ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΡΕΛΙΔΗΣ. Το Ε Γ Ω

Transcript

1 ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΡΕΛΙΔΗΣ Το Ε Γ Ω Δεν είναι προσωπική Αντωνυμία. Είναι προσωπική Οντωνυμία! Είναι η μοναδική, αιώνια, ακατάλυτη και ενεργητική ατομική ιδιότητα που με σκέψη και βούληση, τρέφει και συντηρεί κάθε ζωντανό πλάσμα, καλό και κακό, στο διηνεκές του Σύμπαντος. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017

2 1 Το εικονιζόμενο σύμβολο είναι μια προσωπική σύνθεση προϋπαρχόντων παγκόσμιων συμβόλων, που εμφανίσθηκαν μεμονωμένα στην ιστορία περιέχοντα αποκεκριμένα μεταφυσικά και λογικά νοήματα ισχύος. Και τα οποία νοήματα, διάφορες φιλοσοφικές, θρησκευτικές, εξουσιαστικές και άλλες ομάδες ανθρώπων χρησιμοποίησαν στο παρελθόν, προκειμένου να μυήσουν τα μέλη τους σε Παγκόσμιες Αρχές Δύναμης. 1: Το άσπρο χρώμα συμβολίζει τις θετικές ενέργειες. Το μαύρο τις αρνητικές. 2: Ο ελληνικός μαίανδρος, το σύμβολο του ΤΑΟ της άπω ανατολής και το ισοσκελές Πυθαγόρειο σύμπλεγμα, ότι οι θετικές και αρνητικές ενέργειες αποτελούν ενότητα και αλληλοπεριέχονται. 3: Το κόκκινο συμβολίζει τη δημιουργική φωτιά που αναπτύσσεται από την αλληλοεπίδραση των αντίθετων ενεργειών. 4: Τα ισοσκελή τρίγωνα συμβολίζουν την αιώνια τριαδική Αρχή του Σύμπαντος, Εγώ, Σκέψη, Βούληση. Κανένα ζωντανό πλάσμα ΔΕΝ μπορεί να επιβιώσει στο Σύμπαν χωρίς Εγώ-σκέψη-βούληση. Αυτή η ενότητα είναι αδιαίρετη, είναι ζώσα, αντικειμενικά αιώνια και υπάρχει αυθύπαρκτα σε κάθε διαστολή του χωροχρόνου, στην διαστολή κάθε γονιμοποιημένου ωαρίου, στην εντολή του εμβρύου να αρχίσει η διαδικασία του τοκετού του, ακόμα και στην διαστολή αυτής της ιδέας στον χώρο του δικού σας Νου τώρα. Πιθανόν να είναι και το πρώτο κινούν της όποιας δημιουργίας. 5: Το ΤΑΟ στην Κινέζικη Ιδεογραφή, παρίσταται με την πίσω πλευρά μιας ανθρώπινης κεφαλής και ένα σύμβολο της ρηματικής δήλωσης του πηγαίνω. Σημ. «Δεν δύναται να υπάρξει πηγαίνω, χωρίς ΕΓΩ-ΣΚΕΨΗ-ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ» 6: Το Τετράγωνο κατά τους αρχαίους μας και η Τετρακτύς του Πυθαγόρα, συμβολίζουν την εμφάνιση του έργου που προκύπτει στον ορατό κόσμο από τη δράση της αόρατης και αιωνίως παρούσας «Αγίας Τριάδος». ΕΓΩ-ΣΚΕΨΗ-ΒΟΥΛΗΣΗ. 7: Η βάση των αιγυπτιακών πυραμίδων και ο ελληνικός μαίανδρος είναι τετράγωνα, τα ισοσκελή τρίγωνα η ερμηνεία που προανέφερα και το σημείο μηδέν στην κορυφή της πυραμίδας, συμβολίζει την Πυθαγόρεια Αρχή του Τέσσερα. ΕΓΩ-ΣΚΕΨΗ-ΒΟΥΛΗΣH- ΠΡΟΚΥΠΤΩΝ ΕΡΓΟ στο μέγιστο και ελάχιστο του Σύμπαντος. Ευάγγελος Βαρελίδης.

3 2 Μ Η Ν Υ Μ Α Τ Ο Υ Σ Υ Γ Γ Ρ Α Φ Ε Α Η συκοφαντία βλάπτει περισσότερο αυτόν που την ακούει παρά σ αυτόν που αναφέρεται. Και φυσικά αναφέρομαι στην διαχρονική συκοφαντία της προσωπικής αντωνυμίας «Εγώ» ή της οντολογικής ουσίας των ανθρώπων και όλων των ζωντανών πλασμάτων της Γης!! Αυτό το βιβλίο αποκαθιστά το συκοφαντημένο, περιφρονημένο και απάνθρωπα καταπιεσμένο Ανθρώπινο «Ων» και το Εγώ του στην πραγματική του θέση στον Κόσμο. Και αποδεικνύει, αφ ενός το βρόμικο παιγνίδι που παίχτηκε εις βάρος του και της ζωής του πλανήτη εκτενέστερα και αφ ετέρου τον φέρνει στην πραγματική του θέση στον Κόσμο. Αυτή του Κοσμικού Συνδημιουργού.. Έγραψα το Ων με Ωμέγα διότι ο άνθρωπος είναι όντος Ων Συνδημιουργός του Κόσμου και όχι Ον με όμικρον που δηλώνει πράγμα ή ζώο. Και το οποίο ζώο, εν αγνοία ευρισκόμενο, εκμεταλλεύονται άπαντες. Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι όταν απαξιώνουμε τον Εαυτό μας και τους Άλλους... Το Ων-Ούσα-Ον στη μέγιστη ελληνική γραμματική, είναι τα τρία πρόσωπα του ρήματος Είμαι στην ουδέτερη μετοχή του ενεστώτα χρόνου. Και το Ων με ωμέγα, ως βιωματική και αισθαντική εμπειρία του ανθρώπινου Εγώ, περιλαμβάνεται στη σαφή δήλωση του Θεού που λέγει και ενεργεί στην Βίβλο ως Εγώ Ειμί ο Ων. Είμαι ένας ελεύθερος στοχαστής, αυτοδίδακτος και αδέσμευτος από δεοντολογικούς και όποιους άλλους περιορισμούς, ομάδων, συντεχνιών, οργανισμών και όλα τα συναφή. Περιορισμοί, που εντέχνως οδηγούν την κατεύθυνση της σκέψης και δράσης του ανθρώπου σε αδιέξοδα ή ελεγχόμενα συμπεράσματα. Είμαι Εγώ που γράφω, επεξεργαζόμενος πληροφορίες και συμπεράσματα που συνετέθησαν στο παρελθόν από σοφούς και άσοφους ερευνητές, αλλά είχαν τον ίδιο σκοπό με τον δικό μου. Την ανακάλυψη της ανθρώπινης αλήθειας. Ποιοι είμαστε, τι είμαστε και γιατί είμαστε. Και στην οποία κατέληξα, όταν από παιδί ονειρεύτηκα να ανακαλύψω τις πραγματικές αιτίες της ανθρώπινης δυστυχίας. Παράλληλα δε με το τι είμαστε, ταυτόχρονα, ανακάλυψα και το πώς καταντήσαμε αυτό που είμαστε σήμερα σε σχέση με αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε, αν είχαμε μια κάπως καλύτερη άποψη για τον Εαυτό μας. Διδαχθήκαμε από παιδιά και εθιστήκαμε ως έφηβοι να σκεφτόμαστε και να δρούμε αντανακλαστικά και αυτό έχει μεγάλη απώλεια ευδαιμονίας. Διότι ο ευ δαίμων ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΦΥΪΑ μας και είναι η Κυρία που μπορεί να μας συντροφεύει σ όλη μας τη Ζωή με μουσικές τραγούδια και δημιουργικά ζευγαρώματα. Διότι κάθε σύνθεση που πραγματώνεται μέσω της ευφυΐας είναι ένα ευδαιμονικό ζευγάρωμα αντιθέτων! Είμαστε απριόρι Συνδημιουργοί του Σύμπαντος! Αλλά ΔΕΝ το γνωρίζουμε! Είμαστε πρόσκαιρα μεν αλλά εν δυνάμει, αυτεξούσια πλάσματα του Κόσμου! Αλλά ούτε αυτό γνωρίζουμε! Μας έπεισαν από παλιά ότι μπορούμε να πουλήσουμε την δημιουργική ουσία μας κι εμείς, εν αγνοία ευρισκόμενοι, την πουλήσαμε. Αν το γνωρίζαμε, θα το κάναμε; Ο πρώτος Λόγος της παρουσίας μας στο Ηλιακό σύστημα που εμφανισθήκαμε είναι η διαφύλαξη και διαιώνιση της ζωής που μας στηρίζει και ο δεύτερος, η διασπορά της εξαίσιας ομορφιάς που μας δημιούργησε στους άλλους πλανήτες. Είμαστε τα σπέρματα της ζωντανής Γαίας και μπορούμε να γίνουμε ακόμα και τα σπέρματα του Σύμπαντος. Αλλά ούτε αυτό το γνωρίζουμε. Και αυτή η ολική άγνοια που τεχνηέντως μας υποβάλλεται, μέσω θρησκειών, Δασκάλων παντός δόγματος, και εξουσιολάγνων τραπεζιτών και πολιτικών, μας κοστίζει πολύ αίμα, πάρα πολύ. Διότι αυτοί που έχουν φτάσει σ αυτό το επίπεδο κατανόησης, εντέχνως μας έπεισαν ότι εμείς είμαστε υπαρξιακά ΤΙΠΟΤΕ, προς επεξεργασία διαλογή και αναλώσιμα υλικά προς επίτευξη των δικών τους στόχων. Η αδυναμία δε να αντιδράσουμε σ αυτόν τον σκοπιδοφάγο ζωής που μας υποβάλλεται και επιβάλλεται εντέχνως, δείχνει και του Λόγου μου το Αληθές.

4 3 «Κανένα ζωντανό πλάσμα ΔΕΝ μένει απαθές, όταν ενοχληθεί», κι εμείς διδαχτήκαμε να αντέχουμε τα πάνδεινα με αντίτιμο έναν ανύπαρκτο παράδεισο ή ένα κιλό ντομάτες. Διότι τι είναι ένα Νόμπελ απέναντι στην κατανόηση του Εαυτού και της ζωής;; Παράδειγμα: Ένας χαμένος στην έρημο ταξιδιώτης, φτάνει ετοιμοθάνατος μπροστά σε ένα καχεκτικό δένδρο στην μέση του πουθενά και βλέπει επάνω στο δένδρο ένα φλασκί παγωμένο νερό, άφθονα Νόμπελ να κρέμονται από τα κλαδιά του και έναν τόνο χρυσάφι στις ρίζες του. Στέκετε απορημένος χωρίς να καταλαβαίνει τι σημαίνουν όλα αυτά και φυσικά απλώνει το χέρι του να πάρει το φλασκί με το νερό. Αλλά τότε πέφτει ένα κεραυνός και μια βροντερή φωνή λέγει. Έχεις μόνον μια επιλογή! Εσείς τι θα διαλέγατε; Οι θρησκείες, οι τέχνες και οι αριθμοί μέσω των οποίων φτάσαμε μέχρι εδώ, ΔΕΝ περιελήφθησαν στις δυνατότητες του γενετικού μας κώδικα τον οποίο ο Ήλιος και η Γαία συνέθεσαν, για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε το Έργο τους. Αλλά μέσω αυτών των θείων δωρεών, να κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος Κόσμου και μέσω αυτής της κατανόησης. Αυξάνοντας την αρετή μας με υπηρεσία προς το μεγάλο σχέδιο της Δημιουργίας, να προσεγγίσουμε το μεγαλείο του Λόγου της παρουσίας μας στον Κόσμο. Γεννηθήκαμε να αγαπάμε και όχι να μισούμε. Τούτη η μορφή του Θείου Κόσμου που εν αγνοία μας για ιδιοτελεί συμφέροντα άλλων διαλύουμε, ΔΕΝ μπορεί να επαναληφθεί. Διότι οι νόμοι της Δημιουργίας ποτέ ΔΕΝ επαναλαμβάνουν την ίδια μορφή δυο φορές και διότι εμείς οι άνθρωποι μέρη αυτής της μορφής του Κόσμου είμαστε και καμιάς άλλης! Το Εγώ που σκέπτεται και βούλεται είναι η οντολογική ουσία κάθε ζωντανού πλάσματος. Ζωή χωρίς Εγώ σκέψη και βούληση ΔΕΝ δύναται να υπάρξει στο Σύμπαν... Το Εγώ είναι η ζώσα ενεργητική και παθητική οντότητα που ερμηνεύει και νοηματοδοτεί τα παντοειδή αισθητικά ερεθίσματα που το εγκεφαλονευρικό σύστημα κάθε ζωντανού πλάσματος μεταφέρει στον χώρο του Νου του, σχηματίζοντας την εντελώς δική του προσωπική συνείδηση. Μέσω του φυσικού νόμου της ταύτισης, Το Εγώ εκάστου όντος, ΣΥΜΠΑΣΧΕΙ με τα αρνητικά ή θετικά βιώματα της σάρκας που υπηρετεί και ανάλογα με την παιδεία του, «αφέντη ή δούλου» ΔΡΑ και αντιδρά κάτω από την εποπτεία των αισθήσεων με τις οποίες είναι Ταυτισμένο! Το Εγώ είναι το μοναδικό πνευματικό και ενεργό μέρος της ύπαρξής μας. Αυτό σκέπτεται, αυτό βούλεται, αυτό δρα. Το σώμα είναι το φυσικό όργανο μέσω των αισθήσεων του οποίου το Εγώ Είμαι και Εγώ Θέλω, αυτοπροσδιορίζεται στον φυσικό κόσμο. Το σώμα έχει τα αποκλειστικά δικά του Αρχέτυπα αναπαραγωγής και λειτουργίας και τα οποία διαρκώς παραβιάζονται από το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο ζούμε. Η ΜΗΤΡΑ, εντός της οποίας υφίσταται το βίωμα και νόημα της αρχαίας ελληνικής ενάδας, της Κβαντικής Αρχής συμπληρωματικότητας των αντιθέτων και της ενότητας των πάντων του Ταοϊσμού. Είναι το πρώτο άγιο, αγαθό, μακάριο και ηδονικό περιβάλλον, εντός του οποίου αφυπνίζεται και με την μακαριότητά του ταυτίζετε, το Εγώ κάθε όντος! Αυτό είναι και το ζητούμενο κάθε Εγώ στη διαρκώς μεταβαλλόμενη διττότητα της εξωμητρίου Ζωής και η οποία διττότητα συμβάλει στον αυτοπροσδιορισμό του Εγώ στο γίγνεσθαι του Κόσμου.. Από αυτήν ξεκινά και σ' αυτήν τελειώνει ο εξελικτικός κύκλος της οποιασδήποτε Εγώ οντολογικής ύπαρξης και παρουσίας στον φυσικό Κόσμο. Ηδονική είναι η σύλληψη της ζωής, ηδονική η κυοφορία της, ηδονικός ο τοκετός της, ηδονική η διαδρομή της, ηδονικός ο θάνατός της. Εδώ, στην κατασυκοφαντημένη και βίαια καταπιεσμένη ενδομήτρια μακάρια ενότητα. Η παρελθούσα εμπειρία της οποίας προσεγγίζεται από το ενεργό Εγώ μέσω της διαλογιστικής πρακτικής, της προσευχής, των παραισθησιογόνων και της ερωτικής εκστατικής εμπειρίας. Ο κόσμος της διττότητας καταρρέει και η ευφυΐα του ΕΓΩ της προσωπικότητας που εισβάλει Συνειδητά σ αυτήν, ανιχνεύοντας και εκλογικεύοντας τον παλμό του ηλιακού φωτός, «Μπήπ 0-1»,

5 4 φωτεινού αρχιτέκτονα κάθε φυσικού και υλικού σώματος. Κτίζει εγωκεντρικά επιστήμες, τέχνες, θεούς, θρησκείες και τον δικό του Κόσμο, στον οποίο πιστεύει και εμπιστεύεται σήμερα. Σατανισμός είναι η διαστρέβλωση οτιδήποτε αυθεντικού και αληθινού στο αντίθετό του. Και η διαστρέβλωση αυτής της ηδονικής αρχής του Κόσμου στο αντίθετό της, την Αρχή του πόνου και της θλίψης που η Ανθρωπότητα υφίσταται σήμερα, είναι η συνειδητή επιλογή της άρχουσας Ελίτ του πλανήτη, η οποία μέσω αυτής της διαστρέβλωσης, αλλοιώνει την νοητική και συναισθηματική λειτουργία μας, προκειμένου η ίδια να διατηρεί τα παράνομα προνόμιά της. «Όταν ένα άτομο ΔΕΝ μπορεί να εκφρασθεί αγαθά και ηδονικά προς τον Κόσμο, προσπαθεί να τον καταστρέψει. Η καταστροφικότητα και αυτοκαταστροφικότητα, είναι τα υποκατάστατα της ανέφικτης ηδονικής και αγαθής έκφρασης». Ερώτημα: Ποιος ευτυχισμένος άνθρωπος σφάζει τον γείτονά του; ΤΟ Εγώ της προσωπικότητας είναι απόσπασμα της αιώνιας Αρχής που σκέπτεται και βούλεται στο Σύμπαν. Το Εγώ μας, είναι η υπάρχουσα καθ' εαυτή βιωματική εμπειρία της οντολογικής μας ύπαρξης και παρουσίας, στο χωροχρονικό γίγνεσθαι του τώρα. Σε κοσμικό πεδίο, η απρόσωπη Αρχή της σκέψης και βούλησης, ακτινοβολούσα όπως ο Ήλιος, διαχέεται παντού και πάντα στο Σύμπαν. Μέσω της ταύτισης προσωποποιείτε σε κάθε Ον του Κόσμου που εισβάλει και μοιραία χάνει την υπερπροσωπικότητά της συμβάλλοντας στην επιβίωση, δράση και εξέλιξη όλων των επί μέρους μερών του Σύμπαντος. ΩΡΙΓΕΝΗΣ: Ο Θεός και πατήρ, συνέχον τα πάντα, φθάνει εις έκαστο των όντων, μεταδούς εκάστω από του ιδίου είναι. Το αρχικώς ΕΝ καταμερίζεται σε άπειρες υποστάσεις, τα ΟΝΤΑ. Η ιδέα ότι το Εγώ είναι ο φορέας της αυτοσυνειδησίας, της σωματικής ολότητας του ανθρώπου και ότι το Εγώ είναι η ζώσα δημιουργική οντότητά του, συγκλονίζει αυτόν που το κατανοεί! Αυτή η κατανόηση δίδει νόημα στην παρουσία του Εαυτού στο διαρκές γίγνεσθαι του Κόσμου και είναι η ίδια, που τον καθιστά Συνδημιουργό αυτού του Κόσμου! Το Εγώ, είναι το όνομα του Όντος που κάθε ύπαρξη έχει εντός της και τούτο, διότι ΔΕΝ δύναται να υπάρξει ζωντανό ΟΝ στο χωροχρονικό συνεχές του Σύμπαντος, από βακτηρίδιο μέχρι φάλαινα χωρίς Εγώ, σκέψη, βούληση και ΕΙΜΑΙ στο ΤΩΡΑ! «Τον ενεστώτα χρόνο του ρήματος ειμί». Εγώ σκέπτομαι λοιπόν. Εγώ αισθάνομαι. Εγώ θέλω. Εγώ είμαι. Εγώ υπάρχω. Η ενοποίηση του Εγώ (Πνεύμα) με το Σώμα (Ύλη) γίνεται μέσω της Ταύτισης. Η πρώτη ταύτιση του Εγώ γίνεται με την μακαριότητα του ενδομητρίου περιβάλλοντος και η δεύτερη με την βαναυσότητα του μαιευτηρίου! Η Ταύτιση είναι ο συνδετικός κρίκος που ταυτοποιεί σε ενότητα Εγώ και Σώμα. Μέσω της ταύτισης με τις αισθήσεις του πόνου και της ηδονής του σώματος, αισθανόμαστε ευχάριστα ή δυσάρεστα και μέσω της ταύτισης γινόμαστε ένα με το σώμα όταν λέγουμε, πονάω, πηγαίνω, τρέχω, ηδονίζομαι. Κατά συνέπεια το Εγώ και οι φυσικοί νόμοι που διέπουν τη συνεργασία του με το μέγα φυσικό μας σώμα, είναι και ο δρόμος για την αλήθεια και τη Ζωή! «Γνώρισε την αλήθεια του εαυτού σου και αυτή θα σε ελευθερώσει», όλες οι ξένες αλήθειες υποδουλώνουν και οδηγούν στην απώλεια του Εαυτού. Η Κβαντική Αρχή ενότητας των αντιθέτων του Σύμπαντος και η οποία το στηρίζει, έχει διασπασθεί στις κοινωνίες μας καθιστώντας τες πηγές μόλυνσης, θλίψης και παρά φύση παρουσία στον πλανήτη που μας γέννησε. ΔΕΝ δύναται να υπάρξει Εγώ χωρίς Εμείς, ύλη χωρίς ενέργεια, σώμα χωρίς πνεύμα, ζωή χωρίς τον θάνατο, Θεός χωρίς τον Διάβολο και υπολογιστής χωρίς τον χειριστή του! Δεν υπάρχει καλύτερος παραλληλισμός για την περιγραφή της διαφοράς μεταξύ σώματος και πνεύματος, από τον προαναφερθέντα μεταξύ υπολογιστή και χειριστή. Όταν πριν λίγα χρόνια λέγαμε και εννοούσαμε ότι όταν πεθαίνουμε η ψυχή μας φεύγει από το σώμα και πηγαίνει στον Ουρανό. Εννοούσαμε αυτό ακριβώς, ότι τα σώμα είναι το Χάρτ Γουέαρ και ο χρήστης αυτό που συνθέτει και προσθέτει ή αφαιρεί νοήματα σχέδια και πράγματα στα data του σώματος ή υπολογιστή. Και όταν ο χειριστής κλείσει τον υπολογιστή, αυτός πεθαίνει μέχρι να επανεμφανισθεί ο νέος χρήστης που θα του δώσει ζωή. Γι αυτό όταν κάποιος μαθητής παραλληλίσει υπολογιστή και άνθρωπο οι καθηγητές παθαίνουν κρίση συνείδησης και παραφέρονται

6 5 Οι φυσικοί νόμοι του είδους μας παραβιάσθηκαν από εξουσιολάγνες διάνοιες και σήμερα η Ανθρωπότητα υφίσταται τις συνέπειες ενός καλώς σχεδιασμένου και καλώς εκτελεσμένου σχεδίου ολοκληρωτικού εκφυλισμού της, που στηρίζεται κυριολεκτικά πάνω σε δυο πανίσχυρα ένστικτα. Της επιβίωσης και του έρωτα. Είμαστε κυριολεκτικά αιχμάλωτοι των επαγγελμάτων μέσω των οποίων επιβιώνουμε και τα οποία, οι εξουσίες ευφυώς διαχειρίζονται, διαμορφώνοντας την κοινωνική, συναισθηματική και οικονομική μας διαστρωμάτωση Μέσω της πατριαρχίας και θρησκείας δε, που εντέχνως διαστρέβλωσε την πρωτογενή ερωτική μας έκφραση πριν από αιώνες. Και πορνογραφίας και πορνείας σήμερα, που συνειδητά συντηρούνται από όλα τα ΜΜΕ και εξουσίες του πλανήτη. Καταστρέφεται κάθε πρωτογενή και αυθεντική ερωτική μας συμπεριφορά, οδηγώντας τα δυο φύλα σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο ο οποίος είναι υπεύθυνος για κάθε ερωτική και αισθητική διαστροφή που μαστίζει τη Ζωή του πλανήτη σήμερα. «Όταν η πανίσχυρη πρωτογενής ερωτική έκφραση ΔΕΝ μπορεί να εκδηλωθεί, λόγο άγνοιας, φόβων, καταπίεσης, ενοχών ή αυνανισμού που ευνοεί η πορνογραφία, προσαρμόζεται σε δευτερογενείς, τριτογενείς και άπειρες άλλες, παρά φύση συμπεριφορές». Ερώτημα: Υπάρχει κάποια επίσημη, κυβερνητική, θρησκευτική, επιστημονική, φιλοσοφική ή άλλου είδους παιδεία, περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς που οδηγεί στην ειρήνη και την ευδαιμονία; Η δεδομένη πραγματικότητα δείχνει ότι στο δικό μας πολιτιστικό μοντέλο όχι μόνον ΔΕΝ υπάρχει αλλά μέσω της πορνογραφίας και πορνείας επίμονα προβάλλεται κάθε δηλητηριώδες κεντρί που σκοτώνει την ερωτική ζωή! Και ερωτώ: ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχει μια διδασκαλία περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς; Τι κάνουν όλα αυτά τα πανεπιστήμια με τις δήθεν ανώτερες σχολές και τους ακριβοπληρωμένους καθηγητάδες που παράγουν, ορθολογικούς μεν, αλλά στυγνούς και απάνθρωπους εκμεταλλευτές της εντέχνως δοσμένης ανθρώπινης δυσαρέσκειας και άγνοιας σε όλα τα πεδία. ΥΓ. Ο Ωριγένης ήταν συμμαθητής του Πλωτίνου στην φιλοσοφική σχολή του Αμώνιου Σακά στην Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος, διευθυντής της Αλεξανδριανής βιβλιοθήκης αργότερα, μυήθηκε στον τότε Χριστιανισμό από τους πρώτους 75 μαθητές του Χριστού. Την εποχή εκείνη ο Χριστιανισμός ήταν ΕΝΑΣ, και ΔΕΝ είχε καμία σχέση με τον σημερινό. Μέρος εκείνου του παλαιού Χριστιανισμού, περιγράφεται στο Κατά Θωμά Ευαγγέλιο των Γνωστικών της Αιγύπτου, αποσπάσματα του οποίου υπάρχουν στο βιβλίο

7 6 Πρόλογος του συγγραφέα. Αυτό το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με τα συνηθισμένα. Δεν δίδει συνταγές αυτογνωσίας. Δεν αναζητά οπαδούς, μαθητές ή υπηρέτες. Δεν ελπίζει σε μεγάλες επιτυχίες. Δεν επιζητά την αναγνώριση των πολλών. Δεν είναι ένα ενιαίο κείμενο, αλλά χωρισμένο σε πολλά ανεξάρτητα θέματα και προτείνεται στον αναγνώστη, να πάει στον πίνακα περιεχομένων όπου, επιλέγοντας θέματα που τον ενδιαφέρουν άμεσα, να φτάσει στα δικά του προσωπικά συμπεράσματα. Κάποιος που το διάβασε, είπε ότι μπορεί να κτίσει έναν Νέο Κόσμο και κάποιος άλλος το απέρριψε! Στην ουσία του, αποτελείται από προσωπικές κατανοήσεις σημαντικών εννοιών που πραγματοποιήθηκαν κατά την διάρκεια μιας μακράς πορείας προσωπικής αυτογνωσίας σε διάφορους τόπους και χρόνους του Κόσμου. Περιγράφει το δικό μου εσωτερικό και εξωτερικό ταξίδι ενδοσκόπησης και την προσπάθειά μου να καταλάβω τον Κόσμο και τον Εαυτό. Το μέγιστο αγαθό κατά τους αρχαίους μας. Και που μέσω αυτών και της γνώσης που από τότε προσέγγισαν, κατανόησα το ψυχονοητικό και οργανικό θεμέλιο πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η σημερινή λέπρα βίας, πόνου και δυστυχίας που απλώνεται στον πλανήτη. Γι αυτό έχει πολύτιμες πληροφορίες, που θα βοηθήσουν εσένα στο δικό σου ταξίδι. Αν μεν η σκέψη σου υψηλή, Αν εκλεκτή συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει Εσύ που θα το πάρεις, να είσαι έτοιμος να εμπλακείς σε μια γοητευτική περιπέτεια που δεν θα διαφέρει καθόλου από αυτήν του Οδυσσέα μας και την οποία περιπέτεια ήδη έχεις πραγματοποιήσει ασυνείδητα ένα μέρος της, διαφορετικά δεν θα καταλάβεις τίποτε από το βιβλίο. Ο φόβος του αγνώστου στον οποίο καλείσαι να εντρυφήσεις, είναι ο πρώτος ανασταλτικός παράγων άρνησης στις χρήσιμες πληροφορίες που σου παρέχονται. Κατ επέκταση, είσαι ένα συνονθύλευμα πόνων, φόβων και ενοχών, χωρίς καμία ανάμνηση αυθεντικής χαράς, εκτός της αγοραίας. Είσαι το παράγωγο ενός πολιτιστικού μοντέλου που στο όνομα της Αγάπης, οι πάντες φρόντισαν, εν αγνοία τους φυσικά, να την σκοτώσουν μέσα σου. Και αυτή η παντελής έλλειψη Αγάπης, είναι και αυτή που σήμερα σκοτώνει τη ζωή. Όταν η Αγάπη ΔΕΝ μπορεί να βιωθεί στη Ζωή, η Ζωή αυτόματα αποσύρεται. Είναι νόμος του Κόσμου. Κατανοούμε την φύση των πραγμάτων και του Εαυτού μας μέσα από βιωματικές εμπειρίες και όχι με λέξεις. Και οι βιωματικές εμπειρίες που πλεονάζουν σήμερα στο σώμα μας είναι του πόνου, των ενοχών και της απογοήτευσης. Όχι της ηδονής. «Με την Επικούρια άποψη». Οι λέξεις δεν είναι κατανόηση, είναι τα μονοπάτια προς τις πράξεις που θα μας οδηγήσουν στην βιωματική κατανόηση, μέσω των πράξεων και αισθήσεων κατανοούμε. Σήμερα βλέπουμε, ακούμε και αισθανόμαστε μόνον, χωρίς να κατανοούμε πως και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά γύρο μας. «Εδώ, είναι χρήσιμο να μεταφέρω μια εμπειρία που έζησα όταν βρισκόμουν στο Άσραμ του Σατυανάντα της Θεσσαλονίκης το 1988 και το οποίο διεύθυνε τότε μια συμπαθής Σουάμι. Σκοπός όλων των εργασιών που τότε γινόταν σ εκείνον τον χώρο ήταν η Αυτογνωσία, με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης. Στην ουσία όμως, ήταν μια έντεχνη πλύση των περιεχομένων της συνείδησής μας και η αντικατάστασή τους με Ινδουιστικά νοήματα. «Αυτό ονομάζετε και πλύσιμο εγκεφάλου». Όλες οι πρακτικές Γιόγκα που εφαρμόζαμε τότε, ασκήσεις, διαλογισμοί, αναγνώσεις και διατροφή, στόχευαν σε μια κάθαρση του μολυσμένου από τον δυτικό πολιτισμό σώμα και πνεύμα μας. «Κάτι ανάλογο αλλά με διαφορετικό βερνίκι, πραγματώνεται επίσης και σ όλα τα δυτικά μοναστικά συστήματα σωτηρίας της ψυχής. Όπου, οι ενδιαφερόμενοι αναζητητές της αλήθειας, υιοθετούν τον θείο υποτίθεται λόγο των ευνούχων αγίων του παρελθόντος, παραιτούμενοι του προσωπικού δικού τους, όπως και του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο γεννήθηκαν». Θυμάμαι λοιπόν πως σε μια από τις τακτικές συναντήσεις συζητήσεων που κάναμε τότε, ετέθη το έντεχνο και στεγνό ερώτημα

8 7 «Αν θέλουμε να αλλάξουμε». Εννοώντας την ολοκληρωτική δική μας αλλαγή. Θυμάμαι πολύ καλά πως η πλειοψηφία των μαθητών απάντησε ΟΧΙ. Σήμερα δε 16/3/2016 που προσθέτω το παρόν περιστατικό στον πρόλογο του βιβλίου, θυμάμαι, ότι αυτό που οι περισσότεροι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τότε, ήταν, «Το γιατί ήμασταν δυσαρεστημένοι από τον Εαυτό μας» και όχι να αλλάξουμε τον Εαυτό μας. Δεν επιθυμούσαμε να αλλάξουμε τον Εαυτό μας. Ότι κι αν ήταν. Αλλά να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει! Και τούτο διότι πραγματική αυτογνωσία είναι, η σαφής κατανόηση των λειτουργιών του σώματος και του πνεύματός μας και οι φυσικοί νόμοι που διέπουν τη συμπεριφορά του συνόλου της ύπαρξής μας και όχι να αλλάξουμε. Οι ενήλικες ΔΕΝ αλλάζουν. Μπορούν να αλλάξουν διάφορα πουκάμισα ιδεολογιών, επιστημών ή θρησκειών εντός του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο πορεύονται, αλλά η ουσία τους ΔΕΝ αλλάζει! Μέσω αυτής της κατανόησης δυνάμεθα να κάνουμε κάποιες αλλαγές, πρώτα στον Εαυτό μας και μετά στους άμεσους απογόνους μας, τα παιδιά μας δηλαδή. ΑΝ βέβαια έχουμε καλή σχέση με την γυναίκα μας, διότι ΑΝ ΔΕΝ έχουμε και τις περισσότερες φορές ΔΕΝ έχουμε, τότε μοιραία παραμένουμε στο δυστυχές σήμερα, κληρονομώντας υποσυνείδητα το δικό μας δυσάρεστο σήμερα στο αύριο των παιδιών μας!» Εδώ, επιθυμώ να επισημάνω κάτι σημαντικό στο αναγνώστη αυτού του βιβλίου: Περιέχει μια πολύ σημαντική πληροφόρηση η οποία μπορεί να συμβάλει δραστικά στην συνειδησιακή αφύπνιση του ανθρώπου. Αυτή η πληροφόρηση είναι σ όλο το βιβλίο αλλά τα κύρια στοιχεία είναι τα ακόλουθα. «Ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Κόσμου και είναι παγιδευμένος να διαθέτει την δημιουργική πνοή του, σε ένα έντεχνο και διεστραμμένο παιγνίδι διαρκούς επανάληψης της δυστυχίας του, από το οποίο λόγο παραπληροφόρησης και άγνοιας, ΔΕΝ μπορεί να απαλλαγεί. ΔΕΝ δύναται να υπάρξει κατανόηση του Εαυτού και του νοήματος της Ζωής, «Το Μέγιστο Αγαθό κατά τους αρχαίους μας». ΑΝ ο ενδιαφερόμενος ΔΕΝ κατανοεί με σαφήνεια τι είναι: 1) Το Εγώ του. 2) Η Συνείδησή του. 3) Η Συνειδητότητά του. 4) Ο Νους του. 5) Η Νοημοσύνη του. 6) Τα Συναισθήματά του. 7) Το Μέγιστο του Έρωτα που συγκλονίζει το Μέγα Σώμα του και 8) Τον τρόπο προγραμματισμού και λειτουργίας του σώματός του ή του υποσυνειδήτου». Το εγκεφαλονευρικό σύστημα και οι αντανακλαστικές λειτουργίες του είναι η έδρα του Υποσυνειδήτου. Του ΕΚΕΙΝΟΥ, που διαρκώς επηρεάζει το Εγώ της προσωπικότητας, όπως λέγει Φρόϋντ και όπως είναι η αλήθεια! Οι σαφείς ερμηνείες αυτών των λημμάτων βρίσκονται στο Κεφ. Γλωσσάρι του βιβλίου. Το βιβλίο θα είναι η Αθηνά σου, δεν θα σε προδώσει ποτέ, διότι είναι γέννημα αίματος! Η Ανθρωπότητα βρίσκεται αιχμάλωτη στο νησί των Λωτοφάγων ή των καταναλωτών αν προτιμάς. Αυτό το νησί αντιπροσωπεύει τη σπηλιά του Πλάτωνα, τη Σαμσάρα του βουδισμού, το σημερινό Μάτριξ, τον τροχό του Κάρμα των ινδουιστών, το Κισμέτ των μουσουλμάνων και φυσικά το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο ο κάθε άνθρωπος γεννιέται, ανδρώνεται και πεθαίνει. Εντέχνως λησμονήσαμε αυτό που πραγματικά είμαστε, Συνδημιουργοί του Κόσμου. Κι αυτή η λησμονιά μας έφερε σήμερα Εδώ, στο σημείο μηδέν, όπου βρίσκετε το τέλος αυτού του ταξιδίου και το πιθανό νέο μας.. Είμαστε Συνδημιουργοί του Σύμπαντος και μέσα στα πλαίσια αυτής της θείας μας ιδιότητος, εμείς, εντέχνως καθοδηγούμενοι, κτίζουμε τον κακότυχο κόσμο της δυσαρέσκειας και θλίψης μας, εντός του οποίου γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε χωρίς ποτέ να γίνουμε άνθρωποι. Σαν Συνδημιουργοί επίσης, εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να τον μεταμορφώσουμε σε κόσμο χαράς και δημιουργικής δράσης, αν απαλλαγούμε από τα πέπλα της άγνοιας, των φόβων, των ενοχών της παραπληροφόρησης και του Ψεύδους προς τον Εαυτό, που συστηματικά και επίμονα αιώνες τώρα, διδασκόμαστε να υπηρετούμε από ιδιοτελεί ανέραστα και εξουσιολάγνα ιερατεία που ηδονίζονται στον δικό μας πόνο. Επαναλαμβάνω, ΔΕΝ καταθέτω θέσφατα προς αντιγραφή, υπηρεσία ή λατρεία αλλά αλήθειες του παρελθόντος που λησμονήθηκαν και μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά στον απεγκλωβισμό μας από νοητικές και συναισθηματικές παγίδες που αχρηστεύουν τη δημιουργική πνοή μας..

9 8 Αυτό που κατάλαβα από την περιπέτεια της Ζωής μου είναι, ότι όσο κι' αν προσπάθησα να αναγνωρισθώ μέσω του χρήματος, της κοινωνικής ανέλιξης ή της μόρφωσης, η ανάγκη κατανόησης και αναγνώρισης του Εαυτού από τον Εαυτό μου, ήταν το ουσιαστικά ζητούμενο της Ζωής. Όπως είναι και του καθενός αλλά δεν το γνωρίζει. Το αισθάνεται μόνον! Επαναλαμβάνω, όχι η αναγνώριση του Εαυτού μας από τους άλλους όπως συμβαίνει στην εποχή μας. Αυτό είναι ένα επιδερμικό και ανεπαρκές υποκατάστατο που προκαλεί ηθικό κενό, αλλά η αναγνώριση του Εαυτού από τον Εαυτό είναι το μέγιστο αγαθό. Στην εποχή μας, αυτή η βαθειά ψυχική ανάγκη ονομάζεται αυτοεκτίμηση και δυστυχώς τα πάντα στο πολιτιστικό μας μοντέλο προσπαθούν να μας πείθουν διαρκώς για το αντίθετο ή θέτουν όρους και κανόνες που είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν, ώστε να μην αισθανόμαστε ποτέ Αυτοεκτίμηση. Γιατί άραγε τα πάντα προσπαθούν να μας στερήσουν αυτή τη βαθιά ψυχική ανάγκη; Που βρίσκεται αυτή η βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση ότι δεν έχουμε δικαίωμα στην αυτοεκτίμηση, τη χαρά και την ευδαιμονία; Στο πολιτιστικό μας μοντέλο, απαγορεύεται να είσαι υπερήφανος για τον Εαυτό σου, να αισθάνεσαι αυτοεκτίμηση, να είσαι ευτυχισμένος, να είσαι ελεύθερος, να είσαι αυτάρκης, να είσαι ερωτευμένος, να είσαι ευγενής, τρυφερός, χαρούμενος, γενναιόδωρος, να είσαι ικανοποιημένος από τον Εαυτό σου. Επιτρέπετε να είσαι μόνον το καλό παιδί της όποιας ανοησίας ή της όποιας τεχνολογικής σοφίας διδάσκεσαι, «στην ανύπαρκτη υπαρξιακή παιδεία μας». Κι εμείς είμαστε καλά παιδιά βεβαίως, διότι αυτή είναι η Φύση μας, να είμαστε καλοί και καλά παιδιά σε ότι κάνουμε, ακόμα και στη δυστυχία! Διδαχθήκαμε να υπηρετούμε ένα πολιτιστικό μοντέλο που γεννά μόνιμα πόνο, φόβο, εξειδικευμένη άγνοια, ερωτικές διαστροφές, ενοχές, υποτέλεια, μιζέρια, φθόνο και αυτοαπόρριψη. Τις μέγιστες αιτίες δυστυχίας που καταδυναστεύουν την Ανθρωπότητα σήμερα. Και είμαστε πολύ καλοί σ Αυτό. Εγώ όμως δηλώνω ευθαρσώς, πως όταν είσαι ο Εαυτός σου, το μέγιστο αγαθό κατά τους αρχαίους μας, όλες οι ευτυχίες και δυστυχίες του κόσμου, είναι διαχειρήσιμες. Όταν είσαι ο Εαυτός σου, έχεις αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, δύναμη και Λόγο, διότι είσαι Εσύ και όχι μια πλαστή επαγγελματική ταύτιση που το Εγώ σου υπηρετεί. Όταν είσαι ο Εαυτός σου είσαι ευπρεπής, δεν είσαι ευερέθιστος, ξεπερνάς εύκολα το κακό που σου έχουν κάνει και το αξιοποιείς αυξάνοντας τη σοφία σου. Όταν είσαι ο Εαυτός σου, ως γνήσιος συνδημιουργός στον κόσμο, είσαι καλός στο καλό και καλός στο κακό, διότι η Μητέρα Δημιουργία τρέφει και τον κακό λέοντα και την καλή αντιλόπη κρατώντας την ισορροπία στη λειτουργία του Κόσμου! Όταν είσαι ο Εαυτός σου, είσαι ένας, ΕΣΥ. Όταν δεν είσαι, είσαι πολλοί.. Η παρούσα ψυχική και υλική κατάσταση του πλανήτη και της Ανθρωπότητας είναι αποτέλεσμα συνειδητού έργου που η εξουσιαστική Ελίτ, διαχειριζόμενη ακόμα και τον Μεγάλο Θεό που έκτισε το Σύμπαν πραγματοποίησε, αποδεικνύοντας με το έργο της το πραγματικό μεγαλείο του αυτεξούσιου ανθρώπου, Συνδημιουργού στον Κόσμο. Κατά συνέπεια, δεν είναι κανείς απολύτως υπεύθυνος από εμάς, για την όποια κατάσταση δυστυχίας και ψυχικής ή ερωτικής δυσαρέσκειας κι αν βρίσκετε. Διότι η παρούσα σωματική, πνευματική και ηθική μας πραγματικότητα, προέκυψε από τυχαίες αντανακλαστικές αντιδράσεις της Ψυχής, του Εγώ και του σώματός μας στη βία, την άγνοια και το ψεύδος που το ανθρωποποίητο πολιτιστικό μας μοντέλο συστηματικά εδώ και αιώνες υποβάλει και συντηρεί στις ψυχές και το σώμα μας. Αισθανόμαστε αυτοαπόρριψη και ενοχές, διότι έντεχνα οδηγηθήκαμε να είμαστε έτσι, απογοητευμένοι, δυστυχείς, ένοχοι και μόνοι. Γεννιόμαστε παθιασμένοι καλλιτέχνες δημιουργοί και η έντεχνη μεταβολή αυτής της μέγιστης ιδιότητας σε δουλεία, μας οδηγεί σε δυσαρέσκεια, απογοήτευση, θλίψη και πράξεις καταστροφής του Κόσμου μας. Ότι ακολουθεί παρακάτω, είναι το αποτέλεσμα έρευνας που κράτησε μια ζωή και αποκαλύπτει τους βιολογικούς και ψυχικούς μηχανισμούς που βαθιά εδραιωμένοι στο αυτόνομο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα, χρησιμεύουν το θεμέλιο, πάνω στο οποίο η άρχουσα εξουσιαστική Ελίτ κτίζει τα κάστρα της επικυριαρχίας της και τις δικές μας φυλακές τυραννίας!

10 9 Το βιβλίο αποτελείτε από ανεξάρτητα κατά θέμα άρθρα και σύντομα θα διαπιστώσετε πως κάποιες φορές επαναλαμβάνομαι, αλλά φίλοι μου, εγώ δεν είμαι επαγγελματίας λογοτέχνης και αυτό αποδεικνύεται από το ότι όλη η αλήθεια συγκλίνει σε μια επανάληψη, που δεν είναι άλλη από τον συναισθηματικό παράγοντα.. Είμαι ένας ελεύθερος στοχαστής, όπου ευρισκόμενος μεταξύ της αμάθειας και της σοφίας, αδέσμευτος από δεοντολογικούς περιορισμούς, κατάφερα να ανακαλύψω που πως και γιατί καταντήσαμε εχθροί του Εαυτού και της Φύσης που μας γέννησε και να γράψω αυτό το βιβλίο. Το οποίο πέρασε από χίλια κύματα, σημειώνοντας. Πως ο συναισθηματικός παράγων είναι το απόκρυφο μυστικό ισχύος της εξουσιαστικής Ελίτ που άρχει του πλανήτη μας. Γι αυτό καμία επιστήμη, καμία ψυχιατρική, καμία θρησκεία, καμία φιλοσοφία, κανένας ορθολογισμός και κανένα ΜΜΕ δεν ακουμπά το καυτό σίδερο του συναισθήματος. Η λέξη συναίσθημα έχει απαγορευτικό ταμπού παντού. Γιατί; Διότι μέσω της συναισθηματικής εκπαίδευσης ένας άνθρωπος διαμορφώνετε σε άγιο, ήρωα, διάβολο ή δούλο. «Όταν διαρκώς καλλιεργείς αρνητικά συναισθήματα στο περιβάλλον, είναι βέβαιο ότι θα πάρεις άνετα τους καρπούς της βίας, της χυδαιότητας και της καταστροφής». Και ο φόβος, οι ενοχές, ο φθόνος, το μίσος, η αυτοαπόρριψη, ο εγωκεντρισμός, η βία, η άγνοια, η παραπληροφόρηση, το ψεύδος προς τον Εαυτό και η απόρριψη κάθε θετικότητας, από τους αρρωστημένους εγωκεντρικούς υπαλλήλους και υπηρέτες που συστηματικά καλλιεργούνται κατά πάντων στον Κόσμο μας, οφείλονται σε αρνητικά συναισθήματα. Δείτε τα παιδικά παιγνίδια που διαμορφώνουν τα συναισθήματά τους, παντού πλεονάζει η βία, η χυδαιότητα, η αντεκδίκηση, η καταστροφική μανία και η τυφλή αντίδραση. Σίγουρα επίσης θα έχετε προσέξει πως το σύνολο των τεχνών προάγουν πλέων την ασκήμια, την χυδαιότητα, τη βία, την πορνογραφία και την παντός είδους ανισόρροπη αυθαιρεσία. Το εντυπωσιακό είναι ότι απέναντι σ αυτόν τον γενικό παραλογισμό του χυδαίου και της αρνητικότητας, δεν υπάρχει καμία Ακαδημαϊκή, λαϊκή, κρατική ή επιστημονική αντίδραση. Και ασφαλώς, εγώ θα ακούγομαι και θα φαίνομαι γραφικός να αμφισβητώ την δοσμένη πραγματικότητα, αυτή που εντέχνως και πανέξυπνα προβάλετε και υποβάλετε μέσω των τεχνών από όλους αυτούς τους αριστοτέχνες της διαφθοράς, μέσω των ΜΜ Εξαχρείωσης και όχι μόνον... Όλο αυτό το τερατώδες έργο διαρκούς σποράς αρνητικών συναισθημάτων, είναι συνειδητό έργο της εξουσιαστικής Ελίτ που βρίσκεται πίσω από τις δήθεν δημοκρατικές μορφές εξουσίες που εν αγνοία μας πιστεύουμε και εμπιστευόμαστε. Εγώ βέβαια γράφω και περιγράφω το προσωπικό μου ταξίδι απελευθέρωσης μέσα από τον Νοητικό και Αισθαντικό Λαβύρινθο αυτού του πολιτιστικού μοντέλου που βρέθηκα και μοιραία δημιούργησα νέες έννοιες, νέες πληροφορίες και νέες Ιδέες, οι οποίες αναδεικνύουν την αληθινή φύση του ανθρώπου. Και όλα αυτά τα ανακάλυψα και τα συνέθεσα εγώ. Με ποια παραπομπή π.χ. θα μπορούσα να υποστηρίξω την άποψη που εγώ δημιούργησα, ότι ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Κόσμου, αφού πουθενά δεν αναφέρετε κάτι τέτοιο; Ή ότι το ΕΓΩ είναι οντωνυμία, το όνομα του πραγματικού όντος δηλαδή που κάθε πλάσμα έχει μέσα του και όχι αντωνυμία. Και τέλος ότι η Αρχή της σκέψης και της βούλησης βρίσκετε αυθύπαρκτα σε κάθε διαστολή του χωροχρόνου, την διαστολή κάθε γονιμοποιημένου ωαρίου, όπως και στην διαστολή αυτής της ιδέας στον χώρο του δικού σας Νου τώρα, αυτήν την στιγμή, όταν σταδιακά αρχίσει να γίνετε η κατανόησή της. Όλοι υποστηρίζουν, ακόμα κι εσείς, ότι ο άνθρωπος είναι καταναλωτικό αναλώσιμο, κι αν δεν το λέγετε, του συμπεριφέρεστε έτσι! Δείτε τους εργοδότες, το κράτος, την εκκλησία, τις πολυεθνικές, τους έρωτές σας και ο αριθμός δεν έχει τέλος. Τούτο σημαίνει ότι το βιβλίο ακουμπά την ευαίσθητη χορδή της απόρριψης εκ μέρους σας και μόνον επειδή αναφέρετε σε πρώτο πρόσωπο και ακόμα χειρότερα, διότι αποκαθιστά το άγνωστο και κατεστραμμένο Εγώ των ανθρώπων στην αλήθεια του κόσμου Μια ιδέα που όλοι, ακαδημαϊκοί και λαϊκοί, είτε εντεταλμένα, είτε λόγο άγνοιας τρέμουν. Και συμβαίνει έτσι, επειδή το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων, υποφέρουν από ένα ισχυρό υποσυνείδητο βασανιστικό αίσθημα αυτοαπόρριψης και ενοχής, το οποίο εντέχνως και αποτελεσματικότατα, αθέατα τους ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ από την πρώτη τους αναπνοή και σε κάθε

11 10 βήμα τους. Ποιος γονιός με επίγνωση, ποιο παιδαγωγικό σύστημα, ποιο κράτος, διαμορφώνει ηθικό ηρωικό πρότυπο τα μέλη του; Σημείωση: Η λέξη ερωτώ έχει τη ρίζα της στην λέξη έρωτας και όπως ο έρωτας γονιμοποιεί τα πάντα στο Σύμπαν έτσι και τα ερωτήματα γονιμοποιούν Νόες. Κάθε αυθεντική γονιμοποίηση ιδεών βεβαίως περιέχει και την αντίστοιχη ηδονή που η Δημιουργία προσφέρει σε μια αυθεντική ερωτική πράξη. Ο Μεγάλος Σωκράτης μας με την περίφημη μαιευτική του, αυτό ακριβώς επετύγχανε. Γονιμοποιούσε Νόες, τα υπέροχα παιδιά των οποίων, «Τα Νοήματα», σημάδεψαν την μετέπειτα ιστορία της φιλοσοφίας και του ανθρώπου στον Κόσμο. Κάθε φορά λοιπόν φίλε μου που θα συναντάς Ερώτημα σ αυτό το βιβλίο, να θυμάσαι αυτή την παράγραφο και να τολμάς ερωτήσεις και απαντήσεις στον Εαυτό σου και τους άλλους. Αυτή η εργασία απευθύνεται σε ανθρώπους που θέλουν να γίνουν και να είναι, αξιοπρεπείς, ευγενείς, αυτάρκεις, δυνατοί και ελεύθεροι!

12 11 Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α Εξελίχθηκα σε έναν μοναχικό πολεμιστή υπέρ του ωραίου του δικαίου και της ελευθερίας όταν από μικρός ονειρεύτηκα να ανακαλύψω τις πραγματικές αιτίες της ανθρώπινης δυστυχίας. Αυτό το παιδικό όραμα, το οποίο συνειδητοποιήθηκε μετά το πεντηκοστό έτος της ηλικίας μου και η συνειδητοποίηση του πόνου που προκάλεσε η αλλοπρόσαλλη και επιπόλαιη συμπεριφορά μου κατά την παιδική και εφηβική ηλικία μου σε γονείς, συγγενείς, φίλους και φίλες, καθόρισε υποσυνείδητα την πορεία της ζωής μου και με οδήγησε στα πέρατα του κόσμου. Σε άλλους πολιτισμούς, άλλες θρησκείες, άλλες φιλοσοφίες και άλλα πολιτιστικά μοντέλα. Για να επιστρέψω τελικά πίσω στην Πατρίδα, όπου αναβαπτισμένος στην αρχαία μας σοφία, κατέληξα να βρω την αλήθεια του Εαυτού που ελευθερώνει, από τις αλήθειες των άλλων αληθειών που σκλαβώνουν. «Την εποχή αυτή συνειδητοποιώ επίσης, ότι το λεγόμενο ΜΠΟΥΛΙΝΚ το οποίο με διάφορες ανόητες δικαιολογίες επιτρέπετε στα σχολεία μας. ΔΕΝ διαφέρει καθόλου από την παλαιά εποχή, όπου οι δάσκαλοι πρώτοι έδερναν και προπηλάκιζαν τους μαθητές και οι οποίοι μαθητές επίσης συνέχιζαν στα παιγνίδια τους την ίδια πρακτική μεταξύ τους, ακόμα και μέχρι τον στρατό. Το Μπούλινγκ, ήταν πάντα, συνειδητά ή ασυνείδητα, το μέσον ενός πολιτιστικού μοντέλου που υποβάλλει και επιβάλλει μόνιμα στις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων, πόνο, φόβο, μοναξιά, βία, ερωτικές διαστροφές και παραφροσύνη. Θυμάται κάποιος το διαρκές Μπούλινγκ των παλαιών αφεντικών στους παραγιούς που δίδασκαν την τέχνη τους; Το Μπούλινγκ της πρώτης Ερωτικής γνωριμίας σε κάποιο πορνείο; Το Μπούλινγκ του πρώτου αφροδισίου νοσήματος ή της πρώτης έκτρωσης; Το Μπούνγκ του διαρκούς αυνανισμού, το Μπούλινγκ της διαρκούς ερωτικής υστέρησης, το διαρκές μπούλινγκ της επαγγελματικής διάκρισης και επιτυχίας, το διαρκές Μπούλινγκ της ανασφάλειας, των ενοχών και των φοβιών. Το ανυπόφορο Μπούλινγκ της διαρκούς ανυποληψίας και μειονεκτικότητάς μας απέναντι στις απαιτήσεις ανούσιων αναγκών του πολιτιστικού μας μοντέλου Αυτό το μοντέλο του Δυτικού πολιτισμού της βίας κατά των παιδιών, «διότι τι είναι τα παιδικά τους παιγνίδια», και στη συνέχεια των εφήβων και ενηλίκων, «διότι τι είναι η πορνογραφία, η πορνεία και ο διαρκείς επαγγελματικός ανταγωνισμός;» είναι το λογικό κατασκεύασμα μιας βάρβαρης εξουσιαστικής Ελίτ, η οποία μέσα στην παραφροσύνη της εξουσιολαγνείας της, γνωρίζοντας άριστα την διαχείριση του ανθρώπινου ιδεοσυναισθηματικού κόσμου, αποδεικνύει έμπρακτα με το προαναφερόμενο έργο της, τις πραγματικές δημιουργικές δυνάμεις στο καλό και το κακό, του αυτεξούσιου ανθρώπου, Συνδημιουργού στον Κόσμο! Διότι ο αυτεξούσιος άνθρωπος δύναται να διαχειρίζεται και τον θεό και τον διάβολο κατά τα όποια συμφέροντά του, σοφά ή ανόητα. Χρησιμοποιώ πρώτο πρόσωπο στις περιγραφές μου διότι αναφέρομαι στις δικές μου περιπέτειες και οι οποίες περιπέτειες ΔΕΝ διαφέρουν καθόλου από τις δικές σας. Όλοι υπάρχουμε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο που προσφέρει σε όλους τα ίδια βάρβαρα παιδικά παιγνίδια που διαμορφώνουν συναισθηματικές βάσεις συμπεριφοράς, είτε τα άτομα γίνουν γιατροί ή παρίες. Και οι συναισθηματικές δυνάμεις που καθορίζουν την συμπεριφορά και ποιότητα της Ζωής όλων των ανθρώπων λειτουργούν με τους ίδιους νόμους παντού και πάντα. Αυτή είναι η μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι μιλούσαμε παλαιότερα. Οι δικές μου εμπειρίες ΔΕΝ διαφέρουν σε τίποτε από τις δικές σας. Απλά, εγώ φιλοσόφησα μ αυτές και έχω το θάρρος και τη δύναμη να διατυπώσω τα συμπεράσματά μου επειδή αφ ενός πιστεύω ότι ανακάλυψα την αλήθεια και αφ ετέρου αυτή η αλήθεια μπορεί να βοηθήσει κι εσένα να καταλάβεις το έντεχνο χάος στο οποί είσαι ριγμένος.. Αυτό είναι φιλοσοφία. Επεξεργασία αισθήσεων και ιδεών από το Εγώ στο ΤΩΡΑ και όχι η παπαγαλία του Πλάτωνα, του Νίτσε ή όποιας άλλης αντιγραφής του παρελθόντος. Το παρελθόν υπάρχει ως data ή ανενεργά δεδομένα ή πληροφορία. Η Ζωή και η ομορφιά της είναι δράση στο ΤΩΡΑ. Αν ΔΕΝ είσαι ευτυχισμένος στο Τώρα, ΔΕΝ είσαι Ποτέ. Μέλλον και παρελθόν είναι όνειρο!

13 12 Από τότε που θυμάμαι τον ανθρώπινο κόσμο, μικρό παιδί ακόμη, δεν μου άρεσε. «Σημ. Ρωτήστε τα σημερινά παιδιά αν τους αρέσει ο Κόσμος στον οποίο μεγαλώνουν;» Χωρίς να γνωρίζω την ακριβή αιτία, παρατηρούσα την συμπεριφορά των ενηλίκων γύρω μου και απορούσα. Τα ψέματά τους, η υποκρισία τους, η βία τους, η φτώχεια τους, η έλλειψη θετικών συναισθημάτων τους, όλα με πλήγωναν χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Δύο άτομα από το παιδικό περιβάλλον μου στο Κιλκίς, η γιαγιά μου Στυλιανή και κάποια ωραία γειτόνισσα με το όνομα Μαρίκα Κουμαντά, ήταν τα μοναδικά μου καταφύγια. Η γιαγιά μου, για την δικαιοσύνη και την δύναμή της, και η γειτόνισσα για την αγάπη της. Όλα αυτά τα χρόνια, αδιαφορώντας για την όποια κοινωνικοοικονομική επιτυχία, προσπάθησα να ανακαλύψω και να ερμηνεύσω τις αιτίες όλης αυτής της δυστυχίας που έβλεπα γύρω μου και που σχεδόν πάντα, δοκίμαζα κυριολεκτικά στο πετσί μου. Ερώτημα: Σε τι διαφέρουν τα σημερινά παιδιά από τα αντίστοιχα της εποχής μου; Τώρα, στο τέλος του ταξιδιού, «μη προσδοκώντας πλούτη να μου δώσει η Ιθάκη», γράφω τα συμπεράσματα του ταξιδιού και δεν περιγράφω το ταξίδι και τούτο διότι το ταξίδι είναι δικό μου και δεν έχει καμία σχέση με το δικό σας. Τα συμπεράσματα όμως που αποκτήθηκαν με πολλούς κόπους και πάμπολλες θυσίες είναι δικά σας, να σας βοηθήσουν στο δικό σας ταξίδι. Σήμερα, Ιούλιος του 2017 που κάνω τις τελευταίες διορθώσεις αυτού του τόμου, θυμήθηκα, ότι εκείνη η παιδική απαρέσκεια προς τον Κόσμο των μεγάλων που με βασάνιζε, ήταν και το συναίσθημα που με οδήγησε να υιοθετήσω Άκριτα, χωρίς να καταλαβαίνω τι κάνω, τον Νέο Κόσμο ιδεών και ύλης που ανέτειλε υποσχόμενο τα πάντα τη δεκαετία του Ξαναβλέποντας σήμερα τους έφηβους να υιοθετούν όπως Εγώ, άκριτα και επιπόλαια, χωρίς καμία παρέμβαση σοφής καθοδήγησης την σημερινή δοσμένη χυδαία και εκπορνευμένη πραγματικότητα, εύκολα οραματίζομαι τον κόσμο της δουλείας στο μίσος και την καταστροφή του Αύριο. Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1940 στη Θεσσαλονίκη και το όνομα που μου έδωσαν όταν με βάπτισαν, είναι Ευάγγελος, το δε οικογενειακό όνομα που οι γονείς μου κρατούσαν από τους προγόνους τους, είναι Βαρελίδης. Εργάσθηκα για πρώτη φορά το 1951 έντεκα χρονών τότε, στο περίπτερο του πατέρα μου που βρισκόταν στην πλατεία του νέου σιδηροδρομικού σταθμού στην Θεσσαλονίκη. Πολύ γρήγορα, ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος εκείνης της εποχής κέρδισε το ενδιαφέρον μου μετατρέποντας το σχολείο σε ανούσιο τόπο μάθησης και συναναστροφής. Μοναδική εξαίρεση, η πρώτη γυμνασίου στο νυκτερινό γυμνάσιο της ΧΑΝΘ, όπου ο τότε καθηγητής των αρχαίων ελληνικών Χρήστος Τσολάκης, μου ενέπνευσε πνεύμα αγάπης, ελευθερίας, αξιοπρέπειας και μάθησης. Μια βραδιά, μας έκανε μάθημα για τους αρχαίους Αιγυπτίους θεούς λέγοντας, πως οι θεοί των Αιγυπτίων παρίστατο με ανθρώπινα σώματα, στα οποία όμως οι κεφαλές τους ήταν ζώων και πουλιών. Σήκωσα λοιπόν το χέρι μου αμέσως και με έμφαση τον ρώτησα: Κύριε καθηγητά, μήπως οι Αιγύπτιοι είχαν κάποιον θεό με γαϊδουρινό κεφάλι; Όχι Βαρελίδη μου απάντησε, όταν τα γέλια σταμάτησαν. Αυτόν τον Θεό τον άφησαν γι' αυτήν την τάξη! Ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται. Στα δεκαεννιά μου είχα την πρώτη μεταφυσική εμπειρία η οποία και καθόρισε αμετάκλητα την μετέπειτα ζωή μου. Τον Αύγουστο του 1959, μέλος μιας αναρριχητικής ομάδας του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, επιχειρήσαμε μια ανάβαση στους βράχους των Τεμπών πάνω από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, ο βράχος που κρατούσα ξεκόλλησε και κτυπώντας με στο κεφάλι με παρέσυρε προς τα κάτω, σε βέβαιο θάνατο. Τότε, μια σκέψη καρφώθηκε στο Nου μου: «Να δω πώς θα πεθάνω». Και ασφαλώς είδα, αφού Εγώ το θέλησα. Σαν αστραπή η ταινία της ζωής μου γύρισε προς τα πίσω μια ασύλληπτη αίσθηση ευδαιμονίας με κυρίευσε χαλαρώνοντας το σώμα μου τόσο αποτελεσματικά ώστε διερωτήθηκα, πότε κουράστηκα τόσο πολύ. Απορροφήθηκα μέσα σ' ένα αστραφτερό θυελλώδες τούνελ και βγήκα σε μια φωτεινή θάλασσα απείρου λαμπρότητας και ευδαιμονίας. ΕΓΩ ήμουν Εκεί, ασώματος, αλλά με πλήρη επίγνωση του Eαυτού μου, με όλες τις αισθήσεις μου και όλα τα μέχρι τότε περιεχόμενα της συνείδησής μου. Η αίσθηση της πλήρους ευδαιμονίας που με πλημμύριζε, δεν διέκοψε καθόλου την σκέψη και βούληση της «εγώ οντότητός» μου.

14 13 «Είμαι στον παράδεισο» σκέφτηκα ενθουσιασμένος, αλλά γρήγορα ένα ερώτημα άρχισε να με βασανίζει: Πώς εγώ, ένας «αμαρτωλός» έφηβος, που δεν πίστευε στον «θεό», στους «αγίους» και στις «θρησκείες», βρέθηκα στον παράδεισο και μάλιστα χωρίς να πληρώσω το ανάλογο εισιτήριο, να περάσω δηλαδή από κάποια κρίση; Η ευδαιμονία που ζούσα δεν μπόρεσε να απαντήσει στο βάσανο της ερώτησης που επέμενε, την αρνήθηκα. Και τότε, σαν αστραπή, μπήκα στο τούνελ της επιστροφής. Τώρα έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι όταν το ίδιο επαναληφθεί, θα ολοκληρωθεί και με δικούς μου όρους. «Σημ. Κάποτε στο παρελθόν, μετά την αφήγηση της ίδιας ιστορίας, κάποιος από την παρέα που με άκουσε με ρώτησε. Υπήρχε χρόνος εκεί που ήσουν; Αιφνιδιάστηκα, ήταν η πρώτη φορά που μια ερώτηση επί του θέματος ενεργοποιούσε την σκέψη και τα τότε συναισθήματά μου. Με αίσθημα αμφιβολίας απάντησα πως ΟΧΙ, εκεί δεν υπήρχε χρόνος. Τώρα, μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ΟΧΙ, Εκεί δεν υπήρχε χρόνος και να θέσω το ερώτημα: Αυτή είναι η μετά Θάνατο αιωνιότητα που υπόσχονται οι διάφορες θρησκείες και στην οποία απέδρα πάσα θλίψη και αναστεναγμός;» Ξύπνησα ευτυχέστατος σ' ένα παράλυτο ξεσκισμένο σώμα, με τους φίλους γύρω μου χαμένους μη ξέροντας τι να με κάνουν. Διηύθυνα την διάσωσή μου τραγουδώντας και έζησα δυο μήνες με το σώμα μου τυλιγμένο στον γύψο, χωρίς πόνους. Ας είναι καλά ο τότε ορθοπεδικός ιατρός Νεδέλκος, όπου κι αν βρίσκετε. Το δικό μου σήμερα, που βγήκε από τα χέρια του, πρέπει να τον κάνει υπερήφανο. Παρένθεση Ν 1: Πέρασαν χρόνια πολλά και κάποια στιγμή, κάποια εποχή, ανακάλυψα τυχαία, ότι στην τελευταία εξομολόγηση που κάνουν οι καθολικοί ιερείς στους ετοιμοθάνατους πιστούς τους και αφού συγχωρέσουν τις αμαρτίες τους, λέγουν. «Όταν τελειώσει ο χρόνος σου θα έρθει ο Χριστός μέσα σε ολόλαμπρο φως να σε πάρει». Το συμπέρασμα δικό σας. Παρένθεση Ν 2: Στις 24 Ιανουαρίου του 2015, είδα στον κινηματογράφο ΟΛΥΜΠΙΟΝ την βιογραφική ταινία του μεγάλου άγγλου ζωγράφου Τέρνερ, του οποίου η εξαιρετική απεικόνιση του φωτός και χρώματος στους πίνακές του γοητεύει ακόμη και στην εποχή μας. Άψογη αναπαράσταση, εξαίρετη εικόνα τοπίων, εξαίρετοι ηθοποιοί και αρκετά εκλεπτυσμένη δημιουργία σε σχέση με την αληθινή Αγγλία του Στο τέλος του έργου, που κλείνει με τον θάνατο του ζωγράφου στα χέρια της αγαπημένης του και κάποιου συμπαθούς γιατρού εκείνης της εποχής. Ο ζωγράφος, παλεύοντας με τους εφιάλτες και τα όνειρά του, εκπνέοντας την τελευταία του εισπνοή, αναφώνησε κλείνοντας τα μάτια του. «Ο Ήλιος είναι ο θεός»! Και σήμερα Ιούλιος του 2017 που συνεχίζω την ίδια ιστορία, θυμάμαι, πως η ίδια εμπειρία φωτός όπως την έζησα, περιγράφεται στις Εννεάδες του Πλωτίνου ως δική του προσωπική εμπειρία την οποία καταθέτω στην συνέχεια αυτούσια, διότι η δική μου λογοτεχνική ικανότητα δεν αρκεί Λέγει ο Πλωτίνος, περιγράφοντας την εμπειρία που όλα τα όντα γνωρίζουν στο σκαλοπάτι του επέκεινα και το οποίο ο ίδιος προσέγγιζε κατά βούληση. «Εκεί όπου όλα τα πράγματα είναι διάφανα και τίποτα δεν είναι σκοτεινό και δεν φέρει αντίσταση, αλλά αντίθετα το καθετί είναι φανερό στο καθένα από μέσα και στο σύνολό του. Διότι το Φως συναντάει το Φως παντού, αφού το καθετί κλείνει μέσα του τα πάντα και πάλι βλέπει τα πάντα σ ένα άλλο. Έτσι ώστε όλα τα πράγματα είναι παντού και το καθετί είναι το παν. Και το μεγαλείο εκεί είναι απέραντο. Διότι το κάθετί είναι μεγάλο, αφού ακόμα κι αυτό που είναι μικρό, είναι μεγάλο. Ο Ήλιος εκεί είναι όλα τα αστέρια και κάθε αστέρι ο Ήλιος και όλα τα αστέρια μαζί. Αν και στο καθένα κυριαρχεί μια διαφορετική ιδιότητα, την ίδια στιγμή όλα τα πράγματα είναι ορατά στο καθένα. Κατά τον ίδιο τρόπο η κίνηση είναι καθαρή κι αυτό διότι δεν παρενοχλείτε από κάποιον υποκινητή διάφορο από αυτήν. Η σταθερότητα δεν αλλάζει διότι δεν έρχεται σε επαφή με την αστάθεια. Και το όμορφο παραμένει όμορφο διότι δεν συντηρείται από την ομορφιά. Κάθετί εκεί είναι εδραιωμένο όχι σαν σε ξένη Γή, αλλά η έδρα του είναι εκείνο που πράγματι είναι στην ουσία του. Ούτε το ίδιο το πράγμα διαφέρει από τον χώρο μέσα στον οποίο τρέφεται και συντηρείται. Διότι το υποκείμενό του ανήκει στη σφαίρα των ιδεών. Σ αυτή τη συνετή και φρόνιμη περιοχή το ένα μέρος δεν παράγεται από ένα άλλο,

15 14 αλλά το καθένα είναι από μόνο του ένα μέρος. Το κάθε μέρος προέρχεται πάντα από το όλο και είναι την ίδια στιγμή και μέρος και όλο. Εκεί όπου δεν κουράζεται κάποιος απ αυτά που βλέπει, ούτε και απειλείται από έναν συρφετό ερεθισμάτων και εντυπώσεων που θα μπορούσε να διακόψει την έκσταση. Εκεί όπου η ύπαρξη είναι σοφία, μια σοφία που δεν αποχτιέται με μια λογική πορεία, διότι πάντα ήταν ολοκληρωμένη και δεν είναι καθόλου ελλειπής ώστε να γεννάται θέμα διερεύνησης. Αντίθετα, είναι η πρώτη σοφία και δεν προέρχεται από κάποια άλλη». Πιστεύω πως αυτή η φιλοσοφική περιγραφή μπορεί να δώσει πολλές απαντήσεις στην Κβαντική επιστήμη του σήμερα! Αυτή η εμπειρία καθόρισε υποσυνείδητα όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Μια ψυχρή, άσβεστη φωτιά άναψε μέσα μου. Πάντοτε ανήσυχος ταξίδεψα σχεδόν παντού, άσκησα τα πιο ετερόκλητα επαγγέλματα Όταν, καλοκαίρι του 1971, οδηγός ορειβατών και εθελοντής διαχειριστής του ορειβατικού καταφυγίου «Γιώσσος Αποστολίδης» στον Όλυμπο, γνώρισα τον Καβάφη. Κάποιος περαστικός φοιτητής βρήκε τα ποιήματά του στην βιβλιοθήκη του καταφυγίου και αμέσως, σαν κάποιος Αρτεμίδωρος, τα έφερε και μου 'πε βιαστικά: «Διάβασε αμέσως τούτα, είναι μεγάλα πράγματα που σ' ενδιαφέρουν». Κι εγώ, τι τύχη ω Θεέ, εγώ που ποτέ δεν διάβαζα ποίηση, δεν ανέβαλα, κι αμέσως γνώρισα τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου... Ο Καβάφης είναι φυσικός, υπερβατικός και εκστατικός ταυτόχρονα. Ως φυσικό Καβάφη εννοώ την σάρκα, το αίμα, το ένστικτο, την αίσθηση, την πράξη. Ως υπερβατικό, εννοώ την ικανότητα μεταστοιχείωσης της απτής αίσθησης του αίματος, της πράξης και του ενστίκτου, σε πύρινο συναίσθημα. Και ως εκστατικό, διότι ο Καβάφης είχε την συνειδητή ικανότητα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ύπαρξης και πράξης του εξιδανικευμένου και εκστατικά να εγκαταλείπεται άφοβα σ Αυτό. Ήταν ένας άψογος μύστης της εμπειρίας του εξιδανικευμένου συναισθήματος και της μεταφοράς αυτού του υπέροχου βιώματος μέσω της ξηράς λέξης στους ευαίσθητους αναγνώστες του. Γι αυτό δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Η ορθή σύνδεση λέξης και συναισθήματος, επίτευγμα των αρχαίων δασκάλων του ελληνισμού, θα συγκινεί αιώνια. Ο Καβάφης ήταν εκστατικός διότι μόνον μέσα από εκστατική εμπειρία ένα ισχυρό ΕΓΩ μπορεί να μετακινηθεί στον χωροχρόνο των γεγονότων και αυτάρκες, άφοβο, χωρίς ένοχές, έντιμα, με γνώση και απόλυτο σεβασμό στον Εαυτό και τις όποιες προσταγές της σάρκας, να κτίσει ΈΡΓΟ. Και στο τέλος, έχοντας επίγνωση του έργου του να δηλώσει. «Εγώ, εις την τράπεζα του μέλλοντος επάνω, ολίγα συναλλάγματα θα βάνω». Τρία ποιήματά του συνοψίζουν το παντοτινό δράμα του άνθρωπου: Τα Τείχη, η Πόλις και η Ιθάκη. Αυτά τα ποιήματα καθόρισαν και τα ερωτήματα στα οποία θα έπρεπε να απαντήσω, διαπιστώνοντας τότε, ότι αυτό που τότε έψαχνα να βρω στον Κόσμο, ήταν μέσα μου και όχι έξω μου. Ποιοί, πώς και γιατί με πολύ περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ μεγάλα και υψηλά τριγύρω μας κτίζουνε τείχη τον Νου και την Ψυχή μας, να τρώγει αυτή η τύχη; Γιατί κάθε προσπάθειά μας μια καταδίκη είναι γραφτή και στις γειτονιές τις ίδιες γυρνάμε και γερνάμε; Ποιά είναι τούτη «η κώχη η μικρή» που όταν ρημαχτεί, σ' όλη τη Γη την χαλάμε; Άλλα και πότε γίνεται αυτή η καταστροφή; Και ποιοι είναι αυτοί οι «Λαιστρυγόνες» και οι «Κύκλωπες» που η αμόρφωτη Ψυχή διαρκώς στήνει εμπρός μας, εμποδίζοντας το ταξίδι προς την Ιθάκη;

16 15 Ήταν το 1982 όταν διαχειριστής ενός ορεινού αναψυκτηρίου, στην Ζωοδόχο Πηγή στο πέρασμα της Καστανιάς στο Βέρμιο, ένα βράδυ ονειρεύτηκα. Ονειρεύτηκα ότι κατρακυλούσα σ έναν τεράστιο γκρεμό και μέσα στην αγωνία ενός πικρού θανάτου που προσέγγιζε, μια αίτηση συγνώμης αυτόνομα, ανεδύθει από τα βάθη του ΕΙΝΑΙ μου. Είπε: «Θεέ μου συγχώρεσε με γιατί δεν βοήθησα το έργο Σου». Αναζητώντας το πραγματικό Έργο του Θεού το 1985 πήγα στο Άγιον Όρος, στη Μονή Ξηροποτάμου όπου έμεινα τέσσερις μήνες. Πουθενά όμως στον χώρο του Όρους δεν πήρα ικανοποιητική απάντηση. Τα Χριστούγεννα του 1986 και κάτω από την πίεση αυτού του ερωτήματος, βρήκα την αλήθεια που ικανοποίησε την βαθιά διαισθητική μου ανάγκη. Με τίποτε δεν μπορεί να αντικρουσθεί το γεγονός ότι το φυσικό μας περιβάλλον και κατ επέκταση ο Κόσμος, από τον οποίο ο γενετικός μας κώδικας έχει εκπορευθεί, είναι ένα θείο ΕΡΓΟ. Το εύρημά μου όμως δεν είναι αυτή η παγκοσμίως αναγνωρισμένη αλήθεια. (Εκτός ανοήτων ασφαλώς). Το ουσιώδες εύρημα της απάντησης είναι ότι οι ΝΟΜΟΙ που μορφοποιούν, συντηρούν και εξελίσσουν αυτό το εξαίσιο κάλλος, περικλείουν και την νοημοσύνη ή την ουσία αυτού του άγνωστου Θείου! Και εγώ, μελετώντας και κατανοώντας αυτούς τους Νόμους, μπόρεσα να κατανοήσω την ΑΛΗΘΕΙΑ του Θείου και απέρριψα όλα τα ΟΝΟΜΑΤΑ περί θεών, μαζί με ότι ανά τους αιώνες έχει επενδυθεί σ αυτά τα ονόματα από ιδιοτελή και ανέραστα ιερατεία. Το σύνολο των λογισμών που περιγράφονται σ αυτό το βιβλίο έχουν σημείο αναφοράς αυτούς τους Νόμους. Αυτή η Συνειδητοποίηση και η αδυναμία να κατανοήσω το μέγεθος του συμπεράσματός μου, με οδήγησε το 1987 στις διάφορες σχολές αυτογνωσίας Γιόγκα, όπου, διάφοροι ανατολίτες σοφοί και δάσκαλοι έρχονταν στην Δύση, με σκοπό να φωτίσουν μέσω των πρακτικών τους τα δυστυχισμένα απολωλότα πρόβατα του βάρβαρου και αποτυχημένου πολιτισμού μας. Ήμουν ελεύθερος, είχα οικονομική άνεση και μέχρι το 2005 διέθεσα τον χρόνο μου υπηρετώντας και μελετώντας ιδέες και πρακτικές κατανόησης του Εαυτού και του κόσμου, όπως τον εννοούσαν οι διάφοροι δάσκαλοι της Ανατολής. Ευτυχώς, εκείνα τα χρόνια, μαζί με τους ανατολίτες δασκάλους γνώρισα καλύτερα και τους αρχαίους Δασκάλους μας και με την δική τους γνώση κατανόησα, ότι οι ανατολίτες δάσκαλοι, «Εξαιρουμένου του Όσσο», δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να προσθέτουν σύγχυση και ανοησία στις συνειδήσεις των Δυτικών, αποπροσανατολίζοντάς τους από την ουσία του ζητούμενου, που είναι η γνώση και κατανόηση του Εαυτού, του πολυτιμότερου πράγματος που κατέχουμε στη Ζωή μας. Πως είναι δυνατόν να γνωρίσεις τον Εαυτό σου, όταν από το πολιτιστικό σου μοντέλο και όλους αυτούς τους δήθεν δασκάλους, επιμελώς σου αποκρύπτεται η σωστή πληροφόρηση ως προς το τι είναι, ο Νους, η Συνείδηση, η Συνειδητότητα, η Νοημοσύνη, ο Έρωτας, τα Συναισθήματα, το ΕΓΩ σου και τέλος, τι είναι το Μέγα Σώμα σου. Διότι αυτό είναι το δένδρο με τους καρπούς του πόνου και της ηδονής που δίδει την ευκαιρία σε κάθε Εγώ να αυτοπροσδιορισθεί στον φυσικό κόσμο. Να πράξει και να υπάρξει! Το φυσικό σώμα και η αντανακλαστική λειτουργία του είναι η έδρα του Υποσυνειδήτου! Πως είναι δυνατόν να κατανοήσεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις πεισθεί αφ εαυτού σου και έχεις παραδεχθεί ότι είσαι αμαρτωλός, άχρηστος, ανίκανος, ανεπαρκής, φοβισμένος, εξαρτώμενος, ένοχος, ψεύτης, κλέφτης, απατεώνας και ερωτικά διεστραμμένος. Ακόμη κ εσείς οι ακαδημαϊκοί, με τα μεγάλα πτυχία και τις διακρίσεις, δεν είστε αιχμάλωτοι, πειθήνια όργανα δεοντολογικών περιορισμών που σας μετατρέπουν σε μορφωμένους και πιστούς δούλους Αυτών που διαχειρίζονται τις επιστήμες σας; Δεν είστε πάντα προσεκτικοί και μεροληπτικοί, απέναντι ακόμα και της εξόφθαλμης αλήθειας που αποδεικνύει την φαυλότητα ή την κρυφή σκοπιμότητα της επιστήμης που υπηρετείτε; Πως είναι δυνατόν φίλε αναγνώστη να κατανοήσεις τον Εαυτό σου, όταν ποτέ δεν άκουσες, ποτέ δεν σου είπαν, ποτέ δεν πέρασε από τον Νου σου, η αυταπόδεικτη αλήθεια ότι είσαι Συνδημιουργός του Κόσμο. Το μόνο τραγούδι που ακούς από την πρώτη σου αναπνοή στον μίζερο, ανέραστο και ανόητο κόσμο που έρχεσαι εντελώς αθώος, άγιος μακάριος και αγαθός, είναι: Ότι είσαι ανίκανος, βλάκας, μαμάκας και αμαρτωλός. Αυτό σου λένε διαρκώς στο όνομα του ενδιαφέροντος και της αγάπης τους για σένα οι γονείς σου, το σχολείο σου, η εκκλησία σου, το κράτος σου, οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου, οι μόδες, η μουσική σου, οι χοροί σου, η αγορά σου,

17 16 τα επαγγέλματα και οι επιστήμες με την παιδεία που σου δίνουν! Δεν κατακλέβουν, δεν διαστρεβλώνουν οι Πάντες την αθωότητά σου, την ομορφιά σου, την ευφυΐα σου, την ζωοποιώ πνοή σου; Όλοι ΔΕΝ προσπαθούν να σε κάνουν σαν τους αποτυχημένους Εαυτούς τους; Γι αυτό σήμερα είμαστε εντελώς άψυχοι, αδύναμοι, αιχμάλωτοι ενός τυφώνα που μας οδηγεί στην ολοκληρωτική δουλεία! Κοιτάξτε γύρο σας, ένα άλογο είναι μόνον άλογο, μια αντιλόπη μόνον αντιλόπη, μια φάλαινα το ίδιο, ένα βακτηρίδιο επίσης. Εσύ άνθρωπε είσαι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα. Είσαι διαχειριστής, διαμορφωτής, επεξεργαστής και ελεύθερος αφέντης όλων αυτών! Το έκρυψαν από τον αγαθό Εαυτό σου για να σε εκμεταλλευτούν πουλώντας σου χάντρες και παραμύθια, όπως ακριβώς κάνουν τώρα στην Αφρική, όπου καταστρέφεται η τελευταία γωνιά αγαθότητας του πλανήτη. Η στάση και συμπεριφορά των εξουσιαστών επάνω στον πλανήτη ΤΩΡΑ, αποδεικνύει το ανθρώπινο Αυτεξούσιο, το δημιουργικό μεγαλείο του ανθρώπου και την βλακεία της εξουσιολαγνείας του ταυτόχρονα. Στο όνομα ποιού θεού και ποιού δικαίου σήμερα είμαστε εδώ, ένα βήμα πριν την ολική παραφροσύνη. Υπήρξε κάπου κάποιος θεός, ουράνιος επίγειος ή υπόγειος που μπόρεσε να ακυρώσει την πλεονεξία, την φιλαυτία και το μίσος κατά της Ζωής των αρρωστημένων χριστιανών, μουσουλμάνων και εβραίων εξουσιολάγνων ηγετών πάνω στον πλανήτη; Ή μήπως όλοι Αυτοί οι θεοί και οι στρατιές των ευνουχισμένων αγίων τους, τους υπηρέτησαν και τους υπηρετούν πιστά και ταπεινά μέχρι σήμερα; Ήταν Μάρτιος 25 του 1990, νύχτα της γιορτής του ονόματός μου, Ευάγγελος, όταν σε όνειρο, μια νεράιδα με μεταμόρφωσε σε δένδρο και σαν δένδρο, βίωσα την αλήθεια της Δημιουργίας. Η αφήγηση αυτής της ιστορίας βρίσκετε στο κεφάλαιο ο Ευάγγελος και το Δένδρο του βιβλίου, όπως και μια αντίστοιχη στην ιστορία με το σπουργίτι. Ακολούθησαν άπειρες θυσίες κόπου, χρήματος, συναισθημάτων, ενστίκτων και δυστυχώς μετρημένου χρόνου, όλα στον βωμό του ταξιδιού. Όταν, Χριστούγεννα του 1999, ενθυμούμενος την απάντηση που έδωσα στο ερώτημα μιας φίλης, «Ποιος Είναι ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΕΝ ΕΜΗ» και σχολιάζοντας το γνωμικό του Καρτέσιου «Σκέπτομαι Άρα Υπάρχω». Συνειδητοποίησα ότι το ΕΓΩ μου είναι αυτό που σκέπτεται, αυτό που βούλεται και πράττει και ότι υπηρετώντας το σώμα που μέσω των αισθήσεών του είναι συνδεδεμένο με το περιβάλλον, αυτοπραγματώνεται. Τότε κκατανόησα ότι αυτό, το ΕΓΩ, νοηματοδοτεί τις αισθήσεις του σώματος κτίζοντας την Νοόσφαιρα ή συνείδησή του και ότι δεν υπάρχει στο διηνεκές του κόσμου έμβιο Ον που να μην σκέπτεται και βούλεται. «Ευφυώς ή Αντανακλαστικά» στον κόσμο. Και βέβαια, δεν άργησα να καταλάβω με βεβαιότητα, ότι η Θεία ζωοποιός πνοή που ενυπάρχει μέσα σε κάθε έμβιο ΟΝ, «πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα» είναι το ΕΓΩ η σκέψη και η βούλησή του. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα με βεβαιότητα ότι έφτασα στην Ιθάκη μου, επιτέλους. Και εκεί, στην Ιθάκη μου, κλήθηκα να αντιμετωπίσω τους Μνηστήρες της, όπως κάθε Ιθάκη έχει και όπως και εσείς θα διαπιστώσετε, όταν φτάσετε στο κεφάλαιο «Η Επιστροφή του Οδυσσέα» Μετά το 2006, περιηγήθηκα του Ελληνικού χώρου αναζητώντας την ιδανική κοινωνική ομάδα να ενταχθώ και να μεταδώσω σ αυτήν, τα χρήσιμα συμπεράσματα της περιπέτειάς μου. Τα οποία, ενταγμένα στο σεμινάριο της «Επιστροφής του Οδυσσέα», μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά τον ενδιαφερόμενο να ανακαλύψει την αλήθεια του Εαυτού που ελευθερώνει, από τις αλήθειες των άλλων που σκλαβώνουν. Αυτή η νέα περιπέτεια, με βοήθησε να κατανοήσω την τραγική πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται ο τόπος μας και οι άνθρωποί του σήμερα και η οποία περιγράφεται στο βιβλίο που κρατάτε. Τώρα, Ιούλιος του 2017, βλέποντας με θλίψη όλα αυτά τα τραγικά και φαύλα που γίνονται γύρω μας, διαπιστώνω ότι είναι λυπηρό, είναι αφάνταστα τραγικό, το ανθρώπινο Είδος, το τόσο ευνοημένο από τους θεούς, να χρεωθεί στη μνήμη της Δημιουργίας την καταστροφή της Ζωής αυτού του πλανήτη.

18 17 Η θεμελίωση ενός ανθρωποποίητου κόσμου ιδεών και ύλης πάνω στα ερείπια του θείου έργου, μόνον πόνο και δυστυχία θα αποφέρει στους ανθρώπους. Καταστρέφοντας τούτο το θείο έργο, από το οποίο εκπορευθήκαμε, χάνουμε οριστικά το μόνο ορθό σημείο αναφοράς της νοημοσύνης μας και κυλάμε για πάντα στην ολική παραφροσύνη. Που επιμελώς και σταθερά ολοκληρώνεται από τους αριστοτέχνες του είδους στην εποχή μας

19 18 ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ Στην εποχή μας ο Άνθρωπος έχει απαξιωθεί ολοκληρωτικά από θρησκείες, επιστήμες, φιλοσοφίες και εξουσίες. Εντέχνως διαμορφωθήκαμε σε καταναλωτές, υπηρέτες ενός συστήματος από το οποίο επίσης εντέχνως, εξαρτώνται τα πάντα της ζωής μας. Υλικά και πνευματικά. Η σημερινή τραπεζική αξία μέσω της οποίας αποτιμάτε η ανθρώπινη ζωή σήμερα, σύμφωνα με τον κύριο Δανέζη, κυνικό εκφραστή της σημερινής φιλοσοφικής έρευνας, αποτιμάτε σε Ευ. Και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το σύνολο των επιστημών αποδέχονται αυτό το συμπέρασμα, εκτός μεμονωμένων εξαιρέσεων. Όταν δε ένα πλήθος Λαού δέχονται αυτή την απαξίωση, τότε κάτι πολύ βρόμικο περιέχεται στα Βασίλεια των ανθρώπων και δη των πολιτισμένων. Επιθυμώντας να βοηθήσω στην αποκατάσταση της αλήθειας απέναντι σ αυτήν την έντεχνη και ανήθικη προπαγάνδα και πρακτική κατά του ανθρώπου, ανέτρεξα στο παρελθόν και επανέφερα στο παρόν τις παρακάτω εμπράγματες αξίες με πρώτη, τον Λόγο της δημιουργίας του από το Ηλιακό μας σύστημα και από κανέναν Θεό. Προσέγγισα το συμπέρασμά μου αποδεχόμενος την Θεωρία της Γαίας του Τζέϊμς Λόβλοκ και της Λυν Μαργκούλις οι οποίοι απέδειξαν ότι η Γαία είναι ζωντανός οργανισμός και ότι τα μέρη που τον συναποτελούν είναι οργανικά συστήματα που συνεργαζόμενα μεταξύ τους παράγουν τον ζωντανό Κόσμο του Θαυμαστού που ονομάζουμε πλανήτης Γη. Η λογική ακολουθία που με οδήγησε στο συμπέρασμά μου ήταν πολύ απλή. Ποια είναι τα βασικά ένστικτα διαιώνισης της ζωής διερωτήθηκα; Της επιβίωσης και της αναπαραγωγής, είναι η αναμφισβήτητη αλήθεια απάντησα. Η Γαία έχει αποδείξει ότι ως ζωντανός οργανισμός επιβιώνει τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Ποιος θα ήταν ο τρόπος διασποράς της ζωής που η Γαία δημιούργησε, διερωτήθηκα, όταν το σύνολο της ζωής της είναι δεσμευμένο κάτω από σιδερένιους νόμους αλληλοεξάρτησης που θαυμάσια η Κβαντική περιέγραψε με τον γνωστό νόμο της αμοιβαίας συνεκτικότητας. Το Σπέρμα της Γαίας λοιπόν θα έπρεπε να έχει ένα σώμα κατάλληλο να επεξεργασθεί τα υλικά μέρη του Κόσμου και μια αυτόνομη ικανότητα σκέψης και δράσης απέναντι στους Νόμους του Κόσμου. Αυτό Είναι ο Άνθρωπος!! Σήμερα, το σύνολο της Ζωής του πλανήτη βρίσκετε κάτω από την εποπτεία του ανθρώπου. Στο όνομα του μίσους, της εκμετάλλευσης και της κατάκτησης και αυτονόητο είναι ότι αυτό ΔΕΝ μπορεί να διαιωνισθεί. Γεννηθήκαμε να αγαπάμε και όχι να μισούμε και κατ απαίτηση της άρχουσας Ελίτ, προκειμένου αυτή να διατηρήσει τα παράνομα προνόμιά της, διδασκόμαστε από νήπια το μίσος και την καταστροφή. Αυτό που έρχεται είναι συνειδητά σχεδιασμένο από Αυτήν την ίδια Ελίτ!! Ο θεσμός του δικαίου είναι ο συνεκτικός ιστός μιας οικογένειας, μιας κοινωνίας, ενός κράτους, ενός έθνους, ενός πλανήτη. Όταν είναι διάτρητος, τα πάντα καταρρέουν. Το Εγώ η σκέψη και η βούληση, προϋπάρχουν οποιουδήποτε έργου και είναι η πρώτη αιτία των πάντων. Ακόμη και της μεγάλης έκρηξης που δημιούργησε το Σύμπαν Υπάρχουν αυθύπαρκτα σε κάθε διαστολή του χωροχρόνου, την γονιμοποίηση κάθε ωαρίου, ακόμα και στην διαστολή αυτής της ιδέας μέσα στον χώρο του δικού σας Νου, τώρα! Η Νοημοσύνη του Σύμπαντος αναγνωρίζεται στους Νόμους που διέπουν την λειτουργία του!! Ο ανθρώπινος Νους είναι απόσπασμα του Κοσμικού Νου. Είπαν οι αρχαίοι Στωικοί. Ο Κόσμος είναι χώρος και ο χώρος του κόσμου παρίσταται σε μια τρισδιάστατη οθόνη στο ενορατικό μας κέντρο. «Τον μετωπικό λοβό». Εντός Αυτού του Χώρου, το εγκεφαλονευρικό σύστημα εμφανίζει το Σύμπαν, μέσω ηλεκτρονικών σημάτων Μπηπ 0-1. Και σ Αυτόν τον Χώρο, το Εγώ μας, με σκέψη και βούληση, κινούμενο ανεξάρτητα σ όλους τους Χρόνους επεξεργάζεται τα ιδεατά και υλικά του περιεχόμενά του δημιουργώντας με αυτά την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της αισθητικής και νοητικής αρεσκείας ή απαρέσκειάς του.

20 19 Το Εγώ της προσωπικότητας κάθε όντος, είναι απόσπασμα της Αρχής που σκέπτεται, βούλεται και πράττει στον χώρο του Νου και του Σύμπαντος. Όπως η βαρύτητα, οι ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές αλληλοεπιδράσεις και τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία στηρίζουν το Σύμπαν. Έτσι και η Αρχή του Εγώ, της σκέψης και της βούλησης, γονιμοποιεί και στηρίζει τα χημικά στοιχεία που συνθέτουν Ζωή σε όλα τα επί μέρους, μέρη του Σύμπαντος. ΔΕΝ μπορεί να ολοκληρωθεί η θεωρία των πάντων, ΑΝ ΔΕΝ συμπεριληφθεί η Αρχή του Εγώ της σκέψης και της βούλησης σ αυτήν! Οι μιγαδικοί αριθμοί με το φανταστικό στοιχείο που συνοδεύονται αποδεικνύουν την πνευματικότητα του Σύμπαντος!! Ο Άνθρωπος, είναι Συνδημιουργός του Κόσμου και τούτο διότι: Όπως η Δημιουργία εντός της οποίας υπάρχουμε, συνθέτοντας και αποσυνθέτοντας αρνητικά και θετικά σωματίδια δημιουργεί Κόσμους και Γαλαξίες. Κατά το ίδιον και ο άνθρωπος, ο οποίος, δυνάμενος να μεταστοιχειώσει το σύνολο των ιδεών και υλικών του περιβάλλοντός του, κατά την όποια βούλησή του, καλή και κακή, αποδεικνύει τη θεία δημιουργική του φύση. Ο Λόγος της δημιουργίας του είναι, η εις το όνομα της αγάπης διασπορά της ζωής από την οποία εκπορεύθηκε στο Διάστημα και όχι η κατάκτησή του. Ο άνθρωπος είναι το σπέρμα του ζωντανού οργανισμού της Γαίας, το δυνάμενο να γονιμοποιήσει άλλους Κόσμους. Ο Άνθρωπος γεννιέται άγιος μακάριος και αγαθός. Εν δυνάμει αυτεξούσιος και όχι απριόρι. Όλα τα άλλα, συνείδηση, φύλο, εθνικότητα, ιδιότητα, αξίες και απαξίες, είναι αποτέλεσμα ηθικής ή ανήθικής προπαγάνδας και παιδείας. Αισθήσεις ένστικτα και συναισθήματα, λειτουργούν βάσει εξηρτημένων αντανακλαστικών. Αυτό είναι μια αντικειμενική αλήθεια. Το σημερινό πλέγμα δυστυχίας και παραφροσύνης που σκεπάζει τον πλανήτη του ανθρώπου, είναι αποτέλεσμα έντεχνου αισθητικού και συναισθηματικού προγραμματισμού, τον οποίο μια ψυχρή ορθολογική λογική δημιούργησε και επιβάλει αυτεξούσια στο σύνολο της ζωής του πλανήτη. Το ανθρώπινο σώμα είναι το μέσων διαιώνισης και εξέλιξης της Ζωής. Μέσω αυτού δυνάμεθα να υπάρξουμε και μέσω του Εγώ, να αυτοπροσδιορισθούμε στον Κόσμο. Οι φυσικοί νόμοι ευδαιμονίας του σώματός μας έχουν εντέχνως διαφθαρεί με αποτέλεσμα να βιώνει διαρκεί πόνο. Αυτό έχει ως συνέπεια την διαρκεί νοσηρά κατάσταση της Ψυχής του και η οποία το οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του. Η καταστροφικότητα είναι μια πανίσχυρη αντίδραση στην στέρηση της θετικής αισθητικής και συναισθηματικής ανάγκης. Οι πράξεις αυτοκαταστροφής είναι υποκατάστατα της ανέφικτης ικανοποίησης θετικών αισθήσεων και συναισθημάτων. Ένας ευδαίμων άνθρωπος είναι ένας σ όλα καλός άνθρωπος και ένας δυστυχισμένος ένας σ όλα κακός, ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, φύλου και ιδιότητος! Η Μη αντίδραση στο κακό που γίνεται, επιτρέπει στο κακό να αυξάνεται ανεξέλεγκτα. Η πράξη αντίδρασης στο κακό είναι νόμος του Κόσμου που προάγει την εξέλιξη της Ζωής. Πραγματικός Σατανισμός είναι η διαστρέβλωση οτιδήποτε φυσικού και αυθεντικού στο αντίθετό του. Όλα τα δοτά γνωστά, περί επικοινωνίας με αρνητικά πνεύματα, θυσίες αίματος, κακούς μάγους και άλλα συναφή, είναι λόγια ψεύτικα που σκεπάζουν την αλήθεια. Μιας αλήθειας που ΟΤΑΝ αποκαλυφθεί, θα δείξει τους πραγματικούς Σατανιστές

21 20 Το χρήμα δημιουργήθηκε από το ιερατείο της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα το 490 π.χ. ως μέσον ανάπτυξης πολιτισμού και εφαρμογής εμπορικού και ηθικού δικαίου από την εκάστοτε εξουσία. Η Εξουσιολαγνεία το μεταστοιχείωσε σε μέσον εξουσίας. Η αξία του είναι λογιστική και όχι πραγματική. Εμείς οι άνθρωποι δημιουργοί του δίδουμε την αξία που κατά τα συμφέροντά μας επιθυμούμαι και μέσω αυτού, δημιουργούμαι κάστες που αλληλοϋποστηρίζονται, αλληλοϋποβλέπονται, αγαπιούνται, μισούνται και αλληλοκαταστρέφονται. Πάντα κάτω από την εποπτεία των διαχειριστών του χρήματος ασφαλώς. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Λήμμα ΕΓΩ. Ως Εγώ γενικώς, χαρακτηρίζεται το ανθρώπινο ΟΝ, όπερ κατανοεί Εαυτό. Σημ. Το ΟΝ, ΟΥΣΑ, ΩΝ είναι η ουδέτερη μετοχή του ρήματος ΕΙΜΑΙ. Ακριβέστερα, ο φορεύς της αυτοσυνειδησίας και της ψυχοσωματικής ολότητος του ανθρώπου. Δια του ΕΓΩ του, το συνειδητόν ανθρώπινο άτομο διακρίνεται από του φυσικού του περιβάλλοντος. Ο Καρτέσιος δια του Σκέπτομαι Άρα Υπάρχω, αντικαθιστά την ψυχήν δια του ΕΓΩ, η συνταύτιση δε αύτη δεν περιορίζεται εις τον χαρακτηρισμόν της σχέσεως μεταξύ της ψυχής και του ΕΓΩ αλλά προεκτείνεται στο: «Εφ όσον έχω σαφή έννοια Εμαυτού ως Νοούσης και μη υλικής οντότητος και του σώματός μου ως υλικού και μη νοούντος αντικειμένου, είμαι βέβαιος, ότι το ΕΓΩ μου, δηλαδή η Ψυχή μου είναι καθ ολοκληρίαν διάφορον του σώματος και ότι δύναται να υπάρξει άνευ του τελευταίου». Στη δε θρησκευτική και ηθική εγκυκλοπαίδεια του Α. Μαρτίνου. Λήμμα Ψυχή, δηλώνεται: Πολλάκις η ψυχή επέχει θέσιν προσωπικής ή αυτοπαθούς αντωνυμίας ή είναι συνώνυμος προς το άνθρωπος και εμφανίζεται και ως έδρα του Εγώ, προς το οποίο πολλές φορές και ταυτίζεται. Τυχαία κάποτε, βρήκα τους ανωτέρω σαφείς ορισμούς περί Εγώ και Ψυχής και οι οποίοι κατά πάσαν πιθανότητα διατυπώθηκαν από τους εγκυκλοπαιδιστές της γαλλικής επανάστασης και οι οποίοι σαφώς είναι εμπνευσμένοι από την αρχαία ελληνική παράδοση.. Το ερώτημα που αμέσως μου δημιουργήθηκε είναι γιατί, αφού υπάρχουν τόσο σαφείς και κατανοητοί ορισμοί περί Εγώ και Ψυχής, οι άνθρωποι της εποχής μας πλέουν σε πελάγη άγνοιας και αμάθειας, επιτρέποντας εντεταλμένους δήθεν δασκάλους απ την ανατολή, αλλά και πανεπιστημιακούς της δύσης, να σπέρνουν σύγχυση, παραπληροφόρηση και επιζήμια νοητικά θεωρήματα, στους Νόες των δυτικών, προσθέτοντας πρόσθετη διάσπαση στην ενότητα των κοινωνιών. Όταν το καλοσκέφτηκα οίδα, ότι αυτός ακριβώς είναι και ο Λόγος για τον οποίο επετράπη σ όλους αυτούς τους εντεταλμένους πράκτορες σύγχυσης των ιδεών, δήθεν δασκάλους, να κυκλοφορούν, να πλουτίζουν και να επαίρονται για την εξυπνάδα τους εκμεταλλευόμενοι τα κουτορνίθια της Δύσης. Πίσω από αυτή την πρακτική βρίσκεται η συνειδητή υποβάθμιση που Δυτικού Κόσμου! Ο Καρτέσιος δεν κάνει καμία αναφορά στο σώμα και τις αισθήσεις του αγνοώντας το ολοκληρωτικά. Λογικό για την εποχή εκείνη, διότι το σώμα εθεωρείτο η κατοικία του διαβόλου και ο οποιοσδήποτε ησχολείτο με αυτό κινδύνευε να καταλήξει στις πυρές οι οποίες έκαιγαν ασταμάτητα. Η περιφρόνηση και απόρριψη του σώματος ήταν ολοκληρωτική και γι αυτό οι επιδημίες και οι αρρώστιες κρατούσαν τον μέσω όρο ζωής στα 35 με 40. Καλή πρακτική για τις εξουσίες βεβαίως διότι τι θα μπορούσε ένας αμαθής να καταλάβει μέχρι τα 40, τίποτε. Το παράξενο της σύμπτωσης είναι, ότι και στην εποχή μας, η ίδια πρακτική απόρριψης και περιφρόνησης για το φυσικό μας σώμα κυριαρχεί και στους λεγόμενους ακαδημαϊκούς κύκλους των επιστημών των γραμμάτων και των τεχνών. Γιατί; Μήπως διότι οι θρησκείες παραχωρούν την εξουσία τους στις επιστήμες; Μήπως υπάρχει μια σημαντική αλήθεια στις αντανακλαστικές λειτουργίες του σώματος που αν αποκαλυφθεί, θα ανατρέψει τα πάντα; Μήπως τελικά οι αισθήσεις «Ευαρέσκεια και Απαρέσκεια» του σώματος, καθορίζουν την έλλογη συμπεριφορά μας; Μήπως διότι η αντανακλαστική συμπεριφορά του σώματος κρύβει τα πανίσχυρα ένστικτα της επιβίωσης και της αναπαραγωγής που καθορίζουν κάθε έλλογη έκφραση ενός αμαθούς Εγώ;

22 21 Μήπως το σώμα μας είναι το Δένδρο, που με τους καρπούς της ηδονής και του πόνου, δίδει την δυνατότητα στο πνευματικό μας Εγώ, να αυτοπροσδιορισθεί; Μήπως διότι η λογική υπηρετεί τη Ζωή και μέσω των εθισμών του σώματος, δυνάμεθα να εκμεταλλευτούμε την λογική κατά τα όποια συμφέροντά μας; Γι αυτό πρώτη ανθρώπινη αξία, είναι η ελληνική γλώσσα και τούτο διότι. Πρώτη η ελληνική γλώσσα διατύπωσε τα μέρη του λόγου και όρισε το Εγώ είμαι, ως νοητική, βιωματική και υπαρξιακή εμπειρία του Εαυτού στον χωροχρόνο και είναι η ίδια γλώσσα, που ορίζοντας τους χρόνους των ρημάτων, τις αντωνυμίες, τα ουσιαστικά, τα επιρρήματα, τους τόνους και όλα τα στολίδια της, έβαλε τάξη στον Κόσμο και τον έκανε λογικά κατανοητό στους ανθρώπους, αναδεικνύοντας τον άνθρωπο Συνδημιουργό του κόσμου. Με ότι ευδαιμονία απορρέει από μια τέτοια θέση στην δημιουργία. Γι αυτό ονομάσθηκε μητέρα των γλωσσών της Γης και γι αυτό είναι γνωστή μόνον στα ανώτερα κλιμάκια των εξουσιών. Το πρώτο Ελληνικό ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ είναι που αναδύθηκε στο Αιγαίο πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, και είναι το ίδιο που απουσιάζει ολοκληρωτικά από την Μανδαρίνικη Κινεζική, από την Αραβική, από τα Σανσκριτικά, από τα αρχαία Αγγλοσαξονικά και από όλες τις πρωτόγονες γλώσσες του Πλανήτη. Γνωρίζετε π.χ. ότι ένας Λαός, που δεν έχει στην γλώσσα του τις κτητικές αντωνυμίες ΜΟΥ ΣΟΥ ΤΟΥ, είναι αδύνατον να κατανοήσει την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και πόσο αίμα έχει κοστίσει αυτή η άγνοια σ αυτούς τους Λαούς; Γνωρίζετε ότι ένας Λαός, που δεν έχει ρήματα και μαθηματικά στη γλώσσα του, είναι αδύνατον να κατανοήσει την έννοια του Χωροχρόνου και να πραγματοποιήσει έργο και επιστήμες μέσα σ αυτόν; Γνωρίζετε ότι ένας Λαός, που δεν περιέχει τα διαμάντια λογικής της ελληνικής γλώσσας, λειτουργεί αισθαντικά, συναισθηματικά και αντανακλαστικά και ότι αυτή είναι η μία και παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας όλων των όντων της Γης; Γνωρίζετε ότι αυτή, η παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας των όντων της Γης και κατά πάσαν πιθανότητα του Σύμπαντος, δύναται να προγραμματισθεί μέσω του νόμου των εξηρτημένων αντανακλαστικών και ότι μέσω αυτής της γλώσσας, «των εξηρτημένων αντανακλαστικών», συντελείτε η ολοκληρωτική δούλωση της Ζωής στη Γη και γιατί όχι του Σύμπαντος αργότερα; Μέγιστη ανθρώπινη αξία είναι η ορθή ερωτική συμπεριφορά. Και τούτο διότι ο έρωτας είναι η ενοποιητική ενέργεια που συνθέτει και εναρμονίζει τις αντιθέσεις του Σύμπαντος. Κάθε έργο, καλό ή κακό διέπεται από την δημιουργική πνοή του έρωτα. Ο έρωτας τρέφει και την αγάπη και το μίσος, όταν η ισορροπία διαταραχθεί ο έρωτας τρέφει την κυρίαρχη τάση. Και στην εποχή μας η επικρατούσα τάση είναι της βίας, της πορνογραφίας και του μίσους. Ανθρώπινες αξίες είναι η ευγνωμοσύνη, η τρυφερότητα, η εμπιστοσύνη, η αρμονία, η μουσική, η εντιμότητα, η αλήθεια, η αυτοεκτίμηση, ο σεβασμός και η ορθή ισορροπία Λόγου και Συναισθήματος. Ανθρώπινη αξία είναι η ικανότητα του ανθρώπου να διαχειρίζεται το ιερό και ανίερο ισόρροπα. Οι θρησκείες, οι επιστήμες, οι τέχνες και οι αριθμοί δεν μας εδόθησαν για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τη Ζωή. Αλλά μέσω αυτών, να κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος Κόσμου και με υπηρεσία προς το μεγάλο σχέδιο του Ουρανού, να συνταχθούμε ως Συνδημιουργοί προς αυτόν.

23 22 Η απάτη του διαλογισμού! MEDITATION-ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ. Δια του Λόγου Έργο. VISUALIZATION-ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ. Δια του Οραματισμού Καθοδήγηση. Τις μέρες Απριλίου του 2017 είδα κάποια video περί διαλογισμού από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα από νεαρούς Αφροαμερικανούς. Πιστεύοντας πως τα παλικάρια αυτά, απαλλαγμένα από την λευκή αρτηριοσκλήρυνση θα είχαν κάτι καινούργιο να εκφράσουν, επέμεινα και πράγματι, έμεινα έκπληκτος ακόμα μια φορά σ αυτό το τελευταίο διάστημα της ζωής μου. Ένας νεαρός Αφροαμερικανός εξηγούσε σε κάποιο ακροατήριο το νόημα της λέξης Διαλογισμός, υποστηρίζοντας την γνωστή άποψη ότι το ανθρώπινο είδος ξεκίνησε σαν μια μικρή ομάδα πολεμιστών από την κεντρική Αφρική και απλώθηκε στον πλανήτη χάρις στην ικανότητα Διαλογισμού που ανέπτυξε πριν από 70 χιλιάδες χρόνια. Παραθέτω την δ/νση του video. Κατά την διάρκεια αυτού του μαθήματος λοιπόν πρόσεξα, ότι η περιγραφή περί διαλογισμού που έκανε ο νεαρός Αφροαμερικανός δάσκαλος και ο οποίος είχε κάποιον σωματοφύλακα που διαρκώς επιτηρούσε τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο του. Χρησιμοποιούσε την αγγλική λέξη meditation δηλαδή διαλογισμός. Αλλά αυτό που περιέγραφε δεν ήταν διαλογισμός, ήταν οραματισμός, visualization. Άλλο οραματισμός άλλο διαλογισμός σκέφτηκα και ξαφνικά είχα μια ακόμη φώτιση. Διότι, αυτό που το παιδί περιέγραφε στο ακροατήριό του ήταν Σαμανικός Οραματισμός. Περιέγραφε την Σαμανική ιδιότητα και ικανότητα της εξωσωματικής εμπειρίας, του αστρικού ταξιδίου, την Θεοληπτική κατάληψη και κατ επέκταση την μετακίνηση του Εγώ της προσωπικότητας στους άπειρους χωροχρόνους του Κόσμου. Και ΟΧΙ διαλογισμός. Η ετοιμολογία της λέξης διαλογισμός είναι η δια του Λόγου πράξη. Δηλαδή σκέπτομαι, έχοντας κάποιον Χ στόχο και πράττω ανάλογα με την λογική ικανότητα και συναισθηματική ευαισθησία που ανέπτυξα στο πολιτιστικό μοντέλο που γεννήθηκα. Εκείνα τα αρχαία χρόνια στα οποία αναφερόταν ο Αφροαμερικανός, είχε ολοκληρωθεί η εγκεφαλική μάζα του ανθρώπου σ εκείνη την περιοχή και αυτομάτως έκανε την εμφάνισή του η ιδιότητα της θεοληπτικής κατάληψης ή Σαμανικού τρόμου. Και η οποία ιδιότητα προέκυψε ως μέσον επίτευξης του υπαρξιακού σκοπού για τον οποίο το είδος του ανθρώπου πλάσθηκε! «Περισσότερα για το ίδιο θέμα στο κεφ. Σαμανισμός». Η ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι τεράστια αλλά όλα εξαρτώνται από το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο το άτομο θα γεννηθεί και ο τύπος της παιδείας που θα του δοθεί. Ο εγκέφαλος είναι ένας κβαντικός υπερυπολογιστής αντίστοιχο του οποίου δεν έχει ακόμη κατασκευαστεί και ούτε δύναται να κατασκευασθεί, διότι περιέχει τον χρήστη Εντός του. Και ο οποίος χρήστης είναι η Ψυχή ή το Εγώ μας, η ουσιαστική οντότητα δηλαδή που διαχειρίζεται τα περιεχόμενα ή data του Υπερυπολογιστή. Ένας Κβαντικός υπερυπολογιστής με ένα νήπιο στα πλήκτρα του θα αποδώσει τα του νηπίου, σε ήθος και γνώση!! Η κατανόηση της διαφοράς ανάμεσα στις δυο λέξεις και πρακτικές Διαλογισμός -Οραματισμός θα βοηθήσει να καταλάβουμε καλλίτερα την απάτη που υφιστάμεθα από πανέξυπνους Ανατολικούς δήθεν δασκάλους, οι οποίοι, ποντάροντας στην ολοκληρωτική μας άγνοια περί Εαυτού, έρχονται, μέσα από συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα προσκαλεσμένοι, να σκορπίσουν πρόσθετη σύγχυση στους Νόες των Δυτικών και να προκαλέσουν περισσότερη άγνοια σε τομείς που αν γνωρίζαμε καλά τι είναι και πώς να τους διαχειριστούμε, η ζωή του πλανήτη θα ήταν διαφορετική. ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ σημαίνει, το δια του Λόγου Έργο. Σκέπτομαι και πράττω ευφυώς στο τώρα, σε μια προσπάθεια κατανόησης του προβλήματος που με απασχολεί τώρα. Αυτή η πρακτική

24 23 διαλογισμού ξεκίνησε από τους προσωκρατικούς έλληνες φιλοσόφους και συγκεκριμένα από την στιγμή που ετέθει η βάση ανίχνευσης αιτίου και αποτελέσματος. Εκείνη την στιγμή, χωρίς οι άνθρωποι να το καταλάβουν, έθεσαν το επόμενο βήμα εξέλιξης που ήταν η κατανόηση του χωροχρόνου. Και τον οποίο όρισε ο Αριστοτέλης με την δήλωση. «Χρόνος είναι αριθμός κινήσεως κατά το πρότερων και ύστερον». Αυτό που διέφυγε από τον Αριστοτέλη τότε, ήταν, ποιο είναι το στοιχείο νοημοσύνης που δύναται να μετακινηθεί αυτόβουλα στο πρότερων και ύστερον. Ώστε, συλλέγοντας πληροφορίες να κατανοήσει στο τώρα. Οι μαθητές του Αριστοτέλη έκτισαν την Αλεξανδρειανή βιβλιοθήκη και οι ίδιοι μαθητές της βιβλιοθήκης, με την βοήθεια του Αρχιερέα της Ίσιδος Σέραπη, όρισαν το Εγώ ως το Όντος Ων Θείο στοιχείο κάθε ζωντανού πλάσματος. Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές κοινότητες και επειδή όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και επειδή το πρόβλημα ενός μέλλους της ομάδας επηρέαζε την ηρεμία όλης της κοινότητας. Μαζευόταν το βράδυ γύρω από την φωτιά και προσπαθούσαν, ανατρέχοντας στις μνήμες του παρελθόντος και τους θεούς τους, να λύσουν το πρόβλημά τους. Αυτός ο τρόπος συλλογικής αντιμετώπισης ενός ατομικού προβλήματος ήταν από παλιά η μέθοδος που συνέβαλε αποτελεσματικά στην ειρηνική συμβίωση των κοινοτήτων. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε ένας άτυπος και ευέλικτος θεσμός δικαίου που συνέβαλε αποτελεσματικά στην επιβίωση της ομάδας. Γενικά, τα άτομα ζούσαν ολοκληρωμένα την ατομικότητά τους έχοντας ταυτόχρονα την ευδαιμονική αίσθηση της ατομικής παρουσίας και δράσης μέσα στην ασφάλεια της ομάδας. Και όλα αυτά γινόταν μέσα από την δια του Λόγου ικανότητα που από παλιά έμφυτα είχαν οι άνθρωποι. Απλούστερα. Διαλογισμός είναι, σκέπτομαι και πράττω ευφυώς στο τώρα Τι είναι ο Οραματισμός. Λεξικό Δημητράκου: Λήμμα Όραμα: Το ορώμενον, θέαμα, οπτασία, το εν εκστάσει καθ ύπαρ ή καθ ύπνον ορώμενον. Οραματίζομαι: Βλέπω, θεώμαι, οράματα, οραματισμός. Το λήμμα θεώμαι εννοεί και την εκστατική επέκταση της ατομικής υπαρξιακής αισθαντικότητας στο άπειρο. Ως προς το λήμμα Θέω-Θεώμαι παραπέμπω τον αναγνώστη μου στο κεφάλαιο το σύνδρομο του θεατή, όπου θα βρει μια βαθύτερη περιγραφή του νοήματος Θέω. Ως προς την διαφορά των εννοιών μεταξύ των λέξεων διαλογισμός--οραματισμός που εντέχνως οδηγεί στην παραφροσύνη μπορώ να πω τα εξής. Λήμμα παραφροσύνη: Έκστασις φρένων, τρέλα, άφρων λόγος, ασύνετος πράξης, αλόγιστος και ασύνετος άνθρωπος. Παράδειγμα: Ένας άνθρωπος, λογικός κατά τα άλλα μέσα στην κοινότητά του, όταν εμπλακεί μέσα στα δίχτυα διαφόρων εμβόλιμων θεών, πνευμάτων, δασκάλων και ότι άλλο ο κάθε δάσκαλος μέσω οραματισμού του υποβάλει. Είναι βέβαιο ότι γίνετε ασύνετος, αλόγιστος και άφρων σε σχέση με τους κανόνες της κοινότητάς του. Κατ επέκταση διασπάται η εσωτερική και εξωτερική ενότητά και της κοινότητας και ατόμου. Η έπαρση και η βεβαιότητα με την οποία οι δάσκαλοι της Ανατολής έρχονται να διδάξουν σ εμάς, τα κουτορνίθια της Δύσης την δήθεν σοφία τους, με τον τίτλο της αυτογνωσίας και που θα μας απελευθερώσει από τα βάσανα του πολιτισμού, που εμείς οι ίδιοι με αγάπη και δημιουργική ορμή κτίσαμε, είναι εκ των ουκ άνευ. Και μόνον η από καθέδρας βεβαιότητά τους είναι ύποπτη και δείχνει σ εμένα ότι όταν ένας δάσκαλος, ο οποίος υποτίθεται ότι γνωρίζει την νοητική και σωματική λειτουργία του ανθρώπου. Έρχεται σε έναν άγνωστο τόπο και το πρώτο που κάνει στον ενδιαφερόμενο να γνωρίσει τον Εαυτό του είναι μια πλύση εγκεφάλου όλου του παρελθόντος του και η τοποθέτηση ενός νέου κόσμου ιδεών και συμπεριφορών στον πλυμένο από μνήμες εγκέφαλο του νέου οπαδού του. Σημαίνει για μένα ότι ανώτερες διάνοιες που έχουν κατανοήσει τους νόμους του Κόσμου, τους διαχειρίζονται πλέον κατά τα όποια συμφέροντά τους και για την οποιαδήποτε επικυριαρχία τους,

25 24 Αυτοί λοιπόν οι εντεταλμένοι διαφθορείς της ανθρώπινης νοημοσύνης και βούλησης Ανατολικοί δάσκαλοι, χρησιμοποιούν κατά κόρον εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις πρακτικές παραπλάνησης που εφαρμόζουν και στο όνομα της αυτογνωσίας την λέξη διαλογισμός- meditation. Μια πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό νόημα του λήμματος και την περιγραφή του οποίου έκανα προηγουμένως. Αυτό που συστηματικά οι σχολές αυτογνωσίας της Ανατολής προάγουν με τον τίτλο διαλογισμός, είναι στην ουσία του καθοδηγούμενος οραματισμός στις πεποιθήσεις, ιδέες, πρακτικές και συνήθειες της Ανατολής. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσω του ορωμένου θεάματος, της οπτασίας και γενικά με το εν χαλαρωτική εκστάσει καθ ύπαρ ή καθ ύπνον όραμα που ο δάσκαλος καθοδηγεί. Και μέσω του οποίου οράματος, επιβάλλεται η επιθυμία ή επιβουλή του καθοδηγητή δασκάλου. Επανέρχομαι να υπενθυμίσω στον αναγνώστη μου την διαφορά των εννοιών και να του συστήσω να επαυξήσει τις ερμηνείες μου αν μπορεί. Ένας σημαντικός παράγων που δεν είναι γνωστός στους ανθρώπους της δύσης είναι το γεγονός ότι οι Ανατολικές πρακτικές έχουν προσαρμοσθεί στις πάγιες Χριστιανικές στερητικές θέσεις του έρωτα, της χαράς και της ευδαιμονίας και προάγουν την στέρηση την υπακοή και την υποταγή στην αυθεντία του δασκάλου ή του θεού. Μετατρέποντας την διδασκαλία τους, την υποτιθέμενη απελευθερωτική από τα δόγματα της Δύσης, σε σκληρότατα αντιερωτικά Ανατολικά δόγματα που δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα υπάρχοντα χριστιανικά. Θέση που εντέχνως έχουν χάσει οι Χριστιανοί δάσκαλοι τα τελευταία εκατό χρόνια μέσα στα πλαίσια μετάλλαξης όλων των θρησκειών σε ΜΙΑ με αρχηγό τον Θεό του Αβραάμ και σύμμαχο τις επιστήμες πλέον. Εδώ επιθυμώ να επισημάνω ότι όταν το 1992 πήγα στην Ινδία και περιηγήθηκα του χώρου, διαμένοντας περισσότερο στο Άσραμ του OSHO στην Πούνα. Έμαθα, ότι τα τελευταία εκατό χρόνια άρχισαν να εισβάλουν και να επικρατούν στην Ινδία οι στερητικές θέσεις του Χριστιανισμού στην ερωτική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Τότε, το 1992 έχοντας και εγώ υποστεί τα μέγιστα εξ αιτίας αυτής της απάνθρωπης επιβουλής που επεβλήθη στο όνομα του θεού, άρχισα να διακρίνω θαμπά τον Μίτο της Αριάδνης που θα με οδηγούσε να βγω από τον έντεχνο Λαβύρινθο της ερωτικής ανεπάρκειας που και εγώ εγκλωβίστηκα τότε και εξακολουθεί να μαστίζει τις δυτικές κοινωνίες, οδηγώντας τες στην σημερινή παραφροσύνη του ολοκληρωτικού εκχυδαϊσμού της Ζωής και του ανθρώπινου έργου εκτενέστερα. Στην Ινδία, μέχρι τις αρχές του περασμένου αιώνα η ερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων βρισκόταν κάτω από την εποπτεία της Τάντρα Γιόγκα και της διδασκαλίας του Κάμα Σούτρα. Η εκπαιδευτική επάρκεια των οποίων προστάτευε την ψυχική ισορροπία των Ινδών αλλά και όλων των πληθυσμών της Άπω Ανατολής. Και επειδή στον εκφυλισμένο χώρο της Δύσης που ζούμε η έννοια της Τάντρα Γιόγκα είναι εκφυλισμένη και συκοφαντημένη, σας λέγω, πως Τάντρα Γιόγκα είναι η αφιέρωση αυτού που κάθε στιγμή κάνουμε στο υπερβατικό. Ή στον Θεό κατά το δυτικότερο. Ακατανόητο βέβαια για τον δυτικό άνθρωπο αλλά αποτελεσματική πρακτική για την βιωματική εμπειρία του ιερού, αν κάποιος το τολμήσει!! Όσο για το Κάμα Σούτρα, σίγουρα ΔΕΝ είναι τα πορνογραφήματα της Δύσης που εντέχνως καταστρέφουν κάθε ερωτική πραγματικότητα. Αλλά μια σωστή οδηγία στην αξιοποίηση επ αγαθό, της μέγιστης δημιουργικής δύναμης του Κόσμου. Της ερωτικής. Γιόγκα που υποστηρίζει την ερωτική αποχή και την μετατροπή της ερωτικής ενέργειας σε πνεύμα, διαστρεβλώνει η ίδια την αρμονική λειτουργία των Τσάκρας που επαγγέλλεται και προδίδει τον Εαυτό της. Γίνεται η ίδια συνέχεια του Χριστιανικού ερωτικού ευνουχισμού που κατέστρεψε κάθε χαρά του πλανήτη, μετατρέποντάς την Ζωή σε πηγή πόνου φόβου βίας και διαστρέβλωσης παντός ωραίου και αγαθού. Η Γιόγκα που εφαρμόζεται στην Δύση σήμερα είναι μόνον κατασταλτικές ψυχικές πρακτικές και δεν μπορούν να οδηγήσουν σε καμία κατανόηση του Εαυτού.

26 25 Σ όλο μου το βιβλίο διαρκώς επιστρέφω και επιστρέφω στο θέμα του Έρωτά και εύκολα μπορεί να κατηγορηθώ, από πλήθος συκοφαντών για πληθώρα διαστροφών και περίεργων εμμονών στο θέμα του έρωτα. Απέναντι σ αυτή την εχθρική θέσει μπορώ να ορθώσω μια και μοναδική άποψη. Ο Έρωτας είναι η δημιουργική Αρχή του Σύμπαντος και ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός Αυτού. Όταν η πρωτογενής ερωτική συμπεριφορά του εκχυδαϊσθεί, το σύνολο του έργου του εκχυδαΐζεται. Είτε ακαδημαϊκό είναι αυτό, είτε λαϊκό.

27 26 Το γλωσσάρι του βιβλίου. Εδώ και πολλά χρόνια που ασχολούμαι με πρακτικές και θεωρίες αυτογνωσίας, πρόσεξα, ότι έννοιες βασικών λέξεων που καθημερινά χρησιμοποιούσαμε στις μεταξύ μας συζητήσεις και πρακτικές, ήταν εντελώς άγνωστες και εξακολουθούν το ίδιο. Κάποιες φορές ακατανόητες και κάποιες άλλες εντελώς παραπλανητικές. Αυτή η άγνοια, όπως και η αδυναμία μας να ερευνήσουμε σωστά αυτά που ακούγαμε τότε, επέτρεπε στον κάθε δήθεν δάσκαλο, ανατολής ή δύσης, να δίνει τις δικές του ερμηνείες στα νοήματα λέξεων όπως συνείδηση, συνειδητότητα, νους, εαυτός, ΕΓΩ, συναίσθημα, ψυχή, νοημοσύνη και υποσυνείδητο. Κάποτε κατάλαβα ότι η δική μας άγνοια στις έννοιες των προαναφερόμενων λημμάτων και η αυθαιρεσία ή έπαρση του κάθε δήθεν δασκάλου, έστηνε μια έντεχνη παγίδα σύγχυσης και χάους στους Νόες των ενδιαφερομένων για αυτογνωσία. Η οποία μοιραία οδηγούσε στην απώλεια του ουσιώδους ιερού, που είναι η γνώση και κατανόηση του Εαυτού μας. Έτσι, κάθισα και σκέφτηκα και σήμερα καταθέτω ένα γλωσσάρι εννοιών που ελευθερώνει από ιδιοτελείς δασκάλους, πεφωτισμένους και διάφορους άλλους ξερόλες και οδηγεί στην πληρέστερη κατανόηση του Εαυτού, ο οποίος, είναι το ιερότερο και πολυτιμότερο πράγμα που κατέχουμε σ όλη μας τη Ζωή.. Δεν καταθέτω θέσφατα προς αντιγραφή και εφαρμογή, αλλά προτάσεις εννοιών που διεφθάρησαν στο παρελθόν και τις οποίες αν βρείτε χρησιμότερες από αυτές που έχετε, αξιοποιήστε τες προς όφελος του Εαυτού σας, αν όχι απορρίψτε τες Λεξικό Δημητράκου, λήμμα ΟΡΙΣΜΟΣ: Λογική διατύπωσης των ουσιωδών χαρακτήρων εννοίας τινός. Ακολουθούν οι έννοιες του ΕΓΩ της προσωπικότητας, του υποσυνειδήτου, του Νου, της νοημοσύνης, του νοήματος, της συνείδησης, του συναισθήματος και της συνειδητότητας, όπως εγώ τις κατανόησα και με βοήθησαν να βρω τον δικό μου δρόμο προς τον Εαυτό και κανέναν θεό! Σχετικά με το Εγώ. Πριν προχωρήσω στην ερμηνεία του λήμματος επιθυμώ να διευκρινίσω κάποιες άγνωστες λεπτομέρειες που θα συμβάλουν στην ορθότερη κατανόηση του περί Εγώ θεωρήματος. Κατά τον Φρόϋντ αρχές του 1900, το ΕΓΩ είναι ο ενσυνείδητος Εαυτός του παρόντος, «του κάθε διαφορετικού παρόντος», από την εποχή της γέννησης μέχρι τον θάνατο. Άλλο Εγώ είχαμε παιδιά, άλλο έφηβοι, άλλο ενήλικοι, άλλο τώρα και άλλο αύριο. Αυτό το Εγώ της προσωπικότητας, κατά τον Φρόυντ πάντα, βρίσκεται μόνιμα κάτω από την επίδραση και παρορμήσεων του Εκείνου, που ο Φρόϋντ ονομάζει Υποσυνείδητο. Και τέλος το Υπέρ-Εγώ, το εκάστοτε πολιτιστικό μοντέλο, το οποίο εκφράζει τους θεσμούς, τα ήθη, τα έθιμα και τους εθισμούς που περιέχει και επιβάλει στα μέλη του. Σημειώστε ότι το Υπέρ-Εγώ, είναι το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννηθήκαμε και ζούμε, όπως δήλωσε ο Φρόϋντ και ΟΧΙ ο εγωκεντρικός άνθρωπος, ο οποίος μέσα στα πλαίσια μιας διαρκούς αίσθησης ανασφάλειας και ανεπάρκειας που το Εγώ του βιώνει εξ αιτίας μιας ανεπαρκούς παιδείας. Προσπαθεί απεγνωσμένα να εντάξει τα πάντα κάτω από τον έλεγχο και την επικυριαρχία του. «Περσόνα είναι η Μάσκα που παλαιότερα οι ηθοποιοί χρησιμοποιούσαν στο θέατρο για να κρύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο». Οι σημερινές Περσόνες που κρύβουν την πραγματική ουσία μας, το πραγματικό είναι μας, είναι οι περιουσίες μας, τα πτυχία μας, τα επιστημονικά και πολιτιστικά μας επιτεύγματα και το σύνολο του πολιτισμού μας, που κρύβει το αίολο, ανεκπαίδευτο και εν αγνοία ευρισκόμενο πραγματικό μας πρόσωπο ή Εγώ και το οποίο μέσω της Ταύτισης, βρίσκεται μόνιμα κάτω από την εποπτεία της όποιας περσόνας είναι ταυτισμένο. Μ αυτές τις δηλώσεις ξεκίνησε το ταξίδι της Ψυχιατρικής στην ιστορία της Ανθρωπότητας αλλά πολύ έξυπνα, η αλήθεια του διαστρεβλώθηκε στο αντίθετό της, με την βοήθεια των πρώτων διαφοροποιημένων μαθητών του Φρόϋντ, όπως του Γιούνγκ, Άτλερ και διάφορους άλλους για να καταλήξουμε στην επικράτηση των συμπεριφοριστικών θεωριών, οι οποίες ευνοούν τις φαρμακευτικές εταιρίες μάλλον παρά τις επιστήμες και τους ανθρώπους. Ποιος θυμάται πλέων τους

28 27 δασκάλους της ψυχιατρικής. Η τερατώδης αύξηση της κατανάλωσης φυσικών και συνθετικών ναρκωτικών ουσιών τις τελευταίες δεκαετίες, εξ αιτίας των σοβαρών αθεράπευτων ψυχικών νοσημάτων που αναπτύχθηκαν στην εποχή μας, αποδεικνύει ότι ο σχεδιασμός δούλωσης της Ανθρωπότητας περνά μέσα από τα αθεράπευτα ψυχικά νοσήματα και τα ναρκωτικά. Εγώ της προσωπικότητας. Είναι η σκεπτική και βουλητική ΙΔΙΟΤΗΤΑ του όντος άνθρωπος, που τον πέμπτο μήνα της κύησης, αφυπνιζόμενο από την εκστατική μακαριότητα του ενδομητρίου περιβάλλοντος, αρχίζει να αντιλαμβάνεται εντυπώσεις του εξωμήτριου χώρου και να αντιδρά σ αυτές με τις γνωστές κλωτσιές στον αμνιακό σάκο. Κάθε μητέρα το γνωρίζει αυτό. Αυτό σκέπτεται, αυτό βούλεται και αυτό σχηματίζει νοήματα από τις εντυπώσεις που το ολοκληρωμένο εγκεφαλονευρικό σύστημα του εμβρύου, μεταφέρει στον χώρο του Νου του. Αυτός είναι ο έλλογος φορέας στον χώρο του νου μας που λέγει, εγώ είμαι, εγώ θέλω, εγώ υπάρχω, εγώ πράττω και είναι απόσπασμα της αρχής που σκέπτεται και βούλεται στο Σύμπαν. Από εκείνη τη στιγμή, αυτό το Εγώ, βρίσκετε σε διαρκεί εξελικτική διαδικασία προσλαμβάνοντας εντυπώσεις με τις πέντε αισθήσεις από το εκάστοτε περιβάλλον που βρίσκετε και μέσω των οποίων σχηματίζει νοήματα, συναισθήματα, τίτλους, ονόματα, πεποιθήσεις και αυτό που ονομάζουμε συνείδηση. Η συνείδηση είναι προσωπικό κατασκεύασμα του κάθε Εγώ που την έκτισε, είτε αυτό είναι ακαδημαϊκό είτε λαϊκό. Είναι αυτό που κτίζει επιστήμες, θρησκείες, πολιτισμούς, φιλοσοφίες, ιδεολογίες και ότι δύναται να σκεφτεί και να πράξη ο άνθρωπος. Επιβιώνει δε ακόμη και μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος οδηγώντας τον Εαυτό του σε μια εξελικτική αναγέννηση αυτών που προϋπήρξε. Λειτουργεί ευφυώς και αντανακλαστικά και μέσω της ταύτισης εξελίσσεται σε καθαρό προϊόν του πολιτιστικού περιβάλλοντος στο οποίο γεννήθηκε. Πρώτος σκοπός κάθε Εγώ που σκέπτεται και βούλεται, είναι η επιβίωση και διαιώνιση της ύπαρξης στην οποία φωλιάζει. Εξαίρεση το ανθρώπινο Εγώ το οποίο είναι εν δυνάμει αυτεξούσιο και όχι απριόρι. Η όποια Ψυχική ή Νοητική κατάσταση κάθε Εγώ σήμερα, θετική ή αρνητική, είναι αποτέλεσμα παιδείας. Αυτήν την εποχή το αυθεντικό Εγώ των ανθρώπων έχει χάσει την ευφυή λειτουργία του και άγετε και φέρεται χωρίς δύναμη αντίστασης από συναισθηματικές δυνάμεις τις οποίες το πολιτιστικό μας μοντέλο διαμορφώνει κατά τα συμφέροντά αυτών που το δημιούργησαν! Η απώλεια της ευφυΐας του οφείλετε εν πολλοίς στο καταναλωτικό μοντέλο πολιτισμού που αναπτύξαμε και την πορνογραφία-πορνεία, η οποία διαστρέβλωσε την αυθεντική ερωτική συμπεριφορά του ανθρώπου σε αγοραία. Το όποιο πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο υπάρχουμε αντιπροσωπεύει την σπηλιά του Πλάτωνα, το σημερινό Μάτριξ, την Σαμσάρα του Βουδισμού, τον Τροχό των Επαναγεννήσεων του Ινδοϊσμού και το Κισμέτ των Μουσουλμάνων. Μπορούμε να φορέσουμε και να αλλάξουμε όλα τα πουκάμισα των διάφορων ιδεολογιών και θρησκειών του πλανήτη εντός της σπηλιάς ή πολιτιστικού μοντέλου που βρισκόμαστε, χωρίς την δυνατότητα να αλλάξουμε την ψυχική μας ουσία. Να βγούμε από την σπηλιά. Η πραγματική αλλαγή γίνεται μόνον όταν το άτομο έρθει στον Εαυτό του. Και Δηλώνω ευθαρσώς, πως όταν είσαι ο Εαυτός σου, το μέγιστο αγαθό κατά τους αρχαίους μας, όλες οι ευτυχίες και δυστυχίες του Κόσμου, είναι διαχειρήσιμες. Όταν είσαι ο Εαυτός σου, είσαι ένας ευφυής συνδημιουργός στον κόσμο της σκέψης και της πράξης του σύμπαντος, με ότι ευδαιμονία απορρέει από αυτή τη στάση, απέναντι στη Ζωή και τον Εαυτό. Όταν είσαι ο Εαυτός σου, είσαι ένας, ΕΣΥ και το Σύμπαν είναι απέναντι, έτοιμο να σε υπηρετήσει. Όταν δεν είσαι ο Εαυτός σου, είσαι πολλοί και το Σύμπαν δεν σε εμπιστεύεται! Υποσυνείδητο. Λεξικό Δημητράκου. Σκοτεινή και ασαφής πτυχή της συνειδήσεως, εκδηλουμένη ιδιαίτερος εις ανωμάλους καταστάσεις. Απέναντι σ αυτή την τόσο περιορισμένη δήλωση διευκρινίζω. ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ είναι, οι ΜΗ νοηματοδοτημένες αισθαντικές εμπειρίες του σώματος, βίαιες ή ηδονικές, οι οποίες, λειτουργώντας αυτόνομα και αντανακλαστικά σε σχέση με τα ερεθίσματα του

29 28 περιβάλλοντος, δημιουργούν ανερμήνευτες και ανεξέλεγκτες από το λογικό Εγώ συμπεριφορές και καταστάσεις. Το Υποσυνείδητο είναι εδραιωμένο στο εγκεφαλονευρικό σύστημα του σώματός μας και η συμπεριφορά του είναι αυτόνομη και χωρίς λογική ακολουθία. Η ανεξέλεγκτη από το Εγώ υποσυνείδητη συμπεριφορά του σώματος, δύναται να εξελιχθεί σε παραφροσύνη, σχιζοφρένεια, τρέλα και ερωτικές διαστροφές. Τα περιεχόμενα του υποσυνειδήτου είναι αποκλειστικά αισθαντικά που εξελίσσονται σε αρνητικά και θετικά συναισθήματα, όταν νοηματοδοτούνται από το Εγώ της προσωπικότητας... Η λειτουργία του υποσυνειδήτου μας υπόκειται σε αισθητικό προγραμματισμό, ο οποίος αρχίζει από την πρώτη αναπνοή μας στο σφαγείο του μαιευτηρίου και τελειώνει μετά την εφηβεία γύρο στα είκοσι, με την κατακρεούργηση της ερωτικής μας συμπεριφοράς από την πορνογραφία, την πορνεία και την εκπόρνευση οτιδήποτε ωραίου και αγαθού στη ζωή μας. Στη χρονική περίοδο των είκοσι ετών, κτίζεται η οντολογική ουσία του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος και πολιτισμού και δεν αλλάζει στην υπόλοιπη Ζωή του. Εξιδανικεύεται μόνον.. Αυτός ο αισθητικός προγραμματισμός του σώματος-υποσυνειδήτου, υποβάλλεται και επιβάλετε αυτόματα από το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννηθήκαμε και αδιαφορεί τελείως για το επίπεδο ευδαιμονίας η δυσαρέσκειας που συνοδεύει. Είναι πανίσχυρος και δεν έχει καμία σχέση με τις Ιδέες, τα θεωρήματα και τα θέλω του Εγώ της προσωπικότητας και με το οποίο είναι σε διαρκεί εμφύλιο πόλεμο, εντέχνως εδραιωμένο Είναι η ζώσα αισθαντική οντότητα του σώματος, είναι πανίσχυρη και είναι σκέτη σάρκα, αντανακλαστικά λειτουργούσα. Είναι αυτό που ο Καβάφης εκστατικά περιέγραψε, «Έτσι που τη Ζωή σου ρήμαξες Εδώ, στην κόχη τούτη τη μικρή, σ όλη τη γη την χάλασες». Και ο κύριος Δημήτρης Κουρέτας, ο άγνωστος πατριάρχης της ελληνικής ψυχιατρικής δήλωσε από το «Αυτό που νοείται ως μοίρα ή πεπρωμένο, αντιπροσωπεύεται στην πραγματικότητα, από ορισμένους ψυχολογικούς παράγοντες, απωθημένες επιθυμίες και ενστικτώδεις ωθισμούς και εθισμούς, που εμφωλεύουν μέσα στον ασυνείδητο ψυχισμό του ανθρώπου και προσδιορίζουν αιτιοκρατικά, αλλά ανεπίγνωστα, τις συναισθηματικές του αντιδράσεις, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του». Δείτε προσεκτικά την σημερινή κατάσταση. Ποιος γονιός έχει άμεση και προσωπική επαφή με τα παιδιά του; Που και τι μαθαίνουν να σκέπτονται, να αισθάνονται και να αποφασίζουν οι νέοι άνθρωποι; Στο διαδίκτυο, στο πεζοδρόμιο, στην πορνογραφία, στην τηλεόραση και στην απέραντα διεφθαρμένη και βίαιη κοινωνία μας, αυτό είναι το πραγματικό σχολείο των παιδιών μας! Λήμμα ΝΟΥΣ: Οι αρχαίοι έλληνες Στωικοί είπαν τότε. Ο ανθρώπινος Νους είναι απόσπασμα του Κοσμικού Νου. Και επειδή ο κοσμικός Νους είναι ο χώρος του Σύμπαντος, εντός του οποίου συμβαίνουν τα πάντα, περιγράφω τον ανθρώπινο Νου ως αντίστοιχο χώρο, την έννοια του οποίου ο Γερμανός μαθηματικός Δαϋίδ Χίλμπερτ περιέγραψε την εποχή του μεσοπολέμου και εντός του οποίου χώρου, το Εγώ ή η οντολογική μας ύπαρξη, που είναι πνεύμα, δύναται να πραγματώσει έργο. «Ο Χώρος Χίλμπερτ, είναι ένας απειροδιάστατος μιγαδικός διανυσματικός χώρος όλων των πιθανοτήτων και αποτελείται από όλους τους γραμμικούς συνδυασμούς ενός απειροσυνόλου ορθοκανονικών διανυσμάτων βάσης με μιγαδικούς συντελεστές. Το άπειρο μέγεθος του Χώρου, προέρχεται από το γεγονός ότι όλα τα από φυσική άποψη συστήματα, μπορούν να καταλάβουν έναν άπειρο αριθμό από φυσικώς ΜΗ ισοδύναμες καταστάσεις. Οι γεωμετρικές ιδιότητες του Χώρου Χίλμπερτ δίνουν στον χώρο μια ολότητα που είναι πολύ μεγαλύτερη από την άπειρη συλλογή σημείων που αναπαριστά. Ο Χώρος Χίλμπερτ έχει μια δική του ύπαρξη και ακεραιότητα που ξεπερνά τα μεμονωμένα σημεία που τον αποτελούν. Επί παραδείγματι, μπορούμε να αναδιατάξουμε όλα τα σημεία του χώρου, διατηρώντας την δομή του χώρου αμετάβλητη. Μπορεί δηλαδή να υποστασιοποιηθεί ένα σύνολο μετασχηματισμών των σημείων του χώρου, που όμως αφήνουν την δομή του χώρου αμετάβλητη». Επαναλαμβάνω: Οι μιγαδικοί αριθμοί με το φανταστικό στοιχείο που συνοδεύονται και που συνέβαλαν αποτελεσματικά στην κατανόηση της Κβαντικής θεωρίας, αποδεικνύουν επίσης και την πνευματικότητα του Σύμπαντος!!

30 29 «Ο Ανθρώπινος Νους Είναι, ένας απειροδιάστατος διανυσματικός χώρος όλων των πιθανοτήτων, που αποτελείται από τους νοητικούς και συναισθηματικούς συνδυασμούς ενός απειροσυνόλου, ιδεοσυναισθηματικών διανυσμάτων βάσης με μιγαδικούς συντελεστές. Το άπειρο μέγεθος του Νου, προέρχεται από το γεγονός ότι όλα τα από νοητική και αισθητική άποψη ερεθίσματα, μπορούν να καταλάβουν έναν άπειρο αριθμό από μη ισοδύναμες ιδεοσυναισθηματικές προεκτάσεις. Οι αισθητές ιδιότητες του Νου δίνουν σε αυτόν μία ολότητα που είναι πολύ μεγαλύτερη από την άπειρη συλλογή ιδεών και συναισθημάτων που αναπαριστά. Δηλαδή, ο Νους έχει μία δική του ύπαρξη και ακεραιότητα που ξεπερνά τα μεμονωμένα νοητικά, αισθητικά και συναισθηματικά ερεθίσματα που τον αποτελούν. «Το ΕΓΩ, λόγου χάριν, που μπορεί και κινείτε ελεύθερα μέσα στον χώρο του Νου ή το ενορατικό κέντρο ή τον μετωπικό λοβό, μπορεί να αναδιατάξει όλες τις ιδέες και τα συναισθήματα του Νου διατηρώντας την δομή του Νου αμετάβλητη». Επιθυμώντας δε να διευρύνω πλουσιότερα την έννοια του Χώρου Νου, προσαρμόζω την προαναφερθείσα περιγραφή στο φυσικό μας περιβάλλον. Η βιόσφαιρα του πλανήτη μας, η Γαία, είναι ένας απειροδιάστατος διανυσματικός χώρος όλων των πιθανοτήτων που αποτελείται από τους γραμμικούς συνδυασμούς του απειροσυνόλου των ζώντων σημείων που την αποτελούν. Το άπειρο μέγεθος του πλανητικού μας χώρου προέρχεται από το γεγονός ότι όλα τα από φυσική άποψη συστήματά του μπορούν να καταλάβουν έναν άπειρο αριθμό από ΜΗ ισοδύναμες φυσικές καταστάσεις. Τίποτε δεν υπάρχει δυο φορές στον Κόσμο. Οι γεωμετρικές ιδιότητες του πλανήτη μας δίνουν στον χώρο του μια ολότητα που είναι πολύ μεγαλύτερη από την άπειρη συλλογή των ζώντων σημείων που συντηρεί. Όλα τα ζώντα και Μη σημεία του πλανήτη διαρκώς αναδιατάσσονται, υποστασιοποιόντας ένα άπειρο σύνολο μετασχηματισμών που όμως αφήνουν την δομή του χώρου αμετάβλητη. Η ίδια πανομοιότυπη περιγραφή ισχύει και για το Σύμπαν! Σήμερα το πρωί 31/5/15 και ώρα 4.οο το πρωί, την ωραία και μαγική αυτή ώρα που όλα τα ωραία έρχονται πετώντας ελεύθερα στον χώρο του Νου μας, σηκώθηκα να συμπληρώσω την αλήθεια του θεωρήματος Το ότι το Σύμπαν είναι χώρος, είναι μια αντικειμενική αλήθεια. Το ότι σ αυτόν τον χώρο υπάρχουν άϋλες δυνάμεις ή ενέργειες, όπως η βαρύτητα, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, τα βαρυτικά κύματα και οι ασθενείς και ισχυρές αλληλοεπιδράσεις, είναι επίσης μια αντικειμενική αλήθεια. «Το ότι το σύνολο των χημικών στοιχείων που συνθέτουν τη Ζωή στο Σύμπαν είναι παντού ίδια, είναι επίσης μια αντικειμενική αλήθεια. Κατά συνέπεια οι Νόες όλων των όντων του Κόσμου, πρέπει επίσης να είναι ένας αντίστοιχος ίδιος χώρος, εντός του οποίου κάθε Εγώ της προσωπικότητας που σκέπτεται και βούλεται, να μπορεί να συνθέτει σε νοήματα τις πληροφορίες του περιβάλλοντος που το εγκεφαλονευρικό σύστημα κάθε όντος εν ήδη ηλεκτρονικών σημάτων Μπηπ 0-1 συγκεντρώνει και να σχηματίζει την υποκειμενική δική του συνείδηση, την χρήσιμη για την προσωπική επιβίωσή του σε κάθε μέρος επί μέρους του Σύμπαντος κι αν βρίσκετε» Τούτη η ερμηνεία προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ανεξάρτητης Αρχής, «όχι οντότητας», που σκέπτεται και βούλεται, ώστε σε συνεργασία με την Αρχή της βαρύτητας, των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και όλων των άλλων ενεργειών να κτίζει ζώντες κόσμους στο Διηνεκές του.. Θεωρώ δε χρήσιμο να επαναλάβω εδώ, τις αλήθειες που όλες οι θρησκείες την εποχή του Χριστού είχαν προσεγγίσει, αλλά για λόγους εξουσιολαγνείας συστηματικά και βίαια εξαφανίσθηκαν από το προσκήνιο της Ανθρωπότητας. Ωριγένης: Ο Θεός και πατήρ, συνέχον τα πάντα, φθάνει εις έκαστο των όντων, μεταδούς εκάστω από του ιδίου είναι. Το αρχικώς ΕΝ καταμερίζεται σε άπειρες υποστάσεις τα ΟΝΤΑ. Ζένδ Αβέστα: Κάθε ΟΝ έχει τον δικό του σπινθήρα, που είναι μια σκέψη του Αχούρα Μάσδα. Η κατανόηση του Αχούρα Μάσδα, είναι το πρώτο καθήκον του ανθρώπου.

