ΑΛΛΑΓΗ. "τη στιγμή που σκέφτομαι να αλλάξω έχω ήδη αρχίσει να αλλάζω την σκέψη μου".

Transcript

1 1

2 2 ΑΛΛΑΓΗ "τη στιγμή που σκέφτομαι να αλλάξω έχω ήδη αρχίσει να αλλάζω την σκέψη μου".

3 3 Αν παρατηρήσουμε τον άνθρωπο με βάση την συγκρότηση του, δηλ την τοποθέτηση τη λειτουργία και συναλλαγή του σαν ατόμου στη φύση, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν δύο πλευρές: Ο οργανισμός από την μία πλευρά και το περιβάλλον από την άλλη. (εδώ, περιβάλλον θεωρείται όλα τα άλλα με τα οποία ο εαυτός μας, σαν ατομικός φυσικός οργανισμός, συναλλάσσεται υλοενεργειακά, μέσο: -των ερεθισμάτων -των εκπομπών σημάτων ή ενέργειας και -της δράσης του. Σε πολύ πλατειά έννοια, ακόμα και τα ίδια τα ερεθίσματα ορίζονται εδώ σαν περιβάλλον, έστω και αν δεν είναι εξωτερικής προέλευσης αλλά προέρχονται από μέσα μας, και είναι δηλ δικές μας αισθήσεις ή σκέψεις).

4 4 Για την συγκρότηση αυτή του ατόμου στην φύση η θεμελιώδης αρχή είναι: Ο οργανισμός του να βρίσκεται σε καλή σχέση με το περιβάλλον πράγμα που σημαίνει καλή προσαρμογή στο περιβάλλον και πράγμα που διαπιστώνεται από την καλή διάθεση του ατόμου. Δηλ το κριτήριο που έχει ο οργανισμός για το αν η δράση του ή η λειτουργία του είναι καλή από πλευρας προσαρμογής στο περιβάλλον, είναι το πώς νοιώθει κάθε φορά που αυτός κάνει κάτι ή κάθε φορά που του συμβαίνει κάτι, ή του κάνουν κάτι. Ήδη φαίνεται, ότι η καλή σχέση και προσαρμογή δεν είναι πάντα κάτι που μπορεί να κριθεί έξω από την διάθεση του ατόμου. Αλλά από την άλλη πλευρά, η διάθεση μπορεί να ορίζεται αναντίρρητα και αποκλειστικά σαν καλή ή σαν κακή, μόνο από τον καθένα μας και όπως αυτός τη νοιώθει. *Καλή προσαρμογή: ισορροπημένη συναλλαγή, σχέση και δραστηριότητα με την υπόλοιπη φύση.

5 5 Συνεπώς Όταν το άτομο δεν έχει καλή σχέση με το περιβάλλον αυτό το εισπράττει σαν κακή διάθεση δυσφορία κλπ, και αισθάνεται έντονη ανάγκη να αλλάξει αυτή την διάθεσή του (που από την στιγμή που την νοιώθει, την θεωρεί σαν αντικειμενική, πραγματική, αληθινή κατάστασή του) επιχειρώντας μια διαφορετική, καλύτερη προσαρμογή.

6 6 Η διάθεση λοιπόν, εκτός από κριτήριο μιας κατάστασης σαν αποδεκτής ή όχι, είναι στην συνέχεια και κίνητρο για αλλαγή, δηλ για αποφυγή ή επιδίωξη κάποιας κατάστασης ή δράσης (του στυλ: μου αρέσει και θα το επιδιώξω, ή δεν μου αρέσει και θα το αποφύγω)

7 7 Έτσι Δεν δημιουργείται επιθυμία αλλαγής της όποιας κατάστασής μας, Και επίσης δεν φαίνεται το αλλαγής για μάς, νόημα μιας Όταν η διάθεσή μας είναι καλή, όταν αισθανόμαστε ήδη καλά.

