ΕΙ ΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΗ 1, Μ. ΝΤΟΥΜΠΑΝΑΚΗ 1, Χ. ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ 1, Α. ΧΑΡΙΣΙΑ ΟΥ 1, Ε. ΣΑΚΚΑ 2, Α. ΠΑΓΚΑΛΗ 1

Transcript

1 ΕΙ ΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΗ 1, Μ. ΝΤΟΥΜΠΑΝΑΚΗ 1, Χ. ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ 1, Α. ΧΑΡΙΣΙΑ ΟΥ 1, Ε. ΣΑΚΚΑ 2, Α. ΠΑΓΚΑΛΗ 1 Οι λοιµώξεις από την ενδοφλέβια χορήγηση θεραπευτικής αγωγής οφείλονται σε αποικισµό του καθετήρα ή µόλυνση του υγρού έγχυσης. Τα ενδοφλέβια υγρά (ΕΥ) είναι κυρίως διαλύµατα ενυδάτωσης και παρεντερικής διατροφής. Μικροοργανισµοί που µολύνουν συνήθως τα ΕΥ είναι ο, η., τα.,. αλλά και η. ιακρίνονται σε ενδογενείς µολύνσεις (όταν συµβαίνουν κατά την παρασκευή του ΕΥ) που προκαλούν επιδηµίες και σε εξωγενείς (όταν µολύνονται κατά τη χορήγηση στον ασθενή) που προκαλούν σποραδικά κρούσµατα. Στο Νοσοκοµείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» λειτουργεί από το 1984 Μονάδα Ενδοφλεβίων ιαλυµάτων στην οποία παρασκευάζονται όλα τα διαλύµατα εκτός από τους κοινούς ορούς γλυκόζης 5% και NaCl 0,9%. Στο άρθρο αυτό περιλαµβάνεται µε λεπτοµέρεια πρωτόκολλο ελέγχου στειρότητος των υγρών παρεντερικής διατροφής καθώς και εκτίµηση του κινδύνου από τη µόλυνση των υγρών εκείνων που παρασκευάστηκαν στη Μονάδα κατά το διάστηµα (Λέξεις ευρετηρίου: Παρεντερική διατροφή, λοιµώξεις, εργαστηριακή διάγνωση, έλεγχος στειρότητος) Εισαγωγή

2 70 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Πίνακας 1 Staphylococcus epidermidis Klebsiella, Enterobacter, Serratia Pseudomonas Θροµβοφλεβίτιδα Βακτηριαιµία

3 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, Σήψη Enterobacter cloacae E. Agaglomerans K. oxytoca Ε. agglomerans P. picketii Εργαστηριακή διάγνωση Καλλιέργειες αίµατος.

4 72 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Καλλιέργεια καθετήρα. Καλλιέργεια ενδοφλεβίων υγρών (ΕΥ).

5 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, H Moνάδα Ενδοφλεβίων ιαλυµάτων (ΜΕ ) Έλεγχος στειρότητας των υγρών παρεντερικής διατροφής

6 74 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Πίνακας 2 Οροί παρεντερικής διατροφής Οροί παρεντερικής διατροφής Σκευάσµατα λιπιδίων µονάδων νεογνών άλλων κλινικών µονάδων νεογνών Σύνολο Flavobacterium spp Εnterococcus Staphylococcus epidermidis Αποτελέσµατα Staphylococcus epidermidis, S. epidermidis Enterococcus

7 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, Πίνακας 3 Σύνολο 20 ετών Πίνακας 4 Είδη µικροβίων Αριθµός θετικών δειγµάτων Enterobacter cloacae Ε. agglomerans Klebsiella pneumoniae Flavobacterium spp Proteus spp Pseudomonas aeruginosa Enterococcus Staphylococcus epidermidis Σύνολο 51 (3%) Enterobacter cloacae Ε. cloacae Ε. cloacae Συζήτηση S. epidermidis S. epidermidis S. epidermidis S. epidermidis S. epidermidis S. epidermidis

8 76 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία P. aeruginosa Enterococcus spp Enterobacter Pseudomonas Ε. cloacae,