31 30 Ουπανισάντ: Αυτός που κατοικεί μέσα σε όλα τα όντα, αλλά που είναι κάτι άλλο από τα όντα. Αυτός που τον αγνοούν τα όντα, αλλά το σώμα του είναι όλα τα όντα. Αυτός που ελέγχει όλα τα όντα από μέσα. Αυτός είναι η Ψυχή σου, ο εσωτερικός ελεγκτής, ο Αθάνατος. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα Νους. Δια τον Αναξαγόρα, ο Νους είναι η δύναμις, ήτις εισεχώρησεν εις το αρχικόν χάος των αναμίκτων στοιχείων και διεκόσμησεν αυτά, ήτοι εδημιούργησε την τάξιν του Σύμπαντος, άνευ της οποίας δεν θα υπήρχε Κόσμος υποκείμενος εις οιονδήποτε νόμο και νοητός καθ οιονδήποτε τρόπον δια τον άνθρωπο. Ο Θεόφραστος και ο Στράτων, ο Λαμψακινός, «μαθητές της σχολής Αναξαγόρα» θεωρούν τον Νουν ως έμφυτον των ανθρώπων, αλλά και προϊόν εξελίξεως. «Σημ. Εκείνη την εποχή ΔΕΝ είχε ακόμη δημιουργηθεί η έννοια του ΕΓΩ και οι έλληνες σοφοί ονόμαζαν Νου την ενεργητική ουσία του ανθρώπινου ΝΟΥ». Η έννοια του ΕΓΩ ως προσωπική αντωνυμία, οριστικοποιήθηκε από τους γραμματικούς της Αλεξανδριανής βιβλιοθήκης και με την συμβολή του ιερατείου της Ίσιδος. «Βλέπ. Κεφ. Αρετολόγιο της Ίσιδος». Ως προς το άριστο για την εποχή συμπέρασμα του Αναξαγόρα αυτό που διορθώνω είναι το ερώτημα που πολλές φορές θέτω σε τέτοια θέματα: Υπάρχει νόημα ύπαρξης σε έναν Νου χωρίς εγώ σκέψη και βούληση; Όχι βεβαίως! Κατά συνέπεια το ΕΓΩ διακοσμεί ή αλλοιώνει τον κόσμο, διότι αυτό σκέπτεται, αυτό βούλεται, αυτό εξελίσσεται και αυτό πράττει μέσα στον χώρο του Νου και μετά στον χώρο του Κόσμου. Ως προς την άποψη του Θεόφραστου και του Στράτωνος, αντιλέγω, πως το ΕΓΩ είναι αυτό που μέσω της ορθής ή λανθασμένης παιδείας, εξελίσσεται μέσα στον αυθύπαρκτο ΧΩΡΟ-ΝΟΥ των Ανθρώπων, όπως και διατυπώνεται από την συλλογιστική μου. ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Είναι η γενική και διαρκής ικανότητα του ΕΓΩ της προσωπικότητας του όποιου όντος, να επεξεργάζεται την πληθώρα των ιδεοσυναισθηματικών εντυπώσεων στον χώρο του Νου του και να σχηματίζει χρήσιμα νοήματα για την επιβίωσή του. «Ο αναγραμματισμός της λέξης Νοημοσύνη μας δίδει την Μνημοσύνη, την θεά στην οποία ο Δίας γονιμοποίησε τις 9 Μούσες». Ερώτημα: Δύναται να προκύψει οποιοδήποτε έργο, αν το ΕΓΩ δεν ανατρέξει και γονιμοποιήσει τις μνήμες του παρελθόντος; Όχι βεβαίως.. Άρα, τι αντιπροσωπεύει ο Δίας; Μήπως το Εγώ, η νοημοσύνη του οποίου με σκέψη και βούληση γονιμοποιεί τις μνήμες του παρελθόντος σε νέα νοήματα; «Προσωπική άποψη: Ο Δίας όντος αντιπροσωπεύει το Εγώ που σκέπτεται και βούλεται δημιουργώντας προσωπικότητα, φαύλη ή ενάρετη, ανάλογη των αισθητικών εμπειριών του». ΝΟΗΜΑ: Είναι το χρήσιμο συμπέρασμα ή όνομα, που προκύπτει μετά την έλλογη επεξεργασία συγκεκριμένων εντυπώσεων στον χώρο του ΝΟΥ, από το ΕΓΩ. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ: Είναι το σύνολο των αισθητών και νοητικών εντυπώσεων που έχουν νοηματοδοτηθεί από το ΕΓΩ κάθε ΟΝΤΟΣ και οι οποίες καταχωρημένες στις μνήμες του εγκεφαλονευρικού του συστήματος, χρησιμεύουν ως σημείο αναφοράς κάθε δράσης του. Κάθε συνείδηση ανήκει στο Εγώ που την σχημάτισε. Όπως ΔΕΝ υπάρχουν δυο ίδια Εγώ, έτσι ΔΕΝ δύνανται να υπάρχουν και δυο ίδιες συνειδήσεις! Παρένθεση: Η κλίμακα των αισθητικών εμπειριών κάθε φυσικού σώματος είναι τεράστια, μέσω αυτής της αισθητικής κλίμακας, επαναλαμβάνω, μέσω αυτής της αισθητικής κλίμακας και η οποία εδρεύει στον αδένα Ιππόκαμπο. Το Εγώ της προσωπικότητας κάθε όντος νοηματοδοτεί κάθε σκαλοπάτι αυτής της κλίμακας δημιουργώντας σιγά, σιγά την προσωπική κοσμοθεωρία του. Αυτή η αισθαντική κλίμακα, μαζί με τα νοήματα που σε κάθε σκαλοπάτι έχει επενδυθεί, έχει μια αυτόνομη κίνηση και μια δεύτερη βουλητική από το Εγώ. Η αυτόνομη κίνηση αυτής της κλίμακας είναι υπεύθυνη για την χωρίς νόημα ακολουθία σκέψεων και συναισθημάτων στον χώρο του Νου. Όταν το Εγώ αναλαμβάνει συνειδητό φιλοσοφικό ή επιστημονικό έργο, η αυτόνομη κίνηση

32 31 της κλίμακας διακόπτετε και το Εγώ εστιάζει στα σημεία ή αναμνήσεις που το ενδιαφέρουν προκειμένου να εργασθεί. Η αυτόνομη κίνηση της αισθητικής κλίμακας επανέρχεται, όταν το Εγώ αποσύρεται από την εστίαση. Κάθε ΕΓΩ διαμορφώνει την δική του ατομική συνείδηση, η οποία συμβάλει στην επιβίωση και εξέλιξή του. Αυτή η ίδια ατομική συνείδηση εξελίσσετε σε συλλογική της αγέλης, μέσω της ταύτισης και του εθισμού. Κανένα θηλαστικό, περιλαμβανομένου και του ανθρώπου, δεν μπορεί να επιβιώσει, αν δεν ταυτισθεί και εθιστεί στην συλλογική μνήμη και συμπεριφορά της αγέλης στην οποία γεννιέται! Αγέλη, σπηλιά του Πλάτωνα και Μάτριξ, είναι η ίδια κατάσταση. Λεξικό Δημητράκου, λήμμα συναίσθημα: Ευχάριστη ή δυσάρεστη ψυχική κατάσταση. Ερώτημα: Από πού προκύπτει αυτή η δυσάρεστη ή ευχάριστη ψυχική κατάσταση; Απάντηση: Από ευχάριστη ή δυσάρεστη αισθητική εμπειρία του σώματος!! Και ποιο είναι αυτό που νοηματοδοτεί και εκλογικεύει αυτή την αισθητική εμπειρία; Το ΕΓΩ της Προσωπικότητας ασφαλώς. Συναίσθημα: Η λέξη είναι σύνθετη και αποτελείται από το προσθετικό Συν και την λέξη αίσθηση. Το Συν της αίσθησης, είναι το νόημα που το ΕΓΩ της προσωπικότητας δίδει στον απτό πόνο ή ηδονή που το σώμα στο οποίο υπηρετεί, αισθάνεται. Παράδειγμα: Όπως τα άτομα του οξυγόνου μέσω της αναπνοής προσκολλώνται στα μόρια του σιδήρου που το αίμα μας περιέχει, κατά τον ίδιο τρόπο, τα νοήματα που το Εγώ σχηματίζει ερμηνεύοντας τα αισθητικά ερεθίσματα του σώματος, προσκολλώνται σταθερά στις συγκεκριμένες αισθήσεις, οι οποίες αποθηκεύονται στο κέντρο μνήμης του εγκεφάλου σχηματίζοντας Συνείδηση. Κάθε φορά που μια αίσθηση του παρελθόντος εμφανίζεται στον χώρο του Νου, φέρει και το νόημα με το οποίο στο παρελθόν συνδέθηκε. Τούτο ερμηνεύει πως και γιατί ο Νους μας είναι γεμάτος με ενοχλητικές εντυπώσεις, ενοχές και αισθήματα του παρελθόντος. Τούτο επίσης σημαίνει, πως αν αναπτύξουμε ένα ισχυρό Εγώ, θα μπορέσουμε να ελέγξουμε την αυθαίρετη κίνηση σκέψεων και αισθημάτων στον χώρο του Νου μας και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Η εμμονή θλιβερών σκέψεων και αισθήσεων στον χώρο του Νου είναι κάποιο είδος εθισμού στην θλίψη, ο οποίος ουσιαστικά προκύπτει ελλείψη θετικών αναμνήσεων. Προσθέστε χαρά στην ζωή σας και αμέσως η όποια θλίψη θα υποχωρήσει. Σημειώστε ότι οι αισθήσεις εθίζονται, ότι λειτουργούν αντανακλαστικά χωρίς λογική ακολουθία και ότι τα αρνητικά συναισθήματα εντέχνως πλεονάζουν στη ζωή των ανθρώπων έναντι των θετικών.. Ερώτημα: Πότε διδαχθήκατε τα θετικά συναισθήματα της αγάπης, του σεβασμού, της ευγνωμοσύνης της ανιδιοτελούς δράσης και τέλος της ΧΑΡΑΣ. Πότε χαρήκατε πραγματικά, αυθεντικά χωρίς υστεροβουλία για τελευταία φορά; ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ: Η λέξη είναι σύνθετη και περιέχει τις λέξεις Οντότητα και Συνείδηση. Ως οντότητα της συνείδησης, δηλώνει την ιδιότητα του ΕΓΩ να αποταυτίζεται από τα περιεχόμενά της συνείδησης που αυτό το ίδιο μέσω της προσωπικότητάς του δημιούργησε και να αποκτά επίγνωση της ελευθερίας του Εαυτού του απέναντι στα νοήματα και πεποιθήσεις που αυτό το ίδιο δημιούργησε και είναι ταυτισμένο. Δεν είμαστε οι ιδέες, οι αισθήσεις και τα συναισθήματά μας. Είμαστε αυτό που σχηματίζει τις ιδέες και νοηματοδοτεί τις αισθήσεις και τις διάφορες ηλεκτροχημικές δράσεις και αντιδράσεις του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος. Μέσω της ταύτισης γινόμαστε οι αισθήσεις που έχουν νοηματοδοτηθεί από το Εγώ! Συνήθως, όταν αισθανόμαστε δυσάρεστα, δηλώνουμε «είμαι άρρωστος». Μέσω αυτής της δήλωσης το Εγώ συμπάσχει με την δυσαρέσκεια του σώματος και ταυτιζόμενο δυσαρεστείται το ίδιο. Ένα συνειδητοποιημένο Εγώ στην ίδια κατάσταση δηλώνει: Το σώμα μου αισθάνεται δυσάρεστα. Γιατί; Και φυσικά ψάχνει το ίδιο το Εγώ να ανακαλύψει την αιτία της σωματικής του δυσαρέσκειας και να την θεραπεύσει! Ένα τέτοιο Εγώ δύναται να φροντίσει αποτελεσματικά τις όποιες δυσλειτουργίες του σώματός του! Ο ρόλος του γιατρού είναι να προλαμβάνει και όχι να θεραπεύει, ιδιαίτερα με δηλητήρια. Σήμερα όλος ο πλανήτης είναι φορτωμένος με παντός είδους δηλητήρια τα οποία εμείς κατασκευάσαμε, εμείς καταναλώσαμε και καταναλώνουμε και φυσικά,

33 32 εμείς θα είμαστε οι πρώτοι που θα πληρώσουμε το τίμημα της ασεβούς μας συμπεριφοράς στην ζωή του πλανήτη από την οποία εκπορευθήκαμε.. Συνειδητότητα. Η Ζώσα οντότητα της συνείδησής μας ή «Συνειδητότητα» περιέχει. α) Την ικανότητα του ΕΓΩ της προσωπικότητας να αποκτά επίγνωση των νοητικών και σωματικών λειτουργιών του ΟΝΤΟΣ στο οποίο φωλιάζει. β) Την επίγνωση των αντικειμένων του εξωτερικού περιβάλλοντος. γ) Την αντίληψη του ΕΓΩ σαν ατομικότητα και δ) Την αντίληψη του ΕΓΩ σαν μέλος μιας ομάδας. Στην ευρύτερη έννοιά του, ο όρος ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΣ, σημαίνει την σκεπτική και βουλητική ικανότητά του ΕΓΩ της προσωπικότητας, να διεισδύει στις διαδικασίες δράσης και ύπαρξης του οργανικού σώματος στο οποίο φωλιάζει και μέσω αυτού, να ΔΡΑ αυτεξούσια στο περιβάλλον όπου εμφανίσθηκε. Αυτή η δωρεά, από τον ουρανό δοσμένη, καθιστά τον άνθρωπο υπεύθυνο του έργου του απέναντι στην Δημιουργία και τον Εαυτό, με ότι συνεπάγεται αυτό.

34 33 Ε Υ Γ Ν Ω Μ Ο Σ Υ Ν Η Κ Α Ι Α Γ Ν Ω Μ Ο Σ Υ Ν Η. Λεξικό Δημητράκου: Λήμμα Ευγνωμοσύνη. Ευμένεια, καλοκαγαθία, σύνεση, αναγνώριση ευεργεσίας. Ευγνώμων: Ο έχων αγαθάς διαθέσεις, φρόνιμος, συνετός, ο αναγνωρίζων ευεργεσία. Αγνωμοσύνη: Άγνοια, αμάθεια, αφροσύνη, κακοβουλία, αχαριστία, αλόγιστος, ασύνετος, άδικος... Ομολογώ εντελώς ανεπαρκείς περιγραφές δυο σοβαρότατων λημμάτων που μυστηριωδώς έχουν εκλείψει ολοκληρωτικά από το καθημερινό μας λεξιλόγιο! Πότε είπατε στο παρελθόν π,χ, ακόμη και στο ξεκίνημα της σημαντικότερης και φλογερότερης ερωτικής σας περιπέτειας; Είμαι ευγνώμων που σε γνώρισα! Είμαι ευγνώμων που πίνω αυτό το ποτήρι κρύο νερό σε μέρες καύσωνα! Είμαι ευγνώμων για τη Ζωή που μου χαρίσθηκε! Είμαι ευγνώμων γιατί γεννήθηκα άνθρωπος, Έλληνας, Αμερικάνος, Χριστιανός, Γερμανός ή! Θυμάστε πότε αισθανθήκατε ευγνώμων τελευταία φορά; Τι σκέψεις, τι συναισθήματα πλημυρίζουν τον χώρο του νού σας τώρα, αυτή τη στιγμή, αναλογιζόμενοι την ολοκληρωτική απουσία της λέξης ευγνωμοσύνη από την ζωή σας; Ετυμολογικά ή λέξη περιέχει πολλά νοήματα. Το Ευ χαρακτηρίζει την θετικότητα. Το γνώμον περιέχει την γνώση και η Ευ-γνωμοσύνη περιέχει την θετική νοημοσύνη και κατ επέκταση την συνολική θετική στάση και δράση του ατόμου απέναντι στη Ζωή. Και όταν λέγω θετική στάση, εννοώ την δημιουργική στάση που περιλαμβάνει την διατήρηση δυναμικής ισορροπία μεταξύ του καλού και του κακού. Πριν λίγες μέρες, 14/11/16 άκουσα την διάλεξη ενός ευγενούς Γέροντα μοναχού του τάγματος των Βενεδικτίνων στο με θέμα την ευγνωμοσύνη. Και έμεινα κατάπληκτος από την απλότητα, τη σαφήνεια και την ευρύτητα του θέματος που έθιξε. Διότι αυτός ο Γέροντας, αυτάρκης σε όλα όπως έδειχνε, ήταν ευγνώμων προς τα πάντα. Το νερό, τον ηλεκτρισμό, τον αέρα, τη Γη, τον Ουρανό, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους φίλους του, τη γειτονιά του, τη χώρα του και γενικά ΔΕΝ υπήρχε τίποτε, που να ΜΗΝ τον κάνει να αισθάνεται ευγνώμων. Το σχετικό βίντεο βρίσκεται στο David Steindl-Rast: Want to be happy? Be grateful. Συνιστώ να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα, έχει πολλά χρήσιμα για όλους. Παρακολουθώντας γοητευμένος τον σεμνό Γέροντα να περιγράφει τα αγαθά της Ευγνωμοσύνης προσπάθησα και εγώ να θυμηθώ κάποια στιγμή της ζωής μου που αισθάνθηκα ευγνώμων. Και με τρόμο αισθάνθηκα ότι κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να ανακαλύψω τις ελάχιστες φορές, που αυτή η αίσθηση σεβασμού και ανιδιοτελούς Αγάπης προς τη Ζωή, αλλά και τον Εαυτό, με πλημύρισε αυθεντικά, υπέροχα και έξω από κάθε ιδιοτέλεια. Αυτή η διαπίστωση με γέμισε ΔΕΟΣ και μέσα σ αυτό το γοητευτικό βίωμα του Ουρανού, όπου γεννιούνται τα πάντα, ένοιωσα το αίσθημα της ευγνωμοσύνης να με πλημυρίζει προς αυτόν τον Γέροντα, την τεχνολογία που μου έφερε τον λόγο του, τον πολιτισμό και τη Ζωή που με περιβάλει να με πλημυρίζει ευγενικά, σιωπηλά και δυνατά, αποκαλύπτοντας στον Εαυτό μου πως η λέξη ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ απουσιάζει ολοκληρωτικά από τον κόσμο μας και το βιβλίο μου. Ναι απουσιάζει ολοκληρωτικά από το βιβλίο μου, «αυτό που διαβάζετε τώρα» και το οποίο διερευνά αυτό ακριβώς το θέμα, τη συγκλονιστική έλλειψη Αγάπης που σκεπάζει κάθε γωνιά της κοινωνίας μας. Την συγκλονιστική έλλειψη ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς όλα αυτά τα τεχνολογικά και πνευματικά μας επιτεύγματα. Την έλλειψη ευγνωμοσύνης προς τη Δημιουργία για την παρουσία μας σ αυτόν τον υπέροχο Κόσμο που μετατρέψαμε σε σκουπιδαριό! Και αυτό με συγκλόνισε, με διέλυσε, διότι ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, στο οποίο ΔΕΝ διδάχθηκα ποτέ να εντρυφήσω, όπως και εσείς σε λίγο θα διαπιστώσετε, είναι αίσθημα ευδαιμονίας, αυτοεκτίμησης, Αγάπης, χαράς και δημιουργικής δράσης. Διότι πως θα μπορούσες να μολύνεις το νερό π.χ, ΑΝ ένοιωθες ευγνωμοσύνη και αγάπη γι αυτό; Πως θα μπορούσες να μολύνεις τον αέρα που αναπνέεις αν ένοιωθες ευγνωμοσύνη γι αυτόν.

35 34 Πως θα μπορούσες να κόψεις ένα δάσος αν αισθανόσουν ευγνωμοσύνη για την απειρία των μορφών της ζωής που συντηρεί. Πόσες μέρες μπορείτε να ζήσετε χωρίς νερό; Πόσα λεπτά μπορείτε να ζήσετε χωρίς τον αέρα που αναπνέεται. Τι νόημα ζωής έχει ένα δάσος στα σημερινά παιδιά σας; Σκεφτήκατε ποτέ τι θα γίνει στα κάτεργα των πόλεων που φτιάξαμε ΑΝ στερηθούμε το νερό για μια εβδομάδα; Τον καθαρό αέρα; Το νόημα του δάσους; Στο ξεκίνημά της η Ανθρωπότητα ήταν ευγνώμων προς τα πάντα, τα πάντα ήταν θεϊκά και σεβαστά και τα πάντα ανταπέδιδαν την αγάπη τους στην Ανθρωπότητα. Ήταν η χρυσή εποχή. Και έξαφνα, τα βακτηρίδια του Εγωκεντρισμού, της φιλαυτίας, της απληστίας, της λαιμαργίας, της εξουσιομανίας, της λαγνείας, της αυθαιρεσίας, της χυδαιότητας, της προδοσίας, της αγοροπωλησίας, της τυραννίας, της βίας και της ασέβειας προς τα πάντα, άρχισαν να μολύνουν τη Ζωή του πλανήτη αρχής γενομένης από τα παντός είδους Ιερατεία. Τα οποία, μέσω της γνώσης και κατανόησης των νόμων του φυσικού κόσμου που κατείχαν και με τη βεβαιότητα του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ που σύντομα συνειδητοποίησαν συναλλασσόμενοι με τους θεούς που το καθένα κατείχε ή συνεργαζόταν, οδήγησαν αργά και σταθερά την Ανθρωπότητα στη σημερινή απάνθρωπη, φθαρμένη, εκφυλισμένη, αρρωστημένη και διεφθαρμένη πραγματικότητα. Όπου, οι δοτές εξουσίες που εντέχνως εμείς επιλέξαμε και ανοήτως πιστέψαμε, μας βγάζουν τώρα τη γλώσσα ξεδιάντροπα και ειρωνικά, προσβάλλοντας όλες τις αξίες της Ζωής, με τις οποίες μας δελέασαν και στο όνομα των οποίων όποτε τους έκανε κέφι, μας έστελναν σε διάφορους δίκαιους και άδικους πολέμους να αλληλοσφαγούμε... ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, λησμονημένη λέξη, λησμονημένο αίσθημα, λησμονημένο βίωμα, λησμονημένη χαρά, λησμονημένη πηγή δράσης, λησμονημένη Πηγή Ζωής. ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ... Κάποιο απόφθεγμα του Λάο Τσέ, αρχαίου κινέζου σοφού που έζησε την εποχή που η Ανθρωπότητα άφηνε τη Χρυσή Εποχή της, είπε: Όταν δεν υπάρχει καλή πίστη, υπάρχει κακή πίστη!! Την εποχή εκείνη η λέξη αγάπη ήταν άγνωστη, όχι όμως και το βίωμα της αγάπης και της ευγνωμοσύνης. Η λέξη αγάπη, πήρε τη σωστή της θέση την Ελληνιστική περίοδο και από τους σοφούς γραμματικούς της Αλεξανδριανής βιβλιοθήκης, οι οποίοι όρισαν ότι αγάπη είναι η θετική αίσθηση, το θετικό συναίσθημα, η θετική σκέψη και η θετική πράξη. Το καλή και κακή πίστη μεταφράζεται και στο: Όταν ΔΕΝ υπάρχει αγάπη, υπάρχει μίσος και όταν ΔΕΝ υπάρχει ευγνωμοσύνη, υπάρχει αγνωμοσύνη. Και τούτο, διότι τα αντίθετα είναι συμπληρωματικά μεταξύ τους και από μόνα τους ΔΕΝ μπορούν να υπάρξουν. Η έλλειψη του ενός αναγκάζει το άλλο να εμφανισθεί και τούτο διότι ο κόσμος θα καταστραφεί χωρίς το άλλο μισό του. Όπως ακριβώς και εμείς αυτοκαταστρεφόμαστε ελλείψη του άλλου μισού μας. Αυτό είναι το νόημα των περιπεπλεγμένων χρωμάτων του μαύρου και του άσπρου στο σύμβολο του ΤΑΟ και του ελληνικού μαιάνδρου. Αυτό και το συμπέρασμα της Κβαντικής επιστήμης σήμερα που δηλώνει! Τα αντίθετα είναι συμπληρωματικά. Και επειδή τα αντίθετα είναι συμπληρωματικά και επειδή όπως προανέφερα η ευγνωμοσύνη ήταν απούσα από τη ζωή μου, όπως είμαι βέβαιος ότι απουσιάζει και από τη δική σας, ας δούμε τι θα προκύψει ερευνώντας την ευγνωμοσύνη και την αγνωμοσύνη. Διερευνώντας πρώτα τον Εαυτό μου, με συγκλονίζει πραγματικά η διαπίστωση της απουσίας αλλά και άγνοια της λέξης ευγνωμοσύνη που μέχρι τώρα είχα. Όχι όμως και του βιώματος της ευγνωμοσύνης που εν αγνοία μου, κατείχε το σώμα μου... Ανατρέχοντας στις μνήμες μου τώρα που γράφω, συνειδητοποιώ ότι τα πρώτα βιώματα ευγνωμοσύνης που αισθάνθηκα και έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη του σώματός μου και τα οποία περιέγραψα στο βιογραφικό μου, είναι το αίσθημα αγάπης «ευγνωμοσύνης» που ένοιωσα στην αγκαλιά της γειτόνισσας Μαρίκας Κουμαντά που μου τραγουδούσε,. Τη σιγουριά και εμπιστοσύνη που απέπνεε η Γιαγιά μου Στυλιανή εκείνη την εποχή, όπως και το περιστατικό με το πλύσιμο των ποδιών από την Γιαγιά μου που επίσης περιγράφω κάπου στο βιβλίο που κρατάτε.

36 35 Αυτές οι δυο υπέροχες γυναίκες αφύπνισαν μέσα μου το αίσθημα της αγάπης τότε και της ευγνωμοσύνης σήμερα, τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Ναι, το βίωμα της αγάπης και της ευγνωμοσύνης είναι ταυτόσημα, και αυθύπαρκτα πληρούν το σώμα μας, αρκεί να τα ενεργοποιήσουμε! Να είναι καλά κι οι δυό τους εκεί που βρίσκονται και με αίσθημα ευγνωμοσύνης, τις ευχαριστώ και τώρα. Επιθυμώ να ενημερώσω τους αναγνώστες μου ότι η σε πρώτο πρόσωπο καταγραφή των εντυπώσεων που διατυπώνω, γίνεται, διότι αφ ενός ΔΕΝ είμαι επαγγελματίας συγγραφέας, κατά συνέπεια ελεύθερος από δεοντολογικούς περιορισμούς που απαιτεί η εκδοτική αγορά και κατά δεύτερο, αυτός ο τρόπος, του πρώτου προσώπου, παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι, αν ΔΕΝ υποφέρει από ματαιοδοξία και εγωκεντρισμό, και τον περιδιαβαίνει στους άγνωστους και επικίνδυνους χώρους του συναισθήματος και του υποσυνειδήτου που εγώ περπάτησα και ανακάλυψα. Κι έπειτα το βιβλίο αυτό είναι μια προσωπική κατάθεση επάνω στις αλήθειες που προσέγγισα και αφορά την μεταξύ μας επικοινωνία. Εγώ που γράφω και Εσύ που διαβάζεις. Και το σημαντικότερο, ΔΕΝ αναζητώ οπαδούς, μαθητές και ακολούθους διότι απλά δεν τους χρειάζομαι. Αν σε κάποιον είναι χρήσιμες οι πληροφορίες μου ας τις πάρει και ας τις χρησιμοποιήσει όπως μπορεί καλλίτερα. Ακόμη και προς οικονομικό όφελος. Όποιος επιθυμεί περισσότερα ας έρθει να με βρει. Έχω πολλά περισσότερα να δώσω. ΑΝ μεν η σκέψη του υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησης το σώμα και το πνεύμα του αγγίζει. Όσο για τους άλλους, ΔΕΝ γνωρίζω άλλο τρόπο να ενεργοποιήσω τη λειτουργία της σκέψης και βούλησης τους εκτός από το να θέτω ερωτήματα, διότι όπως αναφέρω και σε άλλα άρθρα του βιβλίου, τα ερωτήματα γονιμοποιούν Νόες. Και τα ερωτήματα που θέτω προς όλους του άλλους Είναι: Πότε αισθανθήκατε πραγματικά ευγνώμονες προς κάτι, οτιδήποτε; Ακόμη και προς τη μητέρα που σας έφερε στον κόσμο; Μην τρομάζετε από το ερώτημά μου, διότι αν τρομάξετε ΔΕΝ θα μπορείτε να σκεφτείτε. Ο τρόμος και οι ενοχές παραλύουν τη λειτουργία της σκέψης και όταν ΔΕΝ μπορούμε να σκεφτούμε είμαστε αιχμάλωτοι του συναισθήματος που μας κατέχει, δηλαδή του φόβου ή της ενοχής! Αισθανθήκατε κάποτε ευγνώμονες προς τον Εαυτό σας, όταν π.χ, αγοράσατε σπίτι; Όταν αγοράσατε αυτοκίνητο; Όταν πήγατε διακοπές; Όταν ζήσατε έναν φλογερό έρωτα; Όταν ήπιατε ένα ποτήρι κρύο νερό σε καύσωνα; Όταν σώσατε τη ζωή κάποιου που κινδύνευε; Όταν κάποιος με μια κακή του πράξη σας βοήθησε να κατανοήσετε την ανοησία που μαστίζει τη Ζωή σας; Όπως Εγώ τώρα π.χ; Όταν πήρατε ένα πεταμένο ζωάκι από τα σκουπίδια; Όταν γεννήσατε το παιδί σας; Διαλογισθήκατε ποτέ πάνω στην περιπέτεια του τοκετού σας; Τις απαίσιες αισθαντικές εντυπώσεις που άφησε στο Μέγα Σώμα σας το σφαγείο του μαιευτηρίου; Υπάρχει κάποιο ψήγμα ευδαιμονίας και ευγνωμοσύνης στη μέγιστη πράξη Τοκετού του Μέγα Σώματός σας γυναίκες; Αισθανθήκατε ευγνωμοσύνη όταν γίνατε πατέρας; Όταν οι γονείς σας, σας άφησαν περιουσία; Όταν το παιδί σας πέρασε στο πανεπιστήμιο; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνώμων διότι ζείτε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο που σας παρέχει τα πάντα; Όπως το νησί της Καλυψούς, όπου η βούληση του ευφυούς Οδυσσέα παρέλυσε και αναγκάσθηκε ο Δίας να στείλει τον Ερμή απαιτώντας από την Καλυψώ την απελευθέρωση του! Σκεφτήκατε ποτέ μήπως περιμένετε τον Ερμή να έρθει να σας ξυπνήσει; Αισθάνεστε ευγνώμων προς τη ζωή. Επειδή πήρατε διάφορα πτυχία επιστημών και τώρα είστε κάτι καλύτερο από τους άλλους, τους πληβείους. Σε χρήμα, δόξα και τιμή; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη επειδή το παιδί σας, σας ενέπνευσε το αίσθημα της πατρότητας; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη προς τους πελάτες σας, που έρχονται και αφήνουν τα χρήματά τους στο γραφείο σας ή το μαγαζί σας; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη για το κράτος σας, για την Πατρίδα σας, για τον στρατό σας, για την παιδεία σας, για την Δικαιοσύνη του τόπου σας; Σημ. Πατρίδα ΔΕΝ είναι η εξουσία που σας οδήγησε στο να μισείτε τα πάντα! Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη για το σπίτι σας, για τους γειτόνους σας, για τον/την σύζυγό σας,

37 36 για τη δουλειά σας, για τα παιδιά σας, για τα ζώα σας, για τα χωράφια σας, για την περιουσία σας, για τη ζωή σας, για σας τους ίδιους προσωπικά; Εσείς οι ίδιοι, αισθανθήκατε κάποια ελάχιστη στιγμή, ευγνώμονες και όχι υπερηφάνεια, για κάποια επαγγελματική επιτυχία, για έναν μεγάλο έρωτα που ζήσατε, για κάποιο μεγάλο έργο που πραγματώσατε; Δώσατε ποτέ κάποιο Αντίδωρο στο Δώρο της Ζωής που σας δόθηκε; Κάποιο Αντίδωρο που γεννηθήκατε Συνδημιουργοί του Κόσμου; Πέρασε ποτέ από τον Νου σας ότι είστε Συνδημιουργοί του Κόσμου; Απολαύσατε αυτό το υπέροχο βίωμα της ενόρασης, του σχεδιασμού και της δημιουργίας ενός οράματος σε πράξη, σε έργο; Λυπάμαι που ποτέ ΔΕΝ αισθανθήκατε Συνδημιουργός. Αυτό ακριβώς σου απαγορεύει το πολιτιστικό σου μοντέλο. Να αισθανθείς Συνδημιουργός. Διότι ως Συνδημιουργός του κόσμου έχεις δικαιώματα εις την ευδαιμονία. Ενώ ως εργαζόμενος δεν έχεις κανένα δικαίωμα εκτός ενός πινακίου φακής. Γι αυτό και όλα τα ανθρώπινα έργα εκπέμπουν μια τέτοια εγωκεντρική σφραγίδα που ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό τη γοητεία τους και τα μετατρέπει σταδιακά στο αντίθετο της γοητείας, την απογοήτευση. Γνωρίζετε γιατί ΔΕΝ μπορείτε πλέον να γοητευτείτε από τον Εαυτό σας, να τον επαινέσετε και να τον ευγνωμονήσετε γι Αυτό που είστε; Πότε αισθανθήκατε τελευταία φορά χαρά, πραγματική αυθεντική χαρά για κάτι που σας προσφέρθηκε ή που προσφέρατε; ΑΝ ποτέ ΔΕΝ αισθανθήκατε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που περιέγραψα και πόσα άλλα που εσείς γνωρίζετε για τον εαυτό σας, τότε ποιό το νόημα της ζωής που σας επιβάλλεται; Διότι η Ζωή που μας υποβάλλεται και επιβάλλεται, ΔΕΝ είναι δική μας. Ανήκει σε αυτόν που τη σχεδίασε και διαχρονικά, με ποταμούς αίματος, ψεύδους και απέραντης κακίας, την επιβάλει στο σύνολο της Ζωής του πλανήτη και στο όνομα δήθεν ύψιστων ιδανικών. Όπως της δήθεν ελευθερίας μας, του δικαιώματος όλων στον αυνανισμό με εκλεκτά είδωλα, της συμμετοχής όλων στις φρικαλεότητες του νέου ηλεκτρονικού πολέμου, όπου σε μυστικές αίθουσες αμούστακα παιδιά καταστρέφουν τα πάντα παντού στον πλανήτη πατώντας κουμπιά! Του δικαιώματος όλων μας να ακούμε και να βλέπουμε του κόσμου τα ξεδιάντροπα ψεύδη, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε! Το ίδιο ακριβώς γινόταν και στον Μεσαίωνα, όταν φεουδάρχες και παπάδες έριχναν κάποια μάγισσα στη φωτιά και υποχρέωναν όλο το χωριό να μαζέψει φρύγανα και ξύλα και να συμμετάσχει στο έγκλημα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα κι εμείς ΔΕΝ μπορούμε να κάνουμε τίποτε! Ερωτήματα: Διδαχθήκατε ποτέ κάποια ερωτική πρακτική που μεγαλύνει την Ψυχή αντί της πορνογραφίας που την σκοτώνει; Διδαχθήκατε ποτέ, από όλους αυτούς τους περιδιαβαίνοντας δήθεν δασκάλους, το μεγαλείο του Έρωτα, του Τοκετού και του Θανάτου που ανεβάζει την Ζώσα Ψυχή σας στον Ουρανό; Διδαχθήκατε ποτέ τα δίκαια της Ψυχής και του Μέγα Σώματός σας; Διδαχθήκατε ποτέ ποια είναι η πραγματική θέση του Συνδημιουργού στον Κόσμο και η οποία σας υπεκλάπει από μια εξουσιολάγνα Ελίτ η οποία προτιμά να αποθάνει μετά των αλλοφύλων παρά να αλλάξει η ίδια στο αντίθετό της! Το βίωμα της αυθεντικής χαράς, της ευγνωμοσύνης, του σεβασμού και της αγάπης είναι ταυτόσημα. Όταν τα θετικά αισθήματα απουσιάζουν από τη Ζωή όπως στην εποχή μας, αυτόματα, το κενό πληρούται από τα αρνητικά! Την έλλειψη της αυθεντικής χαράς καταλαμβάνει η αυθεντική θλίψη, της ευγνωμοσύνης η αγνωμοσύνη, του σεβασμού της ασέβειας και της αγάπης το μίσος. Όταν ΔΕΝ υπάρχει καλή πίστη, υπάρχει κακή πίστη, είπε ο Λάο Τσε. Όταν ΔΕΝ υπάρχει αγάπη, υπάρχει μίσος, είπε ο Χριστός. Όταν ΔΕΝ υπάρχει ευγνωμοσύνη, υπάρχει αγνωμοσύνη. Όταν ΔΕΝ υπάρχει αρμονία, υπάρχει δυσαρμονία και όταν υπάρχει δυσαρμονία τα πάντα καταρρέουν. Λέγουν οι Νόμοι του Σύμπαντος!

38 37 Τον Μεγάλο Αδελφό μόνον οι τυφλοί δεν τον βλέπουν Σήμερα. Σχόλιο του συγγραφέα. Το κείμενο που ακολουθεί το βρήκα σε φιλικό Blog στο διαδίκτυο και είναι μια σαφής δήλωση της σημερινής πραγματικότητας. Το αξιοπρόσεκτο στο άρθρο Είναι, ότι όλα συμβαίνουν χωρίς αξιόλογη αντίδραση, εκτός κάποιων φωτισμένων εξαιρέσεων όπως του κυρ. Γιανναρά, κυρ. Σαχίνη, κυρ. Κοντογεώργη και πολλών άλλων που δείχνουν να είναι μεγάλοι σε σθένος και γνώση. Εύχομαι σε όλους καλή δύναμη. Οδηγηθήκαμε στην σημερινή κατάσταση αδράνειας, ανεπάρκειας και δουλείας με πανέξυπνες και απάνθρωπες πολιτικές πρακτικές βίας, συστηματικής προπαγάνδας, εγωκεντρικής παιδείας, παραπληροφόρησης και χυδαίας ερωτικής παιδείας μέσω πορνογραφίας-πορνείας και με την βοήθεια των ΜΜ Εξαχρείωσης, εμπορευματοποίησαν και εκπόρνευσαν κάθε ιερό και ωραίο της Ζωής. Αυτοί που επέβαλαν αυτόν τον εκχυδαϊσμό στην ζωή μας, γνώριζαν πολύ καλά τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Οι σημερινοί λυκάνθρωποι που ξεπουλάν κάθε ιερό και όσιο της ζωής από αυτή την παιδεία προέκυψαν. Και οι λαϊκοί, απόγονοι κολλήγων και όχι ηρώων, χάνοντας την αίσθηση του ιερού, του τελευταίου ανθρώπινου υπολείμματος που είχαν, αυτόματα, το έργο τους γύρισε στο χυδαίο. Γι αυτό η Ψυχή είναι θλιμμένη, παρά την πρωτοφανή επάρκεια αγαθών. «Δολίως δοσμένα». Η δοσμένη πραγματικότητα αποδεικνύει ότι το σύνολο του ανθρώπινου πολιτισμού, πνευματικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού, είναι ένα καλοοργανομένο στημένο παιγνίδι που διαιωνίζει την εξουσία αυτών που το έστησαν και ανάλγητα το διαχειρίζονται. Πάντα εις βάρος του ανθρώπου. Ποτέ το ανθρώπινο είδος, όπως και η Ζωή του πλανήτη δεν ήταν τόσο άρρωστη, ψυχικά και οργανικά όσο σήμερα. Τα επιφανειακά νερά είναι μολυσμένα, η καλλιεργήσιμη Γή άχρηστη από φυτοφάρμακα και λιπάσματα, η άγρια ζωή αποσύρθηκε τρομοκρατημένη, τα έντομα χαθήκαν, τα πουλιά επίσης, το δίκαιο ανύπαρκτο. Οι ωκεανοί μολυσμένοι, τα δάση σκέτα δένδρα, η τροφή μας δηλητηριασμένη, η ιατρική ξεπουλημένη, η δικαιοσύνη επίσης! Γιατί όλα αυτά ξεπουλήθηκαν όταν πριν λίγα χρόνια σκοτωνόμασταν να τα υπερασπίσουμε; Κι εμείς, άβουλοι και ανάπηροι, χωρίς πνοή, περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη να έρθει να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία που εντέχνως σκορπίστηκε στον πλανήτη. Και θα έρθει βέβαια, αφού όλη αυτή η προετοιμασία βίας, δυστυχίας, εκπόρνευσης και αδικίας, έγινε γι Αυτόν, για να δικαιολογηθεί ο ερχομός του! Όλη αυτή η καταστροφή που εξελίσσεται μπροστά στα άβουλα μάτια μας, έγινε και γίνεται σκόπιμα, Γι Αυτόν. Τον άγιο Βασίλη, να έρθει. Να ξεχωρίσει τους αμνούς από τα ερίφια! Αυτή την εποχή το Αβρααμικό και Ελληνικό Ιερατείο παίζουν το τελευταίο χαρτί επικυριαρχίας τους πάνω στον πλανήτη και όλα δείχνουν ότι θα το κερδίσουν εκτός κι αν εμφανισθεί ο άγνωστος παράγων Χ. Στη Φουκουσίμα δε, δίδεται ο τελευταίος χρησμός της Γαίας. Οι κλιματικές αλλαγές ξεκίνησαν. Η ανακατανομή της γήινης μάζας επίσης, η βίαιη τεκτονική δραστηριότητα σ όλον τον πλανήτη, το αποδεικνύει. Κι εμείς, εντέχνως σε άγνοια ευρισκόμενοι, είμαστε εγκλωβισμένοι ευάλωτοι και ανίσχυροι μέσα στις πόλεις, τα ολοκαυτώματα της Ανθρωπότητας όπως είπε ο Ρουσσώ από το 1750, εξαρτημένοι καταναλωτές των Σούπερ Μάρκετ, του πετρελαίου, των ΜΜ Εξαχρείωσης και του κάθε γελοίου καραγκιόζη που παρουσιάζεται ως εξουσία.. Όλο το υπόλοιπο βιβλίο, εκτός του άρθρου που ακολουθεί, είναι δικό μου έργο και περιγράφει τις οργανικές και ψυχικές σταθερές, πάνω στις οποίες είναι θεμελιωμένες όλες αυτές οι απόκρυφες πρακτικές νοητικής και συναισθηματικής παράλυσης, που αχρηστεύουν την δημιουργική πνοή του ανθρώπου και τον μεταστοιχειώνουν από ποιητή Συνδημιουργό του Κόσμου, σε αδρανή καταναλωτή φαύλων προϊόντων και φαύλων αισθήσεων. Αυτοί που δημιούργησαν τα Κράτη στο όνομα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, τώρα τα σκοτώνουν, στο όνομα των δικών τους ιδιοτελών συμφερόντων. Διότι αυτός ήταν ο πραγματικός σκοπός της δημιουργίας τους. Οδηγούμαστε στην απόλυτη δουλεία, την χαρά των ρουφιάνων, των

39 38 μπαχαλάκηδων, των κουκουλοφόρων και των δεσμοφυλάκων, από μια απάνθρωπη και μισάνθρωπη εξουσιομανή Ελίτ που αρέσκεται στα δικά μας βάσανα Θα αφήσουμε να συμβεί; Τρίτη, 29 Απριλίου 2014 Τον Μεγάλο Αδελφό μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν σήμερα! Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*. Σήμερα, η κυριαρχία των εγκληματικών ελίτ είναι παγκόσμια. Αυτοί που έχουν την δύναμη στα καθεστωτικά συστήματα όπως οι σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή τα καθεστώτα των αναπτυσσόμενων χωρών, είναι ολιγάρχες και κλέφτες που διοικούν μια τεράστια κλεπτοκρατία. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που την υπηρετούν τυφλά είναι τόσο αδίστακτα και διεφθαρμένα όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή η Ομοσπονδιακή Τράπεζα στις ΗΠΑ. Το «κοινοβουλευτικό» σύστημα της κυκλικής κηδεμονίας και του εγκλήματος που υφίσταται παγκοσμίως, ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή μόνο ως προς τον βαθμό και την μέθοδο. Για τους γκλομπαλιστές του παγκόσμιου χρηματο-φεουδαρχικού συστήματος, δεν υπάρχει κανένα ιδεολογικό πρόσημο που να τους ταυτοποιεί, είναι δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο αρκεί να τους διασφαλίζει την επέκταση του συστήματος της εκμετάλλευσης και τους μηχανισμούς ελέγχου, την ασίγαστη προπαγάνδα και τον φόβο που «φυλά τα έρμα» να μην ξεσηκωθούν οι πολίτες. Οι πολιτικές τους διαμάχες και τα ιδεολογικά κατασκευάσματά τους είναι ένα μιντιακό θέατρο του παραλόγου, ένα είδος ρωμαϊκού αμφιθέατρου για τις μάζες. Έχουν καταργήσει τις περισσότερες πολιτικές ελευθερίες μας, την ίδια ώρα που μιλάνε για «ανθρώπινα δικαιώματα», «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» και παγκόσμια «κοινωνία των πολιτών». Καταστρέφουν το κράτος ως προς τους θεσμούς εκείνους που εξέφραζαν πολλών αιώνων λαϊκούς αγώνες, την εθνική ανεξαρτησία, την υγεία, την παιδεία, ενώ εφαρμόζουν μια παγκόσμια ολοκληρωτική ενσωμάτωση με την βοήθεια των συστημικών «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», για τις οποίες οι στρόφιγγες χρημάτων δεν κλείνουν ποτέ. Κρυμμένοι πίσω από αυτό το μισθοφορικό «Δήθεν εθελοντικό» λεφούσι βρίσκονται συχνά κάθε λογής τυχοδιώκτες, ισλαμοφασίστες και παρακρατικοί φονιάδες, που μας τους παρουσιάζουν στα δυτικά ΜΜΕ να περιφέρονται από χώρα σε χώρα εφαρμόζοντας την «δημοκρατία» σε όσους αρνούνται να ενσωματωθούν στην Αυτοκρατορία. Πρόκειται για μια απόλυτη φάρσα, αλλά αφού έχουμε να κάνουμε με ψυχοπαθείς κυρίως, γίνεται μια πολύ σοβαρή και επικίνδυνη κατάσταση. Σα να έχουν μετενσαρκωθεί ο Νέρων, ο Χίτλερ και ο Αττίλας με όλα τα ευτελή, αρρωστημένα και βάρβαρα χαρακτηριστικά τους στο σώμα αυτής της κυνικής Ελίτ. Αντιμετωπίζουμε την πιο αυταρχική και επικίνδυνη εξουσία που είδε ποτέ ο κόσμος, γιατί διαθέτει μοναδικά υπερόπλα. Το πιο αποτελεσματικό σύστημα παρακολούθησης και μια στρατιά από «πληρωμένα τσιράκια», που μέσα από τα διάφορα BBC και CNN των τραπεζιτών, κάνουν τους περισσότερους πολίτες στην Δύση να μην πιστεύουν πια στον αγώνα για κοινωνικές και οικονομικές ελευθερίες. Η πλειοψηφία «βιώνει ολοκληρωτικά την σκοτεινή πλευρά της ζωής ενός ρομπότ στην υπηρεσία του κέρδους και του ναρκισσισμού», λέει στο βιβλίο της On Anxiety η Βρετανίδα ακαδημαϊκός και ψυχίατρος Renata Salecl, πρώην σύζυγος του γνωστού φιλοσόφου Σλαβόϊ Ζίζεκ. Μέσα από την διαδικασία της πνευματικής καταστολής δια της τηλε-πληροφορίας και τηλεθεάματος, δεν μπορούν καν να φαντασθούν ότι είναι εφικτή μια περισσότερο ανθρώπινη μορφή πολιτείας, οικονομίας και δημοκρατίας. Μπορεί κάποιες μάζες να διαδηλώνουν και να διαμαρτύρονται σαν υπνωτισμένα κοπάδια, αλλά στην ουσία είναι πρόβατα-καταναλωτές και «Pussy Riots» με ένα αίσθημα εσωτερικού κενού, αποξένωσης και απελπισίας. Σ αυτό το απόλυτο δράμα, όπου ο σύγχρονος «παγκοσμιοποιημένος» πολίτης δεν έχει κανέναν ουσιαστικό ρόλο να παίξει, η εξουσία δεν ανησυχεί και έτσι πραγματοποιείται αυτό που διαπίστωσε

40 39 και διατύπωσε ο φιλόσοφος Φράνσις Μπαίηκον από τον 16 ο αιώνα. «Δεν είναι τόσο σημαντικός ο αριθμός των στρατιών, εάν οι άνθρωποι έχουν λιγοστό θάρρος, διότι, όπως είπε ο Βιργίλιος: Ποτέ δεν προβληματίζει τον λύκο ο αριθμός των προβάτων» Οι ολιγαρχίες της παγκοσμιοποίησης θέλουν να ιδιοποιηθούν και την μνήμη, αποδομώντας τα έθνη και παραποιώντας την ιστορία για να μην θυμόμαστε ότι, όσες ελευθερίες και δικαιώματα απολαμβάνουμε, ήταν επιτεύγματα των απλών ανθρώπων και όχι δώρα των ελίτ. Στο «1984», ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε: «Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν». Όμως, ο ρόλος των αληθινών ιστορικών και των δημοσιογράφων είναι να καταρρίπτουν τα πέπλα του σκότους και να αναδεικνύουν την αλήθεια, όπως έκανε ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Οι ανοικτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» (1971). Όπου έδειξε τι συνέβη στους ανθρώπους μιας ηπείρου, της οποίας η ιστορική μνήμη αποικήθηκε και μεταλλάχθηκε από την ξένη κυριαρχία. Όπως ο E.P. Thomson, ο οποίος πριν από πενήντα χρόνια, με το έργο του «Η δημιουργία της αγγλικής εργατικής τάξης» φανέρωσε τους αληθινούς πρωταγωνιστές της ιστορίας. Έτσι, δεν θα είναι εύκολο να αλλάξουν τα πράγματα αν εγκλωβιζόμαστε στο «αιώνιο παρόν» της παγκοσμιοποιημένης παρωδίας, όπως το έθεσε το περιοδικό Time, όπου ο προβληματισμός μας περιορίζεται στο Facebook και η ιστορική αφήγηση γίνεται ένα τέχνασμα «Ρεπούσιας» μεταμοντέρνας παραπλάνησης. «Τουλάχιστον βοηθά, αν όλο και περισσότεροι Δυτικοί συνειδητοποιούν ότι η ίδια η εσωτερική τους απελπισία, που δημιουργήθηκε από ένα διεφθαρμένο σύστημα, είναι αυτή που τους συνδέει με τους συνανθρώπους τους», λέει η Salecl Ας γίνει έτσι μια αρχή! Υπάρχουν πράγματι τα σημάδια ότι κάτι έχει αρχίσει να συμβαίνει γιατί ο πολιτισμός μας βρίσκεται προφανώς σε κατάσταση ταραχής και η παγκόσμια κατάρρευση έχει προβλεφθεί από πολλούς. Είναι απαραίτητο να δούμε τα σύγχρονα γεγονότα, τις αντιφάσεις και τις πολυπλοκότητες του αλληλοεξαρτώμενου κόσμου σαν το πρελούδιο ενός συγκλονιστικού κοινωνικού αναβρασμού σε παγκόσμια κλίμακα που η έκβασή του θάναι οδυνηρή και δύσκολη, αλλά καθοριστική για το μέλλον. Θα είναι ο αγώνας της μνήμης κατά της λήθης, της φωτισμένης σκέψης απέναντι στην αδρανή «κοινή γνώμη», της ανοικοδόμησης του ιερού της ανθρώπινης ζωής ενάντια στην εντροπική καταβαράθρωση του χυδαίου ωφελισμού. Κανένα μπλοκ δυνάμεων στη Γη, καμιά «Ιερά Συμμαχία» του 21 ου αιώνα δεν θα μπορέσει να εμποδίσει μια όντως αφυπνισμένη κοινωνία που θα αποφασίσει να προχωρήσει στην ανασύσταση του πολιτισμού, στην αναδιοργάνωση των δομών της πολιτικής, στην ανασυγκρότηση της παραγωγής και την κατανομή των παγκόσμιων πόρων, σύμφωνα με το κοινό καλό και το δίκαιο. Διότι υπάρχει ακόμη στην συλλογική μνήμη ένα μη ολοκληρωμένο προπαρασκευαστικό έργο στον κόσμο που ξεκίνησε περίπου στην Αναγέννηση, ένα «έργο σε εξέλιξη» που περιμένει να ολοκληρωθεί. Γράφει ο κύριος Αποσκίτης. Απέναντι σ αυτήν την πραγματικότητα που από πολύ παλαιά έβλεπα, το 2010, ευρισκόμενος στην Αθήνα και νεοφώτιστος στο Διαδίκτυο, έγραψα το παρακάτω άρθρο «Προς του κακούς και χυδαίους Έλληνες» και το έστειλα στο για να εισπράξω την αγανάκτηση κάποιων και την επιδοκιμασία κάποιων άλλων. Σήμερα, μετά από 7 χρόνια, θεώρησα ότι δεν θα έβλαπτε να το προσθέσω και σ αυτό το βιβλίο μου, μια και η προσπάθειά μου είναι η Συνειδησιακή αφύπνιση ανθρώπων, που ΔΕΝ αφυπνίζονται με τίποτα. Παρά ταύτα, επιμένω.

41 40 Προς τους διεφθαρμένους Έλληνες. Ιοκάστη: Είναι γνώρισμα των σκλάβων να ΜΗΝ λέγουν την αλήθεια, απάντησε στον Πολυνίκη, όταν αυτός, περιπλανώμενος στα ξένα υποχρεωνόταν να ψεύδεται προκειμένου να επιβιώσει. Ερώτημα: Μήπως το καθημερινό μας ψέμα αποδεικνύει τα αόρατα δεσμά μας; Φίλοι μου Γιάσας. Χωρίς να με γνωρίζεται και να σας γνωρίζω, αν και σας έχω πληρώσει πανάκριβα κατά την διάρκεια της επαγγελματικής μου καριέρας, σήμερα, ήρθε η ώρα να απευθυνθώ σε Σας, τους Διεφθαρμένους Έλληνες όλων των κατηγοριών. Και τούτο, διότι εσείς οι διεφθαρμένοι είστε η μόνη αξιόλογη ομάδα ανθρώπων σε τούτον τον τόπο, που ιστορικά τουλάχιστον, πάντα τον διασώζατε από τα νύχια των διάφορων αρπακτικών που κατά καιρούς εμφανίζονται με προβιές προβάτων. Διότι φίλοι μου τι ήταν όλοι εκείνοι οι αρχιδάτοι λεβέντες του 1821 και του 1940 και πάντα στην ιστορία. Κλέφτες και αρματολοί δεν ήταν; Δηλαδή διεφθαρμένοι απέναντι στο σύστημα που αφ ενός τους χρησιμοποιούσε για να κάνει την δουλειά του, να καταπιέζει τους κολλήγους δηλαδή και αφ ετέρου, όταν σήκωναν οι ίδιοι κεφάλι, να πληρώνει άλλους διεφθαρμένους, να τους το κόβει! Πρακτική που μέχρι τις μέρες μας δοξάζεται ως το καλλίτερο μέσον κατατρομοκράτησης των αθώων και καημένων πολιτών που το μόνο που τους ενδιαφέρει σήμερα, είναι μόνον η δουλειά τους. Τίποτε άλλο! Το σίγουρο πάντως είναι, ότι εκείνοι οι διεφθαρμένοι του παρελθόντος ΔΕΝ ήταν πρόβατα και κάποιες φορές έκαναν μεγάλα έργα!! Εσείς λοιπόν, οι σημερινοί διεφθαρμένοι ακαδημαϊκοί, οι διεφθαρμένοι δικαστικοί, οι διεφθαρμένοι γιατροί, ειδικά οι μαιευτήρες, οι πολιτικοί, οι στρατιωτικοί, οι συνδικαλιστές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι, οι βιοτέχνες, οι διεφθαρμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και ειδικά εσείς, οι τραγικά διεφθαρμένες και ερωτικά δυστυχέστατες Ελληνίδες κι όλοι εμείς, οι απλοί καθημερινοί διεφθαρμένοι και καημένοι Έλληνες, που ανταλλάσουμε τα πάντα έναντι πινακίου φακής. Διότι σ αυτό εκπαιδευτήκαμε, σ αυτό εντέχνως μας έθισαν. ΔΕΝ γνωρίζουμε ότι η σημερινή κατάσταση αδράνειας είναι αποτέλεσμα έντεχνης παιδείας με κύριο στόχο να είμαστε πάντα καλά παιδιά σε ότι μας διδάσκουν. Υπακοή δεν διδαχθήκαμε από τους γονείς μας, από την εκκλησία, από την εξουσία, από τους εργοδότες μας, από τον ίδιο τον Θεό μας. Υπακοή στα πάντα!! Και λέγω αυτά. Διότι, ποιος έντιμος, ποιος αξιοπρεπείς άνθρωπος, με αγάπη και αυτοεκτίμηση προς τον Εαυτό και τον Κόσμο, θα επέτρεπε να εκπορνευθούν τα παιδιά του, να καταντήσουν ναρκομανείς οι φίλοι του, οι συγγενείς του εχθροί του και περίγελο συκοφαντών η Πατρίδα του. Διότι φίλοι μου, η Πατρίδα δεν είναι η οποιαδήποτε εξουσία που κυβερνά τον Τόπο μας. Αυτόν τον υπέροχο τόπο!! Αλλά η Ψυχή μας, η γλώσσα μας. Η γλώσσα των ημιθέων προγόνων μας που δημιουργήθηκε την εποχή που μετείχαμε στα συμπόσια ΙΔΕΩΝ των Θεών. Διότι ΙΔΕΕΣ ήταν η τροφή με την οποία μεγαλούργησε το γένος των Θεών και Ημιθέων της Πατρίδας μας και από το οποίο εμείς οι Έλληνες εκπορευθήκαμε!! Πατρίδα ΔΕΝ είναι η οποιαδήποτε εξουσία που κατά τα όποια συμφέροντά της μας εκπαιδεύει στο ψεύδος ή την αλήθεια, στην αρπακτικότητα ή την δοτικότητα, στο μίσος ή την αγάπη, στον ηρωισμό ή την δουλεία, στις επιστήμες ή την άγνοια. Αυτή είναι η εντεταλμένη εξουσία ή τυραννία της Πατρίδας. Πατρίδα είναι τα βουνά μας, ο αέρας μας, οι υπέροχες θάλασσές μας, τα νησιά μας, η ιστορία μας και όλα αυτά είναι δικά μας. Γι αυτά μπορούμε και πεθαίνουμε.

42 41 Για το Φως του Ήλιου που μόνον ΕΔΩ λάμπει Έτσι. Πατρίδα είναι η Ψυχή μας, η Θεμελιώδης Πέτρα πάνω στην οποία κτίζουμε τον Εαυτό μας, την κοσμοθεωρία μας, το σπίτι μας, τα παιδιά μας την υπαρξιακή μας δικαίωση. Όταν λοιπόν αυτό το θεμέλιο της Πατρίδος είναι εντέχνως σαπισμένο, εντέχνως εκπορνευμένο, εντέχνως πτωχευμένο, εντέχνως εκχυδαϊσμένο από μια πρόστυχη εξουσία, όλα γκρεμίζονται. Ποιος έντιμος στρατιωτικός, ακαδημαϊκός ή απλός άνθρωπος θα επέτρεπε να καίγετε η σημαία του από δοτούς πληρωμένους αλήτες και να γίνει η Γη που τον τρέφει χωματερή. Ποιος έντιμος, ποιος έμψυχος άνθρωπος, θα άφηνε τον Εαυτό του, το πολυτιμότερο πράγμα που κατέχει στη ζωή, να καταντήσει ένα άβουλο φοβισμένο φυτό, εξαρτώμενο από τον κάθε μικρό ή μεγάλο ψευτοαπατεώνα. Γνωρίζουμε την αιτία της διαφθοράς μας; Γιατί διαφθαρήκαμε; Πως διαφθαρήκαμε; Δεν γεννηθήκαμε διεφθαρμένοι. Γίναμε, εντέχνως μας διέφθειραν. Είμαστε το αποτέλεσμα ενός εξαιρετικού και μεγαλοφυούς σχεδιασμού από ειδήμονες της διαφθοράς που γνωρίζουν άριστα τους φυσικούς νόμους που διέπουν την λειτουργία της ψυχή μας, της ερωτικής μας δύναμης, της δημιουργικής πνοής μας! Τίποτε δεν γεννιέται διεφθαρμένο φίλοι μου, απολύτως τίποτε. Η Ζωή εμφανίζεται και εξελίσσετε μέσω της ευδαιμονίας, της αρμονίας, της αγαθότητας και της αγάπης. Όχι της διαφθοράς, γι αυτό και φεύγει πανικόβλητη όταν η διαφθορά επικρατήσει, όπως σήμερα! Φίλοι μου, η διαφθορά δεν είναι έμφυτη στην οποιαδήποτε μορφή της Φύσης. Η διαφθορά είναι παρά φύση κατάσταση και είναι ο καλύτερος και ο πιο έξυπνος τρόπος πολιτικοοικονομικής αλλαγής, που οι εξουσίες έχουν εφεύρει, προκειμένου εκ του ασφαλούς να διαιωνίζουν τον εαυτό τους. Άριστη τακτική και πολύ αποτελεσματική. Έτσι κι εμείς, έπρεπε να διαφθαρούμε πρώτα για να καταντήσουμε ένοχα φοβισμένα πρόβατα σήμερα. Πολύ εύκολη υπόθεση για την εξουσία. Μετά από έναν φυτευτό και αιματηρό εμφύλιο που έκαψε την αρετή και στις δύο παρατάξεις. Με χιλιάδες προδότες και προδομένους και των δυο πλευρών του εμφυλίου να αιμορραγούν μέχρι σήμερα. Και με άφθονο χρήμα, με πάμπολλες ευκαιρίες εύκολου και ασεβούς πλούτου αργότερα, με άριστα στην διαφθορά ΜΜΕ και με τόσα λαμπερά ξανθά είδωλα σεξουαλικής πρόκλησης, που η εντεταλμένη πορνογραφία εύκολα και γρήγορα διασπείρει γύρω μας. Και εύκολα στη αγορά τους, πώς να μην διαφθαρούμε οι καημένοι; Και μην νομίζετε ότι κοροϊδεύω. Διότι όσο παράξενο κι' αν σας φανεί, όλοι, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε ένα αισθητό και συναισθηματικό περιβάλλον απόλυτης δουλείας, κακίας, αμάθειας, μνησικακίας, και διαφθοράς χωρίς ποτέ να διδαχθούμε κάποιο νόμιμο δικαίωμα στην χαρά, την αυτοεκτίμηση, την Αγάπη, τον σεβασμό, την ευγνωμοσύνη, την ευγένεια, την επικοινωνία, την αποδοχή και κατ επέκταση την Ευζωία! Αυτό είναι το μέγιστο όπλο διαφθοράς φίλοι μου!! Εξαφανίζεις την ευγένεια και αυτομάτως εμφανίζεται η αγένεια. Το ίδιο με την Αγάπη, την ευγνωμοσύνη, τον σεβασμό, την ομορφιά, το μέτρο, την αρμονία. Αυτή η αυτόματη κίνηση συμπληρωματικότητας των αντιθέτων, είναι Νόμος του Κόσμου. Γι αυτό και εγώ απευθύνομαι σε Σας, τους διεφθαρμένους έλληνες, διότι εσείς έχετε το αλάτι που θα κάνει τη διαφορά στο μενού που ετοιμάζουν οι τοκογλύφοι «Αγορές» και οι ξεβράκωτοι πια υπηρέτες τους, οι πολιτικοί μας. Όλοι αυτοί, αισθάνονται τόσο σίγουροι για την επιτυχία και ασφάλειά τους, με τόσους φτωχούς και πεινασμένους λαθρομετανάστες και μουτζαχεντίν που έχουν μαζέψει γύρω τους και ειδικά με τα ολίγα δικά μας ξεπουλημένα ανθρωπάκια. Ώστε έριξαν τις μάσκες και διασκεδάζοντας πάνω από τον αφόρητο πόνο της προδοσίας που όλοι αισθανόμαστε, μας ειρωνεύονται, μας συκοφαντούν, μας βρίζουν και μας χλευάζουν όταν κατάμουτρα μας πετάν καθημερινά ότι είμαστε υπόλογοι απέναντι των δανειστών και τοκογλύφων που αυτοί οι ίδιοι έφεραν στο σπίτι μας, στην Πατρίδα μας. Και είναι πάντα έτοιμοι, να μας οδηγήσουν σε μια έντεχνη αιματοχυσία αν αντιδράσουμε. Από την οποία βεβαίως δεν θα μείνει τίποτε όρθιο, παρά μόνον μια αρρωστημένη ανάμνηση διαφθοράς, κάτι σαν την ανάμνηση των πόλεων Σόδομα και Γόμορρα που έχουμε σήμερα και η οποία θα είναι πολύ χρήσιμη στους μελλοντικούς αφέντες. Διότι οι αυριανοί αφέντες θα έχουν αδιάσειστα στοιχεία περί της διαφθοράς μας. Μαγνητοσκοπημένα ντοκουμέντα κάθε είδους

43 42 διαφθοράς, ώστε εν δικαίω να πετσοκόψουν το ανθρώπινο είδος όπως τους συμφέρει όταν έρθει η ώρα. Ακόμη και για βιοποριστικούς λόγους. Και όλα αυτά βεβαίως με τις ευλογίες όλης της δήθεν πνευματικής και θρησκευτικής μας Ελίτ η οποία δεν παραλείπει ποτέ να υποστηρίζει τις εκάστοτε πολιτικές εξουσίες να κάνουν σωστά τη δουλειά τους! Και αυτοί βεβαίως την κάνουν πολύ καλά και με την βοήθεια του Θεού βεβαίως, όπως δείχνουν τουλάχιστον μέχρι τώρα τα πράγματα. Αυτό, εσείς οι διεφθαρμένοι Έλληνες μην το ξεχνάτε ποτέ. Παρ' όλα αυτά όμως, εγώ, απευθύνομαι σε Σας, τους διεφθαρμένους Έλληνες, διότι φίλοι μου Εσείς είστε οι αιώνιοι απόγονοι εκείνων των αρχαίων διεφθαρμένων Ελλήνων που πάντα θα λάμπουν στους αιώνες. Διότι εκείνοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι είπαν κάποτε. Εγώ είμαι άνθρωπος, Εγώ υπάρχω, Εγώ θέλω, Εγώ είμαι Συνδημιουργός του Κόσμου και δεν είμαι δούλος κανενός θεού και ιερέα! Και αυτό δεν τους συγχωρέθηκε ποτέ. Αυτόν τον Ελληνικό σπόρο ιδιοποιήθηκε το Ιερατείο της Ελίτ που διαφεντεύει τον πλανήτη και μέσω αυτού του σπόρου έφτασε σήμερα μέχρι εδώ, καταστρέφοντας μέσω της διαφθοράς όλα τα Εγώ των Εθνών. Όμως εκείνος ο σπόρος του Εγώ, που πρώτοι οι Έλληνες καλλιέργησαν στην Ανθρωπότητα, δεν πέθανε ποτέ και δεν πεθαίνει ποτέ, διότι είναι το Αιωνίως Όντος Ων κάθε πλάσματος της Δημιουργίας, χωρίς το οποίο ΔΕΝ δύναται να υπάρξει Ζωή. Εκείνος ο ελληνικός σπόρος του Εγώ έφερε την Ανθρωπότητα εδώ, στο κατώφλι του Σύμπαντος και της Κόλασης. Εκείνος ο Ελληνικός σπόρος του Εγώ είμαι, Εγώ θέλω, Εγώ υπάρχω, είναι και αυτός που θα αντιστέκεται αιωνίως σ Αυτούς, τους διαφθορείς και εμπόρους των πάντων. Στην πραγματικότητα, εκείνοι οι υπέροχοι Έλληνες του παρελθόντος, στο έργο των οποίων στηρίζεται ο σημερινός πολιτισμός, δεν έχασαν τον πόλεμο με το Αβρααμικό ιερατείο. Απλά, όταν κατάλαβαν ότι η γνώση και η σοφία ήταν για λίγους, ότι η δουλεία είναι καλή για να περνάμε καλά, όπως και τώρα είναι. Συμβιβάστηκαν και χάθηκαν στην Ιστορία, αφήνοντας την κληρονομιά τους στα πιο διεφθαρμένα κορμιά και μυαλά του πλανήτη. Κατανόησαν ότι τα πρόβατα είναι μόνιμα κάτω από την εποπτεία του παγκόσμιου νόμου του ΜΑΤΡΙΞ και μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισαν συμμαχία και από κοινού συνεργασία για την πλανητική κυριαρχία με το Ιερατείο Εκείνο, το οποίο γνωρίζοντας άριστα την λειτουργία του ΜΑΤΡΙΞ, έδινε τις ασφαλέστερες εγγυήσεις της από κοινού μελλοντικής τους κυριαρχίας. Τα σύμβολα επικυριαρχίας αυτών των δυο ιερατείων είναι απλωμένα παντού στον πλανήτη αλλά λίγοι τα βλέπουν! Τι είναι το ΜΑΤΡΙΞ; Μα εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Αυτό που ζούμε σήμερα, όπου όλα καταρρέουν, όλα ψεύδονται και όλα είναι εμπορεύσιμα. Όλος αυτός ο πολιτικός, ο θρησκευτικός, και κοινωνικός παραλογισμός που βλέπουμε γύρο μας και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, έργο των διαχειριστών του ΜΑΤΡΙΞ είναι! Όταν ανακαλύψουμε την μια αιώνια πρακτική επικοινωνίας και χειραγώγησης όλων των όντων της Γης, όταν κατανοήσουμε τον καμένο νόμο της διαρκούς επαναφοράς του Ωριγένη, που μια διεφθαρμένη μορφή του πέρασε στο «Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα». Όταν κατανοήσουμε την σύνδεση και ανάπτυξη των αρνητικών μας συναισθημάτων που καταστρέφουν την ομορφιά στη Ζωής μας, με όλα τα κολοπρογράμματα της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, των παντοειδούς μέσων μαζικής εξαχρείωσης, αλλά και του πολιτιστικού μοντέλου που ζούμε. Όταν κατανοήσουμε ότι κάθε αναπνοή μας, ακόμη και η πρώτη στο σφαγείο του μαιευτηρίου, είναι φορτωμένη με ακατανόητο φόβο και πόνο. Όταν κατανοήσουμε ότι όλο το δίχτυ της ανυπόφορης δυσαρέσκειας που σκεπάζει τον πλανήτη του Ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της βούλησης των διαχειριστών του ΜΑΤΡΙΞ. Τότε θα καταλάβουμε τι είναι το ΜΑΤΡΙΞ, πως δουλεύει, πως προγραμματίζεται και πως μέσω Αυτού οδηγηθήκαμε σήμερα ΕΔΩ. Το ΜΑΤΡΙΞ είναι το εργαλείο των Θεών της Δημιουργίας που διαιωνίζει την Ζωή παντού. Μέσω του ΜΑΤΡΙΞ ένα λιοντάρι γίνεται λιοντάρι, μια αντιλόπη αντιλόπη, ένας πόντιος πόντιος, ένας έλληνας, έλληνας, ένας δούλος, δούλος και ο αριθμός δεν έχει τέλος. Όλοι προσπαθούμε να γίνουμε κάτι, αγνοώντας του ποιοί και τι είμαστε!

44 43 Εδώ ακριβός βρίσκεται και το άγνωστο στους πολλούς μεγαλείο του ανθρώπινου αυτεξούσιου. Είμαστε αυτεξούσια όντα της Δημιουργίας και αυτό δόθηκε για συγκεκριμένο Λόγο. Σίγουρα όχι σ' αυτό που οδηγηθήκαμε να είμαστε τώρα. Τον φυσικό νόμο του ΜΑΤΡΙΞ διαχειρίζεται η υπέρτατη εξουσία του πλανήτη και μέσω αυτού ανεβοκατεβάζει θεούς, θρησκείες, πολιτισμούς, ιδεολογίες, επιστήμες, πολιτικούς, κόμματα, δικτάτορες, κολάσεις και παραδείσους. Αυτεξούσια, μόνη και κάτοχη πάντων των φώτων! Αγαπητοί φίλοι και διεφθαρμένοι Έλληνες, όσο παράξενο κι' αν σας φανεί, είμαστε η ελπίδα του Ελληνισμού, η ελπίδα της Πατρίδας μας και γιατί όχι η ελπίδα της Γης. Είμαστε οι μόνοι δυνάμενοι να αντιδράσουμε στην Αποκάλυψη που σχεδιάστηκε και που έρχεται. Τολμώ δε να πιστέψω, πως μπορεί να αναδειχθούμε και το άλας της Γης, αν ξυπνήσει μέσα μας εκείνο το υπέροχο απόφθεγμα του Καραϊσκάκη, που τον έκανε άντρα με τα όλα του και που σκιές του οδηγηθήκαμε να είμαστε οι ημερινοί.. «Όταν θέλω άγγελος και όταν θέλω διάβολος, έλεγε ο μεγάλος πολεμιστής». Και που μεταφράζεται στην εποχή μας ότι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι καλός στο καλό και καλός στο κακό. Απορείτε που σας αποκαλώ το άλας της Γης, όμως φίλοι μου είστε το άλας της Γης. Ο διεφθαρμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει αξία. Είναι αυτός που έχει κάνει το πρώτο βήμα της αυτονομίας του έξω από το κατεστημένο των προβάτων, το ΜΑΤΡΙΞ και την ισχύ της όποιας εξουσίας. Ο διεφθαρμένος είναι αυτός που δίδει νόημα στην ύπαρξη του αδιάφθορου προβάτου και τέλος είναι ο μόνος που μπορεί να δράσει και να πει ΟΧΙ, αυτό δεν θα περάσει. Γι' αυτό απευθύνομαι σε Σας. Γι' αυτό είστε το άλας της Γης και γι' αυτό είστε εσείς που μπορείτε να γκρεμίσετε τον κόσμο των μεγάλων διαφθορέων, οι οποίοι, μέσω του δικού σας εκχυδαϊσμού, μέσω του δικού σας ξεπεσμού, μέσω της δικής σας χυδαιότητας, μέσω της δικής σας δουλείας, μέσω της δικής σας στέρησης στην χαρά, μέσω της δικής σας δυστυχίας. Χορεύουν πάνω στα ερείπια των ψυχών και σωμάτων μας, μεταμορφώνοντας ανοήτως τον όμορφο πλανήτη μας σε Κόλαση. Εσείς οι διεφθαρμένοι είσαστε τα ενεργά όργανα της υπέρτατης εξουσίας, η οποία εκ του ασφαλούς παρασκηνίου, σας τρέφει και σας χρησιμοποιεί μέσω πολιτιστικών, φυσικών και μεταφυσικών ψιχίων για να διαιωνίζει την εξουσιολαγνεία της, χωρίς η ίδια να λερώνει τα χέρια της. Οι αφέντες δεν καταδέχονται να βάψουν με αίμα, με κοπριά, με πορνογραφία και ναρκωτικά τα χέρια τους φίλοι μου. Το θεωρούν αμαρτία. Έτσι διαφθείρουν Εσάς, για να κάνετε Εσείς τις βρώμικες δουλειές που αυτοί φοβούνται και θεωρούν αμαρτωλές, αλλά που Αυτοί οι ίδιοι σχεδιάζουν και διευθύνουν μέσα από τα ασφαλή παλατάκια τους. Σίγουροι για την δουλεία και υπακοή των διεφθαρμένων υπηρετών τους, τα δεσμά των οποίων είναι πανίσχυρα και τα κλειδιά έχουν μόνον Αυτοί και ό Θεός τους. Η εξουσιολαγνεία τους δεν μπορεί να δει πως κάποτε και οι Θεοί αλλάζουν γνώμη. Σας παραμυθίασαν ότι εσείς οι διεφθαρμένοι θα διασωθείτε της επερχόμενης Αποκάλυψης, που οι ίδιοι σχεδίασαν και πραγματοποιούν και ότι Εσείς θα είστε οι εκλεκτοί διαχειριστές και επόπτες στο υπό κατασκευή νέο παγκόσμιο μαντρί που ετοιμάζουν. Ψέματα φίλοι μου! Οι ολίγοι που θα διασωθείτε, θα είστε τα εκτελεστικά μαντρόσκυλα που θα κρατούν σε συνοχή και τάξη το νέο κοπάδι και που όλο το κοπάδι θα ομιλεί με τριακόσιες το πολύ αγγλικές λέξεις. Με την διαφορά, ότι η επερχόμενη Νέα τάξη κοπαδιού που θα εποπτεύετε, δεν θα είναι σαν τα σημερινά νόστιμα και ατίθασα πρόβατα. Αλλά άνοστα υβρίδια προβάτων, χρήσιμα για τα ορυχεία, τα εργοστάσια, τους πολέμους, για οργανικά ανταλλακτικά, για πειραματόζωα, για κάποιο αυνανισμό και γενικώς αναλώσιμα. Καθόλου τιμητικό για την αξία σας. Τι νόημα θα είχε μια τέτοια Ζωή δεσμοφύλακα σε τέτοιο περιβάλλον, όταν είστε πλασμένοι Συνδημιουργοί του Κόσμου, με τεράστια δικαιώματα στην ευδαιμονία, την αρετή, την ευτυχία, τον έρωτα, τη δόξα, την απέραντη προοπτική να είστε το σπέρμα της Γαίας που θα διασπείρει την εξαίσια ομορφιά και μεγαλείο της στο απέραντο Διάστημα. Ομολογώ ότι πιαστήκατε αδιάβαστοι. Γιατί θυσιάζετε όλα αυτά τα υπέροχα για ένα ξεροκόμματο ψωμί; Άντε και έναν καλό αυνανισμό κάποτε, κάποτε.

45 44 Γιατί τι είναι οι απολαβές σας, ακόμα και σήμερα απέναντι στον πλούτο και την ομορφιά της αγάπης, την έκσταση του έρωτα και το μεγαλείο της φιλίας που ακούσια, χωρίς επίγνωση και με εντολές των πεφωτισμένων εργοδοτών σας καταστρέφετε. Παρ' όλα αυτά είστε σε πολύ καλύτερη μοίρα από τα πρόβατα, διότι έχετε κάνει ακριβώς το πρώτο βήμα πέρα από την υποταγή στον οποιοδήποτε νόμο και αφέντη. Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γινόταν όλοι αυτοί οι τσελιγκάδες με τα καθαρά χέρια χωρίς εσάς τους διεφθαρμένους; Θα εξατμιζόταν στα εξ' ων συνετέθησαν. Είναι εντελώς ανίκανοι να πλύνουν το βρακί τους, να τηγανίσουν δυο αυγά, ή να βάλουν σανό σε δυο γαϊδούρια, όπως έλεγαν οι παλιοί. Αυτοί είναι ικανοί να κατασκευάζουν μόνον νόμους και αξιώματα. Νόμους που διαιωνίζουν την δική σας παραμονή στη λάσπη, αξιώματα για να σας κανακεύουν και να αυτοδικαιώνεστε στα μάτια των προβάτων και τέλος νόμους, για την δική μας αναμονή στο επερχόμενο σφαγείο και την δική τους αιώνια επικυριαρχία, που θα στηρίζετε σε Σας, τους διεφθαρμένους! Πολλές φορές τους ρώτησα στο παρελθόν, «Γιατί άρχεται μέσω του μίσους, αφού και μέσω της αγάπης μπορείτε;» Εγώ δεν πήρα απάντηση, ρωτήστε τους και Σεις. Φίλοι μου διεφθαρμένοι, είστε οι μόνοι που μπορείτε να αντιδράσετε στην έντεχνη και δοτή επερχόμενη Αποκάλυψη των κλιματικών αλλαγών, της οικολογικής, της οικονομικής, της ηθικής, της κοινωνικής, της ανθρώπινης και της πλανητικής κατάρρευσης βεβαίως. Εσείς θα χρεωθείτε στη μνήμη του θείου την επερχόμενη καταστροφή που οι δάσκαλοί σας σχεδίασαν και παραπλανώντας σας, Εσείς πραγματοποιείτε. Εσείς οι διεφθαρμένοι θα αναγκασθείτε να γίνεται απείρως χειρότεροι από αυτό που είστε τώρα, προκειμένου να επιβιώσει το σαρκίο σας στη Νέα Εποχή. Αλλά και σε Σας θα φορτωθεί όλος ο κοσμικός πόνος, αντίδωρο της καταστροφής που εσείς οι διεφθαρμένοι, ακούσια και εκούσια, σε σχέδια των πεφωτισμένων εργοδοτών σας εργάζεσθε. Αυτοί κράτησαν και κρατούν καθαρά τα χέρια τους. Τα δικά σας είναι κοπρισμένα από τον απέραντο πόνο που σκορπίσατε στα πέρατα της Γης εργαζόμενοι στα σχέδια που αυτοί δημιούργησαν και μόνο στο δικό τους αίμα μπορείτε να τα ξεπλύνετε! Το δικό μας θα επιπροσθέτει κοπριά στα δικά σας χέρια! Να θυμάστε ότι τώρα είναι η τελευταία σας ευκαιρία. Το μέλλον του ανθρώπου θα εξαρτηθεί από τη δική σας απόφαση. Αυτοί έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, αλλά δεν μπορούν να τις υλοποιήσουν χωρίς εσάς Κάποτε, το 1984, ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ, έδιδε μια συνέντευξη τύπου στους ανταποκριτές του διεθνούς τύπου, περιγράφοντας τις επιτυχίες της Τουρκίας στο άνοιγμα προς ανατολάς που έκανε εκείνη την εποχή. Όταν η περιγραφή τελείωσε κάποιος δημοσιογράφος τον ρώτησε. Καλά τα λες μέχρι τώρα πρόεδρε αλλά εσείς έχετε πρόβλημα από δυσμάς, εννοώντας την Ελλάδα βεβαίως. Και ο πρόεδρος με περιφρονητικό ύφος απάντησε. «Για πια Ελλάδα μιλάτε, αυτή είναι πεθαμένο Έθνος». Αυτός ο γείτονας γνώριζε από τότε. Άρα όλη η διαφθορά που υποστήκαμε από τότε ήταν σχεδιασμένη για να μας φέρει σήμερα εδώ. Στην απώλεια των πάντων. Μετά από όλα αυτά. Εμείς, οι εντέχνως καλήξαντες διαφθαρμένοι Έλληνες. Οι εντέχνως πικραμένοι και απογοητευμένοι απόγονοι των Ηρώων και Ημιθέων της Πατρίδας μας. Εμείς. Που ποτέ ΔΕΝ αλλάξαμε από τότε μέχρι σήμερα, παρά τις μύριες προδοσίες και ηρωισμούς μας, παρά τον πλούτο και την φτώχεια που κατακτήσαμε. Εμείς, οι σημερινοί διεφθαρμένοι Έλληνες. Θέλουμε μια Πατρίδα να μας Αγαπά και να την Αγαπάμε. Μια Πατρίδα δικαίου, αρμονίας και αγαθής δράσης. Εμείς. Οι διεφθαρμένοι Έλληνες, χορτάσαμε μίσος, βία, ψεύδος, κακία, μιζέρια και υποκρισία και πονέσαμε πολύ. Τώρα γνωρίζουμε τι σημαίνει διαφθορά της Ψυχής και τι σημαίνει δικαιοσύνη, αρμονία, συνεργασία, εμπιστοσύνη και ελευθερία!! Εμείς, οι διεφθαρμένοι Έλληνες. Θέλουμε μια Πατρίδα να μας Αγαπά και να την Αγαπάμε. Να την φροντίζουμε και να μας φροντίζει.

46 45 Θέλουμε το πολύτιμο σπίτι μας πίσω από τους τοκογλύφους των Λαών στους οποίους μια προδοτική εξουσία το παρέδωσε!! Διότι τώρα μπορούμε να το ξανακτίσουμε και να το έχουμε για πάντα καθαρό από μίσος, προδοσία και αδικία. Διότι τώρα γνωρίζουμε τι σημαίνει διαφθορά και πόσο κοστίζει. Εμείς, οι Διεφθαρμένοι Έλληνες. Δύο λέξεις σε έναν αγρότη. Το 1985 έγραψα το πρώτο μου βιβλίο με τον τίτλο «Άνθρωπε Άγιε Ήρωα Διάβολε». Μέσα σ αυτό έβαλα το ακόλουθο μήνυμα προς τους αγρότες της τότε εποχής και το οποίο προσθέτω και στην σημερινή έκδοση αυτού του βιβλίου που είναι η ίδια συνέχεια εκείνου του μακρινού παρελθόντος. Καταθέτω αυτούσιο το κείμενο όπως το έγραψα τότε. «Και είπε ο Θεός. Ιδού, σας έδωκα όλα τα σπερματοφόρα φυτά τα οποία ευρίσκονται εφ ολοκλήρου της επιφανείας της Γης και όλα τα δένδρα τα οποία θα είναι δικά σας προς διατροφή». Σε σύγκριση με την σημερινή πραγματικότητα αυτό φαίνεται σαν ένα όνειρο. Κι όμως, όχι μόνον ήταν έτσι αλλά εσύ άνθρωπε κατάστρεψες όχι μόνον την δική σου αυτάρκεια αλλά και όπου αλλού την συνάντησες. Ο Πολυέλαιος και Πολυεύσπλαχνος δημιουργός σου έδωσε σπερματοφόρα φυτά και καρπούς για να ζεις ελεύθερος, κι εσύ τι έκανες; Αντικατέστησες τα σπερματοφόρα φυτά του Θεού με τα ασπερματοφόρα των πολυεθνικών. Κρεμώντας έτσι την ζωή σου, την διατροφή σου, την ελευθερία σου, την ζωή των παιδιών σου, στην ζώνη των εμπόρων και των αγορών, όπου ΔΕΝ υπάρχει ούτε ευσπλαχνία, ούτε έλεος, παρά μόνον μανιώδης επιδίωξη επικυριαρχίας. Αυτά τότε το 1985 και σήμερα, Αύγουστος του 2017 τριάντα δυο χρόνια μετά εντυπωσιάζομαι και διερωτώμαι; Πως είναι δυνατόν, το Αβρααμικό Ιερατείο, το κατ εξοχήν πιστότερο στις εντολές του Θεού του, σήμερα, να επιτρέπει στο ποίμνιό του, «Τις πολυεθνικές των σπόρων», να διαστρεβλώνουν τα σπέρματα της Γαίας προς ίδιον όφελος, έχοντα κύριο σκοπό την δούλωση του συνόλου της ζωής;; Διερωτώμαι ποιός είναι ισχυρότερος, ο Θεός ή το Ιερατείο; Αλλά η ιστορία αποδεικνύει περίτρανα ότι το Ιερατείο, η άγνοια των Λαών και όχι ο Θεός, είναι η μέγιστη ισχύς.

47 46 Α Ρ Χ Ε Τ Υ Π Α Ένας δικός μου ορισμός της λέξης: Η λέξη Αρχέτυπο, εννοεί τον αρχικό αυθεντικό τύπο που υπάρχει στο εγκεφαλονευρικό σύστημα κάθε νεογέννητης μορφής και ο οποίος τύπος, υποδέχεται το πρόγραμμα ζωής του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο το ΟΝ εμφανίζεται. Αν το πρόγραμμα ζωής του πολιτιστικού μοντέλου είναι σύννομο του καταγεγραμμένου στο εγκεφαλονευρικό σύστημα του φυσικού υποδοχέα, τότε έχουμε ένα καλώς λειτουργών φυσικό σώμα στο περιβάλλον. Αν όχι, τότε δημιουργείτε πρόβλημα. Όπως ακριβώς μια βίδα οκτώ χιλιοστών δεν μπορεί να δεχθεί ένα παξιμάδι των έξη χιλιοστών και το οποίο πρόβλημα στο μεν φυσικό περιβάλλον εξαλείφεται σχεδόν αμέσως, στο δε ανθρώπινο, το αρχικό ελάττωμα πολλαπλασιάζεται χάριν της ικανότητας προσαρμογής του ανθρώπου σε οποιαδήποτε κατάσταση με αποτέλεσμα δυσάρεστα ψυχικά και οργανικά βιώματα. Η αισθαντική δυσαρέσκεια με την σειρά της ωθεί τη διαδικασία της σκέψης να λύση το πρόβλημα και έτσι εμφανίζεται ο σοφός άνθρωπος. Η ίδια ακριβώς αισθαντική δυσαρέσκεια κάθε ζωντανού πλάσματος, οδηγεί την εξέλιξη στην πορεία εφ ω ετάχθη. Η περιγραφή του Ησιόδου για την παλαιά χρυσή εποχή της Ανθρωπότητας, όπως και η αντίστοιχη του Ταοϊσμού στην Άπω Ανατολή, αναφέρεται στην εποχή όπου το πολιτιστικό μοντέλο που οι τότε άνθρωποι είχαν αναπτύξει, ήταν σε απόλυτη ισορροπία και αρμονία με αυτούς τους υποδοχείς που προσπαθώ να περιγράψω εδώ. Σε άλλα δε σπαράγματα σοφίας που διεσώθησαν γίνετε αναφορά στην εποχή που οι άνθρωποι ζούσαν πολλά χρόνια ευδαίμονες. Ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Σύμπαντος. Όπως το Σύμπαν αναμιγνύει διαρκώς ύλη και ενέργεια δημιουργώντας χημικά στοιχεία που θεμελιώνουν ζωή, κατά το ίδιον και ο άνθρωπος. Με τη διαφορά ότι το μεν Σύμπαν χρειάσθηκε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια να εμφανίσει τον άνθρωπο στο δικό μας ηλιακό σύστημα, ο δε άνθρωπος μόλις δύο χιλιάδες χρόνια για να κατανοήσει τους νόμους του Κόσμου και στην εποχή μας, «αυθαδιάζοντας», να επιχειρεί την κατάκτηση και εκμετάλλευσή του. Οι επιστήμες, οι τέχνες και οι αριθμοί, ΔΕΝ μας εδόθησαν για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον κόσμο μας, αλλά μέσω της κατανόησης των νόμων που διέπουν τη λειτουργία του Κόσμου, να δράσουμε ως Συνδημιουργοί προς αυτόν και έτσι να δικαιώσουμε τον Λόγο της ύπαρξής μας! Δύο βασικά Αρχέτυπα χωρίς τα οποία η ζωή ΔΕΝ μπορεί να εξελιχθεί είναι της ταύτισης και του εθισμού. Το μεν Εγώ ταυτίζεται το δε σώμα εθίζεται. Η γνώση και κατανόηση αυτών των δυο βασικών ιδιοτήτων της ανθρώπινης ύπαρξης μπορεί να την οδηγήσει στην απόλυτη δουλεία όπως και ελευθερία. Όπως και επιτυγχάνεται τα τελευταία χρόνια χάριν των ΜΜΕ. Άλλο βασικό Αρχέτυπο πάνω στο οποίο στηρίζεται η διαιώνιση της ζωής, είναι ο Έρωτας και η ηδονή που συνοδεύει κάθε γονιμοποίηση. Είτε αυτή αφορά σάρκα, είτε ιδέα. Η βασική υποδοχή της ερωτικής συμπεριφοράς που απαιτεί το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα, ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τα ερωτικά προγράμματα που το πολιτιστικό μας μοντέλο επιβάλει. Η φυσική ερωτική εκστατική εμπειρία είναι ένα πέταγμα στον ουρανό, η ανθρώπινη, μια πτώση στην κόλαση! Και όταν ένα άτομο ΔΕΝ μπορεί να πάει στον ουρανό, πηγαίνει στην κόλαση καταστρέφοντας τα πάντα! Τα Αρχέτυπα λειτουργίας του σώματός μας έχουν το καθένα τον δικό του χρόνο προσαρμογής στο φυσικό και νοητικό περιβάλλον που εμφανίζονται. Και τούτο αποδεικνύεται από παιδιά που εγκαταλελειμμένα στα δάση, επέζησαν κοντά σε ζώα. ΔΕΝ έμαθαν να περπατούν, να ομιλούν και ποτέ ΔΕΝ έγιναν άνθρωποι. ΔΕΝ έζησαν δε περισσότερο από ένα χρόνο στην αιχμαλωσία τους. Ο νευρογλωσσικός και νευροσυναισθηματικός τους προγραμματισμός ΔΕΝ άλλαξε, όπως και κανένας αντίστοιχος των δικών μας κοινωνιών ΔΕΝ αλλάζει. Και τούτο, διότι τα Αρχέτυπα, είναι ο συνεκτικός ιστός συγκρότησης των κοινωνικών ομάδων και συμβάλουν στη διαιώνιση της ζωής..

48 47 Κανένα θηλαστικό ή πτηνό ΔΕΝ επιβιώνει αν εγκαταλειφθεί από τους γονείς του. Τα αρχέτυπα ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με πνεύματα, ιδεολογίες, θρησκείες και οτιδήποτε μεταφυσικό ή υπερφυσικό. Η λειτουργία τους στηρίζετε στους νόμους της αντανακλαστικότητας και αφορά αποκλειστικά την εδραίωση της εύρυθμης οργανικής συμπεριφοράς του όντος απέναντι στο περιβάλλον που γεννήθηκε και τον εαυτό του. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά βασικά Αρχέτυπα τα οποία παραβιάζονται συστηματικά από το πολιτιστικό μοντέλο του Δυτικού Κόσμου. Αρχέτυπο του Έρωτα, της κυοφορίας, της πρώτης αναπνοής, των πρώτων δέκα ημερών προσαρμογής του οργανισμού στο εξωμήτριο περιβάλλον, της κατάποσης, της ισορροπίας, του περπατήματος, της χειροπρακτικής, της ομιλίας και τέλος της προσαρμογής του όντος στο περιβάλλον που εμφανίσθηκε και που διαρκεί μέχρι την ηλικία των έξη ετών. Δεύτερο βασικό Αρχέτυπο είναι της ένταξης του όντος στο περιβάλλον που γεννήθηκε. Και αυτό γίνεται στην ηλικία από έξη έως έντεκα χρονών. Την περίοδο αυτή το παιδί επιθυμεί διακαώς να γνωρίσει και ενταχθεί στον κόσμο των ενηλίκων που γεννήθηκε. Και ο κόσμος που εμείς οι ενήλικες δίδουμε στα παιδιά μας να γνωρίσουν και ενταχθούν, είναι η απύθμενη βλακεία των παιδικών παραμυθιών, μοχθηρία, βία, παιδοφιλία και ασκημότατες μορφές των παιδικών προγραμμάτων των ΜΜΕ, των παιδικών παιγνιδιών και της απόλυτης αδιαφορίας και εγκατάλειψής τους στους ειδήμονες της εκπορνευμένης ζωής στην οποία εμείς είμαστε εθισμένοι και θεωρούμε σωστή. Τρίτο βασικό Αρχέτυπο είναι η περίοδος της εφηβείας. Από έντεκα έως δέκα επτά ετών. Η φοβερή εποχή για όλους, αλλά κυρίως για τους νέους ανθρώπους, που αισθάνονται όλον τον πόνο της κόλασης στην οποία καλούνται να ενταχθούν. Αυτή τη χρονική περίοδο προγραμματίζεται η ερωτική συμπεριφορά τους στην πορνοκρατούμενη, χυδαία, ανέντιμη και βίαιη πραγματικότητα του δυτικού εκχυδαϊσμένου κόσμου. Στον κόσμο της παιδοφιλίας, της ομοφυλοφιλίας, της πορνείας, της πορνογραφίας και της κτηνοβασίας. Και στον οποίο κόσμο ή εντάσσετε ή αποσύρεται. Τέταρτο βασικό Αρχέτυπο, είναι η ωρίμανση και σταθεροποίηση όλων αυτών των Αρχετύπων στο εγκεφαλονευρικό σύστημα των νέων ανθρώπων. Αυτό ολοκληρώνεται μέχρι την ηλικία του εικοστού έτους. Αυτό το τελευταίο Αρχέτυπο είναι και η ουσία του κάθε ανθρώπου και αυτή η ουσία ΔΕΝ αλλάζει με τίποτα. Εξιδανικεύεται μόνον. Και εξιδανίκευση σημαίνει η αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος, η διόρθωσή τους και η εξουδετέρωση των αιτιών τους προς όφελος των νέων γενεών! Και αυτό, είναι ένα πραγματικά θείο έργο!

49 48 Α Ρ Ε Τ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ι Σ Ι Δ Ο Σ Αρχές Φεβρουαρίου του 2014, επισκέφθηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης να ενημερωθώ για τις τελευταίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που εκθέτονταν στους χώρους του. Εκεί, στην ενότητα 5, πρόσεξα ένα περίπτερο αφιερωμένο στους θεούς Ίσιδα και Σέραπι και στάθηκα περισσότερο να περιεργασθώ τα ευρήματα.. Δεν γνώριζα πολλά για την Ίσιδα, το όνομα του Σέραπι προστάτη της βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας με συγκίνησε και βλέποντας προσεκτικά τα εκθέματα, πρόσεξα ένα κείμενο αναρτημένο σε τοίχο του χώρου και το οποίο με συνεπήρε. Είναι ένα εγωιστικό αρετολόγιο, ένας πίνακας αρετών δηλαδή που η ίδια Ίσιδα, αυτάρεσκα, απαγγέλει για τον Εαυτό της, τονίζοντας αφ ενός τα έργα της και αφ ετέρου μας θυμίζει κάποιες αλήθειες του παρελθόντος, που χάθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο σκοτάδι. Αλλά όπως πάντα συμβαίνει στα μεγάλα σκοτάδια, πάντα κάποια σπίθα φωτός, εντελώς τυχαία τα διαπερνά, διεγείροντας παλιές μνήμες και πολύτιμες αλήθειες του παρελθόντος για να αποδείξουν το με βία και συκοφαντία επιβεβλημένο σημερινό ψεύδος Ζωής, δίδοντας την ευκαιρία σε ερευνητές και ενδιαφερόμενους να ικανοποιήσουν τις ασίγαστες διαισθητικές τους απορίες. Στην συνέχεια πληροφορήθηκα ότι τα ευρήματα του περιπτέρου ανακαλύφθηκαν το 1965 στην πλατεία Δημοκρατίας ή βαρδάρη στην Θεσσαλονίκη και στην στροφή προς οδό Λαγκαδά. Τα ευρήματα ανακαλύφθηκαν στο ασύλητο υπόγειο κάτω από το δάπεδο ενός Ιερού της Αφροδίτης που βρισκόταν εκεί. Γι αυτό και είναι αυθεντικά. Πιθανόν να διερωτηθείτε γιατί ένα κείμενο της Ίσιδος βρίσκεται σε ένα ιερό της Αφροδίτης; Διότι θα σας απαντήσω, ο έρωτας, είναι η δημιουργική αρχή του κόσμου και το Εγώ που η Ίσιδα αντιπροσωπεύει, είναι αυτό που ερωτεύεται και ενθουσιασμένο δρα. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι οι όποιοι θεοί, αρχαίοι ή νέοι, βάρβαροι ή πολιτισμένοι, δεν υπάρχουν ως φυσικές παρουσίες. Κατά συνέπεια αναγνωρίζονται και γίνονται αποδεκτοί από τη Λογική μας, μέσω της ανταπόκρισης των ιδιοτήτων τους στις αισθητικές και συναισθηματικές μας ευαισθησίες. Π.χ. Πιστεύουμε στον θεό της αγάπης Χριστό, επειδή μέσω της ταύτισης, συμπάσχουμε με τον σταυρό του μαρτυρίου του, σταυρώνοντας κι εμείς τα δικά μας θετικά συναισθήματα σε κάποιον άλλο εσωτερικό σταυρό θυσίας! Ο γνωστός ιουδαίος θεός, στον οποίο τα ¾ της Ανθρωπότητας πιστεύουν, είναι ένας θεός, που κρίνει το καλό και το Κακό και όλοι οι πιστοί του, είναι καθημερινά σταυρωμένοι, σε ένα ατέρμονο παιγνίδι κρίσης-κατάκρισης του καλού και κακού Εαυτού τους, κάνουν την ίδια τη ζωή τους κόλαση. Όλοι αισθανόμαστε και απερίσκεπτα οδηγούμαστε στη βεβαιότητα, ότι το Εγώ μας είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον κόσμο και έτσι, χωρίς γνώση και κατανόηση του τι μας συμβαίνει, αγόμαστε και φερόμαστε από το Εγώ της όποιας εξουσίας, επιστημονικής, πατρικής, μητρικής θρησκευτικής ή πολιτικής, χωρίς να δυνάμεθα να αντιδράσουμε. Και επειδή από καιρό έχω διαφορετική άποψη περί ΕΓΩ, όπως διαπιστώνετε και στα σχετικά άρθρα του βιβλίου, το αντέγραψα ενθουσιασμένος και στην συνέχεια αναζήτησα κάποιον αρχαιολόγο να συζητήσω μαζί του. Από την συζήτηση δε που έγινε, προέκυψαν τα εξής συμπεράσματα. Ότι η λατρεία της Ίσιδος αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στους ελληνιστικούς χρόνους από τους Πτολεμαίους της Αλεξάνδρειας και ότι η Ελληνική γραμματική με τα μικρά γράμματα, τους τόνους και τα πνεύματα, τους χρόνους των ρημάτων και τις κτητικές, προσωπικές και λοιπές αντωνυμίες, εξελίχθηκε κάτω από την εποπτεία των θεών Σέραπι και Ίσιδα, και τους άλλους έλληνες σοφούς της βιβλιοθήκης, εκείνη την λαμπρή Ελληνιστική περίοδο. Όταν παρατήρησα στον συνομιλητή μου ότι τα πνεύματα, οι τόνοι και οι αντωνυμίες προσδίδουν εγωκεντρικό αλλά και συναισθηματικό βίωμα του άνθρωπου που τα χρησιμοποιεί, δηλώθηκε ενδιαφέρον από τον συνομιλητή μου. Επιθυμώ να επισημάνω στον αναγνώστη, ότι μέχρι την Ελληνιστική εποχή, σε καμία γλώσσα του πλανήτη δεν υπήρχαν οι κτητικές αντωνυμίες Μου, Σου, Του, και το ρήμα Είμαι με τους χρόνους του. Εξακολουθούν δε να απουσιάζουν από την Αραβική, τις γλώσσες της δήθεν

50 49 πρωτόγονης Αφρικής, την Μανδαρίνικη Κινεζική και τα Σανσκριτικά. Γι αυτό η αρχαία Ελληνική αναγνωρίζετε ως η Μητέρα των γλωσσών της Γης. Αν δε μελετήσετε προσεκτικά την εποχή εκείνη, θα δείτε ότι από τους σοφούς της βιβλιοθήκης ξεκινά να εδραιώνεται η επιστημονική μεθοδολογία της μαθηματικής έρευνας, της κατανόησης του αποτελέσματος και της εφαρμογής του στην πράξη. Το ρήμα «είμαι» και οι χρόνοι του, επέφεραν την κατανόηση του κοσμικού χωροχρόνου, εντός του οποίου το δημιουργικό ΕΓΩ του ανθρώπου δημιουργού, κτίζει τα πάντα. Κατά συνέπεια εμείς οι άνθρωποι, έχοντας έμφυτα τις αρετές της Ίσιδος, κτίζουμε έργο, με σκέψη, λόγο και πράξεις. Ο Λόγος, είναι η πράξη της σκέψης. Συμπληρωματικό θεώρημα των προαναφερομένων είναι το τεκμηριωμένο γεγονός ότι ο εγκέφαλός μας έχει δυο ημισφαίρια, εκ των οποίων το μεν αριστερό λειτουργεί λογικά και μαθηματικά ενώ το δεξί συναισθηματικά. Η Ελληνική γλώσσα με την καθιέρωση της αλφαβητικής γραφής που έγινε περίπου το χίλια προ Χριστού, έναντι της γραμμικής Β που μέχρι τότε χρησιμοποιούσε, ενεργοποίησε το εν υπνώσει πλεονέκτημα της λογικής και μαθηματικής σκέψης με αποτέλεσμα τον σημερινό κόσμο πολιτισμού. Απόδειξη του πλεονεκτήματος είναι, ότι όλοι οι υπόλοιποι Λαοί του πλανήτη που χρησιμοποιούσαν ιδεογραφήματα, ΔΕΝ ανέπτυξαν μαθηματικά και επιστήμες. Αυτό ήταν και είναι το μυστικό ισχύος της Δύσης έναντι των άλλων λαών και ασφαλώς προέκυψε από τον Ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος καταστράφηκε από το ίδιο το Ιερατείο του με σκοπό την ιδιοτελεί εκμετάλλευση του πανίσχυρου μυστικού ισχύος που κατείχε προς όφελος ολίγων. Ο σημερινός κόσμος είναι ένα τέλειο ορθολογικό κατασκεύασμα δουλείας ενός Εβραιοελληνικού ιερατείου, χωρίς ίχνος θετικού συναισθήματος ή Αγάπης. ΑΡΕΤΟΛΟΓΙΟ ΙΣΙΔΟΣ, όπως είναι αναρτημένο στον τοίχο του Μουσείου. Εγώ Είμι η πρώτη καρπόν ανθρώποις ευρούσα. Εγώ Είμι μήτηρ Ώρου Βασιλέως. Εγώ Είμι Θεού κυνός άστρου επιτέλουσσα. Εγώ Είμι η παρά γυναιξί Θεός καλουμένη. Εμοί Βούβαστος πόλις ωκοδομήθη. Εγώ εχώρησα Γην από Ουρανό. Εγώ άστρων οδούς έδειξα. Εγώ ηλίου και σελήνης πορείαν συνεταξάμην. Εγώ θαλάσσια έργα εύρων. Εγώ το δίκαιον ισχυρόν εποίησα. Εγώ γυναίκα και άνδρα συνήγαγον. Εγώ δωδεκαμηνιαίον βρέφος εις Φως εξενεγκείν έταξα. Εγώ υπό τέκνου γονείς φιλοστοργείσθαι ενομοθέτησα. Εγώ τοις αστόργοις γονεύσι διακειμένοις τιμωρίαν επέθηκα. Εγώ μετά του αδελφού Οσίριδος τας ανθρωποφαγίας έπαυσα. Εγώ Μυήσεις ανθρώποις επέδειξα. Εγώ αγάλματα Θεών τιμάν εδίδαξα. Εγώ τεμένη Θεών ιδρυσάμην. Εγώ τυρράνων αρχάς κατέλυσσα. Εγώ φόνους έπαυσα. Εγώ στέργεσθαι γυναίκας ύπ ανδρών ηνάγκασα. Εγώ το δίκαιον ισχυρότερον χρυσίου και αργυρίου εποίησα. Εγώ το αληθές καλόν ενομοθέτησα νομίζεσθαι. Εγώ συγγραφάς γαμικάς εύρον. Διαλογιζόμενος το εύρημα, είδα ότι συμπληρώνει θετικά όσα έχω γράψει στο παρελθόν και το παρόν για το ΕΓΩ μας και έτσι αποφάσισα να συμπεριλάβω το Αρετολόγιο της Ίσιδος ως ανεξάρτητο κεφάλαιο στο παρόν βιβλίο, ερμηνεύοντας κάποιες καίριες και δυσκολονόητες φράσεις του, αφού τα αρχαία είναι δύσκολα στους πολλούς.

51 50 Εγώ Είμι η πρώτη καρπόν ανθρώποις ευρούσα. Εγώ είμαι Αυτή που δημιούργησα τον πρώτο ανθρώπινο καρπό! Ερώτημα: Ποιος μπορεί να είναι ο πρώτος καρπός που δημιουργεί το Όν άνθρωπος στον κόσμο, όταν όλοι οι καρποί συλλέγονται χωρίς κόπο από το περιβάλλον, διερωτήθηκα; Και τότε οίδα. Ο πρώτος ανθρώπινος καρπός ή έργο, που εμφανίσθηκε στον Κόσμο, ΔΕΝ μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από το πρώτο σαφές έλλογο νόημα που σχηματίσθηκε στον παρθένο χώρο του ανθρώπινο Νου. Και αν η Ίσιδα αντιπροσωπεύει την ιδιότητα που σχηματίζει νοήματα και γνώμες στους ανθρώπινους Νόες, τότε αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο Εγώ, διότι αυτό σκέπτεται και βούλεται. Εγώ Είμι μήτηρ Ώρου Βασιλέως. Αν λοιπόν το νόημα είναι ο πρώτος καρπός του Εγώ που σκέπτεται και βούλεται στον χώρο του ανθρώπινου Νου, τότε ο βασιλεύς Ώρος, ο γιός του Εγώ δηλαδή, αντιπροσωπεύει το Όνομα του νοήματος που το Εγώ δίδει στα πράγματα και τις ιδέες του! Ώρος-Ορισμός. Ο αναγραμματισμός της λέξης Νόημα, εξαιρουμένου του συμβόλου Η, μας δίδει το Όνομα. «Η Ίσιδα, ως Κοσμική Μητέρα είναι το δεύτερο πρόσωπο της τριάδας Όσιρις-Ίσιδα- Ώρος. Το παιδί που γεννά η Ίσιδα είναι ο Ώρος, το παιδί, που ενώ περιέχει την ουσία του Πατέρα και της Μητέρας, αποτελεί ταυτόχρονα μια εντελώς διαφορετική και μοναδική οντότητα». Κάθε ολοκληρωμένο νόημα είναι όντος μια μοναδική και διαφορετική οντότητα από το Εγώ που το δημιούργησε! Α ν α μ φ ι σ β ή τ η τ α!! Εγώ Είμι Θεού κυνός άστρου επιτέλουσσα. Εγώ Είμαι που ανατέλλω στον αστερισμό του Θεού Κυνός. Εγώ Είμι η παρά γυναιξί Θεός καλουμένη. Το Εγώ Είναι το Σπέρμα, το Παρά της Θηλυκής Αρχής, που γονιμοποιεί τα Πάντα στη Μήτρα του Κόσμου. Εγώ εχώρησα Γην από Ουρανό. Σίγουρα δεν δίδει νόημα στην εποχή μας, αλλά τότε, την εποχή των Ηρώων, οι θεοί και τα πνεύματα του Ουρανού ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την ανθρωπότητα και ο διαχωρισμός τους από την Ίσιδα, «Το ανθρώπινο Εγώ δηλαδή», ήταν μια ηρωική πράξη που ανεξαρτητοποίησε την πορεία του ανθρώπου από τους θεούς. «Η ίδια πράξη αυτονόμησης, περιγράφετε και στον μύθο του Οδυσσέα με τον Κύκλωπα, όπως και του Δαυίδ με τον Γολιάθ». Τούτη η πράξη ανεξαρτητοποίησης, ανέδειξε το αυτεξούσιο του ανθρώπου απέναντι στους θεούς και τον Κόσμο και τον κατέστησε Συνδημιουργό. Αναλαμβάνοντας μοιραία και εν αγνοία του, την ευθύνη των πράξεών του απέναντι στον Κόσμο και τους νόμους που διέπουν την λειτουργία του. Με ότι συνεπάγεται αυτό.. Εγώ άστρων οδούς έδειξα. Το Εγώ με Σκέψη και Βούλησή, κατανόησε και αξιοποίησε την κίνηση των Άστρων. Εγώ ηλίου και σελήνης πορείαν συνεταξάμην. Το Εγώ με σκέψη και βούληση την κίνηση του Ήλιου και της Σελήνης κατενόησε και δεόντως αξιοποίησε. Εγώ θαλάσσια έργα εύρων. Το Εγώ με σκέψη και βούληση όλα τα έργα, τα αφορώντα την θάλασσα δημιούργησε.

52 51 Εγώ το δίκαιον ισχυρόν εποίησα. Το Εγώ με σκέψη και βούληση την ισχύ του δικαίου έκτισε απέναντι σε θεούς και ανθρώπους. «Ο θεσμός του δικαίου είναι ο συνεκτικός ιστός κάθε πολιτισμού. Όταν είναι διάτρητος, όπως στην εποχή μας, τα πάντα καταρρέουν». Εγώ γυναίκα και άνδρα συνήγαγον. Το Εγώ με σκέψη βούληση και σοφία, τον άνδρα και την γυναίκα ζευγάρωσε. Εγώ δωδεκαμηνιαίον βρέφος εις Φως εξενεγκείν έταξα. Εγώ όρισα να έρθει στο Φως το δωδεκαμηνιαίο βρέφος. Τι μπορεί να εννοεί αυτός ο λόγος; Τον πρώτο χρόνο, όλα τα νεογέννητα βρίσκονται σε μια κατάσταση ολοκληρωτικής παραίτησης στα χέρια των γονιών. Στον δωδέκατο μήνα αρχίζει η πρώτη αναλαμπή συνειδητής επικοινωνίας του Εγώ της προσωπικότητας του νηπίου με το περιβάλλον του! Εγώ υπό τέκνου γονείς φιλοστοργείσθαι ενομοθέτησα. Το Εγώ με σκέψη και βούληση, νομοθέτησε την στοργή του παιδιού προς τους γονείς του. Στη Φύση, όλα τα παιδιά των όντων όταν ενηλικιωθούν διώχνονται από τους γονείς τους και το καθένα ακολουθεί τον δρόμο του. Οι νέες συνθήκες ζωής που δημιούργησε η συνειδησιακή ανάπτυξη του ΕΓΩ, απαιτούσε λογικές πλέον συμπεριφορές και όχι τις ενστικτώδεις του παρελθόντος. Εγώ τοις αστόργοις γονεύσι διακειμένοις τιμωρίαν επέθηκα. Το Εγώ η σκέψη και βούληση θεσμοθέτησε τιμωρίες σε όσους φέρονται άστοργα στους γονείς τους. Εγώ μετά του αδελφού Οσίριδος τας ανθρωποφαγίας έπαυσα. Με πρωτοβουλία του θηλυκού και συμφωνούντος του αρσενικού Εγώ, από κοινού με σκέψη και βούληση την ανθρωποφαγία έπαυσαν. Εγώ Μυήσεις ανθρώποις επέδειξα. Το Εγώ με τη σκέψη και βούλησή του, είναι αυτό, που σταδιακά, μέσω των μυητικών πρακτικών που αυτό δημιούργησε, έκτισε τους τρόπους επικοινωνίας με τους θεούς, που αυτό το ίδιο επέλεγε και συνεργαζόταν από τότε, μέχρι τώρα. Εγώ φόνους έπαυσα. Το Εγώ με σκέψη κατανόησε και βούληση, κατάργησε την ανθρωποκτονία. Εγώ στέργεσθαι γυναίκας ύπ ανδρών ηνάγκασα. Το Εγώ με σκέψη και βούληση, δηλαδή λογικά, συνέβαλε στην υποταγή της γυναίκας υπό του ανδρός. Εγώ το δίκαιον ισχυρότερον χρυσίου και αργυρίου εποίησα. Το Εγώ, με σκέψη και βούληση, το Δίκαιο ισχυρότερο του χρυσού και του ασημιού θεσμοθέτησε. Εγώ το αληθές καλόν ενομοθέτησα νομίζεσθαι. Το Εγώ, με σκέψη και βούληση νομοθέτησε να θεωρείται αρετή, η αλήθεια.

53 52 Τα φίδια στα πόδια της Ίσιδας συμβολίζουν τις χθόνιες και αντανακλαστικά λειτουργούσες δυνάμεις των ενστίκτων, αισθήσεων και συναισθημάτων κάθε ζωντανού σώματος Άρχισα να εργάζομαι πάνω στο Νόημα και την σημασία του ΕΓΩ από το 1999 και στην μακρόχρονη ενασχόλησή μου με Αυτό και που περιγράφεται σ αυτό το βιβλίο, το ανέδειξα ως εν δυνάμει και όχι απριόρι αυτόνομο απόσπασμα, της Αρχής που σκέπτεται και βούλεται στο Σύμπαν. Το εύρημα του παρόντος Αρετολογίου της Ίσιδος αποδεικνύει σ εμέ, ότι καλώς λειτούργησα. Συνιστώ στον αναγνώστη να επιστρέψει στην σελίδα με την ερμηνεία του συμβόλου της ενότητας και να μελετήσει το μυστικιστικό σύμβολο που πριν χρόνια συνέθεσα και την ερμηνεία που σ Αυτό δίδω τώρα. Η παρακάτω παράγραφος είναι μετάφραση της κεφαλίδας στην εικόνα της Ίσιδος. «Εγώ, η Ίσιδα, είμαι όλα όσα έχουν υπάρξει, όσα υπάρχουν και όσα θα υπάρξουν. Κανείς θνητός άνθρωπος δεν αφαίρεσε ποτέ το πέπλο μου.» Ο δε Κρίσνα δηλώνει το ίδιο στη Μπακαβάτ Γκίτα. «Εγώ δεν δεσμεύομαι από το έργο της Δημιουργίας. Εγώ είμαι Εγώ και παρακολουθώ την δράση των έργων μου. Στο τέλος της νύχτας του χρόνου όλα τα πράγματα επιστρέφουν στη Φύση μου. Κι όταν αρχίσει η καινούργια μέρα, τα ξαναφέρνω στο Φως. Έτσι, χάρη στη Φύση μου, προβάλω τις διαδοχικές δημιουργίες που διαρκούν κυκλικά μέσα στον χρόνο Παρατηρώ την διαδικασία των έργων σε κάθε δημιουργία μου, βλέπω την κίνηση, επιβλέπω την αδράνεια. Κι έτσι, συμπληρώνονται ο ένας μετά τον άλλον οι κύκλοι της ύπαρξης και της ανυπαρξίας του Κόσμου». Το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο ξεκινά με το «ΕΝ Αρχή Ην ο Λόγος, και ο Λόγος Ην Προς το Θεό, και Θεός Ην ο Λόγος. Ούτος Ην Εν Αρχή προς τον Θεό. Πάντα δι Αυτού Εγένετο και Χωρίς Αυτού Εγένετο Ουδέν εν ο Γέγονεν. Εν Ούτο Ζωή Ην, και Ζωή Ην το Φως των Ανθρώπων». Λόγος, είναι η πράξη της σκέψης.. ΔΕΝ δύναται να υπάρξει λόγος, χωρίς εγώ σκέψη και βούληση.. Τα υπόλοιπα είναι δικός σας λόγος να τα σκεφτείτε

54 53 Το Εγώ και το αιώνιο όνομα του Όντος. Αυτό το κείμενο γράφτηκε το 2004 και είναι η πρώτη προσπάθεια ολοκληρωτικής ερμηνείας του θεωρήματος περί Εγώ που άρχισα να σκέφτομαι από το Την εποχή εκείνη, πρόσφερα υπηρεσία στον σύλλογο Αρμονική Ζωή των Αθηνών μέσα στα πλαίσια μιας προσπάθεια κατανόησης του τι συμβαίνει στον κόσμο μας και όχι την αναζήτηση της σωτηρίας μου. Όταν μετά από πολύ χρόνο παραμονής μου στον χώρο άρχισα να βλέπω την αλήθεια, δεν εξεπλάγην από τις ανοησίες των δήθεν δασκάλων του χώρου. Όσο το πάθος των μαθητών να πιστέψουν σε κάποιες αλήθειες που οι δήθεν ανατολικοί δάσκαλοι αντιπροσώπευαν. Το χρήμα έρρεε άφθονο, το ψεύδος επίσης, η εκμετάλλευση επίσης και η παραπλάνηση μαζί με την απογοήτευση στο τέλος απελπιστική. Χιλιάδες αν όχι και εκατομμύρια μαθητές στον πλανήτη, πίστευαν ένα ηλίθιο ευνούχο δήθεν δάσκαλο, ο οποίος υποστήριζε ότι ήταν ενσάρκωση του χριστού, του βούδα, του κρίσνα και κάμποσων άλλων θεών και σοφών του παρελθόντος. Το κύριο δε επιχείρημα αυτού του δασκάλου ήταν, ότι για να βρεις τον Θεό, πρέπει να σκοτώσεις το Εγώ σου. Ένα επιχείρημα που διαρκώς και με άκρατο ενθουσιασμό, παπαγάλιζαν οι υπηρέτριες του χώρου στους επισκέπτες. Επιθυμώ να επισημάνω στους αναγνώστες μου ότι ουδόλως διαφέρει και η χριστιανική προσπάθεια σωτηρίας της ψυχής σε βαρβαρότητα κατά του Εαυτού, ανοησία και σοφότατη καθοδήγηση, που για να σε δουλώσει ή αχρηστέψει τελείως, σε υποχρεώνει να πλένεις τα σκατά του καθενός κάθε στιγμή και να επαναλαμβάνεις κάθε μέρα χιλιάδες φορές «Κύριε Ιησού ελέησόν με τον αμαρτωλό». Πολλές φορές διερωτήθηκα ποιος είναι υπεύθυνος αυτού του ανόητου και αιματηρού παιγνιδιού, οι δάσκαλοι, οι θεοί ή οι άνθρωποι; Το γνωστό φιλοσοφικό γνωμικό του Καρτέσιου ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ ήταν ένα βασανιστικό ερώτημα που με απασχόλησε ποικιλοτρόπως επειδή το αισθανόμουν ως ανεπαρκές και τούτο, διότι αφ ενός αναφέρεται σε πρώτο πρόσωπο, δηλαδή στο ΕΓΩ, αυτό το Εγώ που σκέπτεται ήταν ένα τελείως άγνωστο πράγμα που τις περισσότερες φορές προκαλούσε απορία και επιφύλαξη παρά κατάφαση και ικανοποίηση στη Ζωή του ανθρώπου. Είναι γενικά παραδεδεγμένο ότι το ΕΓΩ και η έννοιά του είναι ένα ενοχλητικό θέμα σε ακαδημαϊκούς, θρησκευτικούς και λαϊκούς κύκλους, χωρίς να είναι γνωστό πως και γιατί δημιουργήθηκε αυτή η αίσθηση του ξένου και ενοχλητικού ΕΓΩ μας, αφού χωρίς ΕΓΩ, καλό η κακό, τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει. Τι νόημα μπορεί να έχει ο Εαυτός μας, ο νους μας ή η ψυχή μας π.χ. χωρίς κάποιο ΕΓΩ; Παρεμπιπτόντως, πριν κάποιες μέρες συζητώντας με έναν φανατικό Χριστιανό, μου δήλωσε ευθέως πως το ΕΓΩ είναι ο διάβολος και εγώ διερωτήθηκα, ποιό Εγώ είναι ο διάβολος και ποιο ο θεός; Αφού ο θεός αυτοπροσδιορίζεται ως Εγώ Ειμί ο Ων με ωμέγα στην Βίβλο. Πέρασε ποτέ ο συλλογισμός από το νου σας, ότι έχουμε δύο διαφορετικά ΕΓΩ ένα καλό και ένα κακό που μάχονται μεταξύ τους σε έναν ανόητο εμφύλιο πόλεμο με θύματα τους Εαυτούς μας; Σκεφτήκατε ποτέ ότι είμαστε θύματα ενός ανόητου διανοητικού και συναισθηματικού εμφυλίου πολέμου ανάμεσα σε δυο αντίθετα και εχθρικά Εγώ της ύπαρξής μας; Ποια είναι αυτά τα δυο άγνωστα Εγώ, που άγονται και φέρονται από άγνωστες θετικές ή αρνητικές συναισθηματικές δυνάμεις μέσα στον χώρο του Νου μας και δημιουργούν μια αίσθηση κενού ανεπάρκειας και φόβου στην οντολογική ή ψυχική μας υπόσταση; Ερώτημα: Έχουμε αρνητικά και θετικά συναισθήματα ή καλό και κακό ΕΓΩ; Μήπως έχουμε ένα Εγώ, το οποίο, όπως ο αρχαίος Έλληνας θεός Ιανός, ταυτίζεται, πότε με τα αρνητικά και πότε με τα θετικά συναισθήματα, αλλάζοντας κάθε φορά συμπεριφορά και μορφή προκαλώντας σύγχυση στον Εαυτό του και Εαυτό μας; Σκεφτείτε το. Όταν κάποτε με τη βοήθεια της Γιόγκα κατάλαβα ότι δεν είμαι ούτε τα συμπεράσματα των σκέψεών μου, ούτε τα αισθήματά μου, ούτε τα θέλω μου, είδα τον εαυτό μου και τον Κόσμο από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία και αμέσως άρχισα να αναζητώ την απάντηση στο ερώτημα ποιος είμαι, τι είμαι και γιατί είμαι. Καθόλου εύκολα βέβαια τέτοια ερωτήματα στην απάντησή τους, τότε το

55 Αλλά όταν ξεκίνησα η δυσκολία δεν με σταμάτησε, τουναντίον πρόσθεσε ενδιαφέρον στις ασχολίες μου. Ο εσωτερικός διάλογος που με οδήγησε στα τωρινά συμπεράσματα ξεκίνησε το 1999 και άρχισε κάπως έτσι. ΕΓΩ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ, ΑΡΑ ΕΓΩ ΥΠΑΡΧΩ. Είμαι όμως οι σκέψεις μου; Διερωτήθηκα. Πρόσθεσα την προσωπική αντωνυμία ΕΓΩ στον συλλογισμό μου, αφού όπως προανέφερα, η αντωνυμία ΕΓΩ προσέθετε οντολογική βαρύτητα στην υπαρξιακή μου αισθαντικότητα. Είμαι δηλαδή ΕΓΩ, το συμπέρασμα ότι αυτός ο Κόσμος δεν αξίζει μια πεντάρα ή ότι είναι θαυμάσιος; Ότι οι Αμερικάνοι ή οι Ρώσοι είναι καλοί ή κακοί; ΟΧΙ συμπέρανα μετά από πολύ σκέψη, ΕΓΩ δεν είμαι το οποιοδήποτε συμπέρασμα της όποιας σκεπτικής μου διαδικασίας! Αναμφισβήτητα όμως η λειτουργία της σκέψης με κάνει να σκέπτομαι, να δρω και να υπάρχω! ΕΓΩ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ, ξανασκέφτηκα, ΑΡΑ ΕΓΩ ΥΠΑΡΧΩ. Είμαι όμως οι αισθήσεις και τα συναισθήματά μου; Διερωτήθηκα. Είμαι δηλαδή οι θλίψεις, οι πόνοι, οι ευχαριστίες, οι ηδονές μου; Όχι συμπέρανα, ΕΓΩ δεν είμαι οι θλίψεις, οι πόνοι, οι ευχαριστήσεις και οι ηδονές μου. Αλλά είναι βέβαιο ότι ΕΓΩ υφίσταμαι την διαρκή διακύμανση όλων αυτών των ερεθισμών του σώματός μου, οι οποίοι μοιραία ερεθίζουν και προκαλούν τη λειτουργία της σκέψης και βούλησής μου. Ακολούθησα την ίδια λογική ακολουθία! ΕΓΩ ΘΕΛΩ, ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ διερωτήθηκα; Είμαι δηλαδή ένα αυτοκίνητο που θέλω, ένα σπίτι, μια γυναίκα, μια υπέροχη ερωτική εκστατική εμπειρία, είμαι ΕΓΩ η επιθυμία να γίνω Ήρωας, Θεός, Διάβολος; Όχι βέβαια συμπέρανα, ΕΓΩ δεν είμαι κανένα απολύτως θέλω μου, σίγουρα όμως τα θέλω και η επιθυμία απόκτησης και διατήρησής τους, κάνουν την σκέψη και την βούληση του ΕΓΩ μου να δρουν και αυτή η δράση να με αυτοπροσδιορίζει στην πρόσκαιρη μαγεία του Κόσμου. Όταν λοιπόν ΕΓΩ, δεν είμαι τα συμπεράσματα της σκέψης μου, τα συναισθήματά μου και τα θέλω μου, τότε ΕΓΩ τι είμαι, διερωτήθηκα; Ανέτρεξα στην Ελληνική γραμματική και εκεί βρήκα απαντήσεις που με οδήγησαν σε περισσότερες κατανοήσεις. Το ΕΓΩ είναι προσωπική αντωνυμία και είναι η λέξη που χρησιμοποιούμε αντί του ονόματός μας γράφουν τα λεξικά, τι φυσικότερο σκέφθηκα. Όμως κάτι μέσα μου δεν έλεγε να ησυχάσει. Ναι, εντάξει είπα, Εγώ είμαι ο Ευάγγελος και είμαι επίσης και συγγραφέας και άλλα πολλά που με προσδιορίζουν στον κόσμο, αλλά αν βγάλω όλα τα επίθετα και ουσιαστικά που με προσδιορίζουν, τότε τι μένει; Άνθρωπος απάντησα στον εαυτό μου, αλλά αμέσως σκέφθηκα ότι ο άνθρωπος είναι ουσιαστικό και προσδιοριστικό όνομα κάποιου πράγματος, κατά συνέπεια σκέφθηκα, πρέπει να είμαι κάτι περισσότερο. Η ιδέα του ΟΝΤΟΣ αναδύθηκε ήσυχα στο ΝΟΥ μου μετά από το σχετικό διαλογισμό όπου κατέφυγα αναζητώντας απάντηση, το ΟΝ δεν είναι όνομα σκέφθηκα, αλλά τι είναι διερωτήθηκα. Και πάλι η Ελληνική γραμματική έδωσε την απάντηση. Και εδώ προέκυψε η ανάγκη μιας διευκρίνησης. Υπάρχει Ων με ωμέγα και Ον με όμικρον, ποια η διαφορά και ποιο το νόημα των διαφορών μεταξύ τους διερωτήθηκα. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη, όπως πιστεύω και η δική σας, όταν ανακάλυψα στην γραμματική πάλι, ότι το ΩΝ, ΟΥΣΑ, ΟΝ είναι η ουδέτερη μετοχή στον ενεστώτα χρόνο των τριών προσώπων του ρήματος Ειμί. Και βέβαια η έκπληξή μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν συνειδητοποίησα ότι ΕΙΜΑΙ χωρίς ΕΓΩ δεν δύναται να νοηθεί, για να φτάσω τελικά στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια που λέγει. «Ως ΕΓΩ γενικώς, χαρακτηρίζεται το ανθρώπινο ΟΝ, όπερ κατανοεί Εαυτό. Ακριβέστερα, ο φορεύς της αυτοσυνειδησίας και της ψυχοσωματικής ολότητας του ανθρώπου. Δια του ΕΓΩ του,

56 55 το συνειδητό ανθρώπινο άτομο διακρίνεται από του περιβάλλοντός του. Ο Καρτέσιος δια του Σκέπτομαι Άρα Υπάρχω, αντικαθιστά την ψυχή δια του ΕΓΩ, η συνταύτιση δε αύτη δεν περιορίζεται εις τον χαρακτηρισμόν της σχέσεως μεταξύ της Ψυχής και του ΕΓΩ αλλά ορίζεται με την εξής σαφή δήλωση: «Εφ όσον έχω σαφή έννοια εμαυτού ως νοούσης και Μη υλικής οντότητος και του σώματός μου ως υλικού και Μη νοούντος αντικειμένου, είμαι βέβαιος, ότι το ΕΓΩ μου, δηλαδή η Ψυχή μου, είναι καθ ολοκληρίαν διάφορον του σώματος και ότι δύναται να υπάρξει άνευ του τελευταίου». Σταθμός δε εν τη πνευματική ιστορία είναι, η εν τη Παλαιά Διαθήκη Αυτοδιακήρυξις του Θεού «ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ» δια της οποίας ο θεός αυτόαποκαλύπτεται ως το απόλυτο υποκείμενο. Έξοδος γ' 14. Στο ίδιο λεξικό. Μοιραία λοιπόν και Εγώ, έθεσα το ερώτημα. Έλλογο ή αισθαντικό απόλυτο υποκείμενο; Όταν λοιπόν ο θεός αυτοπροσδιορίζεται ως ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ με Ω, ως έχων ύπαρξη απόλυτο και καθαρά άνευ προσδιοριστικών ιδιοτήτων, δια πλήρους αφαιρέσεως, πάσης ιδιότητος, σχέσεως και μεταβολής, ως απόλυτο υποκείμενο. Τότε τίθεται σε αμφισβήτηση ο Πάτερ Υμών ο εν τοις Ουρανής, διότι αυτός ο εν τοις ουρανής θεός είναι προσδιοριζόμενο πρόσωπο με συγκεκριμένους ρόλους και επιθυμίες και ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς, καθορίζει την συμπεριφορά και ζωή μας. Έμεινα έκθαμβος, η ιδέα ότι το ΕΓΩ είναι ο φορέας της αυτοσυνειδησίας και της ψυχοσωματικής ολότητας του ανθρώπου, ότι το ΕΓΩ μου είναι η συνειδητότητά μου, η Ζώσα οντότητα της συνείδησής μου δηλαδή, με συγκλόνισε! Και τότε, σαν αστραπή, καρφώθηκε στο Νου μου η ιδέα, ότι το ΕΓΩ είναι Οντωνυμία, το όνομα του όντος δηλαδή που κάθε ζωντανό πλάσμα έχει μέσα του και όχι αντωνυμία! Δύναται να υπάρξει ΕΓΩ χωρίς Είμαι στον χωροχρόνο; Όχι βεβαίως! Σημείωση: Το ρήμα Ειμί στην ουδέτερη μετοχή του ενεστώτα χρόνου και στα τρία πρόσωπα, γίνεται ΩΝ-ΟΥΣΑ-ΟΝ. Που σημαίνουν. Το Ων με ωμέγα αναφέρεται στο Εγώ είμαι παρόν στο αιώνιο τώρα αισθαντικά, χωρίς σκέψη, βούληση και ιδιότητα. Το Ούσα αναφέρεται στο αυτή είναι επίσης παρούσα στο αιώνιο τώρα αισθαντικά, χωρίς σκέψη βούληση και ιδιότητα. Και το Ον με όμικρον αναφέρεται στο αυτό είναι παρόν στο αιώνιο τώρα. Και αυτό το παρόν στο τώρα, είναι το πεπερασμένο αλλά αισθαντικό φυσικό μας σώμα με την διττότητα των αισθήσεων του πόνου και της ηδονής. Οι αισθήσεις, «ανάγκες» του σώματος δηλαδή είναι και αυτές που ενεργοποιούν σε δράση το ΕΓΩ! Στάθηκα λίγο να το σκεφτώ καλύτερα, αλλά η φαντασία μου ήδη κάλπαζε, το ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΑΥΤΟΣ, είναι οντωνυμίες δηλαδή ονόματα ή αποσπάσματα του αιωνίου ΟΝΤΟΣ. Μέσα στην ενθουσιώδη σύγχυσή μου, έλαμψε η ιδέα ότι οι προσωπικές αντωνυμίες ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΑΥΤΟΣ γραμματικά είναι άχρονες, δεν κλείνονται, είναι επέκεινα του χρόνου, είναι αιώνιες. Άρα, αυτοί που έκαναν την Ελληνική γραμματική, γνώριζαν από τότε! Δεν υπήρξε ποτέ στο διηνεκές του Κόσμου άνθρωπος χωρίς σκέψη και βούληση, δηλαδή χωρίς ΕΓΩ. Είναι δυνατόν να ήταν τόσο σοφοί οι αρχαίοι Έλληνες που δημιούργησαν την Ελληνική γλώσσα, διερωτήθηκα. Ένας χείμαρρος ιδεών πλημμύρισε το Νου μου και μέσα σ αυτόν μια ιδέα άρχισε να σταθεροποιείται δυναμικά. Μήπως τελικά το πραγματικά αιώνιο, θείο και άφθαρτο στοιχείο που έχουμε μέσα μας είναι το άϋλο ευφυές σκεπτικό και βουλητικό ΕΓΩ της προσωπικότητας, ως ιδιότητα σκέψης βούλησης βεβαίως και όχι ως φυσική παρουσία; Το συμπέρασμα με οδήγησε στο ερώτημα αν η σκέψη και η βούληση έχουν υλική υπόσταση; Για να καταλήξω στη συνέχεια πως η σκέψη και η βούληση δεν μπορεί να έχουν υλική υπόσταση, είναι καθαρό πνεύμα. Και τότε θαύμασα! Θυμήθηκα τα δικά μου εξωσωματικά ταξίδια και είδα καθαρά ότι το ΕΓΩ μου ήταν αυτό που ταξίδευε και στη συνέχεια εκλογίκευε την εμπειρία του, πάντα σύμφωνα με τις γνώσεις της κάθε εποχής ή την προσωπικότητα της κάθε εποχής που είχα! Και η θεωρία της μετενσάρκωσης, τι άλλο μπορεί να μετενσαρκώνει εκτός από ένα ΕΓΩ που σκέπτεται και βούλεται εμπνεόμενο από τις μνήμες και εμπειρίες παρελθόντος του.

57 56 Και η θεωρία του παράδεισου και της κόλασης τι άλλο θα μπορούσε να ανταμείβει εκτός από ένα ΕΓΩ της προσωπικότητας που επιβιώνει στο επέκεινα ή που νομίζει ότι θα επιβιώσει στο επέκεινα! Και η υπόσχεση της νίκης επί του θανάτου του Ιησού, τι άλλο εκτός από την συνειδητή επαναγέννησή του ιδίου Εγώ μπορεί να εννοεί; Αλήθεια, διερωτήθει ποτέ κάποιος, το νόημα της προτροπής «αιώνια η μνήμη αυτού» στη χριστιανική εξόδια ακολουθία; Είναι δυνατόν να υπάρξει σκέτη μνήμη χωρίς το αντίστοιχο ΕΓΩ στο οποίο να είναι χρήσιμη; Αισθανόμενος ότι είμαι σε καλό δρόμο, είδα καθαρά ότι το ΕΓΩ ως απρόσωπη διασκεπτική και βουλητική ιδιότητα είναι πράγματι Αιώνιο! Δεν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει, και ασφαλώς δεν δύναται να υπάρξει ποτέ ζωντανό Ον, χωρίς σκεπτική και βουλητική ιδιότητα, δηλαδή χωρίς (ΕΓΩ) στο Σύμπαν! Το κοινό στοιχείο που όλα τα όντα στο διηνεκές του Σύμπαντος έχουν, παρά τη διαφορετικότητα και μοναδικότητά τους, είναι Εγώ σκέψη και βούληση. ΕΓΩ Σκέπτομαι λοιπόν. ΕΓΩ Αισθάνομαι. ΕΓΩ Θέλω. ΕΓΩ Είμαι, ΕΓΩ Υπάρχω. Κατά συνέπεια το ΕΓΩ είναι ο δρόμος για την αλήθεια και τη Ζωή! Ασφαλώς και ήρθε στο Νου μου το μέγιστο Ελληνικό γνωμικό «Γνώρισε τον εαυτό σου» αλλά ήρθε επίσης και ένας άγνωστος λόγος του ιδίου Ιησού από το Κατά Θωμά Ευαγγέλιο των Γνωστικών Χριστιανών της Αιγύπτου και που λέγει. «Αν οι καθοδηγητές σας πουν, ιδού η Βασιλεία είναι στον Ουρανό τότε τα πετεινά του Ουρανού θα σας ξεπεράσουν. Αν σας πουν είναι στη θάλασσα τότε τα ψάρια θα σας ξεπεράσουν. Αλλά η Βασιλεία είναι μέσα σας και έξω σας. Όταν γνωρίσετε τον ΕΑΥΤΟ σας τότε θα είστε γνωστοί και θα γνωρίσετε πως είστε υιοί του Ζωντανού Πατέρα. Αν όμως δεν γνωρίζετε τον Εαυτό σας, ζείτε στη φτώχεια και είστε η φτώχεια». Τι παράξενα παιγνίδια που παίζονται πολλές φορές στη Ζωή και τον Νου του ανθρώπου. Με πύρινα καρφιά μια συγκλονιστική φράση καρφώθηκε στο Νου μου. «Γνώρισε την αλήθεια του Εαυτού σου και αυτή θα σε ελευθερώσει», όλες οι ξένες αλήθειες υποδουλώνουν και οδηγούν στην απώλεια του Εαυτού. Ποια όμως είναι η αλήθεια του ΕΑΥΤΟΥ; Ο Εαυτός μας είναι το πολυτιμότερο πράγμα που κατέχουμε στον κόσμο. Ποιος θα αντάλλαζε τον Εαυτό του με ένα βουνό χρυσάφι; Ο Εαυτός μας είναι το τέλειο φυσικό όχημα της Θείας ευφυούς ιδιότητας, που μέσω του ανθρώπου, παρουσιάζει στο φυσικό κόσμημα την δημιουργική Ουσία της! Ο Εαυτός μας είναι Συνδημιουργός του Κόσμου, ικανός να μετακινείται στον χωροχρόνο του Σύμπαντος και να κτίζει έργο στην ύλη και το πνεύμα, στο καλό και το κακό. Αν γνωρίζαμε την αλήθεια του Εαυτού μας, αντί της αυτοαπόρριψης που εντέχνως διδαχθήκαμε να πιστεύουμε, ποτέ η Ανθρωπότητα δεν θα κατρακυλούσε Εδώ, στο σημείο μηδέν. Αλήθεια, πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή, αν ο Ιωάννης αντί του «γνώρισε την αλήθεια και αυτή θα σε ελευθερώσει» η οποία παραπέμπει στην εξωτερική αλήθεια των άλλων, έγραφε το σωστό. «Γνώρισε την αλήθεια του Εαυτού σου και αυτή θα σε ελευθερώσει». Ή μήπως έτσι το έγραψε και κάποιοι το λογόκριναν κατά τα συμφέροντά τους; Και τότε διερωτήθηκα, πως οι ξένες αλήθειες υποδουλώνουν; Η απάντηση ήρθε μόνη της στον Νου μου. Η Ταύτιση ενώνει η Αποταύτιση χωρίζει. Ως ταυτοπαθής χαρακτηρίζεται ο παθών τα αυτά, ο υποκείμενος εις τα αυτά παθήματα, εις όμοια τύχη, με τις ιδέες, τα συναισθήματα και τα αντικείμενα της ταύτισής του. (Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη). Ο περίφημος κινέζος σοφός του 5ου π.χ. αιώνα Λάο Τσε είπε τότε: Όσοι ακολουθούν το ΤΑΟ, ταυτίζονται με το ΤΑΟ. Όσοι ακολουθούν την επιτυχία, ταυτίζονται με την επιτυχία. Όσοι ακολουθούν την αποτυχία, ταυτίζονται με την αποτυχία. Όσοι ταυτίζονται με το ΤΑΟ, το ΤΑΟ τους δέχεται με ευχαρίστηση. Όσοι ταυτίζονται με την επιτυχία, η επιτυχία τους δέχεται με ευχαρίστηση.

58 57 Όσοι ταυτίζονται με την αποτυχία, η αποτυχία τους δέχεται επίσης με ευχαρίστηση. Όταν δεν υπάρχει καλή πίστη, υπάρχει κακή πίστη. Που σημαίνει απλούστερα, «Όταν δεν υπάρχει αγάπη, υπάρχει μίσος». Μια αίσθηση δέους και μυστηρίου κάλυψε τον Νου μου, διάφορες σπίθες λέξεων άρχισαν από μόνες τους να εμφανίζονται και να κινούνται σαν πυγολαμπίδες εντός του. Η ταύτιση, το ΕΓΩ, η βούληση, οι σκέψεις, οι θρησκείες, οι θεοί, οι δάσκαλοι, οι επιστήμες, οι τέχνες, τα τεχνολογικά μας επιτεύγματα, τα πάντα σε φωτεινές ακίδες. Και τότε είδα το ΕΓΩ μου. Το είδα φωτεινότερο να πηγαίνει σ' όλες αυτές τις πυγολαμπίδες των ιδεών, των λέξεων και των νοημάτων και να προσκολλάται σ' αυτές, προσθέτοντας λάμψη σε κάθε ακίδα που εισέβαλε, έως ότου χάθηκε τελείως, διαθέτοντας όλη την ενέργεια του στις πυγολαμπίδες. Έμεινα κενός να σκέπτομαι την εξήγηση του οράματος και τότε κατάλαβα. Ταύτιση είναι η διάθεση της δημιουργικής πνοής του ΕΓΩ μου μέσα στις ιδέες, τα συναισθήματα και τα αντικείμενα της ταύτισής μου. Σαν αστραπή έλαμψαν μέσα στο Νου μου οι απειράριθμες ταυτίσεις μου, οι ιδέες μου, τα λεφτά μου, τα πτυχία μου, τα σπίτια μου, τα αυτοκίνητά μου, η θρησκεία μου, ο θεός μου, η πατρίδα μου, ο πατέρας μου, ο αδερφός μου, ο εαυτός μου, οι φοβίες μου, οι επιθυμίες μου, οι απογοητεύσεις μου, η Ψυχή μου, ο Νους μου κοντολογίς, κάθε ΜΟΥ είναι και μια ταύτιση που με εμπεριέχει, σκέφτηκα. Σάστισα, είναι δυνατόν να ζήσει κάποιος χωρίς ταυτίσεις διερωτήθηκα, ενώ μαύρα φίδια φόβου άρχισαν να με ζώνουν στην αίσθηση απώλειας των ταυτίσεών μου. Φοβόμουν να σκεφθώ την συνέχεια όταν έξαφνα ένα σπουργίτι ήρθε και κάθισε χαρούμενο απέναντι. Εγώ, δεν έχω κανένα Μου, είπε. Και πως ζεις, ρώτησα. Μέσω της ευφυΐας απάντησε, η οποία μπορεί να ορισθεί ως μία αυτόβουλη διασκεπτική λειτουργία του Εγώ στο Τώρα και το οποίο Εγώ αντιμετωπίζει κάθε προκύπτον πρόβλημα με τρόπο μοναδικό και κατάλληλο για κάθε συγκεκριμένη κατάσταση, χωρίς να προσφεύγει σε λύσεις πατρόν του παρελθόντος, δηλαδή Ευφυώς, είπε. Και αφήνοντας μια κουτσουλιά έφυγε τραγουδώντας ευτυχέστατο. Δεν με έπεισε παρ ότι υπάρχει μια αλήθεια σ αυτό, Εγώ δεν είμαι σπουργίτη σκέφτηκα, όμως αυτό έκανε τη σκέψη μου να ξεκινήσει μια νέα λογική ακολουθία. Χωρίς ταύτιση η Ζωή είναι αδύνατη, η ταύτιση είναι νόμος του Κόσμου. Κάθε νεογέννητο θηλαστικό επιβιώνει μέσω της ταύτισης με το ιδεατό, συναισθηματικό και υλικό του περιβάλλον. Και εδώ, στην φυσική σταθερά της ταύτισης, κρύβεται και ο αθέατος μηχανισμός του νόμου της διαρκούς επαναφοράς, ο οποίος διαιωνίζει τον τύπο της δυστυχίας ή ευτυχίας κάθε ανθρώπου από την μια γενιά στην άλλη. Μέσω της ταύτισης οι άνθρωποι γίνονται καλοί και κακοί, Αμερικάνοι ή Έλληνες, Ρώσοι ή Γερμανοί, πολιτισμένοι ή απολίτιστοι και κάτι που ίσως απαντήσει σε πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Η ταύτιση του Εγώ της προσωπικότητας με τα αρνητικά ή θετικά συναισθήματα που αυτόνομα κυκλοφορούν στον χώρο του Νου και του σώματός μας, είναι υπεύθυνη και για τον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του καλού και κακού Εαυτού μας. Αυτός ο ανεξέλεγκτος εμφύλιος που αναμφισβήτητα υπάρχει μέσα μας, μας φθείρει, μας γεμίζει ενοχές και μας βασανίζει ασταμάτητα τρέφοντας μια διαρκεί αμφιβολία για την ορθή ή λανθασμένη στάση μας απέναντι στις ανάγκες της Ζωής. Η αμφιβολία, που συνεπικουρείται από την υποθετική σκέψη είναι ένα βασανιστήριο που μας στερεί την βαθύτερη ψυχική ανάγκη της ενότητας και ηρεμίας του Εαυτού. Η Μήτρα είναι το πρώτο αγαθό, μακάριο και άγιο περιβάλλον εντός του οποίου αφυπνίζεται και με την μακαριότητά της ταυτίζετε το Εγώ κάθε όντος! Από αυτήν ξεκινά και σ' αυτήν τελειώνει ο εξελικτικός κύκλος της οποιασδήποτε Εγώ οντολογικής ύπαρξης στον Κόσμο. Ταυτισμένη με τις μακάριες, άγιες, αγαθές και άλογες αισθητικές εντυπώσεις της ενδομητρίου Ζωής. Αυτό είναι και το ζητούμενο κάθε Εγώ στην εξωμήτριο ζωή. Εδώ, στην κατασυκοφαντημένη ενδομήτρια μακάρια ενότητα, η κατάσταση της οποίας προσεγγίζεται μέσω της διαλογιστικής πρακτικής, της προσευχής ή των παραισθησιογόνων, ο κόσμος της διττότητας καταρρέει και η ευφυΐα του Εγώ της προσωπικότητας, ανιχνεύοντας και εκλογικεύοντας τον παλμό

59 58 του Ηλιακού φωτός, φωτεινού αρχιτέκτονα κάθε φυσικού σώματος, κτίζει επιστήμες, τέχνες, θεούς, θρησκείες και τον κόσμο όλο.. Σε Κοσμικό πεδίο, η απρόσωπη Αρχή του Κόσμου που σκέπτεται και βούλεται, διαχέεται στο σύνολο των επί μέρους μερών του Σύμπαντος. Μέσω της ταύτισης, προσωποποιείτε σε κάθε Ον του Κόσμου που εισβάλει και μοιραία χάνει την υπερπροσωπικότητά της, συμβάλλοντας στην επιβίωση, δράση και εξέλιξη όλων των επί μέρους μερών του Σύμπαντος. ΤΟ Εγώ της προσωπικότητας είναι απόσπασμα της αιώνιας Αρχής που σκέπτεται και βούλεται στο Σύμπαν και που σημαίνει, πως το Εγώ, είναι η υπάρχουσα καθ' εαυτή βιωματική εμπειρία της οντολογικής μας ύπαρξης στο χωροχρονικό τώρα. Κατανόησε την αλήθεια του Εαυτού σου και αυτή θα σε ελευθερώσει από τις αλήθειες των άλλων που σκλαβώνουν. Υ.Γ. Η συγγραφή αυτού του κεφαλαίου ξεκίνησε το 2004 και κλείνει με το επόμενο κεφάλαιο, Εγώ της προσωπικότητας, οντολογικό Εγώ κ.τ.λ. που τελείωσε τέλος Σεπτεμβρίου του Παρεμπιπτόντως, αυτές τις μέρες στο Blog Ted.com στη σελίδα Jill Bolte Taylor: 10 talks on human nature και στην διάλεξη της Bonnie Bassler: How bacteria "talk" δηλώνεται σαφώς πως τα βακτηρίδια επικοινωνούν μεταξύ τους! Δηλώνεται δε ακόμη σαφέστερα από την ερευνήτρια, πως τα βακτηρίδια υφίστανται ως Εγώ και Εσύ, έχουν δηλαδή το καθένα ατομική οντολογική υπόσταση! Και το σημαντικότερο, ότι στο σύνολο των ιστοριών που περιέχονται σ αυτό το αρχείο, υπάρχουν πολυτιμότατες και έγκυρες πληροφορίες για όλους τους αναζητητές της αλήθειας. ΥΓ. Αυτού του κεφαλαίου που γράφεται σήμερα 1 Ιουλίου του Ερώτημα: ΑΝ αφαιρέσουμε την προσωπικότητα από το Εγώ, τι μένει; Απάντηση: Ένα άσπιλο αυθεντικό Θείο Εγώ, που σκέπτεται και βούλεται, έτοιμο να πάρει το ένδυμα της οποιασδήποτε ενσώματης δράσης του. Σχόλιο: Όλα τα όντα έχουν Εγώ σκέψη βούληση και συνείδηση η οποία δημιουργείται από την επεξεργασία των δεδομένων της πραγματικότητας στην οποία γεννιούνται, εξελίσσονται και πεθαίνουν. Τα πληροφοριακά περιεχόμενα που υπάρχουν ως συνείδηση στη φυσική σταθερά του όποιου εγκεφάλου, δίδουν τη δυνατότητα στην πνευματική Υπόσταση της Παγκόσμιας Ύπαρξης να επεξεργασθεί τις πληροφορίες του όποιου περιβάλλοντος υπάρχει και να αποδώσει έργο (καλό και κακό), πάντοτε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του όποιου φυσικού σώματος χρησιμοποιεί για να δράσει. «Κάθε έμβιο ον του Σύμπαντος αντιλαμβάνεται τον Κόσμο μέσα από την δική του ατομική θεώρηση πραγμάτων, μετατρέποντας το ένα και μοναδικό Σύμπαν σε μία απειρία παράλληλων Συμπάντων και συμβάντων». Κάθε τι που υπάρχει στο Σύμπαν στηρίζεται από κάτι και με την σειρά του στηρίζει κάτι άλλο. Αυτός ο Παγκόσμιος Νόμος της αμοιβαίας συνεκτικότητας, που η Κβαντική και οι αρχαίες φιλοσοφίες περιγράψανε από παλιά, έχει καταρρεύσει στις σύγχρονες κοινωνίες μας, στη σχέση μας με τις άλλες μορφές ζωής και με τον ίδιο τον πλανήτη μας εκτενέστερα. Και αυτό, είναι η μέγιστη ύβρις του Είδους μας προς την Ζωή που του χαρίσθηκε..

