It s Thessaloniki s Festival. The Festival is Thessaloniki.

Transcript

1

2 2 Tο Φεστιβάλ είναι της Θεσσαλονίκης. Το Φεστιβάλ είναι η Θεσσαλονίκη. Η πόλη και η γιορτή είναι αξεδιάλυτες. Εδώ και πενήντα χρόνια το ένα δεν νοείται δίχως το άλλο. Φέτος, με αφορμή την 50η επέτειο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με κεντρικό σύνθημα το ερώτημα Why Cinema Now? αποφασίσαμε να τα δέσουμε ακόμη πιο στενά, να τυλίξουμε όλη την πόλη στα καρέ ενός φιλμ, να βγάλουμε τις ταινίες από την αίθουσα και να τις μεταμορφώσουμε σε δράση. Θέλουμε η φαντασία του σινεμά να διαποτίσει την καθημερινότητα. Θέλουμε οι εικόνες της πόλης να αποκτήσουν κάτι από το απρόβλεπτο μιας κινηματογραφικής ταινίας. Θέλουμε να δούμε την ζωή με διαφορετική τροπή, με καινούριο σενάριο, με χρώματα και μουσικές. Για να το κατορθώσουμε, στραφήκαμε και πάλι στην πόλη. Οι δράσεις που αποτελούν το Street Cinema, μια σειρά από εκδηλώσεις για τον εορτασμό των πενήντα χρόνων του Φεστιβάλ, γίνονται με ομάδες της Θεσσαλονίκης, δραστήριους πυρήνες σκέψης, φαντασίας, δημιουργικότητας, ανατροπής των συνηθισμένων. Μαζί τους κάνουμε την ζωή σινεμά όλοι εμείς που το σινεμά είναι η ζωή μας. Τώρα μαζί τους ας απολαύσουμε το αποτέλεσμα της ευρηματικής τους σκέψης και της παθιασμένης δουλειάς τους, ας βγούμε στο δρόμο για να ζήσουμε κι έξω από τις αίθουσες μια εμπειρία που ορίζει από την αρχή την σχέση του κινηματογράφου με την πόλη και την δική μας σχέση και με τα δυο. Ας γίνουν λοιπόν όλα σινεμά, κι εμείς μαζί θεατές και πρωταγωνιστές του. Δέσποινα Μουζάκη Διευθύντρια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης It s Thessaloniki s Festival. The Festival is Thessaloniki. City and celebration are indivisible: for fifty years now, the one has meant the other. On this, the Thessaloniki Film Festival s 50th anniversary, and a year in which we pose the question Why Cinema Now?, we have resolved to tie the bond still tighter, to wrap the whole city up in celluloid, to take film out of the auditorium and turn it into action. We want our everyday life imbued with movie fantasy; we want our city scenes to acquire a touch of filmic unpredictability. We want to see life from a different camera angle, with a new script, in glorious Technicolor and with a soundtrack. And to do that, we turned once more to the city. The actions that make up street cinema, a series of happenings to celebrate the Festival s first half century, are to be staged by local groupsincandescent cores of thought, imagination, creativity and subversion-in whose company all of us for whom the cinema is our life will turn life into cinema. So let s enjoy with them the fruit of their innovation and passion; let s quit the dark and take to the streets to live an experience that redefines cinema s relationship with the city and the way we relate to both. Let everything be cinema, and us its viewers and protagonists both. Despina Mouzaki Director of Thessaloniki International Film Festival

3 4 Don t be taken aback if you happen to be waiting in a queue at your local tax office and suddenly see a couple straight out of the Fifties fiendishly dancing to the rhythms of swing just like in the movies, or if you re just driving along and see floating money around a 60s convertible car, it ll all just mean that you re in Thessaloniki and that the Internatiional Film Festival is underway. Αν τύχει να περιμένετε στην ουρά της εφορίας σας και ξαφνικά δείτε ένα ζευγάρι βγαλμένο από την δεκαετία του 50 να χορεύει δαιμονισμένα στους ρυθμούς κινηματογραφικών swing, αν οδηγείτε και δείτε μπροστά σας λεφτά στον αέρα από μία κάμπριο του 60, μην ξαφνιαστείτε. Βρισκόσαστε απλά στη Θεσσαλονίκη και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ξεκινάει. Θέλοντας να ξανασκεφτούμε την σχέση του φεστιβάλ με την πόλη, και του κινηματογράφου με την πραγματικότητα και το όνειρο, βάλαμε σαν στόχο μας φέτος να επικοινωνήσουμε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τρόπους πρωτότυπους που θα μετατρέψουν την ίδια την πόλη σε κινηματογράφο. Στόχος μας είναι να βγάλουμε τον κινηματογράφο στο δρόμο. Ο κινηματογράφος παντού. Το σινεμά να ξεπηδάει αναπάντεχα από την πραγματικότητα. Σαν μια ρωγμή εκεί που δεν το περιμένεις. Μέσα από οτιδήποτε, οποιαδήποτε στιγμή μέσα στην πόλη. Ακόμη και σε σημεία που το φεστιβάλ δύσκολα φτάνει. This year we wanted to rethink the relationship between the festival and the city, between the cinema and reality and the world of the dream, so we made it our goal to promote the festival in ways that would be original and would transform the city itself into a cinema. Thus, our aim was to take cinema out into the street: Cinema everywhere, cinema unexpectedly leaping out from reality, cinema like a crack where you wouldn t expect it to be, coming out of anything and flooding into the city at any given moment, even in spots where the festival has difficulty reaching.

