Κεφάλαιο 36. Εμείς, Ψυχές ως Ερωτικοί Σύντροφοι

Transcript

1 Κεφάλαιο 36 Εμείς, Ψυχές ως Ερωτικοί Σύντροφοι (Επειδή οι ρόλοι του συντρόφου, του γονιού και του παιδιού είναι από τις πιο σημαντικές πηγές της ευτυχίας αλλά και της δυστυχίας, σας προσφέρουμε σε αυτό και στα δυο επόμενα κεφάλαια, κομμάτια από το βιβλίο «Οι Ρόλοι που Παίζουμε σαν Ψυχές στην Εξέλιξη» που αναφέρονται στα θέματα αυτά.) Οι ερωτικές σχέσεις είναι μια σημαντική πηγή πνευματικών μαθημάτων. Μπορούν, επίσης, να είναι συναισθηματικές παγίδες του εγώ. Είναι, συνήθως, καρμικές ή επιλογές της ψυχής, στις οποίες έχουμε αποφασίσει να σχετιστούμε με μια άλλη ψυχή που θα μας βοηθήσει να εξελιχθούμε με ευχάριστους και δυσάρεστους τρόπους. Όταν θεωρούμε μια άλλη ψυχή ως ερωτικό σύντροφό μας, φυσιολογικά αποκτάμε προσκόλληση σ αυτή την ψυχή, αρχίζοντας να προσδοκούμε ορισμένες συμπεριφορές και αναπτύσσοντας έναν κατάλογο αναγκών που χρειαζόμαστε και συχνά απαιτούμε να ικανοποιήσει για να νιώθουμε καλά. Κάποιες προσκολλήσεις και ανάγκες από το σύντροφό μας, που αναπτύσσουμε μέσα σε τέτοιες σχέσεις, είναι: Να μας αποδέχεται και να συμφωνεί μαζί μας. Να τηρεί τις συμφωνίες μας. Να είναι καλά και ευτυχισμένος. Να είναι ευχαριστημένος από μας. Να είναι ειλικρινής και να μην μας λέει ψέματα. Να νοιάζεται για μας περισσότερο από τους άλλους. Είναι Επιλογή! 451

2 Να παρουσιάζει μια θετική εμφάνιση στους άλλους. Να σέβεται τις ανάγκες μας. Να μας βοηθά να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Να είναι ερωτικά πιστός σε μας και σε κανέναν άλλο. Να μας βάζει πάνω από τους άλλους. Να μας συμπεριφέρεται με τον τρόπο που θα ήθελε να του συμπεριφερόμαστε. Να μας προσέχει όταν μιλάμε. Να μας αφήνει ελεύθερους να είμαστε αυτό που είμαστε και να κάνουμε ό,τι χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Να μας βοηθά, όταν χρειαζόμαστε βοήθεια. Να μας φέρεται με σεβασμό μπροστά στους άλλους. Να είναι ευγενικός και φιλικός με τους φίλους και τους συγγενείς μας. Να μας εκφράζει με λόγια την αγάπη του. Να βρίσκεται σωματικά στη ζωή μας να μη μας αφήσει ή πεθάνει. Και πολλά περισσότερα. Όταν πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε από εκείνον τα παραπάνω για να νιώθουμε άξιοι και ασφαλείς, δεν θεωρούμε τον εαυτό μας αιώνια ψυχή σε μια σχέση με μια άλλη αιώνια ψυχή, αλλά σαν ένα εγώ που ανήκει στον άλλον. Η ταύτισή μας με το ρόλο του ερωτικού συντρόφου του άλλου μάς κάνει να είμαστε προσκολλημένοι στο να έχουμε και συχνά να απαιτούμε όλα τα παραπάνω από το συγκεκριμένο άτομο. Δεν είμαστε τόσο προσκολλημένοι στο να τα έχουμε από ξένους για να νιώθουμε καλά. Όταν ο αγαπημένος μας δεν ικανοποιεί τις ανάγκες μας, νιώθουμε πληγωμένοι, προδομένοι, θυμωμένοι και γεμάτοι μίσος. Αυτές οι προσκολλήσεις βασίζονται στην πεποίθηση ότι η αξία και η ασφάλειά μας εξαρτώνται από αυτή την αδελφή ψυχή, με την οποία ταυτιζόμαστε τώρα, που είναι υποχρεωμένη να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες μας και δεν μπορούμε να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι αν δεν το κάνει. Πιστεύουμε, ότι χάνουμε την αξία μας και μειωνόμαστε, όταν αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος, με τον οποίο έχουμε ταυτιστεί, δεν ικανοποιεί αυτές τις προσκολλήσεις. Η προσκόλληση να έχουμε αυτή τη συμπεριφορά από αυτόν το συγκεκριμένο άνθρωπο μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και συχνά καταστρέφει τη σχέση. 