ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. Ονοµαστική Γενική Ενικού Γενική Πληθυντικού

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. Ονοµαστική Γενική Ενικού Γενική Πληθυντικού"

Πρίαμος Αλεξόπουλος
6 χρόνια πριν
Προβολές:

1 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ 1. ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Ονοµαστική Γενική Ενικού Γενική ἡ αἰτία τῆς αἰτίας τῶν ἡ νέα τῆς νέας τῶν ἡ τράπεζα τῆς τραπέζης τῶν ἡ ἀνδρεία τῆς ἡ µνᾶ τῆς µνᾶς τῶν ἡ πεῖνα τῆς ἡ µᾶζα τῆς µάζης τῶν µαζῶν τῶν ἀνδρειῶν (εύχρηστο στον ενικό) τῶν πεινῶν (εύχρηστο στον ἡ µέλισσα τῆς µελίσσης τῶν ὁ παιδοτρίβης τοῦ παιδοτρίβου τῶν ὁ Σπαρτιάτης τοῦ Σπαρτιάτου τῶνσπαρτιατῶν 2. Ονοµαστική Κλητική ὁ στρατιώτης ὦ στρατιῶτα ὁ Ἀτρείδης ὦ Ἀτρείδη ὁ βορέας / ὁ βορρᾶς ὦ βαρέα - βορρᾶ (δεν ὁ σῖτος ὦ σῖτε ὁ πλοῦς ὦ πλοῦ ὁ Ἑρµῆς ὦ Ἑρµῆ Ἑρµαῖς [1]

2 3. i. i iv. Σωστό v. Σωστό vi. v vi Σωστό τοῖς αἰφνιδίοις τούς γνωρίµους τῆς χαλκῆς τῷ βαθεῖ τῇ ἀκούσῃ τόν εὐφυῆ (και εὐφυᾶ) τήν ἐνδεῆ (και ἐνδεᾶ) τόν σώφρονα τοῖς εὐδαίµοσι πατράσι 5. i. i iv. Σωστό v. [2]

3 οὐδεµιᾶς τινός οἷστισι ᾗτινι τῆσδε τῆς τοιούτων ἡδονῶν 7. i. i iv. v. vi. v vi Σωστό Σωστό x. Σωστό xi. x xi Σωστό 8. Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική τολµῶµεν τολµῶµεν τολµῷµεν χρῆται χρῆται χρῷτο χρήσθω κτᾷ κτᾷ κτῷο κτῶ βοηθοῦµεν βοηθῶµεν βοηθοῖµεν [3]

4 ἀξιοῖ ἀξιοῖ ἀξιοίη ἀξιούτω ζηλοῖς ζηλοῖς ζηλοῖς / -οίης ζήλου 9. Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική ἐκρίθην κριθῶ κριθείην ἐκρίθης κριθῇς κριθείης κρίθητι ἐκρίθη κριθῇ κριθείη κριθήτω ἐκρίθηµεν κριθῶµεν κριθείηµεν / εῖµεν ἐκρίθητε κριθῆτε κριθείητε / - εῖτε κρίθητε ἐκρίθησαν κριθῶσι κριθείησαν / - εῖεν κριθέντων Απαρέµφατο κριθῆναι Μετοχή κριθείς, κριθεῖσα, κριθέν 10. Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική ἐβίων βιῶ βιῲην ἐβίως βιῷς βιῲης ἐβίω βιῷ βιῲη ἐβίωµεν βιῶµεν βιῲηµεν / βιῷµεν ἐβίωτε βιῶτε βιῲητε / βιῷτε ἐβίωσαν βιῶσι βιῲησαν / βιῷεν Απαρέµφατο βιῶναι Μετοχή βιούς, βιοῦσα, βιόν προδιδότω [4]