60 59 Εγώ της προσωπικότητας, υποσυνείδητο, παντεπόπτης οφθαλμός και υπέρτατο πνεύμα. Ήταν το 1999 όταν το ερώτημα μιας φίλης, Ποιό είναι το Εγώ Ειμί ο Εν Εμή, Ευάγγελε, ένα λαμπρό πρωινό του καλοκαιριού, απολαμβάνοντας τη δροσιά κάποιων υπέροχων ούζων, πάνω σ ένα ζωντανό Ελληνικό κύμα, με ενέπνευσε. Ποιο είναι το Εγώ Ειμί ο Εν Εμή Ευάγγελε, αντήχησε το ερώτημα μέσα στον χώρο του Νου μου και αμέσως, σαν σε θύελλα που με κυρίευσε, σαν ακοίμητος φρουρός, σαν ο από πάντα Φύλακας άγγελός μου, σαν έτοιμος από καιρό, κάποιο άφωνο σημείο, μια υπέρλογη παρουσία που απλά υπήρχε και μου έδινε την αίσθηση του φύλακα αγγέλου μου, σκίρτησε μέσα στον χώρο του Νου μου συνοδευόμενη από φως. Δεν είπε Εγώ είμαι, δεν είπε εδώ είμαι, απλά σκίρτησε σαν μετά από βαθύ ύπνο, μόνο που αυτή τη φορά το Εγώ της προσωπικότητας μου, σοφότερο από τη γνώση που με τα χρόνια κατέκτησε στη ζωή, κατάλαβε. Κατάλαβε ότι εκείνο το άφωνο Εγώ, εκείνη η υπέρλογη παρουσία, που εκείνη την μακρινή εποχή της παιδικής μου ηλικίας μ' έσπρωχνε να ανακαλύψω τις πραγματικές αιτίες της ανθρώπινης δυστυχίας. Κάποιον άλλο φίλο τον έκανε να τρίβει με λάδι τις εικόνες των αγίων για να δει τα πρόσωπά τους. Κάποιος άλλος, σπρωγμένος από την ίδια υπέρλογη δύναμη, έβλεπε τον Παρθενώνα και προσπαθούσε να οραματισθεί το είδος της μουσικής που είχαν οι αρχαίοι. Κάποιος άγνωστος έβλεπε τον ουρανό και προσπαθούσε να καταλάβει την κίνηση των άστρων. Κάποιος άλλος να βλέπει τη θλίψη των ανθρώπων και να θέλει να την θεραπεύσει. Κάποιος άλλος ζήλευε τον καραγκιόζη και προσπαθούσε να τον μιμηθεί. Και κάποιοι άλλοι, έβλεπαν τους κλέφτες τους ψεύτες τους απατεώνες, τις πόρνες τους αγίους, τους ιερείς, τους καλλιτέχνες, τους ποδοσφαιριστές, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους αλήτες και ονειρευόταν να γίνουν ίδιοι κι' εκείνοι, ο καθένας στο όνειρο και το πεπρωμένο του! Εκείνη η άφωνη, η υπέρλογη παρουσία, που ενοικεί μέσα σε όλα τα όντα, είναι αυτή η ίδια που τρέφει όλα τα όνειρα, όλα τα πεπρωμένα, όλες τις μοίρες, όλους τους χαρακτήρες, όλους τους δρόμους της ζωής όλων των όντων του Κόσμου. Είναι ο φύλακας άγγελος κάθε πλάσματος, κάθε ύπαρξης, κάθε ψυχής στην ολοκλήρωση του όποιου έργου της εμπνευσθεί, αφυπνιζόμενη στην Ζωή. Αυτή η άφωνη φωνή και παρουσία, είναι ένα ψήγμα της υπέρτατης ψυχής του Σύμπαντος που αποττίοι παντού και πάντα τα οφειλόμενα της Ζωής, χωρίς ανταλλάγματα. Αυτή η υπέρλογη και Άφωνη Παρουσία είναι μέσα μας και βλέπει τα πάντα χωρίς να επεμβαίνει. Είναι μέσα μας και περιμένει το κάθε Εγώ της προσωπικότητας να ολοκληρώσει το όνειρο που έπλασε στην ηλικία των 6 με 11 ετών, εμπνευσμένο και παθιασμένο να ενταχθεί στο περιβάλλον που γεννήθηκε και αφυπνίσθηκε. Είναι Εκεί και στηρίζει τις όποιες επιλογές του όποιου καλού ή κακού Εγώ μας. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει καλό και κακό. Γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο δρόμος της διττότητας που κάθε Εγώ της προσωπικότητας είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει προκειμένου να αυτοπροσδιορισθεί και να συμβάλει στην εξέλιξη της ζωής. Είναι αυτή η ίδια υπέρλογη παρουσία που αποττίοι τα οφειλόμενα της Ζωής προς κάθε επιλογή που Εσύ και Εγώ θα κάνουμε πράξη, καλή και κακή. Διότι μόνον μέσα από καλές και κακές πράξεις και όχι με λόγια σοφά και θέσφατα θα μπορέσει το Εγώ της προσωπικότητάς μας να καταλάβει, να κατανοήσει και να ολοκληρώσει το έργο, καλό ή κακό που επέλεξε αισθαντικά εκείνη τη παιδική εποχή να ολοκληρώσει σ αυτόν τον πλανήτη και να ολοκληρωθεί. Κι αυτή η παρουσία, η υπέρλογη, η υπέρλαμπρη, η υπέρτατη, βλέπει και περιμένει υπομονετικά, όπως η Πηνελόπη, που πάντα σκέπαζε το πρόσωπό της να μην το δούνε οι μνηστήρες. Περιμένει το Εγώ της προσωπικότητάς μας, τον εν δυνάμει εσωτερικό Οδυσσέα

61 60 μας να κατανοήσει και να δράσει, να αντιδράσει στον πόνο και τη δυστυχία που φορτώθηκε εν αγνοία του από μισάνθρωπα και απάνθρωπο ιερατεία. Τα οποία, γνωρίζοντας αυτή την ιδιότητα του Παντεπόπτη Οφθαλμού, αναθέτουν σ Αυτόν την ολοκλήρωση του έργου που Αυτά σχεδιάζουν, διαμορφώνοντας τα συναισθήματα, τις συνειδήσεις, τους χαρακτήρες και τα όνειρα των ανθρώπων από την πρώτη τους αναπνοή Εδώ, σ αυτές τις δυνατότητες βρίσκεται το δείγμα και το μεγαλείο του ανθρώπου ο οποίος αυτόνομα, μπορεί να δράσει από το υπέρτατο καλό, μέχρι το υπέρτατο κακό Απίστευτο δεν φαίνεται; Ναι είναι απίστευτο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και αποδεικνύεται από την μέχρι τώρα ιστορική εξέλιξη της Ανθρωπότητας. Από τα τερατώδη εγκλήματα που έγιναν στο όνομα του Θεού, του δικαίου και της δημοκρατίας και την καταστροφή της Ζωής του πλανήτη. Που είναι ο Θεός δημιουργός του κόσμου να υπερασπισθεί το έργο του; Στη Σαμανική θρησκευτική παράδοση, την γεννήτορα όλων των θρησκειών του πλανήτη και από την οποία εμπνεύσθηκα μεγάλο μέρος της εργασίας μου, αναφέρεται η ύπαρξη ενός ουράνιου μεγάλου θεού, δημιουργού, παντοδύναμου, φωτεινού και ολόλαμπρου, που υπάρχει στον υψηλότερο ουρανό και διάγοντας μέσα σε ολόλευκο φως, Μη αναμειγνυόμενος στις υποθέσεις των ανθρώπων, αποττίοι τα οφειλόμενα της Ζωής, χωρίς ανταλλάγματα. Αυτός είναι ο άγνωστος Θεός στον οποίο διαισθητικά πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι και στον οποίο μάταια στρεφόμαστε για βοήθεια. Δεν μπορεί να μας ξαναδώσει αυτό που ήδη μας έχει δώσει. Εγώ-σκέψη-βούληση και ελευθερία. Κάποια από τα προσωνύμια - επικλήσεις αυτού του μεγάλου θεού είναι: Ουρανός, Άρχων, Αρχηγός, Κύριος, Πατήρ, Φωτεινός, Λαμπρός, Φως, Υψηλός, Ύπατος, Υπέρτατος. «Εδώ, επιθυμώ να επισημάνω πως ο αναγραμματισμός της λέξης ΟΥΡΑΝΟΣ μας δίδει το ΝΟΥΣ ΟΡΑ». Σύμπτωση, όχι. Αυτή είναι η αποκεκριμένη σοφία της ελληνικής γλώσσας. Αυτή η υπέρλογη, η υπέρλαμπρη θεία παρουσία στην οποία τόσες αναφορές έκανα, υπάρχει σ όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις του πλανήτη. ΩΡΙΓΕΝΗΣ: Ο Θεός και Πατήρ, συνέχον τα πάντα, φθάνει εις έκαστο των όντων, μεταδούς εκάστω από του ιδίου είναι. Το αρχικώς ΕΝ καταμερίζεται σε άπειρες υποστάσεις τα όντα. Ουπανισάντ: Αυτός που κατοικεί μέσα σε όλα τα όντα, αλλά που είναι κάτι άλλο από τα όντα. Αυτός που τον αγνοούν τα όντα, αλλά το σώμα του είναι όλα τα όντα. Αυτός που ελέγχει όλα τα όντα από μέσα. Αυτός είναι η Ψυχή σου, ο εσωτερικός ελεγκτής, ο Αθάνατος. Ζένδ Αβέστα: Κάθε Ον έχει τον δικό του σπινθήρα, που είναι μια σκέψη του Αχούρα Μάσδα. Η κατανόηση του Αχούρα Μάσδα, είναι το πρώτο καθήκον του ανθρώπου. Απολλώνιος ο Τυανεύς: Κανείς δεν πεθαίνει παρά φαινομενικά, όπως και κανείς δεν γεννιέται παρά φαινομενικά. Όταν η ύπαρξη μεταβάλλεται από πνεύμα σε ύλη, λέμε ότι κάποιος έχει γεννηθεί και όταν μεταβάλλεται από ύλη σε πνεύμα, λέμε ότι έχει φύγει. Στην πραγματικότητα η Θεϊκή ουσία δε γεννιέται και δεν καταστρέφεται ποτέ Ο Αρχηγός των Ινδιάνων Ντουγάμι Σηάτλ στέλνει την απάντησή του στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής που ζητά να αγοράσει τη Γη της φυλής του και η οποία τελειώνει με την ακόλουθη φράση. Μίλησα για θάνατο, διότι στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη. Δεν υπάρχει θάνατος. Μόνον η εναλλαγή των Κόσμων.

62 61 Στο Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού, Μυστικιστική παράδοση που μεταφέρθηκε στην Κίνα από Νεστοριανούς μοναχούς γύρω στο 600 μ.χ. ο μεταφραστής του σχετικού βιβλίου Ρίχαρτ Βίλχελμ, ερμηνεύει τη λέξη ΤΑΟ ως Νόημα, συμπληρώνοντας, ότι το κινέζικο ιδεόγραμμα του ΤΑΟ παρίσταται με την πίσω πλευρά μιας ανθρώπινης κεφαλής και ένα σύμβολο της ρηματικής έννοιας του πηγαίνω. Δεν μπορεί να πηγαίνω χωρίς Εγώ, Σκέψη και Βούληση.. Στην Γιαπωνέζικη παράδοση του ΖΕΝ αναφέρεται ως το πρόσωπο που είχαμε πριν γεννηθούμε και στους γνωστικούς χριστιανούς της Αιγύπτου στους κατωτέρω λόγους του Χριστού από το Κατά Θωμά Ευαγγέλιο.. Λόγος 15) Όταν δείτε εκείνον που δεν γεννήθηκε από γυναίκα, να τον προσκυνήσετε και να τον λατρέψετε: Είναι ο Πατέρας σας. Λόγος 19) Μακάριος εκείνος που ήταν και είναι, προτού γίνει πλάσμα. Λόγος 67) Όποιος γνωρίζει τα πάντα, αλλά δεν γνωρίζει τον Εαυτό του, στερείται τα πάντα. Λόγος 70) Όταν μέσα σας γεννηθεί εκείνο που ήδη έχετε στον Εαυτό σας, εκείνο θα σας σώσει. Αυτός είναι ο Παντεπόπτης Οφθαλμός, αυτή η θεία ουσία που τρέφει το σύνολο της Ζωής, αυτό το υπέρτατο πνεύμα που αποττίοι τα οφειλόμενα της Ζωής αιώνια, αυτό το άλφα και το ωμέγα των πάντων! Τι είμαστε και ποιος ο Λόγος της Δημιουργίας μας; Είμαστε Συνδημιουργοί του Σύμπαντος, γεννημένοι άγιοι, μακάριοι και αγαθοί. Προικοδοτημένοι από την Δημιουργία με την ικανότητα έργου στην ύλη και το πνεύμα. Ημίθεοι στην ικανότητα σκέψης, δράσης και ευδαιμονίας. Είμαστε απόσπασμα του υπέρτατου πνεύματος. Είμαστε το σπέρμα της Γαίας που δύναται να μεταφέρει την υπέρλαμπρη ομορφιά της στα πέρατα του Κόσμου. Είμαστε το κόσμημα της Ζωής, ριγμένο στην λάσπη της άγνοιας, του ψεύδους και της δουλείας, από απάνθρωπα, μισάνθρωπα και ιδιοτελή ιερατεία, τα οποία κατέχοντας την αποκεκριμένη γνώση λειτουργίας του φυσικού και μεταφυσικού μας σώματος, κατάφεραν με έξυπνα φυσικά και μεταφυσικά δολώματα, να μας δουλώσουν και να εκμεταλλευτούν προς ίδιον όφελος τις αρετές του είδους μας. Η παρουσία του ανθρώπου είναι μια έκλαμψη Συνειδητότητας στην ιστορία του δικού μας ηλιακού συστήματος και η συνέχιση της παρουσίας του σ Αυτό, θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις αυτών των τελευταίων ετών. Εγώ της Προσωπικότητας. Επιθυμώ να ξεκινήσω μια δεύτερη περιγραφή περί Εγώ, με την δήλωση, ότι κάθε έννοια περί Εγώ στους πολιτισμούς του πλανήτη μας είναι συνειδητά διαστρεβλωμένη, συκοφαντημένη και παρερμηνευμένη από κάθε μορφή εξουσίας. Και τούτο, διότι η εξουσιολαγνεία της όποιας εξουσίας, έχει την ανάγκη δούλων να την υπηρετεί και οι δούλοι δεν πρέπει να έχουν Εγώ.. Το Εγώ είναι έμφυτο κάθε ζωντανού πλάσματος. Δεν δύναται να υπάρξει Ζωή χωρίς Εγώ. Και στον άνθρωπο αφυπνίζετε κατά την διάρκεια της ενδομητρίου ζωής, όταν γύρο στον πέμπτο μήνα της κύησης, κάποιος θόρυβος, κάποια κίνηση του μητρικού σώματος προκαλεί τις πρώτες γνωστές κλωτσιές των εμβρύων στις Μητέρες. Αυτό το Εγώ Είναι, που μετά τις πρώτες κλωτσιές αποταυτίζεται σταδιακά από την ενδομήτρια μακαριότητα χωρίς να την λησμονεί ποτέ και αρχίζει να εξελίσσεται ως ανεξάρτητη σκεπτική και βουλητική οντότητα, αντιδρώντας στις εντυπώσεις και δράσεις της ενδομήτριας κατ αρχήν και εξωμήτριας ζωής αργότερα. Η αρχική ενδομήτρια μακαριότητα είναι βαθιά εδραιωμένη στις μνήμες του εγκεφαλονευρικό συστήματος κάθε θηλαστικού και είναι το ζητούμενο κάθε Εγώ της προσωπικότητας, κάθε όντος, στην εξωμήτρια ζωή. Είναι η ίδια ανάμνηση που οδηγεί τις μετενσαρκώσεις και είναι η ίδια που στηρίζει τη Ζωή. Τίποτε δεν μπορεί να εξελιχθεί μέσα στον πόνο. Η Ευδαιμονία είναι πηγή Ζωής, η άρνησή της θάνατος!

63 62 Η εύρυθμη λειτουργία και σχέση αυτού του Εγώ με το Σώμα στο οποίο φωλιάζει και καλείται να εξελίξει, καταστρέφεται συνειδητά από την Άρχουσα Ελίτ μέσα στα σφαγεία των μαιευτηρίων με την κάλυψη του καλοαμοιβόμενου δήθεν ανεπίληπτου ακαδημαϊκού μανδύα. Η διαστρέβλωση των λειτουργιών του σώματος και του Εγώ της προσωπικότητάς του αρχίζει με την κατακρεούργηση του μητρικού κόλπου, με το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας που διαταράσσει την φυσιολογική ανάνηψη του νεογνού και το πέταγμα του νεογέννητου ανθρώπου στον καιάδα του βρεφικού θαλάμου, όπου κυριολεκτικά. Εξ αιτίας του ισχυρού πλήγματος της πρώτης αναπνοής όλα τα υπόλοιπα όργανα του οργανισμού δυσκολεύονται να ενταχθούν στην πρωτογενή τους λειτουργία, με αποτέλεσμα, πάμπολλες δυσάρεστες επιδράσεις στην εξέλιξη του σώματος. Αμέσως μετά, ένα ασεβές πολιτιστικό μοντέλο καταναλωτισμού, ψεύδους, υποκρισίας, παιδοφιλίας και καταστροφικών παιδικών παιγνιδιών, που με ευλάβεια ακολουθείται από τους δήθεν ελεύθερους πολιτισμένους λαούς της δύσης, ολοκληρώνει το αρχικό δραστικό σωματικό και ψυχικό πλήγμα της βίας του μαιευτηρίου Δείτε τα παιδικά παιγνίδια της εποχής και θα δείτε το μέλλον της ανθρωπότητας. Το επόμενο κρίσιμο βήμα εξέλιξης αυτού του Εγώ είναι η ηλικία των 6 με 11 ετών, όταν το ανδρωμένο νήπιο, προσπαθεί εναγωνίως να ενταχθεί στο πολιτιστικό μοντέλο της εποχής του. Αυτή η διαδικασία είναι νόμος του Κόσμου. Και εντάσσετε, συναισθηματικά βεβαίως σ αυτό το πολιτιστικό μοντέλο, όπου όλοι μισούμε, όλοι πονάμε, όλοι είμαστε δυστυχείς και όλοι δαγκωνόμαστε μεταξύ μας χωρίς να γνωρίζουμε γιατί και πως καταντήσαμε φορείς τρόμου, φόβου, βίας, ερωτικών διαστροφών και βλακείας. Αυτή είναι η ηλικία όπου το Εγώ της προσωπικότητας του ανδρωμένου νηπίου, μέσω της ταύτισης με τα περιεχόμενα του πολιτιστικού μοντέλου που γεννήθηκε, επιλέγει αισθητικά-συναισθηματικά, και όχι λογικά, να ορίσει το πεπρωμένο του, να κτίσει την οντολογική ουσία του στις αναρίθμητες αισθητικές-συναισθηματικές αντανακλαστικές λειτουργίες του σώματος. Την υποσυνείδητη μνήμη, που θα οδηγήσει όλα τα επόμενα βήματά του, με την συνδρομή του Παντεπόπτη Οφθαλμού βεβαίως, που αποδίδοντας τα οφειλόμενα της Ζωής πάντα, θα περιμένει τον χρόνο που το Εγώ της προσωπικότητας θα καταλάβει και παραιτούμενο από τα ψεύτικα στολίδια που συνέλεξε στην Ζωή, θα δικαιώσει Εαυτό.. Αυτό το Εγώ, το κατακερματισμένο, το πονεμένο, το σε ολοκληρωτική άγνοια ευρισκόμενο, είναι που σωστά καθοδηγούμενο, κτίζει επιστήμες, θρησκείες, πολιτισμούς και το σύνολο του ανθρώπινου έργου πάνω στον πλανήτη, καλού και κακού, πολιτισμένου και απολίτιστου και πάντα κάτω από την καθοδήγηση αυτών που γνωρίζουν την σωστή διαχείρισή του!

64 63 Υποσυνείδητο. Το Υποσυνείδητο ΔΕΝ έχει Σκέψη και Βούληση, αποτελείται αποκλειστικά αισθαντικές δράσεις και αντιδράσεις του φυσικού μας σώματος, που λειτουργούν αυτόνομα και αντανακλαστικά. Είναι εδραιωμένο στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα και η συμπεριφορά του δεν έχει λογική ακολουθία. Περιλαμβάνει δε την ερωτική συμπεριφορά, την συμπεριφορά του θηλυκού σώματος στον τοκετό και τέλος στον θάνατο. Ο Φρόϋντ το ονόμασε υποσυνείδητο και τα περιεχόμενα του είναι αποκλειστικά αισθαντικά. Παράδειγμα: Η ηδονή είναι μια άμεση αισθαντική εμπειρία του σώματος που διεγείρεται αυτόματα στην θέα των αντικειμένων ή εικόνων που ενθυμίζουν την ηδονή. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το αντίθετο της ηδονής, τον πόνο διεγείροντας τα αντίθετα της ηδονής αισθήματα. Το υποσυνείδητο έχει άμεση σχέση με τις βιωματικές εμπειρίες ηδονής ή πόνου του σώματος και οι οποίες εδραιώθηκαν σ αυτό χωρίς να νοηματοδοτηθούν από την οποιαδήποτε παιδεία του Εγώ. Και αυτό συμβαίνει μέχρι την ηλικία των είκοσι ετών. Μετά το εικοστό έτος η ουσία του ατόμου είναι ένα μίγμα ανεπαρκούς λογικής, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής και οι αυτόνομες και άγνωστες βιωματικές εμπειρίες κυρίως ερωτικού περιεχομένου που αυτόνομα έχουν εδραιωθεί στο σώμα του. Η λειτουργία του υποσυνειδήτου, υπόκειται σε συνειδητό και ασυνείδητο προγραμματισμό, ο οποίος υποβάλλεται και επιβάλλεται από την πρώτη αναπνοή μας στο σφαγείο του μαιευτηρίου και τελειώνει μετά την κόλαση της εφηβείας γύρο στα είκοσι. Αυτή τη χρονική περίοδο κτίζεται η οντολογική ουσία του κάθε ανθρώπου που είναι συναισθηματικής φύσης και δεν αλλάζει στην υπόλοιπη Ζωή του, όποια κι αν είναι αυτή, του δούλου ή του αφέντη. Εξιδανικεύεται μόνον, η εξιδανίκευση μεταμορφώνει τα πάντα, ακόμη και το Μέγιστο Κακό. Ερωτοαπαντήσεις που μπορούν να βοηθήσουν στο τι είναι και πως σχηματίζετε το υποσυνείδητο. Αξιώματα: Η υγιής ή νοσηρά κατάσταση του σώματος είναι αυτή που καθορίζει αποφασιστικά την ποιότητα βιώματος και δράσης του Εγώ της προσωπικότητάς μας. Ο εκ της Δημιουργίας δοσμένος ρόλος του Εγώ στη ζωή, είναι η επιβίωση του σώματος. Το δε σώμα, περιλαμβάνει το δικό του αυτόνομο Αρχέτυπο επιβίωσης και αναπαραγωγής, έχοντας μεγάλη ικανότητα προσαρμογής σε ποικίλες περιβαλλοντολογικές και ψυχολογικές συνθήκες. Ερώτημα: Κατά τη διάρκεια της κύησης, υπάρχει ενστικτώδης αισθαντική αντίδραση του εμβρύου ή λογική νοημοσύνη; Απάντηση: Υπάρχει ενστικτώδης αισθαντική αντίδραση και καθόλου λογική. Η πρώτη βιωματική εμπειρία του εμβρύου είναι η αισθαντική μακαριότητα του ενδομητρίου περιβάλλοντος και η οποία μακαριότητα, διακόπτεται με την πρώτη κλοτσιά που το έμβρυο δίδει στον αμνιακό σάκο, αντιδρώντας στον θόρυβο κάποιου εξωτερικού ερεθίσματος... Αυτή η πρώτη κλοτσιά, ενεργοποιεί την αντανακλαστική λειτουργία του εγκεφαλονευρικού συστήματος και είναι η στιγμή που διαχωρίζει την ύπαρξη από τη μακαριότητα της ενδομητρίου ζωής και ο οποίος διαχωρισμός θα κλείσει με τον φυσιολογικό θάνατο. Το ακόλουθο ερώτημα δεν ετέθει ποτέ: Κατά την διάρκεια του τοκετού. Το γυναικείο σώμα, υπακούει στη λογική της προσωπικότητας ή την αυτόνομη αντανακλαστική λειτουργία του σώματος; Απάντηση: Την αντανακλαστική του σώματος. Και τούτο, διότι το Εγώ της τεκούσης αποσύρει ολοκληρωτικά τα θέλω του και παραδίδει το σώμα ολοκληρωτικά στον φυσικό Νόμο διαιώνισης της ζωής που είναι καταγεγραμμένος στο εγκεφαλονευρικό σύστημα.. Η Δημιουργία ποτέ δεν θα άφηνε την σημαντικότερη πράξη ζωής, έξω από τον έλεγχό της.

65 64 Η παραβίαση αυτής της φυσικής διαδικασίας μέσω της μαιευτικής επιστήμης μετά το 1948, οδήγησε στη σημερινή πληθώρα των παντός είδους οργανικών και ψυχικών ασθενειών, τον πλούτο των φαρμακευτικών εταιριών και τη δηλητηρίαση της ζωής του πλανήτη, ψυχικής και οργανικής... Η απόσυρση του Εγώ που προανέφερα συμβαίνει δυο ακόμα φορές. Μια κατά την διάρκεια ερωτικής εκστατικής εμπειρίας και δεύτερη στο πρώτο σκαλοπάτι του επέκεινα, όταν το Εγώ οράτε το αντίδωρο της δημιουργίας στο επερχόμενο νέο ταξίδι του. Ερώτημα: Τους πρώτους δώδεκα μήνες, το νήπιο έχει αισθαντική επικοινωνία με το περιβάλλον του ή λογική; Σίγουρα αισθαντική, δηλαδή αντανακλαστική ή ενστικτώδη!! Μετά τους δώδεκα μήνες, το νήπιο αλληλοεπιδρά αισθαντικά ή λογικά με το περιβάλλον του; Σίγουρα αισθαντικά, δηλαδή αντανακλαστικά!! Όταν μετά τους δώδεκα μήνες το νήπιο αρχίζει να χρησιμοποιεί τα χέρια και τα πόδια του, το κάνει λογικά ή ενστικτωδώς; Σίγουρα ενστικτωδώς ή αντανακλαστικά. Όταν εμείς οι ενήλικες, προσπαθούμε να διδάξουμε στα νήπια πώς να περπατήσουν και να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους, το κάνουμε λογικά ή ενστικτωδώς; Σίγουρα λογικά! Ερώτημα: Η λογική μας παρέμβαση ΔΕΝ είναι μια αυθαίρετη επέμβαση στην αντίστοιχη Αρχετυπική υποδοχή και λειτουργία του σώματος; Σχόλιο: Το Αρχέτυπο της όρθιας στάσης είναι αυτό που θα ενσωματώσει την ορθή πορεία προσαρμογής του εγκεφαλονευρικού συστήματος και τον σκελετό στη βαρύτητα, την ισορροπία και την κίνηση του σώματος στο εκάστοτε περιβάλλον που το νεογέννητο πλάσμα θα εμφανισθεί. Διαφορετικά θα περπατήσει ένα παιδί στη ζούγκλα, διαφορετικά στο διαμέρισμα, διαφορετικά στο χωριό, διαφορετικά με ανατομικά παπούτσια, διαφορετικά ζώντας με ζώα και διαφορετικά το διαρκώς υποβοηθούμενο από τρίτους παιδί... Όταν το Αρχέτυπο της όρθιας στάσης δεχθεί σωστή προσαρμογή, ο άνθρωπος κινείται όπως οι θεοί.. Σημ. Ένα παιδί που θα περπατήσει μόνο του, χωρίς βοήθεια, αποκτά πρόσθετη αυτοπεποίθηση για τα επόμενα βήματα που θα κληθεί να κάνει!! Ερώτημα: Ένα νήπιο, από την ηλικία των δέκα πέντε μηνών που έχει αρχίσει να περπατά και κινείται στο περιβάλλον, τι κάνει; ΔΕΝ πιάνει με τα χέρια του τα πάντα; ΔΕΝ βάζει τα πάντα στο στόμα του; Δεν τρέχει παντού να δει, να αισθανθεί, να γευθεί; Βεβαίως το κάνει! Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Δημιουργία τρέφει τα παιδιά της. Μόνον μέσω της βιωματικής εμπειρίας γίνεται αισθητός και κατανοητός ο Κόσμος στον οποίο ο νεογέννητος άνθρωπος καλείται να ενταχθεί. Και τούτο, διότι η ζωή γενικά και ιδιαίτερα σ αυτή την ηλικία, είναι αισθήσεις και όχι λόγια σοφά και θέσφατα! Σοφία είναι να δίδεις σοφά και χρήσιμα βιωματικά ερεθίσματα στο παιδί για την κατανόηση και την ένταξή του στον κόσμο των ενηλίκων! Ερώτημα: Εμείς οι γονείς, όταν τα παιδιά ξεπεράσουν την ηλικία των έξη, ΔΕΝ επικοινωνούμε μαζί τους λογικά και κατανοητά; ΔΕΝ προσπαθούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να προφυλαχθούν από αυτά που πόνεσαν εμάς στο παρελθόν; Και βέβαια είναι έτσι! Ποιός γονιός ΔΕΝ φροντίζει, το παιδί του, να ΜΗΝ έχει την ίδια τύχη που είχε και αυτός! Όλα τα πρόσεχε που λέγουμε στα παιδιά μας, ΔΕΝ εννοούν μια αόρατη απειλή που υπάρχει στο περιβάλλον και για την οποία τα παιδιά πρέπει διαρκώς να είναι σε εγρήγορση να ΜΗΝ πονέσουν όπως εμείς πονέσαμε στο παρελθόν; Θυμάστε πότε για τελευταία φορά συμβουλεύσατε τα παιδιά σας να ζήσουν έναν δυνατό έρωτα, να ανέβουν σε ένα βουνό, να κάνουν ένα ταξίδι ανακάλυψης του Κόσμου, να μάθουν να πολεμούν για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, να σας βοηθήσουν σε μια δύσκολη απόφαση, όπως ενός διαζυγίου δηλαδή! Εν ολίγοις, συνεργαστήκατε ποτέ με τα παιδιά σας στην αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων που μαυρίζουν κυριολεκτικά τη ζωή μας κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, από αυτό το βάρβαρο και πορνογραφικό πολιτιστικό μοντέλο ζωής που υποχρεωνόμαστε όλοι να ζήσουμε εντός του; Όχι βέβαια, πάντα κρατάμε τα παιδιά μας μακριά από τις δικές μας αποτυχίες, μακριά από την

66 65 πραγματική ψυχική μας κατάσταση, εκτός των αρρωστημένων ηλιθίων που κάνουν τα πάντα για να μεταφέρουν την δική τους βλακεία στα παιδιά τους ουρλιάζοντας. Θα κάνεις αυτό που σου λέγω εγώ. Άκουσες τι σου είπα! Ερώτημα: Υπάρχει κάπου, κάποια παιδεία υπέρ της αγάπης, της θετικότητας, της ομορφιάς, της αρμονίας, της ευγένειας, του έρωτα και του σεβασμού; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση και ξαναρωτώ, γιατί ΔΕΝ υπάρχει; ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχει; Αυτή η ολοκληρωτική απουσία θετικής παιδείας από το πολιτιστικό μας μοντέλο, που οδηγεί σε ολοκληρωτική δυσαρέσκεια, σύγκρουση, ανταγωνισμό και πόνο μεταξύ μας, είναι τυχαία ή εντέχνως σχεδιασμένη; Είναι τυχαίο ότι παντού, ειδήσεις, βιβλία, περιοδικά, τέχνες, διαφημίσεις, πολιτικές αντιπαραθέσεις, οικογενειακές και παντός είδους φιλίες, συνεργασίες, έρωτες και θετικές δράσεις, οδηγούνται πάντα σε σύγκρουση και εκφυλισμό αφήνοντας αρνητικές εμπειρίες, φόβους και απογοητεύσεις απέναντι σε κάθε θετικότητα; ΟΧΙ, δεν είναι καθόλου τυχαίο θα σας πω!! ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο ότι πολιτικοί ηγέτες παγκοσμίου βεληνεκές ψεύδονται ασυστόλως. ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο ότι παντού το συναίσθημα του φόβου και της ανασφάλειας διαρκώς καλλιεργείται από όλα τα ΜΜ Εξαχρείωσης, τα βιβλία και κάθε μέσω έντεχνης προπαγάνδας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τις μέρες αυτές εμφανίσθηκε το Μαύρο Διαδίκτυο που νόμιμα εγκληματεί κατά πάντων... ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο που τα πάντα καταρρέουν μέσα στην αναρχία, την χυδαιότητα, την βία και την απελπισία. Είναι το συνειδητό έργο μιας Ελίτ που μισεί την ζωή. Και τελικά θέτω το κυρίως ερώτημα: Όλα αυτά που περιέγραψα στηρίζονται σε αντανακλαστικές ενστικτώδεις αντιδράσεις ή σε λογικές συμπεριφορές; Απάντηση: Σε αντανακλαστικές! ΕΕ, ΑΥΤΟ είναι το υποσυνείδητο. Έτσι δημιουργείται και μ αυτό τον τρόπο η σημερινή ανθρωπότητα είναι έρμαιο των διανοιών που χρησιμοποιούν τους Νόμους της Δημιουργίας, προς ίδιον όφελος... ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ Είναι, οι ΜΗ νοηματοδοτημένες αισθαντικές εμπειρίες του σώματος, βίαιες ή ηδονικές, οι οποίες, λειτουργώντας αυτόνομα και αντανακλαστικά σε σχέση με τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, δημιουργούν ανερμήνευτες και ανεξέλεγκτες από το Εγώ συμπεριφορές και καταστάσεις. Η ανεξέλεγκτη από το Εγώ υποσυνείδητη συμπεριφορά του σώματος, εξελίσσεται σε παραφροσύνη, σχιζοφρένεια, τρέλα και ερωτικές διαστροφές. Τα περιεχόμενα του υποσυνειδήτου είναι αποκλειστικά αισθαντικά που εξελίσσονται σε αρνητικά και θετικά συναισθήματα, όταν νοηματοδοτούνται από το Εγώ της προσωπικότητας... Αυτός ο αισθητικός προγραμματισμός του σώματος-υποσυνειδήτου, υποβάλλεται και επιβάλετε αυτόματα από το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννηθήκαμε και αδιαφορεί τελείως για το επίπεδο ευδαιμονίας η δυσαρέσκειας που συνοδεύει. Είναι πανίσχυρος και δεν έχει καμία σχέση με τις ιδέες, τα θεωρήματα και τα θέλω του Εγώ της προσωπικότητας και με το οποίο είναι σε διαρκεί εμφύλιο πόλεμο. Εντέχνως εδραιωμένο Είναι η Ζώσα αισθαντική οντότητα του σώματος, είναι πανίσχυρη και είναι σκέτη σάρκα, αντανακλαστικά λειτουργούσα. Είναι αυτό που ο Καβάφης εκστατικά περιέγραψε. «Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η Πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς. Και μεσ στα ίδια σπίτια αυτά θ ασπρίζεις. Πάντα στην πόλη Αυτή θα φτάνεις. Για τα αλλού μη ελπίζεις δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Έτσι που τη Ζωή σου ρήμαξες Εδώ, στην κόχη τούτη τη μικρή, σ όλη τη γη την χάλασες». Και ο Κύριος Δημήτρης Κουρέτας, ο άγνωστος πατριάρχης της Ελληνικής ψυχιατρικής δήλωσε από το «Αυτό που νοείται ως μοίρα ή πεπρωμένο, αντιπροσωπεύεται στην πραγματικότητα, από ορισμένους ψυχολογικούς παράγοντες, απωθημένες επιθυμίες και ενστικτώδεις ωθισμούς και εθισμούς, που εμφωλεύουν μέσα στον ασυνείδητο ψυχισμό του

67 66 ανθρώπου και προσδιορίζουν αιτιοκρατικά, αλλά ανεπίγνωστα, τις συναισθηματικές του αντιδράσεις, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του». Η μόνη δυνατή αλλαγή υπέρ της ευτυχίας του ανθρώπου, δύναται να γίνει κατά την διάρκεια της περιόδου από 6 έως 11 ετών και μια τέτοια σχετική περιγραφή, δίνω στα κεφάλαια «Μια επίσκεψη στο Ισραήλ», στο «Τι θα γίνεις παιδί μου, όταν μεγαλώσεις» και στο «Σώμα και Πνεύμα».. Όλα τα αισθητικά ερεθίσματα ηδονής ή πόνου, που προκύπτουν από την εύρυθμη ή άρρυθμη λειτουργία αυτής της αντανακλαστικά λειτουργούσας σάρκας ή του σώματός μας, καθορίζοντας την καθημερινή αισθητική μας διάθεση, νοηματοδοτούνται από το Εγώ της προσωπικότητας και σχηματίζοντας συνείδηση προσλαμβάνουν τη Ζώσα και ενεργητική ορμή του. Υποψιασθήκατε ποτέ ότι το σώμα μας είναι το Δένδρο με τους καρπούς του Καλού και του Κακού του χαμένου παραδείσου και ότι οι καρποί του, της ηδονής και του πόνου, συμβάλουν στον αυτοπροσδιορισμό και τη δράση του Εγώ μας στον ζωντανό Κόσμο; Σκεφτείτε το! Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο, μακάριο και αγαθό. Όλα τα υπόλοιπα, συναισθήματα, λόγος, συμπεριφορά, ακόμα και φύλο, είναι αποτέλεσμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης. Κανένα πλάσμα του Κόσμου, εκτός του ανθρώπου, ΔΕΝ λέγει και εννοεί. Εγώ είμαι θηλυκό ή αρσενικό πλάσμα! Ο οντολογικός διαχωρισμός του ανθρώπινου είδους σε άνδρα και γυναίκα περιέχει και την πρώτη αιτία της ευρύτερης διαστροφής του. Αυτός ο έντεχνος διαχωρισμός των δυο φύλων είναι η πρώτη αιματηρή πληγή που διέσπασε την εσωτερική οντολογική ενότητα του ανθρώπου. Και εδραιώθηκε από το αρχαίο Αβρααμικό και Ελληνικό Ιερατείο υποβάλλοντας έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στα δυο φύλα και ο οποίος εντείνεται στην εποχή μας μέσω της πορνογραφίας, ομοφυλοφιλίας και παντός είδους διαστροφή. Με τον θεσμό των πρωτοτοκίων δε, υπόβαλλε τον εμφύλιο ανάμεσα στα αδέλφια. Και τέλος, με τον θεσμό της πατριαρχίας την υλιστική εξέλιξη των πολιτισμών. Σχόλιο: Όλα τα όντα έχουν Εγώ σκέψη βούληση και συνείδηση η οποία δημιουργείται από την επεξεργασία των δεδομένων της πραγματικότητας στην οποία γεννιούνται, εξελίσσονται και πεθαίνουν. Τα πληροφοριακά περιεχόμενα που υπάρχουν ως συνείδηση στη φυσική σταθερά του όποιου εγκεφάλου, δίδουν τη δυνατότητα στην πνευματική Υπόσταση της Παγκόσμιας Ύπαρξης να επεξεργασθεί τις πληροφορίες του όποιου περιβάλλοντος υπάρχει και να αποδώσει έργο (καλό και κακό), πάντοτε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του όποιου φυσικού σώματος χρησιμοποιεί για να δράσει. «Κάθε έμβιο ον του Σύμπαντος αντιλαμβάνεται τον Κόσμο μέσα από την δική του ατομική θεώρηση πραγμάτων, μετατρέποντας το ένα και μοναδικό Σύμπαν σε μία απειρία παράλληλων Συμπάντων και συμβάντων». Κάθε τι που υπάρχει στο Σύμπαν στηρίζεται από κάτι και με την σειρά του στηρίζει κάτι άλλο. Αυτός ο Παγκόσμιος Νόμος της αμοιβαίας συνεκτικότητας, που η Κβαντική και οι αρχαίες φιλοσοφίες περιγράψανε από παλιά, έχει καταρρεύσει στις σύγχρονες κοινωνίες μας, στη σχέση μας με τις άλλες μορφές ζωής και με τον ίδιο τον πλανήτη μας εκτενέστερα. Και αυτό, είναι η μέγιστη ύβρις του Είδους μας προς την Ζωή που του χαρίσθηκε..

68 67 Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η Β Ο Υ Λ Η Σ Η 'Η Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ο Ε Γ Ω Αιώνες τώρα συζητούμε, ερευνούμε, φιλοσοφούμε και πολεμούμε να ανακαλύψουμε την απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει ελεύθερη βούληση, αγνοώντας ολοκληρωτικά το Εγώ και τον ρόλο του στη Ζωή και την βούλησή μας, γιατί; Και το ερώτημα που θέτω τώρα εδώ, είναι. ελεύθερη βούληση από Τι; Και το ποιο σημαντικό, τι νόημα υπάρχει σε μια βούληση χωρίς Εγώ; Ελεύθερη βούληση από τι; Από το Εγώ μας; Από τους φόβους μας; Από τις ενοχές μας; Από τον Θεό; Από τους νόμους που εμείς φτιάχνουμε; Από τον συνάνθρωπό μας; Γνωρίζουμε κατ αρχήν με βεβαιότητα τι είναι το Εγώ και τι είναι η βούληση; Όχι βεβαίως, γι αυτό τοποθέτησα το γλωσσάρι εννοιών στην αρχή του βιβλίου. Τι νόημα ζωής υπάρχει σε μια βούληση χωρίς Εγώ; Απολύτως κανένα! Γιατί λοιπόν διαρκώς τίθεται αυτό το φαύλο ερώτημα δίδοντας την ευκαιρία σε διασπορά άχρηστων και ψευδών εννοιών που συσκοτίζουν την ανθρώπινη σκέψη; Όταν οι προαναφερόμενες έννοιες Εγώ-Σκέψη-Βούληση γίνουν γνωστές τότε γίνετε γνωστός και ο Εαυτός μας. Προκειμένου να γράψω για την βούληση λοιπόν ανέτρεξα στο λεξικό ΗΛΙΟΣ στο λήμμα Βούληση, και βρήκα 5 μεγάλες σελίδες ανοητολογίας σοφών διανοουμένων, να προσπαθούν να περιγράψουν το βιωματικό νόημα της λέξης βούληση χωρίς καμία αναφορά στο Εγώ. Όμως φίλοι μου, η Ζωή δεν είναι λέξεις, είναι βίωμα και το βίωμα της βούλησης είναι η ρηματική δήλωση θέλω, συνοδευόμενη πάντα από την προσωπική Οντωνυμία Εγώ, το όνομα του ΟΝΤΟΣ δηλαδή που όλοι έχουμε μέσα μας. Η βούληση είναι ιδιότητα του Εγώ που σκέπτεται και σαν τέτοια δεν δύναται να περιγραφεί! Όταν κάποιος δηλώσει συνειδητά και με επίγνωση, ΕΓΩ ΘΕΛΩ, τότε έχει άμεση βιωματική εμπειρία και της βούλησης και του Εγώ της προσωπικότητάς του. Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο λεξικό, στο τέλος της αναφοράς του λήμματος βούληση, υπήρχε και το λήμμα Βουλησιαρχία, το οποίο ερμηνεύει λακωνικότατα σε πέντε σειρές, ότι ΑΙΤΙΟ κάθε φαινομένου είναι η Αρχή της Βούλησης. Ορθότατο συμπέρασμα σοφίας και γνώσης το οποίο απαντά σε πολλά υπαρξιακά ερωτήματά του ανθρώπου. Αλλά το ακαδημαϊκό και εκπαιδευτικό μας σύστημα επιμελώς και εντέχνως αγνοεί. Γιατί; Το ερώτημα λοιπόν αν υπάρχει ελεύθερη βούληση, θα το αντικαταστήσω με το αν υπάρχει ελεύθερο Εγώ και τούτο διότι το Εγώ η σκέψη και η βούληση είναι μια ενότητα με τρεις ιδιότητες που περικλείονται στο Εγώ και ότι από την ποιότητα ή παιδεία του Εγώ της προσωπικότητάς μας εξαρτώνται όλα! Ομιλώ για ποιότητα διότι το Εγώ της προσωπικότητάς μας με το οποίο δρούμε και απολαμβάνουμε τη Ζωή μας είναι προϊόν εξελίξεως του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο γεννηθήκαμε. Και η ποιότητα ή παιδεία του, εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε και ανδρώθηκε. Πολιτισμένο ή απολίτιστο. Ειρηνικό ή βάρβαρο. Οι κολλήγοι γεννιούνται στους κολλήγους και οι άρχοντες στους άρχοντες. Αυτό το Εγώ της προσωπικότητας είναι που δημιουργεί και δημιουργείτε από όλες τις εθνικές, φυλετικές, εξουσιαστικές και επαγγελματικές ομάδες ανθρώπων που υπάρχουν στον Πλανήτη. Με απόλυτη βεβαιότητα λοιπόν θα δηλώσω την εξωφρενική άποψη πως Ναι, υπάρχει ελεύθερο Εγώ παντού, διότι είναι νόμος της φύσης και διότι χωρίς ελεύθερο Εγώ που σκέπτεται και βούλεται, θετικά ή αρνητικά, τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει! Ερώτημα: Όταν κάποιος αισθάνεται δέσμιος ακατανόητων εσωτερικών δυνάμεων, οφείλεται στις δυνάμεις που τον καταπιέζουν ή στην άγνοια του Εγώ της προσωπικότητάς του να αντιμετωπίσει τις αιτίες που τον βασανίζουν; Απάντηση: Στην άγνοια του Εγώ του! Ο καταπιεσμένος και δυστυχής άνθρωπος δεν έχει επίγνωση του Εγώ και των δυνατοτήτων του. Δεν έχει επίγνωση των λειτουργιών του σώματός του, των συναισθημάτων και του Νου του. Άγετε και φέρεται από ακατανόητα συναισθήματα σαν ακυβέρνητο καράβι σε φουρτουνιασμένο πέλαγος!

69 68 Όταν το Εγώ της προσωπικότητας, που Άρχει της ζωής μας βρίσκεται σε άγνοια, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα του φόβου και των ενοχών που το απειλούν και το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η επιβίωσή του, ελπίζοντας να καταλάβει στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο, ελεύθερα, το ίδιο το Εγώ αποφασίζει τις επιλογές του, ορθές ή λανθασμένες, ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Κλασική ενστικτώδεις συμπεριφορά όλων των θηλαστικών». Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο σημερινός άνθρωπος, αιχμάλωτος άγνοιας, φόβου, συστηματικής παραπληροφόρησης, βίας και χυδαιότητας που το πολιτιστικό του μοντέλο τον φορτώνει και τον υποχρεώνει σε επώδυνες και ελεύθερες επιλογές. Η σημερινή οργανική και πνευματική ανεπάρκεια του ανθρώπου, είναι αποτέλεσμα εκπαίδευσης που του υποβάλλεται και επιβάλλεται από το πολιτιστικό μοντέλο που κυριαρχεί στον χώρο του και το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που το έφτιαξαν. Αυτοί που το έφτιαξαν, μέσω του ελεύθερου Εγώ τους το έφτιαξαν και εμείς οι υπόλοιποι, πάλι μέσω του ελεύθερου Εγώ μας και κάτω από την πίεση βιοποριστικών αναγκών και άγνοιας, επιλέγουμε να το υπηρετούμε. Όσο παράξενο και ανεπιθύμητο ακούγεται αυτό, θα το καταλάβετε αργότερα. Το ουσιώδες ερώτημα λοιπόν είναι: Από Τι το Εγώ της προσωπικότητας μπορεί να δεσμευθεί; Απάντηση: Από φόβους και ενοχές με τις οποίες ταυτίζεται και αυτή η ταύτιση δημιουργείτε μέσα στην οικογένεια πρώτα και στην συνέχεια εκτός οικογένειας, στο σχολείο. Η ταύτιση είναι νόμος του Σύμπαντος, κανένα θηλαστικό δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν ταυτισθεί με τα ιδεατά και υλικά περιεχόμενα του περιβάλλοντος στο οποίο γεννήθηκε. Η ταύτιση, δεσμεύει το Εγώ με τις ιδέες, τα συναισθήματα και τα αντικείμενα που το γοητεύουν και το απογοητεύουν. Το παιδί ενός κολλήγου π.χ. ταυτίζετε με τον συναισθηματικό και νοητικό χώρο εντός του οποίου βρίσκεται και ενός άρχοντα επίσης το ίδιο. Ο νόμος της ταύτισης ισχύει και για τα δυο πλάσματα. Είναι δυνατόν το παιδί του κολλήγου να ταυτισθεί με τον άρχοντα, αφού στους κολλήγους ζει; Μπορεί να ονειρεύεται και να θαυμάζει ή να φθονεί τη Ζωή του άρχοντα αλλά η ουσία του, η οντολογική υπόσταση που κτίσθηκε αισθαντικά την περίοδο από έξη έως έντεκα ετών ΔΕΝ αλλάζει. Η τελική επιλογή του όποιου Εγώ, επί παντός θέματος, καλού ή κακού είναι δική του και γίνεται πάντα ελεύθερα από το ίδιο, όταν αγνοώντας τις υποσυνείδητες επιρροές φόβων και ενοχών, επιλέγει και πράττει το καλύτερο που μπορεί ή γνωρίζει για τον Εαυτό του. Όσο για τους Εθισμούς, αυτοί αποτελούν την τροφή του αυτόνομου εγκεφαλονευρικού μας συστήματος, που συμβάλουν στην επιβίωση και εξέλιξη του σώματός μας και τους οποίους το Εγώ της προσωπικότητας είναι υποχρεωμένο να υποστηρίξει Λόγο και Έργο, προκειμένου η Ζωή να συνεχιστεί. «Βλέπε κεφ. Για τους Εθισμούς». Πόνος, φόβος, παραπληροφόρηση και λανθασμένο σημείο αναφοράς της σκέψης και της βούλησης, μετατρέπουν κάθε Εγώ της προσωπικότητας σε πολυτιμότατο υπηρέτη αυτών που γνωρίζουν τον σωστό τρόπο διαχείρισής του. Τίποτε δεν μπορεί να δεσμεύσει ένα αυτόνομο και ευφυές Εγώ, ούτε ο θάνατος! Και βέβαια, μετά από τόσα χρόνια μελέτης, κατάλαβα γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και οίδα επίσης ότι είναι αδύνατο να αλλάξουν οι ενήλικοι άνθρωποι. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν την ουσία του χαρακτήρα τους, διότι η ουσία τους είναι συναισθηματικής φύσης, λειτουργεί αντανακλαστικά και το πρόγραμμά της εδραιώνεται στο εγκεφαλονευρικό σύστημα στην ηλικία μεταξύ 6 και 11 ετών. Οι αρχαίοι μας έλεγαν από τότε. «Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι το πεπρωμένο του». Οι ενήλικες μπορούν να αλλάξουν διάφορα ιδεολογικά πουκάμισα εντός του πολιτιστικού μοντέλου που γεννήθηκαν και ζούνε π.χ. Να φορέσουν με ελεύθερη επιλογή το πουκάμισο του Βουδισμού, Χριστιανισμού, ΠΑΟ, Ολυμπιακού, ΝΔ, γιατρού, δικηγόρου, πολιτικού, εργάτη, μοναχού κ.τ.λ. Αλλά η ουσία τους, οι οργανικοί εθισμοί επιβίωσης και συμπεριφοράς, ενισχυμένες με συναισθηματικά νοήματα του ψυχικού κόσμου, μένουν Ίδιες. Ισχυρά ριζωμένες στο σώμα και το πνεύμα τους και εκδηλώνονται μέσα από την όποια ιδιότητα και προσωπικότητα που το Εγώ ταυτίζεται και υιοθετεί.. Το πρώτο βήμα στην πραγματική ελευθερία του ανθρώπου είναι η απελευθέρωση του Εγώ της προσωπικότητάς του από υποσυνείδητα συναισθήματα ενοχών και φόβων, με τα οποία λόγο άγνοιας και κάποιας έντεχνης παιδείας, είναι ταυτισμένο! Η Ενοχή και ο Φόβος είναι Συναισθήματα!

70 69 Σαμανισμός. Σίγουρα θα διερωτηθείς φίλε αναγνώστη τι ζητά ένας τέτοιος τίτλος σ αυτό το βιβλίο και μάλιστα στα αρχικά του κεφάλαια. Δεν γνωρίζω βεβαίως αν είσαι από τους τυχερούς που γνωρίζουν περί Σαμανισμού, αν είσαι, συμπλήρωσε τις γνώσεις σου και με τις δικές μου πληροφορίες. Αν δεν είσαι από τους τυχερούς, καιρός να γίνεις, θα καταλάβεις το γιατί όταν τελειώσεις το διάβασμα του κεφαλαίου. Η σαφή γνώση περί σαμανισμού θα βοηθήσει να καταλάβεις καλύτερα κάποιες σημαντικές αλήθειες που εντέχνως εξαφανίστηκαν από τον πληροφοριακό μας χώρο. Σίγουρα φίλε αναγνώστη δεν γνωρίζεις ότι ο σαμανισμός είναι ο γεννήτορας αλλά και ο συντηρητής όλων των οργανωμένων και μη θρησκειών του πλανήτη. Ίσως θεωρήσεις ότι αυτά που λέγω εδώ είναι λίγο τραβηγμένα, όμως όλο το βιβλίο μου είναι έξω από τα συνηθισμένα, σε πολλές θέσεις παρατραβηγμένο, ειδικά στο θέμα του Εγώ αλλά μην μου πεις πως δεν είναι γοητευτικό πρωτότυπο και καινοτόμο. Όλα αυτά τα χρυσοστόλιστα και χρυσοποίκιλτα ιερατεία, που το παίζουν αντιπρόσωποι θεών, αγγέλων, αγίων και ασφαλώς πολεμιστές υπέρ του καλού αλλά και οι άλλοι, οι κακοί, οι αντιπρόσωποι των κακών, όλοι αυτοί έχουν εκπορευθεί από τη μήτρα του σαμανισμού. Κάθε είδους θρησκευτικής ή μεταφυσικής δραστηριότητας, έχει ισχυρές ρίζες στον σαμανισμό, μια παράδοση που ισοπεδώθηκε με φωτιά και τσεκούρι από τα οργανωμένα ιερατεία σ όποια γωνία του πλανήτη υπήρχε. Και τούτο, διότι ο σαμανισμός παρείχε στα μέλη του την άμεση βιωματική εμπειρία του ιερού μέσω μυητικών πρακτικών που οι μύστες εκείνης της εποχής γνώριζαν και φυσικά αυτό δεν συνέφερε και δεν συμφέρει σε κανέναν ιδιοτελή αντιπρόσωπο θεού. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου και φυλής, έχει βαθιά μέσα στο ΕΙΝΑΙ του, μια εν δυνάμει Θεϊκή Σπίθα που δεν σβήνει ποτέ. Αυτή η εν δυνάμει θεϊκή σπίθα, η ενυπάρχουσα σ όλα τα ζωντανά πλάσματα, είναι και το θεμέλιο πάνω στο οποίο ο κάθε ιερέας, της όποιας θρησκείας μπορεί να κτίσει το όποιο οικοδόμημα, της οποιασδήποτε ανθρωποποίητης ιδεολογίας του. Έτσι έγινε στην παρελθούσα ιστορία της Ευρώπης. Και το ίδιο γίνεται αυτή τη στιγμή στην Αφρική, την τελευταία κοιτίδα του σαμανισμού στον πλανήτη. Οι αντιπαγανιστικοί κώδικες του Θεοδοσίου και Ιουστινιανού εφαρμόστηκαν από όλους τους αποικιοκράτες όπου κι αν πήγαν και οι επιδημίες που από το 160 μ.χ. κατέστρεψαν την υγεία της Ευρώπης «Ως θεομηνίες», καταστρέφουν και την υγεία της Αφρικής και της Ανθρωπότητας σήμερα. Είδατε ποτέ κάποιο λευκό παιδί μέσα στα εκατομμύρια των Αφρικανών που πέθαναν από την πείνα, ADS, ευλογιά, φυματίωση, σύφιλη κ.τ.λ; Όχι βεβαίως! Και γιατί έτσι; Διότι όλοι αυτοί οι κανίβαλοι όπως μας δίδαξαν Αφρικανοί, είχαν την εντιμότητα να παραμείνουν πιστοί στις παραδόσεις τους, απορρίπτοντας το χρηματοοικονομικό πολιτιστικό μοντέλο δυστυχίας που τους προσέφεραν οι λευκοί εκπολιτιστές ή κατακτητές. Οι οποίοι, αφού κατέστρεψαν το φυσικό τους περιβάλλον και απαγόρευσαν τα ήθη και έθιμά τους, τους οδήγησαν στις τενεκεδένιες παράγκες την πείνα και τη δουλεία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλη αυτή η επέλαση θανάτου, ΔΕΝ έγινε επειδή δεν υπήρχαν τρόφιμα ή φάρμακα στην Αφρική, αλλά διότι αυτοί οι άνθρωποι, οι κανίβαλοι, δεν είχαν χρήματα να τα αγοράσουν και τούτο, διότι απέρριψαν το συναλλακτικό ήθος του χρήματος που οι λευκοί επέβαλαν στη ζωή τους. Με πλήρη επίγνωση του ΤΡΟΜΟΥ που προκαλεί η αλήθεια, διακινδυνεύοντας την απόρριψη, αλλά ακόμη και το μίσος σου φίλε αναγνώστη, θα σου εξηγήσω νηφάλια και αποκαλυπτικά τι είναι, ή τι ήταν μάλλον ο σαμανισμός. Ο όρος σαμανισμός προέρχεται από την Ασιατική λέξη Σαμάν και εννοεί το άτομο, το Εγώ της προσωπικότητας του οποίου σε κατάσταση μεταβαλλόμενης συνείδησης, εισβάλει στον αόρατο μεταφυσικό ή ενεργειακό χώρο του ορατού κόσμου, όπου και δρα έχοντας πλήρη Εγώ οντολογική και υπαρξιακή αισθαντικότητα. Η μεταβολή της συνειδησιακής κατάστασης επιτυγχάνεται με πρακτικές που αναπτύχθηκαν σ όλους τους πρωτογενείς πολιτισμούς της Γης και έχουν μοναδικό

71 70 στόχο την συνεργασία του ανθρώπου θεραπευτή με τον κόσμο του υπερφυσικού, μεταφυσικού ή υπερβατικού. Ο χορός, η μουσική, το τραγούδι, η προσευχή, ο διαλογισμός, τα παραισθησιογόνα φυτά, και μια βαθιά πρακτική γνώση των διάφορων θεραπευτών από τα βάθη των αιώνων, βοήθησε την ανθρωπότητα να φθάσει μέχρι εδώ. Στην αρχική του εκδήλωση το φαινόμενο εμφανίζεται σαφώς θεοληπτικό και χαρακτηρίζεται από τη θετική αλλαγή που επέφερε στην ασυνείδητη συμπεριφορά της ανθρώπινης αγέλης. Η θεοληπτική κλήση εκδηλώνεται με μια αρρώστια, ένα όνειρο ή κάποια παθογόνα έκσταση που υποδηλώνει την προτίμηση κάποιου πνεύματος ή θεού για ένα συγκεκριμένο άτομο. Αυτές οι αρρώστιες, τα όνειρα και οι παθογενείς εκστάσεις είναι το ξεκίνημα της μεταμόρφωσης ενός κοινού θνητού σε έναν ειδικό του Ιερού της φυλής και αποτελούν το σχήμα μιας ψυχικής μυητικής τελετής που περιλαμβάνει πόνο-θάνατο - ανάσταση. Στην αρκτική ζώνη η σαμανική έκσταση είναι ένα πηγαίο οργανικό φαινόμενο και σ αυτή τη ζώνη υφίσταται ο μεγάλος και γνήσιος σαμανισμός. Όταν το 1860 Ρώσοι ανθρωπολόγοι παρατήρησαν τα φαινόμενα αυτά στους κατοίκους των αρκτικών περιοχών, τα απέδωσαν στις επιδράσεις του κοσμικού περιβάλλοντος. Το υπερβολικό κρύο, οι μακρές απαστράπτουσες νύχτες, η μοναξιά και η έλλειψη βιταμινών, απούσης της φυτικής διατροφής, ευνόησαν την εμφάνιση της αρκτικής υστερίας και του σαμανικού καταληπτικού τρόμου. Ένα γνωστό φυσικό φαινόμενο, που κατά την γνώμη μου παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση του σαμανικού καταληπτικού τρόμου, είναι το βόρειο σέλας. Η εμφάνιση και παρατήρησή του, η κυματική, πολύχρωμη και χορευτική του ροή, εκτός της θεϊκής ερμηνείας που του αποδίδουν οι κάτοικοι της αρκτικής, σήμερα, είναι γνωστό ότι οφείλεται στην επίδραση του Ηλιακού ανέμου ο οποίος με την ενεργειακή φόρτιση των σωματιδίων του έλκεται από το μαγνητικό πεδίο των πόλων και εισβάλλοντας πανίσχυρο στις βόρειες περιοχές, επηρεάζει δραστικά το εγκεφαλονευρικό σύστημα των κατοίκων του προκαλώντας εκστατικές εμπειρίες. «Ο Εγκέφαλός μας όπως και το σύνολο των κυττάρων μας, λειτουργούν με ηλεκτροχημικές αλληλοεπιδράσεις και σήματα μπηπ 0-1». Ο σαμανισμός είναι ένα κατ εξοχήν ανδρικό, θρησκευτικό, εκστατικό ή μεταφυσικό βίωμα. Δεν υπάρχουν γυναικείες θεότητες σ αυτόν, και οι λίγες που έχει έχουν καθαρά βοηθητικό χαρακτήρα. Υποθέτω, πως η απαρχή της συνειδησιακής αφύπνισης του ανθρώπου ήταν μητριαρχική, η οποία, ξεκινώντας από τις εύκρατες ζώνες, αποίκησε σταδιακά με την υποχώρηση των παγετώνων τις βόρειες περιοχές, η οικολογία των οποίων ευνόησε την εμφάνιση του πατριαρχικού σαμανισμού αργότερα. Στο ελλαδικό όπως και τον παγκόσμιο λατρευτικό χώρο, οι θηλυκές θεότητες προϋπάρχουν των αρσενικών, μέχρι την εξισορρόπησή τους με την εμφάνιση αρσενικών θεοτήτων. Ιστορικά τουλάχιστον, η πατριαρχία εισβάλλει πάντα από το Βορρά. Ο σαμανισμός συνυπάρχει με όλες τις μορφές μαγείας και θρησκείας στην Ασία όπως και στον ευρωπαϊκό και ειδικά στις γερμανικές φυλές. Ένα κεντρικό θέμα που κυριαρχεί στον σαμανισμό είναι η παρουσία του κοσμικού δένδρου, πάνω στο οποίο θεϊκά πουλιά κλωσούν τις ψυχές των σαμάνων, συνήθως για εννέα ημέρες και το οποίο δένδρο, παίζει καθοριστικό ρόλο σε όλες τις μυητικές πρακτικές του σαμανισμού αλλά και των άλλων θρησκειών. Κάτω από τις ρίζες αυτού του δένδρου, βρίσκεται ο Άδης, ο ίδιος Άδης των ελλήνων, όχι η κόλαση. Στον σαμανισμό δεν υπάρχει κόλαση. Η κόλαση είναι εφεύρημα του Αβρααμικού ιερατείου! Οι περισσότερες εκλογικεύσεις της εκστατικής εμπειρίας των μυστών της Ασίας, αναφέρουν την ύπαρξη ενός ουράνιου μεγάλου θεού, δημιουργού, Παντοδύναμου, Φωτεινού και Ολόλαμπρου, που υπάρχει στον υψηλότερο ουρανό και διάγοντας μέσα σε ολόλευκο φως, μη αναμειγνυόμενος στις υποθέσεις των ανθρώπων, αποττίοι τα οφειλόμενα της ζωής, χωρίς ανταλλάγματα. Αυτός πιθανότατα είναι ο άγνωστος θεός στον οποίο διαισθητικά πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι. Κάποια από τα προσωνύμια - επικλήσεις αυτού του θεού είναι: Ουρανός, Άρχων, Αρχηγός, Κύριος, Πατήρ, Φωτεινός, Λαμπρός, Φως, Υψηλός, Ύπατος, Υπέρτατος.

72 71 Αυτός ο ουράνιος θεός διαθέτει πολλούς γιους και θυγατέρες και αγγελιοφόρους που είναι υποτακτικοί του και κατοικούν στους κατώτερους ουρανούς. Με αυτούς τους γιους και θυγατέρες ο σαμάνος έχει πολλές φορές ιδιαίτερες σχέσεις συνεργασίας και πρακτικές επικοινωνίας. Ο σαμάνος είναι κάτοχος μιας εκστατικής εμπειρίας, κατά την οποία η ΕΓΩ ατομικότητά του, ανεβαίνει στον ουρανό και κατεβαίνει στον Άδη, όπου συνδιαλέγεται με θεούς, δαίμονες και ΕΓΩ παλαιών σαμάνων, που διατηρούν την επίγνωσή τους εκεί, και οι οποίοι απαντούν κυρίως στα ερωτήματά του. «Θυμηθείτε το ταξίδι του Οδυσσέα στον Άδη να συναντήσει τον μάντη Τειρεσία και πόσα άλλα τέτοια της ελληνικής μυθολογίας» Ο σαμάνος είναι ισότιμος των πνευμάτων, των θεών και δαιμόνων και με τους οποίους συνδιαλέγεται, χωρίς ποτέ να μετατρέπεται σε ακούσιο ή εκούσιο όργανό τους. Γεγονός που αποδεικνύει το αυτεξούσιο του, αλλά και την υπευθυνότητα που απορρέει από αυτό. Η σαμανική θεοληπτική μύηση είναι ένα ασύλληπτα τρομακτικό βίωμα, το οποίο τελειώνει με μια απόλυτα λυτρωτική αίσθηση πληρότητας και κατανόησης του φυσικού και υπερφυσικού κόσμου. Δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με όλες αυτές τις φωτίσεις και επιφοιτήσεις των αγίων, πεφωτισμένων και ιδρυτών θρησκειών. Είναι κυριολεκτικά μια μύηση των νοημόνων ενεργειών του ουρανού και της Γης κατά τη διάρκεια της οποίας, δαιμονικές και αγαθές οντότητες διαμελίζουν το σώμα του υποψηφίου σαμάνου, ξεχωρίζουν τα κόκαλα από τις σάρκες, σφυρηλατούν τα κόκαλα στο αμόνι, οι σάρκες καίγονται σε βωμούς και όλα αυτά βιώνονται κυριολεκτικά από την επίγνωση του σαμάνου χωρίς να μπορεί να αρνηθεί ή αντιδράσει. Δεν διαφέρει σε τίποτε από την γνωστή κόλαση, εκτός του ότι σ αυτήν παραμένεις αιώνια ως αμαρτωλός, ενώ στην σαμανική, ο μυούμενος αναγεννάτε ως ημιθεϊκή οντότητα, ικανή να μεσολαβήσει μεταξύ ουρανού και Γης. Όταν τελειώσει η επεξεργασία των υλικών του σώματος, οι ίδιες δαιμονικές οντότητες επανασυναρμολογούν με τα νέα υλικά το σώμα που επεξεργάσθηκαν και άλλες αγαθές οντότητες περιδιαβαίνουν την επίγνωση του σαμάνου στους κόσμους της Γης και του Ουρανού, διδάσκοντας στην επίγνωσή του, την χρήση των θεραπευτικών φυτών, την εξημέρωση των άγριων ζώων και την επεξεργασία των μετάλλων, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις ιδιαίτερες προσωπικές του ανάγκες. Με αυτόν τον τρόπο οι σαμάνοι γίνονται θεραπευτές, ψυχοπομποί και θεματοφύλακες των θρησκευτικών και μυθολογικών παραδόσεων της φυλής τους. Ο τρόπος δε επικοινωνίας μεταξύ σαμάνων και πνευμάτων είναι καθαρά διαισθητικός. Η παντομίμα ψυχαγωγεί τους σημερινούς θεατές με μια πρακτική κίνησης, που μπορεί να διαβασθεί από κάθε γλώσσα του Πλανήτη. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι, κάθε μέλος της φυλής είχε και έχει, εκεί όπου υφίσταται ο σαμανισμός, τον δικό του φύλακα άγγελο ή προστατευτικό πνεύμα και το οποίο οι βορειοαμερικανοί ιθαγενείς ονομάζουν Μανιτού. Κατά την διάρκεια της μύησης ενηλικιώσεως, κάθε άτομο της φυλής, ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο τυπικό, αποσυρόταν στην εξοχή και καλούσε το πνεύμα-προστάτη του, εγκαθιδρύοντας μια συνειδητή σχέση φιλίας και συνεργασίας μαζί του. Αυτό ήταν και εξακολουθεί να είναι το προσωπικό βίωμα του Ιερού, του οποίου τόση έλλειψη έχουμε εμείς οι «Δυτικοί» σήμερα, και που ο «πρωτόγονος» άνθρωπος το είχε προσωπικό σύμμαχό του μέχρι να πεθάνει. Τα λεγόμενα μοιρολόγια, είναι κατάλοιπα των παλαιών πρακτικών καθοδήγησης των ψυχών στην πορεία προς την επαναγέννησή τους Στο βιβλίο με τίτλο «Σαμανισμός» του Μιρτσέα Ελιάντε, εκδόσεις Χατζηνικολή, ενώ γίνονται εκτενείς αναφορές στον παγκόσμιο σαμανισμό, υπάρχουν ελάχιστες αναφορές για τον αρχαιοελληνικό και τον Αφρικανικό σαμανισμό, και ακόμη λιγότερες για τον Μαύρο Σαμανισμό και τι αυτός αντιπροσωπεύει. Αναφέρει βεβαίως ότι ο μαύρος σαμανισμός είναι μεταγενέστερος του λευκού και η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αναπτύχθηκε με την δυναμική εμφάνιση ενός ισχυρού Εγώ το οποίο, στην προσπάθειά του να ικανοποιήσει τα όποια εγωκεντρικά και κυριαρχικά του θέλω και έχοντας επίγνωση της δύναμής του, δεν δίστασε να τον δημιουργήσει. Η κυριότερη ευρωπαϊκή σαμανική παράδοση είναι ή Γερμανική και περιλαμβάνει ως αρχέτυπα τον μεγάλο άρχοντα, Μάγο - Δέτη Βαρούνα και τον εκστατικό Οντίν.

73 72 Στις απεικονίσεις του ο Βαρούνα εμφανίζεται ακέφαλος, με το ανθρώπινο πρόσωπο στο σημείο της καρδιάς, συμβολικός χώρος του συναισθήματος παλαιότερα. Παραδόξως, στο ανωτέρω βιβλίο δεν αναφέρεται τι «έδενε» ο τρομερός μεγάλος άρχοντας! Το μόνο στοιχείο που παρατίθεται είναι, ότι ο εκστατικός Οντίν είχε δύο κόρακες βοηθούς, τον Χούγκιν που συμβόλιζε την σκέψη και τον Μούννιν πού συμβόλιζε την μνήμη ή ανάμνηση και τα οποία ο μεγάλος άρχοντας της μαγείας Βαρούνα, έστελνε στα τέσσερα σημεία του κόσμου σε διάφορες αποστολές. Συμπεραίνω, λοιπόν, ότι αυτός ο τρομερός, μεγάλος άρχοντας της μαγείας χρησιμοποιώντας την σκέψη και την μνήμη αυτό πού έδενε είναι τα ΝΟΗΜΑΤΑ. Τι άλλο θα μπορούσε να δέσει με την σκέψη και την μνήμη; Είναι δυνατόν να δεθεί ένα νόημα χωρίς να προστρέξουμε λογικά στις μνήμες του παρελθόντος; Αδύνατον! Είναι δυνατόν, εκείνη την απόλυτα φυσιο-θεοκρατική εποχή να μην ήταν πραγματικά τρομερό, ασύλληπτο και κυριολεκτικά μαγικό, το «δέσιμο» ενός νοήματος μέσα στον παρθένο ανθρώπινο Νου; Πώς να μην ήταν! Σημ. Το κείμενο για τον σαμανισμό γράφτηκε το 2005 και το 2014 ανακάλυψα το Αρετολόγιο της Ίσιδος στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης.. Ο Οντίν προκειμένου να αφομοιώσει ή μυηθεί στην διδασκαλία των μυθικών θεών Ρούνων μένει κρεμασμένος στο Κοσμικό Δένδρο εννέα ημερονύκτια. «Αυτό πολύ μου θυμίζει τις 9 νύκτες που ο Δίας ζευγάρωνε με την Τιτανίδα Θεά Μνημοσύνη για να γεννηθούν οι εννέα μούσες που διαμόρφωσαν τον ελληνικό πολιτισμό και στην συνέχεια τον Παγκόσμιο»! Μετά την μύηση των εννέα νυκτών, ο Οντίν, αποκτά το άλογο Σλέιπνιρ που έχει οκτώ πόδια και είναι αυτό πού χρησιμοποιεί για τα εκστατικά του ταξίδια στον ουρανό και τον Άδη. Με την μύησή του ο Οντίν αποκτά την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε πουλί, ψάρι, αγρίμι, ή δράκοντα, και να ταξιδεύει σε τεράστιες αποστάσεις, (αστρικό ταξίδι). Έχοντας πάρει όποια μορφή θέλει. Ο Οντίν είναι επίσης ο ιδρυτής της νεκρομαντείας στη βόρεια παράδοση. Στην παράδοση αυτή, ο Οντίν είναι κάτοχος και χρήστης της μαύρης δαιμονιακής μαγείας Σνέιντρ την οποία διδάχθηκε από την μυθική θεά Φρέυγια κατά την διάρκεια εκστατικής μύησης. Χάρη σ' αυτήν ο Οντίν μπορεί να μαντεύει το μέλλον και να προκαλεί την αρρώστια, τον θάνατο και την δυστυχία. Αλλά αυτό το είδος μαγείας δεν ήταν καθόλου τιμητικό για έναν άνδρα και γι' αυτό, ο Οντίν κατηγορείται για ανάρμοστη συμπεριφορά. Σταδιακά, η άσκηση αυτής της μαγείας περνά στις γυναίκες οι οποίες πλήρωσαν πολύ ακριβά τις δραστηριότητές τους αυτές, αλλά και άλλες αγαθές, κατά την σκοτεινή εποχή της φωτεινής αναγέννησης. Το «κυνήγι» των μαγισσών τελείωσε μόλις το 1871, με το κάψιμο της τελευταίας μάγισσας στην Ευρώπη Αυτοί οι αρχέγονοι σαμάνοι, με την συνεργασία αυτών των δημιουργικών ενεργειών ή πνευμάτων ή θεοτήτων, ενισχύουν σιγά-σιγά και αποτελεσματικά τα θεμέλια της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη μας. Ο πρώτος σαμάν ήταν λευκός. «Όχι στο δέρμα αλλά στο ήθος». Υψίστη κορυφή κάλλους, ανδρείας, σοφίας, τέχνης και πολιτισμού αυτών των λευκών σαμανικών δραστηριοτήτων είναι ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Ταοϊσμός στην Κίνα. Ο χώρος μέσα στον οποίο συντελούνται αυτές οι εργασίες, είναι το ενορατικό κέντρο του εγκεφάλου μας. Είναι ο ίδιος χώρος που ο Οδυσσέας πλήγωσε με ένα πυρωμένο παλούκι φωνάζοντας Εγώ Είμαι» και είναι ο ίδιος χώρος που ο Δαυίδ με τον μονόλιθο των θρησκειών κατέστρεψε την ευφυή σκέψη «Η δογματική σκέψη ακυρώνει την ευφυή». Όταν η φυσική και συνειδησιακή ανάπτυξη του ανθρώπου επιτυγχάνονται, αρχίζουν και οι πρώτες διαφοροποιήσεις με την εμφάνιση του κληρονομικού σαμανισμού. Ο κληρονομικός σαμανισμός αναδεικνύει το ανθρώπινο αυτεξούσιο και την πραγματική θέση του ανθρώπου στον Κόσμο, την θέση του Συνδημιουργού. Ο κληρονομικός σαμανισμός αναδεικνύει την ανθρώπινη βούληση και δράση στις μυητικές τελετουργίες του, επιβάλλοντας πάντα μια κάποια εξειδίκευση στην επί μέρους ανάπτυξη των πνευμάτων ή θεών που οικειοποιείτε από τον ουρανό και αντιπροσωπεύει. Ο κληρονομικός σαμανισμός είναι μια σύνθεση θεοληπτικής κατάληψης, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της παράδοσης του προϋπάρχοντος θεολογικού δεδομένου. Η κληρονομική μεταβίβαση της σαμανικής ιδιότητας γίνεται με αυθόρμητη κλήση (κάλεσμα ή διαλογιστική εκλογή) εκστατικής τάξεως, από τους ήδη αντιπροσωπευόμενους θεούς της παράδοσης

74 73 και μιας παραδοσιακής εκπαίδευσης, η οποία περιλαμβάνει: Σαμανικές τεχνικές, ονόματα και δραστηριότητες πνευμάτων, μυθολογία και γενεαλογία της φατρίας και μυστική γλώσσα σώματος και Νου. Στον κληρονομικό σαμανισμό αναπτύσσεται ή εγωκεντρική αυτεξούσια βούληση, η οποία, συνεργαζόμενη με ουράνιες και χθόνιες θεότητες, πνεύματα ή ενέργειες, κτίζει ιερατεία και βασίλεια σε όλη την Γη. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που άνθισε ταυτόχρονα και το αποδίδω στην πίεση της συλλογικής ψυχής για εξέλιξη. Τέτοια θεοκρατικά βασίλεια ήταν η Φαραωνική Αίγυπτος, οι Ίνκας της Αμερικής, η Περσική Αυτοκρατορία, η Κινεζική, η Ρωμαϊκή, η Οθωμανική, η Ιαπωνική, οι Ελέω Θεού Ευρωπαϊκές Βασιλείες, το Ιουδαϊκό Ιερατείο, το Χριστιανικό, το Μουσουλμανικό, το Ινδουιστικό, και ένα σωρό άλλα μικρότερα βασίλεια και ιερατεία που παρουσιάστηκαν και χάθηκαν στην παγκόσμια ιστορία. Δυστυχώς, η μέχρι τώρα ανάπτυξη κάθε εγωκεντρικής, θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας συνιστά απαραιτήτως την παραβίαση της φυσικής τάξης πραγμάτων και των φυσικών νόμων. Ένα οποιοδήποτε «Εγώ» που δρα αφ' Εαυτού του για τον Εαυτό του, είναι ήδη παρά φύσιν, «Διότι παραβιάζει τον Κβαντικό νόμο της αμοιβαίας συνεκτικότητας» Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ μαύρου και λευκού σαμανισμού είναι, ότι ο μεν πρώτος έχει σημείο αναφοράς μόνο τον Εαυτό του, ο δε δεύτερος τη φύση. Ο ουρανός, ο αποττίων τα οφειλόμενα της Ζωής χωρίς ανταλλάγματα, ανταποκρίνεται εξ ίσου καλά στα αιτήματα και των δύο ομάδων, γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο δρόμος της αμοιβαίας κατανόησης και εξέλιξής τους. Ο μαύρος κληρονομικός σαμανισμός του Αβρααμικού ιερατείου, στο όνομα πάντοτε του δικού του και «μόνον» θεού, κατήργησε την προσωπική μύηση του φύλακα αγγέλου ή προστατευτικού πνεύματος μέσω του νηπιοβαπτισμού και της περιτομής και κυριολεκτικά ισοπέδωσε, κατέκαψε, ρήμαξε, παλούκωσε, υποδούλωσε, εκφύλισε και χειραγώγησε με κάθε μέσο που η αυξανόμενη απληστία του δημιουργούσε, τον θεόληπτο σαμανισμό πάνω στον πλανήτη μας. Τίποτε και κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δεν θα γίνει το ίδιο και σε άλλους πλανήτες, αν καταφέρουμε να ταξιδέψουμε σ αυτούς. Όλες οι συνταγές κατάκτησης, λεηλασίας, διαστρέβλωσης και καταστροφής της Ζωής, είναι καλά δοκιμασμένες εδώ! Ο Μύθος του Τάνταλου, από τον Ελληνικό Σαμανισμό.. Ο Τάνταλος υπήρξε ένα από τα χαρακτηριστικότερα πρόσωπα θείας και αιώνιας καταδίκης στην ελληνική μυθολογία. Μητέρα του ήταν η Πλουτώ, κόρη του Κρόνου και της Ρέας και πατέρας του ήταν ο Δίας. Η γυναίκα του η Ευρυάνασσα, κόρη του ποτάμιου Θεού Πακτωλού, του χάρισε τρία παιδιά: τον Πέλοπα, τη Νιόβη και τον Βροτέα. «Σύμφωνα με την Σαμανική παράδοση αυτοί που είχαν πρόσβαση στο τραπέζι των θεών, ήταν επιλεγμένα πρόσωπα από τους ίδιους τους θεούς και οι οποίοι αφού ολοκλήρωναν την μύησή τους. Αποκτούσαν την ικανότητα και επιτρεπόταν από τους θεούς να τους επισκέπτονται όποτε ήθελαν. Η μύηση-πρόσκληση του Τάνταλου στο θεϊκό τραπέζι έγινε από τον Δία». Ο Δίας ήταν και στενός φίλος με τον Τάνταλο και του επέτρεπε να συμποσιάζεται με νέκταρ και αμβροσία στον Όλυμπο. Κάποτε όμως η δόξα χτύπησε κατακέφαλα τον Τάνταλο και όπως πάντα συμβαίνει με νεοφώτιστους, μαρτύρησε τα μυστικά του Δία στους θνητούς, έκλεψε δε και την τροφή των θεών, Νέκταρ και Αμβροσία για να τη μοιραστεί με τούς θνητούς φίλους του... Αλλά προτού αποκαλυφτεί το έγκλημα του, διέπραξε ένα ακόμα χειρότερο: Προσκάλεσε τούς Ολύμπιους θεούς σε συμπόσιο στο όρος Σίπυλο και θέλοντας να βάλει σε δοκιμασία την παντογνωσία του Δία, έσφαξε το γιο του Πέλοπα και πρόσθεσε τα κομμάτια του στο φαγητό πού ετοίμασε για τούς θεούς. Δεν κατόρθωσε όμως να ξεγελάσει τούς θεούς - εκτός από τη Δήμητρα, η οποία συγχυσμένη ακόμη από το πρόσφατο χαμό της Περσεφόνης έφαγε τη σάρκα της αριστερής του ωμοπλάτης. Αφού ο ίδιος ο Δίας τιμώρησε τον παιδοκτόνο Τάνταλο με θάνατο θέλησε να αναστήσει τον Πέλοπα, πρόσταξε λοιπόν τον Ερμή να μαζέψει τα μέλη του σώματος του και να τα ξαναβράσει στην ίδια χύτρα. Μετά η Μοίρα Κλωθώ συνταίριαξε τα μέλη, η Δήμητρα προσέφερε ένα κομμάτι ελεφαντόδοντο στη θέση της ωμοπλάτης πού είχε φάει και, όσο ο Θεός-Πάν χοροπηδούσε από τη χαρά του, η Ρέα εμφύσησε ζωή στον Πέλοπα..

75 74 Ο Τάνταλος τιμωρήθηκε σκληρά για τα εγκλήματα του: Το βασίλειο του καταστράφηκε και ο ίδιος, αφού θανατώθηκε από το ίδιο το χέρι του Δία, καταδικάστηκε σε αιώνιο μαρτύριο. Κατέβηκε στον Άδη, όπου κατ εντολή των θεών, διατηρουμένων των έμβιων αναγκών του, δέθηκε δίπλα σε τρεχούμενο νερό και κάτω από κλώνους δένδρων κατάφορτων με ποικίλους καρπούς (αφθονία). Πεινασμένος και διψασμένος αφόρητα, μόλις άπλωνε το χέρι του να κόψει καρπούς από τα δένδρα, τα κλαδιά σηκώνονταν αμέσως ψηλότερα, όταν δε έσκυβε να πιει νερό, αυτό εξαφανιζόταν ή απομακρύνονταν από τα πόδια του. Αυτή η θεία και αιώνια τιμωρία έγινε περισσότερο γνωστή ως «μαρτύριο του Τάνταλου». Ερώτημα: Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σε έναν πληθυσμό που αγνοεί την παράδοση του σαμανισμού, ο προαναφερόμενος μύθος ΔΕΝ μπορεί να έχει κανένα νόημα, γι αυτό και τοποθετώ την κατωτέρω ερμηνεία στο κεφάλαιο περί του σαμανισμού, επισημαίνοντας επίσης πως ο μύθος του Τάνταλου έχει άμεση σχέση με τον μαύρο κληρονομικό σαμανισμό, όπως ακριβώς τον περιγράφω. Στην αρχική του εκδήλωση, το φαινόμενο του σαμανισμού εμφανίζεται σαφώς θεοληπτικό. Η θεοληπτική κλήση εκδηλώνεται με μια αρρώστια, ένα όνειρο ή κάποια παθογόνα έκσταση που υποδηλώνει την προτίμηση κάποιου πνεύματος ή θεού για ένα συγκεκριμένο άτομο. Αυτές οι αρρώστιες, τα όνειρα και οι παθογενείς εκστάσεις είναι το ξεκίνημα της μεταμόρφωσης ενός κοινού θνητού σε έναν ειδικό του ιερού «θεραπευτή» και αποτελούν το σχήμα μιας ψυχικής μυητικής τελετής που περιλαμβάνει πόνο-θάνατο - ανάσταση. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Δίας μετατρέπει σε φίλο και ομοτράπεζό του τον θνητό που επιλέγει και όχι επειδή είναι πλούσιος. Πλούσιος προέκυψε εξ αιτίας της σχέσης του με τους θεούς και την κλοπή ή οικειοποίηση της θεϊκής τροφής, Νέκταρ και Αμβροσία που ΔΕΝ μπορεί να είναι τίποτε άλλο, εκτός από την διαχείριση του Κόσμου των Ιδεών. Οι θεοί ΔΕΝ μπορεί να έχουν καμία άλλη τροφή εκτός των ιδεών.. Είναι αυτονόητο ότι όταν φτάνεις στην κατάσταση διαχείρισης των ιδεών και έχεις απέναντί σου την απέραντη θάλασσα μιας Παρθένας Φύσης, πλουσιότατης, άδολης και αγαθής, να γίνεις πάμπλουτος και μέσα στην αλαζονεία και έπαρση που η κλεμμένη γνώση σου έδωσε, εντελώς εγωκεντρικά, να θέλεις να κληρονομήσεις την παραχωρημένη από τους Θεούς Ικανότητα στους απογόνους σου. Τους οποίους όμως οι Θεοί αρνούνται να αναγνωρίσουν. Είναι Νόμος της Φύσης. Γι αυτό και οι Θεοί αρνούνται την προσφορά, αποκαθιστούν την τάξη επιτρέποντας στον Πέλοπα να ακολουθήσει το πεπρωμένο του και τιμωρούν τον Τάνταλο στο προαναφερθέν μαρτύριο. Αυτοί που γνωρίζουν την ελληνική μυθολογία μπορούν να καταλάβουν την ερμηνεία που δίδω και ο οποίος καθρεπτίζει θαυμάσια την σημερινή εποχή, όπου, παρά τις προσευχές, τις ευχές και τις κάθε είδους θυσίες και προσπάθειες που κάνουμε να προσεγγίσουμε το θεϊκό τραπέζι της ευδαιμονίας, που ως Συνδημιουργοί δικαιούμαστε. ΑΥΤΟ, το θεϊκό τραπέζι, διαρκώς απομακρύνεται από εμάς διότι ακόμα θυσιάζουμε τα παιδιά μας προκειμένου αυτά να γίνουν ΙΔΙΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΙ, σιτιζόμενα από την κλεμμένη και επεξεργασμένη από εμάς τροφή των Θεών. Κατ' ουσίαν, είμαστε Συνδημιουργοί του Κόσμου και όχι κατ' εικόνα κάποιου «θεού». Σύμφωνα με την θεωρία της Γαίας, του Τζέιμς Λόβλοκ, Άγγλου επιστήμονα που εργάσθηκε στην ΝΑΣΑ, η Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός που δημιούργησε ζωή για την ζωή. Η επιστημονική δεοντολογία δεν του επέτρεψε λογικούς ακροβατισμούς τους οποίους μπορώ να κάνω εγώ, ως ελεύθερος στοχαστής. Η άποψή μου λοιπόν είναι, πως φυσική τάση κάθε ζωντανού οργανισμού είναι η αναπαραγωγή και διαιώνισή του. Και εμείς, οι αυτεξούσιοι άνθρωποι δημιουργοί είμαστε αυτοί που μπορούμε να το κάνουμε. Είμαστε τα ζωντανά σπέρματα της Γαίας που δυνάμεθα να μεταφέρουμε την ζωή της στους άλλους πλανήτες. Και άλλη αποστολή, τιμιότερα από αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει. Το D.N.A. της Γαίας ταξιδεύει ήδη στο Διάστημα αλλά δυστυχώς, στο όνομα του μίσους και όχι της αγάπης και αυτό ΔΕΝ μπορεί να επιτραπεί. Διότι η Ζωή μόνον μέσω της αγάπης και ευδαιμονίας διαιωνίζετε και όχι του μίσους και του πόνου.

76 75 Αποσπάσματα από το Κατά Θωμά. Ενημέρωση του αναγνώστη. Σε πολλά κεφάλαια του βιβλίου κάνω αναφορές στο Κατά Θωμά Ευαγγέλιο και τούτο, διότι είναι ένα αυθεντικό έντυπο του τέταρτου αιώνα μ.χ. και ανακαλύφθηκε το 1945 στο χωριό Νακ Χαμάντι στη Νότια Αίγυπτο. Είναι γραμμένο στην Σαχιδική Κοπτική γλώσσα, την συνέχεια της αρχαίας Αιγυπτιακής και βρίσκεται στο Κοπτικό Μουσείο του Καϊρου. Ο λόγος αυτής της συχνής μου προσφυγής σ αυτό, είναι, ότι ο σημερινός χριστιανισμός Δύσης και Ανατολής, ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τον χριστιανικό πολιτισμό εκείνης της εποχής. Και τούτο διότι η έννοια της θρησκείας, όπως την εννοούμε σήμερα, ΔΕΝ υπήρχε. Εκείνα τα χρόνια, κάθε μορφή θρησκευτικότητας, αφορούσε μυητικές πρακτικές άμεσης επικοινωνίας του θρησκευόμενου ανθρώπου με τους θεούς που λάτρευε, πίστευε και υπηρετούσε. Εκείνη την εποχή ΔΕΝ υπήρχαν σχολές δογμάτων! Το σύνολο του δυτικού μοναχισμού που γνωρίζουμε και εκ του οποίου προέκυψε ο σημερινός χριστιανισμός. Είναι αντίγραφο αντίστοιχων Ινδουιστικών πρακτικών αποβλάκωσης και ανάπτυξης αρνητικών και αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων μέσω της καταπίεσης του σώματος και κυρίως της πρωτογενούς ερωτικής του έκφρασης. Σήμερα, τα ίδια ινδουιστικά ιερατεία, κατά παράβαση της αρχαίας σοφίας, υποστηρίζουν ότι μετατρέπουν την ερωτική ενέργεια σε πνευματική, επιβάλλοντας την ίδια ερωτική υστέρηση με τα ίδια αποτελέσματα και στους δικούς τους πληθυσμούς. Και το οποίο χριστιανικό μοναστικό σύστημα, από τότε, κατάλληλα διαμορφωμένο εμφανίσθηκε στον Μεσογειακό χώρο μετά το 330 μ.χ. Το πραγματικό έργο αυτού του δοτού μοναχισμού που κάποιοι έφεραν από την Άπω Ανατολή, ξεκίνησε με το κάψιμο της Αλεξανδρειανής βιβλιοθήκης και έκλεισε με την κατακρεούργηση της Υπατίας. Έκτοτε, το έργο αυτού του μοναχισμού το βλέπουμε στα φιλοσοφικά και υλικά ερείπια όλων των πολιτισμών του πλανήτη και στην εντέχνως προετοιμασμένη και επερχόμενη σημερινή Αποκάλυψη. Την εποχή του Μεγάλου Θεοδοσίου έγινε το μεγάλο διαζύγιο της πολιτικής εξουσίας από την θρησκευτική. «Την εποχή εκείνη, ο Αυτοκράτωρ ήταν Ποντίφιξ, κατέχοντας και τις δυο εξουσίες, πολιτικές και θρησκευτικές». Με την πανέξυπνη αλλαγή εκείνης, της εποχής, η μία σε δύο εξουσίες, παίζοντας εναλλάξ μεταξύ τους το ευφυές παιγνίδι του καλού και κακού Δικαστού, όπως ακριβώς συνεχίζετε μέχρι την εποχή μας, με την εναλλαγή των δεξιών και αριστερών ιδεολογιών και κομμάτων, οδήγησαν ευφυώς και εντέχνως τη Ζωή της Γης σήμερα εδώ, στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής της καταστροφής και της μορφής στην οποία είμαστε μέλη. Η παράθεση λοιπόν των αποσπασμάτων που θα καταθέσω, θα βοηθήσει τον αναγνώστη στην καλύτερη κατανόηση των αιτιών της σημερινής απαράδεκτης για την Ανθρωπότητα κατάστασης. Όπου, το σύνολο της Ζωής ενός πλανήτη, βρίσκεται στα χέρια μιας εξουσιαστικής Ελίτ, η οποία μέσω των επιστημών, των εμπόρων, των θρησκειών και των τραπεζιτών, την ελέγχουν κατά τα όποια συμφέροντα και σχέδιά τους. Υπενθυμίζοντας σε σας, ότι το χρήμα, είναι μέσον ανάπτυξης πολιτισμού και δικαίου μεταξύ των συναλλασσομένων και ΌΧΙ μέσον εξουσίας. Αυτός που έχει σκοπό της ζωής του το χρήμα, είναι δούλος, αυτού που το χρησιμοποιεί ως μέσον επίτευξης των δικών του σκοπών. Σημείωση: Και κάτι σημαντικό. Σ αυτό το Ευαγγέλιο, ο Ιησούς ποτέ ΔΕΝ αναφέρει τον Πατέρα, ως πατέρα Του. Όπως επίσης, ΔΕΝ γίνετε καμία αναφορά σε βασιλεία των ουρανών. Παρά μόνον σε βασιλεία. Που όπως περιγράφω στην επιστροφή του Οδυσσέα, το μοναδικό και πραγματικό βασίλειο που υπάρχει στο Σύμπαν είναι το βασίλειο του Εαυτού μας. Όλα τα άλλα βασίλεια είναι πρόσκαιρες πνοές του μεγάλου ανέμου της εξέλιξης.. Επίσης, η έννοια του Θείου σ αυτό, και όχι ο θεός, περιγράφετε ως ζωντανός ζωοποιός πατέρας και όχι ως ο αποδίδων τιμωρίες, προνόμια, δικαιοσύνη, εξουσίες περιουσίες και άλλα φαιδρά παρόμοια που ο χριστιανισμός υπόσχεται στα καλά παιδιά του.

77 76 Πάνω σ αυτή τη παραμορφωμένη έννοια περί θεού, στηρίζεται όλο το πλέγμα των ενοχών, του δικαίου, του φόβου, της τιμωρίας, της αυτοαπόρριψης και της καταστροφής που βασανίζουν την Ανθρωπότητα σήμερα. Ο σημερινός χριστιανισμός καταρρέει, κάτω από τα πλήγματα αυτών των ιδίων που τον έκτισαν, και μέσω Αυτού, αιματοκύλισαν και αιματοκυλούν τον πλανήτη μέχρι σήμερα! Όλα τα θρησκευτικά συστήματα, έχοντα χάσει τον αρχικό προσανατολισμό τους, κατάντησαν δηλητηριώδη σαπρόφυτα που απομυζούν την Ζωή του πλανήτη μέχρι να πεθάνουν μαζί της. Λόγος 3 από το Κατά Θωμά. Αν οι καθοδηγητές σας, σας πουν «Ιδού, η βασιλεία είναι στον ουρανό» τότε τα πετεινά του ουρανού θα σας ξεπεράσουν. Αν σας πουν «είναι στην θάλασσα» τότε τα ψάρια θα σας ξεπεράσουν. Αλλά η βασιλεία είναι μέσα σας και απέξω. Όταν γνωρίσετε τον Εαυτό σας, τότε θα είστε γνωστοί και θα γνωρίζετε πως είστε υιοί του ζωντανού πατέρα. Αν όμως δεν γνωρίζεται τον Εαυτό σας, ζείτε στην φτώχεια και είστε η φτώχεια. Λ. 11) Τούτος ο ουρανός θα παρέλθει και ο ουρανός υπεράνω θα παρέλθει. Οι νεκροί δεν ζωντανεύουν και οι ζωντανοί δεν πεθαίνουν. Τις μέρες που τρώγατε τα πεθαμένα, τα ζωντανεύατε: Όταν έρθετε στο Φως τι θα κάνετε; Κάποτε όλοι ήσασταν Ένα και γίνατε Δυο: Τώρα που είστε Δυο, τι θα κάνετε; «Το δυο είναι η διάσπαση της εσωτερικής ενότητας σε άνδρα και γυναίκα». Λ. 15) Όταν δείτε εκείνον που ΔΕΝ γεννήθηκε από γυναίκα, να τον προσκυνήσετε και να τον λατρέψετε: Είναι ο πατέρας σας! Λ. 18) Οι μαθητές ρώτησαν. «Πες μας πως θα είναι το τέλος μας». Ο Ιησούς απάντησε: Έχετε λοιπόν ανακαλύψει την αρχή και ρωτάτε για το τέλος; Διότι εκεί που είναι η αρχή, εκεί βρίσκεται και το τέλος. Μακάριος εκείνος που θα σταθεί στην αρχή θα γνωρίζει και το τέλος. Δεν θα γευτεί θάνατο Λ. 19) Μακάριος εκείνος που ήταν και είναι, προτού γίνει πλάσμα. Αν είστε μαθητές μου και ακούτε τα λόγια μου, αυτές οι πέτρες θα σας διακονούν. Διότι έχετε πέντε δένδρα στον Παράδεισο που μένουν ασάλευτα χειμώνα καλοκαίρι και δεν πέφτουν τα φύλλα τους. Όποιος τα γνωρίζει, δεν θα γευτεί θάνατο. «Υποθέτω ότι αυτά τα πέντε δένδρα είναι οι πέντε αισθήσεις μας» Λ. 22) Ο Ιησούς βλέποντας τα βρέφη να θηλάζουν είπε στους μαθητές του: Αυτά τα βρέφη που θηλάζουν είναι σαν εκείνους που εισέρχονται στη βασιλεία. Οι μαθητές ρώτησαν: «Και μεις, με το να γίνουμε βρέφη θα εισέλθουμε στη βασιλεία;» Ο Ιησούς τους απάντησε: Όταν κάνετε τα δυο ένα, όταν κάνετε το έξω όπως το μέσα και το μέσα όπως το έξω και το άνω όπως το κάτω. Όταν κάνετε το αρσενικό και το θηλυκό ένα, έτσι που το αρσενικό παύει σαν αρσενικό και το θηλυκό σαν θηλυκό. Όταν κάνετε μάτι στην θέση του ματιού, χέρι στην θέση του χεριού, πόδι στην θέση του ποδιού και εικόνα στην θέση της εικόνας: Τότε θα εισέλθετε στη βασιλεία.. «Αυτός ο Λόγος αναφέρεται στην εσωτερική ενότητα κάθε πλάσματος και η οποία είναι διασπασμένη σήμερα σε καλό και κακό, αρσενικό και θηλυκό κ. τ. λ.». Λ. 27) Αν δεν νηστεύετε από τον Κόσμο, δεν θα βρείτε την βασιλεία. Αν δεν τηρείτε το Σάββατο σαν Σάββατο, δεν θα δείτε τον πατέρα. «Σάββατο είναι η ημέρα επικοινωνίας με τους θεούς, τους όποιους θεούς». ΔΕΝ εννοώ βέβαια το σημερινό Σάββατο Λ. 29) Αν η σάρκα έγινε εξ αιτίας του πνεύματος, τούτο είναι θαύμα. Αν όμως το πνεύμα έγινε εξαιτίας της σάρκας, τούτο είναι θαύμα θαυμάτων. Αλλά Εγώ θαυμάζω ότι αυτός ο μεγάλος πλούτος έχει κατοικήσει σε τέτοια φτώχεια.

78 77 Λ. 33) Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι πήραν τα κλειδιά της γνώσεως και τα έκρυψαν. Ούτε οι ίδιοι εισήλθαν ούτε επέτρεψαν σε άλλους που ήθελαν να εισέλθουν. Εσείς όμως να είστε φρόνιμοι σαν ερπετά και ακέραιοι όπως τα περιστέρια. Λ. 48) Αν στο ίδιο σπίτι δυο έχουν ειρήνη μεταξύ τους θα πούνε στο βουνό «Μετακινήσου» και αυτό θα Μετακινηθεί. «Υποθέτω ότι είναι τα αρνητικά και θετικά συναισθήματα αλλά και κάθε εμφανή διάσπαση της ενότητας του Κόσμου». Λ. 50) Αν σας ρωτήσουν «από πού ήρθατε;» απαντήστε: «Ήρθαμε από το φως όπου το φως γεννιέται το ίδιο μόνο του» Αν σας ρωτήσουν. «Ποιοί είστε» απαντήστε: «είμαστε οι γιοί του, οι εκλεκτοί του ζωντανού πατέρα» Αν σας ρωτήσουν, «ποιο είναι μέσα σας το σημείο του πατέρα σας» απαντήστε: «Είναι μια κίνηση και ανάπαυση». μπηπ 0-1». Λ 56) Όποιος γνώρισε τον κόσμο, βρήκε ένα πτώμα: Για κείνον που βρήκε ένα πτώμα, ο κόσμος δεν είναι αντάξιος. Λ. 61)Δυο αναπαύονται σε ένα στρώμα. Ο ένας θα ζήσει, ο άλλος θα πεθάνει. Η Σαλώμη ρώτησε: Ποιός είσαι εσύ και από ποιόν πήρες την θέση σου στον πάγκο μου και έφαγες από το τραπέζι μου; Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Είμαι εκείνος που είναι από τον Ίδιο και μου δόθηκε ότι είναι του Πατέρα Μου»: Η Σαλώμη είπε: «Είμαι μαθήτριά Σου». Ο Ιησούς αποκρίθηκε: Όταν ένας είναι ο ίδιος ένας, γεμίζει Φως. Όταν είναι διχασμένος, γεμίζει σκοτάδι. «Υποθέτω, ότι το στρώμα είναι η Φύση και οι δύο μπορεί να είναι το αρσενικό και το θηλυκό, το σώμα και η ψυχήσε ενότητα». Λ. 67)Όποιος γνωρίζει τα πάντα αλλά δεν γνωρίζει τον Εαυτό του, στερείται τα πάντα. Λ. 70) Όταν μέσα σας γεννηθεί εκείνο που ήδη έχετε στον Εαυτό σας, εκείνο και θα σας σώσει. Αν δεν κατέχετε εκείνο που είναι μέσα σας, αυτό θα σας θανατώσει. «Υποθέτω ότι εννοεί το ανεξέλεγκτο Εγώ».. Λ. 77) ΕΓΩ είμαι το φως υπεράνω των πάντων. Εγώ είμαι το παν. Το παν προήλθε από εμένα και το παν έρχεται σε μένα. Σκίστε ένα ξύλο: Εκεί είμαι εγώ. Σηκώστε μια πέτρα: Εκεί θα βρείτε εμένα. Σχόλιο: «Αυτός που κάνει όλα αυτά, έχει ή ΔΕΝ έχει Εγώ». Συσχετίστε τον παρόντα Λόγο με τον αντίστοιχο του Κρίσνα και της Ίσιδος. Λ. 84) Όταν βλέπετε το ομοίωμά σας χαίρεστε. Όταν όμως δείτε την εικόνα σας, που έγινε ύπαρξη πριν από εσάς που ούτε καταλύεται, ούτε φανερώνεται, πόσο θα αντέξετε; Λ. 100) Έδειξαν στον Ιησού ένα χρυσό νόμισμα λέγοντας. «Οι άνθρωποι του Καίσαρα απαιτούν φόρους από εμάς». Εκείνος αποκρίθηκε: Να δίνετε τα του Καίσαρα στον Καίσαρα, τα του Θεού στον Θεό και ότι Μου Ανήκει σε Μένα. «Τι εννοεί αυτός ο Λόγος που διαχωρίζει τον Καίσαρα και τον Θεό από Εμένα; Σκεφτείτε το ευφυώς, κρύβει ένα πολύτιμο νόημα! Λ. 106) Όταν κάνετε τα δυο ένα, θα γίνετε υιοί του ανθρώπου, και αν πείτε στο βουνό «μετακινήσου» το βουνό θα μετακινηθεί. «Γίνε ένα με το άλλο φύλο, ένα με τους άλλους ανθρώπους, ένα με το φυσικό περιβάλλον και θα καταλάβεις πως μετακινούνται τα βουνά και ποιά βουνά είναι αυτά». Λ. 113) Οι μαθητές ρώτησαν: «Πότε θα έρθει η βασιλεία;» Ο Ιησούς απάντησε: Δεν έρχεται με την προσδοκία. Κανένας δεν θα πει «νάτην εδώ» ή «νάτην εκεί». Η βασιλεία του πατέρα είναι απλωμένη στη Γη, αλλά οι άνθρωποι ΔΕΝ την βλέπουν. «Από τότε μέχρι τώρα».

79 78 Ο τελευταίος Λόγος του Ιησού στο Κατά Θωμά, κάνει μια αναφορά στη Μαριάμ κατά πάσαν πιθανότητα στην Μαγδαληνή και λέγει: Λ. 114) Ο Σίμων Πέτρος τους είπε: «Να φύγει από εμάς η Μαριάμ, γιατί οι γυναίκες ΔΕΝ είναι αντάξιες Της Ζωής». Εντελώς ιουδαϊκή θέση. Ο Ιησούς αποκρίθηκε: Θα την καθοδηγήσω και θα την κάνω σαν άντρα, ώστε και αυτή να γίνει πνεύμα ζωντανό και να μοιάζει με σας τους άντρες, διότι κάθε γυναίκα που κάνει τον Εαυτό της άντρα θα εισέλθει στη βασιλεία»... «Αυτός ο Λόγος αναφέρετε στην εσωτερική οντολογική ενότητα του σώματος. Σχόλιο: Τα τελευταία χρόνια έκανε την εμφάνισή του το Ευαγγέλιο του Ιούδα, και στο οποίο Ευαγγέλιο αποδεικνύεται μια ιδιαίτερα τρυφερή ερωτική σχέση μεταξύ του Ιησού και της Μαγδαληνής. Ταυτόχρονα δε και ένας διαφορετικός ρόλος του Ιούδα σ Αυτό. Υποψιάζομαι, και αυτό είναι μια εντελώς δική μου άποψη, ό,τι εκείνα τα Ελληνιστικά χρόνια, οι μυητικές πρακτικές είχαν φτάσει σε τέτοια ύψη τελειότητας και επιτευγμάτων, ώστε το ζητούμενο εκείνης της εποχής, ήταν η συνειδητή επαναγέννηση του ιδίου Εγώ από μια συγκεκριμένη και καλώς γνωστή γυναικεία μήτρα και η οποία θα λειτουργούσε ως πόλος έλξης της Ψυχής-Εγώ, όταν αυτή συνειδητά, θα αποχωρούσε από το ετοιμοθάνατο σώμα. Και η βούληση αυτού του Εγώ, θα το οδηγούσε στην συγκεκριμένη Μήτρα όπου και θα ενσαρκωνόταν από το σπέρμα ενός αγαπημένου μαθητού. Λέγεται, ότι από μια τέτοια ενσάρκωση γεννήθηκε μια Κόρη από την οποία προέκυψε το Γένος των πρώτων Μεροβιγγίων Βασιλέων της Γαλλίας. Επαναλαμβάνω πως είναι μια καθαρά δική μου υποθετική σκέψη, η οποία γονιμοποιήθηκε από την πληθώρα των πληροφοριών που από πολλά χρόνια προσέγγισα και από πολλές μεταφυσικές εμπειρίες που βίωσα στο παρελθόν. Τολμώ δε να την καταθέσω ως παρακαταθήκη, στο άγνωστο μέλλον που έρχεται

80 79 Ε Π Ι Τ Ε ΥΞ Η Τις μέρες αυτές, γιορτές του 2014 προς 15 και μέσα σε μια θύελλα εξωτερικών και εσωτερικών δράσεων, εμπνευσμένος από την επανάγνωση του βιβλίου «ΤΑΟ και Φυσική του Φρίτζοφ Κάπρα» που είχα από την δεκαετία του 80 στην βιβλιοθήκη μου, ξεκίνησα την συγγραφή του παρόντος άρθρου σε μια προσπάθεια συγκριτικής περιγραφής ανάμεσα στην νέα κβαντική φυσική και την αποκεκριμένη αρχαία σοφία της Άπω Ανατολής και του Μεσογειακού χώρου. Χωρίς αυτό να σημαίνει, πως φυλές ανθρώπων ανά τον πλανήτη, που εμείς ονομάσαμε πρωτόγονους και στην συνέχεια καταστρέψαμε, ΔΕΝ ήταν εμπράγματοι, αλλά ασυνείδητοι φορείς αυτής της αρχαίας σοφίας. Ο Λόγος αυτής μου της πράξης είναι, ότι εδώ και πολλά χρόνια, στους επίσημους ακαδημαϊκούς κύκλους της Δύσης και στο όνομα της νέας κβαντικής επιστήμης που εξελίχθηκε από την εποχή του μεσοπολέμου, έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν αφηρημένες φιλοσοφικές και διεστραμμένες επιστημονικές ιδέες που εντέχνως διαλύουν την νοητική και συναισθηματική ισορροπία των νέων ανθρώπων και μελλοντικών επιστημόνων. Με αποτέλεσμα, την εξασθένιση των παλαιών αξιών, του θεσμικού δικαίου σε παγκόσμιο επίπεδο, την σύγχυση μεταξύ του καλού και του κακού, του ψεύδους και της αλήθειας και την επικράτηση της βίας των ισχυρών επί των αδυνάτων. Και στους οποίους αδύνατους βεβαίως, περιλαμβάνονται και όλα τα πλάσματα της φύσης, τα οποία ανήμπορα, αισθάνονται τον θάνατο που ΔΕΝ συνοδεύεται από μια επαναγέννησή, να έρχεται ακάθεκτος κατά πάντων. Επιθυμώ να ξεκινήσω την αναφορά μου με μια παραίνεση του Γιακί Ινδιάνου Δον Χουάν, δασκάλου του Καστανέτα, που θύμισε στους πολιτισμένους παλιά όνειρα και που λέγει: «Κάθε δρόμος είναι μονάχα ένας δρόμος, και δεν είναι ντροπή ούτε για σένα, ούτε για τους άλλους να τον εγκαταλείψεις κάποια στιγμή, αν έτσι σου υπαγορεύει η καρδιά σου Κοίταξε κάθε δρόμο με προσοχή κι επιφυλακτικότητα. Σαν ελεύθερος άνθρωπος και όχι σαν υποψήφιος δούλος. Δοκίμασέ τον όσες φορές κρίνεις Εσύ ότι είναι απαραίτητο. Σκέψου και διαλογίσου πάνω σ αυτόν. Κι ύστερα θέσε στον Εαυτό σου ένα και μόνον ερώτημα. Έχει αυτός ο δρόμος καρδιά; Αν έχει είναι καλός, αν δεν έχει, είναι άχρηστος»!! Για να συμπληρώσω ότι: Το νόημα της καρδιάς, όπως ο Δον Χουάν το θέτει, είναι κάτι εντελώς άγνωστο στον δικό μας πολιτισμό, το πολύ, πολύ να το αναμίξουμε με ολίγο ΣΕΧ, ολίγη αγάπη και λιγότερο συναίσθημα χωρίς να έχουμε σαφή κατανόηση όλων των προαναφερομένων ιδιοτήτων. Και επειδή το νόημα της καρδιάς υπάρχει, αλλά είναι τελείως χαμένο στους διασκεπτικούς λαβύρινθους του πολιτισμού μας, «Καρδιά, είναι εκείνη η αδύναμη διαισθητική βεβαιότητα, που αναδύεται μόνη της απ το μεγάλο τίποτε, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι δύσκολων λογικών αποφάσεων». Ευρισκόμενος και εγώ σε μια τέτοια κατάσταση τώρα, εν όψει αυτής της συγγραφικής προσπάθειας, ακολουθώ την κλίση της καρδιάς και χωρίς φόβο προχωρώ στην ολοκλήρωση των σκέψεών μου. Η επιθυμία δημιουργήθηκε όταν σε μέρες πλήξης, αρχές Δεκέμβρη του 2014, πήγα στην βιβλιοθήκη μου και έπιασα το βιβλίο τσέπης «ΤΑΟ και Φυσική του Φρίτζοφ Κάπρα», Βιεννέζου καθηγητού της φυσικής στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας. Τόνισα το Βιεννέζος, διότι το θετικό ελληνικό συναίσθημα της μουσικής και αρμονίας στην Αυστρία και την Βιέννη ιδιαίτερα, καλλιεργήθηκε από την ελληνική οικογένεια του Βαρόνου Δούμπα από την βλάστη. Είναι η οικογένεια που έκτισε την Όπερα και το κοινοβούλιο της Αυστρίας και μύησε στην ελληνική ομορφιά και σοφία την αφρόκρεμα της Αυστρίας. Με έκπληξή μου οίδα, πόσο πολύ η τότε ανάγνωσή του, επηρέασε υποσυνείδητα την ιδεολογία και τον φιλοσοφικό μου προσανατολισμό. Και στην εποχή του τώρα, αποφάσισα να κάνω ένα μικρό πάντρεμα όλων αυτών των ιδεών που κατανόησα από καιρό, ούτως ώστε ο αναγνώστης, συγκρίνοντας ιδέες διαφορετικών πολιτισμών και εποχών να κατανοήσει την βαθύτερη αλληλουχία και ενότητα που υπάρχει πίσω από τις εθνικότητες και τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές Ιδέες

81 80 των πολιτισμών του πλανήτη. Και επειδή η νέα σοφία της κβαντικής φυσικής συνάντησε την αρχαία, αρχίζω από αυτήν καταθέτοντας το πρώτο ενοποιητικό σχήμα. Οι βασικές αρχές που ακολούθησε η ανθρώπινη σκέψη, για να μας οδηγήσει στις πρόσφατες ανακαλύψεις της ατομικής φυσικής δεν είναι ούτε εντελώς άγνωστες, ούτε πρωτότυπες, ούτε καινούριες. Ουσιαστικά στοιχεία τους υπάρχουν στα πλαίσια της ιστορίας της σκέψης του δικού μας πολιτισμού, αλλά εκτεταμένες διατυπώσεις βρίσκουμε εύκολα στα θεωρητικά θεμέλια του βουδισμού και του ινδουισμού. Έτσι, οι πρόσφατες ανακαλύψεις δεν είναι τίποτε περισσότερο από εξειδικεύσεις και λεπτομερειακές διερευνήσεις της βασικής διδασκαλίας της Αρχαίας Σοφίας. Ρόμπερτ Οππενχάϊμερ. «Ο κεντρικός στόχος του ανατολικού μυστικισμού είναι η βιωματική εμπειρία και κατανόηση όλων των φαινομένων του κόσμου, σαν εκδηλώσεις της ίδιας απώτερης πραγματικότητας. Και ο οποίος βλέπει αυτή τη πραγματικότητα σαν την ουσία του Σύμπαντος, που συνδέει και ενοποιεί το σύνολο των πραγμάτων και συμβάντων που παρατηρούμε. Οι ινδουιστές την ονομάζουν «Μπράχμαν» οι Βουδιστές «Νταρμακάγια» (Το σώμα του Όντος) ή Ταθάτα «Αυθυπαρξία» οι Ταοϊστές ΤΑΟ και οι Έλληνες Ενάδα. «Εν τω παν και εκ παντός το εν». Όλοι τους επιμένουν πως η απώτερη πραγματικότητα ξεπερνά τις διανοητικές συλλήψεις και κατά συνέπεια καμία περιγραφή δεν μπορεί να την αποδώσει στο σύνολό της. Από την άλλη μεριά, η απώτερη ουσία είναι αδύνατον να διαχωριστεί από την ανεξάντλητη ποικιλία των εκδηλώσεών της. Από την ίδια της τη φύση είναι υποχρεωμένη να εκδηλώνετε σε αναρίθμητες μορφές που αδιάκοπα εμφανίζονται και εξαφανίζονται με άπειρες μορφές, σε μια αέναη και ατέλειωτη κίνηση. Μ άλλα λόγια η κοσμική μονάδα ή η αρχαιοελληνική ενάδα, διαθέτει μια δυναμική φύση και η αλήθεια αυτή αποτελεί ένα από τα βασικά διδάγματα των σχολών του ανατολικού μυστικισμού. «Η βασική ιδέα της σχολής Κεγκόν είναι η σύλληψη του δυναμικού χαρακτήρα του Σύμπαντος, διότι η αέναη κίνησή του, είναι αυτή καθεαυτή η φύση της ίδιας της ζωής». Ντ. Τ. Σουζούκι. «Οδηγηθήκαμε πλέον στην νέα έννοια του αδιάσπαστου συνόλου, που απορρίπτει την κλασική ιδέα της ανάλυσης του κόσμου σε χωριστά ανεξάρτητα και αυθύπαρκτα μέρη. Ανατρέψαμε την συνηθισμένη κλασική αντίληψη πως τα ανεξάρτητα στοιχειώδη σωμάτια του κόσμου αποτελούν την θεμελιώδη πραγματικότητα και πως τα διάφορα συστήματα αντιπροσωπεύουν ιδιαίτερες εξαρτημένες μορφές και διατάξεις των τμημάτων αυτών. Στην θέση τους υποστηρίζουμε, πως μόνον η αδιάσπαστη κβαντική αλληλοεπίδραση του Σύμπαντος ιδωμένου σαν ένα σύνολο, αποτελεί την θεμελιώδη πραγματικότητα και πως τα σχετικά ανεξάρτητα συμπεριφερόμενα τμήματα, αποτελούν ιδιαίτερες εξαρτημένες μορφές στα πλαίσια του συνόλου. Τα πάντα αντλούν την ύπαρξη και την φύση τους από την αμοιβαία εξάρτηση που διατηρούν μεταξύ τους. «Όπως το σύνολο των οργάνων του σώματός μας που ενώ είναι ατομικές οντότητες, ΔΕΝ μπορούν να υπάρξουν από μόνα τους».. Ένα στοιχειώδες σωμάτιο δεν μπορεί να εννοηθεί σαν μια ανεξάρτητη, αυθύπαρκτη και αναλλοίωτη οντότητα. Στην ουσία του πρόκειται για ένα σύνολο σχέσεων που περιλαμβάνει όλα τα άλλα περιεχόμενα του Σύμπαντος. Φρίτζοφ Κάπρα. Σημείωση: Η σημερινή διάσπαση με το κυρίαρχο σύνθημα «Ο καθένας για τον εαυτό του» καταστρέφει την προαναφερόμενη Κβαντική φυσική ενότητα.. Λόγος 50 από το Κατά Θωμά. Αν σας ρωτήσουν «από πού ήρθατε;» απαντήστε: «Ήρθαμε από το Φως όπου το Φως γεννιέται το ίδιο μόνο του» Αν σας ρωτήσουν. «Ποιοί είστε» απαντήστε: «Είμαστε οι γιοί του, οι εκλεκτοί του ζωντανού πατέρα» Αν σας ρωτήσουν, «ποιο είναι μέσα σας το σημείο του πατέρα σας» απαντήστε: «Είναι μια κίνηση και ανάπαυση.» μπηπ 0-1.

82 81 Ένα στοιχειώδες σωμάτιο δεν μπορεί να εννοηθεί σαν μια ανεξάρτητη, αυθύπαρκτη και αναλλοίωτη οντότητα. Στην ουσία του πρόκειται για ένα σύνολο σχέσεων που περιλαμβάνει όλα τα πράγματα. Η φυσική επιστήμη δεν ασχολείται μόνον με την περιγραφή και την ερμηνεία της φύσης. Πάνω απ όλα αποτελεί ένα μέρος της αλληλουχίας ανάμεσα στη φύση και τους εαυτούς μας. Στα πλαίσια της ατομικής φυσικής δεν μπορούμε να μιλάμε για αυθύπαρκτες ιδιότητες ενός αντικειμένου. Αποκτούν νόημα μόνο από την άποψη της αλληλοεπίδρασης με τον παρατηρητή. Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η φύση αυτή καθ εαυτή, αλλά η όψη της φύσης που αυτή παρουσιάζεται, προσαρμοσμένη στον τρόπο που της θέτουμε τα ερωτήματα. Είναι ο παρατηρητής που αποφασίζει τον τρόπο πραγματοποίησης της μέτρησης και η διάταξη αυτή, θα προσδιορίσει ως ένα σημείο και τις ιδιότητες του παρατηρουμένου αντικειμένου. Αν η διάταξη της παρατήρησης αλλάξει, θα μεταβληθούν με τη σειρά τους και οι ιδιότητες του παρατηρούμενου αντικειμένου. Βέρνερ Χάϊζεμπεργκ. Υπάρχει καλύτερη απόδειξη ότι όντος είμαστε Συνδημιουργοί του Κόσμου; Σύμφωνα με την Ανατολική άποψη περί Κόσμου, ο διαχωρισμός της φύσης σε διαφορετικά αντικείμενα και υποκείμενα είναι επουσιώδης. Η κάθε ύπαρξη θεωρείτε ρευστή και διαρκώς μεταβαλλόμενη. Η εικόνα του Κόσμου που προσφέρει ο Ανατολικός μυστικισμός δεν είναι στατική αλλά δυναμική. Η πραγματική ουσία αυτής της εικόνας είναι η αέναη μεταστοιχείωση. Ο Κόσμος είναι μια αδιάσπαστη πραγματικότητα, αεικίνητη, ζωντανή, οργανική και ταυτόχρονα υλική και πνευματική. Εφ όσον η κίνηση και η αλλαγή αποτελούν τις ουσιαστικές ιδιότητες των πραγμάτων, οι δυνάμεις που προκαλούν την κίνηση δεν βρίσκονται έξω από τα πράγματα, αλλά μέσα σ αυτά. Κατά συνέπεια και το Θείο, δεν είναι ένας παντοδύναμος κυβερνήτης που εξουσιάζει κατά την ανεξέλεγκτη θέλησή του και ευρισκόμενος έξω από αυτόν, αλλά αντίθετα, μια βασική Αρχή που εμπεριέχεται στα πάντα. Φρίτζοφ Κάπρα. Ωριγένης: Ο θεός και πατήρ, συνέχον τα πάντα, φθάνει εις έκαστο των όντων, μεταδούς εκάστω από του ιδίου είναι. Το αρχικώς ΕΝ καταμερίζεται σε άπειρες υποστάσεις τα ΟΝΤΑ. Ζένδ Αβέστα: Κάθε ΟΝ έχει τον δικό του σπινθήρα, που είναι μια σκέψη του Αχούρα Μάσδα. Η κατανόηση του Αχούρα Μάσδα, είναι το πρώτο καθήκον του ανθρώπου. Ουπανισάντ: Αυτός που κατοικεί μέσα σε όλα τα όντα, αλλά που είναι κάτι άλλο από τα όντα. Αυτός που τον αγνοούν τα όντα, αλλά το σώμα του είναι όλα τα όντα. Αυτός που ελέγχει όλα τα όντα από μέσα. Αυτός είναι η ψυχή σου, ο εσωτερικός ελεγκτής, ο αθάνατος. Εδώ, επιθυμώ να προσθέσω και τον τίτλο του αγάλματος της Ίσιδος που βρίσκετε στο Αρετολόγιό της. «Εγώ, η Ίσιδα, είμαι όλα όσα έχουν υπάρξει, όσα υπάρχουν και όσα θα υπάρξουν. Κανείς θνητός άνθρωπος δεν αφαίρεσε ποτέ το πέπλο μου.» Τον παλιό καιρό, πολύ πριν αναπτυχθεί η σημερινή κατάσταση του χάους, οι άνθρωποι ζούσαν συμμετέχοντας στην απόλυτη ισορροπία που επικρατούσε στον κόσμο. Τότε το Γιν και Γιανκ διατηρούσαν ανάμεσά τους μια τέλεια αρμονική σχέση. Κάθε τους στάση και κάθε τους κίνηση ολοκληρωνόταν χωρίς καμία διαταραχή. Οι τέσσερις εποχές εναλλάσσονταν σε καθορισμένα διαστήματα. Δεν συνέβαιναν ατυχήματα και κανένα ζωντανό πλάσμα δεν πέθαινε πριν την ώρα του. Οι άνθρωποι είχαν και τότε την ικανότητα της λογικής γνώσης, αλλά δεν γινόταν κατάχρηση αυτής. Σε όλον τον κόσμο βασίλευε η κατάσταση της τέλειας ενότητας. Δεν αναπτυσσόταν ιδιαίτερη δράση. Όλοι εκδηλώνονταν αυθόρμητα. Τσουάνγκ Τσε 3 ος Π.Χ. αιώνας. Μπορείς να πεις: Θα ακολουθήσω τον δρόμο της τιμής και του δικαίου και θα στρέψω την πλάτη μου στο κακό. Μπορείς να πεις: Θα ακολουθήσω τον δρόμο της ατιμίας και της αδικίας και θα αδιαφορήσω για το καλό. Αν το κάνεις, «όπως οι Ιουδαγενείς θρησκείες επέβαλαν», θα έρθεις σε

83 82 σύγκρουση με τον Ουρανό και την Γη και με όλα τα άλλα του Κόσμου. Θα είναι σαν να τιμήσεις τον Ουρανό και να αγνοήσεις την Γη. Σαν να πιστέψεις το Γιν και να μην υπολογίσεις το Γιάνκ. Είναι λοιπόν φανερό πως δεν μπορείς να ακολουθήσεις έναν τέτοιο μονόπλευρο δρόμο. Τσουάνγκ Τσε Όταν θέλω Άγγελος κι όταν θέλω Διάβολος. Γεώργιος Καραϊσκάκης 1821 μ.χ. Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι Καλός στο Καλό και Καλός στο Κακό. Για να περιγράψει κάποιος αυτό που πράγματι συμβαίνει στην Κβαντική, πρέπει να διαγράψει την παλιά έννοια «παρατηρητής» και στην θέση της να βάλει την νέα έκφραση, «συμμέτοχος». Κατά έναν πολύ παράξενο τρόπο το Σύμπαν εμφανίζεται σαν ένα πλέγμα αναρίθμητων συμμετοχών. Τζων Γουίλερ. Ερώτημα: Εφ όσον ο παρατηρητής ή συμμέτοχος του κβαντικού πειράματος, είναι και ο καθορίζων την απάντηση στην πειραματική διαδικασία, τότε ποιος είναι ο συμμέτοχος στην λειτουργία του Σύμπαντος; Και αυτός ο συμμέτοχος είναι ύλη, ιδιότητα ή «πνεύμα»; Λόγος 77. Από το Κατά Θωμά: Εγώ είμαι το φως υπεράνω των πάντων. Εγώ είμαι το παν. Το παν προήλθε από εμένα και το παν έρχεται σε μένα. Σκίστε ένα ξύλο, εκεί είμαι εγώ. Σηκώστε μια πέτρα, εκεί θα βρείτε εμένα. Ερώτημα: Αυτός που σκίζει ένα ξύλο και σηκώνει μια πέτρα, έχει ή ΔΕΝ έχει Εγώ;» Όταν το «ΕΓΩ» βρίσκεται σε κατάσταση διαταραχής, βλέπει τον Κόσμο σαν ένα πλήθος ξεχωριστά πράγματα. Όταν ηρεμήσει, το πλήθος των ξεχωριστών πραγμάτων εξαφανίζεται Ο απώτερος σκοπός των μαθητών είναι να ξεπεράσουν την εσφαλμένη κατώτερη κατάσταση του Εγώ και να αντιληφτούν την ενότητα και αλληλουχία όλων των ιδεών και πραγμάτων που το Εγώ οράτε. Η αντίληψη και κατανόηση της ενότητας των πάντων, γνωστή με τον όρο «Φώτιση», δεν είναι μόνον μια διανοητική πράξη, αλλά μια βιωματική εμπειρία που απαιτεί την συμμετοχή ολόκληρου του Εαυτού. Φρίτζοφ Κάπρα. Οι αινιγματικές αντιφάσεις του συνηθισμένου τρόπου σκέψης οφείλονται στο γεγονός πως είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουμε την κοινή γλώσσα για να μεταδώσουμε αυτά που συμβαίνουν μέσα μας. Αλλά οι εσωτερικές εμπειρίες ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες της γλώσσας. «Διότι είναι αισθαντικές» Ντ. Τ. Σουζούκι. Όπου αναγνωρίζουμε την ωραιότητα της ομορφιάς εμφανίζεται η ασκήμια, όπου πιστεύουμε στην καλοσύνη του καλού, εμφανίζεται η κακία. Λάο Τσε. Η θεμελιώδεις ιδέα του Βουδισμού είναι το πέρασμα πέρα από τον κόσμο των αντιθέσεων, τον κόσμο που έχει δημιουργηθεί από τις διανοητικές διακρίσεις και τα συναισθήματα. Η συνειδητοποίηση του κόσμου χωρίς διακρίσεις είναι η ουσία. Ντ. Τ. Σουζούκι. Η αντίληψη πως όλες οι αντιθέσεις διατηρούν μια πολική σχέση μεταξύ τους, πως το φως και το σκοτάδι, το κέρδος και η ζημιά, το καλό και το κακό, είναι διαφορετικές όψεις του ιδίου φαινομένου, αποτελεί μια από τις βασικές αρχές του ανατολικού τρόπου ζωής. Εφ όσον όλες οι διαμάχες αλληλοεξαρτώνται, η διαμάχη ανάμεσά τους δεν μπορεί ποτέ να καταλήξει σε μια ολοκληρωτική νίκη της μιας πλευράς. Η διαμάχη αυτή καθ εαυτή αποτελεί την κύρια εκδήλωση της αλληλουχίας τους. Ντ. Τ. Σουζούκι.

84 83 Στην ανατολή, άξιος άνθρωπος ΔΕΝ θεωρείτε αυτός που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να παλέψει για το καλό και να εξαφανίσει το κακό. Αλλά εκείνος που καταφέρνει να διατηρήσει μια δυναμική ισορροπία ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ντ. Τ. Σουζούκι. Όταν αυτό και εκείνο πάψουν να είναι αντιθέσεις, αποκαλύπτεται η ουσία του ΤΑΟ. Και η ουσία βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου των μεταβολών. Τσουάνγκ Τσε. Λόγος 106. Όταν κάνετε τα Δύο Ένα θα γίνετε Υιοί του Ανθρώπου κι αν πείτε στο βουνό «Μετακινήσου» το βουνό θα μετακινηθεί. Από το Κατά Θωμά. Τα Αντίθετα είναι Συμπληρωματικά. Νηλς Μπορ. Ερώτημα: Πόσο άδικο αίμα έχει κοστίσει στην Ανθρωπότητα η ιδέα του καλού θεού που κρίνει ζώντες και νεκρούς, στην αντιπαράθεσή του με τον διάβολο; Σύμφωνα με τα λόγια του Τσουάνγκ Τσε, το τέλειο ανθρώπινο όν, είναι αυτό που σκέφτεται αντρικά και αισθάνεται θηλυκά. Οι ανατολικοί μυστικιστές μας βεβαιώνουν πως η ένωση αρσενικών και θηλυκών ιδιοτήτων γίνεται μια πραγματιστική εμπειρία μόνον σε ένα ανώτερο επίπεδο αισθαντικής έκστασης. Όπου δεν υπάρχουν οι φραγμοί των Ιδεών και της Λογικής και όλες οι αντιθέσεις προβάλλουν σε μια δυναμική ενότητα. Φρίτζοφ Κάπρα. Το Αυθύπαρκτο δεν συνδέεται ούτε μ αυτό που ονομάζουμε ύπαρξη, ούτε μ εκείνο που ονομάζουμε ανυπαρξία, ούτε μ εκείνο που κάποτε υπήρξε και τώρα δεν υπάρχει, ούτε με τ άλλο που δεν υπάρχει και θα υπάρξει. Ασβαγκόσα. Σύμφωνα με τον ανατολικό τρόπο σκέψης, το Εγώ περιφέρεται γύρω από το αντικείμενο της παρατήρησής του. Και έτσι διαμορφώνει μια πολυπρόσωπη και πολυδιάστατη απόδοση της πραγματικότητας χάρη στην συσσώρευση διαφορετικών εντυπώσεων από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Λάμα Γκοβίντα. Στην έννοια του Κβαντικού πεδίου, η σύγχρονη φυσική βρήκε εντελώς αναπάντεχα την απάντηση στο πανάρχαιο ερώτημα της Ανθρωπότητας «αν η ύλη αποτελείτε από αναλλοίωτα άτομα ή από κάποιαν αόρατη ρευστή ουσία». Σύμφωνα με την απάντηση, το πεδίο είναι κατά κάποιον τρόπο ένα αόρατο ρευστό που βρίσκεται παντού μέσα στον χώρο αλλά παράλληλα διαθέτει και την ατομική ασυνεχή σωματιδιακή δομή του. Έτσι οι δύο φαινομενικά αντιτιθέμενες απόψεις όχι μόνον αποδείχτηκαν σωστές αλλά και συνδυάστηκαν σε μια ανώτερη αλήθεια, που τις βλέπει σαν δύο συγκεκριμένες όψεις της απώτερης πραγματικότητας. Οι δύο όψεις, της ύλης και του πεδίου, αυτομεταμορφώνονται ασταμάτητα υιοθετώντας η μια την όψη της άλλης. «Όπως ακριβώς ο Αρχαίος Έλληνας Θεός Ιανός». Ο ανατολικός μυστικισμός υποστηρίζει μια παρόμοια δυναμική ενότητα ανάμεσα στο κενό και τις μορφές που δημιουργεί. Γράφει ο Λάμα Γκοβίντα. «Η σχέση της Μορφής και του Κενού δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν μια κατάσταση αμοιβαίου αποκλεισμού, αλλά σαν την διπλή όψη της ίδιας πραγματικότητας, όπου τα δύο στοιχεία συνυπάρχουν και συνεργάζονται ακατάπαυστα». Φρίτζοφ Κάπρα. Η οργόνη του Βίλχελμ Ράϊχ, ο αιθέρας των αλχημιστών του μεσαίωνα, το τσι των Ταοϊστών, και το κβαντικό πεδίο της νέας φυσικής, πρέπει είναι το ίδιο. Με την σειρά τους, οι Νέο-Κομφουκιανιστές ανέπτυξαν μια άποψη για το ΤΣΙ που παρουσιάζει μια εκπληκτική ομοιότητα με την έννοια του κβαντικού πεδίου της σύγχρονης φυσικής.

85 84 Όπως το κβαντικό πεδίο, έτσι και το ΤΣΙ, θεωρείτε σαν μια αραιωμένη και αδιαμόρφωτη παρουσία της ύλης που γεμίζει όλον τον χώρο και μπορεί να συμπυκνωθεί, γεννώντας έτσι τα στέρεα υλικά αντικείμενα. Ο Τσάνγκ Τσάϊ λέγει: Όταν το ΤΣΙ συμπυκνώνεται, αποκτά σχήμα και ορατή μορφή που την παρατηρούμε στην ανεξάντλητη ποικιλία των πραγμάτων. Όταν αραιώνει χάνει το σχήμα και την μορφή του και γίνεται αόρατο. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε μια συμπύκνωση του ΤΣΙ κάτι περισσότερο από μια πρόσκαιρη κατάσταση. Και στην φάση της αραίωσης, θα μπορούσαμε να δεχτούμε την ανυπαρξία του. Και ο Τσάνγκ Τσάι προσθέτει: Το μεγάλο κενό «ή κβαντικό κενό» δεν μπορεί παρά να αποτελείτε από ΤΣΙ. Και το ΤΣΙ είναι υποχρεωμένο να συμπυκνώνεται για να δώσει μορφή σε όλα τα πράγματα. Και όλα τα πράγματα είναι υποχρεωμένα με την σειρά τους να διαλυθούν κάποια στιγμή μέσα στο μεγάλο κενό Οι Έλληνες, από την εποχή του Χριστού, σαν πιο πραγματιστές από τους ανατολικούς, λέγουν δια του στόματος του Απολλώνιου Τυανέως: Κανείς δεν πεθαίνει, παρά φαινομενικά, όπως και κανείς δεν γεννιέται παρά φαινομενικά. Όταν η ύπαρξη μεταβάλλεται από πνεύμα σε ύλη, λέμε ότι κάποιος έχει γεννηθεί και όταν μεταβάλλεται από ύλη σε πνεύμα, λέμε ότι έχει φύγει. Στην πραγματικότητα, η θεϊκή ουσία δεν γεννιέται και δεν καταστρέφεται ποτέ. Και το ερώτημα που εγώ ο Ευάγγελος, θέτω στον αναγνώστη αυτής της σελίδας είναι: Δύνανται όλες αυτές οι συμπυκνώσεις και εξαϋλώσεις των κβαντικών πεδίων ή του ΤΣΙ, που διαμορφώνουν τον κόσμο που υπάρχουμε, να γίνονται χωρίς την παρουσία κάποιας Νοημοσύνης και Βούλησης; Σήκωσε λοιπόν το σπαθί της σοφίας και σκότωσε την αμφιβολία που γέννησε η άγνοια της καρδιάς σου. Βρες με τη Γιόγκα την αρμονία του ΕΓΩ και σήκωσε το ανάστημά σου, μεγάλε πολεμιστή. Λέγει ο Κρίσνα στον Άρτζουνα. Μπακαβάτ Γκίτα. Παρένθεση: Κάποτε είχα την καλοτυχία να βρίσκομαι στο Άσραμ ενός Αμερικανού ψευτοδασκάλου και στο οποίο είχα την ευχαρίστηση να βλέπω τακτικά το κινηματογραφικό έργο του Πήτερ Μπρούκ, Μαχαμπαράτα. Εξαίρετη παραγωγή. Έβλεπα Μαχαμπαράτα και ζούσα Ηλιάδα. Πολύ μικρές οι διαφορές. Το προαναφερθέν γνωμικό είναι ένα μικρό απόσπασμα από το περιστατικό όπου οι δυο στρατοί βρίσκονται αντιμέτωποι στο πεδίο της μάχης και ο Άρτζουνα, αρχηγός των Πάνταβα, βρίσκετε με τον Κρίσνα πάνω στο άρμα του. Αλλά έχει κάποιες ηθικές αναστολές που τον εμποδίζουν να ξεκινήσει τον πόλεμο. Σκέπτεται τους φίλους και συγγενείς που βρίσκονται στο απέναντι στρατόπεδο και διστάζει. Τότε ο Κρίσνα του είπε το προαναφερόμενο γνωμικό, που στην σημερινή καθομιλουμένη σημαίνει: Άσε τις συναισθηματικές ανοησίες και κοίτα το συμφέρον σου! Ο ρόλος του Κρίσνα σ αυτόν τον πόλεμο είναι ο αντίστοιχος του Οδυσσέα στην Ηλιάδα και αντιπροσωπεύουν αμφότεροι το αυτόνομο ανθρώπινο Εγώ, απέναντι στους θεούς και θεσμούς της εποχής, παραβιάζοντάς τους.. Στην συνέχεια της Μπακαβάτ Γκίτα ο Κρίσνα αποκαλύπτει την πραγματική φύση του διατυπώνοντας επακριβώς το κείμενο που ακολουθεί. «Εγώ δεν δεσμεύομαι από το έργο της Δημιουργίας «λέγει ο Κρίσνα». Εγώ είμαι Εγώ και παρακολουθώ την δράση των έργων μου. Στο τέλος της νύχτας του χρόνου όλα τα πράγματα επιστρέφουν στη φύση μου. Κι όταν αρχίσει η καινούργια μέρα, τα ξαναφέρνω στο Φως. Έτσι, χάρη στη φύση μου, προβάλω τις διαδοχικές δημιουργίες που διαρκούν κυκλικά μέσα στον χρόνο Παρατηρώ την διαδικασία των έργων σε κάθε δημιουργία μου, βλέπω την κίνηση, επιβλέπω την αδράνεια. Κι έτσι, συμπληρώνονται ο ένας μετά τον άλλον οι κύκλοι της ύπαρξης και της ανυπαρξίας του Κόσμου». Μπαγκαβάτ Γκίτα. Και η Ίσιδα επίσης λέγει: «Εγώ, η Ίσιδα, είμαι όλα όσα έχουν υπάρξει, όσα υπάρχουν και όσα θα υπάρξουν. Κανείς θνητός άνθρωπος δεν αφαίρεσε ποτέ το πέπλο μου.» Γνώρισε την αλήθεια του Εαυτού σου και αυτή θα σε ελευθερώσει από τις αλήθειες των άλλων που σκλαβώνουν. Το Εγώ Είναι το Φως και η Αλήθεια και η Ζωή!!

86 85 Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, επιθυμώ να καταθέσω δύο απόψεις, μια του Λάμα Γκοβίντα και την ίδια δική του, διασκευασμένη ελάχιστα από εμένα, ώστε ο αναγνώστης να καταλάβει πως η εμμονή στις αρχαίες διατυπώσεις, αυτούσιες, όπως εκφράστηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια και ερμηνεύονται από σημερινούς ερευνητές και δασκάλους, δεν μπορούν να βοηθήσουν τον σημερινό αναγνώστη στην κατανόηση του Εαυτού και της παρουσίας του στον κόσμο που υπάρχει. Και τούτο, διότι η ιστορική διαδρομή και η εξέλιξη των πολιτισμών διαμορφώνει νέες λογικές έννοιες στις περιγραφές των ιδίων αισθαντικών εμπειριών που από την πρώτη δημιουργία του το σώμα βιώνει. «Για τον φωτισμένο άνθρωπο που η συνείδησή του καλύπτει το Σύμπαν, το Σύμπαν αυτό καθαυτό, γίνετε το «σώμα» του, ενώ το φυσικό του σώμα γίνετε μια εκδήλωση του Συμπαντικού Νου. Η ενόραση της ύπαρξής του γίνεται μια έκφραση της απώτερης πραγματικότητας και η ομιλία του μια έκφραση της αιώνιας αλήθειας και της δύναμης των Μάντρας». Λάμα Γκοβίντα. Για τον φωτισμένο άνθρωπο, «λέγω εγώ» που η εκστατική επίγνωση του Εγώ του καλύπτει το Σύμπαν, το Σύμπαν αυτό καθαυτό, γίνεται το πνευματικό σώμα του, ενώ το φυσικό του σώμα μεταβάλλεται σε αισθαντικό διάμεσο εκδήλωσης των νόμων του Σύμπαντος. Η επίγνωση της ύπαρξής του γίνεται ένα διάμεσο της απώτερης πραγματικότητας και η ομιλία του, μια έκφραση της αιώνιας αλήθειας και της δύναμης του Λόγου.. Λόγος, είναι η πράξη της σκέψης.. Υ.Γ. Αυτού του κεφαλαίου. Οι θρησκείες οι τέχνες και οι αριθμοί ΔΕΝ μας εδόθησαν για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον Κόσμο αλλά μέσω αυτών, να κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν την λειτουργία του και μέσω αυτής της κατανόησης να πορευθούμε ως Συνδημιουργοί Αυτού αυξάνοντας την ευδαιμονία μας και ολοκληρώνοντας τον Λόγο της παρουσίας μας σ Αυτόν.

87 86 Πνευματισμός και πνευματικότητα. Θεσσαλονίκη 17 Ιουνίου 2015 Τις μέρες αυτές, άνοιξα ένα παλιό βιβλίο που έγραψα πριν δέκα χρόνια και έμεινα σε ένα κεφάλαιο περί πνευματισμού και πνευματικότητας που έθιξα τότε. Περίεργος να δω τις απόψεις που είχα τότε περί πνευμάτων και όλα τα συναφή, το ξαναδιάβασα και συνέκρινα τις σημερινές μου θέσεις με τις αντίστοιχες εκείνης της εποχής. Εποχή, που βρισκόμουν σε κάποιον δήθεν πνευματικό χώρο, όπου υποτίθεται ότι όλοι προσπαθούσαμε μέσω των πνευμάτων και των δασκάλων που τα αντιπροσώπευαν, να ανακαλύψουμε την αλήθεια του Εαυτού μας και του Κόσμου. Βαρύγδουπα ερωτήματα όπως «Πιστεύετε ότι ο δρόμος της πνευματικότητας μπορεί να οδηγήσει στην τελείωση και απελευθέρωση του ανθρώπου;» Χωρίς π.χ. να διευκρινίζει απελευθέρωση από τι, και τι είναι αυτή η τελείωση. Βέβαια μυστικά, στους ίδιους χώρους, τελείωση, εννοείτο η θέοση του ανθρώπου, χωρίς επίσης να διευκρινίζεται τι ακριβώς είναι αυτή η θέοση. Τέτοια βαριά ερωτήματα που σοφοί πνευματικοί δάσκαλοι έθεταν σ εμάς τους πληβείους, έκαναν την φαντασία μας να παίρνει φωτιά και με έπαρση και πάθος προσπαθούσαμε να απαντήσουμε στους Εαυτούς μας πρώτα και μετά στους δήθεν δασκάλους τα συμπεράσματα των σκέψεών μας. Και οι οποίοι δάσκαλοι βέβαια, γνωρίζοντας την δική τους πραγματική αλήθεια, αυτήν του θεομπαίχτη, χαμογελούσαν συγκαταβατικά και με καλοσύνη σε κάθε πνευματικό μας επίτευγμα. Μ αυτόν τον τρόπο, απαντήσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν τον Εαυτό τους, όπως η δική μου στο ερώτημα «πότε ξεκίνησε η ενασχόληση του ανθρώπου με τα πνεύματα», πέρασαν και περνούν αναξιοποίητες από δήθεν δασκάλους και δήθεν πνευματικούς όλων των πνευμάτων. Η απάντηση που τότε είχα δώσει στο προαναφερθέν ερώτημα ήταν η ακόλουθη. «Δεχόμενος την άποψη της κβαντομηχανικής, ότι η ύλη είναι συμπυκνώσεις ενέργειας, ότι ουσιαστικά το Σύμπαν είναι ένας χορός ουδέτερων και θετικών σωματιδίων που συμπυκνώνονται και υποστασιοποιούνται σε μορφές κάτω από την εποπτεία μιας υπέρτατης Νοημοσύνης. Μπορώ να υποστηρίξω πως τα πνεύματα προϋπήρξαν του ανθρώπου. Ο Ντίπακ Τσόπρα, στο βιβλίο του η δημιουργία της ευημερίας, αναφέρει. «Το Σύμπαν είναι μια μεγάλη μηχανή ονείρων που αναδεύει τα όνειρα και τα μετασχηματίζει σε πραγματικότητα. Ο τρόπος εκπλήρωσης των ονείρων περιέρχεται αρχικά στη δύναμη της γνώσης και μετέπειτα στη δύναμη της πρόθεσης. Πρόθεση είναι η βούληση. Η δύναμη της πρόθεσης «βούληση» και η δύναμη της γνώσης, αντλούν το ανυπολόγιστο δυναμικό τους από την ΑΤΜΑΝ ΣΑΚΤΙ, τη δύναμη του Εαυτού. Η δύναμη του Εαυτού, είναι η δύναμη του ΜΠΡΑΜΑΝ, όπου ενοικεί η δύναμη του Σύμπαντος. Κατανόησε εκείνο το ΕΝΑ πράγμα, που όταν το γνωρίσεις κάθε τι άλλο μπορεί να γίνει γνωστό. Αυτό που Εγώ μπορώ να προσθέσω σ αυτή τη θαυμάσια λογική σύνθεση, έγραψα τότε. Είναι, ότι αυτή συνετέθη από ένα Εγώ που σκέπτεται και βούλεται, ότι Εαυτός χωρίς Εγώ ΔΕΝ δύναται να νοηθεί και υπάρξει, ότι το Εγώ είναι ο χαμένος κρίκος κατανόησης όλων των θρησκευτικών, επιστημονικών και φιλοσοφικών συστημάτων ανατολής και δύσης και ότι το ΕΓΩ που σκέπτεται και βούλεται, είναι το Α και το Ω κάθε οντολογικής ύπαρξης του Σύμπαντος Αυτό το ΕΝΑ των Βεδών, είναι το ΕΓΩ. Μέσω αυτού γνωρίζουμε και κατανοούμε τα πάντα. Μετά από δέκα χρόνια ενασχόλησης με όλα αυτά, μπορώ να προσθέσω σήμερα πως κάθε υποθετική δραστηριότητα λογικής μέσα στον χώρο του Νου από κάθε Εγώ που ενοικεί σ Αυτόν, είναι μια πνευματική διαδικασία που συντελείται στο ενορατικό κέντρο του εγκεφάλου και όπου το σημερινό παραφρονημένο Εγώ των ανθρώπων, αδιαφορώντας για τα όποια πνεύματα, μετασχηματίζει τα διεστραμμένα όνειρά του σε πράξεις αυτοκαταστροφής. Ένα δείγμα πνευματικής εργασίας όπως την εννοώ, βρίσκεται στα κεφάλαια του βιβλίου «Αναμνήσεις ενός Σπουργίτι» και «Ο Ευάγγελος και το Δένδρο» που ακολουθούν.

