ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ 2012

Transcript

1 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ 2012 Πανανθρώπινο μήνυμα τέχνης Κάθε πολιτισμός έχει τα όρια και το στίγμα του στον ιστορικό χώρο και χρόνο. Μέσα ωστόσο στην ιστορία του κόσμου, το αρχαιοελληνικό αισθητικό επίτευγμα σημαδεύει την καταγωγή μιας τέχνης με πανανθρώπινο μήνυμα και με διαστάσεις παγκόσμιες, θα έλεγα σχεδόν εξωχρονικές. Πρώτη έκφραση της αποστασιοποίησης του ανθρώπου από την αναγκαιότητα της φύσης, χάρη στη μεταμόρφωση της ύλης σε πνεύμα, το ελληνικό πλαστικό κατόρθωμα δηλώνει την επίμονη και έλλογη προσπάθεια του καλλιτέχνη να δαμάσει το πάθος και τη μοίρα με τα έργα του νου και της καρδιάς, αυτά που φέρνουν τον άνθρωπο όλο και πιο κοντά στο Θεό, αυτά που τον οδηγούν δίπλα στο συνάνθρωπο. Αποκρυστάλλωμα μιας ορθής και όρθιας σκέψης, το αρχαίο άγαλμα (μεμονωμένο ή ως αναπόσπαστο μέρος αρχιτεκτονικού συμπλέγματος) καθαγιάζει και αγλαΐζει 1 τους χώρους της πόλης. Σήμα ανάτασης ψυχικής και ορόσημο πανάρχαιας μνήμης, θυμίζει στους πολίτες την αμέριστη ευθύνη τους για τη συνοχή της κοινωνικής ομάδας και ορθώνεται εγγυητής της ιστορικής αλληλεγγύης του συνόλου. Διαγράφει ο τεχνίτης τα πλαίσια μιας πάντα ευνομούμενης και ισορροπημένης πολιτείας, έτσι όπως την ονειρευόταν η νεογέννητη δημοκρατία και έτσι όπως την ορίζει η πλατιά ειρηνευτική κίνηση του θεϊκού βραχίονα στο αέτωμα του ολυμπιακού ναού. Κίνηση που αναδεικνύει τον Απόλλωνα ρυθμιστή στη διαμάχη του ανθρώπου με το ζώο, με το μυθικό Κένταυρο, στην Ολυμπία, και οργανωτή της ζωής μέσα στο φως του λόγου. Το πέρασμα από το μύθο στο λόγο έγινε, χάρη στην τέχνη, άγαλμα, θέαμα και θεωρία. [ ] Το πέρασμα από το ζώο, την άγρια φύση και τους αγρούς, στο δομημένο άστυ και στην οργανωμένη πόλη, ας πούμε τη θεϊκή μετάβαση από την κυνηγέτιδα Άρτεμι στην πολιάδα Αθηνά, δηλώνει με κάθε της μορφή και σε κάθε της βήμα η αρχαία ελληνική τέχνη, πρώτη αυτή εγρήγορση του ανθρώπου στον κόσμο του ελεύθερου πνεύματος. Αυτό ίσως είναι το συνοπτικό μέγιστο μάθημα του αρχαιοελληνικού βιώματος, των ανθρώπων που πρώτοι σμίλευσαν στο ξύλο, στην πέτρα και στο μάρμαρο, τη μορφή της εσωτερικής ενατένισης, συνδυασμένη με την ιδεατή πληρότητα της φυσικής ομορφιάς. Μαρτυρεί για τα λεγόμενά μου το αινιγματώδες χαμόγελο του αρχαϊκού κούρου και η ανείπωτη έκπληξη στο βλέμμα της κόρης μέσα στην πολύπτυχη φορεσιά της. Ιδού η απαρχή της προσπάθειας για γνώση και για αυτογνωσία, ιδού το πρώτο ερωτηματικό, το για πάντα αναπάντητο, ιδού η αυγή του μυστηρίου που οδήγησε τον άνθρωπο να γίνει πλάστης αθάνατου έργου, δημιουργός δηλαδή θεών. Δάμασε η ελληνική τέχνη το ζώο πριν ανακαλύψει τον τέλειο άνθρωπο. Το συντροφικό συναπάντημα του ανθρώπου με τους θεούς διδάσκει η αρχαία αισθητική, στην προσπάθειά της να αιχμαλωτίσει την τέλεια μορφή την πάντα μετέωρη και πάντα τεταμένη προς μια ιδεατή πληρότητα, προς ένα αέναο γίγνεσθαι. Να γιατί η αρχαία τέχνη θα μένει πάντα πρωτοποριακά επίκαιρη και ζωντανή: είναι η τέχνη πυξίδα και σταθερός προσανατολισμός, αυτή που δεν γνώρισε αμηχανίες και αγνοεί τα αδιέξοδα, γι αυτό και εμπνέει κάθε αναγέννηση, γι αυτό και μένει η βάση κάθε πνευματικής παλιννόστησης προς το ουσιώδες, δηλαδή τη δημιουργία ελευθερίας. Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Πολιτισμός και Ελληνισμός, Προσεγγίσεις, Αθήνα 2007 (Διασκευή) 1 αγλαΐζω =λαμπρύνω A1. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε ( λέξεις). Μονάδες 25 Β1. Η αρχαία τέχνη θα μένει πάντα πρωτοποριακά επίκαιρη και ζωντανή. Να αναπτύξετε το περιεχόμενο της φράσης σε μία παράγραφο (70-90 λέξεις). Μονάδες 10 Β2. α) Να βρείτε τους δύο τρόπους πειθούς που χρησιμοποιεί η συγγραφέας στην τελευταία παράγραφο και να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με μία αναφορά για κάθε τρόπο (μονάδες 6). β) Να εντοπίσετε στο κείμενο τέσσερις λέξεις ή φράσεις με μεταφορική σημασία (μονάδες 4). Μονάδες 10 Β3. α) επίτευγμα, δαμάσει, μετάβαση, πληρότητα, ουσιώδες: Να γράψετε από ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις (μονάδες 5). β) έλλογη, κοντά, συνοπτικό, φυσικής, αιχμαλωτίσει: Να γράψετε από ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις (μονάδες 5). Μονάδες 10 Β4. Να αναγνωρίσετε το είδος της σύνταξης στις παρακάτω φράσεις και να τις μετατρέψετε στο αντίθετο είδος: Διαγράφει ο τεχνίτης τα πλαίσια μιας πάντα ευνομούμενης και ισορροπημένης πολιτείας (μονάδες 2). Δάμασε η ελληνική τέχνη το ζώο πριν ανακαλύψει τον τέλειο άνθρωπο (μονάδες 3). Μονάδες 5 Γ1. Σε ημερίδα του δήμου σου με θέμα «Τέχνη και Ζωή» συμμετέχεις ως εκπρόσωπος του σχολείου σου με εισήγηση λέξεων. Στην εισήγηση αυτή αναφέρεσαι στην προσφορά της Τέχνης στους νέους σήμερα, καθώς και στους τρόπους με τους οποίους μπορεί το σχολείο να συμβάλλει στην ουσιαστική επαφή τους με αυτήν. Μονάδες 40 1

2 ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ * Α1 ΠΕΡΙΛΗΨΗ (μονάδες 25) (Θ. Κ.): Το κείμενο πραγματεύεται τον διαχρονικό ρόλο της αρχαίας τέχνης στην πορεία της ανθρωπότητας. Η συγγραφέας (στην αρχή) προσδιορίζει την αρχαιοελληνική τέχνη στον χώρο και στον χρόνο ως προσπάθεια δραπέτευσης από το πάθος και τη μοίρα και ως μετουσίωση της ύλης σε πνεύμα και προσέγγισης του Θεού και του ανθρώπου (και στη συνέχεια) αναφέρει πως το αρχαίο άγαλμα, έκφραση της μετάβασης από τον μύθο στον ορθολογισμό και τη δημοκρατία, δεν λαμπρύνει μόνο την πόλη αλλά αποτελεί μέσο ψυχικής ευφορίας, σύνδεσης με το παρελθόν, κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. (Έπειτα) υπογραμμίζει τη μετάβαση από το φυσικό και το ενστικτώδες στην οργανωμένη πόλη ως το ουσιαστικότερο μάθημα του αρχαιοελληνικού πνεύματος (και καταλήγει) εστιάζοντας στον άνθρωπο, ο οποίος, κατακτώντας τη γνώση και την αυτογνωσία, δαμάζει τη φύση με την τέχνη, δημιουργεί θεούς και τον τέλειο άνθρωπο και αποτελεί αέναη πηγή έμπνευσης και ελευθερίας. Β1. ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ (μονάδες 10) Η αρχαία τέχνη θα μένει πάντα πρωτοποριακά επίκαιρη και ζωντανή. Όντως, η αρχαία τέχνη συνιστά αναπόσπαστο τμήμα του οικουμενικού πολιτισμού και κορύφωση της ανθρώπινης καλλιτεχνικής αναζήτησης. Χαρακτηριστικά, όπως το μέτρο, η αρμονία, η ισορροπία, η εναρμόνιση με τον χώρο, την καθιστούν διαχρονικά επίκαιρη. Καθώς συμπυκνώνει το ουσιώδες, τη δημοκρατική πολιτική έκφραση και την κοινωνική συνοχή παραμένει και για τους σημερινούς καλλιτέχνες πηγή αναφοράς και έμπνευσης. Ο αγώνας για αποδέσμευση από τη μοίρα και το ένστικτο και η πορεία προς το θείο την καθιστούν «κτήμα ες αεί» της ανθρωπότητας πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Β2. α) Επίκληση στο συναίσθημα: ιδού η απαρχή... γίγνεσθαι Μεταφορικός λόγος : π.χ. η αυγή του μυστηρίου.(μον. 2+1) Επίκληση στη λογική: Να γιατί ελευθερίας: επιχείρημα (μον. 2+1) β) δαμάσει το πάθος, αποκρυστάλλωμα μιας ορθής..., ανάτασης ψυχικής, νεογέννητη δημοκρατία, στο φως του λόγου, η αυγή του μυστηρίου, αιχμαλωτίσει την τέλεια μορφή, παλιννόστηση προς το ουσιώδες κ.α. (μον. 4) Β3.α) συνώνυμα (μον. 5) επίτευγμα: επιτυχία, κατόρθωμα, κατάκτηση δαμάσει: υποτάξει, τιθασεύσει, κατανικήσει, συγκρατήσει, χαλιναγωγήσει μετάβαση: πέρασμα, μετατόπιση, μετακίνηση πληρότητα: ολοκλήρωση, τελειότητα, αρτιότητα, ακεραιότητα ουσιώδες: βασικό, θεμελιώδες, καίριο, σημαντικό, κεφαλαιώδες β) αντώνυμα (μον. 5) έλλογη: παράλογη, άλογη κοντά: μακριά, αλάργα, απόμακρα συνοπτικό: αναλυτικό, εκτενές, διεξοδικό φυσικής: αφύσικης, τεχνητής, επίπλαστης, φτιαχτής, επιτηδευμένης αιχμαλωτίσει: ελευθερώσει, απελευθερώσει, απαλλάξει, ανεξαρτητοποιηθεί, αποδεσμεύσει (μον. 5) Β4. διαγράφει... πολιτείας: σύνταξη ενεργητική Τα πλαίσια μιας πάντα ευνομούμενης και ισορροπημένης πολιτείας διαγράφονται από τον τεχνίτη. (μον. 2) Δάμασε... τον άνθρωπο: σύνταξη ενεργητική Το ζώο δαμάστηκε από την ελληνική τέχνη πριν ανακαλυφθεί από αυτήν (την τέχνη) ο τέλειος άνθρωπος (μον. 3) 2

3 Γ1 ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ (Μονάδες 40) Α ΜΕΡΟΣ: αισθητική συγκίνηση διεύρυνση πνευματικών οριζόντων και προβληματισμός/ευαισθητοποίηση επαφή με πανανθρώπινες αξίες επαφή με πολιτισμούς άλλων λαών-δίαυλος επικοινωνίας προβολή προτύπων και κατάκτηση ηθικών αξιών δημιουργική ενασχόληση-αποτροπή από αντικοινωνικές ή αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές επαφή με τις κορυφαίες στιγμές της ανθρώπινης καλλιτεχνικής δημιουργίας ψυχαγωγία. αυτοέκφραση: «Η Τέχνη νομοθετεί και εκφράζει την εποχή της». τόνωση αγωνιστικότητας. αντίστιξη στη μιζέρια της καθημερινής πνιγηρής πραγματικότητας. παγκόσμια γλώσσα που ενώνει και συναδελφώνει λαούς Β ΜΕΡΟΣ: ουσιαστική διδασκαλία-αναπροσαρμογή αναλυτικών προγραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης υιοθέτηση μνημείων επισκέψεις σε χώρους καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος αλλά ύστερα από σοβαρή προετοιμασία. καλλιτεχνικές εκδηλώσεις-βιωματική προσέγγιση της τέχνης μέσα από αυτές αναβάθμιση της διδασκαλίας της τέχνης εν γένει στο σχολείο με όλες τις σύγχρονες δυνατότητες. σύνδεση με τις καθιερωμένες σήμερα ερευνητικές εργασίες. συμμετοχή των σχολείων σε ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά-πολιτιστικά προγράμματα πέρασμα από το εξετασιοκεντρικό και βαθμοθηρικό στο δημιουργικό σχολείο * σύμφωνα με οδηγίες σε ΒΚ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΒΗΜΑ, 26/5/2012 «Αν επέλεγα εγώ θέματα για τις εξετάσεις δεν θα έβαζα ποτέ κείμενο της Αρβελέρ»... Αυτό λέει στο «Βήμα» η ίδια η ακαδημαϊκός κυρία Ελένη Αρβελέρ σχολιάζοντας την επιλογή κειμένου της για την αρχαία τέχνη στα ερωτήματα τα Έκθεσης, την πρώτη ημέρα των πανελλαδικών εξετάσεων. «Γράφω δύσκολα, δεν είναι για παιδιά τα κείμενα μου» λέει η κυρία Αρβελέρ. «Στην Γαλλία, όπου ως πρύτανης δίνω εγώ τα θέματα στα σχολεία, ποτέ δεν έδωσα τέτοια θέματα. Ουδέποτε θα έδινα εγώ τέτοιο κείμενο. Τι δίνετε εδώ στα παιδιά; Τι πράγματα είναι αυτά;» αναρωτιέται. [ ]. Δύσκολη η Έκθεση; της Τζίνας Δαβιλά, PROTAGON, 22/05/2012 Ε, όχι και δύσκολο το χθεσινό θέμα της Νεοελληνικής Γλώσσας στις εξετάσεις της Γ' Λυκείου! Για Τέχνη μιλούσε, όχι για τα αστέρια του γκανιάν στον ιππόδρομο. Έλληνες είμαστε, να πάρει η ευχή, είναι δυνατό να μην γνωρίζουμε την αξία της Τέχνης, όταν ο Παρθενώνας, τα αρχαία στάδια και ωδεία, τα κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη διαμόρφωσαν την σκέψη όλης της ανθρωπότητας; Δύσκολο το θέμα που έχει να κάνει με την ανάγκη του καθενός μας; Την Τέχνη σε όποια της μορφή; Την Τέχνη που δεν είναι και ποτέ δεν ήταν πολυτέλεια, αλλά ανάγκη διακαής; Και μάλιστα δύσκολο το θέμα δια γραφής Αρβελέρ; Άκουσα μια εκπαιδευτικό να λέει στον flash πως είναι 17χρόνα παιδιά και πως δεν μπορούσαν να διαπραγματευτούν τέτοιας δυσκολίας κείμενο! Μας δουλεύεις, κυρία συνάδελφε! Ο υποψήφιος φοιτητής που έχει αξιώσεις να πάρει ζωή και κοινωνία στα χέρια του, δεν μπορεί να διαπραγματευτεί ορθώς τρεις παραγράφους της Αρβελέρ; Μήπως δίνεις και απαντήσεις στο γιατί η κοινωνία μας είναι σε τέτοια ξεφτίλα; Δίνεις, αλλά μάλλον δεν το καταλαβαίνεις. 3

4 Και εδώ θα σταθώ. Όχι στο ότι οι υποψήφιοι φοιτητές θα τα βρουν μπαστούνια, αλλά στο γιατί οδηγήθηκαν στην μπαστουνίλα. Διότι η πολιτεία μας δεν φρόντισε ούτε τις κτηριακές υποδομές να έχουν τα σχολεία της, ώστε να διδάσκεται η Τέχνη στους μαθητές, ούτε τους κατάλληλους εκπαιδευτικούς έχει διορίσει, ούτε και έχει καταλάβει την αξία της. Από το κεφάλι μυρίζει το ψάρι. Καμιά ηγεσία Υπουργείου Παιδείας δεν έκανε το αυτονόητο: τις αλλαγές από το νηπιαγωγείο. Και μάλιστα τέτοιες αλλαγές όπου τα καλλιτεχνικά μαθήματα δεν θα ήταν η