4 6 «Για να παραμείνει ο κινηματογράφος ζωντανός θα έπρεπε να επινοεί τα πάντα από την αρχή.», έλεγε ο Ρενουάρ. Ακολουθώντας την φράση του, που βρίσκεται στον πυρήνα του σκεπτικού της φετινής 50 ης διοργάνωσης απευθύναμε μια ανοιχτή πρόσκληση σε καλλιτεχνικές ομάδες της πόλης ζητώντας τους να εμπνευστούν από το φετινό γενέθλιο θέμα του φεστιβάλ και να δημιουργήσουν κινηματογράφο εκεί που δεν το περιμένεις με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Τους ζητήσαμε να αφήσουν την φαντασία τους ελεύθερη και να εκπλήξουν την πόλη. Η συμμετοχή ήταν τεράστια. Προτάσεις έξυπνες, ζωντανές που ανανεώνουν και απαντούν με τον καλύτερο τρόπο στο ερώτημα του Why cinema now? που είναι και το κεντρικό «σύνθημα» της φετινής χρονιάς. Εικαστικοί, performers, μουσικοί, street artists και χορευτές, μια βδομάδα πριν και κυρίως κατά την διάρκεια του φεστιβάλ ξεχύνονται στην Θεσσαλονίκη δημιουργώντας ένα παράδοξο κινηματογραφικό χάρτη. Ένα ολόκληρο φεστιβάλ μέσα στο φεστιβάλ που θα γιορτάσει τα 50 α γενέθλια με τρόπο δημιουργικό και ουσιαστικό. Σχεδόν 30 διαφορετικές δράσεις θα καταλάβουν δρόμους, πλατείες, δημόσια κτίρια, ταράτσες πολυκατοικιών, καφέ, μέσα μαζικής μεταφοράς κτλ. δημιουργώντας ένα διάλογο του κινηματογράφου με τις άλλες τέχνες στον δημόσιο χώρο. Άγγελος Φραντζής To paraphrase Renoir, for cinema to remain alive it must re-invent everything from scratch. Staying true to these words, which lie at the core of the philosophy behind this year s 50th edition of the event, we issued an open invitation to artistic groups throughout the city, asking them to draw inspiration from the festival s special anniversary theme and create cinema in unexpected places and in the most unanticipated of ways. We asked them to let their imaginations loose and surprise the city. The response was overwhelming. Clever and lively suggestions inundated us, ideas which in the best manner possible expanded on and provided possible answers to the question of Why cinema now? which also happened to be the main slogan of this year s event. Visual artists, performers, musicians, street artists and dancers poured into the streets of Thessaloniki starting one week before the opening of the festival, their ranks growing even stronger during the course of its run. All this created a somewhat contradictory cinematic map-an entire festival within the official, regular festival celebrating its 50th birthday, and this whole undertaking carried out in a most creative and substantial way. Nearly 30 distinct events took over streets, squares, public buildings, apartment block rooftops, cafes, public transport and other places, creating a dialogue between cinema and other arts in the public space. Angelos Frantzis