8 8 Η προσαρμογή στο περιβάλλον γίνεται: Πρώτα μέσο της επεξεργασίας από μάς: των ερεθισμάτων και πληροφοριών που δεχόμαστε από το περιβάλλον Και στη συνέχεια γίνεται μέσο της επιλογής που γίνεται επίσης από μας, της στάσης προσανατολισμού μας προς το περιβάλλον, πράγμα που αποτελεί την απάντησή μας σ αυτό, και που τελικά επιφέρει και την ανάλογη διάθεση σε μάς. Δηλαδή:

9 Την καλή, επιτυχημένη αντίδραση προσαρμογής μας στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος την αναγνωρίζουμε, εισπράττουμε, νοιώθουμε σαν καλή διάθεση και την αποτυχημένη αντίδραση προσαρμογής την αναγνωρίζουμε, την εισπράττουμε και τη νοιώθουμε σαν κακή διάθεση. 9

10 10 Έτσι, η διάθεση μας είναι: 1)θετική ή 2)αρνητική ανάλογα με το αν: το συμπέρασμα που βγάζει ο μηχανισμός μας εκτίμησης του επεξεργαστή μας είναι ότι: 1)επιτεύχθηκε μία καλή προσαρμογή 2)δεν επιτεύχθηκε τέτοια προσαρμογή.

11 11 Άρα η προσαρμογή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των ερεθισμάτων και των συνθηκών που μας προσφέρει το περιβάλλον, (τα οποία σημειωτέο, πριν να τα δεχτούμε και να τα επεξεργαστούμε στο σώμα μας και τον εγκέφαλό μας είναι εξωτερικοί, αντικειμενικοί παράγοντες), αλλά και αποτέλεσμα τελικής εκτίμησης από μας μέσο των μηχανισμών επεξεργασίας των ερεθισμάτων αυτών που εμείς, ξεχωριστά ο καθένας, διαθέτουμε, (ήτοι των υποκειμενικών μηχανισμών μας: αναγνώρισης, ανάλυσης, κατάταξης, εκτίμησης, των ερεθισμάτων που δεχόμαστε καθώς και της αντίδρασης μας σ αυτά τα ερεθίσματα. Που καθορίζουν όπως προαναφέραμε, την επιλογή από μας της στάσης προσανατολισμού στη ζωή με βάση τα ερεθίσματα αυτά. ( τις πληροφορίες αυτές)

12 12 Οι παραπάνω μηχανισμοί επεξεργασίας που αποτελούν τον επεξεργαστή μας, βρίσκονται κυρίως στο νευρικό σύστημα και στον εγκέφαλο που παράγει το νου, αλλά και στον υπόλοιπο οργανισμό που ανταλλάσσει πληροφορίες και εντολές με τον εγκέφαλο.

13 13 Αυτή η επεξεργασία γίνεται [Όπως είπαμε μέσο των υποκειμενικών (δικών μας) συναφών μηχανισμών] Με την μετατροπή των εξωτερικών αντικειμενικών (αλλά..!! υποθετικών) ερεθισμάτων του περιβάλλοντος σε υποκειμενικά για τον καθένα μας και -για το λόγο αυτό- ρευστής σημασίας βιώματα, (που είναι ωστόσο!! αληθινά). Με επακόλουθη συνέπεια και την αντίστοιχη διάθεση μας (*τα αντικειμενικά ερεθίσματα τα χαρακτηρίζουμε υποθετικά διότι αυτά δεν υπάρχουν για μας ώσπου να μπουν μέσα μας προς επεξεργασία, και τα υποκειμενικά βιώματα είναι αληθινά γιατί μόνο αυτά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ισχύουν για μας).