88 87 Οι αναμνήσεις ενός σπουργίτη. Αυτό το κείμενο γράφτηκε στις 15 Αυγούστου του Η πρώτη αίσθηση που θυμάμαι είναι ο Εαυτός μου. Εγώ απλά ήμουν εκεί. Δεν θυμάμαι ακριβώς Που, Πως και Γιατί, απλά ήμουν κάπου. Μια απέραντη φιλική θάλασσα, αέρινη, γεμάτη ιριδίζοντα χρώματα, ήχους και παλμούς ανέπνεε γύρω μου, ήρεμη, σίγουρη, τρυφερή και μακάρια. Η πρώτη αίσθηση διαφορετικότητας που αισθάνθηκα ήταν μια αλλαγή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το φως να με ζεσταίνει το σκοτάδι να με κρυώνει. Όταν το κρύο άρχισε να μου χαλά την μακαριότητα που αισθανόμουν, ανησύχησα. Αυτή η αίσθηση ανησυχίας μ έκανε να διερωτηθώ, τι συμβαίνει; Με το ερώτημα μια αίσθηση ΔΕΟΥΣ με κατέλαβε και προσπαθώντας να καταλάβω, εκείνη ακριβώς την στιγμή Εγώ κατάλαβα, πως η πρώτη αισθαντική ομορφιά στην οποία ξύπνησα, άρχισε αργά να απομακρύνεται.. Την αίσθηση του δέους και της ανησυχίας ήρθε μια νέα παρουσία να εξουδετερώσει που μέχρι τότε ΔΕΝ είχα ιδιαίτερα προσέξει, παρά το ότι ήταν εκεί από πάντα. Ένας χτύπος καρδιάς, που συνοδευόταν από μια γλυκιά θαλπωρή, άρχισε σιγά, σιγά να διώχνει κάθε ανησυχία και φόβο.. Άρχισα να αισθάνομαι χαρά και εμπιστοσύνη σ αυτή τη γλυκιά παρουσία και τότε, αισθάνθηκα ότι δεν ήμουν μονάχο. Ήταν κι άλλα πολλά γύρω μου, αλλά αυτή η γλυκιά θαλπωρή και ο χτύπος της καρδιάς με υπνώτιζαν σε μια ασφαλή αδράνεια. Κολυμπούσα σ ένα ήρεμο πέλαγος σε μια ευχάριστη θερμοκρασία και μέσα σ έναν χώρο όπου τίποτε ΔΕΝ μπορούσε να χαλάσει την ωραιότητα που αισθανόμουν. Μετά από λίγο άρχισα να καταλαβαίνω την παρουσία της μητέρας μου και από διάφορους άλλους ήχους που έκανε το σώμα της. Τον ήχο της φωνής της, το περπάτημά της, τον ήχο των εντέρων της και την δύναμη των φτερών της. Σχεδόν αμέσως άρχισα να αισθάνομαι και να ακούω την φωνή και παρουσία του πατέρα μου, που ήταν τελείως διαφορετικός αλλά εξ ίσου ήσυχος, σίγουρος και δυνατός. Τότε, που όλα αυτά τα θαυμαστά συνέβαιναν, εντελώς ξαφνικά, αισθάνθηκα ότι ο χώρος στον οποίο βρισκόμουν ΔΕΝ ήταν και τόσο απέραντος όπως μέχρι τότε αισθανόμουν. Κάπου στον ορίζοντα είχα αρχίσει να αισθάνομαι την ύπαρξη ενός λευκού τοίχους. Σχεδόν ταυτόχρονα ένα χείμαρρος ηχητικών, θερμικών και φωτεινών ερεθισμάτων άρχισαν να με πλημμυρίζουν. Αισθάνθηκα ότι όλα αυτά ήταν από πάντα εκεί και ότι Εγώ, μόλις τώρα ήμουν έτοιμος να τα αντιληφθώ. Δέος, ανησυχία και απέραντη περιέργεια με πλημμύρισαν. Δίπλα μου άκουγα κι άλλες καρδιές να χτυπούν και πιο πέρα κι άλλες. Σε λίγο οι ήχοι έγιναν σαν την θάλασσα που βρισκόμουν. Άκουγα πετάγματα πουλιών και εντόμων και τον άνεμο να φυσά πότε γλυκά και πότε αγριεμένα. Οι αλλαγές της θερμοκρασίας έπαψαν πλέον να με ανησυχούν, αισθανόμουν δυνατό. Ο ήχος της βροχής έγινε πολύ φιλικός και οι βροντές και κεραυνοί δημιουργούσαν μέσα μου Δέος φόβο αλλά και ανακούφιση ταυτόχρονα Μια άγνωστη μεγάλη δύναμη με προστάτευε που όμως δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ο κόσμος των ήχων ήταν πλουσιότατος και ήταν μια πρόκληση για την περιέργειά μου να μάθω τι ήταν όλα αυτά. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ο χώρος όπου βρισκόμουν είχε στενέψει πάρα πολύ, η αίσθηση της ασφάλειας και σιγουριάς άρχισε να χάνεται αμετάκλητα. Μια άγνωστη απειλή άρχισε να πλανάται στον χώρο. Εκείνη η αίσθηση του Δέους που κάποτε με ξύπνησε από το τίποτε, έγινε αισθητή, αισθανόμουν ότι κάτι Νέο, πέρα από τις δυνάμεις μου ήταν σε εξέλιξη.. Αυτό που μέχρι τώρα ήταν το σίγουρο και ασφαλές καταφύγιό μου μεταστοιχειώθηκε σε μια θανάσιμη παγίδα θανάτου και διερωτήθηκα αν αυτό συμβαίνει πάντα. Έπρεπε να ελευθερωθώ, όμως για πρώτη φορά ένα αίσθημα φόβου άρχισε να με κυριεύει, Τι υπήρχε πέρα από τα τείχη που μέχρι πριν λίγο με προστάτευαν και τώρα με απειλούσαν;; Η αγωνία και ο φόβος μου μεγάλωναν, όμως καινούργιοι ενθαρρυντικοί ήχοι έξω από την λευκή

89 88 φυλακή μου έδιναν την αίσθηση μιας νέας ζωής πολύ καλύτερης από αυτήν που τώρα βρισκόμουν Η παλαιά αίσθηση μακαριότητας είχε σχεδόν χαθεί, ούτε που την θυμώνουν, Η αγωνία του παρόντος και η κρυφή ελπίδα του μέλλοντος που διαισθανόμουν κυριαρχούσαν στα συναισθήματά μου.. Όμως ήμουν αδρανές, Δεν ήξερα τι να κάνω, γύριζα από εδώ, γύριζα από εκεί, αλλά η φυλακή μου όλο και στένευε, κάποια στιγμή δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου. Οι αισθήσεις του δέους, του φόβου και της αγωνίας άρχισαν να κυριαρχούν στο Είναι μου. Το σώμα μου αδύναμο, κολλημένο στα τείχη της φυλακής μου, αισθανόταν πως πέρα από αυτά ανοιγόταν ένα απέραντος ορίζοντας ζωής, ότι ζωή δεν ήταν αυτή μέσα στην λευκή φυλακή μου αλλά έξω από αυτήν. Όμως Εγώ φοβόμουν. Τότε, χωρίς Εγώ να το καταλάβω, το σώμα μου, μόνον του, τίναξε δυνατά τα φτερά και τα πόδια του, κτύπησε δυνατά τα λευκά τοιχώματα κι αυτά σαν από θαύμα ράγισαν. Μια ακτίνα καθαρού φωτός έσπασε το γκρίζο λευκό κι ένας φρέσκος αέρας γέμισε τον χώρο. Ο γνώριμος ήχος της μητέρας ήρθε κι έσπασε σε κομμάτια ό,τι μέχρι τότε με φυλάκιζε κι εγώ έμεινα ένθεο, να αισθάνομαι τον απέραντο Κόσμο γύρω μου. Νέοι ήχοι γέμισαν τα αυτιά μου, αλλά και οσμές, οι μυρουδιές ήταν ένας νέος κόσμος που σαν χείμαρρος γέμισε την ύπαρξή μου. Η θερμοκρασία πήρε μια νέα διάσταση στο γυμνό σώμα μου κι αυτό ριγούσε και τιναζόταν και αντιδρούσε μόνο του σε κάθε νέο ερέθισμα.. Μια νέα πρόκληση αναγνώρισης και συμμετοχής σε μια άγνωστη και δυναμική πραγματικότητα ανοιγόταν μπροστά μου. Κι Εγώ Ήμουν Εκεί, να την αισθάνομαι, ολοκληρωτικά ανήμπορο να συμμεθέξω σ αυτή τη νέα θύελλα δράσης και ζωής που αισθανόμουν γύρω μου. Όταν ξαφνικά δίπλα μου, ήρθε μια πεταλούδα, σκοτωμένη και μασημένη από το στόμα της μητέρας μου. Βέβαια Εγώ δεν γνώριζα τι ήταν, όταν όμως βίαια η μητέρα έσπρωξε την μασημένη τροφή μέσα στον λαιμό μου, όλο το σώμα μου συγκλονίσθηκε από μια εισβολή ενέργειας που το διαπέρασε μέχρι την τελευταία του άκρη Έτσι άρχισε η γνωριμία μου με τον μαγικό κόσμο των γεύσεων και των ενεργειών. Αμέσως κατανόησα πως η προσέγγιση του νέου κόσμου που ανοιγόταν μπροστά μου μπορούσε να γίνει μόνον μέσα από τις γεύσεις και οσμές που άφθονες υπήρχαν στο περιβάλλον μας Κάθε φορά που ο πατέρας ή η μητέρα έφερναν κάτι νέο στην φωλιά μας, καινούργιο πανηγύρι άρχιζε! Σπόροι και έντομα, μικρά τρυφερά χόρτα και διάφορα σκουλήκια, παλεύαμε με τα αδέλφια μου ποιο θα πρωτοδοκιμάσει την νέα δύναμη ζωής που ανακαλύπταμε. Σιγά σιγά άρχισα να αισθάνομαι το σώμα μου σ όλο το μέγεθός του. Τα πούπουλα είχαν καλύψει ολόκληρο το σώμα μου και τα φτερά στις φτερούγες μου μεγάλωσαν αρκετά ώστε να με ανασηκώνουν ελαφρά από την φωλιά μου. Κάποια μέρα έφυγα από την φωλιά και περπάτησα μέχρι την άκρη του κόσμου που γνώριζα. Εκεί, από ένα μικρό άνοιγμα, φαινόταν ένα εκτυφλωτικό Φως, αυτό το Φως με τραβούσε σαν μαγνήτης. Όταν έφτασα στην άκρη της στέγης ένα απέραντος κόσμος Ζωής απλώθηκε μπροστά στα μάτια μου. Όλα όσα η μητέρα έφερνε για φαγητό στην φωλιά μας ήταν εκεί, ζωντανά, να πηγαινοέρχονται πάνω σ ένα απέραντο ζωντανό τραπέζι φαγητού που πήγαινε όσο μακριά μπορούσαν να δουν τα μάτια μου.. Ένα χρυσό υπέρλαμπρο Φως έδινε ζωή, μορφή και κίνηση σε κάθε τι που υπήρχε, ένας ζωντανός παλμός δονούσε τα πάντα και γυρνούσε την μνήμη μου πίσω σε απόμακρες ομορφιές. Άγνωστα ζώα, πουλιά και έντομα πετούσαν παντού γύρω και ήχοι που άκουγα στο παρελθόν άρχισαν να παίρνουν νόημα ανακαλύπτοντας τις πηγές από όπου προέρχονταν. Το σώμα μου ριγούσε, οι μυρουδιές, το φως, οι εικόνες της τρελής ευτυχίας που παλλόταν κάτω από τα πόδια μου με συγκλόνιζαν. Τότε κατάλαβα και το τεράστιο κενό που ανοιγόταν ανάμεσα σ εμένα και σε όλον αυτό τον νέο κόσμο ζωής που έβλεπαν τα μάτια μου.. Ένα κενό που με γέμιζε τρόμο, καθώς για πρώτη φορά κάτι καθοριστικά τρομακτικό αισθάνθηκα να με χωρίζει από την απόλαυση, τη δράση, τη μαγεία την χαρά και την εξωφρενική δόνηση ζωής που έβλεπα μπροστά μου. Επέστρεψα φοβισμένο στην φωλιά μου έχοντας γραμμένη ανεξίτηλα στην μνήμη μου την εικόνα της ζωής να με καλεί κοντά της

90 89 Αισθανόμουν μουδιασμένο, αναστατωμένο, τρομαγμένο, μαγεμένο, περίεργο, χαρούμενο, λυπημένο ένα κουβάρι συναισθήματα. Άρχισα να τρώγω με βουλιμία ότι μου έφερναν και να δοκιμάζω τις φτερούγες μου σε κάθε ευκαιρία. Πήγαινα τακτικά στην άκρη της στέγης που μας προστάτευε και έβλεπα τον νέο κόσμο ζωής να με καλεί κοντά του, υποσχόμενος τα πάντα. Όμως ο φόβος του κενού που ήταν μπροστά μου με παρέλυε. Αισθανόμουν πως αν έπεφτα σ αυτό το κενό όλη η μαγική ομορφιά της ζωής που μέχρι τότε είχα αισθανθεί, θα χανόταν. Κι Αυτό δεν το ήθελα καθόλου διότι αισθανόμουν «Πως πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον». Αχ πότε θα μεγάλωνα αρκετά να πετάξω και να χαθώ μέσα σ αυτό το υπέρλαμπρο χρυσό Φως!! Καθώς όμως δυνάμωνα, κάτι ακαθόριστα δυναμικό, ηδονικό και γεμάτο υποσχέσεις άρχισε να διαπερνά τα μέλη μου. Μια μυστηριώδης πανίσχυρη δύναμη που από την μια μεριά με συγκλόνιζε κι απ την άλλη με παρέλυε, άρχισε να γίνεται αισθητή χωρίς να μπορώ να την εξηγήσω Η φωλιά έγινε πολύ στενάχωρη πλέων και τότε ξαφνικά το φαγητό που έφερναν οι γονείς μου λιγόστεψε αισθητά. Για πρώτη φορά αισθάνθηκα την πείνα να γίνεται βασανιστική, οι γονείς μου χάθηκαν σχεδόν κι εγώ βρισκόμουν στην άκρη της στέγης, με το τρομακτικό κενό μπροστά στα μάτια μου. Έξαφνα, μια ομάδα πουλιών και μέσα σ αυτά και οι γονείς μου εμφανίστηκαν από το πουθενά, έφτασαν κοντά μου, κάθισαν γύρω στα δένδρα και τα κεραμίδια και άρχισαν να με προτρέπουν να πετάξω μαζί τους. «Έλα είσαι δυνατό» μου φώναζαν, «Μη φοβάσαι, το κενό δεν θα σε καταπιεί, η ιδέα είναι μόνον μέσα στο κεφάλι σου. Εμείς σ αγαπούμε και σε θέλουμε κοντά μας, να ζήσεις ελεύθερο και δυνατό». Τι φοβερό δίλημμα θεέ μου, η πείνα να μου τρώει τα σωθηκά, ο φόβος του κενού μπροστά μου κι όλο αυτό το πανηγύρι από φιλικές φωνές να με καλεί κοντά του. Μέσα σ αυτό το πανδαιμόνιο των αλληλοσυγκρουόμενων συναισθημάτων κάπου έχασα την ισορροπία μου, ίσως και κάτι να με έσπρωξε από πίσω, βρέθηκα ξαφνικά μόνο στο φοβερό κενό. Άρχισα να κτυπώ τις φτερούγες μου απελπισμένα όταν αναπάντεχα κατάλαβα ότι οι φτερούγες μου ήταν δυνατές και ήδη με κρατούσαν ψηλά στο αέρα. Κοίταξα κάτω και είδα με έκπληξη όλους τους φίλους μου να πανηγυρίζουν το πέταγμά μου προς την ελευθερία. Όλος ο φόβος του κενού, που τόσο καιρό με καταδυνάστευε, χάθηκε ως δια μαγείας και μια απύθμενη χαρά ευδαιμονίας με κυρίευσε. Πετούσα ψηλά στον Ουρανό κι ένα σωρό φίλοι και συγγενείς ήταν χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι και με ενθάρρυναν να συνεχίσω να πετώ και να γνωρίσω όλα τα μυστικά του ανέμου και της πτήσης μέσα σ αυτόν Αισθανόμουν τον άνεμο να με στηρίζει στον ουρανό, να κυλά γύρο από το σώμα μου φιλικά, να με σφίγγει απαλά και προστατευτικά σ όλα τα πετάγματα που έκανα. Ζωή και αέρας ήταν το ίδιο πράγμα, κάτι που δεν έβλεπα μέχρι τότε με στήριζε για να υπάρχω. Πόσες ακόμη τέτοιες δυνάμεις υπάρχουν που δεν γνωρίζουμε, αλλά στηρίζουν την ζωή! Σκέφτηκα για πρώτη φορά Ο γαλάζιος Ουρανός απέραντος πάνω από το κεφάλι μου κι από κάτω μια απέραντη θάλασσα τροφής, παιγνιδιού, μυστηρίου και απόλαυσης. Τι υπέροχη που είναι η ζωή σκέφτηκα. Άρχισα να βουτώ και να κάνω τρελά παιγνίδια με τον άνεμο, να μπαίνω ανάμεσα στα δένδρα και τους θάμνους και οι φίλοι γύρο μου, τι χαρά, να χαίρονται κι αυτοί για την δική μου χαρά, κι Εγώ να είμαι μαζί τους, τι τρελό πανηγύρι Θεέ!! Χωρίς να το καταλάβω έτσι από μόνο του, όλο το κοπάδι των φίλων και συγγενών που συμμετείχα, προσγειώθηκε σε ένα χωράφι γεμάτο διάφορους σπόρους. Αρχίσαμε όλοι μαζί να τσιμπολογούμε ότι έπεφτε στο μάτι μας, επιτέλους έτρωγα μόνο μου. Μια άγνωστη δύναμη μ έκανε να αποφεύγω δυσάρεστες μυρουδιές και γεύσεις. Έξαφνα έτσι όπως ήμουν χαρούμενο και ευτυχισμένο, το μάτι μου είδε ένα μικρό σκουλήκι που προσπαθούσε να κρυφτεί στο χώμα. Κάτι μου θύμισε από το νόστιμο φαγητό που η μητέρα έφερνε στην φωλιά. Όρμησα δυνατά και γρήγορα, έχοντας στην μνήμη και το στόμα μου την παλιά νοστιμιά. Ίσα που πρόλαβα να πιάσω την ουρά του καθώς χανόταν μέσα στο χώμα. Ξαφνιάστηκα, η νοστιμιά ήταν στην γλώσσα μου αλλά η αντίσταση που δοκίμαζα ήταν πρωτόγνωρη, πάλεψα σκληρά να τραβήξω το σκουλήκι από την τρύπα του και όταν το έβγαλα, το αισθάνθηκα να τυλίγεται απειλητικά γύρω από το ράμφος μου. Τινάχτηκα τρομαγμένο και ελευθερώθηκα από τον κίνδυνο που με απειλούσε. Η μυρουδιά της νοστιμιάς όμως μου θύμισε

91 90 το απολαυστικό φαγητό που είχα μπροστά μου. Όρμησα δυνατά ενάντια στο ζωντανό φαγητό μου και κάτω από τις ζητωκραυγές των φίλων μου ράμφισα δυνατά το σκουλήκι στο κεφάλι. Μια νέα αίσθηση ζωής με συγκλόνισε, το σώμα μου γέμισε με μια νέα αίσθηση δύναμης, το σκουλήκι προσπαθούσε να φύγει τραυματισμένο Κι εγώ, τρελό από την μυρουδιά του φαγητού, όρμηξα γεμάτο νέα δύναμη. Άρπαξα με τα γαμψά μου νύχια τον λαιμό του και άρχισα μανιασμένα να το ραμφίζω στο κεφάλι. Αισθανόμουν το σώμα του να τεντώνεται κα να προσπαθεί να ξεφύγει από τα νύχια μου, αισθανόμουν την δύναμή του να το εγκαταλείπει και τους επιθανάτιους σπασμούς του να συγκλονίζουν τα σκέλια μου, κι όταν πια η δύναμή του έπεσε αρκετά, το άρπαξα από το κεφάλι και με μια δυνατή κίνηση το σήκωσα ψηλά στον Ουρανό και το άφησα να κυλήσει απαλά στο στομάχι μου. Τι αίσθηση Θεέ!! Ένα μυρωδάτος μισοζώντανος πολτός κατέβαινε στο στομάχι μου αντιστεκόμενος, δίνοντάς μου άφθονη χαρά και ζωή. Τινάχτηκα ψηλά στον Ουρανό πανευτυχής μέσα σ ένα πανδαιμόνιο κραυγών των συντρόφων μου. Όλος ο κόσμος ήταν δικός μου, ο θάνατος του σκουληκιού μ έκανε παντοδύναμο, ήμουν ένα ελεύθερο, δυνατό και άξιο σπουργίτη. Έψαξα να βρω τους γονείς μου αλλά αυτοί είχαν μυστηριωδώς εξαφανιστεί. Κάποια πουλιά που είδα ότι τους έμοιαζαν και πέταξα κοντά τους, με έδιωξαν με άγρια ραμφίσματα. Τότε κατάλαβα πως ήμουν μόνο, έτοιμο να ζήσω την δική μου ατομική ζωή μέσα στο φιλικό μου κοπάδι. Μια άγνωστη θλίψη με κατέλαβε, η ασφάλεια του κοπαδιού δεν φαινόταν αρκετή να γεμίσει την μοναξιά που αισθανόμουν. Για πρώτη φορά κοίταξα γύρω μου προσεκτικά και εξεταστικά, και για πρώτη φορά είδα διαφορές ανάμεσα στους συντρόφους μου. Διαπίστωσα πως δεν είχα πλέων την ανάγκη των γωνιών μου, αλλά την ανάγκη ενός δικού μου συντρόφου. Μια όμορφη γλυκιά προσμονή με πλημύρισε, κοίταξα ήρεμα και δυνατά τον κόσμο γύρο μου. Μυστήρια χαμόγελα και βλέμματα έλαμπαν στον Ήλιο, ήταν τόσο φιλικά, τόσο δεκτικά στο δικό μου κοίταγμα, που γέμισα απέραντη χαρά. Κι όταν μέσα στο νέο τρελό πανηγύρι τα σώματά μας κυλιόταν στο χώμα, στο νερό και τον άνεμο και έσμιγαν και γινόταν ΕΝΑ, αισθανόμουν ένα υπέρλαμπρο Φως, δυνατότερο από του Ήλιου, να με πλημυρίζει και να γίνομαι ΈΝΑ με τα άστρα του Ουρανού Η ζωή είναι ένα διαρκές πανηγύρι χαράς όπου δεν υπάρχει κακό, δυστυχία, ασκήμια, αδικία και θάνατος σκέφτηκα. Στην ιδέα του θανάτου όμως, ένα παράξενο ρίγος διαπέρασε το σώμα μου, λες κι αυτό να είχε διαφορετική γνώμη. Πέταξα σε ένα γέρικο σπουργίτι να ρωτήσω τι είναι ο θάνατος, αλλά αυτό, αδιαφορώντας ολοκληρωτικά για το ερώτημα, με παρέπεμψε σε μια γέρικη κουκουβάγια που από πολλά χρόνια ζούσε ψηλά στο βουνό σε μια σπηλιά. Μ έτρωγε η περιέργεια να μάθω τι ήταν επιτέλους αυτός ο θάνατος. Το σκουλήκι που σταμάτησε να κινείται στο στομάχι μου, μήπως σήμαινε πως και η δική μου ζωή θα τελείωνε σε κάποιο άλλο στομάχι;; Έφυγα πετώντας ψηλά για το βουνό να βρω την σπηλιά της κουκουβάγιας.. Ρώτησα κάποια γεράκια να μου πουν αλλά τελικά ένας υπέροχος Αετός μου έδειξε την σπηλιά. Ήταν ένας υπέροχος χώρος, δεν ήταν ακριβώς σπηλιά αλλά κάτι σαν ένα σκεπαστό μπαλκόνι με θέα τον γαλάζιο Ουρανό και τον κάμπο που ζούσε το κοπάδι μας. Ήταν ήσυχα και ειρηνικά. Βολεύτηκα κάπου στον χώρο κι αμέσως μια όμορφη αίσθηση μακαριότητας ξύπνησε μέσα μου. Η κουκουβάγια ήταν εκεί, πατούσε σε ένα γερό κομμάτι ρίζας που έβγαινε από το πίσω μέρος του μπαλκονιού κοιτάζοντας ίσια μπροστά της. Ήταν βέβαια μεγάλη στην ηλικία, αλλά ήταν ωραία και γαλήνια, σίγουρη για τον εαυτό της και δεν φαινόταν να πεινούσε, ήταν σαν να μην έτρωγε ποτέ!! Λουλούδια ομόρφαιναν τον χώρο και ο ήχος ενός νερού που κυλούσε ήρεμα, ακουγόταν φιλικά. Η ζωντανή σιωπή του χώρου με καθήλωσε και δεν μίλησα για να μην χαλάσω την μακαριότητα της στιγμής. Ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι όμορφα άλλη φορά, ήταν λες κι όλη η παρελθούσα ζωή μου, με όλες τις χαρές της, να έκλεισε και ένας νέος κόσμος μυστηρίου να ανοίγεται μπροστά μου. Καθόμουν γοητευμένο να απολαμβάνω την αγαθότητα του χώρου, όταν η κουκουβάγια γύρισε και με κοίταξε. Τα μεγάλα μάτια της ανέδιδαν μια τέτοια αίσθηση Αγάπης, Δικαιοσύνης και αλήθειας που με έκαναν να παραλύσω. Έχασα την αίσθηση του σώματός μου και έγινα ελαφρότερο κι απ το μικρότερο φτερό μου.

92 91 Και πετώντας, όπως ποτέ δεν πέταξα στο παρελθόν, πέρασα μέσα από τα μάτια της και βρέθηκα στον Ουρανό του Νου της. Εκεί δεν υπήρχε Ήλιος, το Φως όμως Ήταν πλούσιο Παντού έμοιαζε μ εκείνο του έρωτά μου, κι αυτό, διότι δεν υπήρχαν πουθενά σκιές. Τα πάντα έλαμπαν μέσα στο δικό τους Φως. Το Φως τούτο ήταν Φως κατανόησης και απέραντης αγάπης!! Τότε αισθάνθηκα τα νοήματα της κουκουβάγια να περνούν μέσα από τα συναισθήματά μου και να γίνονται λόγια μέσα στον Νου μου. Τόξερα ότι θα έρθεις σ εμένα είπε. Όταν σε είδα να φεύγεις από το κοπάδι, γνώριζα ότι θα έρθεις εδώ και θα με ρωτήσεις για τον θάνατο. Το ίδιο κάνουν όλα τα όντα που αφήνουν τα κοπάδια τους. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω, είναι πως εσύ, ένα ευτυχισμένο σπουργίτη, που μόνον χαρά γνώρισες στην ζωή σου, έρχεσαι και θέτεις ένα τέτοιο ερώτημα. Τέτοια ερωτήματα θέτουν δυστυχισμένα όντα που δεν μπορούν να ζήσουν την χαρά της ζωής. Γιατί λοιπόν εσύ θέτεις τέτοιο ερώτημα; Είμαι περίεργο και θέλω να μάθω, απάντησα.. Και τι θα κάνεις την αλήθεια όταν την μάθεις; Ρώτησε η κουκουβάγια. Θα γίνω ευτυχέστερο και θα κάνω και τους συντρόφους μου ευτυχέστερους απάντησα. Αισθάνθηκα την χαρά της κουκουβάγιας μέσα στην καρδιά μου για την σωστή μου απάντηση και γέμισα κι εγώ χαρά για τον εαυτό μου. Ο Θάνατος, είπε η κουκουβάγια, είναι μια ανάπαυλα στην αέναη εξέλιξη της ζωής, είναι όπως ακριβώς ο βραδινός ύπνος και τα όνειρά του. Κάθε νέα ημέρα ξυπνάς και συνεχίζεις τις δραστηριότητες της προηγούμενης μέρας. Όταν οι δραστηριότητες της ημέρας είναι γεμάτες χαρά και δημιουργική δράση, το ίδιο είναι και τα βραδινά όνειρα. Όλα εξαρτώνται από την ζωή της ημέρας, οι δραστηριότητες της ημέρας καθορίζουν τα όνειρα του ύπνου αλλά και τις δραστηριότητες της επομένης. Αν λοιπόν ζεις μια ζωή ευτυχισμένη, αυτή θα επαναληφθεί και στην επόμενη, επίσης θα κάνεις και τα παιδιά σου ευτυχισμένα. Αν όμως ζεις μια ζωή δυστυχισμένη, η ίδια ζωή θα επαναληφθεί σε σένα και τα παιδιά σου. Τα ευτυχισμένα όντα που δικαιώνουν τη ζωή που τους χαρίσθηκε δεν φοβούνται τον θάνατο. Τον φόβο του θανάτου τον δημιούργησαν οι δυστυχισμένοι, αυτοί που δεν ζουν και δεν μπορούν να ζήσουν την ευτυχία που τους χαρίσθηκε Και τι είναι ευτυχία ρώτησα. Αυτό θα το καταλάβεις όταν την χάσεις, μου απάντησε. Εσύ, είσαι ένα ευτυχισμένο σπουργίτη, από την στιγμή όμως που θα Απορρίψεις τον Εαυτό σου και θελήσεις να γίνεις αετός, λιοντάρι, ή ακόμα και θεός, τότε σίγουρα γίνεσαι δυστυχισμένος. Κι αυτό, διότι αρνείσαι να εργασθείς σ αυτό για το οποίο σε προόρισε το μεγάλο Πνεύμα της Δημιουργίας του Κόσμου. Για να κερδίσεις την χαμένη ευτυχία, πρέπει συνειδητά να ξαναγίνεις σπουργίτι. Και πως μπορεί ένα Ον που χάθηκε μέσα στα όνειρά του και έγινε δυστυχισμένο να ξαναβρεί τον εαυτό του και να ευτυχίσει, ρώτησα. Μέσω της Ευφυΐας απάντησε η κουκουβάγια. Η ευφυΐα και το ορθό σημείο αναφοράς της δράσης της, είναι ο μόνος τρόπος για ένα παραστρατημένο Ον να ξαναβρεί την χαμένη ευτυχία του. Βέβαια το Μεγάλο Πνεύμα όλης αυτής της Δημιουργίας, κάποιο λόγο θα είχε που άφησε κάποιο δημιούργημά του Αυτεξούσιο, όμως η Νοημοσύνη του Θείου εκφράζεται μέσα σ όλους τους Νόμους που διέπουν την λειτουργία του Σύμπαντος Κόσμου.

93 92 Αν το ξεπεσμένο Ον δεν έχει αρκετή ευφυΐα να καταλάβει τον Θείο Νόμο και να τον κάνει σημείο αναφοράς της δράσης του, τι δικαιότερο του να χαθεί. Τότε κατάλαβα, πως έμαθα πολλά περισσότερα από ότι ένα σπουργίτι χρειαζόταν. Αμέσως βρέθηκα καθισμένο στην θέση μου. Ο Ήλιος πήρε το γνωστό του χρώμα, ήχοι και μυρουδιές με πλημύρισαν, η κουκουβάγια κοίταζε απόμακρη τον ορίζοντα. Μια αίσθηση νοσταλγίας για τους συντρόφους μου, για τους σπόρους, για τα σκουλήκια και τις πεταλούδες με κυρίεψε. Οι χαρές των φίλων μου, τα παιγνίδια τους, η αγάπη τους, οι φωνές τους να με καλούν. Όρμησα προς τον κάμπο, προς την ζωή, να μεταφέρω το χαρούμενο μήνυμα στους φίλους μου. Να μείνουν για πάντα σπουργίτια..

94 93 Ο Ευάγγελος και το δένδρο. Η ιστορία που ακολουθεί είναι η εκλογίκευση μιας μεταφυσικής εμπειρίας που έζησα το 1990 και την οποία αναφέρω στο βιογραφικό μου. Επιθυμώ δε να επισημάνω στον αναγνώστη, ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, φυλής, ιδιότητος και πολιτισμού, έχουν ανάλογες μεταφυσικές εμπειρίες. Όλες αυτές οι εμπειρίες ανεξαίρετα, είναι δώρα Θεών και υπηρετούν αποκλειστικά τις ανάγκες του καθενός που τις βιώνει. Κατά συνέπεια, η εκλογίκευση και ερμηνεία αυτών των εμπειριών από τους αποδέκτες τους γίνεται πάντα κάτω από την επιρροή του πολιτιστικού μοντέλου που ανδρώθηκαν και το επίπεδο της επίγνωσης που απέκτησαν στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τον Κόσμο στον οποίο γεννήθηκαν και την θέση τους σ αυτόν. Το 1990 βρισκόμουν σε κατάσταση απόλυτου Χάους, όπου όλες οι αξίες μου είχαν γκρεμιστεί από μια εφιαλτική πραγματικότητα και μπροστά τα μάτια μου αναδεικνύετω όλη η δραματικότατη εικόνα δυστυχίας του ανθρώπινου κόσμου. Τούτο το έργο, είναι αφιερωμένο. Στον Ήλιο και το Φεγγάρι. Στους θεούς του ουρανού και της γης. Στους θλιμμένους αγγέλους και νύμφες Των δηλητηριασμένων ανέμων και υδάτων της Γης. Στα θλιμμένα πνεύματα των δασών, των λιμνών, των θαλασσών, των Βουνών, των ποταμών, των πεδιάδων και όλων των όντων τούτης της Γης. Εις ένδειξη συγνώμης, για το τερατώδες έγκλημα του ανθρώπου, απέναντι στους κόσμους ζωής του πλανήτη Γη και ο οποίος πλανήτης, είναι ένα ζωντανό έργο της δημιουργίας του Σύμπαντος κόσμου! Ήταν μια παράξενη βραδιά, σαν αυτές, που κάποιοι τις θυμούνται για πολλά, πολλά χρόνια. Ήταν μια βραδιά γεμάτη αντιφάσεις, όπου, ένας αριθμός ανθρώπων, ανόμοιων μεταξύ τους, αλλά όλοι να έχουν κάτι κοινό μαζί μου. Ξένος, σ ένα σπίτι που με φιλοξενούσε περιστασιακά, να βλέπω τον Εαυτό μου και τα σχέδιά του, τους φίλους που προσκάλεσα και τις τεράστιες διαφορές που υπήρχαν μεταξύ τους κι όλα αυτά να με πληγώνουν. Μια μυστήρια αγαπημένη θηλυκή παρουσία, κοντά μου, με τα ωραιότερα λουλούδια της βραδιάς που έφερε, αλλά κι απόμακρη ταυτόχρονα, σαν να μην υπήρχε καθόλου, φοβισμένη, λες κι ότι είχε να δώσει, το έβαλε μέσα στα κομμένα λουλούδια, τα προορισμένα να πεθάνουν μέσα σε μια ωραία σύνθεση, χωρίς ν αφήσουν απογόνους. Κι Εγώ ήμουν μονάχος, δυνατός να αντέχω τον πόνο της μοναξιάς μου, φιλοξενούμενος σ ένα ξένο σπίτι, όπου το κάθε τί μου το θύμιζε. Να έχω την γιορτή του ονόματός μου και να θέλω, μέσα σ αυτή τη σύναξη, να περάσω ένα μήνυμα, το μήνυμα του Έρωτα και της ωραιότητάς του. Φυσικά και δεν πέτυχα τίποτε, αυτή η ομορφιά είναι χαμένη για τους ανθρώπους εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Κι η θλίψη μου ήταν μεγάλη, παρόλο που χρησιμοποίησα τον Θείο Πλάτωνα και την Σοφότατη Διοτίμα, αφού βεβαίως επανέφερα το κείμενο του Συμποσίου στην αρχική του μορφή. Ο χρόνος της διασκέδασης πέρασε κι όταν οι φίλοι έφυγαν, ζώντας την αντίφαση της βραδιάς και την απογοήτευση διότι δεν πέτυχα τον στόχο μου, έπεσα στο κρεβάτι μου. Δεν θυμάμαι αν ήμουν ξύπνιος ή αν κοιμόμουν, το όραμα του Έρωτα που εγώ γνώριζα, ήταν πίσω από το παραβάν του φαινομενικού κόσμου και με περίμενε. Κάποια στιγμή βρέθηκα γυμνός σε μια παράξενη έρημο, το χρώμα της οποίας εναλλάσσετο ανάμεσα στο χρυσό και το χάλκινο. Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σ έναν χώρο ζωντανής μαγείας όπου τα πιο παράξενα γεγονότα θα μπορούσαν να συμβούν. Τα σχήματα κι οι γραμμές που κυριαρχούσαν ήταν απαλά και τραχιά μαζί, σ ένα παράξενο μπέρδεμα που με έκαναν να αισθάνομαι ότι το ένα σχήμα ήταν δεμένο στο άλλο, ότι το ένα σχήμα μισούσε το άλλο και προσπαθούσε να το μεταβάλει κι αυτό μου φαινόταν παράξενο!

95 94 Κοίταζα γύρω μου απορημένος όταν το σώμα μου άρχισε να πονά. Η ζέστη της ερήμου έγινε αποπνικτική ενώ ένα είδος παράξενης παγωνιάς και πόνου δάγκανε την καρδιά μου, κι αυτή υπέφερε. Κοιτούσα γύρω μου προσπαθώντας να καταλάβω, η έρημος φαινόταν γνωστή, όμως ο πόνος που μου προκαλούσε ήταν αφόρητος. Αισθάνθηκα τα γόνατά μου να λυγίζουν, μια άγνωστη δύναμη με κτύπησε δυνατά στο στήθος ρίχνοτάς με ανάσκελα. Και τότε, εκεί ψηλά είδα τον Ήλιο, ήταν ο ίδιος αιώνιος Ήλιος, κάτω από το Φως του οποίου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά αναζητώντας στήριγμα, αλλά σκόνη και άμμος κώλυσαν στο ιδρωμένο πρόσωπό μου. Ο πόνος στο στήθος άρχισε να δυναμώνει και μέσα στη φοβερή μοναξιά μου η αόρατη πίεση του πόνου αυξάνονταν χωρίς να γνωρίζω την αιτία. Δάκρυα απόγνωσης για το άγνωστο που με καταδυνάστευε κύλησαν από τα μάτια μου κι έκαναν λάσπη την σκόνη στα μάγουλά μου. Έκλαιγα σαν τότε που ήμουν παιδί, για το ακατανόητο που με τριγύριζε. Ο ίδρος του σώματός μου πλήθυνε και έκανε λάσπη το χώμα και την άμμο της ερήμου. Κι αυτό, το σώμα μου, βυθιζόταν αργά μέσα στον ίδρο και την λάσπη του Έργου του. Έβλεπα ένα φρικτό τέλος να έρχεται και βάζοντας ότι δύναμη είχε μείνει μέσα μου έκραξα δυνατά, βοήθεια, βοήθεια. Ο πόνος υποχώρησε κι αισθάνθηκα μια παρουσία δίπλα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα κοντά μου μια εξαίσια μορφή, παράξενη μέσα στην σιγουριά της, ήρεμη μέσα στην έρημο που με σκότωνε. «Γιατί φωνάζεις έτσι, είπε, έστω κι αν η λάσπη του έργου σου σε σκεπάσει ολότελα δεν θα πεθάνεις, είσαι ακόμα αθάνατος». Την κοίταξα απορημένος. Είχε ένα γλυκό, σχεδόν παιδικό πρόσωπο που φωτιζόταν από κοντά ξανθά μαλλιά, φορούσε ένα πορτοκαλί μακρύ φόρεμα σαν ράσο και μέσα σ αυτό φαινόταν σαν να μην υπήρχε τίποτε. Πονώ παντού της είπα, μέσα και έξω από το σώμα μου, λευτέρωσέ με, αυτή η έρημος με σκοτώνει, η λάσπη του ιδρώτα μου με πνίγει, πονώ παντού και δεν βλέπω σωτηρία πουθενά. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτε για σένα είπε η νεράιδα, σεις οι άνθρωποι είστε αιχμάλωτοι της ιδέας ότι ένα υπεράνθρωπος, ένας άγιος ή ακόμα και ένας Θεός μπορεί να σας σώσει κι έτσι, μένετε αδρανείς στις καταστροφές που σας βρίσκουν. Περιμένετε από άλλους να κάνουν αυτό, που εσείς θα έπρεπε να κάνετε για τους εαυτούς σας. Δυστυχώς μόνος ήρθες σ αυτήν την έρημο, μόνος πρέπει να φύγεις». Μα πνίγομαι φώναξα, δεν μπορώ να κάνω τίποτε. «Είσαι αθάνατος, είπε, αλλά και χαμένος στην έρημο που έφτιαξες. Δεν έχεις οδηγό πια και μέσα στην αιωνιότητα της αθανασίας σου διαιωνίζεις τον πόνο που απορρέει από το έργο σου». Σάστισα ακούγοντας τα λόγια της, όμως ο πόνος υποχώρησε περισσότερο και μπόρεσα να ρωτήσω. Δεν καταλαβαίνω τους λόγους σου, γιατί απορρέει πόνος από το έργο μου; Πως είναι δυνατόν να απορρέει πόνος από το ανθρώπινο έργο αφού είναι γνωστό πως αυτή η ικανότητα είναι δώρο Θεών και Δαιμόνων. Κοίταξε αυτά τα χέρια, η Δημιουργία τα έφτιαξε έτσι, ώστε να κάνουν έργο. Κυρίως όμως κατάλαβε την νοημοσύνη μου. Η εξέλιξη της σφυρηλατήθηκε από τους Θεούς του Ουρανού και της Γης, για να φτάσει μέχρι εδώ. Πως είναι δυνατόν να είμαι λάθος κι από όλα αυτά τα έργα να μου ανταποδίδεται πόνος. Η νεράιδα κοίταξε γύρω της θλιμμένη, με κοίταξε στα μάτια και είπε: «Δεν υπάρχει καμία κατηγόρια για την ικανότητα έργου στο Πνεύμα και την Ύλη που χαρίσθηκε στους ανθρώπους. Όμως κοίταξε, το πνευματικό σας έργο αναφέρετε σε ιδέες περί Θεών που εσείς κατασκευάσατε. Δείξε μου το πνευματικό έργο ενός Δασκάλου σας το οποίο να υπηρετεί το Έργο της Δημιουργίας και όχι τον Εαυτό του. Κοίταξε και το υλικό σας έργο, απόρροια του πνευματικού σας, την τεράστια καταστροφή που προκαλεί στο έργο της Δημιουργίας. Συνειδητοποίησες ποτέ την έκταση αυτής της τεράστιας ύβρεως, τον αφανισμό δισεκατομμυρίων όντων ζωής, έτσι, για το τίποτε Ο Θάνατος, που το έργο σας έφερε στην Δημιουργία είναι αιώνιος, δεν συνοδεύετε από μια αναγέννηση, τα δημιουργήματα των Θεών χάνονται άδικα, χωρίς την δυνατότητα επιστροφής στην ζωή, επειδή εσείς καταστρέψατε τις φυσικές προϋποθέσεις που απαιτούνται προκειμένου να υπάρξουν. Κοίταξε τα δάση, τις λίμνες και τα ποτάμια, την απέραντη θάλασσα, το χώμα

96 95 που πατάς, τον αέρα που αναπνέεις. Η Ζωή φεύγει από παντού, διωγμένη από τα φοβερά τοξικά σας απόβλητα, τα ακόμη χειρότερα πυρηνικά σας κατάλοιπα, τα απαίσια απορρυπαντικά σας και τα πετρέλαια, τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα. Τα φοβερά καυσαέρια των μηχανών εσωτερικής καύσης, που είναι ένα σκέτο δηλητήριο για τον μικρόκοσμο των κυττάρων και μικροοργανισμών πάνω στον οποίο στηρίζετε το σύνολο της ζωής που βλέπουν τα μάτια σας. Ακόμα και η δική σας Ψυχή, που είναι απόρροια της Συνειδητότητας του Σύμπαντος, κινδυνεύει να βρεθεί ΓΥΜΝΗ, χωρίς την δυνατότητα υλικού σώματος και να σταματήσει έτσι η εξέλιξή της, σ αυτό το σημείο, που είναι ένα βασίλειο της νεκρής ύλης, αιχμάλωτη ενός νεκρού πλανήτη που θα περιφέρεται άσκοπα πλέων στο διάστημα». Τα λόγια της μαχαίρια ξέσκισαν την Ψυχή μου. Τρόμαξα φοβερά ακούγοντάς την, μ έπιασε απελπισία. Μα πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο ψέλλισα, όλο τούτο το μεγαλείο του ανθρώπινου έργου, είναι δυνατόν να είναι λάθος; Σκέφτηκα προσπαθώντας να καταλάβω τα λόγια της, αλλά τίποτε δεν με βοήθησε. Δεν μπορώ να δω την ορθότητα των λόγων σου είπα, είμαι αιχμάλωτος πόνου και φόβου. Μπορείς να με βοηθήσεις να δω την αλήθεια και να καταλάβω; Η νεράιδα σκέφτηκε λίγο, με κοίταξε με τα περίεργα μάτια της και είπε. Δυστυχώς, τα μάτια ανθρώπων έπαψαν πλέων να βλέπουν την αλήθεια. Μόνον αν γίνεις ένα δένδρο θα δεις κι ίσως καταλάβεις. Θέλω την αλήθεια είπα. Σήκωσε το σκήπτρο που κρατούσε και το κατεύθυνε στο στήθος μου. Ένας κεραυνός έφυγε από αυτό και τρυπώντας με, διαχύθηκε στο σώμα μου. Αισθάνθηκα μια Ηράκλεια δύναμη να διοχετεύεται μέσα μου και να διώχνει τις βρωμιές από το σώμα μου. Οι αισθήσεις του κορμιού μου ελευθερώθηκαν και γέμισαν ερεθίσματα και μηνύματα. Τα ανθρωποποίητα περιεχόμενα του Νου μου θόλωσαν και χάθηκαν σαν Ιούδες της Ζωής. Αισθάνθηκα το κορμί μου να ψηλώνει και τα πόδια μου να ορμούν βαθιά στο χώμα. Τα χέρια μου, γεμάτα δύναμη υψώθηκαν στον Ουρανό και γέμισαν κλαδιά και φύλα, το παράξενο μπέρδεμα των απαλών και τραχιών γραμμών του ορίζοντα ηρέμισε σε μια γλυκιά αρμονία και η έρημος γέμισε δένδρα φυτά και ζώα κάθε λογής. Ήταν αρχή της άνοιξης. Χωρίς ανθρώπινο Νου, αισθάνθηκα τον Εαυτό μου ένα γιγάντιο δένδρο, κι όπως είδα την ωραιότητα του δένδρου μου, μες το γαλάζιο του Ουρανού να διαγράφεται, κατανόησα πως δεν ήταν απαραίτητο να είμαι ένα κάποιο δένδρο, μικρό ή μεγάλο, καλό ή κακό, ακόμα και το φύλο ενός δένδρου αν ήμουν, θα ήταν αρκετό για να καταλάβω. Κι όπως είδα τον Εαυτό μου έτσι, σαν ένα δένδρο, με τα πλατιά του φύλλα ανοιγμένα λικνιζόμενα στην πνοή του ανέμου να συνομιλούν μαζί του. Όπως αισθάνθηκα τις ακτίνες του Ήλιου, αυτό το αίμα του Σύμπαντος, να πέφτουν πάνω στα φύλλα μου και να δημιουργούν μέσα σ αυτά μαζί με την χλωροφύλλη μου το θεμέλιο της ζωής, τα χημικά στοιχεία από τα οποία εξαρτάται το σύνολο της ζωικής ύπαρξης αυτού του Πλανήτη. Κι όπως αισθάνθηκα το κορμί μου, χωμένο βαθειά στην αγκαλιά της Μητέρας Γης, να στηρίζετε στις χιλιάδες, τα εκατομμύρια των ριζών μου. Όπως αισθανόμουν την δύναμη, μέσα από τους πλούσιους χυμούς μου, να οδηγεί τις ρίζες μου σπάζοντας πέτρες και βράχους, όλο και βαθύτερα μέσα στην καρδιά της Μητέρας Γης. Όπως αισθανόμουν, τις ακτίνες του Ήλιου, να κτίζουν μέσ τους λεπτότατους μίσχους των φύλλων και κλαδιών μου, όλους αυτούς τους κόσμους ζωής των εντόμων και των σκουληκιών. Κι όταν αισθάνθηκα τα άνθη μου, γεμάτα χυμούς ζωής, να ανοίγουν στον γλυκύτατο ευωδιαστό αέρα της Άνοιξης και να διαχέουν το άρωμά τους. Μια πρόκληση Έρωτα. Κι όταν αισθάνθηκα την βοή, από τα εκατομμύρια των εντόμων και των πουλιών, να με ζώνουν από παντού, παθιασμένα για τους χυμούς του Έρωτά μου. Να χώνουν τις μύτες, τις ουρές και τις γλώσσες τους και να ρουφούν λαίμαργα και δυνατά μέσα από τους ανθούς μου, την ζωή, που ο Ήλιος, Εγώ και η Γή, Δημιουργήσαμε. Αισθάνθηκα την ύπαρξή μου συγκλονισμένη, να παραιτείται ευτυχισμένη μέσα σ αυτό το απόλυτο, το χωρίς όρια δόσιμο ζωής.

97 96 Ήμουν ένα δένδρο μεγάλο σαν αυτά που κάποτε όλος ο πλανήτης ήταν γεμάτος κι ο Ουρανός κι η Γη, τα σύννεφα και τα βουνά, οι λίμνες και τα ποτάμια, κι όλα τα θνητά κι αθάνατα του Κόσμου τούτου, χαίρονταν την ύπαρξή μου. Κι όταν θεέ μου έρχονταν, κείνη η εξαίσια εποχή κι όλα τα ζωντανά αναστέναζαν το πάθος του Έρωτα και ζητούσαν από αυτόν την έλευση της νέας ζωής. Εγώ, ήμουν εκεί για να μ εμπιστεύονται. Κι όταν μες τα γερά κλαδιά μου και τα πράσινα φύλλα μου, χιλιάδες πουλιά, κάθε είδους, έρχονταν και φώλιαζαν κι ερωτευόταν και τραγουδούσαν στους παλμούς του Ουρανού και της Γης τον εξαίσιο ερωτικό χορό τους και τα γαμψά τους νύχια ξέσκιζαν τις λεπτές φλούδες μου.. Το ρίγος του έρωτά τους, περνούσε απ το κορμί και τις ρίζες μου μέσα στο όνειρο της Μητέρας Γης, κάνοντάς την ευτυχισμένη. Κι όταν το καλοκαίρι, μεγάλωναν τους απογόνους τους, την συνέχεια της δικής τους ύπαρξης, στηριγμένα, εμπιστευμένα στα δικά μου ισχυρά κλαδιά, τι απεριόριστη ευτυχία Θεέ μου. Κι όταν ήρθε το Φθινόπωρο και τα πουλιά έφυγαν και τα φύλλα και οι καρποί μου έπεσαν ώριμοι, Αντίδωρο πίσω στην Γη μας. Κι έμεινα γυμνός απέναντι στην Δημιουργία. Ονειρεύτηκα το έργο μου κι είδα ότι καλώς λειτούργησα. Κι όταν ήρθε ο χειμώνας κι ο παγωμένος βοριάς κουνούσε τα γυμνά κλαδιά μου, μες τον βαθύ μου ύπνο αισθανόμουν την ζέστα της Γης, να περνά μέσα από τις ρίζες μου και να διαχέεται μέχρι το λεπτότερο κλαδάκι μου, κρατώντας το ζωντανό. Τότε ονειρεύτηκα, την ευτυχία που απορρέει από το ότι υπηρέτησα πιστά το μέρος του σχεδίου που η Δημιουργία καθόρισε για την ύπαρξή μου. Ήμουν ευτυχισμένος γι αυτό που ήμουν και όχι δυστυχισμένος για κάτι που θάθελα να είμαι. Και μέσα σ αυτό το όνειρο του λευκού χειμώνα, όπου όλη η Φύση ονειρεύεται τους νέους κόσμους ζωής που θα γεννήσει την επόμενη Άνοιξη, Εγώ, ο Ευάγγελος, είδα ξαφνικά μ όλα τα μάτια της φυλακισμένης ψυχής μου, ότι το δικό μου Έργο, δεν ήταν μια υπηρεσία στο Έργο αυτής της Θείας Δημιουργίας που εμείς οι άνθρωποι ονομάζουμε πλανήτη Γη. Ο πόνος άρχισε αφόρητος, η θλίψη μου απέραντη, άνοιξα τα μάτια μου κι είδα τον εαυτό μου στην ίδια σκληρή θέση, μέσα στην λάσπη του ίδρωτά μου. Όνειρο και πόνος με καταδυνάστευαν, με διέλυαν, έτρωγαν τις σάρκες μου, τα κόκαλά μου λύθηκαν. Και τότε, μέσα στην φρίκη που ζούσα είδα τον Ήλιο και φώναξα σ Αυτόν όσο δυνατότερα μπορούσα. Βοήθειαα, Βοήθειαα. Κι Αυτός μ άκουσε, και πήρε τους πόνους μου. Βγήκα από τις λάσπες μου και κάθισα σε μια πέτρα εξουθενωμένος κοιτάζοντας την άγνωστη μορφή. Γιατί είμαι τόσο δυστυχισμένος ρώτησα, ποια είναι αυτή η γνωστή και άγνωστη έρημος που μεταμορφώνεται και με καταδυναστεύει; «Αυτή η έρημος είπε η μορφή, είναι ο στεγνός και ψεύτικος ανθρωποποίητος κόσμος των Ιδεών σας και το έργο της νεκρής ύλης που επεξεργάζεσθε και μέσα σ αυτήν ζείτε». Την κοίταξα απορημένος, είναι ανθρώπινο έργο αυτό, ρώτησα. Ναι είπε. Και ο άλλος, ο Κόσμος του Δένδρου και η Αγάπη που απορρέει από αυτόν ποιός είναι; «Αυτός είναι ο υλικός κόσμος της Δημιουργίας σε μια διαρκή κίνηση και εξέλιξη, η δε νοημοσύνη που κατευθύνει και διαιωνίζει την πορεία τούτου του υλικού κόσμου στον χωροχρόνο είναι απόρροια της Συνειδητότητος ή του Πνεύματος της Δημιουργίας αν προτιμάς να το πείς έτσι». Αισθάνθηκα παράξενα ωραία αλλά η απορία μου μεγάλωσε ακούγοντάς την. Δεν ακούστηκε ποτέ να λέγετε κάτι τέτοιο μέχρι τώρα, απάντησα, διαισθάνομαι όμως μια αλήθεια στα λόγια σου και αυτό με γεμίζει ελπίδα. Πως όμως όλοι αυτοί οι κόσμοι είναι έτσι μπερδεμένοι, ρώτησα. «Στην Δημιουργία είπε η νεράιδα, ο πόνος και η ηδονή είναι ένα, το αρσενικό και το θηλυκό επίσης, η μέρα και η νύχτα το ίδιο, το καλό και το κακό ενωμένα, εσείς οι άνθρωποι τα χωρίσατε κι αρχίσατε να κτίζετε τον ανθρωποποίητο κόσμο σας πάνω σ αυτήν την διάσπαση που είναι αίτιο κάθε δυστυχίας. Χαρισθήκατε από την δημιουργία μ αυτό το εξαίρετο σώμα και τις θαυματουργές νοητικές σας ικανότητες, που μέσω της ενόρασης μπορείτε να εισβάλετε

98 97 στον χωροχρόνο του Κόσμου, αποκτώντας την ικανότητα πραγμάτωσης έργου στην ύλη και το πνεύμα. Ο Λόγος τούτης της εξαίρεσης είναι, ότι μέσα από αυτές τις θείες προσφορές, μελετώντας και κατανοώντας την λειτουργία του υλικού κόσμου της Δημιουργίας, μπορείτε να προσεγγίσετε την ουσία της και να θεοθείτε. Αντί αυτού εσείς τι κάνετε;» Άκουγα τα λόγια της νεράιδας γοητευμένος και σιωπηλός. «Κανένα Ον αυτού του πλανήτη δεν έχει τις δικές σας ικανότητες, ξανάπε, όμως όλα τα άλλα όντα της Δημιουργίας ζούνε την ευτυχία του αιώνιου τώρα, του χρόνου της ζωής, αφήνοντας την νοημοσύνη της Δημιουργίας να ρυθμίζει το μέλλον της ύπαρξής τους. Σεις οι άνθρωποι γοητευμένοι από το ψεύτικο έργο σας, εγκλωβιστήκατε στα χειμέρια όνειρα του παρελθόντος και μέλλοντός σας θυσιάζοντας την ζωή του τώρα, την ζωή της ζωής, στο άγνωστο. Κι επειδή μέσα στον Σύμπαντα Κόσμο, το Αυτεξούσιο, όταν δοθεί έχει άπειρες δυνατότητες, Σεις, μέσα από την ελευθερία της βούλησής σας διαλέξατε να κτίσετε τον κόσμο σας στην βάση της νεκρής ύλης που επεξεργάζεστε και όχι στην ζωντανή ύλη της Δημιουργίας. Η Δημιουργία είναι απέραντη, είπε η νεράιδα και ο Νόμος της διαρκούς επαναφοράς ισχύει για Θεία και ανθρώπινα έργα. Γι αυτό η δυστυχία σας επαναλαμβάνεται και ο πόνος σας διαρκώς επαυξάνεται, σύμφωνα πάντα με τις λανθασμένες επιλογές που τα υλικά σας συμφέροντα και ο διεστραμμένος ερωτισμός σας επιβάλει. Σε κάθε λανθασμένη επιλογή σας η Απρόσωπη Θεία Δικαιοσύνη ανταποδίδει πόνο». Έφριξα διαισθανόμενος την αλήθεια των λόγων της, όμως μπόρεσα να ρωτήσω, μα πως πέσαμε τόσο χαμηλά; «Η ανάπτυξη της συνειδητότητός σας και το λάθος της να εξαιρέσει τον Εαυτό της από την Δημιουργία, είναι υπεύθυνη για την δυστυχία σας. Μες την ανωριμότητά σας γοητευτήκατε από την γοητεία που η αυθαιρεσία έφερε μπροστά σας, μετά πιστέψατε στην ισχύ που αποκτήσατε κλέβοντας μερικά από τα μυστικά της Δημιουργίας και μετά, μεθυσμένοι από το κρασί που εσείς φτιάξατε, γεμάτοι έπαρση, γυρίσατε το έργο σας ενάντια στον κόσμο από τον οποίο εμπορευθήκατε, κι όλα αυτά, προκειμένου να διαιωνίσετε την επικυριαρχία σας. Ακόμη και Αυτό σας επιτρέπετε, όμως εσείς θα είστε υπεύθυνοι για την αποπομπή του Θείου Ζωοποιού Πνεύματος από την Γη και αποδέκτες της δυστυχίας που θα προκύψει από το κτίσιμο του υλικού κόσμου σας, πάνω σε μια νεκρή πέτρα που θα περιφέρεται άσκοπα πλέων στο Διάστημα. Ονειρεύεστε να βρείτε άλλη ζωή καλύτερη από αυτήν σε άλλους πλανήτες χωρίς να πιστεύετε και να σέβεστε την μοναδικότητά σας, όμως αυτό είναι ένα από τα ψέματά σας που ναρκώνουν την επίγνωσή σας. Σε ποιο μέρος της Γης σεβασθήκατε την ζωή όταν την ανακαλύψατε; Πουθενά!! Βλέπετε τα πάντα μέσα από τα μάτια του υλικού σας συμφέροντος και μεγαλύτερη ύβρις δεν μπορεί να υπάρξει στην Δημιουργία». Τρόμαξα φοβερά ακούγοντας όλα αυτά, αναστατώθηκα. Τι μπορώ να κάνω για να γλυτώσω από αυτήν την φοβερή πορεία στον πόνο, ρώτησα. «Θυμήσου όταν ήσουν δένδρο, είπε η νεράιδα, σαν τέτοιο δεν είχες δικό σου θέλημα και υπηρετούσες πιστά το έργο που η Δημιουργία καθόρισε για σένα. Είσαι όμως άνθρωπος και σαν τέτοιος σου δόθηκε το δικαίωμα του Αυτεξούσιου μαζί με την ικανότητα έργου στον παρελθόντα και μέλλοντα χρόνο. Αλλά εσύ χάθηκες, χάθηκες μέσα στους Λαβύρινθους των δυνατοτήτων που περιέχει αυτή η δυνατότητα. Διδάχθηκες το Ψεύδος προς τον Εαυτό και έτσι έχασες κάθε δυνατότητα προσέγγισης στην αλήθεια της Δημιουργίας. Η νοημοσύνη σου είναι δώρο Θεών και κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει, όμως το σημείο αναφοράς της λειτουργίας της είναι ο εαυτός της και το ψεύτικο υλικό έργο της.

99 98 Το τέλος αυτής της πορείας είναι η ολική παραφροσύνη. Αν επαναδιορίσεις τα σημείο αναφοράς της νοημοσύνης σου στο ζωντανό Υλικό και Πνευματικό Έργο της Δημιουργίας, που είναι τούτος ο Υπέροχος Γαλάζιος Πλανήτης που ζούμε, τότε υπάρχει ελπίδα για σένα». Άκουγα μαγεμένος. Τι υπέροχοι λόγοι Θεέ μου (σκέφτηκα). Κάτι σάλεψε ελαφρά μέσα μου κι αισθάνθηκα την ωραιότητα του δένδρου μου να πλησιάζει. Έκλεισα τα μάτια μου να ζήσω καλύτερα τα λόγια της κι όταν τα ξανάνοιξα, η εξαίσια μορφή είχε χαθεί. Ξύπνησα ιδρωμένος στο κρεβάτι μου, ώρα τέσσερις το πρωί. Η αγωνία φούσκωνε το στήθος μου και το σώμα μου πονούσε. Κοίταξα με αγωνία γύρω μου προσπαθώντας να ξανασυγκεντρώσω την ύπαρξή μου γύρω από τον εαυτό που γνώριζα. Όλο το σώμα μου μυρμήγκιαζε μουδιασμένο, βουτηγμένο στον ίδρωτά του. Ήμουν συγκλονισμένος για το απίστευτο που έζησα, όμως ο Νους άρχισε να γεμίζει σιγά, σιγά με το συνηθισμένο ποτάμι των σκέψεων του και έτσι προσγειώθηκα ακόμη περισσότερο στο σώμα μου. Τα λόγια της νεράιδας (η ανάπτυξη της συνειδητότητός σας και το λάθος σας να εξαιρέσετε τους εαυτούς σας από την Δημιουργία) ήρθαν στον Νου μου αργότερα, όταν ξαπλωμένος στην πολυθρόνα μου δοκίμαζα τις πρώτες σταγόνες καφέ που έφτιαξα. Τι σχέση με την ζωντανή Δημιουργία σκέφτηκα, μπορεί να έχει μια ανεξάρτητη ανθρώπινη Συνειδητότητα, η οποία αποσπασμένη, ακόμη και από τον ίδιο τον φυσικό της φορέα, ΔΡΑ, κτίζοντας έναν δικό της νεκρό κόσμο ο οποίος εκτοπίζει τον Θείο και ζωντανό. Η μόνη σχέση που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σ αυτές τις δυο συνειδητότητες, είναι η ζωή από την μια και ο θάνατος από την άλλη. Αλλά το χειρότερο σ αυτό είναι, ότι αυτές οι δυο συνειδητότητες δεν έχουν υπαρξιακή ενότητα μεταξύ τους ώστε από την δράση τους να γεννηθεί κάτι Νέο. Αυτό που βλέπω είναι μια διάσπαση ανάμεσα σ αυτές τις δυο συνειδητότητες και την αμοιβαία απομάκρυνση της μιας από την άλλη. Η Θεία στον δικό της ζωντανό κόσμο και η ανθρώπινη στον ψεύτικο και νεκρό. Σάστισα από την σκέψη και ανατρίχιασα ολόκληρος από την προέκταση αυτής της ιδέας στην δική μας ζωή. Ο Νους μου δεν μπορούσε να χωρέσει την επικυριαρχία αυτού του θανάτου που επιβάλουμε στο Έργο της Δημιουργίας αυθαίρετα. Είναι δυνατόν μια τέτοια κατάσταση να είναι αιώνια και αμετάβλητη σ έναν κόσμο όπου όλα βρίσκονται σε μια διαρκεί κίνηση και εξέλιξη; Σκέφτηκα. Οι ακτίνες του Ήλιου είχαν αρχίσει να μπαίνουν από τις χαραμάδες των κλειστών παραθύρων μου και μες την μοναξιά μου, μια από αυτές πέρασε στον θολωμένο από σκέψεις Νου μου. Στην λάμψη τούτης της υπέροχης Ηλιαχτίδας, είδα όλο τούτο το υπέροχο καμίνι ζωής, που λάμπει στο διάστημα αυτεξούσιο, ακέραιο και τέλειο. Είδα τον Αιώνιο ζωοδότη, τον αιώνια καλό Ήλιο, που τρέφει την Γη μας στους αιώνες και που πάνω στην αιωνιότητα της καλοσύνης του στηρίχθηκε η ιδέα του αιώνιου καλού Θεού. Τότε ξαφνικά οίδα, με τα μάτια της ανθρώπινης γνώσης και τα μάτια της αλήθειας, ότι τούτος, ο αιώνιος ζωοδότης Ήλιος, περικλείει σε μια αρραγή ενότητα, το σπέρμα της Ζωής και του Θανάτου μέσα του. Η εξ αιτίας του έργου μας καταστροφή της ασπίδας του όζοντος μετατρέπει σιγά-σιγά τούτον τον ζωοδότη Ήλιο σε φορέα θανάτου. Κατά συνέπεια σκέφτηκα, αυτή η ίδια Συνειδητότητα που δρα δαιμονικά έξω από την Δημιουργία της Γης καταστρέφοντάς την, μπορεί να μεταστοιχειωθεί στο ενυπάρχον θετικό της στοιχείο το οποίο οπωσδήποτε περικλείει μέσα της και έτσι να δράσει υπέρ του έργου της Δημιουργίας. Πως όμως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, διερωτήθηκα. Πως είναι δυνατόν μια τέτοια Συνειδητότητα που έχει συγκεντρώσει στην πλήρη κατοχή της το μέγιστο της ισχύος σε ύλη και πνεύμα, να αντιστρέψει την πορεία της; Πως είναι δυνατόν να παραιτηθεί από όλα αυτά που έκτισε ερήμην της Δημιουργίας και με δική της βούληση να μεταστοιχειωθεί; Πνίγηκα στην αδυναμία να δώσω απάντηση, τέτοιο λοιπόν φρικτό τέλος μας περιμένει; Η ιδέα της αλήθειας ήρθε λίγο αργότερα στον χώρο του Νου μου αφού η αγωνία μου ηρέμισε. Μόνον η αλήθεια σκέφτηκα έχει μέσα της την αντίστοιχη δύναμη που απαιτείται για μια στροφή της πορείας μας. Ο δρόμος του έργου μας οδηγεί στην πλήρη καταστροφή του έργου της Δημιουργίας και της παρουσίας μας μέσα σ αυτό. Και αυτή η αλλαγή που απαιτείται μπορεί να γίνει μόνον με

100 99 την πλήρη συνειδητοποίηση των επερχομένων δραματικών γεγονότων και την συνειδητή αλλαγή κατεύθυνσης του συνολικού ανθρώπινου δυναμικού υπέρ του έργου της Δημιουργίας. Κι όλα αυτά χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα!! Απίθανα πράγματα, σκέφτηκα, όμως αυτή η μεταστοιχείωση πρέπει να γίνει και πιστεύω πως μπορεί να γίνει. Πολλοί σοφοί του παρελθόντος, παρατηρώντας την ανθρώπινη συμπεριφορά να δρα ενάντια στον Εαυτό της και την Δημιουργία και πιστεύοντας στο αποκρυφιστικό αξίωμα (όπως επάνω έτσι και κάτω) υποστήριξαν και πολλοί πίστεψαν ότι και η Συνειδητότητα της Δημιουργίας είναι έξω από το έργο της και το ίδιο ανεξάρτητη και αυθάδεις όπως η δική μας. Μια τέτοια τοποθέτηση όμως φαίνεται πολύ φτωχή μπροστά στον πλούτο της αλήθειας και της ευδαιμονίας που μας περιβάλει. Εμείς οι άνθρωποι δηλώνουμε, εγώ είμαι εδώ και το έργο μου είναι εκεί και μ αυτές τις λέξεις χωρίζουμε τους εαυτούς μας από το υλικό έργο μας. Έτσι, τα έργα μας, αποκομμένα από τον Δημιουργό τους είναι νεκρά και δεν μπορούν να διαιωνίσουν τους εαυτούς τους χωρίς επίσης να υπηρετούν και την Δημιουργία. Το αντίθετο συμβαίνει με τα πνευματικά μας έργα τα οποία έχουν περισσότερη διάρκεια ζωής και το παράξενο και γοητευτικό τούτης της ικανότητάς μας είναι το γεγονός ότι τα αρχετυπικά σχέδια όλων των κατασκευών μας περιέχουν την δυνατότητα να γεννούν τα παράγωγά τους στην αιωνιότητα και αυτή η αλήθεια δεν μπορεί να αντικρουσθεί. Τότε ήρθαν στον Νου μου και τα λόγια της νεράιδας που είπε. (Είσαι αθάνατος και μες την αθανασία σου διαιωνίζεις τον πόνο που απορρέει από το έργο σου). Βημάτισα στο έρημο σαλόνι μου προσπαθώντας να βρω λύση. Σιγά-σιγά, μέσα στον χώρο του Νου μου άρχισαν να έρχονται εικόνες από τα διάφορα Ντοκυμαντέρ οικολογικού περιεχομένου που κατά καιρούς είδα στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έτσι, παρατηρώντας την συμπεριφορά των όντων της Γης στην οποία και εμείς ανήκουμε, δεν είδα κανένα από αυτά να αντιστρατεύεται το περιβάλλον και τον εαυτό του. Το σύνολο της ζωής αυτού του Πλανήτη, «Εκτός του ανθρώπου», περνά αρμονικά και ειρηνικά μέσα από τον Θάνατο της Δημιουργίας και ξαναγεννιέται πάντα με νέα μορφή, όπως ακριβώς ειρηνικά και αρμονικά η μέρα διαδέχεται την νύκτα, όπως το ένα κύμα του Ωκεανού το άλλο, χωρίς ποτέ τα φαινόμενα αυτά να είναι ίδια. Η Συνειδητότητα του Θείου σκέφτηκα, φαίνεται να είναι μέσα στο έργο της, όπως είπε η νεράιδα, το οποίο διευθύνει με την νοημοσύνη και αγάπη της διαιωνίζοντας και εξελίσσοντας την μορφή του έργου στους αιώνες. Έκλεισα τα μάτια μου να οραματισθώ τον κόσμο και μια ελαφρά θλίψη με κυρίευσε, βλέποντας όλες τούτες τις χρήσιμες σκέψεις κλεισμένες, φυλακισμένες, μέσα στα φοβερά τείχη του Εαυτού μου. Τότε, μέσα στην γλυκύτητα τούτης της πρωινής ώρας, διερωτήθηκα. Τι θα μπορούσα να κάνω άραγε, για να είμαι συνεπής προς την Συνειδητότητά μου που είδε και κατενόησε όλα τούτα; ΥΓ. Επιθυμώ να επισημάνω στον αναγνώστη, ότι όλοι οι προηγούμενοι διάλογοι που διάβασε στις συζητήσεις μου με την Νεράϊδα, είναι εκλογικεύσεις εικόνων, αισθήσεων και συναισθημάτων που βίωσα, βλέποντας και ζώντας στον μαγικό και άγνωστο κόσμο, που το Εγώ μου υπήρξε.. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Δημιουργία διδάσκει στα όντα της πως να εξελίσσονται. Και το καθένα, σύμφωνα με τις ικανότητές του, μέσω της παιδείας σε Λόγο και Ήθος που έχει διδαχθεί, προχωρά στον δρόμο που το ίδιο χαράσσει

101 100 Σώμα και πνεύμα. Σατανισμός, είναι η διαστρέβλωση οτιδήποτε φυσικού και αυθεντικού στο αντίθετό του. Kαι η μεταστοιχείωση του φυσικού μας σώματος, από φορέα ευδαιμονίας, υγείας και δημιουργίας, σε φορέα αμαρτίας, ασθενειών και δουλείας από το Αβρααμικό και Ελληνικό Ιερατείο, είναι το μέγιστο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας και της Ζωής του πλανήτη μας εκτενέστερα. Τα πάντα ξεκινούν από το φυσικό μας σώμα, το κόσμημα της δημιουργικής ενέργειας του πλανήτη μας.. Αυτό είναι το δένδρο του καλού και του κακού, του πόνου και της ηδονής. Αυτό και το δένδρο της Ζωής, της αιώνιας και της πρόσκαιρης. Αυτό είναι το μέγιστο υλικό αγαθό του πνεύματός μας, χωρίς το οποίο είμαστε μόνον αιθέρας. Μέσω αυτού δυνάμεθα να έχουμε λόγο και έργο στην ύλη και το πνεύμα, το όνειρο και την πραγματικότητα. Μέσω αυτού του δένδρου της Ζωής, δυνάμεθα να αυτοπροσδιορισθούμε ως ζώσες Εγώ οντότητες στον Κόσμο των φαινομένων και μόνον μέσω αυτού, του σώματός μας, μπορούμε να ολοκληρωθούμε υπαρξιακά και οντολογικά και να δικαιώσουμε τον Λόγο της παρουσίας μας στη Ζωή, συμβάλλοντας στην εξέλιξη του Κόσμου. Αυτό το σώμα, το τόσο συκοφαντημένο και περιφρονημένο, από ακαδημαϊκούς, ιερείς, εξουσίες και επιστήμες αλλά και από εμάς τους ίδιους, διότι έτσι δολίως διδαχτήκαμε. Ναι φίλοι μου, διδαχθήκαμε να μισούμε το σώμα μας, το γεμάτο από μικρόβια και παθογόνους παράγοντες ανεκπλήρωτης ευδαιμονίας. Διδαχθήκαμε να μισούμε τον μοναδικό παράγοντα ευδαιμονίας που η φύση μας προσέφερε, για να διαιωνίσει τον Εαυτό της μέσα από την δική μας θέοση. Διότι Θέοση είναι η αναπαραγωγή, Θέοση είναι η εγκατάσταση του πνεύματος που σκέπτεται και βούλεται στη σάρκα, Θέοση το βίωμα της σάρκας, Θέοση η δημιουργικότητα, Θέοση ο Θάνατος. Μόνον ο άνθρωπος έχει αυτήν την δυνατότητα, διότι έχει επίγνωση! Αυτό το σώμα, το ματωμένο, το πονεμένο, το σταυρωμένο, διότι αυτό υποβάλει το κρέμασμα του Χριστού στον ξύλινο σταυρό. Την σταύρωση των ηδονικών αισθήσεών μας στο υποσυνείδητο. «Αυτό κάνουν όλα τα μοναστικά και φιλοσοφικά τάγματα διαφόρων χρωμάτων και πεποιθήσεων». Το σώμα μας! Αυτό το άγνωστο, το υπέροχο, το ακατανόητο, το κόσμημα της δημιουργίας, το όχημα της ύπαρξής και δράσης μας στο Σύμπαν! Αυτός ο φορέας εμφάνισης και διαιώνισης της Ζωής. Αυτό το υπέροχο ανθρώπινο σώμα, «όπως και κάθε σώμα». Εντέχνως κατακρεουργήθηκε, εντέχνως περιφρονήθηκε, εντέχνως ασθένησε, εντέχνως σκυλεύτηκε, εντέχνως δηλητηριάσθηκε και εντέχνως οδηγήθηκε σήμερα εδώ. Ανάπηρο, ασθενές και ανήμπορο, να δέχεται τα πλήγματα κακίας και μίσους από τους διεφθαρμένους ευνουχισμένους και μισάνθρωπους άρχοντες της Ζωής και της ομορφιάς της! Για μας τους πολιτισμένους, η μοναδική περίοδος απρόσκοπτης λειτουργίας του φυσικού μας σώματος είναι η περίοδος κυοφορίας μέσα στη Μήτρα των Μητέρων μας και ειδικότερα τους πρώτους πέντε μήνες της κύησης. Τον πέμπτο μήνα, το μαγεμένο από την μακαριότητα της ενδομητρίου ανάπτυξης Εγώ της προσωπικότητάς μας αφυπνίζετε και αρχίζει να αποκτά αντίληψη του εξωμήτριου κόσμου αντιδρώντας σ αυτόν με τις γνωστές κλωτσιές. Αυτό, το Εγώ της προσωπικότητας σκέπτεται, αυτό βούλεται και αυτό σχηματίζει νοήματα από τις εντυπώσεις που το ολοκληρωμένο πλέων εγκεφαλονευρικό σύστημα του εμβρύου, μεταφέρει στον χώρο του Νου, «χωρίς έκτοτε να κοιμάται ποτέ». Αυτός είναι ο έλλογος φορέας που λέγει, Εγώ είμαι, Εγώ θέλω, Εγώ πράττω, Εγώ υπάρχω. Είναι καθαρό πνεύμα και είναι προϊόν εξέλιξης και παιδείας του πολιτιστικού περιβάλλοντος στο οποίο όταν εμφανίζεται, είναι άγιο, μακάριο, αγαθό, παρθένο και αμόλυντο. Όλα τα άλλα είναι αποτέλεσμα ηθικής ή ανήθικης παιδείας...

102 101 Η βιωματική ανάμνηση αυτής της μακάριας ενδομητρίου περιόδου, βαθιά εδραιωμένη στις μνήμες του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος, είναι και το ζητούμενο κάθε ΕΓΩ της προσωπικότητας στην εξωμήτριο Ζωή. Είναι Αυτή που μας ωθεί μέχρι τα άστρα να την ξαναβρούμε, είναι η ίδια που κίνησε τα πάντα στις επαναστάσεις των ανθρώπων και είναι η ίδια, πάνω στην οποία όλες οι εξουσίες αυτού του πλανήτη, έκτισαν και κτίζουν τους δικούς τους πύργους επικυριαρχίας. Η αρμονική συνεργασία των οργάνων που απαρτίζουν το φυσικό μας σώμα είναι προϋπόθεση υγείας και ευδαιμονίας, η ανισόρροπη, προϋπόθεση νοσογόνου δυσαρέσκειας με άμεσες επιπτώσεις στην ψυχική και οργανική μας υγεία και ευδαιμονία. Η Ζωή ξεκίνησε μέσα από μια έκρηξη απέραντης ηδονής και ευδαιμονίας διότι δεν θα μπορούσε διαφορετικά να το κάνει, είναι νόμος του Σύμπαντος. Δεν γνωρίζετε π.χ. ότι ο θάνατος του άλλου είναι ηδονή για τον θύτη, όπως και ότι η μετάβαση στο επέκεινα της ψυχής του θύματος, γίνεται μέσω μιας πλημμύρας ενδορφινών από την υπόφυση και ένα απέραντο αίσθημα ευδαιμονίας να πλημμυρίζει όλες τις ψυχές στο σκαλοπάτι του επέκεινα.. Είναι δυνατόν να είναι διαφορετικά, μπορεί η Ζωή να εμφανισθεί και αναπτυχθεί μέσα στον πόνο και τη δυσαρέσκεια, όπως κατάντησε σήμερα; Όχι βεβαίως!! «Γι αυτό τα ζώα ΔΕΝ έχουν επίγνωση του θανάτου». Σήμερα η Ζωή αποσύρεται από τον πλανήτη, επειδή ακριβώς δεν αντέχει τον πόνο και τη δυσαρέσκεια, που η εξουσιαστική Ελίτ επιβάλει σ αυτήν, προκειμένου να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχό της. Παραφροσύνη θα σκεφτείτε, αλλά όμως φίλοι μου αυτή είναι η αλήθεια, το σύνορο μεταξύ φρόνησης και παραφροσύνης είναι πολύ μικρό, τόσο μικρό, όσο και η απόσταση μεταξύ αρνητικού και θετικού συναισθήματος.. Αλλάξτε τα αρνητικά συναισθήματα που σας καταδυναστεύουν, με τα θετικά της χαράς και αμέσως θα αλλάξει η ποιότητα της ζωής σας. Τα πάντα στη Ζωή, ύλη και ενέργεια, διακρίνονται για την ευπλαστότητά τους αλλά και για τη σταθερότητά τους σε Κοσμικούς Νόμους. Χωρίς αυτές τις ιδιότητες, δεν δύναται να υπάρξει εξέλιξη. Ο απτός πόνος του σώματος και το αδέρφι του ο αιθέριος φόβος, είναι τα δύο εργαλεία της φύσης που υπακούοντας σε μια υπέρτατη νοημοσύνη και την οποία μόλις τώρα ανακαλύπτουμε, εξελίσσουν τη Ζωή αυτόματα και αντανακλαστικά. Προερχόμαστε από ένα περιβάλλον Ενάδας, μέσα στο οποίο η νοημοσύνη του ηλιακού φωτός διαχειριζόμενη τα αγνότερα υλικά της Γαίας, συνθέτει το τέλειο έργο της φυσικής μας παρουσίας στη Γη και η οποία γεννιέται άγια, μακάρια και αγαθή. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ιδιαίτερα για τα θηλαστικά τα οποία έχουν μια πολύ μεγάλη ικανότητα προσαρμογής σε κάθε εκπαιδευτικό πρόγραμμα, της φύσης ή της παρά φύσης τους! Η παιδεία κατασκευάζει έξυπνους και βλάκες, έντιμους και ανέντιμους, ομοφυλόφιλους και αλλόφυλους, άγγλους και πόντιους, χριστιανούς και μουσουλμάνους, άνδρες και γυναίκες. Η πραγματική εξουσία βρίσκεται στη παιδεία, στα δικαιώματα των παιδιών, που εμείς οι γονείς πρέπει να σεβόμεθα απαρέγκλιτα και καθόλου το κράτος, οι έμποροι, οι τραπεζίτες, οι εργοδότες, η πορνογραφία, η πορνεία και οι έμποροι ναρκωτικών. Αυτοί χρειάζονται άσκεφτα νοσηρά ενεργούμενα, αναλώσιμα για την κίνηση της εξουσιαστικής μηχανής που κατασκεύασαν και την οποία εμείς αίμα και γνώση πρέπει να συντηρούμαι.. Στην άγρια φύση δεν υπάρχει ομοφυλοφιλία και ψυχικές ασθένειες, το σκεφτήκατε ποτέ; Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί; Δεν είναι εντυπωσιακή η επισήμανσή μου; Εσείς γιατί δεν το είδατε; Γιατί σας το έκρυψαν; Σκεφτείτε το! Είδατε ποτέ κάποιον ομοφυλόφιλο Λέοντα, κάποιον άλλο να προσφέρει ένα καλό κομμάτι κρέας στη θηλυκή που θα του κάτσει; Είδατε ποτέ κάποιο άγριο πλάσμα σε κατάθλιψη; Κάποιο αηδόνι, σκουλήκι, καρχαρία να αμφιβάλει για τον Εαυτό του; Είδατε ποτέ ένα πρόβατο να θέλει να γίνει κατσίκα γιατί δεν του αρέσει αυτό που είναι; Ένα γαϊδούρι να θέλει να γίνει άλογο; Όχι βεβαίως, σίγουρα θα φάνταζε εντελώς παράλογο και τρελό κάτι τέτοιο. Δεν νομίζετε; Αλλά όμως φίλοι μου, έτσι ακριβώς φαντάζουμε και εμείς απέναντι στη φύση που μας δημιούργησε. Εντελώς γελοίοι και αποτυχημένοι, όταν με πάθος προσπαθούμε να παραμερίσουμε τον πραγματικό Εαυτό μας και να γίνουμε στρατιωτικοί, δικαστές, επιστήμονες, τεχνικοί και ότι άλλο μπορεί να

103 102 φαντασθεί ο άνθρωπος, προκειμένου να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι και να του αφιερώσει τον Εαυτό του. Το πολυτιμότερο πράγμα που σίγουρα κατέχει σ όλη του τη Ζωή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είμαστε όντος τόσο αποτυχημένοι, τόσο άχρηστοι, τόσο άξιοι όλης αυτής της δυστυχίας, φορείς της οποίας είμαστε όλοι εμείς και που ματώνει όλον τον πλανήτη πλέον; Όχι βέβαια, μας επέβαλαν και μας έπεισαν ότι είμαστε αμαρτωλοί, αποτυχημένοι, ανίκανοι, διεστραμμένοι από την πρώτη μας αναπνοή και αφού το πιστέψαμε δεσμευθήκαμε σ αυτά και προσπαθούμε να γίνουμε κάτι καλύτερο, στολίζοντας το τίποτα που νομίζουμε ότι είμαστε, με διάφορα πτυχία, χρήματα, τίτλους και ιδιότητες. Εξωφρενικό θα σκεφτείτε, είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι να μας επιβάλουν τέτοια φρίκη. Είναι πολλοί θα σας απαντήσω, δείτε τα αποτελέσματα της παρέμβασης των δήθεν πολιτισμένων δυτικών δημοκρατικών κοινωνιών, στους πολιτισμούς της άγριας Αφρικής και παντού στον πλανήτη. Μας έπεισαν μέσω γελοιογραφιών και συκοφαντιών ότι οι πολιτισμοί της Αφρικής ήταν κανίβαλοι και εμείς τους πιστέψαμε. Και μέσα στην άγνοιά μας, επιτρέψαμε σε παλιανθρώπους, εντελώς δημοκρατικά, να καταστρέψουν την τελευταία αναλαμπή πολιτιστικού ήθους στον πλανήτη. Θα σας παραπέμψω επίσης στη σελ. 51 στο εγκόλπιο του αναγνώστη της πρωινής χριστιανικής προσευχής, όπου οι χριστιανοί οδύρονται ενώπιον του θεού, διότι εν αμαρτίες τους συνέλαβε η μητέρα τους, εν αμαρτίες τους εκύησε και εν αμαρτίες τους γέννησε. Η παραφροσύνη στο μεγαλείο της. Όλες οι σάρκες θεωρούνται αμαρτωλές ή προς εκμετάλλευση, από ιερείς και επιστήμες. Και τέλος, οι αμαρτωλοί στέκονται ιδού, εκλιπαρούντες ενώπιον του εβραίου κυρίου ζητώντας το μεγάλο έλεός του, να τους συγχωρήσει, επειδή γεννήθηκαν άνθρωποι. Αν αυτό δεν είναι η παραφροσύνη στο υπέρτατο μεγαλείο της, τότε τι είναι; Αλλά αυτός είναι ο Κόσμος που φτιάξαμε εμείς, και λέγω εμείς διότι αφού πεισθήκαμε ότι αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι και αυτήν εν αγνοία μας συντηρούμαι. Όταν λοιπόν μεγαλώνουμε μέσα σε ένα τέτοιο παράφρων περιβάλλον ιδεών, πρακτικών βίας και περιφρόνησης, αρχής γεννωμένης από το σφαγείο του μαιευτηρίου και στη συνέχεια από τους αμαθείς γονείς, το σχολείο και το κράτος, πώς να μην αισθανόμαστε αμαρτωλοί, βλάκες, αποτυχημένοι και μαμάκες βεβαίως, αφού τα πάντα γύρω μας αυτό μας λέγουν. Μαμάκες γιατί δεν πήραμε πέντε πτυχία, μαμάκες γιατί δεν έχουμε Μερσεντές, θαλαμηγό, εξοχικό, καταθέσεις στην Ελβετία. Μαμάκες γιατί δεν είμαστε ωραίοι όπως ο Τζωρτζ Κλούνεη ή το κάθε πορνίδιο της πορνογραφίας που μας προβάλουν, μαμάκες γιατί δεν είμαστε λαμόγια και ο κατάλογος της μαμακίας δεν έχει τέλος. Υπάρχει κάτι για το οποίο είμαστε υπερήφανοι; Ψάξτε να βρείτε κάτι μέσα σας που μπορεί πραγματικά να σας κάνει υπερήφανους; Με απελπισία θα δείτε πως δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε για να είστε πραγματικά υπερήφανοι ενώπιον του Εαυτού σας, απολύτως τίποτε!! Θυμάστε πότε για τελευταία φορά σας επαίνεσαν; Θυμάστε πότε εσείς επαινέσατε κάτι, οτιδήποτε, ακόμη και τον Εαυτό σας; Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί συμβαίνουν όλα Αυτά; Δεν έχουμε ούτε και Πατρίδα πια!! Θυμάστε πότε σας μίλησε κάποιος για σεβασμό, ευγνωμοσύνη, αγάπη, ομορφιά, αρμονία, δικαιοσύνη, συνεργασία, ορθή ερωτική συμπεριφορά, αυθεντική χαρά και ευδαιμονία; Σίγουρα δεν θυμάστε και δεν θυμάστε διότι απλά ποτέ κανείς δεν σας μίλησε, ούτε και διαβάσατε στην καθημερινή πληροφοριακή σαβούρα τέτοιες έννοιες. Και όταν αυτά τα αισθήματα απουσιάζουν από την ζωή μας, αυτόματα έρχονται τα αντίθετα να συμπληρώσουν το κενό. Τραγικό δεν είναι; Πως κατάφεραν και μας έπεισαν ότι είμαστε σκουπίδια προς διαλογή; Εκτός από τους εξουσιολάγνους απάτριδες βεβαίως που έχουν τα πάντα για τους εαυτούς τους και μόνο για τους εαυτούς τους. Τραγικό δεν είναι; Είναι δυνατόν να είναι τόσο άχρηστο το δώρο της Ζωής μας, οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι φίλοι μας, οι έρωτές μας, η φύση, η Πατρίδα, ο Πλανήτης μας, ώστε να μην τα σεβόμαστε καθόλου, να τα περιφρονούμε και να μισούμε όλα αυτά επειδή δεν υπάρχει κάτι μέσα μας να μας κάνει υπερήφανους;

104 103 Αλλά όμως φίλοι μου, αυτή είναι η μεγάλη παγίδα, εδώ βρίσκεται και το μεγάλο μυστικό. Όταν με μια πανέξυπνη ακολουθία πρακτικών επεμβάσεων στη ζωή μας, αυτοί στους οποίους εμπιστευθήκαμε τις Ζωές μας, καταφέρνουν με διάφορα ψεύδη και δήθεν αθώες επιστημονικές πρακτικές να καταστρέψουν τις φυσικές λειτουργίες ευδαιμονίας του σώματός μας, τότε μοιραία έχουμε αυτά τα αποτελέσματα. Όλα ξεκινούν από το φυσικό μας σώμα, αυτό που όλοι εντέχνως και βλακωδώς περιφρονούν, αγνοούν και προσπαθούν να κατακτήσουν και να θέσουν κάτω από την εποπτεία ενός ηλιθίου Εγώ της προσωπικότητας, που συστηματικά καλλιεργείται από όλα τα ΜΜ Εξαχρείωσης των εξουσιών. Και το οποίο σώμα βεβαίως, ποτέ δεν υποτάσσεται σε ανόητες λογικές οδηγίες συμφερόντων, φορτώνοντας αρνητικές τοξίνες τον εαυτό του, απογοητεύοντας το φιλόδοξο και ανόητο Εγώ της προσωπικότητας, το οποίο απαιτεί από ένα σώμα που εκπαιδεύτηκε μόνον σε έναν γρήγορο και ένοχο αυνανισμό, να ζήσει μια μεγαλειώδη ερωτική εκστατική επίδοση! Η Λογική του Εγώ της προσωπικότητας, για την οποία είναι τόσο υπερήφανοι οι ακαδημαϊκοί όλου του πλανήτη, ειδικά οι ορθολογιστές και οι οπαδοί του καθαρού λόγου, η σεβάσμια λογική που όλοι στέκονται προσοχή μπροστά της δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν υπηρέτη της ευδαιμονίας ή δυσαρέσκειας του σώματός μας. Όσο τρελό και απορριπτικό κι αν ακούγεται από Εσάς και από αυτούς, τους άρχοντες των λέξεων. Διότι περί αυτού πρόκειται, άρχοντες των λέξεων είναι και ΟΧΙ άρχοντες των αισθήσεων. Τις οποίες ματαίως, επώδυνα και ανοήτως πολεμούν. Δεν δύνανται να φαντασθούν ότι αυτή η ανόητη θέση τους, εμφορείται από αρνητικά συναισθήματα μίσους κατά της ίδιας της ζωής τους, διότι απλά αρνούνται την ύπαρξη των συναισθημάτων και ιδιαίτερα των θετικών της αγάπης. Μόνον τα θετικά συναισθήματα αντιλαμβάνονται ως εχθρούς τους και στα τυφλά αυτά πολεμούν. Πολεμούν ανόητα, αυτό που θα μπορούσε να ομορφύνει και να δώσει νόημα στη Ζωή τους. Μ αυτή τη στάση δικαιώνουν τον Ηράκλειτο που πριν χρόνια έλεγε: Αυτοί που κοιμούνται, είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στον Κόσμο μας. Όλοι αυτοί οι ορθολογιστές, ΔΕΝ καταλαβαίνουν ότι αναμηρυκάζοντας την αρχαία γνώση διαιωνίζουν εις βάρος της ευφυΐας τους μια έντεχνη προπαγάνδα, ευφυώς κατασκευασμένη πριν από αιώνες. Ομιλώ για κάτι εντελώς καινούργιο, διότι όλος ο πλανήτης έχει πεισθεί ότι το φυσικό μας σώμα είναι η αιτία της κακοδαιμονίας που μαστίζει τη Ζωή όλων των ανθρώπων. Και όντος είναι έτσι, διότι δεν γνωρίζουμε τις απαιτήσεις της Φύσης που το δημιούργησε και κυρίως, δεν γνωρίζουμε, ότι το φυσικό σώμα έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές λειτουργίας του, τις οποίες βεβαίως δεν γνωρίζουμε με αποτέλεσμα να κάνουμε υπερβάσεις που το καταπονούν, το πληγώνουν και όταν δεν ανταποκρίνεται στις παράλογες απαιτήσεις μας να το περιφρονούμαι και πολλές φορές να το σκοτώνουμε... Και τέλος δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποια βασικά προγράμματα φυσικής ευδαιμονίας στο σώμα μας, που αν δεν εδραιωθούν σωστά την κατάλληλη εποχή με την κατάλληλη παιδεία, «ή μύηση» τότε η ευδαιμονία μοιραία χάνεται και τη θέση της καταλαμβάνει η μόνιμη δυσαρέσκεια, διότι έτσι γίνεται στη Φύση. Όταν το κακό ενισχύεται, αυτομάτως υποχωρεί το καλό. Όταν λοιπόν εμείς, ο Λαός, έχουμε απόλυτη άγνοια αυτών των φυσικών νόμων, τότε αυτοί που τους γνωρίζουν, μπορούν άνετα να κάνουν τη δουλειά τους ρυθμίζοντας μέσω των εθισμών τα προγράμματα ευδαιμονίας ή δυσαρέσκειας του σώματός μας κατά τα κέφια τους. Ακούγεται ίσως ανορθόδοξο, αλλά έτσι είναι φίλοι μου, οι εθισμοί μας είναι τα προγράμματα ευδαιμονίας ή δυσαρέσκειας στο σώμα μας. Σίγουρα θα απορείτε με αυτά που σας λέγω, αλλά όμως φίλοι μου, εδώ βρίσκεται ένα απόκρυφο μυστικό που αν συνειδητοποιηθεί από όλους εσάς και ειδικά από αυτούς που εν αγνοία τους το συντηρούν, τους Μαιευτήρες, τότε θα πρέπει να γίνει η μεγαλύτερη επανάσταση στον Γαλαξία μας. Διότι θα αφορά τη Ζωή της Γαίας πλέον και όχι τη διεκδίκηση υλικών αγαθών, όπως εντέχνως και ανοήτως διδαχθήκαμε να αναζητούμε διαρκώς! Η μαιευτική δεοντολογία ή εσωτερικός κανονισμός της μαιευτικής, επιβάλει το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας μετά την έξοδο του νεογνού από τον κόλπο της μητέρας του, μια εντολή που τηρείτε

105 104 απαρέγκλιτα από τους γιατρούς. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι έτσι ξεκινά η διαδικασία ανάνηψης του νεογνού. Αμέσως δε, μετά τον τοκετό, η μαιευτική αποσύρεται και παραδίδει τις αρμοδιότητες υγείας του νεογέννητου στους παιδιάτρους. Διερωτήθηκε ποτέ κάποιος γιατί; Δεν θα έπρεπε ο μαιευτήρας να συνεργάζεται άμεσα με τον παιδίατρο, ούτως ώστε να αποκτά επίγνωση των προβλημάτων υγείας του νεογέννητου που εξ αιτίας του προέκυψαν και να διδάσκεται από αυτά; Εγώ που γράφω, είχα τη γνώση και το χρήμα να επιβάλω φυσικό τοκετό από το 1978 και μετά, στα τρία παιδιά μου που γεννήθηκαν και γεύθηκα όλο το μεγαλείο μιας τέτοιας πράξης. Στις συζητήσεις δε και προσπάθειες που έκανα για την βελτίωση των συνθηκών τοκετού με τους μαιευτήρες εκείνης της εποχής, διαπίστωσα μια ανεξήγητη επιμονή πάνω στο έγκλημα που θα περιγράψω αμέσως μετά. Η Μαιευτική υποστηρίζει ότι με το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας ξεκινά η διαδικασία ανάνηψης του νεογνού και εγώ ερωτώ, πως γινόταν η ανάνηψη πριν τους μαιευτήρες, δεν υπήρχε φυσικός τρόπος ανάνηψης του νεογνού; Πως ανανήπτουν τα δισεκατομμύρια των θηλαστικών σ όλο τον πλανήτη χωρίς μαιευτήρες; Η απάντηση από τους μαιευτήρες, είναι ότι αυτό επιβάλει η μαιευτική δεοντολογία και την οποία βεβαίως είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν, διότι χωρίς αυτή την εφαρμογή, θα στερηθούν αμέσως τα λίαν γενναία δοσίματά της! Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου και παρακολουθώντας άλλα παιδιά και γονείς, άρχισα σιγά σιγά, μαζί με τη γνώση που σταδιακά κατανοούσα, να αντιλαμβάνομαι ότι κάτι πολύ βρώμικο υπάρχει στο Βασίλειο της Μαιευτικής, όπως εντέχνως επιβάλλεται σε αμαθείς φοιτητές, αμαθείς γιατρούς, αμαθείς πληθυσμούς και διαταραγμένες ερωτικά, φοβισμένες γυναίκες. Ας έρθουμε όμως στο καθαρό θέμα μας, της ανάνηψης του νεογνού και ειδικά στη φυσική διαδικασία όπως την έζησα εγώ και όπως παντού σ όλα τα θηλαστικά του κόσμου γίνεται. Το νεογέννητο προέρχεται από έναν χώρο Ενάδας και απόλυτης ευδαιμονίας όπου δεν υπάρχει η βασανιστική ανάγκη ικανοποίησης της διττότητας, πείνα, δίψα, κρύο, ζέστη, αφόδευση κτλ. Η φυσική νομοτέλεια πραγμάτων επιβάλει ένα καθορισμένο χρονικό περιθώριο προσαρμογής της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας στον ατμοσφαιρικό αέρα και το οποίο ποικίλη κατ άτομο από 5 μέχρι 10 λεπτά. Σ αυτό το χρονικό διάστημα δίδεται η ευκαιρία στο καρδιοαναπνευστικό σύστημα να κλείσει το πέρασμα του αίματος προς τον πλακούντα και να το διοχετεύσει στους πνεύμονες, ενώ ταυτόχρονα αρχίζει και η προσαρμογή των πνευμονικών κυψελίδων στην νέα υπηρεσία τους. Αυτή η φυσική διαδικασία είναι η πιο σημαντική, διότι από την εύρυθμη προσαρμογή της, εξαρτάται η φυσική προσαρμογή των υπολοίπων οργάνων του σώματος, εγκέφαλος, πεπτικό, νευρικό, σκελετικό κτλ.. Με το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας αυτή η φυσική διαδικασία ανάνηψης του νεογνού διακόπτεται και μέσα σε φρικτούς πόνους και έντονα συμπτώματα ασφυξίας το καρδιοαναπνευστικό σύστημα εξαναγκάζεται να προσαρμοσθεί βίαια και ελαττωματικά στη νέα του ζωή, μεταφέροντας τις εγγενείς ανεπάρκειές του πλέον και στα υπόλοιπα όργανα του σώματος. Πληροφορικά θα σας πω, ότι η προσαρμογή των υπολοίπων οργάνων του σώματος κρατά 10 ημέρες. Η παραμονή του νεογέννητου δίπλα στη μητέρα του είναι φυσικός νόμος που συμβάλει στην ανάπτυξη του μητρικού ενστίκτου και ο θηλασμός, με το πρωτόγαλα της Μητέρας αμέσως μετά τον τοκετό, είναι αυτός που θα μεταφέρει την πρώτη φυσική κληρονομιά του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας στο παιδί, ενισχύοντας τον οργανισμό του στην αντιμετώπιση λοιμώξεων του περιβάλλοντος. Όλες αυτές οι διαδικασίες, ενός φυσικού ή αφύσικου τοκετού με ότι συνεπάγεται αυτό, εδραιώνονται στα προγράμματα λειτουργίας της παρεγκεφαλίδας και λειτουργούν αντανακλαστικά μέσω βιοχημικών δράσεων και αντιδράσεων στο υπόλοιπο της ζωής του ανθρώπου. Υποστηρίζω σθεναρά, με ότι συνεπάγεται αυτό, ότι η θεαματική αύξηση όλων των οργανικών και ψυχικών ασθενειών μετά το 1950 και η αντίστοιχη ανάπτυξη των οικονομικών και εξουσιαστικών κερδών των φαρμακευτικών πολυεθνικών, έχει τις ρίζες και αιτίες του εδώ. Στην κατακρεούργηση του μητρικού κόλπου, στο άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας και το πέταγμα του νεογέννητου στον καιάδα του βρεφικού θαλάμου, μακριά από τη θαλπωρή της μητέρας του. Εγώ, το θεωρώ έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας και σαν τέτοιο το καταγγέλλω εδώ.

106 105 Ένα σχέδιο που στόχεψε και εν μέρει πέτυχε να εκφυλίσει ψυχικά και οργανικά την Ανθρωπότητα, ένα σχέδιο που εκπονήθηκε μέσα στις χθόνιες σχολές ευγονικής των ΗΠΑ και σαν λέπρα μόλυνε και μολύνει την υγεία των ανθρώπων όλου του πλανήτη πλέων και κάτω από το απυρόβλητο του δήθεν ακαδημαϊκού μανδύα! Η συνέχεια δε, που εναπόκειται στη φροντίδα των γονέων και παιδιάτρων, προσθέτει δυστυχώς ακόμη περισσότερα βάσανα στον νεογέννητο άνθρωπο, αφού τις περισσότερες φορές οι γονείς δεν έχουν καμία απολύτως παιδεία στην ανατροφή των παιδιών τους, εκτός από τις καταναλωτικές οδηγίες των διάφορων περιοδικών που υπέρ του εμπορείου κυκλοφορούν και όχι υπέρ της υγείας του παιδιού και μητέρας... Αυτά συνιστούν ποια ανατομικά παπούτσια θα φορέσει το παιδί, αποκρύπτοντας επιμελώς τις ανάγκες του πέλματος που η φύση απαιτεί να περπατήσει ξυπόλητο. Τι ρούχα θα αγοραστούν, ποιο γάλα θα πιει το παιδί, πότε θα φάγει πορτοκάλι, πόσες φορές θα φάγει και κάθε πόση ώρα και ένα σωρό άλλες οδηγίες που αφενός σκοτώνουν την ανάπτυξη αυτονομίας του νεογέννητου ανθρώπου και αφ ετέρου μετατρέπουν τη συμπαράσταση του γονέα εκπαιδευτή σε αγγαρεία. Μια αγγαρεία που καταστρέφει τις σχέσεις ενότητας της οικογένειας και οδηγεί σε τραγωδίες, διότι οι γονείς δεν γνωρίζουν ότι το ένστικτο της πείνας που εκδηλώνεται σχεδόν αμέσως μετά τον τοκετό, διεγείρει αυτόματα και την υπαρξιακή οντολογική υπόσταση του νεογέννητου που αισθαντικά φωνάζει, Εγώ πεινάω. Η πείνα αφυπνίζει και διεγείρει το Εγώ της προσωπικότητας και την βούληση κάθε ζωντανού πλάσματος στην εξωμήτριο Ζωή και η θηλή της Μάνας είναι αυτή που το καθησυχάζει! Πιθανόν να γνωρίζετε την κινέζικη παροιμία που λέγει: Αν μου δώσεις ένα ψάρι θα φάγω μια φορά, Αν με μάθεις να ψαρεύω θα τρώγω σ όλη μου τη ζωή. Όλα τα παιδιά του πλανήτη γεννιούνται παθιασμένοι ψαράδες, παθιασμένοι εφευρέτες καλλιτέχνες της ζωής και όχι εργάτες, δούλοι, βλάκες και αμαρτωλοί. Η εκπαίδευση του παιδιού στο ψάρεμα, ξεκινά από το να διδαχθεί να τρώγει μόνο του, να μάθει να περπατά μόνο του, να ντύνετε μόνο του και να αυτοεξυπηρετείται μόνο του από την νηπιακή ηλικία. Ένα παιδί που έγινε ψαράς σ αυτή την ηλικία και μ αυτόν τον τρόπο, ποτέ στη Ζωή του δεν θα έχει την ανάγκη ενός αφέντη να του δίνει ψάρια και θα σέβεται στο διηνεκές αυτούς που τον έκαναν ψαρά Προανέφερα ότι το ζητούμενο κάθε Εγώ της προσωπικότητας στη εξωμήτριο Ζωή είναι η αρμονία και ευδαιμονία της ενδομητρίου μακαριότητας. Γνωρίζετε ότι το Εγώ της προσωπικότητας είναι η υπαρξιακή μας Ζώσα οντότητα που μέσω της σκέψης και βούλησης θα συντηρήσει τη Ζωή του σώματός μας και θα το προωθήσει στα επόμενα στάδια εξέλιξης; Σίγουρα δεν το γνωρίζετε, μάλλον το ακούτε για πρώτη φορά. Σκεφτείτε το! Γνωρίζετε ότι αυτό το Εγώ αφυπνίσθηκε στη Ζωή κατά τη διάρκεια της ενδομητρίου ευδαιμονίας, ότι ταυτίστηκε με αυτή, ότι αυτή η ανάμνηση είναι το ζητούμενο κάθε ΕΓΩ στην εξωμήτριο ζωή και ότι αυτό είναι νόμος του Κόσμου; Σκεφτείτε το!! Γνωρίζετε ότι αυτό το ίδιο Εγώ της προσωπικότητας, που αφυπνίσθηκε μέσα σ αυτόν τον άγιο και μακάριο χώρο, επαναδραστηριοποιείτε στη ζωή μέσω του ενστίκτου επιβίωσης του σώματος, φωνάζοντας με τον τρόπο του Εγώ θέλω, Εγώ είμαι, Εγώ υπάρχω; Μάλλον δεν το ακούσατε ποτέ. Σκεφτείτε το!! Γνωρίζετε ότι το πρόγραμμα διατροφής του νεογέννητου που με συνέπεια και από Αγάπη ακολουθείτε, ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την βούληση ενός ΕΓΩ στο πρώτο ξεκίνημά του; Όχι βεβαίως, από πού να το γνωρίζετε; Σκεφτείτε το. Γνωρίζετε ότι η πρώτη συνειδητή σύνδεση του Εγώ της προσωπικότητας με το σώμα στο οποίο φωλιάζει, γίνεται μέσω της ικανότητος να μάθει να περπατά μόνο του, να διατρέφετε, να ντύνεται και να αυτοεξυπηρετείται μόνο του; Μάλλον αυτά που σας λέγω είναι πρωτάκουστα και μάλλον

107 106 ενοχλητικά! Όμως έτσι είναι φίλοι μου, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η φύση εκπαιδεύει το νεογέννητο ΟΝ να αποκτήσει Εγώ, αυτοπεποίθηση, σιγουριά, λόγο και Εαυτό. Ο τρόπος που εμείς εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας, είναι να χάνουν το Εγώ τους, την αυτοπεποίθησή τους και τον Εαυτό τους! Για το περπάτημα. Σίγουρα φροντίζουμε να διδάξουμε τα παιδιά μας να περπατούν. Ερώτημα, αν δεν τα διδάξουμε δεν θα μάθουν να περπατούν; Σκεφτείτε παρακαλώ, αν δεν διδάξουμε το περπάτημα στα παιδιά μας δεν θα περπατήσουν; Γνωρίζω βεβαίως πόσο κουραστικό είναι να τρέχεις κάθε λίγο και λιγάκι να σηκώνεις το παιδί, να προσέχεις μήπως χτυπήσει και ένα σωρό άλλες φροντίδες, όπως ανατομικά παπουτσάκια που κοστίζουν όσο και των μεγάλων και ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις που κάνουν τη εκπαίδευση του παιδιού στο περπάτημα ένα μεγάλο μαρτύριο για όλους. «Σας παραπέμπω στο κεφάλαιο «Μια επίσκεψη στο Ισραήλ» για να διδαχθείτε πως τα παιδιά γίνονται άνθρωποι». Το ίδιο συμβαίνει με τη χρησιμοποίηση των χεριών, τον προσανατολισμό στον χώρο και την ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης του σώματος από το Εγώ. Όταν όλα αυτά γίνουν σωστά, έχουμε ένα καλώς συνδεδεμένο Εγώ της προσωπικότητας με το φυσικό σώμα στο οποίο φωλιάζει. Και κάτι που είναι τελείως άγνωστο στο κοινό και συμβάλει στην αναγνώριση των όσων έγραψα. Αν κάποιο παιδί δεν μάθει να αρθρώνει λέξεις μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών δεν πρόκειται να αρθρώσει λέξεις ποτέ, χωρίς όμως να χάσει την ικανότητα επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους η οποία μπορεί να γίνει μέσω νοηματικής πρακτικής. Τούτο συμβαίνει, διότι οι εγκεφαλικές συνάψεις που συγχρονίζουν την συνεργασία των φωνητικών χορδών με τα άλλα πληροφοριακά κέντρα του εγκεφάλου και την αναπνοή δεν μπορούν να γίνουν μετά το τέταρτο έτος. Όπως ακριβώς συμβαίνει με την ομιλία, έτσι και με τις προαναφερόμενες δραστηριότητες, φαγητό, περπάτημα, χρήση χεριών, ισορροπία και προσανατολισμός. Είναι δραστηριότητες οι οποίες στη συγκεκριμένη νηπιακή χρονική περίοδο δημιουργούν τις κατάλληλες εγκεφαλονευρικές συνάψεις συσχετισμού με το φυσικό σώμα και οι οποίες ως κάποιο είδος σκληρού δίσκου της παρεγκεφαλίδας, καθορίζουν την συμπεριφορά του σώματος στην υπόλοιπη Ζωή του. Αν όλες αυτές οι προαναφερθείσες λειτουργίες γίνουν σωστά, στις σωστές χρονικές περιόδους, τότε έχουμε ένα καλώς λειτουργούντα συνδυασμό Εγώ και σώματος από την νηπιακή ηλικία. Αν όχι έναν κακό, με ότι συνεπάγεται αυτό! Η οποιαδήποτε φυσική παρουσία στον Κόσμο, έχει δυο βασικές ψυχικές ανάγκες, η πρώτη να είναι ο Εαυτός της και η δεύτερη να ανήκει σε μια Ομάδα. Το Εγώ της προσωπικότητας αισθάνεται ολοκληρωμένο, όταν έχει ολοκληρωτική και αρμονική συνεργασία με το σώμα στο οποίο φωλιάζει και στη συνέχεια η ολοκληρωμένη ατομική ύπαρξη υποχρεούται να ενταχθεί σε πλήρη αρμονική συνεργασία μέσα στην ομάδα που ανήκει. Η φυσική επιλογή στην άγρια Ζωή, ακυρώνει σχεδόν αμέσως το οποιοδήποτε Ον δεν πληροί τις δυο αυτές προϋποθέσεις. Ερώτημα: Πως γίνεται η σύνδεση της ολοκληρωμένης Εγώ οντότητας, με την κοινότητα ή ομάδα στην οποία ανήκει; Μέσω της ταύτισης θα σας απαντήσω!! Σας φαίνεται απίστευτο, παράξενο ή απαράδεκτο. Ταύτιση, πόσες φορές ακούσατε αυτή τη λέξη στη ζωή σας, σχεδόν ποτέ θα σας απαντήσω. Η λέξη ταύτιση δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά κι όμως κυριαρχεί παντού στη ζωή μας χωρίς να γνωρίζουμε πόσο πολύ επηρεάζει και καθορίζει τη Ζωή και συμπεριφορά μας. Να σας κάνω ένα μικρό κατάλογο ταυτίσεων; Γινόμαστε οπαδοί της όποιας θρησκείας, της όποιας εθνότητας, της όποιας ιδιότητας, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κτλ. μέσω της ταύτισης. Μέσω της ταύτισης ένας βούβαλος γίνεται βούβαλος, μια αντιλόπη αντιλόπη και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο Νους σας. Μέσω της Ταύτισης

108 107 με τους ήρωες των βιβλίων μας, μέσω της ταύτισης με τους ήρωες της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, του ποδοσφαίρου, των ΜΜ Εξαχρείωσης, της Ιστορίας μας και των ονείρων μας. Μέσω της ταύτισης με όλους αυτούς και αυτά, περνάει η Ζωή μας σαν μια ξένη βαρετή, αφού όλα αυτά είναι ολογράμματα του τι θα θέλαμε να είμαστε και όχι αυτό που πραγματικά είμαστε. Είμαστε ολοκληρωτικά εξαρτημένοι και δεσμευμένοι στους εθισμούς του σώματος και τις ταυτίσεις του πνεύματός μας, οι οποίοι μέσω της επανάληψης, εδραιώθηκαν στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα εντελώς φυσικά, εντελώς νόμιμα και εντελώς αποδεκτά.. Ας έρθω και στην επόμενη ηλικιακή περίοδο του παιδιού, την 6 με 11 ετών. Είναι η ηλικία όπου εμείς οι σοφοί μεγάλοι, προσπαθούμε να μεταδώσουμε στα άσοφα παιδιά μας, τα σοφά και λογικά μας επιτεύγματα. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι το παιδί πρέπει να πάει σχολείο για να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή και άλλα τέτοια στολίδια. Όπως επιτυχίες, διακρίσεις, οικονομικές απολαβές, μεγάλους έρωτες, ηρωισμούς, κατακτήσεις, επιτυχίες, αλλά κυρίως η υποχρέωση, να έχει το παιδί ένα χαρτί, μια βεβαίωση από τη εξουσία δηλαδή, ότι το παιδί πέρασε από το πλυντήριο των θετικών συναισθημάτων και είναι πλέον μόνιμος κάτοικος των αρνητικών. Αυτό είναι το κύριο μέλημα των σχολείων του Δυτικού Κόσμου, καλλιέργεια αρνητικών συναισθημάτων, Μπούλινγκ, χυδαιότητα, ειρωνεία, χλεύη, απόρριψη, βία, σεξισμό και όλα ενισχυμένα με Λογικά επιστημονικά επιτεύγματα. Πραγματικά καταπληκτικό Έργο, πανίσχυρο σε αποτέλεσμα και απόκρυφο, ποιος θα μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει ότι το σχολείο είναι φυτώριο αρνητικών συναισθημάτων, τεχνολογικής εκπαίδευσης και απάνθρωπης παιδείας; Πώς λοιπόν ο δημιουργός αυτής της παιδείας που νόμιμα αλλά ανήθικα, καταστρέφει τις ζωές άπειρων ανθρώπων να μην κατακτήσει και το Σύμπαν. Όταν υποχρεωτικά την επιβάλει παντού, ακόμη και στην Αφρική, το τελευταίο απομεινάρι φυσικής ζωής που καταρρέει κάτω από τα πλήγματα του άπληστου, βάρβαρου και διεφθαρμένου ψυχικά λευκού και δήθεν χριστιανού δημοκράτη επικυρίαρχου! Η ηλικία των 6 με 11 είναι η περίοδος όπου το ανδρωμένο νήπιο γίνεται παιδί, έτοιμο να εκπαιδευτεί και ενταχθεί στον κόσμο των ενηλίκων. Αυτό ίσχυε σ όλες τις κοινωνίες μέχρι πριν μόλις 80 χρόνια και ισχύει για όσες πρωτόγονες φυλές επέζησαν μέχρι την εποχή μας. Εκτός από εμάς, τους πολιτισμένους που αφήνουμε τα παιδιά μας στα νηπιαγωγεία, τις γιαγιάδες, το κράτος, την τηλεόραση, το Διαδίκτυο, την πορνογραφία και ένα σωρό άλλες ευκολίες του πολιτισμού μας! Δεν γνωρίζουμε ότι όλοι είμαστε στοιχειωμένοι, αιχμάλωτοι άγνωστων δυνάμεων που εδραιώθηκαν εκείνη την ανέμελη παιδική εποχή στο υποσυνείδητό μας και την οποία ο Μέγας Καβάφης εντόπισε με το ποίημά του η Πόλις. Έτσι που τη Ζωή σου ρήμαξες εδώ, Στην κώχη τούτη τη μικρή, σ όλη τη Γη τη χάλασες. Και ο Κύριος Δημήτρης Κουρέτας ο Άγνωστος Πατριάρχης της Ελληνικής ψυχιατρικής και καθηγητής της νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1974 έγραψε... Αυτό που νοείται ως μοίρα ή πεπρωμένο, αντιπροσωπεύεται στην πραγματικότητα, από ορισμένους ψυχολογικούς παράγοντες, απωθημένες επιθυμίες και ενστικτώδεις ωθισμούς και εθισμούς, που εμφωλεύουν μέσα στον ασυνείδητο ψυχισμό του ανθρώπου και προσδιορίζουν αιτιοκρατικά, αλλά ανεπίγνωστα, τις συναισθηματικές του αντιδράσεις, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του. Στο άρθρο με τίτλο Τι θα γίνεις παιδί μου όταν μεγαλώσεις, της παρούσης εργασίας, βρίσκεται αναλυτική περιγραφή της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, στο δε παρόν κείμενο θα περιοριστώ να αναφέρω ότι: Όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου φυλής, φύλου, χρώματος και καταγωγής, αυτή τη χρονική περίοδο 6 με 11 ετών προσπαθούν απεγνωσμένα να ενταχθούν στον κόσμο των μεγάλων, όποιος κι αν είναι αυτός, καλός ή κακός, πολιτισμένος ή απολίτιστος.. Και επειδή η επικοινωνία μεταξύ αυτών των δύο ηλικιών στο δικό μας πολιτιστικό μοντέλο, είναι ανύπαρκτη. Η ένταξη των δικών μας παιδιών στο περιβάλλον μας γίνεται μέσω της συναισθηματικής αντιγραφής του συναισθηματικού και όχι λογικού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται τα παιδιά μας. Και δυστυχώς, ο συναισθηματικός κόσμος των μεγάλων της δικής μας

109 108 εποχής, είναι φορτωμένος με μίσος, ενοχές, αποστροφή, αυτοαπόρριψη, αυτοκαταστροφικότητα, σύγχυση, θλίψη, απογοήτευση, εγκληματικά παιδικά παιγνίδια ανταγωνισμού και καθόλου Αγάπη, τρυφερότητα και συμπόνια. Αυτό ουσιαστικά και εν αγνοία μας μεταφέρουμε στα παιδιά μας, μέσω των βάρβαρων παιγνιδιών που τους δίδουμε, την αδιαφορία μας, την περιφρόνησή μας και την προσωπική μας καταθλιπτική βαρεμάρα και αυτοαπόρριψη. Και μετά από όλα αυτά ας έρθουμε στη τελευταία και πιο καθοριστική περίοδο προγραμματισμού του φυσικού μας σώματος, την εφηβεία και την ένταξη του έρωτα στην Ζωή τους. Μετά το 11ο έτος και μετά την εγκατάσταση των νηπιακών και παιδικών προγραμμάτων στο εγκεφαλονευρικό σύστημα του ανθρώπου, έρχεται η φοβερή για τους πολιτισμένους ώρα της εφηβείας. Η ώρα, όπου όλη η ανοησία και η διεστραμμένη καταγραφή του νηπιακού και παιδικού παρελθόντος θα έχει τη τελευταία ευκαιρία επιδιόρθωσης όλων των λαθών που στο παρελθόν τα παιδιά έχουν φορτωθεί. Ναι φίλοι μου, η περίοδος της εφηβείας είναι η τελευταία ευκαιρία που έχει ο νεογέννητος άνθρωπος να έρθει κάπως στον Εαυτό του και να εξουδετερώσει μέσω της πρωτογενούς ερωτικής παιδείας ένα μεγάλο μέρος της ανόητης παιδείας του παρελθόντος, αλλά δυστυχώς. Εδώ στην εφηβεία βρίσκεται το πέρασμα στη παγκόσμια κόλαση, που όταν το διαβείς έτσι όπως το έφτιαξαν αυτοί που σκέφτονται πριν από μας για μας, μόνο φωτιά και πόνος υπάρχει στο υπόλοιπο της Ζωής! Ακούγομαι τραγικός, αλλά δυστυχώς είμαι. Διότι αυτό που εντέχνως γίνεται από την εξουσιολάγνα Ελίτ που διαχειρίζεται τις ζωές μας, δεν είναι μόνο τραγικό, είναι τερατώδες. Είναι το μέγιστο κακό που μπορεί να γίνει στη Ζωή του ανθρώπου και το κάνουν συνειδητά, με όλη την επίγνωση, αλλά και την απόλαυση του κακού που διαπράττουν. Διότι ο σαδισμός αντλεί ηδονή από τον πόνο του άλλου και ο πόνος της ερωτικής μας ανεπάρκειας, που φυτεύεται στην έντεχνα βάρβαρη και χυδαία εφηβική περίοδο του πολιτισμού μας, κρατά μια Ζωή και τρέφει τη δική τους χαρά εις βάρος της δικής μας... Στην ηλικία των 11 αφυπνίζεται το ερωτικό μας ένστικτο και μέχρι τα 16 και 17 ανδρώνει το σώμα που γνωρίζει την ηδονή μέσω του αυνανισμού. Μετά τα 17 αρχίζει να εδραιώνεται ο ερωτικός προγραμματισμός ή οι ερωτικές μας συνήθειες ή οι ερωτικοί μας εθισμοί στο εγκεφαλονευρικό σύστημα και την παρεγκεφαλίδα. Αυτή είναι η τελευταία πράξη του δράματος που λέγεται ερωτικός άνθρωπος του δυτικού χριστιανικού κόσμου. Είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν θυμάται τις περιπέτειες, τις μάταιες ελπίδες, τις άπειρες απογοητεύσεις, τα μάταια όνειρα, τις μάταιες προσπάθειες, τον διαρκεί πόνο και φόβο προσέγγισης του άλλου φύλου. Τις μάταιες προσπάθειες κατανόησης και επικοινωνίας με το άλλο φύλο, την μάταια προσπάθεια βίωσης του ερωτικού ονείρου που είναι η Ψυχική Ένωση των σωμάτων και όχι ο επιδερμικός αυνανισμός της απεχθούς πορνείας και της ευκαιριακής εκσπερμάτωσης που γίνεται στο παγκάκι, στην πυλωτή, στο δασάκι, στο αυτοκίνητο ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιο ξενοδοχείο. Την φοβερή εμπειρία του πρώτου αφροδισίου νοσήματος, ή μιας πιθανής έκτρωσης και της απέραντης θλίψης που όλα αυτά συνοδεύουν. Έτσι γίνεται η ασυνείδητη από εμάς, αλλά συνειδητή από τους επικυρίαρχους καταστροφή της σημαντικότερης αισθαντικής απόλαυσης του φυσικού μας σώματος, της εκστατικής ερωτικής ολοκλήρωσης. Της γέφυρας που ενώνει τη Ζωή με το Θάνατο, τον άνδρα και τη γυναίκα, τον συνεκτικό ιστό των αντιθέτων του Σύμπαντος. Αυτή είναι η εποχή όπου τα ερωτικά προγράμματα της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, της πορνείας, της πορνογραφίας και της προπαγάνδας του πεζοδρομίου, εδραιώνονται στις ερωτικές λειτουργίες των παιδιών μας, φορτώνοντάς τους με ανεπίλυτα προβλήματα και διαρκείς απογοητεύσεις που κυριολεκτικά καταστρέφουν ζωές. Στην πραγματεία για τον έρωτα που επίσης περιλαμβάνεται στο βιβλίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα. Που βρίσκεται το πνεύμα του Ανθρώπου στην ζωή που μέχρι τώρα περιέγραψα; Μα πουθενά βεβαίως, όλα αυτά που αιώνες περί πνευμάτων μας πιπιλίζουν διάφοροι δάσκαλοι, πεφωτισμένοι, ιερείς, σοφοί και πληρωμένοι κονδυλοφόροι του συστήματος είναι ανοησίες και

110 109 παραπληροφόρηση, που καταστρέφουν τις αληθινές Ζωές μας. Ακούγονται τόσες ανοησίες περί της πνευματικότητος του ανθρώπου και πουθενά δεν υπάρχει κάποιο δείγμα πραγματικής πνευματικότητος, εκτός από ευνουχισμένα ανθρωπάκια που φοβούνται να αναπνεύσουν μήπως και κάνουν κάποια αμαρτία. (Μοναχισμός). Δεν υπάρχει καμία απολύτως πνευματικότητα, έτσι τουλάχιστον όπως την εννοούν οι δήθεν Ανατολικοί και Δυτικοί δάσκαλοι. Όλα τα περί πνευματικότητος του ανθρώπου είναι δολώματα της εκάστοτε θρησκευτικής ή πολιτικής εξουσίας, οι οποίες, το μόνο δημιουργικό έργο που κάνουν για τους εαυτούς τους βεβαίως, είναι μέσω του δικού τους πνεύματος να δημιουργούν νόμους, θέσεις εργασίας ή δουλείας και διάφορα οφίτσια τα οποία οι ίδιες διανέμουν στους πιστούς δούλους και υπηρέτες τους για να περνούν αυτοί καλά και εμείς, αν δεν είμαστε καλά παιδιά με τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουμε ή μας επιβάλουν, να μας ρίχνουν στα λιοντάρια, στις πυρές ή στα αποσπάσματα για να συνετίσουν τους επόμενους... Οι έπαινοι δε, τα παράσημα και τα βραβεία, είναι τα έξυπνα δώρα ή δολώματα, μέσα από τα οποία οι δούλοι γίνονται πιστότεροι και αποτελεσματικότεροι στην υπηρεσία τους προς τους αφέντες. Όλα τα άλλα είναι δική μας δουλειά, των πληβείων, των κολλήγων, των δούλων και των καλών παιδιών! Εμείς είμαστε αυτοί που θα υλοποιήσουμε τα σχέδια των μεγάλων, εμείς θα δουλέψουμε στα ορυχεία, εμείς θα μπούμε στη φωτιά του πολέμου που οι αφέντες θα ανάψουν για να μειώσουν τον αριθμό μας και αναδιατάξουν τους κανόνες της Ζωής μας. Εμείς θα ανακαλύψουμε τα απόκρυφα μυστικά του Σύμπαντος και αυτοί θα τα χρησιμοποιήσουν για να αυξήσουν την επικυριαρχία τους, εμείς είμαστε το ευφυές είδος που εργάζεται μανιακά να αυξήσει την ισχύ των αφεντάδων του. Διότι αυτή είναι η Φύση μας, εμείς είμαστε οι Συνδημιουργοί του Σύμπαντος, όχι οι αφέντες. Ανθρώπινο πνεύμα. Ποιο πνεύμα φίλοι μου, του Μίσους ή της Αγάπης, πνεύμα αγάπης του θεού, πνεύμα μίσους του διαβόλου και τα αντίστοιχα του ανθρώπου. Αυτά δεν είναι πνεύματα, είναι συναισθήματα τα οποία με πολύ έξυπνο τρόπο προγραμματίζονται στη λειτουργία του σώματός μας και του Εγώ της προσωπικότητάς μας και που επηρεάζουν τις σχέσεις των ανθρώπων. Τις καθορίζουν και εν πολλής καθορίζουν και τα επίπεδα ευδαιμονίας ή δυστυχίας τους. Αυτό το παραμύθι των πνευμάτων έχει κοστίσει στην ανθρωπότητα ποταμούς αίματος και ακόμη καλά κρατεί. Τα πνεύματα των πεντηκοστιανών, των μαρτύρων του ιεχωβά, των χριστιανών, των μουσουλμάνων, των ευαγγελιστών, των αφρικανών των βαρβάρων και πόσα άλλα πνεύματα άθεων, ορθολογιστών, πληβείων, απογοητευμένων και δυστυχισμένων. Φίλοι μου δεν υπάρχει κανένα απολύτως κακό ή καλό ανθρώπινο πνεύμα, υπάρχει μόνον η ενότητα Εγώ-σκέψη-βούληση του Σύμπαντος και το φυσικό μας σώμα, το δένδρο της Ζωής και η αυτονομημένη οντότητα του Εγώ, που ονομάζεται Συνειδητότητα. Οι ιδέες εντάσσονται σε κάποιον άλλο τομέα της Ζωής, αυτόν της εξελικτικής διαδικασίας του είδους και της Ζωής εκτενέστερα, οι ιδέες ΔΕΝ είναι πνεύμα, το Εγώ η σκέψη και η βούλησή είναι πνεύμα. Αυτό διαχειρίζεται, νοηματοδοτεί, και διαμορφώνει τις αισθήσεις του σώματος σε ιδέες και συναισθήματα. Και έρχομαι στο δια ταύτα του κεφαλαίου Σώμα και Πνεύμα. Ποιοι είμαστε και γιατί. Στο Σύμπαν τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει, άτομο ή είδος, αν δεν στηρίζεται από κάτι άλλο και αν με τη σειρά του δεν στηρίζει κάτι άλλο! Αυτός είναι ο νόμος της αμοιβαίας συνεκτικότητας της Κβαντικής, ο οποίος, αφ ενός συστηματικά αποκρύπτεται και αφ ετέρου έχει ολοκληρωτικά καταρρεύσει στις μεταξύ μας σχέσεις και με το σύνολο της ζωής που υπάρχει γύρο μας.. Παραδόξως όμως, το ανθρώπινο είδος στηρίζεται από το σύνολο της Ζωής του πλανήτη, υλικού, φυτικού και ζωικού χωρίς να στηρίζει απολύτως τίποτε. Το προσέξατε;

111 110 Προσέξατε ότι εμείς, το είδος που στηρίζεται από το σύνολο της Ζωής του πλανήτη, συμπεριφέρεται σ αυτή τη ζωή με μίσος, κακία, έπαρση και βία τρώγοντας και μεταστοιχειώνοντας τα πάντα; Γιατί συμβαίνει αυτό; Διερωτήθει ποτέ κάποιος γιατί; Όλες οι μυθολογίες του πλανήτη και όλοι οι πολιτισμοί μέχρι χθες απέδιδαν τιμή, σέβας και λατρεία στην φύση και τους θεούς. Τι έγινε και σε δυο γενεές τα πάντα εμπορευματοποιήθηκαν; Όταν αυτό το σημαντικό ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί ικανοποιητικά, τότε εύκολα μια αρπακτική και εγωκεντρική οντότητα, μπορεί αυτάρεσκα να ισχυριστεί ότι όλα έγιναν για τον Εαυτό της. Ακόμη και το Σύμπαν. Τόσο αχόρταγη δύναται να είναι, αλλά και να έχει τη δύναμη να το κάνει, δηλαδή να κατακτήσει το Σύμπαν. Όταν το εξουσιολάγνο Εγώ που θέλει να κατακτήσει το Σύμπαν κατανοήσει τον νόμο της αγάπης και ευδαιμονίσει, τότε η στείρα λαγνεία του εξαφανίζεται και όλα είναι δυνατά. Ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Σύμπαντος, δρα αυτόνομα στο καλό και το κακό και η εμφάνισή του είναι μια ευφυής συμμετοχική θέση ισχύος δίπλα στη Δημιουργία. Όπως η εξελικτική διαδικασία της Γαίας έκανε άλματα με τους ευκαριώτες μικροοργανισμούς που γέννησαν πριν 600 εκατομμύρια χρόνια τη Ζωή που βλέπουμε σήμερα, έτσι και το ανθρώπινο είδος παίζει τον ίδιο ευφυή ρόλο στη γρήγορη και αποτελεσματική διασπορά της Γήινης Ζωής στο Διάστημα. Αυτός είναι ο υπαρξιακός λόγος της παρουσίας μας στον πλανήτη Γη. Είμαστε το σπέρμα της Γαίας που δύναται να μεταφέρει το απέραντο μεγαλείο της στο Διάστημα και σημαντικότερος προορισμός και σκοπός από αυτόν δεν δύναται να υπάρξει. Τώρα το πώς από σπέρμα γίναμε τα σκατά της Γαίας, αυτό είναι μια ιστορία που σ όλο το έργο μου αναλύω και μένει σε Σας να το ερευνήσετε, να καταλάβετε ή να το απορρίψετε. Όταν συνειδητοποιήσετε ότι μέσα στους νόμους που διέπουν τη λειτουργία του φυσικού Κόσμου βρίσκεται και η νοημοσύνη του όποιου Θείου το δημιούργησε, τότε θα καταλάβετε πως μελετώντας και κατανοώντας την λειτουργία των φυσικών νόμων και έχοντας σημείο αναφοράς της δράσης σας αυτούς τους νόμους, θα βρεθείτε σε αρμονία με τον Κόσμο, τον Εαυτό σας και τον άρρητο δημιουργό του, βιώνοντας την υπαρξιακή σας δικαίωση. Το Μέγιστο Αγαθό.

112 111 Περί συναισθηματικής και λογικής παιδείας Εξηρτημένη αισθητική και συναισθηματική αντίδραση ή συναισθηματική νοημοσύνη; Ερώτημα: Είναι δόκιμος ο όρος συναισθηματική νοημοσύνη, όταν από τα διάφορα ερμηνευτικά λεξικά απουσιάζει το λήμμα συναίσθημα, όταν τα συναισθήματα διαρκώς βάλλονται ως μη έχοντα λογική ακολουθία από τους πάντες. Σοφούς, πληβείους, ιερείς και επιστήμες και όταν ιδιαίτερα. Ως νοημοσύνη, από το λεξικό των κοινωνικών επιστημών της UNESCO, ορίζεται η ικανότητα των οργανισμών να μαθαίνουν από την πείρα τους και να παρουσιάζουν καταστάσεις αντίθετες προς τις ενστικτώδεις αντανακλαστικές αντιδράσεις Πώς είναι δυνατόν να σκεπτόμαστε ορθά περί συναισθηματικής νοημοσύνης, όταν δεν υπάρχει σαφής ορισμός στην γραμματική μας περί συναισθήματος, νοημοσύνης και κυρίως περί ΕΓΩ, που επεξεργάζεται, δημιουργεί και κυρίως, είναι αιχμάλωτο των συναισθημάτων που αυτό το ίδιο ονόμασε και μέσω του ονόματος δημιούργησε. Νοητικός γρίφος; ΟΧΙ, μια σκληρή και έντεχνη πραγματικότητα που λόγο της δικής μας άγνοιας, μας κοστίζει πολύ αίμα. Πάρα πολύ αίμα! Γιατί ερευνητές, φιλόσοφοι, ιδρυτές θρησκειών, θρησκειολόγοι, ψυχίατροι, επιστήμονες κ. τ. λ. από το απώτερο παρελθόν μέχρι και σήμερα αγνοούν επιδεικτικά τον δυνητικό παράγοντα του Εγώ είμαι, Εγώ θέλω, Εγώ πράττω; Το Α και το Ω κάθε ζωντανής ύπαρξης. Ποια μυστική σκοπιμότητα αλλά και συγγένεια, κρύβεται πίσω από τη δήλωση των Αβρααμικών θρησκειών ότι ΕΓΩ έχει μόνον ο Θεός και την δήλωση των ανατολικών δήθεν δασκάλων που τελευταία κατέκλυσαν τη δύση και που δολίως υποστηρίζουν, σε συνεργασία με φαύλους επιστήμονες της Κβαντικής επιστήμης, ότι το Εγώ, ο Εαυτός και ο νους είναι ψευδαισθήσεις; Και το απαράδεκτο. Επιστημονικές και ψυχιατρικές έδρες να συμφωνούν με αυτό το ψεύδος; Γιατί εδώ και αιώνες αγνοείται ή σκοπίμως αποσιωπείται το καλώς διατυπωθέν και καλώς ορισθέν ιδεολόγημα του Καρτέσιου περί Εγώ και Ψυχής, που όλοι πίστευαν πριν κάποια χρόνια και που δηλώνει σαφώς ότι: «Εφ' όσον έχω σαφή κατανόηση εμαυτού ως νοούσης και μη υλικής οντότητος και του σώματός μου ως υλικού και μη νοούντος αντικειμένου, είμαι βέβαιος ότι το Εγώ μου, δηλαδή η Ψυχή μου, είναι καθ' ολοκληρίαν διάφορον του Σώματος και ότι δύναται να υπάρξει άνευ του τελευταίου». Αναμφισβήτητα πολύ σημαντική δήλωση για την εποχή της, με πολύ επίσης σημαντική αποδοχή αυτής της ιδέας από τις τότε εξουσίες. Οι οποίες, παρεμπιπτόντως, πίστευαν ότι το σώμα ήταν η κατοικία του διαβόλου, ότι εκυριαρχείτο από βλαβερά και ανεξέλεγκτα ένστικτα και πάθει και έκαναν ότι μπορούσαν να το απελευθερώσουν, μέσω των βασανιστηρίων, της καταπίεσης και της συκοφαντίας βεβαίως, από τον διάβολο. Ναι, το σώμα ασφαλώς δεν σκέπτεται, όμως αναμφισβήτητα αισθάνεται και εδώ υπάρχει ένα σημαντικό και αποκεκριμένο μυστικό που η πλειοψηφία των ανθρώπων αγνοεί. Η ποιότητα των αισθήσεων και κατ επέκταση η ποιότητα των συναισθημάτων που το δονούν, καθορίζουν και την ποιότητα του λόγου που εκφράζει το Εγώ του. Διότι το Εγώ ταυτίζεται με το σώμα και ο δοσμένος ρόλος του από την Δημιουργία είναι η επιβίωση του σώματος. Δύο είναι οι βασικές αισθαντικές λειτουργίες του σώματος, ευαρέσκεια και δυσαρέσκεια ή πόνος και ηδονή και οι οποίες νοηματοδοτούνται από το Εγώ. Αυτές οι δύο αλληλοσυμπληρούμενες αισθαντικότητες καθορίζουν κατά 90% την έλλογη συμπεριφορά κάθε Εγώ! Γνωρίζετε ότι το επιχείλιο σύστημα του εγκεφάλου που περιλαμβάνει τους αδένες θάλαμο, υποθάλαμο, υπόφυση, αμυγδαλή και ιππόκαμπο, είναι το κατ εξοχήν κέντρο της αντανακλαστικής αισθητικής-συναισθηματικής δράσης-αντίδρασης και ότι είναι ο κύριος χώρος επίδρασης των κάθε είδους παραισθησιογόνων. Τα οποία εν πολλοίς έχουν σχέση με αρνητικά και θετικά θεία οράματα;

113 112 Γνωρίζετε ότι το περίφημο, το απλησίαστο, το απαραβίαστο και πανίσχυρο υποσυνείδητό μας, όπως σε προηγούμενο σχετικό κεφάλαιο περιέγραψα και τα περιεχόμενα του οποίου εκδηλώνονται παράλογα αλλά και λογικά, είναι ένας φυσικός μηχανισμός διαιώνισης της χαράς ή της πίκρας στη ζωή μας. Και ότι εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, οι γνώστες αυτής της φυσικής λειτουργίας του σώματός μας, έχουν εδραιώσει ισχυρά στο υποσυνείδητό μας τους πανίσχυρους δράκους που καταδυναστεύουν τη χαρά την ευδαιμονία και την ελευθερία μας; Γνωρίζετε ότι ο προγραμματισμός του επιχειλίου συστήματος, του κατ εξοχήν κέντρου της αισθητικής και συναισθηματικής μας λειτουργίας, η οποία καθορίζει εν πολλής και την αποφασιστικότητα στην λήψη αποφάσεων και δράσης, ολοκληρώνεται μεταξύ 6 και 11 ετών; Ότι σ αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν διαισθητικά και συναισθηματικά αποφασίσει για την στάση που θα κρατήσουν στο υπόλοιπο της ζωής τους. Απέναντι στο άλλο φύλο, τους άλλους ανθρώπους, τη φύση και τη Ζωή; Είναι πολύ εύκολο και απλό να βεβαιωθείτε γι αυτή μου την πληροφορία. Συγκεντρώστε παιδιά ηλικίας μέχρι 10 ετών σε μια γιορτή και μελετήστε την συμπεριφορά τους. Αν βγάλετε καλύτερα συμπεράσματα από τα δικά μου, τότε να με απορρίψετε. Γνωρίζετε ότι, δυστυχία, πίκρα, αδικία, κακία, βία, ερωτικές ανεπάρκειες, σαδομαζοχιστικές συμπεριφορές, ομοφυλοφιλία, ψυχικά νοσήματα, ναρκωτικά, βασανιστήρια, παιδεραστία και όλες αυτές οι διαστροφές, που μας τοποθετούν αυτόματα στην επίγεια και ουράνια κόλαση. Οφείλονται σε μια ανθρωποποίητη συνειδητή παρέμβαση στις αυτόματες αντανακλαστικές λειτουργίες αυτού που ονομάζουμε υποσυνείδητο; Γνωρίζετε ότι το υποσυνείδητο είναι η έδρα αυτού που τώρα ονομάζουμε συναισθηματική νοημοσύνη ή εξηρτημένη αισθητική και συναισθηματική αντίδραση; Είμαι σίγουρος πως δεν το γνωρίζετε. Όπως επίσης δεν γνωρίζετε ότι όταν ο Φρόϋντ προσέγγισε στις αρχές του εικοστού αιώνα την ουσία του υποσυνειδήτου, οι Αμερικανικές σχολές την εποχή του μεσοπολέμου έκλεισαν το κεφάλαιο του υποσυνειδήτου και συναισθήματος με το αιτιολογικό ότι τα περιεχόμενά του δεν είχαν και ακόμη δεν έχουν, λογική ακολουθία. Πως θα μπορούσαν να έχουν λογική ακολουθία αφού λειτουργούν αντανακλαστικά! Και η αντανακλαστικότητα ΔΕΝ έχει λογική! Γνωρίζετε όμως ότι η αντανακλαστική λειτουργία των αισθήσεων δύναται να προγραμματισθεί; Επαναλαμβάνω, γνωρίζετε ότι η αντανακλαστική λειτουργία των αισθήσεων και των συναισθημάτων που προκύπτουν από τις αισθήσεις δύναται να προγραμματισθούν; Έχετε σαφή γνώση για την ύπαρξη και τον ρόλο των συναισθημάτων στη ζωή μας, εκτός από τη διαρκή και αγχώδη επιφυλακή του Εγώ μας, να περιορίζει, κυρίως τα θετικά μας συναισθήματα. Πάντα από φόβο ότι μπορεί να πληγωθούν, να πονέσουν, να ματώσουν και πάντα στο όνομα της προστασίας τους από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες και κάθε ηλίθιο ασεβή και χυδαίο άτομο που κυκλοφορεί ελεύθερο γύρο μας; Γνωρίζετε ότι όλοι, κυριολεκτικά όλοι είμαστε δέσμιοι υποσυνείδητων συναισθηματικών διακυμάνσεων που καθορίζουν την έλλογη συμπεριφορά μας; Δεν το γνωρίζετε και δεν μπορείτε να το φαντασθείτε, διότι είναι επιμελώς κρυμμένο από την επίγνωσή μας εδώ και αιώνες και διότι έντεχνα μας υπέβαλαν την ιδέα ότι είμαστε τα συναισθήματά μας. Η βία, ο φθόνος, το μίσος, η υποκρισία, η κακία και για τα οποία κατηγορούμεθα διαρκώς είναι αρνητικά συναισθήματα! Όμως εμείς ΔΕΝ είμαστε τα συναισθήματά μας. Είμαστε απλά ταυτισμένοι με τα αρνητικά ή θετικά συναισθήματά μας και όταν αποταυτισθούμε ελευθερωνόμαστε από αυτά. Και όταν λέγω εμείς, εννοώ όλους του ανθρώπους. Και ερωτώ εσένα αναγνώστη, σ εσένα απευθύνομαι. Υπάρχει έλλογο συναίσθημα; Όταν π. χ. αισθάνομαι ότι μια θλίψη μου κατατρώγει την καρδιά, τον νου και τη Ζωή, έχει λόγο η ίδια η θλίψη ή η ίδια η θλίψη γίνεται αιτία του Λόγου μου; Όταν το συναίσθημα της χαράς και της ευφορίας με πλημμυρίζει και τραγουδώ και χορεύω την πληρότητα της ζωής είναι αυτή η ίδια η χαρά της ζωής που έχει Λόγο ή είναι η αιτία του Λόγου μου; Δεν υπάρχει έλλογο συναίσθημα, το όποιο αίσθημα, αρνητικό ή θετικό, πόνος ή ηδονή είναι το γενεσιουργό αίτιο κάθε Λόγου. Και αυτό που διαβάζεις εδώ φίλε ή φίλη αναγνώστη μπορεί να

114 113 αλλάξει τη ζωή σου. Διότι η συναισθηματική διακύμανση που γεννά κάθε λόγο, είναι η μια παγκόσμια αντανακλαστική λειτουργία όλων των θηλαστικών της Γης και πιθανόν του Σύμπαντος. Η λειτουργία της συναισθηματικής νοημοσύνης την οποία εδώ πραγματευόμαστε, είναι η κορυφαία αποκεκριμένη γνώση που μπορεί να απελευθερώσει το άτομο, τους λαούς αλλά και τη Ζωή. Από τους υποσυνείδητους τρόμους, φόβους και ενοχές που έντεχνα τοποθετημένοι σ αυτό, καταδυναστεύουν τη Ζωή και την ομορφιά της. Πώς όμως σήμερα φτάσαμε στο σημείο να συζητούμε για την άγνωστη πριν λίγα χρόνια συναισθηματική νοημοσύνη; Μετά την επέλαση των ναρκωτικών στην δύση και των καλοπληρωμένων και καλά δασκαλεμένων ανατολικών δασκάλων που άρχισε την δεκαετίας του 60, και την εξ αυτού αντίδραση των δυτικών μυστικιστών και επιστημόνων, άρχισε μια ζύμωση ιδεών, θεωριών και απόψεων, η οποία έθρεψε ολόκληρη γενιά ανεξάρτητων ψυχολόγων, επιστημόνων, θρησκευόμενων και συγγραφέων στις ΗΠΑ. Μέσα στον πυρετό που κάθε νέα ενδιαφέρουσα ιδέα προκαλεί, το 1985 για πρώτη φορά στους ανεξάρτητους φιλοσοφικούς κύκλους των Η. Π. Α. Ετέθη το ερώτημα αν το Συναίσθημα είναι το γενεσιουργό Αίτιο του Λόγου ή το αντίθετο. Στον αναβρασμό, την έξαρση και την αντιπαράθεση που το ερώτημα προκάλεσε, το 1990, οι Τζον Μάγιερ και Πίτερ Σάλοβεϊ από το πανεπιστήμιο του Νιου Χαμσάιρ και του Γέιλ αντίστοιχα, διετύπωσαν για πρώτη φορά τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη εξηγώντας τρία βασικά σημεία της. «Να γνωρίζεις πώς αισθάνεσαι, πώς αισθάνονται οι άλλοι και τι μπορείς να κάνεις εσύ γι' αυτό». Λίγο αργότερα δε, ανανέωσαν τον ορισμό δηλώνοντας: «Η συναισθηματική νοημοσύνη περιλαμβάνει την ικανότητα να κατανοείς με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα». Και ερωτώ: Υπάρχουν σαφείς ερμηνείες των προαναφερόμενων λημμάτων; Και τέλος, ποιο μέρος του Εαυτού είναι αυτό που κατανοεί με ακρίβεια, εκτιμά, συμπεραίνει, αποφασίζει και εκφράζει το συναίσθημα; Ποιο μέρος του Εαυτού βιώνει τον παλμό του συναισθήματος και εμπνεόμενο από αυτό, σχηματίζει νοήματα κύριοι Σάλοβεϊ και Μάγιερ; Το 1995 ένας άλλος ψυχολόγος δημοσιογράφος, ο γνωστός και σ' εμάς Ντάνιελ Γκόλμαν με το βιβλίο του Συναισθηματική Νοημοσύνη, που δεν βοήθησε κανένα αναγνώστη του να κατανοήσει τι είναι αυτή η συναισθηματική νοημοσύνη. Προσπάθησε να πείσει και έπεισε, ότι η διαχείριση των συναισθημάτων, εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της αυτογνωσίας, για την προώθηση επαγγελματικών στόχων. Πως δηλαδή να εκμεταλλευτούμε τα συναισθήματα του μίσους ή της αγάπης των άλλων προκειμένου να επιτύχουμε τους στόχους μας, καλούς και κακούς. Αποκρύπτοντας με επιμέλεια επίσης, ποιο μέρος του Εαυτού είναι αυτό, που με σκέψη και βούληση θα χρησιμοποιήσει κατά τους σχεδιασμούς του τα συναισθήματα; Ο όρος συναισθηματική νοημοσύνη είναι αδόκιμος, είναι δόλιος και περιπλέκει μάλλον, παρά ερμηνεύει μια ανθρώπινη βιολογική και πνευματική λειτουργία, οδηγώντας σε νέες νοητικές παγίδες. Και τούτο, διότι η λέξη συναίσθημα ετυμολογικά είναι σύνθετη, περιέχει την αίσθηση που είναι άλογη βιωματική εμπειρία του σώματος και το Συν Αυτής, το νόημα δηλαδή που το Εγώ δίδει στο αισθητό ερέθισμα του σώματος. Εντάσσεται στις αυτόματες αντανακλαστικές λειτουργίες του επιχειλίου συστήματος και δεν έχει καμία σχέση με νοημοσύνη αφού αυτή είναι αποκλειστική ιδιότητα του Εγώ. Μόνον το Εγώ σκέπτεται και βούλεται, το σώμα αισθάνεται, όπως λέγει και ο Καρτέσιος. Η νοημοσύνη και μνήμη του σώματος βρίσκεται σε έναν τομέα που ΔΕΝ συμφέρει σε καμία επιστήμη και εξουσία να ερευνήσει, διότι πηγαίνει πίσω 600 εκατομμύρια χρόνια. Την εποχή που η Ζωή ήταν έτοιμη να κάνει το επόμενο βήμα εξέλιξής της με τα βακτηρίδια ευκαριώτες! Και που ήταν έτοιμα να ερωτευθούν μεταξύ τους και να ανταλλάξουν τα γονίδιά τους για να κτίσουν τον Κόσμο από τον οποίο εμείς εκπορευθήκαμε. Μετά από πολλές περιπέτειες! Σήμερα εμείς είμαστε οι ευκαριώτες που δυνάμεθα να διασπείρουμε την ομορφιά της Γαίας στους άλλους πλανήτες, αν επιβιώσουμε της παρούσας κρίσης που ξεκίνησε και ΑΝ ξυπνήσουμε και κατανοήσουμε ότι είμαστε οι ευκαριώτες, ασφαλώς!

