ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΥΔΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Transcript

1 ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΙΑ ΥΔΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΥΔΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ Το ΥΔ της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας περιλαμβάνει τρεις κύριες υδρολογικές λεκάνες: του Αχελώου, του Ευήνου και του Μόρνου. Ακόμη, υπάρχουν και οι μικρότερες λεκάνες της Νήσου Λευκάδας, των υπόλοιπων νησιών και των παραλιακών ρεμάτων. Κύριες λεκάνες του ΥΔ Δ. Στερεάς Ελλάδας Λεκάνη ΥΔ Δ. Στερεάς Ελλάδας Έκταση (Km 2 ) Αχελώου 7.530,69 Εύηνου 1.163,63 Μόρνου 1.437,73 Λευκάδας 364,83 Σύμφωνα με τις αρχές της Οδηγίας - Πλαίσιο για τα Νερά, τα επιφανειακά νερά του υδατικού διαμερίσματος Δ. Στερεάς Ελλάδας διακρίνονται σε 4 κατηγορίες: Ποτάμια, Λίμνες, Μεταβατικά και Παράκτια. Ορισμοί της Οδηγίας 2000/60 για τις 4 κατηγορίες επιφανειακών νερών Ποταμοί: Συστήματα εσωτερικών Υδάτων τα οποία ρέουν, κατά το πλείστον στην επιφάνεια του εδάφους, αλλά το οποίο μπορεί για ένα μέρος της διαδρομής του να ρέει υπογείως. Λίμνες: Συστήματα στάσιμων εσωτερικών υδάτων. Μεταβατικά ύδατα: Συστήματα επιφανειακών υδάτων πλησίον του στομίου ποταμών, τα οποία είναι εν μέρει αλμυρά λόγω της γειτνίασής τους με παράκτια ύδατα, αλλά τα οποία μπορεί να επηρεάζονται ουσιαστικά από ρεύματα γλυκού νερού. Παράκτια ύδατα: Τα επιφανειακά ύδατα που βρίσκονται στην πλευρά της ξηράς μίας γραμμής της οποίας βρίσκεται σε απόσταση ενός ναυτικού μιλίου προς τη θάλασσα από το πλησιέστερο σημείο της γραμμής βάσης (ακτογραμμή) από την οποία μετράται το εύρος των χωρικών υδάτων. Τα παράκτια ύδατα κατά περίπτωση εκτείνονται μέχρι του απώτερου ορίου των μεταβατικών υδάτων. Ακολούθως τα επιφανειακά νερά κάθε κατηγορίας χωρίζονται σε τμήματα που ονομάζονται «υδάτινα σώματα». Ο καθορισμός των υδάτινων σωμάτων γίνεται αρχικά με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που καθορίζουν την οικολογία τους. Έτσι προκύπτουν τύποι υδάτινων σωμάτων με διαφορετικά οικολογικά χαρακτηριστικά με τρόπο που να είναι δυνατή η αξιολόγηση της οικολογικής κατάστασης των υδάτινων σωμάτων που εμπίπτουν σε κάθε τύπο με τον ίδιο τρόπο. Στη συνέχεια τα υδάτινα σώματα διαχωρίζονται περαιτέρω με βάση το διαφορετικό καθεστώς προστασίας (π.χ. αν εμπίπτουν σε προστατευόμενη περιοχή) ή τις ιδιαίτερες ανθρωπογενείς δραστηριότητες που τα επηρεάζουν (πιέσεις). Το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι η τελική οριοθέτηση ποτάμιων, λιμναίων, μεταβατικών και παράκτιων υδάτινων σωμάτων, στο καθένα από τα οποία μπορεί να αξιολογηθεί η οικολογική και χημική του κατάσταση και να ληφθούν τα μέτρα που απαιτούνται, ώστε η κατάσταση του να προσεγγίζει την «καλή». 1