5 8 ΟΜΑΔΕΣ ΔΡΑΣΗΣACTS

6 10 ΕΡΑΣΤΕΣTHELOVERS σ φ ή να s f i n a Δυο εραστές που φιλιούνται. Πόσες φορές και πόσο διαφορετικά ο κινηματογράφος δεν έχει αναπαραστήσει αυτή την εικόνα; H Sfina, βάζει σε διάλογο αυτήν την κινηματογραφική εικόνα με τον ομότιτλο πίνακα του Magritte. Στους Εραστές τα μέλη της ομάδας θα αναπαραστήσουν τον πίνακα του René Magritte, οι Εραστές. Το έργο του ζωγράφου, ανήκει σε μια μικρή ομάδα πινάκων, τους οποίους ο Μαγκρίτ ζωγράφισε στο Παρίσι το διάστημα και στους οποίους επιχειρείται η κάλυψη των ταυτοτήτων των ανθρώπων με τη χρήση υφασμάτων στο κεφάλι τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας καλύπτονται με τα μυστηριώδη υφάσματα σε γκρι αποχρώσεις, καθώς προσπαθούν να φιληθούν. Η Sfina Θα εμφανιστεί σε τόπο και χρόνο ανύποπτο και θα ζωγραφίσει με τον ανθρώπινο καμβά της, τον ιστορικό αυτό πίνακα. Two lovers kissing. Cinema has depicted this image so many times and in so many different ways. Sfina place this cinematic image in a dialogue with the Magritte painting of the same name. The members of the Sfina artistic team offer their own depiction of René Magritte s painting The Lovers, a work that belongs to a small group of paintings the artist created in Paris in In these works, Magritte attempts to conceal the identities of the figures through the use of pieces of cloth; the heads of both the man and the woman are covered by mysterious fabrics in shades of grey, and the two figures attempt to kiss. Sfina appear in an unanticipated place at an unexpected time and paint this famous work using their human canvas.

7 ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟ Ε ι ρ ή ν η Χ α τ ζ ο π ο ύ λ ο υ / Σ τ έ λ λ α Κ α λ α μ π α λ ί κ η 12 Το σπίτι του Πο είναι μία αρχιτεκτονική κάτοψη ενός φανταστικού σπιτιού χωρισμένου σε δωμάτια, στο κάθε ένα από τα οποία έχουν τοποθετηθεί αντικείμενα που σχετίζονται με ταινίες. Οι περαστικοί περνούν την πόρτα και καλούνται να συμμετέχουν σε αυτή την ασυνήθιστη εγκατάσταση με ποικίλους τρόπους. Ένα φανταστικό σκηνικό /εγκατάσταση που συνδυάζει στοιχεία από 4 κινηματογραφικές ταινίες και δημιουργεί ένα νέο χώρο μέσα στον ήδη υπάρχοντα, καθιστώντας τη συμμετοχή του περαστικού/θεατή αναπόφευκτη. Η επιλογή των κινηματογραφικών έργων έγινε άλλοτε με βάση την αισθητική και άλλοτε την αφηγηματική δομή τους. Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική κάτοψη φανταστικού σπιτιού, στο οποίο οριοθετούνται οι χώροι του (δωμάτια) και μέρος των αντικειμένων μέσα σε αυτόν (έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές). Σε κάποια από τα δωμάτια απλές κατασκευές και κινηματογραφικές ατάκες παραπέμπουν στις παρακάτω ταινίες: The great Dictator (1940) Fear and loathing in Las Vegas (1998) Dogville (2003) Die fetten Jahre sind vorbei (The Εducators) (2004) Στο σύνολο τους οι ταινίες χειρίζονται κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, προβάλλοντας με ηχηρές αντιθέσεις διαφορετικές όψεις της πραγματικότητας (η πραγματικότητα ως έχει κι η πραγματικότητα μέσα από τα μάτια του ήρωα).

8 14 The House of Po is an architectural floor plan of an imaginary THE HOUSE OF PO I r i n i H a d j o p o u l o u / S t e l l a K a l a b a l i k i house divided into rooms. Objects related to films have been placed in each of these rooms. Passers-by cross the threshold and are invited to take part in this unusual installation in a variety of ways. This work is an imaginary set /installation that combines elements from four films and creates a new space within the one already existing, thus making it impossible for the passer-by/ viewer not to participate. The films were selected on the basis of either style or narrative structure. The House of Po is an architectural floor plan of an imaginary house, in which its spaces (rooms) and a number of the objects found within these (like furniture and electrical appliances) have been demarcated. In some of these rooms, simple installations and lines taken from screenplays refer the participant to the following films: The Great Dictator (1940) Fear and Loathing in Las Vegas (1998) Dogville (2003) Die fetten Jahre sind vorbei (The Εdukators) (2004) All these films tackle socio-political issues, projecting different aspects of reality through the use of resounding contrasts (in other words, reality as is and reality as viewed through the eyes of the protagonist).