115 114 Τούτο το βιβλίο είναι ένα εγχειρίδιο ευφυούς αποκατάστασης του ανθρώπου στην πραγματική του θέση μέσα στους κόλπους της Δημιουργίας. Από την οποία κάποιοι στο παρελθόν, με πολλή περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, τον γκρέμισαν. Για να καθόμαστε σκεπτικοί τώρα εδώ, τον νου και το είναι μας να τρώγει, αυτή η τύχη. Αποσυναρμολογώντας λοιπόν τα τείχη της φυλακής μας, ας ορίσουμε το λήμμα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, το τόσο συκοφαντημένο, το τόσο αποκεκριμένο και τόσο σημαντικό. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ: Η λέξη είναι σύνθετη και αποτελείται από το προσθετικό ΣΥΝ και το ουσιαστικό ΑΙΣΘΗΣΗ. Η αίσθηση είναι κάτι απτό και αισθητό στο σώμα μας. Το προσθετικό ΣΥΝ που μπαίνει μπροστά προεκτείνει την απτή αίσθηση του σώματος πέρα από το όριό της, στο αιθέριο πεδίο της. Και την μεταβάλει σε δημιουργικό νόημα ή όνομα, το οποίο δύναται να γίνει αντιληπτό και να πάρει υπαρξιακή θέση στον Κόσμο. Τούτο συμβαίνει μέσω της ταύτισης. Οι θείες ιδιότητες του Εγώ, σκέψη και βούληση, ταυτίζονται με τις αισθήσεις του πόνου και της ηδονής του σώματος και τις μετατρέπουν σε δικά τους ενεργά συν-αισθηματικά νοήματα, η έκταση, ποιότητα και δυναμικότητα των οποίων εξελίσσει το Εγώ μέσω της ταύτισής του με αυτά, σε θεό ή διάβολο. Καθιερώθηκε από τους αγοραίους δήθεν πνευματικούς μας δασκάλους ανατολής και δύσης να πιστεύουμε ότι το σώμα είναι το εμπόδιο για τη δήθεν πνευματική μας τελείωση και εμείς δεχθήκαμε αυτό το τερατώδες ψεύδος. Υποστηρίζεται από τους ίδιους ότι η κυριαρχία του Εγώ πάνω στα συναισθήματα και τα ένστικτα του σώματος, θετικά και αρνητικά, είναι το μέγιστο επίτευγμα του σκεπτόμενου ανθρώπου. Όμως κανείς δεν ανέφερε ποτέ, ποιο θα έπρεπε να είναι το ορθό σημείο αναφοράς του Εγώ που νίκησε τα ένστικτα και τα συναισθήματα. Και τελικά τι είναι ένα Εγώ χωρίς συναισθήματα; Μήπως ένας άψυχος υπολογιστής που υπηρετεί τον αφέντη του; Όλοι αυτοί, που υποστηρίζουν τέτοιες ιδέες γνωρίζουν τι είναι ο Νους; Και θέτω το βασικό ερώτημα, υπάρχει Νους χωρίς Εγώ που σκέπτεται και βούλεται; Όχι είναι η οριστική απάντηση. Τι νόημα ζωής έχει ένας Νους χωρίς Εγώ; Κανένα. Οι εντυπώσεις, κάθε είδους, αρνητικές και θετικές, είναι η τροφή κάθε Νου και το φυσικό μας περιβάλλον είναι μια αιώνια και αστείρευτη πηγή εντυπώσεων. Μυριάδες εντυπώσεις αλληλοϋποστηρίζονται, διαπλέκονται μεταξύ τους και διαχέονται στο περιβάλλον δημιουργώντας άπειρους συνδυασμούς μέσα στον χώρο του Νου μας. Συνδυασμοί, που δίνουν την δυνατότητα σε κάθε Εγώ κάθε τόπου και χρόνου, να υπάρξει και να πράξει. Υπάρχω όταν πράττω, όταν δεν πράττω σκέπτομαι ή ονειρεύομαι για να υπάρξω». Η αυτόνομη, χωρίς λογική ακολουθία ροή εντυπώσεων μέσα στον ανθρώπινο Νου, είναι ένα υποκατάστατο ύπαρξης. Γι Αυτό διδαχθήκαμε να μιλάμε, να μιλάμε, να μιλάμε χωρίς να πράττουμε. Όταν το Εγώ είναι ασθενές και ΔΕΝ μπορεί να επιβάλει μια ορθή και ισόρροπη λογική ακολουθία, τότε η ιδεοσυναισθηματική δραστηριότητα του ΝΟΥ αυτονομείται και η δράση της καθορίζεται από την ένταση των αισθήσεων του σώματος. Η τρέλα, η σχιζοφρένεια και οι κάθε είδους ψυχικές διαταραχές, έχουν έναν αντικειμενικό και κοινό συντελεστή. Την αδυναμία του Εγώ, να ελέγξει τις αισθητικές αντανακλαστικές διακυμάνσεις που εκδηλώνονται μέσα στο χώρο του ΝΟΥ και του εγκεφαλονευρικού του συστήματος. Δεν γεννήθηκε ποτέ τρελός άνθρωπος! Είμαι σίγουρος ότι σας εκπλήσσω, όμως είναι δυστυχώς αλήθεια και λέγω δυστυχώς διότι αν ήταν γνωστό και αποδεκτό αυτό το θεώρημα, σίγουρα οι επιστήμες θα έπρεπε να ερευνήσουν και θεραπεύσουν τα αίτια των άπειρων ψυχικών ασθενειών που μετατρέπουν τον πλανήτη μας σε πεδίο παραφροσύνης. Εσείς τι νομίζετε; Μπορείτε να πιστέψετε ότι η τρέλα, οι ψυχικές διαταραχές όπως η ομοφυλοφιλία και οι Ερωτικές διαστροφές, είναι επίκτητες ιδιότητες και εκδηλώνονται, όταν ιδεοσυναισθηματικές ευαισθησίες δεν βρίσκουν φυσιολογική διέξοδο; Γιατί η καραμέλα της κληρονομικότητας του DNA κυκλοφορεί ευρέως προσπαθώντας να εφησυχάσει τους διερωτώμενους τι συμβαίνει και ο πλανήτης γέμισε κάθε είδους διαστροφή;

116 115 Η τρέλα και η ομοφυλοφιλία δεν εκδηλώνονται σε καμία πτυχή της άγριας ζωής, του αυθεντικού έργου της Δημιουργίας. Η δικαιολογία της κληρονομικής ομοφυλοφιλίας και τρέλας εξυπηρετεί μόνον αυτούς, που έντεχνα τις διαιωνίζουν διότι αυτό τους συμφέρει. Γνωρίζετε ότι όλη αυτή η ανεξέλεγκτη κίνηση ιδεών και συναισθημάτων μέσα στο χώρο του Νου μας, οφείλεται στην απειρία των ελκυστικών ιδεών, εικόνων και επιθυμιών που εντέχνως το πολιτιστικό μας μοντέλο διαρκώς προβάλει και υποβάλει εντός μας; Γνωρίζετε ότι αυτή η εκπαίδευση εντάσσεται στα πλαίσια της Συναισθηματικής αντανακλαστικής αντίδρασης και ότι οι Γνώστες αυτής της βιολογικής βάσης, διότι περί αυτής πρόκειται. Ελέγχουν και προγραμματίζουν την πληθώρα και την ποιότητα των περιεχομένων του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος κατά τα πρόστυχα και ιδιοτελή συμφέροντά τους. Γνωρίζετε ότι η διαρκής και εναγώνια εναλλαγή μεταξύ Αυτοαπόρριψης και Αυτοδικαίωσης του Εαυτού μας από το ίδιο το δικό μας Εγώ, μέσα στον χώρο του Νου μας, εντάσσεται στην αυτόματη και χωρίς λογική ακολουθία εκδήλωση της αισθητικής αντανακλαστικής δράσης-αντίδρασης που εντέχνως έχει υποβληθεί; Ασφαλώς και δεν το γνωρίζετε, αφού μας είπαν ότι είμαστε εκπεσόντες άγγελοι, Θεοί, Διάβολοι, αμαρτωλοί, ζώα που κατασκευάζουν εργαλεία, σάρκες, πνεύματα, δούλοι θεών και κυρίως, ότι έχουμε ελεύθερη βούληση να καθορίσουμε τη ζωή μας! Όμως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση, διότι η βούληση του Εγώ μας είναι αιχμάλωτη υποσυνείδητων και συνειδητών συναισθηματικών τρόμων, φόβων, ταυτίσεων, εθισμών και πόσων άλλων αφανών δεσμεύσεων από την νηπιακή ηλικία! Η ποιότητα των Συναισθημάτων καθορίζει την έλλογη συμπεριφορά μας και ο φόβος και οι ενοχές, είναι ο μεγάλοι άρχοντες αυτής της εποχής. Αν π. χ. αύριο αρχίσουμε τον αλληλοσκοτωμό με τους Τούρκους, τους Αλβανούς ή τους Σκοπιανούς, σίγουρα θα έχουμε την κατάλληλη συναισθηματική φόρτιση να πολεμήσουμε ή να μην πολεμήσουμε. Ο μαύρος συναισθηματικός μεσαίωνας του μίσους και της κακίας έχει ρίξει βαθιές ρίζες στις ψυχές μας και όλα είναι έτοιμα για την Αποκάλυψη που έντεχνα σχεδιάζεται και εφαρμόζετε από τις πολυεθνικές εδώ και πολλά χρόνια. Πού νομίζετε ότι οφείλεται η αδράνεια των πολιτικών εξουσιών στη λαίλαπα των επερχομένων κλιματικών αλλαγών, των οικονομικών κρίσεων και των διαφόρων εμφυλίων και μη πολέμων παντού στον πλανήτη; Κατά ποία δήθεν ορθή λογική δικαίου η Ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα ΕΔΩ, έρμαια διαστροφών, ναρκωτικών και αρνητικών συναισθημάτων που διψάνε για αίμα; Ζούμε, κινούμαστε, σκεπτόμαστε και παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις, μέσα στα πλαίσια αυτής της απατηλής συναισθηματικής αντανακλαστικής νοημοσύνης και πάντοτε απογοητευόμαστε. Πώς λοιπόν να μην γεμίζει ο Νους μας με ενοχές και αυτοαπόρριψη όταν συστηματικά εδώ και χιλιάδες χρόνια διάφορα πολιτικά και θρησκευτικά ιερατεία τρέφουν με επιμονή αυτή τη θέση; Αποκρύπτοντας επιμελώς από τους αμύητους, ότι, αυτό που καθορίζει, ελέγχει, εκλογικεύει και σχηματίζει νοήματα από τις διάφορες ιδεοσυναισθηματικές εντάσεις του σώματος, είναι το Εγώ. Το μόνο πραγματικά αιώνιο, άφθαρτο και αθάνατο ως ιδιότητα Θείο στοιχείο μέσα μας. Η διαστρέβλωση, παραπλάνηση και καταστροφή ή εξουδετέρωση αυτού του πραγματικά Θείου στοιχείου μέσα μας ήταν και είναι ο στόχος κάθε είδους εξουσίας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Και οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν βασίστηκαν κυριολεκτικά πάνω στον βασανισμό του σώματος και τις αυτόματες υποσυνείδητες αισθητικές αντανακλαστικές διακυμάνσεις του, οι οποίες στήριξαν και στηρίζουν την κάθε είδους μορφή ζωή στον πλανήτη μας και πιστεύω στο Σύμπαν. Στην εποχή μας, όλα τα σχέδια επικυριαρχίας των αρχόντων της Νέας Τάξης και της παγκοσμιοποίησης, που ισοπεδώνει κάθε ελευθερία και βούληση σε κάθε σημείο του πλανήτη, στηρίζεται πάνω στο ίδιο θεμέλιο. Την αυτόματη και αυτόνομη συναισθηματική αλληλοαντανάκλαση μεταξύ της Αγάπης και του Μίσους, καλλιεργώντας επίμονα αρνητικά συναισθήματα. Δείτε τα παιδικά παιγνίδια της εποχής και θα δείτε τον κόσμο του αύριο. Πηγαίνετε δε στο κεφ. «Παιδικά παιγνίδια και πολιτισμός» του βιβλίου και διαβάστε τη λέγει ο Πλάτων γι αυτά, από τότε.

117 116 Εδώ, επιθυμώ να κάνω μια δραστική παρένθεση και να ξεκαθαρίσω πως κατά την γνώμη μου γίνεται η σύνδεση και συλλειτουργία Εγώ και σωματικής αίσθησης. 1) Το Εγώ η σκέψη και η βούληση είναι το πνευματικό μέρος του Ανθρώπου, είναι τρεις ιδιότητες σε μια και τα νοήματα που σχηματίζει ερμηνεύοντας τα αισθητικά ερεθίσματα του σώματος, προσκολλώνται στην ύλη του σώματος όπως ακριβώς τα άτομα του οξυγόνου ενώνονται με τα μόρια του σιδήρου που περιέχονται στο αίμα. Το κάθε υπαρξιακό Εγώ, είναι απόσπασμα της Αρχής που σκέπτεται και βούλεται στο Σύμπαν. Πρώτος σκοπός και ρόλος που η Δημιουργία δίδει στο κάθε Εγώ, είναι η επιβίωση και διαιώνιση της κάθε ζωής που θα προσκολληθεί! 2) Το Μέγα Σώμα μας είναι ζώσα υλη που αισθάνεται μόνον πόνο ή ηδονή και λειτουργεί αντανακλαστικά. Ο πόνος του σώματος συστέλλει το Εγώ, η ηδονή το διαστέλλει εκστατικά 3) Το πρώτο ζωτικό στοιχείο που συνέβαλε στην ευρύτερη ανάπτυξη των σπονδυλωτών εγκεφάλων είναι ο οσφρητικός αδένας Ιππόκαμπος και ο οποίος κατέχει τις μνήμες όλων των οσφρητικών ερεθισμών που συμβάλουν στην επιβίωση κάθε όντος. 4) Αυτό που κατευθύνει το αισθαντικό εγκεφαλονευρικό σύστημα κάθε σπονδυλωτού εγκεφάλου σε δράση, είναι η Αρχή του Εγώ που σκέπτεται και βούλεται και που αυθύπαρκτα εμφανίζετε σε κάθε διαστολή του χωροχρόνου και την διαστολή κάθε γονιμοποιημένου ωαρίου! «Όπως και στην πιθανή διαστολή αυτής της ιδέας στον δικό σας νοητικό χώρο τώρα.» 5) ΔΕΝ υπάρχει ζωντανό πλάσμα στο διηνεκές του Σύμπαντος, χωρίς Εγώ σκέψη και βούληση. Τούτο αναδεικνύει το Εγώ ως μέρος των αντικειμενικών αρχών του Κόσμου, όπως η βαρύτητα τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία και οι ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις. 6) Κάθε αισθαντικό ερέθισμα, που το εγκεφαλονευρικό σύστημα της όποιας ζωής, μεταφέρει στον εγκέφαλο, νοηματοδοτείται από το Εγώ και σχηματίζει αυτό που ονομάζουμε Συνείδηση. Κάθε συνείδηση είναι εντελώς προσωπική και συμβάλει στην επιβίωση του όντος που την δημιούργησε. 7) Αυτό που ονομάζουμε Υποσυνείδητο, είναι τα ΜΗ νοηματοδοτηθέντα από το Εγώ ερεθίσματα, «θετικά και αρνητικά», τα οποία υπάρχουν στις μνήμες του σώματος και λειτουργούν χωρίς λογική ακολουθία, αυτόνομα και αντανακλαστικά. Να ληφθεί υπ όψιν ότι σε υψηλή ένταση αυτών των αισθήσεων, η βούληση του Εγώ καταρρέει έως και ολοκληρωτικά. Υποσυνείδητο έχει μόνον το ζώο άνθρωπος. 8) Το σύνολο των αισθαντικών ερεθισμάτων, νοηματοδοτηθέντων και ΜΗ, βρίσκονται πάνω σε μια κυλιόμενη κυκλικά κλίμακα, απείρου ή μείζονος μεγέθους, η κίνηση της οποίας είναι αδύνατον να ελεγχθεί από το Εγώ της προσωπικότητας. Ιδιαίτερα κατά την διάρκεια ερωτικής διέγερσης, του τοκετού και του θανάτου. Κάθε αισθαντικό σκαλοπάτι αυτής της κυλιόμενης κλίμακας, που βουλητικά ή αυτόματα θα σταματήσει στον χώρο εστίασης του Νου, «Ενορατικό Κέντρο ή Τρίτο Μάτι», φέρει μαζί του και το Νόημα με το οποίο συνδέθηκε στο παρελθόν. Τούτο ερμηνεύει και την αυτόνομη κυκλοφορία ιδεών και συναισθημάτων στον χώρο του Νου μας! 9) Αυτή η κυλιόμενη κλίμακα ερεθισμάτων, κατάλληλα φορτωμένη από το πολιτιστικό μας μοντέλο, με αρνητικά συναισθήματα πόνου, θλίψης, απογοήτευσης, βίας, επιθετικότητας, ασέβειας, χυδαιότητας και με ελάχιστα θετικά χαράς και ευδαιμονίας, έχει σαν αποτέλεσμα τον πλεονασμό της δυσαρέσκειας στον συναισθηματικό μας κόσμο και την εύκολη καθοδήγησή μας σε πράξεις βίας, και αυτοκαταστροφής. 10) Αφυπνισμένη συνειδητότητα νοείται, το αυτόνομο Εγώ της προσωπικότητας, που αποταυτισμένο από το νόημα κάθε αισθαντικού ερεθίσματος, δρα αυτόνομα και με δικό του σημείο αναφοράς, απέναντι σε κάθε πρόκληση του φυσικού και ανθρώπινου περιβάλλοντος. 11) Το Εγώ η σκέψη και η βούληση δίδονται για την εξέλιξη της Ζωής. Όταν από αυτήν απουσιάζουν η χαρά και ευδαιμονία, το Εγώ αποσύρεται και αφήνει τη Ζωή στον αρχαίο Ελληνικό νόμο του αντιπεπονθώτος ή νόμο του κάρμα των Ινδουιστών 12) Κάθε τι που γεννιέται είναι άγιο, μακάριο και αγαθό. Το Εγώ της προσωπικότητας κάθε πλάσματος, είναι αποτέλεσμα ηθικής ή ανήθικης παιδείας. Η Φύση ΔΕΝ γεννά παρά φύση και ΑΝ από γενετικό λάθος συμβεί, το πλάσμα δεν έχει καμία πιθανότητα επιβίωσης. Δύναται να επιβιώσει ένας ομοφυλόφιλος λύκος ή λύκαινα; ΔΕΝ φαντάζει εντελώς γελοίο απέναντι στην ομορφιά και αρμονία της Φύσης;

118 117 «Σημείωση: Η διαρκής ερωτική διέγερση που εντέχνως προάγεται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσω της εποχής μας, με μηδενική δυνατότητα ικανοποίησής της, είναι η βασική αιτία ερωτικής ανεπάρκειας κάθε σώματος και Εγώ»! Η επιστημονική διερεύνηση του συναισθήματος άρχισε το 1900 περίπου με το Ρώσο φυσιολόγο Παυλώφ και τα περίφημα σκυλιά του που πολύ ακουγόταν πριν κάποια χρόνια. Το πείραμα εξελίχθηκε ως εξής: Μαζεύτηκε ένας αριθμός σκύλων από τους δρόμους της Μόσχας, τους βάλανε σε κλουβιά και κάθε φορά που τα ταΐζανε κτυπούσε ένα κουδούνι. Πολύ σύντομα τα σκυλιά συνδύασαν το κτύπημα του κουδουνιού με το φαγητό. «Αυτό είναι Φυσική λειτουργία κάθε σπονδυλωτού εγκεφάλου». Κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι τα σκυλιά αντιδρούσαν με χαρούμενα γαυγίσματα, παρουσίαζαν σιελόρροια, κουνούσαν τις ουρές τους και γενικά εκδήλωναν χαρά και ευτυχία στο μήνυμα του κουδουνιού. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό διάστημα, όσο χρειάστηκε για να εδραιωθεί στους εγκεφάλους τους το λεγόμενο σήμερα εξαρτημένο αντανακλαστικό, κουδούνι - φαγητό. Κάποτε όμως το κουδούνι χτύπησε, αλλά φαγητό δεν πήγε. Με το κουδούνι τα σκυλιά εκδήλωσαν τη χαρά τους αλλά δεν ανταμείφθηκαν. Απορημένα και απογοητευμένα κατέβασαν ουρές και στέρεψαν τα σάλια τους. Μετά από λίγο το φαγητό έφτασε, χωρίς κουδούνι, απορημένα έφαγαν, αλλά όχι όπως πρώτα με ενθουσιασμό. Και τότε άρχισε το πραγματικό πείραμα: Κουδούνι - φαγητό, κουδούνι όχι φαγητό, φαγητό σκέτο χωρίς κουδούνι. Το φαγητό και το κουδούνι άρχισαν να εμφανίζονται χωρίς πρόγραμμα, πότε σκέτο κουδούνι, πότε σκέτο φαγητό, πότε και τα δυο μαζί. Το αποτέλεσμα του πειράματος ήταν ότι μετά από ένα μήνα τέτοιων απρογραμμάτιστων ερεθισμών, τα σκυλιά να μετατραπούν σε φυτά. Τα πιο μαχητικά κατέρρευσαν γρηγορότερα, τα ζώα έχασαν κάθε αυθεντική συμπεριφορά και ο νους τους γέμισε φαντάσματα. Αυτό το παιχνίδι, της προσδοκίας και της απογοήτευσης όπως ακριβώς περιγράφηκε εδώ, εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της συναισθηματικής αντανακλαστικής λειτουργίας και μην νομίσετε ότι εμείς οι άνθρωποι δεν υφιστάμεθα στο πετσί μας αυτή την πρακτική εδώ και πολλά χρόνια. Ο ανθρωποποίητος κόσμος μας είναι γεμάτος κουδούνια που ένας αθέατος Παυλώφ τα κτυπά κατά τα συμφέροντά του καταστρέφοντας κάθε αυθεντική έκφρασή μας. Το μεγαλύτερο και επικινδυνότερο κουδούνι που καταστρέφει τη δημιουργική πνοή μας είναι αυτό της πορνογραφίας. Τα κουδούνια της είναι διάχυτα παντού, παντού χτυπούν δυνατά και ελκυστικά. Στις διαφημίσεις, στις τέχνες, στα περιοδικά, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στους δρόμους, στη μόδα, παντού. Κι ενώ διεγείρουν πάντα, προσδοκίες, όνειρα, υποσχέσεις, έρωτα και γενικά τις πιο απαραίτητες ανάγκες μας, ποτέ δεν τις ολοκληρώνουν. Το ότι η δυτική ανθρωπότητα, κατάντησε ένα μη σκεπτόμενο και μη αντιδρών σώμα στη χυδαιότητα της όποιας εξουσίας, είναι αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής που ο Παυλώφ με τα πειράματά του αποκάλυψε και οι Γερμανοί Ναζί ολοκλήρωσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης πειραματιζόμενοι. Και επειδή η συναισθηματική διακύμανση έχει την έδρα της στην αίσθηση, κατ' επέκταση στο φυσικό σώμα και το εγκεφαλονευρικό σύστημα, ας επιστρέψουμε σ' αυτό και τις λειτουργίες του προκειμένου να φτάσουμε σε κάποιες αλήθειες που πραγματικά ελευθερώνουν. Ας δούμε λοιπόν την βιολογική λειτουργία των συναισθηματικών μας διακυμάνσεων, την προέκταση των αισθήσεών μας δηλαδή. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του καθηγητού Μακ Λύν, διευθυντού του εργαστηρίου εγκεφαλικής εξέλιξης και συμπεριφοράς του εθνικού ινστιτούτου πνευματικής υγείας των Η. Π. Α, την δεκαετία του 70. Ο εγκέφαλος των θηλαστικών αναπτύχθηκε στην σημερινή του μορφή με τρία εξελικτικά βήματα. Το αρχαιότερο τμήμα του σπονδυλωτού εγκεφάλου είναι ή νωτιαία χορδή, ο προμήκης μυελός, η εγκεφαλική γέφυρα και ο μεσεγκέφαλος. Όλα αυτά αποτελούν το εγκεφαλικό στέλεχος, το οποίο ο Μακ Λύν ονόμασε ερπετικό σύμπλεγμα επειδή τα ψάρια και τα ερπετά είναι οι κύριοι φορείς και εκφραστές του. Αυτό περιέχει τους βασικούς νευρικούς αντανακλαστικούς μηχανισμούς για την αναπαραγωγή, την αυτοσυντήρηση, την ρύθμιση της καρδιάς, την κυκλοφορία του αίματος, την

119 118 αναπνοή, τον τοκετό και φυσικά εποπτεύει την εύρυθμη λειτουργία του όλου οργανισμού, δρώντας μέσω βιοχημικών εξαρτημένων αντανακλαστικών. Αυτό είναι το βιολογικό οργανικό θεμέλιο, πάνω στο οποίο εξελίχθηκαν και βασίζονται οι υπόλοιπες λειτουργίες των σπονδυλωτών, συναισθηματικές και νοητικές. Δεύτερο βήμα στην ανάπτυξη των σπονδυλωτών εγκεφάλων είναι η εμφάνιση του επιχειλίου συστήματος, το οποίο εκδηλώνει την συναισθηματική συμπεριφορά των θηλαστικών και λιγότερο των πτηνών. Αυτό περιλαμβάνει τους εξής αδένες: Υπόφυση, θάλαμο, υποθάλαμο, αμυγδαλή και ιππόκαμπο. Η υπόφυση είναι ο κυρίαρχος αδένας του ενδοκρινικού συστήματος και είναι το κύριο όργανο που ενεργοποιεί τον οργανισμό στην εμφάνιση επερχομένου κινδύνου ή διεκδίκησης απολαυστικού ερεθίσματος. Ο πόνος, ο τρόμος, η βία και η οποιαδήποτε απειλή, όπως επίσης και η οποιαδήποτε ηδονική ή ευχάριστη προσμονή, υποθετική ή πραγματική, είναι παράγοντες ενεργοποίησης της υπόφυσης. Η βιολογική αντίδραση ξεκινά όταν το οσφρητικό, οπτικό ή ακουστικό σήμα κινδύνου ή απόλαυσης, φτάσει στον υποθάλαμο. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι είτε τα σήματα είναι πραγματικά, είτε υποθετικά, οι αδένες ενεργοποιούνται! Μόλις λοιπόν το σήμα φτάσει στον υποθάλαμο, αυτός εκκρίνει μία ουσία που ονομάζεται κορτικοεκλυτικός παράγων (CRF), η οποία περνά αμέσως στην υπόφυση λόγω της άμεσης σύνδεσης που έχει μαζί του. Η ουσία CRF ενεργοποιεί την υπόφυση η οποία εκλύει ταυτοχρόνως δύο ουσίες που έχουν διαφορετικές ιδιότητες και διαφορετικό χρόνο δράσεως η καθεμία. Αυτές είναι η (ΑCΤΗ), που δρα άμεσα και αυξάνει την ικανότητα άμεσης αντίδρασης και κάθε άλλης αντίληψης, και οι ενδορφίνες, που δρουν αργότερα. Οι ενδορφίνες καταστέλλουν την ικανότητα αντίληψης και έντασης και αυξάνουν την ικανότητα απόλαυσης, επιδρώντας επίσης και ως αναλγητικοί παράγοντες. Δύο ουσίες που εκλύονται ταυτόχρονα από έναν αδένα, που προκαλούν αντίθετα αποτελέσματα και έχουν διαφορετικούς χρόνους δράσης Ακούγεται αντιφατικό, αλλά είναι θαυμάσιο μπορώ να πω ευφυέστατο! Σας βεβαιώ ότι το σώμα δεν έχει καμία αντίληψη για το πόσο μεγάλες ή μικρές ιδέες έχουμε εμείς για τους εαυτούς μας, δεν έχει ιδέα για τις φιλοσοφίες, τις θρησκείες, τις επιστήμες μας, και όλα όσα μας κάνουν υπερήφανους. Αυτό, το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να δουλεύει καλά και να στηρίζει την οντολογική ύπαρξη στην δράση της, καλή η κακή, λογική ή παράλογη. Τώρα, αν το ΕΓΩ είναι αδύναμο και χωρίς ορθό σημείο αναφοράς, αν ταυτίζεται με τις διάφορες συναισθηματικές διακυμάνσεις και τα διάφορα αιθέρια όνειρά του, κακό του κεφαλιού του, σ' αυτό δεν φταίει καθόλου το σώμα! Αν για λίγο δούμε τους εαυτούς μας ως απλά, χαριτωμένα και ωραιότατα θηλαστικά ζωάκια, χωρίς τις μεγάλες ιδέες μέσα στο νου μας, σίγουρα θα καταλάβουμε πως η άμεση αντίδραση, με ταυτόχρονη αύξηση της αντίληψης που προκαλεί η ΑCΤΗ μας βοηθά να ξεφύγουμε από τον άμεσο κίνδυνο του αρπακτικού η άλλου εχθρού που μας απειλεί. Σε αυτήν την περίπτωση κινδύνου η βραδύτερη επίδραση των ενδορφινών (το όπιο του εγκεφάλου, όπως λέγεται) μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τους πόνους κάποιου τραύματος, του στρεσογόνου παράγοντα που προεκλίθη από τον κίνδυνο και τελικά τον όποιο σωματικό πόνο του επερχόμενου θανάτου. Πλεόνασμα των ενδορφινών προκαλεί και την εκστατική εμπειρία της φώτισης. Η ίδια βιολογική λειτουργία, όταν δεν υπάρχει κίνδυνος ή απειλή, επιφέρει αύξηση της αντίληψης για την προσέγγιση του απολαυστικού παράγοντα, είτε αυτός είναι ιδέα είτε φαγητό είτε έρωτας. Αυτή τη στιγμή π. χ. που εγώ γράφω αυτές τις φράσεις προσπαθώντας να περιγράψω αυτή την εγκεφαλική λειτουργία, αυτόματα, η θέλησή μου, υποχρεώνει την υπόφυση σε έκλυση ACTH προκειμένου να αυξηθεί η δραστηριότητα του εγκεφάλου και να ερευνήσει τις μνήμες που περιέχει. Η αίσθηση της ικανοποίησης δε, μετά από τη σύνθεση μιας φράσης ή ενός νοήματος, όπως αυτό που μόλις τώρα διάβασες φίλε ή φίλη αναγνώστη, είναι αποτέλεσμα των ενδορφινών που ταυτόχρονα εκλύθηκαν από τον ίδιο αδένα. Η ίδια ακριβώς διαδικασία θα επαναληφθεί και στον δικό σας εγκέφαλο, εντελώς αυτόματα, αν το εγώ σας βρει ενδιαφέροντα όλα αυτά. Ας δούμε όμως τι ρόλο παίζουν και οι άλλοι αδένες. Σύμφωνα με τον Μακ Λυν, η αμυγδαλή, όταν διεγερθεί με ηλεκτρισμό η άλλο νευροδιαβιβαστή, προκαλεί την εμφάνιση των ισχυρών

120 119 συναισθημάτων του Δέους αυτής της ακαθόριστης αίσθησης που κυμαίνεται μεταξύ απόλυτου τρόμου και απόλυτης εκστατικής αφαίρεσης. Η επιθετικότητα και η παράλογη μανία συνοδεύουν τη λειτουργία αυτού του αδένα. Δέος, Έθος, Θεός, Ένθεος, Δαίμων, Δαιμόνιος, Δέομαι, Μένος, Ήρως, Έρως. Όλες αυτές οι λέξεις έχουν έναν κοινό βιωματικό συντελεστή: Την εκστατική εμπειρία. Που σημαίνει την υποχώρηση της διττότητας και το βίωμα της μακάριας ενότητας μέσα στον ανθρώπινο Νου το απόσπασμα του Κοσμικού Νου. Πόσα παιχνίδια επικυριαρχίας παίχτηκαν και παίζονται εις βάρος της ανθρωπότητος από τους μυστικούς Γνώστες αυτής της σταθερής, αυτόματης και υποκείμενης σε προγραμματισμό βιολογικής λειτουργίας του εγκεφάλου; Άπειρα! Και ποιος ο σκοπός όλων αυτών των παιχνιδιών; Η εκμετάλλευση της δημιουργικής πνοής κάθε ανθρώπινου εγώ. Προσωποποιώντας τα θετικά μας συναισθήματα στο όνομα του Καλού Θεού και τα αντίστοιχα αρνητικά μας στο όνομα του Κακού Διαβόλου, κήρυξαν έναν ανελέητο εμφύλιο πόλεμο μέσα στον Νου και το σώμα μας, ο οποίος μέσα από ποταμούς αίματος μας οδήγησε σήμερα εδώ, στα όρια της ολοκληρωτικής παραφροσύνης, του απέραντου τρόμου, αλλά και της πραγματικής υπονόμευσης της ζωής αυτού του πλανήτη. Η παράλογη μανία, η παράλογη έκσταση, οι παράλογοι τρόμοι, οι παράλογες προσδοκίες, οι παράλογες εκδηλώσεις αρνητικών και θετικών συναισθημάτων, ο παραλογισμός των ονείρων και όλων των παράλογων υποθετικών λειτουργιών του Νου, έχουν την έδρα τους εδώ. Στον αδένα που λέγεται αμυγδαλή και η οποία όταν αφαιρεθεί από τα αιλουροειδή ζώα τα μετατρέπει σε πρόβατα. Εδώ βρίσκεται η έδρα, πρώτα της σωματικής αλληλοεπίδρασης πόνος - ηδονή και η προέκταση αυτών τρόμος - έκσταση. Το αρχαιότερο μέρος του επιχειλίου συστήματος που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την υπόφυση και τον μεσεγκέφαλο του ερπετικού συμπλέγματος, είναι ο ιππόκαμπος ή αμμώνειο κέρας. Εδώ είναι το κέντρο της οσφρητικής μνήμης και εδώ απομνημονεύονται όλες οι οσμές και οι αντίστοιχες αντιδράσεις που αυτές προκαλούν στον οργανισμό. Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι οι οσμές παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαιώνιση και επιβίωση, ο κύριος παράγοντας της ερωτικής διέγερσης και δράσης κάθε πλάσματος είναι εδώ στον ιππόκαμπο. Ο οποίος, σε άμεση σχέση με την υπόφυση και τις ενδορφίνες που αυτός εκκρίνει, επηρεάζει δραστικά το σύνολο του οργανισμού ως προς την εύρυθμη ή μη σεξουαλική λειτουργία του. Το τρίτο εξελικτικό βήμα στους εγκεφάλους των σπονδυλωτών είναι το νεοχιτώνιο, με κορυφαία ανάπτυξη σε σχέση όγκου σώματος και εγκεφάλου, τον άνθρωπο, τα πρωτεύοντα θηλαστικά, τις φάλαινες, και τα δελφίνια. Εδώ βρίσκεται η έδρα καταχώρησης και απομνημόνευσης όλων των αισθητών και συναισθηματικών δράσεων και αντιδράσεων οι οποίες εκλογικεύονται από την ΕΓΩ οντότητα, μεταμορφωμένες σε άυλα αλλά ζωτικά νοήματα ή Συνείδηση. Η νεότερη νευροφυσιολογία έχει αποδείξει πως ο εγκέφαλος μπορεί να κατασκευάζει ολογράμματα, δηλαδή στερεοσκοπικές εικόνες στον εσωτερικό και τον εξωτερικό του χώρο. Ο σχεδιασμός ενός σπιτιού π.χ. είναι ένα ολόγραμμα που σχηματίζεται από το Εγώ μας πρώτα στο ενορατικό κέντρο και μετά έξω μας. «Η εμφάνιση ενός Φαντάσματος π. χ. σύνηθες φαινόμενο στους πρωτόγονους λαούς αλλά και οι όποιες εικόνες και ήχοι συνοδεύουν μια σχιζοφρενική κρίση, είναι αποτέλεσμα αυτής της ίδιας ιδιότητας του εγκεφάλου» Η Νευροφυσιολογία, αγνοώντας τον δυνητικό παράγοντα Εγώ είμαι, αφήνει το τόσο χρήσιμο συμπέρασμά της ημιτελές και ανάπηρο. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει άπειρες δυνατότητες, όσες και ο Κοσμικός Νους, αυτό που χρησιμοποιεί τα περιεχόμενά του και αποδίδει έργο, είναι το Εγώ. Εγκέφαλος, χωρίς ισχυρό Εγώ, είναι ένα όργανο τα περιεχόμενα του οποίου δεν έχουν λογική ακολουθία και μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε την άλογη αντανακλαστική συναισθηματική αντανάκλαση η οποία επιβάλλεται στο έλλογο Εγώ. Θα ήταν ματαιοπονία, αλλά και εκτός στόχου μου, να εμπλακώ σε περιγραφές των δυνατοτήτων και των ιδιοτήτων κάθε επί μέρους τμήματος του νεοχιτωνίου. Περιορίζομαι να αναφέρω μόνον την χρήσιμη πληροφορία, ότι, σε σοβαρές παθολογικές βλάβες των μετωπικών λοβών και επακόλουθης λοβοτομής, το άτομο χάνει την ικανότητα να συλλάβει τον

121 120 εαυτό του στον ρόλο του δυνητικού παράγοντα, Εγώ Είμαι, Εγώ θέλω, Εγώ Υπάρχω, με αποτέλεσμα να γίνει φυτό. Όλες οι βιοχημικές δράσεις και αντιδράσεις του εγκεφαλονευρικού συστήματος περνούν μια εύπλαστη περίοδο προσαρμογής στο δεδομένο ιδεατό και φυσικό περιβάλλον που κάθε άνθρωπος υποχρεώνεται να υπάρξει. Αυτή η εύπλαστη περίοδος προσαρμογής τελειώνει μετά την εφηβεία, γύρω στα 20, και συνοδεύεται με την απόθεση αλάτων ασβεστίου στον αδένα επίφυση. Αυτός ο προγραμματισμός που είναι οι αθώες και ένοχες συνήθειές μας, ριζώνεται βαθιά στο ανθρώπινο αισθαντικό σώμα και αποτελεί το ουσιαστικό ΕΙΝΑΙ του καθ' ενός, δηλαδή την πραγματική οντολογική του υπόσταση και η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις ιδέες και τα θέλω της επίπλαστης προσωπικότητας. Γι αυτό όταν αλλάζουμε την ιδεολογική μας τοποθέτηση π. χ. από κομμουνιστική σε καπιταλιστική ή από αθεϊστική σε θρησκευόμενη, η συμπεριφορά του πραγματικού μας ΕΙΝΑΙ παραμένει ίδια, απλώς αλλάζει μόνον εξωτερικό μανδύα Οι μέχρι τα 20 χρόνια μας γοητείες και απογοητεύσεις, επιτυχίες, προσβολές και τρόμοι, όλα, υπό μορφή θετικών και αρνητικών συναισθηματικών εντυπώσεων, καταχωρούνται στο υποσυνείδητο και εκδηλώνονται αυτόματα χωρίς λογική ακολουθία όταν το ΕΓΩ είναι αδύναμο. Κι επειδή στο κεφάλαιο αυτό μας ενδιαφέρει η νοημοσύνη που προκύπτει από την συναισθηματική διακύμανση, ας σταθούμε για λίγο εδώ. Όταν κάποτε βρέθηκα στην Ινδία, είδα τον τρόπο με τον οποίο εξημερώνουν τις κόμπρες. Αυτή η εξημέρωση γίνεται ως έξης: Όταν ένα άγριο φίδι συλληφθεί στο δάσος με κάποια παγίδα, τοποθετείται σε ένα πιθάρι στην αυλή κάποιου σπιτιού όπου θα γίνει η εκπαίδευσή του. Στην μέχρι τότε ζωή του ερπετού, τίποτε δεν είχε διαταράξει την απρόσκοπτη λειτουργία του εγκεφαλονευρικού του συστήματος περιβάλλον και ερπετό αλληλοϋποστηρίζονταν. Τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες το ερπετό μένει νηστικό και διψασμένο, φυλακισμένο στο πιθάρι και παρενοχλούμενο σε άτακτα διαστήματα από τους αφέντες του. Μετά από δεκαπέντε ήμερες, τρεις άνδρες κρατώντας από ένα καπάκι στα χέρια τους ξεσκεπάζουν το πιθάρι. Φυσική αντίδραση του ερπετού είναι να βγάλει το κεφάλι του από το πιθάρι και να επιτεθεί στο πρώτο αντικείμενο που συναντά. Και αυτό που βλέπει είναι τα απειλητικά καπάκια γύρω του. Επιτίθεται μανιασμένα, υπέροχα, δυνατά, αποφασιστικά, αλλ εις μάτην. Μετά από έναν εξαντλητικό και απογοητευτικό αγώνα, επιστρέφει τραυματισμένο και πονεμένο στην ασφάλεια του σκοτεινού πιθαριού. Η νοημοσύνη του δεν μπορεί να ερμηνεύσει την κατάσταση. Στην συνέχεια, το ερπετό τρέφεται κανονικά και η ίδια πρακτική των καπακιών συνεχίζεται για ένα περίπου μήνα. Μετά το πέρας αυτής της «εκπαίδευσης», το ερπετό, έστω και αν ελευθερωθεί στο δάσος, δεν μπορεί πια να επιβιώσει. Κάθε φορά που θα σηκώνει το κεφάλι του για άμυνα η επίθεση, τα καπάκια θα είναι πάντα εκεί να αναστέλλουν κάθε φυσική δράση του. Όχι βεβαίως έξω του, αλλά βαθιά μέσα στο Νου του, στο υποσυνείδητο. Μια ανάλογη πρακτική χρησιμοποιείτε και στην εξημέρωση των ελεφάντων. Όταν ένα μικρό γεννηθεί το αφήνουν να παίζει γύρω από την μητέρα του ελεύθερο και να παρακολουθεί τι κάνουν οι άλλοι ελέφαντες. Όταν φτάνει στην κατάλληλη ηλικία δένουν το πόδι του ελέφαντα σε ένα δένδρο ώστε να μην μπορεί να φύγει και τον σιτίζουν κανονικά για κάποιο χρονικό διάστημα. Με την πρακτική αυτή το ζώο εθίζεται στην αίσθηση του δεμένου ποδιού και το φαγητό και από τον οποίο εθισμό ή προγραμματισμό ΔΕΝ μπορεί να απαλλαγεί στο υπόλοιπο της ζωής του. Κατά ανάλογους τρόπους εθίζεται ή προγραμματίζεται και το ανθρώπινο υποσυνείδητο! Αυτές αι μέθοδοι που αναπτύχθηκαν από την ανθρώπινη ευφυΐα την προϊστορική εποχή για την αντιμετώπιση βιοποριστικών αναγκών, εξελίχθηκαν σήμερα σε αποτελεσματική πρακτική χειραγώγησης της ανθρωπότητας. Μέσα από αυτή τη γνώση αλλά και των συμπερασμάτων Παυλώφ εξελίχθηκε και το ναζιστικό πρόγραμμα (Trauma Based Mind Control) ή νοητικός έλεγχος εξαρτημένης τραυματικής αντίδρασης. Στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα υπάρχει κάποιος ωφέλιμος μηχανισμός που απομονώνει αναμνήσεις από σοβαρά συναισθηματικά ή αισθητικά

122 121 τραύματα. Το Εγώ, αντιγράφει την λειτουργία του φυσικού σώματος, το οποίο, όταν δεχθεί την εισβολή ξένου στοιχείου, ενοχλητικό σ αυτό, δημιουργεί μια κύστη γύρω του, απομονώνοντάς το από τις υπόλοιπες λειτουργίες του. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο το Εγώ κατηγοριοποιεί τις συναισθηματικές και αισθητικές του εμπειρίες απομονώνοντας τες από τις υπόλοιπες. Σύντομα οι Ναζί κατανόησαν ότι αυτός ο φυσικός μηχανισμός, ο καταγεγραμμένος στο ανθρώπινο D. N. A. θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον έλεγχο και καθοδήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Σε πειράματα που έκαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανακάλυψαν ότι αν τραυματίζεις συστηματικά παιδιά κάτω των πέντε ετών, μπορείς να μετατρέψεις το εγκεφαλονευρικό τους σύστημα σε μια κυψέλη αυτόνομων διαμερισμάτων χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους. Σήμερα πλέον ακούγονται ειδήσεις και για πειράματα κατά την ενδομήτρια ζωή! Αυτή η πρακτική προκαλεί στα παιδιά και στην συνέχεια στους ενήλικες την γνωστή διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας ή διαχωρισμένης ταυτότητος. Δεν πιστεύω με τίποτε, ότι εκούσια, με επίγνωση των αποτελεσμάτων της πράξης τους, χιλιάδες μαιευτήρες σ όλο τον κόσμο, υπακούοντας τυφλά στην αυθεντία του ακαδημαϊκού τους μανδύα, έγιναν εκούσια όργανα ενός τέτοιου προγράμματος, εγκαθιστώντας μια τέτοια μητρική κυψέλη τρόμου και αγωνίας μέσα στον Νου των νεογέννητων ανθρώπων, κόβοντας βιαστικά την ομφαλίδα και πετώντας τα παιδιά μας στον Καιάδα του βρεφικού θαλάμου. Δεν πιστεύω με τίποτε ότι οι σημερινοί μαιευτήρες έχουν επίγνωση των αποτελεσμάτων μιας πράξης που δολίως διδάχθηκαν και υποχρεώθηκαν να εφαρμόζουν από την εντεταλμένη δεοντολογία τους. Ας τους συγχωρήσουμε και ας τους ζητήσουμε να αναθεωρήσουν αυτή τη θέση τους, μεταστοιχειώνοντας οι ίδιοι τους εαυτούς τους από φορείς τρόμου και πόνου σε νεογέννητους ανθρώπους και μητέρες, σε φορείς Αγάπης, αρμονίας και ευδαιμονίας. Υπάρχει φυσικός τρόπος ανάνηψης του νεογνού. Το Νήπιον είναι η νέα ιερά πνοή. Αυτός είναι ο τρόπος προγραμματισμού της λειτουργίας των αυτόματων αντανακλαστικών συναισθηματικών λειτουργιών οι οποίες εν πολλοίς καθορίζουν και τη συμπεριφορά κάθε ΕΓΩ. Το ότι τα ενάρετα, αγαθά, ερωτικά, τρυφερά, ενθουσιώδη, ελευθερίας και δικαίου συναισθήματά μας, έχουν πέσει πάνω σε ανίκητα καπάκια βίας, περιφρόνησης, εκμετάλλευσης και χυδαιότητας που το πολιτιστικό μας μοντέλο εντέχνως συντηρεί, είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αντικρουσθεί. Αυτός είναι τρόπος εγκλωβισμού των θετικών μας συναισθημάτων στο υποσυνείδητο. Αυτά τα βασικά, ζωοποιά συναισθήματα της ανθρώπινης οντότητας βρίσκονται καλά φυλακισμένα στο υποσυνείδητό μας και αδυνατούν να βγουν στο φως να ομορφύνουν και εξευγενίσουν τη ζωή μας. Η καθημερινή συμπεριφορά του Εγώ μας, καθορίζεται σε όλα τα επίπεδα νοητικό, συναισθηματικό και ενστικτώδες από τα αφανή καπάκια του ανθρωποποίητου υποσυνειδήτου μας. Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες, φαντάσματα, βρικόλακες, θεοί, διάβολοι και πόσοι άλλοι ζωντανοί και πεθαμένοι, απομυζούν και διαστρεβλώνουν κάθε ενάρετη έκφρασή μας. Και όταν το αγαθό δεν μπορεί να βγει και να αντιδράσει στο χυδαίο, τότε το χυδαίο αποκτά αυτοκαταστροφική ορμή, παρασύροντας τα πάντα στο διάβα του. Και τούτο, διότι χωρίς το άλλο μισό του, το αγαθό, δεν μπορεί να αντέξει τον εαυτό του. Εδώ ακριβώς κρύβεται ένα σημαντικό μυστικό. Όταν τα θετικά συναισθήματα δεν μπορούν να βιωθούν και να χαλαρώσουν τις εντάσεις της καθημερινότητας, και όταν τα αρνητικά συναισθήματα δεν μπορούν επίσης να βιωθούν εξ αιτίας του ποινικού κώδικα τότε η βούληση του Εγώ εκφυλίζεται και το ΟΝ δουλώνεται. Γι' αυτό η συστηματική κατασυκοφάντηση του ΕΓΩ και του σώματος αιώνες τώρα. Γι' αυτό και ο σημερινός παραμερισμός του από επιστήμες, δασκάλους και εξουσίες. Γι αυτό και η ολοκληρωτική απάθεια και αδράνεια των πληθυσμών στην επέλαση της παγκοσμιοποίησης. Αυτή είναι η αποκεκριμένη σκοπιμότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Η ενδομήτρια και εξωμήτρια συμπεριφορά κάθε νεογέννητου παιδιού άλλα και κάθε θηλαστικού ζώου, διέπεται από αισθητική συμπεριφορά, η οποία είναι και ή γενεσιουργός αιτία όλων των μεθόδων επικοινωνίας όλων των όντων της Γης και πιθανόν του Σύμπαντος.

123 122 Όλη η απέραντη πολυπλοκότητα των αναρίθμητων ανθρώπινων γλωσσών που ακούμε γύρω μας, αλλά και κάθε ζωντανού πλάσματος, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ευφυείς εκλογικεύσεις της μίας παγκόσμιας άλογης αισθητικής και συναισθηματικής διακύμανσης, από κάθε ευφυή διασκεπτική και ανεξάρτητη Εγώ οντότητα. Με δεδομένο ότι το συναίσθημα είναι το γενεσιουργό αίτιο του λόγου και ότι η καταστροφή της πρωτογενούς ερωτικής λειτουργίας προκαλεί ανισορροπία στην συναισθηματική και νοητική έκφραση. Όλη η σχιζοφρένεια, η εγκληματικότητα, το άγχος, η ανασφάλεια και ο ακατανόητος τρόμος που οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους στα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τα ψυχιατρεία και τις φυλακές, είναι καταστάσεις εξηγήσιμες. Οι ακόλουθοι αναγραμματισμοί της ΑΛΤΑΝΗ Αποκαλύπτουν. ΤΕΡΑΤΑ: (Τ) ΕΡΑΤΑ Αξιαγάπητα ΤΕΡΑΣ: (Τ) ΕΡΑΣ Έρωτας με πάθος. ΑΡΕΤΆ είναι ο Δωρικός τύπος της λέξης ΑΡΕΤΉ. Το σύμβολο Τ είναι το σύμβολο της στάσεως. Το τέρας, σταματών τη ροή του έρωτος, καταστρέφει την αρετή. Τα ΤΕΡΑΤΑ καθίστανται ΕΡΑΤΑ όταν εκλείψει το Τ. Αυτό ακριβώς εδραίωσε η πατριαρχία. Διαβρώνοντας σε αγοραία την ερωτική συμπεριφορά, εμπορευματοποίησε το σύνολο της ζωής. Κάθε νεογέννητο Ον φέρει μαζί του ένα υψηλής ευφυΐας ΕΓΩ που σκέπτεται και βούλεται. Το ευφυές ΕΓΩ ενός παιδιού ή ενός κουνελιού, συνεπικουρούμενο και από το αντίστοιχο φυσικό σώμα, προσαρμόζει μέσω της ταύτισης, τις λειτουργίες του εγκεφάλου του στο δεδομένο περιβάλλον που αναπτύσσεται. Το ότι τα θηλαστικά έχουν θετικά και αρνητικά συναισθήματα είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αντικρουστεί, όπως επίσης και το ότι αυτή η αισθητική διακύμανση δεν τα βοηθά να επιβιώνουν. Από την δεκαετία του 1960 πειράματα με την μέθοδο επικοινωνίας κωφαλάλων σε πιθήκους, απέδειξαν την ικανότητα των ζώων αυτών να επικοινωνούν με τα εννοιολογικά περιεχόμενα 300 λέξεων (Καρλ Σέϊγκαν, Δράκοι της Εδέμ). Το 1953 αιχμαλωτίσθηκε στην Ινδία ένας έφηβος γύρω στα 15 ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί μωρό στο δάσος και ανατράφηκε από λύκους. Η όλη του συμπεριφορά ήταν καθαρά ενός αγρίου ζώου. Δεν μπορούσε να περπατήσει, έτρωγε ωμό κρέας, δεν γνώριζε φυτική τροφή, γρύλλιζε όπως οι λύκοι, ξέσκιζε την τροφή με τα χέρια του, τα οποία είχαν διαμορφωθεί για την συγκεκριμένη πρακτική. Και βέβαια πέθανε στο κλουβί μετά από ένα χρόνο χωρίς ποτέ να γίνει άνθρωπος. Η ευφυΐα της Εγώ - οντότητάς του προσάρμοσε τον νευροβιολογικό, νευροσυναισθηματικό και νευρογλωσσικό προγραμματισμό του να επιβιώσει με αυτόν τον τρόπο δράσης. Τελευταίο διάσημο παράδειγμα που υποστηρίζει τις απόψεις μου περί Εγώ και συναισθήματος, η όρκα φάλαινα Κέικο, που με το όνομα Γουίλη έγινε αστέρι του Χόλυγουντ στο κινηματογραφικό έργο «Ελευθερώστε τον Γουίλυ». Η φάλαινα που της έδωσαν το όνομα Κέικο, αιχμαλωτίσθηκε στα νερά της Ισλανδίας σε πολύ νεαρή ηλικία, πριν ολοκληρώσει τους νευροβιολογικούς, νευροσυναισθηματικούς και νευρογλωσσικούς της προγραμματισμούς στην οικογένεια την οποία ανήκε. Αυτοί οριστικοποιήθηκαν στο ενυδρείο και κάτω από την εποπτεία των εκπαιδευτών της στο οποίο μεταφέρθηκε. Μετά την κινηματογραφική καριέρα της προκάλεσε κύμα θετικών συναισθημάτων τα οποία οδήγησαν στη δημιουργία ιδρύματος για την απελευθέρωσή της στους ωκεανούς. Μετά από προσπάθειες οκτώ ετών, των πιο εξειδικευμένων ανθρώπων σε θέματα θαλάσσιας ζωής και έξοδα εκατομμυρίων δολαρίων, η προσπάθεια απέτυχε και η Κέικο πέθανε τον Δεκέμβριο του 2003 από ίωση σε κάποιο Νορβηγικό λιμενίσκο, με την συντροφιά των ανθρώπων που την περιέθαλπαν. Αίτιο αυτής της δραματικής κατάληξης, η άγνοια του Κέικο να κυνηγήσει την τροφή του, αφού έμαθε να τρώει τα έτοιμα. Επίσης δεν μπορούσε να κολυμπήσει στα βαθιά, γιατί και αυτό είναι παιδεία για τις φάλαινες, αλλά το σημαντικότερο έμαθε να επικοινωνεί με ανθρώπους και όχι με φάλαινες. Οι φάλαινες ΟΡΚΑ ζούνε σε κοπάδια περίπου 50 ατόμων και κάθε κοπάδι έχει τη δική του ιδιαίτερη διάλεκτο επικοινωνίας. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι πανομοιότυπες στο ίδιο θέμα, αφού άλλες μιλούν

124 123 ποντιακά, άλλες βλάχικα και άλλες τσιριγώτικα, για να μην αναφερθώ στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά. Μια άλλη περίπτωση είναι η φάλαινα Κόρκι, την οποία πήραν από τον ωκεανό πριν προλάβει να διδαχθεί πώς να μεγαλώσει τα παιδιά της. Όταν γέννησε είδε το μικρό της να πεθαίνει από την πείνα, ανίκανη να το θηλάσει. Και κάτι πολύ ασυνήθιστο για ανθρώπους, που είναι και αυτοί θηλαστικά. Οι φάλαινες δεν αλλάζουν ποτέ ερωτικό σύντροφο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε διάφορα αγροκτήματα της Αφρικής, όπου φιλόδοξοι κτηματίες, εξημερώνουν άγρια αρπακτικά ζώα όπως λεοντάρια, ύαινες, λεοπαρδάλεις και διάφορα άλλα, τα οποία όταν ελευθερωθούν στην άγρια ζωή, αυτά ΔΕΝ μπορούν να επιβιώσουν για τις ίδιες αιτίες που προανέφερα στα προηγούμενα περιστατικά. Και με τον ίδιο τρόπο διάφοροι πληρωμένοι δήθεν ερευνητές, εθίζουν θηλυκούς πιθήκους μέσω του αυνανισμού στην ομοφυλοφιλία και μετά τους παρουσιάζουν σε διάφορα ντοκιμαντέρ υποστηρίζοντας ότι η ομοφυλοφιλία είναι φυσικό φαινόμενο και όχι παρά φύση. Θα συνεχίσω δε, με μια ιστορία που διαδραματίσθηκε τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία και αφορά το θέμα αυτού κεφαλαίου. Πήρε μεγάλη δημοσιότητα, συγκίνησε σοβαρά τον πληθυσμό, αλλά δεν γνωρίζω τα τελικά συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν την καθ όλα συγκλονιστική ιστορία. Πριν λίγα χρόνια, στον ζωολογικό κήπο του Βερολίνου γεννήθηκε ένα λευκό αρσενικό αρκουδάκι το οποίο ονομάσθηκε ΚΝΟΥΤ. Αλλά η μητέρα του το απέρριψε, αρνούμενη να το θηλάσει και αναλάβει την απαραίτητη φροντίδα για την ανάπτυξή του. Και επειδή η γέννηση πολικής αρκούδας σε αιχμαλωσία θεωρείτε εξαιρετικό γεγονός από τους γραφειοκράτες, οι αρμόδιοι φορείς του ζωολογικού κήπου σκέφτηκαν την λύση ανάδοχου γονέα ο οποίος θα αντικαθιστούσε την φυσική μητέρα. Σωστή ενέργεια και μοναδική λύση στο πρόβλημα, προκειμένου να επιβιώσει το νεογνό. Βρέθηκε λοιπόν κάποιος φύλακας του ζωολογικού κήπου, το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι, παντρεμένος με δυο παιδιά και ανέλαβε την καλά αμειβόμενη υπηρεσία του αναδόχου. Η οποία όμως απαιτούσε εξαιρετικές θυσίες εκ μέρους του. Οι πολικές αρκούδες γεννούνε κατά την διάρκεια της χειμέριας νάρκης τους και το έμβρυο που γεννιέται είναι ημιτελές και ολοκληρωτικά αδύναμο να επιβιώσει στο εξωτερικό περιβάλλον. Προσκολλάτε λοιπόν στον μαστό της μητέρας του και στους επόμενους τρεις περίπου μήνες παίρνει την τελική του μορφή και μέγεθος. Απομυζώντας την μητέρα του η οποία επισημαίνω βρίσκεται σε καταστολή. Σε χειμέρια νάρκη. Θα πρέπει να σας πληροφορήσω ότι το σώμα της αρκούδας ομοιάζει πολύ με το δικό μας και ότι οι μαστοί της αρκούδας βρίσκονται στο στήθος και όχι ανάμεσα στα πίσω πόδια. Αυτή η περιπέτεια είχε ως αποτέλεσμα ο θετός πατέρας να απομακρυνθεί από την οικογένειά του και να αναπτυχθεί μια ιδιαίτερα καλή σχέση επικοινωνίας και συμπεριφοράς μεταξύ ανθρώπου και ζώου. Η οποία ενόχλησε πολλούς, με πρώτους, κατά πάσαν πιθανότητα την οικογένεια του αναδόχου ζωής. Είναι άγνωστη σ εμένα η πορεία των γεγονότων, αυτό όμως που γνωρίζω από τα ΜΜΕ είναι ότι: Ο ανάδοχος γονέας της αρκούδας επέστρεψε στην οικογένειά του. Ότι μετά από λίγο καιρό αυτοκτόνησε. Ότι ο Κνούτ δεν συνεργάσθηκε και αρνήθηκε τον νέο ανάδοχο που του προσφέρθηκε και ότι μετά από λίγο καιρό ο Κνουτ πέθανε από άγνωστη αιτία. Δεν υπήρξε καμία απολύτως έλλογη επικοινωνία μεταξύ του πρώτου αναδόχου και του ζώου αλλά μόνον μια άψογη αισθητική και συναισθηματική σύζευξη. Η οποία όταν διερράγη, οδήγησε στα τελευταία δραματικά αποτελέσματα. Το ερώτημα που θέτω σ εσένα αναγνώστη είναι: Δύναται αυτή η ιστορία να διδάξει κάτι; Σ εμένα επαναβεβαίωσε την άποψη που σ όλο το βιβλίο επαναλαμβάνω. Ότι ο συν-αισθηματικός παράγων είναι ο καθορίζων την ποιότητα της Ζωής μας. Η βιωματική ανακάλυψη αυτών των θετικών συναισθημάτων που το αρκουδάκι μετέφερε στον θετό μητέρα του, ήταν γι αυτόν συγκλονιστική και απέδειξε σ αυτόν την θαμμένη από τον πολιτισμό μας χρυσή αισθαντικότητα! Μην απορείς λοιπόν φίλε αναγνώστη για την ολοκληρωτική αδυναμία μας να αισθανθούμε τρυφερότητα, συμπόνια, αγάπη, έρωτα και γλυκύτητα. Η μόνη δυνατότητα που έχουμε προκειμένου να αντιστρέψουμε τον Ωκεανό αρνητικότητας που μας φορτώνουν καθημερινά τα πάντα, είναι να

125 124 καλλιεργήσουμε συνειδητά τον σεβασμό και την θετικότητα, πρώτα απέναντι στον Εαυτό μας και μετά στους άλλους. Ο ολοκληρωμένος ευδαίμων άνθρωπος, είναι Καλός στο Καλό και Καλός στο Κακό. Εξισορροπήστε την συναισθηματική σας λειτουργία προσθέτοντας συνειδητά τα συναισθήματα που απουσιάζουν από την συμπεριφορά σας και όλα θα αλλάξουν προς το καλλίτερο. Προσθέστε δηλαδή θετικά συναισθήματα εκεί που απουσιάζουν και αρνητικά εκεί που επίσης απουσιάζουν. Αυτό θα εξισορροπήσει την συναισθηματική σας κατάσταση. Οι μηχανισμοί, υλικοί και πνευματικοί που διαιωνίζουν το έργο δυστυχίας του πολιτιστικού μας μοντέλου, είναι οι ίδιοι που μπορούν και να το αλλάξουν προς το ευδαιμονικότερο. Αλλά οι ιδιοκτήτες αυτών των μηχανισμών αρέσκονται στη δυστυχία μας και έτσι, βρισκόμαστε ακόμα εδώ, στην παρούσα δυσάρεστη κατάσταση. Ο Χριστιανικός λόγος της ευλογίας, της αγάπης και της συγχώρεσης, όταν ελευθερωθεί από τους ρύπους της συκοφαντίας που εδώ και 1500 χρόνια συσσωρεύονται πάνω του, μπορεί να ανακαθορίσει το μέλλον. Το ετυμολογικό νόημα της λέξης ευλογία Δεν είναι μια ευχή. Ο ευ λόγος είναι ο θετικός λόγος, ο Προμηθεϊκός λόγος, αυτός που παλαιότερα αποκαλούσαμε αντρικός λόγος, λόγος ήθους, εμπιστοσύνης και δικαίου. Η αγάπη δεν είναι οι ανεκπλήρωτοι ερωτικοί μας πόθοι, που κατά κόρον, στιχουργοί, μουσικοί και τραγωδοί εν αγνοία τους μας υποβάλλουν. Η αγάπη είναι η μητέρα όλων των θετικών μας συναισθημάτων, της τρυφερότητας, της αρμονίας, της συμπόνιας, της αλληλεγγύης, του δικαίου, της αυτοθυσίας, της αποδοχής και της ευγνωμοσύνης. Θυμήσου τον εγκλωβισμό αυτών των συναισθημάτων στο υποσυνείδητο. Και η συγχώρεση ή συγνώμη, δεν είναι μια ταπεινωτική εμπειρία. Είναι μια ευφυής πράξη ισχύος, που τιθασεύει την χωρίς λογική ακολουθία συναισθηματική έξαρση πάνω στην οποία είναι θεμελιωμένος ο Μωσαϊκός νόμος της αντεκδίκησης. Αυτός, που ευφυώς και πανέξυπνα διαιωνίζεται από τις παντός είδους εξουσίες. Πατρική, μητρική, πολιτική, φιλική, ερωτική, επαγγελματική και πόσες άλλες! ΝΑΙ, ο ευ λόγος, το ευ συναίσθημα και η πράξη συγχώρεσης, ανεβάζουν τον άνθρωπο στην πραγματική και περίοπτη θέση του στους κόλπους της Δημιουργίας. Αυτή του Συνδημιουργού! Αυτός Είναι ο πραγματικός χριστιανισμός! Διότι αν εγώ δεν σου βγάλω το μάτι για το κακό που μου έκανες και μέσω του ευ συναισθήματος και του ευ λόγου λύσω τη διαφορά μας, τότε ευφυώς δημιουργώ τον χώρο αγάπης στον οποίο συνυπάρχουμε ειρηνικά. Εντός του ανωτέρω πλαισίου κατανοήσεως, θεωρώ πως δεν υπάρχει κανένας θεός. Εμείς ονομάσαμε θεούς, καλούς ή κακούς, τα διάφορα συναισθήματα που περίτεχνα κατά περίσταση ο εγκέφαλος εμφάνιζε και μετά τις εκλογικεύαμε σε λέξεις, κτίζοντας σιγά-σιγά με λέξεις τα τείχη του σημερινού Λαβύρινθου στον οποίο βρισκόμαστε. Τούτο δεν σημαίνει βεβαίως ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην αρχική κατάσταση του άλογου αλλά ευτυχισμένου ζώου. Σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, με την βούλησή μας, στην αγαθότητα και την ευζωία που την συνοδεύει. Διότι είναι το μόνο μέσο επιβίωσης του είδους μας, άλλα και του ίδιου του πλανήτη μας αφού και αυτός είναι ένα ζωντανό ΌΝ μέσα στο Σύμπαν. Αγαπάτε αλλήλους είναι η απάντηση στο πολιτιστικό μας μοντέλο, που έντεχνα διαιωνίζει πόνο κακία δυστυχία θλίψη και απαξίωση. Εκδηλώστε και δεχθείτε θετικά συναισθήματα και ο κόσμος σας θα αλλάξει χωρίς αιματοκύλισμα. Ευφυώς! Η συστηματική καλλιέργεια των αρνητικών συναισθημάτων που διαρκώς εκδηλώνεται σε κάθε μορφή του δικού μας πολιτισμού και ο έντεχνος εγκλωβισμός των θετικών μας συναισθημάτων στο υποσυνείδητο, έχει φέρει τον ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ προ των πυλών μας. ΥΓ. Αυτού του κεφαλαίου. Κάποτε συνταξίδεψα με τον Νίκο Κοεμτζή, τον γνωστό λαϊκό ήρωα της παραγγελιάς Ο Κοεμτζής είχε κάποιον αδελφό το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι και ο οποίος αδελφός ήταν ένας θεϊκός χορευτής του Ζεϊμπέκικου. Έχω δει τέτοιους χορευτές την δεκαετία του 60, όταν εργαζόμουν

126 125 την νύχτα φωτογράφος στα διάφορα νυκτερινά κέντρα της Αθήνας και γνωρίζω τι πραγματικά σημαίνει αυθεντική μουσική και χορός. Την μυσταγωγία όμως χάλασαν κάποιοι φουσκωτοί του μαγαζιού με αποτέλεσμα την συναισθηματική έκρηξη του Νίκου Κοεμτζή. Ο οποίος, σε κατάσταση υπερβατικής έκστασης, μαχαίρωσε 4 ή 5 άτομα, δεν θυμάμαι πόσα. Με αποτέλεσμα, τον εγκλεισμό του στην φυλακή, εντός της οποίας αυτοεξελίχθηκε πνευματικά εκδηλώνοντας σοφία και θετικά συναισθήματα μέσω ποίησης. Καταθέτω το ποίημα που έμεινε στην μνήμη μου από εκείνο το ταξίδι, σαν απόδειξη του πόσο πολύ τα συναισθήματα καθορίζουν τον ανθρώπινο λόγο, ακόμα και των απαίδευτων, κυρίως αυτών Με το μυαλό και την καρδιά, συμβιβασμένος νάσαι. γιατί μητέρα είναι η καρδιά και το μυαλό πατέρας. Τα δυό τους σαν μονιάσουνε, θα διώξουνε το τέρας.. Νίκος Κοεμτζής ΥΓ 2. Επιθυμώ να μεταφέρω στον αναγνώστη ότι στην συνέχεια της ανάγνωσης, ακολουθούν τέσσερα άρθρα σχετικά με τους εθισμούς τις ταυτίσεις τις ενοχές και τα φετίχ. Η επισήμανση δίδεται επειδή μετά από αυτά τα τέσσερα άρθρα, ακολουθεί μια πραγματεία για τον έρωτα. Πολύ σημαντική εργασία και για την ολοκληρωτική κατανόηση της οποίας είναι η απαραίτητη η σαφής ενημέρωση επί των κατωτέρω τεσσάρων άρθρων. Έθος, θεσμός, έθιμο, εθισμός, θεός. Εύδος είναι η αρχαία ονομασία του σκότους. Όταν σ' αυτό προσθέσουμε το αρχικό σύμβολο της λέξης Ψυχή (Ψ) τότε το Εύδος γίνεται Ψεύδος, που σημαίνει ότι το ψεύδος είναι και το σκοτάδι της

127 126 ψυχής. Όταν δε υπάρχει παντελής άγνοια της δυστυχίας που προκύπτει εξ αιτίας του Ψεύδους προς τον Εαυτό, τότε μπορώ να δηλώσω πως μεγαλύτερο κακό δεν μπορεί να βρει τους ανθρώπους και την πόλη τους. Το κείμενο για τους Εθισμούς είναι μέρος της γνώσης που απέκτησα μελετώντας και το ψεύδος προς τον Εαυτό. Στην αρχαία ελληνική λέξη ΕΘΟΣ βρίσκεται η ρίζα των λέξεων ΕΘΙΣΜΟΣ-ΕΘΙΜΟΝ-ΘΕΣΜΟΣ και σύμφωνα με το ελληνικό λεξικό Δημητράκου, ΕΘΟΣ, καλείται η ικανότης παντός όντος εις την επανάληψη. Και επειδή δεν αναφέρει τίποτε άλλο, ασφαλώς μου επιτρέπεται να κάνω κάποιους συλλογισμούς και να θέσω κάποια ερωτήματα.. 1. Μπορεί κάποιο Ον να επιβιώσει χωρίς την ικανότητα να επαναλαμβάνει αυτά που διδάχθηκε; 2. Όχι βεβαίως! 3. Έχει το έθος και ο εθισμός θεϊκή δύναμη; Έχει βεβαίως. 4. Είναι ο εθισμός ισχυρότερος της βουλήσεως μας; Είναι. 5. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε έναν εθισμό αυξάνοντας την δύναμη της βούλησης μας; Μπορούμε!. ΕΘΙΣΜΟΣ: Επίσης σύμφωνα με το λεξικό Δημητράκου είναι η δια της ασκήσεως αποκτηθείσα έξις ή συνήθεια. Παρακαλώ προσέξτε αυτό το δια της ασκήσεως αποκτηθείσα έξις ή συνήθεια. Διότι η ερωτική μας συμπεριφορά και κάθε συμπεριφορά είναι μια συνήθεια που αποκτήσαμε σε κάποια ηλικία, επαναλαμβάνοντας την πράξη που μας επεβλήθη ή τις σκέψεις και συναισθήματα που συνηθίσαμε και δεν αλλάζουν εύκολα, εκτός κι αν κατέβει ο Θεός. Συνήθεια, εθισμός και προγραμματισμός είναι το ίδιο πράγμα, διότι και τα τρία συνδέονται όπως θα δείτε αμέσως μετά. ΕΘΙΖΩ: Σημαίνει ότι κάνω κάποιον ή ένα ζώο π.χ. να συνηθίσει σε κάτι. (Συν-εθίζω, προσθέτω αυτό που θέλω στη φυσική ικανότητα του άλλου να επαναλαμβάνει ή να εθίζετε). Δηλαδή, Εγώ που γνωρίζω, ότι το ΕΘΟΣ κάθε όντος επαναλαμβάνει αυτό που του διδάσκω, Εγώ, με την βούληση μου, μέσω της συστηματικής επανάληψης, μπορώ να εθίσω ένα ΟΝ στο κάπνισμα, τα ναρκωτικά, την κόκα κόλα, την τηλεόραση, την ομοφυλοφιλία, το ποδόσφαιρο, το αυτοκίνητο, την αυτοαπόρριψη, την αυτοεκτίμηση, τη θλίψη, τη χαρά, τα ερωτικά αντικείμενα (φετίχ), τον αυνανισμό, την όποια ερωτική διαστροφή, το αλκοόλ, το διάβασμα, την ονειροφαντασίωση, το μίσος, την αγάπη, την όποια θρησκεία, την όποια ιδεολογία, την όποια πεποίθηση, την όποια πίστη, την όποια ανοησία. Ίσως κάποιος ορθολογιστής εξυπνάκιας να υποστηρίξει ότι το αυτοκίνητο, η τηλεόραση, η θλίψη και ότι προανέφερα, δεν είναι ουσίες για να εθίσουν κάποιο άτομο. Εγώ όμως θα απαντήσω ότι μπορεί να μην είναι ουσίες, αλλά κάτω από την επιρροή των εικόνων και ειδώλων τους ο εγκέφαλος εκλύει τις κατάλληλες ουσίες στις οποίες και εθίζεται αφ Εαυτού του. Μπορεί να σας ακούγεται παράξενο που εντάσσω την Αγάπη στα πλαίσια του εθισμού, όμως φίλοι μου δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την Αγάπη. Τα λεξικά στο λήμμα Αγάπη αναφέρουν, φιλική διάθεση στοργή, συμπάθεια, αφοσίωση, ενδιαφέρον, συμφιλίωση κτλ. Όλα όσα περί Αγάπης αναφέρουν τα λεξικά ακόμη και ο ύμνος στην αγάπη του αποστόλου Παύλου, είναι θετικά συναισθήματα.. Και τα συναισθήματα εντάσσονται στην επίδραση και έλεγχο της δύναμης των ενδορφινών και αδρεναλίνης που προκαλούν εθισμούς.. Πέρασε ποτέ από το ΝΟΥ σας η ιδέα, ότι η στάση μίσους, απέναντι στους εαυτούς μας, τη φύση, το άλλο φύλο και την ζωή εκτενέστερα, είναι αποτέλεσμα αρνητικού εθισμού; Το Μίσος είναι συναίσθημα και η αυτοαπόρριψη του Εαυτού που έντεχνα και έμμεσα συντηρείται από το πολιτιστικό μας μοντέλο, είναι ένας εθισμός που μας οδηγεί στην κατάθλιψη και το τρελοκομείο! Πέρασε ποτέ από το Νου σας ότι ζούμε μέσα σε ένα πέλαγος αρνητικών εθισμών οι οποίοι έχουν κάνει κόλαση τη Ζωή μας και μέσα στην άγνοιά μας, έχουμε παραιτηθεί σ αυτή τη κατάσταση, αφήνοντας τα τραγούδια, τη μουσική, τα ήθη, τα έθιμα και την μόδα και κάθε πουλημένο ΜΜΕ να επαναλαμβάνουν αυτές τις καταστάσεις δυστυχίας μας Συσχετίστε τις ανεκπλήρωτες ερωτικές καψούρες των τραγουδιών μας με την σημερινή ερωτική πραγματικότητα και προσπαθήστε να

128 127 καταλάβετε ποιος εθισμός υποβάλει ποιόν; Γνωρίζουν οι χρήστες των παραισθησιογόνων ουσιών ότι η ανάγκη τους είναι άμεσα συνδεδεμένη με συναισθηματικές καταστάσεις και ότι ικανοποιώντας με άλλους τρόπους τις ψυχολογικές τους ανάγκες η απεξάρτηση τους γίνεται αποτελεσματικότερη και ευκολότερη; Μάλλον δεν το γνωρίζουν! ΕΘΙΜΟΝ: Είναι η εκ παραδόσεως συνήθεια η οποία επιβάλλεται αφ' εαυτού της. π.χ. Γιορτή Χριστουγέννων, του Πάσχα, ο γάμος, η βάπτιση, τα διάφορα πανηγύρια κ.τ.λ.. Παρακαλώ προσέξτε την διατύπωση, διότι τα έθιμά μας είναι μια διαρκείς επανάληψη των εθισμών μας στους κανόνες της αγοράς, των φόβων, των ελπίδων και των επιθυμιών μας. ΘΕΣΜΟΣ: Είναι ο νόμος, ο κανών, η διάταξης, η τελετή, το θέσπισμα, η ιεροτελεστία. Μέσα σ' αυτές τις έξι λέξεις περιλαμβάνεται το σύνολο σχεδόν της ζωής μας. Είναι δυνατόν να επιβιώσει ένα άτομο, ένα έθνος, ένα κράτος, μια οικογένεια, ένας οργανισμός, ένα ζώο, ένα λουλούδι, ένα δένδρο, ένας πλανήτης, ένας Γαλαξίας, ένα Σύμπαν, χωρίς την ιδιότητα του ΕΘΟΥΣ που επαναλαμβάνει νόμους, συνήθειες, κανόνες, θεσμούς, έθιμα, ταυτίσεις, τελετές και διατάξεις; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση! Παρακαλώ προσέξτε, διότι από νήπια διδασκόμαστε-εθιζόμαστε να είμαστε καλά και υπάκουα παιδιά παντού και πάντα, για να είμαστε αρεστοί. Η λέξη θεσμός εμφανίστηκε την εποχή του βασιλέως Δράκοντος των Αθηνών. Περίπου το 650 π.χ. και εν μέσω κοινωνικών αναταραχών που προέκυψαν από την κατάρρευση του παλαιού μητριαρχικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος, ο βασιλεύς Δράκων, μυηθείς στα Ελευσίνια Μυστήρια και υπό την επίδραση της τότε θεοπνευστίας του, καθόρισε το πρώτο νομοθετικό σύστημα οι κανόνες του οποίου άρχιζαν με τη λέξη Θεσμός, δίδοντας στους θεσμούς αναλλοίωτη θεϊκή υπόσταση. Στις γιορτές των θεσμοφορίων η Δήμητρα και η Περσεφόνη ελατρεύοντο ως προστάτιδες των θεσμών. Στην Θεά Δήμητρα οφείλετω ο ιερός θεσμός του γάμου, του έννομου συζυγικού βίου καθώς και η προστασία της μητρότητας. Παραδόξως, αργότερα, οι θεσμοί μετονομάσθηκαν σε Νόμους από τον Σόλωνα. Γιατί και πως έγινε αυτή η μετονομασία. Σκέφτηκε κάποιος γιατί; Και ποια ήταν η δύναμη που αγνόησε τα θέσφατα των θεών και επέβαλε την βούλησή κάποιου Εγώ; Υποθέτω, ότι μέσα στις γενικές αλλαγές που ο Ελληνισμός πραγματοποιούσε Τότε και μέσα στα πλαίσια κατανόησης των συνειδησιακών δυνατοτήτων του, ο θέσφατος υπό του θεού λόγος δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί. Και αυτό ήταν αντίθετο με τα συμφέροντα της τότε αναδυόμενης ανθρώπινης συνειδητότητας. Έτσι, έχοντας επίγνωση του αυτεξούσιου με το οποίο τον προικοδότησε η Δημιουργία, ο συνειδητός άνθρωπος της τότε εποχής, μετονόμασε τους θεϊκούς θεσμούς σε νόμους και τους νομοθέτες σε θεσμοθέτες. Αυτή ήταν η πρώτη συνειδητή ανθρώπινη πράξη αντίδρασης απέναντι στους τότε Θεούς. Πολύ έξυπνη κίνηση των δυνάμεων της εξουσίας από τότε! Γι αυτό πιθανόν θεοποιήθηκε ο Σόλων. Εμείς οι έλληνες πάντοτε ήμασταν υπεράνω νόμων, θεσμών εθίμων και θεών! Κάθε εθισμός, έθιμο και θεσμός, υπερβαίνει την βούληση και ελευθερία του ατόμου και επιβάλλεται σαν θεϊκή ή δαιμονική δύναμη, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα της επιβολής του στο άτομο. ΕΘΟΣ καλείται η ικανότης παντός όντος εις την επανάληψη. Κάθε επανάληψη πράξης, σκέψης και συναισθήματος, αρνητικού ή θετικού, εντάσσεται μέσα στα πλαίσια του ΕΘΟΥΣ - ΕΘΙΣΜΟΥ για να καταλήξει ΘΕΣΜΟΣ. Ερώτημα: Είναι δυνατόν να εξελιχθεί η ζωή χωρίς τους εθισμούς; Όχι είναι η δική μου βέβαιη απάντηση! Οι εθισμοί, τα έθιμα και οι θεσμοί εντάσσονται μέσα στα πλαίσια των αντανακλαστικών νόμων της Δημιουργίας χωρίς την σταθερότητα των οποίων τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει. Στο Σύμπαν συνυπάρχουν δυο κατηγορίες νοημοσύνης. Η ευφυής και η αντανακλαστική, αντίθετες μεν συμπληρωματικές δε. Η μεν ευφυής νοημοσύνη απαντά σε κάθε προκύπτον πρόβλημα επιβίωσης η δε αντανακλαστική επαναλαμβάνει κάθε απάντηση, δίδοντας χρόνο στην εξέλιξη να ολοκληρώσει το έργο και το επόμενο βήμα της.

129 128 Ερώτημα: Είναι ο εθισμός, το έθιμο, το έθος και ο θεσμός ανεξάρτητες οντότητες με βούληση και νοημοσύνη; Είναι δηλαδή θεοί, διάβολοι, φαντάσματα, πνεύματα, ή δυνάμεις με βούληση και νοημοσύνη; Όχι είναι η δική μου βέβαιη απάντηση! Ερώτημα: Από πού αντλούν τότε την δύναμη και νοημοσύνη τους; Ασφαλώς από εμάς! Εμείς είμαστε Συνδημιουργοί του Κόσμου και εμείς είμαστε που δίδουμε δύναμη και οντότητα στην ύπαρξή τους! Είναι δυνατόν να επιβιώσει ο οποιοσδήποτε εθισμός, έθιμο και θεσμός χωρίς την δική μας συμβολή, την δική μας βούληση, την δική μας σύμπραξη, την δική μας ύπαρξη, τη δική μας υπηρεσία. Όχι είναι η βέβαιη απάντηση. Συμπέρασμα: Κάθε εθισμός, έθιμο και θεσμός είναι αποτέλεσμα ευφυούς σκέψης και αντανακλαστικής επανάληψης, είναι δηλαδή αποτέλεσμα παιδείας και εκπαίδευσης.. Άρα, η υποταγή μας στους εθισμούς, τους όποιους εθισμούς, είναι μια επαναληπτική λειτουργία που μας επιβάλετε νομοτελειακά μέσω της ταύτισής μας με το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννηθήκαμε. Αυτή είναι η Σαμσάρα του Βουδισμού, η Σπηλιά του Πλάτωνα και η νέα έκδοση της σπηλιάς που ονομάζεται στην εποχή μας ΜΑΤΡΙΞ. Η δική μου πρόταση απέναντι στην θεσμοθετημένη δυστυχία που αυθύπαρκτα μας επιβάλλεται, είναι η νέα γνώση αυτού του βιβλίου, που βοηθά το άτομο να κατανοήσει τα διάφορα μέρη του Εαυτού του και μέσω αυτής της κατανόησης, αποταυτισμένο από εθισμούς να δηλώσει προς τον Εαυτό του και τον κόσμο. ΕΓΩ, είμαι ελεύθερος από εξαρτήσεις, ταυτίσεις και εθισμούς. Ερώτημα: Υπάρχει Εαυτός, νους, συνείδηση, συνειδητότητα, πνεύμα, ζώο, φυτό ή ζωντανό πλάσμα στο Σύμπαν χωρίς σκέψη και βούληση, δηλαδή χωρίς ΕΓΩ; Όχι βεβαίως! Παρεμπιπτόντως, αυτές τις μέρες στο Blog Ted.com στην σελίδα Jill Bolte Taylor: 10 talks on human nature και στην διάλεξη της Bonnie Bassler: How bacteria "talk" δηλώνεται σαφώς πως τα βακτηρίδια επικοινωνούν μεταξύ τους! Δηλώνεται δε ακόμη σαφέστερα από την ερευνήτρια, πως τα βακτηρίδια υφίστανται ως ΕΓΩ και ΕΣΥ, έχουν δηλαδή το καθένα ατομική οντολογική υπόσταση! Εδώ σ' αυτό το σημείο, θα ήθελα να σημειώσετε ότι ο αναγραμματισμός της λέξης ΕΘΟΣ μας δίδει την λέξη ΘΕΟΣ και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, μέσω της γνώσης επί των εθισμών το ελεύθερο από εθισμούς και ταυτίσεις Εγώ μας, ελέγχει ακόμα και τους Θεούς και τα έργα τους! Αυτό σημαίνει ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ. Οι νοήμονες αναγραμματισμοί είναι ο μυστικός θησαυρός της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της μητέρας των γλωσσών της Γης. ΥΓ. Δοκιμάστε να απαλλαγείτε από τον εθισμό στην τηλεόραση, στο αυτοκίνητο, το κάπνισμα, τον καναπέ.. Ναι, αυτόν τον καναπέ που όταν καθίσετε θα ξανασηκωθείτε την επόμενη μέρα και θα καταλάβετε άμεσα την δύναμη των εθισμών.

130 129 Ταύτιση. Το 1988 έγραψα το βιβλίο «Άνθρωπε Άγιε-Ήρωα-Διάβολε» και μέσα σ αυτό, έκανα μία πρώτη αναφορά στο νόημα της λέξης ταύτιση. Από τότε είχα επισημάνει, ότι αυτή η άγνωστη σε πολλούς λέξη, περιέχει πολλά αποκεκριμένα νοήματα. Έκτοτε την χρησιμοποίησα πολλές φορές στις διάφορες εργασίες μου αλλά τις μέρες αυτές Νοέμβριος του 2016 αποφάσισα να επανεξετάσω το παλιό άρθρο και ανασκευασμένο να το προσθέσω σ αυτό το βιβλίο. Συμπέρανα, ότι η κατανόηση των βιωματικών εμπειριών αίσθηση-συναίσθημα, ταύτιση, φετίχ και εθισμοί, υπακούουν σε παγκόσμιους φυσικούς νόμους, που εδραιωμένοι στις λειτουργίες του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος, καθορίζουν την συμπεριφορά όλων των ανθρώπων και είναι ένα κλειδί που ανοίγει πολλές πόρτες των αποκεκριμένων δυνάμεων που αυτή την εποχή, κρατούν σε αιχμαλωσία την Ανθρωπότητα. Προανέφερα ότι η αρχή του Εγώ της σκέψης και της βούλησης είναι αυθύπαρκτη εντός παντός όντος, ότι πρώτος σκοπός αυτής της αρχής είναι να συμβάλει στην επιβίωση και εξέλιξη του όντος στο οποίο φωλιάζει και ότι όλα τα ζώντα όντα υπόκεινται στους κοσμικούς νόμους της ταύτισης και των εθισμών. Τούτο σημαίνει πως όταν ένα αυτεξούσιο Εγώ κατανοήσει τους νόμους της ταύτισης και των εθισμών, αυτόματα ελέγχει και την διαιώνιση της Ζωής ή την εξελικτική του διαδικασία! Όλα τα υπόλοιπα θα καθορισθούν από το σημείο αναφοράς της δράσης που αυτό το αυτόνομο Εγώ θα έχει, της αγάπης ή του μίσους.. Και τέλος, ότι το Υπέρτατο, ο Θεός, αποττίοι τα οφειλόμενα της Ζωής στα πάντα, αμέτοχα και χωρίς ανταλλάγματα, επιτρέποντας σε κάθε πλάσμα να επιλέγει αυτό, τον προσωπικό του δρόμο εξέλιξης. Πάντα μέσα στα πλαίσια της αμοιβαίας συνεκτικότητας με την αγέλη στην οποία γεννήθηκε. Και η αγέλη επίσης σε αμοιβαία συνεκτικότητα με το περιβάλλον της. Η ευδαιμονία του ανθρώπου δεν είναι αυταπάτη. Αυταπάτη είναι η ταύτιση με τις ιδέες, τα συναισθήματα και τα πράγματα της ταύτισής του. Εγκυκλ. Ελευθερουδάκη. Ταυτοπαθής: Ο παθών τα αυτά, ο υποκείμενος εις τα αυτά παθήματα, εις όμοια τύχη. Για να συμπληρώσω. Ταύτιση σημαίνει ο παθών τα αυτά, ο υποκείμενος εις τα αυτά, εις όμοια τύχη, με τις ιδέες, τα συναισθήματα και τα πράγματα της ταύτισής του! Αυτός είναι ο ολοκληρωμένος ορισμός της λέξης Ταύτιση. Ερώτημα: Γνωρίζουμε ποιο μέρος του Εαυτού μας ταυτίζεται; Ο νους μας; Το Εγώ μας; Το πνεύμα μας; Το σώμα μας; Η διάνοια μας; Η ψυχή μας; Η ύπαρξή μας, ο εγκέφαλός μας και με τι ταυτίζεται; Παρακαλώ συνειδητοποιήστε ποιο μέρος του Εαυτού σας ταυτίζεται και με τι; Αν είχαμε μια σαφή απάντηση σ όλα αυτά τα ερωτήματα, ΔΕΝ θα είχαμε μια σαφέστερη εικόνα του Εαυτού μας; Στο ερώτημα απαντώ πως το Εγώ ταυτίζεται, διότι το Εγώ λέγει. Εγώ είμαι γιατρός, ιερεύς, υπάλληλος, τεχνίτης, κλεπτής, ψεύτης, άγιος, ήρωας ή άνθρωπος. Όταν το Εγώ δηλώσει, Εγώ είμαι, αυτομάτως ταυτίζεται με το Είμαι που δηλώνει και αιχμαλωτίζεται από την έννοια της δήλωσής του διότι ΔΕΝ γνωρίζει τίποτε άλλο για τον Εαυτό του και μόνον μέσω της ταύτισης μπορεί να αισθανθεί κάτι. Ταύτιση είναι η διοχέτευση της δημιουργικής ενέργειας του Εγώ μας στις ιδέες, τα συναισθήματα, τα φαντάσματα, τα όνειρα και τα πράγματα της ταύτισης που εμείς ή κάποιος άλλος δημιούργησε. Μέσω της ταύτισης, μεταφέρουμε την θεία δημιουργική πνοή μας στα άψυχα και έμψυχα με τα οποία ταυτιζόμαστε και τα ζωοποιούμαι. Ένας επιστήμονας, ένας ιερέας, ένας καλλιτέχνης, ένας στρατιωτικός, ένας αστυνομικός, ένας δημόσιος υπάλληλος, ένας εργάτης, ένας δούλος, ένας εξουσιαστής. Πολύ εύκολα, αφού είναι φυσική του ανάγκη να ολοκληρωθεί οντολογικά σ αυτό που επέλεξε. Αποδεχόμενος την αυθεντία της ιδιότητος, του επαγγέλματος ή της επιστήμης του. Ταυτιζόμενος με αυτά, εύκολα παραιτείται της προσωπικής του ελευθερίας και προσαρμόζει την διανοητική και συναισθηματική του παρουσία και δράση μέσα στο Εγώ του επαγγέλματός, που ανιδιοτελώς ή ιδιοτελώς το ίδιο επέλεξε.

131 130 Και το οποίο ΕΓΩ του επαγγέλματος, ενισχυμένο από χιλιάδες άλλα ανθρώπινα Εγώ να το υπηρετούν, αποκτά μια αυτόνομη και τερατώδη αυθεντία. Φτάσαμε στην εποχή όπου τα τερατώδη Εγώ των επιστημών, των τραπεζιτών και των παντός είδους εξουσιών, να καθοδηγούν μέσω μιας πανέξυπνης παιδείας, την στυγνή εκμετάλλευση κάθε ανθρώπινου Εγώ προς αύξηση της δύναμης του δικού τους Εγώ! Τι σχέση έχει ένα παλιός δημογέροντας μιας αγροτικής κοινότητας με τον σημερινό δικαστή που δικάζει βάση ενός άτεγκτου νομοθετικού πλαισίου; Ταύτιση είναι η πίστη σε μια ιδεολογία, θρησκεία, εθνικότητα ή επάγγελμα, ακόμα και στο φύλο μας. Όταν π. χ, λέγουμε Εγώ είμαι άνδρας ή γυναίκα, είμαστε ταυτισμένοι με τα θεωρήματα που περιέχουν οι έννοιες αυτές και που μας οδηγούν εκεί που θέλουν αυτές και όχι εκεί που θέλουμε να πάμε εμείς. Λέγουμε δηλαδή, είμαι πόντιος, λησμονώντας το είμαι άνθρωπος, είμαι αρβανίτης, θρακιώτης, αμερικάνος, γερμανός, γάλλος, γιατρός, δικηγόρος, άνδρας, γυναίκα κ. τ. λ. και σκοτώνουμε ή εγκληματούμε γι αυτά, λησμονώντας το είμαι άνθρωπος. Το είμαι άνθρωπος είναι μια ακαθόριστη ενοχλητική ομίχλη και τούτο, διότι δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο αξιοπρεπές μοντέλο ανθρώπου να ταυτισθούμε με αυτό. Γιατί άραγε; Ποτέ ΔΕΝ διδαχθήκαμε κάτι αξιοπρεπές για τον άνθρωπο. Ειδικά σήμερα που το έργο των ανθρώπων οδηγεί του ιδιοκτήτες της ανθρωπότητας στα άστρα! Οι μόνες ανθρώπινες αξίες που όλοι υποχρεωθήκαμε να λατρεύουμε είναι το ΣΕΧ, το χρήμα και η εξουσία. Από παιδιά έχουμε πεισθεί, εθιστεί και ταυτισθεί με ιδέες ότι είμαστε αμαρτωλοί, αποτυχημένοι, ανίκανοι, αδύναμοι, άνδρες, γυναίκες και πολλά άλλα τέτοια, ώστε αναγκαζόμαστε από δική μας ανάγκη, μέσω κάποιου καλού επαγγέλματος, να γίνουμε κάτι. Να αποκτήσουμε αξία δηλαδή, σε ένα εντελώς απαξιωτικό περιβάλλον, όπου ο ένας άνθρωπος δαγκάνει τον άλλο χωρίς να καταλαβαίνει γιατί το κάνει. Έτσι απλά, επειδή του έχει υποβληθεί ή έχει εθιστεί και έχει ανάγκη να δαγκάσει κάποιον συνάνθρωπό του, για να γίνει κάτι ή να χαρεί! Πέρασε ποτέ απ τον νου σας ότι αυτή η κατάσταση είναι ένα συναισθηματικό πρόγραμμα συμπεριφοράς, που υπεβλήθη και επεβλήθη στην συμπεριφορά μας με την βοήθεια άγνωστων σ εμάς, πανίσχυρων φυσικών νόμων. Τους οποίους κάποιο άλλοι γνωρίζουν και διαχειρίζονται κατά τα ιδιοτελεί τους συμφέροντα. Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος από ρώσους, κινέζους, άγγλους, γάλους αμερικάνους, μαύρους, κόκκινους, κίτρινους, μπλέ, εργάτες, ιερείς, επιστήμονες που ένδοξα σκοτώνονται μεταξύ τους και καθόλου ανθρώπους. Το είμαι άνθρωπος είναι μια ενοχλητική παρουσία και αίσθηση που προκαλεί γέλωτα μάλλον παρά σεβασμό! Γιατί; Γιατί αφέθηκε το νόημα της λέξης ΑΝΘΡΩΠΟΣ να καταπέσει τόσο πολύ και να έχουμε την ανάγκη να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαστε. Συνδημιουργοί του Κόσμου! Και όλα αυτά διότι εμείς εντέχνως έχουμε χάσει την αυτοεκτίμησή μας! Με αυτόν τον τρόπο, εντελώς δόλια οι επιστήμες, οι θρησκείες, οι ιδεολογίες οι τέχνες και όλες οι εξειδικεύσεις που εμείς δημιουργούμε, τρέφουμε και κάποιο έξυπνοι ευφυώς διαχειρίζονται. Αποκτούν ένα τερατώδες Εγώ, που απορροφά και οικειοποιείται κάθε ανθρώπινο προσωπικό Εγώ που ταυτίζετε μαζί τους. Μέσω αυτής της αλήθειας, οι αποταυτισμένοι διαχειριστές αυτών των τεχνών και επιστημών, διανέμοντας πολιτιστικά και οικονομικά προνόμια, αξιώματα, παράσημα κι επαίνους, διαχειρίζονται ανετότατα προς ίδιον όφελος το σύνολο της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι μέρη της φύσης μας και βρίσκονται εν δυνάμει μέσα σε κάθε νεογέννητο άνθρωπο. Τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας. Αυτή κατασκευάζει τα πάντα, αφέντες και δούλους, άνδρες, γυναίκες, βλάκες, παράφρονες, διεστραμμένους, άγιους και ήρωες. Γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε, μέσα σε ένα πέλαγος δοτών ταυτίσεων, εθισμών και παραπληροφόρησης, που εξυπηρετεί τα σχέδια και την σκοπιμότητα μόνον αυτών που γνωρίζουν να διαχειρίζονται αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις... Οι αποταυτισμένοι δημιουργοί και χρήστες των δυνάμεων της ταύτισης και των εθισμών είναι και οι πραγματική αφέντες αυτού του πλανήτη. Ερώτημα: Έχετε διερωτηθεί ποτέ, τι θα ήσασταν εσείς, αποταυτισμένοι από όλα αυτά;

132 131 Σίγουρα σας πιάνει πανικός και μόνον στην σκέψη απόρριψης της ιδιότητος που έχετε ή είστε! Όμως αν διαλογισθείτε ήρεμα το σκεπτικό, θα κατανοήσετε ότι θα ήσασταν απλά ο Εαυτός σας, ένας ελεύθερος διαχειριστής της ιδιότητος ή επιστήμης που με κόπο προσπάθεια και ενθέρμως διδαχθήκατε! ΔΕΝ θα ήσασταν γιατρός, θα ήσασταν διαχειριστής της ιατρικής επιστήμης, το ίδιο και για κάθε επάγγελμα επιστήμη ή τέχνη. Αυτό είναι το ζητούμενο της ανθρώπινης ψυχής για να είναι ο γνήσιος Εαυτός της. Αυτός είναι ο ρόλος που της δόθηκε από την Δημιουργία. Οι επιστήμες ΔΕΝ είναι εμείς! Είναι τα μέσα της αυτοπραγμάτωσής μας, τα εργαλεία που μας δόθηκαν, ΌΧΙ για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον Κόσμο από τον οποίο εκπορευθήκαμε, αλλά να κατανοήσουμε τον Κόσμο και να βρούμε συνειδητά την θέση μας μέσα σ Αυτόν! ΟΧΙ να εκμεταλλευτούμε τον Κόσμο, αλλά να γίνουμε ευδαιμονικότεροι λειτουργώντας δημιουργικά και θετικά μέσα σ Αυτόν και υπέρ Αυτού! Αφού από αυτόν εκπορευθήκαμε! Απαιτείται η συνειδησιακή μας αφύπνιση και όχι η πίστη σε έναν ήρωα ή θεό. Όλοι απεδείχθησαν δοτοί και ελεγχόμενοι από Αυτούς που τους δημιούργησαν! Ο καθένας από εμάς πρέπει να γίνει ο θεός και ήρωας του Εαυτού του, για τον Εαυτό του και κανενός άλλου! Κατανόησε τον Εαυτό σου και αυτός θα σου αποκαλυφθεί πελώριος!

133 132 Για τις Ε Ν Ο Χ Ε Σ Αυτό γράφτηκε το 1987 και συμπληρώθηκε με νέα ευρήματα σ αυτή την έκδοση. Στα Λεξικά, η λέξη Ένοχος είναι συνώνυμη του υπεύθυνος. Η λέξη όμως υπεύθυνος είναι σαφώς θετικά φορτισμένη. Λέμε π.χ. υπεύθυνος τεχνίτης, γιατρός, δικαστικός κ.τ.λ. χωρίς να υπάρχει καθόλου η έννοια της ενοχής. Αυτό σημαίνει ότι ο Ένοχος, είναι μεν υπεύθυνος, αλλά υπεύθυνος μιας αρνητικής πράξης εξ αιτίας της οποίας υποφέρει εσωτερικά (Εν-έχει), πάσχει, τελεί υπό το κράτος έντασης, άμυνας, αγωνίας, φόβου. Καταστάσεις που δεν του επιτρέπουν να σκέφτεται ελεύθερα και να δρα φυσιολογικά με χαρά και ευχαρίστηση, με αποτέλεσμα να διαπράττει συχνά λάθη, τα οποία του προσθέτουν νέες Ενοχές κ.ο.κ. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή που κάνει τη ζωή του Ενόχου μαρτυρική. Εύκολα λοιπόν συμπεραίνεται πόσο αποτελεσματικό όπλο είναι η τεχνητή ενοχοποίηση, στη διάθεση Αυτού που ασκεί ένα οποιοδήποτε είδος εξουσίας. Κρατική, θρησκευτική, εκκλησιαστική, στρατιωτική, οικογενειακή, φιλική, ερωτική, εργασιακή, οικονομική, καλλιτεχνική κ.λ.π. με το να προσάπτει, να εμφυσά, να εμπνέει, να καταχωρεί, ή να επιρρίπτει Ενοχές σ ένα άτομο, μια ομάδα, ή ένα σύνολο μεγάλου πλήθους. «Μαζί τα φάγαμε, είστε τεμπέληδες, κλέφτες, ψεύτες απατεώνες, φοροφυγάδες, αναξιόπιστοι και πόσα άλλα». Διότι όποιος αισθάνεται Ένοχος, πολύ εύκολα υπακούει, υποτάσσεται και χειραγωγείται. Φοβάται μήπως αποκαλυφθεί η Ενοχή του και δείχνει υπερβολικά πειθήνιος και υπάκουος, ή υποκρίνεται τον ευγενικό, τον εργατικό, τον πράο, τον υπεράνω πάσης υποψίας. Έτσι η αντίφαση που βιώνει ο Ένοχος, δηλαδή του ποιος είναι πραγματικά και του ποιος θέλει να φαίνεται ότι είναι, του δημιουργεί εσωτερικές συγκρούσεις που βαθμηδόν υποσκάπτουν το νευρικό του σύστημα, με συνέπεια να μειώνεται συνεχώς η αμυντική ικανότητα του οργανισμού, όπως επίσης αχρηστεύουν και την ικανότητα αντίδρασης στις συκοφαντίες και τις ψυχικές και σωματικές παθήσεις που καραδοκούν. Μ άλλα λόγια, τα νοσηλευτικά ιδρύματα είναι στη πλειοψηφία τους γεμάτα από άτομα τα οποία η σύγχρονη κοινωνία τεχνηέντως έχει καταστήσει Ένοχα και έχουν πεισθεί υποσυνείδητα ότι η ασθένειά τους είναι κατά κάποιον τρόπο μια δίκαιη τιμωρία που τους επιβάλει ο ίδιος τους ο εαυτός, σαν πληρωμή των Ενοχών τους. Όλα αυτά βεβαίως σε συνδυασμό με τον αφύσικο τρόπο διαβίωσης και διατροφής μέσα σε ένα βεβιασμένο φυσικό περιβάλλον. Κάτι το οποίο παλαιότερα δημιουργούσε αυτοκαταστροφικές ενοχές ήταν η γνωστή παραβολή του αποδιοπομπαίου τράγου στο Ευαγγέλιο. Η παραβολή λέγει ότι σε κάποιο χωριό της Ιουδαίας, οι κάτοικοι, μια φορά τον χρόνο μαζευόταν στην πλατεία, έφερναν έναν τράγο και αφού του φόρτωναν τις αμαρτίες τους τον κυνηγούσαν με πέτρες και ξύλα μέχρι που τον έριχναν σε κάποιος γκρεμό. Ο Χριστός βέβαια κατήργησε το έθιμο τότε και δίδαξε την αγάπη μεταξύ των κατοίκων. Αυτά τότε! Σήμερα, αν προσεκτικά κοιτάξουμε τον όποιο εργασιακό χώρο, τις μικρές αγροτικές κοινότητες, τις πολυμελείς οικογένειες αλλά και τις όποιες παρέες στα καφενεία θα διαπιστώσουμε ότι σε κάθε κουβέντα, κάθε συναίσθημα, κάθε πράξη υπάρχει ένα ανάθεμα για κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο. Ένα έθιμο που αυθυποβάλλεται αφ εαυτού του προκαλώντας ρίγη χαράς στους εκτελεστές των φανταστικών τράγων. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ανοήτως και χωρίς καμία απολύτως ευθύνη, αισθάνεται πως είναι: ΕΝΟΧΟΣ για το προπατορικό αμάρτημα και την αδυναμία αρίστευσης στο σχολείο. ΕΝΟΧΟΣ απέναντι σε κάποιο θρησκευτικό κανόνα και διότι δεν μπορεί να ανταποδώσει τις θυσίες που εντελώς λανθασμένα, λόγο άγνοιας, έκαναν οι γονείς του. ΕΝΟΧΟΣ, διότι η μάρκα του τσιγάρου δεν είναι της ιδίας ποιότητας με αυτήν που διαφημίζεται. ΕΝΟΧΟΣ επειδή δεν κατάφερε να αγοράσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο και επειδή οι ερωτικές του επιδόσεις υστερούν θεαματικά εκείνες ενός ποδοσφαιριστή ή τραγουδιστή.. Αγνοώντας ότι είναι ακούσιο θύμα ενός πολιτιστικού μοντέλου που τον καταστρέφει, αντί να τον προάγει

134 133 ΕΝΟΧΟΣ διότι άργησε 5 λεπτά στη δουλειά του, την οποία δεν αγαπά ιδιαίτερα και χίλιες άλλες δυο Ενοχές, που έντεχνα και μεθοδικά εμβολιάζονται στη συνείδηση του ανθρώπου από τις όποιες κοσμικές και θρησκευτικές εξουσίες. Αλλά εν κατακλείδι, αληθινά ένοχος προς τον Εαυτό του και μόνον, είναι εκείνος που δεν κάνει καμία προσπάθεια να απαλλαγεί από τις ενοχές του. Νόαμ Τσόμσκι: MIA ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ. Κεφ. Ενίσχυση της αυτοενοχής. Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό και πολιτιστικό σύστημα που τρέφει τις Ενοχές τους, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή τής δράσης. Και όπως γνωρίζουμε χωρίς αντίδραση στο κακό που γίνεται, το κακό αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα! Και τα Ερωτήματα που επιθυμώ να θέσω προς όλους τους αναγνώστες είναι τα εξής: Αισθάνεστε ένοχοι επειδή παραβιάζετε του νόμους ενός κράτους απατεώνα; Όχι βεβαίως!! Αισθάνεστε ένοχοι επειδή παραβιάζετε τους θρησκευτικούς κανόνες ενός ιερατείου, στον θεό του οποίου δεν πιστεύετε; Όχι βεβαίως! Αισθάνεστε ένοχοι επειδή έχασε το κόμμα σας στις εκλογές, η ομάδα σας σε κάποιο παιγνίδι, ο εργοδότης σας σε κάποιον ανταγωνισμό, η Πατρίδα σας σε κάποιον πόλεμο; Όχι βεβαίως! Αισθάνεστε όμως σίγουρα ένοχοι, όταν εγκαταλείψετε ένα μικρό ζωάκι που αγαπάτε στον δρόμο, όταν εξαπατήσετε κάποιον που Αγαπάτε, όταν πληγώσετε κάποιον που σας Αγαπά, όταν πληγωθείτε από κάποιον που Αγαπάτε, όταν τελικά κάνετε τις όποιες λανθασμένες συναισθηματικές επιλογές που ακουμπάν τις ευαίσθητες χορδές των άλλων άλλα τις δικές σας. Τότε ΝΑΙ όλοι αισθανόμαστε ενοχές!! Ερώτημα: Απέναντι ποιού πράγματος, ποιάς αίσθησης, ποιάς ιδέας αισθανόμαστε ένοχοι; Απάντηση: Απέναντι του Θείου Εαυτού μας, του φύλακα αγγέλου μας, της απώτερης αλήθειας, του πραγματικού θείου και ιερού που έχουμε μέσα μας, όπως τα περιγράφω στο σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου μου. Αισθανόμαστε ένοχοι μόνον όταν προδώσουμε τα αισθήματα των άλλων όπως και τα δικά μας και οι ισχυρότεροι μηχανισμοί δημιουργίας ακατανίκητων ενοχών στην εποχή μας, είναι η συστηματική περιφρόνηση των μεγάλων προς τα παιδιά, η εγκατάλειψή τους στα νύχια της τηλεόρασης και των βρομερών παιδικών παιγνιδιών. Η Άγνοια και δυστυχία των ενηλίκων με τα οποία τα παιδιά ταυτίζονται και τέλος η ερωτική ανεπάρκεια όλων. Που κύρια αιτία της, είναι η δοσμένη πορνογραφία και πορνεία που συστηματικά και παντοιοτρόπως προβάλλονται και καλλιεργούνται εδώ και δεκαετίες από τα πάντα και που καταστρέφει την πρωτογενή μας ερωτική έκφραση. Αλλά το σημαντικότερο και πιο επονείδιστο, είναι το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η όποια Ενοχή, που πολλές φορές εν αγνοία μας φορτωνόμαστε κατά την διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πλαστή ανάγκη της τιμωρίας και αυτοτιμωρίας. Επαναλαμβάνω, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πλαστή ανάγκη της τιμωρίας. Και είναι τόσο φυσική και βαθιά εδραιωμένη στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αυτή η απάνθρωπη συνήθεια ή εθισμός, να αυτοτιμωρούμαστε για κάποιο λάθος που κάναμε και να τιμωρούμε και τους άλλους για τα λάθη τους, ώστε ΔΕΝ δυνάμεθα να δούμε τίποτε διαφορετικό! Γιατί; Γιατί κανείς ΔΕΝ μας διδάσκει να γινόμαστε σοφότεροι, αποτελεσματικότεροι, ευτυχέστεροι και ωραιότεροι, αναγνωρίζοντας και διορθώνοντας τα λάθη μας; Η ενοχή λειτουργεί αφ εαυτού της οδηγώντας τους αισθανόμενους ενοχές μέχρι και την αυτοκαταστροφή τους. Το αίσθημα της ενοχής είναι ένα θανάσιμο δηλητήριο με το οποίο η Ανθρωπότητα Υποβολιμαίος ποτίζεται αιώνες τώρα με τελική κατάληξη την εποχή μας, όπου όλοι και όλες ψάχνουμε να βρούμε ενόχους για να αισθανθούμε δικαιωμένοι.

135 134 Κι όταν ΔΕΝ βρίσκουμε ενόχους, τότε εύκολα και απερίσκεπτα ή και εντέχνως, σαδιστικά τους δημιουργούμε, προκειμένου να απαλλαγούμε εμείς από ενοχές και να αιματοκυλισθούμε όλοι εν δικαίω. Τόσο εύκολα κι απλά, καταστρέφουμε την ευδαιμονία του Κόσμου μας! Η πηγή του αισθήματος της ενοχής, της τιμωρίας και αυτοτιμωρίας βρίσκεται στο Αβρααμικό ιερατείο, ο Θεός του οποίου, «ψεύτικος ή αληθινός» την δημιούργησε, προκειμένου οι υπηρέτες του να ΜΗΝ αισθάνονται ένοχοι, αλλά αγαλλίαση, όταν σφάζουν, καίνε ή παλουκώνουν τους αλλόθρησκους και τους αμαρτωλούς εχθρούς τους! Η έννοια και βίωση της αμαρτίας και ενοχής, ήταν και είναι άγνωστη στους πολιτισμούς της Άπω Ανατολής και κυρίως στους δήθεν πρωτόγονους. Όταν οι άνθρωποι της Δύσης συνειδητοποιήσουν, ότι είναι θύματα μιας πολιτιστικής παιδείας που εντέχνως τους φορτώνει μόνιμα ενοχές, φόβους, άγνοια, δυσαρέσκεια, μίσος κατά πάντων και αυτοαπόρριψη, για να τους εκμεταλλεύεται ασυστόλως, τότε υπάρχει ελπίδα για την Ανθρωπότητα.

136 135 Φετίχ. Βικιπαιδεία: Φετιχισμός, ονομάζεται η τάση θεοποίησης ορισμένων αντικειμένων και η απόδοση υπερφυσικών δυνάμεων σε αυτά, απρόσιτης ή ακατανόητης αλλά επιβαλλόμενης στον άνθρωπο. Στις πρωτόγονες θρησκείες το φετίχ αποτελούσε ένα αντικείμενο λατρείας. Όπως εξακολουθεί να είναι το ίδιο και στις δικές μας κοινωνίες αλλά με διαφορετικά ονόματα, όπως αυτοκίνητα, καλτσόν, μάτια, μύτες, βυζιά, σουτιέν, πόδια, τακούνια και ο αριθμός δεν έχει τέλος.. Τόσο το ICD-10 της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας (1988), όσο και το DSM-IV της Αμερικάνικης ψυχιατρικής εταιρίας (1994), περιλαμβάνουν τον φετιχισμό σαν ξεχωριστή κατηγορία. Και τα δύο ταξινομητικά συστήματα ορίζουν τον φετιχισμό σαν τη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από τη χρήση ή εμμονή σε αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σαν ερεθίσματα με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση και την ευχαρίστηση. Και οι δυο διατυπώσεις, αλλά και οι άλλες των εγκυκλοπαιδειών, είναι συμπεράσματα ορθολογιστών που αγνοούν ολοκληρωτικά συναισθηματικές, αισθητικές και υποσυνείδητες ανάγκες όπως και επιρροές αυτών των Φετίχ. Ανέτρεξα στη Βικιπαιδεία του διαδικτύου προκειμένου να βρω κάποια επίσημα στοιχεία γύρο από τα ΦΕΤΙΧ και αυτά που βρήκα, επιβεβαιώνουν ακόμη μια φορά, ότι ο ερωτικός σκοταδισμός που εντέχνως και επίμονα επιβάλετε στην ανθρωπότητα εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα, αποβλέπουσα στην ψυχονοητική διαταραχή της ανθρώπινου συναισθήματος. Συνιστώ στον αναγνώστη, με κριτήριο τη δική του προσωπική εμπειρία να επισκεφτεί την Βικιπαιδεία και να δει την απέραντη ανοησία και αλληλοσυγκρουόμενη ανοητολογία που δηλώνεται με μεγάλες υπογραφές. Όπου συνειδητά και ανενδοίαστα ακαδημαϊκοί παραπληροφορούν και παραπλανούν σε βασικές ψυχικές ανάγκες της ύπαρξής μας. Εκτός κι αν έχουν ολοκληρωτική άγνοια. Ορισμός: Ερωτικό Φετίχ και κάθε Φετίχ είναι, το όποιο αντικείμενο, το όποιο χρώμα, το όποιο σχήμα, το όποιο άρωμα και το όποιο όνειρο, που διεγείρει την ερωτική αλλά και δημιουργική μας πνοή, μέσω της οποίας οδηγούμεθα στην ερωτική και δημιουργική μας δράση. Και επειδή σίγουρα με την διατυπωθείσα ερμηνεία δημιούργησα πρόσθετη σύγχυση στην ήδη υπάρχουσα, οφείλω να δώσω μια ερμηνεία η οποία θα ερμηνεύει το δικό μου θεώρημα και η οποία συγκρινόμενη με τις αντίστοιχες της Βικι παιδείας, θα δίδει την ευκαιρία στον αναγνώστη να βγάλει σαφές συμπέρασμα περί Φετίχ. Στα Λατινικά, factitius ή facere ή Φετίχ σημαίνει "για να κάνει" για να κινητοποιήσει και προσθέτω: Για να ικανοποιήσει την επιθυμία που ένα φετίχ διέγειρε. Κάθε τι που διεγείρει μια επιθυμία, ένα βραβείο, ένα κύπελλο ποδοσφαίρου, ένα πτυχίο, ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι, μια γυναίκα, ένας άνδρας, ένα όνειρο, το να γίνω επιστήμων π. χ. Είναι ένα ερωτικό φετίχ που ζητά την ηδονή της ικανοποίησης ότι πέτυχε τον στόχο του. Κάθε επίτευξη στόχου αποφέρει ηδονή και κάθε αποτυχία πόνο και θλίψη. Περιβαλλόμεθα από μια θάλασσα ελκυστικών αντικειμένων και υποκειμένων ή φετίχ και τα οποία λάμπουν πανέμορφα διεγείροντας κάθε είδους επιθυμίες, ερωτικές, υλικές και πνευματικές, αλλά με αμφίβολες δυνατότητες ικανοποίησης! Ακόμη και ο θεός είναι ένα ερωτικό φετίχ. Από την αρχαιότητα οι μονάζοντες και των δυο φύλων είναι ερωτευμένοι με τον θεό και θυσιάζουν την ερωτική τους ενέργεια στον θεό που πιστεύουν. Σήμερα βέβαια οι ίδιοι λέγουν ότι μετατρέπουν την βρώμικη ερωτική τους ενέργεια σε πνευματικότητα, αλλά όπως έχω γνωρίσει πολλούς από αυτούς, ΔΕΝ είναι καθόλου έτσι. Εντέχνως η ψυχιατρική περιορίστηκε στην ερωτική έννοια της λέξης και τούτο διότι ΔΕΝ συμφέρει στους έξυπνους που γνωρίζουν, να ΜΗΝ γνωρίζουμε εμείς οι πληβείοι και λαϊκοί πολλά γύρω από τα φετίχ που διδασκόμεθα να υπηρετούμε και μέσω αυτών, να συντηρούμε ένα βίαιο πολιτιστικό μοντέλο επιθετικότητας, ανεντιμότητας, πόνου, ενοχών και θλίψης, που μας γεμίζει δυσαρέσκεια. Επανέρχομαι στον ορισμό της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας όσο και της αμερικάνικης ψυχιατρικής εταιρίας, που περιλαμβάνουν τον φετιχισμό σαν ξεχωριστή κατηγορία ερωτικής δραστηριότητας.

137 136 Λέγει ο ορισμός: Και τα δύο ταξινομητικά συστήματα ορίζουν τον φετιχισμό σαν τη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από τη χρήση ή εμμονή σε αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σαν ερεθίσματα με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση και την ευχαρίστηση. Κατ αρχήν γιατί είναι ερωτική διαταραχή η χρήση χρωμάτων, αρωμάτων, μεταξωτών, μαστιγίων, στηθόδεσμων, εσωρούχων και παντός είδους εφευρημάτων για την επίτευξη της ερωτικής ολοκλήρωσης. Επισημαίνοντας, πως άλλο η έννοια της λέξης σεξουαλισμός και άλλη της λέξης ερωτισμός. Ο ερωτισμός περιέχει δημιουργικό πνεύμα, ο σεξουαλισμός σκέτη ηδονική αίσθηση. Κι έπειτα, η χρήση όλων των προαναφερομένων φετίχ για ερωτική ολοκλήρωση, υφίσταται, επειδή η πρωτογενείς και αυθεντική έκφραση ΔΕΝ δύναται να λειτουργήσει αυθεντικά, εξ αιτίας των πληγών που υπέστη κατά την εφηβεία. Ερώτημα: Υπάρχει κάποια ορθή ερωτική παιδεία, ώστε όλα τα προαναφερόμενα να ορίζονται ως διαταραχές της ερωτικής μας συμπεριφοράς; Η προσωπική ιστορία κατανόησης των Φετίχ είναι η ακόλουθη. Ήταν Ιούνιος του Μόλις είχα επιστρέψει διαλυμένος συναισθηματικά από την Αυστραλία, με ένα επώδυνο διαζύγιο στην πλάτη μου, σχετικά άφραγκος και βρίσκομαι τυχαία στην Ύδρα, ερωτικά υστερημένος και περιμένω να έρθει ο Ιούλιος για να κατευθυνθώ στον Όλυμπο. Όπου θα εργαζόμουν εθελοντικά στην διαχείριση και λειτουργία του καταφυγίου Γιώσσος Αποστολίδης στην κοιλάδα των Μουσών. Θα πρέπει να επισημάνω στους αναγνώστες μου ότι η Ύδρα είναι ένα πέτρινο νησί το οποίο, εκείνα τα χρόνια, βαλλόμενο ολημερίς από έναν υγιή Ήλιο, συσσώρευε θερμότητα και το βράδυ την εξέπεμπε αργά και σταθερά σαν ένας γνήσιος συσσωρευτής θερμότητας. Και ο οποίος, τα βράδια, εξουδετερώνοντας την υγρασία της θάλασσας και διαπερνώντας την επιδερμίδα του σώματος, θέρμαινε εσωτερικά ψυχή και σώμα διεγείροντας τα ωραιότερα όνειρα. Όταν έξαφνα, ένα πρωί, ευρισκόμενος σε μια από τις πέτρινες παραλίες του νησιού, βλέπω να αναδύεται από την θάλασσα μια ξανθιά θεά, με θαυμάσιο κορμί και χάρη, με γαλάζια κορδελάκια στα μαλλιά και να κατευθύνεται σε μια μοναχική πετσέτα που βρισκόταν σχεδόν δίπλα μου. Είμαι συγκλονισμένος, συνεπαρμένος, το σώμα μου γεμίζει από απειρία ερεθισμάτων και το εγώ μου βρίσκετε σε κατάσταση σοκ, έρμαιο χαοτικών, πανίσχυρων και ακατανόητων για εκείνη την εποχή ερωτικών εντυπώσεων και αισθήσεων. Μου πείρε αρκετή ώρα να συνέλθω και να αποφασίσω να μιλήσω. Η θεά ήταν από την Αυστραλία και φυσικά παραθέριζε στην Ύδρα. Κλείσαμε ραντεβού το ίδιο βράδυ σε ένα καφέ του λιμανιού και εγώ, πλέοντας σε πελάγη ευδαιμονίας, ετοιμάζομαι για την νυκτερινή πανδαισία που υπέσχετω η θεϊκή ύπαρξη. Περιμένω γεμάτος ανυπομονησία την έλευση της θεάς στο συγκεκριμένο καφέ, όταν παρατηρώ μια άγνωστη κυρία, με πλούσια ξανθά και χυτά μαλλιά, να έρχεται προς εμένα χαμογελώντας. Κοιτάζω γύρω μου να δω μήπως υπάρχει κάποιος άλλος στον οποίο απευθύνεται το χαμόγελο, αλλά είμαι μόνος. Απορημένος, σηκώνομαι να υποδεχθώ την άγνωστη που έρχεται χαμογελώντας, όταν έξαφνα, ακούω την φωνή της θεάς που περιμένω να με χαιρετά. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είμαι βέβαιος ότι το σοκ που δοκίμασα, διαπιστώνοντας ότι ΔΕΝ γνώρισα την θεά που ερωτεύθηκα σφόδρα το πρωί στη θάλασσα, ήταν ίσο με μεταφυσική μυητική εμπειρία. Βρίσκομαι τελείως χαμένος απέναντι στο άγνωστο ερωτικό μου είδωλο και πανευτυχής ακούω να μου λέγει ότι θα βρεθούμε μετά από δυο ώρες, επειδή της έτυχε κάτι έκτακτο. Ήπια μισό μπουκάλι ουίσκι μέχρι να καταλάβω ότι αυτό που ερωτεύθηκα το πρωί τόσο συγκλονιστικά, ήταν τα κορδελάκια που είχε στα μαλλιά της και όχι την ίδια την Θεά. Εκείνο το ίδιο απόγευμα, ανατρέχοντας στις αναμνήσεις μου θυμήθηκα ότι μια ξαδέρφη με την οποία παίζαμε τις κουμπάρες και τους γιατρούς όταν ήμασταν παιδιά, ήταν ξανθιά και φορούσε γαλάζια κορδελάκια και τα οποία τότε ενεργοποίησαν την ερωτική μου διάθεση. Η διαπίστωση ότι τα κορδελάκια ήταν το ερωτικό μου αντικείμενο ή φετίχ και όχι το ίδιο το άτομο με διέλυσε. Έφυγα αμέσως από το νησί και πήγα στον Όλυμπο, την εργασία που είχα αναλάβει όπου και ανακάλυψα τον Καβάφη. Το ποίημα του οποίου «Πόλις» με έκανε να αλλάξω δρόμο και να αναζητήσω την αλήθεια του Εαυτού και όχι την ιδανική κοινωνία που μέχρι τότε έψαχνα.

138 137 Σήμερα, μετά από 45 χρόνια αναζητήσεων, διαπιστώσεων και συμπερασμάτων, μπορώ ανεπιφύλακτα να δηλώσω, πως τα φετίχ, τα όποια φετίχ, είναι αυτά που κινούν τα άτομα να δράσουν, ευχάριστα ή δυσάρεστα και να δηλώσω με βεβαιότητα, ότι η σαφής κατανόηση του φυσικού νόμου που περιλαμβάνει την λειτουργία των φετίχ, μπορεί να συμβάλει θετικά στην ευδαιμονία του ανθρώπου. Διότι όταν κατανοήσουμε ότι όλα τα ερωτικά φετίχ του πολιτισμού μας είναι είδωλα, τότε θα αναζητήσουμε τα πραγματικά φυσικά φετίχ που ΔΕΝ θα προδώσουν ποτέ το ερωτικό μας όνειρο. Και τα φυσικά φετίχ είναι αισθήσεις, αρώματα και ενέργειες, αισθαντικές επαφές που συγκλονίζουν και όχι εικόνες, πράγματα και πολυτέλειες. Το συγκλονιστικό αγκάλιασμα σε ένα Αργεντίνικο Τανγκό, όπου δυο πολωμένα ενεργειακά σώματα προσεγγίζουν και παίρνουν φωτιά, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθεί σε έναν εκστατικό και δημιουργικό έρωτα από το οποιοδήποτε ελκυστικό είδωλο. «Αν βέβαια υπάρχει η σχετική παιδεία». Ο Έρωτας είναι η δημιουργική ενέργεια του Κόσμου και τα φετίχ που ενεργοποιούν τον έρωτα είναι είδωλα, χρώματα, σχήματα, πράγματα, εικόνες, φωτογραφίες, τίτλοι, χρήματα, εξουσία. Και τα είδωλα, σαν τέτοια που είναι, πάντα εξαπατούν, πάντα απογοητεύουν πάντα πληγώνουν και πάντα ο πόνος του παρελθόντος, ορθώνεται σαν τοίχος απέναντι σε κάθε νέο φετίχ που θα διεγείρει την ερωτική μας διάθεση. Σ έναν κόσμο που εντέχνως διδαχθήκαμε να ζούμε, σ έναν κόσμο ειδώλων, σ έναν κόσμο ψεύδους και δυσαρέσκειας, ΔΕΝ υπάρχουν πολλές ελπίδες αναγνώρισης και βίωσης του Έρωτα! Πώς να μας αντέξει η Δημιουργία λοιπόν, αφού για άλλον λόγο μας έπλασε! Μπορείς να συσχετίσεις αυτά που υφίστασαι τώρα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσες να ζήσεις, ΑΝ συνειδητοποιήσεις ότι είσαι Συνδημιουργός του Κόσμου. Δεν θα αισθανόσουν μια απέραντη ντροπή να σε κατακλύζει για το μάταιο έργο σου και μια απέραντη έκπληξη για την αποκεκριμένη αλήθεια που κάποιοι την εκμεταλλεύτηκαν προς ίδιον όφελος, οδηγώντας σε μέσω των φετίχ, των εθισμών και των ταυτίσεων στο τίποτε!

139 138 Πραγματεία στον έρωτα. Αυτή η εργασία απαντά στο ερωτικό πρόβλημα της εποχής. Και πρόβλημα είναι η ολοκληρωτική απουσία της πρωτογενούς και αυθεντικής ερωτικής συμπεριφοράς του Μέγα Σώματός μας. Η οποία, εντέχνως συκοφαντήθηκε από θρησκευτικές κατ αρχήν παρεμβάσεις πριν από αιώνες και στην εποχή μας διαρκώς διαστρεβλώνετε από την πορνογραφία, πορνεία και τις ψευδοαξίες του πολιτιστικού μας μοντέλου. Το ερωτικό ένστικτο είναι πανίσχυρο, διαρκεί μέχρι την τελευταία εκπνοή του ανθρώπου και κλείνει με μια έκρηξη ενδορφινών από την υπόφυση, προσφέροντας το αντίδωρο της ευδαιμονίας στην στέρηση της Ζωής.. Η πρωτογενής ερωτική συμπεριφορά ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό και συμβαίνει όταν συναντήσουμε το άλλο μισό μας, το αιωνίως ζητούμενο και εντέχνως χαμένο στο πολιτιστικό μας μοντέλο. Όταν από άγνοια ή σκοπίμως απουσιάζει η δυνατότητα ικανοποίησης της πρωτογενούς έκφρασης, τότε το πανίσχυρο ένστικτο προσαρμόζει την συμπεριφορά του σώματος σε δευτερογενείς και τριτογενείς συμπεριφορές που κάνουν τη ζωή του ανθρώπου κόλαση. Όλες οι λεπτομέρειες του πως και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά περιγράφονται στην πραγματεία που ακολουθεί. Συνιστώ δε στον αναγνώστη να μελετήσει προσεκτικά τα κεφάλαια φετίχ, ταύτιση εθισμοί και ενοχές, διότι το ερωτικό ένστικτο διεγείρεται από φετίχ. Το σώμα εθίζεται σ αυτά, διότι το Εγώ ταυτίζεται με όλα αυτά συμπάσχοντας μαζί τους θετικά και αρνητικά και διότι οι ενοχές αναστέλλουν κάθε αυθεντική ερωτική έκφραση! ΔΕΝ είναι κανένας από τους ανθρώπους υπεύθυνος για την όποια ερωτική του πραγματικότητα. Καλή ή κακή φυσική ή αφύσικη! Και τούτο, διότι η ερωτική συμπεριφορά, όπως και κάθε άλλη, προγραμματίζεται βάση φυσικών νόμων και όταν αυτός ο προγραμματισμός ολοκληρωθεί, μέχρι την ηλικία των 20 ετών, ΔΕΝ αλλάζει. Ο εθισμός ή προγραμματισμός του σώματος σε συγκεκριμένες συμπεριφορές, είναι εφικτός, διότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το Σύμπαν συντηρεί τους Κόσμους του. Ο έρωτας είναι η δημιουργική πνοή του Σύμπαντος. Η εξιδανικευμένη του έκφραση δημιουργεί χαρά και δημιουργική δράση ενώ αντιθέτως, η εκχυδαϊσμένη, θλίψη και αρνητική δράση. Η σημερινή κατάσταση του πανσεξουαλισμού που υποβάλετε και επιβάλετε στο όνομα δήθεν ανθρώπινων δικαιωμάτων, έχει φέρει ήδη την ερωτική κόλαση στη Γη. Όταν οι εξουσίες νομοθετούν υπέρ της ομοφυλοφιλίας, της υιοθεσίας παιδιών από αυτούς, της πορνείας, της πορνογραφίας, της κτηνοβασίας και του μαύρου διαδικτύου, τότε κάτι πολύ βρώμικο κρύβεται στα βασίλεια των ανθρώπων.. Να ληφθεί δε σοβαρά υπ όψιν από όλους τους πολίτες, ότι στη νέα επιστήμη της βιοηθικής που τώρα αναπτύσσεται στις πανεπιστημιακές σχολές, το θέμα της βιοηθικής του έρωτα απουσιάζει παντελώς. Γιατί; Για να διαιωνίζεται η σημερινή ερωτική λέπρα στις κοινωνίες μας; Η ΜΗ αντίδραση στο κακό που γίνεται, επιτρέπει στο κακό να αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα. Η πράξη αντίδρασης στο κακό είναι νόμος του Κόσμου και συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία του. Όταν ένας άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να εκφρασθεί ερωτικά και θετικά προς τον Κόσμο, τότε προσπαθεί να τον καταστρέψει. Η καταστροφικότητα είναι το υποκατάστατο της ανέφικτης ερωτικής του ολοκλήρωσης. Και η αισχρά προδομένη, με την κατάρρευση κάθε αίσθησης δικαίου χαράς έρωτα και ευδαιμονίας ανθρωπότητα, βρίσκεται ακριβώς προ των πυλών της καταστροφής της. Η Ζωή είναι αισθήσεις και συναισθήματα, όχι λόγος. Ο Λόγος είναι υπηρέτης των αισθήσεων και συναισθημάτων και στην εποχή μας, ο λόγος, εντέχνως υπηρετεί αρνητικές αισθήσεις και συναισθήματα. «Λόγος, είναι η πράξη της σκέψης». Ο έρωτας είναι η δημιουργική πνοή του Κόσμου. Ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Κόσμου και η ερωτική του συμπεριφορά εντέχνως έχει εκπορνευθεί ή εμπορευματοποιηθεί. Κατά συνέπεια και το σύνολο του έργου του! Δεν θα έπρεπε λοιπόν εμείς, ο Λαός, να ενδιαφερθούμε για την ορθή ερωτική παιδεία των παιδιών μας, αντί της

140 139 δοσμένης πορνείας και πορνογραφίας που εκπορνεύουν κάθε δυνατότητα ερωτικής Ευδαιμονίας στη Ζωή μας; Σατανισμός, είναι η διαστρέβλωση οτιδήποτε φυσικού και αυθεντικού στο αντίθετό του. Και η Μέγιστη Ερωτική Διαστροφή που επεβλήθη στον ανθρώπινο κόσμο είναι ο αυτοευνουχισμός, που οι διάφορες φιλοσοφικές, θρησκευτικές και μυστικιστικές ομάδες δήθεν αυτογνωσίας και δήθεν πνευματικής εξέλιξης επαγγέλλονται, προκειμένου τα μέλη τους να γνωρίσουν την αγνή ή άγια Ζωή. Αυτή η γελοία διανοητική παγίδα που προκαλεί τις πλείστες ψυχικές και οργανικές διαταραχές, είναι η κόλαση μέσα στην οποία το ανθρώπινο είδος κατατρώγει τις σάρκες του, κάτω από την εποπτεία ανέραστων και μισάνθρωπων ευνούχων! Ερώτημα: Υπάρχει κάποια επίσημη, νόμιμη, εθνική, επιστημονική ή κρατική παιδεία, περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς; Εγώ δεν γνωρίζω, εσείς γνωρίζετε; Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί ΔΕΝ υπάρχει. ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχει; Το ίδιο επίσης ερώτημα επιθυμώ να απευθύνω και προς την λεγόμενη πνευματική ή ακαδημαϊκή κοινότητα και ειδικά την κοινότητα των επιστημών της φιλοσοφίας, της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας. Υπάρχει κάποια επίσημα αναγνωρισμένη άποψη περί έρωτος ως ορθή και υγιείς και η οποία όταν παραβιασθεί από κάποιο άτομο αυτό να αρρωστήσει στο σώμα και την ψυχή του; Εξ όσων πάλι γνωρίζω, μάλλον Όχι. Άλλο ερώτημα που απευθύνεται μόνον προς ψυχιάτρους ψυχολόγους κοινωνιολόγους και ιερείς. Γνωρίζεται κύριοι αξιωματούχοι με σαφήνεια, όπως απαιτεί η επιστημονική αποδεικτική δεοντολογία, τι είναι η ψυχή, η υγεία της και τις αιτίες των ασθενειών της; Μπορεί κάποιος σοφός ακαδημαϊκός ή άσοφος λαϊκός να απαντήσει υπεύθυνα και με βεβαιότητα; Γνωρίζετε αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες μου ότι το νόημα της λέξης ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ σημαίνει ότι άγω την ψυχή μου προς εκπαίδευση σε όλα αυτά τα σημερινά άθλια, βίαια, αφύσικα και πορνογραφικά μέσα ψυχαγωγίας που άφθονα και νόμιμα μας παρέχονται; Γνωρίζετε συμπολίτες μου, ότι ο μόνος επίσημος και ανεγνωρισμένος φορέας ενημέρωσης και εκπαίδευσης των παιδιών μας στα μυστήρια του έρωτα, είναι η πορνογραφία, η πορνεία, η προπαγάνδα του πεζοδρομίου, η ομοφυλοφιλία και ποιό το αποτέλεσμα αυτής της αισχρής παιδείας στην ψυχική υγεία των παιδιών μας. Στις σχέσεις των δύο φύλων και γενικά στην ευδαιμονία όλων μας; Δεν γνωρίζετε, άρα, όλοι είμαστε αιχμάλωτοι μιας υποβολιμαίας ερωτικής παιδείας που από ΓΝΩΣΤΗ πηγή εκπορευόμενη, γεμίζει θλίψη και δυσαρέσκεια την ψυχή και το σώμα μας, στερώντας μας για πάντα την πραγματική χαρά του έρωτα και λέγω γνωστή, διότι όλοι γνωρίζουμε ποιός πορνογραφεί, με λέξεις, εικόνες και πράξεις! Σχόλιο του συγγραφέα: Στην Ορφική Κοσμογονία, από το αρχικό χάος των ανάμικτων στοιχείων, ξεπήδησαν ο θεός έρωτας και η θεά ανάγκη. Και οι δύο από κοινού συνεργαζόμενοι, έκτισαν τον Κόσμο. «Ανάγκη και Έρως. Δημιουργήματά τους, ο Κόσμος μας». Ο έρωτας είναι η δημιουργική αρχή του Σύμπαντος και ο άνθρωπος, είναι Συνδημιουργός αυτού. Η εξιδανικευμένη ερωτική του έκφραση τον ανεβάζει στον ουρανό, η αγοραία τον κατεβάζει στην κόλαση. Αυτού που είμαστε σήμερα. Ηδονική είναι η σύλληψη του σώματός μας, ηδονική η κυοφορία, ηδονικός ο τοκετός, ηδονική η Ζωή, ηδονικός ο θάνατος. Αλλά ΔΕΝ το γνωρίζουμε και αυτή η άγνοια έχει μεγάλο κόστος. Πολύ μεγάλο, διότι όλο αυτό το υπέρτατο μεγαλείο του έρωτα και της ηδονής που κάθε δημιουργική πράξη περιέχει, είναι έντεχνα γεμάτο από τρόμους, φαντάσματα, φόβους, εκμετάλλευση και μίσος που χάνει κάθε θείο μεγαλείο και μετατρέπεται στο αντίθετό του. Και τούτο, διότι ένα ερωτικά ευτυχισμένο άτομο είναι ένα σ όλα καλό άτομο και ένα δυστυχισμένο ένα σ όλα κακό και πρώτα προς τον Εαυτό του. Όταν τον απορρίπτει εξ αιτίας της ερωτικής του ανεπάρκειας.

141 140 Πριν προχωρήσω στην ανάπτυξη του κυρίως θέματός μου, επιθυμώ να κάνω μια σημαντική επισήμανση, άγνωστη παντού, και η οποία αποδεικνύεται από το μέχρι τώρα επιτυχές καταστροφικό έργο της Η επισήμανση που καταθέτω είναι ότι: Από την εποχή εδραίωσης της πατριαρχίας, από το Αβρααμικό και Αρχαιοελληνικό ιερατείο, άρχισε μια συστηματική, επίμονη και άτεγκτη συκοφαντική επίθεση κατά του ανθρώπινου σώματος και κάθε ζωντανής σάρκας. Ο έρωτας, η σάρκα και κάθε υλικό αντικείμενο έλαβε την θέση ενός αμαρτωλού, ανάξιου και βρομερού υλικού αντικειμένου απέναντι στο πνεύμα. Και σαν τέτοιο, ΔΕΝ έχει καμία αξία, εκτός της εμπορίας, της εκμετάλλευσής και της ηδονικής του αφαίμαξης. Από την αριστοκρατία του πνεύματος ασφαλώς, ανεξάρτητα αν αυτή η αριστοκρατία είχε και έχει την έδρα της στο ίδιο βρομερό υλικό! Το ανθρώπινο σώμα. Το ότι η ίδια θεωρία απόρριψης της αξίας του σώματος κυριαρχεί μέχρι τις μέρες μας στις επιστήμες, τις θρησκείες, τους τραπεζίτες και τους παντός είδους εξουσιαστές αλλά και στους ταπεινότερους λαϊκούς, δείχνει, ότι πίσω από αυτή την επίμονη άρνηση της σάρκας, που από την αρχαιότητα εδραιώθηκε, υπέρ του πνεύματος ή του ορθολογισμού, βρίσκεται ένα μεγάλο μυστικό ισχύος που ΔΕΝ πρέπει να αποκαλυφθεί. Η αιχμή του δόρατος που έκανε την επίθεση στο μέγα σώμα μας, αφού προηγουμένως τα ιερατεία βεβαιώθηκαν για την αποτελεσματικότητά της στους δικούς τους δούλους, ήταν ο χριστιανισμός. Ο οποίος αρχικά ήταν αίρεση του Αβρααμικού ιερατείου και σταδιακά επεκράτησε παγκοσμίως μετά την βοήθεια του Ρωμαίο Αυτοκράτορα Θεοδόσιο που ονομάσθηκε και μέγας εξ αιτίας του αντιπαγανιστικού κώδικα που καθιέρωσε στην τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο οποίος κώδικας, παραδόξως, βρίσκετε ακόμα σε ισχύ, στους ιθαγενείς λαούς της Αφρικής.. Ήταν το 634 περίπου, όταν ένας μεγάλος σεισμός στη Μεσόγειο κατέστρεψε το υδραγωγείο της Ρώμης και το παλιρροϊκό κύμα που δημιούργησε, καταβύθισε το αρχαίο λιμάνι της Αλεξάνδρειας κατά έξη μέτρα καταστρέφοντας το παλάτι των Μακεδόνων βασιλέων που βρισκόταν στην δεξιά πλευρά του. Το ίδιο παλιρροϊκό κύμα κατέστρεψε και το λιμάνι της Καισάρειας, που κατασκεύασε ο Μέγας Ηρώδης της Παλαιστίνης. Αυτός που συκοφαντήθηκε για την σφαγή των νηπίων. Τότε, ο Πάπας της Ρώμης, κατά τα έθιμα της εποχής, ερμήνευσε την θεομηνία πως ο θεός προκάλεσε την καταστροφή του υδραγωγείου, διότι οι τότε χριστιανοί εξακολουθούσαν να διατηρούν τις παλαιές πρακτικές υγιεινής με τα λουτρά και Ασκληπιεία τους και ότι συνεπάγεται με την καθαριότητα και περιποίηση του σώματος, απαγορεύοντας εφεξής την υγιεινή περιποίηση του σώματος και την μέχρι τότε επικρατούσα Ασκληπιεία ιατρική. Επιβάλλοντας την απλυσιά, ως αρετή ζωής και το ζεστό λαδάκι από το καντήλι της παναγίας ως πανάκιο φάρμακο... Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή των Ασκληπιείων από τους χριστιανούς και την εξ αυτού ανάπτυξη όλων των ιδιαίτερων ευρωπαϊκών ασθενειών. «Σύφιλη, βλεννόρροια, φυματίωση, κοκίτη, μαγουλάδες, λέπρα και άλλες» και που σαν λαίλαπα καταστροφής αφάνισαν τους γηγενείς και υγιείς πληθυσμούς και πολιτισμούς παντού στον πλανήτη, όπου οι αποικιοκράτες λευκοί τις μετέφεραν και εξακολουθούν να διαβάλουν παντού στον κόσμο, μέσω των βακτηριολογικών τους εφευρέσεων και πρακτικών μέχρι σήμερα. Με αποτέλεσμα, σήμερα, το σύνολο της ζωής του πλανήτη να ασθενεί, ψυχικά και οργανικά από επιστήμες, επιστήμονες και εξουσιαστές, που στο όνομα της έρευνας και της εκμετάλλευσης των επιστημονικών ευρημάτων οδήγησαν τη ζωή στον σημερινό επιθανάτιο ρόγχο της, διότι εδώ είμαστε. Τι γνωρίζουν οι σημερινοί άνθρωποι από το Μέγα Σώμα τους εκτός από τις ασθένειές του, τις ερωτικές του ανεπάρκειες, του πόνους και την σωματική τους αδυναμία; Και για τα οποία, αφ ενός είναι υπεύθυνες οι φαρμακευτικές επιστήμες και αφ ετέρου, τρέχουν στους επιστήμονες να θεραπευτούν και οι οποίοι επιστήμονες, εν αγνοία και αυτοί ευρισκόμενοι, λόγο εξειδικεύσεων και δεοντολογικών περιορισμών και διότι έτσι τους συμφέρει. Διαιωνίζουν μια ανεξέλεγκτη από αυτούς τους ίδιους καταστροφή, προκειμένου να απολαύσουν τα πολιτιστικά και οικονομικά προνόμια που κάποιος αθέατος εξουσιαστής ορίζει και κάποιες ακατανόητες φυσικές δυνάμεις τον υπηρετούν, διαιωνίζοντας την επικυριαρχία του. Αφού έτσι είναι τα πράγματα!

142 141 Ο άνθρωπος είναι πνεύμα και σώμα. Το πνεύμα εκφράζεται μέσω του Εγώ της σκέψης και της βούλησης και το σώμα, εμφανίζετε και λειτουργεί μέσω των ενστίκτων, αισθήσεων και διαισθήσεων. Υποθέτω πως οι μνήμες του σώματος πηγαίνουν πίσω 600 εκατομμύρια χρόνια. Μέχρι την εποχή που τα βακτηρίδια ευκαριώτες, άρχισαν να ερωτεύονται και να ανταλλάσουν εκστασιασμένα τα γονίδιά τους κτίζοντας σε διάρκεια αιώνων ηδονής, τον σημερινό υπέροχο και ζωντανό Κόσμο του πλανήτη μας. Τα ένστικτα και οι αισθήσεις λειτουργούν αντανακλαστικά και η αντανακλαστικότητα δύναται να προγραμματισθεί βάσει του νόμου των εξηρτημένων αντανακλαστικών του Παυλώφ. «Αυτό ΔΕΝ το πρόβλεψαν οι ευκαριώτες. Η αντανακλαστικότητα υπηρετεί το δημιούργημα». Το δε πνευματικό μέρος, Εγώ σκέψη και βούληση, ταυτιζόμενο με τις λειτουργίες του σώματος, αφ ενός γίνετε ένα με τις αισθήσεις που το σώμα βιώνει και αφ ετέρου υπηρετεί το σώμα στην επιβίωση και αναπαραγωγή του. Ο νόμος της αντανακλαστικότητας είναι παγκόσμιος, το σύνολο της Ζωής λειτουργεί και επιβιώνει αντανακλαστικά και δηλώνεται καθαρά από την αρχαία ελληνική λέξη Έθος. Όλα αυτά είναι προσεγγίσιμα από την καθημερινή λογική μας και γενικά αρκετά γνωστά στους σχετικά μορφωμένους ανθρώπους. Αυτό που ΔΕΝ είναι γνωστό, είναι, αφ ενός οι χρονικοί περίοδοι εδραίωσης των εθισμών ή προγραμματισμών στο σώμα μας και αφ ετέρου ο τρόπος που τα περιεχόμενα αυτών των προγραμματισμών εκδηλώνονται. Ως προς την εκδήλωση, αυτή γίνεται αντανακλαστικά και χωρίς καθόλου λογική παρέμβαση. Π. χ. Η εμφάνιση ενός ποντικού σε μια ομάδα ανθρώπων που αναπαύονται, θα δημιουργήσει τέτοια ποικιλία αντιδράσεων που λογικά είναι αδύνατον να ερμηνευθεί. Ένα άλλο πρόχειρο παράδειγμα είναι τα ερωτικά φετίχ ή αντικείμενα που διεγείρουν την ερωτική μας διάθεση. Ο καθένας μας έχει τα ιδιαίτερα δικά του φετίχ, σχήματα, χρώματα και αντικείμενα με τα οποία διεγείρεται η δημιουργική πνοή του. Ο καθένας από εμάς, έχει το ολοκληρωτικά δικό του ερωτικό πρόγραμμα λειτουργίας και το οποίο ο ίδιος έχει δημιουργήσει στον Εαυτό του, αντιδρώντας ενστικτωδώς ή αντανακλαστικά στα ερωτικά «φετίχ» που συνάντησε στο παρελθόν του. Και όταν ό καθένας έχει το δικό του ερωτικό πρόγραμμα στο κεφάλι του είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο, να ζευγαρώσει με το αντίστοιχο ερωτικό όνειρο του άλλου φύλου και να ευδαιμονίσει. Παρακαλώ θυμηθείτε την δική σας προσωπική ζωή την περίοδο από δώδεκα μέχρι δεκαπέντε και φυσικά τις παρέες και συναναστροφές εκείνης της περιόδου. Θυμηθείτε τους χαρακτήρες και συμπεριφορές των φίλων σας, εκείνη την χρονική περίοδο όπως και την δική σας βεβαίως. Δεν μπορείτε να αρνηθείτε ότι η βασική δομή χαρακτήρων, είχε ήδη εδραιωθεί στις συμπεριφορές όλων. Θυμηθείτε και πάλι ότι οι χαρακτήρες των παλιών φίλων ακόμα και μετά το εικοστό έτος είναι ίδιοι με αυτούς της εφηβείας, εκτός του λούστρου που έβαλαν με κάποιο πτυχίο ή επαγγελματική αποκατάσταση. Σημασία έχει να θυμηθείτε και διαπιστώσετε την βασική δομή η οποία προϋπήρχε της εφηβικής περιόδου. Αυτή η επισήμανση είναι πολύ σημαντική διότι αποδεικνύει ότι ο δομικός χαρακτήρας κάθε ανθρώπου δημιουργείτε πριν την ηλικία των δώδεκα ετών και κατά την περίοδο από έξη μέχρι δώδεκα και με βάση τις πανίσχυρες αισθητικές εντυπώσεις που το φυσικό του σώμα έχει δεχτεί. Η βασική δομή κάθε ανθρώπινου χαρακτήρα είναι αισθητικής φύσης και δημιουργείται στην ηλικία από έξη μέχρι δώδεκα ετών. Εποχή όπου το παιδί αφυπνιζόμενο στη ζωή, προσπαθεί παθιασμένα να ενταχθεί σ έναν κόσμο ενηλίκων που διέπεται από το ψεύδος, τη βία, την υποκρισία και την άγνοια οποιασδήποτε ψυχικής και σωματικής λειτουργίας του. Η αισθητική ποιότητα εκείνης της εποχής καθορίζει και το συναισθηματικό μέλλον του ανθρώπου, δικαιώνοντας τον Καβάφη που τότε έγραψε. Έτσι που την ζωή σου ρήμαξες στην κώχη τούτη τη μικρή, σ όλη τη Γη τη χάλασες και τους αρχαίους μας που από τότε δήλωσαν. «Το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του»! Τα προαναφερόμενα, έρχεται η δια στόματος του κυρίου Δημήτρη Κουρέτα, καθηγητού της Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών που το 1970 να βεβαιώσει.

143 142 «Αυτό που νοείται ως μοίρα ή πεπρωμένο, αντιπροσωπεύεται στην πραγματικότητα, από ορισμένους ψυχολογικούς παράγοντες, απωθημένες επιθυμίες και ενστικτώδεις ωθισμούς, που εμφωλεύουν μέσα στον ασυνείδητο ψυχισμό του ανθρώπου και προσδιορίζουν αιτιοκρατικά, αλλά ανεπίγνωστα, τις συναισθηματικές του αντιδράσεις, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του». «Ο ασυνείδητος ψυχισμός είναι οι ΜΗ νοηματοδοτημένες από το Εγώ αντανακλαστικές δράσεις και αντιδράσεις του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος.» Η ωρίμανση του ψυχοσωματικού συνόλου που ονομάζεται άνθρωπος και που ολοκληρώνεται μέχρι την ηλικία των είκοσι ετών, απαιτεί έναν βασικότατο παράγοντα οργανικής φύσης που θα καθορίσει αμετάκλητα την μελλοντική αισθητική συμπεριφορά του σώματός του. Αυτός ο βασικός παράγων είναι η ερωτική ολοκλήρωση του ατόμου, με το αντίστοιχο άτομο του άλλου φύλου. Και εντάσσεται στο πρωτογενές ερωτικό ζευγάρωμα με το πολικό άτομο του άλλου φύλου. Όταν αυτό ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί, λόγο πολιτιστικών, οικονομικών ή θρησκευτικών εμποδίων, τότε η πανίσχυρη ερωτική ανάγκη προσαρμόζει το σώμα σε δευτερογενείς και τριτογενείς συμπεριφορές, με τις αντίστοιχες οργανικές και ψυχικές συνέπειες πόνου και δυσαρέσκειας. Η επίτευξή της πρωτογενούς ερωτικής συμπεριφοράς αποδίδει ευδαιμονία στο σώμα, η αποτυχία δυσαρμονία και τούτο διότι η ΜΗ ολοκλήρωση αυτής της ερωτικής ανάγκης που η φύση επιβάλει, αφήνει μια πληγή πόνου στις μνήμες του σώματος η οποία αιμορροεί δυσάρεστα ακόμα και μέχρι τον θάνατό του. Όλοι και όλες αναζητούμε το ιδανικό μας ταίρι, το άλλο μισό μας δηλαδή και αυτό είναι αδύνατο να επιτευχθεί στο πολιτιστικό μοντέλο της πορνογραφίας και πορνείας που γεννιόμαστε και που καταδυναστεύει ολοκληρωτικά κάθε ευδαιμονική λειτουργία του σώματός μας. Η ΜΗ ολοκλήρωση αυτής της βασικής οργανικής ανάγκης και οι διαρκείς ερωτικές αποτυχίες που μοιραία προκύπτουν σε κάθε προσπάθειά μας, αφού ΔΕΝ υπάρχει η σχετική παιδεία. Δημιουργούν σταδιακά μια μόνιμη κατάσταση ενοχής και θλίψης που οδηγεί τους ανθρώπους στην κατάθλιψη και παραίτηση. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και υφίσταται για κάθε θηλαστικό. Η ερωτική ολοκλήρωση είναι η οντολογική ουσία του φυσικού μας σώματος. Όταν ΔΕΝ ολοκληρωθεί, στην σωστή χρονική περίοδο, το σώμα νοσεί και τούτο, διότι η εντολή του ουρανού που εκπροσωπείτε από το Εγώ, είναι να υπηρετεί τη σάρκα και όχι το αντίθετο. Διότι το πρόγραμμα λειτουργίας της σάρκας είναι δοσμένο από τον Ουρανό και τη Γαία και η έντεχνη διαστροφή του από ένα εξουσιολάγνο Εγώ, προκαλεί οργανικό πόνο και ψυχική θλίψη. Για τον Έρωτα. Τον Δεκέμβριο του 1986 κάποια καθηγήτρια της δεύτερης τάξης ενός γυμνασίου της Θεσσαλονίκης, ζήτησε από τους μαθητές της, στο μάθημα ελεύθερη έκφραση, να γράψουν το σημαντικότερο πρόβλημα που τους απασχολούσε. Ο Έρωτας πήρε το 80% των απαντήσεων και σ' αυτό το 80% η ποιότητα έκφρασης άρχιζε από την ανοησία μέχρι την υψηλότερη δυνατή έκφραση της ερωτικής πραγματικότητας των εφήβων εκείνης της εποχής. Παραθέτω την απάντηση μιας δεκατετράχρονης κοπελιάς που μου ενέπνευσε εκείνη την εποχή, να σκεφτώ τα του έρωτα. Και που περικλείει όλη την ουσία του αδιέξοδου και του πόνου στον έρωτα που ζούνε μικροί και μεγάλοι, σ' αυτό που πιστεύουμε ως πολιτισμένο κόσμο. Δεν ξέρω Νομίζω πως ερωτεύθηκα. Αν είναι λάθος ή όχι δεν το ξέρω. Εγώ, αυτό αισθάνομαι. Δεν ξέρω, αλλά πονάει. Πονάει πολύ. Γιατί πονάει; Διότι μια απέραντη εκστατική ομορφιά, που ο Ουρανός και η Γαία χαρίζουν σ όλα τα πλάσματά τους μέσω της ερωτικής έκστασης, βρίσκεται περικυκλωμένη από δηλητηριώδη

144 143 ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Διότι το έφηβο άτομο, αισθαντικά και όχι λογικά, κατανοεί και βιώνει ότι Αυτή η Υπέρλαμπρη Αισθαντικότητα που το συγκλονίζει και που δύναται να μετακινήσει την ψυχή του στον ουρανό. Είναι ανέφικτη. Είναι ανέφικτη, μέσα σ αυτό το πολιτιστικό περιβάλλον του ψεύδους, της βίας, της υποκρισίας και της παντός είδους εκπόρνευσης, που η παρθένα ψυχή του έφηβου ανθρώπου αφυπνίζεται. Η λέξη τραγούδι προέρχεται από την ελληνική λέξη τραγωδία και συνήθως περιγράφει μια μικρή τραγωδία. Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας. Και ο ερωτικός πόνος που εκφράζεται στα πλείστα από αυτά, είναι η εξαιρετικά ισχυρή θλίψη της ερωτικής μας απογοήτευσης. Όλος τούτος ο πόνος του έρωτα, που τόσο συχνά και ισχυρά εκφράζει την θλίψη του στα τραγούδια και συμπεριφορά μας, δεν είναι τίποτε άλλο από τον πόνο μιας χαμένης ευτυχίας που αδυνατούμε να προσεγγίσουμε, εξ αιτίας της έντεχνης αιχμαλωσίας μας στα σκοτεινά κελιά του πρόσκαιρου έρωτα της βίας και της εμπορίας του. Και τα οποία κελιά, άφωνα και αόρατα κτίζονται από την αλητεία του πεζοδρομίου, την εκκλησία παλαιότερα, την πορνεία και πορνογραφία σήμερα και από όλες τις αφύσικες διαστροφές με τις οποίες εντέχνως έχει εμπλουτισθεί τελευταία η ερωτική κουλτούρα όλου του πλανήτη. Όταν η παιδοφιλία, η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία, αποκτούν νομικά ερείσματα στις δήθεν πολιτισμένες κοινωνίες μας, τότε σίγουρα κάτι πολύ βρόμικο κρύβεται στα βασίλεια των ανθρώπων. Ερώτημα: Υπάρχει εξιδανικευμένη σαρκική ερωτική σχέση; Και εγώ απαντώ ΝΑΙ, υπάρχει. Ένα ζευγάρι, έστω και ομοφυλόφιλο, που οι σωματικές και διανοητικές του ενέργειες είναι πολωμένες υπέρ του αγαθού, του ωραίου και του δικαίου, απαλλαγμένο από ενοχές και φόβους, ζει έναν εξιδανικευμένο έρωτα ανεξάρτητα των πρακτικών που χρησιμοποιεί. Ένα τέτοιο πολικό ζευγάρι ΔΕΝ διασπείρει την ιδιαιτερότητά του και ΔΕΝ την καταστρέφει! Το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η ψυχική ένωση, όταν τούτο ΔΕΝ επιτυγχάνεται, αυτόματα γυρίζει στο χυδαίο. Ο έρωτας είναι η δημιουργική ενέργεια του Σύμπαντος και είναι έτσι, διότι κάθε επιθυμία μας, κάθε όνειρο, κάθε δημιουργικό ή καταστροφικό σκίρτημα που εκδηλώνεται για τα πάντα. Ιδέες, αισθήματα και πράγματα, διέπετε από την δυναμική ορμή και το πάθος του έρωτα. Κι εμείς είμαστε θλιμμένοι, διότι ως άνθρωποι δημιουργοί στην ύλη και το πνεύμα, έχοντας χάσει την εξιδανικευμένη ερωτική μας συμπεριφορά, το σύνολο του έργου μας γύρισε αυτόματα στο χυδαίο, εκούσια και ακούσια. Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η ανθρωπότητα συστηματικά βάλλεται στην ιερότερη, αισθαντικότερη και ουσιαστικότερη λειτουργία της ψυχικής και σωματικής της δραστηριότητας. Για να φτάσουμε σήμερα εδώ, σχεδόν ανάπηροι στην ψυχή και το σώμα, στα όρια της παραφροσύνης, της θλίψης και της μοναξιάς. Μήπως όμως αυτή η θέση, της πλήρους πτώσης από το αγαθό και εξιδανικευμένο είναι και η καλύτερη θέση για να αρχίσει η συνειδητή άνοδος προς τα επάνω; Έτσι εγώ το βλέπω και γι' αυτό εργάσθηκα και αυτό που βρήκα το ομολογώ τώρα εδώ μπροστά σας. Δεν είναι κανείς από εμάς υπεύθυνος για την όποια ερωτική του κατάσταση. Και τούτο, διότι ο προγραμματισμός του εγκεφαλονευρικού συστήματος ή εθισμός μας, στην οποιαδήποτε ερωτική πρακτική που βιώνουμε, φυσική ή αφύσικη, έγινε σε χρόνια όπου ο τρόμος, ο φόβος, οι ενοχές και η άγνοια, σκέπαζαν την συνείδησή μας. «Διαβάστε αυτή τη παράγραφο περισσότερες φορές». Και διότι, όταν η ερωτική φωτιά ανάψει στο σώμα, κάθε Εγώ, όσο σοφό ή ανόητο κι αν είναι, χάνει αυτόματα κάθε βούληση και παραδίδετε στην φωτιά του έρωτα, φυσική ή αφύσικη που έχει ανάψει. Εκτός του Εγώ των ευνούχων ασφαλώς! Εδώ, στον ακούσιο προγραμματισμό του ανεξάρτητου ερωτικού μας κέντρου, βρίσκεται το απόκρυφο μυστικό της σημερινής μας τραγωδίας. Είναι παντελώς αποκεκριμένο ότι η ερωτική μας συμπεριφορά προγραμματίζεται και πάνω σ αυτήν την έντεχνα επιβαλλόμενη άγνοια, κάποιοι γνώστες της ερωτικής ενέργειας, επεξεργάσθηκαν και δόλια υπέβαλαν στις ψυχές και τα σώματά μας τη σημερινή λέπρα της πορνογραφίας, της παιδοφιλίας και της πορνείας, καταστρέφοντας κάθε ευκαιρία ερωτικής χαράς και δημιουργικής δράσης στη ζωή μας.