452 H Ευτυχία Είναι στο Χέρι Σου Υπάρχουν, εντούτοις, 6,5 δισεκατομμύρια άλλοι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη που μπορούν να είναι ευτυχισμένοι χωρίς να παίρνουν αγάπη, προσοχή ή στήριξη από αυτόν το συγκεκριμένο άνθρωπο. Πώς μπορούν εκείνοι να είναι ευτυχισμένοι και να νιώθουν την αξία τους χωρίς αυτή την αδελφή ψυχή, με την οποία εμείς έχουμε κάνει αυτό το νοερό και πνευματικό συμβόλαιο; Πώς μπορούμε εμείς να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς να παίρνουμε ό,τι χρειαζόμαστε από τις αδελφές ψυχές, με τις οποίες εκείνοι έχουν συμβόλαια; Είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχουμε αυτές τις προσδοκίες από τον αγαπημένο μας. Είναι ακόμη πιο σημαντικό να προσπαθούμε να φερόμαστε εμείς με τους προαναφερθέντες τρόπους στον αγαπημένο μας. Το να το κάνουμε είναι η ευκαιρία μας για συναισθηματική ωριμότητα, πνευματική εξέλιξη, καθώς και προσωπική ελευθερία και γαλήνη του νου. Η εξέλιξή μας εξαρτάται από το να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι οι άλλοι και να επιτρέπουμε στους άλλους να το καθρεφτίζουν, αν και όταν μπορούν. Η ζωή και οι στενές σχέσεις πάντοτε καθρεφτίζουν πίσω σε μας αυτό που χρειάζεται να μάθουμε. Η προσκόλλησή μας σε πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές από τον ερωτικό σύντροφό μας είναι η αιτία πόνου και σύγκρουσης σε τέτοιες σχέσεις, όταν εκείνος δεν είναι αρκετά φωτισμένος ώστε να είναι όσο τέλειος χρειαζόμαστε. Θα υπάρξουν φορές, όταν εμείς και ο άλλος θα είμαστε κουρασμένοι, ταραγμένοι, νιώθοντας απομακρυσμένοι, πληγωμένοι ή προδομένοι, που δεν θα μπορούμε να φερθούμε με ιδανικό τρόπο. Όπως θα θέλαμε οι άλλοι να κατανοούν ότι δεν μπορούμε πάντα να είμαστε αυτό που θα θέλαμε και θέλουμε να μας συγχωρούν γι αυτό, θα ήταν σωστό να κάνουμε το ίδιο και να κατανοούμε και να συγχωρούμε τους άλλους όταν κι εκείνοι δεν μπορούν. Η ταύτισή μας εδώ είναι με το ρόλο του ερωτικού συντρόφου και τα συναισθήματα είναι πολυάριθμα, εξαρτώμενα από τον άλλο, την κατάσταση και τη συμπεριφορά. Μπορεί να νιώθουμε πόνο που δεν μας προσέχει, απόρριψη και υποτίμηση όταν μας κριτικάρει ή φωνάζει, αδικία όταν μας λέει ψέματα ή μας κακοποιεί, καταπίεση όταν απαιτεί από μας, προδοσία όταν προσέχει περισσότερο άλλους, διαλυμένοι αν έχει ερωτικές σχέσεις με άλλους, πόνο και χαμένοι αν μας αφήσει ή πεθάνει. Θα νιώθουμε, επίσης, αξία, ασφάλεια, ηρεμία, ευτυχία και αγάπη όταν μας συμπεριφέρεται όπως το εγώ μας χρειάζεται ή εναλ- Είναι Επιλογή! 453

3 λακτικά όταν αρχίζουμε να λειτουργούμε ως ψυχές και όχι ως εγώ. Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα βασίζονται στην πεποίθηση ότι η αξία, ασφάλεια, ελευθερία, ευτυχία και ο σκοπός της ζωής μας εξαρτώνται κατά κάποιο τρόπο από την ύπαρξη, αποδοχή, αφοσίωση, αγάπη, ευτυχία, υγεία και συμπεριφορά αυτής της συγκεκριμένης ψυχής προς εμάς. Μερικοί έχουν περάσει από διάφορες τέτοιες σχέσεις και έχουν δώσει αυτή τη δύναμη σε κάθε νέο σύντροφο και τώρα αδιαφορούν για το τι κάνει ένας πρώην σύντροφος. Δίνουμε σε κάθε άτομο και κατάσταση τη δύναμη να μας κάνει ευτυχισμένους ή να υποφέρουμε. Η δύναμη δεν βρίσκεται στον άλλον ή στην κατάσταση. Αυτό δημιουργείται από την ταύτισή μας, τις πεποιθήσεις και τις προσκολλήσεις μας. Αν κάποιος μας υπνώτιζε και μας έλεγε ότι ένας άλλος άνθρωπος ήταν ο ερωτικός σύντροφός μας, τότε θα ήμασταν εξαρτημένοι από αυτόν και προσκολλημένοι σε ορισμένες συμπεριφορές του. Για το εγώ μας, δεν έχει σημασία αν παίρνουμε αγάπη, σεβασμό, στήριξη, ενθάρρυνση και αποδοχή από δέκα άλλους ανθρώπους. Είναι φυσιολογικό να περιμένουμε από τους αγαπημένους μας να μας φέρονται με τους προαναφερθέντες τρόπους. Έτσι θα αλληλεπιδρούσαν δύο αφυπνισμένες ψυχές. Αλλά μέχρι να φωτιστούμε, δεν είμαστε δύο ψυχές, αλλά δύο εγώ που συγχρωτίζονται. Το εγώ από τη φύση του είναι ιδιοτελές και ενδιαφέρεται περισσότερο για τις δικές του ανάγκες παρά για τις ανάγκες του άλλου. Ίσως θα έπρεπε να φανταστούμε ότι το εγώ είναι σαν το ζωάκι μας, ας πούμε το σκυλάκι μας που το πηγαίνουμε βόλτα και κάποιες φορές μαλώνει με άλλα σκυλάκια. Φυσιολογικά θα ζητούσαμε συγγνώμη από τον ιδιοκτήτη του άλλου σκύλου, επειδή του επιτέθηκε το δικό μας. Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να ζητήσουμε συγγνώμη από την άλλη ψυχή, όταν το εγώ μας κακομεταχειρίζεται το δικό της εγώ. Όταν εξαρτιόμαστε από τους άλλους αισθανόμαστε την ανάγκη να τους ελέγξουμε για να πάρουμε αυτό που χρειαζόμαστε απ αυτούς. Επίσης, παραπονιόμαστε, διαφωνούμε, κριτικάρουμε, κατηγορούμε, καταδικάζουμε, ακόμη και απειλούμε ή παίζουμε το θύμα, για να πάρουμε ό,τι χρειαζόμαστε από τους άλλους. Φυσικά και οι άλλοι κάνουν το ίδιο με μας και συγκρουόμαστε. 454 H Ευτυχία Είναι στο Χέρι Σου Εκτός από τη σύγκρουση αναγκών, τα εγώ μας διαφωνούν επίσης για το «ποιος έχει δίκιο». Αυτός είναι ένας αιώνιος ανταγωνισμός ανάμεσα σε εγώ που σχετίζονται. Συχνά δεν θυμόμαστε καν ποιο είναι το θέμα της σύγκρουσης, επειδή βασικά θέλουμε απλώς ο άλλος να παραδεχτεί ότι εμείς έχουμε δίκιο και αυτός άδικο. Επειδή τα εγώ μας έχουν έλλειψη δικής τους ενέργειας και αξίας, αναζητούν να τα πάρουν από τους άλλους μέσα απ αυτά τα παιχνίδια. Έχουμε αυτή την ιδέα της τέλειας σχέσης αγάπης στο νου μας, επειδή αυτή είναι η μοίρα μας, αυτό που αναζητάμε να γίνουμε. Το γεγονός ότι ο άλλος δεν μας δίνει όλα όσα θέλουμε είναι μέρος της διαδικασίας εξέλιξης από το εγώ στην ψυχή. Όταν ο άλλος δεν ικανοποιεί τις προσκολλήσεις μας, έχουμε την επιλογή να γίνουμε πικροί και να θυμώσουμε ή να συνεχίσουμε να αγαπάμε. Αυτή η τριβή ανάμεσα στα εγώ είναι μια ευκαιρία για εξέλιξη. Όταν ο σύντροφός μας ή οποιοσδήποτε άλλος δεν ικανοποιεί τις ανάγκες μας, χρειάζεται να θέσουμε τις ακόλουθες ερωτήσεις: Είναι πιθανό να μην έχουμε εξηγήσει τις ανάγκες μας και το πώς νιώθουμε όταν δεν ικανοποιούνται και γιατί είναι τόσο σημαντικές για μας; Έχουμε επικοινωνήσει καθαρά και με αγάπη, χωρίς να ρίχνουμε φταίξιμο, να κριτικάρουμε, να απορρίπτουμε ή να κατηγορούμε; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε ίσως να χρειάζεται να μάθουμε αποτελεσματική επικοινωνία. Μήπως υπάρχουν μέρη του υποσυνειδήτου μας που μπορεί να εμποδίζουν την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης; Ίσως πιστεύουμε κρυφά ότι δεν την αξίζουμε ή ότι δεν μπορεί να συμβεί. Ίσως φοβόμαστε ότι, αν πάρουμε αυτό που χρειαζόμαστε, θα χάσουμε κάτι άλλο, όπως το ρόλο του θύματος ή την ελευθερία μας. Μήπως υποσυνείδητα φοβόμαστε ότι θα είμαστε υποχρεωμένοι στον άλλο αν ικανοποιήσει την ανάγκη μας; Μήπως θέλουμε κρυφά να έχουμε κάτι να παραπονιόμαστε; Θα μπορούσε η συμπεριφορά μας να εμποδίζει τους άλλους να συμμορφωθούν με τις ανάγκες μας; Ίσως η κριτική μας να τους εμποδίζει να ανοιχτούν. Ή ίσως η τάση μας να κάνουμε καθετί γρήγορα και με άγχος να τους εμποδίζει να συμμετέχουν. Μήπως είμαστε ανταγωνι- Είναι Επιλογή! 455

4 στικοί και έτσι κάνουμε τους άλλους να νιώθουν την ανάγκη να αντιδράσουν ενάντια σ αυτό που θέλουμε; Μήπως χρειαζόμαστε να έχουμε πάντα δίκιο, δημιουργώντας την ίδια ανάγκη στον άλλον; Μήπως η συμπεριφορά μας ενθαρρύνει ή αποθαρρύνει τους άλλους από το να θέλουν να συμμορφωθούν με τις ανάγκες μας; Δείχνουμε ενδιαφέρον και θέλουμε να ικανοποιήσουμε τις δικές τους ανάγκες; Μήπως είναι καιρός να ξεπεράσουμε αυτή την ανάγκη; Ίσως έχουμε ένα μάθημα εδώ και χρειάζεται να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης. Μπορεί να έχουμε κάνει μια επιλογή της ψυχής για τη μη ικανοποίηση αυτής της συγκεκριμένης ανάγκης από αυτό το άτομο, ώστε να αφήσουμε αυτήν την προσκόλληση και την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορούμε να είμαστε καλά αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε και έτσι να πλησιάσουμε περισσότερο στη φύση της ψυχής μας, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει προσκολλήσεις. Όταν οι ανάγκες και οι προσκολλήσεις μας δεν ικανοποιούνται από το σύντροφο, τους γονείς, τα παιδιά, τους φίλους, τους συνεργάτες, χρειάζεται να θέσουμε στον εαυτό μας τις παραπάνω ερωτήσεις και να ανακαλύψουμε πώς μπορεί να συμβάλουμε σ αυτή την κατάσταση ή γιατί μπορεί να έχουμε επιλέξει αυτή την εμπειρία μάθησης και ποιο μπορεί να είναι το μάθημά μας. Για να βιώσουμε την ψυχική μας φύση, χρειάζεται να μεταμορφώσουμε τις προσκολλήσεις σε προτιμήσεις. Όταν προτιμούμε κάτι, τότε μας αρέσει, εκφράζουμε την επιθυμία μας γι αυτό, κάνουμε οτιδήποτε είναι ηθικά δυνατό για να το πραγματοποιήσουμε στη ζωή μας, αλλά ξέρουμε στο πίσω μέρος του νου μας ότι μπορούμε να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι αν δεν το έχουμε. Ένα παράδειγμα είναι το πουλί που αναπαύεται πάνω σ ένα κλαδί. Το πουλί απολαμβάνει τη στήριξή του στο κλαδί για να ξεκουραστεί, να φάει, να τραγουδήσει και να κάνει παρέα με άλλα πουλιά. Ένας δυνατός άνεμος φυσάει και