9 16 Οι Bookcrossers της Θεσσαλονίκης «απελευθερώνουν» τις παλαιότερες εκδόσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ακολουθούν τις περιπέτειες της διαδρομής των βιβλίων στην πόλη. Φαρενάιτ 451. Η κλασική ταινία του François Truffaut, βγαλμένη από τις λέξεις του Ray Bradbury, έρχεται σε αντιδιαστολή με το παγκόσμιο κίνημα του BookCrossing. BookCrossing είναι το να αφήνεις βιβλία σε παγκάκια, καφετέριες, μνημεία, κινηματογράφους και όπου αλλού μπορείς να σκεφτείς, και μετά να παρακολουθείς ηλεκτρονικά το ταξίδι που κάνουν, περνώντας από τον έναν αναγνώστη που τα βρίσκει, στον άλλο. Αυτό γίνεται μέσω της ιστοσελίδας του BookCrossing.com. Στο μέλλον του Φαρενάιτ 451, τα βιβλία καίγονται. Στο παρόν του BookCrossing, τα βιβλία αφήνονται ελεύθερα να βρούν τον επόμενο αναγνώστη τους. Γιατί η ανάγνωση είναι ό,τι κι ο κινηματογράφος. Ένα μεγάλο, ατέλειωτο ταξίδι. BOOKCROSSING b o o k c r o s s e r s Thessaloniki s own BookCrossers liberate the older editions of the International Film Festival and follow the adventures of the routes taken by books in the city. Fahrenheit 451, the classic film by François Truffaut based on the Ray Bradbury novel of the same name, lies in contradistinction to the global BookCrossing movement. BookCrossing is the activity of leaving a book behind on a public bench, in a cafe, at a monument, in a cinema and wherever else one can think of, and then electronically monitoring the trip taken by the book as it passes from one reader to the next. This takes place though the website In the future world of Fahrenheit 451, books are burnt; in the present one of BookCrossing, books are released into the wild so as to find their next reader. This, because reading is what the cinema is, too: A great, endless trip.

10 18 Άγγελοι που περιπλανιούνται στους τοίχους των κτιρίων της ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ a r t m i n d s ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ; πόλης ακούγοντας τις σκέψεις των ανθρώπων μέσα από τα «τείχη». Μια εναέρια χορογραφία το χάραμα στην πόλη. Δράση εμπνευσμένη από την ποιητική κινηματογραφική ελεγεία του Wim Wenders Wings of desire - Τα φτερά του έρωτα. Εδώ γίνεται αναφορά, όπως και στην ταινία, πέρα από το τείχος του Βερολίνου, στα τείχη που χωρίζουν και διαχωρίζουν τους ανθρώπους, στα τείχη που μέσα τους φωλιάζουν οι ανθρώπινες σκέψεις και στα τείχη που εμποδίζουν τον έρωτα. Σε ένα κτίριο σε μία κεντρική γειτονιά της πόλης, δύο πλάσματα-άγγελοι αιωρούνται σαν δυο κουκούλια που εκκολάπτονται, με την τεχνική υποστήριξη δύο εκπαιδευμένων αναρριχητών της Κερασίδου Στέλλας και του Χριστόπουλου Θεόδωρου, που τα σώματα τους λειτουργούν ως αντίβαρο με τα σώματα των χορευτών. Το ηχητικό τοπίο είναι η πόλη που πνίγεται μέσα στους ήχους των ανθρώπινων σκέψεων. Η ήχοι αυτοί αφυπνίζουν τα δυο πλάσματα που αρχίζουν να αφουγκράζονται το κτίριο, να ενεργοποιούνται κινητικά με ένα δικό τους αποκλειστικά λεξιλόγιο σε κάθετη σχέση με το κτίριο. Δύο σώματα που πάλλονται από τα ντεσιμπέλ των ανθρώπινων σκέψεων που έρχονται σε αντίθεση με τον αστικό θόρυβο. Παρατηρούν από ψηλά την εύθραυστη γήινη πραγματικότητα και έλκονται από αυτήν. Ο Έρωτας μαγικό ψέμα ή μαγική αλήθεια, παρασύρει τους αγγέλους στο γήινο κόσμο μας. Με το τέλος του δρώμενου οι άγγελοι - χορευτές εγκαταλείπουν το αιθέριο ένδυμα τους και πέφτουν από το κτίριο με την μέθοδο καταρρίχησης rappel. Πατούν στο έδαφος και χάνονται μέσα στο πλήθος σαν έκπτωτοι ερωτευμένοι άγγελοι.

