karamazov) Partner (Red Giselle) Karenin (Anna Karenina) Lensky (Onegin)

16