2 Το υδάτινο σώμα αποτελεί επί της ουσίας τη μικρότερη μονάδα διαχείρισης της Οδηγίας Πλαίσιο με σχετικά ομοιόμορφα οικολογικά χαρακτηριστικά. Τα υδάτινα σώματα που έχουν οριοθετηθεί στο ΥΔ Δ. Στερεάς Ελλάδας είναι τα εξής: - 95 ποτάμια υδάτινα σώματα με μέσο μήκος 10,5 Km. Το συνολικό μήκος του υδρογραφικού δικτύου ανέρχεται σε περίπου Km λιμναία υδάτινα σώματα με μέση επιφάνεια 24,4 Km 2. Από αυτά 6 αποτελούν ταμιευτήρες (τεχνητές δηλαδή λίμνες που έχουν δημιουργηθεί μετά την κατασκευή φράγματος) και 6 φυσικές λίμνες. - 4 μεταβατικά υδάτινα σώματα που καταλαμβάνουν συνολικά έκταση 262,2 Km 2. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι εκβολές του Αχελώου, οι λιμνοθάλασσες Μεσολογγίου και Κλείσοβας, η λιμνοθάλασσα Αιτωλικού και η λιμνοθάλασσα Στενών στη Λευκάδα. - 9 παράκτια υδάτινα σώματα με συνολική έκταση 2.189,3 km 2. Ποτάμια και λιμναία υδάτινα σώματα στο Υδατικό Διαμέρισμα Δυτικής Στερεάς Ελλάδας Υδατικό Διαμέρισμα Δ. Στερεάς Ελλάδας (ΥΔ04) Ποτάμια ΥΣ Λιμναία ΥΣ Αριθμός Λεκάνη Αχελώου (GR15) Μέσο μήκος/επιφάνεια 10,5 Km 27,5 Km 2 Μήκος/Επιφάνεια 711,7 Km 274,6 Km 2 Αριθμός 12 2 Λεκάνη Μόρνου (GR21) Μέσο μήκος/επιφάνεια 9,4 Km 8,8 Km 2 Μήκος/Επιφάνεια 113,2 Km 17,7 Km 2 Αριθμός 14 0 Λεκάνη Εύηνου (GR20) Μέσο μήκος/επιφάνεια 12,3 Km 0 Km 2 Μήκος/Επιφάνεια 171,6 Km 0 Km 2 Αριθμός 1 0 Λεκάνη Λευκάδας (GR44) Μέσο μήκος/επιφάνεια 3,0 Km 0 Km 2 Μήκος/Επιφάνεια 3,0 Km 0 Km 2 Αριθμός Σύνολο στο ΥΔ Μέσο μήκος/επιφάνεια 10,5 Km 24,4 Km 2 Μήκος/Επιφάνεια 999,5 Km 292,3 Km 2 Μεταβατικά και παράκτια υδάτινα σώματα στο Υδατικό Διαμέρισμα Δυτικής Στερεάς Ελλάδας Υδατικό Διαμέρισμα Δ. Στερεάς Ελλάδας (ΥΔ04) Μεταβατικά ΥΣ 2 Παράκτια ΥΣ Αριθμός 4 9 Μέση επιφάνεια 66Km 2 273,6Km 2 Επιφάνεια 264,2 Km ,3 Km 2 Οι πλούσιοι υδατικοί πόροι του Υδατικού Διαμερίσματος Δ. Στερεάς Ελλάδας δεν είναι πολύτιμοι μόνο για το ίδιο το υδατικό διαμέρισμα αλλά και για τα γειτονικά υδατικά διαμερίσματα που δεν έχουν τόσο νερό. Έτσι, μέρος του ποσότητας του νερού που συγκεντρώνεται στο υδατικό διαμέρισμα εκτρέπεται προς άλλα υδατικά διαμερίσματα με έργα που έχουν κατασκευαστεί για τον σκοπό αυτό. Συγκεκριμένα, τα υφιστάμενα έργα εκτροπής είναι τα ακόλουθα:

3 - Ο ταμιευτήρας Αγίου Δημητρίου στον Εύηνο, από τον οποίο εκτρέπεται νερό προς τον ταμιευτήρα του Μόρνου. - Ο ταμιευτήρας Μόρνου, από τον οποίο λαμβάνεται νερό για την Αθήνα (Υδατικό Διαμέρισμα Αττικής), το οποίο προέρχεται από την απορροή της ανάντη λεκάνης του και τις εισροές από τον Εύηνο. - Ο ταμιευτήρας Πλαστήρα, από τον οποίο λαμβάνεται νερό για το Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας, με κύριες χρήσεις την ύδρευση, την άρδευση, και την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. 3

4 ΥΠΟΓΕΙΑ ΥΔΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ H οδηγία 2000/60/EK για τα νερά κρίνει απαραίτητη την οριοθέτηση των υπογείων υδροφόρων συστημάτων. Η οριοθέτηση αυτή βασίζεται τόσο στα γεωλογικά - υδρογεωλογικά χαρακτηριστικά των υπογείων υδροφοριών, στα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους, καθώς και στην κατάσταση εκμετάλλευσης τους. Ο λόγος της οριοθέτησης αυτής είναι απαραίτητος ώστε στις υπόγειες υδρογεωλογικές λεκάνες, τα λεγόμενα «υπόγεια υδάτινα σώματα», να αξιολογηθούν οι χρήσεις τους, οι συνθήκες τροφοδοσίας τους, η αλληλοσύνδεσή τους με τα επιφανειακά συστήματα και οι κίνδυνοι που διατρέχουν ως προς την ποσοτική και την ποιοτική τους κατάσταση. Την πιθανή αλλαγή των χαρακτηριστικών της κατάστασης (ποιοτικής και ποσοτικής), των υπογείων υδάτινων σωμάτων πρώτα και κύρια την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι χρήστες των υπογείων νερών. Το υδατικό διαμέρισμα της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας είναι πλούσιο σε υπόγεια νερά. Η γεωλογική δομή και το μεγάλο ύψος βροχής έχει συντελέσει στη δημιουργία εκτεταμένων υπόγειων υδροφοριών τόσο στις δύο κύριες πεδινές εκτάσεις (προσχωματικά πεδία) όσο και στους ορεινούς ανθρακικούς όγκους (ασβεστόλιθοι, μάρμαρα) που αναπτύσσονται στην περίμετρο των πεδινών εκτάσεων και στα πλέον ορεινά. Μικρότερης επίσης σημασίας υπόγειες υδροφορίες αναπτύσσονται τόσο σε μικρές πεδινές εκτάσεις όπως επίσης και σε ορεινές ή λοφώδεις εκτάσεις όπου οι μικρού δυναμικού υπόγειες υδροφορίες καλύπτουν τοπικές ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης. Ο διαχωρισμός των υπογείων υδάτινων σωμάτων βασίσθηκε αρχικώς στη λιθολογία των σχηματισμών που φιλοξενούν το υπόγειο νερό. Άλλου τύπου υδροφορία αναπτύσσεται στα χαλαρά εδαφικά υλικά των πεδινών εκτάσεων και άλλου τύπου στα βραχώδη υλικά των ασβεστολίθων. Ανάλογα με τον τύπο της αναπτυσσόμενης υδροφορίας έχει εφαρμοστεί και διαφορετικός τύπος εκμετάλλευσης. Παρατηρούμε έτσι μεγάλο αριθμό γεωτρήσεων σε όλη την έκταση του υδροφόρου συστήματος στις πεδινές εκτάσεις ενώ αντίθετα λιγότερες γεωτρήσεις διατεταγμένες στην περίμετρο των ορεινών όγκων στα λεγόμενα καρστικά υδροφόρα συστήματα των ασβεστολίθων. Η ανάπτυξη των γεωτρήσεων μπορεί να συντελέσει μελλοντικά και στο καθεστώς υπερεκμετάλλευσης του κάθε συστήματος. Ο