11 20 Angels that wander about the walls of the buildings of the ARE THERE ANGELS a r t m i n d s IN THE CITY? city, listening to the thoughts of people through the walls. An airborne choreography in the city at dawn. The film Wings of Desire, a poetic elegy directed by Wim Wenders, provides the source of inspiration for this event. As in the film, reference is made not only to the Berlin Wall, but to all walls that divide and separate people, to all walls in which human thoughts nestle, to all walls that hinder love. Inside a building located in one of the city s central neighbourhoods, two creatures / angels dangle like two incubating cocoons, through the technical support of two specially trained climbers whose bodies function as a counterweight to the bodies of the dancers. The sonic landscape is the city, which drowns within the sounds of human thoughts. These sounds awaken the two beings, which begin to listen attentively to the building, become activated and move into motion with a vocabulary that is exclusively theirs, in a vertical relationship with the building, in a vertical dance. Two bodies pulsating from the decibels of human thoughts, which lie in contrast to the urban noise. From up high they observe the fragile earthly reality and are attracted by it. Eros, whether magical lie or magical truth, lures the angels to our terrestrial world. As the event concludes, the angels / dancers leave behind their airy clothing and fall from the building using a rappelling technique. They touch the ground and are lost in the crowd, like lovestruck fallen angels.

12 22 ΤΙ ΞΕΡΩ ΓΙ ΑΥΤΗΝ Β α γ γ έ λ η ς Κ ο λ ό τ σ ι ο ς Αν έχετε ονειρευτεί κάποια στιγμή να κάνετε μία προβολή στην ταράτσα της πολυκατοικίας σας, η δράση του Βαγγέλη Κολότσιου θα ικανοποιήσει αυτή σας την επιθυμία. Οι φουτουριστικές εικόνες του Μετρόπολις θα συναντήσουν την ποπ διάθεση του Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω για αυτήν σε μία προβολή για την αλλαγή και την εξέλιξη του αστικού τοπίου. Μια πολυκατοικία γίνεται κινηματογράφος και δυο ταινίες για την πόλη συνομιλούν με την ίδια την Θεσσαλονίκη. Από τη φουτουριστική εικόνα του Metropolis και την εξουσία του επιστάτη, μοναδικού τυράννου, της μηχανής και της ανάπτυξης, στην pop εικόνα του Δύο ή Τρία πράγματα που ξέρω για αυτήν και την εξουσία της σύγχρονης κοινωνίας των πολλαπλών επιλογών, της κατανάλωσης και του προσωπείου του εκσυγχρονισμού. Μέσα από τις εν λόγω ταινίες που πραγματεύεται η εγκατάσταση, προκύπτουν ποικίλα ζητήματα και πολλά σημεία, που θα μπορούσαν να εννοηθούν από τους θεατές με διαφορετικούς τρόπους, όπως και κάθε ταινία άλλωστε. Ο επισκέπτης περπατά στο χώρο της πολυκατοικίας αντιπαραθέτοντάς τον με το χώρο του νου του, καθώς η εγκατάσταση σχηματοποιεί μια πορεία/εξέλιξη με αρχή, μέσον και τέλος, τα οποία αναδιατάσσονται αναλόγως προς την κατεύθυνση, που θα επιλεχθεί. Από την Είσοδο του προβληματισμού, στον Ανελκυστήρα του Λόγου, και τέλος στην Ταράτσα της κοινωνίας του θεάματος και των καταναλωτικών σημείων, (και τ ανάποδο).

13 24 WHAT I KNOW ABOUT HER Va n g e l i s K o l o t s i o s If at some point you ve ever dreamt of staging a screening on the rooftop of your block of flats, then Vangelis Kolotsios event will certainly grant you your wish. The futuristic images of Metropolis meet the pop sensibilities of Two or Three Things I Know About Her in a screening about the change to and the evolution of the urban landscape. One block of flats becomes a cinema, and two films about the city converse with Thessaloniki itself. The installation includes two films: The futuristic-looking Metropolis, under the authority of the overseer, the sole tyrant commanding both machine and development; and, the pop-tinged Two or Three Things I Know About Her, ruled by a contemporary society led by multiple choice, consumption and the mask of modernisation. This unique pairing draws out various issues and raises many points, which could be interpreted by the viewer in a variety of ways (as can occur in the case of almost any film). The visitor walks inside the block of flats, juxtaposing it with the world found in his or her mind, as the installation forms a course / evolution with a beginning, middle and end. This is rearranged according to the direction chosen-from the Entrance of questioning, to the Lift of the Word, to the Rooftop of the society of the spectacle and the areas of consumption (and the reverse).

