Τεύχος 5 ο - Άρθρο 4 ο

Transcript

1 Τεύχος 5 ο - Άρθρο 4 ο ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΧΡΗΣΗΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΗ Τσίντου Μαγδαληνή* Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. *Editor in Chief, reviewer, webmaster. Περίληψη. Είναι αδιαμφισβήτητα γνωστό σε όλους ότι είναι ευκολότερο να προλάβεις παρά να θεραπεύσεις μία ασθένεια. Έτσι στο πρόβλημα της χρήσης και διάδοσης ναρκωτικών ουσιών, η πρόληψη διεκδικεί πρωτεύοντα ρόλο ανάμεσα στους τρόπους αντιμετώπισης ενός δυσεπίλυτου προβλήματος. Οι δύο κύριοι άξονες που καθορίζουν το θεμέλιο της προληπτικής αντιμετώπισης της χρήσης ναρκωτικών, είναι τόσο η βαθιά μελέτη και ανάλυση των αιτίων που κατευθύνουν το άτομο προς το σκηνικό της ψευδούς αυτo-ικανοποίησης του κόσμου των ναρκωτικών όσο και τα σημεία έγκαιρης αναγνώρισης ενός νέου χρήστη πριν αυτός φτάσει στο σημείο της σωματικής εξάρτησης. Στο άρθρο αυτό γίνεται μία προσπάθεια ανάλυσης των δύο αυτών κύριων αξόνων που καθορίζουν τον εγκυρότερο τρόπο της αντιμετώπισης ενός πολυ-παραγοντικού και δυσεπίλυτου προβλήματος. 1. Εισαγωγή. Το γεγονός ότι η χρήση των ναρκωτικών αποτελεί μάστιγα της σύγχρονης εποχής,

2 είναι αδιαμφισβήτητο. Η αντιμετώπιση της διακίνησης και χρήσης των ουσιών αυτών, αποτελεί ένα σύνθετο πρόβλημα που φαίνεται δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Η πρόληψη διεκδικεί πρωτεύοντα ρόλο στον άξονα της αντιμετώπισης της διακίνησης και χρήσης των ναρκωτικών και είναι σημαντικό αυτή να στηρίζεται στη βαθιά γνώση των αιτίων που διαμορφώνουν την ψυχοπαθολογία ενός πιθανού χρήστη. Κατά τον Olivenstein, η χρήση ναρκωτικών ουσιών οφείλεται σε ταυτόχρονη συμπλοκή τριών παραμέτρων: μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας με μια συγκεκριμένη ουσία σε μια δεδομένη κοινωνικο-πολιτιστική στιγμή. Η χρήση και η εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες δεν αποτελούν έννοιες ταυτόσημες. Έτσι τα DSM-IV κριτήρια κατάχρησης και εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες που παρατίθενται αμέσως μετά, δείχνουν τις διαφορές ανάμεσα στο χρήστη και στο εθισμένο άτομο (πίνακας 1). DSM-IV Κριτήρια κατάχρησης ουσιών 1. Επαναλαμβανόμενη χρήση ουσιών με αποτέλεσμα την αποτυχία της εκπλήρωσης σημαντικών υποχρεώσεων στην εργασία, στο σχολείο, ή στο οικογενειακό περιβάλλον. 2. Επαναλαμβανόμενη χρήση ουσιών σε καταστάσεις φυσικά επικίνδυνες (π.χ. οδήγηση αυτοκινήτου) παρά το γεγονός ότι το άτομο είναι εξασθενημένο από τη χρήση της ουσίας. 3. Επαναλαμβανόμενες παραβατικές συμπεριφορές και νομικά προβλήματα, λόγω της χρήσης ουσιών. 4. Επαναλαμβανόμενη χρήση παρά τα επίμονα κοινωνικά, εργασιακά και διαπροσωπικά προβλήματα τα οποία συνεχώς επιδεινώνονται. DSM-IV Κριτήρια εξάρτησης ουσιών 1. Ανοχή. Εμφανίζεται είτε σαν ανάγκη συνεχώς αυξανόμενης δόσης ώστε να επιτευχθεί η επιθυμητή επίδραση, είτε σαν εμφανής μειωμένη δράση με τη συνεχή χρήση της ίδιας ουσίας. 2. Απόσυρση. Εμφανίζεται σαν σύνδρομο στέρησης, τα σημεία του οποίου υποχωρούν με τη χορήγηση της ίδιας ή μιας πολύ σχετικής ουσίας. 3. Η ουσία χρησιμοποιείται συχνά σε μεγαλύτερα ποσά.

