ανοιξη 2010 / spring 2010 hilton athens magazine No 10 το προσωπικο σασ τευχοσ / your personal complimentary copy

Transcript

1 ανοιξη 2010 / spring 2010 hilton athens magazine No 10 το προσωπικο σασ τευχοσ / your personal complimentary copy hilton

2 2 hilton athens athens hilton 3

3 hilton athens magazine BOUTIQUE Aργυροπούλου 6, Κηφισιά τηλ.: hilton athens

4 Ionian Hotel Enterprises SA Hilton Athens 46 Vas. Sofias Ave., Athens, tel.: , fax: Communications Manager Tina Toribaba Publisher Daphne communications SA 48 Aigialias Str., Maroussi, Athens tel.: , fax: , Editor-in-chief Vangelis Chaniotakis Creative art director Anna Papadopoulou editorial director Evelina Sarantidi CONTRIBUTORS Augustine Zenakos, Christina Rizopoulou, Giorgos Mitropoulos, Fani-Maria Tsigakou, Mariniki Alevizopoulou, Giannis Papadimitriou, Maria Konstantopoulou, Vassiliki Skoura, Evi Vali, Zoe Dimitriou, Alexis Kaplanis Copy editor Patroclos Argyrakis translation Helena Economidou PHOTOGRAPHERS Cleanthis Mitsioulis, Alexandros Botonakis, Panagiotis Katsos, Periklis Merakos, Stelios Krevatopoulos, Penelope Massouri, Vangelis Korros, Olympia Krassagaki, Megalokonomou FASHION-STYLING Margarita Pinioti, Nikolas Georgiou, Eleni Nomidi GROUP PHOTO EDITOR Antonis Liamis PHOTO RESEARCHERS Dimitra Vlara, Anastasia Seferiadou, Stavros Koutsospiros Photo ARCHIVE Elisavet Papageorgakopoulou ADVERtISing director Mina Mazi ADvertising MANAGER Silia Babeta ) GROUP KEY ACCOUNT MANAGER Frosso Makrinitsa ) advertising assistant Triantafyllia Nikolaidou ) BRANCH OF NORTHERN GREECE ADvertising MANAGER Konstantinos Kossifas ) Marketing MANAGER Katerina Christopoulou President of board of directors - CEO Kostas Kibouropoulos printing Niki Publishing SA This magazine is distributed free of charge. Nothing appearing in the Hilton Athens Magazine may be reprinted, reproduced of transmitted, either in whole or in part by any electronic or mechanical means, without prior written permission from the publisher. Ionian Hotel Enterprises SA does not necessarily share the opinions expressed in the Hilton Athens Magazine. athens hilton 7

5 Megalokonomou contents Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής μπροστά στη μακέτα του ξενοδοχείου Hilton Αθηνών / The late Constantine Karamanlis in front of the scale model of the Hilton Athens hotel Zillers Era Kos...86 Fotini Darra Suite Yiannis Moralis Intervention Galaxy Invitation Dita von Teese Hilton Athens Pool Endyesthai (To Dress) Invitation to Dinner Essential Oceana In Progress Athens Green is Very Important Social Life Discover Green Athens Industrial Designers De-Tales of Athens White & Golden Fantasy Feast of Colours hilton athens COVER: Photographer: Panagiotis Katsos, Fashion Editor: Nikolas Georgiou (Smile), Hair - Make up: Stellar (Smile), Assistant photographer: George Sideris, With the collaboration of: Aphroditi Papazarkada (Smile) H Anu (D-Tales) φορά πλεκτό φόρεμα από κασμίρ και βαμβάκι κεντημένο με πούλιες Paul and Joe (Attica), Σκουλαρίκια από κίτρινο και λευκό χρυσό Kessaris / Anu (D-Tales) wears cashmere and cotton knitted dress embroidered in sequins Paul and Joe (Attica), Yellow and white gold earrings Kessaris athens hilton 9

6 editorial ΗΑθήνα την άνοιξη είναι από τις πιο όμορφες πόλεις της Μεσογείου, από τις πόλεις εκείνες του Νότου που δεν προσπαθούν να κρύψουν στο ελάχιστο το σύγχρονο πρόσωπό τους, αλλά παράλληλα καταφέρνουν να φέρνουν στο νου των κατοίκων ή των επισκεπτών τους μνήμες (σχεδόν αδιόρατες) από αλλοτινές εποχές. Στην Αθήνα την άνοιξη είναι συναρπαστικά ωραίο να κυνηγάς τα χρώματα και τα αρώματα που δεν θα συναντήσεις κάποια άλλη εποχή του χρόνου... να περπατάς στους δρόμους της και παντού γύρω σου να βλέπεις χαρούμενα νεανικά πρόσωπα να ανταλλάσσουν μηνύματα με την τόσο πληθωρική γλώσσα των χειρονομιών τους... να παρατηρείς πώς πολύχρωμα αγριολούλουδα ξεπετιούνται από τις σχισμές των πεζοδρομίων, αλλά και πώς οι ανθρώπινες διαθέσεις αφήνουν πίσω τους το δύσθυμο κλίμα των πρόσφατων μηνών και ακολουθούν τις επιταγές της άνοιξης. Η Αθήνα, με το πιο ζωντανό κέντρο πόλης στην Ευρώπη, λειτουργεί θελκτικά για όλες τις ηλικιακές ομάδες και για όλα τα γούστα. Για όσους θα επιλέξουν να επισκεφτούν την έκθεση για τον Ernst Ziller στην Εθνική Πινακοθήκη ή για όσους πάλι αποφασίσουν να περιηγηθούν στις απέραντες πράσινες οάσεις, απλωμένες άτακτα μέσα στη ρυμοτομική αναρχία μήπως, στ αλήθεια, αν εξέλιπε αυτή η χαρακτηριστική αναρχία, τα πράσινα σημεία της πρωτεύουσας έχαναν την ακαταμάχητη γοητεία τους; Κι όμως, αυτή η πόλη που κάποιες φορές σε υποχρεώνει να αποστρέψεις τα μάτια σου από πάνω της, πολύ περισσότερες φορές σε καλεί να τη δεις, άλλοτε με βλέμμα ερωτικό και άλλοτε με βλέμμα περιεργαστικό. Στην «καρδιά» της Αθήνας το Hilton Αθηνών είναι το απόλυτο σημείο πλήρωσης όλων των αισθήσεων: η γεύση δεν μπορεί να αντισταθεί στον ανανεωμένο μετά τη συνεργασία με το παραδοσιακό παντοπωλείο «Μανδραγόρας» μπουφέ του Βυζαντινού ή στο σούσι του Aethrion Lounge, η ακοή στους ήχους του Galaxy Bar, η όσφρηση στα μεθυστικά αρώματα που κυριαρχούν στο Hiltonia Spa, η αφή στη δροσερή αύρα που αναδίδει το νερό της πισίνας και τέλος η όραση στην προνομιακή θέα μίας σύγχρονης μεγαλούπολης από τα δωμάτια του ξενοδοχείου. Η άνοιξη είναι εδώ! Athens in spring is one of the most beautiful cities of the Mediterranean, one of those cities of the South that do not try to hide their modern face, but also manage to remind their inhabitants or their visitors (almost imperceptibly) of bygone times. In Athens in spring, it is exciting to chase after colours and smells that you will not encounter during any other season of the year... to walk around its streets and see everywhere around you happy young faces exchanging messages with their plethoric body language... to admire some colourful wildflowers growing between the cracks in the pavements, but also how people are shedding off the gloomy mood of the past months and following the dictates of spring. Athens, with the liveliest downtown in Europe, caters to all age groups and tastes. Some may choose to visit the exhibition of Ernst Ziller at the National Gallery, while others may opt to stroll amid its endless green havens, scattered within the city s cement anarchy maybe if this characteristic anarchy did not exist, the capital s gardens would have lost their primitive charm? This is Athens, which, according to artist Panagiotis Tetsis, as he stated in a recent interview, lacks places for his eyes to rest! Nonetheless, this city, which sometimes forces you to look away, often invites to you to look at it with loving or exploratory eyes. In the heart of Athens, the Hilton Athens is the absolute place to satisfy all your senses: taste will find it hard to resist the renewed after the collaboration with the Mandragoras traditional grocery store buffet of the Byzantino or the sushi of the Aethrion Lounge, hearing the sounds of the Galaxy Bar, smell the inebriating aromas engulfing the Hiltonia Spa, touch the cool waters of the hotel s pool, and finally sight the privileged view of a modern, unevenly developed megalopolis from the rooms of the hotel. Spring is here!, but also the fantastic journey to its historic past! by Bart van de Winkel General Manager of the Hilton Athens 10 hilton athens athens hilton 11