το κλαδί κινδυνεύει να σπάσει. Φοβάται το πουλί; Όχι, επειδή ξέρει δύο πράγματα. Πρώτα, ότι έχει δική του εσωτερική δύναμη και μπορεί να πετάξει. Δεύτερο, ότι υπάρχουν και άλλα κλαδιά. Αυτή η αρχή μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις προσκολλήσεις. Πρώτα, το ότι μπορούμε να «πετάξουμε» σημαίνει ότι μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς αυτές. Δεύτερο, ίσως μπορούμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε από αλλού. Μετατρέποντας τις προσκολλήσεις μας σε προτιμήσεις, μπορούμε να δημιουργήσουμε τις σχέσεις που επιθυμούμε, χωρίς το φόβο ότι μπορεί να μην έχουμε ό,τι θέλουμε ή ότι εφόσον το έχουμε μπορεί να το χάσουμε. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ψυχική σχέση με τους άλλους και τη ζωή. Εμείς, ψυχές ως «πρώην» ερωτικοί σύντροφοι Μια πολύ περίεργη συμπεριφορά του εγώ είναι ότι τείνει να καλλιεργεί αρνητικά συναισθήματα προς εκείνες τις ψυχές με τις οποίες ήμασταν κάποτε πολύ κοντά. Αυτό είναι αληθινά ένα παράξενο φαινόμενο. Ερωτευόμαστε, νοιαζόμαστε για τον άλλον, μοιραζόμαστε το σπίτι και το κρεβάτι μας μαζί του, ίσως έχουμε παιδιά μαζί του και απολαμβάνουμε πολλές ευχάριστες εμπειρίες μαζί. Μ αυτές τις ψυχές έχουμε μοιραστεί πολύ περισσότερα παρά με κάθε άλλη ψυχή πάνω στη γη. Ανεξάρτητα από την απογοήτευση, το πλήγωμα ή την προδοσία που τελικά νιώσαμε, αυτές είναι ψυχές που μας έχουν επίσης προσφέρει, τουλάχιστον μέχρι κάποια στιγμή στη σχέση μας, πολύ περισσότερα από άλλους στη ζωή μας, προς τους οποίους δεν έχουμε καμία απαίτηση ή αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Οι πρώην εραστές μας μπορεί να μας έχουν πληγώσει με διάφορους τρόπους, αλλά μας έχουν επίσης προσφέρει πολύ περισσότερα από το 99,999 τοις εκατό των άλλων πάνω στον πλανήτη. Κι όμως τους μισούμε, ενώ νιώθουμε ωραία με τους υπόλοιπους. Αυτό είναι προφανώς μια αντίδραση του εγώ, κατά την οποία αγνοούμε το αξίωμα ότι είμαστε οι μοναδικοί δημιουργοί της πραγματικότητάς μας και ότι οι άλλοι είναι ηθοποιοί στο έργο της ζωής μας, το οποίο εμείς έχουμε γράψει και τους έχουμε προσλάβει να παίξουν. Ο μόνος τρόπος που μπορούν να μας βλάψουν είναι στην περίπτωση που το κάρμα μας, οι επιλογές της ψυχής ή το τωρινό σύστημα πεποιθήσεών μας έλκουν αυτό που συμβαίνει και επίσης το ερμηνεύουν με τρόπο που μας πληγώνει. Οι πεποιθήσεις του εγώ μας μάς πληγώνουν. 456 H Ευτυχία Είναι στο Χέρι Σου Είναι Επιλογή! 457

5 Μία από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες για τα περισσότερα εγώ είναι να βλέπουν τον πρώην εραστή με κάποιον άλλο άνθρωπο. Γιατί να είναι δυστυχισμένο το εγώ μας επειδή ο πρώην μας αγαπά κάποιον άλλον; Η απάντηση είναι προφανώς ότι το εγώ μας έχει έλλειψη αίσθησης αξίας και εσωτερικής ασφάλειας και απειλείται από την ιδέα ότι ο πρώην μας μπορεί να είναι ευτυχισμένος με κάποιον άλλον. Η λογική του εγώ μας εδώ είναι ότι αν μπορεί να είναι ευτυχισμένος με άλλον και όχι με μας, τότε εμείς φταίμε και δεν αξίζουμε. Θέλουμε να φταίει ο άλλος. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει φταίξιμο. Αυτές είναι εμπειρίες που έχουν συμφωνηθεί και από τους δύο για την πνευματική μας εξέλιξη. Αυτή η λανθασμένη λογική είναι πηγή μεγάλου πόνου. Εμείς, ως ψυχές, δεν γοητευόμαστε από μια άλλη ψυχή επειδή είναι καλύτερη ή πιο άξια από τους άλλους. Σε κάποιες περιπτώσεις, ούτε καν επειδή την αγαπάμε περισσότερο. Γοητευόμαστε επειδή έχουμε ένα συμβόλαιο ψυχής για να μάθουμε κάτι μαζί. Αυτό που ονομάζουμε έρωτα είναι απλά το εσωτερικό συμβόλαιο ψυχής που μας σπρώχνει προς την άλλη ψυχή, με την οποία έχουμε κάτι να μοιραστούμε, να μάθουμε ή να δημιουργήσουμε. Ο έρωτας είναι ένα μέρος από αυτό, αλλά αυτός ο έρωτας είναι συνήθως υπό τον όρο ότι ό άλλος πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες μας. Αυτό είναι προϊόν της ανασφάλειας και της αυτοαμφισβήτησης του εγώ μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε με τον ερωτικό μας σύντροφο, αν μας χτυπά, μας λέει ψέματα ή μας απατά. Αν και σε μερικές σχέσεις που είναι καρμικές ή επιλογές της ψυχής μπορεί να αποφασίσουμε να μείνουμε για να μάθουμε κάτι. Αλλά αυτό δεν είναι πάντοτε το μάθημα. Μερικές φορές, όταν έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να θεραπεύσουμε μια σχέση και ο άλλος εξακολουθεί να συμπεριφέρεται με ανήθικους και άδικους τρόπους, να μας φέρεται με τρόπο που δεν θα ήθελε να του φερόμαστε, μπορεί να χρειάζεται να τον αφήσουμε και να δημιουργήσουμε τη ζωή που αξίζουμε. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να καλλιεργούμε αρνητικά συναισθήματα ή μίσος για τον άλλο ή να μιλάμε άσχημα γι αυτόν (ιδιαίτερα στα παιδιά μας). Χρειάζεται να πάρουμε το 50% της ευθύνης (όχι του φταιξίματος) και να συγχωρήσουμε και να αγαπάμε αυτή την ψυχή, με την οποία έχουμε κάνει αυτά τα συμβόλαια. Και να ευχόμα- 458 H Ευτυχία Είναι στο Χέρι Σου στε το καλύτερο γι αυτήν, ακόμη κι αν είναι με κάποιον άλλον. Μόνον τότε θα έχουμε μάθει τα μαθήματα ψυχής σ αυτές τις καταστάσεις. Αλλιώς σ αυτή ή την επόμενη ζωή, είναι πιθανό να επαναλάβουμε τις ίδιες σκηνές (με την ίδια ή άλλες ψυχές) μέχρι να μπορούμε να αναπτύξουμε αρκετά την εσωτερική ασφάλεια και την πνευματική επίγνωση για να αγαπάμε αυτούς που μας πλήγωσαν, μας εξαπάτησαν ή μας πρόδωσαν. Αυτά είναι μαθήματα ψυχής και εφαρμόζονται σε όλες τις σχέσεις, με γονείς, ερωτικούς συντρόφους, παιδιά, συγγενείς και συνεργάτες. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε μαζί τους, αλλά το μάθημα της ψυχής μας είναι να τους αγαπάμε, να τους ευχόμαστε να είναι καλά και να τους βοηθάμε αν το χρειάζονται. Ακόμη κι όταν το εγώ μας τους μισεί, εμείς ως ψυχές τους αγαπάμε οτιδήποτε κι αν έχουν κάνει. «Εμείς, ως αδελφές ψυχές» Ως αδελφές ψυχές, έχουμε τη δική μας εσωτερική πηγή ασφάλειας, αξίας, δύναμης και νοήματος. Δεν χρειάζεται να τα πάρουμε από τον άλλον. Μπορούμε τώρα να αγαπάμε τους άλλους όπως είναι. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τους άλλους αγνά όσο είμαστε εξαρτημένοι απ αυτούς. Όταν είμαστε εξαρτημένοι και ο άλλος δεν μας δίνει αυτό που θέλουμε, χάνουμε την αγάπη μας και νιώθουμε πόνο, προδοσία, απόρριψη και θυμό. Η αγνή αγάπη στην πραγματικότητα έρχεται από τη δύναμη και την ανεξαρτησία. Αγαπάμε το σύντροφό μας, (γονιό ή παιδί μας) ακόμη κι όταν δεν μας δίνει αυτό που χρειαζόμαστε. Θέλουμε να είναι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος με τους τρόπους που καθοδηγείται από μέσα του. Θα του εκφράζουμε τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας. Αλλά αν καθοδηγείται διαφορετικά από μας, το σεβόμαστε και του δίνουμε το χώρο που χρειάζεται για να πειραματιστεί και να μάθει. Παίρνουμε απόλυτη ευθύνη για την πραγματικότητα και τα συναισθήματά μας. Επίσης, αφήνουμε στον άλλο την ευθύνη για τις δικές του δημιουργίες και τα δικά του συναισθήματα. Αντιλαμβανόμαστε τους άλλους ως ίσους. Όχι ως ανώτερα όντα, που χρειαζόμαστε την έγκρισή τους. Ούτε ως αδύναμα και απληροφόρητα Είναι Επιλογή! 459

6 όντα που χρειάζονται την καθοδήγησή μας. Επικοινωνούμε χωρίς να παίζουμε ρόλους, όπως του θύματος, του απόμακρου, του ανακριτή ή του τρομοκράτη. Εξηγούμε καθαρά και με ειλικρίνεια ενήλικα προς ενήλικα αυτά που χρειαζόμαστε και αυτά που νιώθουμε, χωρίς να ρίχνουμε φταίξιμο ή να κριτικάρουμε. Ενδιαφερόμαστε να μάθουμε πώς νιώθουν και χαιρόμαστε να τους βοηθάμε να αισθάνονται ευτυχισμένοι. Χαιρόμαστε να κάνουμε πράγματα για τους άλλους και να συμμετέχουμε στην ευτυχία τους. Το να ικανοποιούμε τις ανάγκες τους είναι τόσο σημαντικό για μας όσο το να ικανοποιούμε τις δικές μας. Επίσης, το να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας είναι εξίσου σημαντικό με το να ικανοποιούμε τις δικές τους. Σεβόμαστε και θαυμάζουμε τους άλλους, αλλά επίσης και τον εαυτό μας. Σεβόμαστε και αυτούς και τον εαυτό μας. Τους αντιλαμβανόμαστε ως ψυχές με τις οποίες έχουμε κάνει αυτό το συμβόλαιο αμοιβαίας στήριξης του ενός από τον άλλο στη διαδικασία εξέλιξής μας. Αυτό σημαίνει ότι λέμε την αλήθεια με αγάπη, ακόμη κι όταν μπορεί να μην αρέσει στο εγώ τους. Επίσης, σημαίνει ότι ακούμε αυτό που λένε, χωρίς να θιγόμαστε και να αμυνόμαστε. Είμαστε σίγουροι ότι κάθε λέξη και πράξη τους είναι μια ευκαιρία για εξέλιξη. Μερικές φορές αυτή η εξέλιξη σημαίνει να κάνουμε υπομονή, να μην παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά, να τους κατανοούμε, να τους συγχωρούμε και να τους αγαπάμε. Άλλες φορές θα σημαίνει να εξηγούμε καθαρά και με αγάπη τι μπορούμε να αποδεχτούμε και τι δεν μπορούμε. Το να τους αγαπάμε δεν σημαίνει ότι επιτρέπουμε στο εγώ τους να μας φέρεται με τρόπους που δεν θα ήθελαν να τους φερόμαστε. Το να τους αγαπάμε σημαίνει να τους φερόμαστε όπως θα θέλαμε να μας φέρονται. Αγάπη σημαίνει να τους στηρίζουμε όταν μας χρειάζονται, αλλά επίσης να τους ενθαρρύνουμε να πάρουν την ευθύνη για τη δημιουργία της δικής τους θετικής πραγματικότητας. Αγάπη σημαίνει να τους αποδεχόμαστε όπως είναι και να αναγνωρίζουμε τις θετικές τους ιδιότητες. Σημαίνει να τους επιτρέπουμε να προχωρήσουν και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, ακόμη κι όταν μπορεί να μην είναι δικά μας όνειρα. Σημαίνει να τους στηρίζουμε και να τους ενθαρρύνουμε