Βήµα 1: Δηµιουργούµε ένα Σχηµατικό Διάγραµµα [Schematic] του Προϊόντος. Βήµα 2: Οµαδοποιούµε τα Στοιχεία του Σχηµατικού Διαγράµµατος

Transcript

1 Καθορισµός της Αρχιτεκτονικής Επειδή η αρχιτεκτονική των προϊόντων θα έχει σοβαρές συνέπειες για τις επόµενες δραστηριότητες ανάπτυξης του προϊόντος και για την παραγωγή [manufacturing] και την εµπορία του ολοκληρωµένου προϊόντος, θα πρέπει να καθοριστεί µε µία δια-λειτουργική προσπάθεια από την οµάδα ανάπτυξης. Το τελικό αποτέλεσµα αυτής της δραστηριότητας είναι µία κατά προσέγγιση γεωµετρική διάταξη του προϊόντος, περιγραφές των σηµαντικών δοµικών µερών του και µία τεκµηρίωση των βασικών αλληλεπιδράσεων µεταξύ των δοµικών µερών. Σας προτείνουµε µία µέθοδο τεσσάρων βηµάτων για να καταστρώσουµε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, που απεικονίζεται χρησιµοποιώντας το παράδειγµα του εκτυπωτή DeskJet. Τα βήµατα είναι: 1. Δηµιουργούµε ένα σχηµατικό διάγραµµα [schematic] του προϊόντος. 2. Οµαδοποιούµε τα στοιχεία του σχηµατικού διαγράµµατος. 3. Δηµιουργούµε µία πρόχειρη γεωµετρική διάταξη. 4. Προσδιορίζουµε τις βασικές και περιστασιακές αλληλεπιδράσεις. Βήµα 1: Δηµιουργούµε ένα Σχηµατικό Διάγραµµα [Schematic] του Προϊόντος. Ένα σχηµατικό διάγραµµα [schematic] είναι ένα διάγραµµα που αναπαριστά την κατανόηση της οµάδας για τα συστατικά στοιχεία του προϊόντος. Ένα σχηµατικό διάγραµµα για τον εκτυπωτή DeskJet παρουσιάζεται στο Έκθεµα 9-6. Στο τέλος της φάσης ανάπτυξης του/των κόνσεπτ, ορισµένα από τα στοιχεία στο σχηµατικό διάγραµµα είναι φυσικές έννοιες όπως η διαδροµή χαρτιού µε την είσοδο από µπροστά και την έξοδο µπροστά. Μερικά από τα στοιχεία αντιστοιχούν σε κρίσιµα εξαρτήµατα µέρη όπως το µελανοδοχείο το οποίο αναµένεται να χρησιµοποιήσει η οµάδα. Ωστόσο, ορισµένα από τα στοιχεία περιγράφονται για την ώρα µόνο ως προς τη λειτουργία τους. Αυτά είναι τα λειτουργικά στοιχεία του προϊόντος δεν έχουν ακόµα προσδιοριστεί µέσω φυσικών κόνσεπτ ή εξαρτηµάτων. Για παράδειγµα, "παρουσίαση της κατάστασης του εκτυπωτή" είναι ένα λειτουργικό στοιχείο που απαιτείται για τον εκτυπωτή, αλλά η συγκεκριµένη προσέγγιση που θα υιοθετηθεί για τον σχεδιασµό της οθόνης δεν έχει ακόµη αποφασιστεί. Τα στοιχεία εκείνα τα οποία έχουν ήδη προσδιοριστεί µέσω φυσικών κόνσεπτ ή εξαρτηµάτων κατέχουν συνήθως κεντρική θέση στο βασικό κόνσεπτ που η οµάδα ανέπτυξε και επέλεξε. Τα στοιχεία εκείνα που έχουν παραµείνει απροσδιόριστα µε την έννοια της φυσικής υλοποίησής τους είναι συνήθως βοηθητικές λειτουργίες του προϊόντος. Το σχηµατικό διάγραµµα θα πρέπει να αντανακλά την καλύτερη κατανόηση της οµάδας του όσον αφορά την κατάσταση του προϊόντος, αλλά δεν χρειάζεται να περιέχει κάθε πιθανή λεπτοµέρεια όπως, "ανίχνευση της κατάστασης έλλειψης χαρτιού" [sense out-of-paper condition"] ή "θωράκιση των εκποµπών ραδιοσυχνοτήτων" [shield radio frequency emissions] Αυτά