Η ψυχολογία της άσκησης για κλινικούς πληθυσμούς. Γιάννης Θεοδωράκης Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Transcript

1 Η ψυχολογία της άσκησης για κλινικούς πληθυσμούς Γιάννης Θεοδωράκης Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

2 Θα συζητηθούν τα παρακάτω θέματα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά διαφόρων κλινικών πληθυσμών. Κατάλληλες μορφές άσκησης. Ψυχολογικά οφέλη από την άσκηση στους πληθυσμούς αυτούς.

3 Ορισμός Ως κλινικοί πληθυσμοί μπορούν να οριστούν οι άνθρωποι εκείνοι που χρήζουν ιατρικής βοήθειας, που είναι κάτω από ιατρική παρακολούθηση, ή που έχουν διαγνωστεί για παρακολούθηση από κάποιον ειδικό. Έχουν καταγραφεί 24 κατηγορίες τέτοιων πληθυσμών.

4 To αρχικό ενδιαφέρον για άσκηση σε τέτοιους πληθυσμούς ξεκίνησε από φυσιολόγους και ψυχολόγους της άσκησης, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι η βελτίωση των φυσικών ικανοτήτων μείωνε ταυτόχρονα τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα των ασθενών τους.

5 Εκτός της μακροβιότητας, η ποιότητα ζωής αλλά και η ικανότητα για ανεξαρτησία κινήσεων στις καθημερινές δραστηριότητες αποτελούν σημαντικούς λόγους χρησιμοποίησης της φυσικής δραστηριότητας. Η αύξηση της ποιότητας ζωής αλλά και μακρύτερη δυνατή χρονική παραμονή στο πρόγραμμα άσκησης αποτελούν τους δύο βασικούς λόγους για την ψυχολογία της άσκησης σε κλινικούς πληθυσμούς.

6 Οφέλη της άσκησης σε διάφορες κατηγορίες κλινικών πληθυσμών Πνευμονικές & καρδιολογικές ασθένειες Στις παραπάνω ασθένειες περιλαμβάνονται το άσθμα, οι χρόνιες βρογχίτιδες και το εμφύσημα. Έρευνες για την προσκόλληση στην άσκηση ατόμων με τέτοιες ασθένειες έδειξαν ότι στρατηγικές γνωστικής τροποποίησης της συμπεριφοράς (π.χ. καθορισμός στόχων), μπορεί να έχουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα (Atkins et al., 1984).

7 Έρευνα Αποτελέσματα έρευνας έδειξαν ότι οι τεχνικές χαλάρωσης καθώς και η άσκηση βελτιώνουν την ψυχική και σωματική υγεία ασθενών που έχουν υποστεί ισχαιμικό επεισόδιο (Yu, Lee, Woo, Hui, 2007)

8 Οφέλη της άσκησης σε διάφορες κατηγορίες κλινικών πληθυσμών Βασικά προβλήματα που θα πρέπει να προσεχθούν είναι η αποφυγή της δυσκολίας στην αναπνοή καθώς και το ξεπέρασμα της αντίληψης ότι τέτοιου είδους ασθενείς δεν θα πρέπει να γυμνάζονται καθόλου. Τα προγράμματα άσκησης προσφέρουν ψυχολογικά οφέλη όπως αυξημένη ποιότητα ζωής και μειωμένη κατάθλιψη και άγχος.

9 Καρδιοπάθειες Η έρευνα κατά την περίοδο της αποκατάστασης έχει επικεντρωθεί σε φυσιολογικούς και καρδιοναπνευστικούς παραμέτρους (Dugmore, 1992). Η βελτίωση όμως και των ψυχολογικών παραμέτρων αποτελεί μία αναγκαιότητα. Κι αυτό διότι το άγχος και η κατάθλιψη είναι οι συχνότερα παρατηρούμενες καταστάσεις σε ποσοστό 20%, και σε διάστημα 4-6 εβδομάδων μετά το καρδιακό επεισόδιο (Milani et al., 1996).

10 Σχετικές έρευνες Θετική επίδραση της άσκησης, στη μείωση του άγχους και της κατάθλιψης σε άτομα που ανάρρωναν από καρδιακά επεισόδια. Υπάρχει όμως και η αντίληψη ότι οι ασθενείς δεν ωφελούνται από τα προγράμματα άσκησης διότι δεν τα ολοκληρώνουν Γι αυτό θα πρέπει να εκτελούνται αφενός κάτω από την επιτήρηση ειδικών, και αφετέρου σε συνθήκες που να προκαλούν παρακίνηση (εκτός νοσοκομείου κ.α.).

11 Εφαρμογές Τα προγράμματα άσκησης διαιρούνται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με τον τόπο που εφαρμόζονται: τα νοσοκομειακά και τα οικιακά. Οι ασθενείς που παρακολουθούν ένα ενημερωτικό σεμινάριο μετά την φάση της άσκησης στο νοσοκομείο και πριν αρχίσει η εξάσκηση στο σπίτι, παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά για μεγαλύτερη παραμονή στα προγράμματα (Gillies et al., 2000).

12 Εφαρμογές Οι Quaglietti και Froelicher (1994) προτείνουν τα παρακάτω: Μείωσε τον χρόνο αναμονής, δώσε επιτήρηση ειδικών, ρύθμισε την άσκηση ώστε να αποφευχθεί η σύγχυση και η δυσφορία, χρησιμοποίησε διάφορες δραστηριότητες που να περιλαμβάνουν παιχνίδια, κοινωνικές εκδηλώσεις, επανέφερε τους απόντες ασθενείς, ενσωμάτωσε την οικογένεια του ασθενούς στο πρόγραμμα, και μάθε στον ασθενή να ρυθμίζει την πρόοδό του.

13 Διαβήτης Οι ασθενείς και των δύο τύπων διαβήτη με εξάρτηση από την ινσουλίνη (τύπου Ι), ή χωρίς εξάρτηση (τύπου ΙΙ), παροτρύνονται να εξασκούνται παράλληλα με την τροποποίηση της διατροφής τους και τον χειρισμό των επιπέδων της γλυκόζης τους. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αναφορές σχετικά με την παραμονή στην άσκηση.

14 Εφαρμογές Οι διαβητικοί τύπου ΙΙ αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της παχυσαρκίας και της λιγότερης προθυμίας να ασχοληθούν με την κατάστασή τους. Ο γυμναστής θα πρέπει να επιλέξει δραστηριότητες που δεν επιβαρύνουν τους συνδέσμουςαρθρώσεις. Η κολύμβηση αποτελεί μία κατάλληλη δραστηριότητα, λαμβάνοντας όμως υπ όψιν την μειονεκτική ίσως κατάσταση που θα νοιώθουν οι παχύσαρκοι σε δημόσιες πισίνες κ.α. Εναλλακτικά προτεινόμενη λύση αποτελούν τα εργομετρικά ποδήλατα και οι

15 Καρκίνος Οι ψυχολογικές παρεμβάσεις μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του καρκίνου (Anderson, 1992). Η άσκηση αποτελεί και αυτή μέρος της θεραπείας με στόχο τη βελτίωση τόσο των φυσικών (κόπωση, αλλαγή βάρους κ.α.) αλλά και των ψυχολογικών παραμέτρων, αν και έχει επίδραση και στον ίδιο τον καρκίνο. Τα αποτελέσματα δείχνουν θετικές επιδράσεις της άσκησης σε φυσιολογικούς και ψυχολογικούς παραμέτρους.

16 Ορθοπεδικές ασθένειες και ανικανότητες Αρθρίτιδα Στην ρευματοειδή αρθρίτιδα καθώς και στην οστεοαρθρίτιδα η άσκηση μπορεί να αυξήσει την ποιότητα ζωής καθότι διευρύνει το εύρος των κινήσεων και των κινητικών ικανοτήτων που σχετίζονται με την καθημερινότητα (Strensom 1994).

17 Εφαρμογές Το σημείο που θα πρέπει να προσεχθεί είναι ο πόνος στην άρθρωση και το είδος της άσκησης που επιχειρείται. Η άσκηση θα πρέπει να γίνεται την ώρα της ημέρας που η φλεγμονή είναι στα χαμηλότερά της σημεία. Δραστηριότητες που προτείνονται είναι εκείνες που δεν προκαλούν στρες στους συνδέσμους όπως π.χ. η κολύμβηση, η ποδηλασία κ.τ.λ.

18 Οστεοπόρωση Στα αποτελέσματα της οστεοπόρωσης αναφέρεται η μείωση του ποσοστού της οστικής πυκνότητας κάνοντας τον ανθρώπινο σκελετό περισσότερο επιρρεπή στα κατάγματα, επιφέροντας ταυτόχρονα πόνο, ανικανότητα, κατάθλιψη και μειωμένη αυτοπεποίθηση στις φυσικές ικανότητες (Rickli & McManus, 1990). Εκτός της φαρμακευτικής αγωγής, πολλές ανασκοπήσεις αναφέρουν ότι η φυσική δραστηριότητα προκαλεί αύξηση της οστικής πυκνότητας (Gannon 1988; Marcus et al., 1992). Η αύξηση αυτή μπορεί να φτάσει σε ποσοστό της τάξης του 4%.

19 Εφαρμογές Τα βασικότερα σημεία προσοχής για άσκηση σε τέτοιους πληθυσμούς είναι τα ακόλουθα: Εύρεση ευχάριστων ασκήσεων που επηρεάζουν την οστική πυκνότητα Ανάγκη για συνδυασμό αερόβιας και άσκησης δύναμης Ξεπέρασμα του φόβου για επιδείνωση της κατάστασης από την άσκηση Ανάγκη για προσαρμοσμένα στους περιορισμούς και στις ανάγκες προγράμματα

20 Εφαρμογές Η φυσική δραστηριότητα έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με Parkinson. Τα αποτελέσματα αφορούν την βελτίωση στην κινητική ικανότητα και στον τρόπο που οι ασθενείς αισθάνονται για τους εαυτούς τους. Ευεργετικές θεωρούνται οι ασκήσεις ενδυνάμωσης και stretching. Η άσκηση επίσης μειώνει τη θνησιμότητα στους συγκεκριμένους ασθενείς (Kuroda et al., 1992).

21 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Θεοδωράκης Γ. (2010). ΑΣΚΗΣΗ,ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ. Εκδόσεις Χριστοδουλίδης. Rojas, R. Schlicht, W., & Hautzinger, M. (2003). Effects of Exercise Training on Quality of Life, Psychological Well-Being, Immune Status, and Cardiopulmonary Fitness in an HIV-1 Positive Population. Journal of Sport & Exercise Psychology, 25,

22 Θέματα για συζήτηση Έχετε εμπειρίες από την προσωπική σας ζωή, ή από γνωστά σας άτομα, ή έχετε ακούσει για την επίδραση της άσκησης σε κάποια κατηγορία ασθενών;

23 Επίλογος Τα εμπόδια για άσκηση που έχουν οι κλινικοί πληθυσμοί είναι παρόμοια με αυτά των μη κλινικών πληθυσμών. Σχεδόν όλες οι κατηγορίες ασθενών μπορούν να ωφεληθούν από προγράμματα άσκησης. Δεν έχουμε όλες τις πληροφορίες για προσκόλληση στην άσκησης κλινικών πληθυσμών, ούτε των ψυχολογικών επιδράσεων της άσκησης σε κλινικούς πληθυσμούς. Λίγα γνωρίζουμε για το επίπεδο της άσκησης για τους κλινικούς πληθυσμούς.