14 14 Για να επιτύχουμε μία προσαρμοστική -και άρα καλή, θετικήαλλαγή στον εαυτό μας χρειάζεται να επέλθει αλλαγή οπωσδήποτε μέσα στο σώμα μας, (δηλ μέσα στον οργανισμό μας και σ αυτό που νοιώθουμε ότι είμαστε) και όχι υποχρεωτικά στο εξωτερικό περιβάλλον, που μας επηρεάζει με τα ερεθίσματα και τις πληροφορίες του. διαφορετικά δεν υπάρχει αλλαγή στον εαυτό μας, αφού ο εαυτός μας είναι τόσο ο δημιουργός όσο και ο φορέας της διάθεσης, της διάθεσης, που αυτήν ουσιαστικά μας ενδιαφέρει να αλλάξουμε.

15 15 Η θετική αυτή αλλαγή αυτή μπορεί να γίνει:

16 16 Είτε: 1)με αλλαγή των προσερχόμενων στοιχείων και ερεθισμάτων του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος,* (δηλ αλλαγή τροφής, κίνησης, διαμονής, ενδυμάτων, συντρόφου, επαγγέλματος, κλίματος, διασκέδασης, φίλων, θεαμάτων, βιβλίων κλπ) και εφόσον φυσικά διαθέτουμε ένα υγιή και αποτελεσματικό επεξεργαστή (που θα τα ερμηνεύει με αξιοπιστία και σταθερότητα και θα βγάζει αναμενόμενα θετικά συμπεράσματα περί της προσαρμογής που έγινε) *Ίδε και παρακάτω έννοια του περιβάλλοντος

17 17 Είτε: 2)μέσο της κατάλληλης αναδιάρθρωσης και διόρθωσης του ίδιου επεξεργαστή μας, για να αλλάξουν οι κανόνες ερμηνείας του (είτε είναι φυσιολογικός είτε όχι) και να βγάζει επιθυμητά συμπεράσματα άσχετα με τα εξωτερικά ερεθίσματα που επεξεργάζεται. μια και τα ερεθίσματα και τα γεγονότα του περιβάλλοντος δεν μπορεί να ελεγχθούν ποτέ απόλυτα απ τον καθένα μας ξεχωριστά (και εκτός αυτού στο εξωτερικό δεδομένο περιβάλλον υπάρχει μεγάλος αριθμός και άλλων συνανθρώπων μας, που με την ίδια λογική θα ήθελαν πολλές φορές να δημιουργήσουν ένα διαφορετικό και αντίθετο περιβάλλον από αυτό που θέλουμε εμείς.).

18 18 Έτσι πιο σίγουρος τρόπος αλλαγής εμφανίζεται να είναι Η υποκειμενική αλλαγή του επεξεργαστή μας ώστε να εισπράττει θετικά το οποιοδήποτε περιβάλλον ερεθισμάτων και αυτό διότι

19 19 Α ένας μη υγιής ή αρνητικός επεξεργαστής, που θα τα εκτιμάει όλα στραβά, θα αποκλείσει τελικά την θετική προσαρμογή μας στο περιβάλλον και θα μας κάνει τελικά να έχουμε κακή σχέση μ αυτό, ενώ, Β ένας θετικός και υγιής επεξεργαστής μπορεί να αλλάξει ο ίδιος και να επιτύχει την καλή προσαρμογή μας ερμηνεύοντας με συγκροτημένο θετικό τρόπο, ακόμα και ένα αρνητικό περιβάλλον.

20 20 Αυτό όμως αυτονόητα σημαίνει ότι για μια αλλαγή προς το καλύτερο της προσαρμοστικής σχέσης μας με το περιβάλλον, απαιτείται: Πρώτα να ξεκινήσουμε την αλλαγή του επεξεργαστή μας και έπειτα να επιχειρήσουμε την αλλαγή του υπόλοιπου περιβάλλοντος που παράγει τα ερεθίσματα. * πρέπει να σημειωθεί ότι για την πραγμάτευση μας εδώ, το περιβάλλον περιλαμβάνει και το σώμα μας, εκτός από τον μηχανισμό αυτοσυνείδησης του σώματός μας δηλ εκτός από το εντελώς προσωπικό μας εγώ, που είναι και ο τελικός επεξεργαστής. Το περιβάλλον αυτό περιγράφεται με διαβαθμίσεις: -Εξωτερικό περιβάλλον ερεθισμάτων (φυσικές συνθήκες, άλλοι άνθρωποι και όντα της φύσης, εργαλεία, φάρμακα, κατοικίες αυτοκίνητα, και γενικά ότι δεν μπορούμε να το χειριστούμε ή να το αποκτήσουμε άμεσα και εύκολα,) -Εσωτερικό περιβάλλον ερεθισμάτων (τροφή αναπνοή, κίνηση, σκέψη, λειτουργίες του οργανισμού, και γενικά ότι χειριζόμαστε άμεσα και αυτόματα )