και άλλα πιο λεπτοµερή λειτουργικά στοιχεία αναβάλλονται για κάποιο µεταγενέστερο στάδιο. Ένας καλός εµπειρικός κανόνας είναι να θέσουµε ως στόχο να να µην τοποθετήσουµε περισσότερα από 30 στοιχεία στο σχηµατικό διάγραµµα όταν επιδιώκουµε να καθορίσουµε την αρχιτεκτονική του προϊόντος. Εάν το προϊόν είναι ένα πολύπλοκο σύστηµα, που περιλαµβάνει εκατοντάδες λειτουργικών στοιχείων, τότε είναι χρήσιµο να παραλείψουµε ορισµένα από αυτά που είναι δευτερεύουσας σηµασίας και να οµαδοποιήσουµε κάποια άλλα σε λειτουργίες υψηλότερου επιπέδου τις οποίες µπορούµε να αναλύσουµε αργότερα. (Δείτε Ορισµός των Δευτερευόντων Συστηµάτων, αργότερα σε αυτό το κεφάλαιο.) Το σχηµατικό διάγραµµα που δηµιουργείται δεν θα είναι µοναδικό. Οι συγκεκριµένες επιλογές που έγιναν κατά τη δηµιουργία του σχηµατικού διαγράµµατος, όπως η επιλογή των λειτουργικών στοιχείων και η διάταξή τους, καθορίζουν εν µέρει την αρχιτεκτονική του προϊόντος. Για παράδειγµα, το λειτουργικό στοιχείο "έλεγχος εκτυπωτή" αναπαρίσταται ως ένα ενιαίο κεντρικό στοιχείο στο Έκθεµα 9-6. Μία εναλλακτική λύση θα ήταν να διανέµαµε τον έλεγχο καθενός από τα άλλα στοιχεία του προϊόντος σε όλο το σύστηµα µε τον συντονισµό να πραγµατοποιείται από τον κεντρικό υπολογιστή. Επειδή συνήθως το σχηµατικό διάγραµµα µας αφήνει µεγάλο περιθώριο κινήσεων, η οµάδα θα πρέπει να δηµιουργήσει αρκετές εναλλακτικές λύσεις και να επιλέξει µία προσέγγιση η οποία θα διευκολύνει τη θεώρηση αρκετών αρχιτεκτονικών επιλογών. Βήµα 2: Οµαδοποιούµε τα Στοιχεία του Σχηµατικού Διαγράµµατος Η πρόκληση του Βήµατος 2 είναι να εκχωρήσουµε καθένα από τα στοιχεία του σχηµατικού διαγράµµατος σε ένα δοµικό µέρος. Μία πιθανή εκχώρηση των στοιχείων σε δοµικά µέρη παρουσιάζεται στο Έκθεµα 9-7, όπου χρησιµοποιούνται εννέα δοµικά µέρη. Αν και αυτό ήταν η προσέγγιση που υιοθέτησε η οµάδα του DeskJet µόνο σε γενικές γραµµές, υπάρχουν πολλές άλλες

2 εφικτές εναλλακτικές λύσεις. Στο ένα άκρο, κάθε στοιχείο θα µπορούσε να εκχωρηθεί στο δικό του δοµικό µέρος, κάτι που οδηγεί στη δηµιουργία 15 δοµικών µερών. Στο άλλο άκρο, η οµάδα θα µπορούσε να αποφασίσει ότι το προϊόν θα είχε µόνο ένα σηµαντικό δοµικό µέρος και στη συνέχεια να προσπαθήσει να ενοποιήσει σε µία φυσική οντότητα όλα τα στοιχεία του προϊόντος. Στην πραγµατικότητα, η θεώρηση όλων των πιθανών τρόπων οµαδοποίησης των στοιχείων θα οδηγούσε στη δηµιουργία χιλιάδων εναλλακτικών λύσεων. Μία διαδικασία για τη διαχείριση της πολυπλοκότητας των εναλλακτικών λύσεων είναι να ξεκινήσουµε µε την παραδοχή ότι κάθε στοιχείο του σχηµατικού διαγράµµατος θα εκχωρείται στο δικό του δοµικό µέρος και στη συνέχεια να προχωρήσουµε σε διαδοχικά οµαδοποίηση των στοιχείων, όπου αυτό θα οδηγήσει σε κάποιο πλεονέκτηµα. Για να προσδιορίσουµε σε ποιες περιπτώσεις η εφαρµογή τέτοιων οµαδοποιήσεων οδηγεί σε πλεονεκτήµατα, θεωρείστε τους επόµενους παράγοντες, οι οποίοι