14 26 Supercalifragilisticexpialidocious. H MARY POPPINS ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ a r t m i n d s MARY POPPINS TAKES OFF Η Mairy Poppins αντιμέτωπη με την καθημερινότητα γίνεται φωτογραφία που εκτίθεται στο ζωντανό μουσείο της πόλης σε χιλιάδες αντίγραφα. Μέσα από το φωτογραφικό φακό ο φανταστικός κόσμος της Mary Poppins μπερδεύεται με τον πραγματικό, τον τωρινό και μεταπλάθεται σε μια σύγχρονη ιστορία. Σε αντίθεση με τη στερεοτυπική εικόνα της πρωταγωνίστριας, η νέα Mary Poppins κινείται σε μέρη απομακρυσμένα από την ονειρική διάσταση με μοναδικό και σταθερό οδηγό την ομπρέλα της. Μπορεί άραγε να πετάξει στον σύγχρονο ουρανό; Να περιπλανηθεί στους δρόμους της πόλης, να συναντήσει τους νέους ήρωες; Supercalifragilisticexpialidocious. Mary Poppins confronts everyday life and becomes a photograph exhibited in the living museum of the city in thousands of copies. Through the photo lens, the imaginary world of Mary Poppins becomes entangled with the real world, the world of today, and is reshaped into a contemporary story. In contrast to the stereotypical image of the protagonist, the new Mary Poppins moves in places distant to the dreamlike dimension, her umbrella being her sole and steady guide. Well then, can she fly in the contemporary sky? Can she wander the streets of the city, and meet new heroes?

15 28 Ο κινηματογράφος, μια σειρά από δισδιάστατα αποσπάσματα TIME STOPPER σ φ ή να s f i n a χρόνου, αναπαράγει ψευδαισθητικά την κίνηση. Μπορεί να ξεπεράσει τις διαστάσεις του και να ενώσει χρόνο και χώρο σε μια στιγμή. Η Sfina και 100 κάμερες απαντούν. Η Sfina φέτος θα πρωτοτυπήσει και πάλι, σε συνεργασία με την Hatzakis Photography και την Real Creations θα προσπαθήσει να σταματήσει τον χρόνο. Γιορτάζοντας τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την ημέρα της δράσης φτιάχνει εικόνες με μία πρωτοποριακή τεχνική κινηματογράφισης, την τεχνική του Τime Splice. Αυτή, πρωτοχρησιμοποιείθηκε στα γυρίσματα του Μatrix και σε αυτήν χρησιμοποιήται μία συστοιχία 100 ψηφιακών καμερών για την απεικόνιση αληθινούς τρισδιάστατης φωτογράφισης. Τα γυρίσματα θα γίνουν στο Γενί Τζαμί και η διαδικασία είναι ανοιχτή για το κοινό. The cinema, which is a series of two-dimensional excerpts of time, reproduces movement in an illusory manner. It can surpass its dimensions and unite time and space in an instant. Sfina and 100 cameras offer their take on the matter. Sfina breaks fresh ground this year as well and teams up with Hatzakis Photography and Real Creations in order to stop time. To celebrate the 50th anniversary of the International Film Festival of Thessaloniki, on the day of the event the group will create images using an innovative filming technique called Τime Splice. This was first used in the filming of Μatrix, and it lines up 100 digital cameras to create truly three-dimensional photography. Shooting will take place at the Yeni Tzami, and the procedure will be open to the public.

16 30 Μουσικοί, εικαστικοί και performers καταστρέφουν και αναδημιουργούν μπροστά στα μάτια έκπληκτων θεατών. Οι θεατές γίνονται πρωταγωνιστές στην οθόνη ενώ οι καλλιτέχνες αυτοσχεδιάζουν live. Η ομάδα αυτοσχεδιασμού και performance 6daEXIt πραγματοποιεί μια ζωντανή αυτοσχεδιαστική εγκατάσταση σε αστικούς χώρους. Έναυσμά μας η προβολή ενός κολάζ από σκηνές διαφορετικών ταινιών που αφορούν την εμπειρία της μουσικής ακρόασης (ανθρώπους που παίζουν ή ακούν μουσική και απεικονίζονται να αντιδρούν σε αυτήν). Δεν πρόκειται για μια παράσταση «βωβού κινηματογράφου» με ζωντανή μουσική, αλλά για ένα ζωντανό, πολυμεσικό «σχολιασμό» και για ανανοηματοδότηση IMAGINED EARS 6 d a E X I t της κινηματογραφικής εικόνας και των πλαισίων που αυτή προϋποθέτει, μέσω ήχου, κίνησης και ζωγραφικής καθώς και μέσα από την ανοιχτή συμμετοχή των πραγματικών «ακροατών» στο χώρο της εγκατάστασης. Musicians, visual artists and performers destroy and then re-create, before the very eyes of astounded viewers. These spectators become protagonists on the screen, while the artists improvise live. The 6daEXIt improvisation and performance team create a live improv installation in urban settings. The spark is provided by the screening of a collage made up of scenes from various films that deal with the experience of hearing music (people playing or even just listening to music, shown as they react to it). This is not a silent film performance with live music; rather, it could be labelled a live multimedia commentary. It offers a redefinition of the cinematic image and the frameworks that this presupposes, through sound, movement and painting, as well as through the open participation of the real listeners in the area of the installation.