να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους. 460 H Ευτυχία Είναι στο Χέρι Σου Το να τους αγαπάμε είναι μονόπλευρη επιλογή. Δεν βασίζεται στο τι πρόκειται να κάνουν. Το να τους αγαπάμε ως ψυχή σημαίνει να επιλέγουμε να τους αγαπάμε ακόμη κι όταν δεν μπορούν να ανταποδώσουν την αγάπη, ακόμη κι όταν είναι ιδιοτελείς. Σημαίνει να βλέπουμε πέρα από το ιδιοτελές και φοβισμένο εγώ και να βιώνουμε την αγάπη μέσα μας γι αυτό που πραγματικά είναι μία θεϊκή ύπαρξη που μας προσφέρει μια ευκαιρία να γίνουμε μεγαλύτεροι, λιγότερο μικροπρεπείς, λιγότερο φοβισμένοι και να αγαπάμε ως ψυχή. Το να τους αγαπάμε ως ψυχές ωφελεί εμάς πολύ περισσότερο από τους άλλους, παρόλο που δίνει στους άλλους την ευκαιρία να αφήσουν τα παιχνίδια του εγώ τους. Δεν είναι σίγουρο ότι εκείνοι θα κάνουν αυτή την επιλογή. Δεν σημαίνει πάντοτε ότι θα ανταποδώσουν την αγάπη μας ως ψυχές, επειδή μπορεί να χρειάζεται να μάθουμε περισσότερα μαθήματα πριν αυτό να αποβεί προς όφελός μας. Το γεγονός είναι, ότι αξίζουμε να μας αποδέχονται, να μας σέβονται και να μας αγαπούν χωρίς όρους, ακριβώς όπως είμαστε. Αλλά μπορεί να έχουμε κάνει συμβόλαιο με τις άλλες ψυχές να δοκιμάσουν την αγάπη μας με διάφορους τρόπους. Έτσι, οι άλλοι μπορεί να μην είναι πάντα ελεύθεροι και ικανοί να ανταποκριθούν με αγνή αγάπη, μέχρι να μάθουμε τα μαθήματά μας. Το να αγαπάμε ως ψυχή σημαίνει να αγαπάμε την ουσία μέσα στους άλλους και να εμπιστευόμαστε την εσωτερική τους καθοδήγηση, όταν τους παρασύρει σε αμφίβολους και επικίνδυνους δρόμους. Φυσικά, έχουμε κάθε δικαίωμα να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας, αλλά απλώς δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε τι χρειάζεται αυτή η ψυχή να βιώσει, για να κάνει το επόμενο βήμα στην εξέλιξή της. Μερικές φορές οι άλλοι χρειάζεται να βιώσουν οι ίδιοι τις συνέπειες των επιλογών τους για να μάθουν απ αυτές. Το να αγαπάμε τους άλλους σημαίνει να αφήσουμε το παρελθόν και να συγχωρήσουμε οτιδήποτε, καθώς θυμόμαστε ότι είμαστε οι μοναδικοί δημιουργοί της πραγματικότητάς μας. Σημαίνει να αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή τον άλλον με μηδενική ιστορία, σαν να τον βλέπουμε για πρώτη φορά. Η συγχώρεση του εαυτού μας είναι εξίσου ουσιαστική για τη διαδικασία. Είναι Επιλογή! 461

7 Όταν αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ως ψυχές, γινόμαστε δύο δυνατές ισότιμες υπάρξεις που είμαστε μαζί επειδή σεβόμαστε, θαυμάζουμε, αγαπάμε και νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον και όχι επειδή δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι μόνοι μας ή χωρίς τον άλλον. Μια τέτοια σχέση εξυπηρετεί τη διαδικασία εξέλιξης μας, αλλά είναι επίσης μια δημιουργική διαδικασία, μέσα από την οποία μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα στους γύρω μας. Η επιλογή είναι δική μας. Μπορούμε να συμμετέχουμε ως εγώ ή ως ψυχές στις σχέσεις μας. Δεν έχει σημασία τι κάνει ο άλλος. Μπορούμε να είμαστε σε μια ψυχική σχέση, ακόμη κι όταν οι άλλοι λειτουργούν από το εγώ τους. 462 H Ευτυχία Είναι στο Χέρι Σου