απηχούν τις επιπτώσεις που σχολιάσαµε στην προηγούµενη ενότητα: Γεωµετρική ενοποίηση και ακρίβεια: Εκχώρηση στοιχείων στο ίδιο κοµµάτι επιτρέπει σε ένα µόνο άτοµο ή µία οµάδα να ελέγξουν τις φυσικές σχέσεις µεταξύ των στοιχείων. Στοιχεία που απαιτούν επακριβή θέση ή στενή γεωµετρική ενοποίηση µπορεί συχνά να σχεδιαστούν µε τον καλύτερο τρόπο εάν είναι µέρη του ίδιου δοµικού µέρους. Για τον εκτυπωτή DeskJet, αυτό θα µας οδηγούσε στο να οµαδοποιήσουµε τα στοιχεία που συνδέονται µε την τοποθέτηση του µελανοδοχείου στον άξονα των x και την τοποθέτηση του χαρτιού στον άξονα των y. Σύµπτηξη λειτουργιών [Function sharing]: Όταν ένα µόνο φυσικό εξάρτηµα µπορεί να υλοποιήσει αρκετά λειτουργικά στοιχεία του προϊόντος, αυτά τα λειτουργικά στοιχεία είναι καλύτερα να τοποθετηθούν στην ίδια οµάδα. Παράδειγµα αυτής της κατάστασης είναι το σύστηµα µετάδοσης κίνησης της µοτοσικλέτας BMW (Έκθεµα 9-5). Στην περίπτωση του εκτυπωτή DeskJet, η οµάδα πίστευε ότι η παρουσίαση της κατάστασης του εκτυπωτή και οι λειτουργίες ελέγχου του εκτυπωτή από τον χρήστη θα µπορούσαν να ενσωµατωθούν στο ίδιο εξάρτηµα και για τον λόγο αυτό οµαδοποίησε µαζί αυτά τα δύο στοιχεία. Δυνατότητες των προµηθευτών: Ένας αξιόπιστος προµηθευτής µπορεί να έχει συγκεκριµένες δυνατότητες σχετικά µε κάποιο έργο, και προκειµένου να αξιοποιήσει καλύτερα αυτές τις δυνατότητες, µία οµάδα µπορεί να επιλέξει να οµαδοποιήσει τα στοιχεία αυτά στα οποία ο προµηθευτής διαθέτει εµπειρία σε ένα δοµικό µέρος. Στην περίπτωση του εκτυπωτή DeskJet, το σύνολο σχεδόν του τεχνικού σχεδιασµού πραγµατοποιήθηκε από µία εσωτερική οµάδα, και έτσι αυτό δεν αποτέλεσε κάποιο σηµαντικό θέµα. Οµοιότητα του σχεδιασµού ή της παραγωγής της τεχνολογίας: Όταν δύο ή περισσότερα λειτουργικά στοιχεία είναι πολύ πιθανό να υλοποιηθούν χρησιµοποιώντας την ίδια τεχνολογία σχεδιασµού ή/και παραγωγής, τότε το να ενσωµατώσουµε αυτά τα στοιχεία στο ίδιο δοµικό µέρος µπορεί να οδηγήσει σε πιο οικονοµική σχεδιασµό ή/και παραγωγή. Μία συνήθης στρατηγική, για παράδειγµα, είναι να συνδυάσουµε όλες τις λειτουργίες που είναι πολύ πιθανό να συνεπάγονται τη χρήση ηλεκτρονικών στο ίδιο δοµικό µέρος. Αυτό επιτρέπει τη δυνατότητα να υλοποιήσουµε όλες αυτές τις λειτουργίες µε µία µόνο πλακέτα κυκλώµατος. Εντοπισµός των αλλαγών: Όταν µία οµάδα αναµένει ότι ένα λειτουργικό στοιχείο πρόκειται να αλλάξει συχνά µελλοντικά, τότε είναι λογικό να αποµονώσει αυτό το στοιχείο στο δικό του αρθρωτό δοµικό µέρος, έτσι ώστε οι αλλαγές που θα απαιτηθούν στο στοιχείο αυτό να µπορούν να πραγµατοποιηθούν χωρίς να επηρεάζεται οποιοδήποτε άλλο δοµικό µέρος. Η οµάδα της Hewlett-Packard ανέµενε ότι η φυσική µορφή του προϊόντος θα άλλαζε κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής του, και έτσι επέλεξε να αποµονώσει το στοιχείο του περιβλήµατος στο δικό του δοµικό µέρος. Υποστήριξη της ποικιλίας: Τα στοιχεία