διαχωρισμός των υπογείων υδάτινων σωμάτων έλαβε επίσης υπόψη τόσο την κατάσταση εκμετάλλευσης (ποσοτική κατάσταση) όσο και την ποιοτική κατάσταση (χημική κατάσταση) των υπογείων νερών ώστε στο μέλλον να ληφθούν τα κατάλληλα στοχευμένα μέτρα για την αποκατάστασή τους, με βάση τις αρχές της οδηγίας για τα νερά. Σε κάποιες περιπτώσεις έγινε ομαδοποίηση επιμέρους ξεχωριστών υπογείων υδροφοριών με μικρότερη ή μεγαλύτερη αλληλοσύνδεση σε ένα υπόγειο υδατικό σύστημα με σκοπό τον καλύτερο εποπτικό μελλοντικό έλεγχο αυτού. Δίδεται στη συνέχεια ο κατάλογος των υπογείων υδάτινων σωμάτων του υδατικού διαμερίσματος Δυτικής Στερεάς. Θα παρατηρήσει κανείς στο διαχωρισμό αυτό τόσο εκτεταμένα όσο και μικρότερης τοπικής σημασίας υπόγεια υδατικά συστήματα. Ο διαχωρισμός αυτός βασίσθηκε όπως αναφέρθηκε τόσο στη σημασία του κάθε συστήματος στις τοπικές κοινωνίες όσο και στα υφιστάμενα υδρογεωλογικά στοιχεία της κάθε περιοχής. 4

5 Υπόγεια υδατικά συστήματα του Υδατικού Διαμερίσματος Δυτικής Στερεάς Ελλάδας Α/Α ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΣΥΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ -ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ 1 GR Σύστημα Μοναστηρακίου Ρ.Βουτουμιάς 2 GR Σύστημα Ακαρνανικών ορέων Ξηροπόταμος, Ρ.Μύτικα 3 GR Σύστημα Κανδήλας Ρ.Μύτικα 4 GR Σύστημα Ανοιξιάτικου - Λουτρού Αμφιλοχίας Ρ. Αμφιλοχίας, Λιμνοθάλασσα Ανοιξιάτικου 5 GR Σύστημα Κατούνας-Λεσινίου Λίμνη Οζερού, Αχελώος ποταμός, Αμβρακία, Ρ. Νησσής 6 GR Σύστημα Αγρινίου Αχελώος ποταμός, / Λίμνες Τριχωνίδα, Λυσιμαχία και Οζερού 7 GR Σύστημα Αρακύνθου - 8 GR Σύστημα Δέλτα Αχελώου-Οινιάδων Αχελώος ποταμός 9 GR Σύστημα Μεσολογγίου-Ευήνου Εύηνος ποταμός και οικοσύστημα λιμνοθάλασσας Μεσσολογγίου. Αχελώος ποταμός 10 GR Σύστημα Μόρνου Μόρνος ποταμός 11 GR Σύστημα Βαρδουσίων Τεχνητή λίμνη Μόρνου 12 GR Σύστημα λεκάνης Μόρνου Μόρνος, ρ.ερατεινής 13 GR Σύστημα Ωλονού-Πίνδου Αχελώος, Εύηνος και Μόρνος ποταμός 14 GR Σύστημα Αμφιλοχίας Σύνδεση με λίμνη Αμβρακία, πηγή Ριβίου και Αμβρακικό, πηγεςπετρόνικου Λουτρακίου, Αχελώος ποταμός 15 GR Σύστημα Βάλτου Εμπεσού Ιναχος ποταμός, Αχελώος ποταμός, λίμνη φράγματος Κρεμαστών 16 GR Σύστημα Λευκάδας - 17 GR Σύστημα Βασιλικής Νυδρίου - Λευκάδας Λιμνοθάλασσα Στενών, Ρέμα Καρούχας 18 GR Σύστημα Βόνιτσας Βουλκαριά Λίμνη Βουλκαριά 19 GR Σύστημα υδροφοριών λεκάνης Αχελώου 20 GR GR GR GR GR Σύστημα υδροφοριών ανατολικού τμήματος λεκάνης Αχελώου Σύστημα υδροφοριών άνω ρου λεκάνης Ευήνου Σύστημα υδροφοριών λεκάνης άνω ρου Μόρνου Σύστημα υδροφοριών λεκάνης κάτω ρου Μόρνου Σύστημα υδροφοριών κάτω ρου λεκάνης Ευήνου Αχελώος ποταμός, λίμνη φράγματος Κρεμαστών, Στράτου και Καστρακίου Αχελώος ποταμός, Ταυρωπός ποταμός, Λίμνη Ταυρωπού Εύηνος ποταμός Μόρνος ποταμός, Τεχνητή λίμνη Μόρνου Ρ. Βασιλικής, ρ. Λογγιές Εύηνος ποταμός 25 GR Σύστημα υδροφοριών κάτω ρου Αχελώου Ρ. Πλατανιάς, ρ. Αγριλιάς 5