9 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, ιεύθυνση Επικοινωνίας Μαρία Γιαννάκη Τµήµα Κλινικής Μικροβιολογίας Νοσοκοµείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» Τηλ.: Summary M. GIANNAKI 1, M. DOUBANAKI 1, C. KAMINIOTI 1, A. CHARISSIADOU 1, E. SAKKA 2, A. PANGALIS 1 Infections due to intravenous fluids therapy - Total Parenteral Nutrition Fluids testing for microbial contamination 1 Clinical Microbiology Department and 2 Intravenous Fluid Unit of Agia Sophia Childrens Hospital Applied Clinical Microbiology Infectious complications of intravenous therapy are related to catheter colonization or to infusate contamination. Infusate contaminations involves mainly staphylococcus epidermidis and bacteria of the tribe because they are able to grow rapidly in the solutions. Other microorganisms responsible are and. The aim of this study was to evaluate the contamination risk of the Total Parenteral Nutrition Fluids (TPNF) that are produced in the specific intravenous Fluid Unit (IVFU) of Agia Sophia Athen s Childrens Hospital. During the first nine months of the IVFU functioning, 51 out of 1700 (3%) solutions examined were found contaminated with Gram positive and Gram negative bacteria. During the following twenty years TPNF examined were found sterile. These results are associated with the improvement of the IVFU conditions. (Key words: Infusion fluids, contamination, parenteral nutrition fluids, related infection). BΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Michaelis, L, Ruebner B. I: 2. Maki DG, Mermel LA. 3. Hansen EW, Nielsen PI 12(5): 4. Phillips I, Meers PD, D Arcy PF 5. D Arcy PF, Wooside W 1: 6. Acheampong YB 15: 7. Patcheil CJ, Anderton A, MacDonald A, George RH, Booth IW 70: 8. Wisplinghoff H, Jeifert H, Wenzel RP and Edmond MB 12: 9. Tresoldi AT, Padoveze MC, Trabasso P et al 28: 10. Ματσανιώτης Ν. 6: 11. Duma RJ, Warner JF, Dalton HP 284: 12. Garrett DO, McDonald C, Wanderley A, Wanderley C, Miller P, Carr J, Arduino M, Schulster L,

10 78 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Anderson R, Jarvis W 186: 13. Maki D, Rhame F, Macnel D, Bennete X 60: 14. Syriopoulou V, Saroglou G, Kamba A, Koutsia C, Trichopoulos D, Matsaniotis N Enterobacter agglomerans 15. Matsaniotis NS, Syriopoulou VP, Theodoridou MC, Tzanetou KG, Mostrou GI 5(10): 16. Pronovost P, Dale Needham et al Maki D, Weisse C, Sarafin H 296 (23) 18. Cleri D, Gorrado M, Seligman S 141(6) 19. Παπαπαρασκευάς Ι, Στεφάνου Ι, Ζώγα Π, Τζιβρά Μ, ηµαρόγγωνα Ι, Αυλάµη Α Κουπάρη Γ, Ζαφειροπούλου Α, Στάµος Γ, Τσιρέπα Μ, Ξένος Ν, εληγιάννη Β Rushforth JA, Hoy CM, Kite P, Puntis JW 22. Συριοπούλου Β, Παυλοπούλου Ι, Ραυτοπούλου Α, Ζάγορα Χ, Πάγκαλη Α 67: 23. Henderson DK (6): 24. Peters G, Locci R, Palverer G 146: 25. Kimura AC, Helene Calret, Jeffrey I Higa, Harriett Pitt, Clara Frank, Guadalupe Padilla. Mathew Arduino and Duc J 24: 26. Eggiman Ph 20: 27. Ο Grady NP, Alexander M, Dellinger EP et al 51: 28. Macias AE, Munoz JM, Calvan A, Gonzalez JA, Medina H, Alpuche C, Cortes G 24: Υποβλήθηκε: 21/04/2008 Εγκρίθηκε: 20/05/2008

