Την Τετάρτη 19 Μαίου το απόγευμα,

Transcript

1 RETURN ADDRESS: 6616 N. Kenton ave., Lincolnwood, IL USA HELLENIC VOICE The Hellenic Newspaper of Chicago Περί ΣΑΕ ο αληθινός λόγος ΣΕΛ. 3 Μηνιαία Εφημερίδα Έτος Ιδρύσεως 2005 Αριθμός Φύλλου 76 Ιούνιος 2011 Αναγνώριση για την πολύχρονη λειτουργία της επιχείρησης του Πέτρου Μάστορη από τον Δήμαρχο Σικάγου Συνέντευξη με τον ποιητή Χρήστο Τζιώκο ΣΕΛ. 12 Η «Ομοσπονδία-Ένωση» αναλαμβάνει κοινωνικό έργo «Ελληνικό φεστιβάλ στο Ballard Nursing Center-Des Plaines» Την Τετάρτη 19 Μαίου το απόγευμα, η Ομοσπονδία Ελληνοαμερικανικών Οργανώσεων Ιλλινόις «Η Ένωση» ανέλαβε μία συγκινητική πρωτοβουλία που καταδεικνύει την πρόθεση της να προβάλλει τον Ελληνισμό και ταυτόχρονα να προσφέρει κοινωνικό έργο. Έτσι λοιπόν υλοποίησε με θέρμη την ιδέα του κυρίου Andrew Racza, διευθυντή του Ballard Nursing Center στο Des Plaines, να οργανωθεί στο ίδρυμά του ένα ελληνικό φεστιβάλ που θα έδινε χαρά στους τροφίμους του ιδρύματος ενώ παράλληλα θα προέβαλε τον Ελληνικό Πολιτισμό, τόσο στους ίδιους όσο και στους προσκεκλημένους συγγενείς τους. Την πρωτοβουλία αυτή στήριξε γενναιόδωρα το εστιατόριο «Πήγασος», της οδού Halsted, που ανέλαβε να υλοποιήσει το γαστρονομικό μέρος της εκδήλωσης, προσφέροντας την ευκαιρία σε όσους συμμετείχαν να απολαύσουν γνήσιες ελληνικές γεύσεις. Η προσφορά του «Πήγασος» αξιοποιήθηκε από την αξιωματούχο της «Ένωσης», κυρία Βάσια Δούμα. που με πολλή αγάπη συνδύασε αριστοτεχνικά σε κάθε πιάτο παραδοσιακά ελληνικά εδέσματα. Στην κατάμεστη αίθουσα που είχε κατάλληλα διακοσμηθεί με αρχαιοελληνικά αρχιτεκτονικά μέλη, ελληνικές σημαίες και γαλανόλευκες γιρλάντες οι τρόφιμοι και οι προσκεκλημένοι τους, απόλαυσαν εκτός από το ελληνικό φαγητό, ζωντανή ελληνική μουσική και χορό που απέσπασαν ασταμάτητα χειροκροτήματα, καθώς οι διάδρομοι του ιδρύματος αντηχούσαν την ιαχή «όπα!». Το ελληνικό αυτό φεστιβάλ δεν περιορίστηκε σε φαγητό, μουσική και χορό. Η εικαστική δημιουργός και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, κ. Μαρία Παπαδοπούλου παρουσίασε σημαντικό μερος της ζωγραφικής της παραγωγής που εμπνέεται άμεσα από τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Ακόμη, ο πολιτιστικός υπεύθυνος της «Ένωσης» Δρ. Ανδρόνικος Φάλαγκας είχε ετοιμάσει ειδικά για τη συγκεκριμένη Συνέχεια στη σελίδα 23 Συνέντευξη με την συγγραφέα Ευαγγελία Ευσταθίου ΣΕΛ. 18 ΣΕΛ. 19 Tηλεόραση: «το πανέρι με τις οχιές» ΣΕΛ. 21 Στήβεν Τσίτσος: Ένα ανερχόμενο αστέρι της κλασσικής μουσικής στο Σικάγο Το απόγευμα της Κυριακής 15ης Μαίου οι μουσικόφιλοι του Σικάγου είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν στην αίθουσα εκδηλώσεων του Merit School of Music στο West Loop τις επιδόσεις ενός ανερχόμενου νεαρού βιολονίστα από τον Καναδά. Το γεγονός αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία για την Ομογένεια καθώς ο ταλαντούχος αυτός μουσικός είναι ελληνικής καταγωγής. Πρόκειται για τον Στήβεν Τσίτσο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τhompson της Manitoba, μία μικρή εργατική πόλη στον παγωμένο καναδικό βορρά. Το πως ο μικρός Στήβεν κατέφερε να καλλιεργήσει την μουσική του ευαισθησία και να αναδείξει το μουσικό του ταλέντο μέσα στο περιβάλλον της γενετειράς του αποτελεί θαύμα. Τόσο μεγάλος ήταν ο πόθος του για την κλασσική μουσική ώστε αψήφησε την τεράστια απόσταση που τον χώριζε από την πρωτεύσα της επαρχίας Winnipeg προκειμένου να παρακολουθεί σε τακτή βάση μαθήματα βιολιού. Η επιμονή του ανταμείφθηκε καθώς σύντομα το ταλέντο του αναγνωρίστηκε και η φήμη του ξεπέρασε τα όρια του Καναδά. Την άνοιξη του 2010 η συμμετοχή του στις εκδηλώσεις του Μεγάρου Μουσικής της Αθήνας χαιρετίσθηκε θερμά από κοινό και κριτικούς ενώ διακρίθηκε για την δυναμική του παρουσία στο Chautauqua International Music Festival της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Το ρεσιτάλ που έδωσε στο Σικάγο επιβεβαίωσε το ταλέντο του. Έπαιξε με θαυμαστή δεξιοτεχνία έργα των Ravel και Kodaly, ενώ κινήθηκε με την ίδια άνεση στον χώρο της σύγχρονης κλασσικής δημιουργίας. Εντύπωση ακόμη προκάλεσε η δεξιότητά του στην εκτέλεση της τζαζ. Ευμενή σχόλια απέσπασαν επίσης οι δύο μουσικοί που συνόδευαν τον Στήβεν: ο τσελίτσας Igor Gefter και η πιανίστα Angela Park. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η Ελληνίδα πρόξενος στο Σικάγο κ. Ιωάννα Ευθυμιάδου, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανικών Οργανώσεων Ιλλινόις «Η Ένωση» κ. Δημήτριος Γεωργακόπουλος με τη σύζυγό του ιατρό κ. Ελένη Κύρκου-Γεωργακοπούλου, ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιδρύματος Υποτροφιών κ. Χρήστος Τομαράς, ο διεθνούς φήμης συνθέτης κλασσικής μουσικής κ. Μιχάλης Καρράς, καθώς και πολλοί Ομογενείς. Δρ. Α. Φ. Αγαπητοί συνδρομητές, σας πληροφορούμε ότι η έκδοση του Ιουλίου θα περιλαμβάνει και την έκδοση του Αυγούστου. Καλό Καλοκαίρι! Ελληνική Φωνή

2 2 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 PEQIEVOLEMA Η «Ένωση» αναλαμβάνει κοινωνικό έργο...1 Βιολίστας Σ. Τσίτσος...1 Πεινασμένοι και δειψασμένοι...2 Κώνειον νόμιμον...2 Περί ΣΑΕ ο αληθινός λόγος...3 Νoμικές συμβουλές...3 Οι στραβολαίμηδες...4 Μήνυμα της Ο. Σαραντοπούλου...4 Πνεύμα του μήνα-ιούνιος...5 Όνειρο μια μπάλα...6 Η ΑΟΖ έγινε ΡΟΖ...7 Μύθοι...7 Παξοί τα νησιά τους πάθους...8 Ευεργέτες Β/Ηπειρώτες...9 Ελληνικός τρόπος σκέψης...11 Τιμήθηκε ο Π. Μάστορης...12 Νεκροί από ανεμοστρόβιλους...12 Να μην ξημερώσει...13 Η Ελλάδα είναι πάμπλουτη...13 Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ...13 Ιωάννης ο Ιταλός...14 Σταυροδρόμι της σωτηρίας...15 Γεώργιος Καραϊσκάκης...16 Ένας εφιάλτης...17 Συνέντευξη με τον Χ. Τζιώκο...18 Συνέντευξη με την Ευ. Ευσταθίου...19 Είμαστε δυο...20 Η κρίση είναι ευκαιρία για...20 Η τηλεόραση πανέρι με οχιές...21 Harry M. Petrakis Presents New Work...22 Ηγέτης ή εφαλτήριο ουτιδανών...23 Ντόμινικ και οι Έλληνες...24 Ο Σαμαράς αυτοκτονεί αν συναινέσει...24 HELLENIC VOICE * ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 2005 OWNER-PUBLISHER *ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ-ΕΚΔΟΤΗΣ DIMITRIOS N. GEORGAKOPOULOS ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΟΝΙΜΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Νικόλαος Αηδόνης, Σπύρος Αρβανίτης, Δήμητρα Γιαννοπούλου-Γαϊτάνου, Σπύρος Δαρσινός, Πέτρος Μάστορης, Βασίλης Πορτοκάλης, Ξανθίπη Σαλονικίδου-Πούλου, Ιωάννης Ρομπάκης, Αιδ. π. Δημήτριος Τριανταφύλλης Ειδικοί Συνεργάτες Δρ. Φάνης Μαλκίδης, Βάσω Β. Παππά ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ηλίας Ηλιόπουλος *Εμμανουήλ Φουστερής Χρήστος Κουκοβίνης *Κώστας Καρατσαλής * Φωτεινή Σκανδαλή U.S.A. ADRESS 6616 N. Kenton Ave. Lincolnwood IL Tel: (1847) *Fax: (1847) athenaschools@hotmail.com ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ Χρήστος Κουκοβίνης Πύλου 9, Δάσος Χαϊδαρίου, Αθήνα Τ.Κ Τηλ: Φαξ: HEIOR KOCOR Πεινασμένοι και Διψασμένοι Ζούμε σε μια πολυκύμαντη εποχή που οι θεομάχοι και οι νεοεποχίτες προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το Θεό στο περιθώριο, σε μια περίοδο αστάθειας και αβεβαιότητας, που ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανακηρύξει τον εαυτό του «αρμόδιον τοις πάσι». Ζούμε σε μια εποχή αγχωτικής καταστάσεως, φόβου, ανησυχίας, ανασφάλειας, αγνωμοσύνης και αχαριστίας. Σε μια εποχή που οι δεσμοί της αγάπης γίνονται καταπιεστικά δεσμά. Οι συνειδήσεις διαφθείρονται, υπολήψεις καταπατούνται και η τιμή εξαγοράζεται με τα πιο ευτελή αντίτιμα». Όμως ας μην αφήσουμε την καρδιά μας να ταράσσεται. Η πρόσκληση εστάλει: «Όσοι πεινάτε και διψάτε και επιθυμείτε μια ψυχική ανάταση και ανάσταση» ελάτε μαζί μας να δοξολογήσουμε το όνομα του καλού μας Θεού και να στρέψουμε για μια φορά ακόμη το βλέμμα μας στον ουράνιο Πατέρα μας, που είναι το φως που μας «οδηγεί και μας υπενθυμίζει, ότι κατευθυνόμαστε με σύντροφο τον πόνο στο μεγάλο λιμάνι της Ουράνιας Βασιλείας του». Καθημερινά δε να επαναλαμβάνουμε στίχους από τους ψαλμούς του προφήτου και βασιλέως Δαβίδ, προς πνευματική ανακούφιση, ελπίδα και ιερά σκιρτήματα. Θα κλείσουμε με την ευχή κάποιοι να έχουν σκεφθεί ποια μπορεί να είναι η εργασιακή απόδοση ενός 70άρη, ποια η σχέση του 70άρη με νέες τεχνολογίες κι εξελίξεις, ποιες οι επιπτώσεις της ανεργίας των νέων στην πρόοδο και εξέλιξη της χώρας, λόγω ελλείψεως ζωτικού εργασιακού δυναμικού με σύγχρονες Tου πρεσβ. Δημητρίου Ν. Τριανταφύλλη γνώσεις, ποιες οι επιπτώσεις στο δημογραφικό ζήτημα από την ανεργία και μιζέρια των νέων, ποιες οι επιπτώσεις από την ζητιανοποίηση γέρων, γυναικών σε χηρεία και ορφανών, ποιες οι επιπτώσεις από την εκτίναξη της ανεργίας των νέων σε πρωτόγνωρα ύψη νέων που θα εντάσσονται πανεύκολα σε κυκλώματα παρανομίας, αδελφωμένοι με πλήθη εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών ποιες οι επιπτώσεις στην χώρα από την κατάργηση της οικογένειας ως βασικού κοινωνικού κυττάρου, αλλά και ποιες οι επιπτώσεις στην γενικότερη ανάπτυξη από την ύφεση και την εξαφάνιση κάθε μορφής αισιοδοξίας! «Ώ ψυχή μου, δοξολόγει συνεχώς τον Κύριο και να μη ξεχνάς καμία από τις ευεργεσίες που σου έκανε. Δοξολόγει τον Θεόν σου που σου συγχωρεί όλες τις ανομίες σου και που σου γιατρεύει τις ασθένειες του σώματός σου...δοξολόγησε τον Κύριο που χορταίνει με όλα τα αγαθά τις καλές και αγαθές επιθυμίες σου... Ο Κύριος κάνει καλά έργα πάντοτε, έργα ελέους και ευσπλαχνίας δια των οποίων αποδίδεται το δίκαιον σε όλους τους αθώους που αδικούνται». Ωαλμός «Ψυχή μου δοξολόγησε τον Κύριο. Θα αινώ τον Κύριο σε όλο το διάστημα της ζωής μου, θα ψάλλω ύμνους στο Θεό μου όσο υπάρχω και είμαι ζωντανός. Μακάριος είναι εκείνος που εστήριξε τις ελπίδες του στον Κύριο...που εκτελεί όλες τις υποσχέσεις του, που αποδίνει δικαιοσύνη στους αδικουμένους και τροφή στους πεινασμένους. Αυτός ο Κύριος δίνει σοφία στους τυφλούς με το φως της αληθείας του, σηκώνει τους ηθικά και σωματικά συντετριμμένους και αγαπά τους δικαίους και προστατεύει τα ορφανά και τις χήρες και θα εξαφανίσει τα πονηρά σχέδια και τις «Κώνειον Νόμιμον» Πρόκειται για παράξενο έθιμο που επεκράτησε κατά τον 4ο π.χ. αιώνα στην νήσο Κέα και έμεινε σε ισχύ πεντακόσια χρόνια περίπου. Σύμφωνα με τον Ηρακλείδη από τον Πόντο, άπαντες οι γέροντες ελάμβανον το κώνειον και αυτοκτονούσαν, όταν δεν ήταν πλέον σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα. Αυτό το «κωνειάζεσθαι», σύμφωνα με τον Μένανδρο ( π.χ.) άρχισε όταν, σε κάποια πολιορκία από τους Αθηναίους, εκρίθη σκόπιμη η εξασφάλιση επάρκειας τροφίμων για τους μαχητές δια παντός μέσου, ακόμη και με θάνατο των γερόντων. Σήμερα, 2011 χρόνια, αυτή η εξόντωση των γέρων επανέρχεται στην Ελλάδα και δη με πολύ χειρότερη μορφή, αφού, πλέον, τα γερόντια δεν θα λαμβάνουν το κώνειον «μια κι έξω»! αλλά θα δουλεύουν τουλάχιστον μέχρι τα 65 περίπου, στην συνέχεια θα γίνονται ζητιάνοι και εν τέλει, θα καταλήγουν στον τάφο με την πικρία ότι και τα τέκνα που άφησαν πίσω τους φυτοζωούν επίσης, ακολουθώντας, την αυτήν ακριβώς πορεία εξευτελισμού και καταστροφής. Τώρα, το πού θα δουλεύουν τα γερόντια των 70 χρόνων και το ποιος εργοδότης θα τους προτιμήσει στην δούλεψή Του Παντελή Πάνου του, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα που, πιθανότατα, σημαίνει πως η μετάβαση στην ζητιανιά θα γίνεται πολύ νωρίτερα, πολύ πριν συμπληρωθούν τα υποχρεωτικά 40 χρόνια εργασίας. Μάλιστα, έχει ενδιαφέρον η επισήμανση ότι το «γάντζωμα» των γέρων στην εργασία θα έχει σαν αποτέλεσμα και την παραμονή εκτός εργασίας πλήθους νέων, για τους οποίους η κατάσταση και η μοίρα θα γίνεται συνεχώς και χειρότερη από εκείνη των πατεράδων τους. εφεύρημα κλούβιων εγκεφάλων Ο αρκούντως «ανατολίτης» Έλληνας είχε πάντοτε την γυναίκα «περί πολλού», από αρχαιοτάτων χρόνων. Την είδε και την έζησε σαν θεά του Ολύμπου, νύμφη της φύσεως, «ξωτικό», ποιήτρια, φιλόσοφο, σύντροφο, λογία εταίρα, μάνα. Τώρα, αυτές οι ποιητικές «αρλούμπες» τέλος. Η γυναίκα γίνεται, κυρίως και πρωτίστως, δουλευτής. Κι αν επιζήσει μ όλες τις άλλες ευθύνες της, έχει καλώς. Αν δεν επιζήσει «κακό του κεφαλιού της»! Με «τρίχα κάγκελο» στα πόδια, ηλιοκαμένη, ρυτιδιασμένη, με χέρια που γδέρνουν αντί να χαϊδεύουν, ξερολιασμένη και αναδίδοντας την βρώμα του ιδρώτα, αντί της θελκτικής ευωδιάς του λαιμού μιας φυσιολογικής γυναίκας! Διότι, δεν θα είναι όλες εργαζόμενες του γραφείου, δασκάλες, καθηγήτριες, επιστήμονες. πιεστικές και εκμεταλλευτικές μεθόδους των αμαρτωλών. Αυτός ο Κύριος θα βασιλεύσει στον αιώνα». Ψαλμ «Πόσο γλυκά και ευχάριστα είναι τα λόγια σου στον λάρυγγά μου όταν βγαίνουν από το στόμα μου, είναι πολύ ανώτερα και από το μέλι στο στόμα μου. Έβαλα σύνεση και πολλή σοφία που μελέτησα και τήρησα τις εντολές σου. Για τούτο το λόγο μίσησα κάθε σχέδιο και δρόμο αδικίας στον οποίο πλανώνται εκείνοι που σε αγνοούν και δεν γνωρίζουν το νόμο σου. Ο νόμος σου Κύριε, είναι φως που με καθοδηγεί για να πολιτεύομαι ορθά και απρόσκοπτα, όπως το λυχνάρι φωτίζει τη νύχτα για να μη σκοντάψω. Αυτό το Θείο Φως, το ουράνιο λυχνάρι, με φωτίζει στο δρόμο της ζωής μου». Ψαλμός 118, Σοφά τα λόγια της Αγίας Γραφής για όλους μας και ιδιαίτερα για τους άρχοντες και μεγιστάνες, για τους πλανητάρχες και τους ισχυρούς της γης, για τους πολιτικούς που υπόσχονται πολλά και ξεχνούν τις υποσχέσεις τους, γι αυτούς που βομβαρδίζουν και σπέρνουν φωτιά και καταστροφή σε άλλους λαούς, για τους συμφεροντολόγους που προσπαθούν να καλύψουν τις αδικίες τους εναντίον άλλων, που δημιουργούν κάθε είδους παγκόσμια προβλήματα, για μας τους κληρικούς, που πολλές φορές ξεχνάμε την αποστολή μας, και προσκυνούμε τα του κόσμου, αφήνονυας τον πιστό λαό απροστάτευτο από τα βέλη του διαβόλου, πεινασμένο και διψασμένο πνευματικά και σχεδόν έρημο και ξεχασμένο, βαθειά δε πληγωμένο από τη στάση μας και τη συμπεριφορά μας. Ευλογημένες να είναι οι λίγες εξαιρέσεις που νύχτα και ημέρα εργάζονται στον αμπελώνα του Κυρίου. Βλέπει ο Θεός. Αργά δε ή γρήγορα, θα ανταποδώσει «ενί εκάστω κατά τα έργα αυτού». Αλλά κι αυτές, οι μορφωμένες, τι «κουράγια» θα έχουν στα 65 τους να διδάξουν παιδιά, να πασχίσουν για την εξέλιξη κάποιας εργασιακής οργανώσεως μετά το νυχτερινό πλύσιμο, σιδέρωμα, μαγείρεμα, καθάρισμα και τα όμοια; Έχει σημασία να σημειώσουμε πως η γυναίκα νοικοκυρά μας ετελείωσε οριστικά και αμετάκλητα: η γυναίκα νοικοκυρά θα γίνεται σίγουρα ζητιάνα, αν ο σύζυγος ψοφολογήσει πριν αυτή φθάσει στην ηλικία των 50 και βεβαίως, τα ορφανά παιδιά της θα γίνονται ζητιανάκια. Το «Κώνειον Νόμιμον» τώρα και για τις γιαγιάδες! Εφεύρημα κλούβιων εγκεφάλων Ακόμα και η τρυφερότητα της Ελληνίδας μάνας τώρα «πάει περίπατο»! «Κού-πε-πε, κού-πε-πε», λέει μια μικρομάνα κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση του χεριού της, τάχα για να δείξει στο μωρό την κούπα με το γάλα του και να το ηρεμήσει. Όπως εδώ και χιλιάδες χρόνια: «κούπα ω παι, κούπα ω παι». Αλλά κι αυτές οι βλακείες τέλος! Τώρα, λόγω μάνας δουλευτή, τα παιδιά θα τα ρυθμίζουν βαριεστημένες και ξένες 70άρες διαφόρων εθνικοτήτων και χρωμάτων, λόγω ελληνοποιήσεων σε Παιδικούς Σταθμούς και Σχολεία «της συμφοράς». Με αποτέλεσμα, νέους και νέες περίπου ανωμαλιάρηδες. Και ανέργους. Κι αν κάποιο καλό μυαλό ξεπετάγεται απ αυτή την κόλαση, θα «παίρνει των ομματιών του» για τα ξένα, μπας και προκόψει και ξεφύγει απ την μιζέρια και την παρακμή. Εφεύρημα κλούβιων εγκεφάλων

3 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος RUGMAJIA Περί ΣΑΕ ο αληθινός λόγος Γράφει ο Δημήτρης Ν. Γεωργακόπουλος Το ΣΑΕ όπως σε προηγούμενα άρθρα μας είχαμε επισημάνει, ήταν ένα όνειρο απατηλό και ένα αποτυχημένο όργανο της ελλαδικής πολιτείας το οποίο δεν πρόσφερε τίποτε, παρά κράτησε την ομογένεια πίσω και δημιούργησε τριβές και απαράδεκτες καταστάσεις. Δεν θα αναφερθούμε στις συνωμοτικές συνεδρίασεις που λάβαιναν χώρα στα γραφεία του, με τις ευλογίες και την παρουσία του συντονιστή της, ούτε και τις ενέργειες υπαλλήλων του, να διεκδικήσουν την άδεια της Πανομογενειακής Παρέλασης στο Σικάγο και να φέρουν αναστάτωση και διχόνοια στους κόλπους της, ούτε την πολεμική που εφάρμοσε εναντίον της οργανωμένης και δημοκρατικά εκλεγμένης ηγεσίας της παροικίας μας, από την ημέρα που ανέλαβε ο τελευταίος αξιότιμος συντονιστής. Εδώ μιλάμε για την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος του Ελληνικού λαού που εξ αιτίας αυτών των καταστάσεων η πατρίδα μας, βρίσκεται στη χειρότερη μοίρα μετά την μεταπολίτευση. Όταν για τέσσερα και πλέον χρόνια ξόδεψε το ελληνικό δημόσιο για το ΣΑΕ Αμερικής, πάνω από ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες ευρώ, χωρίς ουσιαστικό έργο, τότε μιλάμε για σκάνδαλο που θα πρέπει ορκωτοί λογιστές να το ψάξουν. Ακούγεται τώρα τελευταία από κάποιους γραφικούς, - μετά την σωστή απόφαση της Κυβέρνησης να κλείσει τα γραφεία του ΣΑΕ Αμερικής, - ότι δήθεν η Κυβέρνηση δεν πλήρωνε τα έξοδα για την λειτουργία των γραφείων, γι αυτό αποφάσισαν και τα έκλεισαν μόνοι τους. Αυτό είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ! Ύστερα από επαφές που είχαμε με την Γ. Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού μας πληροφόρησαν ότι ήταν απόφαση της Κυβέρνησης, λόγω της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η Πατρίδα μας, και δεν έκλεισαν μόνο τα γραφεία του ΣΑΕ Αμερικής αλλά ΟΛΑ τα γραφεία εκτός το γραφείο που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Συνεπώς θα πρέπει να σταματήσουν οι παραπληροφορήσεις και οι δικαιολογίες και να πληροφορηθεί η παροικία την αλήθεια. Φτάνουν πια τα ευφυολογήματα και τα ψέφτικα και κάλπικα λόγια. Η Ομογένεια γνωρίζει πολλά και θα μιλήσει όταν έρθει η ώρα! Μη ψάχνετε για αφελείς! Το πιο έντιμο είναι και ο αξιότιμος συντονιστής και οι άλλοι συντονιστές,να επιστρέψουν τα χρήματα που με απρονοησία, απερίσκεπτα και χωρίς ουσιαστικό έργο τα κατασπατάλησαν σε μισθούς και ενοίκια ή άλλες ανούσιες και φανφάρικες φιέστες, για να σωθεί το ελάχιστον «εναπομείναν» κύρος και η αξιοπιστία τους. Και τώρα ζητάνε και τα ρέστα! Όπως πληροφορηθήκαμε ο αξιότιμος συντονιστής επισκέφθηκε την Αθήνα να συζητήσει προηγούμενες απαιτήσεις του, δηλαδή να ζητήσει και άλλα χρήματα, τα οποία από ότι γνωρίζουμε, δεν δικαιολογούν και δεν στηρίχθηκαν σε πραγματικές ανάγκες της Ομογένειας, παρά για την ικανοποίηση φιλοδοξιών και σκοπιμοτήτων. Δυστυχώς το γραφείο του ΣΑΕ Αμερικής λειτούργησε ως χορηγός για τη διάσπασης της Ομογένειας και γραφείο ανεργίας για να σιτίζονται οι υπεράριθμοι υπάλληλοί του, - με τους οποίους εμείς δεν έχουμε τίποτε-, να κοιμούνται κατά την ώρα της υποτιθέμενης εργασίας των ή να κάνουν άλλες εργασίες, ενώ ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει από το υστέρημά του, τα ακριβά γραφεία του και τα έξοδα λειτουργίας του. ($10 χιλ. το μήνα). Η Ομογένεια δεν χρειάζεται σωτήρες, ούτε αυτοκράτορες. Η Ομογένεια θέλει ανθρώπους να την στηρίζουν, να την αγαπούν και να την ενώνουν! Η δε Πατρίδα μας χρειάζεται και μέσα και έξω από τα σύνορά της καθαρούς, συνετούς και τίμιους ανθρώπους με ήθος και αξιοπρέπεια, να διαχειρίζονται τα οικονομικά της και μπροστάρηδες προς όφελός της και όχι για αυτοπροβολή και φωτογραφίες και ικανοποίηση αρρωστημένων ονείρων! ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ Μεταβίβαση και διανομή αυθαιρέτου Του Χρήστου Ηλιόπουλου* Η ανέγερση α υ θ α ι ρ έ - των είναι στην Ελλάδα μία εκτεταμένη πρακτική, κατά της οποίας το κράτος έχει στραφεί με πολλούς νόμους, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Συνέπεια της αδυναμίας του κράτους να ελέγξει την αυθαίρετη δόμηση είναι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η άναρχη διαμόρφωση πόλεων και χωριών και η εξοικείωση μεγάλου μέρους των πολιτών με την καταστρατήγηση των νόμων και την αντικοινωνική συμπεριφορά, αφού το βραχυχρόνιο ατομικό συμφέρον υπερισχύει του μακροχρόνιου σχεδιασμού και την προστασίας του γενικού καλού. Με τον νόμο 1337/1983 απαγορεύθηκε η μεταβίβαση αυθαιρέτων με στόχο να καταστήσουμε ουσιαστικώς μη εμπορεύσιμο ένα αυθαίρετο, εάν αυτό δεν μπορεί να μεταβιβασθεί νομικά. Ο στόχος έχει εν μέρει επιτευχθεί, διότι μετά την ισχύ του εν λόγω νόμου το οικόπεδο/ αγροτεμάχιο στο οποίο βρίσκεται το αυθαίρετο μπορεί να μεταβιβασθεί μόνο με κληρονομιά και πάλι χωρίς επίσημη δήλωση του κτίσματος στην εφορία και στο συμβόλαιο αποδοχής κληρονομίας. Συχνά επιχειρείται η μεταβίβαση αυθαιρέτων κτισμάτων με πώληση ή γονική παροχή, χωρίς την απεικόνιση του αυθαιρέτου στο επισυναπτόμενο στο συμβόλαιο τοπογραφικό, με κίνδυνο όμως όλων των εμπλεκομένων να παραπεμφθούν για σωρεία ποινικών αδικημάτων, αφού υπογράφουν ψευδώς ότι μεταβιβάζεται «γυμνό» οικόπεδο, ενώ γνωρίζουν ότι υπάρχει και κτίσμα, το οποίο αποκρύπτεται από το τοπογραφικό (ευθύνη μηχανικού) και από το συμβόλαιο (ευθύνη αγοραστή και πωλητή, ενώ ο συμβολαιογράφος επισήμως δεν γνωρίζει). Ειδικώτερη περίπτωση απαγορεύσεως μεταβιβάσεως αυθαιρέτου αποτελεί η αγωγή διανομής ακινήτου στο οποίο υφίσταται αυθαίρετη οικοδομή. Εδώ το δικαστήριο καλείται να διανείμει αυτουσίως ή να διατάξει την πώληση σε πλειστηριασμό ενός ακινήτου που ανήκει σε περισσοτέρους του ενός, το οποίο όμως είναι εξ ολοκλήρου ή εν μέρει αυθαίρετο. Το ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν το δικαστήριο να διανείμει ή να διατάξει τον πλειστηριασμό (που είναι πώληση), ενός οικοπέδου με αυθαίρετο, όταν κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται να το πράξει ο συμβολαιογράφος. Η τάση που έχει διαμορφωθεί στα δικαστήρια είναι να διατάσσεται η διανομή εάν α) το αρχικό κτίσμα ήταν νόμιμο, με άδεια από την πολεοδομία, αλλά έχουν γίνει αυθαίρετες προσθήκες και β) η αυθαίρετες προσθήκες/κατασκευές να μην έχουν διαπιστωθεί επισήμως με αυτοψία και σχετική έκθεση αυθαιρέτου από την πολεοδομία. Εφόσον συντρέχουν οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις, τα δικαστήρια φαίνεται ότι δέχονται την άποψη ότι μπορεί να διαταχθεί διανομή, εφόσον «οι έννομες συνέπειες του αυθαίρετου χαρακτήρα μιας κατασκευής, μεταξύ των οποίων και οι, κατ` άρθρο 17 παρ. 10 ν. 1337/1983, απαγορεύσεις μεταβιβάσεως κλπ., δεν επέρχονται, αν δεν προηγηθεί η ανωτέρω έκθεση αυτοψίας, η οποία συνιστά διαπιστωτική ατομική διοικητική πράξη», όπως έχει κρίνει η υπ αριθ. 73/2006 απόφαση του Εφετείου Ιωαννίνων. Η ίδια απόφαση διαλαμβάνει επίσης ότι η απαγόρευση μεταβίβασης ή σύστασης εμπραγμάτων δικαιωμάτων ισχύει μόνον εφόσον έχει προηγηθεί αυτοψία από υπάλληλο της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας και σύνταξη σχετικής έκθεσης. Η απαγόρευση μεταβίβασης ή σύστασης εμπραγμάτων δικαιωμάτων δεν αφορά εκείνα τα οικοδομήματα που έχουν ανεγερθεί με βάση οικοδομική άδεια, αλλά, στη συνέχεια, έγιναν σ αυτά μεταβολές, διαρρυθμίσεις ή προσθήκες, χωρίς τις απαιτούμενες για το σκοπό αυτό οικοδομικές άδειες. Ένα άλλο δικαστήριο, το Εφετείο Θεσσαλονίκης στην υπ αριθ. 2007/2006 απόφασή του έκρινε ότι «η ως άνω απαγόρευση διαθέσεως ή συστάσεως εμπραγμάτου δικαιώματος δεν εκτείνεται και στα οικοδομήματα εκείνα, τα οποία έχουν ανεγερθεί νομίμως, αλλά μεταγενέστερα, για την καλύτερη εξυπηρέτηση του σκοπού για τον οποίο προορίζονταν από την κατασκευή τους, έγιναν σ` αυτά διαρρυθμίσεις ή προσθήκες χωρίς την απαιτούμενη οικοδομική άδεια». Στην υπόθεση αυτή ο τελευταίος όροφος του κτίσματος ήταν αυθαίρετος, όπως είχε ήδη διαπιστωθεί από την πολεοδομία, πράγμα που οδήγησε το δικαστήριο στην απόρριψη της αγωγής διανομής εξαιτίας τις ύπαρξης αυθαιρέτου ορόφου που είχε ήδη περιέλθει σε γνώση της πολεοδομίας. Τέλος, το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης στην υπ αριθ. 3808/2010 απόφασή του έκρινε ότι «η κατ άρθρ. 17 παρ. 10 ν. 1337/1983 απαγόρευση μεταβίβασης αυθαίρετων κτισμάτων δεν εκτείνεται στα οικοδομήματα τα οποία έχουν μεν νομίμως ανεγερθεί, αλλά μεταγενέστερα έγιναν σε αυτά μεταβολές, διαρρυθμίσεις ή προσθήκες (όπως είναι η αλλαγή χρήσης ενός χώρου αποθήκης σε διαμέρισμα)». *Ο Χρήστος Ηλιόπουλος είναι Δικηγόρος παρ Αρείω Πάγω, Master of Laws. bmbioxoi@otenet.gr ktimatologiolaw@yahoo.gr

4 4 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 ROBAQO RASIQIJA ΟΙ ΣΤΡΑΒΟΛΑΙΜΗΔΕΣ Μια φορά και ένα καιρό θυμάμαι την Κύπρο εκείνο το καιρό πριν γίνει ακόμα απ τους (ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ) το μεγάλο κακό ήτανε ένα νησί, με αίμα εκατό τις εκατό ελληνικό. Όμως μέσα στου Νησιού τη μάζα είχαν μαζευτεί εκεί και μερικά μπάζα λίγοι Εγγλέζοι μουσαφίρηδες και μια χούφτα Τούρκοι βεζύρηδες. Ελπίζαμε τότε όλοι μαζί μετά που είχαν φύγει οι ναζί να ξεπλέναμε το νησί απ τους Τουρκοεγγλέζους με μπουγάδα και να το ενώσουμε με την Ελλάδα. Εκεί που έτοιμα ήταν όλα οι Τούρκοι μας πετάξανε τη φόλα κρατώντας του (ΝΑΤΟ) την κεραία εισέβαλαν στην Κύπρο από θάλασσα και αέρα. Άρχισε απ τους σουλτάνους η μεγάλη σφαγή όσοι Κύπριοι σωθήκαν τράπηκαν σε φυγή και όπως έδειχναν τα τότε πλάνα διακρίνονταν και μερικά (ΝΑΤΟΪΚΑ) αεροπλάνα. Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ από την αρχή έως τον πάτο είπε τότε ο δικός μας ο πολύς ο πυκνοφρύδης Κωνσταντίνος Καραμ-ανλής. Όμως δεν κράτησε πολύ η φόρα του Καραμ-ανλή και όπως κάνουν τα χαμένα πουλιά γύρισε πίσω στου ΝΑΤΟ τη φωλιά. Ο Νίξον είπε δεν γύρισε να δει την εισβολή γιατί απ την κούραση είχε στραβώσει ο λαιμός του πολύ και αυτό ήταν η αιτία επειδή δεν μπορούσε την εισβολή να δει. Μετά ο FORD που ήρθε η σειρά του είπε δεν μπορεί να δει μπροστά του ούτε να γυρίσει το πλευρό του γιατί και αυτουνού έχει στραβώσει ο λαιμός του. Νάσου και ο CARTER που είπε θα κυττάξει και ότι το σωστό στα σίγουρα θα πράξει έξαφνα δεν μπόρεσε να δει ευθεία γιατί ο λαιμός του στράβωσε χωρίς αιτία. Με τη σειρά του ο REGAN ο σκληρός που είπε στο Βερολίνο το τείχος να πέσει κ εμπρός όταν του είπαν αν και στην Κύπρο θα γυρίσει να δει ατός του, είπε κ αυτός ότι έχει πιαστεί ο λαιμός του. Μετά τον REGAN ο γέρο-μπους πιάνει τα ηνία σε έξη μέρες διώχνει τον ΣΑΝΤΑΜ απ το Κουβέϊτ με μανία στην Κύπρο είπε δεν έχει ώρα να κυττάξει αλλά θα το αφήσει στο γιο του να το πράξει. Ο Κλίντον που οι Έλληνες, Φιλέλληνα τον λέγανε αλλά μετά που τον γνωρίσανε κλαίγανε. αντί όπως είχε πει, θα διώξει τους Τούρκους με τη βία έφερε τους Αλβανούς μέσα στη Σερβία. Γράφει ο Πέτρος Μάστορης Να ο στραβολαίμης ο Μπους ο Γιος που μας ήρθε σαν κοριός όχι μόνο που στραβολαίμιασε στην Κύπρο με ειρωνία αλλά βροντοφώναξε στους σκοπιανούς, Ζήτω η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Τέλος τη σκυτάλη την πιάνει ο Ομπάμα που είχε πει ότι για την Κύπρο τόχει τάμα μέχρι τώρα αλλού γυρίζει το κεφάλι γιατί εκτός απ τον λαιμόπονο πάσχει όπως λέει και από ζάλη. Και οι άλλοι του ΟΗΕ οι στραβολαίμηδες που είναι όλοι σελέμηδες βγάζουν ψηφίσματα η Κύπρος Ελεύθερη να μείνει και μετά τα πετάνε στης τουαλέτας το κοφίνι. Κι αν πεις για την Ευρώπη την «ΕΤΑΙΡΑ» μας που τώρα δήθεν είναι απλοχέρα μας όχι μόνο στραβολαίμιασε όταν η Κύπρος καιγότανε σαν καμίνι αλλά είχε κάνει το ίδιο το 22 και στη Σμύρνη. Υ.Γ. Όλους αυτούς που αποκαλούμε σήμερα συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, είναι οι ίδιοι που δώσανε την Κύπρο στους Τούρκους σαν του Άγιου Γιάννη το κεφάλι στο πιάτο!!! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! ΤΑ ΣΑΛΙΑΡΙΣΜΑΤΑ Την ημέρα της παρέλασης (βρήκε την ημέρα) με ξάφνιασε (ο φίλος μου) ο Γιώργης ο Τσιαγγούρης. Μου επιτέθηκε με..κοσμητικά επίθετα και μάλιστα μου είπε ότι πρέπει να με φτύσει (εγώ δεν του το ανταποδίδω γιατί είμαι ευγενής). Για το λόγο, λέει, ότι σε προηγούμενη σατιρική μου στήλη, όπως ισχυρίζεται, τον αποκάλεσα ψώφιο αρνί! «Φίλε Γιώργο» ξέρω ότι τα ελληνικά σου είναι πενιχρά ή έτσι στο ερμήνευσε κάποιος που και αυτού τα ελληνικά του είναι πενιχρά ή κάποιος που κατέχει τα ελληνικά και τα ερμήνευσε έτσι για να σε γελοιοποιήσει, δικός σου φίλος φυσικά. Η σάτιρα που αναδημοσιεύω πάρα κάτω πουθενα δεν αναφέρει ότι ο Γιώργος ο Τσιαγγούρης είναι ψώφιο αρνί! ΤΟ ΑΡΝΙ Στο φίλο Γεώργο τον Τσιαγγούρη και στον Γεώργο τον Δελή και στους Πόντιους και άλλους (εννοώ το Γ. Μαυρόπουλο και όχι τους Πόντιους, όπως θέλει να το παρουσιάσει για δικούς του λόγους) στέλνω μια επιστολή. Όταν τους καλέσουν σε τραπέζι για να φάνε ψώφιο αρνί δίχως άλλο δεν θα φάνε και θα γίνουνε λαγοί! Όταν όμως καθίσουν και τ αρνί ξεκοκαλίσουν τότε μη τα Μα και Μου και Νι πώς ήταν ψώφιο το ΑΡΝΙ!!! Άρα «φίλε Γιώργο» κράτα το φτύσιμό σου γιατί σου χρειάζεται το σάλιο! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Μήνυμα της Όλγας Σαραντοπούλου Γραμματέως ΣΑΕ για την 92η Επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου Την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ολόκληρος ο Ελληνισμός, όπου γης, με το βλέμμα στραμμένο στις σκληρές εκείνες σελίδες της ιστορίας, θρηνεί τους νεκρούς του και προσμένει δικαίωση. Δικαίωση για τις ψυχές, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, θεματοφύλακες μιας πατρίδας που ακόμη και σήμερα ζει στην μνήμη των απογόνων τους. Οι Έλληνες του Πόντου, ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες και παρ όλες τις αντιξοότητες, επούλωσαν τις πληγές τους ζώντας στη γη της μητέρας πατρίδας, συμβάλλοντας στην ανάπτυξή της, κρατώντας τις ρίζες και διατηρώντας τη μνήμη των χαμένων πατρίδων. Η δική τους δημιουργικότητα, η ιδιαίτερη πολιτιστική τους ταυτότητα, και γλωσσική παράδοση, έδωσαν στην Ελλάδα τα εχέγγυα να στηρίξει σε στέρεες βάσεις το μέλλον της, να αναπτυχθεί οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά. Η μεγάλη διασπορά του Ποντιακού Ελληνισμού, σήμερα αποτελεί ένα κεφάλαιο για τη σύγχρονη Ελλάδα. Έχοντος καταφέρει να αναδειχθεί σε ένα διεθνές και απαιτητικό περιβάλλον, περιφρουρώντας πάντα την πολύτιμη μνήμη, πέτυχε την διεθνοποίηση του ζητήματος της Γενοκτονίας, που αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έχει επιτύχει να το καταστήσει ζήτημα κατάφωρης παραβίασης των δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η νέα γενιά των Ποντίων Ελλήνων κεφαλαιοποιώντας στην μακραίωνη παράδοση των προγόνων, συνεχίζει δυναμικά την πορεία της στον χρόνο, ακουμπώντας στην ιστορική μνήμη, κρατώντας ζωντανή την μοναδικότητα της κληρονομιάς της. Στο πλευρό των Ποντίων αδελφών μας στεκόμαστε όλοι εμείς, οι Απανταχού Έλληνες, ενωμένοι, αλληλέγγυοι, προκειμένου να επιτύχουμε την διεθνή αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Ζητούμε την διδασκαλία της Ιστορίας του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού στα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας, αλλά και την ίδρυση Πανεπιστημιακής έδρας Ποντιακού Ελληνισμού. Η 92η επέτειος μνήμης της τραγωδίας που βίωσε ο Ποντιακός Ελληνισμός, βρίσκει την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, αντιμέτωπη με διλλήματα που την φέρνουν σε αντιπαράθεση με το παρελθόν της, αλλά και συνάμα της δίνουν την μεγάλη ευκαιρία να ανακαλύψει όλα όσα την καθιστούν μοναδική πολιτισμικά, ιστορικά, κοινωνικά. Η παρακαταθήκη της Ποντιακής κληρονομιάς είναι ένας πλούτος δύναμης για την Ελλάδα, τον οποίο όλοι μας πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό. Σήμερα, την 19η Μαΐου 2011, ανανεώνουμε την υπόσχεσή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, και της αποφυγής των ίδιων λαθών και στο μέλλον, καταδικάζοντας ταυτόχρονα όλες τις σύγχρονες γενοκτονίες, δικαιώνοντας τις ψυχές των χιλιάδων αθώων που χάθηκαν. Αυτό είναι το χρέος μας στο μέλλον των παιδιών μας.

5 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ - ΙΟΥΝΙΟΣ Της Μαρίας Γεωργαλά Μου αρέσουν οι ιστορίες. Και ν ακούω και ν αφηγούμαι Και σε ποιόν δεν αρέσουν;... Λοιπόν, κάποτε στην Ανατολή, ζούσε ένας δημόσιος υπάλληλος που μελετούσε πολύ. Διάβαζε τα βιβλία μεγάλων σοφών και Διδασκάλων και προσπαθούσε να γνωρίσει τον αληθινό του εαυτό και τα μυστήρια της ζωής. Ήρθε μια εποχή όμως που «κόλλησε». Κατάλαβε ότι είχε μάθει πολλά, θεωρητικά, του διέφευγε ωστόσο το βαθύτερο νόημα: Πώς εφαρμόζεται η γνώση, η σοφία, στην καθημερινή ζωή. Αποφάσισε λοιπόν ν αναζητήσει ένα Δάσκαλο, έναν Οδηγό που θα τον βοηθούσε να προχωρήσει. Παραιτήθηκε από την υπηρεσία του, πούλησε τα υπάρχοντά του και βγήκε στο δρόμο τριγυρίζοντας και ψάχνοντας να βρει τον Οδηγό του. Μια μέρα, σ ένα δρόμο, έξω από την πόλη, συνάντησε ένα Δερβίση και του ζήτησε να γίνει μαθητής του. «Ακολούθησέ με και κάνε ό,τι κάνω», του είπε ο Δερβίσης. Προχώρησαν λοιπόν μαζί αρκετά και κάποια στιγμή ο σοφός σταμάτησε. «Εκείνο εκεί το δένδρο τ ακούω να ζητάει βοήθεια. Κάτι το πληγώνει. Πάμε να δούμε τι του συμβαίνει», είπε στο μαθητή. «Έχουμε δρόμο μπροστά μας», απάντησε εκείνος. «Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Με δένδρα θ ασχολούμαστε τώρα;» Προχώρησαν λοιπόν, αλλά, μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, ο Δερβίσης σταμάτησε. «Θα γυρίσω πίσω να δω τι πλήγωνε εκείνο το δένδρο», είπε και ο μαθητής τον ακολούθησε με δυσφορία. Φθάνοντας στο δένδρο, βρήκαν δυό άνδρες που μόλις είχαν γεμίσει από την κουφάλα αρκετά δοχεία μέλι από ένα άγριο μελίσσι κι ήταν πολύ χαρούμενοι για την τύχη τους, καθώς θα κέρδιζαν αρκετά χρήματα για ένα χρόνο. «Το ήξερες και δε μου το είπες», διαμαρτυρήθηκε ο μαθητής στο Δάσκαλο. «Εγώ σου είπα να πάμε να κοιτάξουμε, αλλά εσύ απάντησες ότι δεν έχουμε χρόνο για δένδρα», αποκρίθηκε εκείνος και συνέχισαν το δρόμο τους. Πιο κάτω, σ ένα ποτάμι ο Δερβίσης στάθηκε πάλι. «Ακούω ένα ψάρι στην ακροποταμιά να παραπονιέται πως κάτι το ενοχλεί. Πάμε να ρίξουμε μια ματιά». «Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας», αντέτεινε ο μαθητής. «Με ψάρια θ ασχολούμαστε τώρα;» Προχώρησαν αρκετή ώρα, αλλά ο Δερβίσης στάθηκε πάλι. «Κι όμως, πρέπει να γυρίσω να δω τι ενοχλούσε εκείνο το ψάρι», είπε και ο μαθητής τον ακολούθησε κι αυτή τη φορά χωρίς διάθεση. Φθάνοντας στην ακροποταμιά, συνάντησαν ένα ψαρά που έβγαινε από τη βάρκα του και μόλις είχε πιάσει ένα μεγάλο ψάρι. Στην κοιλιά του είχε βρει ένα μεγάλο μαργαριτάρι. Ήταν τόσο χαρούμενος από τον ανέλπιστο θησαυρό που του είχε τύχει... «Κι αυτό το γνώριζες, αλλά δε μου τό πες», δυσανασχέτησε ο μαθητής. «Σου το είπα, αλλά μου απάντησες ότι δεν έχουμε χρόνο ν ασχολούμαστε με ψάρια», του υπενθύμισε ο Δάσκαλός του και συνέχισαν το δρόμο τους. Αρκετή ώρα παρακάτω, ο Δερβίσης στάθηκε ακόμη μια φορά. «Εδώ που στεκόμαστε, κάτω από το χώμα υπάρχει μια μυρμηγκοφωλιά. Ακούω τα μυρμήγκια που δυσκολεύονται να σκάψουν και ζητούν βοήθεια. Κάτι τα εμποδίζει. Ας σκάψουμε να δούμε τι συμβαίνει». «Με μυρμήγκια θ ασχολούμαστε τώρα;» δυσφόρησε κι αυτή τη φορά ο μαθητής και προχώρησαν. Μετά από ώρα ο Δερβίσης στάθηκε πάλι. «Δε μπορώ να προχωρήσω άλλο», είπε. «Θα γυρίσω να μάθω τι ήταν εκείνο που εμπόδιζε τα μυρμήγκια στο δρόμο τους». Επέστρεψαν λοιπόν σ εκείνο το σημείο και βρήκαν δυό άνδρες που είχαν ξεθάψει ένα κεντούκι μ ένα θησαυρό δίπλα σε μια μυρμηγκοφωλιά και πανηγύριζαν για την τύχη τους. Ο μαθητής έγινε έξω φρενών. «Το ήξερες κι αυτή τη φορά και δε μου τό πες», φώναξε στο Δάσκαλο. «Κι αυτό σου το είπα, αλλά απάντησες πως δεν έχουμε καιρό ν ασχολούμαστε με μυρμήγκια», αποκρίθηκε εκείνος. Ο μαθητής όμως συνέχισε έξαλλος: «Να πάρει... Αν δε σε είχα συναντήσει, δεν θα ήξερα τίποτε για δένδρα, ψάρια και μυρμήγκια». Και καθώς πρόφερε αυτά τα λόγια, ο νους του φωτίστηκε και κατανόησε κι έπεσε στα πόδια του Δασκάλου του μουρμουρίζοντας στοχαστικά: «Πράγματι, αν δε σε είχα συναντήσει, δεν θα ήξερα τίποτε για δένδρα, ψάρια και μυρμήγκια.» Την απάντηση που ζητούσε την είχε βρει: Πώς θα εφάρμοζε τη γνώση της σοφίας στην καθημερινή ζωή. Ο Οδηγός του τον είχε βοηθήσει με έμμεσο τρόπο να καταλάβει ότι έπρεπε να είναι ανοιχτός στις εμπειρίες της ζωής. Όπως ένα παιδί. Γιατί η Ζωή είναι ο Μεγάλος Δάσκαλος. Και το «τώρα», η παρούσα στιγμή, είναι το μόνο που έχουμε και μας φέρνει με κάθε ανάσα μπροστά σε μια διαφορετική πτυχή του απείρου, μυστηριώδους πρίσματος που καλούμαστε να εξερευνήσουμε. Δεν «υπάρχει» στο παρελθόν, δεν «υπάρχει» στο μέλλον. Ανασαίνει μόνο μαζί μας, «υπάρχει» αποκλειστικά στο τώρα, ένα «τώρα» από το οποίο συνήθως και, δυστυχώς, απουσιάζουμε οι περισσότεροι άνθρωποι, από φόβο να δράσουμε, ν αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας, την ενηλικίωσή μας. Από φόβο να ζήσουμε. Ένας Μεγάλος Μύστης διατύπωσε αυτό τον φόβο μας με τα λόγια: «Το τραγικό δεν είναι ότι ο άνθρωπος φοβάται το σκοτάδι, αλλά ότι φοβάται το φως». Μια ζωή που δε ρισκάρεις να τη βιώσεις, είναι θάνατος. Μια ζωή που τη φοβάσαι, είναι ανυπαρξία. Πώς να υποδεχθείς κατόπιν την κορύφωσή της στην πύλη του θανάτου με ελαφρά καρδιά, όταν νιώθεις μέσα σου ότι δεν έχεις ζήσει; Παραφράζοντας τον Επίκουρο και δηλώνοντας «μαθητής» του ο διάσημος ψυχίατρος Irvin Yallom μας παροτρύνει «να παραδώσουμε στο θάνατο ένα κατεστραμμένο οχυρό» -μια ζωή που τους θησαυρούς της αξιοποιήσαμε στο έπακρο και αναχωρούμε απ αυτήν χωρίς να υπάρχει κάτι που αφήσαμε ανεκπλήρωτο να μας τραβάει το βλέμμα πίσω. Ο μήνας Ιούνιος, ο «θεριστής», μας προτρέπει να ανοιχτούμε στην εμπειρία με πνεύμα ανοιχτό και να δρέψουμε τους καρπούς της, ζώντας την κάθε στιγμή, ευτυχισμένη ή οδυνηρή, σα μια συναρπαστική περιπέτεια. Καλό καλοκαίρι, φίλοι μου. Ισπανοί διαδηλωτές: Κάντε ησυχία να μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες! Αντικείμενο χλευασμού από τους Ισπανούς διαδηλωτές που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους κατά του κυβερνώντος κόμματος των Σοσιαλιστών, έχουμε καταφέρει να γίνουμε ως πολίτες, αφού δημοφιλές σύνθημά τους, αναφέρει... «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Παρά το γεγονός ότι το κόμμα του πρωθυπουργού Θαπατέρο υπέστη βαριά ήττα, 10 μονάδων, στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ισπανία, το Κίνημα 15Μ συνεχίζει τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις πλατείες της ισπανικής επικράτειας, με επίκεντρο όλων την Puerta del Sol στη Μαδρίτη. Την ίδια στιγμή με το σύνθημα «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», Οι Ισπανοί συγκεντρωμένοι διαδηλωτές στη Μαδρίτη μας χλευάζουν και εκφράζουν την αποδοκιμασία τους για την απάθειά μας παρά τα νέα μέτρα που προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση. Στα μεγάφωνα της Puerta del Sol δεν υπήρξε καμία ανακοίνωση για τα αποτελέσματα της καταμέτρησης των ψήφων, αφού οι «Indignados» («Αγανακτισμένοι») αδιαφορούν για τις εκλογές με το ισχύον σύστημα, ενώ, όπως γράφει η ισπανική εφημερίδα El Pais, αποκλείουν το ενδεχόμενο το κίνημά τους να μετατραπεί σε πολιτικό κόμμα. Την ίδια στιγμή η εφημερίδα αναφέρει ότι τα αποτελέσματα είναι ένα τσουνάμι που πνίγει τους κυβερνώντες σοσιαλιστές. Όπως λένε οι διοργανωτές, στις 29 του μήνα θα αποφασίσουν τις επόμενες κινήσεις τους, δηλώνοντας αποφασισμένοι να συνεχίσουν και από τα μεγάφωνα φωνάζουν «Δεν αποχωρούμε» και «Δεν θα μας μετακινήσουν από την πλατεία del Sol» Πηγή: Α. Αράπης Η κ. Ιωάννα Ευθυμιάδου νέα Γεν. Πρόξενος της Ελλάδας στο Σικάγο Πριν μερικές εβδομάδες αφίχθη στην πόλη μας και ανέλαβε υπηρεσία η νέα γεν. Πρόξενος της Ελλάδας στο Σικάγο κ. Ιωάννα Ευθυμιάδου. Καλωσορίζουμε την νέα μας Γεν. Πρόξενο κ. Ιωάννα Ευθυμιάδου στα καινούρια καθήκοντά της. Η κ. Ιωάννα Ευθυμιάδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει μια μεγάλη προϋπηρεσία στο Υπουργείο Εξωτερικών όπου έχει υπηρετήσει σε διάφορες θέσεις του διπλωματικού σώματος. Μιλάει έξι γλώσσες, ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά και ιταλικά. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Αθηνών και έχει σπουδάσει νομικά και διπλωματία στη Σορβόνη και Βοστώνη. Στην κ. Ευθυμιάδου που η επιστημονική της κατάρτιση είναι άριστη, ευχόμαστε από τη νέα της θέση να υπηρετήσει επάξια την πατρίδα και την Ομογένεια. Καλή Δύναμη και Δημιουργικό έργο με ενότητα και προορισμό. Δημήτρης Ν. Γεωργακόπουλος

6 6 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑ Γράφει ο Ευάγγελος Δάγλας Λείπανε όλοι από το σπίτι του και εκείνο το πρωί, πράγμα που το χε συνηθίσει ο Μερτσίνας. Ντύθηκε, πήγε στη βρύση, έπλυνε το πρόσωπό του και ξέπλυνε το στόμα του με νερό δυο φορές γιατί είχε ξεμείνει από οδοντόπαστα. Με οδοντόπαστα «Κολυνός» συνήθως έπλενε τα δόντια του, αλλά είχε ξεμείνει. Μόνον αυτό του έλειπε, η πάστα «Κολυνός». Από τα άλλα τα είχε όλα και μάλιστα άφθονα. Σκέφτηκε να κόψει μια φέτα ψωμί και να πιει τσάι, όπως κοίταζε το μικρό σκεπασμένο κατσαρολάκι πάνω στη γκαζιέρα. «Άσ το», είπε. Άλλωστε εκείνη την ημέρα θα είχε μισή μέρα σχολείο. θα κλείνανε τα σχολεία για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Έπιασε τα βιβλία του έτοιμος να φύγει όταν είδε την αδελφή του να μπαίνει στην αυλή με μια λάτα (δοχείο) φορτωμένη στη κεφάλια της. Τα άφησε και βγήκε έξω. - Ε, μούτρο! Είσαι πάνω κι εγώ βιαζόμουνα, μήπως σε έχει πάρει ο ύπνος. Αλλά να μου πεις, σε πιάνει ύπνος σα σκέπτεσαι τις διακοπές; του είπε πειραχτικά η αδελφή του, τρία χρόνια ποιο μεγάλη από αυτόν. - Η μάνα; ρώτησε και βγήκε δίπλα της. - Όπου να είναι έρχεται. Ο κολέας σου πού είναι; μόνος σου θα πας στο σχολείο; - Ο κολέας μάλλον δεν θα πήρε άδεια από το μπραγάνι για να μη φανεί. Εννοούσε ότι θα ήταν με τον πατέρα του στο ψαράδικο. Είχε αρκετές απουσίες από το σχολειό, λόγω που τον τράβαγε ο πατέρας του για δουλειά στη τράτα. Μπήκε μέσα, πήρε τα βιβλία του και βγήκε πάλι. Η αδελφή του κάθονταν στο πεζούλι να πάρει ανάσα. Φαινόταν κουρασμένη. Ήταν αρκετά μακριά το μικρό κτήμα με τις ελιές. - Μάζευες ελιές; είπε και στάθηκε δίπλα της. - Σκόρπια κλωνιά και μικρές. Έφαγα τα νύχια μου να τις μαζεύω ανάμεσα στις πέτρες και τα χορτάρια, είπε κοιτώντας τα δάχτυλά της. - Πάω για το σχολειό, αδελφή. Ο κολέας σίγουρα θα είναι με τον πατέρα του για να μη φανεί, είπε και ξεκίνησε. - Να γυρίσεις στο σπίτι. Μη χαθείς όλη την ημέρα! Το βράδυ έρχεται ο πατέρας από την Κέρκυρα με το καΐκι. - Είναι διαταγή δική σου; της είπε γελώντας. - Διαταγή, μούτρο! Θα σε έφτιαχνα εγώ αλλά τα χέρια μου πονάνε. Θα τα πούμε το βράδυ. Ήταν δεμένοι σαν αδέλφια. Έφυγε. Προχώραγε αργά στο συνηθισμένο δρόμο για το σχολείο μόνος του, σκεπτόμενος τι χρήματα είχε φυλάξει για τη μπάλα. Δώδεκα δραχμές. Τίποτε. Η ποδοσφαιρική μπάλα που ονειρευότανε κόστιζε τουλάχιστον σαράντα πέντε. Κολοκύθια! Πάνε και τούτα τα Χριστούγεννα χωρίς μπάλα. Βαρέθηκε να παίζει μπάλα φτιαγμένη με κουρέλια. Όπως και να τα έκανε δεν βγαίνανε ούτε για μικρό τόπι. Και πώς θα περνάγανε τόσες μέρες χωρίς σχολείο; Το καλοκαίρι ήταν άλλο. Μπάνιο, βόλτα στους αγρούς Περνάγανε οι μέρες. Μια μπάλα! Αυτό ήθελε. Τίποτε άλλα. Μια μπάλα! Θα μάζευε την παρέα και θα περάγανε ωραία κάθε μέρα. Αλλά το χρήμα: Ήταν φορές που πήγαινε για ύπνο και στην προσευχή του στο τέλος έβαζε και μια μπάλα για τα Χριστούγεννα. «Αυτό θέλω, Θεέ μου». Αυτά σκεπτότανε προχωρώντας για το σχολείο και τίποτε άλλες σκέψεις. Το πρόβλημά του, η μπάλα. Φανταζότανε και έπλαθε στο μυαλό του τι όμορφες τρίπλες και τι σουτ θα έκανε με μπάλα ποδοσφαίρου. Αφού με την πανόμπαλα και τα σουτ που τράβαγε δεν τα έπιανε ο Ρόζος που ήταν ο τερματοφύλακας. Γέλαγε για τα κόλπα που έκανε με την πανόμπαλα στο Ρόζο για να τον ξεγελάσει και να πετύχει γκολ. Όπως πήγαινε στο δρόμο με αυτό που είδε τα μάτια του γίνανε σαν λάμπες καλμπούρου. Τότες δεν είχαν φώτα, ούτε τρεχούμενο νερό, ούτε ούτε τίποτε. Τι ήταν στη μέση του δρόμου; Ήταν δυο εικοσάδραχμα, το ένα πάνω στο άλλο, λες και κάποιος τα έβαλε με το χέρι του. Δεν μπορούσε να είχαν πέσει από κάποιον. Θα ήταν τσαλακωμένα, θα υπήρχαν κάποια δείγματα από χέρια στα δυο μολυβί εικοσάδραχμα. Τίποτε! Ήταν σα να βγήκανε από την μηχανή και προσεκτικά κάποιος τα έπιασε και τα έβαλε στη μέση του δρόμου! Τα άρπαξε γρήγορα και τα έβαλε στη τσέπη του με την καρδιά του να χτυπάει σαν καμπάνα. «Να, η μπάλα! Να, η μπάλα!», έλεγε μέσα του και άνοιξε βήμα. Άρχισαν οι απορίες στο μικρό Μερτσίνα. Μα πώς βρεθήκανε στη μέση του δρόμου, άθικτα τα δυο εικοσάδραχμα! Τόσος κόσμος είχε περάσει από αυτό το δρόμο πριν απ αυτόν. Άλλοι για τα ψαράδικα, άλλοι για τα κτήματά τους «Μυστήριο πράγμα! Μυστήριο!», έλεγε μέσα του χωρίς να μπορεί να βρει λογική εξήγηση που βρέθηκαν και άθικτα. «Μπα!», κατάληξε δειλά, «είναι από πάνω! Είναι από το Θεό! Άκουσε την προσευχή μου!». Δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει το σχολείο, να πάει στο σπίτι και να παραγγείλει τη μπάλα στη Λευκάδα. Θα τρέλαινε τα παιδιά όλα! Θα την έπαιρνε ψώνιο ο κολέας του, ο Ασφάκας. Θα άρχιζε τις ερωτήσεις «πού τα βρήκες μωρέ Μερτσίνα; Τα έκλεψες;». Τι να του έλεγε; Γέλαγε γυρίζοντας στο σπίτι του από το σχολείο. Ωω! Το γέλιο του ξαφνικά κόπηκε μ αυτό που ήρθε στη σκέψη του. Στα μάνα του, τι θα έλεγε για τα λεφτά; Θα τον πίστευε; Άφησε να φύγει ο πατέρας του και θα το έλεγε στη μάνα του. τα έκρυψε με προσοχή ανάμεσα από τα βιβλία του όπως ήταν, ίσια, να μην τσαλακωθούνε. Κανένας δεν πείραζε το κουτί αυτό. Κανένας δεν το άνοιγε. Εκεί έβαζε τα βιβλία του όλα για τη χρονιά, αφού πρώτα τα έντυνε. Σπάνια τα άνοιγε. Τα θυμόταν όλα, ό,τι διδάσκονταν στο σχολείο και πάντα έπαιρνε βαθμούς «λείαν καλώς» ή «άριστα». Δεν άφηνε κανένα να του αγγίζει τα βιβλία, μην του τα τσαλακώσει! Κανέναν. Αυτός μόνο! Και τ άνοιγε με προσοχή μη σκίσει καμιά σελίδα. Τα έβαλε ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου θρησκευτικών ώσπου να δει τι θα γίνει. Τέλος, βρήκε την ευκαιρία που ήταν μαζί η μάνα του και η αδελφή του. - Μάνα, το και το προχθές που πήγαινα στο σχολείο. - Βρήκες τόσα χρήματα στο δρόμο, παιδί μου; τον ρώτησε ήσυχα. - Ναι, μάνα. Ακριβώς στη μάντρα που αρχίζει του Φάνη το σπίτι. Είναι κατακαίνουρια, μάνα! Λες και δεν τα έχει αγγίξει άνθρωπος! Είναι ακριβώς όσα χρειάζομαι για μπάλα-σαμπρέλα. - Και πού είναι τα λεφτά, παιδί μου; Φέρ τα να τα δούμε, του είπε πάλι ήσυχα. Πήγε στο δωμάτιο και γύρισε με τα δύο εικοσάδραχμα στο χέρι. - Ωω! Πραγματικά είναι κολλαριστά, μάνα, είπε η Άγγλα η αδελφή του όπως τα έδινε στη μάνα τους. Τα κοίταξε η μάνα του, τα ξανακοίταζε χωρίς να λέει λέξη. - Δεν με πιστεύεις ότι τα βρήκα, της λέει παραπονιάρικα. Δεν λέω ψέματα! Σου λέω πού ακριβώς τα βρήκα, μάνα αδελφή, είπε και τραβήχτηκε. Ήταν έτοιμος να κλάψει. Κοίταξε τη κόρη της αναποφάσιστη και ύστερα του είπε: - Δεν είναι πως δεν σε πιστεύω, παιδί μου. Το ξέρω πως δεν λες ψέματα. Όμως, να δούμε μήπως ακούσω από καμιά γειτόνισσα ή γείτονα, ποιος τα έχασε για να του τα δώσεις πίσω. Μικρό το χωριό. Τότες ήξερε όλο το χωριό τι μαγειρεύουν η κάθε οικογένεια στου αλλουνού το σπίτι. Ήταν τότες που δεν κλείδωναν πόρτες. Η χαρά κάποιου ήταν χαρά όλων και η λύπη κάποιου λύπη όλων. Δεν είχαν χαζοκούτια ούτε κινητά, μα ούτε και σταθερά τηλέφωνα, ούτε και ηλεκτρισμό. - Πίσω; ρώτησε κλαψιάρικα ο Μερτσίνας. Εγώ έκανα προσευχή κάθε βράδυ για όλους μας, για ειρήνη στον κόσμο και στο τέλος ζήταγα από το Θεό αυτό το χατίρι. Κάπως να γίνει για να βρω χρήματα να πάρω τη σαμπρέλα. - Λες ν άκουσε ο Θεός τη προσευχή σου, παιδί μου; Λες να είναι δικά του; - Τι λέω, μάνα! Δεν τα βλέπεις! Είναι σα να μην τα έχει ακουμπήσει χέρι. Ο δρόμος ήταν βρεγμένος, μάνα και δες τα! Κοίταξε τη κόρη της η μάνα του αναποφάσιστη. Έμενε βουβή. Την άκουγε πάντα. Ήταν ξύπνια, πρακτικό κορίτσι. Στο τέλος τη ρώτησε. - Τι λες, κόρη μου, εσύ; - Τι να πω, μάνα. Ξέρω ότι λέει την αλήθεια ο χαϊδογιός σου. άσε να δούμε. Ίσως κάπου ακούσουμε ότι κάποιος έχασε τα λεφτά. Δεν χάθηκε ο κόσμος αν η μπάλα παρθεί πέντε μέρες αργότερα. Δεν πρόκειται να βγάλουμε στα μαγαζιά ντελάλη, ποιος έχασε λεφτά. Αλλά όπως λέει η μάνα, κάπου καμιά γυναίκα ίσως μάθουμε τίποτε. Αν όχι, τότες να στείλεις για τη μπάλα. Τι να κάνει, συμμορφώθηκε. Νέες προσευχές από το μικρό Μερτσίνα να μη βρεθεί άνθρωπος που έχασε τα λεφτά. Δεύτερη φορά του έγινε το χατίρι, γιατί άνθρωπος δεν βρέθηκε. - Ναι, παιδί μου. Στείλε για τη μπάλα, του είπε ύστερα από πέντε μέρες, αφού είχε βαρεθεί να κάνει τον μυστικό αστυνομικό, μήπως πάρει λόγια από καμιά χωριανή για τα λεφτά. Όλο το τσούρμο ήταν κάτω στο Λιμανάκι, περιμένοντας να έρθει η συγκοινωνία, το καΐκι από τη Χώρα για να παραλάβει τη μπάλα. Γραμμή για μονότερμα με την παρέα ώσπου βράδιασε. Ήταν τα πιο ωραία Χριστούγεννα του Μερτσίνα. Ήταν μια λάμψη στην καταχνιά που σκέπαζε τη χώρα. Ήταν ο εμφύλιος πόλεμος στο τέλος του Ναι, αλλά θα άφηνε πληγές ανίατες σε μικρούς και μεγάλους για πολλά, πολλά χρόνια John G. Adinamis Funeral Director, LTD. CQAUEIO SEKESXM EPACCEKLASIRLOR TPETHTMOSGSA ETRTMEIDGRIA Providing services from: 24 Hour Service: Other Chapel facilities available within Chicago and Suburbs SMITH-CORCORAN Funeral Homes 6150 N. Cicero Ave. Chicago, IL E. Northwest Hwy. Palatine, IL Waukegan Rd. Glenview, IL South River Road Suite 154 Des Plaines IL Tel: 847/ Fax: 847/

7 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος Σχολιασμός των γεγονότων Η ΑΟΖ έγινε ΡΟΖ Του Κωνσταντίνου Χολέβα Επιμέλεια: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ Μύθοι που δεν απομυθοποιούνται Του Ηλία Ηλιόπουλου Ώστε έτσι, λοιπόν! Ο Υπουργός των Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας δήλωσε δημοσίως ότι η Ελλάς δεν θα ανακηρύξει, όπως θα εδικαιούτο να το κάνει με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της, και τούτο για να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία. Δεν εκπλήσσομαι, προσωπικώς, διότι από τα πρώτα βήματά του στον χώρο της εξωτερικής πολιτικής ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου ήταν οπαδός των συνεχών υποχωρήσεων και της ηττοπάθειας. Αυτό το κάνει λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων, όχι από σκοπιμότητα. Όλα δε αυτά καμουφλάρονται με λεκτικά περιτυλίγματα, όπως εκσυγχρονιστική πολιτική, φιλειρηνική διπλωματία, καταπολέμηση του εθνικισμού (πάντα του ελληνικού και ποτέ του τουρκικού) και άλλα παρεμφερή. Ο κ. Δρούτσας έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Αυστρία και όφειλε να γνωρίζει ότι η χώρα αυτή γέννησε τον Καγκελλάριο Μέτερνιχ, φανατικό αντίπαλο της Ελληνικής Επαναστάσεως. Όμως ο Μέτερνιχ είχε απέναντί του σε κάθε διπλωματική μάχη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Κερκυραίος διπλωμάτης και επί έτη σύμβουλος του Τσάρου της Ρωσίας, εφοδιασμένος με μία στέρεα ελληνορθόδοξη παιδεία, αντιμετώπισε με επιτυχία τον Μέτερνιχ, Ο Χένρυ Κίσσιντζερ στη διδακτορική διατριβή του για την εποχή εκείνη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στην Ιστορία υπάρχουν δύο είδη πολιτικών και διπλωματών: Οι Μέτερνιχ και οι Καποδίστριες. Οι πρώτοι αγωνίζονται να καταπνίξουν τα δικαιώματα των μικρότερων λαών και υπερασπίζονται παλαιολιθικές αυτοκρατορίες. Οι δεύτεροι αρθρώνουν λόγο πατριωτισμού, εθνικής αξιοπρέπειας και στηρίζουν τα δικαιώματα και των αριθμητικά μικρότερων λαών. Ο κ. Δρούτσας παραμένει οπαδός του Μέτερνιχ, ο οποίος πίστευε στη διατήρηση της Αυστρουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ενώ όσοι προτείνουμε την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ διδασκόμαστε από τη συγκρατημένη αισιοδοξία και τη μαχητικότητα του Καποδίστρια. Οι κ.κ. Παπανδρέου και Δρούτσας γοητεύονται από το νεο-οθωμανικό πρότυπο του Αχμέτ Νταβουτογλου, γι αυτό και τον αφήνουν να αλωνίζει προκλητικά στη Θράκη. Όσοι πιστεύουμε στη γραμμή Καποδίστρια χαρακτηριζόμαστε από τον κ. Δρούτσα ότι απλώς ακολουθούμε μια μόδα. Καλύτερα να είσαι του συρμού (της μόδας) παρά να είσαι του διασυρμού, όπως κατήντησε η εξωτερική πολιτική μας. Ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου ως Υπουργός ή Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών έχει συνδέσει τα βήματά του με...επιτεύγματα του νεοελληνικού εκσυγχρονισμού όπως η υποχώρηση στα Ίμια, η Μαδρίτη του 1997 με αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων της Άγκυρας στο Αιγαίο, η παράδοση του Οτσαλάν, τα ζεϊμπέκικα με τον μακαρίτη Τζεμ, η υπογραφή συμφωνίας με την Τουρκία για περικοπή από τα σχολικά μας βιβλία των σημείων που ενοχλούν την Άγκυρα. Η γραμμή του κ Παπανδρέου δεν απαντά στο ερώτημα «πώς θα αναβαθμίσουμε τον γεωπολιτικό μας ρόλο», αλλά διέπεται από το φοβικό σύνδρομο «μην ενοχληθεί η Τουρκία». Η λογική Παπανδρέου- Δρούτσα εντάσσει την Ελλάδα στη ζώνη επιρροής της Τουρκίας και φοβούμαι ότι κάθε υποχώρησή μας δίνει γενικότερα μηνύματα υποχωρητικότητας προς κάθε ξένη χώρα. Ακόμη και προς το υπό διάλυσιν κράτος των Σκοπίων. Τον Απρίλιο του 2000, λίγες ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές που κερδήθηκαν οριακά από τον Κώστα Σημίτη, ο κ. Γ. Παπανδρέου εγκαινίασε μία ηλεκτρονική πύλη του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών με τον τίτλο www. greece.gr. Υποτίθεται ότι αυτός ο αγγλόφωνος ιστότοπος θα προέβαλλε τις εθνικές μας θέσεις διεθνώς. Από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του -ευτυχώς σταμάτησε μετά από λίγους μήνες- η άποψη του κ. Παπανδρέου κατέστη εμφανής. Δημοσιεύθηκε, λοιπόν, ως κύριο άρθρο της πρώτης εβδομάδας ένα κείμενο στα αγγλικά με ελληνική υπογραφή, το οποίο κατηγορούσε τα... ελληνικά σχολικά βιβλία ότι καλλιεργούν μίσος κατά των Τούρκων. Άρα η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα αρχίσει από την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας των δύο χωρών. Κατέληγε μάλιστα ο αρθρογράφος με την πρόταση προς εμάς τους Έλληνες να υιοθετήσουμε μία νέα εθνική ταυτότητα για... να μάς αγαπήσουν οι Τούρκοι. Έκτοτε έχουν γίνει πολυάριθμα εθνικώς απαράδεκτα ψαλιδίσματα ηρώων, μαρτύρων, μαχών και γενοκτονιών από τα ελληνικά εγχειρίδια, ενώ οι Τούρκοι καλλιεργούν μέσω της παιδείας τον νεοοθωμανισμό και τον επεκτατισμό. Στην προσπάθεια των κ. Παπανδρέου και Δρούτσα να μας πείσουν πόσο καλοί γείτονες είναι οι Τούρκοι ήλθαν ως αρωγοί και οι ανιστόρητοι «ιστορικοί» που επιχείρησαν μέσω τηλεοπτικών ντοκυμανταίρ να υπονομεύσουν το κύρος της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και των πρωταγωνιστών της. Με τη λογική του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών ότι δεν ασκούμε νόμιμα δικαιώματα για να μη χαλάσουμε την καρδιά των Τούρκων η Ελλάς δορυφοροποιείται. Με πρόσχημα μάλιστα το ανεκδιήγητο Μνημόνιο οδηγούμαστε σε πλήρη απεμπόληση και απάρνηση καιρίων εθνικών συμφερόντων. Από τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο προχωρούμε προς τις ροζ ζώνες των ελληνικών υποχωρήσεων. Η ελληνική ΑΟΖ ουσιαστικά παραχωρείται στην Τουρκία και αποκτά ροζ χρώμα από την ανάμιξη της λευκής πετσέτας που πετάξαμε και της κόκκινης τουρκικής σημαίας. Αντί για το γαλάζιο της σημαίας μας και της θάλασσάς μας οι χειριζόμενοι τα εθνικά μας θέματα προτίμησαν το ροζ. Αντί του δυναμισμού προτίμησαν την υποταγή. Αντί της αξιοπρέπειας την υποτέλεια. Στο Αιγαίο, στη Θράκη, στην Κύπρο διακυβεύεται η ασφάλεια, η άμυνα, η εθνική αξιοπρέπεια και η οικονομική και ενεργειακή επιβίωση του Ελληνισμού. Δυστυχώς οι θαυμαστές του Τζεμ και του Νταβούτογλου υποθηκεύουν το μέλλον όλων μας και κυρίως των παιδιών μας. Πηγή: Αντίβαρο ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΞΕΦΑΝΤΩΝΕΙ Διευθυντή του Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων Ελλάδος «Θα πιστεύουμε ανθρώπους που ψεύδονται και γεγονότα που δεν έγιναν» Είναι μερικά γεγονότα, κάποια πρόσωπα, πολλοί μύθοι, σε εθνικό ή παγκόσμιο χώρο, που λάμπουν είτε μέσα στο σκοτάδι τους, είτε θαμπώνουν στο φως τους. Και γίνονται είδηση, επέτειος, θρύλος. Περνάνε από χείλη επίσημα σε λαούς, ή από στόματα άσημα, σε επισήμους ομιλητές. Και καθιερώνονται δια της γραφής επισήμως, ως σύμβολα για μίμηση ή θαυμασμό. Και μένουν για πάρα πολλά χρόνια. Χωρίς κάποιος να τολμήσει ή να ορθώσει δικαίωμα αμφισβήτησης. Άλλοτε είναι αληθινά και ακριβή τα γεγονότα αυτά. Και όσα λέγονται και ιστορούνται περί αυτά έχουν συμβεί. Άλλοτε τα μισά είναι ψέματα, που με τη θέση τους εκτοπίζονται οι αλήθειες. Άλλοτε είναι πράγματι ανάμικτα, αλλά επικρατεί ο ισχυρισμός του θρασύτερου. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, η απόλυτη, η όλη αλήθεια παραμένει στο σκοτάδι. Και ονόματα μπορεί να τιμώνται και να φημίζονται ως μεγάλα, ονόματα που μπορεί και να ήσαν άξια καταφρόνησης. Όμως ο μύθος επλάστη, εψήθη και τρώγεται με ευωχία, όρεξη, χαρές, χορούς και τραγούδια σε συμπόσια ιδεών, με συνδαιτυμόνες αφελείς και πονηρούς. Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Κάτω από μια αιτία, αφορμή ή δικαιολογία. Μου έχει τύχει να έχω περιπτώσεις, τέτοιων ατράνταχτων, βαθιά θεμελιωμένων καταστάσεων, που να υποθέτω ότι είναι ρηχές, που υπάρχουν τρανταχτές αμφισβητήσεις πραγματικότητος. Να τις έχω συζητήσει εμπιστευτικά με ειδικούς και αρμοδίους, που θα μπορούσαν να αποδυθούν σε μια αξιόπιστη, συστηματική, σιωπηλή προσπάθεια έρευνας για εξακρίβωση της ιστορικής αλήθειας, με κάθε διακριτικότητα, αντικειμενικό μέσο και τρόπο. Και σε όλες τις περιπτώσεις οι γνώμες μου έπεσαν σε αδιαπέραστο τοίχο. Οι απαντήσεις τους ήσαν: «Μπορεί να είναι όπως τα λες, αλλά μην ξεχνάς ότι κάτι που διατηρείται ως αληθές για πολλά χρόνια, έστω και αν δεν είναι αληθές, έστω κι αν είναι ένα μεγάλο ψέμα, έχει περάσει στην ιστορία των μύθων. Και οι λαοί έχουν ανάγκη, θέλουν να ζουν με μύθους». Κατόπιν τούτου κατάλαβα ότι οι μύθοι δεν απομυθοποιούνται, η αλήθεια δεν πρόκειται ποτέ να λάμψει έστω και αν τη φωτίσουν χίλιοι Ήλιοι. Θα πιστεύουμε ανθρώπους που ψεύδονται και γεγονότα που δεν έγιναν. iliop@otenet.gr Στον Κωνσταντίνο Ν. Γεωργανά Στον μικρό μου ξάδερφο, στο Μεγάλο Ελληνόπουλο του Καναδά, της Ομογένειας. Στον ακούραστο, στον καθάριο νου, καθάρια καρδιά. Άνδρα του Απόδημου Ελληνισμού: -Σαν ο Χειμώνας έγερνε στην αγκαλιά του Μορφέα κι έσκαγ η γης κι έβγαζε τις πασχαλιές στ αγέρα, όταν άρχιζαν τα πουλιά για άνοιξη να ψέλνουν κι όλα τα δέντρα και κλωνιά τον τάπητα της γης ν αργοϋφαίνουν. Ε! Στις υπέροχες αυτές στιγμές που τ άστρα εφρόντιζαν τον κήπο των Αγγέλων να μπαινοβγαίνουνε σ αυτόν οι ψυχές των εκλεγμένων, πέταξες και περπάτησες κι εσύ εκεί σ αυτή την παραδεισένια αρμονία με τους ωραίους και γλυκούς μαζί έσμιξες, να μείνεις για πάντα σ Εκείνου τη Θεία αιώνια Βασιλεία. Λέγω, σπαραξικάρδια: Αντίο-Έρρωσο!!! Αγαπημένε αδερφούλη, Όμαιμε ξαδερφούλη μου Ντίνο. Νίκος Β. Γεωργανάς

8 8 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «Παξοί τα νησιά του πάθους» Tου Γιώργου Λεκάκη Από τις εκδόσεις «Ερωδιός» της Θεσσαλονίκης κυκλοφόρησε ένα νέο πολυτελές λεύκωμα για τα νησιά των Παξών, με τίτλο «Παξοί-τα νησιά του πάθους» Το κείμενο και οι φωτογραφίες ανήκουν στον συγγραφέα Γιώργο Λεκάκη, ο οποίος μελετά αυτήν την πολυνησία από το 2003 τουλάχιστον... Το λεύκωμα, το οποίο αποτελείται από 200 έγχρωμες σελίδες μεγάλου σχήματος, διανθίζεται από περισσότερες από 400 φωτογραφίες! Όσον αφορά το κείμενο, εξετάζει την νήσο από την εποχή που το Ιώνιο πέλαγος ονομαζόταν Κρονία Αλς έως το σήμερα Στα 16 κεφάλαιά του θα βρείτε τα πάντα για τους Παξούς, όπως: συγκοινωνίαεπικοινωνία, ετυμολογία, λεξαριθμητική (είναι τυχαίο να βγάζουν ίσους πυθμένες όλες οι λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί ως τοπωνύμια της πολυνησίας: Παξοί- Εριούσσα-Ερικούσα;), έκταση-πληθυσμό, κλίμα, γεωμορφολογία και σεισμούς Έως ότου εισέλθουμε στην μυθολογία της περιοχής Εκεί θα μάθουμε πως η νήσος απεκόπη από την Κέρκυρα με το κτύπημα της κοσμικής τρίαινας του Ποσειδώνος, γιατί ήθελε ένα ιδιαίτερο μέρος να στεγάσει τον έρωτά του με την εκλεκτή της καρδιάς του, την Αμφιτρήτη Έτσι πήραν το όνομά τους οι Παξοί, από τα (ερωτικά) πάθη του θεού της θάλασσας Αλλά εδώ θα ακουστεί και η μυστικιστική φωνή «Ο μέγας Παν τέθνηκεν!» Στους Παξούς έχουν βρεθεί λίθινα εργαλεία που χρονολογούνται χρόνια πριν από σήμερα Έπειτα, το βιβλίο περνά στην κυρίως Ιστορία των Παξών: Αυτή «αρχίζει» το 734 π.χ. με την αποίκηση της Κέρκυρας από τους Κορινθίους Στην αρχαία νεκρόπολη των Παξών ευρέθη, μεταξύ άλλων, ένα σπάνιο εύρημα: Θαμμένος σκελετός αλόγου (6ου-5ου αι. π.χ.)!.. Τι δουλειά είχε το αρχαίο άλογο στους Παξούς; Έκτοτε άλογο δεν ξαναέκανε την εμφάνισή του στο νησί έως σήμερα!... Ακολουθεί η τρομερή ναυμαχία Κερκυραίων-Κορινθίων (432 π.χ.) και η α ναυμαχία των Παξών, η ναυμαχία της Τεύτας των Ιλλυριών, που είχε ως συνέπεια οι Ρωμαίοι να «βάλουν πόδι» για πρώτη φορά στα εσωτερικά της Ελλάδος Αντώνιος και Κλεποάτρα ίσως περνούσαν κάποιες ήσυχες ερωτικές μέρες στους Παξούς Έπειτα, το νησί γνωρίζει διαφόρους κατακτητές: Γότθους, Νορμανδούς, Γενοβέζους, Ενετούς Ώσπου φθάνουμε στην β ναυμαχία των Παξών (1537): Ο Δόρια νικά τους Οθωμανούς και τερματίζεται η πειρατική σταδιοδρομία του Μπαρμπαρόσα (αργότερα εδώ θα τελειώσει και του πειρατή Πιτσενίνου) Τα νησιά αποκτούν δικό τους στρατό (1624) Επανάσταση των Παξινών (1810) Ο Θ. Κολοκοτρώνης αποβιβάζεται στους Παξούς (1814) και ο Οδ. Ανδρούτσος υπανδρεύει εδώ την αδελφή του με Παξινό (1820) Και σιγά-σιγά έρχεται η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα (1863) Ο Αυστριακός δούκας Σαλβατόρ προσαράζει στο νησί και μένει μαγεμένος Γι αυτό και παρέμεινε 6 μήνες και έγραψε ένα σπουδαίο σύγγραμμα για τα νησιά, το σπουδαιότερο κείμενο για τους Παξούς του 19ου αι. Το βιβλίο συνεχίζει με τους επιφανείς άνδρες που ανέδειξαν οι Παξοί (και δεν είναι και λίγοι!): Πρώτος ο πυρπολητής Γεώργιος Ανεμογιάννης, ο Θ. Βελλιανίτης (αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων), ο μουσικός Γιάννης Σπάθας, ο λαϊκός παλαιστής Γιάγκος Αντίοχος «Αμερικάνος», κ.ά. καθηγητές, αθλητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ποιητές, συγγραφείς Και ακολουθεί η λαογραφία των νησιών: Προλήψεις, παροιμίες, βρισιές, κατάρες, ευχές, γλώσσα, ομιλία, μουσική, τραγούδια, χοροί, παραμύθια, έρωτας, γάμος, γέννα, βάπτιση, θάνατος, ενδυμασία, παιγνίδια, αρχιτεκτονική (αξιομνημόνευτες οι στέρνες κι οι ξερολιθιές των Παξών), επαγγέλματα, γιατροσόφια, πανηγύρια, έθιμα, κύκλος του χρόνου, κουζίνα, έως το Διεθνές Φετσιβάλ Μουσικής των Παξών Το βιβλίο συνεχίζει με την πανίδα και την χλωρίδα (αξιοσημείωτο ότι εκατοντάδες ελαιόδενδρα είναι ηλικίας άνω των 600 ετών!), την σπουδαία ελαιοκομία στα νησιά, και τον λοιπό πλούτο τους. Εν τέλει, ταξειδιωτική περιήγηση ανά χωριό, κατά πως μας συνηθίζει ο Γ. Λεκάκης: Γάιος, η γραφική πρωτεύουσα Και αλφαβητικά: Αργυράτικα, Αρωνάτικα, Βασιλάτικα (με το αρχοντικό των Μποτσαραίων), Βόντζα (περίφημα για το γκρεμό Μουσμούλι και την βραχοκαμάρα τον Τρυπητό ή Ποσειδώνιο), Γεωργουτσάτικα, Γραμματικέικα, Δαλιετάτικα, Καστανίδα (περίφημη για τα δυσπρόσιτα αρχαία σπίτια με πολεμίστρες, που εδώ τα λεν ελληνόσπιτα), Κατσιμάτικα (όπου η οικία της αδελφής του Ανδρούτσου), Κουκούλια, Λάκκα (το βορειότερο χωριό, έναντι της Λευκίμμης Κερκύρας, με φάρο, κ.ά.), Λογγός (με το παλαιό εργοστάσιο σαπωνοποιείο-ελαιουργείο-πυρηνελαιουργείο), Μαγαζιά (με την αρχαία νεκρόπολη, τις λαξευτές στέρνες, την παραλία του Ερημίτη, το Μουσείο Λαδιού), Μακράτικα, Μανεσάτικα, Μαστοράτικα, Μπογδανάτικα (ίσως με ναό του Διονύσου), Μποϊκάτικα, Οζιάς (με χριστιανικές παλαιοβασιλικές κτισμένες επί αρχαίων ναών και ιαματική πηγή), Πλάτανος ή Φουντάνα, Φαναριωτάτικα (με την παλαιότερη στέρνα των Παξών, την «Ελληνικιά», στο χείλος του γκρεμού!) Και ακολουθεί περιήγηση για τον γύρο των Παξών Και δεν σταματά εδώ η γνωριμία που θέλει να μας κάνει το βιβλίο με τα νησιά. Συνεχίζει με το νησάκι Αντίπαξος, φημισμένο για το καλό κρασί του, αλλά και για τα καθαρά διαυγέστατα νερά του, απ τα ωραιότερα νερά του κόσμου Γνωστό και από την κατοίκηση Σουλιωτών, και από τον ιστορικό φάρο του Και η περιήγηση της πολυνησίας των Παξών επιμένει με τα άλλα νησιά του συμπλέγματος: Άγ. Νικόλαος (με κάστρο κτισμένο με σχέδια του ντα Βίντσι!), Δασκάλια, Καλτσονήσι, Λιθάρια, Μαρμάρι, Μογγονήσι, Παναγία (με φερώνυμη μονή Ηπειρωτών εκ Βέλιανης) Το βιβλίο κλείνει με ένα κεφάλαιο, αφιερωμένο στα «Πετρέλαια της Ελλάδος», εξ αφορμής του πετρελαίου που αναδύεται στον Αντίπαξο. Έχει ως υπότιτλο «Οι αρχαίοι Έλληνες εγνώριζαν για τα πετρέλαια της Θάσου, αλλά και της Πιερίας, της Ζακύνθου, της Ιόππης και της Λιβύης» Τέλος, το βιβλίο τεκμηριώνεται από 6 σελίδες βιβλιογραφία, ενώ σε όλο το κείμενο υπάρχουν περισσότερες από 330 υποσημειώσεις-παραπομπές! Στον πρόλογό του ο δήμαρχος Παξών κ. Σπύρος Χ. Μπογδάνος αναφέρει ότι «Μια χούφτα καταπράσινα νησιά και βραχονησίδες ανάμεσα Κέρκυρα και Λευκάδα, είναι οι Παξοί. Κατοικημένοι από προϊστορικούς χρόνους με πρώτο κάτοικο τον Ποσειδώνα, που θέλοντας να βρει καταφύγιο του έρωτά του με την Αμφιτρίτη, δημιούργησε τους Παξούς, αποκόβοντάς τους από την Κέρκυρα. Ερωτικό νησί γίνεται από τότε καταφύγιο των εραστών των δυσκολιών της ζωής αλλά και της ομορφιάς της φύσης, των δημιουργημάτων και της θάλασσας. Ένας πλούτος συσσωρευμένος σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα, περιφρουρούμενος από κατοίκους, φίλους και εραστές. Νεώτερος εραστής των Παξών, όπως και όλων των μικρών νησιών, ο λαογράφος και ερευνητής Γιώργος Λεκάκης, που με την αγάπη και τις γνώσεις του προβάλλει την ομορφιά και τις ιδιαιτερότητες αυτών των μικροκόσμων, που λίγοι γνωρίζουν κι απολαμβάνουν. Οι φυσικές ομορφιές, η αρχιτεκτονική, ο πολιτισμός, η παράδοση αλλά και η καθημερινότητα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τους Παξούς και δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τους οδήγησαν στην απόκτηση του τίτλου του Πολιτιστικού Χωριού της Ευρώπης το 2004». Εκδόσεις «Ερωδιός», τηλ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ «AΘΗΝΑ» (ΙΣΟΤΙΜΑ ΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΡ. ΥΠΟΥΡΓ. ΑΠΟΦ. Φ /37 ΦΕΚ 1024 (Τ.Β.) ) ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ - ΔΗΜΟΤΙΚΟ - ΓΥΜΝΑΣΙΟ - ΛΥΚΕΙΟ 8535 Ν. GEORGIANA AVENUE * ΜORTON GROVE (KONTA ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ DEMPSTER & ΑUSTIN) TEL. (1847) * athenaschools@hotmail.com * ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΡΙΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ * ΜΕΘΟΔΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ * ΟΛΙΓΟΜΕΛΗ ΤΜΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΡΓΗ ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ *38 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΜΑΣ*

9 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ - ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ Οι μεγαλύτεροι Ευεργέτες ήταν Βορειοηπειρώτες Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ Αγαπητέ εκδότη της αξιόλογης εφημερίδας μας «Ελληνική Φωνή», ομολογώ πως η εφημερίδα σας επάξια κέρδισε μια θέση στις καρδιές των αναγνωστών της, για τη σοβαρότητα που χειρίζεται και παρουσιάζει τα θέματά της, και πάνω απ όλα για την αξιοπρέπειά της. Μου προξενεί πραγματικά, όχι απλώς εντύπωση, αλλά μεγάλο θαυμασμό για τον οποίο εκφράζονται όλοι οι αρθρογράφοι της εφημερίδας σας «Ελληνική Φωνή» όταν αναφέρονται στη μάνα ΕΛΛΑΔΑ. Εύγε σε όλους τους. Συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Όταν μιλάς για το φως της ανθρωπότητας απαιτείται σεβασμός! Δεν θα ευχόμουν βεβαίως τα ίδια για τους πολιτικούς μας, που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες 10ετίες, που αντί για φως έφεραν σκοτάδι! Βαρύνονται για σωρεία κακουργημάτων κατά της πατρίδας και όχι μόνο, αλλά και κατά του έθνους. Ένα από αυτά τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά του έθνους είναι και η μέθοδος ξεριζώματος των Β/Ηπειρωτών από τις πατρογονικές τους εστίες με δόλωμα το νόμο της παροχής των γνωστών επιδομάτων ομογενών. Αυτοί που χρεοκόπησαν την πατρίδα, διαλύουν τώρα και το έθνος. Ο νόμος για να εξυπηρετεί πράγματι το εθνικό συμφέρον, θα έπερεπε να προβλέπει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή τα επιδόματα αυτά να δίδονται ΑΥΣΤΗΡΩΣ σ αυτούς που δεν εγκαταλείπουν τις πατρώες εστίες τους. Έλληνες Β/Ηπειρώτες, γνωρίζω πολύ καλά, τη λεβεντιά σας και την υπερηφάνειά σας, γι αυτό δεν πρέπει να αισθάνεσθε ζητιάνοι, γιατί η μάνα Ελλάδα σας χρωστάει περισσότερα, διότι πολλαπλώς συνεισφέρατε στην πατρίδα τότε που έπερεπε, και συνεχίζετε να συνεισφέρετε. Οι κυβερνώντες τα ξεχνούν αυτά. Εμείς όμως οι απλοί πολίτες ποτέ! Οι μεγαλύτεροι Εθνικοί Ευεργέτες της μάνας πατρίδας ήταν Βορειοηπειρώτες: -Αρσάκης Απόστολος ( ) εθνικός Ευεργέτης από τη Β. Ήπειρο, ιδρυτής του Εκπαιδευτηρίου θηλέων «Αρσάκειο» στην Αθήνα. -Ζάππας Ευάγελλος ( ), εθνικός Ευεργέτης, χρηματοδότης των Ολυμπιακών Αγώνων και αγωνιστής του 1821, από το χωριό Λάμποβο της Β. Ηπείρου. -Ζάππας Κωνσταντίνος ( ) ιδρυτής του Ζαππείου στην Αθήνα, και αυτός από το Λάμποβο. -Σίνας Γεώργιος ( ) από την Μοσχόπολη της Β. Ηπείρου, χρηματοδότης της Εθνικής Τράπεζας και ιδρυτής του Αστεροσκοπείου Αθηνών (1846). -Σίνας Σίμων ( ) κι αυτός από τη Μοσχόπολη, ιδρυτής πολλών κοινωφελών ιδρυμάτων, του νεοκλασσικού κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών. Εθνικοί αγωνιστές. Πάνω από όλους ο Χειμαρριώτης θρύλος Σπύρος Σπυρομήλιος, αγωνισθείς για την Ελλάδα και τη Β. Ήπειρο. -Γεώργιος Χρηστάκης Ζωγράφος, Πρόεδρος της προσωρινής Κυβέρνησης της Αυτόνομης Β. Ηπείρου. -Ο επαναστάτης οπλαρχηγός Ιωάννης Πουτέτσης, αγβνισθείς για την ελευθερία της Β. Ηπείρου και τόσοι άλλοι. Να υπενθυμίζετε στους αγνώμονες ότι επί των ημερών μας προσφέρανε στη μάνα Ελλάδα, ολόκληρη Ολυμπιακή ομάδα άρσης βαρών και μέσω αυτής δεκάδες ολυμπιακά μετάλλια. Πρωταγωνιστές, Πύρρος Δήμας, Κόκκας, Σαμπάνης, Τζελιλής, Μήτρου κ.ά.τότε αυτά τα παιδιά σήκωναν το Έθνος στους ώμους των κι εμείς δακρύζαμε από υπερηφάνεια. Η πατρίδα ευγνωμονεί και δεν ξεχνά. Τότε οι πολιτικοί μας «στριμώχνονταν» δίπλα τους για μια φωτογραφία. Ήταν καλό προϊόν για προβολή και ψηφοθηρία. Γνωρίζω τις οικονομικές σας δυσκολίες, και οι δικές μας δεν είναι μικρότερες, αλλά είμαι σίγουρος ότι ποτέ δεν θα εγκαταλείψετε τα σπίτια σας αντί «πινακίου φακής» που σας προσφέρουν οι πολιτικοί. Την ευθύνη για το κατάντημά μας, όπως και της εθνικής μας πολιτικής, το φέρουν αποκλειστικά οι ηγεσίες μας. Οι ηγέτες πρέπει να οδηγούν το λαό και όχι ο όχλος τους ηγέτες. Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες 10ετίες ευθύνονται για τα βαρύτατα εγκλήματα κατά της πατρίδας και της εθνικής οικονομίας!

10 10 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 Ελληνικές Υπηρεσίες ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ Γεν. Πρόξενος κ. Ιωάννα Ευθυμιάδου 650 N. ST. Clair St. Chicago IL (312) Fax (312) ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΙΚΑΓΟΥ Μητροπολίτης κ. κ. Ιάκωβος Επίσκοπος Μωκησσού κ.κ. Δημήτριος 40 E. Burton PL. Chicago IL (312) Fax (312) ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 151 N. Michigan Av.#903 Chιcαgo IL (312) Fax (312) Ελληνικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ π. Νικόλαος Νικοκάβουρας, Ι. Προϊστάμενος π. Συμεών Τζόνσον 1017 N. La Sale Dr. Chicago IL (312) ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ & ΕΛΕΝΗ π. Νικόλαος Ιωνάς, Ι. Προϊστάμενος π. Βύρων Παπανικολάου S. Roberts Rd, Palos Hills IL (708) ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ π. Γεώργιος Καλούδης, Ι. Προϊστάμενος π. Σωτήριος Μαλαμής 6041 W. Diversey St. Chicago IL (773) ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ELMHURST π. Ανδρέας Γεωργανάς, Ι. Προϊστάμενος π. Παναγιώτης Μαλαμής 893 Church Rd, Elmhurst IL (630) Fax: (630) Τυπογραφεία COSMOS PRESS Ντίνα Κωνσταντοπούλου-Ρες 2235 W. Devon Ave. Chicago IL (773) Fax (773) Ανταλλακτικά Αυτ/των EVRIS AUTOMOTIVE INC. Ευρυπίδης Γώγος N. Harlem Ave. Chicago IL (773) Fax (773) Ελληνικοί Οργανισμοί ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΥΠΟΤΡΟΦΙΩΝ Χρήστος Τομαράς, Πρόεδρος 360 N. Michigan #710 *Chicago IL (312) Fax (312) ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ-ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ Ελένη Μπούση, Πρόεδρος 220 N. First St. Wheeling IL (847) Fax (847) ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ-«Η ΕΝΩΣΗ» Δημήτριος Ν. Γεωργακόπουλος Πρόεδρος 801 W. Adas St. Suite 207 Chicago IL (312) ΣΤΕΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Γιάννης Γουλάρας, Πρόεδρος 8350 N. Lincoln Ave. Skokie IL (847) Εστιατόρια HUB S GYROS Αντώνιος Θανούκος 3727 W. Dempster Ave. Skokie IL (847) PARTHENON Οικ. Χρήστου Λιάκουρα S. Halsted St. Chicago IL (312) Σχολεία-Ελληνικά ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ «ΑΘΗΝΑ» Νηπιαγωγείο-Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο Δημήτριος Γεωργακόπουλος 8535 N. Georgiana, Morton Grove, IL (847) Fax (847) athenaschools@hotmail.com ΑΚΑΔΗΜΙΑ «Ο ΠΛΑΤΩΝ» Ημερήσιο Ελληνοαμερικανικό Σχολείο Μαρία Κοριτσάρη, Διευθύντρια 8535 N. Georgiana, Morton Grove, IL (847) Fax (847) mail@platoacademy.org Ταξιδιωτικά Γραφεία HOMER TOURS & TRAVEL Κική Πετρίδη-Πέτρος Πετρίδης 9034 N. Milwaukee Ave. Niles IL (847) Fax (847) Catering Φαγητά κατά παραγγελία TIFFANY EVENT CATERING Μύρων Παπαδάκης 3014 W. Irving Park Rd. Chicago IL (773) Fax (733) info@tiffanyeventcatering.com Αρτοποιεία- Ζαχαροπλαστεία ZORBAS PASTRY SHOP Χρήστος Παναγιωτόπουλος 3111 N. Central Ave. Chicago IL (773) Fax (773) Ασφαλιστικά Γραφεία HALEAS & DEHCO Δημήτριος Ι. Χαλέας 3940 W. Touhy Ave. Lincolnwood IL (847) Fax (847) ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΦΩΤΙΑΔΗ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΤΟΜΩΝ (4) - ΠΟΛΥΤΕΛΗΣ ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ $ 350 ΔΟΛΛΑΡΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ (1708)

11 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΕΩΣ Γράφει ο *Αμφικτύων (Μελετώντας τα πιο κάτω φιλοσοφικά ρητά και αποφθέγματα ο καθένας μπορεί επι τη βάσει του γνωστικού του αντικειμένου και των εμπειριών του να κάνει μια συνοπτική Ανάλυση της σημερινής πραγματικότητος και να διδάξει τα παιδιά του τον Ελληνικό Λόγο). Είναι γεγονός ότι σήμερα σκεπτόμαστε εντελώς διαφορετικά απ ότι οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Και δεν εννοώ φυσικά την επίδραση λόγω του εκσυγχρονισμό που επέφερε η τεχνολογία. Η αλλαγή του φιλοσοφικού και πολιτισμικού υποβάθρου οφείλεται στην εισβολή διαφορετικής θρησκείας στο δυτικό κόσμο, η οποία επέφερε τον διαφορετικό τρόπο της σκέψεως. Ο Ελληνικός κόσμος σκεπτόταν σύμφωνα με τις αρχαιοελληνικές Αξίες της Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Σεβασμού του ατόμου, του Ωραίου, της Οικολογίας, της Αρμονίας και της Αλήθειας. Αντίθετα, ο σύγχρονος Εβραϊκός τρόπος της σκέψεως βασίζεται στην Βίβλο, στην μεταφυσική, στα θαύματα, στον φόβο Κυρίου, στον Υλισμό, Αυταρχισμό και στη Βαρβαρότητα. Η δυαδικότητα των πραγμάτων στο Σύμπαν είναι η βάση της φιλοσοφίας του Ηρακλείτου και όχι μόνον αυτού. Ο Ηράκλειτος παραπονιόταν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνον την μια όψη του πράγματος και δεν αντιλαμβάνονται το όλον, δηλαδή τον αντικειμενικό Λόγο. Γι αυτό έλεγε: «Αν ακούσετε όχι εμένα αλλά τον λόγο, είναι σοφό να ομολογείτε ότι τα πάντα είναι Ένα» Το Εν και το Ον της αρχαίας Ελληνικής κοσμοθέασης. Επομένως δίνοντας τους δύο τρόπους σκέψεως μπορείτε συνθέτοντας τους να βρείτε την αντικειμενική αλήθεια, δεδομένου ότι ο κόσμος διακρίνεται από την ενότητα όλων των αντιθέτων, από ύλη και ενέργεια. Στην εποχή μας τούτο έχει ξεχασθεί και προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια από εδώ και από εκεί, όχι όμως στην σύνθεση των αντιθέτων. Ας δούμε όμως αυτά τα επιγράμματα, που διαλύουν το πνευματικό σκότος και χαράζουν τους νέους δρόμους για να ξαναμπεί η ανθρωπότητα στο δρόμο του ορθολογισμού, του ανθρωπισμού και της γνώσης. Βέβαια ο χριστιανισμός αντέγραψε αρκετά από τα ελληνικά διδάγματα, αλλά επειδή στηρίζεται στο σάπιο φιλοσοφικό υπόβαθρο της Βίβλου η αντιγραφή ήτο επιφανειακή και δεν εφαρμόσθηκε στην πράξη. Έτσι όλα τα ηθικά διδάγματα του χριστιανισμού και της σύγχρονης κοινωνίας φαντάζουν υποκριτικά διότι δεν συμβαδίζει η θεωρία με την πράξη. Δυστυχώς ο σύγχρονος Ελληνας έγινε επιρρεπής στις ξενόφερτες «αξίες»-θα τις έλεγα αρκετές απ αυτές απαξίες- και σήμερα πληρώνει τα επίχειρα της ξενολαγνίας του. Με την δημοσίευση των αρχαίων γνωμικών ευελπισθούμε ότι θα συμβάλλουμε στην αλλαγή του σημερινού εβραϊκού τρόπου σκέψεως ο ο οποίος μας οδήγησε στα αδιέξοδα: ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (Δελφικόν ΕΙ) Οι Έλληνες μέσα από τον διαλογισμό, αυτογνωσία, αυτοκριτική και τον δημοκρατικό διάλογο προσπαθούσαν να βρουν τον εαυτόν τους και την πραγματική αλήθεια. Τώρα έχουμε χάσει τον εσωτερικό μας εαυτό και δεν επικοινωνούνε με το «είναι» μας παρά μόνον για να ικανοποιήσουμε τα ένστικτα της αυτοσυντηρήσεως και αναπαραγωγής. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. - Ισοκράτης (436 π.χ-338 π.χ.) ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ - Δεν ωφελεί το να αδικεί κάποιος ξεγλιστρώντας και όταν δεν τιμωρείται, διότι γίνεται χειρότερος. Αντιθέτως, αυτός που τιμωρείται γαληνεύει μέσα του το θηρίο και εξημερώνεται, ενώ απελευθερώνεται το ήμερο και όλη η ψυχή ανυψώνεται μεταπίπτοντας στην άριστη φύση της, καθώς αποκτά σωφροσύνη (αυτοέλεγχο), δικαιοσύνη, και φρόνηση (σοφία) συνδυασμένα, που του προσφέρουν μεγαλύτερη αξία από την σωματική δύναμη και υγεία, και την καλήν εμφάνιση, ZORBAS PASTRY SHOP Το ελληνικό ζαχαροπλαστείοτο οποίο σας προσφέρει την πιο γλυκιά απόλαυση ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΦΡΕΣΚΑΔΑ ΝΟΣΤΙΜΙΑ ΤΥΡΟΠΙΤΕΣ ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΕΣ ΦΥΛΛΟ ΓΛΥΚΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ 3111 N. CENTRAL AVE. CHICAGO Tel: (773) όπως ακριβώς ο νούς αξίζει περισσότερο από το σώμα; - Σωκράτης, Πλάτωνος Πολιτεία, 591 β. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ - Ο Σωκράτης για όσους δεν εγνώρισαν την Σοφία και την Αρετή: «Άρα, όσοι δεν γνώρισαν την σοφία και την αρετή, και η ζωή τους είναι μόνον οι κοινές διασκεδάσεις, σπαταλούν τη ζωή τους σκόρπια πότε στον πάτο και πότε στη μέση της απεικόνισής μας (οι θαυματοποιοί του Σπηλαίου). Δεν θα μπορέσουν ποτέ να σηκώσουν το βλέμμα τους, να κοιτάξουν την αληθινή κορυφή που βρίσκεται επάνω, ούτε ποτέ θα γεμίσει η ψυχή τους με αληθινή ουσία, μήτε με επιβεβαιωμένη και ανόθευτη χαρά. Σκύβουν πάνω από τα τραπέζια τους, σαν τα πρόβατα που σκύβουν τα κεφάλια τους στο χορτάρι, και κοιτάζοντας κάτω το έδαφος, περιδρομιάζουν και συνουσιάζονται. Και ένεκα της ακόρεστης πλεονεξίας τους με βαριές ανάσες, τσινιές και κερατωσιές αλληλοσκοτώνονται διότι είναι ανικανοποίητοι, και δεν μπορούν ποτέ να μην είναι εφόσον παραγεμίζουν με φαντασιώσεις κάποιο μέρους του εαυτού τους το οποίο είναι χιμαιρικό ακριβώς λόγω της ακόρεστης δίψας τους για περισσότερα». -Γλαύκων: Ώ Σωκράτη, ακούγεσαι σαν να μαιεύεσαι έναν χρησμό για τη ζωή του ευτελούς ανθρώπου. -Σωκράτης: Και δεν είναι οι ηδονές τέτοιας ζωής αναπόφευκτα σύμμεικτες με πόνο, και συνεπώς κάτι κενο-ψευδεπίγραφο και αμιγής φρεναπάτη της αληθινής ηδονής; Τόσον οι ηδονές όσο και οι πόνοι χρεωστούν την εμφανή σφοδρότητά τους στην αμοιβαία αντίθεσή τους, και εκτρέφουν φρενοβλαβείς πόθους στις καρδιές των γελοίων, που πολεμούν γι αυτές. - Πλάτων, Πολιτεία, 586 a, b & c. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ: «Όποιος δεν λέει αυτά που πιστεύει προδίδει την πατρίδα του». ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ: Απλούς μύθος της αληθείας έφυ. = Ἠ αλήθεια λέγεται με απλά λόγια!!!! Ευριπίδους Φοίνισσαι, 469. ΤΟΥ ΧΙΛΩΝΟΣ: «Τα μεν υψηλά ταπεινούν, τα δε ταπεινά υψούν»(διογένης Λαέρτιος, Α, γ, 69). «Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Κατά Λουκάν, ιδ. 7-11) Δυστυχώς ο Χριστιανισμός δεν το έκανε πράξη. Απλά αρκέσθηκε στη θεωρία προς εξαπάτηση του κόσμο (όρα την κεφαλή του ιερατείου) ΤΟΥ ΧΙΛΩΝΟΣ: «Τον τελευτηκότα μακάριζε» (Στοβαίου Ανθολογία Γ, παρ. 79ε) Τώρα μακαρίζουν τους εν ζωή ανάξιους, ακόμη και τους εγκληματίες που πλούτισαν με κάθε θεμητόν και αθέμητον μέσον, ή υπηρέτησαν πιστώς το σύστημα. Πριν ακόμη πεθάνουν και γραφεί η ιστορία το σύστημα δημιουργει «εθνάρχες», σοφούς, ανθρωπιστές κλπ. που στο διάβα τους αποδεικνύονται άνθρακες ο θησαυρός. «Μακάριοι οι νεκροί» (Αποκάλυψη Ιωάννου ιδ, 13). Ο Χριστιανισμός ενώ την παρούσα ζωή την απαξιώνει, δημιουργεί ελπίδες για την μεταθανάτια ζωή. «Πρεσβύτερον σέβου» (Συλλογή Δημητρίου Φαληρέως παρά Στοβαίου Γ, 74γ). Σήμερα ενώ προσπαθούν να δώσουν χρόνια ζωής στους ηλικιωμένους και χρήμα άφθονο στους εμπόρους της υγείας, δεν τους χαρίζουν το προσήκον σέβας (όρα το ασφαλιστικό). Ούτε μια θέση στο μετρό. Γενικά οι τώρα κάνουν εσκεμμένη και ασεβή αποδόμηση των έργων των προηγουμένων γενεών (ιστορία, έθνος κ.α) και ρίχνουν τον πέπλο της αμνημοσύνης στο παρελθόν. «Πρεσβυτέρω μη επιπλήξης» (Απόστολος Παύλος Α Προς Τιμόθεον, ε, 1). Ο Χριστιανισμός υποκριτικά συμπλέει με το κράτος και το κατεστημένο και τα λόγια του είναι κενό γράμμα. ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ: «Πας ο μη φρονών αλαζονεία και ψόφους αλίσκεται» - Μένανδρος (Ο κάθε ανόητος αναλίσκεται (κυριεύεται) με την αλαζονεία και τις φασαρίες ΖΗΝΩΝΟΣ: «Το κατα Φύσιν ζήν, ταυτό του κατ Αρετήν ζήν (εστί)». - ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ INSURANCE BROKERS INC. AUTO-BOND-BUSINESS-HOME-LIFE-SPECIAL EVENTS LICENSED IN ILLINOIS*GEORGIA*INDIANA*PENNSYLVANIA H ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ * ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΩΝΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙΣΤΕ ή ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΜΑΣ 7547 N. Rogers Ave. Chicago IL Toll Free Tel: (773) hw@insurancebrokersinc.com HERBERT S. WITTER

12 12 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 Υπερήφανη η Ομόγενεια για τον κ. Πέτρο Μάστορη Στις 18 Μαΐου 2011 ο δήμος του Σικάγου τίμησε για την πολύπλευρη προσφόρα του ένα εκλεκτό μέλος της Ομογένειας που εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται ως επιχειρηματίας στο νοτιοδυτικό Σικάγο, ενώ παράλληλα έχει διακριθεί για το κοινωνικό όπως επίσης και για το συγγραφικό του έργο. Πρόκειται για τον Πέτρο Μάστορη, γνωστό στους αμερικανικούς επιχειρηματικούς κύκλους ως Peter Masters. Μάλιστα, το όνομα αυτό έχει δοθεί ως επιπλέον τιμητική διάκριση για τον κ. Μάστορη σε ένα τμήμα του ιστορικού νοτίου τμήματος της CICERO BLVD. Όπως πολλοί επιτυχημένοι συμπατριώτες μας στην Αμερική, ο τιμηθείς κ. Μάστορης επικέντρωσε το επιχειρηματικό του ενδιαφέρον στον χώρο της εστίασης, ιδρύοντας στην περιοχή του αεροδρομίου Midway ένα από τα δημοφιλέστερα εστιατόρια του Σικάγου, πόλο έλξης για πολιτικούς και άλλες προσωπικότες, το Masters Pancake House (5265 South Cicero Avenue Chicago), που δεν αποτελεί απλώς μία ανθηρή επιχείρηση αλλά και ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη της γύρω περιοχής. Η επαγγελματική επιτυχία του κ. Μάστορη υπήρξε το έναυσμα για μία κοινωνική δραστηριότητα η οποία κατ επανάληψη έχει επαινεθεί από δημοτικές και ομογενειακές αρχές. Επιθυμώντας να προάγει την οικονομία του νοτιοδυτικού Σικάγου αλλά και να αξιοποιήσει την γειτνίαση της περιοχής με ενα διεθνές αεροδρόμιο, υπήρξε ο ιδρυτής της United Business Association of Midway (UΒΑΜ), όπως και πρόεδρος του συνοικιακού Φόρουμ, δράσεις για τις οποίες τιμήθηκε από τους δημάρχους Harold J. Washington Αρκετοί νεκροί από τους ανεμοστρόβιλους στις κεντρικές ΗΠΑ Τζόπλιν, Μισούρι Ισχυρές καταιγίδες και ανεμοστρόβιλοι είχαν σαν αποτέλεσμα τουλάχιστον 14 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους στις κεντρικές ΗΠΑ, δύο ημέρες μετά τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων στην πολιτεία του Μισούρι από τον πιο φονικό ανεμοστρόβιλο που έχει χτυπήσει τη χώρα τα τελευταία 60 χρόνια. Αξιωματούχοι της Υπηρεσίας Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών ανέφεραν ότι οι τελευταίοι θάνατοι στις πολιτείες Οκλαχόμα, Κάνσας και Αρκάνσας προκλήθηκαν από τουλάχιστον 30 ανεμοστρόβιλους που εμφανίστηκαν στην περιοχή την Τρίτη και τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης. Οι καταιγίδες που συνοδεύονταν από χαλάζι σε μέγεθος μπάλας του μπέιζμπολ ξερίζωσαν δέντρα, συνέτριψαν αυτοκίνητα και έκοψαν στη μέση έναν τοπικό πυροσβεστικό σταθμό. Πάντως, οι τελευταίοι ανεμοστρόβιλοι προσπέρασαν την κατεστραμμένη πόλη Τζόπλιν στο Μισούρι όπου ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 125 και αναμένεται να αυξηθεί. Οι τοπικές αρχές ανέφεραν ότι περίπου 1500 άνθρωποι αγνοούνται αλλά επεσήμαναν ότι στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται αρκετά άτομα που δεν έχει καταστεί δυνατό να επικοινωνήσουν με συγγενείς και φίλους εξαιτίας των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί στα συστήματα τηλεπικοινωνιών. Σε συνέντευξη τύπου, ο κυβερνήτης του Μισούρι, Τζέι Νίξον, δήλωσε ότι οι αρχές έχουν επίσης να αντιμετωπίσουν τεράστια προσπάθεια απομάκρυνσης συντριμμιών. Ο αριθμός των νεκρών από τους ανεμοστρόβιλους αυτή την εβδομάδα, μαζί με άλλα 300 άτομα που έχασαν την ζωή τους τις προηγούμενες εβδομάδες στις νότιες ΗΠΑ, έχει αυξήσει το συνολικό αριθμό των νεκρών για φέτος στους 500, τον υψηλότερο αριθμό από 1953 όπου 519 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους από ανεμοστρόβιλους. (1985) και Richard M. Daley (2009). Δίπλα σε αυτη την οικονομική-συσπειρωτική δραστηριότητα προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, θα πρέπει να μνημονευθεί ένα πολυσχιδές φιλανθρωπικό έργο όπως και η γενναιόδωρη στήριξη των θεσμών της Ομογένειας. Εξάλλου, ο ίδιος υπηρέτησε ενεργά την οργάνωση της ΑΧΕΠΑ, στην οποία μάλιστα αναδείχθηκε Ύπατος Κυβερνήτης. Μία ακόμη χαρακτηριστική πτυχή της προσωπικότητας του κ. Μάστορη αποκαλύπτουν τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα που τον έχουν καθιερώσει ως δόκιμο ποιητή, συγγραφέα και στιχουργό και συνεργάτη πολλών εφημερίδων. Ενώ για πολλά χρόνια έχει μόνιμη σατιρική στήλη στην εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΣΙΚΑΓΟΥ»,. Την καταξίωση και στον τομέα αυτό ήρθε να επισφραγίσει το 2007 η βράβευσή του από τον Διεθνή Ποιητικό Σύλλογο στο Πεκίνο της Κίνας, αλλά και η συνακόλουθη τιμητική πρόσκληση, το 2009 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Τέλος δεν θα πρέπει να παραλειφθεί η επιτυχία του κ. Μάστορη και σε προσωπικό επίπεδο. Παρά τις αδιάκοπες του ενασχολήσεις, είχε τον χρόνο και την ενέργεια να δημιουργήσει μία ευτυχισμένη, υποδειγματική οικογένεια. Η Ομογένεια είναι σίγουρα υπερήφανη που αριθμεί στους κόλπους της προσωπικότητες όπως του κ. Μάστορη. Ακολουθεί το κείμενο της ανακήρυξης όπως αυτή αναγνώστηκε στις 18 Μαΐου 2011, από τον Εντιμότατο Δημοτικό Σύμβουλο Michael R. Zaiewski.) ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, το MASTERS Restaurant, ένα από τα ωραιότερα και δημοφιλέστερα εστιατόρια του Σικάγου, εορτάζει στις 18 Μαΐου 2011 την 30η επέτειο της λειτουργιας του, και ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, ο Πέτρος Μάστορης, εξέχων πολίτης και μέλος της τοπικής κοινότητας, αποτελεί έναν από τους πυλώνες που στηρίζουν τους επιχειρηματίες της νοτιο-δυτικής συνοικίας, και ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, ο Πέτρος Μάστορης εγκαινίασε το MASTERS Restaurant την 18η Μαΐου, 1981, Mε τον Πέτρο Μάστορη ως ιδιοκτήτη, το MASTERS Restaurant έχει αναδειχθεί σε εξαιρετικά ελκυστικό εστιατόριο που προσελκύει στην συνοικία πολλούς επισκέπτες και θαμώνες. Ανάμεσα στις προσωπικότες που σύχνασαν στο εστιατόριο κατά τη διάρκεια της τριακονταετούς λειτουργίας του, υπήρξαν ο Δήμαρχος Harold Washington, τα μέλη του Κονγκρέσου William Lipinski και Phil Bianco, όπως και ο Ομοσπονδιακός Γερουσιαστής Charles Percy. Ο κ. Mάστορης είχε επίσης την χαρά να συναντηθεί με τον Γερουσαστή Ferry (1981), τον Πρόεδρο των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής Ronald Reagan, τους Κυβερνήτες της Πολιτείας του Ιλλινόις Jim Edgar και James Thompson, τον Υπουργό Εσωτερικών της πολιτείας του Ιλλινόις Jesse White και τον Δήμαρχο Richard M. Daley, και ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, ο Πέτρος Μάστορης και η σύζυγός του Αναστασία διάγουν ευτυχισμένο συζυγικό βίο επί 48 έτη. Έχουν ευλογηθεί με δύο κόρες, τη Νίκαια και τη Σταυρούλα, και είναι υπερήφανοι παππούς και γιαγιά με τέσσερα εγγόνια, και ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, ο Πέτρος Μάστορης υπήρξε ιδρυτής της UBAM, πρώην Επιχειρηματικός Σύνδεσμος Midway, και συνεργάστηκε στενά με τον πρώην Δημοτικό Σύμβουλο William Krystiniak, το 2010 ο Πέτρος αναγνωρίστηκε από τον Δήμαρχο Richard M. Daley ως ακτιβιστής για την κοινότητά του, και ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι ο κ. Πέτρος Μάστορης και το εστιατόριο MASTERS Restaurant που λειτουργεί κοντά στο Αεροδρόμιο Midway Airport, έχουν αναδειχθεί ως πραγματικοί φίλοι στην ευγνωμονούσα κοινότητα, και ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι ο Εντιμότατος Michael R. Zaiewski, Δημοτικός Σύμβουλος της 23ης εκλογικής περιφερείας, έχει αναγνωρίσει την σεβαστή αυτή παρουσία ως στυλοβάτη της κοινότητάς του, κατά την παρούσα στιγμή και ως απόρροια των όσων αναφέρθηκαν, ΔΙΝΟΥΜΕ στην δημοσιότητα τα παρακάτω: Εμείς, ο Δήμαρχος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλεως του Σικάγου, συγκεντρωθήκαμε εδώ, σήμερα 13η Απριλίου, του Σωτηρίου Έτους 2011, για να εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στον Πέτρο Mάστορη και στο εκλεκτό εστιατόριο MASTERS για την 30η επέτειο από την ίδρυση του, για να χαιρετίσουμε τον κ. Μάστορη για τις πολλές επιχειρηματικές του επιτυχίες και την κοινωνική του συμβολή προς την νοτιοδυτική κοινότητα της πόλης και να του ευχηθούμε υγεία, ευτυχία και συνεχή επιτυχία σε όλες τις παρούσες και μελλοντικές δραστηριότητές του. Προς διεκπεραίωση: Όπως συνταχθεί ακριβές αντίγραφο του παρόντος ψηφίσματος και επιδοθεί στον κ. Πέτρο Μάστορη.

13 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος Τα CDS της χρεοκοπίας της Ελλάδας θα είναι το κύριο μενού της συνάντησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο St. Moritz σε λίγες μέρες! To πως θα εισπράξουν τα δις των κερδών από τα CDS της χρεοκοπίας της Ελλάδας, θα είναι το κύριο μενού της φετινής συνάντησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η οποία θα λάβει χώρα στο ξενοδοχείο Grand Hotel Kempinski στο St Moritz, από τις 9 ως τις 12 Ιουνίου. Το ξενοδοχείο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Νταβός, εδώ όπου κάθε χρόνο γίνεται η συνάντηση τραπεζιτών, επιχειρηματιών, πολιτικών ηγετών και γενικότερα στελεχών της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ. Είναι το μόνο ξενοδοχείο 5 αστέρων στο St Moritz και βρίσκεται απέναντι από το σταθμό του τελεφερίκ προς το χιονοδρομικό Corviglia. Στις 2 τελευταίες συναντήσεις της Λέσχης έδωσε το παρόν ο κος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έκανε πρόπερσι την παρθενική του εμφάνιση στη συνάντηση. Θα δούμε με ενδιαφέρον αν θα παραβρεθεί και φέτος. Όπως επίσης και ποιοι άλλοι δικοί μας πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι θα πάρουν μέρος ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα να τα πουν από κοντά με τους κατόχους των CDS της χρεοκοπίας μας, από τα οποία κάποιοι βιάζονται να κερδίσουν κοντά στα 30 δις ευρώ, ενώ κάποιοι άλλοι που θα τα χάσουν δίνουν ήδη στοιχεία σε «δικά» τους διεθνή ΜΜΕ στα οποία πολύ σύντομα θα έχουμε αποκαλύψεις των ονομάτων όλων εκείνων που εμπλέκονται στην αγοροπωλησία του CDS που πούλησε το Ταχ. Ταμιευτήριο κι όχι μόνο. Στα χέρια ξένων δημοσιογράφων βρίσκονται τα αποκαλυπτικά tickets. Τα δημοσιεύματα αναμένεται να προκαλέσουν τεκτονικό σεισμό στην Ελλάδα. Οι μυημένοι εκτιμούν πως η Ευρωπαική Εlite φιλοδοξεί να κερδίσει πάνω από 700 δις ευρώ από την χρεοκοπία της Ελλάδας. Εκείνοι που θα τα χάσουν είναι αποφασισμένοι να δώσουν όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα! Ο βρώμικος τζόγος σε βάρος του ελληνικού λαού είναι απίστευτος. Και ακόμη πιο βρώμικοι είναι οι Έλληνες Εφιάλτες, που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο τζογάρισμα που αντιστοιχεί σε εθνική προδοσία. Η Ελλάδα είναι πάμπλουτη... Και να που βρέθηκαν νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εν τω μεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη, τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ!) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το USGS. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί ( τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα). Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία. Στον κόσμο ζουν συνολικά Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία. Δεχόμαστε τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία. Έχουμε και μια δυνατή αμυντική βιομηχανία που φτιάχνει από άρματα και τζηπ ΜΕΡ- ΣΕΝΤΕΣ-ΕΛΒΟ ως προηγμένα συστήματα λέηζερ και υπερσύγχρονα μη επανδρωμένα αεροπλάνα όπως έκανε το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων (ΚΕΑ) στο Ελληνικό. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϋ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ. Μέχρι και ΠΟΡΣΕ (!) φτιάχνομε στην Κατερίνη (δείτε στο Διαδίκτυο την βιομηχανία REPLICAR HELLAS). Διαθέτουμε υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, ( τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη ( τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη ( τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ! Δεν υπάρχει μικρή και μίζερη Ελλάδα. Πηγή: ARISTOTELIS ARAPIS arista@hol.gr ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Να μην ξημερώσει Γράφει ο Σπύρος Δαρσινός ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ Στην δεύτερη συνάντησή τους πήγαν στο Σούνιο. Κάθησαν στο εστιατόριο που είναι κάτω από το ναό. Ήπιανε ούζο με μιά πικοιλία ψαρικών. Στο τρίτο ούζο, λύθηκαν οι γλώσσες τους. Του είπε για τους γονείς της που πέθαναν δυό χρόνια ο ένας μετά τον άλλον. Για δύο σχέσεις της που διακόπηκαν εξ αιτίας της. Ό,τι διευθύνει το περιοδικό που ήταν τότε υπάλληλος. Στην τρίτη συνάντηση έφαγαν σε μια ταβέρνα στο Χαλάνδρι και μετά του πρότεινε να πάνε στο σπίτι της. ΕΊχε μια μικρή αλλά όμορφη μονοκατοικία στο Χολαργό. Κάθησαν με ένα ποτό στο χέρι στο καναπέ που έβλεπε τον πανέμορφο κήπο της. Οι ευωδιές από τα χυσάνθεμα τις φρέζιες, τα βασιλικά, τις ντάλιες και τους μενεξέδες έρχονταν μεθυστικά στο μπαλκόνι, ήταν από εκείνες τις αστρόφεγγες βραδιές που είναι φωρτωμένες με μύρα του έρωτα. Τα χέρια τους ενώθηκαν τα χείλη τους κόλησαν τα κορμιά τους γίναν ένα. Αυτά πέρασαν αστραπιαία από το νου του μετά από το αναπάντεχο ξέσπασμά της. Τώρα κατάλαβε το λάθος του, που γύρισε σε ένα παρελθόν που ο ίδιος είχε καταδικάσει να μην έχει μέλλον Ήξερε πως τώρα η μοίρα του ήταν αλλού και δεν μπορούσε να την αλλάξει. Είχε πλέξει τα νήματά της, βαθειά στη ζωή του που αν προσπαθούσε να την αλλάξει θα βγαινε μαζί και η ψυχή του. Τον περίμεναν στην Αμερική οι τρυφερές αγκαλιές των δύο παιδιών του και η γυναίκα που έδεσε τη ζωή της με την δική του. Εκείνος έπρεπε να αποφασίσει τώρα, και μια για πάντα. Μετά από βαριά σιωπή της είπε με ραγισμένη φωνή «πρέπει, πρέπει να φύγω Ανδριάνα» και τραβήχθηκε απαλά από την αγγαλιά της. Εκείνη ήταν ανησυχητικά ήρεμη τώρα. Ούτε που αντέδρασε στο άκουσμα της απόφασής του, να φύγει. Δεν τον παρακάλεσε. Δεν προσπάθησε να τον κρατήσει. Τα χέρια της έμειναν ακίνητα στα πλευρά της σαν φτερά σκοτωμένης πέρδικας. Τα μάτια της έτρεχαν δάκρυα, χωρίς αναφυλιτά, χωρίς λυγμούς. Οι παλμοί της καρδιάς της τράνταζαν το στήθος της, τον κοιτούσε με αχανές βλέμμα που ντυνόταν. Εκείνος απόφευγε να την κοιτάξει, τα μάτια του ήταν βαθειά και βουρκωμένα. Προσπάθησε να της πει κατι ακόμη, μα δεν μπορούσε. Ξέρω, της είπε, μετά από πολλή προσπάθεια, ξέρω ότι πικράθηκες που παντρεύτηκα μια άλλη γυναίκα.σε αγαπώ όμως Ανδριάνα και θα σε αγαπώ πάντα. Θ αναρωτιέσαι πως γίνεται να σ αγαπώ και να παντρευτώ μια άλλη γυναίκα. Όμως όταν μπορείς να αγαπήσεις μιά φορά μπορείς και πάλι ν αγαπήσεις χωρίς ποτέ να πάψεις ν αγαπάς ότι ωραίο αγάπησες στη ζωή σου. Εσύ με ενθάρρυνες τότε να φύγω Ανδριάνα «φύγε Στράτο» μου είπες «φύγε γιατί θα σε συλλάβει η δικτακτορία.φύγε μέχρι να περάσει η μπόρα, εγώ θα σε περιμένω». Έφυγα με βαριά καρδιά. Καταστάλλαξα σε μιά πόλη του Κεντάκυ σκεπασμένη με στάχτη από την άχνα των λιμνών και τους καπνούς από τα φουγάρα των εργοστασίων. Σ αυτή την στάχτινη πόλη έπρεπε να ριζώσω. Δεν ριζώνεις όμως στην ξένη γη αν δεν δώσεις μέρος από την ψυχή σου, αν δεν θυσιάσεις κάποια άλλα όνειρά σου. Είναι απαιτητική η ξένη γη Ανδριάνα, δεν σου επιτρέπει αναστολές, ούτε δραματισμούς. Οι συναισθηματισμοί εκεί τρίβονται πάνω σε έναν άλλον πραγματισμό που θες δεν θες μπαίνει μέσα σου, σε κατακυριεύει. Οι μνήμες τραβιούνται στην άκρη για να δώσουν χώρο στον αγώνα της επιβίωσης. Και είσαι μόνος εκεί Ανδριάνα, είσαι ξένος και σε βλέπουν ξένο, και έχεις ανάγκη από ένα ζωντανό άγγιγμα στην ψυχή και στο σώμα σου. Και εσύ ήσουν μακριά Σ αυτό το στάδιο που ήθελα την τρυφερότητα μέσα στην ατσάλινη πραγατικότητα, συνάντησα τη γυναίκα μου, μετά την αγάπησα. Ίσως γιατί σε πολλά μου θύμιζε εσένα. Είναι κάποια πράγματα στη ζωή μας, που δεν τα κουμαντάρουμε εμείς Ανδριάνα. Συγχώρεσέμε που αναστάτωσα τη ζωή σου, θα σε αγαπώ γιά πάντα. Σταμάτησε να μιλάει, εκείνη τον άκουγε με τα μάτια της στηλωμένα στο ταβάνι. Έσφιγγε μόνο με τα δάχτυλα του δεξιού χεριού της το άδειο μαξιλάρι του. Ύστερα, χωρίς να μιλήσει,σηκώθηκε σαν υπνωτισμένη από την άλλη μεριά του κρεβατιού, έσουρε τα βήματά της στο παράθυρο, το άνοιξε και κοίταζε σαν χαμένη τη ροδαυγή. Αυτή την μισητή ροδαυγή που της τον πήρε τότε, της τον ξαναπαίρνει τώρα. Φύγε του είπε, με φωνή που λες και έβγαινε από άλλο κόσμο, φύγε και σε παρακαλώ να μην ξανάρθεις ποτέ, να μην μου ξαναστείλεις γράμματα, ας μην μάθουμε ποτέ ποιός θα φύγει πρώτος από τούτη τη ζωή. Εκείνος στεκόταν όρθιος στη μέση του δωματίου, οι λέξεις της, τον χτύπησαν σαν μαχαιριές. Ήταν χλωμός και απότομα γερασμένος. Ήθελε να πει κάτι, μα τα λόγια του γίνονταν κόμπος. Πήγε να φύγει, κοντοστάθηκε, την πλησίασε από πίσω, σήκωσε το χέρι του να την αγγίξει, δεν τόλμησε. Τι κι αν την άγγιζε; Τι θα ωφελούσε; Θα έφευγε και δεν θα ξαναρχόταν ποτέ. Η πόρτα έκλεισε πίσω της σαν πυροβολισμός. Δεν ταράχθηκε. Δεν κουνήθηκε, η ψυχή της ήταν όλη στα μάτια της, στα μάτια.που κοίταζαν το δρόμο που σε λίγο χάθηκε εκείνος για πάντα.

14 14 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 Ιωάννης ο Ιταλός, Νεοπλατωνικός Ελληνιστής φιλόσοφος του Μεσαίωνα Ιωάννης ο Ιταλός (Ioannes Italus, περ. 1090). Ιταλός νεοπλατωνικός ελληνιστής φιλόσοφος του Μεσαίωνα. Γεννήθηκε από νορμανδική οικογένεια της Καλαβρίας της Ιταλίας, ο πατέρας του ήταν μισθοφόρος, και κατά συνέπεια ο μικρός Ιωάννης πέρασε τα παιδικά χρόνια του σε διάφορα στρατόπεδα. Από το 1042 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη και άρχισε σπουδές δίπλα σε διάφορους δασκάλους. Από το 1049 μαθήτευσε υπό τον Μιχαήλ Ψελλό ( ), τον οποίο, όταν τον έδιωξαν από την Κωνσταντινούπολη και τον έκλεισαν στο μοναστήρι του Ολύμπου της Βιθυνίας, διαδέχθηκε το 1055, σε ηλικία μόλις 30 ετών, στην καθηγητική θέση που οι βυζαντινοί πομπωδώς αποκαλούσαν «Υπατος των Φιλοσόφων» (πρόκειτο απλώς για την θέση του πρωτοδιδασκάλου στο «Πανδιδακτήριο» Κωνσταντινουπόλεως). ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ Ο Ιωάννης, που, όντας μακριά από την χριστιανική υποκριτική ταπεινοφροσύνη και έχοντας την υποστήριξη της ισχυρής οικογένειας των Δουκών, δεν είχε ενδοιασμό να δείχνει την αυτοπεποίθησή του σε ό,τι αφορούσε τις φιλοσοφικές του γνώσεις, μεταδίδοντας την ίδια μορφή στάσης σε αρκετούς από τους μαθητές του, προωθούσε συστηματικά σε αυτούς τα έργα του Πρόκλου, του Πλάτωνος, του Πορφυρίου, του Ιαμβλίχου, αλλά και του Αριστοτέλους και δεν έδειχνε κανέναν φόβο ως προς το να εκθειάζει το μεγαλείο της σοφίας των Εθνικών. Διεκήρυσσε ότι μόνον η πραγματική, δηλαδή η κοσμική, επιστήμη μπορεί να διερευνήσει την Αλήθεια, ότι η φιλοσοφική σκέψη είναι αυτόνομη από τα εκκλησιαστικά δόγματα έως και ξένη προς αυτά, ότι υπάρχει παλιγγενεσία, ότι ισχύει το «ουδέν εξ ουδενός», δηλαδή δεν υπάρχει εκ του μηδενός δημιουργία και ότι τα υποτιθέμενα χριστιανικά θαύματα πρέπει να απορρίπτονται ως αντικείμενα στους φυσικούς νόμους. ΔΙΩΞΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟ- ΔΟΞΟΥΣ ΘΕΟΚΡΑΤΕΣ Επόμενο ήταν οι ιδέες του να προκαλέσουν την αντίδραση της χριστιανικής εκκλησίας, η οποία στράφηκε εναντίον του για πρώτη φορά το 1076 επί βασιλείας Μιχαήλ Ζ, κατηγορώντας τον για ασέβεια, αλλά η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Η κατηγορία ανανεώθηκε το 1082, λίγο μετά την άνοδο στον θρόνο του ανθέλληνα Αλεξίου Α. Ο Ιταλός, αφού αρχικά απειλήθηκε με λιντσάρισμα από τον όχλο της Κωνσταντινουπόλεως (από τον οποίο γλίτωσε μόνο όταν σκαρφάλωσε στον τρούλλο της εκκλησίας της «Αγίας Σοφίας»), οδηγήθηκε στην συνέχεια σε δίκη με την κατηγορία της αποστασίας στην «ειδωλολατρία» και της διάδοσης «των μακαβρίων διδασκαλιών των Ελλήνων». Στο δικαστήριο ο «ελληνόπληκτος και δαιμονόπληκτος στασιαστής κατά της Νέας Ρώμης» Ιωάννης υπερασπίσθηκε με σθένος της απόψεις του, γεγονός που εξαγρίωσε ακόμη περισσότερο τους βυζαντινούς θεοκράτες. Με πρωτοστάτη, τον ίδιο τον πατριάρχη Ευστράτιο Γαρίδα ( ) συνόψισαν τις απόψεις του Ιταλού σε ένδεκα κεφάλαια και τα έστειλαν στον αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε από το παλάτι, με απειλή θανατικής ποινής, να απαρνηθεί τις ιδέες του και όταν εκείνος αρνήθηκε να το πράξει, ακολούθησαν η απαγόρευση να ξαναέλθει σε επαφή με βιβλία και ο υποχρεωτικός ισόβιος εγκλεισμός του σε μοναστήρι, όπου μετά από λίγο τον εξόντωσαν. Παράλληλα δέχθηκε ένδεκα συνολικά αναθέματα, εκ των οποίων μάλιστα κάποια μοιράστηκε με όλους τους πιθανούς οπαδούς του, παρά το γεγονός ότι 5 από τους πιο γνωστούς μαθητές του, όλοι διάκονοι, είχαν αποκηρύξει τον καθηγητή τους μπροστά σε ένα ειδικό συμβούλιο των θεοκρατών. Τα αναθέματα αυτά είναι τα γνωστά «κεφάλαια του Ιταλού» με τα οποία οι χριστιανοί δηλώνουν πως αποκηρύσσουν την Ελληνική Φιλοσοφία και χαιρετίζουν τον αναθεματισμό της. Η πρώτη ανάγνωσή τους από άμβωνος έγινε κατά διαταγή του θρησκόληπτου αυτοκράτορα Αλεξίου, με υποχρέωση των πιστών να επαναλαμβάνουν την καταληκτική σε κάθε αναθεματισμό λέξη «ανάθεμα!»: «τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίας επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι, και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσας εγκειμένοις, ώστε και ετέρους πότε μεν λάθρα, πότε δε νοερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως, ανάθεμα τρις...; τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν και κρίσιν και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν, ανάθεμα τρις...;» ΤΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ Μετά από την φυσική και φιλοσοφική του εξόντωση, η Άννα Κομνηνή ανέλαβε στην «Αλεξιάδα» της να κατεδαφίσει και την φιλολογική υπόσταση του Ιωάννη Ιταλού: «...;δεν ανεχόταν καθόλου να έχει δασκάλους ούτε κατά τη διαδικασία της μάθησης, και όπως ήταν γεμάτος θράσος και βαρβαρική οίηση και νόμιζε ότι τους ξεπερνάει όλους ακόμη και πριν μάθει κάτι, ήρθε σε σύγκρουση από την αρχή και με τον ίδιο τον Ψελλό. Έχοντας εμβαθύνει στη διαλεκτική, δημιουργούσε καθημερινώς επεισόδια σε δημόσιες συγκεντρώσεις αραδιάζοντας σοφιστικές φλυαρίες, και προσθέτοντας κι άλλα τέτοια και γυρνώντας κατόπιν τα λόγια του πάλι σε αυτά...; Αν τώρα κανείς επιθυμεί να μάθει για την εμφάνισή του, το κεφάλι του ήταν μεγάλο, το μέτωπο προτεταμένο, η μύτη του ανέπνεε τον αέρα ελεύθερα και άνετα, το γένι του ήταν στρογγυλεμμένο, το στέρνο ευρύ, τα μέλη του σώματος καλοφτιαγμένα, το ανάστημά του υπολειπόταν μόνο από τους πολύ ψηλούς. Η ομιλία του ήταν όπως θα περίμενε κανείς από κάποιον που ήλθε στη χώρα μας νέος από τους Λατίνους και σπούδασε μεν τα ελληνικά, αλλά δεν είχε τελειοποιήσει την προφορά του, και μάλιστα πότε - πότε έτρωγε τις συλλαβές. Η κακή του προφορά και η συγκοπή των λέξεων δεν περνούσαν απαρατήρητες από τους περισσότερους, και οι πιο μορφωμένοι τον θεωρούσαν αγροίκο. Έτσι τα συγγράμματά του ήταν μεν παντού γεμάτα από διαλεκτικούς τόπους, ωστόσο καθόλου δεν απέφευγαν τα σποραδικά λάθη ασυνταξίας και σολοικισμών». Τρομοκρατημένοι πάντως από την συνεχή απειλή της εκτροπής του επιβεβλημένου σχολαστικισμού σε πραγματική Φιλοσοφία, οι θεοκράτες, άφησαν επί 5 ολόκληρες δεκαετίες κενή την θέση του «Υπάτου των Φιλοσόφων» και όταν τελικά αποφάσισαν για την πλήρωσή της, το έκαναν με τον γελοιωδέστερο τρόπο, διορίζοντας έναν...; διάκονο της «Αγίας Σοφίας» με υπογραφή του αυτοκράτορα Μανουήλ A. Οι ιδέες όμως του Ιωάννη Ιταλού, όπως άλλωστε και αυτή η ίδια η μάχιμη Ελληνική Φιλοσοφία, όσο κι αν πολεμήθηκαν από τους θεοκράτες δεν έσβησαν. Η μάχιμη Ελληνική Φιλοσοφία αναθερμάνθηκε αργότερα από τον Πλήθωνα και τους οπαδούς του, πέρασε στην Ευρώπη της «Αναγέννησης» και εν συνεχεία έγινε κτήμα κάθε καλλιεργημένου ανθρώπου. Επάνω σε αυτήν βασίσθηκε το κίνημα του «Διαφωτισμού» που εμφανίσθηκε έξι αιώνες μετά την εποχή του Ιωάννη Ιταλού και έβγαλε την ανθρωπότητα από τα σκοτάδια της δεισιδαιμονίας. Θέλετε να οδηγείτε σύμφωνα με τους νόμους οδικής κυκλοφορίας; Ενας και μοναδικός δάσκαλος οδήγησης Μιχάλης Σωτηράκος Πείρα και ευσυνειδησία Τηλ: (847) Προμηθευτείτε το αξιόλογο βιβλίο στα ελληνικά του Αιδ. π. Δημητρίου Τριανταφύλλη «Ήμαρτον Θεέ μου» Μια συλλογή άρθρων, κηρυγμάτων ομιλιών για κάθε Ελληνική Οικογένεια Σε απλή γλώσσα για να καταλαβαίνει ο αναγνώστης τα νοήματά του Ζητήστε το να σας σταλεί ταχυδρομικώς Rev. Fr. Demetrios N. Triantafeles 1002 Moki Ln. Mt. Prospect IL Τηλέφωνο: (847) ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Διαμέρισμα 53 τ.μ. μαζί με αυτοκίνητο SUZUKI VITARA 2001 με αμερικανικές πινακίδες Μεγάλο μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα. Εκατό (100) μ. από την παραλία. Ακτή Νηρέως - Αλιβέρι Εύβοιας. Τιμή $ 130 χιλ. Δολλάρια Για πληροφορίες: (1773)

15 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος Στο σταυροδρόμι της σωτηρίας ή αυτοκαταστροφής; Γράφει ο Αμφικτύων* Η Ομογένεια στις ΗΠΑ, έχει τώρα την δική της φωνή $55 Ενημέρωση, ειδήσεις, αποκαλύψεις, σχόλια, ιστορία-πολιτισμός, διάλογος, σάτιρα, ψυχαγωγία... Εμφαση στον απόδημο Ελληνισμό Ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός. 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα ΤΑΚΗΣ Ν. ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ACCOUNTING & INCOME TAX SERVICES OVER 27 YEARS OF EXPERIENCE NK FINANCIAL SERVICES 3924 W. Devon Ave. #202 Lincolnwood, IL Tel: (847) Fax: (847) TNS59@aol.com 55 Η χώρα μας βρίσκεται για πρώτη ίσως φορά στην ανάγκη να κάνει ταυτοχρόνως δύο υπερβάσεις για να μπορέσει να σωθεί από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των δυνάμεων της καταστροφής: 1) Η πρώτη αφορά στην ανατροπή της Κατοχικής Κυβερνήσεως και όσων στηρίζουν ενεργητικά ή παθητικά την παράδοση της οικονομίας, εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητος της πατρίδας μας στους ξένους δανειστές. 2) Η δεύτερη αφορά την απόκρουση της εισβολής και κατοχής των λαθρομεταναστών στη χώρα και τις ζοφερές συνέπειες της. Η επιβίωση μας ως Ελλάδα, ως φυλή και ως πολιτισμένη κοινωνία εξαρτάται από τις ορθές αποφάσεις του συνόλου του λαού μας. Διαφορετικά λίαν συντόμως θα εκδιωχθούμε από τη χώρα μας που θα μετονομασθεί «Ελλαδιστάν», ή «Βαρβαριστάν». Θα έχει τριτοκοσμική πλειοψηφία, βαρβαρική κουλτούρα, θα έχει χάσει την γλώσσα της, την ιστορία της, τον πολιτισμό της. Οι Έλληνες στερημένοι της ατομικής και δημοσίας περιουσίας μας θα περιπλανηθούμε απάτριδες στην διασπορά. Θα μεταπέσουμε όσοι μείνουν σε μαύρη δουλεία, όχι μόνον απέναντι στους δανειστές μας τοκογλύφους, αλλά και στους ξένους λαθρομετανάστες (που στο μεταξύ μεταβάλλονται σε δυνάστες μας), και στους γειτονικούς λαούς που θα επωφεληθούν να αρπάξουν μερίδιο από την πτώση και διάλυση μας. Διότι «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Δεν έχει άδικο λοιπόν η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας που βάζει όλα τα κόμματα στο ίδιο τσουβάλι. Που δακτυλοδεικτεί τους δωσιλόγους και τους πράκτορες του εχθρού. Όσων δεν προτάσσουν την εδώ και τώρα ανατροπή του καθεστώτος της νέας κατοχής. Ο λαός ζητάει το σταμάτημα της λαθρομετανάστευσης, όπως ζητάει την έξοδο μας από το Μνημόνιο. Ο λαός δεν αντέχει να πληρώνει πανωτόκια στους ξένους τοκογλύφους, όταν μάλιστα έχουν πάρει τα διπλάσια του κεφαλαίου που μας δάνεισαν. Η χώρα μας δεν χωράει άλλους. Ο λαός δεν μπορεί να στερείται και να συντηρεί άνω των 5 εκατ. λαθρομεταναστών. Φθάνει πια η «φιλευσπλαχνία» των πολιτικών απατεώνων. Ο λαός δεν ανέχεται να πολιτογραφήσει Έλληνες όλους τους βαρβάρους του τρίτου κόσμου, επειδή είναι κομματική πελατεία ορισμένων κομμάτων και αποκομμάτων. Ο λαός δεν ανέχεται άλλο την προδοσία της πολιτικής εξουσίας. Δεν είναι δυνατόν οι λαθρομετανάστες να είναι ανεξέλεγκτοι και οι γηγενείς να ελέγχονται. Οι λαθρομετανάστες να μην φορολογούνται και να απολαμβάνουν τα πάντα δωρεάν και να τα πληρώνουν από το υστέρημα τους οι γηγενείς. Δεν νοείται κράτος χωρίς σύνορα. Ούτε πολιτεία που να μπαίνει ο κάθε ενδεής, άνεργος, ή και εγκληματίας, ναρκέμπορος, πράκτορας, τρομοκράτης, άρρωστος και ανάπηρος χωρίς έλεγχο. Δεν νοείται να έχει καταργηθεί ντεφάκτο το κράτος από μια αδύναμη, αλλά καταπιεστική κατοχική κυβέρνηση και από μια «αριστερή απόφυση» και τις προδοτικές ΜΚΟ. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει πολιτεία όταν παραβιάζεται κατάφωρα το Σύνταγμα, από την ίδια την Κυβέρνηση και να έχει λιγότερη αξία από το χαρτί του αποχωρητηρίου. Γι αυτό επιβάλλεται: 1) Η ανατροπή της Κατοχικής Κυβερνήσεως και όλων των κομμάτων που είναι υπεύθυνα για την χρεωκοπία της χώρας. 2) Η μη αναγνώριση ολοκλήρου του χρέους (των πανωτοκίων) και η άρνηση του ως ειδεχθούς και καταχρηστικού. 3) Ο επαναπατρισμός των λαθρομεταναστών, το σφράγισμα των συνόρων και ο σεβασμός των στους νόμους και το Σύνταγμα. (Ας γνωρίζουν ότι έχουν λιγότερα δικαιώματα και περισσότερες υποχρεώσεις έναντι των γηγενών, διότι απολαμβάνουν τη γη και την περιουσία τη δική μας και των προγόνων μας) 4) Η προσαγωγή των δωσιλόγων στη λαϊκή δικαιοσύνη και η δήμευση των παρανόμως αποκτηθεισών περιουσιών. 5) Η σύγκληση Συντακτικής Συνέλευσης για την σύνταξη νέου Συντάγματος, με καθιέρωση πολιτεύματος Άμεσης Δημοκρατίας. «Το μέλλον των παιδιών μας, στα οποία οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το ίδιο δικαίωμα που αναγνωρίζουμε αβίαστα σε τόσους χιλιάδες μετανάστες, να ζήσουν δηλαδή στην Ελλάδα, να έχουν δηλαδή το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσουν και τα παιδιά των Ελλήνων στην χώρα που γεννήθηκαν, είναι στα χέρια μας. Ο λαός και μόνον ο λαός μπορεί να δώσει την λύση», όπως γράφει και ο Μίκης Θεοδωράκης. *Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

16 16 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ - ΙΔΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ Του Σ. Πανάγου «Έλα, σκατότουρκε έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν ακούσεις τα κερατά σας, - γ... την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-σουλτάν Μαχμούτην - να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!» - Άμα ζήσω, θα τους γ.... Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον π...! Γεώργιος Καραϊσκάκης Οι αμόρφωτοι και πεινασμένοι αγωνιστές του 21, που σαν γίγαντες ξεσηκώθηκαν και συνέτριψαν τις τουρκικές στρατιές με μοναδικά τους όπλα την πίστη στην Ελλάδα και το αίμα τους, έκτος των άλλων, αποτελούν πρότυπα ανθρώπων. Διαποτισμένοι από τον Ελληνικό μύθο, μυθικοί και αυτοί στην έκφραση και λεβέντες στη συμπεριφορά, βάλθηκαν να συναγωνισθούν καί να ξεπεράσουν τους Έλλένηδες και Ελληνάδες στην ανδρεία και στην αρετή. Η αγάπη τους στη φυσική και ελεύθερη ζωή, η αστοχασιά του θανάτου, η αδιαφορία τους για το ταπεινό και εφήμερο, η ηθική τελειότητα και η τιμή και αρετή τους, αποτελούν εξαίρετες πρώτες ύλες για τη σύνθεση μιας ολοκληρωμένης Ιδεαλιστικής Κοσμοθεωρίας εντελώς άσχετης με τα ισχύοντα υλιστικά λογοκρατικά συστήματα. Εξαιρετική θέση μεταξύ των μυθικών μορφών του 21 κατέχει ο Καραϊσκάκης, εκφραστικό παράδειγμα λειτουργού τών αθάνατων και οικουμενικών ιδεών της Ελληνικότητας. Μεγαλωμένος στα βουνά, χωρίς γονείς και προστάτες, μέ μοναδικούς δασκάλους και συγγενείς τη φύση και τους παλιότερους καπετάνιους, απέβη ο μεγαλύτερος Ελληνας της εποχής του, ή ψυχή της επαναστατημένης Ελλάδας και ο τρόμος της Τουρκιάς, μα και των λογοκρατούμένων πολιτικών, που, σαν πράκτορες τής Δύσεως, είχαν έλθει μέ απόφαση να συμπιέσουν την επανάσταση ή να την περιορίσουν στά στενά όρια της Πελοποννήσου (1). Οι σκέψεις και τα ενορμήματα του Καραϊσκάκη εκινούντο γύρω από την ελευθερία, το δίκαιο και την τιμή, όπως αυτός τα γνώρισε στον αδιάκοπο αγώνα που έκανε, για να επιβιώση και να διατηρήση τον εαυτό του, όπως η φύση τον έπλασε. Ο ωφελιμισμός και η εξουσιαστική πολιτική τον άφηναν αδιάφορο, ενώ οι πράξεις και η συμπεριφορά του ήταν προσανατολισμένες προς τήν αρετή. Ο στρατηγός ποτέ δεν ανακατεύθηκε στη λογοκρατική πολιτική, αν και οι αντίπαλοι του έκαναν επανειλημένες προσπάθειες να τον προσεταιρισθούν: Μιά πρώτη και κύρια αρετή είχε, ποτέ δεν πάλεψε με τον εαυτό του. Η καρδιά του πάντα αγνή, καρδιά γενναία που ξεχνάει το κακό. Δεν αδίκησε, δεν ξεδικήθηκε, δε φίλησε αχρείες ποδιές των δυνατών. Αν πάλεψε λοιπόν, ο αγώνας του ήτανε με τους άλλους, τους κακούς, όχι με τον εαυτό του. Αλλά και πάλι ποτέ δεν πήγε κυνηγώντας τον οχτρό του. Αυτό τό κανε στον πόλεμο. Ήξερε αδέξια να φυλάγεται απ των κακών το χέρι κι αδέξια αποκρινότανε με χτύπημα στο χτύπημα, αλλά και πάλι σταματούσε εκεί. Το χτύπημα το παραπανιστό, του αντιπάλου την καταφρόνια, το θάνατο, ποτέ δεν τα βάνε στο νου του. (2) Με αφετηρία την ανδρεία και την τιμή ο Καραϊσκάκης διαμόρφωσε την καθαυτού δική του κοσμοθεωρία και απέβη άτρωτος απέναντι στά υλιστικά δολώματα και στις εξουσιαστικές παγίδες της Λογοκρατίας. Αν και ξεσκολισμένος από τη στρατιωτική σχολή του Αλή Πασά, του πιο δόλιου και απάνθρωπου όλων των τυράννων της εποχής του, κατάφερε να αποφοιτήση αγνός και αμόλυντος. Διαθέτοντας ηθικοπνευματική αυτάρκεια, μπορούσε να μεταβάλλεται πότε σε άγγελο για τους φίλους του, και πότε σε δαίμονα τρομερό για τους εχθρούς του. Είχε τη δύναμη να αναγνωρίζη τα σφάλματά του, να υποκλίνεται μπροστά στο δίκαιο και στην αλήθεια και να μένη πιστός στην ιδέα της Ελευθερίας, στην οποία προσέφερε όλες τίς δυνάμεις του. Προσηλωμένος αυστηρά στο χρέος του αυτό απέβη ό Καραϊσκάκης μέγας ανήρ, ο σωτήρ της εποχής του, κατά που παρατηρεί ο Κάρλαιλ,(3) και το τελευταίο όργανο της Θείας Προνοίας προς απελευθέρωσιν της Ελλάδος, κατά το Ν. Δραγούμη. Ο Αλή Πασάς, που ενωρίς διέγνωσε τις ικανότητες του Καραϊσκάκη, του συγχωρούσε κάθε αταξία και λιποταξία, για να επιτύχη τον προσεταιρισμό του.(4) Αντίθετα οι λογοκράτες πολιτικοί της εποχής του, ντόπιοι και ξένοι, χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα που τους παρείχε η εξουσία, τη δικαστική δολοφονία, τη δυσφήμηση και τον ηθικό εξευτελισμό, τον πολιτικό παραγκωνισμό, τις συνωμοσίες, την εξαγορά συνειδήσεων των στρατιωτών του, την προβοκάτσια και τέλος, πια, την ωμή δολοφονία, προκειμένου να απαλλαγούν από το στρατηγό που αποτελούσε εμπόδιο για την εφαρμογή των σχεδίων τους. Στο Αιτωλικό, ο Καραϊσκάκης, όπου κλήθηκε από τον εκλαμπρότατο πρίγκηπα (Αλ. Μαυροκορδάτο) στη γνωστή δίκη, δεν πήγε με τα άρματα να διάλυση το άθλιο δικαστήριο, όπως θα εύχονταν οι εχθροί του, αλλά πήγε μόνος του και μ ένα χωρατό κατάφερε νά έξευτελίση τους μασκοφορεμένους και φρακοφορεμένους καννίβαλους πού ασταμάτητα επιζητούσαν το θάνατο του.(5) Ό εκλαμπρότατος, το ζυμάρι τών τούρκων, (...) κατάτρεχε τον Καραϊσκάκη να τον καταδικάση εις θάνατον. Χαζίρι τ άργαλεία της δικαιοσύνης του και της αρετής του να τον πάνε εις τον Άδη, αφού γλύτωσε από τόσες πληγές και δυστυχίες όπου υπόφερε δι αυτήνη την πατρίδα. Σκότωμα στον Καραϊσκάκη, ότι δεν είναι κόλακας του Μαυροκορδάτου, δεν είναι ποταπός καθώς εκείνοι οπού τον κολακεύουν (...). Εσύ εκλαμπρότατε, από τον καιρόν όπου κόπιασες όλο νέα πράγματα μας ήφερες. νέον φρούτον σ εμάς τους Έλληνες, παραλυσίαν και αφανισμόν. Αν πετύχαινες νά σκοτώσης τον Καραϊσκάκη, πού θα τον βρίσκαμε όταν η Ρούμελη γιόμωσε τουρκιά και προσκύνησαν όλοι από την καλήν σας κυβέρνησιν κι αρετή, οπού δείξετε εις την πατρίδα όλοι εσείς οι πολιτικοί; Αυτός ο τούρκος ο Καραϊσκάκης, σύναξε όλους τους οπλαρχηγούς και πήγε μαζί μ αυτούς με τα ίδια τους έξοδα και θυσίες κι έχοντας όλην την αγάπη σ αυτόν, πήγαν και ξαναλευτέρωσαν την Πατρίδα και εις την Αράχοβα και Δίστομον στήσαν πύργους με κεφάλια των Τούρκων. (6) Απαλλαγμένος ο Καραϊσκάκης από υλιστικές σκοπιμότητες έθεσε σαν ανώτατο στόχο του την ελευθερία και το μεγαλείο της Πατρίδας. Σε αντίθεση με άλλους οπλαρχηγούς που ξεκίνησαν πάμφτωχοι και στο τέλος της επαναστάσεως βρέθηκαν πάμπλουτοι, ο Καραϊσκάκης ξεκίνησε τον αγώνα με πολλά λεφτά και απέθανε φτωχός. Διότι θαυμαστή ήτο η του ανδρός αφιλοκέρδεια. Όχι ότι δεν ηγάπα τα χρήματα. Ερωτηθείς πότε τι απήλαυσεν εις τον κόσμον τούτον, απήντησεν δια του εξής τριστίχου: Νέος υπανδρεύθηκα. ωραίαν γυναίκα πήρα. Ζεύκια πολλά ετράβηξα, δόξαν μεγάλην ηύρα. Και γρόσια εκαζάντησα, όσα μου ήτον χρεία. Και τω όντι εν αρχή της εκστρατείας, είχεν έτι περιουσίαν αξιόλογον, αλλά, λέγει ο Άγγλος ιστορικός Γόρδων, όστις υπηρέτησεν υπ αυτόν και τον εγνώρισεν εκ του σύνεγγυς, αποθανών δεν κατέλιπεν ειμή πολλά ολίγα χρήματα, διότι καθ όλην την έκστρατείαν δεν έπαυσεν αφειδώς παρέχων εις αυτήν εξ ιδίων. (7) Πράγματι ό Καραϊσκάκης τότε είχε ψωμί όταν είχαν και οι αγαπητοί Έλληνες. Η κλίνη του ήτον κλίνη απλού στρατιώτου, πρωταγωνιστής, επαρουσιάζετο και την τιμήν του αγώνος όλην την άπέδιδεν εις άλλους. (8) Γεννημένος στρατιώτης ανοιχτόκαρδος και πλούσιος στη ψυχή, αντιοικονομιστής και αντιωφελιμιστής όπως ήταν, κέρδιζε την εκτίμηση και το σεβασμό των στρατιωτών και για το ότι ήξερε να συμπεριφέρεται αναλόγως στον καθένα και ανάλογα με την κάθε στιγμή, με ήξερε να συμπεριφέρεται αναλόγως στον καθένα και ανάλογα με την κάθε στιγμή, με γνώμονα του το δίκαιο και ποτέ τις προσωπικές του διαθέσεις. Στα παλληκάρια του, που διακρίνονταν στις μάχες, στους Έλληνές του, απέδιδε χίλιες δυο τιμητικές διακρίσεις και τους φιλοδωρούσε με μπιστόλες και φλουριά. Με καμάρι τους παρουσίαζε στους άλλους αξιωματικούς, προβάλλοντας τους σαν παράδειγμα προς μίμηση. Αντίθετα, τους αχρείους και δειλούς τους γελοίοποιούσε και τους καταξευτέλιζε, αποκαλώντας τους σαπιοκοιλιές, ψοφίμια και άλλα παρατσούκλια, τα οποία ο κόσμος χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα. Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Δαυλός Ψηφιοποίηση, συμπληρωματικές πληροφορίες: Macedonia Hellenic Land.Eu ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ PIECH Decorating Inc. Commercial Painting Residential Painting Building Maintenance Bill Mataragas Phone: Fax: Mobile: ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ Master οf Laws Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο Λεωφ. Αλεξάνδρας 105, Αθήνα, Τ.Κ Τηλ Τηλεομοιοτυπία Κινητό: bm-bioxoi@otenet.gr

17 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος Παντού θα υπάρχει ένας «Εφιάλτης» στην Κρήτη οι προδότες είχαν τη μοίρα που τους άξιζε... Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πέρα για πέρα πραγματική. Είναι μια από τις εκατοντάδες τραγικές ιστορίες στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στη Κρήτη. Μια ιστορία που τα έχει όλα. Θάρρος, ηρωισμό, αγάπη για την πατρίδα αλλά και προδοσία...«κατεδικάσθην εις θάνατον. Σήμερον Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου Περιμένω χάριν. Ο Θεός βοηθός. Συγχωρέστε με και ο Θεός να σας συγχωρέσει. Έχετε υγεία για πάντα. Ο υιός και σύζυγος σας Δημήτρης». Αχνοχάραζε η 21η Φεβρουαρίου, έξω από τα Χανιά, στην Αγιά. Οι φυλακές δεν είχαν πάρει ακόμη τον ρυθμό της μουντής καθημερινότητας τους. Στο παράθυρο ενός κελιού στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, ένα παλικάρι 30 ετών, κοιτάει τον ουρανό που ξημέρωνε. Στα χέρια του κρατάει ένα γράμμα που μόλις έγραψε (με μεγάλη δυσκολία και πόνο, αφού από τα δάχτυλα του έλειπαν τα νύχια από τα βασανιστήρια) για την λατρεμένη γυναίκα του, τη Μαρία και τους αγαπημένους γονείς του. Βαθιά μέσα του ο Δημήτρης Βαλαβάνης, ήξερε ότι δεν θα του έδιναν χάρη. Ήξερε ότι δεν θα ξαναδεί την Μαρία και τους γονείς του. Το απόγευμα θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα. Ο άνθρωπος που τον κάρφωσε ήταν Έλληνας. Στενός συνεργάτης των Γερμανών. Ο λόγος του προδότη ενάντια στον δικό του. Δεν είχε καμία ελπίδα στο στρατοδικείο... Η ζωή του πέρασε σαν σε ταινία μπροστά από τα μάτια του καθώς είχε αφεθεί να κοιτά ανάμεσα από τα κάγκελα, τον ουρανό. Το χωριό του τον Σοκαρά στο Ηράκλειο, τα παιδικά του χρόνια, τη γνωριμία του με τη Μαριώ, τον πόλεμο. Το Αλβανικό μέτωπο. Υπηρέτησε σαν ανθυπολοχαγός Μηχανικού στη χιονισμένη Πίνδο όταν παίρναμε φαλάγγι τους Ιταλούς. Μετά ήρθαν οι Γερμανοί. Επέστρεψε στο νησί του όταν εκείνο είχε πέσει στα χέρια τους. Ξεκίνησε την αντίσταση μαζί με τα αδέρφια του, τον Πέτρο τον Κώστα και τον Γιώργη. Μαζί ήταν και άλλοι συχωριανοί του από τον Σοκαρά. Αντίσταση, σαμποτάζ, δολιοφθορές στους Γερμανούς. Τον έψαχναν αλλά δεν ήξεραν ποιος είναι. Ήταν ένα φάντασμα που έκρυβε στο σπίτι του Εγγλέζους σαμποτέρ, και πράκτορες των συμμάχων που τους κυνηγούσαν οι Γερμανοί. Μιλούσε στον ασύρματο από τον «μπλουμέ» (το υπόγειο) του σπιτιού του. Έπαιρνε οδηγίες από το Κάιρο, επαναπροωθούσε αλλά και δεχόταν Άγγλους. Ήταν αριστερός αλλά εκείνη την εποχή ακόμη δεν είχε καμία σημασία. Ο κοινός εχθρός ήταν ο Γερμανός. Έξω από το χωριό του σε μια σπηλιά που γα να ανέβεις θα έπρεπε να είσαι αγριοκάτσικο, έκρυβε όπλα. «Η σπηλιά του Βαλαβάνη». 25η Μαρτίου 1942, η αρχή του τέλους. Στη σχολική εορτή για την επανάσταση, έβγαλε πύρινο πατριωτικό λόγο στους μικρούς μαθητές. Οι γονείς των παιδιών κοιτάζονταν μεταξύ τους έντρομοι. «Μα ήντα κάνει ο κουζουλός». Ανάμεσα στο πλήθος και κάποιοι Γερμανοί. Τον άκουσαν και τους κίνησε την περιέργεια. Αμέσως άρχισαν να τον παρακολουθούν στενά. Δηλαδή όχι οι ίδιοι αλλά οι συνεργάτες τους, τα τσιράκια τους οι Έλληνες Εφιάλτες. Ο διορισμένος από τις δυνάμεις κατοχής, κοινοτάρχης του Ασημίου, Μανώλης Καλιτσούνης, δεν τον έχασε ποτέ από τα μάτια του. Κατέγραφε όλες του τις κινήσεις.. Όσο και να είχε μυηθεί στο αντάρτικο και στους κανόνες συνωμοσίας που διέπουν κάποιον που κάνει αντίσταση, ο Δημήτρης βαλαβάνης έκανε μικρά λαθάκια. Μικρά λάθη που σε άλλη περίπτωση θα περνούσαν απαρατήρητα. Όχι όμως και στη δική του. Ήταν «σταμπαρισμένος» και περίμεναν πότε θα αποκαλυφθεί. Ένα πρωινό στο σπίτι του στον οικισμό Βελούλι στον Σοκαρά ένα Γερμανικό απόσπασμα χτύπησε δυνατά την βαριά ξύλινη πόρτα. Άνοιξε ο ίδιος και οι Γερμανοί του παρέδωσαν ένα επίσημο έγγραφο: «Καλείσθε όπως δίδετε το παρών κάθε εβδομάδα εις το Φρουραρχείον Πύργου». Ο Βαλαβάνης ήξερε πλέον πια θα ήταν η μοίρα του...ο διερμηνέας της Μυστικής Αστυνομίας Μοιρών Ηρακλείου, Νίκος Μαγιάσης μαζί με τον Κοινοτάρχη Ασημίου Μανώλη Καλιτσούνη, είχαν βάλει τον Βαλαβλανη στο μάτι. Ο κλοιός έκλεινε γύρω του επικίνδυνα. Ο 30χρονος υπολοχαγός (πλέον) του μηχανικού αποφάσισε να βγει στα βουνά. Οι Γερμανοί τον κήρυξαν φυγόδικο αφού σταμάτησε να εμφανίζεται στο Φρουραρχείο της Κράις Κομμαντατούρ. Κάποια στιγμή στις αρχές Φεβρουαρίου 1944 ο Δημήτρης Βαλαβάνης συνελήφθη από Γερμανικό απόσπασμα συνοδευόμενος από το Νικόλαο Μαγιάση. Αρχικά μεταφέρθηκε στις Μοίρες. Εκεί υπέστη απάνθρωπα βασανιστήρια. Τον χτύπησαν άσχημα, του τσάκισαν τα κόκαλα, του έβγαλαν τα νύχια με τανάλια, του έσπασαν τα δόντια και τη μύτη με σφυρί. Παρών σε όλα τα βασανιστήρια και ο Έλλην διερμηνέας... Κάποια στιγμή λιποθύμησε. Ο Μαγιάσης του έριξε ένα κουβά νερό στο πρόσωπο. Συνήλθε. Το στόμα του ήταν μια άμορφη μάζα κρέατος. Η γλώσσα του είχε πρηστεί τόσο που με δυσκολία ανέπνεε. Σήκωσε το κεφάλι και είδε τον Μαγιάση να χαμογελάει ειρωνικά. Έφτυσε αίμα και κατάφερε να ψελλίσει: «Εγώ μωρέ Μαγιάση θα πεθάνω Έλληνας. Εσύ όμως θα πεθάνεις προδότης»... Από τις Μοίρες τον μετέφεραν στις φυλακές της Αγιάς. Εκεί πέρασε από το Γερμανικό στρατοδικείο όπου και καταδικάστηκε «εις θάνατον». Το απόγευμα της 21ης Φλεβάρη ο Βαλαβάνης εκτελέστηκε πίσω από μια μάντρα που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τον σκοπό αυτό. Αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Ήταν ένας υπερήφανος Κρητικός... Τι απέγιναν όμως ο Καλιτσούνης και ο Μαγιάσης; Κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη, και οι δυο είχαν άμεση σχέση με τον ταγματάρχη Χάρτμαν. Ο Χάρτμαν συγκέντρωνε πληροφορίες για την δράση των ανταρτών αλλά και των Άγγλων, στη μεγαλόνησο και τις έδινε στους συνεργάτες του, Γερμανούς. Ο Χάρτμαν δεν ήταν Γερμανός. Ήταν Έλληνας. Ήταν ένας από τους δυο Έλληνες αξιωματικούς που το 1920 είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι. Με το τέλος του πολέμου ο Καλιτσούνης συνελήφθη και πέρασε από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων, στο Ηράκλειο. Πρόεδρος του δικαστηρίου, ήταν ο Εφέτης Κρήτης Γιώργος Βάρσαμος. Ο Καλιτσούνης κατηγορήθηκε όχι μόνο για την κατάδοση του Βαλαβάνη, αλλά και για την κατάδοση άλλων 27 κατοίκων του Σοκαρά, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου του 1945 και ολοκληρώθηκε σε 5 ημέρες. Η ποινή ήταν πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Για την κατάδοση των 27 κατοίκων στους Γερμανούς ο πρώην κοινοτάρχης Ασημίου καταδικάστηκε «εις Θάνατον» και για την «ανάληψη υπηρεσίας στις Αρχές κατοχής» σε «δις ισόβια». Δυο χρόνια αργότερα στις 18 Μαΐου του 1947 ο Καλιτσούνης εκτελέστηκε στις φυλακές Καλλιθέας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που εκτελούσε και χρέη Αντιβασιλέα, απέρριψε όλες τις αιτήσεις χάριτος του Καλιτσούνη. Ο Νίκος Μαγιάσης σκοτώθηκε 18 ημέρες νωρίτερα από τον πρώην συνεργάτη του. Για την ακρίβεια δολοφονήθηκε. Και για να είμαστε ακόμη πιο ακριβείς ο Νίκος Μαγιάσης βρήκε τη Νέμεση του... Ο θάνατος και το φρικτό του τέλος συγκλόνισαν το Πανελλήνιο. 30 Απριλίου Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων που συνεδρίαζε στο Ηράκλειο, ήταν έτοιμο να βγάλει την ετυμηγορία του. Ο Πρόεδρος ζητά από τον κατηγορούμενο να σηκωθεί και να ακούσει την ποινή του. Ο Μαγιάσης δικαζόταν για τον φόνο του Μιχάλη Βρέντζου στη Νίδα του Ψηλορείτη. Ο Μαγιάσης σηκώθηκε. Από το πρόσωπο του είχε χαθεί η αλαζονεία που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Έμοιαζε με ανθρωπάκι που εάν δεν γνώριζες τη φριχτή του δράση θα σου προκαλούσε λύπη. Στην Κρήτη όμως κανείς δεν ξεχνούσε και κανείς δεν «παρασύρονταν» από την μάσκα του καλού που φόρεσε ο δοσίλογος. Και κυρίως οι συγγενείς των θυμάτων. Οι άνθρωποι που έθαψαν τα αδέρφια, τους γονείς και τα παιδιά τους εξαιτίας του Μαγιάση. Από τα πίσω καθίσματα του δικαστηρίου μια μορφή σηκώθηκε. Φορούσε μαύρα και είχε αφήσει μούσια σαν ένδειξη πένθους,όπως συνηθίζουν στην Κρήτη. Με τρεις δρασκελιές διέσχισε την αίθουσα και έφτασε κάτω από τα έδρανα, ακριβώς δίπλα στις θέσεις που κάθονται οι κατηγορούμενοι. Ο Πρόεδρος δεν πρόλαβε να πει λέξη. Οι χωροφύλακες μέσα στην αίθουσα ούτε που κατάλαβαν τι έγινε. Ο Μαγιάσης που είχε σηκωθεί όρθιος κοίταζε με γουρλωμένα μάτια τον άγνωστο που σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε δίπλα του. Ο κατηγορούμενος άκουσε τον άγνωστο να του ψιθυρίζει: «Τον Μιχάλη τον θυμάσαι;» Ένα μεγάλο κρητικό μαχαίρι εμφανίστηκε στα χέρια της σκιάς. «Σκυλί...» ακούστηκε σιγανά και το μαχαίρι άστραψε για λίγο πριν χωθεί στην κοιλιά του Μαγιάση για 5 φορές. Σωριάστηκε. Πνιγόταν στο ίδιο του το αίμα. Στις 5 το απόγευμα πέθανε στο Πανάτιο νοσοκομείο Ηρακλείου. Ο άγνωστος πέταξε το μαχαίρι του στο γεμάτο αίματα πάτωμα του Δικαστηρίου. Σήκωσε τα χέρια του και παραδόθηκε στους Χωροφύλακες. Το όνομα του ήταν Γιώργος. Ο αδερφός του, Μιχάλης Βρέντζος μπορούσε τώρα να αναπαυθεί... Η μαντινάδα μιλάει μόνη της: «Ένας αετός των Βρέντζηδων έσφαξε τον Μαγιάση και όλοι μαζί φωνάξαμε, η χέρα του ν αγιάσει. Μέσα στο δικαστήριο γιατί χενε σκοτώσει και έπρεπε οπωσδήποτε ψυχή να παραδώσει».

18 18 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον ποιητή Χρήστο Τζιώκο Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά «Όταν απομακρύνεται το μολύβι απ τα χέρια σου, ο στίχος δεν είναι πια δικός σου, τον δίνεις σε άλλους ανθρώπους. Και ο συγχρονισμός αυτός της σκέψης με κάποιον άλλο άνθρωπο είναι κάτι μαγικό.» O Xρήστος Τζιώκος ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στο χώρο του βιβλίου. Αρκετοί από τους στίχους της συλλογής του «ο δερμάτινος άνθρωπος» έγιναν τραγούδια από τους «Λώλαμα» την περίοδο και αφού ξεντύθηκαν από τις νότες, τις κραυγές και τους ψιθύρους που φορούσαν παρουσιάζονται με διαφορετική μορφή. Θυμόταν που πάντα του λεγε: να προσέχεις δερμάτινε άνθρωπε, να προσέχεις τα αντίγραφα είναι δύσκολο να ξεχωρίζεις το γνήσιο από το αντίγραφο είναι δύσκολο να είσαι άνθρωπος. Χρήστος Τζιώκος, ο δερμάτινος άνθρωπος, εκδ. University Press, Θεσσαλονίκη Χρήστο, πότε γεννήθηκε και ωρίμασε μέσα σου η ιδέα για την ποιητική συλλογή «ο δερμάτινος άνθρωπος»; Χ.Τ.: Αυτή η ιστορία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 80 μέσα από τους «Λώλαμα», ένα εναλλακτικό ροκ συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί, λοιπόν, τα πρώτα λόγια έγιναν στίχοι και οι στίχοι τραγούδια του συγκροτήματος, για περίπου μια δεκαετία. Από εκεί ξεκίνησε «ο δερμάτινος άνθρωπος» την περιπλάνησή του μέχρι σήμερα. Σήμερα τα ποιήματα που παρουσιάζονται σ αυτή την ποιητική συλλογή είναι σιωπηλά, χωρίς το μουσικό ρούχο, χωρίς τη φασαρία, χωρίς τις κραυγές και χωρίς τον υψηλό πυρετό που μπορεί να έχει μια τέτοια ιστορία. Τα ποιήματα εκείνης της εποχής, ξαναγράφτηκαν και μαζί με άλλα, καινούργια, εκδόθηκαν και αυτό έγινε γιατί ένιωσα ότι έτσι έπρεπε να πράξω, για να τα μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους που δεν τους γνωρίζω. - Πες μου τι αισθάνεσαι όταν γράφεις στίχους. Τι είναι για σένα το γράψιμο; Ανάγκη, έκφραση Χ.Τ.: Μερικές φορές, όταν γράφω, αισθάνομαι σα να πέφτω από πολύ ψηλά με αυξανόμενη ταχύτητα, κι ένας στίχος, μια γραμμή ή μια λέξη λειτουργεί ως ένα παχύ και συμπαγές σύννεφο που μετριάζει αυτή την πτώση, και τελικά να πέφτω στα μαλακά. Άλλες φορές γράφοντας έναν στίχο ή μια λέξη αισθάνομαι να πετάω σαν πουλί και να τα βλέπω όλα από ψηλά κι από πολύ μακριά. Κι όταν τελειώνει αυτή η διαδικασία, ε! τότε φεύγει και κείνος ο λυγμός. Και κάποτε άλλοτε τα ποιήματα γίνονται προσευχούλες, μικρές ανάσες και χαρμόλυπα λόγια. - Ποιος ήταν ο άνθρωπος που διέγνωσε το ποιητικό σου ταλέντο; Χ.Τ.: Νομίζω πως δεν έχω ταλέντο. Ίσως ο τρόπος με τον οποίο εκφέρονται τα συναισθήματά μου, να κάνει κάποιους ανθρώπους να ταυτίζονται με αυτά. Αλλά αυτό δεν είναι ταλέντο, είναι ταίριασμα. Πάντως για να είμαι ειλικρινής, επίσημη διάγνωση δεν είχα. Να ρθει δηλαδή κάποιος και να μου πει «μπράβο αγόρι μου είσαι ταλεντάρα, προχώρα!». Όχι, τέτοιο πράγμα δεν είχα. - Σκέφτηκες ποτέ ότι γράφοντας ένα ποίημα κρατάς συντροφιά σε πολλούς ανθρώπους; Χ.Τ.: Θα έλεγα ότι όταν κάποιος διαβάζει έναν στίχο μου είναι σα να κάνει μαζί μου ένα ταξίδι με ένα τρένο που απομακρύνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η λέξη συντροφιά εμπεριέχει ηρεμία και περισσότερο απαλά συναισθήματα. Εμένα με γοητεύει να ταρακουνώ με τους στίχους, ένα ποίημα πρέπει να σου ξεσηκώνει την ψυχή, όπως στην ξεσηκώνει το αεράκι της άνοιξης, κι ας είναι γύρω σου χειμώνας. Όταν απομακρύνεται το μολύβι απ τα χέρια σου ο στίχος δεν είναι πια δικός σου, τον δίνεις σε άλλους ανθρώπους. Και φυσικά αυτός ο συγχρονισμός της σκέψης με κάποιον άλλο άνθρωπο είναι κάτι μαγικό. Πάντως το να γράφεις ποίηματα είναι ένας χορός μοναχικός. - Ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχεις κάνει στην τέχνη; Μπορεί η τέχνη να αλλάξει τα κακώς κείμενα και τη ζωή των ανθρώπων; Χ.Τ.: Η τέχνη από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως να σε κάνει να ονειρευτείς έναν καλύτερο κόσμο. Κι αν λίγο τον ονειρευτείς, ίσως βρεις και τον δρόμο για να πας εκεί. Αλλά το ερώτημα είναι άλλο. Υπάρχει καλύτερος κόσμος ή είμαστε καταδικασμένοι να τρεκλίζουμε προς έναν δήθεν καλύτερο κόσμο; Ή μήπως είμαστε οι απόγονοι του Σίσυφου που παλεύουμε με την πέτρα και μόλις κάνουμε να την ανεβάσουμε λίγο στην πλαγιά, πάντα εμφανίζεται ένας μαλάκας που τα καταστρέφει όλα; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι μου αρέσει πολύ να ονειρεύομαι. Κι η τέχνη είναι το ερέθισμα για όνειρα. Και το όνειρο είναι ένα γοητευτικό ταξίδι. - Η δουλειά σου περιστρέφεται γύρω από το βιβλίο. Ως εκ τούτου καθημερινά έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που σχετίζονται με αυτό. Από τους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει, ποιος σε εντυπωσίασε περισσότερο; Χ.Τ.: Ο καθηγητής ιστορίας της τέχνης του Princeton University, Slobodan Curcic που, ενώ είναι τόσο ψηλά, είναι ταυτόχρονα τόσο απλός και ταπεινός άνθρωπος. Επίσης ο καθηγητής της κτηνιατρικής του ΑΠΘ, Γιώργος Παπαδόπουλος, για τον τρόπο που έχει να δείχνει την αγάπη του με το βλέμμα του και για τον μαγικό του λόγο, γραπτό και προφορικό. - Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς; Χ.Τ.: Ο ολοκληρωμένος Κωνσταντίνος Καβάφης, ο πάντα νέος Douglas Coupland, ο φανταστικός Herbert George Wells, ο τραγικός Κώστας Καρυωτάκης Οι Εύζωνες και ο «δικός» μου Ιερομόναχος Συμεών Γρηγοριάτης και πολλοί άλλοι που θα τους θυμηθώ ακριβώς μόλις τελειώσει η συνέντευξή μας! Αυτοί που πρόχειρα ανέφερα, είναι αυτοί που τους διαβάζω, τους ξαναδιαβάζω, τους ξαναματαδιαβάζω... - Ποιο στοιχείο της καθημερινότητας προκαλεί συχνότερα το σαρκασμό σου Χ.Τ.: Ο εαυτός μου, οι ξερόλες και οι τεμπέληδες που κριτικάρουν εύκολα τους πάντες και τα πάντα. - Ο ελεύθερος χρόνος σου είναι ελάχιστος και πολύτιμος. Πώς επιλέγεις να τον αξιοποιείς; Χ.Τ.: Μου αρέσει πολύ να ξαπλώνω και να χαζεύω το ταβάνι και όταν έχει καλό καιρό να κοιτάζω τα σύννεφα και ειδικά εκείνα που είναι άσπρα σαν βαμβάκι, λατρεύω επίσης να καθόμαστε με την οικογένειά μου και με τους φίλους μου γύρω από ένα τραπέζι, να τσιμπάμε, να πίνουμε και να κουβεντιάζουμε. - Τι είναι αυτό που θα έλεγες ότι είναι η «πολυτέλειά» σου; Χ.Τ.: Να κοιμάμαι στις 3 το μεσημέρι, κι όταν ξυπνάω στις 8 το απόγευμα να νομίζω πως είναι 8 το πρωί της επόμενης μέρας, αμέσως να συνειδητοποιώ πως είναι απόγευμα (ο πραγματικός χρόνος δηλαδή), να σηκώνομαι, να πίνω ένα ποτήρι νερό, και να ξανακοιμάμαι μέχρι τις 8 το επόμενο πρωί. - Σε ευχαριστούμε Χ.Τ.:Εγώ ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Απ την Βοστώνη έφθασαν τα νέα παλληκάρια και στο Σικάγο άφησαν της νειότης τους αχνάρια. Με λεβεντιά εγέμισαν την Πόλη των Ανέμων εικόνες εζωντάνεψαν ηρώων δοξασμένων. ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΩΝ Στον εκλεκτό συνεργάτη μας, λογοτέχνη και αξαίρετο φίλο Σπύρο Δαρσινό και την οικγένειά του, που διαμένει στο Νάσβιλ Τενεσί, καθώς και στην οικογένεια του εκλιπόντος, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια, για τον αναπάντεχο θάνατο του πολυαγαπημένου αδελφού του και καλού μας φίλου Βαγγέλη Δαρσινού, ο οποίος μετά από ατύχημα που είχε, έφυγε από κοντά μας. Ο Θεός να τον αναπαύσει σε σκηνές δικαίων και να τον θυμόμαστε πάντα. Αιωνία σου η Μνήμη αείμνηστε Βαγγέλη! Οικ. Δημητρίου Ν. Γεωργακόπουλου Έλαμψε η φουστανέλλα τους, τα κόκκινα τσαρούχια, του Έλληνα αγωνιστή τα τιμημένα ρούχα. Εσκόρπισαν ολόγυρα ιστορικά κομμάτια, ανατριχίλα στο κορμί και δάκρυα στα μάτια. Το βήμα ομοιόμορφο, με περισσό καμάρι η φούντα το σκουφάκι τους εστόλιζε με χάρη. Σαν στρατιώτες κράταγαν ευθεία τη γραμμή στο πρόσωπό τους έλαμπε το σθένος κι η τιμή. Κόσμισαν την παρέλαση, την γέμισαν Ελλάδα, με το κορμί ολόισιο σαν της Λαμπρής λαμπάδα. Eύζωνες υπερήφανοι για την καταγωγή τους του κόσμου η ζητωκραυγή ήταν όλη δική τους. Άξιος είναι ο αρχηγός που τους καθοδηγεί κι από καρδιάς τους δίνουμε μιά αδελφική ευχή. Να είναι πάντοτε καλά, χίλια χρόνια να ζήσουν μα του Εύζωνα την λεβεντιά, ποτέ μη λησμονήσουν. Βάσια Δούμα

19 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τη συγγραφέα Ευαγγελία Ευσταθίου Συνέντευξη Η Ευαγγελία Ευσταθίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως δασκάλα στη δημόσια εκπαίδευση. Ξεκινά να γράφει από μικρή ηλικία, αρχικά παραμύθια και κατόπιν διηγήματα. Β.Π. Kυρία Ευσταθίου, μιλήστε μας για το βιβλίο σας που κυκλοφόρησε πρόσφατα και φέρει τον τίτλο «Αν τον άνεμο ρωτήσεις». Ε.Ε. Είναι ένα βιβλίο που έγραψα με αγάπη και, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω στην καρδιά μου τα προηγούμενα, περιέχει την μεγαλύτερη κατάθεση ψυχής απ όλα. Ο κεντρικός ήρωας Άλεξ Γκρέι, πρώην Ρωμανός Κατράς επιστρέφει δεκαοχτώ χρόνια μετά για να εξιχνιάσει τον φόνο που του φόρτωσαν, εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του ως ψυχίατρος αλλά και την αδυναμία που του δείχνει στην πορεία η κεντρική ηρωίδα Σάνια Παρίση. Ίντριγκες, μυστήριο, σασπένς, ρομαντισμός και έρωτας, εναλλάσσονται σ ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι εξελίξεων με στόχο την κάθαρση. Β.Π. Ποιες προσλαμβάνουσες επηρεάζουν την έμπνευσή σας; Ε.Ε. Η έμπνευσή μου μπορεί να προέλθει απ τα πάντα. Μια λέξη, μια εικόνα, μια είδηση, ένα πρόσωπο, ένα ανάγνωσμα, ένα άκουσμα όλα μαζί ή μόνο κάποιο απ αυτά μπορεί να μου δώσει το έναυσμα, σε ανύποπτο χρόνο συνήθως, για να «στήσω» την ιστορία στο μυαλό μου, να πλάσω τους ήρωες και να κατευθύνω τη ροή του μύθου. Β.Π. Πώς αισθάνεστε όταν τα βιβλία σας κάνουν κάποιους ανθρώπους να ταξιδεύουν; Ε.Ε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για μένα, πέρα απ αυτές που παίρνω καθημερινά απ τα παιδιά μου, απ το να λαμβάνω μηνύματα αγάπης απ τους αναγνώστες μου. Κι όταν τα μηνύματα αυτά αναφέρουν πως κάποιοι άνθρωποι, άγνωστοι σε μένα, ταξίδεψαν μέσα απ τις σελίδες των βιβλίων μου, η χαρά γιγαντώνεται και νιώθω συγκίνηση που απ το μικρό μου πόστο, απ τη μικρή μου γωνιά, μπορώ να προσφέρω χαρά, νοητική αγαλλίαση και εικόνες έξω απ τα καθημερινά και τα τετριμμένα, που μπορούν να διώξουν για λίγο της έγνοιες της αληθινής ζωής. Με δυο λόγια, για να μη μακρηγορώ, τα κυρίαρχα συναισθήματα που αποκομίζω όταν τα βιβλία μου αγκαλιάζονται με τρυφερότητα απ τον κόσμο, είναι χαρά και περηφάνια. Β.Π. Ποιους Έλληνες συγγραφείς διαβάζετε; Ε.Ε. Λατρεύω τη Βίκυ Στουφή και την Καίτη Οικονόμου. Οι ιστορίες τους και ο τρόπος γραφής τους είναι πιο κοντά στις δικές μου αναγνωστικές παραστάσεις και προτιμήσεις μου. Τα βιβλία τους με ταξιδεύουν και με γεμίζουν εικόνες. Καταφέρνουν εύκολα αυτό που θα ήθελα να δίνω κι εγώ με τις δικές μου ιστορίες. Για μένα, αυτές οι δύο ελληνίδες συγγραφείς ανήκουν στην ελίτ της σύγχρονης γενιάς μυθιστοριογράφων και τους εύχομαι από καρδιάς να έχουν πάντα επιτυχίες. Β.Π. Αν γυρνούσατε πίσω τον χρόνο στην παιδική σας ηλικία και επιστρέφατε εδώ, τι θα φέρνατε σίγουρα μαζί σας; Ε.Ε. Θα έφερνα εκείνη τη μικρή γωνιά του παιδικού μου δωματίου, που καθόμουν κι έγραφα βουβή κι αθέατη τα πρώτα παραμύθια και τις πρώτες νουβέλες μου. Και φυσικά, αν υπήρχε αυτή η μαγική δυνατότητα, θα έφερνα πίσω τη γιαγιά μου τη Βαγγελιώ, που μου μιλούσε ώρες για τη Σμύρνη και μ έκανε να χαζεύω την απλότητα του λόγου της, να γεμίζω απ την αγάπη της και να χάνομαι στο άρωμα του ελληνικού καφέ που γέμιζε το προσφυγικό κουζινάκι της. Συναισθήματα κι εικόνες θα έφερνα πίσω περισσότερο. Όλες εκείνες τις μικρές ή μεγάλες στιγμές που μ έκαναν να νιώθω ανέμελη, ασφαλής και παντοδύναμη να κάνω τα πιο απίθανα όνειρα τις πιο απίθανες ώρες της μέρας. Β.Π. Ποια η μεγαλύτερη δοκιμασία που βιώσατε στη ζωή σας; Ε.Ε. Η μεγαλύτερη δοκιμασία που βίωσα ήταν ο θάνατος της γιαγιάς μου. Με σοκάρισε και με λύπησε τόσο πολύ, που έκανα μήνες να διαχειριστώ σωστά το συναίσθημα παρά τα είκοσι έξι μου χρόνια. Υπήρξαν κι άλλες δοκιμασίες, μικρές ή μεγάλες, που ξεπέρασα ή δεν ξεπέρασα ποτέ, αλλά ο θάνατος και το τελεσίδικο στοιχείο της υπόστασής του είναι αυτό που τον κάνει ν αποτελεί την πιο ανυπέρβλητη δοκιμασία απ όλες. Β.Π. Και ποια η απόλυτη ευτυχία για σάς; Ε.Ε. Η απόλυτη ευτυχία για μένα είναι να βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν γερά και δυνατά, γεμάτα με σωστά εφόδια για το όρος που λέγεται ζωή και αξίες που θα τα κάνουν να πορευτούν αξιοπρεπώς στην κοινωνία. Η μεγαλύτερη ευτυχία για μένα είναι να βλέπω τα χειλάκια τους να γεμίζουν με τη λέξη μαμά, να τα χωράω και τα δυο στην αγκαλιά μου και να τα βλέπω να κοιμούνται ήσυχα, νιώθοντας ασφαλή και προστατευμένα. Β.Π. Σε ποιο περιβάλλον αισθάνεστε πιο άνετα; Ε.Ε. Σ ένα περιβάλλον γεμάτο από ανθρώπους καθημερινούς, συνηθισμένους, γεμάτους από χαρές ή λύπες παρόμοιες με όλων μας. Το περιβάλλον του σχολείου μου επίσης είναι για μένα το πιο άνετο απ όλα, αφού είναι γεμάτο από μικρά παιδιά, δεκάδες αθώα πλάσματα που χαμογελούν επειδή το νιώθουν κι όχι επειδή πρέπει. Τέλος, απόλυτη άνεση νιώθω στο περιβάλλον του σπιτιού μου, που μπορεί να μην είναι συναρπαστικό, είναι όμως γεμάτο απ τον μικρόκοσμό μου, την καθημερινότητα και τη ρουτίνα μου. Β.Π. Ποια είναι αυτά που σας «χαλάνε»; Ε.Ε. Α, με χαλάνε πολλά! Πάνω απ όλα με χαλάει το ψέμα, η υποκρισία, το ανυπόφορο άγχος της τρελής ζωής που ζούμε σ αυτήν την πόλη, οι αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην μου για μένα απ αυτούς που έχουν την εξουσία να το κάνουν, η κίνηση στους δρόμους, το κυνήγι του χρόνου, οι χώροι στάθμευσης που γίνονται είδος προς εξαφάνιση, η αφηρημάδα μου που αναγκάζει να ψάχνω τα κλειδιά και τα πράγματά μου όλη την ώρα, η αναλγησία ορισμένων υπαλλήλων, ο ωχαδερφισμός, οι κόλακες, οι παρατρεχάμενοι, οι δήθεν κι άλλα πολλά, που δεν θα τ αναφέρω για να μην χαρακτηριστώ περίεργη και πιθανόν μυγιάγγιχτη. Ένα τελευταίο όμως, νομίζω πως μπορώ να το προσθέσω: με χαλάει να μη βρίσκω το χρόνο να γράψω τα βιβλία μου την ώρα που έρχονται οι εικόνες στο κεφάλι μου, επειδή υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα που πρέπει προηγουμένως να γίνουν. Η «Ομοσπονδία-Ένωση» αναλαμβάνει κοινωνικό έργo «Ελληνικό φεστιβάλ στο Ballard Nursing Center-Des Plaines» Συνέχεια από τη σελίδα 1 εκδήλωση προβολή διαφανειών με θέμα «Ελλάδα: Φύση-Ιστορία-Πολιτισμός». Παράλληλα, χάρη στις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνονολογίας, είχε οργανώσει εικονική κρουαζιέρα στην Κρήτη με επισκέψεις στους κυριότερους αρχαιολογικούς χώρους, ενώ υπάλληλος του ιδρύματος υποδεχόταν του επιβάτες του φανταστικού πλοίου ως ένστολος καπετάνιος! Η εκδήλωση έκλεισε με τις ευχαριστίες των τροφίμων και της διοίκησης μέσα σε ατμόσφαιρα έκδηλης συγκίνησης. Η κοινωνική αυτή πρωτοβουλία οφείλεται κυρίως στην προσπάθεια του προέδρου της «Ένωσης» κ. Δημήτρη Γεωργακόπουλου που παρά την κόπωση από την προσπάθειά του για άψογη οργάνωση της Πανομογενειακής Παρέλασης εργάσθηκε με ενθουσιασμό για την οργάνωση ενός πραγματικού φεστιβάλ που γέμισε ένα προαστιακό Rehabilitation Center με χαρά και Ελληνισμό. Ακόμη, η «Ένωση» μέσα από μία σειρά προγραμματισμένων εκδηλώσεων για το άμεσο μέλλον φιλοδοξεί να καταδείξει στους Αμερικανούς συμπολίτες μας την πνευματική, καλλιτεχνική, αλλά και κοινωνική προσφορά της Ομογένειας. Βέβαια αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού σύμφωνα με την φιλοσοφία του Δ.Σ. της «Ένωσης», οι Έλληνες δεν είναι μόνο θεματοφύλακες μιας λαμπρής ιστορίας και δημιουργοί ενός εξαίσιου πολιτισμού, αλλά είναι πάνω απ όλα Άνθρωπο. Δρ. Α.Φ.

20 20 Ελληνική Φωνή, Ιούνιος 2011 Αληθώς η κρίση είναι ευκαιρία! Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου Δεν έχει μείνει κανένας Έλληνας, ίσως και Ευρωπαίος, που να μην έχει πεισθεί, ότι οικονομικά περνάμε πάρα πολύ δύσκολες ημέρες. Και ως Κράτος και ως πολίτες. Και οι ημέρες που θα έρθουνε, θα είναι πολύ χειρότερες. Και το χειρότερο, τόσο άγνωστες, όσο και ποιες θα είναι οι συνέπειες που θα μας επιφέρουν στη ζωή μας. Μπήκαμε για τα καλά μέσα στην αβεβαιότητα και τον κίνδυνο. Νοιώθουμε αβεβαιότητα και διστάζουμε να πιστέψουμε την κυβέρνησή μας, που μας διαβεβαιώνει πως όλα εξελίσσονται κατά τρόπο που δεν θα οδηγηθούμε σε πτώχευση ως κράτος και σε παύση μισθών και συντάξεων των Έλληνες,. «αν βέβαια όλα εξελιχθούν σωστά» - ιδού, ένα ΑΝ, ποια αισθήματα προκαλεί. Νοιώθουμε κίνδυνο για το αν πρέπει να πιστέψουμε διεθνή Μέσα Ενημέρωσης και κάποιους διεθνούς φήμης Οικονομολόγους, που εκφράζουν την άποψη πως η Ελλάδα θα εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και θα έχουμε ξανά ως νόμισμά μας την δραχμή - ασφαλώς υποτιμημένη. Αυτό που, ενδεχομένως κακοβούλως, αλλά φημολογείται σφόδρα, τόσο που εξανάγκασε την κυβέρνηση ομαδικά και μετά βδελυγμίας, να διαψεύσει τις φήμες. Αλλά και πόσες φορές οι διαψεύσεις δεν γίνανε για να διαψευσθούν την επόμενη στιγμή; Που κι αυτό σημαίνει μεγάλες περιπέτειες με αβέβαιο και άγνωστο μέλλον. Και τώρα τί κάνουμε εμείς οι νέοι; Μένουμε στη μοίρα την κοινή και περιμένουμε τί θα κάνει η κυβέρνηση (που μέχρι τώρα δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να δημιουργήσει προϋποθέσεις μιας αναπτυξιακής πολιτικής, μόνο λόγια λέει, τόσο τίποτα που αναρωτιόμαστε δεν μπορεί ή δεν θέλει;) ή βάζουμε το μυαλό μας κάτω και το κεφάλι ψηλά και κοιτάμε μακριά; Αυτό κάνουμε. Κοιτάμε μακριά. Παράτολμα και διακινδευμένα. Αναγκαστικά αλλά διεξοδικά. Με συγκέντρωση όλων των εφοδίων μας είτε επ ώμου είτε στο μυαλό των γνώσεών μας, για μια νέα πορεία. Με σφιγμένη μεν την καρδιά αλλά τεντωμένα με δύναμη τα φτερά, με πίστη βαθιά ότι αξίζουμε, ότι μπορούμε, ότι θα αποδείξουμε πως εμείς δεν θα μπούμε στο καζάνι που μας έχουν ετοιμάσει μπροστά μας, για να βράσουμε. Πολλοί νέοι φεύγουνε από την Πατρίδα μας, το χειρότερο. Αλλά γιατί όχι; «Το μη χείρον βέλτιστον». Φοβερό να αφήνεις τη φωλιά σου και ζωή σου είναι το μέρος που έδεσες τις αναμνήσεις σου και να προσφεύγεις, καταναγκαστικά, σε ένα άλλο μέρος. Όμως το διαλέγεις το μέρος, θα γνωρίσεις νέους ανθρώπους για να ζήσης και να συνδιαλέγεσαι και να συνεργάζεσαι και να συμβιώνεις. Δεν μπορείς να μη σκέπτεσαι με λαχτάρα και να είσαι στη διάθεση της Πατρίδας σου ανά πάσα στιγμή, να θέλεις και να μπορείς να ξαναγυρνάς στην τρύπα που γεννήθηκες και να νιώθεις τη θέα του μέλλοντος από το ύψος το παρελθόντος σου. Γιατί το παρελθόν σου είναι πάντα το υψηλό εφαλτήριο από το οποίο εκτινάχτηκες. Πάντα αναγκαστικά. Εφαλτήριο λοιπόν η σημερινή βουλιαγμένη κατάσταση στη χώρα μας, πριν βυθιστούμε μαζί της. Αληθώς λοιπόν η κρίση μπορεί να γίνει μια ευκαιρία, που εμείς θα δημιουργήσουμε, σκεπτόμενοι σοβαρά ως νέοι, συσκεπτόμενοι με σύνεση με τις οικογένειές μας και οδεύοντας προς νέους ορίζοντες, που πάντα διαμορφώνονται και εμπνέουν ζωογόνο ελπίδα και είναι ανοιχτοί, είτε σε λόφους, είτε σε βουνά, είτε σε όρη, είτε σε ατέλειωτους ωκεανούς. Εμπρός λοιπόν να μην υποστείλουμε τη σημαία της νιότης μας, αφού ακόμη και από την τέφρα αναγεννάται ζωή. iliop@otenet.gr Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς Του Παναγιώτη Αποστόλου Την 1η Μαρτίου 2011 η Ελλάδα για άλλη μία φορά πάγωσε στο άκουσμα της είδησης, πως δύο νέα παλικάρια δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, σε αιματηρή συμπλοκή στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Ο 22άχρονος Γιώργος Σκυλογιάννης και ο 23άχρονος Γιάννης Ευαγγελινέλης, ήταν αστυνομικοί που είχαν διαθέσει την ζωή τους στην υπηρεσία της ασφάλειας των πολιτών. Ήταν δύο Ελληνόπουλα, δύο δικά μας παιδιά. Ο θάνατός τους είναι αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης πλέον εγκληματικότητας που μαστίζει κυρίως την πρωτεύουσα της χώρας μας. Δύο οικογένειες δεν θα αγκαλιάσουν ξανά τα βλαστάρια τους. Δύο νέοι χάθηκαν. Δεν ήταν το πρώτο αίμα που χύνεται χωρίς λόγο και αιτία στον τόπο μας, ήταν όμως η στυγερή δολοφονία τους, το πρώτο αίμα που ξεσήκωσε τους Έλληνες από τους καναπέδες του εφησυχασμού τους και τους ευαισθητοποίησε υπέρμετρα. Στις 10 Μαΐου 2011 η Ελληνική κοινωνία υπέστη έμφραγμα πρώτου βαθμού, όταν πληροφορήθηκε πως τα ξημερώματα, άγνωστοι έσφαξαν με μαχαίρι 44χρόνο άνδρα, που πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητο του από παρακείμενο χώρο στάθμευσης, προκειμένου να μεταφέρει στο μαιευτήριο την έγκυο γυναίκα του. Τον σκότωσαν για να τον ληστέψουν, πριν νιώσει την ωραιότερη στιγμή της ζωής του, να γίνει δηλαδή πατέρας. Ένα έγκλημα, που έγινε με περίσσιο μίσος και αγριότητα. Ένας νέος άνθρωπος χάθηκε, μία γυναίκα που δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει το ισχυρό σοκ της θέας της αιμόφυρτου σωρού του συζύγου της. Ένα παιδί, που λίγες ώρες μετά γεννήθηκε, δεν θα αντικρύσει ποτέ τον πατέρα του. Ζούμε στην εποχή της τυφλής τρομοκρατίας, όπου δολοφονούνται αναίτια ανθρώπινες ψυχές. Ζούμε στην εποχή, που η ανθρώπινη ζωή κοστίζει λίγα μόνο ευρώ. Οι στυγεροί δολοφόνοι τέτοιων εγκλημάτων είναι οι φυσικοί αυτουργοί. Υπάρχουν όμως και ηθικοί αυτουργοί!!! Είναι όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 25 τουλάχιστον χρόνων, που ανέχθηκαν την αθρόα είσοδο στην χώρα, ανήμπορων και αναξιοπαθούντων παράνομων μεταναστών και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε χωνευτήρι αθλιότητας της Ευρώπης. Είναι όλοι οι μετέχοντες των κοινών (κεντρική εξουσία, αυτοδιοίκηση, οργανισμοί, φορείς κ.α.) που έβλεπαν το πρόβλημα να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και «σφύριζαν» ανέμελα μεταθέτοντας το πρόβλημα στους επόμενους. Η αθρόα λαθρομετανάστευση και η αυξημένη εγκληματικότητα πνίγει καθημερινά την χώρα και αυτή την δύσκολη ώρα, οι κρατούντες αντί να προσεγγίσουν με σοβαρότητα και να ιάνουν, αυτή την ασθένεια που κατατρώγει τα σωθικά της κοινωνίας μας, αυτοί ανταλλάσουν κατηγορίες μεταξύ τους σε μια προσπάθεια απεμπολής των ευθυνών τους. Ήταν τραγική η εικόνα αντιπαράθεσης και αλληλοκατηγοριών του Υπουργού ΜΗ Προστασίας του πολίτη και του ανεπαρκούς Δημάρχου Αθηναίων λίγες ώρες μετά το τραγικό συμβάν. Τελικά η εξουσία είναι ανίκανη, δεν μπορεί ή δεν θέλει να προστατέψει το υπέρμετρο αγαθό του ανθρώπου, που είναι η ζωή; Ένα πάντως είναι σίγουρο!! Ο Ελληνικός λαός έχει φθάσει στα όρια αντοχής του. Οι Έλληνες απώλεσαν πλέον την ελευθερία τους, την ασφάλεια τους τα δικαιώματά τους. Έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός του λαού μας. Πολύ σύντομα θα υπάρξουν λαϊκές εκρήξεις με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το ποτήρι της οργής του λαού, έχει πλέον ξεχειλίσει!!! Η Ελληνική κοινωνία θυμίζει χύτρα που χρειάζεται εξαέρωση. Η πολιτεία ας αναλογισθεί κάποτε τις ευθύνες της και με δραστικές αποφάσεις, να αποτρέψει ακραίες καταστάσεις που θα αιματοκυλίσουν τον λαό μας. Διότι το μήνυμα που εκπέμπεται μετά το στυγερό έγκλημα της Γ Σεπτεμβρίου είναι ένα: Είμαστε δυο, είμαστε τρείς, είμαστε χίλιοι δέκα τρείς!!! Πηγή Αντίβαρο