5 @ ἀφίστη Επαναληπτικές Ασκήσεις Συντακτικού ἄτακτον, ἰδίον: κατηγορούµενα στο ἡ κοινόν τεταγµένον ταὐτό: κατηγορούµενα στο υποκείµενο οἱ πονηρά: κατηγορούµενο στο υποκείµενο ἡ φύσις. 2. τῆς γνώµης: γενική κατηγορηµατική της τῶν σοφῶν: γενική κατηγορηµατική ἡµερῶν: γενική κατηγορηµατική τοῦ ἄρχοντος: γενική κατηγορηµατική τοῦ πατρός: γενική κατηγορηµατική τῆς Μυσίας: γενική κατηγορηµατική ῥόδων / χρυσοῦ: γενική κατηγορηµατική ποταµῶν: γενική κατηγορηµατική ὑπαίθριοι: επιρρηµατικό ἄσµενος: επιρρηµατικό µέγας: προληπτικό σκοταῖοι: επιρρηµατικό µετέωροι: επιρρηµατικό αὐταρκεστάτη: προληπτικό µείζων: προληπτικό Πελάγιοι: επιρρηµατικό κατηγορούµενο. ἁπάντων: κατηγορηµατικός προσδιορισµός στο τήν αὐτήν: επιθετικός προσδιορισµός στο ἣπερ καί περί τῶν ἐµῶν προγόνων: αναφορική πρόταση, επιθετικός [5]

6 προσδιορισµός στο τῶν ἐµῶν: επιθετικός προσδιορισµός στο πλείστων καί µεγίστων: επιθετικοί προσδιορισµοί στο τῆς εἰς ὑµᾶς: επιθετικός προσδιορισµός στο «εὐνοίας». ἂρχειν, ἂρχεσθαι: επεξήγηση στο ὁ βασιλεύς: παράθεση στο οἱ Πέρσαι: παράθεση στο ἡ τάξις τῶν νόµων, ἡ ψῆφος τῶν δικαστῶν, ἡ κρίσις: επεξηγήσεις στο «Τρία ἐστί τα Καί τό πάντων δεινότατον: προεξαγγελτική παράθεση. 6. i. Γενική κτητική i iv. Γενική υποκειµενική Γενική υποκειµενική Γενική κτητική v. Γενική αντικειµενική vi. v vi Γενική αντικειµενική Γενική υποκειµενική Γενική κτητική Γενική κτητική Ἡσιόδου: γενική συγκριτική από το στηλῶν, ναῶν: γενική Ἀναρχίας: γενική τῶν πραγµάτων: γενική αφετηρίας από το τόλµης: γενική διαιρετική στο «εἰς τῶν ἱππέων: γενική υποκειµενική στο «ἐπί τῇ ἡµερῶν : γενική της ιδιότητας. [6]

7 τῷ Κλεάρχῳ: δοτική προσωπική του κρίνοντος ἀνθρώποις: δοτική αντικειµενική από το επίθετο τοῖς ἀνθρώποις: δοτική αντικειµενική από το επίθετο τοῖς λησταῖς : δοτική αντικειµενική από το επίρρηµα λίθοις, τοξεύµασι, ἀκοντίοις: επιρρηµατικές δοτικές του Δειλίᾳ: επιρρηµατική δοτική της ναυσίν: επιρρηµατική δοτική του Ὀλίγοις: δοτική προσωπική κτητική από το ρήµα µοι : δοτική προσωπική ταῖς Ἀθήναις: δοτική προσωπική χαριστική. 9. πλῆθος: αιτιατική που δηλώνει τόν αὐτόν τρόπον: αιτιατική που δηλώνει ταὐτά: αιτιατική της αιτίας στο τήν ψυχήν: αιτιατική της αναφοράς στο σταδίους: αιτιατική του τόπου στο πλεῖστον αιτιατική του χρόνον: αιτιατική που δηλώνει χρόνο. i. Εἰ + ευκτική " οριστική ιστορικού χρόνου. Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν. i iv. Εἰ + ευκτική " δυνητική ευκτική. Απλή σκέψη του λέγοντος. Ἂν + υποτακτική " οριστική ενεστώτα. Αόριστη επανάληψη σε παρόν / µέλλον. Εἰ+ οριστική " ευχετική ευκτική. Πραγµατικό. v. Ἐάν + υποτακτική " δυνητική ευκτική. Προσδοκώµενο. [7]