11 ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ Ε. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Η βιοµεµβράνη αποτελείται από εξωκυττάριο πολυµερές παραγόµενο από τους ίδιους τους µικροοργανισµούς και οριοθετεί τη σταθερή τους θέση πάνω σε µία επιφάνεια. Αν και εµποδίζει την ταχεία ανάπτυξη του µικροβιακού πληθυσµού που φιλοξενεί, σε σχέση µε τα ελεύθερα αιωρούµενα µικρόβια, η βιοµεµβράνη όχι µόνο προστατεύει τον πληθυσµό αυτό από τη δράση των αντιµικροβιακών φαρµάκων, αλλά ταυτόχρονα ευνοεί την ανάπτυξη πολυανθεκτικών στελεχών, δηµιουργώντας συχνά δυσεπίλυτα κλινικά προβλήµατα. Παρότι έχουν µελετηθεί εκτενώς τόσο οι βιολογικοί µηχανισµοί που οδηγούν στην ανάπτυξη βιοµεµβράνης όσο και οι επωφελείς επιδράσεις της ίδιας της βιοµεµβράνης στην προσαρµογή και εξέλιξη των µικροοργανισµών, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για την πλήρη κατανόηση των φαινο- µένων αυτών, ώστε να γίνει αποτελεσµατικότερη η αντιµετώπιση των κλινικών προβληµάτων που προκαλούν. (Λέξεις ευρετηρίου: Βιοµεµβράνη, µικροβιακή αντοχή). Εισαγωγή οµή της βιοµεµβράνης

12 80 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Staphylococcus aureus Staphylococcus epidermidis Enterococcus faecalis Pseudomonas aeruginosa Ανάπτυξη βιοµεµβράνης

13 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, P. aeruginosa E. coli

14 82 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Βιοµεµβράνες και µηχανισµοί αντοχής στα αντιµικροβιακά φάρµακα

15 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2,

16 84 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Συµπεράσµατα ιεύθυνση Επικοινωνίας Ελένη Καλογεροπούλου E. KALOGEROPOULOU Biofilm: Formation and role in antimicrobial resistance Department of Microbiology, University Hospital of Athens ATTIKON Applied Clinical Microbiology Biofilm consists of extracellular polymeric substance produced by the microorganisms themselves, and marks their attached position on a certain surface. Although biofilm-associated organisms grow slower than planktonic ones, biofilm protects the microbial population from antimicrobial agents and enhances the development of multi-drug resistant strains as well. As a result, complex clinical problems come frequently into question. Despite previous extent research and knowledge regarded the biological process that forms biofilm, more evidence is required for the complete understanding of the above issues, so

17 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, as to become the treatment of infectious diseases more effective. (Key words: Biofilm, antimicrobial resistance). ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Szomolay B, Klapper I, Dockery J, Stewart PS 7: 2. Donlan RM 8: 3. Parsek MR, Fuqua C 186: 4. Donlan RM, Costerton JW 15: 5. Zobell Ce 46: 6. Characklis W 7: 7. Costerton J, Geesy G, Cheng K 238: 8. Lindsay D, von Holy A 64: 9. Kierek-Pearson K, Karatan E 57: Davey ME, O Toole GA 64: 11. Fux CA, Costerton JW, Stewart PS, Stoodley P 13: 12. Lindsay D, von Holy A 64: 13. Donlan RM 33: 14. Quirynen M, Brecx M, van Steenberghe D 15. An YH, Dickinson RB, Doyle RJ 16. Bassler BL 109: 17. Melstrom KA, Jason Jr, et al 27: 18. Melstrom KA Jr, Smith JW, Gamelli RL, Shankar R 27: 19. Okuda K, Kato T, Ishihara K 10: 20. Stewart PS, Costerton JW 358: 21. Chambless JD, Hunt SM, Stewart PS 72: 22. Dunne WM Jr 15: 23. Patel R 437: 24. Smith AW 57: Υποβλήθηκε: 19/01/2008 Εγκρίθηκε: 17/04/2008