6 ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΡΟΠΟΙΗΜΕΝΑ (ΙΤΥΣ) ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΑ (ΤΥΣ) ΥΔΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ Η μέχρι σήμερα ανθρώπινη δραστηριότητα, έχει μεταβάλει σε ορισμένα υδατικά συστήματα, τα αρχικά τους χαρακτηριστικά. Οι αλλαγές αυτές, ανεξάρτητα από το βάθος της αλλοίωσης που έχουν επιφέρει και από τους λόγους για τους οποίους έγιναν, καθιστούν τα συστήματα αυτά κατά μια έννοια ιδιαίτερα. Τέτοια συστήματα εξετάζονται με ξεχωριστό τρόπο από την Οδηγία 2000/60/ΕΚ και ονομάζονται Ιδιαιτέρως Τροποποιημένα Υδατικά Συστήματα (ΙΤΥΣ). Αντίστοιχα, σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκευάζονται με ανθρώπινη πρωτοβουλία έργα που δημιουργούν υδατικά συστήματα σε σημεία όπου προηγουμένως δεν υπήρχαν. Τέτοια συστήματα ονομάζονται Τεχνητά Υδατικά Συστήματα (ΤΥΣ). Η διαδικασία του χαρακτηρισμού των υδατικών συστημάτων ως ΙΤΥΣ ή ΤΥΣ ακολουθεί τα στάδια του αρχικού και του οριστικού προσδιορισμού. Ο αρχικός προσδιορισμός των Ιδιαιτέρως Τροποποιημένων και των Τεχνητών Υδατικών Συστημάτων πραγματοποιείται βάσει απλών κριτηρίων προσδιορισμού, σύμφωνα με το Άρθρο 5 και το Παράρτημα ΙΙ της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ. Ο οριστικός προσδιορισμός και η οριοθέτηση των Ιδιαιτέρως Τροποποιημένων και των Τεχνητών Υδατικών Συστημάτων πραγματοποιείται σύμφωνα με την παράγραφο 3 του Άρθρου 4 της Οδηγίας 2000/60 και το σχετικό Κείμενο Κατευθυντήριων Γραμμών (Guidance document No 4 on Identification and Designation of Heavily Modified and Artificial Water Bodies). Για τον οριστικό προσδιορισμό των Ιδιαιτέρως Τροποποιημένων και των Τεχνητών Υδατικών Συστημάτων εξετάζονται οι δυνατότητες που υπάρχουν για την υλοποίηση των κατάλληλων επεμβάσεων στα χαρακτηριστικά των ΥΣ, όπως για παράδειγμα ενέργειες για την αποκατάσταση των αλλοιώσεων, ώστε να επιτευχθεί η καλή οικολογική κατάσταση. Η αξιολόγηση της αναγκαιότητας, της δυνατότητας υλοποίησης, αλλά και των επιπτώσεων από την εφαρμογή των προτεινόμενων επεμβάσεων γίνεται με βάση τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες που εξυπηρετούν τα ΙΤΥΣ και ΤΥΣ. Στις περιπτώσεις όπου κρίνεται ότι οι απαραίτητες παρεμβάσεις έχουν μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις στις χρήσεις που εξυπηρετούνται από τα ΙΤΥΣ και ΤΥΣ, ή δεν