21 21 Όταν δηλαδή για να αλλάξει το κριτήριο της καλής κατάστασής μας -που είναι η διάθεσή μαςζητάμε να αλλάξει μόνο το εξωτερικό περιβάλλον, τότε σημαίνει ότι δεν θέλουμε αληθινά να αλλάξουμε και γι αυτό δεν θα αλλάξουμε ούτε θα αισθανθούμε να αλλάζουμε, αφού δεν θα γίνει τίποτα και με τον επεξεργαστή μας, που είναι ο μόνος "δικός μας" και του χεριού μας υπεύθυνος για την διάθεσή μας και για τις αντιδράσεις μας

22 22 Και άν είναι αρνητικός ο τελευταίος, τότε: α ματαιώσει και θα αχρηστέψει την όποια θετική σημασία έχει για μας η αλλαγή που πετύχαμε εν τω μεταξύ στο αντικειμενικό περιβάλλον, την οποία αλλαγή θα εισπράξει και επίσης αρνητικά.

23 23 Αλλά για ποια αλλαγή του επεξεργαστή μιλάμε;

24 24 Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αρκεί: να αλλάξουν ορισμένα χημικά στοιχεία του νευρικού συστήματος, δηλ το εσωτερικό περιβάλλον, που φιλοξενεί τον επεξεργαστή μας και έτσι να εξασφαλιστεί διάθεση. η επιθυμητή καλή Κάτι που επιχειρείται συνήθως, με τα ψυχοτρόπα, ναρκωτικά και άλλα φάρμακα που επιδρούν στον επεξεργαστή.

25 25 Αλλά ο επεξεργαστής δεν είναι μόνο τα χημικά στοιχεία του που προκαλούν την Α η την Β διάθεση σε συνεργασία με τους άλλους μηχανισμούς της συνείδησης.

26 26 Είναι και η δομή των στοιχείων αυτών, -η θέση τους -ο χρόνος εμφάνισης και αποχώρησης τους -και ο ευρύτερος διασυστηματικός συνδυασμός τους στο βιολογικό χώρο του οργανισμού και όλα τα στοιχεία αυτά παράγουν αυτό που λέγεται απαρτίωση του ψυχισμού.

27 27 Και έτσι ο πιο αποτελεσματικός και φυσιολογικός για την ώρα τρόπος αλλαγής του επεξεργαστή μας είναι η αυτογνωσία, και η από μας τους ίδιους εκπαίδευση των μηχανισμών του ώστε να αντιδρά θετικά και με ρεαλιστικό τρόπο σε κάθε ερέθισμα, ώστε να πετυχαίνουμε την καλύτερη προσαρμογή στο περιβάλλον που αλλάζει συνέχεια. Δεν ειναι το να προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε το περιβάλλον αφού μάλιστα πρώτα αγωνιστούμε να το φέρουμε στα μέτρα μας.

28 28 Ένα άλλο θέμα που ανακύπτει με βάση την διάκριση του περιβάλλοντος σε εξωτερικό και εσωτερικό, είναι: ποια δράση μας από πλευράς αλλαγής της διάθεσής μας γίνεται και αφορά στον επεξεργαστή και ποια αφορά στο υπόλοιπο περιβάλλον.