18 ΜΕΛΕΤΗ Ο. ΦΙΛΙΠΠΟΥ 1, ΜΠ. ΠΑΟΥΡΗ 1, Κ. ΘΕΜΕΛΗ- ΙΓΑΛΑΚΗ 2, Μ. ΖΗΒΑ-ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 1, ΧΡ. ΚΟΥΤΣΙΑ-ΚΑΡΟΥΖΟΥ 2, ΣΤ. ΠΑΠΑ ΑΚΟΥ 1 Η δευτεροπαθής θροµβοκυττάρωση ( Θ) είναι µια συνήθης κατάσταση στα βρέφη και τα παιδιά που παρατηρείται σε πλήθος κλινικών περιπτώσεων, όπως λοιµώξεις, καταστροφή ιστών, αναιµία, αυτοάνοσα και κακοήθη νοσήµατα. Στη µελέτη αυτή, καταγράφηκαν η συχνότητα, η αιτιολογία και η κλινική σηµασία της Θ σε νοσηλευόµενα παιδιά µε ιογενή λοίµωξη του αναπνευστικού συστήµατος (ΙΛΑΣ) και διερευνήθηκε η προγνωστική σηµασία της Θ, στον προσδιορισµό του αιτιολογικού παράγοντα της λοίµωξης. Μελετήθηκαν 103 παιδιά (47 Α), ηλικίας 30 ηµερών έως 14 ετών (διάµεση ηλικία: 20,5 µήνες) µε ΙΛΑΣ. Στην εισαγωγή τους λήφθηκαν γενική αίµατος και ρινοφαρυγγικό έκπλυµα για ανίχνευση αντιγόνου των ιών RSV, ινφλουέντζα Α-Β, παραϊνφλουέντζα τύπων 1,2,3 και αδενοϊών, µε ανοσοχρω- µατογραφία και άµεσο ανοσοφθορισµό µε τη βοήθεια µονοκλωνικών αντισωµάτων. Επιπλέον προσδιορίστηκαν τα ειδικά IgM και IgG αντισώµατα στον ορό έναντι των προαναφερθέντων ιών µε τη µέθοδο του έµµεσου ανοσοφθορισµού. Ως θροµβοκυττάρωση ορίστηκε αριθµός αιµοπεταλίων 400 x 10 9 /L. Από το σύνολο των ασθενών 43 (41,7%) νόσησαν από RSV λοίµωξη, 30 (29,1%) από ινφλουέντζα, 19 (18,4%) από παραϊνφλουέντζα και 11 (10,6%) από αδενοϊούς. Πενήντα τέσσερα παιδιά (52,4%) είχαν αυξηµένο αριθµό αιµοπεταλίων κατά την εισαγωγή τους. Από αυτά τα 28 (51,7%) ήταν βρέφη. Οι ασθενείς µε Θ νόσησαν συχνότερα από RSV (p=0.055) και είχαν την τάση να παραµένουν νοσηλευόµενοι για µεγαλύτερο χρονικό διάστηµα (p=0.08), συγκριτικά µε τους ασθενείς χωρίς θροµβοκυττάρωση. Από τα RSV (+) άτοµα, 62,7% είχε αυξηµένο αριθµό αιµοπεταλίων, συγκριτικά µε 46,7% των ατόµων που νόσησαν από άλλους ιούς. Η διάµεση ηλικία των RSV (+) ασθενών µε θροµβοκυττάρωση ήταν 9 µήνες, σηµαντικά µικρότερη από εκείνη των ασθενών µε RSV λοίµωξη χωρίς θροµβοκυττάρωση, που ήταν 30 µήνες. Α- κόµη, 76,9% των βρεφών µε RSV λοίµωξη εµφάνισε πρώιµα στην πορεία της νόσου θροµβοκυττάρωση. Κανένας θροµβοκυτταραιµικός ασθενής δεν εκδήλωσε θροµβοεµβολικές ή αιµορραγικές επιπλοκές. Συµπερασµατικά καταλήγουµε ότι η θροµβοκυττάρωση διαπιστώνεται συχνά στα παιδιά µε ΙΛΑΣ και είναι συνήθως ήπια και αυτοπεριοριζόµενη. Επιπλέον θα µπορούσε να αποτελέσει πρώιµο εργαστηριακό δείκτη διαφοροδιάγνωσης της RSV λοίµωξης από τις υπόλοιπες ΙΛΑΣ, ιδιαίτερα στα βρέφη. (Λέξεις ευρετηρίου: Θροµβοκυττάρωση, RSV, ιογενής λοίµωξη του αναπνευστικού, παιδιά).