υπάρχουν λύσεις τεχνικά εφικτές, ή δεν υπάρχουν λύσεις εξυπηρέτησης των χρηστών πιο φιλικές στο περιβάλλον, ή οι διαθέσιμες λύσεις είναι δυσανάλογα δαπανηρές, η μετατροπή των ΙΤΥΣ και ΤΥΣ σε φυσικά υδατικά συστήματα κρίνεται ασύμφορη ή αδύνατη παραθέτοντας την ανάλογη τεκμηρίωση. Από την ολοκλήρωση της εργασίας αυτής, προκύπτει ο οριστικός προσδιορισμός των ΤΥΣ και ΙΤΥΣ. Στο ακόλουθο Σχήμα παρουσιάζεται βήμα προς βήμα η συνολική διαδικασία που ακολουθήθηκε, σύμφωνα με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ, για τον αρχικό και οριστικό προσδιορισμό των ΙΤΥΣ και ΤΥΣ. 6

7 Βήμα προς βήμα η συνολική διαδικασία αναγνώρισης και προσδιορισμού των ΙΤΥΣ και ΤΥΣ 7

8 Στο Υδατικό Διαμέρισμα Δυτικής Στερεάς Ελλάδας έχουν προσδιορισθεί επτά(7) λιμναία, έντεκα (11) ποτάμια συστήματα και ένα (1) παράκτιο ΥΣ ως ιδιαιτέρως τροποποιημένα υδατικά συστήματα (ΙΤΥΣ). Τα λιμναία ΙΤΥΣ του ΥΔ Δυτικής Στερεάς Ελλάδας παρουσιάζονται στον ακόλουθο Πίνακα. Λιμναία ΙΤΥΣ του ΥΔ Δυτικής Στερεάς Ελλάδας ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ (km 2 ) ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΛΙΜΝΑΙΑ ΥΔΑΤΙΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΑΥΡΩΠΟΥ 23,56 GR0415L H ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ 71,70 GR0415L H ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΚΑΣΤΡΑΚΙΟΥ 26,92 GR0415L H ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΣΤΡΑΤΟΥ 7,82 GR0415L H ΛΙΜΝΗ ΛΥΣΙΜΑΧΙΑ 13,05 GR0415L H ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΕΥΗΝΟΥ 2,89 GR0420L H ΤΕΧΝΗΤΗ ΛΙΜΝΗ ΜΟΡΝΟΥ 14,80 GR0421L H Τα ποτάμια συστήματα του ΥΔ Δυτικής Στερεάς Ελλάδας που θεωρήθηκαν ως ιδιαιτέρως τροποποιημένα, παρουσιάζονται στον ακόλουθο Πίνακα. Ποτάμια ΙΤΥΣ του ΥΔ Δυτικής Στερεάς Ελλάδας ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΗΚΟΣ (km) ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΥΔΑΤΙΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΑΥΡΩΠΟΣ Π. 2 12,20 GR0415R H ΑΧΕΛΩΟΣ Π. 1 21,70 GR0415R H ΑΧΕΛΩΟΣ Π. 2 17,19 GR0415R H ΑΧΕΛΩΟΣ Π. 3 7,74 GR0415R H ΑΧΕΛΩΟΣ Π. 4 11,96 GR0415R H ΑΧΕΛΩΟΣ Π. 5 9,91 GR0415R H ΤΑΦΡΟΣ ΥΠΕΡΧΕΙΛΙΣΗΣ ΟΖΕΡΟΥ 2,91 GR0415R H ΕΝΩΤΙΚΗ ΤΑΦΡΟΣ 2,76 GR0415R H ΔΙΜΗΚΟΣ Π. 11,11 GR0415R H ΕΥΗΝΟΣ Π. 3 26,47 GR0420R H ΜΟΡΝΟΣ Π. 2 14,20 GR0421R H Το Παράκτιο ΙΤΥΣ του ΥΔ Δυτικής Στερεάς Ελλάδας παρουσιάζεται στον ακόλουθο Πίνακα. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ (km 2 ) ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΥΔΑΤΙΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΕΝΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ 1,63 km 2 GR0444C0007H 8