3 4. Υπάρχουν ανεπιτυχείς προσπάθειες περικοπής της χρήσης των ουσιών. 5. Αφιερώνεται πολύς χρόνος για τη λήψη και τη χρησιμοποίηση της ουσίας. 6. Συστηματικές κοινωνικές, επαγγελματικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες διακόπτονται λόγω της χρήσης της ουσίας. 7. Η χρήση της ουσίας συνεχίζεται παρά τη γνώση ότι ένα φυσικό ή ψυχολογικό πρόβλημα έχει δημιουργηθεί ή έχει επιδεινωθεί από τη συγκεκριμένη ουσία. Πίνακας Έγκαιρη αναγνώριση του χρήστη. Η δοκιμή δεν οδηγεί στην εξάρτηση μέσα από μια υποχρεωτικά μονόδρομη πορεία. Η χρήση ναρκωτικών ουσιών αποτελεί μία προβληματική συμπεριφορά στην οποία διάφοροι παράγοντες συνυπάρχουν και αλληλο-συντηρούνται. Η έρευνα των αιτίων που οδηγούν στη χρήση ναρκωτικών έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης αλλά και στη δυνατότητα της προσέγγισης ενός νέου χρήστη προκειμένου να αναστραφεί η εξελικτική πορεία που οδηγεί από τη χρήση στην εξάρτηση. Στην προσπάθεια απεμπλοκής ενός ατόμου από τον κόσμο των ναρκωτικών είναι επίσης πρωταρχικής σημασίας η δυνατότητα της αναγνώρισης των στοιχείων εκείνων που θέτουν την υποψία της χρήσης ναρκωτικών από ένα άτομο. Μία προσεκτική αξιολόγηση και εκτίμηση κάποιων διαφοροποιήσεων τόσο της συμπεριφοράς όσο και του τρόπου ζωής ενός νέου μπορεί να είναι η αρχή της διακοπής της μοιραίας πορείας προς το στάδιο της σωματικής εξάρτησης. Τα πρώτα ύποπτα σημεία ενός ατόμου που κάνει χρήση ναρκωτικών καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα και είναι σημαντικό τόσο να μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε όσο και να τα αξιολογήσουμε με ιδιαίτερη προσοχή. Για το λόγο αυτό γίνεται μία προσπάθεια αναφοράς και κατηγοριοποίησης των σημείων αυτών που παρατίθεται αμέσως μετά με τη μορφή πίνακα (πίνακας 2).

4 Σημεία αναγνώρισης του χρήστη Α. Διαταραχές συμπεριφοράς, όπως: Μεταπτώσεις της ψυχικής διάθεσης, οξυθυμία, νευρικότητα. Αδυναμία συγκέντρωσης και ασυνάρτητες σκέψεις. Νωθρότητα, σύγχυση και μειωμένος χρόνος αντίδρασης. Μυστικοπαθής συμπεριφορά όπως η τάση να αποσύρεται σε απομονωμένους χώρους, π.χ. αποθήκη. Αδιαφορία για την εμφάνισή του που επιδεινώνεται. Παραμέληση οικογενειακών ή σχολικών υποχρεώσεων. Δυσκολία στην εκμάθηση. Προβλήματα με τα χρήματα που του χρειάζονται καθημερινά που σημαίνουν συχνό δανεισμό, πώληση αντικειμένων ή κλοπή χρημάτων. Επικίνδυνη συμπεριφορά όπως οδήγηση αυτοκινήτου ή δικύκλου κάτω από την επήρεια ναρκωτικών. Συμμετοχή σε φυσικά επικίνδυνες καταστάσεις όπως συμπλοκές, επικίνδυνες ακροβασίες κ.λ.π. Β. Διαταραχές της κοινωνικής του ζωής, όπως: Εγκατάλειψη παλαιών φίλων και αγαπημένων χόμπυ. Δημιουργία νέων φίλων που μπορεί να είναι γνωστοί χρήστες ναρκωτικών. Εγκατάλειψη κάθε κοινωνικής δραστηριότητας. Διάθεση να μιλάει θετικά για τις ναρκωτικές ουσίες και ίσως ενθαρρυντικά σε φίλους του για τη χρήση των ουσιών αυτών. Γ. Φυσικά σημεία, όπως: Συχνό αίσθημα κούρασης ή αδιαθεσίας. Υπνηλία. Επιθετικότητα. Κατάθλιψη. Ανεξήγητοι τραυματισμοί. Κακή ισορροπία. Μειωμένη μνήμη. Ναυτία ή έμετοι. Ανεξήγητη απώλεια ή αύξηση βάρους. Διαταραχές πίεσης και θερμοκρασίας.