145 144 Τούτο σημαίνει ότι όλοι έχουμε τα ηθικά και νομικά δικαιώματα στην χαρά της όποιας ερωτικής δράσης δυνάμεθα, εκτός από την μύηση στις δικές μας ερωτικές ιδιαιτερότητες νέων ανθρώπων. Κατανοώντας την πραγματικότητα της δυστυχίας που προκύπτει από την εκχυδαϊσμένη ερωτική δράση στην οποία ακούσια εθιστήκαμε, είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξουμε τις επόμενες γενεές, τα παιδιά μας δηλαδή από τα δικά μας ακούσια λάθη. Και τούτο, είναι ένα Θεάρεστο συνειδητό έργο, που μπορεί να γεμίσει τους πάντες αυτοεκτίμηση και πραγματική χαρά! Μιλώντας σας για τον έρωτα, θα σας γυρίσω πίσω στην ιστορία, τότε που το αγοραίο είχε αρχίσει να επικρατεί και το αγαθό και εξιδανικευμένο έκανε την τελευταία παρουσία του στον τότε πολιτισμένο κόσμο. «Ο τότε απολίτιστος κόσμος, ΔΕΝ είχε κανένα απολύτως ερωτικό πρόβλημα». Κάποτε λοιπόν, η ψυχή του ανθρώπου, ερωτεύθηκε παράφορα την σαρκική ηδονή του έρωτα. Ελληνικός μύθος από την εποχή του σιδήρου. Αυτός, παμπόνηρος εκμεταλλευτής κάθε αγαθού, αφού το πρώτο που τον ενδιαφέρει είναι η ηδονή της σάρκας. Πήρε την ψυχή της σάρκας και την έκλεισε σε ένα παλάτι «σύμβολο των ανθρώπινων απολαύσεων και της ανθρώπινης εφευρετικότητας». Απαγόρευσε δε στην ψυχή να βλέπει το πραγματικό του πρόσωπο «που σημαίνει ότι η ψυχή ερωτεύθηκε την ερωτική ηδονή του σώματος» και την επισκεπτόταν μόνον νύκτα. «Επειδή γνώριζε πως η περιοριστική μορφή του σαρκικού έρωτα μόνο μέσα στο σκότος της εφηβικής άγνοιας μπορεί να επιβιώσει.» Κάποτε όμως και αφού η πρώτη κάψα πέρασε, η ψυχή, αισθανόμενη την αυτοπαγίδευσή της σε μία χωρίς νόημα ηδονική απόλαυση, πήρε έναν δαυλό «σύμβολο της συνειδησιακής αφύπνισης» και μια βραδιά είδε το κενό και μάταιο πρόσωπο της λατρείας της. Αλλόφρων και μετανοημένη έτρεξε στην Ήρα. «Θεά της συζυγικής αρμονίας και προστάτιδας της οικογενειακής εστίας» η οποία, επιβάλλοντας τους σχετικούς καθαρμούς στην ψυχή, την δέχθηκε στον Όλυμπο αποκαθαρμένη και την πάντρεψε με την εξιδανικευμένη μορφή του έρωτα, κάνοντας τους Θεούς του Ολύμπου και τους ανθρώπους ευτυχέστερους. Πόσες φορές δεν αισθανθήκατε οικειότητα, τρυφερότητα, ενδιαφέρον, για άτομα τα οποία συναντήσατε για πρώτη φορά. Πόσες φορές δεν γοητευθήκατε από το άγγιγμα, το άρωμα, από τον χορό, το τραγούδι, την σωματική κίνηση ενός άλλου ατόμου. Πόσες φορές δεν αισθανθήκατε συγκλονισμένοι από μία χειραψία, ένα βλέμμα, ένα τυχαίο άγγιγμα. Αλλά και πόσες φορές δεν απογοητευτήκατε μετά από μία τέτοια αγνή εμπειρία. Πόσες φορές στη ζωή μας ένας μεγάλος συγκλονιστικός έρωτας που δονεί την ψυχή και το σώμα μας δεν έχει μία τραγική κατάληξη, αφήνοντας ένα απογοητευτικό κενό, ένα συναίσθημα προδοσίας ότι ο άλλος ή η άλλη δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας, ότι όλα ήταν ψέματα. Και ασφαλώς μετά από κάθε τέτοια θλιβερή εμπειρία τι λογικότερο να κλειδωνόμαστε στον εαυτό μας και να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε κάθε ανάλογη επανάληψη. Εντελώς φυσική αντίδραση, ποιος ξαναβάζει την καρδιά του στην ίδια φωτιά που τον πλήγωσε τόσο πολύ. Κι όμως, εγώ υποστηρίζω με πολλή βεβαιότητα ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι τελείως παράλογη, ότι αυτή, η εντελώς φυσική μας αντίδραση στον συναισθηματικό πόνο ενός αποτυχημένου έρωτα, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία σκέτη αντανακλαστική αντίδραση του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος και στο οποίο αν αφεθούμε, θα καταλήξουμε στην κατάθλιψη. Σ αυτό ακριβώς το γεγονός και την θεωρία των εξηρτημένων αντανακλαστικών του Παυλώφ, στηρίζεται η εφαρμοσμένη διαστρέβλωση της ερωτικής μας συμπεριφοράς. Οι διαρκείς ερωτικές απογοητεύσεις, ευνουχίζουν τη δημιουργική μας πνοή. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται αιώνες και γιατί ένα Εγώ με σκέψη και βούληση ΔΕΝ κάθισε να σκεφτεί γιατί και πως συμβαίνουν όλα αυτά; Στο σύνολο της Δημιουργίας η αισθητική αντανακλαστική λειτουργία είναι η βάση της ζωής και ο προγραμματισμός αυτής της λειτουργίας καθορίζεται αυτόματα από την όποια δοσμένη πραγματικότητα στην οποία κάθε άτομο γεννιέται αναπτύσσετε και υπάρχει. Ο έρωτας ως δημιουργική πνοή του Κόσμου (με την αρχαιοελληνική έννοια) χρησιμοποιεί αυτούς τους ίδιους αντανακλαστικούς νόμους για να διαιωνίζει τη Ζωή. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να

146 145 κατηγορήσω την μηχανιστική αντανακλαστική λειτουργία, διότι ο ίδιος μηχανισμός που επαναλαμβάνει την ερωτική δυσαρέσκεια, είναι και αυτός που μπορεί να επαναλάβει την ερωτική ευδαιμονία. Υποστηρίζω λοιπόν με μεγάλη βεβαιότητα πως η ερωτική μας λειτουργία και ότι απορρέει από αυτή είναι θέμα προγραμματισμού, εθισμού και κυρίως παιδείας. Η ερωτική συμπεριφορά του σημερινού ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα ενός έντεχνου μυστικού προγραμματισμού, που άρχισε πριν από αιώνες και συνεχίζεται με πολύ αποτελεσματικούς τρόπους μέχρι την εποχή μας, με αιχμή δόρατος την πορνογραφία, την πορνεία και την πληθώρα των ερωτικών ιδιαιτεροτήτων με τις οποίες εμπλουτίσθηκε τα τελευταία χρόνια η ερωτική μας κουλτούρα. Ο έρωτας είναι μια δημιουργική ενέργεια και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση αυτού που επηρεάζει. Γι' αυτό ένα ομοφυλόφιλο άτομο κάνει ό, τι μπορεί να μεταβιβάσει τη θέση του σε κάποιο άλλο, ένας σαδιστής το ίδιο, ένας μαζοχιστής το ίδιο, ένας άγγελος το ίδιο. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε, είναι το γεγονός, ότι το άτομο ή πράγμα που ερωτευθήκαμε, δεν έχει καμία σχέση με το ερωτικό όραμα που αυτό το ίδιο είδωλο ως είδος φετίχ διέγειρε μέσα στον χώρο του ΝΟΥ μας. Το ερωτικό όραμα που ο καθένας από εμάς έχει μέσα στον χώρο του νου του, είναι προσωπικό κατασκεύασμα απωθημένων επιθυμιών, πορνογραφικών και πορνικών συνηθειών ή εθισμών που αποκτήθηκαν μέσα στο σκότος της εφηβικής ηλικίας. Και τέλος, αυνανιστικές φαντασιώσεις εξιδανικευμένων ή εκχυδαϊσμένων ονείρων που κτίσθηκαν σε αντίδραση της υπάρχουσας αδυναμίας μας να προσεγγίσουμε την εξιδανικευμένη μορφή του αλλόφυλου έρωτα. Το όποιο ερωτικό όραμα που διεγέρθηκε στον χώρο του Νού μας από κάποιο είδωλο συνήθως, δεν έχει καμία συμβατότητα με το ερωτικό όραμα του υποκειμένου που διέγειρε το δικό μας όραμα. Στην εποχή μας ερωτευόμαστε εικόνες, όνειρα ή είδωλα μάλλον, παρά ανθρώπους, διότι έτσι από νήπια εκπαιδευόμαστε, να αγαπάμε πράγματα. Ακόμα ούτε και τους γονείς μας πολλές φορές, αφού οι ίδιοι αγοράζουν την αγάπη μας προσφέροντας δώρα. Για την ερωτική ολοκλήρωση απαιτείται μια ενεργειακή πόλωση των δυο σωμάτων. Λεπτομέρεια η οποία είναι παντελώς άγνωστη στην τρέχουσα ερωτική παιδεία και η οποία καθορίζει εν πολλοίς την ποιότητα συνεύρεσης των σωμάτων. Αυτή η ενεργειακή πολικότητα κινείται μέσα από τις μυρουδιές και εκκρίσεις των σωμάτων και είναι μια φυσική σταθερά με μεταφυσικές προεκτάσεις και η οποία σταθερά παίζει καθοριστικό ρόλο στην ευδαιμονία της ερωτικής συνεύρεσης.. Όσο όμορφη ή όμορφος κι αν είναι ο ερωτικός σύντροφος, αν η μυρουδιά του είναι απωθητική, η ερωτική ενέργεια δεν μπορεί να κυκλοφορήσει. Αυτά δε που καθοριστικά συμβάλουν στην αποτυχία της ερωτικής μας ζωής, είναι η ολοκληρωτική μας άγνοια για το μεγαλείο του έρωτα και η αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε, να ερευνήσουμε και να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, πολλαπλασιάζει το χάσμα. Οι πανεπιστημιακές σχολές ΔΕΝ ερευνούν και ΔΕΝ θεραπεύουν τις αιτίες των ερωτικών ιδιαιτεροτήτων, αλλά στοχεύουν στο τι οικονομικά ωφέλει θα έχουν οι υπηρέτες τους από τις δικές μας αδυναμίες Σε μια τέτοια δοσμένη πραγματικότητα λοιπόν κάθε συζήτηση, κάθε αναφορά πάνω στο θέμα του έρωτα προκαλεί φόβο, μυστικοπάθεια, επιφύλαξη, άρνηση και απογοήτευση. Πώς να συζητήσεις σοβαρά για κάτι που καθημερινά υβρίζεται με κάθε λόγο, με κάθε πράξη, με κάθε πορνική φωτογραφία, με κάθε βίαιη έκφραση αρπακτικότητας, περιφρόνησης και την κυριολεκτικά μηδενική μας ενημέρωση πάνω στην ουσία του έρωτα, που το ζητούμενό του είναι η ψυχική ένωση. Γι' αυτό και όλες αυτές οι απογοητεύσεις και ερωτικές τραγωδίες μας... Τι αντιπροσωπεύει ο Έρωτας στην ζωή των σημερινών ανθρώπων; Από αυτά που συνήθως άκουγα, ακούω και βλέπω, η τρέχουσα αντίληψη περί έρωτος περιορίζεται σε τρεις φτωχότατες λέξεις, SEX, εκσπερμάτωση, οργασμός. Και γύρω από αυτές τις φτωχές λέξεις, μια μεγάλη, μονότονη βιβλιογραφία που άπτεται του μηχανικού και τελευταίου μέρους της ερωτικής πράξης μάλλον, παρά του ψυχικού.

147 146 Στο ανθρώπινο είδος η ενεργοποίηση του ερωτικού του δυναμικού αρχίζει από το ενδέκατο έτος ανδρώνοντας το σώμα μέχρι τα δέκα επτά, και από τα δέκα επτά μέχρι τα είκοσι γίνεται ο προγραμματισμός ή εθισμός του εγκεφαλονευρικού συστήματος στην ερωτική συμπεριφορά που το άτομο συνήθισε. Αυτό είναι το κρισιμότερο χρονικό διάστημα στην ενηλικίωση του ατόμου. Είναι η εποχή όπου κάθε ερωτική συνήθεια ή εθισμός της εφηβικής ηλικίας, εδραιώνεται στο εγκεφαλονευρικό σύστημα και δεν μπορεί να αλλάξει αργότερα. Εξιδανικεύεται μόνον. Σ' αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο καθορίζεται η μελλοντική ερωτική ευδαιμονία ή δυσαρέσκεια του ατόμου. Στην κρίσιμη ηλικία από 16 έως 20 είναι ολοκληρωτικά αδύνατον, στο δικό μας πολιτιστικό μοντέλο, οι έφηβοι, να αποκτήσουν μια υγιή και φυσιολογική ερωτική εμπειρία. Έτσι μοιραία, η αδυναμία ολοκλήρωσης της πρωτογενούς ερωτικής έκφρασης οδηγεί σε δευτερογενείς και τριτογενείς ερωτικές συμπεριφορές. Οι οποίες όταν εδραιωθούν στο εγκεφαλονευρικό σύστημα δεν αλλάζουν και ταλαιπωρούν τους ανθρώπους αφάνταστα, αφού οι ενοχές και οι τρόμοι που τις συνοδεύουν παραλύουν κάθε δημιουργική εξέλιξη. Δυστυχώς για τους ανθρώπους η ανάπτυξη και λειτουργία του ερωτικού τους δυναμικού δεν ακολουθεί πλέον τους νόμους της Δημιουργίας αλλά τους νόμους που εμείς οι ίδιοι και το πολιτιστικό μας μοντέλο, κατασκεύασε και ακολουθούμε. Οι περιορισμοί και καταναγκασμοί που αλλοιώνουν την πρωτογενή ερωτική μας έκφραση είναι πάμπολλοι, πλην όμως, ο τύπος της δυσαρέσκειας που προκύπτει μετά από ένα τέτοιο άγριο κλάδεμα της ερωτικής μας λειτουργίας είναι για όλους τους ανθρώπους ίδιος. Και αυτός ο τύπος της ανθρωποποίητης δυσαρέσκειας περιλαμβάνει, μοναξιά, άγχος, φόβο, απομάκρυνση, ενοχές, εγωκεντρισμό, ψέμα, βία χωριστικότητα, ατομικό αυνανισμό, κατάθλιψη και αυτοκαταστροφικότητα. Ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, χρώματος, εθνικότητος και ιδιότητος του κάθε ανθρώπου. Το ατυχές λόγο άγνοιας για την ψυχική υγεία του ανθρώπου, είναι η διαρκής και κυκλική ενασχόληση του Εγώ του με την αίσθηση της δυσαρέσκειας που προκύπτει από ένα τέτοιο ανθρωποποίητο ευνουχισμό του σώματος και η οποία οδηγεί στην κατάθλιψη. Αυτά που κατ' εξοχήν παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην αλλοίωση της ερωτικής μας έκφρασης, είναι ο ατομικός αυνανισμός, η πορνογραφία, η πορνεία, τα αφροδίσια νοσήματα και κάποια ατυχής έκτρωση. Ο μοναχικός αυνανισμός, ανεξαρτήτως φύλου, προκύπτει σαν αποτέλεσμα της αδυναμίας μας να προσεγγίσουμε το άλλο φύλο ερωτικά, ιδιαίτερα κατά την κρίσιμη ηλικία της διαμόρφωσης του ερωτικού μας δένδρου, δηλαδή μέχρι το εικοστό έτος. Σε μια τέτοια απάνθρωπη και εντέχνως δοσμένη πολιτιστική πραγματικότητα, το αντίδοτο του αυνανισμού ή η καταφυγή στην απεχθή πορνεία, επιβάλλεται αφ' εαυτού του. Η μόνη ερωτική παιδεία που υπάρχει στον Δυτικό Κόσμο είναι η απαγορευτική. Τα πάντα γύρω από τον έρωτα είναι αμαρτία ή χυδαία και αυτό είναι μια έντεχνη παγίδα μέσα στην οποία η ανθρωπότητα κατατρώγει τις σάρκες της. Επαναλαμβάνω: Η μέγιστη ερωτική διαστροφή, είναι ο εθελοντικός ευνουχισμός που τα διάφορα μοναστικά, θρησκευτικά και φιλοσοφικά τάγματα επαγγέλλονται, προκειμένου τα μέλη τους να προσεγγίσουν την αιώνια ή αγνή ζωή. Αυτή η διανοητική παγίδα είναι η λεωφόρος μέσω της οποίας ανέραστοι ευνούχοι οδηγούν την ανθρωπότητα προς την Κόλαση Θυμάστε την εφηβική σας ηλικία, θυμάστε πόσο τρόμο, πόσο φόβο, πόσες ενοχές φορτωθήκαμε αναίτια για μια εντελώς φυσική λειτουργία του σώματός μας από τους γονείς μας, από τους δασκάλους μας, από τους ιερείς μας, από τους φίλους μας από το ανίερο πολιτιστικό κατεστημένο στο οποίο έχουμε την ατυχία να υπάρχουμε. Άντε ρε μαλάκα, έλα ρε μαλάκα, πάνε ρε μαλάκα, αντηχούν καθημερινά και παντού οι απορριπτικές προσφωνήσεις από μικρούς και μεγάλους, σε μικρούς και μεγάλους, λες και οι άνθρωποι έχουν πάθει παράκρουση, προσβάλλοντας και μειώνοντας διαρκώς ο ένας τον άλλο. Είναι λογική μια τέτοια συμπεριφορά ή είναι μια τυφλή και ανόητη αντίδραση με έντονη αρνητική συναισθηματική φόρτιση κακίας, πόνου και ηδονής ταυτόχρονα; Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα που υποσυνείδητα διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά είναι σε μεγάλο μέρος υπεύθυνη για την σημερινή τραγική ερωτική πραγματικότητα στον Δυτικό Κόσμο.

148 147 Σ' αυτήν την αθώα εφηβική ηλικία, φυτεύεται η ενοχή που καταδυναστεύει στο μέλλον κάθε ερωτική διέγερση. Φυτεύεται ο κέρβερος, οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες που κατακρεουργούν κάθε αυθεντική μας ερωτική έκφραση. Φυτεύεται το μίσος για κάθε ερωτική διέγερση όπου κι' αν τη συναντήσουμε. Φυτεύεται η υποσυνείδητη ενοχή που καταστρέφει την ομορφιά του Κόσμου. Και αυτό το μίσος είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, είναι το αντίθετο του θετικού της αγάπης και είναι αυτό, που σαν βουνό ανάμεσα στα δυο Φύλα, οδήγησε την ανθρωπότητα μέχρι εδώ, στο χείλος της αυτοκαταστροφής της. Θα αφήσουμε να συμβεί; Αυτό το εντελώς φυσικό φαινόμενο του αυνανισμού, που αυτοτελώς επιβάλλεται, αγνοώντας την βούλησή μας, είναι και ο φορέας εδραίωσης κάθε διαστροφής στην ερωτική μας συμπεριφορά. Η καταφυγή στον αυνανισμό με ερέθισμα την υπάρχουσα πορνογραφία, με τις απάνθρωπες απεικονίσεις οι οποίες αρχίζουν από απλά μέλη και σώματα, για να φτάσουν στα αισχρότερα διεστραμμένα συμπλέγματα της ανθρώπινης φαντασίας, δημιουργεί μέσα στον ΝΟΥ των εφήβων αφύσικες φαντασιώσεις και εθισμούς στους οποίους η ερωτική τους συμπεριφορά ή αναγκάζεται να προσαρμοσθεί σ' αυτή τη χυδαία και νεκρή μορφή ή να συσταλεί και να μην ανθίσει ποτέ. Το αποτέλεσμα φυσικά μετά από ένα τέτοιο σωματικό και συναισθηματικό ευνουχισμό είναι η είσπραξη της δυστυχίας που αυτόματα προκύπτει από αυτή μας τη στάση απέναντι στους Θείους Νόμους που η Δημιουργία καθόρισε για τον έρωτα. Διότι στις μεν γυναίκες εδραιώνετε ο κλειτοριδικός οργασμός, ακυρώνοντας τον ενδοκολπικό, στους δε άνδρες εδραιώνει τη γρήγορη εκσπερμάτωση, ακυρώνοντας τον κλονικό σπασμό. Επίσης η πορνεία, με τα αφροδίσια νοσήματα που κατά κανόνα συνοδεύει και τα οποία ποτέ δεν θεραπεύονται ολοκληρωτικά. Την αισχρή και ψυχρή συναλλαγή, την αισχρότερη βιασύνη και αρπακτικότητα και το θλιβερό πνεύμα ξεπεσμού, απανθρωπιάς, απάτης και ψεύδους που περιλαμβάνει. Τραυματίζει σχεδόν ανεπανόρθωτα την ερωτική διάθεση των νέων ανθρώπων, γεμίζοντας τους με φόβο, αποστροφή και αναπάντητα ερωτήματα. Έτσι, χωρίς οι νέοι άνθρωποι να το καταλάβουν και χωρίς να είναι υπεύθυνοι για την ερωτική τους κατάσταση, όταν κάποτε έρχεται η ώρα της ερωτικής συνομιλίας με ένα αγαπημένο πρόσωπο, οι καρποί που παίρνουν από το ερωτικό τους δένδρο δεν είναι αυτοί της Δημιουργίας, αλλά οι καρποί, που οι Ίδιοι, μέσα στην άγνοιά τους και οι δάσκαλοι της πορνείας και πορνογραφίας καλλιέργησαν μέσα στο σώμα και τη Ψυχή τους. Από εκεί και πέρα μετά τα 19, πάντα με σύντροφο τον μοναχικό αυνανισμό και όχι τον αμοιβαίο που λύνει πάμπολλα προβλήματα. Τον φόβο της απόρριψης και το φόβο της ανεπάρκειας, αρχίζει το κτίσιμο του ανθρωποποίητου κόσμου της βίας, του ψεύδους, της κλεψιάς, της υποκρισίας, της ενοχής και του μίσους ανάμεσα στα δύο φύλα. Πάνω σ αυτό το μίσος στηρίζεται το σύνολο σχεδόν της ερωτικής ζωής του σημερινού ανθρώπου. Μέσα λοιπόν σ' αυτόν τον ανθρωποφάγο λαβύρινθο της ερωτικής δυστυχίας που ανθρωποποίητες σκοπιμότητες κατασκεύασαν, η ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας, ιδίως των γυναικών, είναι πολύ εύκολο να αναπτυχθεί. Οποιαδήποτε λανθασμένη στάση του ανθρώπου απέναντι στους νόμους της Δημιουργίας, ανταποδίδεται από την απρόσωπη θεία δικαιοσύνη με πόνο. Η μόνη δυνατότητα διαφυγής από αυτόν τον σκληρό νόμο, που μ' άλλα λόγια εκφράζεται ως «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα», παρέχεται μέσα από την αγάπη «θετικά συναισθήματα, τον ευ-λόγο, τον θετικό λόγο δηλαδή, την συγνώμη και την συνειδητοποίηση του τι πραγματικά μας συμβαίνει. Για τη δυστυχία λοιπόν που προκύπτει εξ αιτίας αυτής της λανθασμένης μας στάσης στον Έρωτα δεν είμαστε άμεσα υπεύθυνοι εμείς οι ίδιοι και η φθορά μας μέσα σε αισθήματα ενοχής, φόβων, και αυτοαπόρριψης εξ αιτίας αυτής της ερωτικής αδυναμίας, είναι και η κόλαση μέσα στην οποία πολύ έξυπνα ρίχτηκε το ανθρώπινο είδος. Δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς διότι κατά την εφηβική μας ηλικία κι' από πολύ παλιά, άλλοι εξυπνότεροι και δυνατότεροι από εμάς, με πολύ περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, μεγάλα και υψηλά τριγύρω από τους έφηβους έκτισαν τείχη. Για να καθόμαστε τώρα εδώ, τον Νου μας να τρώει αυτή η τύχη.

149 148 Διότι ποτέ δεν υπήρξε για τους νέους ανθρώπους μια σωστή διδασκαλία περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς εκτός αυτής του πεζοδρομίου, της πορνογραφίας και της πορνείας. Και διότι το ιερατείο της Αφροδίτης δεν υπάρχει πια να μας μυήσει στα θεϊκά μυστικά του έρωτα. Όμως παρ όλα τα μέχρι τώρα απαισιόδοξα και θλιβερά μου μηνύματα, υπάρχει πάντα κάποια λύση του προβλήματος αρκεί να βάλει κάποιος την ευφυΐα του να δουλέψει, απαλλαγμένος κυρίως από τις ενοχές και το Ψεύδος προς τον Εαυτό του. Βασική προϋπόθεση αποκατάστασης μιας αρμονικής ερωτικής ζωής ανάμεσα σε δυο τέτοιους τραυματισμένους εραστές, είναι η ολοκληρωτική απόρριψη των αισθημάτων ενοχής και φόβων που πλεονάζουν στον Νου τους και η ολοκληρωτική αποδοχή της ερωτικής πραγματικότητάς τους όπως υπάρχει και όχι όπως το Εγώ της προσωπικότητας τους θα ήθελε να είναι. Το κτίσιμο της νέας ερωτικής πραγματικότητας ενός τέτοιου ζευγαριού μπορεί να γίνει μέσω του αυνανισμού, με αισθήματα παρμένα από τα πεδία της αγάπης, της συγνώμης, της τρυφερότητας, της εμπιστοσύνης, της συνεργασίας και της αλήθειας μεταξύ τους και εφ όσον υπάρχει ενεργειακή πολικότητα. Θα μπορούσαν επίσης πολλά να λεχθούν για τις ερμαφρόδιτες σχέσεις ΑΜΦΙ, όμως κατά την γνώμη μου, αυτές οι σχέσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαταραγμένες ερωτικές λειτουργίες που προέκυψαν από το άγριο κλάδεμα και παράταιρο μπόλιασμα του ερωτικού μας δένδρου. Κλείνοντας το θέμα του έρωτα θα ήθελα να αναφερθώ και στον τρόπο με τον οποίο ένα αγαπημένο ζευγάρι (μόνο ζευγάρι) μπορεί να ξεφύγει από το νόμο της διαρκούς επαναφοράς και να μην μεταβιβάσει τον τύπο της ερωτικής δυστυχίας που χωρίς να το θέλει κληρονόμησε, στους απογόνους του. Αν πάρουμε τον σπόρο ενός άσχημα κλαδεμένου δένδρου και τον φυτέψουμε ώστε να αναπτυχθεί ελεύθερος στο περιβάλλον, αυτός θα αποδώσει ακέραια τη αρχέτυπη μορφή του. Έτσι κι εμείς, συνειδητοποιώντας τα αίτια καταστροφής του ερωτικού μας δένδρου μπορούμε να απαλλάξουμε τους απογόνους μας από τη δική μας κληρονομιά δυστυχίας, βοηθώντας τους με αγάπη, κατανόηση και ελευθερία να καλλιεργήσουν σωστά το δένδρο της δικής τους ερωτικής έκφρασης. Πιστεύω δε πως κι αυτό, είναι ένα πνευματικό έργο. Ο έρωτας είναι η συνεκτική αρχή του κόσμου των αντιθέτων, χωρίς αυτόν τίποτε δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Το βασανιστικό αίσθημα ενοχής που προκύπτει εξ' αιτίας της αδυναμίας μας στην ερωτική ολοκλήρωση, είναι ο βασικός παράγων της αυτοαπόρριψής μας και όλων των πλεγμάτων αυτοκαταστροφής, σαδισμού και μαζοχισμού που μας βασανίζουν. Η καταστροφή της πρωτογενούς ερωτικής λειτουργίας έγινε στο απώτερο παρελθόν και διαιωνίζεται στο παρόν από έλλειψη ορθής ερωτικής παιδείας των κοινωνιών μας και από την αυτόνομη αντανακλαστική λειτουργία του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος. Η αυτοαπόρριψη που διαρκώς τρέφεται από την ερωτική μας ανεπάρκεια, απομακρύνει τον άνθρωπο από τον αληθινό εαυτό της αρετής και της εξιδανικευμένης δράσης και τον μετατρέπει σε άβουλο υποκείμενο δυστυχίας. Ο έρωτας είναι ένα πανίσχυρο ένστικτο βαθιά εδραιωμένο στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα και τρέφει συστηματικά κάθε δράση, καλή και κακή. Ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του «Η βιοηλεκτρική θεωρία του άγχους και της σεξουαλικότητας» αποκαλύπτει: «Η καταστροφικότητα είναι μια ακατανίκητη βιολογική αντίδραση στη στέρηση της ερωτικής ικανοποίησης. Αν δεν μπορεί κάποιος να εκφρασθεί ερωτικά προς τον κόσμο, προσπαθεί να τον καταστρέψει. Η πράξη καταστροφής είναι το υποκατάστατο της ανέφικτης ερωτικής ικανοποίησης.» Σημείωση: Καλό είναι όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν και να θυμούνται, πως όταν η ερωτική διέγερση ανάψει στην σάρκα, το Εγώ της προσωπικότητας κάθε ζωντανού πλάσματος υποχωρεί ολοκληρωτικά και χάνει κάθε είδους βούληση απέναντι στην προσταγή του έρωτα, φυσικού ή αφύσικου! Γι αυτό όλοι οι δήθεν πνευματικοί και αξιωματούχοι θεωρούν ξεπεσμό τον έρωτα και μέσω της ισχύος των επιστημών και της άγνοιάς τους, τον μάχονται όσο μπορούν, στερώντας στην σάρκα τους το μέγα ζητούμενό της, την εκστατική εμπειρία! Αυτό που το Εγώ της προσωπικότητας

150 149 ΔΕΝ χάνει κατά την ερωτική διέγερση, είναι η αντίληψη και το ήθος της ηδονής, που η σάρκα βιώνει! Πλεονασμός της βούλησης του Εγώ, σημαίνει λιγότερη ηδονή και ελαχιστοποίηση της βούλησης του Εγώ, εκστατική ηδονή! Αυτό είναι φυσικός νόμος, διότι το σύστημα αναπαραγωγής των θηλαστικών είναι ανεξάρτητο του κεντρικού εγκεφαλονευρικού και δρα αυτόνομα ακολουθώντας τους δικούς του νόμους! Αυτούς τους νόμους οι εξουσίες κατανόησαν και μέσω αυτής της κατανόησης οδήγησαν την ανθρωπότητα ΕΔΩ, στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής παραφροσύνης και δούλωσης Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο μακάριο και αγαθό, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης! ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ Είμαι ερωτευμένος μαζί σου, Όχι μόνον γι αυτό που εσύ δείχνεις να είσαι, ένα Αστέρι του Ουρανού. Αλλά και γι αυτό που εγώ γίνομαι, όταν από κοντά σε παρατηρώ. Είμαι ερωτευμένος όχι μόνον γι αυτό που γίνεσαι, όταν υπερήφανη, στέκεις δίπλα σ αυτά που αγαπάς. Αλλά και γι αυτά που εσύ διεγείρεις και εμπνέεις Εγώ να γίνομαι. «Ένας Νεαρός Μάγος» Είμαι ερωτευμένος και μ εκείνο, το μαγικό κομμάτι του Εαυτού μου, Που Εσύ, ακόμα και τώρα στο δειλινό μου, ξύπνησες μέσα μου. Διότι ήρθε η μορφή σου μέσα στον χώρο του Νου μου Τον αιωνίως γεμάτο από αισθήματα τρελά κι αδύνατα. Κι έφερε στο Φως κάθε τι το ωραίο και μαγικό. Που ποτέ δεν πεθαίνει στις ψυχές των ανθρώπων. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου όχι μόνον γι αυτό που Είσαι, αλλά και διότι εμπνέεις, από την θύελλα της ζωής μου, να κτίσω έναν Νέο ναό αγάπης. Από τα έργα της καθημερινότητας, Ένα ακόμη τραγούδι στον Έρωτα. Αυτό Είμαι ερωτευμένος μαζί σου διότι έκανες περισσότερα κι από μια πίστη. Ακόμα περισσότερα κι από ένα πεπρωμένο, το να κατανοήσω, ότι μια αυθεντική λάμψη ζωντάνιας και αγνότητας, ΔΕΝ χάνει ποτέ την αξία της Επέτυχες όλα αυτά, διατηρών την ανεξάρτητη δυναμική προσωπικότητά σου. Είπες ότι θα περιμένεις το Έργο μου κι αυτό πρόσθεσε σθένος στην ψυχή μου. Ίσως αυτό είναι που σημαίνει, πως πριν και μετά από όλα τα άλλα, Να είσαι και μια αγαπημένη φίλη Ο Έρωτας είναι η δημιουργική αρχή του κόσμου άνθρωποι, ανακαλύψτε τον και γίνετε ευδαιμονέστεροι. Μην αυτοαναλώνεστε σε έναν επιδερμικό αυνανισμό, που το πολιτιστικό μας μοντέλο προάγει μέσω της διαφήμισης και της πορνογραφίας, εκπορνεύοντας έντεχνα την Δημιουργική Πνοή της Ύπαρξής μας.

151 150 Περί αυνανισμού. Το Σοφό είναι σαφές και το σαφές αληθές. Ο υγιέστερος και ασφαλέστερος τρόπος στο ξεκίνημα μιας ερωτικής γνωριμίας μεταξύ δυο αλλόφυλων εφήβων, είναι ο αμοιβαίος αυνανισμός! Η πορνογραφία, η προπαγάνδα του πεζοδρομίου, η άγνοια, η αδυναμία, οι υποσυνείδητες ενοχές και η ένοχη σιωπή των ενηλίκων, σε ένα πολιτιστικό μοντέλο βίας, εκμετάλλευσης, υποκρισίας, φοβίας, ενοχών και μέγιστης δυσαρέσκειας, οδηγούν τα παιδιά μας κάτω από την πανίσχυρη πίεση της ερωτικής ολοκλήρωσης, σε επικίνδυνες και αφύσικες επιλογές που η πορνογραφία και πορνεία προάγουν και που συνεπάγονται μεγάλο ψυχικό και σωματικό κόστος αργότερα στην ενήλικη ζωή τους. Η σημερινή ερωτική πραγματικότητα των εφήβων, ΔΕΝ διαφέρει σε τίποτε από τον Μυθικό Λαβύρινθό, εντός του οποίου το γέννημα μιας ερωτικής διαστροφής, ο Μινώταυρος, άρχισε να κατακρεουργεί την παρθενική αγνότητα των εφήβων της αρχαιότητος, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα.. Ο σημερινός Λαβύρινθος είναι η πορνογραφία-πορνεία και ο Μινώταυρος, η έντεχνη άγνοια γύρο από την αλήθεια του έρωτα, του Θεού δημιουργού της Ζωής και της ευδαιμονίας. Η ανθρωπότητα εντέχνως εξελίχθηκε σε σαδιστές και μαζοχιστές όπου οι ΜΕΝ, μισούν και δαγκάνουν τους ΔΕ, αγκαλιασμένοι σ έναν χορό θανάτου, την μουσική και τα βήματα του οποίου έγραψαν ανέραστοι και απάνθρωποι ευνούχοι. Αγνοούμε ολοκληρωτικά, ότι διαστροφή, είναι οι ιδέες και πεποιθήσεις που έχουμε περί ενοχής και τιμωρίας του αυνανισμού και όχι αυτή η ίδια η πράξη, διότι ο αυνανισμός είναι μια απόλυτα φυσιολογική πρακτική και στην σημερινή απόλυτα διεφθαρμένη και απόλυτα μολυσμένη ερωτική πραγματικότητα, ο αμοιβαίος αυνανισμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι αλλόφυλων εφήβων, είναι η υγιέστερη, ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη ερωτική προσέγγιση μεταξύ τους. Το ζητούμενο του όποιου σαρκικού έρωτα, φυσικού ή αφύσικου, είναι η ψυχική ένωση. Όταν ΔΕΝ επιτυγχάνεται αυτόματα γυρίζει στο χυδαίο! ΕΝΟΧΕΣ-ΕΝΟΧΕΣ-ΕΝΟΧΕΣ... Ζούμε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο ψεύδους και αυτοαπόρριψης, από το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε λόγο άγνοιας, παραπληροφόρησης και αθέατης αλλά συστηματικής καθοδήγησης στις παντός είδους λανθασμένες και αφύσικες ερωτικές συμπεριφορές.. Η δοσμένη ερωτική πραγματικότητα του πολιτιστικού μας μοντέλου κατά την περίοδο της εφηβείας των νέων μας και όχι μόνο, είναι παραπληροφόρηση, πορνογραφία, φόβος, ενοχές, ασέβεια, σιωπή, βία, μυστήριο και ολοκληρωτική αδυναμία κατανόησης του πραγματικού νοήματος που το μεγαλείο του έρωτα περιέχει. Ζούμε σε έναν ερωτικό σκοταδισμό ο οποίος, μέσω του ερωτικού ενστίκτου, εφαρμόζει μια έντεχνη πρακτική διαμόρφωσης του ανθρώπινου ψυχικού κόσμου και μας υποβάλετε αποτελεσματικά μέσα από τις λαμπερές καθοδηγητικές φωτό της μόδας, της πορνογραφίας, των παντός είδους παιδικών και εφηβικών παιγνιδιών και περιοδικών, της τηλεόρασης και όλων των ΜΜ εξαχρείωσης της Ζωής.. Όλη αυτή η πρακτική διαμόρφωσης της ερωτικής πραγματικότητας των ανθρώπων, αποβλέπει σε έναν στόχο. Τον εθισμό του εγκεφαλονευρικού συστήματος στον συναισθηματικό πόνο και τις ενοχές, που εκ της ερωτικής ανεπάρκειας και απογοήτευσης προκύπτουν και που η έμμεση και βρομερή αυτή παιδεία προάγει. Διότι περί εθισμού πρόκειται και παραπέμπω τους αναγνώστες μου στο περί εθισμών δοκίμιο του βιβλίου. Έναν συναισθηματικό πόνο, ο οποίος, εξ αιτίας της διαρκούς ερωτικής πρόκλησης που έντεχνα διαχέεται στο περιβάλλον, μας θυμίζει με θλίψη, απογοήτευση και ενοχή την αδυναμία να ζήσουμε το όποιο ερωτικό όραμα που όλοι έχουμε μέσα μας, είτε αυτό είναι καλό, είτε κακό και το οποίο διεγείρεται εντέχνως και αντανακλαστικά κάθε στιγμή Θυμάστε πότε, πως και γιατί αισθανθήκατε ένοχοι για πρώτη φορά στη ζωή σας; Δύσκολο να το θυμηθείτε, διότι το αίσθημα της ενοχής είναι τόσο ισχυρά ριζωμένο στη φύση μας,

152 151 που είναι σχεδόν αδύνατον να ζήσουμε χωρίς αυτό. Μπορείτε να φαντασθείτε ότι είμαστε εντέχνως εθισμένοι στην ερωτική ενοχή; Παρακαλώ σκεφτείτε ψύχραιμα. Πότε ζήσατε μια ερωτική περιπέτεια χωρίς να αισθανθείτε άγχος, φόβο, ενοχές και αμφιβολίες, που οι ίδιες τον καταστρέφουν; Παρακαλώ χαλαρώστε για λίγο και σκεφτείτε ήρεμα, διότι εδώ κρύβετε ένα τερατώδες μυστικό, που ΑΝ φωτισθεί θα γεννηθεί ένας νέος κόσμος.. Μπορούμε να ζήσουμε έναν όμορφο έρωτα χωρίς ΕΝΟΧΕΣ; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ενοχές διότι το συναίσθημα της ερωτικής ενοχής εδραιώθηκε στις αντανακλαστικές λειτουργίες του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος από την παιδική ηλικία, κατά την εφηβεία μας και διαρκώς καλλιεργείται από όλη την μουσική μας παράδοση, με έμφαση στις προδομένες ερωτικές καψούρες, την παντός είδους παιδεία των ΜΜ εξαχρείωσης και την προπαγάνδα του πεζοδρομίου. Μπορούμε να αισθανθούμε κάποιο είδος αυτοεκτίμησης και δικαίωσης χωρίς να κατηγορήσουμε τους άλλους; Όλοι συκοφαντούν και ψεύδονται προς όλους και η αλήθεια που μπορεί να φωτίσει είναι χαμένη στην ομίχλη. Για την ιστορία μπορώ να σας πω, πως η πρώτη εμφάνιση της ενοχής στην ανθρωπότητα, ξεκίνησε από το Αβρααμικό ιερατείο όταν ο θεός που αντιπροσώπευε, κατέκρινε ως ένοχους τους πρώτους ανθρώπους που αυτός ο ίδιος έπλασε και τους εξόρισε από τον παράδεισο της ευδαιμονίας που είχε φτιάξει από αγάπη γι αυτούς. Είναι ο πρώτος θεός στην ιστορία της ανθρωπότητας που παίρνει διαρκεί ενεργό παρουσία, κρίνοντας ζώντες και νεκρούς ως προς την ηθική ή ανήθικη ερωτική συμπεριφορά τους. Ορίζοντας ο ίδιος και τους κανόνες αυτής της συμπεριφοράς με τις περίφημες 10 Εντολές του. Οι οποίες παραδόξως, δόθηκαν την εποχή που δεν υπήρχαν καθόλου αμαρτίες. Μπορείτε να το διανοηθείτε αυτό. Ποιοι άνθρωποι ήταν αμαρτωλοί τότε «περίπου το π.χ.» και σε ποιά πολιτεία; Υπήρχε έννοια ή νόημα της λέξης αμαρτία τότε; Ή αυτός ο ίδιος δημιούργησε την έννοια της αμαρτίας για να μπορεί να το παίζει θεός Τώρα θα μου πείτε γιατί πλατειάζω και πηγαίνω τόσο πίσω στην ιστορία, αφού το θέμα μου είναι ο αυνανισμός. Αλλά φίλοι μου, την πρώτη αναφορά περί ενοχής την διδασκόμαστε στα σχολεία και από τους γονείς μας, όταν μας τιμωρούνε για τις αταξίες μας. Ποιο συγκεκριμένα, στο σχολείο διδασκόμαστε για πρώτη φορά υπεύθυνα και με κύρος, πως ο καλός θεός θα μας στείλει στην κόλαση αν δεν είμαστε καλά παιδιά και δεν ακολουθούμε τις εντολές του. Όπως επανειλημμένα έκανε στο παρελθόν με τους άπιστούς δούλους του, τους Ιουδαίους. Έτσι τουλάχιστον λέγει το δικό τους Ιερό Βιβλίο. Τείνω δε να πιστέψω, πως και το τελευταίο τους ολοκαύτωμα, αυτός ο ίδιος θεός επέτρεψε να γίνει. Διότι, κατά πάσαν πιθανότητα, είχαν κάποιες αντιρρήσεις ως προς τις προετοιμασίες για την επερχόμενη Δεύτερη Παρουσία του. Διαφορετικά τι μεγάλος θεός είναι αν δεν μπόρεσε να αποτρέψει το ολοκαύτωμα των αγαπημένων του; Ή μήπως του αρέσει να θυσιάζει τα παιδιά του και τους αγαπημένους του, όπως τον Χριστό π. χ, ή όταν απαίτησε από τον αρχιερέα του το αίμα του παιδιού του! Και όπως πολύ επιμελώς οι δάσκαλοι στα κατηχητικά σχολεία με πολύ επιμέλεια, διδάσκουν τα παιδιά. Παρένθεση: Πριν κάποιες μέρες άκουσα, εδώ στην γειτονιά μου, ότι στο κατηχητικό της εκκλησίας, συνιστάτε στα αγόρια όταν κατουράνε, να πιάνουν το πουλάκι τους με χαρτομάντιλο. Αυτό τώρα, σήμερα, Ιανουάριος του 2017! Τέλος παρένθεσης Και στην συνέχεια, εμείς, σαν παιδιά, μέσα στην άγνοιά μας, για να γίνουμε αρεστοί στον θεό που μας δίδαξαν αλλά και στους ενήλικες που δήθεν πιστεύουν σ Αυτόν, αυθυποβαλλόμεθα αρεστά στον ρόλο του κριτή και τιμωρού στην υπόλοιπη ζωή μας, παίζοντας τους θεούς και τους διαβόλους, τους κλέφτες κι αστυνόμους, τους καλούς και τους κακούς, μετατρέποντας τον κόσμο και τους Εαυτούς μας σε ένα διαρκές δικαστήριο στο οποίο είμαστε όλοι πάντα χαμένοι. Ερώτημα: Επαινέσατε ποτέ τον εαυτό σας; Θυμηθείτε παρακαλώ πότε επαινέσατε τελευταία φορά τον Εαυτό σας; Μάλλον δεν θυμάστε! Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί δεν το κάνατε; Δεν σας τρομάζει τώρα, αυτή η διαπίστωση πως ποτέ δεν επαινέσατε τον Εαυτό σας, το πολυτιμότερο πράγμα που έχετε στη Ζωή; Παρακαλώ θυμηθείτε, πότε επαινέσατε κάτι άλλο. Οτιδήποτε, στην όλη Ζωή σας, εκτός από το αυτοκίνητό σας, το σπίτι σας, τα λεφτά σας, την ομάδα σας, τα έχει σας γενικώς και καθόλου το είναι σας;

153 152 Δεν αισθάνεστε τώρα ένοχοι, επειδή δεν επαινέσατε ποτέ τίποτε το ουσιαστικό; Είναι αυτό λογική ή συναισθηματική συμπεριφορά; Συναισθηματική θα σας δηλώσω και θα προσθέσω, πως αυτό, είναι συναισθηματικός εθισμός στην κατάκριση με ταυτόχρονη ανάδυση του τέρατος των ενοχών μέσα μας. Η ενοχοποίηση του αυνανισμού έχει την αφετηρία της στην Βίβλο και της ερωτικής μας Ζωής στον χριστιανισμό, ο οποίος ενοχοποίησε την ηδονή του σώματος σε αμαρτία και μετέβαλε την ερωτική εκστατική εμπειρία σε τεχνητή γονιμοποίηση χωρίς ηδονή. Όταν λοιπόν η ηδονή και ευδαιμονία του σώματος μεταστοιχειώνεται σε αμαρτία και ενοχή, τότε είναι αυτονόητο ότι κάθε ερωτική πρόκληση του καθ όλα ερωτικού περιβάλλοντος του πλανήτη μας, διεγείρει αντανακλαστικά και τις ΕΝΟΧΕΣ, που είναι συνδεδεμένες με τον αυνανισμό, την ηδονή και την αδυναμία της ερωτικής μας ολοκλήρωσης... Ο αυνανισμός για μας τους πολιτισμένους, είναι η πρώτη και η τελευταία πράξη γνωριμίας και βίωσης της ηδονής του σώματος. Έτσι ξεκινά η ερωτική μας Ζωή και έτσι τελειώνει στα βαθειά γηρατειά μας, με τον αυνανισμό, δυστυχώς! Και λέγω δυστυχώς, διότι ενώ ο αυνανισμός είναι η ασφαλιστική δικλίδα στις απαιτήσεις του σώματος κατά την εφηβεία, αλλά και στην αποκατάσταση της ερωτικής ισορροπίας ανάμεσα στους ενήλικους, η προπαγάνδα του πολιτιστικού μας μοντέλου τον μετατρέπει σε μόνιμη πηγή δυσαρέσκειας, αυτοαπόρριψης και ενοχών. Ο θεός του Αβραάμ ΔΕΝ σκότωσε τον Αυνάν, επειδή αυνανιζόταν, αλλά διότι μέσω του αυνανισμού, ΔΕΝ γονιμοποιούσε την γυναίκα του αδελφού του, σκοπεύοντας στην οικειοποίηση των πλεονεκτημάτων του πρωτότοκου υιού; Ο Θεός του Αβραάμ είναι Αυτός που έδωσε όλα τα κληρονομικά δικαιώματα στον πρωτότοκο υιό, ανατρέποντας τα ήθη του παρελθόντος και φυτεύοντας το μίσος των μικρότερων αδελφών εναντίων των μεγαλυτέρων, μέχρι την εποχή μας. Σαν παντογνώστης δεν γνώριζε το μίσος που έσπερνε μέσω της εύνοιας προς τον πρωτότοκο υιό της οικογένειας. Αγνοώντας τα υπόλοιπα παιδιά, αγόρια και κορίτσια των πολυμελών οικογενειών εκείνης της εποχής; Ή μήπως με αυτήν την σκοπιμότητα, όρισε τα πρωτοτόκια; Σκεφτείτε το, ΔΕΝ απαγορεύεται η σκέψη! Η αστυνομία της σκέψης ΔΕΝ ιδρύθηκε ακόμη! Έχετε ποτέ διερωτηθεί, ΓΙΑΤΙ είμαστε τόσο δυσαρεστημένοι, τόσο μόνοι, τόσο ανέραστοι, τόσο βίαιοι, τόσο βάρβαροι; Διότι η ηδονή που με ενοχές εδραιώνεται στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα μέσω του αυνανισμού στην εφηβική περίοδο, είναι αμαρτία. Και αυτή την έντεχνη υποβολή της ενοχής, το Εγώ των εφήβων αλλά και των ενηλίκων, δεν μπορεί να την υπερβεί, να την αντιμετωπίσει, να την ερμηνεύσει και να την μετατρέψει στο αντίθετό της. λόγο άγνοιας, κατάκρισης και συστηματικής παραπληροφόρησης. Η λέξη μαλάκα που τόσο αρέσκεται στην χρήση όλων μας, δείχνει και το μέγεθος της υποβολής και άγνοιας της ερωτικής πραγματικότητας Στον δικό μας πολιτισμένο κόσμο ο αυνανισμός είναι κατακριτέος, απορριπτέος και διαστροφή και αυτή η διαστροφή με ότι ενοχές είναι ταυτισμένη, δραστηριοποιείται κάθε φορά που ένα ερωτικό φετίχ διεγείρει την ερωτική μας διάθεση. Αγνοούμε ολοκληρωτικά ότι διαστροφή, είναι οι ιδέες περί ενοχής και τιμωρίας του αυνανισμού και όχι αυτή η ίδια η πράξη. Διότι ο αυνανισμός είναι μια απόλυτα φυσιολογική πρακτική και στην σημερινή απόλυτα διεφθαρμένη και απόλυτα μολυσμένη ερωτική πραγματικότητα, ο αμοιβαίος αυνανισμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι εφήβων, είναι η υγιέστερη, ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη ερωτική προσέγγιση μεταξύ τους. Και τούτο διότι: 1: Εξουδετερώνει, κυρίως τις αμοιβαίες ενοχές και των δυο εραστών και διευκολύνει αποτελεσματικά την νοητική και συναισθηματική τους προσέγγιση, μέσω της ικανοποιητικής και αμοιβαίας συμμετοχής τους στην ηδονή... 2: Η μετάδοση αφροδισίου νοσήματος με ότι συνεπάγεται αυτό είναι σχεδόν αδύνατη. 3: Ο κίνδυνος εγκυμοσύνης, με ότι δράματα συνεπάγονται, είναι επίσης αδύνατη.

154 153 4: Η αμοιβαία ερωτική ικανοποίηση είναι σχεδόν πάντα ικανοποιητική και για τους δυο εραστές, αυξάνοντας θεαματικά τα συναισθήματα της αγάπης, της τρυφερότητας, της εμπιστοσύνης και της επικοινωνίας μεταξύ τους... 5: Είναι βέβαιο ότι όταν ένα έφηβο ζευγάρι ξεκινήσει με αυτόν τον τρόπο την ερωτική του συνομιλία, είναι θέμα χρόνου να προσεγγίσει την υπέρτατη ερωτική ολοκλήρωση που είναι η ένωση των ψυχών και η οποία οδηγεί σε μόνιμη σχέση... 6: Το ίδιο ισχύει και για ένα ενήλικο ζευγάρι, διότι μέσω αυτού, πραγματοποιείτε αμοιβαία ερωτική ολοκλήρωση, η οποία ακυρώνει το άγχος, τις αμφιβολίες, τις ενοχές, την υποκρισία και τον φόβο. Αρνητικά συναισθήματα τα οποία καταστρέφουν κάθε ευκαιρία ερωτικής χαράς. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι ο ατομικός αυνανισμός είναι επίσης υπεύθυνος για την απουσία ενδοκολπικού οργασμού στις γυναίκες και της γρήγορης εκσπερμάτωσης στους άνδρες. Και τούτο, διότι κατά την εφηβική περίοδο, το εγκεφαλονευρικό σύστημα προγραμματίζετε ή εθίζετε σ αυτή την συμπεριφορά και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει αργότερα. Αυτός ο πραγματικός εφιάλτης και για τα δύο φύλα, μπορεί να αντιμετωπιστεί με τον αμοιβαίο αυνανισμό και να αλλάξει προς το καλύτερο την ζωή των ανθρώπων, να τους κάνει ανθρωπινότερους. Και τούτο, διότι η συνειδητή απόφαση σε μια τέτοια επιλογή, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον, όταν υπάρχει πραγματική αγάπη και ερωτική πολικότητα! Το πρώτο βήμα στην οντολογική ολοκλήρωση του έφηβου ανθρώπου, είναι η αρμονική σύζευξη της ερωτικής του ορμής με το άλλο φύλο. Και αυτή η ολοκλήρωση φυσιολογικά, πρέπει να πραγματοποιηθεί μέχρι το εικοστό έτος της ηλικίας του. Μετά τα είκοσι το εγκεφαλονευρικό σύστημα στο οποίο επεβλήθη ερωτική πρακτική ολοκλήρωσης, δεν αλλάζει με ότι συνεπάγεται αυτό. Γνωρίζω και ομιλώ και είμαι πρόθυμος να υποστώ τις συνέπειες του λάθους μου, ότι η ερωτική συμπεριφορά του ανθρώπου προγραμματίζεται βάσει του νόμου των εξηρτημένων αντανακλαστικών του Παυλώφ και ότι η σημερινή θλιβερή και δυστυχέστατη πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα συνειδητού έργου μιας εξουσιαστικής Ελίτ, σκοπός της οποίας είναι η δούλωση της Ζωής του πλανήτη μας. Και η παρούσα ερωτική κατάσταση της ανθρωπότητας αποδεικνύει την επιτυχία του έργου της. Ένα έργο που θεμελιώνεται στην στέρηση της δικής μας ερωτικής ολοκλήρωσης και της δυστυχίας που απορρέει από αυτήν. Οι άνθρωποι είναι βαθύτατα απογοητευμένοι από όλα και κυρίως από τον Εαυτό τους. Δεν υπάρχει τίποτε να τους εμπνεύσει, τίποτε να τους ενθουσιάσει, τίποτε να ερωτευθούν, τίποτε να αγαπήσουν, τίποτε που να αξίζει να ζήσουν, εκτός από το χρήμα, το Σεξ και την εξουσία και στα οποία διαπρέπουν οι ανέντιμοι. Το σύνολο της δυσαρέσκειας που σαν λέπρα έχει απλωθεί στον πλανήτη μας, έχει τις ρίζες του ΕΔΩ, σ αυτήν την έντεχνη παγίδα της ερωτικής ανεπάρκειας, που θρησκευτικές αλλά αποτελεσματικές ανοησίες του παρελθόντος και πολιτικές σκοπιμότητες του παρόντος, μέσω της πορνογραφίας και πορνείας συστηματικά καλλιεργούν, με σκοπό να μας δουλώσουν ολοκληρωτικά. Θα αφήσουμε να συνεχιστεί; Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο μακάριο και αγαθό, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης!

155 154 Ομοφυλοφιλία. Πολλά γράφονται και λέγονται με πνεύμα αντιπαράθεσης μάλλον, παρά με πνεύμα διαλόγου και αγάπης δια την αναζήτηση της αλήθειας στο θέμα της ομοφυλοφιλίας και όχι μόνον. Αλήθεια γιατί μαχόμαστε μεταξύ μας, αντί από κοινού να αναζητούμε τις αιτίες των αρνητικών φαινομένων και να τα θεραπεύουμε; Επαναλαμβάνω το ερώτημα: Γιατί διαρκώς αντιδικούμε σε κάθε πρόβλημα δυσαρμονίας που εμφανίζεται στην ζωή μας, αντί από κοινού να ερευνούμε τις αιτίες και στην συνέχεια να θεραπεύουμε το πρόβλημα; Ποια είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου, αντιπαράθεση ή αλληλεγγύη; Ετεροφυλία ή ομοφυλοφιλία; Γιατί οι ερωτικές ιδιαιτερότητες έχουν κατακλύσει την ζωή μας καταστρέφοντας κάθε θετική πτυχή της ζωής μας; Η αναμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι το θέμα της ομοφυλοφιλίας και γενικά της ερωτικής συμπεριφοράς είναι σοβαρότατο και η άλλη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει επί του θέματος ένα σταθερό σημείο αναφοράς το οποίο θα μας επέτρεπε να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα για την πραγματικότητα του έρωτα και να ορίσουμε για μας και τα παιδιά μας Βιοηθικούς κανόνες διαφύλαξης της ψυχικής και σωματικής μας υγείας. Ελλείψει μιας τέτοιας Βιοηθικής, ο πανσεξουαλισμός, μετά το 1980, άρχισε μέσω της πορνογραφίας και πορνείας, να απλώνεται στον πλανήτη μας και με την παράλληλη αύξηση της εγκληματικότητας και των ναρκωτικών, μας οδήγησε σήμερα ΕΔΩ, στην διαφθορά κάθε φυσιολογικής έκφρασης. Αναζητώντας λοιπόν ένα τέτοιο σταθερό σημείο αναφοράς για να απαντήσω στο ερώτημα της ομοφυλοφιλίας, κατέληξα στο φυσικό μας περιβάλλον, στους νόμους λειτουργίας του οποίου εκδηλώνεται η νοημοσύνη της Δημιουργίας ή του Θείου που την έφτιαξε. Ερώτημα: Υπάρχει ομοφυλοφιλία και ερωτικές ιδιαιτερότητες στο άγριο φυσικό περιβάλλον; Τονίζω άγριο φυσικό περιβάλλον, διότι μόνον εκεί εκδηλώνονται αυθεντικά οι νόμοι της Δημιουργίας και όχι στο ανθρωποποιείτο περιβάλλον. Εμφανίσθηκε ποτέ στον κόσμο ένας ομοφυλόφιλος λύκος, λιοντάρι, πρόβατο, γάτα, κορυδαλλός, περιστέρι; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση! Ερώτημα δεύτερο: Μπορεί ένα διαταραγμένο από ομόφυλα γονίδια D. N. A. να αναπαραχθεί; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση! Κατά συνέπεια η ομοφυλοφιλία είναι καθαρά ένα ανθρωπογενές κατασκεύασμα και για να πάω λίγο πιο πέρα, είναι καθαρά θέμα παιδείας. Ερώτημα: Υπήρχε ομοφυλοφιλία, σχιζοφρένεια, παραφροσύνη, τρέλα, μίσος ανάμεσα στα δυο φύλα, ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς στις πρωτόγονες φυλές που κατά διαστήματα ανακαλύφθηκαν από εμάς τους πολιτισμένους και στην συνέχεια καταστράφηκαν; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση! Ερώτημα: Μήπως τους καταστρέψαμε σαν επιβεβαίωση της παραφροσύνης μας ή μιας αθέατης και σημαντικής σκοπιμότητας; «Του να ΜΗΝ διδαχθούμε ποτέ την αλήθεια του έρωτα από αυτούς, τους πρωτόγονους π. χ.» Κατά συνέπεια, όλα αυτά τα αρνητικά ευρήματα του δυτικού πολιτισμένου χριστιανικού κόσμου, όπως ομοφυλοφιλία, σχιζοφρένεια, παραφροσύνη, τρέλα, ερωτικές διαστροφές, ειδωλολατρία, πορνογραφία, πορνεία και ένα απέραντο μίσος κατά πάντων, ακόμη και ανάμεσα στα δυο φύλλα. Είναι αποτέλεσμα παιδείας του δικού μας πολιτισμού και το οποίο αποτέλεσμα, εισβάλει στις σχέσεις μεταξύ των δυο φύλων από την νηπιακή ηλικία, όταν η εγγενής ενότητα του ανθρώπου, διασπάται σε αρσενικό και θηλυκό από τον Αβρααμικό θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα παιδείας του δικού μας πολιτιστικού μοντέλου, το οποίο με πάθος υπηρετούμε, αυξάνουμε και διαρκώς ενισχύουμε, φοβούμενοι πάντα τους βαρβάρους που σταθερά καραδοκούν μέσα στον Λαβύρινθο του νου μας, αλλά και έξω μας, δίπλα μας, στην γειτονιά μας, στην Πατρίδα μας! Φίλοι μου, όταν ένα άτομο για κάποιο λόγο γίνει ομοφυλόφιλο, ένα άλλο άτομο του άλλου φύλου ορφανεύει, και για να καταλάβετε το μέγεθος της απώλειας, το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η ψυχική ένωση και όχι ο επιδερμικός αυνανισμός που η σημερινή παιδεία της πορνογραφίας

156 155 προάγει και επιβάλει. Η διαμάχη για το καλό ή κακό της ομοφυλοφιλίας ωφελεί μόνον αυτούς που θέλουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας και αυτοί, οι αφέντες, καθισμένοι στις σουίτες της αρένας του κόσμου που έφτιαξαν για εμάς, αρέσκονται να απολαμβάνουν το δικό μας αιματοκύλισμα παίζοντας στοιχήματα! Διότι φίλοι μου αυτό γίνεται αιώνες τώρα. Η ομοφυλοφιλία είναι μόνον ένα μικρό μέρος του γενικότερου προβλήματος που ονομάζεται ερωτική ανεπάρκεια και που ως λαίλαπα κατά της ανθρωπότητας προέκυψε τα τελευταία χρόνια με την σιωπηλή ανοχή κάθε εξουσίας. Όταν φτάνουμε στο σημείο να νομοθετούμε υπέρ της παιδοφιλίας, της κτηνοβασίας και ομοφυλοφιλίας, τότε σίγουρα κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στα βασίλεια των Ανθρώπων. Το 1970 ο Desmond Morris στο βιβλίο του «Η σημασία της επαφής» έγραφε. «Το ανθρώπινο ζώο είναι κοινωνικό είδος. Έχει την ικανότητα να αγαπάει και νιώθει εντονότερη την ανάγκη να αγαπιέται. Κάποτε η καθημερινή του ενασχόληση ήταν το ομαδικό κυνήγι και η ομαδική απόλαυση των κόπων του. Σήμερα, μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη βρίσκεται φυλακισμένο στην άγρια και πολυπληθή κοινωνία των ομοίων του και πολιορκημένο βίαια από παντού, στρέφεται στον Εαυτό του. Αποχωρώντας διαρκώς συναισθηματικά, κλείνει τις πύλες του Εαυτού ακόμη και σ αυτούς που βρίσκονται καθημερινά κοντά του, μέχρι που βρίσκεται ολομόναχο μέσα στο πυκνό πλήθος. Ανίκανο να αντλήσει από κάπου τα συναισθηματικά στηρίγματα που έχει ανάγκη, καταπιέζεται, αγχώνεται και περιστασιακά εκδηλώνεται βίαια. Ανήσυχο μέρα και νύκτα στρέφεται προς τα υποκατάστατα της αγάπης που τόσο έχει ανάγκη και που ΔΕΝ υποβάλουν αδιάκριτες ερωτήσεις. Όπως πορνεία, πορνογραφία, αυτοκίνητα, περιουσία, τίτλους κατοικίδια ζώα και άφθονα άλλα είδωλα. Αλλά η αγάπη είναι μια διαδικασία αμφίδρομη και έτσι τα υποκατάστατα κρίνονται πάντοτε ανεπαρκή. Κάτω από τις συνθήκες που του επιβάλει αυτή η κατάσταση, το ανθρώπινο ζώο αν δεν βρει την πραγματική στενή σωματική επαφή ακόμη και με ένα άτομο, θα υποφέρει Στην αγωνία του να εξοπλίζεται ασταμάτητα ενάντια στις καθημερινές επιθέσεις του σεξισμού, φτάνει συχνά στην κατάσταση όπου κάθε σωματική επαφή γίνεται αποκρουστική. Το να αγγίξει ή να αγγιχθεί σημαίνει πλέον να πληγώσει και να πληγωθεί. Το φαινόμενο έχει τόσο πολύ γενικευτεί στην εποχή μας «εποχή της 10ετίας του 70 λέγει ο συγγραφέας» ώστε αποτελεί την σημαντικότερη κοινωνική πληγή της σύγχρονης κοινωνίας μας. Μια πληγή που πρέπει να καταπιαστούμε με την θεραπεία της, πριν να είναι πολύ αργά. Διότι αν ΔΕΝ ξεκινήσει η διαδικασία της θεραπείας τώρα, το κακό θα συσσωρευτεί από γενιά σε γενιά, μέχρι που η βλάβη θα πάρει τέτοια έκταση, ώστε δεν θα υπάρχει πια ελπίδα θεραπείας». Αυτά γραμμένα από το 1970 και από αναγνωρισμένους ανθρωπολόγους. Γιατί δεν ακούστηκαν; Διότι απλά οι στόχοι της εξουσίας ήταν η σημερινή κατάντια και όχι η πρόληψή της. Η σημερινή ελπίδα, είναι να γίνει κατανοητή αυτή η αλήθεια και να δράσουμε ανάλογα. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει στην εποχή μας είναι: Θέλουμε να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση ή να την σταματήσουμε; Αν θέλουμε έχει καλώς, ξεχάστε με, αν όχι προτείνω. Κατ' αρχήν πρέπει να γίνει σαφές και κατανοητό, ότι δεν είναι κανείς απολύτως από εμάς υπεύθυνος της όποιας ερωτικής του κατάστασης, καλής ή κακής, φυσικής ή αφύσικης. Και τούτο, διότι ο προγραμματισμός της ερωτικής μας συμπεριφοράς έγινε σε εποχές όπου η συνείδηση και το ΕΓΩ μας βρισκόταν κάτω από απόλυτο σκότος, άγνοια, φόβο, παραπληροφόρηση και άλογο υποσυνείδητο μίσος κατά πάντων. Στην εποχή της εφηβείας. Έχει περάσει ποτέ από τον νου σας, ότι όλη αυτή η τραγική πραγματικότητα της σημερινής ερωτικής ανεπάρκειας όλων σχεδόν των ανθρώπων του πλανήτη, έχει τις ρίζες του στην επικράτηση του θεσμού της πατριαρχίας και ότι εμείς οι πατέρες, είμαστε τα μεγαλύτερα θύματα αυτού του θεσμού; Ακούσατε, διαβάσατε, διδαχτήκατε ποτέ κάτι για τις ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στα δυο φύλα σε μητριαρχικές κοινωνίες και την θέση των παιδιών σ αυτές; Σ αυτήν την άγνοια στηρίζετε η διαιώνιση της σημερινής δυσάρεστης ερωτικής πραγματικότητας των ανθρώπων. Μιας πραγματικότητας που μοιραία οδηγεί

157 156 σήμερα τα παιδιά μας στα διάφορα φιλανθρωπικά ορφανοτροφεία μιας αποκεκριμένης σκοπιμότητας, κι εμάς τους γονείς, στους οίκους ευγηρίας του Αλτσχάϊμερ. Ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε ειρηνικά την σημερινή αισχρή, υποβολιμαία και δυσάρεστη πραγματικότητα που διαρκώς αυξάνεται, είναι το φυσικό γεγονός ότι τα ομοφυλόφιλα άτομα αλλά και της όποιας ιδιαιτερότητας, ΔΕΝ αναπαράγονται μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, μένοντας έντιμα απέναντι του Εαυτού τους και του κοινωνικού χώρου στον οποίο ανήκουν και έχουν δικαίωμα ζωής. Αφ ενός απολαμβάνουν το είδος του έρωτα που εν αγνοία τους στο σώμα τους φυτευτικέ νόμιμα και αφ ετέρου αποκαθιστούν αυτόματα την ισορροπία στον κόσμο της Δημιουργίας, περιορίζοντας την ερωτική τους δραστηριότητα μόνον μεταξύ τους. Αυτός είναι κατά την γνώμη μου και ο δρόμος της δικής τους πνευματικής εξέλιξης. Η σωστή ερωτική σχέση ανάμεσα σε ένα ομοφυλόφιλο και ένα ετεροφυλόφιλο άτομο είναι σχεδόν αδύνατη, όχι όμως και απόλυτα αδύνατη. Η Ζωή, υλική και πνευματική είναι αισθαντική και η ικανοποίηση της σάρκας έχει τον πρώτο λόγο. Η σάρκα, είναι αποτέλεσμα έργου όπου η ηλιακή ενέργεια και τα υλικά στοιχεία της Γαίας, συνετέθησαν κάτω από την εποπτεία μια υπέρτατης νοημοσύνης και μέσα στο άγιο περιβάλλον μιας γυναικείας μήτρας, με σκοπό να εμφανίσουν στο Σύμπαν το κόσμημα της νοήμονος Ζωής, τον Άνθρωπο. Η πατριαρχεία, καταστρέφοντας την ελληνική παιδεία και τις ερωτικές ισορροπίες ανάμεσα στα δύο φύλα παγκοσμίως, έβαλε από τότε τα θεμέλια του σημερινού ερωτικού οικοδομήματος της διαρκούς απογοήτευσης και θλίψης, που μοιραία οδηγεί στην ερωτική διαταραχή. Τι παιδιά θα μεγαλώσει μια ομοφυλόφιλη γυναίκα όταν διαρκώς εγκυμονεί με τεχνητή γονιμοποίηση και τακτικά βιάζεται από τον σύζυγό της; Τι ψυχική κατάσταση γονιών δημιουργείται από έναν βάναυσο τοκετό μέσα στις ψυχρές αίθουσες των μαιευτηρίων, όπου τα σώματα μητέρας και παιδιού κατακρεουργούνται ανενδοίαστα από ένα τυφλό και κουφό, αλλά καλώς αμειβόμενο μαιευτικό κατεστημένο και τέλος. Τι χαρά δύνασαι να αισθανθείς μέσα σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο απογοητεύσεων και αναντιμετώπιστων θλιβερών ερωτικών απογοητεύσεων και καταστάσεων που στο πολιτιστικό μας μοντέλο υφίστανται. Τι ψυχές παιδιών, τέτοιοι απογοητευμένοι από τη Ζωή και τον έρωτα γονείς θα διαμορφώσουν; Η νομοτέλεια του ερωτικού νόμου που διαιωνίζει την σάρκα έχει παραβιασθεί, με την βία του μαιευτηρίου, την ομοφυλοφιλία και την πληθώρα των ιδιαιτεροτήτων που εντέχνως η πορνογραφία υπέβαλε και επέβαλε στους πληθυσμούς των ανθρώπων... Βάση των νόμων που περιέγραψα κοιτάξτε ψύχραιμα τη σημερινή πραγματικότητα. Ποιές αισθητικές, συναισθηματικές και νοητικές εντυπώσεις, φυτεύονται στους Νόες των παιδιών στην ηλικία από 6 έως 11. Ποια είναι τα παιδικά παιγνίδια που συνοδεύουν αυτές τις εμπειρίες και τέλος δείτε σε τι εικόνες και πρακτικές προγραμματίζεται η ερωτική συμπεριφορά των εφήβων μέχρι τα είκοσι χρόνια τους. Προσέξτε πόσο προσεκτικά και επίμονα όλο αυτό το σιχαμερό πρόγραμμα αλλοτρίωσης της Ζωής των ανθρώπων, πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες συστηματικά συντηρούν και προστατεύουν αιώνες τώρα και πόσο εύκολο είναι, σε μία διεστραμμένη ολιγομελή ομάδα εξουσίας, να καταστρέψει ολοκληρωτικά κάθε αίσθηση ευδαιμονίας από τη Ζωή των ανθρώπων και να τους μετατρέψει σε καταστροφείς της Ζωής. Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο μακάριο και αγαθό, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης! Επιθυμώ να επισημάνω στον αναγνώστη αυτής της εργασίας, ότι το Εγώ, ως πνευματικό μέρος της φυσικής μας ύπαρξης, ταυτίζεται με τις αισθήσεις του μέγα σώματός μας και γίνεται μέρος του συμβάλλοντας στην επιβίωσή του. Το φυσικό μας σώμα εθίζεται, στα φυσικά ή αφύσικα ερεθίσματα του περιβάλλοντος στο οποίο γεννιέται και μέσω των εθισμών ή συνηθειών, τους οποίους το πνευματικό Εγώ με σκέψη και βούληση είναι υποχρεωμένο να υπηρετεί, επιβιώνει. Κατά συνέπεια, οι Γνώστες της πανίσχυρης δύναμης των εθισμών, των φετίχ, της ταύτισης και των ενοχών, μπορούν να θέσουν εύκολα και αποτελεσματικά κάτω από την εποπτεία τους και το θαυμαστό ΕΓΩ. Και να εκμεταλλευτούν ανενδοίαστα τις δυνάμεις του Κόσμου, προς επίτευξη της οποιασδήποτε δικής τους ιδιοτελούς ΣΚΟΠΗΜΟΤΗΤΑΣ.

158 157 Ο φόβος μπροστά στην αλήθεια την ευτυχία και την ελευθερία. Ο αναγραμματισμός της λέξης ΛΑΘΟΣ μας δίδει τις λέξεις ΑΘΛΟΣ και ΘΑΛΟΣ. Θαλός είναι ο νεαρός βλαστός κάθε φυτού. Η συνειδητοποίηση ενός λάθους και η διόρθωσή του από το Εγώ της προσωπικότητάς μας, είναι ένας πραγματικός άθλος. Η εξ αυτού προκύπτουσα νέα κατάσταση συνειδητής αρετής, είναι ένα νέο βλαστάρι, «Θαλός», σε αειθαλή εξέλιξη. Σκεφθείτε το παρακαλώ. Λάθη λάθη λάθη. Μια Ζωή γεμάτη λάθη που τρέμουμε. Λάθη που γεννούν ενοχές και που μας κατατρώγουν, αλλά και λάθη που αφού διδαχθούμε από αυτά, μας σπρώχνουν να βρούμε τις αλήθειες που χάσαμε και μας οδηγούν σε υπερβάσεις. Μην μου πείτε ότι δεν τρέμουμε μπρος στα λάθη μας, πως δεν τρέχουμε να κρυφτούμε οπουδήποτε μην αντέχοντας τον αμαρτωλό, λανθασμένο ή ένοχο Eαυτό μας. Και μην μου πείτε ότι αυτή η στάση του φόβου και της ενοχής εμπρός στα τυχαία λάθη μας, δεν είναι συμπεριφορά τυφλής Συναισθηματικής και παράλογης αντίδρασης. Οδηγήθηκα στη συγγραφή αυτού του άρθρου όταν με έκπληξη άκουσα τα συμπεράσματα φίλων και γνωστών από την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου μου με τον τίτλο ΕΓΩ, που κυκλοφόρησα το Εκφράστηκαν πολλά θετικά σχόλια από κάποιους, αλλά από κάποιους άλλους φίλους χαρακτηρίσθηκα ΕΓΩΙΣΤΗΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ, ΦΑΣΙΣΤΑΣ, ΣΟΒΙΝΙΣΤΗΣ και κάποια άλλα αρνητικά που δεν θυμάμαι. Γι αυτό και τούτο το άρθρο είναι αφιερωμένο σ αυτούς τους άτυχους φίλους, τους τρομοκρατημένους και ανίσχυρους γνωστούς αλλά και τυχαίους αναγνώστες του βιβλίου μου, που θα καταλήξουν στα ίδια συμπεράσματα διαβάζοντάς το... Για ένα ήμουν και είμαι σίγουρος, δεν είχα ποτέ κακή πρόθεση. Ήταν λοιπόν οδυνηρή έκπληξη η διαπίστωση, ότι η καλή πρόθεση, ακόμα και προς φίλους, για φαντασθείτε, η καλή πρόθεση, είναι και αυτή που γεννά και ενεργοποιεί τους περισσότερους υποσυνείδητους ΤΡΟΜΟΥΣ μας. Γιατί; Μας τρομάζουν οι άνθρωποι με καλή πρόθεση και μετά από αρκετή σκέψη είδα ότι το ίδιο συμβαίνει και με τους ευγενείς, τους έντιμους, τους σταθερούς τους αξιοπρεπείς και γενικά τους ανθρώπους που έχουν θετικές συμπεριφορές. Όταν το καλοσκέφτηκα είδα ότι αίτιο μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι ότι όποτε εμπιστευθήκαμε καλοπροαίρετους και έντιμους μας πρόδωσαν, μας πόνεσαν, μας εκμεταλλεύτηκαν, μας απογοήτευσαν, κατά συνέπεια λογική αντίδραση. Ο φόβος και οι ενοχές είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα του δυτικού, δυστυχέστατου και εντελώς ανίσχυρου πλέων ανθρώπου. Ο φόβος και οι ενοχές είναι αρνητικά συναισθήματα. Θυμάστε πότε σας φύτεψαν το συναίσθημα του φόβου, του τρόμου και των ενοχών στο εγκεφαλονευρικό σας σύστημα; Όχι βεβαίως. Πέρασε ποτέ από τον Νου σας η ιδέα, ότι ο φόβος και οι ενοχές είναι συναισθήματα τα οποία εντέχνως φυτεύονται στο υποσυνείδητό μας με σκοπό την δούλωσή μας; Όχι βεβαίως, αφού αισθανόμαστε ότι αυτή είναι η ζωή μας. Δεν έχουμε κατανοήσει ότι αφανή ανθρωποποίητα φαντάσματα, θεών και διαβόλων, καλώς εδραιωμένα στο υποσυνείδητο του Νου μας, απομυζούν κάθε πηγαία, ζωοποιό και αυθεντική έκφραση της ζωής μας. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο Φόβος και οι Ενοχές, είναι οι κυρίαρχοι άρχοντες αυτού του πλανήτη. ΦΟΒΟΣ, ΔΕΟΣ, ΤΡΟΜΟΣ και ΕΝΟΧΕΣ, είναι τα κυρίαρχα αρνητικά συναισθήματα αυτής της εποχής. Ανθρωποποίητα φαντάσματα, που με πόση επιμέλεια, πόση προσοχή, πόση τέχνη και ευφυΐα, τα μέσα μαζικής εξαχρείωσης διασπείρουν, συντηρούν και υποβάλουν. Έχετε σκεφθεί ποτέ πόσο πολύ ο φόβος της ερωτικής σας ανεπάρκειας καταστρέφει κυριολεκτικά τη ζωή σας; Έχετε καταλάβει ότι κάθε ερωτική πρόκληση που πανέξυπνα και υποβολιμαία καταλαμβάνει το περιβάλλον μας, διεγείροντας την ερωτική μας διάθεση, αυτόματα ενεργοποιεί και τους τρόμους που είναι συνδεδεμένοι με την ερωτική μας ανεπάρκεια;

159 158 Έχετε συνειδητοποιήσει πόσο ψεύτες, υποκριτές, άνανδρους και δειλούς, μας εξαναγκάζουν να γίνουμε αυτοί οι υποσυνείδητοι και άγνωστοι φόβοι; Και βέβαια γνωρίζετε πόσο ψεύδος, πόση αντίδραση, πόσο μίσος, πόση βία αλλά και πόσο τρόμο προκαλεί η έρευνα αυτών των συναισθημάτων και ειδικά όταν φτάσει σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα! Πώς λοιπόν, ανήμποροι και αδρανείς να μην περιμένουμε τους εξωγήινους, τον Σούπερμαν, τον Ζορό, τον Μπάτμαν, τον Μεσσία, ή κάποιον Γκουρού από την ανατολή, να έρθουν να μας απελευθερώσουν επιτέλους από τους φόβους που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε, να ερωτευθούμε, να γίνουμε τρυφεροί, δίκαιοι, ενάρετοι και ηρωικοί. Πώς να μην φοβόμαστε το αγαθό, όταν στην εμφάνισή του διεγείρονται άπειροι υποσυνείδητοι τρόμοι, αφού το υποσυνείδητό μας είναι γεμάτο με άπειρες απογοητεύσεις εξαιτίας της αυθόρμητης εκδήλωσης του αγαθού που κάποτε εκφράσαμε. Πως να μη φοβόμαστε την αλήθεια όταν κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, κατ απαίτηση των ανόητων μεγάλων να μάθουν την αλήθεια από εμάς, μας τιμώρησαν πάντα στο όνομα της αλήθειας, της δικαιοσύνης, αλλά και του Θεού. Πώς να μη φοβόμαστε όταν άγνοια, λήθη, βία και ψεύδος σκεπάζουν τον πλανήτη του ανθρώπου. Φόβος, τρόμος και ενοχές, τα τρία κυρίαρχα συναισθήματα που πιστότατοι υπηρέτες κάθε θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας καταδυναστεύουν την ευζωία αυτού του πλανήτη. Τι νομίζετε ότι οι διάφοροι δράκοι και ερπετά στα διάφορα οικόσημα των ευγενών συμβολίζουν; Το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα ονομάζεται και ερπετικό διότι λειτουργεί αντανακλαστικά και ως τέτοιο δύναται να προγραμματισθεί, όπως και συμβαίνει. Δεν γνωρίζουμε π.χ. ότι η συναισθηματική μας κατάσταση, είναι η γενεσιουργός αιτία της έλλογης έκφρασής μας, και ότι αυτός είναι ένας Συμπαντικός νόμος. Και βέβαια δεν γνωρίζουμε, ότι αυτή η ιδιαίτερη γνώση, της συναισθηματικής χειραγώγησης, καλά φυλαγμένη στις απόκρυφες στοές των διαφόρων εξουσιαστών, είναι η κύρια μυστική δύναμη επικυριαρχίας τους. Και το κυριότερο, δεν γνωρίζουμε, ότι όλο αυτό το πλέγμα των τρόμων, του ψεύδους και της βίας, είναι γερά ριζωμένο στο υποσυνείδητό μας και λειτουργεί αυτόματα και αντανακλαστικά. Δεν γνωρίζουμε ότι το υποσυνείδητο είναι ο σκληρός δίσκος δεδομένων του νοητικού μας υπολογιστή και ότι η εξέλιξη του ΕΓΩ της προσωπικότητάς μας σε καλή η κακή κατεύθυνση, καθορίζεται εν πολλής από τα περιεχόμενα αυτού του σκληρού δίσκου. Ο προγραμματισμός του οποίου αρχίζει με την πρώτη αναπνοή μας στα σφαγεία των μαιευτηρίων και τελειώνει γύρω στα είκοσι χρόνια μας με τον προγραμματισμό της ανεπάρκειας και της ενοχής στην ερωτική μας συμπεριφορά. Το συναίσθημα του ΦΟΒΟΥ προκύπτει αυτόματα αφού κάθε φορά που στο παρελθόν είπαμε την αλήθεια πονέσαμε. Κάθε φορά που βρεθήκαμε μπροστά στην ευτυχία, απογοητευθήκαμε. Και κάθε φορά που πολεμήσαμε για την ελευθερία μας, προδοθήκαμε. Ποτέ δεν πολεμήσαμε να ελευθερωθούμε από τα εσωτερικά φαντάσματα των τρόμων μας που είναι και οι πραγματικοί δυνάστες μας. Αλλά και πως να πολεμήσουμε αυτούς τους τρόμους, αφού κάθε Γνώστης της αλήθειας που ελευθερώνει, παντού και πάντα κατακρεουργείται από τους κέρβερους φύλακες του απόλυτου μυστικού των εξουσιαστών. Το ανθρωποποίητο πολιτιστικό μοντέλο μέσα στο οποίο γεννιόμαστε, ανδρωνόμαστε και ζούμε, είναι ένα σύστημα απόλυτης απαξίωσης, περιφρόνησης, φόβων, ενοχών και άρνησης οτιδήποτε ωραίου και αγαθού. Είναι μια μόνιμη πηγή δυστυχίας, από την οποία η Ανθρωπότητα ποτίζεται συστηματικά εδώ και αιώνες, με αποτέλεσμα να γίνει απόλυτα αυτοκαταστροφική.

160 159 Φώτιση, τοκετός, θάνατος. Φώτιση. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία 40 χρόνια έγινε πολύ της μόδας η Φώτιση. Βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, μια ανεξήγητη πολεμική από την εκκλησία και βέβαια η επιτακτική ανάγκη κάποιας απάντησης στο υπαρξιακό ερώτημα του ανθρώπου, οδήγησε πολλούς ενδιαφερόμενους μεταξύ αυτών και εμένα, σε νεοεμφανιζόμενους δασκάλους της ανατολής, αλλά και σε παραδοσιακούς χριστιανικούς μυστικιστικούς χώρους. Το δυστύχημα μ όλους εμάς τους έλληνες, λαϊκούς και ακαδημαϊκούς, τους αναζητούντες την φώτιση, ήταν και είναι, ότι υποχρεωνόμαστε να φωτιστούμε κάτω από καθοδηγούμενες πρακτικές και ιδέες, που κάποιος δάσκαλος, κάποιος σεβάσμιος, κάποιος πεφωτισμένος ή κάποιος άγιος στο απώτερο παρελθόν πέτυχε και οι πιστοί μαθητές της παράδοσης, διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού από τους βέβηλους, τους αμαρτωλούς, τους παρίες και τους λαϊκούς, μήπως οι παρακατιανοί λαϊκοί ή ακαδημαϊκοί φωτισθούν και χαλάσουν την σούπα από την οποία οι υπηρέτες των φωτισμένων και πεφωτισμένων τρώνε καλά, εδώ και αιώνες. Η οποιαδήποτε επώνυμη φώτιση, περνά μέσα από συγκεκριμένα πολιτιστικά και θρησκευτικά μοντέλα, όπου παραδόξως, το ένα δεν αναγνωρίζει την αυθεντικότητα ή την αλήθεια του άλλου. Η φώτιση ενός βουδιστού π.χ. είναι αμαρτία ή λάθος για τους χριστιανούς, τους μουσουλμάνους, τους ινδουιστές κ.τ.λ. Όλοι καυχώνται ότι η δική τους φώτιση είναι γνησιότερη των άλλων και η αντιπαράθεση μεταξύ σοφών μαθητών και δασκάλων ατελείωτη, με εκατομμύρια θύματα εκατέρωθεν που αποδεικνύει ότι μάλλον κάτι ανάποδο συμβαίνει στα βασίλεια των φωτισμένων! Ερώτημα: Υπάρχει φώτιση και τι είναι; Πως προέκυψε και συγκινεί τόσο πολύ τους ανθρώπους ώστε να εγκαταλείπουν τα πάντα και να την αναζητούν στα πέρατα του κόσμου, στα βουνά, στις ερήμους, σε αμφιβόλου ποιότητος δασκάλους, αλλά και σε αξιόπιστους. ΒΕΒΑΙΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΤΙΣΗ, αλλά όχι όπως διατίθεται συνήθως σε μυστικιστική ή θρησκευτική συσκευασία. Διαφεύγει από τους ανθρώπους ότι ουσιαστικά, το βίωμα της φώτισης που αναζητούνε, είναι η ανάγκη της κατανόησης του τι τους συμβαίνει, του τι και γιατί είμαστε αυτό που είμαστε και το οποίο ΔΕΝ μας αρέσει βεβαίως! Και το πιο σημαντικό, αυτοί που αναζητούν την φώτιση, έχουν την αισθαντική βεβαιότητα ότι κάπου υπάρχει η αλήθεια αλλά σίγουρα όχι εκεί που τους υπόσχονται την απόλυτη ευδαιμονία, τον παράδεισο, τα νησιά των μακάρων, νιρβάνα κ.τ.λ. Ερώτημα: Είναι δυνατόν κάποιος που βρίσκετε σε εμπράγματη κατάσταση ευδαιμονίας να αναζητήσει την φώτιση; Όχι είναι η βέβαια απάντηση! Η μυστικιστική και θρησκευτική συσκευασία της φώτισης υπόσχεται την μακαριότητα, τον παράδεισο και υπάρχουσας της ενδομητρίου μακαριότητας, της καταχωρημένης σε κάθε εγκεφαλονευρικό σύστημα των θηλαστικών. Οι άνθρωποι πείθονται εύκολα, ότι το ζητούμενο της φώτισης είναι η Θεϊκή αίσθηση της ενότητας των πάντων, που βιωματικά υπάρχει στις αναμνήσεις τους και προέρχεται από την ανάμνηση της ενδομήτριας μακαριότητας. Και έτσι, εύκολα παγιδεύονται σ έναν επίπονο και ατελέσφορο αγώνα κατανόησης και βίωσης, αυτού που ήδη έχουν, που σε κάποιες διαλογιστικές πρακτικές το ακούμπησαν, αλλά δεν γνωρίζουν πως το έχασαν και ούτε πώς να το επαναπροσεγγίσουν πρακτικά στην καθημερινή τους ζωή. Κυρίως δεν γνωρίζουν, ότι η φώτιση δεν είναι τίποτε ιδιαίτερα σημαντικό. Εμείς στην άγνοιά μας και οι δοτοί δάσκαλοι την κάνουνε σημαντική, επενδύοντας ένα σορό δοτά και ανόητα όνειρα και παραμύθια σ αυτό που οι δάσκαλοι ονομάζουν φώτιση. Είναι αυτονόητη η αναζήτηση της ενότητας και της αρμονίας, όταν ζεις σε ένα περιβάλλον έντονης διάσπασης, ανταγωνισμού, μίσους και διαρκούς βίας και θλίψης παντού. Έχω γράψει επανειλημμένα σ αυτό το βιβλίο ότι αυτό που ονομάζω ενδομήτρια μακαριότητα, είναι μια κατάσταση ενάδας, κατά την διάρκεια της οποίας αφυπνίζεται και ταυτίζεται με αυτήν το Εγώ της προσωπικότητάς μας και ότι αυτή η μακαριότητα είναι το ζητούμενο κάθε θηλαστικού στην

161 160 εξωμήτριο Ζωή. Γι αυτό και οι πανέξυπνοι, δήθεν δάσκαλοι εξ ανατολής και δύσης, βρίσκουν εύκολα μαθητές και άλλες τόσες φορές αυτοί οι μαθητές απογοητεύονται από τις υποσχέσεις τους ή παρηγορούνται με κάποια φτωχά υποκατάστατα εξουσίας πάνω σε άλλους αναζητητές.. Μέτρο πάντων, ο άνθρωπος και η παιδεία του, έλλογη και αισθητική. Όπως δεν υπάρχουν δυο άνθρωποι να περιγράψουν την γεύση της ζάχαρης με τις ίδιες γνώμες έτσι και η φώτιση που αναμφισβήτητα υπάρχει ως βιωματική εμπειρία, δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Έχοντας προσωπική εμπειρία του θέματος, εξ αιτίας της πτώσης μου από βράχους, επειδή μαθήτευσα σε κάποιες ανατολικές πρακτικές διαλογισμού, αλλά και χριστιανικών πρακτικών προσευχής. Και επειδή είχα και άλλες διαφορετικού είδους εμπειρίες, αλλά κυρίως, επειδή ποτέ δεν παραιτήθηκα της ύλης υπέρ του πνεύματος, της πραγματικότητας υπέρ του ονείρου, και της αλήθειας ότι όνειρο και πραγματικότητα είναι μια ενότητα αντιθέτων, γι αυτό και πιστεύω ότι η δική μου θεώρηση επί του θέματος, είναι πιο θετική και κατανοητή γι αυτούς που ενδιαφέρονται. Υπάρχουν δύο ειδών φωτίσεις η ενεργητική και η παθητική. Η ενεργητική είναι αυτή, που μέσω της συγκριτικής λογικής σκέψης αναζητάμε απάντηση σε πρόβλημα που μας απασχολεί και ευφυώς φτάνουμε στην λύση του προβλήματος που μας βασανίζει. Ο ενθουσιασμός και η ευφορία που συνοδεύουν την λύση του προβλήματος μας γεμίζει χαρά και ευδαιμονία. Παράδειγμα ο Αρχιμήδης, όταν μέσα στο μπάνιο του κατενόησε τον γνωστό νόμο της άνωσης και έτρεχε γυμνός και φωτισμένος στους δρόμους φωνάζοντας Εύρικα. Το ίδιο ισχύει και για κάθε μαθηματικό ή συναισθηματικό πρόβλημα που υπάρχει μέσα στο σύννεφο πιθανοτήτων του Νου μας, όταν ξαφνικά από μόνη της αναδύεται η απάντηση στο αντικείμενο της έρευνάς μας και μας γεμίζει με αισθήματα κατανόησης και χαράς. Αλλά το ίδιο ισχύει και καθημερινά όταν αντιμετωπίζουμε ευφυώς τα προκύπτοντα μικροπροβλήματα της ζωής. Κάποιο άλλο είδος φώτισης είναι όταν Εσύ, ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου, μέσω Αυτού, κατανοήσεις κάποια αλήθεια του Εαυτού σου και την αξιοποιήσεις για να γίνεις ευτυχέστερος! Ένα ευφυώς λειτουργών Ε Γ Ω βιώνει μια διαρκεί κατάσταση φώτισης και ευδαιμονίας και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα στη Ζωή. Ως προς την παθητική φώτιση δε, προκύπτει, όταν το Εγώ της προσωπικότητας ενός θρησκευόμενου ανθρώπου μέσω της προσευχής, του διαλογισμού ή των παραισθησιογόνων, αυτοαναιρείται από την κριτική διάθεση του καλού και του κακού της οποίας είναι αιχμάλωτο και εντελώς παθητικά, οράτε μιας ευδαιμονίας που οφείλεται σε χαλαρωτική διάθεση και άφθονη εκροή ενδορφινών από τον αδένα υπόφυση. Και βέβαια, όταν έρθει η ώρα εκλογίκευσης της υποκείμενης φώτισης από τον φωτισμένο, δεν θα αναφερθεί με τα ήθη των Μασάϊ και των Βουδιστών, αλλά σύμφωνα με το πολιτιστικό μοντέλο με το οποίο είναι ταυτισμένος. Είναι δυνατόν ένας πιστός χριστιανός να οραματισθεί τον Βούδα κατά την διάρκεια της εκστατικής προσευχής του. Όχι βεβαίως. Μία άλλη φώτιση είναι η ινδουιστική Μόκσα. Το συνειδητό πέρασμα του Εγώ της προσωπικότητας στο επέκεινα, μέσω νηστείας. Ο ενδιαφερόμενος, βέβαιος για το μάταιο του πολιτιστικού μοντέλου που ζει, έστω κι αν είναι Βασιλιάς. Αποφασίζει να αποχωρήσει από τις απογοητεύσεις της Ζωής Συνειδητά. Αποσύρετε λοιπόν σε κάποιον θρησκευτικό χώρο των θεοτήτων που πιστεύει, και όπου, βέβαιος για την απόφασή του, διακόπτει τη σίτιση του σώματός του, με την συμπαράσταση των μοναχών βεβαίως οι οποίοι στηρίζουν την απόφαση του ενδιαφερομένου με κάθε τρόπο, κυρίως με την υπόσχεση της Νιρβάνα ή της Μόκσα, «Της Θεϊκής Φώτισης». Σύμφωνα δε με τις επικρατέστερες θρησκευτικές θεωρίες, η επίτευξη της Νιρβάνα, της Μόκσα ή του Παραδείσου, περιέχουν τον ίδιο στόχο. Την έξοδο από τον τροχό των αναγεννήσεων στον δυστυχέστατο ανθρώπινο κόσμο.

162 161 Και τον οποίο κόσμο βέβαια, κάποια πολιτικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά ιερατεία μετ ευλαβείας συντηρούν και διαρκώς προάγουν με πολυποίκιλες ιδέες και υποσχέσεις, μέχρι να έρθει η σημερινή εποχή, όπου όλα αυτά θα είναι περιττά και με μια μονοκονδυλιά, η εξουσιαστική Ελίτ της εποχής μας θα τα σβήσει όλα, εδραιώνοντας την Νέα Εποχή της απόλυτης δουλείας, βασισμένης σε επιστημονικά επιτεύγματα πλέων, χωρίς θεούς και δασκάλους. Τι να κάνεις με τους Θεούς, αφού είναι ξεπερασμένοι και μάλλον ενοχλητικοί με τα τόσα εγκλήματα που έγιναν υπέρ του ονόματός τους στο παρελθόν! Οι νέοι θεοί είναι οι επιστήμες. Ελεύθερες από κάθε θεό και ηθικό περιορισμό και κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των πραγματικών εξουσιαστών που βρίσκονται πίσω από Αυτές. Έχει εντελώς αποσιωπηθεί, ότι το ζητούμενο των μυητικών κέντρων της Μεσογείου την εποχή του Χριστού και του Απολλώνιου Τυανέως, ήταν. Το συνειδητό πέρασμα του Εγώ στο επέκεινα και η συνειδητή επαναγέννηση του ιδίου Εγώ, μέσα από συγκεκριμένη επιλεγείσα μήτρα.. Αυτό είναι το τελικό βήμα στην εξελικτική πορεία του είδους μας. Και εδώ βρίσκεται το αληθινό και αποκεκριμένο νόημα της νίκης του Χριστού επί του θανάτου, ψήγμα του οποίου βρίσκεται στην γνωστή προσταγή «Αιώνια η Μνήμη Αυτού» στην εξόδια Χριστιανική ακολουθία. Τι άλλο εκτός από το αιθέριο Εγώ και τις μνήμες του μπορεί να επιβιώσει στο επέκεινα και να ξαναγεννηθεί; Το παραμύθι της σωματικής ανάστασης ήταν για την εποχή του σκοταδισμού που κρατά μέχρι την εποχή μας.. Υπάρχει βέβαια και μια ακόμη Φώτιση, η πιο αυθεντική και άκρως δυναμική μεταφυσική εμπειρία, η οποία οδήγησε το ανθρώπινο είδος έξω από την ασυνείδητη κατάσταση του ευτυχισμένου ζώου και μας έφερε Εδώ, στο κατώφλι του ουρανού και της αυτοκαταστροφής μας, με ότι αυτό συνεπάγεται για το γένος των ανθρώπων και τον πλανήτη. Αλλά και αυτή η Φώτιση μπορεί να σε στείλει σε κάποια επιστημονικά Ψυχιατρεία χημικής αποβλάκωσης.. Είναι η γνήσια Θεοληπτική Σαμανική κατάληψη, κατά την διάρκεια της οποίας το Εγώ του υποκειμένου, άβουλο μεν, με πλήρη επίγνωση δε, καταλαμβάνεται από τις νοήμονες δυνάμεις του ουρανού και της Γης και διδάσκεται από αυτές, το μεγάλο σχέδιο της δημιουργίας για τον Εαυτό του και τον Κόσμο. «Θα βρείτε όλα τα σχετικά στο κεφ. Σαμανισμός» Η ευδαιμονία της φώτισης που προκύπτει κάτω από την Θεοληπτική Σαμανική κατάληψη είναι το δώρο της δημιουργίας στα πλάσματά της, διότι μέσω αυτής εξελίσσονται δημιουργικά. Ο Άνθρωπος αναζητά την κατανόηση του Εαυτού και του Κόσμου που τον γέννησε και ζητά την δικαίωση της παρουσίας του μέσα σ' αυτόν. Θα την βρει, όταν κατανοήσει ότι είναι Συνδημιουργός του Κόσμου και όταν πάψει να λειτουργεί με σημείο αναφοράς τον Μωσαϊκό Νόμο του μίσους στον οποίο αιώνες τώρα είναι εντέχνως εθισμένος και τον αντικαταστήσει με τον Νόμο της Αγάπης, διότι μέσα σ αυτόν κτίζεται, γεννιέται και πρέπει να Ζει! Αυτός είναι ο χαμένος παράδεισος, οι χαμένες Ιθάκες και το ζητούμενο της Ζωής. Ο Άνθρωπός γεννιέται Άγιος, Μακάριος και Αγαθός, παθιασμένος καλλιτέχνης δημιουργός στο καλό και το κακό. Δυστυχώς, μέσα σ ένα απάνθρωπο περιβάλλον μίσους, φθόνου και πόνου, που εφευρέθηκε από εξουσιολάγνα Εγώ και τα οποία θέτοντας υπό την εποπτεία τους, τους φυσικούς Νόμους του Κόσμου, τον διαχειρίζονται κατά τα όποια ιδιοτελή τους συμφέροντα. Ένα Εγώ της προσωπικότητας, κατέχοντας την γνώση λειτουργίας των φυσικών νόμων και επίγνωση του αυτεξουσίου του, μπορεί να κτίσει τα πάντα. Από το Μέγιστο Καλό ως το Μέγιστο Κακό. Αυτό είναι το άγνωστο σε πολλούς, τραγικό μεγαλείο της ανθρώπινης πραγματικότητας και της οποίας ακούσια θύματά της είμαστε όλοι μας..

163 162 Τοκετός. Πρέπει να ήταν γύρο στο 1950 όταν το Ελληνικό κράτος με νόμο, απαγόρευσε στις μαμές εκείνης της εποχής να ασκούν το λειτούργημά τους σε περιοχές όπου υπήρχαν μαιευτήρες και παρεχώρησε σταδιακά στην τότε αναδυόμενη Μαιευτική επιστήμη, το προνόμιο της αποκλειστικότητας στον τοκετό. Ήταν η εποχή των μεγάλων επιστημονικών ανακαλύψεων και των εξ ίσου μεγάλων δημοκρατικών κατακτήσεων. Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνεται στην Αφρική, στην Άπω Ανατολή και στους λαούς του Αρκτικού Κύκλου τώρα και στο όνομα της παγκοσμιοποίησης. Εκείνη την εποχή, με πολύ έντονες τις τραγικές αναμνήσεις των δυο παγκοσμίων πολέμων και του δικού μας εμφυλίου, έγινε μια τρομακτική έκρηξη παγκόσμιου τεχνολογικού και υλικού πλούτου, χωρίς κανείς να υποψιαζόταν τότε, τις συνέπειες αυτού του νέου πολιτιστικού μοντέλου ζωής που έντεχνα και εν ονόματι της οικονομικής ανάπτυξης και ευμάρειας προωθείτο από τις διάφορες εξουσίες. Η τεχνολογία υπέσχετω τα πάντα, κατάργηση της χειρωνακτικής εργασίας, αφθονία άριστων προϊόντων σε χαμηλές τιμές, ταξίδια, απολαύσεις και το μέγιστο αγαθό, την ελευθερία την ασφάλεια και την ευημερία. Η αύξηση των ασθενειών καρδιάς, καρκίνου, σακχάρου, πολιομυελίτιδας, πίεσης, ψυχασθένειες, σεξουαλικές διαστροφές και πολλές άλλες, ξεθώριαζε μπροστά στις διαρκώς νεοεμφανιζόμενες λαμπερές και αποτελεσματικές θεραπευτικές πρακτικές. Η μόλυνση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος ξεθώριαζε απελπιστικά μπροστά στα πολύ γρήγορα και απαστράπτοντα αυτοκίνητα, αεροπλάνα και ερωτικά όνειρα που μέσω της πορνογραφίας το πολιτιστικό μας μοντέλο από τότε καλλιεργούσε. Το βίαιο και βάρβαρο παρελθόν ξεχάστηκε και οι επιστήμες, καβάλα στο άρμα της έπαρσης, το δέλεαρ του πλούτου και της οριστικής τους απόσπασης από την Ηθική, τη Φύση και τους Νόμους της, άρχισαν να κτίζουν νέους κόσμους, νέους πολιτισμούς, νέες συνήθειες, νέα ήθη, νέα έθιμα, νέους θεσμούς και νέους εθισμούς. Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, είμαστε στο χείλος μιας ασύλληπτης καταστροφής που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Το πολιτιστικό μοντέλο που οι επιστήμες οικοδόμησαν στο όνομα της αυθεντίας τους, οδηγεί τη Ζωή του πλανήτη στην καταστροφή, αποδεικνύοντας, ότι οι επιστήμες, είναι χρήσιμες για την κατανόηση των νόμων της Ζωής και όχι υπηρέτριες των παντοειδών εξουσιαστών. Όταν λοιπόν τα πάντα εξελίσσονταν δυναμικά, την δεκαετία του 1970, ο Γάλλος μαιευτήρας Φρεντερίκ Λε Μπουαγιέ, εμπνευσμένος από ένα ταξίδι του στον τρίτο κόσμο, έκανε την μεγάλη επιστροφή στον φυσικό Τοκετό, για να συναντήσει την λυσσώδη αντίδραση του ιατρικού κατεστημένου. ΓΙΑΤΙ άραγε; Εμπνευσμένος και Εγώ από το έργο του, το 1978 διεκδίκησα και γνώρισα άμεσα το μεγαλείο του φυσικού τοκετού στα παιδιά μου, για να είμαι σήμερα εδώ και ως ελεύθερος στοχαστής, να μπορώ να ομιλώ για το μυστήριο και το μεγαλείο του πραγματικού Τοκετού. Σας φαίνεται ίσως άκομψο και κάπως ανάποδο, να τοποθετώ τον τοκετό στις μεγάλες ευδαιμονικές απολαύσεις του ανθρώπινου σώματος και είναι αυτονόητο. Η επικρατούσα επιστημονική άποψη υποστηρίζει ότι είναι μια πολύ επικίνδυνη περιπέτεια και η οποία όντος είναι, εφ όσον η ίδια επιστήμη έτσι τον κατάντησε. Είδατε ποτέ έναν φυσικό τοκετό; Σίγουρα όχι, πιθανόν κάποιοι τολμηροί να επιχείρησαν μια επίσκεψη στα ενδότερα ενός μαιευτηρίου, αλλά είναι βέβαιο ότι ακόμα αηδιάζουν από την ανάμνηση. Κάποιοι τυχεροί από εσάς, σίγουρα θα μείνατε εκστατικοί στον τοκετό της γάτας ή του σκύλου σας. Και είμαι βέβαιος ότι όλες εσείς οι Μητέρες, που περάσατε από αυτές τις απαίσιες αίθουσες τοκετού, ΔΕΝ έχετε ούτε μια όμορφη ανάμνηση από αυτόν τον χώρο, στον οποίο θα μπορούσατε να αγγίξετε το Μέγιστο της ύπαρξής σας, το Μεγαλείο της Αυτοπραγμάτωσής σας. Ο φυσικός τοκετός μιας Μητέρας είναι ένα ονειρώδες πέταγμα στην Λάμψη του Ουρανού, μια βαθειά διείσδυση και κατανόηση στα μυστήρια της Ζωής και η πρώτη αναπνοή του νεογέννητου ανθρώπου, ένα άγγιγμα της αιωνιότητας. Σ Αυτή τη Βαθειά Μυητική βιωματική εμπειρία παιδιού και γονέων, βρίσκετε και η μυστική δύναμη διαιώνισης της Ζωής.

164 163 ΕΔΩ, σ αυτή την τόσο καθοριστική και κρίσιμη περίοδο για όλους, γιατρούς, γονείς και παιδιά, έρχεται μια απάνθρωπη παρέμβαση, καλυμμένη με τον ακαδημαϊκό μανδύα αυθεντικότητας να καταστρέψει εν αγνοία της, Το Θείο Γεγονός Του Τοκετού. Την πρώτη ιερή αναπνοή του νεογέννητου ανθρώπου, και να φυτέψει μέσα στο επιχείλιο σύστημα του εγκεφάλου, (Κέντρου αισθητικής και συναισθηματικής αντανακλαστικής αντίδρασης) την πρώτη κυψέλη πόνου, φόβου και τρόμου, η μελλοντική λειτουργία της οποίας θα είναι ανεξέλεγκτη από την βούληση, του εις το μέλλον εξελισσόμενου ανθρώπινου Εγώ. Ο Άνθρωπος Γεννιέται, Άγιος, Μακάριος και Αγαθός. Και αυτή η ιερότητά του, διαστρεβλώνεται δυναμικά στο αντίθετό της, μέσα στα ανίερα, βάρβαρα και πολυτελή σφαγεία των μαιευτηρίων και τον καιάδα του αποστειρωμένου θαλάμου νεογνών. Το ανθρώπινο Εγώ είναι προϊόν εξελίξεως του τόπου, του χρόνου και του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο γεννάτε. Ο νεογέννητος άνθρωπος έχει ένα παρθένο Εγώ, η μνήμη του οποίου έχει καταγράψει μόνον τις αγαθές και μακάριες εντυπώσεις της ενδομητρίου περιόδου. Το Εγώ του νεογνού είναι ανίκανο να ερμηνεύσει και αντιμετωπίσει, την βαρβαρότητα, τον οργανικό πόνο της βεβιασμένης του αναπνοής και την παγερή μοναξιά του βρεφικού θαλάμου, που το απόλυτα Α ι σ θ α ν τ ι κ ό σώμα του βιώνει. Αυτή η πρώτη τραγική βιωματική εμπειρία, που επιβάλλεται βίαια σε μητέρα και νεογέννητο και η οποία επεβλήθη από τις σχολές ευγονικής των ΗΠΑ, καλυμμένη με την αυθεντία του ακαδημαϊκού μανδύα, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την υπογεννητικότητα στον δυτικό κόσμο, για την θεαματική αύξηση των ψυχικών και οργανικών ασθενειών τα τελευταία 70 χρόνια, για την αστρονομική αύξηση κερδών των φαρμακευτικών εταιρειών, για την παγκόσμια συναισθηματική διαφθορά και τέλος για τις ανεξήγητες και παράλογες αποφάσεις αυτοκαταστροφικών επιλογών ανθρώπων και εξουσιών. Τ Ο Κ Ε Τ Ο Σ: Η πρώτη χαμένη ευκαιρία συνειδητοποίησης του μεγαλείου της Ζωής από τους γονείς και η εδραίωση μιας πρώτης βασανιστικής ανάμνησης στο υποσυνείδητο ή φυσικό σώμα του Νεογέννητου Ανθρώπου, η οποία θα λειτουργεί αυτόνομα, αντανακλαστικά και χωρίς λογική ακολουθία σ όλη του τη Ζωή, ορθώνοντας ένα αξεπέραστο φράγμα απέναντι στη χαρά, την ευδαιμονία και την θετική δημιουργικότητα. Επισκεφτείτε έναν παιδικό σταθμό και εκεί θα δείτε εύκολα τη μοναξιά, την μοναχικότητα, τον εγωκεντρισμό και τον φόβο του άλλου να καθρεπτίζεται στα μάτια και την συμπεριφορά όλων των παιδιών. Η απουσία της Μητρικής θαλπωρής, της φιλότητος, της συνεργασίας, της επικοινωνίας και της αρμονίας μεταξύ των παιδιών, είναι αισθητή παντού. Έτσι προετοιμάζετε το ψυχικό υπόστρωμα των ανθρώπων της Νέας Εποχής..

165 164 ΘΑΝΑΤΟΣ. «Οι μαθητές ρώτησαν: Πες μας πως θα είναι το τέλος μας. Ο Ιησούς απάντησε: Έχετε λοιπόν ανακαλύψει την αρχή και ρωτάτε για το τέλος; Διότι Εκεί που Είναι η Αρχή βρίσκεται και το Τέλος. Μακάριος εκείνος που θα σταθεί στην αρχή και θα γνωρίζει το τέλος. Δεν θα γευτεί θάνατο». Λόγος 18 από το Κατά Θωμά Πριν πολλά χρόνια συμμετείχα σε κάποια μαθήματα της Ιαπωνικής ανθοδετικής τέχνης Ικεμπάνα. Σε κάποιο από τα μαθήματα, η υπεύθυνη του σεμιναρίου μας δήλωσε. «Όταν κόβετε ένα λουλούδι να μουσκεύετε την κομμένη του άκρη σε αλατισμένο νερό». Γιατί κυρία; ρώτησα αμέσως. Για να σταματήσει ο πόνος του λουλουδιού απάντησε η κυρία, το αλατισμένο νερό εξουδετερώνει τον πόνο του φυτού. Και από πού βγαίνει αυτό το συμπέρασμα, συνέχισα, ποιος, πότε και πως, κατέληξε σ αυτό το συμπέρασμα; Είναι στην παράδοση, απάντησε η κυρία, και ακολουθείται πιστά. Πέρασε καιρός και κάποτε κατάλαβα. Το πρώτο μόριο ζωής που συνετέθη από την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του Ήλιου στις αρχέγονες θάλασσες της Γαίας και στη συνέχεια διαμόρφωσε την ατμόσφαιρα και τη Ζωή της Γης, ήταν το μόριο της χλωροφύλλης, το οποίο όχι μόνον παράγει οξυγόνο, αλλά και σάκχαρα που συντηρούν το σύνολο της Ζωής. Υπάρχουν ακόμα στις παραλίες της θάλασσας των καρχαριών στη Δυτική Αυστραλία. Όλα αυτά μέσα στο αλμυρό νερό των θαλασσών, όπου η Ζωή και ο Θάνατος σε μια φρενιτιώδη οργασμική ορμή, άρχισαν να κτίζουν την απειρία των μορφών του Κόσμου μας με τελική κατάληξη το γένος των ανθρώπων. Είναι δυνατόν όλη αυτή η εκστατική δημιουργία Ζωής και Θανάτου να εξελίσσεται μέσα στον πόνο; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Το φυσικό μας σώμα είναι μια θάλασσα αλμυρών υγρών και μέσα σ αυτή τη θάλασσα, δισεκατομμύρια κύτταρα γεννιούνται και πεθαίνουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Ένοιωσε ποτέ κάποιος πόνο από αυτή την οργιώδη εναλλαγή ζωής και θανάτου. ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Είναι ποτέ δυνατόν όλο αυτό το εκστατικό μεγαλείο της Ζωής και του Θανάτου να εξελίσσεται μέσα στον πόνο; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Πολλοί βέβαια θα υποστηρίξετε πως στον θάνατο υπάρχει πόνος, αλλά Εγώ και η επιστήμη θα σας πούμε πως σε στιγμές υπερβολικής έντασης, όπως ένας επικείμενος θάνατος ή στον Τοκετό, ο αδένας υπόφυση του εγκεφάλου εκλύει μια μεγάλη ποσότητα ενδορφινών οι οποίες χαρίζουν το μέγιστο της ευδαιμονίας στον θνήσκοντα. Είχα την τύχη να ζήσω μια ανάλογη εμπειρία το 1959, όταν σε μια απόπειρα αναρρίχησης στους βράχους των Τεμπών, κατρακύλησα από ψηλά και ενώ το σώμα μου καταξεσχίζετο στους βράχους. Το Εγώ της προσωπικότητάς μου, μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων και ευδαιμονίας, πέρασε στο Επέκεινα και αφού είδε και κατάλαβε, επέστρεψε στο παράλυτο και καταξεσκισμένο σώμα του, διατηρώντας την ευδαιμονία που βίωσε στο επέκεινα για πολλές ημέρες μετά. Δικό μου Συμπέρασμα: Στον Τοκετό, τον Έρωτα και τον Θάνατο δεν υπάρχει πόνος. Το Εγώ της προσωπικότητας, με ότι αυτό περιλαμβάνει, φύλο, εθνικότητα, τίτλους, Ιδέες και θρησκείες, αποσύρετε αυτόματα και η αισθαντικότητα του σώματος βιώνει τα μεγαλειώδη τεκταινόμενα της φύσης άβουλο. Η Αγάπη της δημιουργίας ποτέ δεν θα μπορούσε να διαιώνιση τη Ζωή μέσα στον πόνο. Γι αυτό και το ζητούμενο κάθε ζωντανού όντος είναι η ευδαιμονία και όχι ο πόνος. Γιατί λοιπόν αφού στην Δημιουργία δεν υπάρχει πόνος, εμείς είμαστε βαθειά βουτηγμένοι, μέσα σε ποτάμια θλίψης, ψυχικού πόνου και σωματικής δυσαρέσκειας; Διότι ο πολιτισμένος άνθρωπος δεν ζει πλέον στον φυσικό κόσμο της δημιουργίας, αλλά σ ένα επιβεβλημένο ανθρωποποίητο τεχνοκρατικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο εντέχνως εθίζετε στη βία, το μίσος, την αρπακτικότητα, τις ερωτικές διαστροφές, τον πόνο, τον φόβο, τις ενοχές, τη μοναξιά και την θλίψη.

166 165 Όπως προανέφερα, ο πόνος στο φυσικό περιβάλλον είναι εκπαιδευτικός, όποτε εμφανίζετε εξαναγκάζει το κάθε ΕΓΩ της προσωπικότητας σε δράση προκειμένου να τον αποφύγει, να τον ερμηνεύσει και στην συνέχεια να απομνημονεύσει το νόημα που προσέδωσε στον πόνο που βίωσε για μελλοντική αυτοπροστασία. Όταν από την πρώτη αναπνοή μας, που συμβαίνει στο σφαγείο του μαιευτηρίου, βιώνουμε βία, πόνο και μοναξιά και στη συνέχεια μεγαλώνουμε σ ένα πολιτιστικό μοντέλο μίσους, παραπληροφόρησης, βίας, ψεύδους, φόβου και ερωτικών ανεπαρκειών. Τότε είναι αυτονόητο, ότι εμείς, ανεπαίσθητα, υπακούοντας σε παγκόσμιους νόμους λειτουργίας του Εγώ του Νου και του σώματος, θα κτίσουμε τα Τείχη της αυτοπροστασίας μας, θα κλεισθούμε μέσα σ αυτά και θα τα υπερασπιζόμαστε μέχρι θανάτου, ακόμη και από πιθανούς ελευθερωτές. Ο θάνατος είναι μια υπέρτατη εκστατική εμπειρία που αποζημιώνει ολοκληρωτικά την όποια ύπαρξη στη στέρηση της Ζωής. Το συνειδητό δε πέρασμα στο επέκεινα και η συνειδητή επαναγέννηση του ιδίου Εγώ, είναι το τελικό βήμα στην εξελικτική πορεία του είδους μας. Αν επιβιώσει της παρούσας κρίσης! Παρένθεση επί του προκειμένου. Η προαναφερόμενη περί Θανάτου αναφορά μου, δημιουργήθηκε το 2010 αλλά τις μέρες αυτές, Μάρτιος του 2014, συνέβη το ακόλουθο περιστατικό που έδωσε μια νέα και απρόσμενη διάσταση στο θέμα. Ήμασταν μια παρέα τολμηρών συζητητών που ανίχνευε τα μυστήρια του Έρωτα και του Εγώ. Και επειδή επρόκειτο να δώσω μια συνέντευξη στην τηλεόραση για το ίδιο θέμα, ήμουν αυτός που απαντούσε στα φλέγοντα ερωτήματα της συντροφιάς. Στην παρέα μας βρισκόταν και κάποιος θρησκευόμενος ζωγράφος και γλύπτης, ο οποίος, μέσα στην όμορφη ατμόσφαιρα που οι απαντήσεις μου χάριζαν στον χώρο, έκανε μια άκομψη αναφορά στην στερητική άποψη της θρησκείας για τον Έρωτα και κατ επέκταση των Μοναχών του Αγίου Όρους. Βρισκόμουν σε εξαιρετικά ευδαιμονική κατάσταση, οι ακροατές μου ήταν γοητευμένοι από τις απαντήσεις που έδιδα στα ερωτήματά τους και οι στερητικές απόψεις του συνδαιτυμόνα μας έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία στην ομήγυρη. Τότε ακριβώς έγινε το Θαύμα, το θαύμα της κατανόησης ενός απαισιοτάτου ψεύδους, πάνω στο οποίο είναι οικοδομημένο όλο το πλέγμα δυστυχίας του Ανθρώπου. Σαν αστραπή, σε κλάσμα του χρόνου, ήρθε στον χώρο του Νου μου σε κάτοψη, η τετράμηνη παραμονή μου στο Άγιον Όρος το Και μέσα στο σύνολο της εικόνας που ενορατικά είχα μπροστά μου, η προσοχή μου, από μόνη της, εστιάσθηκε σε κάποιους ετοιμοθάνατους μοναχούς που με υπηρηφάνεια οι ξεναγοί των μοναστηριών μου υποδείκνυαν ως επιστέγασμα της προσπάθειάς τους να κερδίσουν τον παράδεισο. Το τελικό έπαθλο της άθλησής τους στα Θεϊκά. Αλ όμως, εκείνες οι εικόνες των εξαθλιωμένων μοναχών μέσα σε άθλιες τρώγλες που έβλεπα, μου προκαλούσαν απέχθεια και ερωτήματα μάλλον παρά την αίσθηση χαρούμενων ανθρώπων που πηγαίνουν στον παράδεισο. Αυτό που Εγώ έβλεπα και δεν μπορούσα να καταλάβω ήταν ο φόβος, η απόγνωση, η ενοχή και η ολοκληρωτική αδυναμία των ανθρώπων αυτών να μιλήσουν λογικά. Αυτό που έβγαινε από το στόμα τους ήταν ένας ακατανόητος θρήνος και ήταν υποχρεωμένοι να είναι εκεί ολομόναχοι, μέσα στην θλιβερή μοναξιά τους, να παλέψουν με τον Διάβολο, ο οποίος διεκδικούσε την Ψυχή τους απαιτητικά, έχοντας σίγουρο μερίδιο σ Αυτήν. Έπρεπε να φτάσει το 2014, τριάντα χρόνια μετά και σ αυτήν την εξαιρετική στιγμή, με την κατάλληλη συντροφιά, σ ένα ουζερί της Θεσσαλονίκης, για να κατανοήσω την τότε ανάμνηση. Θα πρέπει να επισημάνω στον αναγνώστη, πως η μόνη ουσιαστική αμαρτία που υπάρχει και αντιμετωπίζεται σθεναρά από τους Χριστιανούς μοναχούς όλων των Δογμάτων, είναι η Ερωτική διέγερση και κατ επέκταση η ηδονή με όλα τα παράγωγά της. Όπως χαρά, ευδιαθεσία, μουσική, χορός, τραγούδι, καλλιτεχνική δράση και ότι κυριολεκτικά ευδαιμονεί τους ανθρώπους.

167 166 Όλα όσα μας εμπνέουν να ερωτευθούμε, να πολεμήσουμε, να δημιουργήσουμε και να αναδείξουμε τους Εαυτούς μας ως Συνδημιουργούς του Κόσμου. Όλα όσα είναι ερωτικά ωραία ώστε να βιώσουμε την ευδαιμονία που προκύπτει από μια τέτοια θέση στη Δημιουργία, είναι σύμφωνα με τον χριστιανικό μοναχισμό όλων των δογμάτων, αλλά και άλλων θρησκευτικών παραδόσεων όπως του βουδισμού, Αμαρτίες ή ψευδαισθήσεις. Όμως η Φύση και οι λειτουργίες τις δεν έχουν καμία σχέση με τις όποιες ανόητες ή σοφές ιδέες των ανθρώπων και το σώμα μας είναι Φύση, ενταγμένο στους Νόμους της. Αυτό το σώμα έχει την δική του νοημοσύνη, την δική του Ζωή και την δική του σκοπιμότητα. Αυτό το σώμα είναι, που με τις αισθήσεις του της Ηδονής και του Πόνου, γίνεται το διάμεσο μεταξύ του πνεύματός μας και του φυσικού μας περιβάλλοντος από όπου εκπορεύτηκε ασφαλώς και το οποίο περιβάλλον είναι ένα Θείο Δημιούργημα. Χωρίς αυτό το ζωικό σπέρμα του σώματος, είμαστε σκέτο πνεύμα σε αναμονή. Και όπως επανειλημμένως τονίζω, η ευδαιμονία του σώματος είναι Νόμος του Κόσμου. Η σύλληψή μας γίνεται εν μέσω ευδαιμονίας, η ενδομήτρια περίοδος είναι ευδαιμονική, η επίγνωσή μας αφυπνίζετε κατά την διάρκεια της ενδομητρίου μακαριότητας, ο τοκετός είναι ευδαιμονία, η ένταξή μας στο φυσικό περιβάλλον είναι ευδαιμονία, ο Έρωτας είναι ευδαιμονία, ο Θάνατος είναι ευδαιμονία. Αλλά όλα αυτά γίνονται στη φύση και όχι στο ανθρωποποίητο μοντέλο Ζωής που κτίσαμε και οι ίδιοι συντηρούμε. Αυτό που με συγκλόνισε, βλέποντας σ εκείνο το κλάσμα Φώτισης την εικόνα των τότε μοναχών ΕΙΝΑΙ, ότι οι άνθρωποι αυτοί, όπως και όλοι οι άπειροι τον αριθμό Ίδιοι, που αιώνες πάλεψαν να σώσουν τις ψυχές τους με τις ίδιες πρακτικές. Ήταν, όπως και οι σημερινοί Είναι, θύματα της λανθασμένης πεποίθησης ότι η Ηδονή, η Γυναίκα και ότι ωραίο και ευδαιμονικό υπάρχει στον κόσμο των ανθρώπων, είναι Αμαρτία. Είναι τραγικότατο να λατρεύεις την εικόνα της Άσπιλης Θεομήτορος Παναγίας αφ ενός και αφ εταίρου να θεωρείς διαβολική την οποιαδήποτε άλλη θηλυκή μορφή ή αίσθηση ηδονής. Είναι τραγικότατο, κάθε ερωτικό και ευδαιμονικό σκίρτημα του Σώματός σου να το καταπολεμάς ως διαβολικό και να το καταδυναστεύεις, να το πνίγεις και είναι ακόμα πιο τραγικό, όταν το Σώμα, εθισμένο σε μια τέτοια πρακτική, να αρνείται την Ευδαιμονία που η Φύση του χαρίζει απλόχερα την ώρα της τελευτής. Είναι απίστευτα τραγικό, απίστευτα τερατώδες, τόσος μεγάλος αριθμός καλοπροαίρετων ανθρώπων που αναζήτησαν στο παρελθόν και αναζητούν ακόμα και τώρα τον Θεό, να αυτοαναλίσκονται ανήμποροι και δυστυχείς μέσα σε ένα απέραντο πέλαγος ενοχών, πόνου, φόβου, δυστυχίας, αποβλάκωσης και απόγνωσης εθελοντικά και ειδικά την ώρα της τελευτής.. Σατανισμός: Είναι η διαστρέβλωση οτιδήποτε φυσικού και αυθεντικού στο αντίθετό του και δεν πιστεύω να υπάρχει πιο σημαντικό διαβολικό επίτευγμα στον κόσμο των ανθρώπων, από αυτό που περιέγραψα.. ΥΓ. Της παρένθεσης. Πριν λίγο καιρό, κάποια Κυριακή, βρέθηκα σε ένα ανδρικό μοναστήρι. Εκεί, μετά την λειτουργία βρεθήκαμε στην τραπεζαρία να ρωτήσουμε και να πάρουμε υπεύθυνες απαντήσεις σε απορίες που μας βασάνιζαν από τους φωτισμένους του μοναστηριού. Κάποιος από την ομήγυρη έθεσε το ερώτημα της Αγιότητας του Πατέρα Παϊσιου και κάποιος υψηλόβαθμος ιερέας απάντησε ότι σίγουρα ο Πάτερ Παϊσιος Aγίασε, διότι πάλεψε με τον διάβολο τουλάχιστον δυο μήνες μέχρι να παραδώσει την Ψυχή του στον Κύριο. Είναι γνωστός αυτός ο αγώνας του γέροντα Παϊσιου με τον διάβολο σε πολλούς. Τα συμπεράσματα δικά σας...

168 167 Τι θα γίνεις παιδί μου όταν μεγαλώσεις; Άκουσα με κατάπληξη κάποιον γνωστό θείο να με ρωτά και να με κοιτά ερευνητικά στα μάτια προσπαθώντας να μαντέψει την αντίδρασή μου. Εγώ όμως είχα παραλύσει, τον κοιτούσα φοβισμένος, παραξενεμένος και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελε από εμένα. Είναι αλήθεια ότι φοβόμουν τους μεγάλους επειδή δεν τους καταλάβαινα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και αυτοί με καταλάβαιναν. Εγώ αισθανόμουν ότι ήμουν μια χαρά όπως ήμουν, τι το στραβό έβλεπε αυτός ο θείος και έπρεπε να το διορθώσω; Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Γιατί θα έπρεπε να γίνω κάτι άλλο από αυτό που ήμουν, αυτό που είμαι δεν είναι αρκετό, διερωτήθηκα. Μη δίδοντας απάντηση στο ερώτημα και κοιτώντας τον σχεδόν τρομοκρατημένος, ο γνωστός θείος με ύφος εκατό δασκάλων συνέχισε. Βαγγελάκη παιδί μου η Ζωή είναι δύσκολη, αύριο θα κάνεις οικογένεια, παιδιά και για να βγεις παλικάρι από αυτήν πρέπει να γίνεις γιατρός, δικηγόρος ή ένας μεγάλος επιστήμων, ήταν η εποχή που αυτές οι ειδικότητες είχαν ακόμη κάποια αξία. Που να φανταζόταν οι τότε πτυχιούχοι «Το 1948» ότι θα καταντούσαν υπάλληλοι των πολυεθνικών και προδότες των ιδανικών που τότε αντιπροσώπευαν οι επιστήμες τους; Εγώ συνέχισα να τον κοιτώ τρομοκρατημένος, υποψιασμένος ότι για να γίνω ΚΑΤΙ, δηλαδή ιερεύς, δάσκαλος, χωροφύλακας, στρατιωτικός και που ΔΕΝ μου άρεσαν και πολύ, έπρεπε να χάσω ή να απορρίψω αυτό που σίγουρα αισθανόμουν ότι είμαι, ο Εαυτός μου, και αυτό που ένθερμα ήθελα τότε, ήταν, όταν θα μεγαλώσω, να ανακαλύψω γιατί οι μεγάλοι ήταν τόσο ψεύτες, υποκριτές, κλέφτες, βίαιοι, τρομοκρατημένοι, χυδαίοι και δυστυχισμένοι. «Τότε περίπου». Αισθανόμουν ότι ο σκοπός μου ήταν ιερός και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελε από μένα αυτός ο γνωστός συγγενής και μου έθετε αυτό το ενοχλητικό ερώτημα. Με την αδυναμία να απαντήσω στο ερώτημα, αφού αισθανόμουν θαυμάσια όπως ήμουν μέχρι τότε, άρχισα για πρώτη φορά να αμφιβάλω για τον εαυτό μου και να αισθάνομαι μειονεκτικός. Να αισθάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά μ' εμένα, διότι υποτίθεται ότι ο κόσμος των μεγάλων ήταν ο σωστός, ειδικά, όταν μετά το αρχικό Σοκ της ερώτησης, άρχισα να παρατηρώ και να διαπιστώνω ότι όντος, οι μεγάλοι μου φερόταν σαν να ήμουν ΤΙΠΟΤΕ. Εκείνο το ερώτημα με ξύπνησε σε έναν κόσμο μεγάλων, ακόμη ποιο ακατανόητο από αυτόν που προσπαθούσα να καταλάβω, διότι έβλεπα, ότι αφ ενός όλοι εναγωνίως προσπαθούσαν απεγνωσμένα να γίνουν ΚΑΤΙ, αυτοί που ήταν ΚΑΤΙ ήταν εξ ίσου φαύλοι με τους TIΠΟΤE, και αυτό μου φαινόταν πολύ παράξενο. Γιατί άραγε; Βέβαια υπήρχαν κάποιοι μεγάλοι που με αγαπούσαν, όπως η γιαγιά μου Στυλιανή και εκείνη η υπέροχη γειτόνισσα η Μαρίκα η Κουμαντά, που μου τραγουδούσε και μ έκανε παιδί ευτυχισμένο. Αλλά μετά από το περιστατικό με τον γνωστό θείο, άρχισα να παρατηρώ ότι και αυτές οι εξαίρετες γυναίκες που με έκαναν ευτυχισμένο, αντιμετωπίζονταν εξ ίσου περιφρονητικά, όπως εγώ ο μικρός, από άλλους συγγενείς και γνωστούς, οι οποίοι έτρεχαν, ξεσκόνιζαν και έγλειφαν κάποιους άλλους ανώτερους, που νόμιζαν ή πίστευαν ότι ήταν ΚΑΤΙ. Όπως π.χ. χωροφύλακες, στρατιωτικούς, παπάδες, δασκάλους, εμπόρους, επιστήμονες, πολιτικούς, κομματάρχες κ.τ.λ. Για να μη μιλήσουμε βέβαια για τους απλησίαστους, σεβάσμιους, αξιοσέβαστους, αγιότατους και παναγιότατους, αξιότιμους και μεγαλειότατους που μας κοίταζαν από ψηλά, συνήθως από εκεί που ήταν κρεμασμένη η φωτογραφία τους, με την απόλυτη σιγουριά της ανωτερότητάς τους και την βεβαιότητα του δικού μας ΤΙΠΟΤΕ. Μέσα σ' αυτή τη βεβαιότητα του τίποτε, που σιγά σιγά οι μεγάλοι άρχισαν να μου φορτώνουν, με την διαπιστωμένη πλέων αδιαφορία και περιφρόνησή τους, ακόμα και προς αυτούς που αγαπούσα, άρχισα και εγώ μοιραία να χάνω την εμπιστοσύνη στον Εαυτό μου και να προσπαθώ να γίνω κάτι άλλο, απορρίπτοντας αυτό που ήμουν. Τώρα, στο τέλος του ταξιδίου και στα 76 μου, επιστρέφοντας σ εκείνη τη μακρινή ηλικία, την τόσο τρυφερή και τόσο σημαντική, ήρθαν και οι αναμνήσεις της σχολικής περιόδου του 1947 έως 1953 που τελείωσα το δημοτικό, για να καταλάβω πόσο πολύ εκείνη η περίοδος καθόρισε υποσυνείδητα την πορεία της ζωής μου.

169 168 Θα έχετε παρατηρήσει βέβαια πως πολλές φορές υπάρχει μια περίοδος στη Ζωή μας, όπου στο Νου μας κολλά η επανάληψη κάποιων στοίχων ενός τραγουδιού ή παλαιών αναμνήσεων, και οι οποίοι αυτόματα επαναλαμβάνονται παρά την θέλησή μας. Έτσι και στον δικό μου νου έμειναν ανερμήνευτες κάποιες εικόνες και αισθήματα εκείνης της περιόδου περιμένοντας τις απαντήσεις τους μέχρι σήμερα. Διότι τώρα, έτσι σοφός που έγινα, με τόση πείρα, ακολουθώντας τον δικό μου δρόμο και όχι του Χριστού, του Βούδα ή του ΚΚΕ, κατανόησα, πόσο πανίσχυρα, αλλά και απαραίτητα για την επιβίωσή μας είναι τα δεσμά που συστηματικά και εν αγνοία μας σφυρηλατούνται παραδοσιακά στον νου και την ψυχή του ανθρώπου, ανεξαρτήτου χρώματος φύλου και φυλής, εκείνη την κρίσιμη και πολύτιμη παιδική ηλικία. Στην παιδική μας ηλικία αποκτούμε φύλο, εθνικότητα, ιδιότητα και διαμορφώνουμε την αισθητική δομή του σώματος την οποία το ΕΓΩ νοηματοδοτεί μετατρέποντας τις αισθητικές εμπειρίες σε συναισθηματικές αναμνήσεις. Θυμάμαι πως τότε, αυτό που δεν μπορούσαμε σαν παιδιά να καταλάβουμε στο σχολείο, ήταν για ποιο λόγο οι δάσκαλοι μας χτυπούσαν. Σαν παιδιά χαρακτηρίζαμε τους δασκάλους μας σε καλούς και κακούς από την ποιότητα και την ποσότητα του ξυλοδαρμού που δεχόμασταν, αγνοώντας κυριολεκτικά τις υποσυνείδητες καταγραφές που αυτοί, οι καθ όλα νόμιμοι ξυλοδαρμοί, μας υπέβαλαν. Βέβαια υπήρχε η δικαιολογία της άγνοιας του μαθήματος, αλλά η παιδική μας διαίσθηση δεν το δεχόταν αυτό και γι αυτό δίναμε καλούς και κακούς χαρακτήρες στους δασκάλους. Το σχολείο τότε, εθεωρείτο ιερό και απαραίτητο για να γίνουμε καλοί και χρηστοί πολίτες στο κράτος, που το Ιερό της Πατρίδας αντιπροσώπευε τότε, «Το 1950» και δεν μπορούσαμε σε καμία περίπτωση εμείς τα παιδιά, να έχουμε τις όποιες αντιρρήσεις μας απέναντι στην αυθεντία των δασκάλων του. Αυτόματα λοιπόν, χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, υιοθετούσαμε και εμείς τον ρόλο του δασκάλου κριτή και του τιμωρού απέναντι σε κάθε προσπάθεια ή πράξη ενόχλησης από τους άλλους αλλά και προς τους εαυτούς μας. Υποσυνείδητα, εκείνη την εποχή, διδαχθήκαμε να αντιδρούμε με βία απέναντι σε κάθε φόβο, ενόχληση ή υποψία όχι μόνο απέναντι στους άλλους, αλλά και απέναντι σε λάθη που εμείς κάναμε. Υποσυνείδητα, στα χρόνια του Δημοτικού σχολείου, εθιστήκαμε στον ρόλο του θύτη και του θύματος, του εγκλήματος και της τιμωρίας, εθιστήκαμε στο να τιμωρούμε και να αυτοτιμωρούμαστε και αυτός ο εθισμός που έντεχνα μας υπέβαλε το εκπαιδευτικό σύστημα τότε, με την βοήθεια του Αβρααμικού Θεού βέβαια, σήμερα σέρνει όλο τον πλανήτη στην Κόλαση. Το σύνδρομο του θεού είναι Αυτό που δημιουργεί μέσα μας την επιθυμία να το παίξουμε και εμείς θεοί, τιμωρώντας τον Εαυτό μας και τους άλλους για τα εγκλήματά τους/μας. Το σύνδρομο της Εύας είναι αυτό που φυτεύει μέσα μας το μίσος ανάμεσα στα δυο φύλα και το σύνδρομο του Κάϊν εξ αιτίας των πρωτοτόκιων, είναι Αυτό που φυτεύει το αιώνιο μίσος ανάμεσα στα αδέλφια. Αναδεικνύοντας τον θεσμό της μονογαμικής πατριαρχικής οικογένειας, σε κύρια αιτία διαστρέβλωσης και εκχυδαϊσμού της ανθρώπινης ζωής! Σας φαίνεται απίστευτό; Αλλά έτσι είναι, δυστυχώς για τους ανθρώπους. Υποσυνείδητα, με πράξεις και όχι με λόγια, διδαχθήκαμε αφ ενός τον Μωσαϊκό Νόμο της αντεκδίκησης που στηρίζεται στις αντανακλαστικές λειτουργίες του εγκεφάλου μας, γι αυτό και διαιωνίζεται μέχρι σήμερα και αφ ετέρου, χωριστήκαμε σε αγόρια και κορίτσια μέσω του προπατορικού αμαρτήματος, βιώνοντας την πρώτη εσωτερική διάσπαση της μέχρι τότε ολοκληρωμένης οντότητάς μας. Και όλα αυτά, χωρίς καμία απολύτως λογική αναφορά. Πάνω σ αυτές τις υποσυνείδητες καταγραφές, που το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αντανακλαστικά επαναλαμβάνει, στηρίζεται το παγκόσμιο πλέγμα δυστυχίας που λέγετε Έγκλημα και Τιμωρία του Εαυτού και του Άλλου, την μεγαλύτερη εφεύρεση δημιουργίας ενοχών και τιμωρίας του Αβρααμικού ιερατείου και του θεού του βεβαίως.. Τα ΠΑΝΤΑ, κρατικές δομές, εκκλησιαστικές, στρατιωτικές, αστυνομικές, επιστημονικές, φιλοσοφικές και κάθε πτυχή της ζωής μας, είναι εδραιωμένα πάνω σ αυτό τον Νόμο της Διττότητας

170 169 του καλού και του κακού που αρχαία ιερατεία με την συνδρομή των Θεών τους βεβαίως, εντέχνως θεμελιώνουν στο υποσυνείδητό μας, σ αυτήν την ευαίσθητη και κρίσιμη ηλικία. Σπέρνοντας από τότε τα αίτια μιας διάσπασης στην ενότητα της Ζωής μας, την οποία ευχαρίστως θα καταστρέψουμε, αφού δεν μπορούμε με τέτοιες υποσυνείδητες καταγραφές μίσους, απόρριψης και περιφρόνησης, από τους άλλους και τον Εαυτό μας, να χαρούμε, να ερωτευθούμε, να εμπιστευθούμε, να αγαπήσουμε και να δράσουμε θετικά. Να λειτουργήσουμε με θετικά συναισθήματα δηλαδή, απέναντι στη Ζωή και την ομορφιά της. Ευτυχώς, εκείνη τη δύσκολη παιδική εποχή, υπήρχε ένα φωτεινό αστέρι μέσα στις αναμνήσεις μου, μια συγκλονιστική ανάμνηση ομορφιάς, που μέχρι τώρα δεν έχω λησμονήσει και πολλές φορές μ' έχει εμπνεύσει στην εύρεση σημαντικών αληθειών και απαντήσεων. Ήταν θυμάμαι καλοκαίρι του 1948 όταν σε κάποια εξοχή της τότε καθαρής από λιπάσματα, φυτοφάρμακα και πορνογραφία Ελλάδας, ένα απόγευμα, μετά από ένα ολοήμερο τρεχαλητό στα χωράφια της περιοχής, η Γιαγιά μου, με ύφος προστακτικό, είπε. «Βγάλε το βρακί σου και πήγαινε να σταθείς σ' εκείνη τη σκάφη» Πήρε δύο κουβάδες με νερό που ζεσταίνονταν στον Ήλιο και αφού με ξέπλυνε από τις λάσπες και τες σκόνες, με κάθισε σε μια καρέκλα και με τα σαπουνόνερα που μαζεύτηκαν μέσα στη σκάφη και μου έτριψε τα πέλματα των ποδιών μ' έναν απλό τρυφερό τρόπο! Δεν το λησμόνησα ποτέ και τώρα, στο τέλος του ταξιδιού, η τότε είσπραξη αυτής της άδολης αισθαντικής Αγάπης από τη Γιαγιά μου, διαπιστώνω ότι έγινε η ρίζα, πάνω στην οποία στηρίζεται η σημερινή σιδηρά μου θέση, ότι η Ζωή και η ομορφιά της είναι αισθαντικότητα και όχι Λόγια, θετικές αισθήσεις και Συναισθήματα και όχι λόγια παχιά, ειδικά καθαρά λόγια ή ορθολογικά. Ο πραγματικός λόγος του σκεπτικισμού και ορθολογισμού, είναι να βρει τον δρόμο επιστροφής στην άδολη αισθαντικότητα και όχι να την μάχεται επηρεασμένος από τον Σεξισμό... Αυτή η θέση μάχης του ορθολογισμού απέναντι στην αισθαντικότητα είναι και η παγίδα μέσα στην οποία ο ακαδημαϊκός κόσμος κατατρώγει αναίσχυντα τις δικές του και τις δικές μας σάρκες. Αυτή η ανάμνηση δεν έχει καμία σχέση με φιλοσοφίες, θρησκείες και ιδεολογίες, δεν έχει να κάνει με λόγια σοφά και θέσφατα, ήταν μια πράξη άδολης Αγάπης, επαναλαμβάνω, πράξη και όχι λόγια άδολης Αγάπης. Να είσαι καλά ρε Γιαγιά εκεί που είσαι, ζείς ακόμη μέσα μου και δι εμού στους άλλους.. Δύο φορές στο υπόλοιπο της Ζωής μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να ανταποδώσω την υπέροχη εμπειρία που μου χάρισε η Γιαγιά μου, μία το 1992 στο Άσραμ του Οsso στην Πούνα της Ινδίας, όταν απαλλαγμένος από τη στερητική ιδεολογία των δυτικών θρησκευτικών ιδεών ξανάγινα άνθρωπος με σάρκα και οστά. Και μια δεύτερη, όταν το καλοκαίρι του 2008, σε ένα αντίστοιχο Άσραμ στη Γερμανία, μου δόθηκε η ευκαιρία να διδάξω και να γίνει αμέσως αποδεκτή η πρακτική της Άδολης Αγάπης, που η αμόρφωτη Γιαγιά μου, χωρίς λέξεις και θέσφατα μου μετέφερε και μετέφερα. Αυτό είναι και το νόημα ενός βορειοαμερικανού ινδιάνου που κάποτε απαντώντας σε κάποιον ανόητο λευκό είπε. Διόλου Δεν λείπει η δύναμη από τους πεθαμένους! Όσο κι' αν προσπαθούσα εκείνη την δύσκολη εποχή της νιότης μου να πω ή να κάνω κάτι σημαντικό για να αναγνωρισθώ από του μεγάλους, ποτέ δεν άκουσα ένα μπράβο, έναν έπαινο, μια αναγνώριση, μια ελάχιστη συμπάθεια. Τουναντίον, μου φαινόταν σαν η κάθε προσπάθειά μου να ενοχλούσε τους μεγάλους. Μου φαινόταν σαν οι μεγάλοι να ήθελαν να μείνω ένα ΤΙΠΟΤΕ, να μην υπάρχω και τότε έκανα μόνος μου μια σπουδαία ανακάλυψη. Όλοι οι μεγάλοι ήταν τόσο υπερήφανοι και σίγουροι για τον Εαυτό τους, τόσο βέβαιοι για το δίκιο τους και τόσο παντογνώστες, ώστε αποφάσισα να τους αντιγράψω, να ταυτισθώ μαζί τους όσο καλύτερα μπορούσα και έτσι, μέσω της Ταύτισης, προσπάθησα κι' Εγώ να γίνω σαν τους μεγάλους εκείνης της εποχής. Ψεύτης, κλέφτης, ονειροπαρμένος, φαντασιόπληκτος, βίαιος, είρων, πονηρός και να λησμονήσω τον Εαυτό μου, τον τόσο ενοχλητικό για όλους, ακόμα και για μένα! Τώρα τελευταία δε, κατάλαβα καλύτερα πόσο ενοχλητικό είναι για τους άλλους που είναι χριστιανοί, βουδιστές, γιατροί, κομμουνιστές, ειδικά αυτοί, επιστήμονες και άλλα τέτοια, Εσύ, να είσαι ο Εαυτός σου. Ναι, είναι πολύ ενοχλητικό για τους άλλους που είναι Κάτι, Εσύ, να είσαι ο Εαυτός σου. Τραγικό δεν είναι;

171 170 Σαν σε όνειρο θυμάμαι πως παρά τις προσπάθειες που κατέβαλα εκείνη την παιδική προς εφηβεία εποχή να γίνω σαν τους μεγάλους, δεν τα κατάφερα. Σ' όλες μου τες πράξεις ήμουν μισός, μισός στο ψέμα, μισός στην αλήθεια, μισός στην καλοσύνη, μισός στην κακία και έτσι μισός, κομμένος σε δυο αντιμαχόμενα κομμάτια μεταξύ τους, άρχισα να ψάχνω μια θέση στον κόσμο των μεγάλων, που κι αυτοί, χωρίς να το καταλαβαίνουν ήταν και ακόμα είναι, κομμένοι στη μέση, ενταγμένοι όλοι μέσα σ' έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των καλών και κακών Εαυτών τους. Μετά τα είκοσι πέντε μου άρχισα να ψάχνω τον Μίτο της Αριάδνης που θα με οδηγούσε έξω από τον Λαβύρινθο, που μέσω της Ταύτισης με τον κόσμο των μεγάλων εκείνη την ξεχασμένη παιδική εποχή, έφτιαξα. Πέρασαν χρόνια αναζητήσεων, σε βιβλία, ταξίδια, γάμους, παιδιά, χρήματα, θρησκείες και ιδεολογίες. Οικονομικές επιτυχίες και αποτυχίες, δυνατούς και ψόφιους έρωτες, μια ζωή προσπαθώντας να καταλάβω ποιος είμαι, τι είμαι και γιατί είμαι. Να γεφυρώσω αντίθετα ρεύματα, μέσα και έξω μου, να βρω ειρήνη μέσα και έξω μου, να βρω την αλήθεια σε σχέση με το ψέμα που ζούσα, να βρω την ευδαιμονία σε σχέση με τη δυσαρέσκεια που βίωνα. Τα αναφέρω όλα αυτά, διότι από εκείνη την παιδική εποχή, συνδέουν μέσα μου την ύπαρξη ενός Εαυτού, εντελώς διαφορετικού από αυτόν που ζούσα και ο οποίος σε διαρκεί αντίθεση με το αλλοπρόσαλλο Εγώ της προσωπικότητάς μου, Αυτός ο παράξενος Εαυτός, ήταν ήρεμος και σταθερός. Καθαρός στην κρίση του και αισθαντικά προειδοποιητικός εμπρός σε κάθε λανθασμένη επιλογή που έκανα. Ο χαρακτήρας αυτού του Εαυτού ήταν παθητικός, δεν είχε την δύναμη να ισορροπήσει το ισχυρό Εγώ της προσωπικότητας μου που απαιτούσε και ενεργούσε άμεσα και χανόταν μετά μέσα στην ταραχή των λανθασμένων ή σωστών επιλογών του. Στις κρίσιμες περιπέτειες της μετέπειτα ζωής μου, αυτός ο Άγνωστος Εαυτός έμενε ατάραχος στην θέση του να με στηρίζει και να με βοηθά να θυμάμαι τα λάθη μου και να κρατώ την ψυχραιμία μου για να μην χαθώ. Τον αναφέρω ως έναν Άγνωστο Εαυτό, διότι ήταν κάτι που είχε έναν Άφωνο Λόγο, που είχε την δική του μνήμη και τις δικές του προσδοκίες για μένα, χωρίς ποτέ να προτείνει ένα κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο δράσης. Ήταν αισθαντικός, χωρίς Λόγο και Σκέψη. Υπέρλογος. Όταν κάποιες φορές βρισκόμουν σε αμηχανία και κατάθλιψη, έπαιρνε τον έλεγχο των συναισθημάτων μου και πρότεινε απλώς ένα ονειρικό κολάζ από τις ηρωικές και τραγικές ιστορίες της παιδικής ηλικίας που με εμψύχωναν και οι οποίες υπάρχουν ακόμα στις μνήμες μου. Η ευθύνη για το τι θα κάνω και πως θα το κάνω δεν ήταν δική του, ήταν δική μου. Του Εγώ της προσωπικότητάς μου. Αλλά ποιο και τι είναι αυτό το Εγώ της προσωπικότητας σε σχέση με τον άλλο, τον Άφωνο Εαυτό, διερωτήθηκα κάποτε; Και από τότε, δεν σταμάτησα να ψάχνω, μέχρι να βρω την αλήθεια σ αυτή τη βαθιά, διαισθητική μου ανάγκη!! Σήμερα, Μάϊος του 2016, μετά από τόσες περιπέτειες που πέρασα, η Ανθρωπότητα φαντάζει σ εμένα σαν ένας Ωκεανός ανίσχυρων ανθρώπων και στον οποίο, μια ομάδα ευφυών Αλιέων, διανέμοντας αξιώματα με πολιτιστικά στρατιωτικά και οικονομικά προνόμια. Μέσω ενός θεσμικού δικαίου που η ίδια κατασκευάζει και διαχειρίζεται, δύναται να εκμεταλλεύεται αποτελεσματικά και προς ίδιον όφελος, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης, όλη τη Ζωή του Πλανήτη.

172 171 Το Σύνδρομο του Θεατή, της Εργασίας και της Καραμέλας. Το σύνδρομο του θεατή είναι αυτό που συμβάλει στον έντεχνο εθισμό μας σε χαρακτήρες και συμπεριφορές, οι οποίες συμφέρουν σ' αυτούς που δημιουργούν και ελέγχουν τα θεάματα του θεατή. Το σύνδρομο της εργασίας είναι Αυτό που συμβάλει στην υπαρξιακή μας δικαίωση. Και της καραμέλας, είναι Τα Τείχη, που με πολύ περίσκεψη εμείς οι ίδιοι κτίζουμε, χωρίς ποτέ ν ακούσουμε ποτέ κρότων κτιστών ή ήχον! Το σύνδρομο του θεατή. Ήταν καλοκαίρι του 2009 όταν σε ένα καράβι μιας ακτοπλοϊκής γραμμής συνάντησα έναν γνωστό βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου. Ήταν όπως πάντα περιτριγυρισμένος από διάφορους κόλακες, γλύφτες και ζήτουλες, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να φανούν χρήσιμοι συμβουλεύοντας και αιτώντας διάφορα και ο οποίος βουλευτής βεβαίως απολάμβανε την αγάπη και το ενδιαφέρον τους μακάρια. Όταν κάπως εκόπασεν ο θόρυβος και η ένταση, πλησίασα και απευθυνόμενος στον βουλευτή ευγενικά, τον ρώτησα. «Πως μπορεί η πολιτική να συμβάλει στην ευτυχία του ανθρώπου κύριε βουλευτά»; Η έκπληξη όλων, εξ αιτίας του ερωτήματος ήταν απέραντη και παραδόξως, γρήγορα έγινε εχθρική. Οι υποτακτικοί γλύφτες και ζήτουλες με κοίταζαν με μίσος και απορία για την ανορθόδοξη ερώτησή μου, ο δε βουλευτής με κοιτούσε απορημένος, αμήχανος και φοβισμένος. Το ρεπερτόριο των απαντήσεών του δεν είχε καμία απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα και έτσι απάντησε αυθεντικά. «Μααα η τηλεόραση, ψέλλισε» Ο βύριος βουλευτής είχε ολοκληρωτικά λησμονήσει ή ΔΕΝ διδάχθηκε ποτέ, ότι ο θεσμός του δικαίου είναι το θεμέλιο ευδαιμονίας ενός Έθνους και ότι όταν αυτός ο θεσμός είναι διάτρητος, τα πάντα είναι δυστυχεί και καταρρέουν. Στο λεξικό Δημητράκου το λήμμα θεατής, ερμηνεύεται ως ο θεώμενός εις τι, ο θεώμενός εις κάτι. Αυτός δηλαδή, που μέσω του εσωτερικού ή εξωτερικού οράματος που θεάται, γνωρίζει και κατανοεί κάτι σημαντικό για τον Εαυτό του και την παρουσία του στον Κόσμο. Η κατανόηση της Ζωής από τον Άνθρωπο ξεκίνησε από μια εσωτερική κατ αρχήν θέαση μυητικών εικόνων και γεγονότων, στις οποίες το ανθρώπινο υποκείμενο υποχρεώθηκε να πάρει θέση και μέσω Αυτής της θέσης, να αυτοπροσδιορισθεί οντολογικά στον Κόσμο ως μαθητευόμενος των δυνάμεων της Γης και του Ουρανού. Η εσωτερική θέαση αφορά αυτό, που στην εποχή μας ονομάζεται θεοληπτική Σαμανική κατάληψη, φώτιση ή μυητική εμπειρία και είναι εξόχως γοητευτική, διότι συνδέει τον άνθρωπο με υπερβατικές δυνάμεις, οι οποίες καθιστούσαν και καθιστούν το υποκείμενο διάμεσο ή μεσολαβητή μεταξύ του ουρανού και της φυλής στην οποία το άτομο ανήκει. Η αφύπνιση της οντολογικής επίγνωσης του προϊστορικού ανθρώπου στον φυσικό Κόσμο μέσω της εσωτερικής του θέασης, ήταν μια συγκλονιστικότατη εμπειρία γι Αυτόν και την ομάδα του και η γοητεία της οποίας εξακολουθεί να υπάρχει δυναμικά στον ψυχισμό του είδους μας, αφού ο κάθε άνθρωπος που γεννιέται απ το μεγάλο τίποτε παρθένος, μέλει να εκστασιαστεί, συγκλονισθεί η απογοητευτεί, από την ένταξή του στο πολιτιστικό μοντέλο που εμφανίσθηκε. Τότε, στην προϊστορική εποχή, ήταν η εκθαμβωτική γέννηση της ανθρώπινης επίγνωσης στον Θείο κόσμο του ωραίου και θαυμαστού, ενώ αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η αφύπνιση της ανθρώπινης επίγνωσης στη χυδαιότητα, τη βία και την απαξίωση του ανθρωποποίητου κόσμου μας. Στην εποχή μας ο άνθρωπος θεατής, στερημένος ολοκληρωτικά εσωτερικών θεαμάτων, είναι αιχμάλωτος εξωτερικών, τα οποία αφειδώς του παρέχονται και μέσω Αυτών, διαμορφώνει συνείδηση και αντίληψη του ανθρωποποίητου εξωτερικού κόσμου στον οποίο γεννήθηκε και

173 172 ανδρώθηκε. Ο συνδυασμός λόγου, εικόνας και ήχου είναι ένα ακατανίκητο μέσον παιδείας και εκπαίδευσης και το οποίο μπορεί να παράξει τα πάντα. Αγίους, Ήρωες, δούλους και Διαβόλους. Ο σημερινός άνθρωπος θεατής, εκ του ασφαλούς καναπέ του, χωρίς εμφανείς εξωτερικούς κινδύνους, χωρίς κόπο, χωρίς συζήτηση και διασκεπτική αντιπαράθεση, χωρίς υπευθυνότητα, χωρίς προηγούμενη συνειδησιακή συγκρότηση, χωρίς παιδεία, ειμί μόνον του πεζοδρομίου. Κρίνει και συμπεραίνει, αποφασίζει και δρά επί παντός επιστητού, πάντα κάτω από την επίδραση εξωτερικών θεαμάτων και επιρροών και αυτό έχει ως αποτέλεσμα σχεδόν πάντα να κάνει λανθασμένες επιλογές, αφού έχει ολοκληρωτική άγνοια των ψυχικών του αναγκών. Αυτές οι διαρκείς απογοητεύσεις και θλίψεις, στις προσπάθειες επιβίωσης και αυτοπραγμάτωσης του κάθε ανθρώπου, οι οποίες αυτόματα προκύπτουν ως αποτέλεσμα μιας λανθασμένης νοητικής και συναισθηματικής λειτουργίας. Γεμίζουν φόβους και ανασφάλειες τα θύματά τους, με μοιραίο αποτέλεσμα την απόσυρση του ανθρώπου στην ασφαλή και ευδαιμονική θέση του αδρανούς θεατού. Ο οποίος, κάτοχος της ασφαλούς θέσης που του παρέχουν πρώτα οι γονείς του και μετά κάποια δημόσια η επαγγελματική θέση, αυτοδικαιώνετε μέσα στα όνειρά του, αποδίδει δίκαιο σύμφωνα με τον χαρακτήρα που εν τω μεταξύ έχει διαπλάσει μέσω των θεαμάτων και μέσω της ταύτισης με τα θεάματα που οράτε, αυτοπροσδιορίζεται αυτόματα στον κοινωνικό χώρο που του παρέχει ο δημιουργός και ιδιοκτήτης των θεαμάτων. To λήμμα Θέω, είναι παράγωγο του Θεώμαι και εννοεί λάμπω, αστράπτω, εκτείνομαι σε μεγάλες διαστάσεις, εν συνεχή γραμμή, διακλαδίζομαι, εκστασιάζομαι. Το λήμμα Θέω περιγράφει ακριβώς την ψυχολογική κατάσταση ενός θεατή, ο οποίος εκ του ασφαλούς καναπέ του, μετέχει φαντασιακά σε κάθε πιθανή ή απίθανη περιπέτεια που θεάται παθητικά και αυτή η θέση είναι μια άκρως γοητευτική ψευδαίσθηση. Μέσω του ψεύδους προς τον Εαυτό γίνεται τρόπος Ζωής και τέλος γίνεται η ίδια η ζωή ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζει ποιος είναι, τι είναι και γιατί είναι. Γίνεται δηλαδή ένας Λωτοφάγος, από αυτούς που όλοι οι Οδυσσείς συναντούν στον δρόμο τους! Το βίωμα του παθητικού θεατή είναι πράγματι μεγαλειώδες, φέρτε στη μνήμη σας τον εαυτό σας απέναντι στην θαυματουργή οθόνη ενός μοντέρνου κινηματογράφου και θυμηθείτε την εξαίσια αίσθηση του Εαυτού σας, που μέσω της ταύτισης, μετέχει στη δράση μιας συγκλονιστικής περιπέτειας, στις περιπέτειες ενός φλογερού έρωτα, στις αποκαλυπτικές αλήθειες ενός γοητευτικού ντοκιμαντέρ, σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με τον Μέσι πρωταγωνιστή ή στην γοητεία ενός ηλεκτρονικού παιγνιδιού, όπου εντελώς απερίσκεπτα σκορπάμε τον θάνατο παντού, ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε το εντελώς αντίθετο, να μοιράζουμε Ζωή παντού. Σκεφθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν μόνο παιγνίδια καταστροφής και καθόλου δημιουργίας; Ο θεατής είναι όντος θεώμενος σ' αυτό που παρακολουθεί, επικεντρωμένος απόλυτα και γοητευμένος, αιχμάλωτος του θεάματος που οράτε μέσα στη μαγική και σιωπηλή αίθουσα του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του υπολογιστή, των Νέων Πλατωνικών Σπηλαίων. Η σκέψη γίνετε ένα πολύ κουραστικό άθλημα και όλα συνηγορούν στην καταφυγή της αντανακλαστικής σκέψης αντίδρασης που το εύκολο και άφθονο θέαμα και πληροφόρηση προσφέρει και το ψεύδος προς τον Εαυτό συντηρεί. Ο σημερινός άνθρωπος θεατής, διδάσκεται μέσω των θεαμάτων να είναι καταναλωτής προϊόντων, καταναλωτής ιδεών και καταναλωτής αισθήσεων και συναισθημάτων. Ο άνθρωπος θεατής, καταντά δυστυχώς ένας ένοχος ηδονοβλεψίας της Ζωής και όχι συμμέτοχος και συνδημιουργός αυτής. Οι ιδέες, οι εικόνες και τα ακούσματα, διεγείρουν και ικανοποιούν τα συναισθήματά του μόνον και δεν μπορούν να οδηγήσουν σε ορθές δημιουργικές πράξεις, διότι η όποια πράξη, απαιτεί Ευφυή Σκέψη και Βούληση, ορθό σημείο αναφοράς, ισχυρό Εγώ και υγιές σώμα, πράγματα εντελώς άγνωστα και ανύπαρκτα στον θεατή. Ο άνθρωπος θεατής δεν μπορεί να είναι ευφυής, διδάσκεται και υποχρεώνεται να είναι αντιγραφέας, δεν μπορεί να κάνει απόφαση για προσωπικά του θέματα, δεν μιλά ποτέ για τον Εαυτό του και αισθάνεται πάντα ένοχος και καταδυναστευόμενος.

174 173 Διότι ο Άνθρωπος, όντος δημιουργικό ον, έχοντας χάσει το δημιουργικό πνεύμα του, δεν μπορεί ποτέ με ψευδαισθήσεις να ολοκληρωθεί υπαρξιακά. Ο άνθρωπος θεατής είναι πάντα φοβισμένος, καταδυναστευόμενος από ακατανόητα φαντάσματα του έσω και έξω κόσμου του, που εντέχνως τα αλλότρια θεάματα του υποβάλουν. Ο άνθρωπος θεατής άθελά του γίνεται ακούσιο όργανο του παρόχου θεαμάτων, ο άνθρωπος θεατής είναι ένα αναλώσιμο είδος που μπορεί να σκέπτεται και να δρα, αλλά πάντα κάτω από την εποπτεία αυτών, που μέσω των θεαμάτων, προγραμμάτισαν και την ευφυή και την αντανακλαστική νοημοσύνη του. Στην εποχή μας τα θεάματα είναι τόσα πολλά και σε τέτοια ποικιλία, ώστε ο καθένας να βρίσκει το παραισθησιογόνο της αρεσκείας του για να διαφεύγει από την απάνθρωπη πραγματικότητα, εφευρίσκοντας την δική του υποκειμενική κοσμοθέαση. Μέσω των θεαμάτων ο άνθρωπος μπορεί να ερωτευθεί την ωραιότερη γυναίκα, να οδηγήσει το γρηγορότερο αυτοκίνητο ή αεροπλάνο, να ταξιδέψει στα άστρα και τα βάθη των Ωκεανών, να πάει αυτοπροσώπως στην κόλαση και τον παράδεισο. Μέσω των θεαμάτων ο άνθρωπος μπορεί να γίνει τα πάντα, από Θεός μέχρι Διάβολος.. Πάντα με την επισήμανση, ότι ο δημιουργός του θεάματος είναι και ο καθορίζων τη μοίρα ή πεπρωμένο του θεατή. Ενθυμούμενοι πάντα ότι το ανθρώπινο είδος ξεκίνησε θεώμενο τον φυσικό θείο κόσμο και κατέληξε θεώμενο τα είδωλα του ανθρωποποίητου κόσμου! Έχετε διερωτηθεί ποτέ γιατί δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, να ερωτευθούμε, να συνεργασθούμε, να συνυπάρξουμε, να αισθανθούμε χαρά και όχι φόβο στη προσέγγιση του άλλου; Έχετε διερωτηθεί ποτέ γιατί δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα παιδικό παιγνίδι, να πλέξουμε μια κάλτσα ή ένα πουλόβερ, να φυτέψουμε ένα λουλούδι ή ένα δένδρο, να μαγειρέψουμε ένα καλό φαγητό; Να καθίσουμε ήρεμα απέναντι από ένα ηλιοβασίλεμα; Έχετε διερωτηθεί ποτέ γιατί είμαστε πάντα κουρασμένοι, απογοητευμένοι, θλιμμένοι, σκεπτικοί, επιφυλακτικοί, υποψιασμένοι, εχθρικοί και γενικά βλέπουμε το δώρο της Ζωής σαν μια αγγαρεία που πρέπει υποχρεωτικά να διανύσουμε για να πάρουμε κάποιο γλυκό έπαθλο στο τέλος; Έχετε διερωτηθεί ποτέ, πως και γιατί μέσα σε δυό γενιές καταπληκτικής τεχνολογικής εξέλιξης και πλούτου, χάθηκε κάθε χαρά και ευτυχία πάνω από τον πλανήτη; Ο Άνθρωπος Θεατής, κατέληξε καταναλωτής αισθήσεων, συναισθημάτων και προϊόντων. ΔΕΝ είναι δημιουργός πλέον, όπως η φύση τον έταξε και αυτό δεν το αντέχει. Αυτή είναι η κύρια αιτία της δυστυχίας του, η οποία με την σειρά της τρέφει και το αίσθημα της αυτοκαταστροφής του. Ο άνθρωπος θεατής ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΘΕΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΕΙ, διότι είναι μόνιμα ερωτευμένος με είδωλα και την απογοήτευση που πάντα αυτά συνοδεύουν. Και όταν κάποιος δεν μπορεί να εκφρασθεί θετικά ή ερωτικά προς τον κόσμο, τότε προσπαθεί να τον καταστρέψει, η πράξη καταστροφής είναι το υποκατάστατο της ανέφικτης ερωτικής και θετικής του έκφρασης. Ο άνθρωπος θεατής είναι ένα άκρως αυτοκαταστροφικό και καταστροφικό ενεργούμενο, είναι ένα ευκολομεταχείριστο παιγνίδι στα χέρια του παρόχου θεαμάτων. Ο άνθρωπος θεατής είναι ένας άβουλος εργάτης και συνεργός σε όσα καλά και κακά γίνονται στον κόσμο μας.. Καλό είναι επίσης, ο αναγνώστης αυτού του κειμένου, να καταλάβει ότι και αυτό που διαβάζει, δεν είναι μόνον γράμματα πάνω σε μια κόλλα χαρτί. Αυτά τα ίδια στοιχεία γίνονται όραμα μέσα στον χώρο του Νου του και συμπεριλαμβάνεται στον κόσμο των θεαμάτων στα οποία όλοι καλούμαστε να συμπράξουμε. Έχει αποδειχθεί ότι ο λόγος, σε συνδυασμό με εικόνα και μουσική, είναι το ακαταμάχητο μέσον παιδείας στο καλό και το κακό, τη θλίψη και τη χαρά, τον πόλεμο και την ειρήνη, την κόλαση και τον παράδεισο, τον φόβο και την ανδρεία. Το σύνολο της Ανθρώπινης Ζωής πλέον εξαρτάται από τα κέφια, τις επιθυμίες και τα σχέδια των παραγωγών θεάματος, οι οποίοι, με την σύμπραξη όλων των υπολοίπων μέσων πολιτισμού, παιδεία, ψυχαγωγία, πολιτική, τεχνολογία, διαμορφώνουν πολιτισμούς κατά τα θετικά ή αρνητικά κέφια τους.

175 174 Το Σύνδρομο της εργασίας και της φαντασίας. Διερωτήθει ποτέ κάποιος από τους φιλοσόφους μας, τους ακαδημαϊκούς μας, τους πολιτικούς μας, τους επιστήμονές μας ή τους λαϊκούς μας τι είναι πραγματικά η ιδιότητα της εργασίας με την οποία το ανθρώπινο είδος είναι προικισμένο; Όχι βεβαίως, όλοι πορευόμαστε σαν καλά παιδιά υπακούοντας στους παλαιούς θεσμούς και γνώμες περί εργασίας που ίσχυαν από το παρελθόν. Αυτό που όλοι γνωρίζουμε και αποδεχόμαστε είναι, ότι η εργασία χρησιμοποιείτε ως ανταλλάξιμο αγαθό μέσω του οποίου γινόμαστε κάτι, αποκτούμε δηλαδή οντότητα, βαρύτητα, αξιοπρέπεια, οικονομική επιφάνεια, κύρος, δύναμη και τέλος εξουσία. Εγώ όμως σας λέγω πως ΟΧΙ, η εργασία δεν είναι μέσον βιοπορισμού. Η δουλεία είναι μέσον βιοπορισμού. Η εργασία, η παραγωγή έργου δηλαδή, εντάσσετε μέσα στα πλαίσια αξιών που η Δημιουργία καθόρισε για το ανθρώπινο είδος. Το όποιο έργο, από το ελάχιστο μέχρι το μέγιστο, είναι αποτέλεσμα εσωτερικής όρασης, σκέψης, βούλησης και πράξης. Και αυτό είναι μια μεγαλειώδης ερωτική πράξη με σύλληψη και τοκετό μέσα στο Κβαντικό κενό του Νου μας. Είμαστε Συνδημιουργοί του Κόσμου. Γεννιόμαστε άγιοι, μακάριοι και αγαθοί, παθιασμένοι καλλιτέχνες δημιουργοί στην ύλη και το πνεύμα, ικανοί να ανατάξουμε το Σύμπαν κι ακόμα μακρύτερα. Η μεταστοιχείωση αυτής της θείας δωρεάς σε μέσον βιοπορισμού, μας μεταμορφώνει σε δούλους και αυτόματα εκπίπτουμε από το δικαίωμα στην ευδαιμονία που η δημιουργία καθόρισε για τους αγαπημένους της. Διότι είμαστε οι Αγαπημένοι της Δημιουργίας, αλλά χαμένοι και δυστυχείς στα δοτά χειμέρια όνειρά μας, φυλακισμένοι σε λαβυρίνθους κανόνες και θεσμούς που εμείς φτιάξαμε και που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική μας θεία φύση. Εσύ, ο κοινός θνητός στον οποίο απευθύνομαι, μπορείς να ζήσεις σιτιζόμενος μόνον; Όχι είναι η βέβαιη απάντησή σου, αισθάνεσαι ότι αυτό που κάνεις, η εργασία σου δηλαδή πρέπει να έχει νόημα, να έχει περιεχόμενο, να σε δικαιώνει, να σε κάνει χαρούμενο να αμείβεσαι καλά και να είσαι ευτυχισμένος. Έτσι δεν είναι; Άρα η εργασία είναι κάτι άλλο και όχι ανταλλάξιμο αγαθό προς επιβίωση. Έτσι όπως από άγνοια την καταντήσαμε έχει γίνει μια αγγαρεία με ότι συνεπάγεται αυτό. Κούραση, απογοήτευση, απέχθεια, αναγκαίο κακό και κάτι προς αποφυγή. Γι αυτό δημιουργήσαμε και χρειαζόμαστε διαρκώς δούλους γύρω μας και γι αυτό συντηρούμαι την δουλεία, διότι στην δουλειά μας, δεν βρίσκουμε καμία ευχαρίστηση πλέων. Τι συμβαίνει όμως μέσα μας, όταν απορρίπτουμε αυτό που λέμε εργασία και αναγκάζουμε ή πληρώνουμε άλλους να κάνουν αυτά που εμείς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε; Πλήξη είναι η απάντηση, μια πλήξη που αναγκάζει την φαντασία μας να αναλάβει δράση προκειμένου η ύπαρξή μας, μέσω της φαντασίας να πράξη για να επιβιώσει. Αυτή είναι η φύση μας, δράση και μόνο δράση, η αδράνεια σκοτώνει την όποια ύπαρξη! Η Φαντασία μας λοιπόν. Αλήθεια έχετε διερωτηθεί ποτέ Τι είναι αυτή η φαντασία; Έχει σχέση με τα λεγόμενα φαντάσματα, με τις φαντασιώσεις, με τις ονειρώξεις, με την ύπαρξή μας; Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς φαντασία; Χωρίς να φανταζόμαστε τι θα κάνουμε αύριο ή τι κάναμε χθες; Μάλλον όχι. Αλήθεια πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς την ικανότητα να φανταζόμαστε τα όνειρά μας, τα σχέδιά μας, τις επιθυμίες μας, αυτό που κάνουμε τώρα. Αυτήν την στιγμή π.χ. εγώ, φαντάζομαι αυτά που γράφω και εσείς πάλι, μέσα στην φαντασία σας, όταν φτάσουν στα χέρια σας, κάποτε, τα επεξεργάζεστε και βγάζετε χρήσιμα συμπεράσματα για την ζωή σας. Άρα μάλλον δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς φαντασία, φαντάσματα και φαντασιώσεις! Γιατί όμως υπάρχει παντελής άγνοια για το τι είναι η φαντασία μας, ακόμα και εγώ, που τόσα χρόνια ασχολούμαι με τέτοια θέματα, πρώτη φορά το ακουμπάω τόσο αποφασιστικά. Ναι φίλε μου, σήμερα κατανόησα το βάθος του θέματος επεξεργαζόμενος στην φαντασία μου το θέμα του συνδρόμου της εργασίας. Σήμερα κατάλαβα ότι καμία εργασία ή έργο δεν μπορεί να εμφανιστεί στον κόσμο, αν δεν

176 175 προϋπάρξει σε έναν φαντασιακό χώρο όπου κάποιο Εγώ με σκέψη και βούληση, θα το επεξεργασθεί και θα το εμφανίσει στον φυσικό κόσμο! Άρα, η φαντασία είναι μια ενέργεια ή ιδιότητα του Εγώ της προσωπικότητας που μπορεί και παράγει φαντάσματα, φαντασιώσεις, φαντασιοπληξίες και φυσικά έργο, καλό και κακό, όπως ουρανοξύστες, πλοία, αεροπλάνα, βόμβες υδρογόνου, ψυγεία, πορνογραφία, φάρμακα, φαρμάκια, αγγέλους, θεούς, διαβόλους, εν ολίγοις τα πάντα. Όλο το ανθρώπινο έργο πάνω στον πλανήτη είναι αποκύημα φαντασίας ή ονείρου, που μπορεί να αποδειχθεί και εφιάλτης βεβαίως, όπως το έζησαν όλοι οι πρωτόγονοι λαοί από εμάς τους λευκούς και πολιτισμένους κατακτητές που προσπαθήσαμε να τους εκπολιτίσουμε. Και όπως πιθανόν θα εξελιχθεί η ζωή μας στις επερχόμενες κλιματικές αλλαγές και την παγκοσμιοποίηση. Δεν εκπλήττεσθε από το συμπέρασμα αυτής της λογικής ακολουθίας μου; Ας έρθουμε όμως στο κυρίως θέμα της φαντασίας και ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε πως φτάσαμε να φαντασιωνόμαστε αυτήν την εποχή και όχι να ζούμε όπως παλιά με πράξεις. Όταν αρχές της δεκαετίας του 80 άρχισα να κάνω Γιόγκα, άρχισα να ακούω και να χρησιμοποιώ τις λέξεις ενορατικό κέντρο. Συνήθως η εντολή του δασκάλου εκείνα τα χρόνια ήταν. Πηγαίνετε στο ενορατικό σας κέντρο και οραματιστείτε ότι χαλαρώνετε το μικρό σας δακτυλάκι π.χ. Αυτό και πραγματικά γινόταν, οραματιζόμασταν την εντολή και το μικρό μας δακτυλάκι χαλάρωνε! Θαυμαστό δεν είναι; Έτσι, σιγά, σιγά κατάλαβα, ότι αυτό, το ενορατικό κέντρο είναι στον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου, ότι όταν αυτός ο λοβός αφαιρεθεί το άτομο γίνεται φυτό χάνοντας ολοκληρωτικά την οντολογική του υπόσταση ή το Εγώ του. Ότι αυτό το ενορατικό κέντρο είναι ο τρίτος οφθαλμός τον οποίο ο Οδυσσέας παλούκωσε και ο Δαυίδ αχρήστευσε με τον δογματικό μονόλιθο των θρησκειών. Ότι στην εποχή μας με την εξέλιξη των νευροεπιστημών αποδεικνύεται ως το κέντρο επεξεργασίας όλων των πληροφοριών του εγκεφάλου από το Εγώ της προσωπικότητάς μας και τέλος ότι η φαντασία είναι ο τρισδιάστατος εσωτερικός ουρανός εντός του οποίου αναπαρίσταται το Σύμπαν και εντός του οποίου το Εγώ της προσωπικότητάς μας δρα παράγοντας έργο και το οποίο με μια μαγική πράξη εμφανίζει στον Φυσικό Κόσμο.. Διότι το να οραματισθείς ένα σουβλάκι, να το φτιάξεις, να το ψήσεις, να το καταναλώσεις και τέλος να το αποβάλεις εν είδη λιπάσματος για να γίνει καταναλωτικό αγαθό ενός άλλου πλάσματος, αυτό είναι όντος μια απέραντα μαγική πράξη!! Αυτός ο εσωτερικός ουρανός προϋπάρχει ιστορικά σε όλους τους πολιτισμούς της Γης και είναι ο χώρος συνεργασίας του Εγώ μας με τους Θεούς, τους Διαβόλους και με κάθε πλευρά και μορφή του Σύμπαντος. Αυτό, το ενορατικό κέντρο ή εσωτερική όραση ή Νους, ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδια των ιδρυτών θρησκειών και εξουσιών, οι οποίες σταδιακά, διαφθείροντας την εννοιολογική σημασία πολύτιμων λέξεων, μετέτρεψαν το ενορατικό κέντρο σε χώρο φαντασιοπληξίας, πλήττοντας καίρια τον χώρο επικοινωνίας μας με τους θεούς, με τον φύλακα άγγελό μας και με την δημιουργική πνοή μας. Μέσα σ αυτό, το ενορατικό κέντρο κτίζουμε τα πάντα, την ευτυχία και δυστυχία μας, τον καλό και κακό Εαυτό μας, μέσα σ αυτό προϋπάρχουμε και μέσα σ αυτό επιστρέφουμε και θα επιστρέφουμε, μέχρι να καταλάβουμε και να βγούμε οριστικά από Αυτό. Έπρεπε να κάνω όλο αυτό το μεγάλο ταξίδι για να επιστρέψω τελικά στο θέμα της εργασίας από το οποίο ξεκίνησα. Το επάγγελμα, η δουλειά, η δουλεία και η αγγαρεία δεν ανήκουν στη φύση μας, είναι παρά φύση δραστηριότητες και σαν τέτοιες, τους ανταποδίδεται από την απρόσωπη θεία δικαιοσύνη του Κόσμου, θλίψη, πόνος και απογοήτευση. Ο Άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Κόσμου και η μεταστοιχείωση αυτής της θείας δωρεάς στο ανταλλάξιμο αγαθό του επαγγέλματος ή της εργασίας, τον εξορίζει από το δικαίωμα στην ευδαιμονία που δικαιούται ως συνδημιουργός του κόσμου. Είμαστε Συνδημιουργοί του Θείου και άλλη ιδιότητα τιμιοτέρα δεν υπάρχει στο Σύμπαν! Πως λοιπόν προδότες της θείας δωρεάς να μην φτάσουμε εδώ, σ αυτή την εποχή της απόλυτης πτώσης, όπου τα πάντα έχουν εκφυλιστεί, εκπορνευθεί και εμπορευματοποιηθεί, ακόμη και τα σώματα και οι ψυχές μας. Πόσο πούλησε την ψυχή του ένας σημερινός στρατιωτικός για να μπορεί να χειρίζεται πυρηνικά οπλοστάσια; Το ίδιο και ένας επιστήμων που συνέβαλε σ αυτό! Πως είναι δυνατόν να αποφύγουμε το τίμημα της πτώσης που είναι ο Μέγιστος Πόνος, όταν τυφλά

177 176 και χωρίς αντίδραση, ίδιοι δούλοι, διαθέτουμε την δημιουργική πνοή που ο ουρανός μας χάρισε να γίνουμε Ημίθεοι, στο εκπορνευμένο πολιτιστικό μοντέλο που υπάρχουμε και επιβιώνουμε τρέφοντάς το, ενισχύοντάς το διαρκώς, ακόμη και μέχρι της τελικής καταστροφής μας. Η Μη αντίδραση στο κακό που γίνεται επιτρέπει στο κακό να αυξάνεται ανεξέλεγκτα, η πράξη αντίδρασης στο κακό είναι νόμος του Κόσμου και συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία του. Χάσαμε την ικανότητα αντίδρασης στο Κακό, ευνουχισθήκαμε από ανόητα θρησκευτικά παραμύθια που ωφέλησαν μόνο τους ανίερους δημιουργούς τους. Και Τώρα, στεκόμαστε ανήμποροι και αδρανείς στην επερχόμενη ολική καταστροφή την οποία απάνθρωπες και μισάνθρωπες διάνοιες σχεδίασαν και έθεσαν σε εφαρμογή, όντας βέβαιοι, ότι εμείς θα κοιμόμαστε για χίλια χρόνια. Το Σύνδρομο της Καραμέλας. Είναι Αυτό, που συνδράμει στο κτίσιμο των φόβων, των επιφυλάξεων και της αντίστασης, που υποσυνείδητα, αντανακλαστικά και αποτελεσματικά ορθώνουμε, απέναντι σε κάθε ωραίο, θετικό και αγαθό που έρχεται να ομορφύνει τη Ζωή μας. Θυμάστε στην παιδική μας ηλικία τι τέχνασμα χρησιμοποιούσαν οι Καλοί Μεγάλοι για να μας προστατέψουν από του Κακούς Μεγάλους; «Προσέξτε αυτούς που σας δίνουν καραμέλες, διότι μπορεί να σας κάνουν μεγάλο κακό». Κι' εμείς, παρά το ότι μας άρεσαν οι καραμέλες και κάποιοι καλοί συγγενείς που μας αγαπούσαν, διδαχτήκαμε έναν τρόπο επιφύλαξης και αντίστασης απέναντι σε κάθε καραμέλα ή συμπαθή άνθρωπο που συναντούσαμε. Η προσφορά ενός γλυκού από κάποιον γνωστό συγγενή συνήθως, αύξανε τον κύκλο εμπιστοσύνης των ανθρώπων του περιγύρου μας και αυτό είναι μια φυσική διαδικασία ένταξής μας στον κοινωνικό μας χώρο. Η προσφορά του γλυκού, αλλά και ενός χαμόγελου, ενός βλέμματος κατανόησης ή συγχώρεσης και η αίσθηση ευγνωμοσύνης και ευχαρίστησης είναι άμεσα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Η συμβουλή των μεγάλων, «Προσέξτε αυτούς που σας δίνουν καραμέλες» συνδεδεμένη συνήθως και με πολλά άλλα σεξίστικα υπονοούμενα κατά την παιδική ηλικία, συνδέει αργά αλλά σταθερά την επιφύλαξη και φιλύποπτη διάθεσή μας, απέναντι σε κάθε θετική προσφορά από το περιβάλλον. Πολύ σύντομα δε, στην εφηβική ηλικία, μαθαίνουμε και έμπρακτα, πως πίσω από κάθε τι ωραίο και γλυκό, υπάρχει πάντα ένας δράκος, έτοιμος να μας κατασπαράξει. Αυτός ο φόβος, ειδικά αυτής της περιόδου είναι το ανίκητο τέρας, ο Κέρβερος ή ο Μινώταυρος που εκτρέφετε συστηματικά από θρησκευτικές και πολιτικές εξουσίες εδώ και αιώνες στην Ανθρωπότητα. Και πάνω στο αίμα και τον πόνο των εφηβικών ερωτικών μας δραμάτων, αυτές οι εξουσίες, κυριαρχούν για πάντα πάνω στα ερείπια της δικής μας χαμένης ψυχικής ευδαιμονίας. Αυτός ο φόβος της πρώτης καραμέλας, καλώς εδραιωμένος στην υποσυνείδητη συναισθηματική συμπεριφορά μας από την πρώτη παιδική ηλικία και ενισχυμένος σημαντικά στην εφηβεία από την βία και χυδαιότητα του ανόητου, αρπακτικού και χυδαίου ενήλικου περιβάλλοντος. Είναι και η αιτία που με πολύ περίσκεψη, εμείς οι ίδιοι, χωρίς επίγνωση, χωρίς ποτέ ν ακούσουμε κρότον κτιστών ή ήχον, κτίζουμε τα Τείχη της φυλακής μας, για να προφυλαχθούμε από τα τέρατα, τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που είναι παντού έτοιμα μέσα στο πολιτιστικό μας μοντέλο να μας κατασπαράξουν. Την έξοδο από αυτόν τον ανθρωποφάγο Λαβύρινθο που μόνοι μας για προστασία φτιάξαμε, μόνον μια αφυπνισμένη Συνειδητότητα μπορεί να επιτύχει, κανένας θεατής της Ζωής. Παράδειγμα: Αυτό το κείμενο και το βιβλίο συνολικά, είναι μια αυθεντική γλυκιά καραμέλα, που μπορεί να συμβάλει στην εύρεση της πραγματικής ελευθερίας και ευδαιμονίας σας. Κοιτάξτε προσεκτικά την αντίδρασή σας απέναντί του και θυμηθείτε, πόσους φόβους, πόσες επιφυλάξεις, πόσες υποψίες μέσα σας αντανακλαστικά ενεργοποίησε και πόσα νέα τείχη κτίσατε εξ αιτίας του; Αλλά και πόσα παλιά τείχη μπορεί να γκρεμίσατε!!

178 177 Παιδικά παιγνίδια και πολιτισμός. Ήταν το 1970 όταν για πρώτη φορά αγόρασα τα Άπαντα του Πλάτωνος και έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα αγνοώντας τις συνέπειες. Και λέγω αγνοώντας τις συνέπειες διότι πολύ γρήγορα και από τις πρώτες σελίδες, κατάλαβα αμέσως ότι κάτι πολύ βρόμικο και απεχθές κρύβετε στο βασίλειο του πολιτισμού μας και όχι μόνον. Ήταν μια θαυμάσια εποχή προσέγγισης του φωτός διαβάζοντας Πλάτωνα και τότε, έκανα μια σπουδαία ανακάλυψη που με συντάραξε. Αφορά τα παιδικά παιγνίδια και πως αυτά μπορούν να καταστρέψουν και να διαμορφώσουν πολιτισμούς. Το σχετικό κείμενο βρίσκεται στους επινομίς του βιβλίου ζ. Αυτά το 1970 και στην συνέχεια, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς, διάβασα μια αινιγματική δήλωση του Γουώλτ Ντίσνεϊ, ο οποίος σε μια συνέντευξη τύπου για την τότε Σοβιετική Ένωση είπε. (Εγώ με τα Καρτούν μπορώ να γκρεμίσω την Σοβιετική Ένωση πιο φτηνά και πιο αποτελεσματικά από τις πολυέξοδες πυρηνικές βόμβες που η κυβέρνηση κατασκευάζει). Δήλωση που με βοήθησε πολύ να συμπεράνω και Εγώ με βεβαιότητα, ότι τα παιδικά παιγνίδια, τα παραμύθια και κάθε παιδική παιδεία, με ότι ανοησία αυτή περιέχει, καθορίζει αποφασιστικά το μέλλον του ανθρώπου. Πέρασαν χρόνια, κι' εγώ, πιστός στην διανομή αυτού του εγγράφου που σε λίγο θα διαβάσετε, βρέθηκα το καλοκαίρι του 2008 στην Γερμανία, σε έναν καταυλισμό νεαρών εθελοντών από τη Ρωσία και τις πρώην Αν. Χώρες. Εκεί, κατάπληκτος, είδα τους νεαρούς Ρωσόπαιδες να είναι Αμερικανικότεροι των Αμερικανών και τότε δικαίωσα τον Πλάτωνα, αλλά και την δική μου εμμονή στην διάδοση αυτού του πλατωνικού αποσπάσματος, στο οποίο ο Πλάτων συζητά με τον Κλεινία και τον Μέγιλο από την Σπάρτη για τα παιδικά παιγνίδια και τι αυτά μπορούν να κάνουν. Η σταθερότητα των παιγνιδιών. Κλεινίας: Τι έχεις να μας πεις ξένε πάνω σ' αυτό; Πλάτων: Ακούστε, η αλήθεια είναι παράξενη και ασυνήθιστη και πρέπει να προσέχει κι' εκείνος που μιλάει, αλλά και αυτός που ακούει, όπως συμβαίνει τώρα. Θα σας πω δηλαδή κάτι, που δεν είναι καθόλου ακίνδυνο, όμως θα κάνω κουράγιο και δεν θα υποχωρήσω. «Ερώτημα: Γιατί από τότε, περίπου το 400 π.χ. ήταν επικίνδυνο να συζητά κάποιος για τα παιδικά παιγνίδια. Τι κρύβετε πίσω από αυτόν τον υπαινιγμό του Πλάτωνος;» Υποστηρίζω, λέγει ο Πλάτων, ότι σ' όλες τις πόλεις, οι νομοθέτες δεν καταλαβαίνουν πως τα παιδικά παιγνίδια αποτελούν το κυριότερο θεμέλιο για την σταθερότητα και σεβασμό των Νόμων, των Ηθών και των Εθίμων. Διότι, όταν τα παιγνίδια καθιερώνονται έτσι, ώστε όλοι οι συνομήλικοι να παίζουν πάντα τα ίδια παιγνίδια, με τους ίδιους όρους και με τον ίδιο τρόπο και να βρίσκουν ευχαρίστηση στις ίδιες διασκεδάσεις, τότε αφήνουν και τα έθιμα που ρυθμίζουν σοβαρά ζητήματα να μένουν ήσυχα. Αν όμως δείχνουν αστάθεια και έλλειψη εμπιστοσύνης στα δικά τους ήθη και δέχονται συχνά νεωτερισμούς και άλλες μεταβολές, κι' αν εκτιμούν ιδιαίτερα αυτόν που νεοτερίζει κι' επιβάλει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, στα σχήματα, τα χρώματα, τη μουσική, το τραγούδι, τον Έρωτα και τις ιδέες, τότε θα μπορούσαμε πολύ σωστά να πούμε, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή για την πόλη. Επειδή οι νεοτερισμοί αργά-αργά μεταβάλουν, χωρίς να γίνεται αισθητό, τα ήθη των νέων και τους κάνει να περιφρονούν το παλιό και να εκτιμούν το καινούργιο. Από τούτο το Λόγο κι απ' αυτή τη γνώμη δεν υπάρχει το ξαναλέω, μεγαλύτερη καταστροφή για τις Πόλεις. ΚΛ. Μήπως θέλεις να πεις πως οι κάτοικοι των πόλεων κατακρίνουν και απορρίπτουν ότι είναι Αρχαίο και παλιό. ΠΛ. Βέβαια, αυτό. ΚΛ. Σε μια τέτοια συζήτηση σίγουρα δεν θα είμαστε αδιάφοροι ακροατές, σ' ακούμε. ΠΛ. Αν αναζητήσουμε προσεκτικά τις αιτίες των φαινομένων, θα βρούμε αληθινά πως τίποτα πιο επικίνδυνο δεν υπάρχει από τις μεταβολές που γίνονται στις εποχές, τους ανέμους, τις δίαιτες, τις ψυχικές καταστάσεις, τις Ερωτικές συμπεριφορές, τα ήθη και τα έθιμα. Το ίδιο επικίνδυνο θα

179 178 παραδεχθούμε νομίζω, πως γίνεται με τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου καθώς και με την φύση της ψυχής του. Με όποιους νόμους και ήθη ένας άνθρωπος μεγαλώσει αυτό και θα είναι. Εγώ λοιπόν βρίσκω τούτο. Πρέπει κάθε νομοθέτης να βρει έναν τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι μεταβολές που γίνονται στα παιγνίδια των νέων, όπως λέγαμε πριν. Διότι, επειδή τα θεωρούν όλοι παιγνίδια, δεν καταλαβαίνουν πως απ' αυτές τις αλλαγές προέρχονται μεγάλα κακά. Και αντί να τις εμποδίζουν, τις αφήνουν να γίνονται ελεύθερα και να τις ακολουθούν. Και οι μεγάλοι δεν σκέφτονται κάτι σοβαρό. Ότι αυτά τα παιδιά που νεοτερίζουν στα παιγνίδια, μοιραία θα γίνουν διαφορετικοί άνδρες από τους παλιούς. Και αφού γίνουν διαφορετικοί, θα θέλουν να ζήσουν διαφορετικά. Και αφού πετύχουν και τούτο, θα επιθυμήσουν άλλα έθιμα και άλλες αξίες. Κατά τα άλλα, οι μεταβολές που γίνονται στις αξίες, τα ήθη, τα έθιμα, τον Έρωτα και τα σεβάσματα, χρειάζονται την μεγαλύτερη προσοχή. ΚΛ. Χωρίς αμφιβολία είναι πολύ σωστά όλα αυτά που μας λες. ΠΛ. Τότε δεν παραδεχόμαστε πως πρέπει να μεταχειρισθούμε κάθε μέσο, ώστε να εμποδίσουμε τα παιδιά μας να δοκιμάσουν στους χορούς, τις μελωδίες και τα παιγνίδια τους άλλες μιμήσεις, αλλά και να μην είναι δυνατόν σε κανέναν να τα πείσει να δεχθούν κάθε λογής ύποπτη απόλαυση που τους προσφέρει. «Άπαντα Πλάτωνος, Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, τόμος 14, βιβλίο έβδομο, κεφ.8 σελ.192». Αυτά από το 400 περίπου π.χ. Τα συμπεράσματα δικά σας. Στο κεφάλαιο «Μια επίσκεψη στο Ισραήλ» κάνω μια εκτενή περιγραφή των παιδικών παιγνιδιών που υπήρχαν στα αρχικά Κιμπούτς, τα πρώτα αγροτικά κοινόβια που εδραίωσαν το σημερινό κράτος του Ισραήλ..

180 179 Άνθρωπος και υπολογιστής. Άνθρωπος, ο πολλά υποσχόμενος και ο χαμένος στο τίποτα! Ο συσχετισμός ανθρώπου και υπολογιστή που σε λίγο θα προχωρήσω, εντάσσεται μέσα στα πλαίσια των σεμιναρίων αυτογνωσίας που κάνω και πιστεύω ότι θα βοηθήσει αποτελεσματικά τους νέους ανθρώπους της εποχής, που αδύναμοι, ευρισκόμενοι στο μέσον μιας δίνης παραπληροφοριών και ακατανόητων συμβάντων, αδυνατούν να καταλάβουν τον Κόσμο στον οποίο βρίσκονται και κυρίως να καταλάβουν τον Εαυτό τους, το πολυτιμότερο πράγμα που κατέχουν σ όλη τους την ζωή! Χωρίς την κατανόηση Εαυτού και του περιβάλλοντος που βρισκόμαστε, είναι αδύνατον να ευδαιμονήσουμε. ΚΑΙ ένας δυστυχισμένος άνθρωπος είναι κακός σ όλα. Ευδαιμονισμός δε είναι, Να είσαι ο Εαυτός σου και να αντιμετωπίζεις το σύνολο των συμβάντων της ζωής σου ευφυώς. Επιθυμώ να ξεκινήσω τον Λόγο μου με την δήλωση πως σε μια τέτοια προσπάθεια, εντελώς νέα στο είδος της, σίγουρα θα είμαι ανεπαρκής στις περί υπολογιστών περιγραφές μου διότι δεν γνωρίζω πολλά επ αυτών. Γνωρίζω όμως πολλά για τον άνθρωπο και τις λειτουργίες του σώματός του που ΔΕΝ διαφέρουν και πολύ από τους υπολογιστές. Τούτο σημαίνει πως εσείς, οι πλουσιότεροι σε γνώσεις και εμπειρίες υπολογιστών από εμένα, έχετε όλο το δικαίωμα να προσθέσετε και αναπτύξετε την Νέα Ιδέα στα μέτρα των δυνατοτήτων σας. Αλλά σας ζητώ να το κάνετε πάντα μέσα στα πλαίσια αίσθησης φιλανθρωπίας, διότι ο σημερινός Άνθρωπος είναι ένας ξεπεσμένος Συνδημιουργός του Κόσμου με απεριόριστες δυνατότητες έργου στην ύλη και το πνεύμα, το καλό και το κακό και το μέγιστο σημερινό του έργο είναι κακό. Το σεμινάριο αυτογνωσίας που κάνω στηρίζεται στην σαφή κατανόηση των λειτουργιών του Εγώ και του Σώματός μας και τούτο, διότι ένα μέρος του Εαυτού μας είναι το Εγώ, δηλαδή το πνεύμα του και ένα δεύτερο το σώμα και οι αισθήσεις του. Σύμφωνα δε με την Κβαντική φυσική και τα δύο είναι εν δυνάμει ιδιότητες που αναδύονται μέσα στο Κβαντικό κενό ή πεδίο του κόσμου και σύμφωνα με την Ταοϊστική μεταφυσική της Κίνας, η ύπαρξη κάθε όντος και πράγματος, είναι συμπυκνώσεις Τσι. Ο επιχειρούμενος συσχετισμός ανθρώπου και υπολογιστή, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αποτελεσματικότερα την θέση μας στον Κόσμο και θα αυξήσει τον σεβασμό και την αυτοεκτίμηση απέναντι στον Εαυτό μας. Αυτό είναι το ζητούμενο της εποχής. Πρέπει να γίνει κατανοητό από τους ενδιαφερομένους ότι όπως δεν μπορούμε να δουλέψουμε με τους υπολογιστές χωρίς Data, δηλαδή πληροφορίες ή μνήμες, έτσι και ο Άνθρωπος, δεν είναι δυνατόν να έχει σαφή αίσθηση του Εαυτού και του Κόσμου, αν δεν έχει σαφή συμπεράσματα ή Data ιδεών και απόψεων στον χώρο του Νου του. Και στην προκείμενη περίπτωση, η θέση του άρθρου Είναι, ότι η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου είναι το ΕΓΩ του και το Χάρτ γουέαρ είναι το σώμα του. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τον συσχετισμό ανθρώπου και υπολογιστή από τα Χάρτ Γουέαρ της ύπαρξής μας, το Φυσικό μας Σώμα. Τούτο αποτελείται από το σύνολο της σάρκας, των οστών και των οργάνων που το απαρτίζουν και τα οποία, όντος ατομικές οντότητες το καθένα, έχουν μια καταπληκτική συμβατότητα συνεργασίας μεταξύ τους. Όπως ακριβώς τα συμβατά εξαρτήματα ενός υπολογιστή. Χωρίς αυτήν την συμβατότητα δεν μπορεί να αποδοθεί Έργο. Το σύνολο των οργάνων του σώματός μας, πεπτικό, καρδιά, σπλήνα, νευρικό, εγκέφαλος, αναπαραγωγής κ.τ.λ. περιέχουν οδηγίες χρήσης και λειτουργίας από τον κατασκευαστή τους, «Το DNA της Γαίας». Και τα οποία όργανά του συναρμολογούνται μέσα στον χώρο ευδαιμονίας μιας γυναικείας μήτρας.. Τα αντίστοιχα εξαρτήματα των υπολογιστών συναρμολογούνται σε απρόσωπα εργαστήρια από φτωχούς και δυστυχισμένους εργάτες και κάτω από την εποπτεία μιας σιδηράς νοημοσύνης.

181 180 Ο υπολογιστής, από την στιγμή ολοκλήρωσης της κατασκευής του, με τις οδηγίες της ROM μνήμης ενσωματωμένες, είναι ένας υπάκουος και αποτελεσματικός βλάκας στην υπηρεσία μας. Αντιθέτως, ο Άνθρωπος, γεννιέται μεν με τις ολοκληρωμένες μνήμες λειτουργίας όλων των οργάνων του Σώματός του αλλά έχει μια ιδιαιτερότητα που δεν έχουν οι υπολογιστές. Περιέχει εν δυνάμει τον χρήστη του, ο οποίος διαρκώς εξελίσσεται. Πρώτος σκοπός του οποίου είναι η επιβίωση του σώματος και ο οποίος δύναται να αυτονομηθεί από τον αρχικό του σκοπό μετά το 20 ο έτος της ηλικίας του. Αυτός ο εν δυνάμει ενσωματωμένος χρήστης του σώματός μας είναι το Εγώ, διότι αυτό σκέπτεται και βούλεται και διότι, επεξεργαζόμενο τις αισθήσεις της ηδονής και πόνου του φυσικού σώματός που υπάρχει, αφ ενός αυτοπροσδιορίζεται στον ορατό κόσμο μας και αφ ετέρου, δίδοντας νοήματα σ αυτές τις αισθήσεις σχηματίζει αυτό που λέγουμε συνείδηση αποτελούμενη από νοήματα ή data Μέχρι την ηλικία των 20 ετών ολοκληρώνεται ο προγραμματισμός των επί μέρους οργάνων «Χάρτ Γουέαρ» του σώματός μας και ο οποίος ξεκινά με την πρώτη μας αναπνοή στα σφαγεία των μαιευτηρίων για να τελειώσει με την κατακρεούργηση της ερωτικής μας λειτουργίας στα πορνεία και πορνογραφία της Νέας Εποχής. Τούτο σημαίνει πως τα Χάρτ Γουέαρ ή όργανα που συναποτελούν το σώμα μας δυσλειτουργούν με αποτέλεσμα ψυχικές και οργανικές ανισορροπίες. Αυτά είναι τα περίφημα Τσάκρας της Γιόγκα και των ινδουιστών δασκάλων, για τα οποία όμως αυτοί οι δάσκαλοι δεν δίδουν καμία πληροφορία πως καταστρέφετε η αρμονική συλλειτουργία τους. Ο σκληρός δίσκος, ο περιέχων τον κώδικα συνεργασίας των ανεξάρτητων οργάνων του σώματός μας βρίσκετε στην παρεγκεφαλίδα και όπως η ROM μνήμη ενός υπολογιστή δεν επιδέχεται παρεμβάσεις εκτελώντας το πρόγραμμά της, έτσι και η παρεγκεφαλίδα, ελέγχοντας τον προγραμματισμό που της επεβλήθη τις πρώτες 10 μέρες μετά τον τοκετό, επιβάλει σταθερά Αυτόν στο υπόλοιπο της ζωής του ανθρώπου. Ο Χρήστης των Χάρτ Γουέαρ του σώματός μας είναι το Εγώ μας, διότι αυτό σκέπτεται και αυτό βούλεται. Όλα τα υπόλοιπα είναι ηλεκτρονικά σήματα μπήπ 0-1 που κυκλοφορούν μεταξύ των οργάνων του σώματός μας και τα οποία εμφανίζονται στην τρισδιάστατη επιφάνεια εργασίας, «Το ενορατικό μας κέντρο ή μετωπικό λοβό». Όπου, αφού επεξεργασθούν μέσω της RAM μνήμης από «Το Εγώ» θα νοηματοδοτηθούν από αυτό σε Data και ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε Εγώ, θα αποθηκευτούν δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε συνείδηση. Κάθε πλάσμα δημιουργεί την δική του συνείδηση η οποία συμβάλει στην προσωπική επιβίωση και εξέλιξή του. Αυτόν τον τρισδιάστατο χώρο του ενορατικού κέντρου τον ονόμασα Νου. Η αντίστοιχη λειτουργία γίνεται από τον χρήστη του υπολογιστή που διαχειρίζεται τις πληροφορίες στην επιφάνεια εργασίας όπου και δημιουργεί τα Data της συνείδησης του υπολογιστή. Όπως ο χρήστης του υπολογιστή βρίσκεται εκτός αυτού αποτελώντας μια διαφορετική οντότητα που σκέπτεται και βούλεται, το ίδιο και το Εγώ μας. Είναι μια άϋλη παρουσία ανεξάρτητη από το φυσικό μας σώμα, αλλά μέσα στο σώμα μας και την οποία παλαιότερα ονομάζαμε Ψυχή. Τα λεγόμενα αστρικά ταξίδια, οι Σαμανικές εκστατικές εμπειρίες, ο διαχωρισμός της Ψυχής κατά την διάρκεια ατυχημάτων ή χειρουργικών επεμβάσεων από το σώμα, η καθοδήγηση των Ψυχών μετά τον θάνατο από τους ιερείς του βουδισμού, των βραχμάνων και όλων των πρωτόγονων φυλών του πλανήτη, δείχνουν μια παλιά αλήθεια που ο πολιτισμός μας λησμόνησε ή απέρριψε διότι έτσι συνέφερε σε κάποιες εξουσίες. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των σεμιναρίων και της συγγραφής αυτού του βιβλίου που κάνω και στοχεύουν πάνω στην κατανόηση του Κόσμου και του Εαυτού με την επανάκτηση της ισορροπίας μας στον φαινομενικό κόσμο του καλού και του κακού, όπου δρούμε επιζήμια προς τα πάντα, ακόμη και προς τον Εαυτό μας, αγνοώντας τον πραγματικό Λόγο της παρουσίας μας σ αυτόν. Συμπληρωματικά του άρθρου, προσθέτω το παρακάτω κείμενο ενός φίλου από το Διαδίκτυο.

182 181 Πώς να εγκαταστήσετε το πρόγραμμα ΑΓΑΠΗ στον υπολογιστή σας. Τεχνική Υποστήριξη : Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω; Πελάτης : Χμ... μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω στον υπολογιστή μου το πρόγραμμα που λέγεται "Αγάπη". Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω; Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε; Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω; Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο Η Καρδιά μου. Μπορείτε να την εντοπίσετε; Π: Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το "Αγάπη" ενώ τρέχουν τα άλλα; Τ.Υ: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα; Π: Μισό λεπτό να δω... υπάρχει ένα που λέγεται "Παλιά Τραύματα", "Χαμηλή Αυτοεκτίμηση", ένα άλλο "Μνησικακία" και "Εκδίκηση". Τ.Υ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα 'Αγάπη', θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα από το λειτουργικό σύστημα. Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων. Το πρόγραμμα "Αγάπη" θα αντικαταστήσει το "Χαμηλή αυτοεκτίμηση" με μια άλλη ενότητα που λέγεται "Υψηλή αυτοεκτίμηση". Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα: "Μνησικακία" και "Εκδίκηση". Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος 'Αγάπη'. Π: Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε; Τ.Υ.: Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει 'Εκκίνηση,' επιλέξτε το πρόγραμμα "Συγχώρεση" και κάνετε ένα κλικ. Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα. Π: Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ... όμως το πρόγραμμα "Αγάπη" ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό; Τ.Υ.: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες "Καρδιές" για να κάνετε αναβάθμιση. Π: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: 'Error - Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις'... τι είναι αυτό; Τ.Υ.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές "Καρδιές" αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας Καρδιά. Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον Εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους. Π: Δηλαδή; Τι κάνω τώρα; Τ.Υ.: Κατεβάστε το πρόγραμμα "Αποδοχή εαυτού" και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία: "Συγχώρεση εαυτού", "Συνειδητοποίηση της αξίας μου", "Αναγνώριση των ορίων μου". Π: Εντάξει, το έκανα. Τ.Υ.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο "Η Καρδιά μου". Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει όλα τα λανθασμένα αρχεία. Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα "Αρνητική Κριτική" και "Φλυαρία". Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί. Π: Έγινε. Ωπ!! O φάκελος "Η Καρδιά μου" αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα "γαλήνη" και "πληρότητα" αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο "Η Καρδιά μου". Είναι φυσιολογικό αυτό; T. Y.: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα "Αγάπη" έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Το πρόγραμμα "Αγάπη" είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι' αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε. Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση. Δημιουργήθηκε από τον johntroulos@yahoo.gr ΑGAPH Date: Mon, 16

183 182 Για την διαφθορά του ανθρώπου. Είναι απορίας άξιο πως η διαφθορά πήρε τέτοια επιδημική έκταση στον Πλανήτη μας και πως, το σύνολο σχεδόν του δικαστικού, επιστημονικού, ακαδημαϊκού, δημοσιοϋπαλληλικού, πολιτικού, αλλά και του κοινωνικού λαϊκού προσωπικού, εν μια γενιά, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, διεφθάρησαν ολοκληρωτικά. Τόσο ολοκληρωτικά δε, ώστε παραβιάσθηκαν ακόμη και τα θεμέλια του Δικαίου και της Ζωής. Τι νόημα Ζωής υπάρχει πλέον στην Ανθρωπότητα, όταν ο ένας άνθρωπος δαγκάνει τον άλλον χωρίς να γνωρίζει γιατί το κάνει. Αυτή η διαπίστωση, της ολικής διαφθοράς του ανθρώπου σήμερα, συμβάλει στη διατήρηση του από παλαιά διατυπωμένου φαύλου συμπεράσματος, ότι ο άνθρωπος είναι από την σύλληψή του ένα σατανοκρατούμενο και ελαττωματικό πλάσμα, το οποίο, παρά τα τόσα Δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα που με αίμα κατέκτησε αγωνιζόμενο να βγει από μια τέτοια θέση, δεν αξίζει ούτε μια πεντάρα. Πολύ βολικό συμπέρασμα για τις διάφορες κοσμικές και θρησκευτικές εξουσίες. Διότι ένα τέτοιο από τη φύση του κακό και διεστραμμένο πλάσμα, όπως ο άνθρωπος, μπορείς εν δικαίω να το χρησιμοποίησης όπως θέλεις και σε ότι θέλεις. Να τους σφάζεις, να πειραματίζεσαι πάνω τους, να τους στέλνεις στον πόλεμο με τα όπλα που αυτοί κατασκευάζουν και γενικά να τους χρησιμοποιείς σαν αναλώσιμο υλικό στα διάφορα μεγαλεπήβολα σχέδιά σου. Όπως, το να καταστρέψεις άλλους πολιτισμούς του πλανήτη, να εκμεταλλευτής την εφευρετικότητά τους και να δημιουργήσεις μια πανίσχυρη τεχνολογία την οποία θα χρησιμοποιήσεις εις βάρος τους. Και τέλος, να κατακτήσεις μέσω αυτού του αμαρτωλού και κακού πλάσματος τον υπόλοιπο κόσμο και το διάστημα. Ομολογώ πολύ βολική κακία για κάποιον που γνωρίζει τη διαχείριση αυτού του αμαρτωλού και κακού πλάσματος που λέγεται άνθρωπος. Όταν ένα εξουσιολάγνο παράσιτο π.χ. μπορεί να στήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα μπροστά σε μια οθόνη να αυνανίζεται σε είδωλα ζωής, γιατί που οδηγεί το έντεχνο χάσμα που στήθηκε ανάμεσα στα δυο φύλα αν όχι στον αυνανισμό, την παιδοφιλία, την ομοφυλοφιλία και ένα σωρό άλλες διαστροφές που μέσω της πορνογραφίας και την καταδυνάστευση της πρωτογενούς ερωτικής συμπεριφοράς, φυτεύτηκαν στον πλανήτη.... Όταν μια ολόκληρη Ανθρωπότητα χάσκει άσκεφτα με ανοιχτό στόμα μπροστά σε μια οθόνη, να δει έναν πόλεμο σε πραγματικό χρόνο, τους Ολυμπιακούς αγώνες, μια πορνοταινία ένα στυγερό έγκλημα ή το Μούντιαλ. Για να αισθανθεί ηδονή, υπερηφάνεια και αυτοδικαίωση όταν κερδίζει η ομάδα του, αυτό είναι ένα σημαντικό επίτευγμα του παράσιτου, πώς να το κάνουμε. Αν καλοεξετάσουμε την δοσμένη πραγματικότητά μας, θα ανακαλύψουμε έκπληκτοι, πως όλα τα αξιώματα και επαγγέλματα που από πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες δημιουργούνται και αφειδώς διανέμονται στους ενδιαφερόμενους ανθρώπους, είναι εξαίρετα δολώματα, πάνω στα οποία αγκιστρωνόμαστε εμείς, που ελλείψη αυτόνομου και ευφυούς ΕΓΩ, δουλωνόμαστε μέσω του αξιώματος, του επαγγέλματος ή της Επιστήμης που με κόπο και θυσίες αποκτούμαι! Είναι πολύ εύκολο να δικαιολογηθεί κάποιος απέναντι στο Ψυχικό του Ήθος, όταν μπροστά στην διαφθορά την βρωμιά και την ανηθικότητα του επαγγέλματος ή της επιστήμης που εργάζεται λέγει, αυτή είναι η δουλειά μου. Όλες οι υπηρέτριες του Χίτλερ αυτό υποστήριξαν. Ήταν η δουλειά τους να καίνε και να σφάζουνε! Αυτός ουσιαστικά είναι και ο πραγματικός ρόλος των άπειρων αξιωμάτων που δημιουργήθηκαν σε κάθε επί μέρους πλευρά της εξειδικευμένης πλέων και ανθρωποποίητης Ζωής μας, να τα υπηρετούμαι τυφλά και χωρίς ηθική αντίσταση. Μέσω των διάφορων αξιωμάτων και ειδικοτήτων, του γιατρού π.χ. του δικηγόρου, του κτίστη, του χωροφύλακα, του πολιτικού, του καθηγητού, του πατέρα και όλα τα άλλα άπειρα αξιώματα και επαγγέλματα που θεσμοθετήθηκαν, ελέγχεται απόλυτα η ποιότητα της ζωής μας από αυτούς που νομοθετούν και ορίζουν τα αξιώματα, τους ρόλους και τις πολιτιστικές και οικονομικές αποδοχές τους. Άλλο εργάτης, άλλο τεχνίτης, άλλο επιστήμων. Η Ζωή έχει μπει σε τέτοια τάξη αξιωμάτων διαστρωμμάτων και αποδοχών, για τα καλά παιδιά φυσικά, ώστε το οποιοδήποτε κακό παιδί του όποιου αξιώματος που φεύγει από το οικείο μαντρί του, να το τρώει αυτόματα ο Λύκος.

184 183 Ποιος ακαδημαϊκός π.χ. εκτός του εντεταλμένου, μπορεί να παραβιάσει τους δεοντολογικούς κανόνες που η αρχή της επιστήμης του όρισε και να ξεπέσει στη πλέμπα. Διότι έτσι γίνεται, αυτό είναι το κόστος παραβίασης της όποιας επιστημονικής δεοντολογίας! Τις μέρες αυτές, Αύγουστος του 2015, ρίχνοντας μια ματιά στα περιεχόμενα του βιβλίου μου, διαπίστωσα, ότι από το παρόν κεφάλαιο απουσιάζει μια σαφής διατύπωση ως προς το τι είναι η διαφθορά. Άνοιξα λοιπόν το αγαπημένο μου λεξικό Δημητράκου και έμεινα κατάπληκτος από την πληθώρα ερμηνειών που αντίκρισα. Ας σε ταλαιπωρήσω λίγο φίλε αναγνώστη, υποχρεώνοντάς σε να διαβάσεις έναν κατάλογο εννοιών διαφθοράς, ελπίζοντας να συμβάλουν στην κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας Διαφθαρτικός-ή-όν: Ολέθριος, καταστρεπτικός. Διαφθείρω: Καταστρέφω τελείως, αφανίζω, φονεύω, εξοντώνω, ποιώ τι χείρον, βλάπτω, εκφαυλίζω, δεκάζω, δωροδοκώ, διακορεύω, ατιμάζω, αποπλανώ, διαστρέφω, κιβδηλεύω, ποδοπατώ, λησμονώ, αισχρός, κακοήθης, φαύλος. Διαφθορά: Καταστροφή, όλεθρος, αφανισμός, θάνατος, ηθική βλάβη, αλλοίωσης επί τα χείρω των ηθών, έκλυσις ηθών, ηθική κατάπτωσης, δωροδοκία. Διαφθορείον: Τόπος διαφθοράς, μυστικόν οίκημα όπου σχεδιάζονται και αποφασίζονται μέθοδοι και πρακτικές διαφθοράς της αλήθειας του δικαίου και του αγαθού.. Διαφθορεύς: Ο παραποιών, ο κιβδηλεύων, ο ανατροπεύς, ο δωροδοκών, ο διαφθείρων από ηθικής και πνευματικής απόψεως, ο διακορεύσας παρθένων ή παίδα, ο αποπλανήσας έγγαμων γυναίκα.. Αυτό που απουσιάζει από αυτόν τον κατάλογο της διαφθοράς, είναι το Ψεύδος προς τον Εαυτό, αυτό είναι ο μεγαλύτερος διαφθορέας. Βλέποντας την σημερινή κατάσταση του πλανήτη μας, διαπιστώνω ότι βρισκόμαστε στο προτελευταίο κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, που λέγει ότι τα πάντα έχουν εκπορνευθεί και διαφθαρεί από την μεγάλη πόρνη της Βαβυλώνας και κακία και αδικία κυριαρχούν στην Ανθρωπότητα για να έρθει στην συνέχεια ένας ψευτοσωτήρας να μας σώσει ΠΡΙΝ απ τον σωστό σωτήρα. Ασφαλώς και ΔΕΝ πιστεύω στην όποια Θεϊκή Αποκάλυψη και τούτο με κάνει να σκέφτομαι πως και με ποιόν τρόπο μια Ανθρωπότητα εν μια νυκτή, εν μια ή δύο γενεών δηλαδή διεφθάρη ολοκληρωτικά. ΔΕΝ είναι τα πάντα διεφθαρμένα σήμερα; Σ αυτό το σημείο θα παρακαλέσω τον αναγνώστη μου να επιστρέψει στο κεφάλαιο για την συναισθηματική νοημοσύνη και να το ξαναδιαβάσει. Αυτή η τραγική θέση υποτελούς δουλείας απέναντι στα αξιώματα, που από ανασφάλεια και άγνοια δεχόμαστε να υπηρετήσουμε, προκειμένου να επιβιώσουμε πρώτα και μετά να κάνουμε καριέρα, να γίνουμε Κάτι δηλαδή. Υποθάλπτει και τον υποσυνείδητο φόβο και μίσος κατά παντός ωραίου, δικαίου και αγαθού, διότι το να είσαι αγαθός και ωραίος στη ζωή, σημαίνει πρόβατο ανάμεσα σε λύκους. Δείτε την Αφρική π.χ. όπου κοπάδια μαύρων αγαθών προβάτων, κατασπαράσσονται ανενδοίαστα από αγέλες λευκών λύκων, αποδεικνύοντας την ορθότητα του Ρωμαίου ποιητού Βιργίλιου που από τότε έλεγε ότι «ο αριθμός των προβάτων ουδόλως απασχολεί τον λύκο». Ο φόβος και το μίσος είναι δύο αρνητικά συναισθήματα που εντέχνως καλλιεργημένα στο υποσυνείδητό μας κυριαρχούν πάνω στον λόγο και τις πράξεις μας, ανεξάρτητα του αξιώματος που κατέχουμε! Έχετε συνειδητοποιήσει ότι ο φόβος, το μίσος και οι ενοχές είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που καθορίζουν την έλλογη συμπεριφορά μας; Είμαι σίγουρος πως όχι. Όπως επίσης θα πανικοβληθείτε αν σας πω ότι αυτή η άγνοια, της αληθινής ψυχικής μας κατάστασης, οφείλετε στο ψεύδος προς τον Εαυτό που επίσης υποσυνείδητα έχουμε διδαχτεί. Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει το πραγματικό μέγεθος της αυταπάτης που ζούμε με το βολικότατο ψεύδος προς τον Εαυτό; Όχι βεβαίως. Ποιος μπορεί να αντέξει τέτοια φρίκη. Γιατί όμως, πως επιτυγχάνεται μια τόσο σοβαρή και οδυνηρή πραγματικότητα σε τόσο σοβαρή έκταση, με τόση καταστροφική ένταση και τέτοια ευκολία. Όλος ο πλανήτης είναι αιχμάλωτος πόνου, φόβου, μίσους και διαφθοράς!

185 184 Χωρίς να το καταλάβουμε, γίναμε ξαφνικά βίαιοι, χυδαίοι, ασεβείς και αυτοκαταστροφικοί και μάλιστα στην εποχή της απόλυτης ελευθερίας και μιας πρωτοφανούς επάρκειας αγαθών! Αλλά όμως φίλοι μου μην απορείτε, ζούμε όλοι μέσα στο απόλυτο ψέμα, τα πάντα είναι ψεύδος και το γνωρίζουμε και το δεχόμαστε και πορευόμαστε μ αυτό διότι είμαστε αιχμάλωτοί του και διότι δεν γνωρίζουμε πώς να απαλλαγούμε από Αυτό! Ψεύδος στις σχέσεις μας, ψεύδος με τα παιδιά μας, ψεύδος με το φυσικό περιβάλλον μας, ψεύδος με τους θεούς μας, ψεύδος με το χρήμα, με την εξουσία με τους έρωτές μας, με τη ζωή μας, με τις επιστήμες, με τις ιδεολογίες, με τα ιδανικά μας, με τις πατρίδες μας, τις οικογένειές μας και βέβαια μέσα σ αυτό το ολικό ψεύδος, έχουμε ολοκληρωτική άγνοια της αλήθειας που μπορεί να μας ελευθερώσει! Όταν λοιπόν τα πάντα είναι ψέμα, έξω και μέσα μας, όταν το γνωρίζουμε, το ζούμε και δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, πώς να μην φοβόμαστε και πώς να μην υψώνουμε τείχη προστασίας γύρω μας, χωρίς να ακούσουμε ποτέ, κρότο κτιστών ή ήχον. Εμείς κτίζουμε τα Τείχη των φυλακών μας για να προστατευτούμε από αυτά που φοβόμαστε. Είναι φυσική λειτουργία του εγκεφάλου μας! Αιχμάλωτοι των τειχών τα οποία εμείς από έντεχνο υποβολιμαίο φόβο κτίσαμε, βλέπουμε τη ζωή να περνά απ έξω δυνατή και ωραία και τότε μισούμε τον Εαυτό μας, το πολυτιμότερο πράγμα που κατέχουμε στη Ζωή. Διότι μέσα στους φόβους που ο διεφθαρμένος Εαυτός μας βιώνει, συν το ψεύδος της πλαστής Ζωής που εθιστήκαμε, φθονούμαι και το ωραίο έξω μας και το ωραίο μέσα μας, αυτοκαταστρεφόμενοι. Τι σχέση έχει όμως αυτή η οδυνηρή συναισθηματική πραγματικότητα του φόβου, των ενοχών και του μίσους με τη διαφθορά του ανθρώπου; Έχει φίλοι μου, διότι η ποιότητα του συναισθήματος που πλεονάζει στην ύπαρξή μας, είναι και αυτή που καθορίζει την έλλογη συμπεριφορά μας. Η όποια λογική, πανεπιστημιακή ή λαϊκή σοφία, εμφορείται από την ποιότητα του συναισθήματος που περισσεύει μέσα σε κάθε οντολογικό φορέα. Το συναίσθημα είναι η φωτιά της σκέψης, της βούλησης και της δράσης του Εγώ μας! Οι τεχνικές προγραμματισμού του ανθρώπινου εγκεφαλονευρικού συστήματος είναι το επτασφράγιστο μυστικό της εξουσιαστικής Ελίτ που άρχει του πλανήτη. Όταν συστηματικά τα θετικά συναισθήματα της Αγάπης, της τρυφερότητας, του Δικαίου, της εμπιστοσύνης και της φιλίας, διαρκώς προδίδονται και διαρκώς πληγώνονται από την ανούσια και εντέχνως διεστραμμένη δοσμένη πραγματικότητα του πολιτιστικού μας μοντέλου, τότε αποσύρονται στο υποσυνείδητο και οι εμπράγματες απογοητεύσεις του παρελθόντος λειτουργούν ως ανασταλτικοί παράγοντες φόβου σε κάθε νέα εμφάνιση της ομορφιάς και της θετικότητας στο προσκήνιο της Ζωής μας. Όταν λοιπόν το αγαθό και ωραίο είναι εγκλωβισμένο στο υποσυνείδητο και δεν μπορεί να βγει να ομορφύνει τη Ζωή μας, τότε το χυδαίο φυσικώς πλεονάζει και καταστρέφει κάθε τι ωραίο και αγαθό. Τα περί καθαρής λογικής και λόγου, είναι λόγια πτερόεντα των ακαδημαϊκών που έχουν σκοτώσει τα θετικά τους συναισθήματα έναντι πινακίου φακής. Τα συναισθήματα και οι αισθήσεις, θετικά και αρνητικά, είναι αυτά που δίδουν το ουσιώδες νόημα Ζωής στις λέξεις και τις πράξεις μας. Διαφθείροντας ή ευνουχίζοντας τα θετικά συναισθήματα του ανθρώπου, διαφθείρεται και το σύνολο του Έργου του, όποιο κι αν είναι αυτό, πανεπιστημιακό ή λαϊκό. Ένα δυστυχισμένο πλάσμα είναι ένα σ όλα αυτοκαταστροφικό πλάσμα. Αυτό είναι νόμος του Κόσμου. Δείτε με τι φόβους, τι παιγνίδια και τι ψεύδη μεγαλώνετε τα παιδιά σας και θα δείτε αυτόματα τον Εαυτό σας στην ίδια ηλικία. Αυτό είναι το υποσυνείδητο που ανακάλυψε ο Φρόϋντ και γι αυτό θάφτηκε από τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους συμπεριφοριστές ψυχιάτρους και τις σχολές τους.. Η Ζωή γεννήθηκε και εξελίσσεται μέσα στην ευδαιμονία. Η αυθεντική Ζωή του Κοσμικού Ανθρώπου Συνδημιουργού, είναι μουσική, χορός τραγούδι, έρωτας και καλλιτεχνική δημιουργία, όχι δουλεία ή επάγγελμα. Έχουμε μια ολοκληρωτικά διεφθαρμένη ερωτική συμπεριφορά και παραιτηθήκαμε σ αυτήν, διότι δεν γνωρίζουμε ότι το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η ψυχική ένωση, η οποία βεβαίως περνά μέσα από την πρωτογενή ερωτική αρμονία και την οποία συνειδητά, η άρχουσα Ελίτ κατάστρεψε μέσα από τις καρικατούρες της πορνογραφίας, της πορνείας

186 185 και της θρησκευτικής παρέμβασης παλαιότερα. Κάθε ερωτική διέγερση που τα πανταχού παρόντα έντεχνα τοποθετημένα σεξουαλικά είδωλα διεγείρουν, μας θυμίζουν το ανεκπλήρωτο ερωτικό μας όνειρο και τον εφιάλτη της ερωτικής μας ανεπάρκειας, με ότι πόνο, δυσαρέσκεια, φόβο και μίσος μια τέτοια ανεπάρκεια διεγείρει. Διαφθείροντας την ερωτική συμπεριφορά του ανθρώπου, διαφθείρεις και το σύνολο του έργου του, όποιο κι αν είναι αυτό, πανεπιστημιακό ή λαϊκό. Και κάτι που ποτέ δεν περνά ποτέ από το Νου σας. Η μέγιστη ερωτική διαφθορά είναι ο αυτοευνουχισμός, που οι διάφορες φιλοσοφικές, θρησκευτικές και μυστικιστικές ομάδες δήθεν αυτογνωσίας επαγγέλλονται, προκειμένου τα μέλη τους να γνωρίσουν την αγνή ή άγια Ζωή. Αυτή η γελοία διανοητική παγίδα, που προκαλεί τις πλείστες ψυχικές και οργανικές διαστροφές, είναι και η κόλαση μέσα στην οποία το ανθρώπινο είδος κατατρώγει τις σάρκες του κάτω από την εποπτεία ανέραστων ευνούχων. Εμείς οι άνθρωποι και κάθε θηλαστικό, γεννιόμαστε άγιοι, μακάριοι και αγαθοί, παθιασμένοι καλλιτέχνες δημιουργοί, όχι δούλοι, όχι εργάτες, όχι υπηρέτες. Ο Λόγος της δημιουργίας μας από το DNA της Γαίας, το οποίο συνετέθη από την ηλιακή ακτινοβολία στις αρχέγονες θάλασσες της Γαίας, είναι η διασπορά της υπέροχης ζωής της στο διάστημα. Είμαστε το σπέρμα της Γαίας που καλείται στο όνομα της αγάπης να μεταφέρει την υπέροχη ομορφιά της στο διάστημα και όχι στο όνομα του μίσους, της εκμετάλλευσης και της κατάκτησης όπως γίνεται τώρα.. Όλα τα υπόλοιπα είναι καθαρά θέμα παιδείας. Μέσω της παιδείας ένας έλληνας γίνεται έλληνας, ένα αμερικάνος αμερικάνος, ένα ζουλού ζουλού, ένας βλάκας βλάκας, ένας διεστραμμένος διεστραμμένος ένα δούλος δούλος και ένας πολεμιστής πολεμιστής. Η εξουσιαστική Ελίτ που άρχει του πλανήτη μας, γνωρίζει την παιδεία που κτίζει άγιους, ήρωες και διαβόλους και επέλεξε τη συνταγή του διαβόλου και του μίσους για να επιτύχει τους στόχους της παγκόσμιας επικυριαρχίας της. Άγνωστοι φίλοι μου, είμαστε στο χείλος της ολοκληρωτικής υποδούλωσης, όχι ως άτομα ή έθνη πλέον, αλλά ως Ανθρωπότητα. Η εξουσιολάγνα Ελίτ που άρχει του πλανήτη μας γνωρίζοντας άριστα τις οργανικές και ψυχικές μας λειτουργίες, ελέγχοντας όλα τα ΜΜΕ, επιστήμες, τέχνες και τράπεζες και σε συνεργασία με τις πολιτικές εξουσίες των δούλων της, δημιούργησε τη νέα σπηλιά του Πλάτωνα ή τη νεότερη έκδοσή της που λέγεται ΜΑΤΡΙΞ εντός των οποίων θα κονσερβοποιηθεί η χωρίς νόημα Ζωή του δούλου ανθρώπου και της Γαίας.. Θα αφήσουμε να συμβεί;

187 186 Φωνάζω ελληνικά κι ούτε που μ αποκρίνεται κανείς. Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-κιλκίς «Τ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι, οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι» Γ. Σουρής Γυρίζεις σαν άνθρωπος το μεσημέρι, το βράδυ στο σπίτι σου. Λαχταράς την γαλήνη, την θαλπωρή, την ανάπαυση του ιδιωτικού σου κάστρου. Καταπώς συνηθίζεται, μαζί με τους οικείους, σε «υποδέχεται» το ανύστακτο και ακάματο τηλεοπτικό μάτι. Συν γυναιξί και τέκνοις στυλώνεις, ασυναίσθητα, το βλέμμα σου στο μεσημεριανό βραδινό πρόγραμμα των καναλιών. (Οι δημοσκοπικές έρευνες κατατάσσουν την μεσημεριανή ζώνη, σ αυτήν με τις υψηλότερες θεαματικότητες). Την ώρα, λοιπόν, της ευλογημένης οικογενειακής σύναξης, επιλέγουν οι κερδέμποροι του θεάματος για να προβληθεί ό,τι ευτελές και βορβορώδες κυκλοφορεί στην ελληνική τηλεόραση. Όλα σχεδόν τα ιδιωτικά κανάλια, μιμούμενα φτηνιάρικες, κουτσομπολίστικες «αμερικανιές» (εκπομπές), ανέλαβαν εργολαβικά να παιδαγωγήσουν την ελληνική οικογένεια στην χυδαιότητα και την προστυχιά. Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο παντού. Μία παρουσιάστριαεμπόρευμα γυναικείο, οπισθοτεταμένο και ημίγυμνο, για να θωπεύει τις καταχωνιασμένες φαντασιώσεις των απανταχού στερημένων, πλαισιωμένη από ένα παρδαλό ανθρώπινο συνονθύλευμα. Το συνονθύλευμα αυτό, υπακούοντας στην λογική των ποσοστώσεων, αντιπροσωπεύει όλη την ελληνική κοινωνία. Απαραιτήτως δύο ή τρεις θηλύγλωσσοι, που διαφημίζουν κορδωμένοι το «κουσούρι» τους. Καναδυό φτιασιδωμένα και ψιμυθιωμένα γραΐδια, κάτι σαν «ανακομιδή λειψάνων» της πάλαι ποτέ καλής ελληνικής τηλεόρασης. Νεαρές με μισοανασηκωμένες μικροφούστες, που ονειρεύονται χρυσή, γρήγορη καριέρα όνειρο ζωής- ελεύθερες από αναστολές και λοιπές μικροαστικές αρετές. Και ένα-δύο ξεθυμασμένα, παλιμπαιδίζοντα γερόντια, τύπου Κωστόπουλου, που υποδύονται, αξιογέλαστα ή αξιοδάκρυτα, τους μοσχόμαγκες. Όλο αυτό το τιποτολόγο κράμα, χωρίς πολλή προσπάθεια, διασκεδάζει την ελληνική οικογένεια, χρησιμοποιώντας, ως πρώτη ύλη, λάσπη και σπέρμα ανακατωμένα, καλλιεργώντας στον κοινωνικό βίο τον κυρακατινισμό. Χαρακτηριστικό του αγοραίου ήθους και του παρδαλογενούς ύφους είναι ο τίτλος των σκουπιδοεκπομπών. (Παρελαύνουν οι Ζήνες, οι Τατιάνες, οι labires, oι menioi ). Κατανοείς αμέσως ότι το όλο εγχείρημα, εκείνο που προπαγανδίζει συστηματικά, είναι το πνεύμα μιας καθημερινότητα, συνοψιζόμενης σε ευχάριστες «μαλακιούλες», κατά την αποκαλυπτική διατύπωση ενός βαθυστόχαστου «σχολιαστή». Οι τηλεοπτικές αυτές εκπομπές-εκκενώσεις (για να δικαιολογηθεί και το τετράστιχο του Σουρή στον πρόλογο του άρθρου) μετατρέπουν τον κόσμο σε κλειδαρότρυπα. Κλειδαρότρυπα κοσμικού παρουσιολογίου, κακεντρεχών υπονοουμένων, εκχαυνωτικού χαβαλέ για την μόδα, τον πλούτο, την καλλιτεχνία, όλα καρυκευμένα με σεξοπικάντικα αρτύματα και τετριμμένες φαντασιώσεις για όλα τα γούστα. Οι συνέπειες όλης αυτής της αισχρότητας είναι καταστρεπτικές. Εθίζονται βαθμιαία μικροί και μεγάλοι στην μικροπρέπεια, την κατάκριση, και το κουτσομπολιό, κατηχούνται στον καταναλωτισμό και την απληστία. Εγκληματικές, κυριολεκτικά, είναι οι συνέπειες για τα παιδιά (κι αυτό λόγω της απουσίας ή της ανοχής των γονέων). Μια όμως παραπομπή στο «αρχαίο πνεύμα» κρίνεται απαραίτητη. Ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του κατέκρινε ποιητές και πεζογράφους που εκθείαζαν την βία, την παραλυσία, την ανηθικότητα. Τους καταδικάζει ως διδασκάλους της νεότητας, γιατί παρουσιάζουν στα έργα τους ανθρώπους άδικους και όμως ευτυχισμένους, και αντίθετα χρηστοήθεις αλλά δυστυχείς που ισχυρίζονται πως η αδικία ωφελεί, όταν δεν αποκαλύπτεται («ότι εισίν άδικοι μεν ευδαίμονες πολλοί, δίκαιοι δε άθλιοι και ως λυσιτελές το αδικείν, εάν λανθάνη». 392 β). Βάζει στο στόμα του Σωκράτη να λέει στον Αδείμαντο πως όταν οι νέοι ακούνε σήμερα βλέπουν- αφηγήσεις για ελεεινή συμπεριφορά θεών

188 187 και ηρώων τα σημερινά τηλεοπτικά νούμερα- και δεν αγανακτούν «θα καταντήσουν να μην θεωρούν ανάξιο να διαπράττουν τα ίδια και εκείνοι, που στο κάτω-κάτω είναι άνθρωποι». Κι αν αυτό δεν είναι εμφανές, ο άμεσος επηρεασμός από την τηλεοπτική αθλιότητα καταφαίνεται στην γλώσσα. («Πού έμαθε να βρίζει;» ρωτούν πολλές φορές εμβρόντητοι οι γονείς). Η γλώσσα της τηλεόρασης είναι ανάπηρη, ανεξέλεγκτη, κακοποιημένη και πολλές φορές υβρεοβωμολοχική. Και αυτή η γλώσσα περνάει στα παιδιά. Στην πιο ευαίσθητη περίοδο της γλωσσικής του εκπαίδευσης το ανυπεράσπιστο και απομονωμένο μπροστά στην τηλεόραση παιδί, «διδάσκεται» κατακρεουργημένο τον ελληνικό λόγο. Έχει ειπωθεί πολύ εύστοχα πως για το παιδί σήμερα η τηλεόραση έχει γίνει τρίτος γονέας και μητρική του γλώσσα δεν είναι πια η γλώσσα της μητέρας αλλά της τηλεόρασης. Μία γλώσσα φτωχή και φτηνή σε λέξεις αλλά πλούσια και ελκυστική σε εικόνες. Ίσως αυτά φαίνονται κάπως χιμαιρικά. Ίσως. Όσοι όμως είμαστε μέσα στην τάξη μιλούμε «εκ πείρας». Και αυτή η «ιδίοις όμμασι» πείρα είναι αποκαρδιωτική. (Τούτη την εποχή, που κάθε βράδυ τα μυαλά των Ελλήνων «παιδαγωγούνται»-αλέθονται στην πατάω επί πτωμάτων, αγωγή του «Survivor», με αυτό το κρανιοκενές κοπάδι των γυμνοσάλιαγκων «παικτών» και απολαμβάνουν την κνίσσα της απύθμενης ανοησίας τους, τα παιδιά στο σχολείο -«ον μιμητικότατο» κατά τον Αριστοτέλη, το παιδί- στους αύλειους χώρους χωρίζονται σε μαχητές και διάσημους και διαγωνίζονται με έπαθλο το κολατσιό τους. Ποιος φταίει; Από γενιά σε γενιά κληροδοτείται η παρακμή και η αποσύνθεση της πάλαι ποτέ ελληνικής κοινωνίας). Και γιά επανέλθουμε στην γλώσσα. «Ο άνθρωπος», λέει ο Μπρεχτ, «για να νιώσει άνθρωπος πρέπει να τον φωνάξεις». Να τον πεις άνθρωπο. «Το παιδί αν δεν ακούσει να μιλάνε για αγάπη, δεν θα νιώσει αγάπη. Αν δεν ακούσει να του μιλάνε γιά αξίες, δεν θα αισθανθεί την ανάγκη να αγωνιστεί γιa αξίες. Κι έτσι ποτέ δεν θα γίνει παιδί με αξία». (Σ. Καργάκος, «Αλεξία», σελ. 142). «Μία-μία σβήνουν από την γλώσσα μας λέξεις μεγάλες, όπως η τιμή, η αξιοπρέπεια, η αγνότητα, η αρετή, η φιλία ο σεβασμός, η ευγνωμοσύνη και δεν αισθανόμαστε πως το να λείπουνε από το στόμα μας οι τέτοιες λέξεις, σημαίνει πως σβήσανε από μέσα μας οι ευγενέστερες φλέβες του ανθρώπινου μεγαλείου» γράφει ο Κόντογλου στην «Βασάντα». (Έχω γράψει και το ξαναγράφω πώς ποτέ δεν άκουσα μαθητή μέσα στην τάξη να μεταφέρει εξωσχολικές εμπειρίες ή γνώσεις, χωρίς να αρχίζει τον λόγο του με την εξής στερεότυπη πια φράση «κύριε, είδα στην τηλεόραση»). Θα κλείσω με μια παρατήρηση. Θα θυμούνται οι παλαιότεροι αναγνώστες πώς στα παλιά αναγνωστικά κυριαρχούσε το κείμενο και η εικόνα ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Στα νέα αναγνωστικά, επικρατεί η εικόνα και υποσκελίζεται το κείμενο, ο λόγος. Αυτή η αλλαγή δεν έγινε τυχαία. Η σημερινή γενιά της εικόνας, της τηλεόρασης, δυσανασχετεί με τον γραπτό λόγο, γιατί αυτός απαιτεί σκέψη και μόχθο για κατανόηση. Η εικόνα είναι εύκολη, αλλά «τρώει», ακρωτηριάζει τον λόγο. Ίσως στο μέλλον αντικατασταθεί ο δάσκαλος, από μία τεράστια οθόνη στην θέση του πίνακα, όπου θα «παίζεται» το μάθημα. («Φωνάζω ελληνικά κι ούτε που μ αποκρίνεται κανείς», κραυγάζει προφητικά ο Ελύτης). Ανδρώνεται μια γενιά, που βλέπει το Survivor, αλλά δεν θα ξέρει πώς να επιβιώνει

189 188 Υποβολή. Έχετε προσέξει πως ο κινηματογράφος το θέατρο τα ΜΜ Εξαχρείωσης τα βιβλία και περιοδικά που άφθονα κυκλοφορούν γύρω μας, όπως και οι γονείς μας, οι δάσκαλοί μας, η θρησκεία μας, το κράτος μας, μας διδάσκουν να είμαστε καλά παιδιά, να μιμούμαστε τι κάνουν οι άλλοι και όχι πως να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε εμείς για τον εαυτό μας;; Όταν ένα άτομο έχει εθιστεί ή συνηθίσει να κάνει ότι του λένε οι άλλοι δεν είναι ο Εαυτός του. Όταν ένα άτομο εθιστεί στο αυτοκίνητο, στο Σούπερ Μάρκετ, στην τηλεόραση, στο ποδόσφαιρο, στον καναπέ και στην εξασφαλισμένη ζωή που κάποιο πολιτιστικό μοντέλο του επιβάλει, μέσω της διαρκούς επανάληψης ιδεών και πράξεων. Είναι ήδη αιχμάλωτο των συνηθειών ή εθισμών του, συντηρώντας το ίδιο τα δεσμά της ακατανόητης από αυτό φυλακής του. Άρα, αυτός που γνωρίζει πώς να εθίσει τους ανθρώπους ή τα ζώα του περιβάλλοντός του κατά τα σχέδια ή επιθυμίες του έχει στα χέρια του μια θεϊκή δύναμη. Συνιστώ την επιστροφή σας στο κεφάλαιο περί των Εθισμών για να κατανοήσετε τι ακριβώς είναι το ΕΘΟΣ και ποιά η θέση σας μέσα σ αυτό. Τι είναι όμως η υποβολή; Λεξικό Δημητράκου: Λήμμα Υποβάλλω: Θέτω υποκάτω ως θεμέλιο. Καθυποβάλλω: Υποτάσσω, παρεμβάλλω, υποψιθυρίζω, υπενθυμίζω, υπαγορεύω, υποκαθιστώ. Υποβολή. Εικονικότης, πλαστότης, υπόμνησης, συμβουλή. Επιβουλή: Μηχανορραφία, σκευωρία, ενέδρα, απάτη. Αυθυποβολή-Αυθυποβάλλομαι-Αυθυποδούλωσις. Συμπληρωματικές ερμηνείες για πληρέστερη κατανόηση των εννοιών που προανέφερα. Υποβάλλω θρησκεία, υποβάλλω θεούς, υποβάλλω διαβόλους. Υποβάλλω αίτημα, υποβάλλω θεσμό, υποβάλλω νόμο, υποβάλλω συνήθεια, υποβάλλω κανόνες συμπεριφοράς και εργασίας. Υποβάλλω ερωτικούς και διατροφικούς εθισμούς, υγιείς ή νοσηρούς. Υποβάλω φιλοσοφικές, εθνικιστικές, κοινωνικές και εθνολογικές ιδέες, γνήσιες ή λογοκριμένες. Υποβάλω με σκέψη και βούληση, το θεμέλιο επάνω στο οποίο μπορώ να κτίσω την Επιβουλή που μέσω της Υποβολής, επιθυμώ να Επιβάλω στους άλλους. Δηλαδή την οποιαδήποτε σκευωρία, την όποια μηχανορραφία, την όποια συκοφαντία, την όποια ενέδρα, την όποια απάτη, την όποια εικονικότητα, την όποια πλαστότητα, το όποιο ψεύδος, τον όποιο θεό, τον όποιο διάβολο, τον όποιο άγγελο, τον όποιο αρχηγό, τον όποιο δούλο και ότι άλλο επιθυμώ που εξυπηρετεί τα σχέδιά μου, θετικά η αρνητικά. Και όλα αυτά μέσω της διαρκούς υπόμνησης, υπενθύμισης και συμβουλής. Πάντα για το καλό μας ασφαλώς... Λήμμα Καθυποβάλλω: Μέσω της υποβολής, την υποταγή στiς επιβουλές μου. Παρεμβάλλοντας διαρκώς τις επιθυμίες μου, σιγοψιθυρίζοντας, «κουτσομπολεύοντας» και υπενθυμίζοντας ή υπαγορεύοντας αυτό που επιθυμώ να περάσω και εδραιώσω στην συμπεριφορά ή τον ψυχισμό του άλλου. Υπαγορεύω και υποκαθιστώ επίσης τον θεό, την εξουσία, τον θεσμό, τον νόμο το σωστό αλλά και το λάθος που επιθυμώ να προσθέσω στην συμπεριφορά αυτού που ΔΕΝ γνωρίζει τα ουσιώδη νοήματα των προαναφερόμενων λημμάτων!! Και να οδηγήσω μέσω των υποβολών στην αυθυποβολή, την εθελοντική υποταγή του άλλου δηλαδή, σε εξωτερικές ιδέες, επιθυμίες, επαγγέλματα, αποφάσεις, οδηγίες, διαταγές αλλά και σε εσωτερικές επιθυμίες, συναισθήματα, εθισμούς, ταυτίσεις και ενοχές τις οποίες ΕΓΩ, έχω προετοιμάσει και που οι άλλοι λόγο άγνοιας δεν γνωρίζουν ότι μέσω των υποβολών μου υφίστανται τις επιβουλές μου με μηχανορραφίες, σκευωρίες, ενέδρες και απάτες. Και όλα αυτά μπορώ άνετα να τα υποβάλω μέσω του κινηματογράφου της τηλεόρασης του θεάτρου του διαδικτύου, του ραδιοφώνου και όλων των ΜΜ Εξαχρείωσης, που θα μπορούσαν να είναι και εξιδανίκευσης!!

190 189 Για να φτάσουμε τελικά στην αυθυποβολή και αυθυποδούλωση των εθισμών, των συνηθειών, των νόμων και των επιβουλών που μέσω των υποβολών μας επιβάλλονται ενάντια σε κάθε φυσική αρχή και ανάγκη του φυσικού μας σώματος και της Ψυχής μας. Όλα τα προαναφερόμενα λήμματα και οι ερμηνείες τους είναι επιτεύγματα της ελληνικής γλώσσας, που κτίσθηκε στην Αλεξανδριανή βιβλιοθήκη τότε, και την έκαψαν τότε, για να οικειοποιηθούν οι εμπρηστές τα επιτεύγματά της. Και μέσω εκείνης της οικειοποιημένης σοφίας, εντέχνως, μεθοδικά και επιστημονικά να μας οδηγήσουν μέσω των προαναφερόμενων λημμάτων, αυθυποβαλλόμενους και αυθυποδουλώμενους, μέσω των επαγγελμάτων και των ερωτικών διαστροφών σήμερα εδώ, στο τέλος μιας μακρόχρονης και αιματηρής πορείας στην οποία χάσαμε τα πάντα. Τι είμαστε σήμερα; Νούμερα σε κάποιον υπολογιστή που με ένα delete του χρήστη περνάμε στο 0. Πριν πολλά χρόνια, πιθανόν την δεκαετία του 70, έπεσε στα χέρια μου το μικρό βιβλίο ενός συγγραφέα το όνομα του οποίου δεν θυμάμαι και το οποίο βιβλίο εδραίωσε μια εντύπωση την οποία το υποσυνείδητό μου ποτέ δεν λησμόνησε. Αναφερόταν στο θέμα της υποβολής και περιέγραφε τότε αρκετά κατανοητά την δύναμη τις συνέπειές της και κάποια αποτελέσματα αυτής της πρακτικής, τις λεπτομέρειες των οποίων ΔΕΝ θυμάμαι τώρα. Αυτό που σίγουρα θυμάμαι από τα περιεχόμενα εκείνου του βιβλίου, είναι, ότι το θέμα υποβολή το έβαλα σε ένα κουτάκι μνήμης ως μια πολύ σημαντική πληροφορία, με την επισήμανση ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα μου ήταν χρήσιμη. Και τις μέρες αυτές, Φεβρουάριος του 2017 με τα φοβερά κρύα αυτού του χειμώνα και μετά την συγγραφή της τελευταίας έκδοσης του βιβλίου ΕΓΩ από τις εκδόσεις Ρώμη που ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό. Αυτή η ανάμνηση από μόνη της ανέβηκε στην επιφάνεια της μνήμης μου και κτύπησε καμπανάκι να την προσέξω. Και βέβαια, αφού κρατάτε αυτό το κείμενο στα χέρια σας, μάλλον την πρόσεξα αρκετά ώστε να πάρει αυτή τη μορφή και να κυκλοφορήσει στην αγορά των ιδεών, των υποβολών, των επιβουλών και των αυθυποβολών Διότι φίλε αναγνώστη, αυτό ακριβώς γίνεται εδώ και αιώνες. Αυθυποβαλλόμεθα καθ υποβολής στο πολιτιστικό μοντέλο εντός του οποίου γεννιόμαστε διαιωνίζοντάς το. Για σκέψου αναγνώστη λίγο βαθύτερα τον συλλογισμό μου. Αυτό που είσαι τώρα δεν είναι το αποτέλεσμα της δικής σου προσωπικής αλληλοεπίδρασης με το περιβάλλον σου;; Με τους γονείς σου, με τους γείτονές σου, με τους συγγενείς σου, με τους φίλους σου, κατ επέκταση με την πατρίδα σου και το πολιτιστικό μοντέλο που σ αυτήν υφίσταται;; Ασφαλώς και είσαι διαμορφωμένος από αυτό το μοντέλο ζωής. Μπορεί π,χ, ένα νήπιο, να δηλώσει ότι προτιμά να μεγαλώσει με τα έθιμα και τους θεσμούς των Σπαρτιατών ή των Ζουλού και όχι σ αυτό που γεννήθηκε. Όχι βεβαίως! Άρα, μοιραία το νήπιο αυθυποβάλλεται στο δοσμένο παρόν του δικού μας δυσάρεστου κόσμου και έτσι, παρά τις αντίθετες προσπάθειες που κάνουμε για το καλό των παιδιών μας βεβαίως, διαιωνίζεται η ίδια κατάσταση δυσαρέσκειας που βασανίζει εμάς και θα βασανίσει και την ζωή των παιδιών μας. Μέσα σ αυτές τις φράσεις κρύβεται το αποκεκριμένο νόημα του νόμου της διαρκούς επαναφοράς του Ωριγένη. Μια διεφθαρμένη ερμηνεία του οποίου πέρασε στον κόσμο μας με το «Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα», μεταστοιχειώνοντας ολοκληρωτικά το αρχαιοελληνικό σύστημα ανθρωπιστικής παιδείας, στο αντίθετό του. Ερώτημα: Πως δημιουργήθηκε και διαιωνίζεται αυτό το πολιτιστικό μοντέλο, που γεννά μόνιμα δυσαρέσκεια στη ζωή μας και καθ όλες τις ενδείξεις, είμαστε κυριολεκτικά αιχμάλωτοί του; Μπορούμε βεβαίως εντός του πολιτιστικού μας μοντέλου να φορέσουμε πολλά ενδύματα διάφορων επιστημών, ιδεολογιών, εξουσιών, φιλοσοφιών, επαγγελμάτων και τεχνών αλλά η ουσία μας παραμένει ΜΙΑ. Αυτή, που σε άγνωστη εποχή, ακατανόητα δηλαδή και εν αγνοία μας, σχηματίσθηκε στο υποσυνείδητό μας αποτελώντας τον βαθύτερο Εαυτό μας, και ο οποίος, ότι ένδυμα, όσο χρυσοστόλιστο κι αν φορέσει, η ουσία του ΔΕΝ αλλάζει. Ερώτημα: Εσύ, ο αναγνώστης αυτού του κειμένου, ότι κι αν είσαι, ακαδημαϊκός ή λαϊκός, ακόμα και σκουπίδι του δρόμου, μπορείς να αλλάξεις κι από αυτό που είσαι να γίνεις κάτι καλλίτερο, ακόμα και χειρότερο από αυτό που είσαι; Εγώ που γνωρίζω λέγω όχι, ΔΕΝ μπορείς να αλλάξεις.

191 190 Διότι αν μπορούσες θα το έκανες. Δεν εννοώ βεβαίως να πάρεις ένα ακόμη πτυχίο ή να μαζεύεις καθαρά σκουπίδια από βρώμικα! Γι αυτό και οι αγαπημένοι αρχαίοι μας συνιστούσαν να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας πρώτα, πριν γίνουμε επιστήμονες, γονείς, εξουσιαστές κ.τ.λ. υποστηρίζοντας δικαίως πως η γνώση του Εαυτού είναι το μέγιστο αγαθό! Και ακριβώς αυτοί, οι Αρχαίοι Ιερείς που Γνώριζαν με κάθε λεπτομέρεια αυτά που περιγράφω εδώ, είναι και αυτοί που σε συνεργασία με άλλους Ιερείς, που είχαν αντίστοιχες γνώσεις και επιθυμίες έστησαν αυτό το μοντέλο ζωής για να περνούν αυτοί καλλίτερα κι εμείς να είμαστε στα ορυχεία. Η λέξη υποβολή με όλα τα παράγωγά της είναι ένας ολόκληρος κόσμος απίστευτης ισχύος, τέτοιας ισχύος, ώστε να μπορεί να σέρνει όλη τη ζωή του πλανήτη από την μύτη, αποδεικνύοντας την εμπράγματη αξία του πνεύματος έναντι της ύλης. Όπως ακριβώς έκαναν οι (γύφτοι) του παρελθόντος όταν έσερναν τις αρκούδες από τη μύτη. Το ίδιο και στην εποχή μας. Αυτές οι δυο τελευταίες φράσεις μου θύμισαν δυο περιστατικά του παρελθόντος τα οποία είναι χρήσιμα στην εργασία μας και λέγω (μας) διότι αυτή η εργασία περιλαμβάνει και εσένα αναγνώστη. Με την δική σου συμμετοχή γινόμαστε δυο και τρεις και χίλιοι δεκατρείς και όσοι άλλοι το διαβάσουν αλλά και το καταλάβουν. Ήταν η εποχή που το ένθερμο ενδιαφέρον μου για τη Γιόγκα με έφερε πολύ κοντά με τους τότε δασκάλους και τους υπηρέτες τους. Κάποια από τις πολλές ωραίες βραδιές που συζητούσαμε γύρο από την φωτιά, έπεσε στο τραπέζι το έντεχνο και στεγνό ερώτημα ΑΝ το πνεύμα, είναι ισχυρότερο της ύλης ή το αντίθετο. Εκείνη την εποχή, νεοσύλλεκτος ακόμη στον κόσμο του θαυμαστού και έχοντας τις γνωστές περί φαντασμάτων, διαβόλων και αγίων πνευμάτων ανόητες πεποιθήσεις, απάντησα ευθέως ότι σίγουρα η ύλη είναι ισχυρότερη του πνεύματος. Νοιώθοντας ταυτόχρονα ότι η απάντησή μου δεν είναι ικανοποιητική. Τώρα μετά από τόσο καιρό και σύμφωνα με την γνώση που με κόπο κατανόησα, αισθάνομαι ότι εκείνη η ερώτηση ΔΕΝ ήταν καθόλου τυχαία, διότι εκείνοι οι δάσκαλοι γνώριζαν τι ήθελαν να εκμαιεύσουν από εμάς, ενώ εμείς οι μαθητές, προερχόμενοι από τον κόσμο των παριών, (Κολλήγων) του τόπου μας, ΔΕΝ γνωρίζαμε. Ούτε την σκοπιμότητα του ερωτήματος αλλά ούτε και το ακριβές νόημα της λέξης «πνεύμα». Οι πληροφορίες περί πνευμάτων που κυκλοφορούσαν τότε στην Ελληνική αγορά αφορούσαν τα καλά πνεύματα του Θεού και τα κακά του Διαβόλου. Και επειδή αυτά τα δυο αντιμαχόμενα πνεύματα με τις αιώνιες αντιπαραθέσεις τους είχαν κουράσει την Ανθρωπότητα κι εμάς που ψαχνόμασταν. Και επειδή με το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου οι δυνάμεις του κακού ηττήθηκαν οριστικά από τους καλούς Αμερικάνους. Ιδρύθηκε ο ΟΗΕ ως εμπράγματη παγκόσμια αρχή δικαίου η οποία θα έφερνε την πολυπόθητη ειρήνη και ευημερία στην Ανθρωπότητα. Με τα απαστράπτοντα αυτοκίνητα, τις νέες φανταιζί κατοικίες, τις πολυκατοικίες, τα αεροπλάνα, την πορνογραφία για να αυνανιζόμαστε ανέτως με τα είδωλα των ωραιότερων γυναικών ή και ανδρών του πλανήτη. Την πορνεία και το άφθονο χρήμα να αγοράζουμε τα πάντα. Γυναίκες, παιδιά σκυλιά ναρκωτικά και τέλος τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα, που μας ελευθέρωναν από κάθε ηθικό φραγμό του παρελθόντος, επιτέλους! Αλλά παραδόξως, αντί με τα άφθονα προϊόντα ευδαιμονίας που πανέξυπνα για να πλουτίσουμε αναπτύξαμε και να γίνουμε ευδαιμονέστεροι. Ακατανοήτος, γίναμε δυστυχέστεροι. Ανεπαισθήτος όπως λέγει ο ποιητής, εγκλωβιστήκαμε σε μια ακατανόητη φυλακή ευημερίας χωρίς ευδαιμονία και που μυστηριωδώς μας οδήγησε σήμερα εδώ, χρεωμένους για πολλές γενιές και ολοκληρωτικά αδύναμους να αντιδράσουμε κάτω από την ομπρέλα μιας τερατώδους τηλεοπτικής και ειδησεογραφικής προπαγάνδας χάους και παραπληροφόρησης, που στηρίζεται στην ισχύ της λέξης υποβολή. Ερώτημα: Το νόημα και η έννοια της λέξης υποβολή, έχει πνευματική δύναμη ή υλική; Σίγουρα πνευματική, αλλά πως αυτή η πνευματική δύναμη εκδηλώνεται αφού δεν έχει υλική υπόσταση; Πολύ απλά φίλε αναγνώστη, η δύναμη της λέξης υποβολή αποκτά υπόσταση και αποτέλεσμα μέσα από τον Εαυτό μας, την σκέψη και την βούληση του Εγώ μας. Χωρίς Εγώ σκέψη και βούληση καμία ιδέα κανένα έργο δεν μπορεί να εμφανισθεί στον Κόσμο του θαυμαστού, τον Κόσμο μας!! Κατά συνέπεια μέσω της υποβολής διδασκόμεθα από το πολιτιστικό

192 191 μοντέλο και αυθυποβαλλόμενοι, διδάσκουμε κι εμείς τα παιδιά μας να διαιωνίζουν τον ίδιο εσωτερικό κόσμο μας, επαυξημένο μέσω των νέων επιστημονικών επιτευγμάτων. Αυτό εννοεί το γνωμικό του Ηράκλειτου «Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στον κόσμο». Ερώτημα: Και πως είναι δυνατόν η προηγούμενη γενιά της φτώχειας να μετέδωσε τον πλούτο στην επόμενη γενιά, αφού ΔΕΝ υπήρχε πλούτος στην εποχή της; Απάντηση: Σίγουρα ΔΕΝ υπήρχε υλικός πλούτος αλλά υπήρχε ο άφθονος πλούτος των αρνητικών συναισθημάτων του φθόνου, του φόβου, της αρπακτικότητας και της ερωτικής υστέρησης. Της αγένειας της ασέβειας και της ανασφάλειας. Αυτό το πλούσιο κοκτέηλ των αρνητικών συναισθημάτων το οποίο υποσυνείδητα διαιωνιζόταν μέσω των υποβολών των ταυτίσεων και των εθισμών, ήρθε να πάρει περισσότερη δύναμη μέσω του πλούτου της παρούσας γενιάς και να δημιουργήσει την σημερινή αφόρητη κατάσταση, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του άχρηστου σε όλα ανθρώπου. Διότι ο χρήσιμος Νεοέλλην σίγουρα θα χαθεί μεταναστεύοντας σε άλλους επίσης κατεστραμμένους τόπους ή θα χαθεί σε έναν εκ των προτέρων προδομένο πόλεμο, όπως επανειλημμένως συνέβη στο παρελθόν. Πόλεμος του 1897, Μικρασιατική καταστροφή, έπος του 1940 όπου οι νικητές εγκαταλείφτηκαν με τις δάφνες και τα κόκαλά τους στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας και τους προδότες να ανοίγουν τις πόρτες της χώρας στους Γερμανούς. Και τέλος με τον αιματηρότατο εμφύλιο που με την βαρβαρότητα των αμόρφωτων αγροίκων του κατάστρεψε την αφρόκρεμα του θετικού συναισθήματος της Πατρίδας μας και τέλος, με τις τελευταίες προδοσίες της Κύπρου και του τόπου μας με τα μνημόνια. Είναι δυνατόν ο σημερινός λαός, ο δούλος της τηλεόρασης, του Σούπερ Μάρκετ, της πορνογραφίας και πορνείας, του πλέγματος της αυτοενοχής και αυτοτιμωρίας, του φόβου, της άγνοιας και της ασέβειας προς τα πάντα. Να ορθώσει ανάστημα αντίστασης σε ένα θηρίο που ουσιαστικά εν αγνοία του φυτεύτηκε και καλλιεργήθηκε μέσα στην Ψυχή του εδώ και αιώνες από τους αριστοτέχνες της υποβολής της προπαγάνδας, τους οικονομικούς εκτελεστές και τους προδότες κοτζαμπάσηδες του τόπου αυτού; Τους πραγματικούς φοροεισπράκτορες των ιδιοκτητών της ξένης Πατρίδας μας. Αφού δεν υπάρχουν Πατρίδες πλέων, παρά μόνον χαραγμένες ιδιοκτησίες στον Παγκόσμιο χάρτη, τα σύνορα των οποίων αλλάζουν κατά τα κέφια των ιδιοκτητών τους μπροστά τα μάτια μας, χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης.. Τι είδους αντίδραση κάναμε, εκτός από την συναισθηματική και νοητική συμμετοχή μας στη βία και την σφαγή που προέκυψε στους λαούς του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Λιβύης, της Αφρικής και του συνόλου των πολέμων που αιματοκύλησαν την Ανθρωπότητα στο όνομα των ύψιστων ιδανικών της ελευθερίας, από τους γνωστούς αφέντες της εποχής. Με ένα σωρό καλοπληρωμένους κονδηλοφόρους να παπαγαλίζουν διάφορες φιλοσοφικές και ψυχολογικές αιτίες της βαρβαρότητάς, χωρίς καμία εφαρμογή στην ζωή μας. Γιατί οι διάφορες επιστήμες παπαγαλίζουν διάφορες ηθικές θεωρίες χωρίς καμία εφαρμογή στην ζωή μας, εκτός των καταστροφικών. Γι αυτό δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και αντιδράσουμε στις τερατώδεις αλλαγές που συνέβησαν και συμβαίνουν στον Εαυτό μας και το περιβάλλον και οι οποίες μας οδήγησαν πένητες και κενούς περιεχομένου στην σημερινή ολοκληρωτική δουλεία! Την εδραιωμένη επιστημονικά πλέων και όχι θεοκρατικά. Πριν δυο γενιές οι άνθρωποι ήταν δούλοι των θρησκειών. Τώρα είναι των πολυεθνικών, των τραπεζιτών και των μεγάλων δεξαμενών σκέψης. Οι οποίοι, κάτοχοι πάντων των πάντων καλπάζουν ακάθεκτοι εμπνεόμενοι από το όραμα της νέας παγκόσμιας επικυριαρχίας τους που θα κρατήσει χίλια χρόνια... Η μέγιστη δε προδοσία κατά του Ανθρώπου είναι, όταν εσύ, ο αναγνώστης αυτής της εργασίας την πετάξεις και με αίσθημα ανακούφισης και ισχύος δηλώσεις. Μα τι λέει αυτός ο μαλάκας! Τι μπορώ Εγώ να κάνω απέναντι στο τέρας που ο ίδιος περιγράφει. Παραδέχομαι πως αυτή είναι μια εντελώς φυσιολογική αντίδραση αλλά επιθυμώ να ρωτήσω. Αυτή η καθ όλα φυσιολογική σου αντίδραση είναι λογικής φύσης ή συναισθηματικής; Την απάντηση στο ερώτημά μου κρατήστε την για τον Εαυτό σας. Αλλά δώστε την!

193 192 Και στο ερώτημα περί πνευμάτων και ύλης που προανέφερα φίλε αναγνώστη, μπορώ υπεύθυνα να σου απαντήσω πως αφ ενός το πνεύμα είναι ισχυρότερο της ύλης και αφ ετέρου να υποστηρίξω πως το μοναδικό πνεύμα που υπάρχει στο Σύμπαν είναι το Εγώ, η Σκέψη και η Βούληση. Όλα τα άλλα πνεύματα, καλά ή κακά, αγαθά η δαιμονικά είναι απόρροια και κάτω από την εποπτεία αυτής της Τριαδικής Ενότητας. Τίποτε ΔΕΝ δύναται να προκύψει και υπάρξει στο Σύμπαν χωρίς Εγώ-Σκέψη-Βούληση. Και εμείς οι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει αυτεξούσιοι φορείς και Συνδημιουργοί αυτού του Σύμπαντος που μπορεί να είναι το έργο μιας άλλης ίδιας τριάδας!! Όπως σε επίπεδο πεδίου συμβαίνουν τα πάντα στο Σύμπαν κάτω από την εποπτεία μια άγνωστης νοημοσύνης, έτσι και στο επίπεδο του δικού μας Νου συμβαίνουν τα πάντα κάτω από την εποπτεία του δικού μας Εγώ!! Γεννιόμαστε και ζούμε σωστά καθοδηγούμενοι, σε έναν κόσμο που εμείς σωστά καθοδηγούμενοι δημιουργήσαμε και εις βάρος του Θείου κόσμου που μας δημιούργησε. Αυτό που με βεβαιότητα μπορεί να γίνει, είναι εμείς, οι κηδεμόνες των παιδιών μας, να τα μεγαλώσουμε με τις Αρχές της Σπαρτιάτικης παιδείας, εκτός του ξυλοδαρμού. Αν βέβαια έχουμε τις σχετικές γνώσεις και την βούληση για μια τέτοια αλλαγή. Οι πολίτες ενός κράτους δεν γνωρίζουν ότι το κράτος είναι κάποιο είδος νόμιμης διαχειριστικής εταιρείας, οι μέτοχοι της οποίας είναι άγνωστοι μεν, υπαρκτοί δε. Διότι ενώ τα κράτη δημιουργήθηκαν υπέρ της ευδαιμονίας του πολίτη και υπό την ηγεσία μεγάλων ανδρών απέναντι από την καταδυνάστευση της όποιας θρησκευτικής, φεουδαρχικής ή αυτοκρατορικής επιβουλής. Οι νέες δημοκρατίες, που αυτοί οι ήρωες του παρελθόντος εδραίωσαν, ΔΕΝ απελευθέρωσαν τίποτε από τα δεσμά του παρελθόντος, εκτός από την λειτουργία της σκέψης σε συγκεκριμένους επιστημονικούς δρόμους που εξυπηρετούσαν τα δικά του σχέδια. Και τούτο, διότι ενώ μπορούσες να σκέπτεσαι ελεύθερα στα επιστημονικά ερώτημα που επ αμοιβή σου δινόταν. Εσύ ξεπουλούσες τις απαντήσεις που έβρισκες και οι άλλοι τις αξιοποιούσαν προς ίδιον όφελος. ΔΕΝ ήσουν καθόλου ελεύθερος να σκέπτεσαι σε δικάσου ερωτήματα και κυρίως αν αυτά έθιγαν τα ευαίσθητα δεδομένα των διαφόρων εξουσιαστικών και οικονομικών δομών τους οποίους υπηρετούσες. Τώρα θα μου πείτε γιατί μπερδεύω το θέμα της υποβολής με όλα τα προαναφερόμενα, αλλά φίλοι μου, εγώ ΔΕΝ είμαι ένας καθεστωτικός συγγραφέας να κλαίω και να οδύρομαι για την σημερινή κατάντια του ανθρώπου και με τα κλάματα και τις περιγραφές των πόνων μου να υποβάλω στους αναγνώστες μου τους δικούς μου πόνους και τις δικές μου αποτυχίες. Είμαι ένας κοινός λαϊκός τύπος που διερωτώμαι που πως και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας, και αυτό είναι ενοχλητικό για πολλούς, ακόμα και σε σένα αναγνώστη που απευθύνομαι! Να τα τρώμε μαζί και όλοι να χρωστάμε τα πάντα, ακόμα και την τελευταία μας αναπνοή σε κάποιους άγνωστους τραπεζίτες τους οποίους ΔΕΝ μπορούμε να γνωρίσουμε λόγω του νόμου των προσωπικών δεδομένων που οι αντιπρόσωποί μας ψήφισαν στην Βουλή. Τον χώρο, όπου υποτίθεται ότι οι δικοί μας εκπρόσωποι, με την δική μας βούλα, «ψήφο», θα φρόντιζαν τα συμφέροντα μας. «Για πνευματικά συμφέροντα ούτε να συζητάμε». Και αυτοί βέβαια, με άφθονη επιβουλή και σοφός ποιούμενοι, φρόντισαν με άφθονα δανεικά, που οι πάμπλουτες αγορές ανιδιοτελώς διέθεταν, να μας προσφέρουν τα πάντα προκειμένου να ζήσουμε τον παράδεισο της επάρκειας των πάντων. Με άφθονες και πολυτάλαντες καλλιτέχνιδες και μοντέλες από όλο τον πλανήτη, με άφθονα τυριά, χαβιάρια, φρούτα και μεζέδες επίσης από όλο τον πλανήτη και με την δυνατότητα να πάμε σε άλλες χώρες, όπου οι γονείς πουλάνε τα παιδιά τους για οποιαδήποτε χρήση. Και με σκοπό, μέσω της υποβολής, να διδαχθούμε και εμείς πως μπορούμε να κάνουμε το ίδιο, μιας και ο νόμος περί προσωπικών δεδομένων θα μας κρύβει εντέχνως και αποτελεσματικά από την γλώσσα και τα μάτια του κάθε ανθρώπου, που απλώς θέλει να προστατέψει τα δικά του παιδιά από τις ορέξεις του οποιουδήποτε τσόγλανου επιθυμεί να διαφθείρει τα παιδιά του. Και ο οποίος πολίτης βέβαια, εντελώς αθώος, εντελώς απροετοίμαστος, εντελώς απληροφόρητος, εντελώς εν αγνοία ευρισκόμενος παραδίδεται ανίσχυρος στα παντός είδους δολώματα που τα διεφθαρμένα ΜΜ Εξαχρείωσης εντελώς νόμιμα του προσφέρουν.

194 193 Θυμάστε πότε ακούσατε τελευταία φορά τις λέξεις υποβολή, επιβουλή, αυθυποβολή και όλες τις άλλες που φυτρώνουν πάνω από αυτές τις ρίζες; Εγώ προσωπικά, που αναπτύσσω τώρα αυτό το θέμα, δεν θυμάμαι ποτέ κάποιος δάσκαλος, κάποιος φωτισμένος από ανατολή ή δύση που υπηρέτησα από παλιά, να μου εξήγησε τι είναι αυτή η υποβολή, η επιβολή, η επιβουλή και η αυθυποβολή! Και αυτό μου φαινόταν κάπως παράξενο από τότε, διότι υποτίθεται ότι όλοι αυτοί οι δάσκαλοι ενδιαφέρονταν για μένα, για την ελευθερία και ευδαιμονία μου και για να γίνω ένας ελεύθερος και δημιουργικός για μένα και το περιβάλλον μου άνθρωπος. Αυτά νόμιζα τότε! Αλλά από ότι φαίνεται σ εμένα σήμερα, τίποτε από τα προαναφερόμενα ΔΕΝ τους ενδιέφερε. Παρά μόνον να γίνω οπαδός τους, να τους ακούω, να τους υπηρετώ, να τους αγαπώ, κυρίως αυτό, να τους κάνω δώρα και να προσπαθώ και εγώ να γίνω σαν κι Αυτούς. Να με αγαπάνε, να μου κάνουν δώρα, να με υπηρετούν και να περνάμε όλοι καλά. Οι υπηρέτες καλά και οι υπηρετούμενοι ακόμα καλλίτερα, όλοι συνδεδεμένοι σε μια μακριά αλυσίδα με πρώτο αρχηγό της αλυσίδας κάποιον Δάσκαλο από την Ανατολή ή την Δύση. Θυμάμαι, ότι ένα ερώτημα που έθεσα τότε, το 1988 στον Γκούρου ή τον Δάσκαλο που υπηρετούσα και η απάντηση που πήρα, ήταν και αυτή που άρχισε να με απελευθερώνει από κάθε Δάσκαλο. Ρώτησα τότε: «Δάσκαλε το έργο σου υπηρετεί την Δημιουργία ή τον Εαυτό του;» Ο ίδιος ο Δάσκαλος ΔΕΝ απάντησε, κάποιος μαθητής του όμως, χωρίς καθόλου ταπεινότητα, σεβασμό και μετριοφροσύνη, που απαιτούσε από εμάς τους μαθητές του, απάντησε ως εξής. Έχω την απάντηση στο αρχείο μου. «Η σχολή μας είναι σαν ένα λεωφορείο που εκτελεί κάποιο συγκεκριμένο δρομολόγιο. Σ αυτό το λεωφορείο οδηγός είναι ο Γκούρου μας και στην διαδρομή του υπάρχουν πολλές στάσεις όπου διάφοροι επιβάτες ανεβαίνουν και κατεβαίνουν». Κατάλαβα αμέσως ότι πήρα λάθος λεωφορείο και ανέβηκα σε κάποια άλλα λεωφορεία, μέχρι την εποχή που ανέβηκα στο δικό μου λεωφορείο, «τον Εαυτό μου» και μελετώντας τον, κατάφερα να φτάσω στο τέλος της διαδρομής που είναι αυτό το βιβλίο. Και το οποίο λεωφορείο αν κι εσύ ανέβεις, ΔΕΝ πρόκειται να σε οδηγήσει πουθενά αλλού, εκτός από την κατανόηση του Εαυτού σου. Το μέγιστο αγαθό! Επισημαίνοντας πως το μεγαλύτερο εμπόδιο για να φτάσεις στο τέλος της διαδρομής αυτού του λεωφορείου θα είναι ο ίδιος ο Εαυτός σου και κανένας άλλος απολύτως. Αυτό είναι το ουσιώδες ζητούμενο, η κατανόηση του Εαυτού, όλα τα άλλα λεωφορεία είναι ξένα και ανεβαίνεις εκεί διότι δεν γνωρίζεις απολύτως τίποτε για το δικό σου λεωφορείο, οδηγός του οποίου θα είναι το Εγώ σου και θα επιλέγει το ίδιο, το καλύτερο για τον Εαυτό του δρομολόγιο. Ας ξεκινήσουμε μαζί μια λογική ακολουθία, ανιχνεύοντας τι σημαίνουν όλα αυτά τα προαναφερόμενα λήμματα περί υποβολής, επιβουλής, αυθυποβολής κ.τ.λ. Θυμάστε πότε σας υπέβαλλε κάποιος ότι είστε παιδί, πότε δηλαδή κάποιος θεμελίωσε στον ψυχισμό σας ότι είστε παιδί και ότι εσείς σαν παιδί ΔΕΝ γνωρίζετε απολύτως τίποτε από αυτά που οι σοφοί και πολύγνωμοι ενήλικες γνωρίζουν; Αυτός ο πολύξερος και πολυμήχανος σεβαστός ενήλικας που σας υπέβαλε την έννοια και το αίσθημα του αμαθούς παιδιού, σκέφτηκε ποτέ ότι εσείς το παιδί, καταλαβαίνεται τον κόσμο με τις αισθήσεις σας και όχι με τα λόγια; Πέρασε ποτέ από τον Νου σας η ιδέα, ότι η απόφαση να συμμετάσχετε σε μια ομάδα ποδοσφαιρική, αθλητική, θρησκευτική, πολιτική, επιστημονική ή και εγκληματική είναι πράξη αυθυποβολής; Παρακαλώ δώστε προσοχή σ αυτό που μόλις διαβάσατε και θα καταλάβετε γιατί οι ανατολίτες δάσκαλοι υποστηρίζουν ότι ο Κόσμος είναι μια αυταπάτη, ένα όνειρο, όπως βέβαια και ότι βρίσκεται σε μια διαρκεί κατάσταση αλλαγών και μεταμορφώσεων! Γνωρίζετε με σαφήνεια τι ακριβώς είναι η υποβολή και τις δυνατότητες που έχει η πράξη της υποβολής; Ακόμα και τώρα μετά την ανάγνωση των προαναφερόμενων λημμάτων; Η ουσία όλων των λημμάτων που περιγράφτηκαν βρίσκετε σε δυο λέξεις. Υποβάλλω- Επιβάλω. Που σημαίνει ότι όταν δεν υπάρχει σαφής επίγνωση και κατανόηση της λέξης υποβολή, τότε το άτομο, όποιο κι αν είναι αυτό, πλούσιο ή φτωχό, μορφωμένο ή αμόρφωτο

195 194 είναι ευάλωτο στην κάθε είδους υποβολή, επιβολή και επιβουλή που διαχέεται στο περιβάλλον του. Καλή και κακή, χρήσιμη και άχρηστη. Π.χ. Τα τελευταία επτά χρόνια μας έχει υποβληθεί σθεναρά και αποτελεσματικά η ιδέα ότι είμαστε διεφθαρμένοι, κλέφτες και απατεώνες κ.λ.π. Από μια εξουσία η οποία πρώτη έδωσε το παράδειγμα της διαφθοράς και η οποία διαφθείροντας η ίδια τις αξίες μέσω των οποίων πήρε την εξουσία, στην συνέχεια μέσω των ΜΜ Εξαχρείωσης, διαρκώς υποβάλει και επιβάλει ένα διαρκές ψεύδος στο οποίο είμαστε εντελώς ανίκανοι να αντιδράσουμε, διότι φτάσαμε σε τέτοια κατάσταση νοητικής και συναισθηματικής παράλυσης, ώστε δεχόμαστε τα πάντα χωρίς αντίδραση... Ερώτημα: Θα με πιστεύατε αν σας έλεγα ότι το σύνολο της ζωής μας είναι μια συγκεκριμένη και έντεχνη υποβολή που δημιουργήθηκε πριν από αιώνες, ότι μας υποβάλλεται αφ εαυτού της και ότι είμαστε ακούσια θύματα αυτής της δυσάρεστης υποβολής και η οποία με επιβουλή, δηλαδή με μηχανορραφία, σκευωρία, ενέδρα και απάτη, μας υποβλήθηκε από ανάλγητους γνώστες της Ψυχής; Στο κεφάλαιο «Τι θα γίνεις παιδί μου όταν μεγαλώσεις;» που έγραψα πριν πολλά χρόνια περιγράφω εν αγνοία μου όλο το αυτόνομο παιγνίδι που έπαιξα με τον εαυτό μου και τους άλλους χωρίς καμία αναφορά στην λέξη υποβολή και τα παράγωγά της! Εγώ ο ίδιος έβλεπα αισθανόμουν, σκεπτόμουν και αποφάσιζα ποια στάση θα κρατήσω. Όλη η προαναφερόμενη διαδικασία ήταν μια περιγραφή αυθυποβολής στην οποία εντελώς ελεύθερα αποφάσιζα και πραγματοποιούσα τις πράξεις μου. Το αποτέλεσμα δε των πράξεων που εφάρμοζα, μου ανταπέδιδε πότε χαρά και πότε θλίψη και το οποίο αποτέλεσμα με οδηγούσε σε νέες πράξεις, νέες σκέψεις, νέα συμπεράσματα, νέους σχεδιασμούς, νέα όνειρα, νέες ελπίδες, νέες απογοητεύσεις και τελικά σε νέους ανακυκλώμενους σχεδιασμούς ιδεών και πράξεων που φαινόταν σαν να μην έχουν τέλος. Να μην οδηγούν πουθενά και οι διαρκείς προσπάθεια προσέγγισης των πρόσκαιρων στόχων που έθετα, να αφήνουν ένα έντονο συναίσθημα απογοήτευσης που με την σειρά του οδηγούσε στην θλίψη. Παλαιότερα ακουγόταν πολύ τακτικά από λαϊκούς σοφούς αυτό που έντονα ελέγετο στην χριστιανική εξόδεια ακολουθία. Ματαιώτης, ματαιοτήτων τα πάντα ματαιώτης. Στην αίσθηση δε της ματαιότητος που οι λαϊκοί σοφοί υπενθύμιζαν με το γνωμικό τους, το μόνο αντίδοτο που υπήρχε τότε ήταν το τσίπουρο για τους λαϊκούς και το κρασί για τους ευγενείς. Και το οποίο αντίδοτο προκαλούσε μια ευχάριστη θολούρα που με την σειρά της έφερνε μια πρόσκαιρη αλλά ευχάριστη λησμονιά των προβλημάτων που μας βασάνιζαν. Στην εποχή μας, εποχή μεγαλύτερων βασάνων, το κρασί και το τσίπουρο αντικατέστησαν το Ουίσκι το Ρούμι τα διάφορα ευγενή χόρτα και φυσικά οι διάφορες ευγενικές ουσίες που παραδόξως άρχισαν να υπάρχουν άφθονες στην αγορά και σε νόμιμες προσφορές. Η γνώση και κατανόηση του Εαυτού είναι το μέγιστο αγαθό.

196 195 Διερωτήθηκες ποτέ φίλε μου ποιός και τι είσαι; Αλλά το ερώτημα ποιος και τι Είσαι στην εποχή μας, μόνον απορία και στην συνέχεια αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσει. Στο δε ερώτημα γιατί αγανάκτηση; Η απάντηση είναι διότι αισθάνομαι εξαπατημένος από όλους και από τα πάντα. Αισθάνομαι δηλαδή ένας εξαπατημένος και ανήμπορος να αντιδράσει άνθρωπος από τους πολιτικούς, από τους φίλους, από την οικογένεια, από τον Θεό, από το εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον, αλλά το κυριότερο από τον Εαυτό μας. Ναι φίλοι μου, η απογοήτευση από τον Εαυτό, μας προκαλεί ανυπόφορο πόνο. Ο ανήμπορος και εξαπατημένος Eαυτός μας είναι αυτό που μας πονάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η αίσθηση να βρίσκεσαι ανίσχυρος, αιχμάλωτος ενός τυφώνα που καταστρέφει ότι πίστεψες ως ορθό και σωστό και να μην μπορείς να αντιδράσεις, είναι τρομακτική, καταλυτική! Και φυσικά, αν εγκαταλειφθείς σ αυτή τη κατάσταση, βυθίζεσαι σε μια κατάθλιψη από την οποία πολύ δύσκολα βγαίνεις και εκ της οποίας υποφέρει ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων του τόπου μας. Ενός τόπου, που ΔΕΝ φαντάζει καθόλου ως δικός μας πλέον! Μπορείτε να φαντασθείτε φίλοι μου την αίσθηση της απόγνωσης ενός στρατιωτικού, όταν διαπιστώνει ότι το όραμα της Πατρίδας, που τον οδηγούσε ακόμη και στην θυσία του Εαυτού, έγινε το παραμύθι ενός πολιτικού, ιερέα ή τραπεζίτη που τον οδηγεί σε μια θυσία αίματος, του δικού του αίματος, για την επίτευξη ενός εντελώς αλλότριου ιδιοτελούς σκοπού; Την ίδια αίσθηση απόγνωσης ενός ιερέα, ενός δασκάλου, ενός πολιτικού, ενός γιατρού, ενός δικηγόρου, ενός επιστήμονα, ενός εργάτη, ενός οποιουδήποτε ανθρώπου που πίστεψε σε κάποια πατρίδα και αυτή η πατρίδα στην οποία επένδυσε το όραμα της ζωής του καταρρέει, βγάζοντάς του την γλώσσα κοροϊδευτικά; Γι αυτό όταν γίνονται τέτοιες ερωτήσεις, ποιος είσαι ή τι είσαι, τις κάνουν μόνον κάποιοι που θέλουν να κάνουν τους έξυπνους και περιμένουν να συναντήσουν την αυτονόητη άγνοια και φόβο των άλλων, προκειμένου να δείξουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι. Παπαγαλίζοντας διάφορες προσβλητικές για τον άνθρωπο απόψεις του παρελθόντος και οι οποίες απόψεις μιας κάποιας απόκρυφης προπαγάνδας, συνήθως αντικρουόμενες και πλαστές μεταξύ τους, πολλαπλασιάζουν την άγνοια των ανθρώπων ή το χειρότερο, βάζοντας αναπάντητα ερωτήματα, δημιουργούν ακόμη περισσότερη σύγχυση εκεί που δεν υπάρχει. Και τούτο, διότι ο εν αγνοία ευρισκόμενος, ακριβώς εξ αιτίας της άγνοιάς του, γνωρίζει πολύ καλά και ποιος είναι και τι είναι. Παράδειγμα: Προσπαθήστε να αποδείξετε σε έναν αγρότη, κολλήγο, εργάτη ή δημόσιο υπάλληλο, ότι είναι Συνδημιουργός του Κόσμου! Ή έναν ακαδημαϊκό ορθολογιστή ότι ο ορθολογισμός του είναι λάθος στάση και πρακτική απέναντι στη ζωή και τον Εαυτό του!! Σίγουρα θα δεχθείτε το ξύλο της χρονιάς σας. Το ίδιο ερώτημα «Ποιός είσαι», αν τεθεί σε κάποιον που νομίζει ότι γνωρίζει, τότε αυτός ο κάποιος θα αρχίσει να περιγράφει τι είπαν κάποιοι άλλοι σοφοί στο παρελθόν, χωρίς ο ίδιος να έχει προσωπική άποψη. Εσύ ο αναγνώστης αυτού του κειμένου, ΔΕΝ αισθάνεσαι μια ακατανόητη αιμορραγία να απομυζά την πνοή της ζωή σου διαρκώς; Να χάνετε στο τίποτε η ζωή σου, τα παιδιά σου, το έργο σου, η ψυχή σου, η πατρίδα σου, το σπίτι σου, το χωράφι σου, έτσι, χωρίς νόημα; Σκέψου και βίωσε αυτή τη φοβερή και αποκρουστική αλήθεια. Μέχρι πριν λίγα χρόνια είχες μια εθνικότητα, μια οικογένεια, μια θρησκεία και κάποιο επάγγελμα για το οποίο ήσουν υπερήφανος. Ανήκες σε μια εθνοτική ομάδα για την οποία ήσουν επίσης υπερήφανος. Τι έμεινε από όλα αυτά για τα οποία επανειλημμένα ματώσαμε όλοι φρικτά στο παρελθόν για να κερδίσουμε το σημερινό τίποτε. Όλα μεταμορφώθηκαν σε άχρηστα σκουπίδια ακόμα ούτε και για κάποια χρήσιμη διαλογή. Στο άγριο φυσικό περιβάλλον αν κάποιο ζώο δεν εναρμονισθεί με τους κανόνες επιβίωσης της ομάδας του πεθαίνει! Εμείς πως τα καταφέραμε και αφού γκρεμίσαμε τα πάντα του πλανήτη, ακόμη και την κλιματική και τεκτονική ισορροπία του, επιβιώνουμε! Θαυμαστό δεν είναι;

197 196 Διερωτήθηκες ποτέ πόσο κοστίζει μια τέτοια επιτυχία, να γκρεμίσεις την ζωή ενός πλανήτη στο σκοτάδι και εσύ ακόμα να επιβιώνεις; Τι αυθεντικό και αγνό υπάρχει πλέον στην επιφάνειά του; ΤΙΠΟΤΕ. Ψεύδος, αίμα και ανενδοίαστη εκμετάλλευση αίματος παντού. Ένα άλλο, οποιοδήποτε πλάσμα, μπορεί να κάνει και να είναι μόνον αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Ένα άλογο π.χ. μπορεί να είναι μόνον άλογο, ένα πρόβατο το ίδιο, ένας καρχαρίας το ίδιο. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε τα πάντα. Από την βασική δομή της αστερόσκονης που αποτελούμαστε μέχρι την τελευταία μύξα που σέρνεται στα βαθύτερα ορυχεία. Προχωρώντας δε λίγο περισσότερο τον συλλογισμό μπορούμε να φτάσουμε στην άποψη ότι είμαστε θνητοί θεοί και αν πάμε λίγο παραπέρα μπορεί να γίνουμε ακόμα και αιώνιοι θεοί! Βέβαια όλο αυτό που διάβασες εδώ φίλε αναγνώστη, είναι μια δική μου λογική ακολουθία η οποία όμως, μπορεί γίνει το ερέθισμα για μια δική σου λογική ακολουθία, που οπωσδήποτε θα καταλήξει σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα από το δικό μου. Και αν συνεχιστεί η ίδια πρακτική από άλλους ερευνητές, θα μαζευτούνε χιλιάδες τέτοιες λογικές ακολουθίες, αντικρουόμενες επίσης μεταξύ τους ως προς το ορθότερο συμπέρασμα. Θα δημιουργηθεί δηλαδή μια νέα Βαβέλ η οποία θα κάνει την ζωή των ανθρώπων κόλαση. Όπως ακριβώς η σημερινή! Αυτό το συμπέρασμα με κάνει να υποψιάζομαι πως οι δημιουργοί της παλαιάς Βαβέλ πρέπει να είναι και οι ίδιοι με της σημερινής.. Παρένθεση: Τώρα που τελείωσα αυτόν τον συλλογισμό ήρθε στον Νου μου ο λόγος του Μεφιστοφελή στο Φάουστ του Γκαίτε, ο οποίος, έβλεπε την ανθρωπότητα από το μεσοδιάστημα που βρισκόταν να τυραννιέται από παράλογες σκέψεις και επιθυμίες και θλιμμένος, για την απίστευτη κατάντια εκείνης της εποχής, περίπου το 1830 είπε στον θεό. Προσέξτε, είπε, δεν ρώτησε ούτε ζήτησε! Καλά τα έκανες όλα ρε μεγάλε, τα πάντα όμορφα και ωραία, ακόμα και ο άνθρωπος και αυτός ωραίος και καλός αλλά τι το ήθελες. Πως το αποφάσισες, εσύ που τα ξέρεις όλα και έκανες το λάθος να δώσεις την ικανότητα της σκέψης στον άνθρωπο. Δεν βλέπεις ότι όλα τα πλάσματά σου ζουν εν ειρήνη, όμορφα, δίκαια και ευδαιμονικά. Εκτός από τον άνθρωπο και αυτό, εξ αιτίας της σκέψης που του έδωσες και εξ αιτίας αυτού του πλεονεκτήματος έβαλες και εμάς στον πειρασμό να παλεύουμε μαζί σου προκειμένου να κλέψουμε κάποια από τα δικά σου καλά και νόστιμα πρόβατα. Κλείσιμο της παρένθεσης. Βέβαια ο θεός γνώριζε από την αρχή πως θα εξελισσόταν τα πράγματα και γι αυτό είχε φροντίσει από νωρίς να ενημερώσει τον αγαπημένο του μαθητή, τον Δαυίδ, να δημιουργήσει την δογματική σκέψη σε αντιδιαστολή της ευφυούς που κατά λάθος έδωσε τότε στους πρώτους ανθρώπους. Ώστε ο αγαπημένος του μαθητής να μπορέσει μέσω της Δογματικής σκέψης να δαμάσει το σύνολο της ελεύθερης σκέψης των ανθρώπων παντού. Μεγάλη εύνοια για εκείνη την εποχή όπου η ανθρωπότητα αφυπνίζετο σε έναν πλανήτη απείρου κάλλους, αγνότητας και ομορφιάς. Όμως, παρά τις εύνοιες του θεού προς το ιερατείο του, παρά τις σφαγές, τις φωτιές, τα παλουκώματα και τις καταστροφές, η πρώτη αρχική ευφυής θεία σκέψη ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί και ποτέ δεν έχασε την αξία της. Ιδιαίτερα στις τάξεις των αγαπημένων του θεού, οι οποίοι, διαρκώς μηχανευόταν ευφυή δογματικά τεχνάσματα, προκειμένου τα πρόβατα να μένουν σταθερά εντός των δογμάτων που διαρκώς οι ίδιοι κατασκεύαζαν. Και τα πρόβατα, διαχρονικά βεβαρημένα από την δουλεία, αναγκάστηκαν να αναπτύξουν και αυτά την ευφυή σκέψη, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την καταπίεση που ανοήτως τους επιβαλλόταν από τις λανθασμένες πρακτικές των τσελιγκάδων τους. Όπως π.χ. την καταπίεση του ερωτικού ενστίκτου. Καλή πρακτική όταν στην Ελληνιστική εποχή τα πάντα ήταν αγοραία. Αλλά στη συνέχεια, όταν η αρχαϊκή λαγνεία υποχώρησε, έπρεπε να αντικατασταθεί από το αντίθετό της, την ομορφιά και την εξιδανικευμένη ερωτική δράση. Αλλά ατυχώς, οι έξυπνοι και όχι οι ευφυείς, εύκολα παρασύρονται από την λαγνεία, την φιλαυτία, τον εγωκεντρισμό, την πλεονεξία και την λαιμαργία και πολύ σύντομα χάνουν το μέτρο και δημιουργούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Και έτσι, αυξάνοντας την πίεση για περισσότερες αποδόσεις σε γάλα από τα πρόβατα, όπως είναι φυσικό, αυτά αντιδρούν και κάποιες φορές χαλούνε τα σχέδια των τσελιγκάδων. Διότι τι νομίζετε ότι χρειάζονται τα καλά πρόβατα.

198 197 Καλό φαγητό και ένα καλό κρεβάτι να χαλαρώσουν σε μια εξαίσια ερωτική εκστατική εμπειρία. Όταν στερείς αυτές τις δυο φυσικές ανάγκες των προβάτων, δημιουργείς δυο αναπόφευκτες καταστάσεις. Κάποια πρόβατα γίνονται λύκοι και τα υπόλοιπα γίνονται υβρίδια προβάτων, χάνοντας την νοστιμάδα τους! Τότε μοιραίο θα θερίσεις θύελλες που θα σε υποχρεώσουν να χύσεις περισσότερο αίμα και κάποια στιγμή να βγεις έξω από τα όρια του εφικτού, όπως ακριβώς είναι η κατάσταση σήμερα! Μ αυτά και μ αυτά φτάσαμε σήμερα εδώ. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας διότι και οι τσελιγκάδες και τα πρόβατα έχασαν την μπάλα. Και λέγω και οι δύο, διότι τα πρόβατα δεν αλλάζουν με τίποτε, ενώ οι τσελιγκάδες, από εγωκεντρισμό, πλεονεξία και ονειροφαντασία, η απεριόριστη δυνατότητα της οποίας τους δίδει την ικανότητα να διευρύνονται απεριόριστα. Κάπου εκεί, στο άπειρο των δυνατοτήτων που από την Δημιουργία τους χαρίσθηκε, ΔΕΝ έβαλαν όρια, με αποτέλεσμα, το σημερινό χάος στο οποίο για να μπει κάποια τάξη, απαιτείται μεγάλο κόστος αίματος. Αυτή τη φορά πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά διότι γίναμε πολλοί. Πάρα πολλοί λύκοι σήμερα και λιγότερα πρόβατα... Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γίνει μεταξύ των λύκων ελλείψη αρκετών προβάτων; Ακολουθεί ένας φιλοσοφικός μονόλογος που με την δική σου συμμετοχή και προσοχή μπορεί να οδηγήσει σε κάποιο συμπέρασμα. Αν όχι σίγουρα θα συνεχίσει σε κάποιον άλλο λογισμό. Είσαι κάποια εικόνα που εμφανίζεται στον χώρο του Νου σου; Ή είσαι αυτό που βλέπει την εικόνα; Είσαι κάποια αίσθηση που συγκλονίζει το σώμα σου; Ή είσαι αυτό που συγκλονίζεται από την αίσθηση του σώματος; Είσαι κάποιο συναίσθημα που πλημυρίζει τον Νου και το μέγα σώμα σου; Ή είσαι αυτό που συνεπαίρνεται από την ασύλληπτη έκστασή του; Είσαι κάτι που κάποιος άλλος σου έχει πει πως είσαι ή είσαι η επανάσταση ενάντια σε κάτι που κάποιος άλλος σου έχει πει ότι είσαι και σε υποχρεώνει να είσαι αυτό που ΔΕΝ θέλεις να είσαι; Αυτοί είναι μερικοί από τους πολλούς δρόμους των δοσμένων ταυτίσεων που μας υποβάλλονται. Όλες αυτές οι ταυτίσεις και ταυτοποιήσεις έρχονται και φεύγουν. Γεννιούνται και μετά πεθαίνουν. Όταν η αλήθεια για το ποιος Είσαι έρθει, ΔΕΝ φεύγει ποτέ, διότι είναι παρούσα ακόμα και πριν την γέννησή σου και θα μένει σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου, ακόμη και μετά τον θάνατό σου. Το να ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι δεν είναι μόνο μια πιθανότητα, είναι το αναφαίρετο δικαίωμά σου. Με κάποιον τρόπο, αυτή είναι μια έμμεση ερώτηση που ρώτησες σε κάθε στάδιο της ζωής σου, αλλά δεν πήρες ποτέ σίγουρη απάντηση, διότι ΔΕΝ υπάρχει κανείς να σου την δώσει εκτός από τον Εαυτό σου. Και η δική σου ορθή απάντηση ΔΕΝ μπορεί να είναι με λέξεις! Θα είναι υπέρλογη, αισθαντική, χωρίς λέξεις. Διότι οι λέξεις είναι μεγάλη φτώχεια. Γι αυτό φτάσαμε σήμερα σε τέτοια κατάντια, επειδή ζούμε με λέξεις και οι λέξεις είναι λέξεις, δηλαδή αέρας και μάλιστα δηλητηριασμένος, γεμάτος λιπαρά καυσαέρια. Κάθε δραστηριότητα, ατομική ή συλλογική παρακινείται στη ρίζα της από μια αναζήτηση για αυτοπροσδιορισμό, του ποιος Είμαι Εγώ. Είναι ανυπόφορη η ζωή χωρίς να είσαι κάτι. Συνήθως, αναζητούμε μια θετική απάντηση στο ερώτημα που θα ικανοποιήσει την βαθύτερη διαισθητική ανάγκη να Είμαστε. Και τρέχουμε να αποφύγουμε μια απάντηση, διότι όλες οι απαντήσεις είναι μόνον ονόματα που δίδει η προσωπικότητά μας. ΔΕΝ είμαστε η προσωπικότητα που έκτισε τον εργάτη, τον γιατρό, τον δικηγόρο. Είμαστε αυτό που έκτισε την προσωπικότητα. Το ποιο σημαντικό ερώτημα που μπορείς να ρωτήσεις τότε στον Εαυτό σου είναι; Ποιος είναι ο πραγματικός Εαυτός μου; Αυτός που λέγει ναι ή αυτός που λέγει όχι; Αυτός που θέλω να Είμαι ή αυτός που δεν θέλω Είμαι;

199 198 Όταν στρέψεις την προσοχή σου προς την ερώτηση: Ποιός είμαι; Ίσως δεις μια οντότητα που έχει το πρόσωπό σου και το σώμα σου. Αλλά ποιος συνειδητοποιεί αυτή την οντότητα; Είσαι το αντικείμενο ή είσαι η επίγνωση, δηλαδή Αυτό που βλέπει το αντικείμενο; Το αντικείμενο έρχεται και φεύγει. Ο γονέας το παιδί ο εραστής ο νικητής ο εγκαταλελειμμένος, ο φωτισμένος ο ηττημένος. Αυτές οι καταστάσεις έρχονται και φεύγουν. Δες αυτό που ποτέ δεν γεννιέται και ποτέ δεν πεθαίνει. Νιώσε την έκσταση που σου δίδεται όταν αφήνεις την επιβάρυνση του να καθορίζεις διαρκώς τον καλό και κακό Εαυτό σου και απαλλαγμένος από αυτό το τερατώδες βάρος, που κάποτε εν αγνοία σου φορτώθηκες, κοίταξε τον υπέροχο κόσμο από τον οποίο εκπορεύθηκες και διερωτήσου. Ποιος είμαι; Τι είμαι; Και γιατί είμαι; Το να διερωτηθείς είναι μέσα στην αυθύπαρκτη ελευθερία της φύσης σου, όπως και η απάντηση που Εσύ θα δώσεις. Και αυτό είναι μια μεγαλειώδεις υπαρξιακή δράση που μόνον το γένος του Ανθρώπου έχει. Το ερώτημα είναι αυθύπαρκτο και το Ων άνθρωπος, καλείται να απαντήσει μέσα στα πλαίσια του Αυτεξούσιου που η Δημιουργία του έδωσε! Αυτό είναι η ευχή και η κατάρα του ταυτόχρονα. Έως ότου, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας των ορθών και λανθασμένων σκέψεων και πράξεών του, ανακαλύψει μόνος του και επάξια, όπως ο Οδυσσέας, τον Λόγο για τον οποίο η Δημιουργία τον έκτισε. Διότι υπάρχει Λόγος και επειδή είμαστε εκτός αυτού του Λόγου, μας ανταποδίδονται τα αντίστοιχα. Και τότε σκέψου. Ποιο είναι Αυτό που ποτέ ΔΕΝ πεθαίνει και ποτέ δεν γεννιέται. Αυτό που υπάρχει αυθύπαρκτα στο Σύμπαν!! Διερωτήσου: Δύναται να υπάρξει Ζωή στο Σύμπαν χωρίς Εγώ-Σκέψη-Βούληση; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση!! Δύναται να διαιωνισθεί αυτή η Ζωή, χωρίς Εγώ-Σκέψη-Βούληση; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση!! Δύναται να υπάρξει ένα οποιοδήποτε δημιούργημα, χωρίς κάποιο Εγώ με Σκέψη και Βούληση να το εμφανίσει στον φαινομενικό Κόσμο; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση!! Η δική μου περιγραφή σταματάει εδώ.. και από εδώ αρχίζει η δική σου λογική ακολουθία Επίλογος. Σήμερα βρισκόμαστε στο τέλος του πρώτου βήματος αυτής της εξελικτικής διαδικασίας. Η δυνατότητα του επόμενου θα κριθεί από τις πράξεις αυτής της εποχής, στην οποία φτάσαμε τρέχοντας αυτόνομα και εκμεταλλευόμενοι προς ίδιον όφελος τα πάντα, τους Θεϊκούς νόμους λειτουργίας του Κόσμου αλλά και τους ίδιους τους Θεούς που μας έκτισαν. Οι επιστήμες οι τέχνες και οι αριθμοί ΔΕΝ μας εδόθησαν για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον Κόσμο μας, όπως συμβαίνει σήμερα. Αλλά μέσω αυτής της Θείας δωρεάς, να κατανοήσουμε τους Θεϊκούς νόμους λειτουργίας του Κόσμου και με υπηρεσία προς τα σχέδια του Κόσμου να δράσουμε υπέρ Αυτού και όχι κατ Αυτού. Σύμφωνα με τους νόμους της Ζωής, που καθρεπτίζονται στο οικοσύστημα της Γαίας και εκ της οποίας εκπορευθήκαμε. Είμαστε τα Όντα, τα δυνάμενα να διασπείρουμε την εξαίσια ομορφιά της στους άλλους πλανήτες. Εξ αιτίας μιας κάποιας εγωκεντρικής εξουσιαστικής αρχής, που έθεσε τα πάντα κάτω από την εγωκεντρική αρχή των ιδιοτελών συμφερόντων της, σήμερα, βρισκόμαστε έκπτωτοι των φυσικών νόμων που μας δημιούργησαν και υπόλογοι μιας ασύλληπτης από τον κοινό Νου καταστροφής, που θα βαρύνει στο διηνεκές το γένος του Ανθρώπου. Μπορεί εμείς να είμαστε θνητοί, αλλά η ιδιότητα του Συνδημιουργού που εδόθη στο είδος μας, είναι αιώνια. Μέσα στα πλαίσια της ανωτέρω διαπίστωσης, αν θέλουμε το είδος μας να πραγματώσει τον Λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε, πρέπει το Έργο στο σύνολό του, να αντιστραφεί και να δράσει υπέρ του έργου της Δημιουργίας από το οποίο εκπορευθήκαμε. Και τούτο διότι μέρη Αυτού Έργου είμαστε και κανενός άλλου. Αυτό είναι απαραβίαστος Νόμος του Κόσμου!!