ώρα του παιδιού, όπως συνηθίζεται λαθεμένα να θεωρείται, αλλά η ώρα της ψυχής του παιδιού. Να γουστάρει ο μαθητάκος να μπει στον υπέροχο κόσμο της Τέχνης, της όποιας Τέχνης. Να του δοθεί η δυνατότητα να επιλέξει, πώς θα καλλιεργήσει το αισθητήριό του, πώς θα αντιληφθεί όμορφα και αρμονικά τον κόσμο. Ο σπουδαίος Βιττγκενστάϊν είχε πει: «Σε έσχατο βάθος αισθητική και ηθική συμπίπτουν». Θέμα αισθητικής είναι το πώς θα ντυθώ, θα περπατήσω, θα φάω, θα πιω, θα μιλήσω, θα δημιουργήσω τον κόσμο μου, θα αντιληφθώ τον κόσμο γύρω μου, θα προσπαθήσω να συν-διαμορφώσω ό,τι με περιβάλλει. Είναι αποτέλεσμα της αισθητικής μου που συνδημιουργείται από το περιβάλλον μου, τα ερεθίσματά μου και το σχολείο μου πρωτίστως. Δεν έχω απαίτηση από τον γονιό να διαμορφώσει στο παιδί του την αισθητική, αλλά το απαιτώ από το σχολείο του. Το απαιτώ. Και το ελληνικό σχολείο δεν το φρόντισε ποτέ αυτό. Ή το έκανε εξαιρετικά κουτσουρεμένα. Σαν να μην ήθελε να δημιουργήσει ανθρώπους με αισθητική. Και να το αποτέλεσμα. Μια κοινωνία άθλιων πολιτικών αρχόντων που δεν ξέρουν τι σημαίνει Τέχνη. Σχεδόν κανείς τους. Και οι πολίτες ακολουθούν. Ένας φίλος από τους καλύτερους διαχειριστές των εικαστικών πινέλων της Ελλάδας, ξέρετε τι μου λέει: «Ούτε να μου πλύνουν τα πινέλα μου δεν εμπιστεύομαι όλοι οι υπουργοί πολιτισμού που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Θα τα στραβώσουν». Γιατί τελικά θέλουν να μείνει ο Έλληνας αμόρφωτος και αδιαμόρφωτος, γιατί είναι διαχειρίσιμος, κοπαδοποιημένος και πιστός. Δεν σκέπτεται. Και ο Σεφέρης έλεγε στην Σουηδική Ακαδημία ότι «μια απλή λέξη, ο άνθρωπος, χάλασε το τέρας της Σφίγγας» Πόσα άραγε τέρατα έχουμε να χαλάσουμε; Το χάρηκα το χθεσινό θέμα της νεοελληνικής γλώσσας, όσο δεν λέγεται. Μπορεί να μετρήσουμε περισσότερους φέτος με βαθμολογία κάτω από την βάση, αλλά δεν θα φταίνε τα παιδιά. Μην το πάρετε κατάκαρδα. Δεν είναι δικό σας το φταίξιμο. Εσείς εκπαιδευτήκατε σαν στρατιωτάκια σε ό,τι είναι εύπεπτο. Η Τέχνη είναι μάλλον δύσκολο πράγμα. Όχι γιατί διαθέτει εγγενή δυσκολία, σε καμία περίπτωση. Την καθιστούν δύσκολη και απαγορευτική, γιατί εξημερώνει το άτομο, λειαίνει την ψυχή, ανοίγει τεράστιους διαύλους επικοινωνίας, αναλύει, ισορροπεί, βελτιώνει, εξαγνίζει, ηρεμεί το άτομο. Το ζητούμενο δεν είναι ο ήρεμος, αλλά το θηρίο που βρυχάται χωρίς σταματημό. Είτε για να κατασπαράξει, είτε για του πετάξουν ένα κατασκευασμένο θήραμα, να τρίψει μετά την κοιλιά του από την πρόσκαιρη ικανοποίηση αφήνοντας τα αφεντικά του να σκεφτούν ό,τι τους βολεύει μέχρι το επόμενο κατασκευασμένο θήραμα που θα του πετάξουν. Ήταν ένα υπέροχο θέμα. Μια σοφή επιλογή της επιτροπής θεμάτων κάτω από την ομπρέλα ενός Υπουργού που ζήτησε εξαρχής το θέμα να είναι σαφές. Και ήταν. Τώρα, αν πολλοί το κρίνουν ως δύσκολο, ας αναζητήσουν τις δικές τους ευθύνες ως εκπαιδευτικοί και αν καταφέρουν να δουν τον εαυτό τους χωρίς προσωπείο και αυταρέσκεια στον καθρέφτη, ας αποφασίσουν να σκίσουν τα πτυχία τους και να αλλάξουν και δουλειά. ΤΑ «ΣΚΟΝΑΚΙΑ» ΤΩΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΣΤΗ Ν. ΓΛΩΣΣΑ Του Γιώργου Κ. Καββαδία 27/5/2012, alfavita Μια από τις παλιές κακές συνήθειες εξακολουθεί να αναπαράγεται σε αρκετά βαθμολογικά κέντρα με αρνητικές συνέπειες στη βαθμολόγηση των γραπτών στο μάθημα της Νεοελλληνικής Γλώσσας. Πρόκειται για τα γνωστά «σκονάκια» που δίνονται από την Επιτροπή στους βαθμολογητές για την «αντικειμενική» βαθμολόγηση των γραπτών. Εννοείται ότι σε όλα τα μαθήματα είναι αναγκαίες και πολλαπλά χρήσιμες κάποιες γενικές οδηγίες ή και απαντήσεις που βασίζονται σε πολύ συγκεκριμένες γνώσεις. Από το σημείο αυτό μέχρι να δίνεται συγκεκριμένο πρότυπο περίληψης ή αναλυτικό σχεδιάγραμμα παραγωγής κειμένου (έκθεσης) που περιέχει συγκεκριμένα επιχειρήματα με βάση τα οποία γίνεται η βαθμολόγηση η απόσταση είναι χαώδης. Μια τόσο αυστηρή προτυποποίηση των απαντήσεων στην περίληψη και στην έκθεση, έστω, και στο όνομα μιας «ενιαίας γραμμής» και «αντικειμενικής» βαθμολόγησης έχει πολλαπλές παρενέργειες. Οδηγεί σε μια τυποποιημένη και αυστηρή βαθμολόγηση με βάση τον «κατάλογο» των απαντήσεων με αποτέλεσμα ακόμα και καλά γραπτά με διαφορετικές και εξίσου ή καλύτερες απαντήσεις να παίρνουν χαμηλότερη βαθμολογία. 4

5 Αποτελεί μια μορφή φροντιστηριακής χειραγώγησης της βαθμολόγησης με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση και αποκαλύπτει πόσο υποκριτικές είναι οι κατευθύνσεις που δίνονται για να υπολογίζεται θετικά η αμεσότητα, η ζωντάνια και πολύ περισσότερο η πρωτοτυπία και η φαντασία στην παραγωγή κειμένου. Αυτές οι λογικές και πρακτικές διόρθωσης επηρεάζουν αρνητικά και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος. Ενισχύουν την τυποποίηση και τον ιδεολογικό ρόλο του μαθήματος στην κατεύθυνση της ιδεολογικής χειραγώγησης, κυρίως, των μαθητών, αλλά και των ίδιων των εκπαιδευτικών. Αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό αν συνυπολογίσουμε και την επιλογή κειμένων και θεμάτων. Μέχρι πρόσφατα και επί κυβερνήσεων Ν.Δ. γνωρίζαμε ότι τις μονές χρονιές «έπεφτε» Ε. Π. Παπανούτσος και τις.ζυγές Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος και αντίστροφα στις επαναληπτικές ή στις εξετάσεις άλλων κατηγοριών. Τελευταία τα πράγματα.έχουν αλλάξει. Πέρυσι ο γνωστός.πετροβολητής κάθε προοδευτικής άποψης και διαπρύσιος κήρυκας του νεοφιλευθερισμού και φανατικός υπέρμαχος κάθε πολιτικής που συρρικνώνει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής» Π. Μανδραβέλης είχε την.τιμητική του, αφού σε κείμενό του εξετάστηκαν οι υποψήφιοι. Τυχαίο; Δε νομίζω. Φέτος η Επιτροπή επέλεξε ένα κείμενο μιας καταξιωμένης προσωπικότητας. Όμως, ήταν κείμενο με μεγάλες δυσκολίες στην κατανόηση, έξω από τους επίκαιρους προβληματισμούς των νέων και με έντονο ιδεολογικό, φρονηματιστικό χαρακτήρα. 5