7 Zillers era Το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών (πλατεία Κοτζιά), το οποίο κατεδαφίστηκε το 1940! / The Athens Municipal Theatre (Kotzia Square), which was demolished in 1940! η αθηνα που ποτε δεν γνωρισαμε το ρολο που διαδραματισε ο ernst ziller στην οψη της αθηνασ δίνει η έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης «Ερνέστος Τσίλερ Αρχιτέκτων, ». Τησ χριστινασ ριζοπουλου THE ROLE PLAYED BY ERNST ZILLER IN THE BEAUTIFICATION OF ATHENS IS SHOWCASED IN AN EXHIBITION HELD AT THE NATIONAL GALLERY. By christina rizopoulou ΗΑθήνα χρωστά πολλά στον Theophilus Hansen (Θεόφιλος Χάνσεν). Όχι μόνο γιατί ο Δανός αρχιτέκτονας υπήρξε μεταξύ άλλων ο σχεδιαστής της περίφημης «Αθηναϊκής Τριλογίας» των κτηρίων της Βιβλιοθήκης, του Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας, που κοσμούν το κέντρο της Αθήνας, αλλά και γιατί ήταν εκείνος που έφερε στην Αθήνα τον Ernst Ziller (Ερνέστος Τσίλερ). Αυτό συνέβη το 1861, ένα χρόνο πριν από την έξωση του Όθωνα. Ο Ziller ήταν τότε μόλις 24 ετών, αλλά ο Hansen, εργοδότης του τότε στη Βιέννη και πρώην δάσκαλός του, διακρίνοντας τις ιδιαίτερες ικανότητές του, τον έστειλε στην Αθήνα για να επιβλέψει την ανέγερση της Σιναίας Βιβλιοθήκης, η οποία κατασκευαζόταν σε δικά του σχέδια και χρηματοδότηση του μεγάλου ευεργέτη Σίμωνα Σίνα. Και από τη στιγμή που ο Ziller έφτασε στην Αθήνα δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Παντρεύτηκε Ελληνίδα, την πιανίστα Σοφία Δούδου, απέκτησε πέντε παιδιά και ως αρχιτέκτονας προσδιόρισε τη φυσιογνωμία της με δημόσια και ιδιωτικά κτήρια που μαρτυρούν όχι μόνο την ικανότητα και την καλλιέργειά του, αλλά και την ευαισθησία του και τη βαθιά του αγάπη για τον τόπο που επέλεξε σαν δεύτερη πατρίδα του. Ο Ziller έφτασε στην Αθήνα σχεδόν 30 χρόνια μετά την ανακήρυξή της ως πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους (1833). Το ρημαγμένο «μεγάλο χωριό», που είχε αφήσει πίσω της η Οθωμανοκρατία, ήδη είχε δεχτεί τις πρώτες επεμβάσεις από Ευρωπαίους και Έλληνες αρχιτέκτονες και πολεοδόμους, επεμβάσεις που φιλοδοξούσαν στη δημιουργία μιας πόλης που θα συνένωνε το ένδοξο παρελθόν της με τις σύγχρονες αντιλήψεις περί πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής. Ο νεοκλασικισμός που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Ευρώπη είχε στρέψει το ενδιαφέρον πολλών μεταξύ αυτών και του φιλέλληνα πατέρα του Όθωνα, του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α στην υπόθεση της «αναγέννησης» της Αθήνας. Ρυμοτομικά σχέδια της εποχής καταδεικνύουν τον προσανατολισμό προς τη δημιουργία μιας πόλης οργανωμένης και λειτουργικής αλλά και όμορφης, με φαρδιές δενδροφυτεμένες λεωφόρους, κάθετους και οριζόντιους δρόμους και διάσπαρτα δημόσια κτήρια που θα κοσμούσαν και θα προσδιόριζαν το χαρακτήρα κάθε περιοχής. Μέσω του Theophilus και του αδελφού του Hans Christian Hansen, ο Ziller ήρθε σε επαφή με τους κύκλους του παλατιού επί βασιλείας Γεωργίου Α και την αθηναϊκή αστική τάξη. Ανάμεσα στα πρώτα κτήρια που σχεδίασε συγκαταλέγονται τα θέατρα: το Athens owes a lot to Theophilus Hansen. Not only because the Danish architect designed - among others the famous Athens Trilogy the buildings of the National Library, the University (Panepistimiou) and the Academy (Academias) that adorn the centre of Athens but because he was the one who brought Ernst Ziller to Athens. This took place in 1861, a year before the eviction of King Otto. Ziller was just 24 years old, but Hansen, who at the time was his employer in Vienna as well as his former mentor, noticed his talent and sent him to Athens to oversee the construction of the Sina Library, which was based on his design and funded by the great benefactor Simon Sina. And from the moment Ziller put his feet in Athens, he never left. He married a Greek, piano soloist Sophia Doudou, and they had five children. As an architect, he built many public and private buildings that express not only to his style and culture, but also his sensitivity and deep love for the place he chose as a second home. ZILLER CAME TO ATHENS almost 30 years before it became the capital of the Greek state (1833). The devastated big village left behind by the Ottoman occupation had already received the first interventions of European and Greek architects and urbanists, interventions that aspired at creating a city combining its glorious past to the modern principles of urbanism and architecture. The Neoclassicism that prevailed at that time in Europe had gotten many - among them the philhellene father of Otto, the king of Bavaria, Ludovic I - interested in the renaissance of Athens. The layout plans of the time show a tendency towards creating an organised and functional, as well as beautiful, city with wide tree-planted avenues, vertical and horizontal streets and scattered public buildings that would adorn and define the character of each region. WITH THE HELP OF THEOPHILUS and his brother Hans Christian Hansen, Ziller came into contact with the palace circles under King George I and the Athenian middle class. Among the first buildings he designed were several theatres: the Royal (now National) Theatre, on Agios Konstantinos Str., the Patras Theatre, the Municipal Theatre (which was demolished in 1940), and the Zakynthos Theatre (destroyed by earthquakes). He also built many buildings are that are preserved to this day: the Successor s Palace (now the Presidential Palace), the Ilion Melathron, formerly the house of Heinrich Schliemann and currently the Numismatic Museum, the Stathatos Mansion (today the Museum of Cycladic Art), the German and Austrian Archaeological Institute, the Deligiannis Mansion Η πρόταση του Ernst Ziller για το δικαστικό μέγαρο της Αθήνας / Ernst Ziller s plan for the Athens Court House Σχέδιο της κατοικίας του Heinrich Schliemann (σήμερα Νομισματικό Μουσείο) / Design of Heinrich Schliemann s new house (today the Numismatic Museum) 12 hilton athens athens hilton 13

8 τότε Βασιλικό και σήμερα Εθνικό Θέατρο, επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, το Θέατρο της Πάτρας, το Δημοτικό Θέατρο (που κατεδαφίστηκε το 1940), το Θέατρο της Ζακύνθου (που καταστράφηκε από τους σεισμούς). Στα σωζόμενα κτήριά του συγκαταλέγονται το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, τότε κατοικία του διαδόχου Κωνσταντίνου, το «Ιλίου Μέλαθρον», κατοικία τότε του Heinrich Schliemann και σήμερα Νομισματικό Μουσείο, η οικία Σταθάτου (σήμερα Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης), το Γερμανικό και Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, η οικία Δεληγιώργη (παλαιά Ταινιοθήκη), τα ξενοδοχεία «Αλέξανδρος» και «Μπάγκειον» στην Ομόνοια, τα μέγαρα Καλλιγά, Ψύχα, Πεσμαζόγλου, αρκετές εκκλησίες στην Αθήνα (Άγιος Λουκάς, στην οδό Πατησίων, Αγία Τριάδα, στην οδό Πειραιώς), αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Τα έργα του ξεπερνούν, συνολικά, τα πεντακόσια. Ο ZILLER αγάπησε βαθιά την Ελλάδα και την ιστορία της και ερωτεύτηκε το ελληνικό φως, που υπήρξε ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες στο σχεδιασμό των κτηρίων του. Το ύφος του δεν ήταν αμιγώς νεοκλασικιστικό. Σε μία διακοπή των εργασιών της Βιβλιοθήκης ταξίδεψε, επισκέφτηκε την Πομπηία, τη Ρώμη, τη Βενετία, επισκέφτηκε στη Βιέννη τον παλιό δάσκαλό του, πέρασε από την πατρίδα του, τη Σαξονία, το Βερολίνο... Οι εντυπώσεις του από αυτά τα ταξίδια διαμόρφωσαν το μετέπειτα ύφος του, ένα ύφος εκλεκτικό στο πλαίσιο του νεοκλασικισμού, ενώ η πολλαπλότητά τους του έδωσε τη δυνατότητα να προσαρμόζει τα στοιχεία των κτηρίων του ανάλογα με το σκοπό τους αλλά και, στις περιπτώσεις των ιδιωτικών κατοικιών, τις απαιτήσεις του εντολέα του. Πάντα, όμως, με γνώμονα την εναρμόνισή τους με το αττικό τοπίο και τη γειτνίασή τους με τα αρχαία μνημεία. Αρχιτέκτονας, με σπουδές και στη ζωγραφική (που γίνονται αισθητές στα ντελικάτα σχέδιά του), ο Ziller έγινε, από τη στιγμή που έφτασε στην Αθήνα, και ερασιτέχνης μεν αλλά ικανότατος αρχαιολόγος, αφήνοντας τη σφραγίδα του και σε αυτό τον τομέα. Είναι αυτός που εντόπισε τη θέση του Παναθηναϊκού Σταδίου, έκανε ανασκαφές και αποτύπωσε το Θέατρο του Διονύσου, στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, μελέτησε τον Παρθενώνα και απέδειξε ότι η καμπυλότητά του δεν οφείλεται σε καθίζηση του εδάφους, όπως θεωρούσαν ως τότε οι μελετητές, αλλά ήταν ηθελημένη, για λόγους υψηλής αισθητικής και λειτουργικότητας. Είχε επίσης σχέδια για τη διαμόρφωση του Λυκαβηττού σε κέντρο αναψυχής, κατά τα τότε γερμανικά πρότυπα. Τα σχέδιά του δεν υλοποιήθηκαν ποτέ λόγω κόστους, μας έμεινε όμως κάτι πολύτιμο: η δενδροφύτευση του έως τότε φαλακρού Λυκαβηττού, που τη χαιρόμαστε μέχρι σήμερα. Η Εθνική Πινακοθήκη έχει την τύχη να διαθέτει ένα μεγάλο μέρος του αρχείου του Ziller, το οποίο αγοράστηκε το 1961, με πρωτοβουλία του τότε διευθυντή της, Μαρίνου Καλλιγά (στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένη η έκθεση). Σε αυτό περιλαμβάνονται μελέτες, κατασκευαστικά σχέδια, ακουαρέλες, προτάσεις για δημόσια και ιδιωτικά κτήρια, φωτογραφίες κ.λπ. Η έκθεση, την οποία έχει επιμεληθεί η επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, δρ Μαριλένα Κασιμάτη, εκτείνεται σε τρία επίπεδα και καλό θα ήταν όταν την επισκεφτείτε να έχετε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας, καθώς το πληροφοριακό κομμάτι της είναι και εκτενές και σημαντικό. Εκτός από το μέρος που αφορά τον Ernst Ziller, παρουσιάζονται επίσης προτάσεις και μελέτες των αρχιτεκτόνων που συνέβαλαν στην αναδιαμόρφωση της Αθήνας: του Theophilus και του αδελφού του Hans Christian Hansen, του Σταμάτη Κλεάνθη, του Leo von Klenze, του Friedrich von Gärtner κ.ά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επιστολές του Ziller προς τον παλιό δάσκαλό του (μεταφρασμένες από τη Μαριλένα Κασιμάτη), οι οποίες περιέχουν και επεξηγηματικά σκίτσα του. Κρατήστε δυνάμεις για το τελευταίο τμήμα της έκθεσης, στο δεύτερο υπόγειο, με χρωματισμένα σχέδια του Ziller για την εξωτερική όψη και το εσωτερικό των κτηρίων του, στοιχεία των δωματίων, προτάσεις για τη διακόσμηση τοίχων και οροφών κ.λπ. Είναι, ίσως, το πιο εντυπωσιακό και γοητευτικό μέρος της έκθεσης, αλλά μην κατευθυνθείτε αμέσως προς αυτό. Θα το κατανοήσετε και θα το απολαύσετε πολύ περισσότερο μετά την περιήγησή σας στους επάνω ορόφους. (an old film archive), the hotels Alexander and Bageion in Omonia, the Kalligas, Psychas, Pesmazoglou mansions, several churches in Athens (Agios Loukas on Patission Avenue, Agia Triada on Pireos Str.), and numerous other buildings throughout Greece. His total projects exceeded 500. ZILLER DEEPLY ADMIRED Greece and its history and fell in love with the Greek light, which was one of the key elements he used in the design of his buildings. His style was not purely neoclassical. Taking a short break from the construction of the Library, he travelled to Pompeii, Rome, Venice and Vienna, where he paid a visit to his old master, and then went home to Saxony and then to Berlin... His travel impressions shaped his subsequent style, which was a mix of neoclassical, romantic and eclectic elements, and gave him the possibility to insert these elements to his buildings according to their purpose and, in the case of private mansions, to the requirements of his employer. But he always took into consideration the Attica landscape and the existence of archaeological monuments. In addition to being an architect who had studied painting (as one could see in his designs), Ziller was also interested in archaeology. From the moment he arrived to Athens, he became an amateur, but very capable, archaeologist, who left his mark on this field. He discovered the site of the ancient Panathenaic Stadium; he excavated and defined the place of the Dionysus Theatre, on the northern side of the Acropolis and he studied the Parthenon and demonstrated that its curvature was not due to land subsidence, as scientists believed at the time, but was deliberately made for aesthetic reasons and functionality. He also had plans for turning Lycabettus into a leisure centre, according to the then German standards. His plans never materialised because of high cost but he left us something valuable: the then barren hill was planted with trees, which we enjoy to this day. THE NATIONAL GALLERY is very lucky to own a large part of Ziller s personal archive, which was bought in 1961 by the then director, Marinos Kalligas (to whom this exhibition is dedicated). It includes studies, building designs, watercolours, as well as manuscripts, handwritten studies and photos. The exhibition, curated by Dr. Marilena Kassimati, spans over three levels and it would be good to spare enough time to visit it all, since the informative part is very extensive and important. Apart from the section related to Ziller, the exhibition features the works and designs of architects who contributed to the building of Athens. They include Theophilus and his brother Hans Christian Hansen, Stamatis Kleanthis, Leo von Klenze, Friedrich von Gärtner, etc. Of particular interest are the letters Ziller wrote to his old mentor (translated by Marilena Kassimati), which contain some of his sketches. Keep some energy for the last section of the exhibition, in the second basement, which spotlights Ziller s coloured designs of the outer and inner parts of his buildings, room elements, proposals for the decoration of walls and ceilings, etc. These possibly make up the most impressive and fascinating part of the exhibition, but do not go there first. You will understand it only after exploring the upper floors. «Ερνέστος Τσίλερ, Αρχιτέκτων, » Διάρκεια: Μέχρι 29 Αυγούστου 2010 Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Μιχαλακοπούλου 1 και Βασ. Κωνσταντίνου 50 Τηλ.: , Fax: Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο: Κυριακή: , Τρίτη: κλειστά / «Ernst Ziller the Architect, » Duration: Until August, 29, 2010 The National Gallery, Alexandros Soutzos Museum, 1 Michalokopoulou Str. & 50 Vas. Konstantinou Av. Tel.: , Fax: Opening hours: Monday-Saturday: Sunday: , Tuesday: Closed 14 hilton athens athens hilton 15

9 Fotini DARRA μια εκθαμβωτικη ερμηνευτρια ΟΙ συγκλονιστικεσ ερμηνειεσ ΤηΣ φωτεινησ δαρρα την εχουν αναδειξει σε εμβληματικη προσωπικοτητα τησ Μουσικησ σκηνησ. του γιωργου μητροπουλου / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙα παναγιωτησ κατσοσ THANKS TO HER EXCEPTIONAL PERFORMANCES, FOTINI DARRA HAS EMERGED AS AN EMBLEMATIC FIGURE OF THE MUSIC SCENE. BY giorgos mitropoulos / PHOTO panagiotis katsos Είναι σίγουρα μια από τις πιο φωτεινές παρουσίες στο χώρο της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Δεν διστάζει να βάζει συνεχώς τον πήχη πιο ψηλά και να μας εκπλήσσει με τις φωνητικές της δυνατότητες, αλλά και την εντυπωσιακή εξέλιξη της καριέρας της. Πανέμορφη, αεικίνητη, με ένα χαμόγελο πάντα στο πρόσωπό της, σε κερδίζει αμέσως με τον αυθορμητισμό και τη ζεστασιά της. Αφορμή για τη συζήτηση με τη Φωτεινή Δάρρα στη σουίτα Lycabettus του Hilton Αθηνών ήταν ο καινούργιος διπλός δίσκος της, η συναυλία με τραγούδια των Όσκαρ, που έδωσε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, αλλά και η συνολική λαμπρή πορεία της των τελευταίων ετών. Πώς πήγε η συναυλία στο Θέατρον του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού; Νομίζω ότι πήγε εξαιρετικά όλη η βραδιά. Τα τραγούδια των Όσκαρ τα γνωρίζει και τα αγαπά όλος ο κόσμος. Φτιάξαμε, νομίζω, ένα διαχρονικό κλασικό ανθολόγιο τραγουδιών που κέρδισαν Όσκαρ ή ήταν υποψήφια. Η εκδήλωση έγινε για φιλανθρωπικό σκοπό και τα έσοδά της θα δοθούν στην «Καλλιπάτειρα» για ένα κέντρο διάγνωσης και πρόγνωσης νέων αθλητών, που γίνεται στο νοσοκομείο Σωτηρία. Όλα πήγαν καλά και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό! Αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει από πέρυσι, όσον αφορά τις εμφανίσεις σας... Πράγματι, νομίζω ότι έχω περάσει σε έναν καινούργιο τύπο live. Δεν εμφανίζομαι ζωντανά σε χώρους μόνο συναυλιακούς, όπως στο «Γυάλινο» για παράδειγμα, αλλά χρησιμοποιώ και εναλλακτικούς χώρους για τις συναυλίες. Επίσης, εγκαινιάσαμε έναν εξαιρετικό χώρο στη Θεσσαλονίκη, το «Stage», τόσο όμορφο όσο και το «Γυάλινο». Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο διπλό CD, το πρώτο live σας που βγαίνει σε δίσκο... Κυκλοφορεί από τη LYRA και περιλαμβάνει είκοσι έξι τραγούδια. Το πρώτο CD έχει γνωστά τραγούδια του Δημήτρη Παπαδημητρίου, που αποτελούν μέρος του προσωπικού μου ρεπερτορίου, και δύο αγγλόφωνα κομμάτια, το «Just Hold me» και το «Beggin». Το δεύτερο CD περιέχει γνωστά λαϊκά τραγούδια της δεκαπενταετίας , συνθετών όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Άκης Πάνου, ο Απόστολος Καλδάρας, o Μάνος Χατζιδάκις, ο Δήμος Μούτσης και ο Μίμης Πλέσσας. Η ηχογράφηση έχει γίνει από το περσινό πρόγραμμα στο «Γυάλινο». Για ποιο λόγο επιλέξατε τόσο διαφορετικά πράγματα σε αυτή την έκδοση; Έτσι ήταν και το πρόγραμμα. Όταν επιλέξαμε τα τραγούδια για τη σύνθεση του προγράμματος στο live, αντιληφθήκαμε ότι συνδέονται εξαιρετικά μεταξύ τους. Νομίζω She s definitely one of the brightest presences in the contemporary Greek music scene. She always raises the bar higher and keeps on surprising us with her voice capabilities and impressive career development. Beautiful, restless and with a constant smile on her face, she immediately wins you over with her spontaneity and warmth. This interview with Darra in the Lycabettus suite of the Hilton Athens was spurred by her new double album, featuring the concert with the Oscar songs she gave at the Foundation of the Hellenic World, as well as her overall brilliant career over the past years. How was the concert at the Foundation of the Hellenic World? I believe the evening went extremely well. The Oscar songs are known and loved by the whole world. I think we made a timeless classic anthology of songs that were nominated or won an Oscar. The event was for charity and its income will be donated to Kalipateira, for a centre for diagnosis and prognosis of young athletes, operating within the Sotiria hospital. Everything went well and I am very happy about it. A lot of things have changed since last year, with regard to your appearances... Indeed, I think I have switched to a new type of live performances. I am not only appearing live in concert halls, like the Gialino music theatre for example, but I am also using alternative halls. We also launched a great place in Thessaloniki, Stage which is as magnificent as Gialino. You recently released a new double CD, your first live album... It is circulating from the record company LYRA and includes 26 songs. The first CD has well-known songs by Dimitris Papadimitriou, part of his personal repertoire, and two English titles, Just Hold Me and Beggin. The second CD features well-known popular songs from the s, by composers like Georgios Zambetas, Akis Panou, Apostolos Kaldaras, Manos Hadjidakis, Dimos Moutsis and Mimis Plessas. It is a recording of last year s programme at Gialino. Why did you choose to include so many different songs in this album? This is how the programme went. When we were choosing the songs for the live show, we realised that they fitted well together. This is what happens at home. When listening to music for three to four hours, you end up choosing songs that are quite different. This also applies to the live. I like this freedom, it suits me. I feel great, because this is the first time that my recording reflects who I am, in other words, the different facets, the different things that a person can be. Styling: Ελένη Νομίδη / Eleni Nomidi / Make up - Hair: Χρύσα Μακρή / Chryssa Makri Assistant Photographer: Γιώργος Σιδέρης / George Sideris Φόρεμα μάξι Costas Faliakos by Christos Petridis prêt-à-porter de luxe chic-à-porter, Βραχιόλι Mawi (Sotris), Δαχτυλίδι από οξειδωμένο λευκόχρυσο 18Κ με rubeolite (Kessaris), Πέδιλα μεταλιζέ BCBG (Χαραλάς) / Maxi dress Costas Faliakos by Christos Petridis prêt-àporter de luxe chic-à-porter, Bracelet Mawi (Sotris), Rusty platinum ring 18Κ with rubeolite (Kessaris), Metallic sandals BCBG (Haralas) 16 hilton athens athens hilton 17

10 ότι αυτό συμβαίνει και στο σπίτι μας. Αν ακούσουμε για τρεις τέσσερις ώρες μουσική, σίγουρα τα τραγούδια που θα επιλέξουμε θα είναι αρκετά διαφορετικά. Έτσι είναι και το live. Αυτή η ελευθερία μου αρέσει και μου ταιριάζει. Αισθάνομαι πολύ ωραία, γιατί είναι η πρώτη φορά που αποτυπώνεται και δισκογραφικά αυτό που είμαι, δηλαδή οι διαφορετικές όψεις που ένας άνθρωπος μπορεί να έχει και τα διαφορετικά πράγματα που μπορεί να κάνει. Αυτή θα είναι και η συνταγή των επόμενων συναυλιών που θα δώσετε; Νομίζω ότι δεν υπάρχει μία συνταγή που ακολουθώ πιστά. Ανάλογα με την περίπτωση διαμορφώνω και το πρόγραμμα. Αν με καλέσει, για παράδειγμα, μία ορχήστρα του εξωτερικού, δεν μπορώ να βάλω στο πρόγραμμα λαϊκά τραγούδια. Ούτως ή άλλως, δεν μου αρέσει όλες οι συναυλίες να είναι ίδιες. Αντιμετωπίζω κάθε εμφάνιση με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το χώρο... ανάλογα με το ακροατήριο... ανάλογα με την περίοδο που διανύω. Πάντα προσαρμόζομαι στις περιστάσεις. Για αρκετά χρόνια ήμουν «κολλημένη» σε ένα διαφορετικό τύπο συναυλιών και εμφανίσεων. Τώρα αυτό έχει αλλάξει και χαίρομαι που το εισπράττει και το κοινό. Πότε αισθανθήκατε ότι έχει αλλάξει η ζωή σας, ότι το τραγούδι και η μουσική έχουν γίνει η αποκλειστική επαγγελματική σας ενασχόληση; Νομίζω ότι αυτό γίνεται όταν βλέπεις ότι υπάρχει κοινό, κόσμος που σε παρακολουθεί. Είτε αυτό είναι στις εμφανίσεις σου είτε όταν αγοράζει τους δίσκους σου. Εκεί καταλαβαίνεις ότι κάτι αλλάζει και ουσιαστικά επιβραβεύεσαι και γι αυτό που κάνεις. Δεν αισθάνεσαι ότι απλώς κάνεις την τρέλα σου. Πιο συγκεκριμένα, αυτή η στιγμή ήταν όταν έκανα τη «Λένη» το Νομίζω ότι κάτι άλλαξε καταρχάς για μένα, παρόλο που είχα κάνει αρκετά πράγματα μέχρι τότε, τόσο ως τραγουδίστρια όσο και ως ηθοποιός. Από τότε μπήκαν τα πράγματα σε μια άλλη πορεία Υπάρχει κάτι που ξεχωρίζετε σε αυτήν τη σχεδόν δεκαετή διαδρομή; Τη γνωριμία μου με πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους του χώρου. Όταν γνώρισα, για παράδειγμα, τον Μίκη Θεοδωράκη, ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Το ίδιο με τη Μαρία Φαραντούρη, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Νίκο Μαμαγκάκη. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να μιλήσω και να συνεργαστώ με αυτά τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής, ότι θα μοιραζόμασταν την ίδια σκηνή. Ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας αυτό το σενάριο, όταν είσαι εκτός αυτού του κύκλου. Αυτό είναι που ξεχωρίζω. Ότι έχω γνωρίσει την πολύ ωραία πλευρά αυτής της δουλειάς που είναι αυτές οι συνεργασίες, αλλά και την άσχημη πλευρά αυτού του επαγγέλματος όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το τραγούδι. Βέβαια, όταν γνωρίσεις αυτούς τους ανθρώπους, όλα τα υπόλοιπα εξαφανίζονται από το χάρτη. Ακόμη κι εσύ αισθάνεσαι πόσο λίγος είσαι σε σχέση με αυτά τα μεγέθη. Προσωπικά τι έχει αλλάξει σε σας στο πέρασμα αυτών των ετών; Έχετε χάσει κάτι; Έχετε κερδίσει κάτι άλλο; Έχω κερδίσει πάρα πολλά. Είμαι πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Έχω γίνει καλύτερη και αισθάνομαι πλέον μεγαλύτερη ασφάλεια και αγάπη γι αυτό που κάνω. Αυτό είναι η πηγή της ζωής και της ευτυχίας. Το να αισθάνεσαι δηλαδή καλά με αυτό που κάνεις. Και εγώ αισθάνομαι πολύ καλά με αυτό που κάνω. Αισθάνομαι πλέον μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω τους φόβους και τις ανησυχίες μου. Αισθάνομαι όμως ότι έχω βρει την ταυτότητά μου. Αυτό δεν με κάνει να εφησυχάζω. Αντίθετα μάλιστα, μου δημιουργεί μεγαλύτερη ανάγκη να γίνω καλύτερη, να κάνω καλύτερα τα πράγματα που με αφορούν. Τι σας κάνει ευτυχισμένη; Ακούγεται πολύ κλισέ, αλλά είναι η αγάπη του κόσμου και μόνο. Τίποτε άλλο. Αν την έχω, μου φτάνει. Ακόμη και αν δεν αποτυπώνεται σε πωλήσεις, σε προβολή. Για μένα αυτό που μετρά είναι ο αντίκτυπος, η ενέργεια που παίρνω από τον κόσμο, όταν εμφανίζομαι ζωντανά. Τι άλλο ετοιμάζετε τους επόμενους μήνες; Επειδή πλησιάζει το καλοκαίρι, σίγουρα θα δώσω αρκετές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και υπάρχουν και κάποιες προτάσεις για συναυλίες στο εξωτερικό. Θα δούμε hilton athens Are you going to use this recipe for your next concerts? I don t think there is a recipe that I follow faithfully. I compose the programme according to the case. If, for instance, I am invited to perform with an orchestra abroad, I cannot include Greek popular songs in the programme. Besides, I don t like all concerts to be the same. I deal with each of my appearances in a different way, according to the place... the audience... the period I m in. I always adapt to the circumstances. For many years, I was stuck with a distinct type of concerts and performances. Now this has changed and I m happy to receive the public s approval. When did you feel that your life has changed, that singing and music have become your exclusive professional occupation? I think this happens when you see that you have an audience, people who come to see you. Whether by attending your performances or by buying your disks, they make you understand that something has changed and that you re being rewarded for your work. It is not just doing something you re crazy about. Right now I feel like when I did Leni in I think something has changed, mainly for me, although I ve done a lot of things before, both as a singer and as an actress. Things have taken on a new direction. Is there something that you value the most in this almost ten-year career? Getting to meet so many great people of the industry. For instance, my meeting with Mikis Theodorakis was extremely important to me. The same goes for Maria Farantouri, Yiannis Markopoulos and Nikos Mamagakis. I never believed that I could talk and collaborate with these leading names of the Greek music scene, that I would share the same stage with them. When you re an outsider, you feel like this is a science fiction script. This is what I value the most. Throughout the years I ve been involved with singing, I have experienced the good side, summed up in these collaborations, as well as the bad side of this profession. Of course, when you meet these people, the rest disappears from the map. You feel very tiny in front of these giants. What has changed in you these past years? Have you lost or gained something? I have gained a great deal. I m a very happy person. I ve become better and I now feel more secure and have a greater love for what I do. This is the source of life and happiness: feeling good about what you do. And I feel extremely good about what I do. I have grown in confidence, but this of course does not mean that I have shed my fears and worries. I just feel that I have found my identity. I have not become complacent, on the contrary, I feel a greater need to be better, to do better things for me. What makes you happy? It sounds cliché, but it is people s love. Just that. It is enough, even if it does not materialise into sales or fame. To me this is what matters: the energy and applaud I get when I appear live in front of an audience. What are you preparing for the next months? With the onset of summer, I will give many concerts around Greece and there are proposals for concerts abroad. We will see... Το CD «Φωτεινή Δάρρα Live» κυκλοφορεί από τη Lyra. / The Fotini Darra Live CD is circulating from the record company Lyra. athens hilton 19

11 Hilton Athens: Yannis Moralis INTERVENTION μνημειακο εργο εικαστικησ παρεμβασησ Μια συντομη εξιστορηση για το πωσ η εξωτερικη οψη του hilton αθηνων αλλαξε με την εικαστικη παρεμβαση του γιαννη μοραλη. ΤΗΣ ΦΑΝΗΣ-ΜΑΡΙΑΣ ΤΣΙΓΚΑΚΟΥ A BRIEF DESCRIPTION OF HOW THE FAcADE OF THE HILTON ATHENS CHANGED THANKS TO THE ARTISTIC INTERVENTION OF YANNIS MORALIS. BY FANI-MARIA TSIGAKOU 20 hilton athens athens hilton 21

12 Προσχέδιο της πρόσοψης με κεραμική σύνθεση / Sketch for the faςade with a ceramic composition 2. Λεπτομέρεια της σύνθεσης για την πρόσοψη κατά την εκτέλεση. Επιβλέπουν ο Γιάννης Μόραλης και η Ρενέ Τραυλού / Details of the composition for the faςade during the execution. Supervised by Yannis Moralis and Renée Travlou 3. Ο Γιάννης Μόραλης στην είσοδο του υπό κατασκευή κτηρίου / Yannis Moralis at the entrance of the under construction building ογιάννης Μόραλης ( ) συγκαταλέγεται στους επιφανέστερους Έλληνες καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Η παρουσία του, η οποία διέτρεξε με συνέπεια την εικαστική σκηνή παραπάνω από μισό αιώνα, καταξιώθηκε ομόφωνα από τους ομοτέχνους του, τους θεωρητικούς και το ευρύ κοινό. Το ήθος και η ευγένεια που τον διέκριναν στην προσωπική του ζωή, του προσέδωσαν τον τίτλο: «Ο ευπατρίδης της ελληνικής ζωγραφικής». Η παρεμβολή του στα δρώμενα της ελληνικής εικαστικής σκηνής είναι καταξιωμένη, ενώ η προσφορά του στον ευρύτερο πνευματικό ορίζοντα αδιαμφισβήτητη. Το 1951 εγκαινιάζεται η σκηνογραφική του διαδρομή με το έργο-σταθμό στην ιστορία του ελληνικού χοροδράματος «Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές» του φίλου του, Μάνου Χατζιδάκι, που παρουσίασε η Ραλλού Μάνου. Ακολουθεί η μακρόχρονη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης (από το 1954) και με το Εθνικό Θέατρο (από το 1957). Στη δεκαετία του 60 και του 70 σχεδιάζει εξώφυλλα δίσκων του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι και νεαρών συνθετών του Νέου Κύματος. Οι εικόνες που φιλοτέχνησε για τα ποιήματα του Νίκου Καββαδία και για τους δύο Έλληνες νομπελίστες Οδυσσέα Ελύτη και Γιώργο Σεφέρη άφησαν ανεξίτηλη σφραγίδα στην εικονογράφηση του ελληνικού βιβλίου. Οι εκφραστικές αναζητήσεις του Μόραλη ευτύχησαν να καρποφορήσουν σε μία μεγάλη σειρά από αρχιτεκτονικές δημιουργίες. Το σύνολο των αρχιτεκτονικών του συνθέσεων μας παραχώρησε ο ίδιος στο Μουσείο Μπενάκη. Κορυφαία στιγμή των αρχιτεκτονικών δραστηριοτήτων του καλλιτέχνη αποτελεί η εικαστική του πρόταση για τις δύο όψεις του ξενοδοχείου Hilton ( ). Το έργο αποτελούσε μοναδική πρόκληση για έναν καλλιτέχνη, δεδομένου ότι οι διαστάσεις των όψεων που επρόκειτο να διακοσμηθούν είναι τεράστιες: 38,90Χ16,10 = 626 τ.μ. η κάθε πλευρά. Επιπλέον, η θεματολογία ήταν όχι απλώς σαφής, αλλά αυστηρά επιβεβλημένη από τους παραγγελιοδόχους: «Παραστάσεις σχετικές με την αρχαία Ελλάδα». Αρχικά, ο Μόραλης σκέ- Yannis Moralis ( ) is considered one of the most influential Greek artists of the 20th century. Dominating the visual art scene for more than half a century, he earned the unanimous recognition of his peers, critics and the wide public. In his personal life, he was known for his ethics and courtesy, for which he deservingly got the title of The Nobleman of Greek painting. HIS INFLUENCE ON THE GREEK art scene has been overwhelming, while his contribution to the broader cultural sector has been outstanding. In 1951, he launched his theatrical set design career with one of the most emblematic works in the history of Hellenic Chorodrama (Greek Ballet Theatre), Six Folk Paintings by his friend, composer Manos Hadjidakis, which was presented by Rallou Manou. It was followed by a long-standing collaboration with the Theatro Technis (Art Theatre) (from 1954) and the National Theatre (from 1957). In the 1960s and the 1970 he designed the record jackets of Mikis Theodorakis, Manos Hadjidakis and other young New Wave composers. The illustrations he did for the poems of Nikos Kavadias and the two Greek Nobel-awarded poets Odysseus Elytis and Georgios Seferis left an indelible mark on Greek book illustration. Yannis Moralis also expressed his artistic nature in his architectural creations. He donated the total of his architectural sketches to the Benaki Museum. A peak moment in his architectural career was when he designed the two faςades of the Athens Hilton Hotel ( ). The project was a major challenge for the artist, as the two faςades were gigantic: 39.90X16.10 = 626 sq. m. for each side. Moreover, the theme was not only clear but strictly imposed by the project commissioners: Scenes from Ancient Greece. Moralis first thought of a ceramic composition which he then rejected, since putting a lot of colours on such a big scale work would have a monstrous effect and would end up looking like an arabesque more like Mesopotamia as he himself put it. Thus, he resorted to a simple linear design. After many attempts, the final composition, which was designed to a 1/20 scale, was carved by the artist himself on plaster using the same 3 22 hilton athens athens hilton 23