19 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, Εισαγωγή Υλικό-Μέθοδοι Ασθενείς

20 88 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Εργαστηριακές µέθοδοι Στατιστική µέθοδος Αποτελέσµατα RSV ADENO PARAINFL INFL Γράφηµα (%)

21 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, Συζήτηση 60 RSV 50 (%) INFL PARAINFL ADENO Γράφηµα 2. 0

22 90 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Πίνακας 1. Αριθµός Αριθµός RSV Influenza Parainfluenza Adenovirus PLTS (x10 9 /L) ασθενών (43) (30) (19) (11)

23 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, Συµπερασµατικά ιεύθυνση Επικοινωνίας ρ. Όλγα Φιλίππου Παιδίατρος - Εντατικολόγος Παιδιατρικής Κλινικής «Ασκληπιείου Βούλας» Τηλ.: , filiolga@hotmail.com Summary O. FILIPPOU 1, M. PAOURI 1, K. THEMELI-DIGALAKI 2, M. ZIVA-PETROPOULOU 1, C. KOUTSIA-KAROUZOU 2, S. PAPADAKOU 1 Secondary thrombocytosis in hospitalized children with a respiratory tract viral infection Pediatric 1 and Department of Microbiology 2 «Asclepeion Voulas» General District Hospital Athens Applied Clinical Microbiology Secondary thrombocytosis is a common finding in pediatric population and it can be observed in a variety of clinical conditions including infection, tissue damage, anemia, autoimmune diseases and malignancies. In this study, we recorded the incidence, etiology and clinical significance of secondary thrombocytosis (ST) in hospitalized children with a respiratory tract viral infection (RTVI) and investigated the prognostic value of ST in relation to the causative factor of the infection. 103 children aged 30 days to 14 years (median age: 20.5 months), with RTVI were enrolled in this study. On admission, we obtained full blood count and nasopharyngeal aspirates for detection of RSV, Influenzae A-B, Parainfluezae types 1,2,3 and Adenoviruses antigens using immunochromatography and direct immunofluorescence with monoclonal antibodies. Furthermore, serum IgM and IgG Abs were determined using immunofluorescens assay. Thrombocytosis was defined as a platelet count of 400x109/L. Among the study population, 43 patients (41.7%) had evidence of RSV infection, 30 patients (29.1%) of influenza, 19 patients (18.4%) of parainfluenza and 11 (10.6%) of adenovirus. Fifty-four (52.4%) of those patients were thrombocytotic whereas twenty-eight (51.7%) of them were <12 months of age. Children with ST had more often RSV infection (p=0.055) and tended to require longer hospitalization time (p=0.08), comparing with those without ST. The positivity of ST in RSV infected patients on admission was 62.7%,

24 92 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία whereas that in patients with other viral infections was 46.7%. Among children with RSV infection, median age with ST was significantly lower than those without (9 months vs. 30 months). Moreover, 76.9% of RSV infected infants exhibited thrombocytosis early in the course of the disease. None of the patients developed any thromboembolic or hemorrhagic complications. In conclusion, ST is a common finding among children with RTVI that it is often mild and self-limited. Moreover, the raised platelet count might be an early laboratory marker, distinguishing RSV infection from other RTVI, especially in infants. (Key words: Thrombocytosis, RSV, viral respiratory infection, children). ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Sutor AH. 2. Dane C and Sutor AH 129: 3. Wolach B, Morag H, Drucker M, et al 9: 4. Garoufi A, Voutsioti K, Tsapra H, et al 90: 5. Schafer A. 350; 12: 6. Vora AJ. and Lilleyman JS 68: 7. Kubota M, Maeda H, Yoshimoto J, Kobayashi K, Usami I and Yamaoua K 94: 8. Πλατοκούκη Ε, Κοµιτόπουλος Ν 9. Matsubara K, Fukaya T, Nigami H, Hirata T, Nozaki H, Baba K 111: 10. Chan KW, Kaikov Y, Wadsworth LD 84: 11. Vlacha V and Fenetra G 37: 12. Sutor AH Υποβλήθηκε: 21/04/2008 Εγκρίθηκε: 20/05/2008