5 Πίνακας Αιτιολογία τοξικομανίας. Δεδομένου ότι ο κάθε εξαρτημένος χρήστης αποτελεί μοναδική περίπτωση και σαν τέτοια πρέπει να διερευνάται και να αντιμετωπίζεται, η γνώση των αιτίων της τοξικομανίας αποτελεί ουσιαστικά τον δεύτερο άξονα της προσέγγισης και αντιμετώπισης του προβλήματος. Η κατηγοριοποίηση των αιτίων δεν αποτελεί τρόπο απλουστευμένης προσέγγισης αλλά προσπάθεια ευκολότερης κατανόησης ενός πραγματικά σύνθετου φαινομένου. Α. Κοινωνικοί παράγοντες. Θεωρείται δεδομένο ότι τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας, μέσα στην οποία το άτομο εξελίσσεται, έχουν σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική ανάπτυξη, στη διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας, στο σχηματισμό του προσωπικού συστήματος αξιών και την κοινωνική προσαρμογή.. Η οικογένεια αποτελεί την πρώτη κοινωνική ομάδα στην οποία συμμετέχει το άτομο και ασκεί καθοριστικές επιρροές στην ανάπτυξη και την ψυχική του υγεία. Μέσα στη γενικότερη εξασθένιση θεσμών και αξιών στη σύγχρονη κοινωνία, η οικογένεια σήμερα παύει να λειτουργεί για το παιδί σαν ο κύριος πάροχος θετικών προτύπων μίμησης. Η αγωνία των γονέων να ανταπεξέλθουν στις οικογενειακές απαιτήσεις της εποχής, τους απομακρύνει από τον εκπαιδευτικό και κοινωνικοποιητικό ρόλο τους, έτσι ώστε το παιδί να βρίσκεται σε μια "μετέωρη" θέση που του προκαλεί έντονο άγχος, συγκρουόμενα συναισθήματα, ανασφάλεια και δυσκολία να ανταποκριθεί στην κοινωνική του ανάπτυξη και προσαρμογή. Η εξασθένιση των διαπροσωπικών σχέσεων μέσα στην οικογένεια, η έλλειψη παρακολούθησης και εποπτείας του παιδιού, η έλλειψη ενδιαφέροντος για τις δραστηριότητές

6 του, η υπερβολική αυστηρότητα ή η υπερβολική παραχωρητικότητα, λειτουργούν αρνητικά πάνω στην ανάπτυξη του παιδιού και οπωσδήποτε ενθαρρύνουν την απομάκρυνσή του από την οικογένεια και τη δημιουργία δεσμών με συνομηλίκους. Έτσι η σχέση με τους γονείς παύει να είναι αποτελεσματική και καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά και τις επιλογές του παιδιού, αποκτούν οι φίλοι και οι συνομήλικοι.. Η συναναστροφή με συνομηλίκους είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κοινωνικοποίηση του ατόμου. Οι νέοι δεν αποτελούν αδύναμους παθητικούς δέκτες των πιέσεων των συνομηλίκων τους αλλά συμμετέχουν ενεργά στη δημιουργία και τη διατήρηση μιας σχέσης. Η επιλογή φαίνεται να ασκεί καθοριστικό ρόλο σε μια φιλία και η εκπαίδευση ενός ατόμου σε αξίες, το οδηγεί σε σωστές επιλογές και αυξημένες αντιστάσεις σε κάθε τύπο παραβατικής συμπεριφοράς. Η πιθανότητα ενός νέου να κάνει χρήση ναρκωτικών προκειμένου να μιμηθεί τους φίλους του ή από περιέργεια, φαίνεται να συμπιέζεται ουσιαστικά από ένα θετικό οικογενειακό περιβάλλον αφού η γονική επίδραση είναι και πιο πρόωρη και διαρκέστερη σε σχέση με μια φιλία. Έτσι θετικά πρότυπα στην οικογένεια οδηγούν σε σωστές επιλογές φίλων που βοηθούν στην κοινωνική ανάπτυξη ενώ ταυτόχρονα απομακρύνουν από διαταραγμένες και προβληματικές συμπεριφορές, όπως η χρήση ναρκωτικών. Μπορεί η οικογένεια να αναδεικνύεται σαν ο πλέον καθοριστικός παράγοντας που θα θωρακίσει ή θα αποδυναμώσει ένα άτομο, σε σχέση με την πιθανότητα της εμπλοκής του στα ναρκωτικά, δε μπορεί όμως να μη συμπεριληφθούν στα αίτια κοινωνικού χαρακτήρα, άλλοι γενικότεροι παράγοντες. Έτσι ο προσανατολισμός και η φιλοσοφία του εκπαιδευτικού συστήματος προς την κατεύθυνση της συσσώρευσης γνώσης και την πίεση για υψηλές επιδόσεις, οδηγεί σε διάσταση μεταξύ του περιεχομένου της γνώσης και της κοινωνικής πραγματικότητας, γεγονός που προκαλεί στα παιδιά αντιφάσεις, απογοητεύσεις και αμφισβήτηση για την κοινωνία και τα ιδανικά της. Ο υπερκαταναλωτισμός, η διαφήμιση και

7 τα Μ.Μ.Ε., δημιουργούν πολλές φορές αρνητικά πρότυπα για τους νέους και τους φέρνουν σε ρήξη με την καθημερινή πραγματικότητα η οποία παρουσιάζεται συχνά ωραιοποιημένη και φυσικά μακριά από τις καθημερινές πραγματικές εμπειρίες. Τέλος στα χαρακτηριστικά της σύγχρονης κοινωνίας, όπως αυτή εξελίσσεται μέσα στην πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, οι μετακινήσεις πληθυσμών που οδηγούν στην εμφάνιση μειονοτικών ομάδων που αναζητούν την πολιτιστική και προσωπική τους ταυτότητα καθώς και η υιοθέτηση του αστικοποιημένου τρόπου ζωής επιβαρύνουν την ψυχική υγεία, δυσκολεύουν την κοινωνική προσαρμογή και ενθαρρύνουν τη συμμετοχή σε αντικοινωνικές και παραβατικές δραστηριότητες εν γένει. Ο ρόλος τους σαν αιτίες που οδηγούν στη χρήση των ναρκωτικών, πρέπει να μελετηθεί και να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν στην προσπάθεια της καταπολέμησης της χρήσης και διάδοσης των εξαρτησιογόνων ουσιών. Β. Ατομικοί παράγοντες. Οι σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες και η παρουσία διάφορων προβλημάτων, οδηγούν συχνά σε συναισθηματική αστάθεια και ευνοούν τον πειραματισμό με τοξικές ουσίες. Κατά τη χρονική περίοδο της εφηβείας σημαντικές αναπτυξιακές αλλαγές συμβαίνουν ενώ ταυτόχρονα μια πληθώρα νέων ερεθισμάτων και προτύπων αποτελούν καθημερινές προσλαμβάνουσες, τις οποίες ο έφηβος πρέπει να επεξεργαστεί προκειμένου να διαμορφώσει την προσωπική του ταυτότητα. Μέσα από αυτή την αναζήτηση, προσπαθεί να καταλάβει τις δυνατότητες και αδυναμίες του, τις επιθυμίες και τους σκοπούς του. Αυτή η προσπάθεια συνοδεύεται από έντονη συναισθηματική φόρτιση, προβληματισμούς, διλήμματα και επιθυμία διερεύνησης των εμπειριών του μέσα από τον πειραματισμό με νέες καταστάσεις και νέες μορφές συμπεριφοράς.. Η κοινωνικοποίηση που συντελείται, αυξάνει την τάση για ανεξαρτησία από την οικογένεια προκειμένου να ορίσει την αυτονομία του. Έτσι οι σχέσεις με την οικογένεια

8 συχνά αποσταθεροποιούνται και μπορεί να υπάρξουν συγκρούσεις και ρήξεις. Η ψυχική κατάσταση επιβαρύνεται και η προσπάθεια για κοινωνική αποδοχή και καταξίωση συχνά οδηγείται προς λάθος κατεύθυνση. Πρότυπα που αποπνέουν δύναμη και λάμψη του δημιουργούν την ανάγκη να ταυτιστεί με αυτά και η γνώμη των άλλων αποτελεί πλέον το μέτρο με το οποίο προσπαθεί να συνθέσει και να δομήσει την προσωπικότητά του. Έτσι στη φυσική και ψυχική υγεία φαίνεται να εμπεριέχονται τα ατομικά χαρακτηριστικά που μπορούν να αποτελούν τα ερείσματα που διευκολύνουν τον πειραματισμό με τα ναρκωτικά. Είναι αμφισβητήσιμο αν η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών αποτελεί αυτόνομη νοσολογική οντότητα ή είναι έκφραση μιας γενικότερης ψυχοπαθολογίας. Γ. Βιολογικοί παράγοντες. Η προσπάθεια προσδιορισμού γενετικών προδιαθεσικών παραγόντων, προτείνει μια βιολογική βάση ερμηνείας συμπεριφορών που συνδέονται με υψηλό κίνδυνο εθισμού. Είναι αυτονόητο αλλά και σημαντικό να τονιστεί ότι οι γενετικοί αυτοί παράγοντες δεν αρκούν από μόνοι τους να αιτιολογήσουν την εμπλοκή ενός ατόμου με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Πειραματικές μελέτες, κυρίως με αρουραίους, έχουν κατορθώσει να προσδιορίσουν με ακρίβεια τα ιδιαίτερα κυκλώματα του εγκεφάλου στα οποία δρουν τα διάφορα ναρκωτικά, τους μοριακούς μηχανισμούς της δράσης τους, όπως και τις διαταραχές που προκαλούνται σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο.. Είναι σημαντικό ότι στα ίδια νευρωνικά κυκλώματα που δρουν τα ναρκωτικά, κατά τη διάρκεια της εφηβείας παρατηρούνται αναπτυξιακές μεταβολές που σηματοδοτούν τη μετάβαση του παιδιού στην ενηλικίωση σε επίπεδο συναισθήματος, κριτικής, μνήμης και εμπειρίας. Η παρατήρηση αυτή τοποθετεί την ανάπτυξη του εθισμού σε μια νευροαναπτυξιακή βάση αφού η μειωμένη ωριμότητα ενός νευρολογικού συστήματος που αναπτύσσεται, μπορεί να οδηγεί σε μειωμένες αντιστάσεις σε επικίνδυνες συμπεριφορές, στις

9 οποίες συμπεριλαβάνεται και η χρήση ναρκωτικών.. Πρόσφατα πειράματα στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ σε αρουραίους, έδειξαν ότι κάποιοι αρουραίοι επέλεγαν τη λήψη του ναρκωτικού με αυξημένες πιθανότητες και κάποιοι άλλοι όχι. Μελέτη του εγκεφάλου των δύο ομάδων, απέδειξε την ύπαρξη διαφορών μεταξύ τους που μάλιστα υπάρχουν χωρίς να προηγηθεί η χορήγηση του ναρκωτικού ούτε για μία φορά. Εάν αυτό συμβαίνει και στον άνθρωπο, τότε πρόκειται για μια συναρπαστική υπόθεση όπου γενετικοί παράγοντες παρεμβαίνουν σε μια νευροαναπτυξιακή διαδικασία με αποτέλεσμα την αυξημένη ευπάθεια στη χρήση ναρκωτικών.. Η προδιάθεση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με μείωση του κατώτερου ορίου της έκθεσης στο ναρκωτικό που απαιτείται για να εμφανιστεί εθισμός. Επίσης μπορεί να οδηγεί στην αυξημένη πιθανότητα υποτροπής στους χρήστες που βρίσκονται σε φάση απόσυρσης, δηλαδή αποχής από τη χρήση. Σε κάθε περίπτωση, τονίζεται και πάλι, ότι εάν η γενετική αυτή βάση της προδιάθεσης ισχύει και για τον άνθρωπο, δεν αρκεί για να αιτιολογήσει την εξάρτηση κάποιου από τα ναρκωτικά. Μπορεί όμως να μειώσει την απόσταση από την "πειραματική" χρήση στον εθισμό. Βιβλιογραφία: NIDA (National Institute on Drug Abuse) Πυξίδα,