29 29 Εκεί, πολύ συχνά γίνεται σύγχυση. Πχ Το να πετάξεις μια πέτρα είναι δράση στο περιβάλλον. Το να πιεις ένα φάρμακο είναι δράση στον επεξεργαστή και στο περιβάλλον του υπόλοιπου οργανισμού. Το να ζωγραφίσεις ένα πίνακα ή το να τραγουδήσεις ένα τραγούδι είναι δράση στον επεξεργαστή που έχει αντίκτυπο και στο περιβάλλον. Το να διαλογιστείς ή να προσευχηθείς είναι δράση στον επεξεργαστή κυρίως και στο περιβάλλον του οργανισμού που τον χαλαρώνει. Το να σκέφτεσαι την αλλαγή του επεξεργαστή είναι αποκλειστικά σχεδόν δράση πάνω στον επεξεργαστή. Το να θυμώσεις ή να διασκεδάσεις γελώντας είναι δράση στον επεξεργαστή. Το να αποκτήσεις χρήματα ή άλλης μορφής δύναμη, είναι δράση πάνω στο περιβάλλον αν δεν πιστεύεις σ αυτά και δράση και πάνω στον επεξεργαστή αν πιστεύεις.

30 30 Δηλαδή, και στην εξωτερική δράση αυτό που καθορίζει την σημασία των μεταβολών για μας, είναι το τι εισπράττει και πιστεύει ο επεξεργαστής.

31 31 Ένας πρακτικός προσανατολισμός για την αλλαγή: Α)περιβάλλον Δηλ εξωτερικό περιβάλλον και υπόλοιπο εσωτερικό που δεν περιλαμβάνει όμως την βούληση του επεξεργαστή. Αν είναι αρνητικό Τότε: αντικειμενικά, με βάση την παραδεδεγμένη Αλλαγή σ αυτό φυσιολογία του οργανισμού και το σύστημα αξιών Β)επεξεργαστής Δηλ εσωτερικό περιβάλλον που περιέχει την βούληση του επεξεργαστή. 1) μη φυσιολογικός, Τότε αλλαγή (με χημικά άσκηση κλπ) 3) αν υγιής θετικός Τότε έρευνα περιβάλλοντος και ανάλογα: αν η διάθεση τείνει να επανέρχεται σε αρνητική λόγω εξωτερικών συνθηκών, τότε αλλάζουμε το περιβάλλον. Εκτός και θέλουμε να επέμβουμε πιο ριζικά στον επεξεργαστή, οπότε αλλάζουμε μόνο αυτόν. 4) αν υγιής αρνητικός (δηλ σχετικά υγιής) Τότε αλλαγή του επεξεργαστή σε θετικό.

32 32 Το προηγούμενο κείμενο είναι περίληψη ενός αντιπροσωπευτικού κεφαλαίου απ το ομώνυμο βιβλίο και τυπώθηκε στον εκτυπωτή σε μερικά αντίτυπα.

33 33 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Ο Βασίλης Α. Γιαννακάς γεννήθηκε στην Ελλάδα, στο Αφράτο Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε νομικά στην Θεσσαλονίκη. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με την νομική επιστήμη ως δικηγόρος και δικαστικός. Ασχολείται με την συγγραφή και ποίηση από την δεκαετία του 60. Τις τελευταίες δεκαετίες, ασχολείται ερευνητικά με την λειτουργία του νού, τις φυσικές και επίκτητες φόρμες επικοινωνίας, τις κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις, την συμπεριφορά και την εκπαιδευτική μεθοδολογία, την αυτοβελτίωση, την υπνοθεραπεία, την δομική συγκρότηση των αξιακών συστημάτων, τις παραγωγικές διαδικασίες. Για όλα αυτά τα θέματα, έχει γράψει κείμενα και βιβλία, τα οποία είναι στο στάδιο της έκδοσης. Του αρέσουν οι τέχνες, η μελέτη, τα σπόρ, η παραγωγή οικολογικών φρούτων και ειδικών κρασιών, η ζωγραφική, η γλυπτική, η γιόγκα, το tango και οι χοροί γενικά, η ορειβασία. web site: