ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ 1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ HYPNOMIDATE 2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ Ετομιδάτη 2 mg/ml (20 mg/10 ml) Το HYPNOMIDATE διατίθεται σε μορφή ενέσιμου διαλύματος σε φύσιγγες των 10 ml. Κάθε φύσιγγα των 10 ml περιέχει 20 mg ετομιδάτης (2 mg/ml). Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1. 3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ Ενέσιμο διάλυμα. Το HYPNOMIDATE είναι ένα στείρο, διαυγές, άχρωμο υδατικό διάλυμα για ενδοφλέβια χρήση. 4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις Εισαγωγή στη γενική αναισθησία. Συμπλήρωμα της αναισθησίας όταν χρησιμοποιούνται μη ισχυρά αναισθητικά φάρμακα (Ν 2 Ο) για επεμβάσεις βραχείας διάρκειας. 4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης Οι φύσιγγες HYPNOMIDATE περιέχουν 10 ml διαλύματος έτοιμου για χρήση με 20 mg ετομιδάτης, δηλ. 2 mg ετομιδάτης ανά ml διαλύματος. Η αποτελεσματική υπνωτική δόση του HYPNOMIDATE είναι 0,3 mg/kg σωματικού βάρους. Μια φύσιγγα συνήθως επαρκεί για διάρκεια ύπνου 4-5 λεπτών σε ενήλικες ασθενείς. Η δόση μπορεί να προσαρμοσθεί ανάλογα με το σωματικό βάρος. Το προϊόν πρέπει να χορηγείται μόνο από ιατρούς που είναι εκπαιδευμένοι σε ενδοτραχειακή διασωλήνωση. Πρέπει να είναι διαθέσιμος ο εξοπλισμός για τεχνητή αναπνοή. Το HYPNOMIDATE πρέπει να ενίεται αργά μέσω της ενδοφλέβιας οδού. Η ύπνωση μπορεί να παραταθεί με επιπρόσθετες ενέσεις HYPNOMIDATE. Μην υπερβαίνετε το συνολικό αριθμό των 3 φυσίγγων (30 ml). Επειδή η ετομιδάτη δεν έχει αναλγητική δράση, συνιστάται να χορηγείται ένα κατάλληλο οπιοειδές, π.χ. 1-2 ml φαιντανύλης ενδοφλέβια, 1-2 λεπτά πριν τη χορήγηση της ετομιδάτης. Η δοσολογία πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με την κατά περίπτωση απάντηση του ασθενούς και με τα κλινικά αποτελέσματα. Στους ηλικιωμένους ασθενείς η δόση πρέπει να είναι μειωμένη: να χορηγείται μια εφάπαξ δόση των 0,15 έως 0,2 mg/kg σωματικού βάρους και κατόπιν να προσαρμόζεται ανάλογα με τα αποτελέσματα 1

(βλέπε παραγράφους 4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση και 5.2 Ειδικοί πληθυσμοί: Ηλικιωμένοι). Σε παιδιά κάτω των 15 ετών η δοσολογία μπορεί να χρειαστεί να αυξηθεί: είναι μερικές φορές απαραίτητη μια επιπλέον δόση μέχρι 30% της συνήθους δόσης των ενηλίκων για να επιτευχθεί το ίδιο βάθος και η ίδια διάρκεια ύπνου που επιτυγχάνεται στους ενήλικες (βλέπε παράγραφο 5.2 Ειδικοί Πληθυσμοί: Παιδιατρικός πληθυσμός). 4.3 Αντενδείξεις Υπερευαισθησία στην ετομιδάτη ή σε κάποιο από τα έκδοχα που αναφέρονται στην παράγραφο 6.1. 4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση Η χορήγηση της ετομιδάτης γίνεται μόνο ενδοφλέβια και κατά προτίμηση σε μεγάλες φλέβες, προς αποφυγή κινδύνου θρόμβωσης και του άλγους. Η εισαγωγή του ασθενούς σε αναισθησία με HYPNOMIDATE μπορεί να συνοδεύεται από μικρή και παροδική πτώση της αρτηριακής πίεσης, οφειλόμενη σε ελάττωση των περιφερικών αγγειακών αντιστάσεων (ειδικότερα μετά από προηγούμενη χορήγηση δροπεριδόλης). Σε εξασθενημένους ασθενείς, στους οποίους η υπόταση μπορεί να είναι επικίνδυνη, πρέπει να λαμβάνονται τα παρακάτω μέτρα: 1. Πριν την εισαγωγή στην αναισθησία, πρέπει να εγκατασταθεί συσκευή έγχυσης για πιθανή πλήρωση του όγκου αίματος του κυκλοφορικού. 2. Άλλοι παράγοντες για την εισαγωγή στην αναισθησία πρέπει να αποφεύγονται όσο είναι δυνατόν. 3. Η εισαγωγή στην αναισθησία πρέπει να πραγματοποιείται με τον ασθενή βρισκόμενο σε ύπτια θέση. 4. Το φάρμακο πρέπει να ενίεται αργά (π.χ. 10 ml σε 1 λεπτό). Όταν χρησιμοποιείται HYPNOMIDATE, πρέπει να υπάρχει διαθέσιμος εξοπλισμός ανάνηψης για να αντιμετωπισθεί η αναπνευστική καταστολή και η πιθανότητα άπνοιας. Οι δόσεις της ετομιδάτης που χρησιμοποιούνται για εισαγωγή στην αναισθησία έχουν συσχετισθεί με μείωση των συγκεντρώσεων της κορτιζόλης και της αλδοστερόνης στο πλάσμα (βλέπε παράγραφο 5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες). Παρόλα αυτά όταν υπάρχει ανησυχία αναφορικά με ασθενείς που βρίσκονται σε κατάσταση σοβαρού stress, ειδικότερα για αυτούς που παρουσιάζουν δυσλειτουργία του φλοιού των επινεφριδίων, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η χορήγηση εξωγενούς κορτιζόλης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η διέγερση των επινεφριδίων με ACTH δεν είναι χρήσιμη. Η παρατεταμένη καταστολή της ενδογενούς κορτιζόλης και της αλδοστερόνης μπορεί να παρουσιαστεί ως άμεση συνέπεια της ετομιδάτης όταν χορηγείται με συνεχή έγχυση ή με επαναλαμβανόμενες δόσεις και για το λόγο αυτό πρέπει να αποφεύγεται. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η διέγερση των επινεφριδίων με ACTH δεν είναι χρήσιμη. Η ετομιδάτη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με υποκείμενη κορτικοεπινεφριδιακή ανεπάρκεια, όπως είναι οι ασθενείς με σηψαιμία. Σε ασθενείς με ηπατική κίρρωση ή σε αυτούς που έχουν πάρει νευροληπτικά, οπιούχα ή κατασταλτικούς παράγοντες, η δόση της ετομιδάτης πρέπει να μειώνεται. Αυτόματες κινήσεις μπορεί να παρουσιαστούν σε μια ή περισσότερες μυϊκές ομάδες, ειδικότερα όταν δεν έχει χορηγηθεί προνάρκωση. Αυτές οι κινήσεις έχουν αποδοθεί σε άρση της υποφλοιώδους αναστολής. Μπορούν να προληφθούν κατά πολύ, με την ενδοφλέβια χορήγηση μικρών δόσεων φαιντανύλης μαζί με δροπεριδόλη ή διαζεπάμη 1-2 λεπτά, πριν την εισαγωγή στην αναισθησία με HYPNOMIDATE. 2

Κατά τη χορήγηση HYPNOMIDATE έχουν παρατηρηθεί μυόκλωνος και πόνος στο σημείο της ένεσης, συμπεριλαμβανομένου του πόνου στη φλέβα, ιδίως όταν ενίεται σε μικρή φλέβα. Αυτά μπορούν κατά πολύ να αποφευχθούν με ενδοφλέβια χορήγηση μικρής δόσης κατάλληλων οπιοειδών, π.χ. φαιντανύλης, 1 με 2 λεπτά πριν την εισαγωγή στην αναισθησία. Το HYPNOMIDATE πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ηλικιωμένους ασθενείς, καθώς υπάρχει πιθανότητα μείωσης της καρδιακής λειτουργίας, η οποία έχει αναφερθεί με δόσεις μεγαλύτερες από τις συνιστώμενες (βλέπε παράγραφο 4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης για τη συνιστώμενη δόση σε ηλικιωμένους). Επειδή η ετομιδάτη δεν έχει αναλγητική δράση, πρέπει να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα αναλγητικά κατά τη διάρκεια των χειρουργικών επεμβάσεων. 4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης Η υπνωτική δράση της ετομιδάτης μπορεί να αυξηθεί από νευροληπτικά φάρμακα, οπιοειδή και κατασταλτικά, και από το αλκοόλ. Η εισαγωγή στην αναισθησία με ετομιδάτη μπορεί να συνοδεύεται από ήπια και παροδική μείωση της περιφερικής αντίστασης, η οποία μπορεί να αυξήσει την επίδραση άλλων φαρμάκων που μειώνουν την αρτηριακή πίεση. Επίδραση άλλων φαρμάκων στην ετομιδάτη Η συγχορήγηση ετομιδάτης με αλφαιντανύλη έχει αναφερθεί ότι μειώνει την τελική ημιπερίοδο ζωής της ετομιδάτης περίπου σε 29 λεπτά. Συνιστάται προσοχή όταν χορηγούνται ταυτόχρονα τα δύο φάρμακα καθώς οι συγκεντρώσεις της ετομιδάτης μπορεί να πέσουν κάτω από τις οριακές υπνωτικές συγκεντρώσεις. Η συνολική κάθαρση πλάσματος και ο όγκος κατανομής της ετομιδάτης είναι μειωμένοι κατά έναν παράγοντα 2 έως 3 χωρίς μεταβολή στην ημιπερίοδο ζωής όταν συγχορηγείται με ενδοφλέβια χορηγούμενη φαιντανύλη. Όταν η ετομιδάτη συγχορηγείται με ενδοφλέβια χορηγούμενη φαιντανύλη, η δόση μπορεί να χρειαστεί να μειωθεί. Επίδραση της ετομιδάτης σε άλλα φάρμακα Η συγχορήγηση της ετομιδάτης με κεταμίνη δεν φαίνεται να έχει σημαντική επίδραση στις συγκεντρώσεις στο πλάσμα ή στις φαρμακοκινητικές παραμέτρους της κεταμίνης ή του κύριου μεταβολίτη της, της νορκεταμίνης. 4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία Εγκυμοσύνη Σε πειραματόζωα το HYPNOMIDATE δεν έχει κύρια δράση στη γονιμότητα, ούτε κύριες εμβρυοτοξικές ή τερατογενετικές δράσεις. Σε δόσεις που ήταν τοξικές για μητέρες αρουραίων, σημειώθηκε μειωμένη επιβίωση. Το HYPNOMIDATE πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μόνο εάν το πιθανό όφελος αιτιολογεί τους κινδύνους για το έμβρυο. Κατά την διάρκεια της αναισθησίας στην μαιευτική, η ετομιδάτη μπορεί να διαπεράσει τον πλακούντα. Η κλίμακα Apgar των νεογνών, των οποίων μητέρες έχουν λάβει ετομιδάτη, είναι συγκρίσιμη με αυτή των νεογέννητων που γεννήθηκαν μετά τη χορήγηση άλλων υπνωτικών παραγόντων. Μία παροδική πτώση στα επίπεδα της κορτιζόλης διάρκειας περίπου 6 ωρών παρατηρήθηκε σε νεογνά από μητέρες που είχαν λάβει ετομιδάτη. Οι ελαττωμένες τιμές παρέμειναν μέσα στα φυσιολογικά επίπεδα. 3

Θηλασμός Δεν είναι γνωστό αν το φάρμακο εκκρίνεται στο ανθρώπινο γάλα. Ωστόσο επειδή πολλά φάρμακα εκκρίνονται στο μητρικό γάλα, πρέπει να ασκείται προσοχή κατά τη χορήγηση του HYPNOMIDATE σε μητέρες που θηλάζουν. 4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών Η ετομιδάτη έχει μεγάλη επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών. Δεν συνιστάται η χρήση πιθανώς επικίνδυνων μηχανημάτων ή η οδήγηση εντός των πρώτων 24 ωρών μετά από τη χορήγηση. Η επαναφορά της φυσιολογικής εγρήγορσης μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τη διάρκεια της επέμβασης, τη συνολική δόση της ετομιδάτης που χορηγήθηκε και των φαρμάκων που συγχορηγήθηκαν. Κατά συνέπεια, η απόφαση για το αν θα επιτραπεί η οδήγηση ή ο χειρισμός μηχανημάτων πρέπει να λαμβάνεται από την ομάδα θεραπόντων ιατρών μετά την επέμβαση. 4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες Η ασφάλεια του HYPNOMIDATE αξιολογήθηκε σε 812 άτομα που συμμετείχαν σε 4 κλινικές δοκιμές ανοικτής ετικέτας με HYPNOMIDATE που χρησιμοποιήθηκε για την εισαγωγή σε γενική αναισθησία. Αυτά τα άτομα έλαβαν τουλάχιστον 1 δόση HYPNOMIDATE και παρείχαν δεδομένα ασφάλειας. Με βάση τα συγκεντρωτικά δεδομένα ασφάλειας από αυτές τις κλινικές δοκιμές, οι πιο συχνά αναφερόμενες ( 5% συχνότητα εμφάνισης) ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν (με % συχνότητα εμφάνισης) δυσκινησία (10,3) και φλεβικό άλγος (7,6). Συμπεριλαμβανομένων των ανεπιθύμητων ενεργειών που προαναφέρθηκαν, ο ακόλουθος πίνακας παρουσιάζει τις ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν αναφερθεί με τη χρήση του HYPNOMIDATE είτε σε κλινικές δοκιμές είτε κατά την εμπειρία από την κυκλοφορία του προϊόντος. Οι συχνότητες που παρουσιάζονται ακολουθούν την εξής συνθήκη: Πολύ συχνές ( 1/10), συχνές ( 1/100 έως < 1/10), όχι συχνές ( 1/1.000 έως < 1/100), σπάνιες ( 1/10.000 έως <1/1.000), πολύ σπάνιες (<1/10.000) και μη γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα από κλινικές δοκιμές). 4

Κατηγορία συστήματος/οργάνου ανοσοποιητικού συστήματος ενδοκρινικού συστήματος νευρικού συστήματος Καρδιακές διαταραχές Αγγειακές διαταραχές αναπνευστικού συστήματος, του θώρακα και του μεσοθωρακίου γαστρεντερικού συστήματος δέρματος και του υποδόριου ιστού μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης Κακώσεις, δηλητηριάσεις και επιπλοκές θεραπευτικών χειρισμών Πολύ συχνές ( 1/10) Δυσκινησία Ανεπιθύμητες ενέργειες Κατηγορία συχνότητας Συχνές Όχι συχνές ( 1/100 έως <1/10) ( 1/1.000 έως <1/100) Μυόκλωνος Φλεβικό άλγος, υπόταση Άπνοια, υπεραερισμός, συριγμός Έμετος, ναυτία Εξάνθημα Υπερτονία, ακούσιες μυικές συσπάσεις, νυσταγμός Βραδυκαρδία, έκτακτες συστολές, κοιλιακές έκτακτες συστολές Φλεβίτιδα, υπέρταση Υποαερισμός, λόξυγκας, βήχας Υπερέκκριση σιέλου Ερύθημα Μυική ακαμψία Άλγος της θέσης ένεσης Επιπλοκή αναισθησίας, καθυστερημένη ανάνηψη από αναισθησία, ανεπαρκής αναλγησία, ναυτία θεραπευτικού χειρισμού Μη γνωστές Υπερευαισθησία (όπως αναφυλακτική καταπληξία, αναφυλακτική αντίδραση, αναφυλακτοειδής αντίδραση) Επινεφριδική ανεπάρκεια Σπασμός (συμπεριλαμβανομένου σπασμού γενικευμένης επιληψίας) Καρδιακή ανακοπή, πλήρης κολποκοιλιακός αποκλεισμός Καταπληξία, θρομβοφλεβίτιδα (συμπεριλαμβανομένων επιπολής θρομβοφλεβίτιδας και εν τω βάθει θρόμβωσης) Αναπνευστική καταστολή, βρογχόσπασμος (συμπεριλαμβανομένης θανατηφόρας έκβασης) Σύνδρομο Stevens- Johnson, κνίδωση Τρισμός 4.9 Υπερδοσολογία Συμπτώματα Η υπερδοσολογία από ετομιδάτη χορηγούμενη με άμεση ενδοφλέβια ένεση (bolus), βαθαίνει τον ύπνο και μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική καταστολή και άπνοια, περιπτώσεις για τις οποίες είναι απαραίτητη η επαρκής αναπνευστική υποστήριξη. Σε μερικές περιπτώσεις έχει ακόμη παρατηρηθεί υπόταση. Υπερδοσολογία μετά από παρατεταμένη έγχυση ετομιδάτης μπορεί να προκαλέσει σοβαρή καταστολή της παραγωγής κορτιζόλης και αλδοστερόλης από τον φλοιό των επινεφριδίων. Αυτό μπορεί να συνοδεύεται με αποπροσανατολισμό και καθυστερημένη αφύπνιση. 5

Θεραπεία Επιπρόσθετα με τα υποστηρικτικά μέτρα (π.χ. αναπνευστικά), μπορεί να απαιτηθεί η χορήγηση 50-100 mg υδροκορτιζόνης (όχι ACTH). 5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ 5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: {κατηγορία}, κωδικός ATC: N01AX07 Η ετομιδάτη είναι ένα υπνωτικό βραχείας δράσης για ενδοφλέβια χορήγηση στην αναισθησία. Στους ενήλικες, 0,2-0,3 mg/kg σωματικού βάρους (περίπου μία φύσιγγα 10 ml ετομιδάτης) επιφέρει ύπνωση σε διάστημα 10 δευτερολέπτων, που διαρκεί περίπου 5 λεπτά (ή περισσότερο σε ασθενείς που έχουν πάρει πριν ηρεμιστικά). Η ύπνωση μπορεί να επιμηκυνθεί με επιπρόσθετες χορηγήσεις ετομιδάτης. Σε επαρκή εγκεφαλικά επίπεδα ύπνωσης, η ετομιδάτη έχει αντισπασμωδικές ιδιότητες και προστατεύει τους εγκεφαλικούς ιστούς από βλάβη των κυττάρων από την υποξία. Η ετομιδάτη δεν έχει αναλγητικές ιδιότητες και γι αυτό χρησιμοποιείται σαν μονο-αναισθητικό. Η ετομιδάτη υδρολύεται γρήγορα, κυρίως στο ήπαρ. Η ανάνηψη είναι γρήγορη και σπάνια συνοδεύεται από νωθρότητα και ζάλη. Η ετομιδάτη έχει ελάχιστη δράση στην καρδιακή λειτουργία και στο κυκλοφορικό σύστημα. Δεν απελευθερώνει ισταμίνη και δεν επηρεάζει την ηπατική λειτουργία. Καταστολή των επινεφριδίων Η ετομιδάτη, όταν χρησιμοποιείται για την εισαγωγή στην αναισθησία, προκαλεί μείωση της κορτιζόλης και της αλδοστερόνης στο πλάσμα, η οποία παραμένει για 6 έως 8 ώρες. Τα επίπεδα αυτά συνήθως επιστρέφουν στα φυσιολογικά εντός 24 ωρών. Η ετομιδάτη φαίνεται ότι είναι ένας ειδικός και αναστρέψιμος αναστολέας της 11-βήτα-υδροξυλίωσης της σύνθεσης των επινεφριδιακών στεροειδών. 5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες Μετά από ενδοφλέβια χορήγηση, η ετομιδάτη κατανέμεται γρήγορα από το πλάσμα στον εγκέφαλο και σε άλλους ιστούς. Τα μέγιστα επίπεδα συγκέντρωσης στον εγκέφαλο επιτυγχάνονται πιθανώς μέσα σε ένα λεπτό. Ο ύπνος επέρχεται μέσα σε 10 δευτερόλεπτα. Η ετομιδάτη απομακρύνεται επίσης γρήγορα από τον εγκέφαλο, γεγονός που επεξηγεί την ενδιάμεση ανάνηψη χωρίς επίμονες κεντρικές αντιδράσεις. Η ετομιδάτη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ. Μετά από 24 ώρες, το 78% από την χορηγηθείσα δόση έχει απομακρυνθεί μέσω των ούρων και 13% μέσω των κοπράνων. Ενα συνολικό ποσό 60% από αδρανείς μεταβολίτες απεκκρίνονται μέσω των ούρων. Μόνο 2% από την ετομιδάτη αποβάλλεται αμετάβλητο μέσω των ούρων. Το ποσοστό σύνδεσης με τις πρωτεϊνες του πλάσματος ανέρχεται σε 76,5%. Η φαρμακοκινητική των επιπέδων πλάσματος της ετομιδάτης μπορεί να περιγραφεί σε ένα τρι-διαμερισματικό μοντέλο. Η βραχεία διάρκεια της υπνωτικής δράσης οφείλεται στην ταχεία ανακατανομή του φαρμάκου από τον εγκέφαλο, που εμφανίζεται με ημιπερίοδο ζωής περίπου 3 λεπτά. Η τελική ημιπερίοδος ζωής (περίπου 3 με 5 ώρες) αντανακλά την αργή κατανομή της ετομιδάτης από το εσωτερικό περιφερικό διαμέρισμα. Ο όγκος κατανομής είναι 4,5 l/kg. Η ελάχιστη συγκέντρωση πλάσματος που επάγει υπνωτική δράση είναι περίπου 0,3 μg/ml. Σύνολο χαρακτηριστικών στο πλάσμα Μετά από ενδοφλέβια χορήγηση, η πορεία στο χρόνο των επιπέδων της ετομιδάτης στο πλάσμα μπορεί να περιγραφεί με ένα τρι-διαμερισματικό μοντέλο που απεικονίζει τις διαδικασίες της κατανομής, του μεταβολισμού και της απομάκρυνσης. Κατανομή Η ετομιδάτη συνδέεται περίπου κατά 76,5% με τις πρωτεΐνες στο πλάσμα. Η ετομιδάτη κατανέμεται ταχέως στον εγκέφαλο και άλλους ιστούς. Ο όγκος κατανομής της είναι περίπου 4,5 L/kg. 6

Μεταβολισμός και απέκκρισηη ετομιδάτη μεταβολίζεται στο ήπαρ. Μετά από 24 ώρες το 75% της χορηγούμενης δόσης ετομιδάτης έχει απομακρυνθεί στα ούρα κυρίως με τη μορφή μεταβολιτών. Μόνο το 2% της ετομιδάτης απεκκρίνεται αναλλοίωτο με τα ούρα. Ο τελικός χρόνος ημιζωής είναι περίπου 3 με 5 ώρες και αντανακλά την αργή κατανομή της ετομιδάτης από το εν τω βάθει περιφερικό διαμέρισμα. Σχέση συγκέντρωσης αποτελέσματος Η ελάχιστη συγκέντρωση στο πλάσμα που προκαλεί υπνωτικό αποτέλεσμα είναι περίπου 0,3 µg/ml. Ειδικοί πληθυσμοί Παιδιατρικός πληθυσμός Σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε με 12 παιδιά (ηλικίας 7-13 ετών, βάρους 22-48 kg), o όγκος κατανομής, που σταθμίστηκε με βάση το βάρος, ήταν κατά 2,4 φορές υψηλότερος σε σύγκριση με τους ενήλικες (0,66 έναντι 0,27 L/kg) και η κάθαρση του φαρμάκου στα παιδιά ήταν περίπου 58% υψηλότερη από τους ενήλικες. Τα δεδομένα αυτά υποδεικνύουν την ανάγκη για υψηλότερες δόσεις στα παιδιά σε σύγκριση με τους ενήλικες. Ηπατική δυσλειτουργία Η ημιπερίοδος ζωής για την απέκκριση έχει αναφερθεί ότι είναι παρατεταμένη σε ασθενείς με κίρρωση, οι οποίοι λάμβαναν ετομιδάτη σε συνδυασμό με φαιντανύλη. Θα πρέπει να εξετάζεται η μείωση του ρυθμού έγχυσης σε αυτούς τους ασθενείς. Ηλικιωμένοι Η κάθαρση της ετομιδάτης είναι μειωμένη στους ηλικιωμένους (ηλικίας > 65 ετών) σε σύγκριση με τα νεαρότερα άτομα. Οι πρωταρχικές συγκεντρώσεις στο πλάσμα είναι υψηλότερες στους ηλικιωμένους εξαιτίας του μικρότερου αρχικού όγκου κατανομής σε αυτούς σε σύγκριση με νεαρότερα άτομα. Για το λόγο αυτό, οι δοσολογικές απαιτήσεις μπορεί να είναι μειωμένες στους ηλικιωμένους. 5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια Προκλινικές επιδράσεις παρατηρήθηκαν μόνο όταν οι εκθέσεις σε ετομιδάτη θεωρούνται ότι υπερβαίνουν αρκετά τη μέγιστη ανθρώπινη έκθεση, καταδεικνύοντας μικρή συσχέτιση με την κλινική χρήση. Προκλινικές επιδράσεις παρατηρήθηκαν μόνο στις δόσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ την μέγιστη ανθρώπινη δόση που χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη. Οξεία τοξικότητα Μετά την εφαρμογή χορήγησης (Etomidate σε διαλύτη προπυλενογλυκόλη), η μέση LD 50 ήταν πάνω από 16mg/kg/KG στα ποντίκια και στους αρουραίους περίπου 19mg/kg/KG. Υποξεία τοξικότητα Μετά από καθημερινή ενδοφλέβια ένεση σε αρουραίους για διάστημα 3 εβδομάδων (μέγιστη δοσολογία 5mg/kg/KG) και σε σκύλους για διάστημα 2 εβδομάδων (μέγιστη δοσολογία 1,5mg/kg/KG), δεν διαπιστώθηκαν μεταβολές σε αιματολογικές ή βιοχημικές παραμέτρους στο ΗΚΓ, στις εργαστηριακές αναλύσεις ούρων ή στα ιστολογικά ευρήματα. Σε όλες τις ομάδες παρατηρήθηκε αταξία. Από δοσολογία 0,75mg/kg/KG και πάνω προκλήθηκε ύπνωση σε σκύλους. Με αυτές τις δόσεις προκλήθηκαν περιστατικά μυοσκελετικών συσπάσεων, μυϊκού τρόμου, εμέτου και αφόδευσης. Σε αρουραίους προκλήθηκε ύπνωση με δοσολογία 1,25mg/kg/KG και πάνω και η διάρκεια του ύπνου ήταν δοσοεξαρτώμενη. Μετά τη διακοπή του Etomidate επήλθε ταχέως ανάνηψη. Με επανειλημμένη χορήγηση δεν προκλήθηκε ανοχή. Αναπαραγωγική τοξικότητα Χορήγηση τοξικών δόσεων σε ζώα δεν επηρέασε την γονιμότητα. Δεν διαπιστώθηκε εμβρυοτοξικότητα ή τερατογόνος επίδραση από τη χορήγηση etomidate. Μεταλλαξιογένεση 7

Δεν διαπιστώθηκε μεταλλαξιογόνος δράση με τη χορήγηση etomidate. 6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 6.1 Κατάλογος εκδόχων Προπυλενογλυκόλη, ύδωρ για ενέσιμα. 6.2 Ασυμβατότητες Το ενέσιμο διάλυμα δεν πρέπει να αναμιγνύεται με άλλα προϊόντα. 6.3 Διάρκεια ζωής 3 χρόνια 6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος Μη φυλάσσετε σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 25 C. 6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη Κουτί που περιέχει 5 διαφανείς γυάλινες φύσιγγες των 10 ml. 6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης και άλλος χειρισμός Φύσιγγες: 1. Κρατήστε τη φύσιγγα ανάμεσα στον αντίχειρα και το δείκτη, αφήνοντας την άκρη της φύσιγγας ελεύθερη. 2. Με το άλλο χέρι, κρατήστε την άκρη της φύσιγγας βάζοντας το δείκτη στον αυχένα της φύσιγγας και τον αντίχειρα στο έγχρωμο σημείο, παράλληλα με τους έγχρωμους δακτυλίους αναγνώρισης. 3. Κρατώντας τον αντίχειρα στο σημείο, σπάστε απότομα την άκρη της φύσιγγας ενώ κρατάτε σταθερά το υπόλοιπο μέρος της φύσιγγας στο χέρι σας. Έγχρωμοι δακτύλιοι Έγχρωμο σημείο Σημείο θραύσης Κάθε αχρησιμοποίητο φαρμακευτικό προϊόν ή υπόλειμμα πρέπει να απορρίπτεται σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις. 7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ JANSSEN-CILAG Φαρμακευτική ΑΕΒΕ Λ. Ειρήνης 56 151 21 Πεύκη 8

Αθήνα 8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ 42566/09/12.2.2010 (30.7.2010) 9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ 12.2.2010 10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ 2 Απριλίου 2013 ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ Με περιορισμένη ιατρική συνταγή: Μόνο για νοσοκομειακή χρήση. 9