8 vi. v vi Ἢν + υποτακτική " προστακτική. Προσδοκώµενο. Εἰ + οριστική " προστακτική. Πραγµατικό. Εἰ + οριστική ιστορικού χρόνου " δυνητική οριστική. Μη πραγµατικό. Εἰ + οριστική ιστορικού χρόνου " οριστική ιστορικού χρόνου. Μη πραγµατικό. x. Εἰ + ευκτική " οριστική µέλλοντα. Απλή σκέψη του λέγοντος. xi. x xi xiv. xv. xvi. xv xvi x xx. Εἰ + ευκτική " δυνητική οριστική. Αόριστη επανάληψη στο παρελθόν. Ἐάν + υποτακτική " µέλλοντας διαρκείας. Αόριστη επανάληψη σε παρόν / µέλλον. Ἐάν + υποτακτική " παρακείµενος µε σηµασία µέλλοντα. Προσδοκώµενο. Εἰ + οριστική ιστορικού χρόνου " παρατατικός απροσώπου. Μη πραγµατικό. Εἰ + οριστική ιστορικού χρόνου " δυνητική οριστική. Μη πραγµατικό. Εἰ + οριστική µέλλοντα " οριστική µέλλοντα. Τυπικά πραγµατικό / ουσιαστικά προσδοκώµενο. Εἰ + οριστική " οριστική (ἐστί). Πραγµατικό. Ἂν + υποτακτική " οριστική µέλλοντα. Προσδοκώµενο. Ἐάν + υποτακτική " γνωµικός αόριστος. Αόριστη επανάληψη σε παρόν / µέλλον. Εἰ + οριστική " οριστική. Πραγµατικό. [8]

9 11. i. δεσπότῃ i iv. ταῖς γυναιξί τοῦ ἀπόντος φίλου χρηµάτων v. τῶν ἐντολῶν vi. v vi τῆς πόλεως Εὐβοεῦσι πλοίων τούτοις x. ἀγαθῶν xi. x xi xiv. xv. xvi. xv xvi x xx. Τοῖς νόµοις τοῖς ἀγαθοῖς Πλείστων δεινῶν πάντων ἐµοί τῷ Κλεάρχῳ τῆς πεδιάδος ἀρχῆς τῷ λοχαγῷ εὐδαιµονίας 12. i. Δευτερεύουσα ονοµατική ειδική ως υποκείµενο στο «δῆλον ἦν». i Δευτερεύουσα ονοµατική ενδοιαστική ως αντικείµενο στο «ἐφοβεῖτο». Δευτερεύουσα ονοµατική πλάγια ερωτηµατική, ολικής άγνοιας, διµελής ως επεξήγηση στο «τοῦτ». [9]

10 iv. Δευτερεύουσα ονοµατική αιτιολογική υποθετικής αιτιολογίας ως υποκείµενο στο «δεινόν (ἐστί)». v. Δευτερεύουσα ονοµατική αναφορική ως υποκείµενο στο «ἐποίησαν». vi. v vi Δευτερεύουσα ονοµατική αναφορική ως αντικείµενο στο «εἲρηκα». Δευτερεύουσα ονοµατική ειδική ως αντικείµενο στο «ἒλεγε». Δευτερεύουσα ονοµατική ενδοιαστική ως υποκείµενο στο «Δέος ἐστί». Δευτερεύουσα ονοµατική πλάγια ερωτηµατική, ολικής αγνοίας ως αντικείµενο στο «ἢρετο». x. Δευτερεύουσα ονοµατική πλάγια ερωτηµατική µερικής αγνοίας ως υποκείµενο στο «φανερόν γενήσεται». xi. x xi xiv. xv. xvi. xv 1) Δευτερεύουσα ονοµατική αιτιολογική υποθετικής αιτιολογίας ως υποκείµενο στο «θαυµαστόν ἐστί» 2) Δευτερεύουσα ονοµατική ειδική ως αντικείµενο στο «συνιδεῖν». Δευτερεύουσα ονοµατική αναφορική ως κατηγορούµενο στο «οὗτος». Δευτερεύουσα ονοµατική ειδική ως επεξήγηση στο «τοῦτο». Δευτερεύουσα ονοµατική ενδοιαστική ως υποκείµενο στο «δεινόν εἶναι». Δευτερεύουσα ονοµατική πλάγια ερωτηµατική ολικής άγνοιας διµελής ως αντικείµενο στο «θαυµάζω». Δευτερεύουσα ονοµατική πλάγια ερωτηµατική µερικής άγνοιας (µε εισαγωγικό το «ὃπως») ως αντικείµενο στο «φυλάττου» ή ενδοιαστική ως αντικείµενο επίσης (µε εισαγωγικό το «ὃπως µή»). Δευτερεύουσα ονοµατική αναφορική ως επεξήγηση στο «τοῦτο». xvi x xx. Δευτερεύουσα ονοµατική ειδική ως αντικείµενο στο «ἒλεγον». Δευτερεύουσα ονοµατική ενδοιαστική ως αντικείµενο στο «ὁρᾶτε» (µε εισαγωγικό το «ὃπως µή») ή πλάγια ερώτηση ως αντικείµενο επίσης (µε εισαγωγικό το «ὃπως»). Δευτερεύουσα ονοµατική αναφορική ως αντικείµενο «ὑπόµενε». [10]