25 ΕΝ ΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ HAEMOPHILUS INFLUENZAE STAPHYLOCOCCUS SAPROPHYTICUS Μ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ,. Α ΑΜΟΥ, Ν. ΣΚΑΡΜΟΥΤΣΟΥ, Μ. ΜΑΡΤΣΟΥΚΟΥ, Γ. ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, Ε. ΠΑΠΑΦΡΑΓΚΑΣ Από καλλιέργεια ούρων γυναίκας 54 ετών που προσήλθε στο νοσοκοµείο µε ρίγος, πυρετό ~38 ο C, δυσουρία και συχνουρία, αποµονώθηκε και. Στο ιστορικό της αναφέρθηκε αµφοτερόπλευρη κοραλλιογενής λιθίαση και επανειληµ- µένα επεισόδια ουρολοίµωξης από συνήθη Gram-αρνητικά βακτήρια. Η γενική ούρων ήταν παθολογική (αιµοσφαιρίνη 0,50 mg/dl, λεύκωµα 30 mg/dl, ph 6,5, θετικά νιτρικά, >100 πυοσφαίρια κ.ο.π και ερυθρά κ.ο.π). Η χρώση Gram µιας σταγόνας µη φυγοκεντρηµένων ούρων έδειξε πυοσφαίρια και Gram αρνητικά κοκκοβακτηρίδια. µη τυποποιήσιµο στέλεχος, βιοτύπου III και β-λακτα- µάση αρνητικό αναπτύχθηκε στο αιµατούχο άγαρ γύρω από αποικίες. To στέλεχος ήταν ευαίσθητο στα συνήθη αντιµικροβιακά φάρµακα. Στην ασθενή χορηγήθηκε κεφπροζίλη από του στόµατος (500 mg/24h). Τα κλινικά συµπτώµατα της ασθενούς βελτιώθηκαν, όµως η χειρουργική αντι- µετώπιση της λιθίασης θεωρήθηκε απαραίτητη για την πρόληψη νέων επεισοδίων ουρολοίµωξης και βλαβών του νεφρικού παρεγχύµατος. (Λέξεις ευρετηρίου: Λοιµώξεις από, ουρολοίµωξη, λιθίαση ουροποιητικού). Εισαγωγή E. coli S. saprophyticus E. coli H. influenzae H. influenzae

26 94 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Staphylococcus spp H. influenzae S. saprophyticus Περιγραφή περίπτωσης ~ S. saprophyticus H. influenzae H. influenzae S. saprophyticus Συζήτηση H. influenzae

27 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, S. saprophyticus H. influenzae Η. influenzae Η. influenzae Η. influenzae Staphylococcus spp Staphylococcus Staphylococcus Η. influenzae Η. influenzae Η. influenzae

28 96 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Η. influenzae Η. influenzae S. saprophyticus Η. influenzae H. influenzae Η. influenzae Η. influenzae Η. influenzae H. aegyptius H. influenzae Η. influenzae ιεύθυνση Επικοινωνίας

29 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, Μαρία Κανελλοπούλου Εργαστήριο Κλινικής Μικροβιολογίας «Σισµανόγλειο» Γενικό Νοσοκοµείο Αθηνών Summary M. KANELLOPOULOU, D. ADAMOU, N. SKARMOUTSOU, M. MARTSOUKOU, G. FLOROPOULOU, E. PAPAFRANGAS Isolation of Haemophilus influenzae and Staphylococcus saprophyticus from urine in a female patient suffering of complicated urinary tract infection Laboratory of Clinical Microbiology, Sismanoglion General Hospital, Athens Applied Clinical Microbiology This paper reports a case of isolation of and from the urine in a 54-year-old woman with a history of renal stughorn calculi and recurrent urinary tract infections due to common uropathoghenic bacteria. The patient had chills, a temperature of 38 o C, dysuria and urgency. Routine urinalysis revealed 0.50 mg/dl hemoglobin, 30 mg/dl protein, ph 6.5, positive nitrate, >100 leucocytes per high power field (php) and erythrocytes (php). Gram stained smear from uncentrifuged urine showed leucocytes and gram-negative, thin rod-shaped bacteria. grew on blood agar around colonies (satellite phenomenon). Classification according to Kilian method showed biotype III, NonTypable (NT) strain. The nitrocefin test for beta-lactamase production was negative. Disk diffusion tests showed susceptibility to ampicillin, amoxicillin/clavulanic acid, cefaclor, cefuroxime, trimethoprim/sulfamethoxazole, norfloxacin. was sensitive to common antibiotics. Three days after the initiation of cefprozil therapy (500 mg/24h) the patient s urinalysis remained abnormal, while urine culture and vaginal swab culture were negative for. The patient s symptoms resolved but a surgical approach to renal calculi seems to be necessary to prevent new episodes of urinary infections and renal failure. (Key words: H. influenzae, urinary tract infection, renal calculi). ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Chambers ST. 2. Reichman JM. Haemophilus influenzae 159: 3. Morgan MG, Hamilton-Miller JM. Haemophilus influenzae 20: 4. Stegmayer B, Malborg AS. Haemophilus influenzae 22: 5. Isenberg HD. 6. Hammerschlag MR, Alpert S, Rosner I, Thurston P, Semine D, McComb D et al. 7. Albritton WL, Brunton JL, Meier M, Bowman MN and Slaney LA. Haemophilus influenzae 16: 8. Messing M, Sottnek FO, Biddle JW, Schlater LK, Kramer MA, Kraus SJ Haemophilus 10: 9. Gabre-Kidan T, Lipsky BA and Plorde JJ Haemophilus influenzae 144: 10. Arroyo JC, Sudre P Haemophilus influenzae 11. Kaye D 47(10): 12. Meng M 13. Campbell R and Griffith DP