200 199 Περί του Θεού. Η Κόμη της Βερενίκης. «Το βιβλίο αυτό, έγραφε το 1990 ο Καθηγητής κύρ. Γιώργος Γραμματικάκης, αφορά σε ένα πείραμα που έγινε πριν από 15 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο επιστήμονας που το σχεδίασε δεν είναι πια τριγύρω για να μας εξηγήσει τι ακριβώς έκανε και τι σκοπό εξυπηρετούσε. Ήταν δε τέτοιες οι συνθήκες και η θερμοκρασία του πειράματος, που καθιστούν ανέφικτη την επανάληψή του στα Γήινα εργαστήρια. Το πείραμα αυτό ήταν η δημιουργία του ίδιου του Σύμπαντος». Έγραφε από τότε ο Δάσκαλος Γραμματικάκης. Ήταν το 2009 όταν σε μια διάλεξη στο κέντρο ΓΑΙΑ στη Κηφισιά, έθεσα το εξής ερώτημα στον κύρ. Γραμματικάκη. «Δάσκαλε, μπορεί η σκέψη και η βούληση ως Αρχή του Σύμπαντος να συμβάλει στην εύρεση της ενιαίας θεωρίας»; Ο Δάσκαλος απάντησε ότι δεν πιστεύει πως θα βρεθεί απάντηση στο ερώτημα, λησμονώντας, ότι ο φανταστικός επιστήμονάς του, ως ιδιότητα σκέψη-βούληση και όχι ως φυσική παρουσία, υπάρχει στο διηνεκές του Σύμπαντος και πιθανόν είναι και η πρώτη αιτία του. Θυμάμαι μόνον ότι το ερώτημα προκάλεσε αίσθηση εκείνη τη βραδιά, αλλά δεν γνωρίζω να είχε συνέχεια. Τον Δεκέμβριο του 2011 για διαφορετικούς λόγους καταπιάστηκα με το ίδιο περί θεού ερώτημα και εντελώς τυχαία, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Η Κόμη της Βερενίκης" στο οπισθόφυλλο του οποίου διάβασα το προαναφερθέν απόσπασμα και έκανα αρχή του συλλογισμού μου εδώ. Επειδή το ερώτημα της ύπαρξης ή μη του θεού είναι σοβαρό και επειδή ο υπάρχον θεός της Βίβλου δεν μας πείθει εδώ και αιώνες και επειδή συνήθως οι συζητήσεις μας αφορούν αυτόν τον θεό, αφού οι άλλοι μας αφήνουν αδιάφορους. Και επειδή ο ορθολογισμός μας δεν μπορεί να δεχθεί πλέων όλα τα παραμύθια περί θεών και ειδικά των καλών και δίκαιων θεών, που αγαπάνε τα καλά παιδιά και τα κακά τα στέλνουν στην κόλαση. Σκέφτηκα, ότι κάπου εδώ, στην ιδέα των καλών θεών που τιμωρούνε τους κακούς, πρέπει να υπάρχει μια πανέξυπνη παγίδα, η οποία έχει συμβάλει σημαντικά όχι μόνον στην παγίδευση της ανθρώπινης νοημοσύνης αλλά του συνόλου της ζωής του πλανήτη!! Ποια είναι αυτή η παγίδα; Ο μονόλιθος του δόγματος! Ένας μονόλιθος που από την εποχή του Δαυίδ εφαρμόζεται σε κάθε κατακτημένο Λαό, κάθε επιστήμη, κάθε χρηματική συναλλαγή και κάθε πολιτικό ή θρησκευτικό θεώρημα. Η δογματική σκέψη μετέτρεψε την Ελληνική γραμματεία σε υπηρέτριά της και με αυτό το δεκανίκι κατάκτησε και κατέστρεψε τον πλανήτη μέσω της επιλεκτικής επιλογής. Μπορούμε να δουλώσουμε αυτόν τον Λαό; Καλώς, δεν μπορούμε, τον σβήνουμε από τον χάρτη. Και μ αυτόν τον τρόπο, όπως δείχνει η ιστορία, η παγκόσμια Ελίτ ευφυώς διαχειριζόμενη την δογματική σκέψη κυριαρχεί ανέξοδα και εκ του ασφαλούς. Καταθέτοντας λοιπόν την απάντηση περί Θεού που προσέγγισα, δεν θα ασχοληθώ με τον γνωστό μας θεό και αυτό, διότι έχω σχηματίσει μια εντελώς νέα και δική μου άποψη η οποία με ικανοποιεί απόλυτα και δεύτερο, δεν έχω καμία απολύτως ανάγκη να πείσω τον οποιοδήποτε περί της ορθής όπως πιστεύω άποψής μου. Όσες φορές προσπάθησα να μεταφέρω κάποιες αλήθειες στους άλλους, με ρίξανε στα λιοντάρια. Αν σε κάποιον αρέσει η γνώμη μου, ας την υιοθετήσει για τον Εαυτό του. Αν δεν του αρέσει, υπάρχουν τόσοι και τόσοι θεοί και θεές που σίγουρα θα βρει κάποιον της αρεσκείας του, να τον ταΐζει και να τον προσκυνά. Όταν στο παρελθόν αναζητούσα και εγώ τον θεό το έκανα αναζητώντας ένα καταφύγιο από το βάρβαρο πολιτιστικό μοντέλο που ζούσα και που διαρκώς πλήγωνε την ευαισθησία μου. Και που όταν κατέληγα σε μια απόφαση ως προς τον ποιό θεό να πιστέψω, διαπίστωνα ότι ο θεός που επέλεγα είχε τόσες απαιτήσεις από εμένα ώστε δεν μου άφηνε κανένα περιθώριο προσωπικής επιλογής. Έπρεπε να σκέφτομαι και να πράττω όπως ήθελε αυτός και όχι εγώ. Μου έλεγε π.χ, να αγαπώ τους εχθρούς μου και να τους αφήνω να με σφάζουν για να πάω στον παράδεισο! Να μην πλησιάζω γυναίκα διότι θα με οδηγούσε στην κόλαση. Ότι γεννήθηκα αμαρτωλός και ότι θα πρέπει να ζητώ μέχρι να πεθάνω συγνώμη, επειδή γεννήθηκα άνθρωπος και όχι πρόβατο και άλλα τέτοια φαιδρά που όμως στο παρελθόν είχαν μεγάλη απήχηση

201 200 στους λαούς που πίστευαν σε τέτοιους θεούς. Και έχουν ακόμα σε κάποιους μέχρι και την εποχή μας. Επιθυμώ να υπενθυμίσω και να βεβαιώσω τον αναγνώστη, ότι αναφέρομαι στον θεό που εγώ ανακάλυψα και σε κανέναν άλλον, αφού βέβαια μαθήτευσα στους περισσότερους γνωστούς θεούς, γνωρίζοντας από κοντά και αυτούς τους ίδιους θεούς, όπως και τους ιερείς υπηρέτες τους. Ο μίτος της Αριάδνης που με βοήθησε να βγω από τον Λαβύρινθο των άπειρων θεωριών, παθών και ιδεών περί θεού και θεών, ήταν, όταν για τρίτη φορά πριν λίγο καιρό ξανάδα το ντοκιμαντέρ η Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Ζωής, του NATIONAL GEOGRAPHIC και στο οποίο, μέσω της έρευνας του γονιδιώματος αναζητήθηκε ο κοινός πρόγονος όλων των ζωντανών πλασμάτων της Γης. «Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσω στον αναγνώστη ότι σημείο αναφοράς της νοημοσύνης που έκτισε το προαναφερόμενο Ντοκυμαντέρ, είναι οι Φυσικοί Νόμοι». Το σκεπτικό ήταν απλό, οι επιστήμονες σκέφτηκαν ότι ο αρχικός πρόγονος της Ζωής, θα πρέπει να έχει κληρονομήσει κάποια από τα γονίδιά του σ' όλα τα πλάσματα της Γης. Μετά από τις σχετικές επιστημονικές έρευνες που θαυμάσια περιγράφονται και παρουσιάζονται σ' αυτό το οκτάωρο Ντοκιμαντέρ, αναγνωρίζεται ότι τα κοινά γονίδια του προγόνου όλων των ζωντανών πλασμάτων του πλανήτη, προέρχονται από τον κοινό σπόγγο ή το θαλάσσιο σφουγγάρι. Ένα από αυτά τα κοινά γονίδια π.χ. είναι το γονίδιο του κολλαγόνου. Σκέφτηκα λοιπόν εντελώς λογικά, ό,τι, αφού ο θεός είναι πνεύμα, δεν πρέπει υπάρχουν κοινά γονίδια να αναζητήσω αλλά κοινές ιδιότητες και μάλιστα πνευματικές. Δηλαδή, αφ' ενός άϋλες, αφ' ετέρου δραστήρια ενεργές και τέλος αιωνίως υπάρχουσες εντός του Σύμπαντος! Ποιες είναι οι ενεργές ιδιότητες άνευ των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει Ζωή; Ποιές είναι οι απολύτως άϋλες αλλά ενεργές ιδιότητες που όλα τα ζωντανά πλάσματα στο διηνεκές του Σύμπαντος έχουν, ανεξάρτητα των μορφών τους, του τόπου επιβίωσής τους και του χρόνου της ζωής των; Ποιες είναι οι ιδιότητες άνευ των οποίων δεν μπορεί να προκύψει κανένα απολύτως Έργο, από το ελάχιστο των υπερχορδών μέχρι το μέγιστο του Σύμπαντος; Αυτές που εγώ βρήκα, ως απόλυτα άϋλες και αιώνια υπάρχουσες ιδιότητες, άνευ των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει καμία μορφή ζωής και οι οποίες Άρχουν ακόμη και του πεπερασμένου Σύμπαντος ως πανταχού παρούσες και τα πάντα πληρούσες, είναι η σκέψη και η βούληση! Φορέας δε μέσω του οποίου αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνονται στη Ζωή κάθε Όντος, είναι αυτό που οι αρχαίοι πρόγονοί μας ονόμασαν Εγώ. Αυτό σκέπτεται και αυτό βούλεται! «Σε πείσμα όλων των συκοφαντών του Εγώ και των Ελλήνων διαχρονικά». Είναι δυνατόν να υπάρξει ζωντανό πλάσμα στο διηνεκές του Σύμπαντος χωρίς Εγώ-Σκέψη- Βούληση; Όχι βεβαίως! Αυτή είναι η πραγματική Άγια Τριάδα. Στην διαμάχη δε των σοφών, για το αν ο θεός είναι αγαθός που μάχεται το κακό, τον διάβολο δηλαδή με όλο τον στρατό των υποστηρικτών του, μια διαμάχη που γέμισε βιβλιοθήκες ανοητολογίας και ποταμούς αίματος τον πλανήτη, έρχεται η δική μου απάντηση, να αποδείξει ότι η Θεία αρχή της σκέψης και της βούλησης τρέφει και τον κακό λέοντα και την καλή αντιλόπη, και τη μέρα και τη νύκτα, και τον θεό και τον διάβολο. Την ίδια θέση έρχεται να βεβαίωση η Κβαντική Αρχή της συμπληρωματικότητας των αντιθέτων του Νιλς Μπορ, ότι τα πάντα στο Σύμπαν αποτελούνται από ενότητες αντιθέτων και την οποία αρχή της συμπληρωματικότητας οι αρχαίοι σοφοί είχαν επισημάνει και παραστήσει με το άσπρο και μαύρο χρώμα στα δάπεδα των ναών τους, στον ελληνικό μαίανδρο και στο σύμβολο του ΤΑΟ της άπω ανατολής. Ο έντεχνος διαχωρισμός αυτής της ενότητας από το Αβρααμικό και Ελληνικό ιερατείο και η κήρυξη του πολέμου μεταξύ τους στο όνομα του δήθεν καλού θεού, μας οδήγησε στη σημερινή αλλά και αυριανή Κόλαση. Το φυσικό μας σώμα φίλοι μου είναι το Δένδρο της Ζωής και καρποί του είναι οι αισθήσεις, πόνος-ηδονή... Χωρίς αυτή την ενότητα αντιθέτων, κανένα Εγώ της προσωπικότητας δεν δύναται να αυτοπροσδιορισθεί στον κόσμο και να σχετισθεί με το σώμα που φωλιάζει δρώντας στον Κόσμο. Το ίδιο και το Σύμπαν, το σύνολό του στηρίζεται στην ίδια διττότητα.

202 201 Όταν οι καλές αισθήσεις πολεμούνε τις κακές, τότε έχουμε έναν εμφύλιο μέσα στον Νου και το σώμα μας που μας οδηγεί κατ' ευθείαν στο ψυχιατρείο, όπου και είμαστε βεβαίως! Ποιο είδος ζωής ΔΕΝ ασθενεί ψυχικά και οργανικά στον πλανήτη πλέων; Πως συμβαίνει η διαιώνιση αυτής της παραφροσύνης; Μέσω της ταύτισης απαντώ. Η ταύτιση είναι νόμος του Κόσμου, κανένα θηλαστικό δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός αυτού του νόμου. Ένα λιοντάρι γίνεται λιοντάρι μέσω της ταύτισης με την αγέλη του, μια αντιλόπη το ίδιο, ένας αμερικάνος, ένας έλληνας, ένας πόντιος, ένας αλβανός το ίδιο. Δυστυχώς για τους ανθρώπους, δεν γνωρίζουν πως ακόμα και η ευτυχία και η δυστυχία τους είναι επίσης θέμα ταύτισης και εθισμού! Όταν η Αρχή του Εγώ ταυτίζεται με το καλό, δρα υπέρ του καλού, όταν ταυτίζεται με το κακό, δρα υπέρ του κακού. Όταν ταυτίζεται με την ευδαιμονία δρα υπέρ αυτής και όταν με την θλίψη επίσης. Το ανθρώπινο Εγώ είναι απόσπασμα της Αρχής που σκέπτεται και βούλεται στο Σύμπαν και σαν τέτοιο, δρα υπέρ της Ζωής τρέφοντας και το καλό και το κακό. Αποκτά την οντολογική αυτονομία του μόνον όταν αποταυτισθεί από τους δυο πόλους, καλό-κακό που το προσδιορίζουν και τότε ανακαλύπτει την πραγματική του φύση, που είναι πέρα από το Καλό και το Κακό και τον κόσμο της διττότητας. Τότε, όλα θα εξαρτηθούν από το σημείο αναφοράς της συναισθηματικής του λειτουργίας και δυστυχώς, αυτή την εποχή, το σημείο αναφοράς των αυτόνομων οντοτήτων που κινούν τα νήματα της Ζωής αυτού του πλανήτη, είναι η Εξουσιολαγνεία τους. Και αυτό είναι μια Ύβρις απέναντι στην Ζωή που μας χαρίσθηκε Αυτές οι θέσεις περί θεού και ανθρώπου που ανέπτυξα, απελευθερώνουν τους ανθρώπους από κάθε θρησκευτική ανοησία, κάθε δήθεν δάσκαλο, φωτισμένο, σεβάσμιο και πεφωτισμένο και τοποθετούν τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση στον κόσμο. Αυτήν του Συνδημιουργού με ότι δόξα και ευδαιμονία απορρέει από αυτή τη θέση. Αυτή τη δόξα και ευδαιμονία οικειοποιήθηκαν τα διάφορα κοσμικά ιερατεία ρίχνοντας την Ανθρωπότητα στη δουλεία, για να απολαύσουν και εκμεταλλευτούν τα ίδια την δόξα από το έργο του ανθρώπου που οδηγεί στα άστρα. Οι προαναφερθείσες θέσεις απελευθερώνουν από τις θέσεις εξάρτησης του πολιτισμού μας, στις οποίες εντέχνως και με τα δέλεαρ του χρήματος, των ανέσεων, των ειδώλων, των ερωτικών διαστροφών και των χιμαιρικών ονείρων βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι. Διότι φίλοι μου, Εμείς οι Άνθρωποι είμαστε οι οικοδόμοι του πολιτισμού, εμείς οι Συνδημιουργοί του Κόσμου, εμείς οι δημιουργοί των επιστημών, εμείς η Ζωή, εμείς ο θάνατος. Αυτόν τον Θεό της Ζωής «εγώ, σκέψη και βούληση» μάχονται τα διάφορα Ιερατεία να θέσουν υπό τον έλεγχό τους εδώ και αιώνες και η μέχρι τώρα επιτυχία τους αποδεικνύει το μεγαλείο και αυτεξούσιο της ανθρώπινης ύπαρξης. «Βλέπε κεφ. Εγώ της προσωπικότητας» Διότι μόνον μια αυτόνομη συνειδητότητα, γνωρίζοντας την ισχύ της, μπορεί να παίξει με τους όποιους θεούς και με ποταμούς αίματος, προκειμένου να επιτύχει τους όποιους στόχους της! Στην έπαρσή τους όμως λησμόνησαν, ότι η Ζωή μόνον μέσα στην αγάπη μπορεί συνεχιστεί και όχι στο μίσος.. Γι' αυτό και επικαλούμαι, το Δίκαιο του Ουρανού. ΥΓ. Αυτού του κεφαλαίου: Την 1/2/15 πήγα στον κινηματογράφο ΟΛΥΜΠΙΟΝ να δω την βιογραφική ταινία του Στίβεν Χώκινγκ «Η Θεωρεία των Πάντων». Εξαιρετική εργασία σε όλα της. Ο κύρ. Χώκινγκ στην ηλικία των 25 ετών περίπου, ασθένησε από μια νόσο που ονομάζετε «Παράλυση του κεντρικού νευρώνα» και η οποία αχρηστεύει το κεντρικό νευρικό σύστημα αλλά παραδόξως, άφησε ανεπηρέαστη την ερωτική του λειτουργία. Και η οποία, καλώς λειτουργούσα, συνέβαλε δραστικά στην μέχρι σήμερα επιβίωσή του όπως επίσης και στα ορθά συμπεράσματα των ερευνών του. «Θυμηθείτε όσα γράφω περί ανεξάρτητου προγραμματισμού της ερωτικής μας

203 202 λειτουργίας». Στην συνέχεια της αξιόλογης και ανεγνωρισμένης επιστημονικής καριέρας του ενισχύει την θεωρεία του Μπίνγκ Βάνγκ, αλλά σε κάποια περίοδο της ζωής του την απορρίπτει. Για να καταλήξει στην άποψη, ότι το Σύμπαν δεν έχει αρχή και τέλος και ότι βρίσκετε σε μια διαρκεί ενεργητική δράση δημιουργώντας και καταστρέφοντας αιωνίως κόσμους. Άποψη, η οποία καταρρίπτει την ιδέα του Δημιουργού που αιματοκυλεί την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, χωρίς εν τω μεταξύ ο κύριος Χώκινγκ να δίδει απάντηση ως προς τον λόγο της δικής μας παρουσίας στον Κόσμο. Απέναντι σ αυτήν την αδυναμία του σας θυμίζω την δική μου άποψη «Ότι ο Λόγος της δημιουργίας μας είναι η διασπορά της Ζωής σε άλλους πλανήτες και ότι είμαστε τα σπέρματα της Γαίας τα δυνάμενα να πραγματοποιήσουμε αυτή τη διασπορά». Σας θυμίζω επίσης τα συμπεράσματα των μυστικιστών Δασκάλων του παρελθόντος σε Ανατολή και Δύση, όπως και τα αντίστοιχα της Κβαντικής επιστήμης σήμερα, και τα οποία τοποθέτησα συγκριτικά στο κεφάλαιο ΕΠΙΤΕΥΞΗ σελ Προτείνω δε στον ενδιαφερόμενο αναγνώστη να διαβάσει την βιβλιογραφία του κυρίου Μιχάλη Καλόπουλου, στην οποία περιγράφεται και αποκαλύπτεται το σύνολο της διαχρονικής και μυστικής δράσης του Αβρααμικού ιερατείου στον πλανήτη μας και τέλος, ο καθένας να πράξει κατά συνείδηση, αφυπνισμένη ή υπνωτισμένη.

204 203 Η επιστροφή του Οδυσσέα. Και τώρα, μετά από αυτή τη βαριά περιπλάνηση στα τεκταινόμενα αυτού του κόσμου, ας επιστρέψουμε στον ποιητικό, τον Μυθολογικό, στον αρχαίο, τον δικό μας, τον Ελληνικό λόγο. Τότε που οι θεοί συνομιλούσαν με τους ήρωες που αυτοί οι ίδιοι γεννούσαν και από κοινού μαζί έκτιζαν σοφίες, μαθηματικά, τέχνες, επιστήμες, πολιτισμούς και άνοιγαν δρόμους εξαίσιου κάλους και δράσης για όλους τους ανθρώπους. Μέχρι την εποχή που ο εγωκεντρισμός έκανε την εμφάνισή του και οι θεοί αποσύρθηκαν από σεβασμό προς τον άνθρωπο ο οποίος αποφάσισε να παίξει το εντελώς δικό του παιγνίδι και σήμερα να ρισκάρει τα ρέστα του σ Αυτό Οι αρχαίοι σοφοί και μύστες γνώριζαν την ψευδή γοητεία των λέξεων όπως επίσης την κενότητα και ανεπάρκειά τους να περιγράψουν συναισθήματα αισθήσεις και ψυχολογικές καταστάσεις. Γνώριζαν επίσης ότι είχε ανατείλει η εποχή του ψεύδους της λέξης, της παραπληροφόρησης και της λογοκρισίας από ένα πανίσχυρο ιερατείο, την επικράτηση του οποίου προέβλεψαν. Έτσι, σεβόμενοι το αυτεξούσιο του ανθρώπου, τους φυσικούς νόμους και σοφώς ποιούμενοι, δημιούργησαν τους μύθους, οι οποίοι είναι πιο αληθινοί και πιο πραγματικοί από τον ορθολογισμό και την καθημερινότητα των λέξεων που χρησιμοποιούμε και οι οποίοι μύθοι αγγίζουν τα όρια της Αιωνιότητας. Και τούτο διότι αισθήσεις και συναισθήματα είναι αιώνιες σταθερές ιδιότητες της κάθε σάρκας. Και ευκολονόητα αναπαρίστανται με τις εικόνες των όντων της φύσης. Το συναίσθημα της αρπακτικότητας π. χ. παρίσταται εύκολα με το πόδι ενός λεονταριού, του πνεύματος με τον αετό, της γονιμότητας με την κεφαλή του ταύρου και της αντανακλαστικότητας με εικόνες των ερπετών. Ένα οποιοδήποτε ιστορικό ή μη γεγονός, από τη στιγμή που γίνετε πράξη περνάει στην ιστορία, στον χρόνο και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Αυτό είναι νόμος του Σύμπαντος. Τίποτε ΔΕΝ υπάρχει δυο φορές. Ο χρόνος είναι ο Κρόνος που γεννά τα δημιουργήματα του παρόντος και αμέσως τα τρώγει, σε μία αέναη διαδικασία, κάνοντας τα πάντα παρελθόν. Γι αυτόν το λόγο, ο μύθος, σε αντίθεση με το τυχαίο γεγονός του παρόντος, είναι κάτι που «συμβαίνει κάθε στιγμή και συνεχώς» όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα, όπου θα επεξεργασθούμε μυθικά γεγονότα του παρελθόντος και θα νιώσουμε να ζωντανεύουν άγνωστες αλλά υπαρκτές αλήθειες της σημερινής ζωής. Ο μύθος είναι άτρωτος, αθάνατος και πάντα ΠΑΡΟΝ, μην μπορώντας να τον φάει ο Κρόνος. Διότι και ο ίδιος ο Κρόνος εμπεριέχετε σ αυτόν. Είναι μέρος του μύθου. Όπως μέρος του μύθου είμαστε κι εμείς και τα πάντα στην αέναη εξέλιξη της Ζωής Κατά την άποψή μου. Το Ελληνικό Δωδεκάθεο, αντιπροσωπεύει δώδεκα βασικές ψυχολογικές δομές της ανθρώπινης ύπαρξης που υφίστανται στο σώμα μας ως ιδιότητες και πανίσχυρα ένστικτα. Στο περί Εγώ συμπέρασμα υποστηρίζω και πιστεύω, «με την βοήθεια του Καρτέσιου βεβαίως,» ότι το Εγώ είναι το κυρίως Όντος Ων, ως ιδιότητα, της φυσικής ύπαρξής μας! Με την ίδια κυριαρχική ιδιότητα εμφανίζετε και ο Δίας ανάμεσα στους θεούς. Οι λόγοι δε, που με κάνουν να υποστηρίζω μια τέτοια ιδέα είναι: Ότι ο Δίας έχει ένα ισχυρό Εγώ το οποίο κυριαρχεί σε πλείστους τομείς δράσεις αλλά όταν ερωτευθεί χάνει μεγάλο μέρος της αυτοκυριαρχίας του. Όπως ακριβώς και με το ανθρώπινο. Ο Δίας πολλές φορές εμφανίζετε ως θύμα μιας μοίρας ή πεπρωμένου που ΔΕΝ μπορεί να αντιδράσει. Όπως στον θάνατο του Σαρπηδόνα από τον Πάτροκλο ομολογώντας πως «Ο νόμος ήταν έτσι». Όπως και σε πολλές άλλες ίδιες περιπτώσεις. Ερώτημα: Το ίδιο ΔΕΝ συμβαίνει καθημερινά στη Ζωή μας; Πόσες φορές δηλώνουμε, το πεπρωμένο ήταν έτσι. Ο Δίας είναι αυτός που πλαγιάζει εννέα νύχτες με την Τιτανίδα Θεά Μνημοσύνη και γεννιούνται οι εννέα Μούσες που διαμόρφωσαν τον κόσμο μας. Ο αναγραμματισμός της λέξης Μνημοσύνη μας δίδει την Νοημοσύνη. Την οποία ένα Εγώ με σκέψη και βούληση χρησιμοποιεί για να κτίσει το

205 204 ιδεατό ή υλικό Έργο του. Είναι δυνατόν να εμφανισθεί οποιοδήποτε έργο αν το Εγώ μας δεν ανατρέξει στις μνήμες του παρελθόντος. Όλα αυτά και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσας εργασίας, με κάνουν να πιστεύω και να υποστηρίζω ότι το ψυχολογικό νόημα του Διός είναι το ΕΓΩ. Η Οδύσσεια είναι η μυθολογική διάπλαση μιας πιθανής ιστορικής περιπέτειας, που δημιουργήθηκε από τους Έλληνες σοφούς και μύστες της εποχής εκείνης. Και οι οποίοι μύστες, χρησιμοποιώντας αιώνια και αμετάβλητα σύμβολα αισθήσεων και νοημάτων, συνέθεσαν εικόνες, μέσω των οποίων κατάφεραν να περάσουν μέχρι την εποχή μας αιώνιες αλήθειες, απαραίτητες για την επιβίωση και εξέλιξή μας. Η αρπακτικότητα συμβολίζεται με μέλη αρπακτικών ζώων, τα δε ερπετά και δράκοι συμβολίζουν τον πανίσχυρο και παγκόσμιο φυσικό νόμο της αντανακλαστικότητας στην νοητική και οργανική συμπεριφορά όλων των όντων του Κόσμου. Επεσήμανα την πιθανή ιστορική περιπέτεια, διότι την εποχή εκείνη, αλλά και μέχρι πρόσφατα, η πειρατεία ήταν για τους άγριους και βαρβάρους λαούς μια συνηθισμένη υπόθεση αρπαγής αυτού, που δεν μπορούσαν να έχουν ή να κατασκευάσουν οι ίδιοι. Και η Οδύσσεια ξεκινά ακριβώς από μια τέτοια πράξη. Όταν ο Οδυσσέας, φεύγοντας πλούσιος σε δόξα και λάφυρα από την Τροία, λεηλατεί βάρβαρα μια πόλη των Κικόνων, συσσωρεύοντας περιττά πλούτη. Εντελώς παράλογη πράξη για έναν σοφό βασιλιά που τον περιμένει μια πολυαγαπημένη σύζυγος και ένας λατρευτός υιός. Κατά τον ίδιο ακριβός τρόπο, το ανεκπαίδευτο Εγώ του σημερινού έφηβου ανθρώπου, όχι της Αρχαιότητας, ξεκινά το ταξίδι του στον Κόσμο της σημερινής βαρβαρότητας, αναζητώντας ψηλαφιστά την υπαρξιακή του δικαίωση! Ο Ωκεανός κατά τους αρχαίους μας αντιπροσώπευε το σύνολο του Κόσμου που μπορούσε να οραματισθεί, να αισθανθεί και εντός του οποίου να δράσει ο άνθρωπος! «Επιθυμώ να σημειώσετε, πως ο Οδυσσέας, σκοτώθηκε σε λογομαχία από τον άγνωστο γιό που απέκτησε με την Κίρκη, τον Τηλέγονο. Όταν τον συνάντησε στην πόλη που οι άνθρωποι ΔΕΝ γνώριζαν τι είναι η θάλασσα και στην οποία του ζήτησε να πάει ο Μάντις Τηρεσίας, όταν θα έβαζε τάξη στο βασιλείου του.» Άρχοντας κυρίαρχος και θαλασσοβάτης αυτού του Ωκεανού είναι ο Ποσειδώνας, αδελφός του Δία, ο οποίος Δίας, είναι σύννομος του Εγώ που σκέπτεται και βούλεται, όπως προανέφερα. «Σύμφωνα με τον Γιούγκ, ο Ποσειδώνας αντιπροσωπεύει τον υποσυνείδητο ψυχισμό του ανθρώπου, «άποψη με την οποία συμφωνώ και χρησιμοποιώ» και ο οποίος ψυχισμός, εδραιωμένος στο εγκεφαλονευρικό σύστημα, υπακούει σε αιώνιους αντανακλαστικούς φυσικούς νόμους της σάρκας». Υπενθυμίζω στον αναγνώστη την περιγραφή του υποσυνειδήτου στο παρόν βιβλίο. Και μια άγνωστη λεπτομέρεια που θα εντυπωσιάσει. Ο περίφημος Κύκλωπας Πολύφημος, ο πολύ φημισμένος εκείνη την εποχή, ήταν γιός του Ποσειδώνα και της Θώοσας. «Αυτής που θεάται τους θεούς» και η οποία ήταν θυγατέρα του Φόρκυνα, άρχοντα της αγριεμένης θάλασσας. Ο μετωπικός λοβός του εγκεφάλου μας ή ενωρατικό κέντρο, είναι ο χώρος του Νου μέσα στο οποίο το Εγώ μας με σκέψη και βούληση επεξεργάζεται τα δεδομένα της ζωής και παράγει έργο. Τέλος, μέσα σ αυτόν τον Ωκεανό της ζωής υπάρχουν διάφορα νησιά μεταξύ των οποίων και η Ιθάκη, ο τελικός προορισμός του Οδυσσέα. Το νησί της Καλυψώς είναι ο προτελευταίος σταθμός του Οδυσσέα όπου η θεά αφέντρα του χώρου καλύπτει για επτά χρόνια όλες τις ανάγκες του Οδυσσέα. Χωρίς αυτός να λησμονήσει την Ιθάκη και την Πηνελόπη, παρά το ότι η θεά του υπέσχετω ακόμα και την αιωνιότητα. Μετά από επτά χρόνια παραμονής σ αυτόν τον θλιμμένο παράδεισο, που λίγο διαφέρει από τον σημερινό δικό μας, οι Θεοί, με προτροπή της Αθηνάς, αποφασίζουν την απελευθέρωση του Οδυσσέα και στέλνουν τον Ερμή με την σχετική εντολή στην Καλυψώ. Όταν ο Ποσειδώνας αντιλαμβάνεται τον Οδυσσέα ελεύθερο στη θάλασσα, τον γκρεμίζει από την σχεδία του και η θάλασσα τον ξεβράζει στο νησί των Φαιάκων. Οι Φαιάκες ήταν λαός που αρχικώς κατοικούσε στο νησί Υπερεία και το οποίο βρισκόταν απέναντι από το νησί των Κυκλώπων και οι οποίοι Κύκλωπες διαρκώς τους ενοχλούσαν.

206 205 Κάποια εποχή, ο Ναυσίθοος κι αυτός γιός του Ποσειδώνα, αποφασίζει να φύγει με τον λαό του από την Υπερία και να εγκατασταθεί στη Σχερία, το νησί που βγήκε ο Οδυσσέας όπου και βασιλεύει ο Αλκίνοος. Ο ισχυρός και ρωμαλέος Νους ή Εγώ όπως περιγράφω στο περί Νου θεώρημα. Σύζυγος δε του Αλκίνοου είναι η Αρήτη και αυτή θυγατέρα του Ποσειδώνα. «Υποσυνειδήτου». Σύμφωνα με τα όσα μέχρι τώρα έχω γράψει ο αρμονικός γάμος ενός υποσυνειδήτου με ένα ρωμαλέο Εγώ είναι μια ιδανική σύζευξη η οποία καθρεπτίζετε σε όλη την ιστόρηση της παραμονής του Οδυσσέα στην Σχερία. Ερμηνεύω τις λέξεις Υπερία και Σχερία ως υπερβατικότητα και σχετικότητα. Και επειδή το μπλέξιμο με τα ονόματα της Οδύσσειας απαιτεί εργασία ετών, που ΔΕΝ έχω στην διάθεσή μου. Επιστέφω στο κυρίως θέμα μου ελπίζοντας άλλοι να συνεχίσουν την ιστορία που εδώ και καιρό άρχισε να απασχολεί και άλλους ελεύθερους στοχαστές! Όταν ο Οδυσσέας οδηγείται κοιμισμένος από τους Φαιάκες στην Ιθάκη είναι μόνος, πλούσιος σε σοφία και δύναμη με όσα κέρδισε στον δρόμο και έτοιμος να αντιμετωπίσει τους υποψήφιους μνηστήρες της Πηνελόπης και της Ιθάκης. Οι οποίοι όμως αντιπροσωπεύουν μέρη του εγωκεντρισμού του. Επαναλαμβάνω. Αντιπροσωπεύουν μέρη του εγωκεντρισμού του. Οδυσσέας ΔΕΝ επέστρεψε όπως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες με δόξες, τιμές και περηφάνια. Εξουσιομανής όπως ο Ευρύμαχος που χρησιμοποιεί κάθε μέσω για να διατηρεί την εξουσία του. Ενθουσιώδης και ασυγκράτητος συναισθηματικά όπως ο Αντίνοος. Πονηρά σκεπτόμενος να αλλάξει τα ήθη και έθιμα του λαού του προς όφελος της δυναστείας του όπως ο Αμφίνομος. Ούτε δημαγώγησε όπως ο Αγέλαος προκειμένου να παρασύρει τον Λαό του για να επιτύχει την εκδίωξη των μνηστήρων και να αυξήσει την εξουσία του. Επέστρεψε ως ένας σώφρον, δυνατός και αποτελεσματικός πολεμιστής που αποκατέστησε με δύναμη και ευφυΐα την τάξη και αρμονία πρώτα στο εντελώς δικό του βασίλειό. Τον Εαυτό του. Το μοναδικό πραγματικό βασίλειο που υπάρχει στον κόσμο μας! Όλα τα άλλα βασίλεια είναι πρόσκαιρα. «Θυμηθείτε εκείνο το ξεχασμένο γνωμικό που έχει χάσει την αξία του σήμερα και που λέγει. Τι κι αν τον κόσμο κατακτήσεις αλλά χάσεις την ψυχή σου». Ο πρώτος τόπος στον οποίο σταματούν τα καράβια του Οδυσσέα μετά την αναχώρησή τους από την Τροία, είναι η χώρα των Κικόνων και στην οποία ο Οδυσσέας συμπεριφέρεται όπως όλοι οι ισχυροί εκείνης της εποχής. Την λεηλατεί χωρίς ιδιαίτερο κόστος και συνεχίζει το ταξίδι του για να φθάσει στη Γη των ευτυχισμένων Λωτοφάγων, όπου οι άνθρωποι τρώγουν μόνον τους καρπούς των δικών τους δένδρων. «Γιατί ο μυθοπλάστης το τονίζει αυτό;» Στα πλαίσια της φιλοξενίας οι λωτοφάγοι πρόσφεραν στους επισκέπτες λωτούς και τότε όλοι διαπίστωσαν ότι άρχισαν να ξεχνούν ποιοι είναι, τι είναι και που πηγαίνουν και αυτό άρεσε στους συντρόφους του Οδυσσέα που ήθελαν να μείνουν εκεί για πάντα. Αλλά ο Οδυσσέας ήταν έξυπνος, δηλαδή ξύπνιος νους, κατάλαβε ότι αν έμενε και αυτός εκεί θα ξεχνούσε τον προορισμό του, την Ιθάκη και την Πηνελόπη του και μαζεύοντας με το ζόρι τους συντρόφους του που έκλαιγαν και οδύρονταν αντιστεκόμενοι, έφυγε από την χώρα, όπου οι άνθρωποι είχαν λησμονήσει τι ήταν, ποιοί ήταν και γι γιατί ήταν, καταναλώνοντας τους εξωτικούς καρπούς των δικών τους έργων. Όπως τα αυτοκίνητά τους, τα σπίτια τους, τα πτυχία τους, τα λεφτά τους, τις τηλεοράσεις τους, τις δόξες τους, τες θλίψες τους, τα κινητά τους και όλους τους άλλους λωτούς και καρπούς της εποχής μας. Αυτή ΔΕΝ είναι η τροφή των νέων ανθρώπων της εποχής μας στην προσπάθειά τους να αυτοπραγματοθούν. Να γίνουν κάτι και όχι ο Εαυτός τους; Η επόμενη στάση του Οδυσσέα είναι το νησί των Κυκλώπων. Σύμφωνα με τον μύθο οι Κύκλωπες είναι παιδιά του Ποσειδώνα, άρχοντα της αστείρευτης θάλασσας και του υποσυνειδήτου. Απολαμβάνουν δε, ένα εντελώς ιδιότυπο καθεστώς ελευθερίας. Εντελώς άγνωστο, ακόμη και μέχρι την εποχή μας. Δεν καλλιεργούν τίποτε, δεν εργάζονται σε τίποτε, δεν έχουν νόμους, δεν έχουν δημογεροντία, τους παρέχονται πλούσια τα πάντα από τους Θεούς και είναι εντελώς ελεύθεροι από υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους Κύκλωπες και θεούς. Ζούνε δε εντελώς μόνοι σε σπηλιές.

207 206 Έχουν μόνον ένα μάτι στο μέτωπο, «αυτό που μετά από χρόνια εμείς ονομάσαμε τρίτο μάτι ή ενορατικό κέντρο ή μετωπικό λοβό του εγκεφάλου» και ζούνε σε σπηλιές. Ο καθένας μόνος, κάτοχοι πάντων των πάντων. Ο Οδυσσέας εμφανίζετε εκεί, εντελώς άγνωστος από το πουθενά και σε ερώτηση του Κύκλωπα ποιος είσαι, απαντά Ούτις, με ψιλή και περισπωμένη που δεν έχει ο υπολογιστής μου και που σημαίνει ο αδιαφοροποίητος, αυτός που ακόμα δεν έχει γίνει κάτι, δηλαδή γιατρός, δικηγόρος, αλήτης ή τραπεζίτης. Ένας άγνωστος, σ έναν κόσμο όπου οι θεοί παρέχουν τα πάντα. Ερώτημα: Σε τι διαφέρει το αδιαφοροποίητο Εγώ ενός εφήβου όταν αφυπνίζεται στον δικό μας κόσμο, και ο οποίος κόσμος, αυθύπαρκτος και πάμπλουτος με όλα τα αγαθά του, παρίσταται στο ενορατικό του κέντρο; Ο μυθοπλάστης δεν δίδει ταυτότητα στον Οδυσσέα μέχρι να φτάσει στους Κύκλωπες. Δεν έχει επίγνωση του ποιος και τι είναι, μέχρι εκείνη την στιγμή. Σύμφωνα με τον μύθο ο Κύκλωπας σκοτώνει δυο συντρόφους του Οδυσσέα και τους τρώγει ξεκινώντας από το μυαλό τους, την εγκεφαλική τους ουσία. «Αυτό ακριβώς κάνει το ενορατικό μας κέντρο, καταναλώνει τις εντυπώσεις του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος». Στη συνέχεια, ο Οδυσσέας μεθάει τον Κύκλωπα με ένα θείο κρασί που του έδωσε κάποιος μάντης από τη χώρα των Κικόνων και με ένα πυρωμένο παλούκι τυφλώνει τον Κύκλωπα, το όνομα του οποίου ήταν Πολύφημος. Δηλαδή πολύ φημισμένος εκείνη την εποχή! Το πιο φημισμένο πράγμα εκείνη την εποχή ήταν το Ενορατικό Κέντρο ή το Τρίτο Μάτι, που βρίσκεται στον μετωπικό λοβό του εγκεφάλου και μέσω του οποίου οι άνθρωποι επικοινωνούσαν τότε με τους θεούς και προσχεδίαζαν τη ζωή τους. Το ίδιο και σήμερα, τα πάντα συμβαίνουν στο ενορατικό μας κέντρο πριν εκδηλωθούν στον εξωτερικό κόσμο. Αλλά εμείς ούτε το γνωρίζουμε, ούτε το καταλαβαίνουμε διότι ΔΕΝ έχουμε καμία ορθή πληροφόρηση περί όλων αυτών και διότι το δόγμα του ορθολογισμού, έχει καταστρέψει την ύπαρξή του. «Υπενθυμίζω στον αναγνώστη το περί Νου θεώρημα». Δραπετεύοντας δε ο Οδυσσέας από το νησί, διαισθανόμενος ότι έγινε κάτι, ότι ΔΕΝ αναλώθηκε αλλά αυτονομήθηκε από το κυκλώπειο ενορατικό κέντρο, φωνάζει στον κύκλωπα Πολύφημο υπερήφανος. Εγώωω, Εγώωω, Εγώω ο Οδυσσέας, ο γιός του Λαέρτη από την Ιθάκη σε τύφλωσα. Κάνοντας γνωστή την παρουσία του ανεξάρτητου οντολογικού Εγώ του, στο ενορατικό του κέντρο. Τον χώρο συνεργασίας με τους θεούς πλέων και όχι χώρο λήψης εντολών από αυτούς. Και τότε ο Πολύφημος φωνάζει, πως επαληθεύτηκε ο μάντις Τήλεμος που είχε προφητεύσει, πως κάποια μέρα θα τον τύφλωνε ο Οδυσσέας από την Ιθάκη. «Τι σας λέγει το όνομα Τήλεμος;» Ο μάντης Τήλεμος, είχε προφητέψει την εμφάνιση ενός εγωκεντρικού Εγώ το οποίο θα παρεμβάλλετω στην αυθεντική λειτουργία του ενορατικού κέντρου. Το σημερινό Εγώ της προσωπικότητάς μας, με την συνδρομή του Τήλεμου, έχει εντελώς αχρηστέψει το ενορατικό μας κέντρο και έχει επιβάλει μια Εγωκεντρική συμπεριφορά απέναντι στη ζωή και το φυσικό σώμα στο οποίο φιλοξενείται, εντελώς ασύμβατη με τις ψυχικές και οργανικές ανάγκες της ύπαρξής μας. Και φυσικά έρχεται το υποσυνείδητο, ο Ποσειδώνας, οι απαραβίαστοι νόμοι της φύσης που εμφωλεύουν μέσα σε κάθε σώμα, να τιμωρήσουν τον Οδυσσέα, το Εγώ της προσωπικότητας, που χάλασε τον μοναδικό χώρο εντός του οποίου οι θεοί παρείχαν τα πάντα. Λίγο πριν η θάλασσα ξεβράσει τον Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων και εν μέσω φοβερής θύελλας, ο Οδυσσέας ερωτά τον Ποσειδώνα γιατί τον τυραννά και δεν τον σκοτώνει να ησυχάσουν και οι δύο στην μεταξύ τους σύγκρουση και ο Ποσειδώνας απαντά. «Δεν θέλω να σε σκοτώσω αλλά να καταλάβεις πως εσείς οι άνθρωποι δεν είστε τίποτε χωρίς τους θεούς» Ο Οδυσσέας συμβολίζει το πρώτο Εγώ της προσωπικότητας που αυτονομείται απέναντι των περιεχομένων του ενορατικού του κέντρου και των θείων νόμων που ρυθμίζουν τη Ζωή και επιδιώκει να επιβάλει τους δικούς του κανόνες και το δικό του εγωκεντρικό θέλημα «κατά πάσαν πιθανότητα εξουσίας» απέναντί τους. Το Εγώ, ως θείος φορέας σκέψης και βούλησης, έχει αυτήν την δυνατότητα, αλλά όλα εξαρτώνται από το σημείο αναφοράς αυτής της προσπάθειας και η προειδοποίηση του Ποσειδώνα. «Υποσυνειδήτου». Συνιστά να μην ξεχαστούν οι θεοί του σώματος

208 207 από το Εγώ. Και βέβαια οι θεοί του σώματος ΔΕΝ είναι άλλοι από τις προϋποθέσεις εύρυθμης και υγιούς λειτουργίας του Διευρύνοντας την ίδια ιδέα, ο πλανήτης μας είναι ένα νησί Κυκλώπων. Κάθε Κύκλωπας αυτού του νησιού, αντιπροσωπεύει κάθε πολιτιστικό μοντέλο που υπάρχει επάνω του. Κάθε άνθρωπος είναι απόρροια του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε και το οποίο αναπαρίσταται αυτόματα στον μετωπικό λοβό του εγκεφαλονευρικού του συστήματος Κάθε ενορατικό κέντρο, έχει ένα εν δυνάμει Εγώ «Έναν Οδυσσέα» που υπηρετώντας τις λειτουργίες αυτού του ενορατικού κέντρου, συμβάλει στην επιβίωση του όντος που βρίσκεται. Αλλά κάποια από αυτά τα Εγώ έχουν την δύναμη του αυτεξούσιου και αυτονομούνται απέναντι της φυσικής εντολής τους, δημιουργώντας τον δικό τους Κόσμο. Την δική τους σπηλιά, τον δικό τους Κύκλωπα και ότι αυτός αντιπροσωπεύει σε σχέση αρμονικής ή δυσαρμονικής συνύπαρξης με τον υπόλοιπο Κόσμο των Θεών. Να θυμάστε ότι το όνομα Οδυσσέας, εμπεριέχει οδύνη, την Οδύσσεια κατανόησης του Εαυτού και του κόσμου που βρισκόμαστε Έναν αντίστοιχο μύθο έχουμε και στη Βίβλο, όπου, ένας ίδιος περίπου Κύκλωπας, ο Γολιάθ, προσβάλετε με έναν μονόλιθο στο μέτωπο και καταρρέει, δίδοντας τον θρόνο του Ισραήλ στον Δαυίδ. Στην περίπτωση του Δαυίδ ο μονόλιθος που προσβάλει το ενορατικό κέντρο του ανθρώπου και αλλοιώνει την λειτουργία του, είναι το οποιοδήποτε δόγμα. Η άκαμπτη δογματική θρησκευτική, επιστημονική ή εξουσιαστική δύναμη, που ευφυώς εκμεταλλεύεται τη λειτουργία των ξένων Εγώ, προς όφελος του Εαυτού δόγματος. Υποθέτω ότι ο μύθος του Οδυσσέα είναι αρχαιότερος του Δαυίδ και τούτο, διότι μόνον ένα αυτόνομο και αυτεξούσιο Εγώ είναι αυτό, που δύναται να δημιουργήσει ένα μονολιθικό δόγμα και μέσω αυτού, να καταστρέψει την εύρυθμη λειτουργία του ενορατικού κέντρου αλλά και την ευφυΐα του κάθε Εγώ που βρίσκετε μέσα εκεί. Μετά από αυτό το επίτευγμα του Δαυίδ, «Τη δογματική λειτουργία του Εγώ», εμφανίσθηκε ο ακόλουθος ψαλμός. «Και είναι ο Δαυίδ, που θεϊκή πήρε ευλογία, το σπέρμα του να πληθυνθεί πέρα από την γενιά του, να συντεθεί άλλη γενιά, άφθαρτη και αιώνια, με τον λαό της πίστεως, καινούργια βασιλεία». Κατά πάσαν πιθανότητα η νέα γενιά Ιερέων ολοκληρώθηκε με την οικειοποίηση ή συνεργασία του αρχαιοελληνικού και ιδιαίτερα της θεάς Αθηνάς και των υπολοίπων ιερατείων με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών της εποχής μας. Το σύνολο του παγκόσμιου πολιτισμού σήμερα δείχνει να είναι έργο των δύο ιερατείων, του Αβρααμικού και της Ελληνίδας θεάς Αθηνάς! Μετά το νησί των Κυκλώπων και αφού ο Οδυσσέας κατανόησε την αυτονομία του Εγώ του, τα καράβια προσέγγισαν το νησί των Λαιστρυγόνων, την Τυλέπυλο, την πύλη των τηλεφαντασμάτων των τηλεκατασκευών, των τηλεφώνων, των τηλεπρογραμμάτων και όλων των παραγώγων του Τηλέ. Και στην οποία Τηλέπυλο, βασίλισσα είναι μια άξεστη και άσκημη γυναίκα που είναι χοντρή σαν βουνό και έχει σύζυγο τον Αντιφάτη. «Ο Μυθοπλάστης προφήτεψε ακόμη και το σωματικό βάρος των τηλεθεατών». Έναν επίσης άξεστο Αντιφατικό ανθρωποφάγο γίγαντα, ο οποίος τρέχει στις φωνές πανικού της γυναίκας του και αρπάζοντας έναν ναύτη του Οδυσσέα, χωρίς καθόλου περίσκεψη τον κατατρώγει αμέσως. Πανικόβλητοι οι υπόλοιποι σύντροφοί του τρέχουν να φύγουν ενώ ο Αντιφάτης ειδοποιεί και τους άλλους Λαιστρυγόνες και όλοι μαζί πηγαίνουν στο λιμάνι που ήταν τα καράβια του Οδυσσέα. Παίρνουν βράχους και με αυτούς καταστρέφουν τα καράβια τρώγοντας τους ναυαγούς που γλιτώνουν από τους βράχους. Ο Οδυσσέας είναι ο μόνος που πρόλαβε να κόψει τα σκοινιά και να σώσει το καράβι και το πλήρωμά του. Αφήνω στον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, από τον συσχετισμό της εμφάνισης ενός αφυπνισμένου Οδυσσέα στην σημερινή αντιφατική εποχή μας με τους αντιφατικούς και γιατί όχι με ανθρωποφάγους ανθρώπους της. Κοιτάξτε γύρο σας, μπορεί να μην τρώμε ακόμη σάρκες, αλλά σίγουρα κατακρεουργούμε, προδίδουμε και εκμεταλλευόμαστε λυσσασμένα, κάθε αγαθό αίσθημα και θετικό συναίσθημα, κάθε αγαθή Ψυχή και κάθε αρετή. «Τα πρώτα δε φαινόμενα βιοποριστικού κανιβαλισμού εμφανίσθηκαν πλέων στον πλανήτη και τη χώρα μας». Παρά την επάρκεια τροφής που υπάρχει παντού

209 208 Η Κίρκη είναι μια μάγισσα θεά με μεγάλη δύναμη και γνώση. Ζει όμως απομονωμένη σε ένα νησί. Τι σημαίνει αυτό; Η Κίρκη υπάρχει μέσα στον Ωκεανό του φυσικού Κόσμου, όπου υπάρχουν τα πάντα. Είναι ένα μικρό νησί του απέραντου κόσμου μας. Είναι Κύρια του χώρου της και είναι καθαρά θέμα τύχης αλλά και βούλησης να την συναντήσει ο οποιοσδήποτε ταξιδευτής στον δρόμο του για την Ιθάκη, όπως την συνάντησε και ο Οδυσσέας και όπως την συναντούμε και εμείς καθημερινά παντού στον Κόσμο μας. Το δισυπόστατο της θεάς Κίρκης υπηρετεί και τις δύο τάσεις του επίσης δισυπόστατου ανθρώπου τον εκχυδαϊσμό και την εξιδανίκευση. Η Κίρκη είναι η έκτη περιπέτεια του Οδυσσέα, αντιστοιχεί στον αστερισμό της Παρθένου και σύμφωνα με την μυητική πρακτική του Ελληνικού Δωδεκάεδρου, σ αυτή την έκτη μύηση παρέχεται από τους θεούς πρόσθετη ενίσχυση στους ικανούς ήρωες να συνεχίσουν τον δρόμο της τελείωσής τους. Τον δρόμο προς την Ιθάκη και την Πηνελόπη. Αυτό έγινε με το ΜΩΛΥ, το βοτάνι που οι θεοί έδωσαν στον Οδυσσέα και χάριν του οποίου, ακόμα και η Κίρκη μεταστοιχειώθηκε σε θετικό σύμβουλο του ταξιδιού του. Ο θεός Ερμής, δίδοντας το βοτάνι στον Οδυσσέα του είπε: «Η ρίζα αυτού του βοτανιού είναι μαύρη, ενώ το άνθος του Λευκό σαν το Γάλα. ΜΩΛΥ το ονομάζουν οι θεοί και είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να το βγάλουν από τη Γη! Μα για τους θεούς όλα είναι δυνατά.» Ο Γιούγκ, αναλύοντας το ψυχολογικό νόημα του μύθου της Κίρκης, λέγει ότι το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου που έγινε χοίρος από μία Κίρκη, είναι ότι δεν έχει μύτη. Ερμηνεύοντας την μύτη ως ακτίνα επίγνωσης. Ο χοίρος στους μύθους συσχετίζεται με την πιο ταπεινή σεξουαλική λειτουργία, «Τον Αυνανισμό». Η Κίρκη μεταμόρφωνε σε χοίρους όσους την ποθούσαν. Ο Γιούγκ ξεκαθαρίζει ότι η μαγεία της Κίρκης υπάρχει μόνον γι' αυτόν ή αυτήν που ποθεί. Γι' αυτούς που δεν ποθούν, Κίρκη δεν υπάρχει. Ένας άνθρωπος μεταμορφώνεται σε χοίρο όταν ο πόθος για το ερωτικό του αντικείμενο, ιδέα, θρησκεία, ιδεολογία, θεό, γυναίκα, ή άνδρα, δεν έχει δημιουργική εταιρική σύζευξη. «Αυτό είναι το σύνδρομο της Κίρκης» Κάθε άνθρωπος που ερωτεύεται, επενδύει στο αντικείμενο του ερωτικού του πόθου όλο το προσωπικό ερωτικό του όνειρο, είτε διεστραμμένο είναι αυτό, είτε εξιδανικευμένο. Όταν το όποιο ερωτικό ποθούμενο που οδηγεί σε δημιουργική δράση, θεός, ιδέα, ιδεολογία και οτιδήποτε επιθυμητό, είναι κοντά και λάμπει ενεργειακά, νοητικά, ερωτικά σαν απαστράπτον είδωλο χωρίς να μπορεί να συμμετάσχει σε μια δημιουργική ερωτική σύζευξη με το ερωτευμένο. Τότε το ερωτευμένο άτομο ευνουχίζεται, χάνει την εσωτερική του ενότητα και μετατρέπεται σε χοίρο, που συμβιβάζετε με την όποια ταπεινή σεξουαλική ή πνευματική εκτόνωση. Με τέτοιες «Κίρκες» είναι γεμάτος ο ανθρωποποίητος κόσμος μας. Η πορνογραφία, επί παραδείγματι, είναι η μεγαλύτερη Κίρκη της εποχής μας και στην μαγεία της έχει παραδοθεί το σύνολο σχεδόν του Δυτικού Κόσμου. Άψυχες και έμψυχες κούκλες, εικόνες κινούμενες και μη, σε περιοδικά, εφημερίδες, κινηματογράφο, τηλεόραση, και άλλα επικοινωνιακά μέσα, διεγείρουν πόθους που με τίποτε δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Και γεννώντας άφθονες ενοχές, καταδικάζουν τα ανυποψίαστα θύματά τους, τους νέους ιδίως ανθρώπους, στη μοναξιά, το άγχος και την καταφυγή στο ευτελέστερο είδος σεξουαλικής εκτόνωσης, τον φαντασιακό αυνανισμό. Θεοί, δάσκαλοι, χρήμα, εξουσία όλα διανθισμένα με ανικανοποίητους πόθους εκχυδαϊσμένων και εξιδανικευμένων ονείρων, έχουν φέρει την ανθρωπότητα στο κρισιμότερο σταυροδρόμι της. Την σημερινή απελπιστική, ακόμη και για τη ζωή της Γαίας κατάσταση. Τι είναι όμως το ΜΩΛΥ; Το βοτάνι που οι θεοί κατέχουν. Και τι είναι ο «ακήλητος Νους εν στήθεσσιν» που είχε ο Οδυσσέας και ο οποίος δεν εξαπατάται; Όταν η Κίρκη συνάντησε τον Οδυσσέα, σύμφωνα με την ποιητική αφήγηση του Όμηρου (Οδύσσεια, ραψωδία Κ, στίχοι 326 επ. ), του είπε: Απορώ μ' εσένα πώς δεν μαγεύτηκες αφού ήπιες αυτά τα φάρμακα... Αλλά εσύ φαίνεται ότι έχεις στο στήθος κάποιον Νου που δεν σαγηνεύεται!

210 209 Ο μύθος για το ΜΩΛΥ λέγει πως οι άνθρωποι είναι δύσκολο, όχι όμως και αδύνατο, «να το ξεριζώσουν από τη Γη». Αν δεχθούμε ότι η Γη, σε ψυχολογικό επίπεδο, αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο σώμα και την αντανακλαστική λειτουργία των ενστίκτων και συναισθημάτων του, τότε εύκολα βλέπουμε πως πράγματι, είναι πολύ δύσκολο να ξεριζωθεί κάτι που με μαύρη ισχυρή ρίζα είναι γερά ριζωμένο στις χθόνιες δυνάμεις ή υποσυνείδητο του σώματός μας. Είναι όμως φρόνιμο να γνωρίζουμε ότι αυτές οι χθόνιες δυνάμεις, είναι οι φυσικές σταθερές όπου το ΜΩΛΥ μπορεί να στηριχθεί και να δώσει τον ανθό του. Έναν ανθό που αναπτύσσεται πάνω από την Γη και τις χθόνιες δυνάμεις και φωτίζεται από την θαλπωρή του Ζωοδότη Ηλίου, έτσι ώστε να είναι Λευκό σαν το Γάλα. Πάντοτε έτσι είναι φίλοι μου, η έκλαμψη της επίγνωσης ή «Της Φώτισης» είναι πάντα μικρή και είναι πάντα λευκή και πάντα σαν το γάλα, που τρέφει κάθε νέα Ζωή. Το ΜΩΛΥ δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που, στην εποχή μας, ονομάζουμε επίγνωση ή συνειδητότητα, μια λέξη που υπονοεί την ύπαρξη μιας οντότητας που είναι πέρα από την γνώση και την συνείδηση και η οποία, δεν εξαπατάται ποτέ. Είναι διαισθητική και υπέρλογη. «Στην παρακάτω ερμηνεία του μύθου της Μέδουσας θα δείτε το Μώλυ να αναπαύεται πάλευκο στο στήθος της μέδουσας και κάτω από την προστασία δυο ερπετών.» Δύο ακόμη περιπέτειες του Οδυσσέα που επιθυμώ να προσθέσω στο κείμενο είναι της Σκύλας και της Χάρυβδης. Η μέν Σκύλα είναι πολυκέφαλη και τρέφεται με το αίμα και τις σάρκες των ανθρώπων και η Χάρυβδης είναι μια τεράστια ρουφήχτρα στη μέση της θάλασσας «Στη Μέση του Κόσμου» που απορροφά τα πάντα, τα διαλύει εντός της και τα ξερνά συντρίμμια στην επιφάνεια.... Το αίμα κατά του αρχαίους πολιτισμούς, αντιπροσώπευε την ζωτική ενέργεια της ζωής και κατά την άποψή μου, η Σκύλα της Οδύσσειας, αντιπροσωπεύει όλες τις οργανωμένες θρησκευτικές, πολιτικές, επιστημονικές και ιδεολογικές εξουσίες του πλανήτη, οι οποίες, απομυζούν προς ίδιον όφελος τη ζωοποιώ δημιουργική ενέργεια των ανθρώπων. Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η Σκύλα έχει έξη κεφάλια και κάθε κεφάλι έχει τρείς σειρές δόντια.. Γιατί ο Μυθοπλάστης γνωστοποίησε τις τρείς σειρές δόντια που κατατρώγουν τις σάρκες Μήπως εννοούσε Το Εγώ τη σκέψη και τη βούληση, που όντος κατατρώγουν σάρκες. Π. χ. Ένα Εγώ της προσωπικότητας που διατάσει την ρίψει μιας ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, και πόσες άλλες βόμβες της εποχής μας, πόσες σάρκες κατατρώγει; Ένα θρησκευτικό Εγώ, που καταστρέφει κάθε πολιτισμό του πλανήτη, πόσες σάρκες κατατρώγει; Η δε Χάρυβδης, δεν είναι τίποτε περισσότερο από το πολιτιστικό μοντέλο που υπάρχουμε και που αφού μας λιανίσει εντός του. Χωρίς να μας προσφέρει ούτε μια στιγμή χαράς, μας ξερνάει συντρίμμια σε κάποιον οίκο ευγηρίας, κάποιο νοσοκομείο με αποκλειστική δίπλα ή σε κάποιον σταύλο όπως γινόταν πριν από κάποια χρόνια στα χωριά των κολλήγων και όχι μόνον. Σε τι διαφέρει το πρόσφατο παρελθόν της κραιπάλης, της σπατάλης, της πορνείας, της ταβέρνας και τις εξωφρενικής κατανάλωσης που ζήσαμε, από το νησί της Καλυψώς και στο οποίο κόντεψε να πεθάνει από μαρασμό ο Οδυσσέας. Μην ξεχνάτε ότι με εντολή του Δία ελευθερώθηκε από την Καλυψώ, όχι μόνος του! Ερώτημα: Μήπως τα μνημόνια είναι το μήνυμα του Δια να ξαναβρούμε τον Εαυτό μας; Ο πολυμήχανος, πολύτροπος, πολύγνωμος, πολύβουλος και ευφυής Οδυσσέας μας, ο έξυπνος, έφτασε επιτέλους στην Ιθάκη και την Πηνελόπη του, πολεμώντας και αντιμετωπίζοντας Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Σειρήνες και Λωτοφάγους, Κίρκες και Καλυψούς, Σκύλες και Χάρυβδεις έχοντας πολλούς θεούς απέναντί του, αλλά και δίπλα του. Μετά την ολοκλήρωση των άθλων του, σοφότερος και αφού έχασε τα πάντα, καράβια και συντρόφους, ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει τους υποψήφιους μνηστήρες της Πηνελόπης και της Ιθάκης. Που όπως προείπα και επαναλαμβάνω και τώρα, είναι μέρη του εγωκεντρισμού του. Πρώτος και ισχυρότερος αντίπαλος από τους μνηστήρες ήταν ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ ο γιός του Ευπείθη και τον οποίο Ευπείθη ο Οδυσσέας είχε κάποτε ευεργετήσει. Ο Αντίνοος, είναι η αντίθετη νοημοσύνη της ευφυΐας και της σωφροσύνης που μας πείθει να προχωράμε στις πιο παράλογες πράξεις,

211 210 αδιαφορώντας για τα πάντα. Ποιά είναι αυτή; Μα η αισθητική και συναισθηματική δράση, ο ενθουσιασμός και γενικά η έντονη συναισθηματική και παράλογη φόρτιση. Ο Οδυσσέας απέδειξε με την συμπεριφορά του όταν έφτασε στην Ιθάκη, ότι ήταν ψύχραιμος και λογικός, ενώ ο Αντίνοος βιαστικός, ανυπόμονος και άσκεφτος.. Ο επόμενος μνηστήρας είναι ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, με κάθε μέσον, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής που υπερασπίζετε μανιωδώς τα συμφέροντά του, είναι δε και ιδιαίτερα συμπαθής στην Πηνελόπη. Υποθέτω δε, ότι ο Ευρύμαχος αντιπροσωπεύει όλες τις εγωκεντρικές μορφές εξουσίας του πλανήτη και φυσικά την εξουσιολαγνεία. Ο επόμενος μνηστήρας είναι ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει το θεσμικό δίκαιο και την τάξη των πραγμάτων. Ο ύπουλος δολιοφθορέας που εκ των έσσο αμφισβητεί ηθικές αξίες, θεσμούς και αρχές. Ο Οδυσσέας δεν έφερε νέους εξουσιαστικούς νόμους που θα ευνοούσαν μια εγωκεντρική δική του βασιλεία, αλλά αποκατέστησε τους παλιούς που οι Μνηστήρες της εξουσίας διεκδικούσαν με άπρεπες και διεφθαρμένες συμπεριφορές παραβιάζοντας τους θεσμούς. Ο θεσμός του Δικαίου είναι ο συνεκτικός ιστός μιας κοινωνίας όταν είναι διάτρητος τα πάντα καταρρέουν. Τέταρτος σημαντικός μνηστήρας που σκοτώνεται από τον Οδυσσέα είναι ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Ο Δημαγωγός, που άγει τον λαό όπου θέλει, που με την βοήθεια του Αντίνοου, του συναισθήματος, τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη και που άσκεφτα και με ενθουσιασμό καταστρέφει τα πάντα, ακόμη και τον εαυτό της! Πρώτοι δε σύμμαχοι των Μνηστήρων, οι υπηρέτες Μελάνθιος και Μελάνθη που μεταφράζονται ως τα μαύρα λουλούδια και που είναι παιδιά του Δόλιου. Όλα τα ονόματα στα Ομηρικά έπη είναι θαυμαστά και έχουν αποκεκριμένα νοήματα. Πολλές φορές ερμήνευσα το αποκεκριμένο νόημα του ονόματος της Πηνελόπης και μπορώ να πω πως σχεδόν ποτέ δεν έμεινα ικανοποιημένος. Αλλά τώρα, μετά την ερμηνεία των προηγούμενων ονομάτων, αισθάνομαι ότι το νόημα του ονόματος της Πηνελόπης πρέπει να εμπεριέχει την ολοκλήρωση του Εαυτού. Η Πηνελόπη αντιπροσωπεύει τη δημιουργική ουσία του Υπέρτατου, στην οποία επιστρέφει ο Οδυσσέας. Όπως περιγράφω στο κεφ. Εγώ του βιβλίου. Και τούτο, διότι η Πηνελόπη είναι απρόσωπη, δεν αποκαλύπτει ποτέ το πρόσωπό της στους μνηστήρες και κάθε φορά που απαντά σ αυτούς, ακουμπά στο δένδρο της Ελιάς που στηρίζει το παλάτι του Οδυσσέα. «Το Δένδρο της Ζωής» Θεωρητικά, αφού ο Οδυσσέας ολοκλήρωσε την αποστολή του και επέστρεψε στην αγαπημένη του σύζυγο, θα έπρεπε σύμφωνα με τις ιδέες και τα έθιμα της εποχής, να μείνει στην Ιθάκη, να μεγαλώσει το βασίλειό του, να κάνει πολλά παιδιά κ.τ.λ. Αλλά αντιθέτως, αφού ο Οδυσσέας έκτισε το νέο του βασίλειο δίκαια και ευφυώς, το άφησε στον Ευφυή γιό του Τηλέμαχο και εγκαταλείποντας την Πηνελόπη, ακολουθώντας τις οδηγίες του Τειρεσία, έφυγε σε νέες περιπέτειες, λέγοντας στην Πηνελόπη και η οποία το αποδέχτηκε, ότι θα αναζητήσει μια πόλη όπου οι άνθρωποι ΔΕΝ γνωρίζουν τι είναι η θάλασσα.. Ο Οδυσσέας πράγματι έφτασε στην πόλη που οι άνθρωποι ΔΕΝ γνώριζαν τι είναι η θάλασσα. «Την θάλασσα των αρχαίων που προανέφερα». Και στην οποία πόλη ο άγνωστος από αυτόν γιός που απέκτησε με την Κίρκη, ο Τηλέγονος, σε κάποια φιλονικία, σκότωσε τον ευφυή, πολύτροπο, έξυπνο και πολυμήχανο πατέρα του Οδυσσέα. Πιθανόν επειδή εκείνος, καλοπροαίρετα θέλησε να δώσει κάποια συμβουλή. Συμβαίνει αυτό με τους συνταξιούχους και μ' αυτόν τον θάνατο, ίσως ήδη να καταρρέει η νέα περιπέτεια της Ανθρωπότητας. Αυτή της τεχνολογικής εξέλιξης που βιώνουμε σήμερα. Το όπλο με το οποίο ο Τηλέγονος σκότωσε τον Οδυσσέα ήταν το δηλητηριώδες ηλεκτρικό κεντρί ενός σαλαχιού. Τυχαίο, σύμπτωση; ΟΧΙ, πάει πολύ για να είναι σύμπτωση. Αυτό το όπλο δικαιώνει την ερμηνεία του μύθου που εδώ περιγράφω. Ο Τηλέμαχος είναι ο ευφυής γιός και διάδοχος του Οδυσσέα, που για να διατηρήσει το βασίλειο του ευφυούς πατέρα του, την Ιθάκη, το σπίτι του, την πατρίδα του και τον Εαυτό του, μάχεται τα τηλεείδωλα, τα τηλεψεύδη, την τηλεύπνοση, τα τηλεπροϊόντα και γενικά όλα τα τηλεφαντάσματα

212 211 που μεταστοιχειώνουν την ευφυή λειτουργία του θείου ΕΓΩ μας, σε υπηρέτη κατανάλωσης προϊόντων, ιδεών και συναισθημάτων, που άλλοι φτιάχνουν πριν από εμάς για μας.. Ο Τηλέγονος είναι επίσης γιός του ευφυούς Οδυσσέα αλλά με την Κίρκη, η παιδεία του οποίου ΔΕΝ προέκυψε από το ευφυές έργο του πατέρα του και την απευθείας παιδεία του. (Σας θυμίζει κάτι αυτό). Και ο οποίος Τηλέγονος, μέσα στην άγνοια του ποιος είναι πραγματικά, «Ενώ ο Τηλέμαχος θυμόταν». Γνήσιος γόνος των παντός είδους τηλεπροϊόντων, της μητρικής μαγείας, στην οποία όλοι εμείς οι αρσενικοί είμαστε ευάλωτοι και των άγνωστων διαχειριστών των τηλεκατασκευών. Υπακούοντας στα τυφλά και άλλογα ένστικτά του, που όλα τα τηλεκανάλια εντέχνως καλλιεργούν. Ως γνήσιος γόνος των τηλεπρογραμμάτων που άλλοι κατασκευάζουν πριν από αυτόν γι αυτόν, σκοτώνει πρώτα την Εαυτού ευφυΐα, τον εσωτερικό του Οδυσσέα δηλαδή και τέλος, καταλήγει ένας άβουλος αντανακλαστικά λειτουργών καταναλωτής συναισθηματικών και υλικών τηλεπροϊόντων, που μισεί κάθε ευφυΐα και Οδυσσέα φυσικά. Το όπλο με το οποίο ο Τηλέγονος σκότωσε τον πατέρα του Οδυσσέα, ήταν το ηλεκτροφόρο κεντρί ενός σαλαχιού! Σύμπτωση; Όχι, πάει πολύ για να είναι σύμπτωση. Σε τι διαφέρει το ηλεκτροφόρο κεντρί ενός σαλαχιού, από τις κεραίες των τηλεοράσεων, των τηλεφώνων και όλων των τηλεκατασκευών που σκοτώνουν την ευφυή λειτουργία του Εγώ μας. Ο Μυθοπλάστης σκότωσε τον Οδυσσέα με την ηλεκτροφόρα ουρά ενός σαλαχιού, εντελώς ασύμβατο όπλο για κάθε εποχή. Εκτός της σημερινής. Αυτό σημαίνει αιωνιότητα του Μύθου. Ο Οδυσσέας στο ξεκίνημα των περιπετειών του συμβολίζει το ΕΓΩ της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου, το οποίο υπηρετεί τις ανάγκες της ζωής και του φυσικού σώματος, αλλά ταυτόχρονα, αναζητά και την υπαρξιακή του δικαίωση, την ένωση με τη δημιουργική ουσία του όντος Άνθρωπος! Αυτή είναι η Πηνελόπη που περιμένει υπομονετικά. Το ΕΓΩ του κάθε ανθρώπου στην προσπάθειά του να βρει την δικαίωση της ύπαρξής του, να φτάσει δηλαδή στην ΙΘΑΚΗ, τον ολοκληρωμένο Εαυτό, το βασίλειο με τους πολλούς μνηστήρες και διεκδικητές. Είναι υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει όλους τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, που αισθήσεις, ένστικτα, συναισθήματα και καλοπροαίρετοι εξουσιαστές, στήνουν εμπρός του. Το ΕΓΩ της προσωπικότητας. «Οδυσσέας», αισθάνεται βαθιά μέσα του την ιερή αναμονή του θείου προορισμού του, την ένωση με τη δημιουργική ουσία του «Πηνελόπη και δεν παραιτείται ποτέ από την προσπάθεια να ενωθεί μαζί του. Όταν παραιτείται από αυτήν, λόγο παραπλάνησης, αυτοπαγίδευσης ή τεμπελιάς ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας, χάνει την ζωτικότητά του και μαραίνετε, πεθαίνει. Όπως μαράθηκε και ο Οδυσσέας στα νησιά της Καλυψώς και της Κίρκης, παρά τους θεϊκούς έρωτες που ζούσε. Προανέφερα ότι η θάλασσα κατά τους Αρχαίους μας αντιπροσώπευε το σύνολο της Ζωής εντός της οποίας τα διάφορα νησιά αντιπροσωπεύουν τις διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις που περνάμε, διανύοντας τον δρόμο της δικής μας ζωής Ερώτημα: Σε τι διαφέρουν οι δικές μας πόλεις όπου οι άνθρωποι γνωρίζουν μόνον αυτό που τους δίδει η τηλεόραση, τα ΜΜΕ και η προπαγάνδα του πεζοδρομίου; Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους της σημερινής εποχής, οι οποίοι, παρά τον υλικό πλούτο που κατέχουν, αυτοκαταστρέφονται και μαραίνονται μέσα στα παλατάκια τους καταναλώνοντας ιδέες, συναισθήματα και τρόφιμα, μη αντέχοντας την απώλεια της Πηνελόπης, του θείου δημιουργικού Εαυτού τους. Εύχομαι από καρδιάς στους νέους Οδυσσείς και νέους Τηλεμάχους, τους νέους αναζητητές της Ιθάκης και της Πηνελόπης, του Εαυτού και του προορισμού που ο καθένας έχει στη Ζωή, να εργαστείτε ευφυώς, διότι η ευδαιμονία της ευφυούς δράσης δεν τελειώνει ποτέ και ενθυμούμενοι πάντα τους Τηλεγόνους, να δικαιώσετε τον λόγο της ύπαρξής σας. Από εδώ ξεκινά η υπεύθυνη δική μας ιστορία, απέναντι στον Κόσμο και τους Εαυτούς μας.

213 212 Σ αυτό το βιβλίο καταθέτω όση γνώση απόκτησα για την ψυχολογία και τις υποσυνείδητες υποβολές που μας στερούν τη χαρά της ζωής και το οποίο μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά τους εραστές της αλήθειας του δικαίου και της ελευθερίας, στην προσωπική τους απελευθέρωση από φόβους, τρόμους, αγωνίες, αμφιβολίες και εφιάλτες. Εφιάλτες, που έντεχνα, φυτεμένοι στον χώρο του νου και του σώματός μας, καταδυναστεύουν την ωραιότητα της Ζωής μας. ΠΡΟΣΟΧΗ: Υπάρχει μια διαρκής κατασυκοφάντηση των πολιτικών εξουσιών τις τελευταίες 10ετίες από όλα τα Μ. Μ. Εξαχρείωσης, τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους, τους μπαχαλάκηδες, τους αναρχικούς, τους κουκουλοφόρους και τους επίσης καλοπληρωμένους σατιρικούς καρατερίστες που διαρκώς αποκαλύπτουν του κόσμου τις βρομιές, χωρίς η δήθεν αδέκαστη Δικαιοσύνη να επεμβαίνει αυτεπάγγελτα, όπως θα έπρεπε. Τούτο μας κάνει να χάνουμε την εμπιστοσύνη στα κυβερνητικά σχήματα και να παραιτούμαστε της υπεράσπισης των κυβερνητικών και κρατικών εξουσιών. Και αυτό είναι ένα θανάσιμο λάθος εκ μέρους μας. Διότι, αν οι δημοκρατικές εξουσίες καταρρεύσουν, μέσα από τα δοτά σκάνδαλα που ευρέως και παγκοσμίως από τα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης προβάλλονται, τότε θα γίνουμε εύκολη τροφή στους δικτάτορες αφέντες των πολυεθνικών εταιριών, διότι δεν θα υπάρχει καμία εξουσία να υπερασπιστεί το δικαίωμα της ανθρωπιά μας. Ο θεσμός του δικαίου είναι ο συνεκτικός ιστός μιας κοινωνίας, όταν αυτός είναι διάτρητος, οι κοινωνίες καταρρέουν. Η αλλαγή ξεκινά από εμάς και τον θεσμό του δικαίου, αν εμείς ως άτομα δεν αλλάξουμε, το γκρέμισμα των θεσμών και του κράτους στα οποία έντεχνα οδηγούμαστε να υλοποιήσουμε, θα είναι ο τάφος μας. Αυτή η διαρκής παραχώρηση αρμοδιοτήτων, από τις κεντρικές εξουσίες σε πολυεθνικές εταιρίες και άλλες ΜΚΟ με διάφορες ευλογοφανείς και ύπουλες δικαιολογίες. Και με την ανοχή του θεσμικού δικαίου, οδηγεί αργά αλλά σταθερά, σε μια κατάρρευση των δημοκρατικών συστημάτων, των κεντρικών εξουσιών και των δομών διαχείρισης των παγκοσμίων προβλημάτων που έρχονται να μας πνίξουν. Και αυτό είναι μια έντεχνη παγίδα στημένη από Αυτούς, που κατά τα συμφέροντά τους ανέπτυξαν, με σκοπό να αφανίσουν το ανθρώπινο γένος και στο υπόλοιπο που θα επιβιώσει, θα εδραιωθεί ο νέος μεσαίωνας των τραπεζιτών και των πολυεθνικών. Με όλη την Ισχύ, που δολίως, μέσω των επιστημών απέκτησαν και στην οποία αν πέσουμε, δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ.. Αυτό συμβαίνει σήμερα Αύγουστος του 2017 στην Πατρίδα μας, κι εμείς στεκόμαστε αδρανείς και ανήμποροι να αντιδράσουμε. Θα αφήσουμε να συμβεί; Οι επιστήμες οι τέχνες και οι αριθμοί ΔΕΝ μας εδόθησαν για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον Κόσμο. Αλλά μέσω αυτών των θείων χαρισμάτων, να κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν την λειτουργία του Κόσμου και μέσω αυτής της κατανόησης να αναδειχθούμε ως Συνδημιουργοί Αυτού και όχι ως εκμεταλλευτές, διαφθορείς και βιαστές του! Αυτό το βιβλίο, είναι η δική μου πράξη αντίδρασης, σ' ένα ανθρωποποίητο πολιτιστικό μοντέλο Ζωής, που έντεχνα, υποβάλει και επιβάλει αυθαίρετα και ενάντια σε κάθε λογική Αρχή, επειδή έτσι εξουσιάζουν αυτοί που το έφτιαξαν, πόνο, φόβο, βία, μοναξιά, ερωτικές διαστροφές, μίσος και παραφροσύνη. Η Ζωή που ο Ουρανός δίδει στα γεννήματά του, είναι τέχνη και δημιουργία μέσα στην αγάπη, την αρμονία, την μουσική, το τραγούδι και την ομορφιά! Αυτό που ζούμε είναι ένα Ανθρώπινο Έργο, φορτωμένο έντεχνα μόνον με αρνητικά συναισθήματα, ασκήμια και δυστυχία. Μπορούμε να το αλλάξουμε όχι πολεμώντας τα αρνητικά συναισθήματα, αλλά προσθέτοντας θετικά στην Ζωή μας και δρώντας δυναμικά και θετικά απέναντι στο γενικό κακό. Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος δημιουργός είναι καλός στο καλό και καλός στο κακό, όπως ο Καραϊσκάκης κάποτε δήλωνε. «Όταν θέλω άγγελος κι όταν θέλω διάβολος».

214 213 Διάφοροι άλλοι μύθοι. Από την ένωση του Ουρανού και της Γαίας γεννήθηκαν οι Τιτάνες. Τούτοι ήταν ενοποιημένες οντότητες που περιέκλειαν σε ενότητα την δισυπόστατη αρχή όλου του ορατού και αόρατου κόσμου. Ένας από αυτούς ήταν ο Υπερίων και ή Θεία. Από αυτή την ενότητα γεννήθηκαν τρία παιδιά: Ο Ήλιος, η Σελήνη και η Ηώς (Αυγή). Οι ενότητες των Τιτάνων αντιπροσωπεύουν τις διττότητες του Κόσμου, αρσενικό-θηλυκό, μέρανύκτα, ζέστη-κρύο, καλό-κακό, θεός-διάβολος, θετικά-αρνητικά σωματίδια. Και πιθανόν πηγαίνουν πίσω πριν 600 εκατομμύρια χρόνια όταν το σύνολο των όντων της Γης ήταν αυτοαναπαραγόμενοι μονοκύτταροι οργανισμοί. Ο Ήλιος παιδί και αυτός του Υπερίωνος και της Θείας, είχε 4 απογόνους και αυτοί ήταν ο Φαέθων, η Κίρκη, η Πασιφάη, και ο Αιήτης, o βασιλιάς της Κολχίδος που φρουρούσε το Χρυσόμαλλο Δέρας και το οποίο είχε αναρτήσει στο δένδρο της Ζωής του Δία. Όλα τα παιδιά του Ήλιου έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους, δεν έχουν μητέρα! Το οποίο σημαίνει ότι οι οντότητές τους και οι όποιες ιδιότητες και δραστηριότητες απορρέουν από αυτές, προέρχονται αποκλειστικά από τον γεννήτορά τους Ήλιο. Ο οποίος πάλλεται με μια παύση και μια κίνηση, με το γνωστό μπηπ 0-1 των υπολογιστών. Κατ επέκταση αντανακλαστικά, την άρχουσα λειτουργία της Φύσης! Οι αγαπημένοι μας αρχαίοι είχαν δύο ηλιακούς θεούς: Τον φυσικό Ήλιο, ζωοδότη και δημιουργό του φυσικού κόσμου και τον Απόλλωνα, φωτεινό ζωοδότη του εσωτερικού κόσμου της ψυχής και της λογικής μας. Ο Φαέθων σε εφηβική ηλικία (όπως το ανθρώπινο είδος είναι τώρα), απούσης την μητρικής θαλπωρής και αγάπης, δηλαδή θετικού συναισθήματος. «Όπως συμβαίνει στην εποχή μας». Πληροφορείται ότι είναι γιος του Ήλιου και ως τέτοιος γιος ήταν κι αυτός δημιουργός. Μέσα στον ενθουσιασμό και την έπαρση της νεαρής του ηλικίας να δικαιωθεί, ιδιοποιείται με δόλο το χρυσό άρμα του πατέρα του και άφρων καθώς ήταν, εκτρέπει το άρμα από την ζωοποιό πορεία του και κατακαίει την γη και ό, τι οι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει μέχρι τότε. Ο Δίας, βλέποντας την αναίτια καταστροφή, τον γκρεμίζει με έναν κεραυνό και αποκαθιστά την τάξη του κόσμου. Η Πασιφάη ήταν σύζυγος του Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης, ο δε Ραδάμνθης αδελφός του Μίνωα, λειτουργούσε ως πρωθυπουργός του, εκτελώντας τις εντολές του. Αμφότεροι ήταν παιδιά του Δία και της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μίνωας, ευρισκόμενος σε μόνιμη κατάσταση υψίστης πνευματικότητας, επικοινωνούσε άμεσα με τον Δία. «Υπενθυμίζω ότι κατά την άποψή μου ο Δίας στο Ελληνικό Πάνθεων, αντιπροσωπεύει το Εγώ.» Η Πασιφάη, ως θυγατέρα του Ηλίου, ζωοδότη του φυσικού κόσμου μας και σύμβολο της δημιουργικής πνοής του πατέρα της, αφ' ενός είναι συμπλήρωμα της υψίστης πνευματικότητας (σύζυγος του Μίνωα ως σάρκα) και αφ' ετέρου είναι ανίκανη να κυριαρχήσει και εξιδανικεύσει το ερωτικό πάθος, πού της διέγειρε ένας Ταύρος. (Σύμβολο ισχύος της ερωτικής ενέργειας πού εδράζεται στο εγκεφαλονευρικό μας σύμπλεγμα). Με την βοήθεια του Δαιδάλου (σύμβολο της εφευρετικής ικανότητας του ανθρώπου) συνευρίσκεται με τον Ταύρο και ικανοποιεί το ερωτικό πάθος της. Από την ανεξέλεγκτη αυτή συνεύρεση της ζωοποιού ενέργειας του Ήλιου με μία διαστροφή, γεννιέται ένα τέρας, ο Μινώταυρος, ο οποίος μέσα στον Λαβύρινθο των ενοχών και της κρυψίνοιας που προέκυψε (Υποσυνείδητο), κατέτρωγε και εξακολουθεί ακόμη και σήμερα, να κατατρώγει την παρθενική εφηβεία της ανθρωπότητας. Ο Αιήτης είναι βασιλιάς της Κολχίδος και ο αιωνίως φυλάσσων το Χρυσόμαλλο Δέρας και το Δένδρο της Ζωής του Δία στο οποίο είναι κρεμασμένο. Έχει τοποθετήσει δε και έναν δράκο που «δεν κοιμάται ποτέ», να φυλάγει και τα δύο. Ο χρυσός είναι το γενικώς παραδεδεγμένο σύμβολο της υψίστης πνευματικότητος σε όλους τους πολιτισμούς της Γης, και το δέρας, δεν μπορεί να είναι τίποτε περισσότερο από ένα σύμβολο πού περικλείει κάθε ζώσα ύλη.

215 214 Το Χρυσόμαλλο Δέρας συμβολίζει το αναμφισβήτητο γεγονός πως κάθε έμψυχη σάρκα, περιβάλλεται από την ζωοποιό πνοή της ύψιστης πνευματικότητας. Όσο για τον δράκο που δεν κοιμάται ποτέ και φυλάγει το Χρυσόμαλλο Δέρας και το Δένδρο της Ζωής του Δία. Συμβολίζει την αυτόνομη αντανακλαστική λειτουργία του εγκεφαλονευρικού συστήματος όλων των έμβιων όντων της Γης. «Το σύμβολο του δράκου αντιπροσωπεύει την ίδια αντανακλαστική ιδιότητα σ όλες τις μυθολογίες του πλανήτη μας». Το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα είναι ένας αυτόματος μηχανισμός που αντιδρά θετικά ή αρνητικά σε κάθε ιδεατό, συναισθηματικό ή ενστικτώδες ερέθισμα και βέβαια, δεν κοιμάται ποτέ. Η πρόσκαιρη δε ύπνωση αυτού του δράκου, μέσω του διαλογισμού, της προσευχής, των παραισθησιογόνων και των διάφορων μυητικών πρακτικών, επιτρέπει σε κάθε ΕΓΩ να θεάται την ύψιστη πνευματικότητα και το Δέντρο της Ζωής του Δια. Και ασφαλώς να τα εκλογικεύει κατά την παιδεία που έχει, αγαθή ή κακή. Μήτις και Ευφυΐα. Μήτις λεγόταν η πρώτη σύζυγος του Δία, την οποία είχε καταπιεί έγκυο ο θεός προκειμένου να αποκτήσει μόνιμα την ευφυή και αλάθητη διορατικότητά της ή τον ορθό και αλάθητο τρόπο της σκέψης της. Και τούτο διότι όπως από την συνέχεια της μυθολογίας γνωρίζουμε, ο Δίας, μπορεί μεν να ήτανε αρχηγός και γεννήτορας όλων των μελών του Ελληνικού πανθέου, επανειλημμένα έκανε λάθη στις επιλογές και τους έρωτές του. Η κόρη της Μήτιδος η Αθηνά, θα ξεπηδήσει πάνοπλη από το κεφάλι του Δία μόλις του το ανοίξει ο Ήφαιστος ο οποίος καλείται να τον απαλλάξει από τις ωδίνες του εγκεφαλικού τοκετού. Όπως ακριβώς καθημερινά συμβαίνει, σε κάθε ευφυές εύρημα που γίνεται πράξη στον χώρο του νου μας. Η αρχαία Ελληνική παιδεία στόχευε στην ανάπτυξη της Μήτιδος που στην εποχή μας ονομάζετε ευφυΐα και όχι IQ. Το IQ όπως εννοείται σήμερα ΔΕΝ είναι τίποτε περισσότερο από αντανακλαστική κίνηση ιδεών και αριθμών. Η θεά Αθηνά, προστάτιδα του πολυμήχανου Οδυσσέα και πολιούχος της κλασικής Αθήνας ήταν κόρη της Μήτιδος, κόρη της ευφυΐας, που γεννιέται από τον χώρο Νου του Δία πάνοπλη κρατώντας μια Νίκη στο δεξί της χέρι. Τούτο σημαίνει ότι η Ευφυΐα εκτός του ότι είναι μέρος του Εγώ της προσωπικότητας, είναι ταυτόχρονα και ανεξάρτητη και η οποία έρχεται, όταν το Εγώ την καλέσει με μια πράξη βούλησης.. Ανεπιφύλακτα συνιστώ στον αναγνώστη μου να προμηθευτεί το βιβλίο «Ιστορία της Νοημοσύνης Μήτις-Αθηνά» του Μιχάλη Καλόπουλου για να γνωρίσει άμεσα το μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού πανθέου. Μήτις, Μίτος, Αριάδνη, Λαβύρινθος, Μινώταυρος, Αθηνά, Θησέας, Εγώ, Νους. Μήτις είναι η ευφυΐα και Μίτος είναι η άκρη της κλωστής που η Αριάδνη, το όνομά της εννοεί «Άρια σκέψη», δίδει στον τολμηρό πολεμιστή Θησέα, «που ερωτεύεται η διαμαντένια σκέψη», να βγει από τον Λαβύρινθο της υποθετικής σκέψης, εντός του οποίου ο Μινώταυρος κατατρώγει τον παρθενικό Νου των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Ο Λαβύρινθος στον μύθο, αντιπροσωπεύει την φυλακή της τότε νεοανακαλυφθείσας υποθετικής σκέψης και ο Θησέας, το νεοαφυπνιζόμενο Εγώ της εποχής, το οποίο είναι αρεστό στην Αριάδνη «Την Άρια ή διαμαντένια σκέψη» και η οποία του δίδει τον Μίτο, το ορθό σημείο αναφοράς της ευφυΐας δηλαδή, προκειμένου ο Θησέας, ακολουθώντας το νήμα της ευφυούς σκέψης, να διασωθεί από την άνευ ουσίας ή σκοπού, υποθετική σκέψη του Νου ή Λαβύρινθου. Παραδόξως όμως και αφού ο Θησέας νίκησε τον Μινώταυρο και ξεκίνησε την επιστροφή του στην πατρίδα, εγκατέλειψε την Αριάδνη σε κάποιο Ελληνικό νησί και συνέχισε την επιστροφή του στην Αθήνα με την Φαίδρα, αδελφή και αντίθετη της Αριάδνης. Η οποία εγκαταλελειμμένη και μόνη στο νησί ανακαλύφθηκε από τον Θεό Διόνυσο και έκτοτε η διαμαντένια ή ευφυής αντίληψη βρίσκεται στους χώρους της εκστατικής εμπειρίας. Ο θεός Διόνυσος είναι εκπρόσωπος της εκστατικής εμπειρίας και μόνον η ευφυΐα είναι σε θέση να ερμηνεύσει ορθά το όποιο εκστατικό όραμα.

216 215 Ο γάμος του Θησέα με την Φαίδρα και η πτώση στην συνέχεια του Θησέα και της δυναστείας του δείχνει, ότι ναι μεν ο Θησέας προσέγγισε την Ευφυή λειτουργία του Νου, αλλά στην συνέχεια έγινε θύμα της συνήθειας ή του εθισμού που αντιπροσωπεύει η αντανακλαστική αισθαντικότητα. Γι αυτό και ευτυχισμένος στην αγκαλιά της Φαίδρας, λησμόνησε να αλλάξει το μαύρο ιστίο του πλοίου του, με αποτέλεσμα ο πατέρας του Αιγαίας να αυτοκτονήσει πέφτοντας στην θάλασσα του Σουνίου Το ουσιαστικό νόημα του μύθου είναι, ότι κι αν ακόμα κάποιος προσεγγίσει την ευφυή λειτουργία του Εγώ, αυτή σύντομα αποσύρεται αφήνοντας στην αντανακλαστικότητα να συνεχίσει τη ζωή. Μέδουσα Στο Μουσείο της Ολυμπίας υπάρχει μια λατρευτική ασπίδα με την παρακάτω εικόνα της Μέδουσας. Τα κύματα στο σώμα της, συμβολίζουν την Θάλασσα των αρχαίων, την γεννήτορα όλης της Ζωής. Τα πόδια λέοντος, η ουρά του δράκου και τα δύο φίδια, τα ζωσμένα στη μέση της Μέδουσας, το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα που λειτουργεί αντανακλαστικά και την ισχύ των ενστίκτων επιβίωσης και διαιώνισης που εδρεύουν στο σώμα μας. Το σημαντικότερο είναι το Άνθος Μώλυ, το βοτάνι που οι θεοί έδωσαν στον Οδυσσέα να αντιμετωπίσει την Κίρκη και το οποίο αφ ενός είναι ριζωμένο πάνω στα φίδια και αφ ετέρου Αυτά, «Σύμβολα της αντανακλαστικότητας» να προστατεύουν το Μώλυ από τους βέβηλους, που λάμπει πάλλευκο πάνω από τα κύματα. «Συσχετίστε το ίδιο σύμβολο με τους δράκους στις επισκοπικές ράβδους των θρησκευτικών ηγετών μας, που προστατεύουν το κρέμασμα του θεού της Αγάπης ή τα θετικά μας συναισθήματα στον σταυρό μαρτυρίου του σώματός μας και αν μπορείτε, βγάλτε το δικό σας συμπέρασμα» Τα αρχαία Ελληνικά ιερατεία γνώριζαν την γοητεία που ασκούσαν οι λέξεις!! Γνώριζαν επίσης ότι οι λέξεις δεν είναι η ουσία της Ζωής και ότι η μόνη υπηρεσία τους είναι η συμβολή τους στον σχηματισμό έλλογων νοημάτων ή ονομάτων από το ΕΓΩ. Γνώριζαν επίσης ότι πίσω από τις λέξεις βρίσκονται τα πανίσχυρα ένστικτα και συναισθήματα που προκαλούν την εμφάνιση των λέξεων και γι αυτό έβγαλαν τη γλώσσα της Μέδουσας έξω από το στόμα κοροϊδευτικά, στεφανωμένη από τα πανίσχυρα δόντια των ενστίκτων.

217 216 Και τέλος, οι σοφοί πρόγονοί μας, γνωρίζοντας την ισχύ των ενστίκτων στεφάνωσαν την κεφαλή της Μέδουσας με το διάδημα της Αυτοκρατόρισσας, επισημαίνοντας ότι τα ένστικτα και συναισθήματα που πλεονάζουν στο εγκεφαλονευρικό σύστημα κάθε όντος είναι και αυτά που καθορίζουν την έλλογη ή παράλογη συμπεριφορά του. Ετυμολογία του ονόματος: Το Μέδουσα είναι μετοχή του αρχαίου ρήματος Μέδω, που σημαίνει άρχω, κυριαρχώ, προστατεύω. Η μετοχή του θηλυκού Μέδουσα σημαίνει την προστάτιδα, την κυρίαρχο, την φύλακα προστάτιδα των ηθών, εθίμων, θεσμών, εθισμών και συνηθειών, που βρίσκονται ισχυρά ριζωμένα σε κάθε εγκεφαλονευρικό σύστημα και κάθε πολιτιστικό μοντέλο του πλανήτη. Σχόλιο: Όλα τα όντα έχουν Εγώ σκέψη βούληση και συνείδηση η οποία δημιουργείται από την επεξεργασία των δεδομένων της πραγματικότητας στην οποία γεννιούνται, εξελίσσονται και πεθαίνουν. Τα πληροφοριακά περιεχόμενα που υπάρχουν ως συνείδηση στη φυσική σταθερά του όποιου εγκεφάλου, δίδουν τη δυνατότητα στην πνευματική Υπόσταση της Παγκόσμιας Ύπαρξης «Ή Θεό» να επεξεργασθεί τις πληροφορίες του όποιου περιβάλλοντος υπάρχει και να αποδώσει έργο (καλό και κακό), πάντοτε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του όποιου φυσικού σώματος χρησιμοποιεί για να δράσει. «Κάθε έμβιο ον του Σύμπαντος αντιλαμβάνεται τον Κόσμο μέσα από την δική του ατομική θεώρηση πραγμάτων, μετατρέποντας το ένα και μοναδικό Σύμπαν σε μία απειρία παράλληλων Συμπάντων και συμβάντων». Κάθε τι που υπάρχει στο Σύμπαν στηρίζεται από κάτι και με την σειρά του στηρίζει κάτι άλλο. Αυτός ο Παγκόσμιος Νόμος της αμοιβαίας συνεκτικότητας, που η Κβαντική και οι αρχαίες φιλοσοφίες περιγράψανε από παλιά, έχει καταρρεύσει στις σύγχρονες κοινωνίες μας, στη σχέση μας με τις άλλες μορφές ζωής και με τον ίδιο τον πλανήτη μας εκτενέστερα. Και αυτό, είναι η μέγιστη ύβρις του Είδους μας προς την Ζωή που του χαρίσθηκε.. Μύθος του Σίσυφου. Ο Σίσυφος και η Μερόπη είναι το τέλειο ζευγάρι της δικής μας Αρχαιότητας, όπως και το αντίστοιχο Αδάμ και Εύα της Βίβλου. Το παράξενο της ιστορίας είναι ότι και τα δύο ανδρόγυνα έχουν την ίδια καταδίκη και την ίδια μοίρα επιβεβλημένη από τους Θεούς. Η ιστορίες είναι πανομοιότυπες ως προς το τέλος τους. Ο μεν Σίσυφος να σπρώχνει έναν βράχο κάθε μέρα μέχρι την κορυφή ενός λόφου και αυτός να πέφτει από την άλλη πλευρά. Ο δε Αδάμ, με κόπο και ιδρώτα να συντηρεί την αιτία της τιμωρίας του και να έχει διαρκώς προβλήματα με τα παιδιά του. Ο Σίσυφος ήταν ένας ευφυέστατος βασιλιάς της Κορίνθου, ένα ατίθασο πνεύμα που κανείς δεν μπορούσε να δουλώσει, ακόμη ούτε και ο θάνατος. Ο Δίας, ενοχλημένος με την ευφυΐα του Σίσυφου βρίσκει μια ευκαιρία και στέλνει τον Σίσυφο στον Άδη. Αλλά με κάποιον τρόπο που δεν αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια που έχω, ο Σίσυφος καταφέρνει να φυλακίσει τον θάνατο και να επιστρέψει στην Ζωή. Και τότε συνέβη κάτι πρωτοφανές. Τα θανάσιμα τραυματισμένα ζώα και οι άνθρωποι ασφαλώς, ΔΕΝ μπορούσαν να πεθάνουν, επειδή ο θάνατος ήταν φυλακισμένος και δεν μπορούσε να πάρει τις ψυχές τους. Οι Θεοί αναστατώθηκαν από το ανήκουστο γεγονός και συνευρεθέντες εσπευσμένως, αποφάσισαν ο Θεός Άρης να κατέβει στον Αδη και να ελευθερώσει τον θάνατο από τα δεσμά του. Οι Θεοί, θυμωμένοι με τον ατίθασο Σίσυφο τον ξαναστέλνουν στον Άδη. Αλλά κατά την διάρκεια της ελευθερίας του ο Σίσυφος γνωρίζει την Μερόπη, την γυναίκα των ονείρων του. «Αυτήν που εμείς παραπλανημένοι εναγωνίως ψάχνουμε στα πορνεία.»

218 217 Ο Σίσυφος γνωρίζοντας τις εμμονές των θεών να τον σκοτώσουν, δασκαλεύει την αγαπημένη του να ΜΗΝ θάψει το σώμα του για τρείς μέρες αν οι Θεοί του κάνουν κακό. Όταν λοιπόν πηγαίνει στον Άδη, πείθει τον Θάνατο να του δώσει άδεια να πάει στην Μερόπη να της ζητήσει να θάψει το σώμα του. Και όπως καταλαβαίνεται δεν επιστρέφει ποτέ στον Άδη. Τότε οι Θεοί τρομάζουν από την αδυναμία τους να σκοτώσουν τον Σίσυφο και φοβούμενοι το πολικό ανθρώπινο ζεύγος που είναι ισχυρότερο ακόμα κι από τους Ίδιους, συνέρχονται σε συμβούλιο, χωρίζουν με δόλο το τέλειο ζευγάρι οδηγώντας την Μερόπη στην πορνεία, ούτως ώστε να μην δύνανται ποτέ να ξανασυναντηθούν και καταδικάζουν τον Σίσυφο να σπρώχνει αιωνίως τον βράχο την Ευφυΐας του μέχρι την κορυφή ενός λόφου και αυτή να πέφτει από την άλλη πλευρά χωρίς να μπορεί ο Σίσυφος να συγκρατήσει την απύθμενη δύναμή της μέχρι σήμερα. Η αστείρευτη ανθρώπινη ευφυΐα είναι αυτή που έκτισε τα σημερινά δεσμά της Ανθρωπότητας, έξυπνα αγορασμένη με χάτρες και στολίδια και παρδαλές κορδέλες βραβείων, διακρίσεων και πολιτισμικών προνομίων από τους τραπεζίτες. Το ίδιο ακριβώς κάνει και ο Ιουδαίος Θεός όταν εξορίζει το τέλειο Ανδρόγυνο που ο ίδιος έφτιαξε, από τον παράδεισο και τους καταδικάζει στην ίδια ποινή με τον Δία.. Μέσα από αυτή την προσέγγιση είναι εύκολο να κατανοηθεί γιατί το εξουσιαστικό σύστημα τυραννίας, από την αυγή της ιστορίας του, απαξίωσε την γυναίκα και δι αυτής της δόλιας πράξης, έφερε όλο το ανθρώπινο γένος σε σύγκρουση. Αναγκάζοντάς το να εργάζεται καθημερινά και ματαίως μέσα στα εργοστάσια, τα λατομεία και τις γαλέρες, προκειμένου Αυτό, να απολαμβάνει τα παράνομα προνόμιά του. Το καθημερινό μεροκάματο φίλοι μου είναι ο δικός μας βράχος που αιώνες τώρα ανεβάζουμε στην κορυφή του λόφου, χωρίς κανένα απολύτως κέρδος. Πριν μόλις 30 χρόνια η πατρίδα μας είχε περίλαμπρη θέση στις καρδιές όλων των ανθρώπων της. Σήμερα την βλέπουμε σαν μια μέγαιρα που θέλει να μας ποιεί το αίμα. Γιατί; Η πατρίδα ΔΕΝ είναι ο κάθε Τύραννος, η κάθε κομματική ή οικονομική συμμορία που σήμερα κυριαρχούν σ όλες τις πατρίδες του πλανήτη. Πατρίδα είναι η ψυχική μας υπόσταση, η ιστορία μας, το όραμα του να υπάρχουμε και να την υπερασπιζόμαστε. Περιέχει και τον Εαυτό μας και το χώμα που μας τρέφει. Τι μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα; Σκεφτείτε παρακαλώ τι μπορεί ένας άνθρωπος να είναι χωρίς πόλη, χωριό, φίλους συγγενείς παιδιά και πατρίδα; Σίγουρα τίποτε!!. Αυτό το νόημα, αυτή την αίσθηση πατρίδας σκοτώνουν οι διάφοροι πληρωμένοι μπαχαλάκηδες, αναρχικοί, κουκουλοφόροι αλλά και διάφοροι άλλοι επίσης καλοπληρωμένοι επιστήμονες και δημοσιογράφοι. Που κάτω από τον δήθεν ανεπίληπτο ακαδημαϊκό μανδύα τους, διαστρεβλώνουν έννοιες, γλώσσα επιστήμες και ψυχές Ανθρώπων, με ακατανόητα παραποιημένα θεωρήματα δήθεν επιστημονικών συμπερασμάτων και ανόητων τηλεοπτικών καραγκιόζηδων. ΔΕΝ είμαστε εμείς η Ελλάδα του λαμπρού παρελθόντος, δεν είμαστε εμείς εκείνο το Αρχαίο Φως της. Εμείς είμαστε οι από τότε προδομένοι Έλληνες πολίτες, από τα τότε Ιερατεία μας και από τους τότε Εγωκεντρικούς Τυράννους μας. Αυτούς που ανέπτυξαν τον τέλειο θεσμό του ελεύθερου δουλου και που από εκείνη την παλιά εποχή, κάλεσαν οι ίδιοι τους Βαρβάρους να κάψουν τις βιβλιοθήκες μας, τα Ιερά μας, τα Ασκληπιεία μας και μετέτρεψαν τα θέατρά μας, τον χώρο που συνδιαλεγόμασταν με τις Ιδέες των Θεών, σε αρένες βίας, χυδαιότητας και εμπορείου. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.

219 218 Ασύμμετρες απειλές. Το παρόν γράφτηκε το 2007 μετά τις πυρκαγιές που κατέκαυσαν την Πελοπόννησο και το ανεκδιήγητο των ασύμμετρων απειλών που εκτόξευσε ο τότε αρμόδιος υπουργός. Επειδή κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα «2007» γίνεται πολύς λόγος για τις Ασύμμετρες Απειλές, χωρίς να είναι κατανοητός ούτε ο όρος, αλλά ούτε και τα περιεχόμενά του, εγώ, ένας πολίτης αλλά ελεύθερος στοχαστή, στο όνομα της ελεύθερης διάδοσης των ιδεών που μας οδήγησε μέχρι εδώ και την ολική διαφθορά του ανθρώπινου είδους που έγινε μέσω Αυτής της ελευθερίας, τολμώ να καταθέσω την άποψή μου περί ασύμμετρων απειλών και ασφαλώς να αναλάβω τις όποιες ευθύνες που πιθανόν θα προκύψουν από αυτή μου την πράξη. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ευζωίας μας, είναι η διαστρέβλωση του νοήματος της λέξης ΑΓΑΠΗ, από θετική αίσθηση, θετικό συναίσθημα, θετική σκέψη, θετική πράξη, σε εκχυδαϊσμένη και ανεκπλήρωτη ερωτική καψούρα. Και η οποία εντέχνως διαιωνίζεται από κάθε ΜΜΕ. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ζωής αυτού του Πλανήτη, είναι το Δυτικό Ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο, που από της ιδρύσεώς του, συστηματικά και στο όνομα της δήθεν υγείας, με την κατάχρηση φαρμάκων και δηλητηρίων κατά πάντων, καταστρέφει την Φυσική και Ψυχική ισορροπία του ανθρώπου και κάθε ζωντανού πλάσματος του πλανήτη. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ζωής του Πλανήτη, είναι η μετατροπή του Φυσικού μας περιβάλλοντος από φορέα Ζωής και εξέλιξης σε αντικείμενο στυγνής εμπορικής εκμετάλλευσης. Ασύμμετρη απειλή κατά του Ανθρώπου, είναι η απόκρυψη του Καρτεσιανού συμπεράσματος περί Εγώ και ψυχής που λέγει. «Εφ' όσον έχω σαφή έννοια Εμαυτού, ως νοούσης και μη υλικής Οντότητος και του σώματός μου ως υλικού και μη Νοούντος αντικειμένου. Είμαι βέβαιος, ότι το ΕΓΩ μου, δηλαδή η ψυχή μου, είναι διάφορον του σώματος και ότι δύναται να υπάρξει άνευ του τελευταίου. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας, είναι η βία και χυδαιότητα των VIDEO GAMES και παιδικών παιγνιδιών, διότι εντέχνως προγραμματίζουν τον συναισθηματικό κόσμο των νέων ανθρώπων στη βία, την καταστροφή, την απαξίωση της Ζωής και την ηδονή του θανάτου. Τα παιδιά μας διδάσκονται να σκοτώνουν και να καταστρέφουν μάλλον, παρά να Δημιουργούν. Μην απορείτε λοιπόν για την σημερινή κατάντια. Ασύμμετρη απειλή κατά της ευζωίας μας, είναι η πορνογραφία και πορνεία επί παντός επιστητού. Η οποία πλημμύρισε τον κοινωνικό μας χώρο με παντοειδείς ερωτικές διαστροφές, προάγοντας την παιδική και εφηβική εκπόρνευση, την ομοφυλοφιλία, την ανευθυνότητα, το ψεύδος τη βία, την ανασφάλεια, την υποκρισία και τον Ερωτικό ΦΟΒΟ, ως μέτρα Ζωής. Ασύμμετρη απειλή κατά της κοινωνικής, οικογενειακής και εθνικής συνοχής, είναι ο διάτρητος Θεσμός Δικαίου, ο οποίος με την φαυλότητά του, οδηγεί τις κοινωνίες στην κατάρρευση. Το νόημα του Δικαίου είναι η εξισορρόπηση των αντιθέτων και η επίτευξη της δημιουργικής ισορροπίας ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό, τον Θεό και τον Διάβολο, το καλό και το κακό, το αγαθό και το δαιμονικό, τον πλούτο και την ανέχεια και ο κατάλογος της ισορροπίας δεν έχει τέλος. Ασύμμετρη απειλή κατά της ευζωίας μας, είναι τα ασύστολα ψεύδη των τηλεοπτικών εκπομπών και διαφημίσεων, τα οποία πλάθουν όνειρα και φανταστικούς κόσμους ευδαιμονίας, για να οδηγήσουν στην συνέχεια τα θύματά τους στην απογοήτευση, την αυτοαπόρριψη και την κατάθλιψη, αφού τα λαμπερά είδωλα είναι απλησίαστα και η δοσμένη πραγματικότητα τραγική.

220 219 Ασύμμετρη απειλή κατά της Ζωής του πλανήτη, είναι τα από αιώνες εξουσιολάγνα θρησκευτικά και πολιτικά κατασκευάσματα του Αβρααμικού Ιερατείου, η ανεπάρκεια και δολιότητα, η υποκρισία, η βία και η δογματικότητα των οποίων αυξάνει την απιστία, την αμφιβολία, και το μίσος κατά της Ζωής. Θρησκευόμενος είναι μόνον αυτός που Ζει την δική του μεταφυσική εμπειρία και είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση. Όλα τα άλλα είναι λόγια πτερόεντα. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας, είναι το ξεπούλημα της πολιτικής ισχύος στις πολυεθνικές, τώρα, που εν όψει των επερχόμενων κλιματικών αλλαγών και της έντεχνης οικονομικής κατάρρευσης, η πολιτική ισχύς είναι το μόνο μέσον αντιμετώπισης της καταστροφής που έρχεται. Αν αυτό δεν είναι συνομωσία κατά της Ανθρωπότητας, τότε τι είναι; Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας, είναι η έντεχνη αύξηση της αρνητικής συναισθηματικής έκφρασης εις βάρος της θετικής. Η ποιότητα των συναισθημάτων καθορίζει την έλλογη συμπεριφορά του ανθρώπου και στην εποχή μας οι παντοειδείς φόβοι, τρόμοι και μίση, που εντέχνως φυτεύονται μέσα στον Νου των ανθρώπων από την πρώτη αναπνοή τους, καταστρέφουν κάθε δυνατότητα χαράς, εμπιστοσύνης, επικοινωνίας και ευδαιμονίας. Ασύμμετρη απειλή κατά του πολιτισμού και της ανθρώπινης υπόστασης, είναι η έντεχνη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, μέσω της αύξησης των εργάσιμων ωρών, την διακοπή των κοινωνικών παροχών, την έντεχνη διαστρέβλωση της ψυχικής υγείας μέσω των γκράφιτη, των παιδικών παιγνιδιών βίας, των σκουπιδιών και της βρωμιάς στους δρόμους, των αστέγων και ζητιάνων, των ψυχοπαθών και ασθενών που σε λίγο θα τριγυρίζουν άστεγοι στους δρόμους, την αύξηση της εγκληματικότητας μέσω της έντεχνης διάδοσης των ναρκωτικών και του αλκοολισμού και την διαρκεί κατασυκοφάντηση του Ανθρώπινου είδους ως φορέα αυτοκαταστροφής. Ασύμμετρη απειλή κατά του ανθρώπινου είδους, είναι, όταν το Θείο γεγονός του Τοκετού, που είναι μια μέγιστη ευδαιμονική εμπειρία για όλους, γιατρούς, μαίες, γονείς και νεογέννητο. Μισάνθρωποι δάσκαλοι της ευγονικής, με την ανοχή της πολιτικής εξουσίας, το μετέφεραν στο σφαγείο του μαιευτηρίου, όπου, κατακρεουργώντας την γενετική οδό των Μητέρων, κόβοντας την ομφαλίδα αμέσως και πετώντας τα σπλάχνα μας, τα παιδιά μας, στον καιάδα του βρεφικού θαλάμου, καταστρέφουν από πρώτο χέρι, την εύρυθμη προσαρμογή όλων των οργανικών συστημάτων του σώματος στην εξωμήτριο ζωή, το γονικό ένστικτο, την οικογενειακή θαλπωρή και την ευδαιμονική ανάμνηση της ενδομητρίου ζωής του νεογνού. Με την απάνθρωπη αυτή πρακτική, φυτεύεται μέσα στον Νου του νεογέννητου ανθρώπου μια μόνιμη κυψέλη φόβου, πόνου και τρόμου που θα ενεργοποιείται αυτόματα και αντανακλαστικά, χωρίς λογική ακολουθία σ' όλη του τη ζωή. Που νομίζεται ότι βρίσκεται η αιτία της τρομακτικής αύξησης των οργανικών και ψυχικών ασθενειών τα τελευταία 50 χρόνια και ο αντίστοιχος πλουτισμός των φαρμακευτικών εταιρειών; Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας, είναι, οι πραγματικοί διαχειριστές και γνώστες των θετικών και μυστικιστικών επιστημών, οι οποίοι, κρατώντας την αλήθεια για τους Εαυτούς τους, πετούν στην ανθρωπότητα φυσικά και μεταφυσικά σκουπίδια, πιστεύοντας ότι η ισχύς τους θα κρατήσει χίλια χρόνια. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας είναι η έντεχνη κατάρρευση του θεσμικού Δικαίου και η κυριαρχία του Δικαίου του Ισχυρού. Οδεύουμε σε μια ολοκληρωτική επικυριαρχία αρνητικών δυνάμεων οι οποίες θα επιβάλλουν έναν φρικτότερο Μεσαίωνα από αυτόν που μόλις βγήκαμε. Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας και της Ζωής του πλανήτη μας εκτενέστερα, είναι το σύνολο του πολιτιστικού μοντέλου που αναπτύξαμε και το οποίο έδωσε τους καρπούς της πλεονεξίας και της αρπακτικότητας, των ερωτικών διαστροφών, του μίσους και της καταστροφής, του ψεύδους και της υποκρισίας, της περιφρόνησης και της απόρριψης οτιδήποτε ωραίου και

221 220 αγαθού. Των φόβων και των ενοχών και τέλος την ολική παραφροσύνη της εποχής που οδηγεί στον αφανισμό του Ανθρώπου!! Ερώτημα: Που είναι οι Θεοί και οι υπηρέτες τους, στους οποίους οι δήθεν πολιτισμένοι Δυτικοί πιστεύουν βλακωδώς αιώνες τώρα να σώσουν την κατάσταση; Ασύμμετρη απειλή κατά της Ανθρωπότητας είναι η έντεχνη προετοιμασία του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου η οποία σε συνάρτηση με την κλιματική κατάρρευση και την επακολουθήσασα αχρήστευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, θα οδηγήσει την Ανθρωπότητα στην τελική, χωρίς επιστροφή, προδοσία του Εαυτού της. Εν ολίγοις, το σύνολο του πολιτιστικού μοντέλου που αναπτύχθηκε στηριζόμενο στις Ιουδαγενείς Θρησκείες, Είναι μια παρά φύση Ανθρωποποίητη κατασκευή που γέννησε την σημερινή μισάνθρωπη και απάνθρωπη πραγματικότητα και την οποία το Αβρααμικό Ιερατείο Εντέχνως διαχειρίζεται.

222 221 Για τη μουσική τον χορό το τραγούδι και την ψυχαγωγία. Σήμερα το πρωί, αρχές Μαΐου του 2014, ήρθε στον Νου μου η αίσθηση ότι από το κεφάλαιο των «Ασύμμετρων Απειλών», απουσιάζει κάποια επισήμανση γύρω από την επίδραση και τον ρόλο της μουσικής, του χορού και της ψυχαγωγίας εν γένει στη ζωή μας. Εναρκτήριο ερέθισμα στην προσπάθεια αυτή ήταν η τηλεοπτική εκπομπή «Το Αλάτι της Γης» που προβλήθηκε στην δημόσια τηλεόραση την ημέρα του Πάσχα, του προαναφερόμενου έτους. Όταν κάθισα στο γραφείο μου, αισθάνθηκα ότι το θέμα της ψυχαγωγίας δεν μπορεί να χωρέσει σε μια δυο παραγράφους και προέκυψε το ακόλουθο πάλι μικρό, σε σχέση με το πραγματικό μέγεθος του θέματος που ονομάζουμε ψυχαγωγία. Και τούτο, διότι η αγωγή της ψυχής, όπως εννοεί η λέξη ψυχαγωγία, είναι μια εντελώς απόρρητη, αποκεκριμένη και πανίσχυρη γνώση αποκλειστικά για τα πολύ υψηλά κλιμάκια εξουσίας. Το νόημα ή η έννοια της λέξης ψυχή π.χ. είναι παντελώς άγνωστη στο πλήθος των ανθρώπων, οι δε επιστήμες, γιατροί, ιερείς και διάφοροι Δάσκαλοι, πεφωτισμένοι, άγιοι και θεοί που ασχολούνται, μελετούν και προτείνουν λύσεις για την εκπαίδευση της ψυχής. Όπως τουλάχιστον δείχνει η δεδομένη πραγματικότητα στην οποία Ζει όλος ο πλανήτης, έχουν ολοκληρωτικά αποτύχει σε κάθε τους πρόταση. Και αυτή η αποτυχία δείχνει ότι, ή όλοι οι προαναφερθέντες υπεύθυνοι εκπαίδευσης της ψυχής ΔΕΝ γνωρίζουν τίποτε περί αυτής. Ή γνωρίζουν τα πάντα και πράττουν υπέρ αυτών που γνωρίζουν να διαχειρίζονται τις ανάγκες της ψυχής κατά τα συμφέροντά τους. Θυμάμαι την εποχή που ήμουν περίπου επτά ετών και κατοικούσαμε εδώ στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου υπηρετούσε τον καλό εθνικό στρατό και οι άλλοι, οι κακοί, ήταν ο δήθεν δημοκρατικός στρατός, που όπως απεδείχθη στην εποχή μας, άπαντες, καλοί και κακοί ήταν και εξακολουθούν να είναι ακούσια μέλη του θεάτρου σκιών που αιματοκυλεί τον πλανήτη εδώ και αιώνες. Η γενιά του πατέρα μου ήταν από την Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας και ο πατέρας μου είχε βαθιές συμπάθειες για το όργανο της Γκάϊντας. Την οποία συμπάθεια βεβαίως ικανοποιούσε το πρωί στις 6, όταν παρά τους κινδύνους της τότε εποχής, ξυπνούσε και άκουγε πολύ σιγά, τον ραδιοφωνικό σταθμό της Σόφιας. Και στον οποίο η εξαίρετη από τότε τραγουδίστρια Βάλια Μπαλκάνσκαγια, «Η Βάλια των Βαλκανίων», μάγευε τους ακροατές της. Ένα τραγούδι της σήμερα, που επελέγη ως το καλλίτερο δημοτικό της Ευρώπης, ταξιδεύει με τα διαστημικά οχήματα Βόγιατζερ στο Διάστημα. Εκείνη η μουσική που άκουγα και εγώ λάθρα εκείνη την εποχή, είναι ακόμα χαραγμένη στην ψυχή μου και με συγκινεί βαθιά.. Κι επειδή, όπως πολλές φορές έχω γράψει σ αυτό το βιβλίο, η συγκεκριμένη ηλικία είναι η περίοδος που καταγράφεται το υποσυνείδητο στον ανθρώπινο ψυχισμό. Είμαι βέβαιος, ότι τα σημερινά απαίσια ακούσματα των παιδικών παιγνιδιών, του παιδικού κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, χαράσσουν στο υποσυνείδητο των σημερινών παιδιών τους ίδιους υστερικούς και βάρβαρους ήχους και τις ίδιες βάρβαρες και μισάνθρωπες εικόνες που τους προβάλλονται. Το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του είπαν κάποτε οι Αρχαίοι μας και αυτή την φιλοσοφική αποκάλυψη κάποιοι γνωρίζουν πολύ καλά πώς να την εκμεταλλευτούν προκειμένου να αυξήσουν την εξουσία τους. Υπενθυμίζω στον αναγνώστη το κεφ. Παιδικά παιγνίδια και τι λέγει ο Πλάτων γι αυτά. Το θέμα «στο Αλάτι της Γης» ήταν ένα Κονιτσιότικο γλέντι, όπου, ένας μεγάλος αριθμός χορευτών από την Ήπειρο, έχοντας στη μέση την ορχήστρα τους, χόρευε και τραγουδούσε ομαδικά σε ένα χωρίς χρονικό όριο εκστατικό δόσιμο υπερβατικής αίσθησης και συναισθήματος. Νομίζω δε, ότι συμπληρωματικό ερέθισμα γι αυτό το άρθρο, ήταν και το εμετικό γελοίο παραμύθι της eurovision εκείνων των ημερών και την ακόμα πιο εμετική βράβευση της τρανσέξουαλ μουσάτης Κοντσίτας. Η οποία, μετά την βράβευσή της βεβαίως, θα περιοδεύσει την Υφήλιο διασπείροντας την ιδιεταιρότητά της στους διψασμένους για SEX της Γης. Εurovision, Ένα έντεχνο τηλεοπτικό παραμύθι, όπου ένας αριθμός καλοαμοιβόμενων ωραίων και ελκυστικών πιθήκων, χοροπηδάνε

223 222 προσεκτικά και μελετημένα, σε ολιγόλεπτες εκκωφαντικές σπασμωδικές σεξουαλικές εκτονώσεις, ελπίζοντας να γίνουν Κάτι και να κερδίσουν χρήματα, χρήματα, χρήματα. Και κάποιοι άλλοι άγνωστοι, μυστήριοι και γνώστες της μουσικής, χορογραφούν συνθέτουν και προάγουν τα σχέδιά τους, επιθυμώντας και πετυχαίνοντας να μεταδώσουν μέσω της eurovision, την αίσθηση του Χυδαίου Τίποτε στην Ανθρωπότητα. Προσεγγίζω το θέμα μου διαισθητικά μάλλον, σαν ελεύθερος στοχαστής που διερευνά τα συναισθήματά του και όχι από την σκοπιά του ειδικού, εμπνευσμένος από διάφορα γνωμικά όπως «Χορεύοντας και τραγουδώντας, επικοινωνείς με τον Θεό» και ακούγοντας άλλους Γνώστες και παρουσιαστές σε διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα, όπως ο εξαίρετος κύριος Κακαβελάκης που προλογίζει τα προγράμματα του κλασικού ρεπερτορίου της ΒΟΥΛΗΣ ΤV. Τούτο δεν σημαίνει βεβαίως ότι εγώ δεν χορεύω, δεν τραγουδώ και δεν έχω εμπειρία του τι σημαίνει ο χορός και το τραγούδι. Με βάση αυτά που γνωρίζω, μπορώ να σας δηλώσω με βεβαιότητα ότι χορεύοντας και τραγουδώντας, όντος επικοινωνείς με τον όποιο θεό, καλό ή κακό. Το εξαίρετο δε είναι ότι βιώνεις την σχέση με τον δικό σου προσωπικό θεό και κανέναν άλλον, έναν θεό που αισθάνεσαι και που σου θυμίζει κάποια χαμένη ευδαιμονία. Και αυτό βέβαια δεν συμφέρει σε κανέναν ζηλόφθονα αντιπρόσωπο άλλων θεών. Διότι απλά, όταν Εσύ έχεις άμεση βιωματική εμπειρία του δικό σου θεού, καλού ή κακού, οι άλλοι θεοί δεν έχουν καμία αξία, όπως επίσης και αυτοί που τους αντιπροσωπεύουν. Μουσική χορός τραγούδι, ο δρόμος επικοινωνίας με το Άγιο και Ιερό ή και με το Χυδαίο και Ανίερο, όπως γίνεται με την EUROVISION και τα διάφορα Χέβυ και Λάϊτ Μέταλ του Ροκ. Έχεις προσέξει φίλε αναγνώστη ότι δεν μπορείς να συμμετάσχεις στην μουσική και τον χορό Ροκ, αν δεν γίνεις κι Εσύ ίδιος με τα είδωλά σου; Όσο για την μεταμοντέρνα Κλασική Μουσική, να είσαι σίγουρος φίλε μου ότι συνθέτετε από ευφυείς μουσικούς μεν, αλλά αντιγράφοντας τις άφθονες υστερικές κραυγές των σχιζοφρενών, ηλιθίων και παραφρονημένων. Σίγουρα διερωτάσαι φίλε μου ποιος είναι ο σκοπός του σχολιασμού μου, όταν, η υπάρχουσα μουσική πραγματικότητα έχει την απόλυτη αποδοχή σου και δεν γνωρίζεις απολύτως τίποτε άλλο. Ακόμα ούτε την μόλις πριν 50 χρόνια δική σου τοπική μουσική και χορευτική παράδοση. Είδες ποτές σου ένα Ταταυλιανό χασάπικο, χόρεψες ποτέ με την αίσθηση ότι πετάς στα σύννεφα και εκτίνεσαι στο διάστημα; Άκουσες ποτέ ένα Μητρικό νανούρισμα; Ένοιωσες ποτέ ένα γνήσιο ανθρώπινο άγγιγμα χωρίς την χυδαία αίσθηση του Σεξισμού; Αισθάνθηκες ποτέ κάποιο είδος άδολης και αυθεντικής ευδαιμονίας να πλημυρίζει την ύπαρξή σου; Κάποια στιγμή, έστω ελάχιστη, που να είσαι Εσύ, ο Εαυτός σου, χαμένος σε μια εξαίσια εκστατική εμπειρία που ο χορός και η μουσική δύναται να προσφέρει. Αισθάνθηκες ποτέ αυθεντικός ευδαίμων άνθρωπος που η μουσική και ο χορός μπορεί να σου προσφέρει; Η μουσική και το τραγούδι ενός Λαού εκφράζει την πραγματική ψυχολογική του κατάσταση, το επίπεδο της ευδαιμονίας ή κακοδαιμονίας του. Την πραγματική υποσυνείδητη κατάστασή του. Και αυτό διέφυγε από τις μέχρι τώρα μελέτες των κοινωνιολόγων, ψυχιάτρων και άλλων ερευνητών της ανθρώπινης ύπαρξης. Γιατί; Η μοντέρνα ή νεώτερη μουσική παράδοση του τόπου μας εκφράζει έναν και μοναδικό καημό. Την ερωτική απογοήτευση. Και αυτό ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο. Εντέχνως εκπαιδευόμαστε να μισούμε κάθε χαρά, κάθε ηδονή, κάθε επιτυχία και αυτή η διαρκής απογοήτευση και αποτυχημένη καψούρα που τα τραγούδια μας διαρκώς υμνούν και περιγράφουν. Έμμεσα, υποβάλλουν και διαιωνίζουν την ίδια κατάσταση, την τραγική μας ανεπάρκεια και ερωτική αδυναμία μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Κάποτε κατέληξα καταθλιπτικός ακούγοντας τα τραγούδια που εξέφραζαν την ερωτική απογοήτευση της τότε εποχής. Ευτυχώς, η συνειδητοποίηση του ρόλου των τραγουδιών που άκουγα τότε, εκτός του ότι με απάλλαξε από την κατάθλιψη, έγινε και συμπληρωματική ιδέα αυτού του άρθρου.

224 223 Σ όλο μου το βιβλίο αναφέρομαι στην δεδομένη διττότητα του φυσικού μας Κόσμου και της παρουσίας μας σ Αυτόν. Τα πάντα υφίστανται σε ΔΥΟ μορφές, την αρνητική και την θετική, τον Θεό και τον Διάβολο. Το ίδιο ισχύει και για την μουσική, μέσω αυτής επικοινωνούμε και με τις δυο δυνάμεις του Σύμπαντος, τις θετικές και τις αρνητικές. Αυτές μας δίδουν ότι ζητήσουμε και βρίσκονται εκεί να μας υπηρετούν, αλλά εμείς δεν το γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε ότι μέσω της μουσικής προγραμματιζόμαστε να ζητούμε τη δυστυχία και την αυτοκαταστροφή! Διότι όταν ένα άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να εκφρασθεί θετικά προς τον Κόσμο, προσπαθεί να τον καταστρέψει! Έχουμε ολοκληρωτικά λησμονήσει ότι είμαστε αυτεξούσιοι Συνδημιουργοί του Κόσμου και μέσα σ αυτή μας την λησμονιά, ζητάμε υποσυνείδητα να ξυπνήσουμε, αλλά κάποιοι άλλοι που γνωρίζουν την δίψα μας, μας ποτίζουν και μας προσφέρουν στο πιάτο παραμύθια, ναρκωτικά και οίνο χωρίς πνεύμα, για να κοιμόμαστε αιωνίως. Μπορείς να φαντασθείς φίλε αναγνώστη ότι όλο αυτό το τρεχαλητό, όλο αυτό το αγχωτικό παραλήρημα της εποχής μας έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Την ανάπτυξη και εδραίωση της αντανακλαστικής αισθητικής και λογικής μας λειτουργίας και την παράλυση της Λογικής μας σκέψης! Γι αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, δεν καταλαβαίνουμε τις γυναίκες, τα παιδιά μας, τους άνδρες μας και δεν μπορούμε να πάρουμε μια σωστή απόφαση για μας και τους άλλους. Γι αυτό όπου καθίσουμε, όπου περπατήσουμε, όπου γευματίσουμε, όπου ψωνίσουμε, όπου ψυχαγωγηθούμε, υφιστάμεθα τον βομβαρδισμό της Ροκ μουσικής. Προσέξατε ποτέ πως στο ραδιόφωνο και σε κάθε ΜΜ Εξαχρείωσης, κάθε συζήτηση, σοφή ή άσοφη, θετική ή αρνητική, συνοδεύεται από το χαλί της ΡΟΚ και Αμερικάνικης μουσικής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα πάντα δονούνται στον ρυθμό της Αμερικανικής Ροκ. Η μουσική παράδοση του Ροκ που συστηματικά και επίμονα προβάλλεται από την δεκαετία του 50 από όλα τα ΜΜ Εξαχρείωσης, Αυτό Υπηρετεί. Την διαστρέβλωση των αισθήσεων και συναισθημάτων μας με μεγάλη επιτυχία. Χοροπηδάμε ρυθμικά σαν αρκούδες με χαλινό σε ακατανόητους στοίχους και νοήματα και εθιζόμαστε σε επιθετικούς ρυθμούς άβουλοι και εν αγνοία ευρισκόμενοι. Η μουσική εκφράζει την υποσυνείδητη υπαρξιακή κατάσταση κάθε Λαού! Τα πάντα εκπορνεύτηκαν, ακόμα και τα παιδιά μας, ακόμα και τα όργανα του σώματός μας, ακόμα και οι στημένοι οικονομικοί και άλλοι πόλεμοι ανά την υφήλιο. Όλα πλέων γίνονται κάτω από τον ρυθμό της Ροκ και Αμερικάνικης μουσικής, προς τέρψη και πλουτισμό αυτών που την σχεδίασαν και δημιούργησαν. Ήδη οι Λαοί πολεμούν, ενημερώνονται, ερωτεύονται, σφάζονται και σκοτώνουν ο ένας τον άλλο, κάτω από την παντοκρατορία των ήχων της ΡΟΚ μουσικής. «Αξιοσημείωτη επιτυχία αυτών που γνωρίζουν την διαχείριση της συναισθηματικής νοημοσύνης» Ο σεβασμός και η ασέβεια, η ευγένεια και η αγένεια, η αυτοεκτίμηση και αυτοαπόρριψη, η αξιοπρέπεια και αναξιοπρέπεια, η δύναμη και η αδυναμία, ο ενθουσιασμός και η απογοήτευση είναι συναισθήματα που λειτουργούν αντανακλαστικά και η μουσική παράδοση κάθε Λαού ήταν εναρμονισμένη με τους εγγενείς ρυθμούς της. Η βίαιη εισβολή της Ροκ και η εντέχνως επίμονη παρουσία της μέσω αυτόματων μηχανικών ραδιοσταθμών που επαναλαμβάνουν δήθεν διεθνείς επιτυχίες. Αλλοιώνει την παραδοσιακή μουσική έκφραση των Λαών και διαστρεβλώνει ταυτόχρονα την συναισθηματική τους ισορροπία. Και η οποία ανισορροπία με την σειρά της, καθορίζει και την έλλογη συμπεριφορά τους. Ένας πρόσθετος λόγος που μ έκανε να γράψω για την μουσική και το τραγούδι, ήταν, και το ευτυχές συναπάντημά μου με τον Ρωμαίο Ιστορικό Πολύβιο και ιδιαίτερα την ιστορία της πόλις Κύναιθα, στηναρκαδία. Έτυχε κάποτε να ζήσω στα μέρη αυτά. Τίποτε ΔΕΝ άλλαξε στον ψυχικό κόσμο των κατοίκων της από τότε, μέχρι σήμερα. Η ιστόρηση ξεκινά γύρω στο 200 π.χ. εποχή, όπου οι επίγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκτός των Πτολεμαίων, έχοντας εκχυδαϊσθεί σε μέγιστο βαθμό, αλληλοεξοντώνονται με πρωτοφανή για την εποχή μέσα, όπως ο δόλος, η συκοφαντία, το γλείψιμο, η βία και ο εγωκεντρισμός. Τα πάντα είναι εμπορεύσιμα ή εκπορνευμένα από τότε στα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας και όλοι είναι έτοιμοι να δεχθούν την επικυριαρχία των Ρωμαίων που έρχονται για να βάλουν τάξη και ειρήνη στην άναρχη Ελληνική Οικουμένη.

225 224 «Υποψιάζομαι πως στην εποχή μας, του Ρωμαίους θα αντικαταστήσουν οι Τούρκοι»! Εκείνα τα χρόνια, κάποιες περιοχές της ορεινής Ελλάδας είχαν μετατραπεί σε πεδία σφαγής ανάμεσα στις εγωκεντρικές ομάδες εξουσίας που απαιτούσαν να κάνουν τα κοινά δικά τους και τους οπαδούς του εθιμικού δικαίου που επιθυμούσαν την παλαιά δίκαιη τάξη πραγμάτων. Οι κάτοικοι της Κύναιθας οργανωμένοι σε αντίστοιχες πολιτικές ομάδες, αλληλοκατηγορούνται και αλληλοεξοντώνονται σε μια διαρκεί εμφύλια αντιπαράθεση μεταξύ τους, εξαντλώντας κάθε δημιουργική πνοή τους στον τρομακτικό αυτόν εμφύλιο. Κάποτε, ένας σημαντικός αριθμός εξόριστων, δηλώνουν μεταμέλεια, αλληλοσυγχορούνται και επιστρέφουν στην πόλη τους, έχοντας δυστυχώς ένα κρυμμένο χαρτί εκδίκησης στο μανίκι τους. Οι επιστρέψαντες εξόριστοι, διαπραγματεύονται κρυφά την παράδοση της πόλης στον Δωρίμαχο στρατηγό των Αιτωλών και στην προκύψασα σύγκρουση προδίδουν την πόλη ανοίγοντας κρυφά τις πύλες των τειχών. Η πόλις καταλαμβάνεται, ο Δωρίμαχος σφάζει όσους του αντιστάθηκαν αλλά σφάζει επίσης και τους προδότες που του άνοιξαν τις πύλες και φυσικά λεηλατεί την πόλη, όπως ήταν η συνήθεια της εποχής, ανεξάρτητα αν ήταν Έλλην, και αποχωρεί ένδοξος και πλούσιος στην πατρίδα του. Δύο βήματα παρά πέρα. Η επιζώντες της καταστροφής αφανίσθηκαν, αφού καμία πόλη της Πελοποννήσου δεν δέχτηκε να τους φιλοξενήσει λόγο της ψυχικής τους διαστροφής. Ο Πολύβιος, σχολιάζοντας το περιστατικό στα επεισόδια του Συμμαχικού Πολέμου, αναφέρει, ότι οι Κυναιθείς δίκαια έπαθαν ότι έπαθαν διότι για κάποιον άγνωστο λόγο, αμέλησαν την πατροπαράδοτη μουσική παιδεία των Αρκάδων. Σ ένα τοπίο όπως αυτό της Αρκαδίας που είναι ψυχρό, άγριο και τραχύ, γεμάτο με άγρια ζώα, όπως λύκους κάπρους και αρκούδες, ο αποτελεσματικότερος τρόπος να αντιμετωπίσεις την σκληρότητα του περιβάλλοντος και να διατηρήσεις την ευπλαστότητα της ψυχής και της χαράς, είναι η μουσική, ο χορός και το τραγούδι. Η αγριότητα και βία που εκφράσθηκαν μέσα από την καταστροφή της Κύναιθας, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια πόλη που έχασε την μουσική της παράδοση. «Το Αρκαδικόν Κοινόν», μια από τις πρώτες ομοσπονδίες πόλεων του Ελληνικού χώρου, ΔΕΝ στηρίχθηκε στην κοινή πολιτική οργάνωση, ούτε στα οικονομικά και διάφορα άλλα συμφέροντα, αλλά στην καλλιέργεια του συμμετοχικού κοινού αισθήματος, που η μουσική ο χορός και το τραγούδι προάγουν. Οι Αρκάδες δεν διακρίνονταν για τις φιλοσοφικές τους επιδόσεις. Όταν συγκεντρώνονταν ΔΕΝ μιλούσαν, τραγουδούσαν, χόρευαν και έπαιζαν μουσική. «Μουσικήν γαρ, την γε αληθώς μουσικήν, πάσι μεν ανθρώποις όφελος ασκείν, Αρκάσι δε αναγκαίον»!! λέγει ο Πολύβιος. Όσο παράξενο κι αν σας φανεί, πάμπολλες φυλές της συκοφαντημένης δήθεν απολίτιστης Αφρικής, είχαν και έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα με τους αρχαίους Έλληνες, μέχρι την σημερινή εποχή του βίαιου εκπολιτισμού της από τους ευρωπαίους πολιτισμένους λευκούς αποικιοκράτες που κατέστρεψαν κάθε ιερό και όσιο που είχαν οι Αφρικανοί. Και οι οποίοι αποικιοκράτες, ΜΗ αντέχοντας την σωφροσύνη που απαιτείτε, δείχνουν επιτέλους, το πραγματικό αποικιοκρατικό και απεχθές πρόσωπό τους απέναντι και στους Ευρωπαίους Λευκούς Δούλους τους. Που αφού τους έσφαξαν με δύο Παγκοσμίους Πολέμους και τους διέφθειραν με κάθε αισθητική διαστροφή με την πορνεία και πορνογραφία, τώρα τους οδηγούν στην τελική τους δούλωση. Αυτή, του νεκρού συναισθηματικά, ορθολογιστή υπηρέτη τους. Ένας όρος στην άνευ όρων συμφωνία παράδοσης της Γερμανίας είναι και ο κάτωθι. Οι ΗΠΑ ελέγχουν ολοκληρωτικά όλα τα γερμανικά ΜΜΕ όπως: ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά, τυπογραφεία και εκδόσεις, ακόµα και τηλεφωνικές επικοινωνίες, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, εκπαιδευτικά προγράµµατα κλπ. μέχρι το 2099! Αν δε δούμε την μουσική πραγματικότητα του πλανήτη από Ανατολή μέχρι Δύση είναι Αμερικάνικη χυδαιολογία της Ροκ. Συνοδευόμενη από την απαραίτητη πορνογραφία. Είναι τυχαία όλα αυτά ή είναι συγκεκριμένο σχέδιο εκχυδαϊσμού της Ανθρωπότητας.;; Η επικράτηση του χυδαίου, της βίας και της κατάρρευσης κάθε ωραίου, δικαίου και αγαθού στον πλανήτη μας, γίνεται κάτω από την ρυθμική δόνηση της Ροκ μουσικής, της λαμπερής πορνογραφίας και του άκρατου ωφελιμιστικού εγωκεντρισμού!

226 225 ELLO.gr 30 Οκτωβρίου 2014 Περί μουσικής. Η μουσική είναι ένας αρχαίος Ελληνικός όρος που στις μέρες μας έχει αλλοιωθεί ολοκληρωτικά. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Μουσική, την τέχνη των Μουσών. Ο όρος σήμαινε αρχικά το τραγούδι και την οργανοπαιξία, την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό, ως αδιάσπαστη ενότητα, και στη συνέχεια αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα «πνευματική καλλιέργεια». Με τον όρο Μουσική, όλοι κατανοούμε σε πρώτο επίπεδο, την Τέχνη του συνδυασμού ήχων με έναν ευχάριστο για το ανθρώπινο αυτί τρόπο. Τι σημαίνει όμως πραγματικά ο όρος Μουσική; Αν θέλετε να δείτε πότε καταρρέει μια κοινωνία, δείτε τι μουσική ακούει. (Κομφούκιος) Σε όλες σχεδόν τις γνωστές καθομιλούμενες γλώσσες του κόσμου η Ελληνική λέξη Μουσική, περνάει αυτούσια σ αυτές, πχ music, musica κ.α. Στην Ελληνική γλώσσα η έννοια Μουσική ετυμολογικά προέρχεται από την έννοια Μούσα. Η έννοια Μούσα προέρχεται από την αρχαιοελληνική ρίζα «μω», η οποία σημαίνει «ερευνώ, ζητώ να μάθω σε βάθος». Κατά μερικούς άλλους, από τη ρίζα «μας» ή «μους» που σημαίνει «γενιά, παραγωγή, ανάπτυξη έξω από μια αρχή, μύηση». Η Μουσική όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι η επιστήμη των αρμονικών σχέσεων του σύμπαντος που βασίζεται σε σταθερές αρχές που τίποτα δεν μπορεί να τις αλλάξει καθώς και η γνώση της τάξης όλων των πραγμάτων. Η Μουσική για τους αρχαίους δεν ήταν απλά η τέχνη του συνδυασμού τόνων ή το ταλέντο της αναπαραγωγής τους με έναν ευχάριστο για το ανθρώπινο αυτί τρόπο. Αυτή είναι μόνο η πρακτική της πλευρά από την οποία απορρέουν οι εφήμερες μορφές της Μουσικής σήμερα. Ήταν νόηση, διάνοια, πνευματική καλλιέργεια και γνώση. «Οι Έλληνες δια του λόγου τραγουδούσαν και δια του τραγουδιού ομιλούσαν». Η Μουσική είναι η επιστήμη που για να γίνει κατανοητή από την ανθρώπινη διάνοια χρησιμοποιεί στο εξωτερικό επίπεδο δύο βασικά δομικά στοιχεία, τον ήχο και το χρόνο, θεωρώντας το ένα σαν ύλη και το άλλο σαν ρυθμιστή της μορφής που την προσδιορίζει και ως τέχνη. Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα οι επιστήμες ήταν τρεις. Φιλοσοφία, Αστρονομία και Μουσική, και η υστάτη των επιστημών αυτών ήταν η Μουσική, όλες οι υπόλοιπες επιστήμες θεωρούνταν «τέχνες». Σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η μουσική θεωρείται «τέχνη» και οι υπόλοιπες «επιστήμες». Η έννοια Μούσα και Μουσική εκφράζανε έναν τρόπο ύπαρξης και ζωής. Έναν τρόπο αυτογνωσίας, αυτοπραγμάτωσης, βελτίωσης και εξέλιξης του ανθρώπου και της κοινωνίας γενικότερα. Σήμερα, ο όρος Μούσα χρησιμοποιείται συχνά για να δείξει ότι κάποια νέα εμπνέει κάποιον άνδρα. Οι Μούσες ήταν θυγατέρες του Δία-Ζευ (δηλαδή της αιώνιας ζώσης θείας πνευματικής οντότητας), «που σκέπτεται και βούλεται» και της Μνημοσύνης, δηλαδή της ιδιότητας διατήρησης τους στην μνήμη των ανθρώπων, άρα αιώνιες διαχρονικές αξίες. Συνεπώς μια μουσική είναι μουσική μόνο όταν έχει ως αποτέλεσμα την πνευματική καλλιέργεια, τον εξευγενισμό και τη διατήρηση στην μνήμη άρα την Α-λήθεια και χωρίς την ζεύξη με την πνευματικότητα και την διατήρηση στην μνήμη καμιά μουσική δεν υφίσταται.

227 226 Οι μούσες στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι εννέα αρχαίες θεές. Τα ονόματά τους είναι: Καλλιόπη (επική ποίηση) Ευτέρπη (μουσική) Κλειώ (ιστορία) Ερατώ (λυρική ποίηση) Μελπομένη (τραγωδία) Πολυμνία (Πολύμνια) (ιερή ποίηση) Τερψιχόρη (χορός) Θάλεια (κωμωδία) Ουρανία (αστρονομία) Ο Παυσανίας υποστηρίζει ότι υπήρχαν δύο γενιές Μουσών, όπου στην πρώτη γενιά ήταν 3 και ήταν κόρες του Ουρανού και της Γαίας, και στη δεύτερη, ήταν 9 και ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. (Ελλάδος Περιήγησις, 9, 29, 1). Οι αρχαιότερες Ελικωνιάδες Μούσες ήταν οι εξής: Μνήμη (μνήμη), Μελέτη (μελέτη), Αοιδή (τραγούδι) Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης. Διότι για να τραγουδήσεις χρειάζεται πρώτα μνήμη, και μετά μελέτη Ενώ στους Δελφούς λάτρευαν 3 άλλες μούσες, την Νήτη, την Μέση και την Υπάτη, οι οποίες παραλληλίζονται με τις τρεις χορδές της λύρας. Οι Μούσες, συνόδευαν, συντρόφευαν και αναγνώριζαν σαν ηγέτη τους τον Θεό του φωτός και της Μουσικής, τον Απόλλωνα τον συμπαντικό γεννήτορα, (Απόλλων Μουσηγέτης). Ο Απόλλων ήταν επίσης και πατέρας του Ασκληπιού του Θεού της Ιατρικής, και από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε την σχέση που έχει η μουσική με την ιατρική. Δεν ήταν τυχαία η χρήση της μουσικής στις εγκοιμήσεις στα αρχαία ιερά, στα οποία δίδονταν μουσικές συνταγές για θεραπεία ψυχικών ασθενειών, πολύ πριν η σύγχρονη επιστήμη ξανά ανακαλύψει την μέθοδο της μουσικοθεραπείας. Ο Πίνδαρος υμνεί τον Ασκληπιό, που θεραπεύει όλες τις ασθένειες με τραγούδια, ενώ ο Θεόφραστος χρησιμοποιούσε μελωδίες του Φρύγιου ήχου για να «ανακουφίζει τα άλγη». Οι Μούσες ήταν θεότητες προστάτιδες της πνευματικής δημιουργίας και αντιστοιχούσαν σε είδη δημιουργίας όλων των τεχνών που σχετίζονται με τη μουσική, την τέχνη, την ποίηση, το τραγούδι,