11 13. i. Δευτερεύουσα επιρρηµατική αιτιολογική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός της αιτίας στο «προσήκει». i Δευτερεύουσα επιρρηµατική τελική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του τελικού αιτίου στο «ἐπιτηδεύοµεν». Δευτερεύουσα επιρρηµατική συµπερασµατική απαρεµφατική που εκφράζει το φυσικό επακόλουθο ως προς την κύρια. iv. Δευτερεύουσα επιρρηµατική χρονική οριστική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του χρόνου (υστερόχρονο) στην κύρια. v. Δευτερεύουσα επιρρηµατική χρονική οριστική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του χρόνου (προτερόχρονο) στην κύρια. vi. Δευτερεύουσα επιρρηµατική εναντιωµατική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός της εναντίωσης στην κύρια, µε την οποία σχηµατίζει λανθάνοντα υποθετικό λόγο του πραγµατικού. v vi Δευτερεύουσα επιρρηµατική αναφορικοαιτιολογική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός της αιτίας στο «ἐµακάριζον». Δευτερεύουσα επιρρηµατική αναφορική πρόταση ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του τόπου στο «ἀνεπαύοντο». Δευτερεύουσα επιρρηµατική αναφορική πρόταση ως γενική της αιτίας στο «ὠργίσθην». x. Δευτερεύουσα επιρρηµατική αιτιολογική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός της αιτίας στην κύρια. xi. x xi Δευτερεύουσα επιρρηµατική αιτιολογική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός της αιτίας στην κύρια. Δευτερεύουσα επιρρηµατική τελική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του σκοπού στην κύρια. Δευτερεύουσα επιρρηµατική τελική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του τελικού αιτίου στην κύρια. xiv. Δευτερεύουσα επιρρηµατική συµπερασµατική απαρεµφατική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός που δηλώνει επιδιωκόµενο σκοπό ως προς την κύρια. xv. Δευτερεύουσα επιρρηµατική χρονικοϋποθετική που σχηµατίζει µε την προσδιοριζόµενη κύρια πρόταση λανθάνοντα υποθετικό λόγο της απλής σκέψης. [11]

12 xvi. Δευτερεύουσα επιρρηµατική χρονική οριστική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του χρόνου (προτερόχρονο) στην κύρια. xv xvi x xx. Δευτερεύουσα επιρρηµατική αναφορική ως γενική της αιτίας στο «διδόναι λόγον». Δευτερεύουσα επιρρηµατική αναφορική ως δοτική του µέσου / οργάνου στην κύρια. Δευτερεύουσα επιρρηµατική αιτιολογική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός της αιτίας στην κύρια. Δευτερεύουσα επιρρηµατική τελική ως επιρρηµατικός προσδιορισµός του σκοπού στην κύρια. Επιµέλεια: Γεωργονίκου Γεωργία Μαντουβάλου Ηλιόχαρη [12]

Σχετικά έγγραφα

Συντακτικό. χρόνου. Απρόσωπα ρήματα και εκφράσεις Προσοχή ουσιαστ.(σε ονομαστ.)+ἐστί ουδέτερο επιθέτου+ἐστί(π.χ. ἄξιον ἐστί) ουδέτερο μτχ.

Συντακτικό. χρόνου. Απρόσωπα ρήματα και εκφράσεις Προσοχή ουσιαστ.(σε ονομαστ.)+ἐστί ουδέτερο επιθέτου+ἐστί(π.χ. ἄξιον ἐστί) ουδέτερο μτχ. Συντακτικό Υποκείμενο -οτιδήποτε έχει άρθρο -εμπρόθετος προσδιορισμός(ἀμφί+αιτ.=ποσό κατά προσέγγιση) -Υποκ.απαρεμφάτου(ταυτοπροσωπία-ετεροπροσωπία) -Υποκ.μετοχής=ίδια πτώση,γένος,αριθμό με τη μετοχή (εκτός