13 φτηκε μία κεραμική σύνθεση, την οποία όμως απέρριψε, δεδομένου ότι η πολυχρωμία σε μία τέτοια κλίμακα θα είχε «ένα τερατώδες αποτέλεσμα» και θα παρέπεμπε σε αραβούργημα. Όπως σχολίασε ο ίδιος: «Θα ήταν σαν Μεσοποταμία». Έτσι, κατέφυγε στη λύση του λιτού γραμμικού σχεδίου. Έπειτα από πολλές δοκιμές, η τελική σύνθεση, αφού σχεδιάστηκε σε κλίμακα 1:20, σκαλίστηκε από τον καλλιτέχνη σε γύψο της ίδιας κλίμακας. Στη συνέχεια χαράχτηκε τμηματικά σε πλάκες υποκίτρινου γιαννιώτικου μαρμάρου (συνολικά 520 πλάκες η καθεμιά ύψους 150 εκ. και πλάτους 80 εκ. για κάθε πλευρά). Οι γραμμές είναι ανισόπαχες, έτσι ώστε να λειτουργούν σύμφωνα με το ηλιακό φως και την ατμόσφαιρα του αττικού ουρανού. Για τη μεταφορά της μακέτας στο μάρμαρο ακολουθήθηκε η εξής διαδικασία: Οι πλάκες στρώθηκαν σε μία ξύλινη σχάρα, πίσω από την οικοδομή στην οδό Μιχαλακοπούλου, σχηματίζοντας μία μετέωρη πλατεία, και εκεί έγινε η μεταφορά του σχεδίου 1:1 και η λάξευση. Την εργασία μεγέθυνσης της μακέτας στις πραγματικές της διαστάσεις από το χαρτί στο μάρμαρο, καθώς και την επίβλεψη της λάξευσης πραγματοποίησε η αρχιτέκτων Ρενέ Τραυλού, σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη. Μετά τη λάξευση, οι πλάκες αριθμήθηκαν και τελικά τοποθετήθηκαν κατά οριζόντιες ζώνες στους τοίχους των όψεων. Στην κύρια όψη (ΒΔ), η σύνθεση ξεκινά επάνω με σταυρό που συμβολίζει τον ήλιο και δημιουργεί με τις κεραίες του ένα αέτωμα, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται η Γλαυξ. Αριστερά, παρουσιάζεται η Αθηνά με την περικεφαλαία, το δόρυ και τη μικρή Νίκη στο χέρι. Στα πόδια της, η ασπίδα και η ελιά, πλάι ένας βωμός και δύο Κανηφόρες που προσκομίζουν προσφορές. Στην αμέσως παρακάτω ζώνη, τρεις Αυλητρίδες. Παρακάτω, ένα άρμα με αρματηλάτη και στην τελευταία σειρά, μία τριήρης. Το σύνολο αποτελεί μία ευρηματική σύνθεση υποδειγματικής λιτότητας. Είναι ένα γραμμικό, ανάλαφρο κόσμημα που στολίζει το κτήριο δίχως να το βαραίνει. Επιπλέον ο καλλιτέχνης δημιούργησε ένα έργο που δεν κοσμεί απλώς το κτήριο, αλλά το ζωντανεύει συναρτώντας το παράλληλα με τη χρήση του: ένας ιδεώδης χώρος φιλοξενίας για διαχρονικούς ταξιδιώτες καλοδεχούμενους στην πόλη της Παλλάδας. Στη ΝΑ όψη του κτηρίου, επί της οδού Μιχαλακοπούλου, η σύνθεση είναι βασισμένη σε απλά γεωμετρικά σχήματα επαναλαμβανόμενα, «μεγαλώνοντας προς τα πάνω», όπως σημειώνει ο ίδιος, «ώστε να μην υπάρχει φυγή». Για το εσωτερικό του ξενοδοχείου, ο Μόραλης έκανε διάφορες προτάσεις με σκοπό την αισθητικότερη διαμόρφωση των χώρων (π.χ. ένα σιντριβάνι, κεραμικές συνθέσεις για τα δωμάτια). Αυτό που παραμένει στη θέση του είναι ένας τοίχος από κεραμικές πλάκες, στην αίθουσα δεξιώσεων «Γαλαξίας». Ο Γιάννης Μόραλης παρέδωσε στην Αθήνα το «μεγαλύτερο» έργο εικαστικής παρέμβασης σε κτήριο που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, καθιστώντας το ξενοδοχείο Hilton Αθηνών ένα αυθεντικό έργο τέχνης ανοιχτού χώρου. Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Hilton Τα προσχέδια του Γιάννη Μόραλη για το Hilton Αθηνών παρουσιάστηκαν στο κοινό στην γκαλερί που δημιουργήθηκε στο ισόγειο του ξενοδοχείου. Στα εγκαίνια, που πραγματοποιήθηκαν στις 29 Απριλίου 1963, παρευρέθησαν επισκέπτες. Η γκαλερί στεγαζόταν σε μία αίθουσα 400 τ.μ., στον υπερυψωμένο χώρο του lobby, η μεγαλύτερη αίθουσα τέχνης που είχε δει η Αθήνα. «Όταν έμπαινα το πρωί στο ξενοδοχείο, αισθανόμουν πως έφτανα σε ένα πολυτελέστατο αεροδρόμιο, έτοιμη για ένα υπερπόντιο ταξίδι», αναφέρει η Μαριλένα Λιακοπούλου. Η κυρία Λιακοπούλου, κόρη και αδελφή των ζωγράφων Περικλή Βυζάντιου ( ) και Ντίκου Βυζάντιου ( ) αντιστοίχως, ήταν εκείνη που ανέλαβε να συστήσει την γκαλερί, με στόχο τη δημιουργία μίας διαφορετικής αίθουσας τέχνης. Στην γκαλερί αυτή, η οποία ονομαζόταν «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Hilton», εκτέθηκαν τα έργα των επιφανεστέρων Ελλήνων ζωγράφων και γλυπτών, ενώ ταυτόχρονα προβλήθηκαν και νέοι ταλαντούχοι Έλληνες καλλιτέχνες. Επιπλέον, λόγω της πολιτιστικής της πολιτικής και του κύρους του υπερσύγχρονου ξενοδοχείου πραγματοποιήθηκαν εδώ εκθέσεις που αποτέλεσαν σταθμό στη νεοελληνική σκηνή φέρνοντας το αθηναϊκό κοινό σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής τέχνης. Η γκαλερί έκλεισε οριστικά το Σήμερα, η «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών» βρίσκεται στη Δεξαμενή, στο Κολωνάκι. scale. Then, it was partially carved on Ioannina pale marble slabs (a total of 520 plates, each 150 cm tall and 80 cm wide on each side). The lines vary in width, so as to better reflect the sunlight and blend into the atmosphere of the Attica sky. In order to transfer the maquette onto the marble, the following procedure was implemented: the plates were laid down on a wooden rack, behind the construction site on Michalakopoulou Str., forming a temporary square, and there the desing was copied to a 1/1 scale and carved. The transfer of the design from paper to marble, as well as the supervision of the carving work, was undertaken by architect Renée Travlou, in collaboration with the artist. After the carving was completed, the plates were numbered and finally placed in horizontal sections on the walls of the faςades. The main (north-western) faςade features a sort of a cross on top, which symbolizes the sun and whose sides create a pediment on which stands an owl. On the left is the goddess Athena wearing her helmet and holding a spear and a small Nike (Goddes Victory) in her hand. A shield and an olive tree lie at her feet, while next to her are an altar and two Canephors presenting their offerings. The lower section depicts three Avlitrides, and below it a chariot with its rider. On the last section features a trireme. The ensemble is an ingenious work of exemplary simplicity. It is a linear, lightjewel that adoms the building without weighing on it. Moreover, the artist has created a work that is not only decorative but is lively an in total harmony with the hotel s functionality: an ideal space for hosting travelers and welcoming them to the city of Pallas Athena. The composition of the south-eastern faςade facing Michalakopoulou Street, is based on simple repetitive geometrical shapes. In his own words, they grow in size as they move up, so that there is no escape. Moralis also made several interventions to the interior of the hotel (such as for instance a fountain and ceramic compositions for the rooms). The only thing that remains in situ is a wall made of ceramic slabs in the Galaxias banquet room. Yannis Moralis gave Athens one of the biggest literally artistic compositions to ever adorn a building in Greece, making the Hilton Athens a true open space work of Art. THE HILTON ATHENS GALLERY Yannis Moralis sketches for the Hilton Athens were presented to the public at a gallery located on the ground floor of the hotel. The inauguration, which took place on 29 April 1963, was attended by more than 3,000 visitors. The gallery was housed in a 400 sq. m. hall, at the elevated lobby, and was the biggest art room that Athens had seen until then. It was an amazing space that totally fitted the glamorous hotel building. Every morning I would walk into the hotel and feel as if I had entered a luxurious airport, ready for an overseas trip, says Marilena Liakopoulou. Mrs Liakopoulou, daughter and sister of artists Pericles Byzantios ( ) and Dikos Byzantios ( ), had been in charge of setting up the gallery, with the aim of creating a different exhibition room, based on purely qualitative criteria. This gallery, called The Athens Gallery Hilton, exhibited the works of some of the most prominent Greek painters and sculptors, while it also promoted the work of new talented Greek artists. In addition, thanks to the cultural policy and prestige of the modern hotel, major exhibitions milestones of the modern Greek cultural scene were held there introducing the Athenian public to the modern European and American art currents. The gallery closed in Today the Athens Gallery is located in Dexameni, Kolonaki. Η Φανή-Μαρία Τσιγκάκου εργάζεται ως επιμελήτρια του τμήματος Ζωγραφικής και Χαρακτικών του Μουσείου Μπενάκη. / Fani-Maria Tsigakou works as curator in the Department of Paintings and Prints of the Benaki Museum. 24 hilton athens athens hilton 25

14 Dita Επαγγελματίας... γυναίκα Von Teese Εχει εφεύρει τον εαυτό της... Έχει αλλάξει το όνομά της, έχει δημιουργήσει το στυλ της, έχει αναγάγει το στριπτίζ σε τέχνη... τησ ΜΑΡΙΝΙΚΗΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ CHARLIE MAKOS SHE HAS INVENTED HERSELF... CHANGED HER NAME, CREATED HER OWN STYLE AND TURNED STRIPTEASE INTO ART... BY MARINIKI ALEVIZOPOULOU / photo charlie makos Τα shows της στο Παρίσι έχουν καταστεί το απόλυτο must do για τους επισκέπτες του. Στην Ελλάδα «προσγειώθηκε» απευθείας μέσα στο ποτήρι του Cointreaupolitan, τοu ultra-feminine cocktail με το υπέροχο ρόδινο χρώμα, για να «μεθύσει» ακόμα μία φορά το κοινό της. Αυτή είναι η Dita von Teese, η οποία επισκέφτηκε πρόσφατα την Ελλάδα και διέμεινε στο Hilton Αθηνών. Απολαύστε τη μέσα στο ποτήρι cocktail που την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο! Η Dita von Teese είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Είναι ο χορός της, τα ρούχα της, οι δηλώσεις της. Είναι μια burlesque καλλιτέχνιδα, σχεδόν εμμονικά κολλημένη στη δεκαετία του 40. Είναι η γυναίκα που δημιούργησε το elegant strip show όχι απλώς απενοχοποιώντας την επί σκηνής γύμνια, αλλά καθιστώντας τη μορφή τέχνης. Το όνομά της μπήκε στις μαρκίζες μερικών εκ των διασημότερων μαγαζιών του κόσμου, έξω από τις πόρτες των οποίων συνωστίστηκε η παγκόσμια ελίτ και μάλιστα χωρίς καμία τύψη για την περίπτωση που «συλληφθεί» από παπαρατσίστικο φακό. Η Dita έγινε τέχνη! Φέρει και όνομα επιβλητικό, δεν βρίσκετε; Το χάρισε μόνη της στον εαυτό της. Και στη συνέχεια, το στόλισε με μπόλικα φτερά, χαμηλό φωτισμό, αισθησιακό λίκνισμα και κατακόκκινο κραγιόν. Όλο αυτό είναι η πραγματική ζωή της ή ένας ρόλος; Υπάρχει άραγε κάτι αληθινό πίσω από μία γυναίκα με κατασκευασμένο όνομα, μόνιμο μακιγιάζ και δύο καλλίγραμμα ζευγάρια πόδια, που δεν συμβιβάζονται με λιγότερους από δώδεκα πόντους τακουνιών; «Είναι απόλυτα η πραγματικότητά μου. Αυτό που είμαι είναι κάτι που το συντηρώ σχεδόν μόνη μου. Δεν ταξιδεύω στον κόσμο με ένα μάτσο ανθρώπους γύρω που μου λένε τι να κάνω, τι να φορέσω, πώς να συμπεριφερθώ. Νιώθω πολύ αυθεντική και πολύ μέσα σε όλο αυτό!» Και η αλήθεια είναι πως κάποτε απέλυσε τον έναν και μοναδικό στυλίστα με τον οποίο αποφάσισε κάποια στιγμή στην αινιγματική ζωή της να συνεργαστεί, όταν εκείνος, χαζεύοντας την γκαρνταρόμπα της, της πρότεινε να πετάξει ένα ζευγάρι vintage γόβες. Η κίνηση κάθε άλλο παρά εντυπωσιασμού ήταν. Η άκρως θηλυκή ζωή της δομήθηκε μέσα από τα ασπρόμαυρα γυναικεία πρότυπα του 40 και τα θεμέλια παραήταν γερά για να αποδομηθούν. Δεν τα κατάφεραν Her shows in Paris have become an absolute must for visitors. In Greece, she landed directly in a glass of Cointreaupolitan, the ultra-feminine cocktail with the exquisite rosy colour, to turn on the audience as she usually does. This is Dita von Teese, who recently paid a visit to Greece and stayed at the Hilton Athens. Enjoy her in the cocktail glass that has made her famous all over the world! Dita von Teese is quite unique. Maybe it s her dancing style, or her clothes or her statements. She s a burlesque artist, almost obsessively fascinated by the 1940s. She s the woman who created the elegant strip-show, not only exonerating nudity on stage but turning it into a form of art. Her name has featured on the marquees of some of the world s most famous clubs, where the international elite flock without guilt or fear of being caught in a paparazzi lens. Dita has become art! Her name is imposing, don t you think? She invented it herself. Then she adorned it with a lot of feathers, low lighting, sensual hip swinging and deep red lipstick. Is this her real life or just a role? Is there actually anything real behind the woman with the made-up name, permanent make-up and a pair of well-shaped legs that are not comfortable unless wearing 12-point heels? It is my absolute reality. What I am is something that I maintain almost alone. I don t travel around the world with a bunch of people telling me what to do, what to wear and how to behave. I feel very real and very much part of it all! And the truth is that she once fired the only stylist she ever collaborated with in her enigmatic life after the latter, inspecting her wardrobe, told her to throw a pair of vintage shoes. This was anything but an attempt at sensationalism. Her highly feminine life was built upon the black-and-white female models of the 1940s and the foundations were too solid to crash. But not many could have done it. And indeed her name has and still attracts a great deal of attention, especially when connected to news like Dita divorces her husband Merilyn Manson, the man with the also made-up name and many go digging into her past in search of anything news worthy. 26 hilton athens athens hilton 27

15 τόσοι και τόσοι. Και η αλήθεια είναι πως αυτό το όνομα απασχόλησε και εξακολουθεί να απασχολεί πολύ όλους εκείνους, που λαμβάνοντας την οποιαδήποτε τηλεγραφική είδηση του τύπου «Η Dita χωρίζει με τον άντρα της» τον άντρα με το επίσης κατασκευασμένο όνομα Merilyn Manson, σπεύδουν να ανασύρουν ο,τιδήποτε μπορεί να αφορά το παρελθόν της και να αποτελεί είδηση. Επίσης, είναι γεγονός πως με ένα απλό ψάξιμο στη μηχανή αναζήτησης στο Διαδίκτυο, ο όγκος των αποτελεσμάτων θα σε πελαγώσει. «Αυτό δεν με ενοχλεί... το μόνο πράγμα που προσπαθώ να μη συμβαίνει είναι να βγαίνουν προς τα έξω πολύ προσωπικές μου υποθέσεις. Εδώ και τρία χρόνια, δημοσιογράφοι εξακολουθούν να με ρωτούν για το διαζύγιό μου... πραγματικά είναι κάτι που δεν θέλω να συζητάω... Έχω φύγει από αυτό και συνεχίζω τη ζωή μου. Ποιος άλλωστε θέλει να τον γυρνούν διαρκώς σε τόσο προσωπικές στιγμές;» Πριν φτάσεις λοιπόν να βρεθείς απέναντι από την αινιγματική Dita με το έντονο eye liner και τα κατακόκκινα χείλη, ξέρεις πως ο,τιδήποτε αφορά το πολύ προσωπικό της παρελθόν τίθεται αυτόματα εκτός ερωτηματολογίου. Από την άλλη, όμως, ξέρεις από το τι δουλειά έκαναν οι γονείς της, πότε αγόρασε το πρώτο της σουτιέν μέχρι την ακριβή ημερομηνία γέννησής της. Κάπου εδώ, δεν διαλύεται το μυστήριο; Κάπου εδώ, δεν παύει ο μύθος της αινιγματικής Dita; Εκείνης της απόλυτα θηλυκής περσόνας, που όμως έφτασε στα 37; Αυτό ήταν, λοιπόν, αποδομήθηκε ή μπορεί να συνεχίσει ακόμη και όταν το κορμί της δεν θα είναι ικανό να υπακούσει σε χορογραφίες; Κι αν ναι, ως τι; «Όταν ήμουν 21, δεν φανταζόμουν πως στα 37 μου θα έχω την ικανότητα να είμαι πάνω σε μία σκηνή και να χορεύω. Σκεφτόμουν τότε, πως αυτή η ικανότητά μου θα διαρκούσε πολύ λιγότερο και διαψεύστηκα. Δεν λέω πως στα 50 μου θα ισχύει κάτι τέτοιο, όμως, πια είμαι η σκηνοθέτις των shows μου και την αισθητική τους μπορώ να τη συνεχίσω από αυτή την οπτική. Ποτέ δεν είπα πως είμαι η καλύτερη χορεύτρια στον κόσμο. Όμως, αυτό που κάνω είναι κάτι ξεχωριστό, διότι είναι δικό μου. Τα shows μου έχουν μία αισθητική που θα υπάρχει μέσα μου όσο και αν το σώμα μου γεράσει.» Πώς όμως η ίδια φαντάζεται το δημιούργημά της μέσα σε ένα ηλικιωμένο σώμα; «Θα εξακολουθήσω να είμαι εγώ... έχω δει τον εαυτό μου σε 30 χρόνια από τώρα με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Έχω κάνει μία φωτογράφηση που την επεξεργαστήκαμε μέσω υπολογιστή και ήμουν μεγαλύτερη κατά 30 χρόνια. Τα μαλλιά μου ήταν λευκά, αλλά το make up έδειχνε σωστό και το φόρεμά μου μού πήγαινε. Έμοιαζα πολύ μικρότερη», απαντά με χαμόγελο παιδιού που ξέρεις ότι καλύπτει σκανταλιά. Γιατί τελικά, ό,τι και να άκουσες ή διάβασες πριν βρεθείς μπροστά της, τώρα απέναντί σου κάθεται σε άψογη μεν στάση, με απόλυτη ωστόσο διάθεση να διαπραγματευτεί μία γυναίκα που μπορεί να ζηλέψεις την τελειότητά της γιατί δεν νιώθεις τέλεια. «Είμαι πολύ αφοσιωμένη αυτή την περίοδο στα shows μου και βάζω τα δυνατά μου για να είναι ο κόσμος που με θαυμάζει ικανοποιήμενος με την Dita τώρα. Στα άμεσα σχέδιά μου είναι και η συγγραφή ενός αυτοβιογραφικού βιβλίου...» Αν τελικώς τα σχέδιά της επαληθευτούν και η αυτοβιογραφία της τοποθετηθεί στις προθήκες, οι άντρες σίγουρα θα έχουν στα χέρια τους ένα πολύτιμο εγχειρίδιο-λυσάρι του αενάως δυσνόητου σε αυτούς γυναικείου φύλου και οι γυναίκες... τι; Αντέχει μία γυναίκα τις ιστορίες μίας τέτοιας γυναίκας; «Βέβαια! Έχω πολύ στενές φιλίες με γυναίκες, παρόλο που η δουλειά μου δεν μου αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο. Και η αλήθεια είναι πως οι σχέσεις μου με τις γυναίκες είναι πολύ καλές, αν σκεφτεί κανείς πως προτιμώ να δουλεύω μαζί τους.» Πόσο εύκολα, όμως, θα έφερνε μία φίλη της τον «καλό» της να παρακολουθήσουν ένα show της; «Δεν νομίζω πως έχουν πρόβλημα. Το αντίθετο θα έλεγα... οι δικοί μου άνθρωποι, όπως και οι φαν μου, αντιλαμβάνονται πως το show μου έχει να κάνει με ένα παιχνίδι αγνής σεξουαλικότητας, που περισσότερο εξάπτει τη φαντασία αυτών που το παρακολουθούν, παρά προκαλεί τις γενετήσιες ορμές τους. Ο αισθησιασμός είναι το βασικό στοιχείο των παραστάσεών μου και αυτό καθιστά το αποτέλεσμα αμιγώς καλλιτεχνικό και άρα καθόλου προσβλητικό!» And it is true that if you google her name on the Net, the amount of results you will get will surprise you. How can someone live with this? With thousands of personal information hanging on the Net, just a click away. No, this does not bother me... the only thing I try to leave out are my very personal issues. For the past three years, journalists have been asking me about my divorce... this is something I don t want to discuss... I have turned this page and went on with my life. Besides, who wants to be reminded all the time of such personal moments? So before facing the enigmatic Dita with the intense eye liner and the bloody lips, you already know that her personal past is off limits. On the other hand, you know what her parents did for a living, when she bought her first bra, not to mention her exact birth date. Doesn t this diminish the aura of mystery surrounding her, or put an end to the legend of the enigmatic Dita? The absolute feminine persona, who has reached 37? So is this the end or will she continue even when her body is unable to obey all the choreographies? If the answer is yes, as what? When I was 21, I never imagined that at 37 I would still be able to stand on a stage and dance. I thought then that my ability will not last that long. Not that I believe that it will last till 50, but as the director of my shows I can continue in this capacity. I never said I was the best dancer in the world. But what I do is very unique, because it is mine. My shows have a certain style that will stay with me even when my body grows old. But how does she imagine her creation inside an aged body? It will still be me... With the help of technology, I know how I would look 30 years from now. I took a picture and processed it through a computer to look 30 years older. My hair was white, but my make-up looked right and my dress suited me. I looked much younger, she answers with the smile of a mischievous but believable child. Because whatever you have read or heard before meeting her, it cannot be compared to the image of perfection sitting in front of you with her impeccable posture and playful mood. You cannot but envy this perfection because you feel less perfect yourself. This period, I am very committed to my shows and I am doing my best to satisfy my public with the Dita of today. My immediate plans include the writing of an autobiography... If her plans are realised and her autobiography is released, men will certainly get their hands on a valuable manual-guide that will shed some light on the perplexing to them other sex. But how about women? Will women read the stories of such a woman? How easily will they listen? Does anyone listen to her now? Of course! I have many close women friends who have been in my life for many years, despite the fact that my works leaves me no free time. The truth is that I have very good relationships with women, especially when you realise that I prefer working with them. But how easily would one of her friends bring her boyfriend to one of her shows? I don t think they have a problem. Quite the contrary, I would say... My friends and fans realise that my show is a game of innocent sexuality that arouses their fantasy and instincts rather than their sexual hormones. Sensuality is the basic element of my shows and that is what makes them purely artistic and not offensive at all! Η συνάντηση με την «πρέσβειρα» του σύγχρονου burlesque έγινε στο Galaxy Bar του Hilton Αθηνών. / The interview with the ambassador of modern burlesque took place at the Galaxy Bar of the Hilton Athens. 28 hilton athens athens hilton 29

16 ENDYESTHAI (to dress) Το ενδυμα ωσ ενα εξοχο εκθεσιακο ειδοσ Μια ξεχωριστη εκθεση στο ΜΟΥΣΕΙΟ μπενακη, που φιλοδοξεί να αναδείξει την ανάγκη δημιουργίας ενός Μουσείου Πολιτισμού του Ενδύματος ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΖΕΝΑΚΟΥ A UNIQUE EXHIBITION AT THE BENAKI MUSEUM, WHICH AIMS TO HIGHLIGHT THE NECESSITY OF CREATING A MUSEUM OF THE CULTURE OF COSTUME in greece. BY AUGUSTINE ZENAKOS The Painting, Vermeer (Vienna, Kunsthistorisches Museum) Hταν ο Oscar Wilde που είχε πει ότι «η μόδα είναι μια μορφή ασχήμιας τόσο αβάσταχτη, ώστε πρέπει να την αλλάζουμε κάθε έξι μήνες»! Και μάλλον είχε δίκιο, αν αναλογιστεί κανείς τη βιομηχανία της μόδας ως αισθητική φαντασίωση αυτών ακριβώς στους οποίους δεν απευθύνεται των πολύπαθων καταναλωτών του λεγόμενου «lifestyle». Ωστόσο, άλλη υπόθεση είναι η μόδα με αυτή την έννοια κι άλλη το ένδυμα αυτό καθ εαυτό. Ίσως το πιο μεγάλο αμάρτημα της σύγχρονης βιομηχανίας της μόδας είναι ακριβώς ότι μας αποκόπτει από το πώς η ενδυμασία αντανακλά, υπηρετεί αλλά και διαμορφώνει την πραγματική ζωή μας. Αυτή ακριβώς την αλληλεπίδραση, τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίον το ένδυμα είναι ζωή, πολιτισμός και γλώσσα έρχεται να εξετάσει η έκθεση «Ενδύεσθαι - Για Ένα Μουσείο Πολιτισμού του Ενδύματος», την οποία διοργάνωσε το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και την Ελληνική Εταιρεία Ενδυμασιολογία. Την επιμέλεια της έκθεσης, η οποία θα διαρκέσει ως τις 23 Μαΐου στο Κτήριο οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη, έχει η Ιωάννα Παπαντωνίου και για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό υπεύθυνος είναι ο Σταμάτης Ζάννος. Η έκθεση αντλεί υλικό από την ενδυματολογική συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος «Β. Παπαντωνίου». Η συλλογή περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό μουσειακών ενδυμάτων, που χρονολογούνται από το 18ο έως τον 21ο αιώνα, και καλύπτει όλη αυτή την περίοδο της εξέλιξης της μόδας στην Ευρώπη. Τρόπον τινά, πρόκειται για μία έκθεση με στρατηγικό στόχο: το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα στοχεύει να αναδείξει την ανάγκη δημιουργίας ενός Μουσείου Πολιτισμού του Ενδύματος στην Ελλάδα. Σημασία, δηλαδή, έχει περισσότερο η ανάδειξη της ανθρωπολογικής διάστασης της ενδυμασίας παρά ο ευθύς «θαυμασμός» ορισμένων εξαιρετικών εκθεμάτων. Με το εύρος των αντικειμένων που περιλαμβάνει, η έκθεση σκιαγραφεί τους διαφορετικούς ενδυματολογικούς κώδικες που επικράτησαν αυτό το χρονικό δι- Oscar Wilde said fashion is a form of ugliness so intolerable that we have to alter it every six months! And he was probably right, if we consider that the fashion industry is the aesthetic fantasy of those it targets the so-called lifestyle tormented consumers. However, fashion in this sense is quite different from the costume itself. Perhaps the greatest sin of the modern fashion industry is that it separates us from how clothing reflects, serves but also shapes real life. This interaction, the way a costume expresses life, culture and language, is examined in the exhibition Endyesthai (To Dress): Towards a Costume Culture Museum, organised by the Peloponnesian Folklore Foundation, in collaboration with the Benaki Museum and the Hellenic Costume Society. The exhibition, which is housed in the Benaki building on Pireos Str. until May, 23, is curated by Ioanna Papantoniou, and the architectural design by Stamatis Zannos. The exhibition is based on the costume collection of the Vassilios Papantoniou Peloponnesian Folklore Foundation, which is comprised of a wide range of museum-grade clothing from the 18th to the 21st century, and covers this period of fashion evolution in Europe. In other words, it is an exhibition with a strategic objective: the Peloponnesian Folklore Foundation aims to highlight the necessity of creating a Museum of the Culture of Costume in Greece. That s why it believes it is more important to emphasize the anthropological dimension of clothing rather than attract attention to certain exceptional exhibits. Thanks to the wide range of costumes on display, the exhibition outlines the different dress codes that were implemented during this time in the West, while it also extends to civilisations on other continents. At the same time, the exhibition stresses the anthropological and cultural elements of clothing, such as protection from weather conditions, decent clothing, underlining sexuality, adorning the human body, disguise, capturing the cultural, social or individual identity and artistic creation. In relation to these issues, the exhibition uses the science of costume design to offer different interpretations 30 hilton athens athens hilton 31

17 ΑΠΟ ΤΟ HILTON ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ Ιδιαίτερη θέση στη συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος κατέχει η δωρεά της Κλειώς Μποσταντζόγλου, που παρουσιάζεται τώρα στο Μουσείο Μπενάκη. Η δωρήτρια διατηρούσε στο ξενοδοχείο Hilton την μπουτίκ Cleo s από το 1963 έως το Η μπουτίκ, που έχει γράψει πραγματική ιστορία στους κοσμικούς κύκλους της Αθήνας, συνδύασε με ιδιαίτερη επιτυχία την ελληνική χειροτεχνία με το σύγχρονο ένδυμα. Για τα υψηλής ποιότητας ρούχα που δημιούργησε συνεργάστηκε με προσωπικότητες του χώρου, όπως για παράδειγμα με την Άννα Σικελιανού, που εφοδίαζε την μπουτίκ με τα χειροποίητα υφαντά της. Μετά το κλείσιμο της μπουτίκ η Κλειώ Μποσταντζόγλου δώρισε στο ΠΛΙ το σύνολο του υλικού που είχε παραμείνει στην κατοχή της. / FROM THE ATHENS HILTON TO THE BENAKI MUSEUM Clio Bostanzoglou s donation holds a special place among the collection of the Peloponnesian Folklore Foundation, which is currently on display at the Benaki Museum. The donor owned a boutique at the Hilton Athens, known as Cleo s, from 1963 to The boutique, which was well-known in the cosmopolitan circles of Athens, successfully combined Greek crafts to modern clothing. In order to create high-quality clothes, it collaborated with various leading designers, such as Anna Sikelianou, who supplied the boutique with hand-woven garments. After the closure of Clio s boutique, Mrs. Bostanzoglou donated her entire stock to the Peloponnesian Folklore Foundation. Charles James, evening Gowns, 1948 (Cecil Beaton, Vogue) 32 hilton athens athens hilton 33

18 άστημα στον κόσμο της Δύσης, ενώ ταυτόχρονα επεκτείνεται και σε πολιτισμούς άλλων ηπείρων. Ταυτόχρονα, η έκθεση αποτελεί και μία παρουσίαση ανθρωπολογικών και πολιτισμικών ζητημάτων, των διαφορετικών, δηλαδή, λειτουργιών του ενδύματος, όπως η προστασία από τις καιρικές συνθήκες, η «αιδώς», η υπογράμμιση της σεξουαλικότητας, ο στολισμός του ανθρώπινου σώματος, η μεταμφίεση, η καταγραφή πολιτισμικής, κοινωνικής ή ατομικής ταυτότητας, η καλλιτεχνική δημιουργία. Σε σχέση με αυτά τα ζητήματα, η έκθεση επιστρατεύει την επιστήμη της ενδυματολογίας για να προσφέρει ερμηνείες για την ιστορική, γεωγραφική, οικονομική, κοινωνιολογική, ψυχολογική και κατασκευαστική σημασία των ενδυμάτων, μέσω των εκθεμάτων, ασφαλώς, αλλά και μέσω άλλων πηγών, όπως τα γραπτά μνημεία, ο προφορικός λόγος, οι καλλιτεχνικές απεικονίσεις, τα κάθε λογής σχέδια και τα κάθε είδους φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκουμέντα. Η έκθεση ακολουθεί κατά βάση χρονολογική ταξινόμηση: ο επισκέπτης ακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας της ένδυσης από τις απαρχές της ως τη σύγχρονη εποχή, όχι αποκλειστικά στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε άλλους πολιτισμούς. Η εκθεσιακή διαδρομή εκτείνεται από τα πτυχωτά, τυλιχτά ενδύματα της αρχαιότητας και καταλήγει στην υπερβολή του «μη φορέσιμου», στη λειτουργία δηλαδή του ενδύματος ως έργου τέχνης, έτσι όπως εμφανίζεται στις επιδείξεις μόδας. Αλλά για τον φιλοπερίεργο και με ενδιαφέρον για την ιστορία θεατή, στην έκθεση παρουσιάζονται και διάφοροι γοητευτικοί, ενδιάμεσοι σταθμοί: η ρωμαϊκή τουνίκα, λόγου χάρη, η οποία σηματοδότησε το άνοιγμα ποικίλων οδών προς τη δημιουργία περίπλοκων ενδυμάτων. Ή, πάλι, σε μία μάλλον απρόσμενη αποστροφή, η έκθεση διερευνά ακόμη περισσότερο τη σχέση του ανθρώπου με το σώμα και την εικόνα του, από τη σωματογραφία των πρωτόγονων κοινωνιών και καταλήγει στο body painting και στο τατουάζ της εποχής μας, τονίζοντας ότι αυτές οι πρακτικές αποτελούν περιοχές σημασιολογικά τόσο πλούσιες όσο και το ένδυμα, θέτοντας παρόμοια ερωτήματα και επιδεχόμενες παρόμοιες ερμηνείες: πώς εξηγείται τελικά η ανάγκη του ανθρώπου να διακοσμήσει το δέρμα του και να ντυθεί; Πρόκειται για μαγεία, προστασία ή τέχνη, έκφραση ατομική ή κοινωνική, δήλωση συγκεκριμένης ταυτότητας, ένταξη στην κοινότητα ή διάκριση από αυτή; Εκτός όμως από τη χρονολογική προσέγγιση, η έκθεση περιλαμβάνει και μία θεματική πλευρά: εμβόλιμα, αναπτύσσεται και μία σειρά από μικρότερες ενότητες, όπου τα εκθέματα ομαδοποιούνται ανάλογα με τη χρήση τους, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι το ένδυμα χαρακτηρίζει και ενοποιεί συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ομάδες, επιτελεί διαφορετικές λειτουργίες και καλύπτει ποικίλες ανάγκες. Θα ήταν λάθος, ωστόσο, να υποθέσει κανείς ότι η έκθεση επικεντρώνεται αμιγώς στο απρόσωπα ιστορικό ή ότι είναι απλώς μία απόπειρα τεκμηρίωσης ιστορικών συμπερασμάτων. Και αυτό επειδή ένα τουλάχιστον τμήμα της περνά από το ανώνυμο στο επώνυμο, από το απρόσωπο στο προσωπικό: το τμήμα αυτό είναι αφιερωμένο στις «γκαρνταρόμπες» συγκεκριμένων ατόμων, προκειμένου να φωτιστεί η στενή σχέση της προσωπικότητας του ανθρώπου με τις ενδυματολογικές του επιλογές. Όπως έχει επισημάνει το ίδιο το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, «συλλέγει κάθε ένδυμα, κάθε εξάρτημα αμφίεσης, κάθε έντυπο ή αντικείμενο που κάποια στιγμή θα συμβάλει στην ενδυματολογική έρευνα. Στο πλαίσιο αυτής της φιλοσοφίας, η γκαρνταρόμπα ενός ατόμου, η συστηματική παρακολούθηση της ενδυματολογικής εξέλιξης παιδιών από επιλεγμένες περιοχές σε όλη τη χώρα γίνονται αντικείμενο έρευνας και συλλογής. Διαφυλάσσονται με αυτό τον τρόπο πάμπολλα ενδυματολογικά, οικονομικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, ακόμα και ψυχολογικά στοιχεία, χρήσιμα για τον μελλοντικό ερευνητή της ιστορίας του ενδύματος». Στον αντίποδα ίσως των κυρίαρχων αντιλήψεων για τη μόδα, η προσέγγιση της έκθεσης «Ενδύεσθαι» προσπαθεί να καταδείξει ότι ιδωμένο με αυτό τον τρόπο, το ένδυμα είναι στοιχείο του πολιτισμού και όχι ευτελής καταναλωτική φαντασίωση. Αν και μάλλον θα έσπευδε και πάλι να γίνει πνεύμα αντιλογίας, ούτε ο Oscar Wilde δεν θα διαφωνούσε κατά βάθος με αυτή την άποψη. of the historic, geographical, economic, sociological, psychological and manufacturing importance of costumes, through the exhibits of course, but also through other sources, such as written monuments, the spoken word, artistic depictions, all kinds of designs, as well as different kinds of photographic and cinematographic documents. The exhibition basically follows a chronological order: the visitor follows the evolution of the history of clothing from its beginning to the modern era, not only within the Greek territory but in other civilisations as well. The exhibition route extends from the folded garments of Antiquity and ends with the extravagant not to wear, meaning how a garment is used as a work of art stripped of any functionality, as it appears in the fashion shows of the most inspired designers of our time. But for the curious and history-loving spectator, the exhibition makes various glamorous stopovers: the Roman tunic, for instance, which marked the opening of various routes to the creation of complex costumes. Or again, in a rather unexpected deviation, the exhibition further explores the relationship of man with his body and image, from body adornment of primitive societies to body painting and tattoo of modern society, stressing that these practices are as rich semantically as costumes, posing similar questions and possibly similar interpretations: How can we explain the human need to decorate the skin and dress? Is it magic, protection or art? Does it express individual or social identity, being part of the community or a way of standing apart? Apart from the chronological approach, the exhibition also includes a thematic side: inline it is developed through a series of smaller units, where the exhibits are grouped according to their use, underlining the fact that a costume characterises and unites specific social, economic and political groups, perform different functions and covers a variety of needs. However, it would be wrong to assume that the exhibition focuses purely on impersonal history or is just an attempt to historical documentation. This is because at least one section goes from the anonymous to the famous, from the impersonal to the personal: this section is devoted to the «wardrobes» of specific individuals, in order to highlight the close relationship between a personality with its clothing choices. As pointed out by the Peloponnesian Folklore Foundation, (it) collects any costume, any accessory, any document or object that at some point will contribute to the costume research. Under this philosophy, an individual s wardrobe, as well as the systematic observation of the clothing evolution of children from selected areas throughout the country, becomes the object of study and collection. In this way, countless clothing, economic, cultural, social and even psychological elements, which are useful for the future study of history, are preserved. In contrast perhaps to the dominant perceptions of fashion, the exhibition seeks to show in this way that clothing is part of culture rather than a soulless consumer fantasy. Despite his contradictory nature, even Oscar Wilde Oscar Wilde would not fundamentally disagree with this view. «Ενδύεσθαι - Για Ένα Μουσείο Πολιτισμού του Ενδύματος» Διάρκεια: Μέχρι 23 Μαΐου 2010 Μουσείο Μπενάκη - Κτήριο Οδού Πειραιώς Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή: Παρασκευή, Σάββατο: / Endyesthai: Towards a Costume Culture Museum Benaki Museum Pireos Street Annexe Duration: Until May, 23, 2010 Opening hours: Wednesday, Thursday, Sunday: Friday, Saturday: Ο Αυγουστίνος Ζενάκος είναι κριτικός τέχνης και επιμελητής, μέλος του επιμελητικού τρίο XYZ και συνδιευθυντής της Μπιενάλε της Αθήνας. / Augustine Zenakos is an art critic and curator, one of the XYZ curatorial trio and Co-Director of the Athens Biennale. 34 hilton athens athens hilton 35