17 32 H ομάδα που έφερε στη μόδα ξανά το swing δημιουργώντας τα πιο απρόβλεπτα πάρτυ, εμπνέεται από το La vie en rose, το Grease, when Frankie met Fred και εισβάλλει σε δημόσιες υπηρεσίες, bowling centers και αίθουσες κινηματογράφου αναταράσσοντας την ροή της καθημερινότητας. Η διάδοση του Lindy Hop, στην αμερικανική και στη διεθνή mainstream κουλτούρα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τέσσερις παράγοντες: στις ταινίες του Χόλιγουντ, στα στούντιο χορού και στους εκπαιδευτές, όπως ο Arthur Murray, στα χορευτικά συγκροτήματα που πραγματοποιούσαν περιοδίες, και στους απλούς ανθρώπους (π.χ. στα αμερικανικά στρατεύματα στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο φέρνοντας Lindy Hop στις νέες χώρες). Ένας απο τους σημαντικοτερους εκπροσώπους του Lindy Hop στο Χόλιγουντ ήταν ο Dean Collins. Σύμφωνα με το μύθο της swing ιστορίας, ο Dean Collins έμαθε Lindy Hop στην αίθουσα χορού Savoy Ballroom και πήγε το χορό μέχρι τη Δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Χόρεψε σε μια σειρά από ταινίες του Χόλιγουντ που γρήγορα εδραίωσαν τη δημοτικότητα της swing μουσικής και του swing χορού. Ο Frankie Manning και άλλοι αφρoαμερικανοί χορευτες εμφανίστηκαν επίσης σε βασικές ταινίες της εποχής, η οποία χαρακτηρίζεται ως η αρχή της τέχνης του κινηματογράφου. To Lindy Hop Greece, εκπροσωπώντας το χορό αυτό αλλά και κάθε παραστατικό χορό, παρουσιάζει σε δραματοποιημένες αναπαραγωγές σκηνές από το Grease, La Mome, Swing Kids καθώς και σκηνές lindy hop swing χορού απο τις ταινίες του 20 μέχρι τα video clip του Merilyn Manson. SWINGIΝ CINEMA l i n d y h o p This team brought swing back into fashion, putting on the most unpredictable of parties. Inspired by La vie en rose, Grease and When Frankie Met Fred, they burst into public service offices, bowling centres and cinema halls, shaking up the steady flow of everyday life. The spread of Lindy Hop in American and international mainstream culture occurred, to a great degree, on account of four factors: Hollywood films; dance studios and coaches like Arthur Murray; touring dance groups; and, ordinary people (eg US World War Two military personnel who brought Lindy Hop to other countries). One of the most important exponents of Lindy Hop in Hollywood was Dean Collins. According to the myth on the origins and early history of swing, Dean Collins picked up the Lindy Hop in the Savoy Ballroom and from there took the dance as far as the US West Coast. He danced in a series of Hollywood films that quickly established the popularity of swing music and dance. Frankie Manning and other African-American dancers also appeared in key films of that period, one that has been considered the starting-point of the art of the cinema. Lindy Hop Greece, which represents this dance as well as every other type of performance dance, presents dramatised scenes reproduced from Grease, La Mome and Swing Kids, in addition to Lindy Hop swing dance scenes from films made in the Twenties all the way up to Marilyn Manson video clips.