θα πρέπει να οµαδοποιούνται µαζί για να παρέχουν τη δυνατότητα στην εταιρία να προσφέρει το προϊόν σε ποικιλία µε τρόπους που θα προσφέρουν αξία στους πελάτες της. Ο εκτυπωτής επρόκειτο να πωληθεί σε όλο τον κόσµο σε περιοχές µε διαφορετικά πρότυπα ηλεκτρικής ενέργειας. Ως αποτέλεσµα, η οµάδα δηµιούργησε ένα ξεχωριστό δοµικό µέρος για το στοιχείο που αφορά την τροφοδοσία συνεχούς ρεύµατος [DC power]. Υποστήριξη της τυποποίησης: Εάν ένα σύνολο στοιχείων είναι χρήσιµο και για άλλα προϊόντα, θα πρέπει να οµαδοποιείται σε ένα ενιαίο δοµικό µέρος. Αυτό επιτρέπει τα φυσικά στοιχεία του δοµικού µέρους να παραχθούν σε µεγαλύτερες ποσότητες. Η τυποποίηση που είχε αναπτύξει εσωτερικά η Hewlett-Packard ήταν ένα βασικό κίνητρο για τη χρήση ενός υφιστάµενου µελανοδοχείου, και για τον λόγο αυτό το στοιχείο αυτό παρέµεινε ως ένα ανεξάρτητο δοµικό µέρος.

3 Φορητότητα των διεπαφών: Μερικές αλληλεπιδράσεις µεταδίδονται εύκολα σε µεγάλες distances. Για παράδειγµα, τα ηλεκτρικά σήµατα είναι πολύ πιο φορητά σε σχέση µε τις µηχανικές δυνάµεις και κινήσεις. Ως αποτέλεσµα, τα στοιχεία µε ηλεκτρονικές αλληλεπιδράσεις µπορούν εύκολα να διαχωριστούν µεταξύ τους. Αυτό ισχύει επίσης, αλλά σε µικρότερο βαθµό, για συνδέσεις που περιλαµβάνουν ρευστά. Η ευελιξία των ηλεκτρικών αλληλεπιδράσεων επέτρεψε στην οµάδα της Hewlett-Packard για να οµαδοποιήσει τις λειτουργίες ελέγχου και επικοινωνίας µέσα στο ίδιο δοµικό µέρος. Αντιθέτως, τα στοιχεία που σχετίζονται µε το χειρισµό του χαρτιού είναι πολύ πιο περιορισµένα από γεωµετρική άποψη λόγω των αναγκαίων µηχανικών αλληλεπιδράσεών τους. Βήµα 3: Δηµιουργούµε µία Πρόχειρη Γεωµετρική Διάταξη Μία γεωµετρική διάταξη µπορεί να δηµιουργηθεί σε δύο ή τρεις διαστάσεις, χρησιµοποιώντας σχέδια, µοντέλα σε υπολογιστές ή φυσικά µοντέλα (για παράδειγµα, από χαρτόνι ή αφρό). Το Έκθεµα 9-8 δείχνει µία γεωµετρική διάταξη του εκτυπωτή DeskJet, τοποθετώντας τα µεγάλα δοµικά µέρη. Η δηµιουργία µίας γεωµετρικής διάταξης αναγκάζει την οµάδα να εξετάσει αν οι γεωµετρικές διεπαφές µεταξύ των δοµικών µερών είναι εφικτές και να υπολογίσει τις βασικές σχέσεις διαστάσεων που υφίστανται ανάµεσα στα δοµικά µέρη. Εξετάζοντας µία διατοµή του εκτυπωτή, η οµάδα συνειδητοποίησε ότι υπήρχε µία θεµελιώδης αντίστροφη σχέση ανάµεσα στο πόσο χαρτί θα µπορούσε να αποθηκευτεί στο τροφοδοτικό του χαρτιού και στο ύψος της συσκευής. Σε αυτό το βήµα, όπως και στο προηγούµενο βήµα, η οµάδα επωφελείται από τη δηµιουργία πολλών εναλλακτικών διατάξεων και την επιλογή της βέλτιστης. Τα κριτήρια που λαµβάνονται υπ' 'οψιν κατά την δηµιουργία της διάταξης συνδέονται στενά µε τα θέµατα για την οµαδοποίηση στο Βήµα 2. Σε ορισµένες περιπτώσεις, η οµάδα µπορεί να ανακαλύψει ότι η οµαδοποίηση που αναπτύχθηκε στο Βήµα 2 δεν είναι γεωµετρικά εφικτή και, συνεπώς, κάποια από τα στοιχεία ίσως πρέπει να εκχωρηθούν εκ νέου σε άλλα δοµικά µέρη. Η δηµιουργία µίας πρόχειρης διάταξης θα πρέπει να συντονίζεται µε τους βιοµηχανικούς σχεδιαστές της οµάδας του σε περιπτώσεις στις οποίες τα θέµατα της αισθητικής και των εργονοµικών διεπαφών του προϊόντος είναι σηµαντικά και σχετίζονται σε µεγάλο βαθµό µε τη γεωµετρική διευθέτηση των δοµικών µερών. Βήµα 4: Προσδιορίζουµε τις Βασικές και Περιστασιακές Αλληλεπιδράσεις Κατά πάσα πιθανότητα κάθε διαφορετικό δοµικό µέρος θα ανατεθεί σε διαφορετικό πρόσωπο ή οµάδα. Επειδή τα δοµικά µέρη αλληλεπιδρούν µεταξύ τους τόσο µε προγραµµατισµένους όσο και µη αναµενόµενους τρόπους, αυτές οι διαφορετικές οµάδες θα πρέπει να συντονίζουν τις δραστηριότητές τους και να ανταλλάσσουν πληροφορίες. Για να µπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα αυτή τη διαδικασία συντονισµού, η οµάδα θα πρέπει να προσδιορίσει τις γνωστές αλληλεπιδράσεις ανάµεσα στα δοµικά µέρη κατά τη φάση του σχεδιασµού σε επίπεδο συστήµατος. Υπάρχουν δύο κατηγορίες αλληλεπιδράσεων ανάµεσα σε δοµικά µέρη. Πρώτον, οι θεµελιώδεις αλληλεπιδράσεις είναι εκείνες που αντιστοιχούν στις γραµµές στο σχηµατικό διάγραµµα που συνδέουν τα δοµικά µέρη µεταξύ τους. Για παράδειγµα, ένα φύλλο χαρτιού ρέει από το τροφοδοτικό του χαρτιού προς τον µηχανισµό εκτύπωσης. Αυτή η αλληλεπίδραση έχει προγραµµατιστεί, και θα πρέπει να έχει γίνει κατανοητή, ακόµα και από το ίδιο το πρώτο σχηµατικό διάγραµµα, δεδοµένου ότι είναι θεµελιώδης για τη λειτουργία του συστήµατος. Δεύτερον, περιστασιακές αλληλεπιδράσεις είναι αυτές που ανακύπτουν λόγω της ιδιαίτερης φυσικής υλοποίησης των λειτουργικών στοιχείων ή λόγω της γεωµετρικής διάταξης των δοµικών µερών. Για παράδειγµα, οι κραδασµοί που προκαλούνται από τους ενεργοποιητές στο τροφοδοτικό του χαρτιού θα µπορούσαν να επηρεάσουν την ακριβή θέση του µελανοδοχείου στον x-άξονα. Ενώ οι θεµελιώδεις αλληλεπιδράσεις αντιπροσωπεύονται ρητά από το σχηµατικό διάγραµµα που δείχνει την οµαδοποίηση των στοιχείων σε δοµικά µέρη, οι περιστασιακές αλληλεπιδράσεις πρέπει να τεκµηριώνεται µε κάποιον άλλο τρόπο. Για ένα µικρό αριθµό αλληλεπιδρώντων δοµικών µερών (λιγότερων από περίπου 10), ένα διάγραµµα αλληλεπιδράσεων [interaction graph] είναι ένας βολικός τρόπος για να απεικονίσουµε τις περιστασιακές αλληλεπιδράσεις. Το Έκθεµα 9-9 δείχνει ένα πιθανό διάγραµµα αλληλεπιδράσεων για τον εκτυπωτή DeskJet, που απεικονίζει τις γνωστές περιστασιακές αλληλεπιδράσεις. Για µεγαλύτερα συστήµατα ένα διάγραµµα αυτού του τύπου γίνεται δυσνόητο, και τότε ένας πίνακας αλληλεπιδράσεων [interaction matrix] είναι πιο χρήσιµος και µπορεί να χρησιµοποιηθεί για να απεικονίσει τόσο θεµελιώδεις και περιστασιακές αλληλεπιδράσεις. Δείτε το Eppinger (1997) για ένα παράδειγµα ενός τέτοιου διαγράµµατος, το οποίο χρησιµοποιείται επίσης για να οµαδοποιηθούν τα λειτουργικά στοιχεία σε δοµικά µέρη µε βάση την ποσοτικοποίηση των αλληλεπιδράσεών τους.

4 Η διάγραµµα αλληλεπιδράσεων στο έκθεµα 9-9 δείχνει ότι οι κραδασµοί και η θερµική παραµόρφωση είναι περιστασιακές αλληλεπιδράσεις µεταξύ των δοµικών µερών που παράγουν θερµότητα και τη περιλαµβάνουν κινήσεις τοποθέτησης. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις συνιστούν προκλήσεις για την ανάπτυξη του συστήµατος, καθώς απαιτούν εστιασµένες προσπάθειες συντονισµού στο εσωτερικό της οµάδας. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε την χαρτογράφηση των αλληλεπιδράσεων ανάµεσα στα δοµικά µέρη για να καθοδηγήσουµε για τη διάρθρωση και τη διαχείριση των υπόλοιπων δραστηριοτήτων ανάπτυξης. Δοµικά µέρη µε ισχυρές αλληλεπιδράσεις θα πρέπει να σχεδιάζονται από οµάδες που χαρακτηρίζονται από ισχυρή επικοινωνία και συντονισµό µεταξύ των µελών τους. Αντίθετα, δοµικά µέρη µε χαµηλό βαθµό αλληλεπιδράσεων µπορεί να σχεδιαστεί από οµάδες µε λιγότερο συντονισµό. Ο Eppinger (1997) περιγράφει µία µέθοδο βασισµένη σε ένα πίνακα για την καταγραφή αυτών των αναγκών συντονισµού σε επίπεδο συστήµατος σε µεγαλύτερα έργα. Είναι επίσης δυνατό, µέσω προσεκτικού και έγκαιρα σχεδιασµένου συντονισµού, να αναπτύξουµε δύο αλληλεπιδρώντα δοµικά µέρη σε ένα εντελώς ανεξάρτητο τρόπο. Αυτό µπορεί να πραγµατοποιηθεί όταν οι αλληλεπιδράσεις ανάµεσα στα δύο δοµικά µέρη µπορεί να µειωθούν εκ των προτέρων σε µία πλήρως καθορισµένη διεπαφή που θα υλοποιηθεί σε αµφότερα τα δοµικά µέρη. Είναι σχετικά εύκολο να καθορίσουµε τις διεπαφές για να διαχειριστούµε τις θεµελιώδεις αλληλεπιδράσεις, ενώ µπορεί να είναι δύσκολο να κάνουµε το ίδιο για τις περιστασιακές αλληλεπιδράσεις. Ή γνώση των περιστασιακών αλληλεπιδράσεων (και µερικές φορές των θεµελιωδών αλληλεπιδράσεων επίσης) αναπτύσσεται όσο θα βελτιώνεται ο σχεδιασµός σε επίπεδο συστήµατος και ο λεπτοµερής σχεδιασµός. Η σχηµατικό διάγραµµα και το διάγραµµα ή ο πίνακας αλληλεπιδράσεων µπορεί να χρησιµοποιηθούν για την τεκµηρίωση αυτών των πληροφοριών καθώς προκύπτουν. Το δίκτυο των αλληλεπιδράσεων µεταξύ των υποσυστηµάτων, των δοµικών µερών και τα εξαρτηµάτων µερικές φορές ονοµάζεται αρχιτεκτονική του συστήµατος.

5 ΕΚΘΕΜΑ 9-6. Σχηµατικό Διάγραµµα του εκτυπωτή DiskJet. Σηµειώστε την παρουσία τόσο λειτουργικών στοιχείων (π.χ., "Αποθήκευση Εξόδου") και φυσικών στοιχείων ("Μελανοδοχείο"). Για λόγους ευκρίνειας, δεν απεικονίζονται όλες οι συνδέσεις ανάµεσα στα σοιχεία.

6 ΕΚΘΕΜΑ 9-7. Οµαδοποίηση των λειτουργικών στοιχείων σε δοµικά µέρη. Εννέα δοµικά µέρη συγκροτούν αυτή την προτεινόµενη αρχιτεκτονική του εκτυπωτή DiskJet.

7 ΕΚΘΕΜΑ 9-8. Γεωµετρική διάταξη του εκτυπωτή.

8 ΕΚΘΕΜΑ 9-9. Διάγραµµα περιστασιακών αλληλεπιδράσεων.