19 Essential oceana ταξιδευοντασ μεσα απο reggae και hip-hop με εμφανεισ επιρροεσ απο ziggy marley και james brown, h oceana πραγματοποιει τα ονειρα τησ απολαμβανοντασ την επιτυχια. τησ εβελινασ σαραντιδη / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙα παναγιωτησ κατσοσ WITH INFLUENCES FROM ZIGGY MARLEY AND JAMES BROWN, OCEANA IS MAKING HER DREAMS COME TRUE. BY EVELINA SARANTIDI / PHOTO PANAGIOTIS KATSOS Ταλαντούχα, χαρισματική και λάτρις της ελληνικής ελιάς! Με αφορμή τον τελικό του «X-factor», η 26άχρονη Oceana, με τη γνωστή επιτυχία «Cry, cry», επισκέφθηκε την Αθήνα, διέμεινε στο Hilton και μας μίλησε για την οικογένειά της, τη μουσική και την ελληνική κουζίνα. Oceana: ένα όνομα ξεχωριστό που σε ταξιδεύει. Πολλοί θα πίστευαν ότι δημιουργήθηκε για την καριέρα σου στο χώρο της μουσικής. Και όμως, είναι το πραγματικό μου όνομα! Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσα να έχω πιο όμορφο όνομα, καθώς ταιριάζει τόσο πολύ στο χαρακτήρα μου, ενώ παράλληλα είναι ξεχωριστό και σπάνιο για τα πρώτα μου βήματα στο τραγούδι. Κάποιοι μάλιστα μου έχουν πει ότι έχει ελληνικές ρίζες (ωκεανός)! Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία, ωστόσο το όνομά μου προέρχεται από τον τόπο καταγωγής του πατέρα μου, το νησί Μαρτινίκα στην Καραϊβική. Πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το τραγούδι; Σε ηλικία τριών ετών άρχισα μαθήματα χορού, ωστόσο η μουσική και το τραγούδι υπήρχαν ανέκαθεν στο σπίτι μου, καθώς ο πατέρας μου είναι μουσικός. Επιπλέον, θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρή ηλικία να πηγαίνω σε συναυλίες μαζί με τη μητέρα μου, η οποία είναι παθιασμένη με τη μουσική. Σίγουρα, αυτά τα πρώτα ερεθίσματα επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα πορεία μου στο τραγούδι. Μπήκα για πρώτη φορά σε στούντιο, 14 χρόνων, και συνεργάστηκα με πολλά groups, προσπαθώντας έτσι να ανακαλύψω τη δική μου ταυτότητα στη μουσική. Η πρώτη μου προσωπική δουλειά ήρθε τελικά την περσινή χρονιά με το album «Love Supply», ενώ αυτό τον καιρό ετοιμάζω το δεύτερο δισκογραφικό βήμα. Τι ρόλο παίζει η οικογένειά σου στην καλλιτεχνική σου πορεία; Οι γονείς μου πάντα με στηρίζουν σε ό,τι και αν κάνω και λόγω της δουλειά τους έχουν άποψη σχετικά με την καριέρα μου. Ο πατέρας μου με συμβουλεύει για το μουσικό μέρος, ενώ η μητέρα μου, ως σχεδιάστρια μόδας, επιμελείται πολλές φορές τη σκηνική μου παρουσία. Από μικρή με έμαθαν να ακολουθώ αυτό που θέλει η καρδιά μου, She s talented, charismatic and loves Greek olives! On the occasion of the X-factor final, 26-year-old Oceana with the well-known hit Cry, cry visited Athens, stayed at the Hilton Athens and talked about her family, music and Greek cuisine. Oceana: a unique name that takes you away. Many believe that it is a stage name created to enhance your music career. But it is actually my real name! The truth is that I don t think I could have had a nicer one, as it totally fits my character while being special and unusual for my first singing steps. In fact, some have told me that it has Greek roots (oceanus)! I was born and raised in Germany but my name is derived from my fatherland, which is the Martinique Island in the Carribean. How did you get into singing? I started taking dance lessons at the age of three but music and singing were very much present in our house as my father is a musician. Moreover, I remember myself at a very young age going to concerts with my mother who is passionate about music. Certainly these first stimuli have greatly influenced my subsequent singing career. I first entered a recording studio when I was 14 and worked with many bands trying to find my own music identity. My first personal album Love Supply finally came out last year, while I am currently preparing my second record. What role has your family played in your career? My parents always support me in whatever I do and, because of their work, actually have an opinion about every step I make. My father advises me on the musical part, while my mother, who is a fashion designer, takes care of my stage presence. Since I was a kid they have taught me to follow my heart but they also know that their opinion matters. However, apart from work, I am very attached to my family. When I have some free time and am not travelling around the world, I make sure to return to my base, Germany, to see my two younger sisters. What do you like most about singing? 36 hilton athens athens hilton 37

20 ωστόσο ξέρουν καλά ότι με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη τους. Πέρα όμως από τη δουλειά, είμαι πολύ δεμένη με την οικογένειά μου. Όταν δηλαδή έχω ελεύθερο χρόνο και δεν ταξιδεύω ανά τον κόσμο, φροντίζω να επιστρέφω στη βάση μου, τη Γερμανία, για να βλέπω τις δύο μικρότερες αδελφές μου. Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στο τραγούδι; Μπορεί καμιά φορά να παραπονιέμαι που πρέπει να ετοιμάζω βαλίτσες, αλλά τελικά με ξετρελαίνει το γεγονός ότι ταξιδεύω συνέχεια. Νιώθω πολύ τυχερή που κάνω αυτό που αγαπώ ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, το «Love Supply» ηχογραφήθηκε στη μητρόπολη της μουσικής, τη Νέα Υόρκη, ενώ ήδη έχω επισκεφτεί πολλά σημεία του κόσμου και έχω γνωρίσει τόσο διαφορετικούς, αλλά και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Μπορώ να πω ότι νιώθω πολίτης του κόσμου, διότι νιώθω άνετα όπου και αν πηγαίνω. Σίγουρα σε αυτό έχει παίξει ρόλο το γεγονός ότι η οικογένειά μου είναι ένα μείγμα εθνικοτήτων. Εκτός από τη Γερμανία και την Καραϊβική, η γιαγιά μου έχει μεγαλώσει στην Ιαπωνία! Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές της Oceana; Φυσικά μεγάλωσα με τα pop θρυλικά ακούσματα του Michael Jackson και με την κλασική soul της Aretha Franklin. Επίσης, μου αρέσουν πολύ οι μουσικές reggae, hip-hop και R n B, στις οποίες άλλωστε βασίζεται η προσωπική μου δουλειά. Ωστόσο, ένας ακόμη λόγος που νιώθω πολίτης του κόσμου είναι το γεγονός ότι εμπνέομαι από όλους τους μουσικούς ήχους του κόσμου. Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεσαι τη χώρα μας; Βασικά, είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα και πραγματικά πιστεύω ότι ζείτε σε μια υπέροχη χώρα. Πέρυσι το καλοκαίρι, βρέθηκα στην Κρήτη για μία συναυλία και ξετρελάθηκα με τον ήλιο, τη θάλασσα και το καλό φαγητό. Στην κυριολεξία καταβροχθίζω τις ελιές σας! Στη Γερμανία έχω πολλούς φίλους με ελληνικές ρίζες και έτσι έχω δοκιμάσει την υπέροχη κουζίνα σας εδώ και καιρό. Με αφορμή τον τελικό του «X-factor», αποφάσισα να παρατείνω τη διαμονή μου για λίγες μέρες, ώστε να ανακαλύψω τις ομορφιές της Αθήνας, από το ιστορικό κέντρο της πόλης μέχρι τα μπουζούκια! Sometimes I may complain about having to prepare my suitcases, but in the end I really like the constant travelling. I feel very lucky that I am doing what I love while travelling around the world. For instance, Love Supply was recorded in the music metropolis, New York, while I have already been to different places and met interesting people. I now feel like a citizen of the world because I am comfortable everywhere I go. The fact that my family is of mixed race has definitely played a role in this. In addition to Germany and the Carribean, my grandmother grew up in Japan! What are Oceana s music influences? Naturally, I grew up listening to pop legends such as Michael Jackson and classic soul by Aretha Franklin. I also like reggae, hip-hop and R n B, on which my work is based. However, another reason why I feel a citizen of the world is because I am influenced by all kinds of music sounds from around the world. Is this your first visit to our country? Acutally it is my second visit to Greece and I truly believe that you live in an amazing country. Last summer, I went to Crete for a concert and was delighted with the sun, the sea and the great food. I literally devoured your olives! Back in Germany, I have a lot of friends of Greek origin and that s why I am aleady familiar with your delicious cuisine. After being invited to the X-factor final, I decided to stay a few more days to discover the beauties of Athens, from its historic centre to its bouzoukia nightclubs! Το CD της Oceana «Love Supply» κυκλοφορεί από τη Sony Music. / The Love Supply Oceana s CD is circulating from Sony Music. 38 hilton athens athens hilton 39