18 34

19 36 Όταν οι πραγματικοί αποχαιρετισμοί μπλέκουν με τους φανταστικούς. Εκείνους που έχουμε γνωρίσει από το σινεμά. Ένας άνδρας αποχαιρετά την ερωμένη του που φεύγει ταξίδι, όταν καταφτάνει η εξοργισμένη σύζυγος και τους πιάνει επ αυτοφώρω. Ένας νεκρός. Πέντε μαυροντυμένοι πενθούντες. Δύο μουσικοί που παίζουν πνευστά και αποχαιρετούν τον νεκρό. Μια ομάδα ανθρώπων που αποχαιρετά το φίλο τους στο τελευταίο του ταξίδι, προς τον παράδεισο, ενώ άλλοι τρέχουν μανιασμένα να προλάβουν το τρένο που φεύγει. Πετούν τα μπαγκάζια τους στα βαγόνια και σαλτάρουν για να ανέβουν. Όπως στο The Darjeeling Limited. THE LONG GOODBYE 1/ a r t m i n d s BUS STATION When real farewells become entangled with imaginary onesthose we ve come to know through the cinema. While a man is bidding farewell to his mistress, who is leaving on a trip, his enraged wife arrives on the scene and catches them red-handed. One person dead. Five people mourning, dressed in black. Two musicians playing wind instruments, saying goodbye to the deceased. A group of people sending their friend off on his final voyage, one towards paradise, while others frantically run to catch a train that s leaving. They throw their baggage onto the coach and jump to get on board-just as in The Darjeeling Limited.

20 38 Η Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «ΤΕΧΝΗ», μας ταξιδεύει στο χρόνο, στις στιγμές που γέννησαν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Άτομα, ντυμένα με ρούχα της αντίστοιχης εποχής, ενημερώνουν τους περαστικούς και συζητούν μαζί τους στην περιοχή του κινηματογράφου «Αλέξανδρος». Θα μοιράζουν ακόμη αντίγραφα των πολυγραφημένων αναλύσεων του Παύλου Ζάννα για την προβολή μιας ταινίας. Η «Τέχνη» αναπλάθει την ατμόσφαιρα της εποχής όπου τα κείμενα του Παύλου Ζάννα γνώριζαν το μοντέρνο κινηματογράφο στην Θεσσαλονίκη. «Η «ΤΕΧΝΗ» σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Αθηνών οργάνωσε και στην πόλη μας μία Κινηματογραφική Λέσχη. Σκοπός της είναι να δείξει στα μέλη της μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά αριστουργήματα της 7ης Τέχνης, τόσο της παλιάς όσο και της σύγχρονης παραγωγής» (περιοδικό της «ΤΕΧΝΗΣ», τεύχος 1, Απρίλιος 1956). Σε αυτήν τη δράση δρόμου του 50ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θα θυμίσουμε στους συμπολίτες μας τις εκδηλώσεις-προβολές της «ΤΕΧΝΗΣ». Τρία-τέσσερα άτομα, ντυμένα με ρούχα της εποχής εκείνης ενημερώνουν τους περαστικούς και συζητούν με τους καθισμένους στην περιοχή του τότε κινηματογράφου «Αλέξανδρος», όπου γίνονταν οι προβολές, για την Κινηματογραφική Λέσχη. Μοιράζουν ακόμη αντίγραφα των πολυγραφημένων αναλύσεων του Παύλου Ζάννα για την προβολή μιας ταινίας. ΑΠΟΨΕ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕΝ τ έ χ ν η ( Μ α κ ε δ ο ν ι κ ή Κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ή Ε τ α ι ρ ε ί α ) The Techni Μacedonian Art Society takes us on a trip back in time, to the moments that created the Thessaloniki Film Festival. People dressed in clothing of that period will be providing passers-by with information and will be having discussions with them in the area where the Alexandros cinema is located. They ll also be handing out copies of the carbon-copied analyses written by Pavlos Zannas related to a film screening. Techni re-creates the atmosphere of the time when the writings of Pavlos Zannas introduced modern cinema to Thessaloniki. «Techni, in cooperation with the Cinema Club of Athens, has organised a cinema club in our city as well. Its aim is to show its members some of the most representative masterpieces of the seventh art, both old and modern productions» (Technis magazine, no. 1, April 1956). In this street event of the 50th Thessaloniki Film Festival, we will be reminding our fellow citizens about the Techni events and screenings that once took place here. Three or four people, dressed in period clothing, will be giving information to and talking with passers-by and others seated in the area where the Alexandros cinema, which used to host the screenings of the Cinema Club, once stood. They will also be giving out photocopies of carbon-copied analyses by Pavlos Zannas for a film screening. t e c h n i ( Μ a c e d o n i a n A r t S o c i e t y ) TONIGHT SEES THE SCREENING OF JULES DASSIN'S 'NIGHT AND THE CITY' AT TECHNI