30 98 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία 14. Albritton WL, Hammond GW and Ronald AR Haemophilus influenzae 138: 15. Papaioannides D, Bouropoulos C, Sinapides D, Akritidis N 34: 16. Wallace RJ, Baker CJ, Quinones FJ, Hollis DG, Weaver RE, Wiss K Haemophilus influenzae 5: 17. Campos JM Haemophilus

31 ΣΧΟΛΙΑ Β. ΕΛΗΓΙΑΝΝΗ Αναγνωρίσθηκε ότι η κατάσταση υγείας εκατοµµυρίων ανθρώπων, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόµενες χώρες, είναι απαράδεκτη. Ο µισός πληθυσµός της γης δεν έχει το προνόµιο της ιατρικής φροντίδας. Η πρωτοβάθµια φροντίδα υγείας είναι η πρώτη βαθµίδα επαφής του ατόµου, της οικογένειας, της κοινότητας µε το εθνικό σύστηµα υγείας και πρέπει να βρίσκεται, όσο πιο κοντά γίνεται, εκεί που οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται. Είναι το βασικό στοιχείο της συνεχούς διαδικασίας φροντίδας υγείας.

32 100 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία Η ιακήρυξη της ALMA-ATA

33 Περίοδος B, Τόµος 13, Τεύχος 2, φαρµάκων που φέρουν το όνοµα της χαρακτηριστικής φαρµακολογικής οµάδας στην οποία ανήκουν (generic drugs)

34 102 Εφαρµοσµένη Κλινική Μικροβιολογία που κάθε κράτος µπορεί να θεσπίσει για τον περιορισµό άδειας αποκλειστικότητας (patent) κυκλοφορίας εµπορικών φαρµάκων, ώστε να προστατεύεται η δηµόσια υγεία. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Steinbrook R. 357: 2. Chaisson R, Martinson N 3. Frank R 357:

35 Ερώτηση 1η Ποιο από τα παρακάτω µικρόβια έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: αναπτύσσεται σε 6,5% NaCl και σε υλικό µε χολή και εσκουλίνη. S. pneumoniae S. pyogenes S. aureus E. faecalis Ερώτηση 2η Ποιο από τα παρακάτω µικρόβια προκαλεί νεογνική µηνιγγίτιδα, έχει β-αιµολυτικές ή µη αιµολυτικές α- ποικίες στο αιµατούχο, υδρολύει το ιππουρικό Νάτριο και είναι ανθεκτικό στη βακιτρακίνη; S. pneumoniae S. pyogenes S. mutans S. agalactiae H. influenzae Ερώτηση 3η Ποιo από τα παρακάτω µικρόβια προκαλεί οξεία πυελονεφρίτιδα, οι αποικίες του στο αιµατούχο είναι β-αιµολυτικές και είναι ευαίσθητο στη βακιτρακίνη; S. pneumoniae S. pyogenes S. agalactiae E. faecalis. S. mutans Ερώτηση 4η Ποιο από τα παρακάτω µικρόβια προκαλεί µηνιγίτιδα, οι αποικίες στο αιµατούχο είναι α-αιµολυτικές, είναι οπτοχίνη ευαίσθητο και δίνει θετική τη δοκιµή διαλυτότητος στη χολή; S. agalactiae S. pyogenes S. pneumoniae H. influenzae

36 ΣΥΝΕ ΡΙΑ - ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ June July July August September October October November Νοεµβρίου 2008