Καρκίνος του προστάτη Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη Oξεία προστατίτιδα Xρόνια προστατίτιδα Καρκίνος Ουροδόχου Κύστεως Καρκίνος του προστάτη Ο προστάτης αποτελεί τμήμα του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος και βοηθάει στην παραγωγή και αποθήκευση του σπέρματος. Στους ενήλικες άνδρες, ο τυπικός προστάτης έχει μήκος περίπου 3 εκατοστά και ζυγίζει περί τα 20 γραμμάρια. Βρίσκεται στην πύελο, κάτω από την ουροδόχο κύστη και μπροστά από το ορθό (τελικό τμήμα του παχέος εντέρου). Εξαιτίας της θέσης του, οι παθήσεις του προστάτη συχνά επηρεάζουν την ούρηση, την εκσπερμάτιση και σπανίως την αφόδευση. Ο προστάτης περιέχει πολλούς μικρούς αδένες, οι οποίοι παράγουν περίπου το 20% του υγρού του σπέρματος. Στον καρκίνο του προστάτη, τα κύτταρα αυτών των αδένων μεταλλάσσονται σε καρκινικά. Ο καρκίνος του προστάτη είναι ένα είδος καρκίνου, που αναπτύσσεται στον προστάτη αδένα του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος. Οι περισσότεροι καρκίνοι αναπτύσσονται αργά, ως τόσο υπάρχουν και περιπτώσεις επιθετικού καρκίνου. Τα καρκινικά κύτταρα είναι δυνατό να κάνουν μετάσταση (εξαπλωθούν) και σε άλλα μέρη του σώματος, όπως στα οστά και στους λεμφαδένες. Ο καρκίνος του προστάτη μπορεί να προκαλέσει πόνο, δυσκολία στην ούρηση, προβλήματα κατά τη συνουσία και στυτική δυσλειτουργία. Άλλα συμπτώματα είναι πιθανό να εκδηλωθούν σε μεταγενέστερα στάδια της ασθένειας. Ο καρκίνος του προστάτη τείνει να εμφανίζεται σε άνδρες με ηλικία άνω των 50 ετών. Παγκοσμίως είναι η έκτη αιτία θανάτου (που σχετίζεται με καρκίνο) στους άνδρες. Ωστόσο, πολλοί άνδρες με καρκίνο του προστάτη δεν εμφανίζουν συμπτώματα, δεν εφαρμόζουν κάποια θεραπεία και τελικά πεθαίνουν εξαιτίας άλλων αιτιών. Πολλοί παράγοντες, κυρίως γενετικοί και διατροφικοί, έχουν ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη αυτού του είδους καρκίνου. Η παρουσία καρκίνου του προστάτη καθορίζεται από τα συμπτώματα, τις σωματικές εξετάσεις, το PSA τεστ και από τη βιοψία Η πιο απλή και σύντομη μέθοδος διάγνωσης είναι η δακτυλική εξέταση, που διενεργείται από τον ουρολόγο ή παθολόγο μέσω του πρωκτού του ασθενούς, ο οποίος ξαπλώνει σε θέση που ευνοεί τον ψηλαφισμό του αδένα, στο πρόσθιο τμήμα του εντέρου. Με τη δακτυλική διερεύνηση της περιοχής ο γιατρός εκτιμά τυχόν
αύξηση του μεγέθους ή της υφής του προστάτη και είναι σε θέση να προσδιορίσει σε μεγάλο ποσοστό εάν η κατάστασή είναι απολύτως φυσιολογική, ή αν υπάρχει κάποια υπερτροφία, καλοήθης ή κακοήθης. Το επόμενο βήμα -που συχνά απαιτείται να συνυπάρχει με την δακτυλική εξέταση- είναι η μέτρηση του επιπέδου του Ειδικού Προστατικού Αντιγόνου (PSA) στο αίμα του ασθενούς. Βιοψία Κατά τη βιοψία ο ουρολόγος παίρνει μικρά δείγματα ιστού από τον προστάτη μέσω του ορθού. Ένα "πιστόλι βιοψίας" εισάγει και στη συνέχεια απομακρύνει ειδικές μικρές βελόνες σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Οι βιοψία του προστάτη αποτελεί διαδικασία ρουτίνας και σπάνια απαιτεί νοσηλεία στο νοσοκομείο. Το 55% των ανδρών αναφέρουν δυσφορία κατά τη διάρκεια της βιοψίας του προστάτη. Θεραπεία Χάρη στο PSA τεστ, περίπου στο 90% των περιπτώσεων γίνεται διάγνωση έγκαιρα και η χειρουργική επέμβαση οδηγεί σε θεραπεία. Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη Τι είναι ο προστάτης Ο προστάτης είναι ένας αδένας μεγέθους ενός καρυδιού, ο οποίος βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη και περιβάλλει ένα μέρος της ουρήθρας. Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας που μεταφέρει τα ούρα από την ουροδόχο κύστη προς τα έξω. Ο ρόλος του προστάτη είναι να παρέχει ένα μέρος του υγρού που είναι απαραίτητο για την εκσπερμάτωση. Το υγρό αυτό βοηθά στη μεταφορά και τη διατροφή του σπέρματος και με τον τρόπο αυτό βοηθά τη διαδικασία της σύλληψης. Τι συμβαίνει όταν μεγαλώνει ο προστάτης Στους περισσότερους άντρες, μετά από την ηλικία των 45 ετών, το μέγεθος του προστάτη αρχίζει να μεγαλώνει. Η αύξηση του μεγέθους μπορεί να συνεχίσει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ανδρός. Η αύξηση του μεγέθους του προστάτη, που είναι γνωστή με τον ιατρικό όρο καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, δημιουργεί πρόβλημα διότι συσφίγγει την ουρήθρα την οποία περιβάλλει. Προκαλεί εμπόδιο στην ελεύθερη ροή των ούρων δια μέσου της ουρήθρας. Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη δεν είναι μια καρκινική κατάσταση. Επιπρόσθετα το γεγονός ότι υπάρχει, δεν σημαίνει ότι ο ασθενής θα δημιουργήσει
καρκίνο του προστάτη. Όμως δεν αποκλείεται ένας άνδρας που έχει υπερπλασία να εκδηλώσει και παράλληλα καρκίνο του προστάτη. Η αύξηση του μεγέθους του προστάτη οφείλεται στη δράση μιας ορμόνης που ονομάζεται διυδροτεστοτερόνη (dihydrotestosterone, DHT). Ποια είναι τα συμπτώματα της υπερπλασίας του προστάτη Δεν είναι όλοι οι άνδρες με υπερπλασία του προστάτη που παρουσιάζουν συμπτώματα. Με την αύξηση της ηλικίας όμως, λόγω και της συνεχιζόμενης αύξησης του μεγέθους του προστάτη, η συχνότητα και σοβαρότητα των προβλημάτων αυξάνονται. Όταν η υπερπλασία του προστάτη επηρεάζει την ελεύθερη ροή των ούρων λόγω κάποιου βαθμού απόφραξης της ουρήθρας, μπορούν να υπάρξουν διάφορα συμπτώματα όπως τα ακόλουθα: Συχνουρία: Ανάγκη για συχνή ούρηση Νυχτουρία: Ανάγκη για συχνή ούρηση κατά τη νύχτα που διακόπτει κατ' επανάληψη τον ύπνο Αδύνατη ή διακεκομμένη ούρηση, μείωση της ακτίνας ούρησης Αίσθηση ατελούς κένωσης Αύξηση του χρόνου ούρησης, η οποία κάποτε γίνεται με στάγδην αποβολή ούρων Καθυστέρηση της έναρξης της ούρησης Αίσθηση για επιτακτική ούρηση Πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, στη λεκάνη και στο άνω μέρος των μηρών Η σοβαρότητα των προβλημάτων αυτών εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο η ουρήθρα αποφράσσεται από τον υπερτροφικό προστάτη. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα ανάπτυξης ουρολοίμωξης με κάψιμο και πόνο κατά τη διάρκεια της ούρησης. Στα πρώτα στάδια της υπερτροφίας του προστάτη, η ουροδόχος κύστη, υποχρεώνεται να σπρώξει με μεγαλύτερη δύναμη τα ούρα για να εξέλθουν δια μέσου της ουρήθρας που συσφίγγεται από τον προστάτη. Σταδιακά η κύστης παθαίνει υπερτροφία και προκύπτουν προβλήματα δυσλειτουργίας χωρίς να μπορεί να αδειάζει εντελώς. Η κατάσταση αυτή οδηγεί στη συχνουρία και νυχτουρία.
Σε ένα ποσοστό ανδρών, η ανεπάρκεια κένωσης της ουρήθρας, δημιουργεί το υπόστρωμα για επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις με κίνδυνο βλάβης στην ουροδόχο κύστη και στους νεφρούς. Σε σπάνιες περιπτώσεις ο υπερτροφικός προστάτης μπορεί να προκαλέσει ολική απόφραξη της ουρήθρας, που είναι μια πολύ σοβαρή και επείγουσα κατάσταση. Πως γίνεται η διάγνωση Η υποψία για υπερπλασία του προστάτη μπαίνει λόγω των συμπτωμάτων. Η κλινική εξέταση περιλαμβάνει τη δακτυλική εξέταση από το ορθό. Ο γιατρός με τον τρόπο αυτό παίρνει πληροφορίες για το μέγεθος και τη σύσταση του προστάτη. Η μέτρηση στο αίμα του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) επιτρέπει στο να διαφανεί κατά πόσο πρόκειται για καρκίνο του προστάτη ή όχι. Η εξέταση με υπέρηχους δίνει περισσότερες πληροφορίες για το μέγεθος, τη σύσταση και το περίγραμμα του προστάτη. Το διορθικό υπερηχοτομογράφημα επιτρέπει μια καλύτερη εξέταση του προστάτη με υπέρηχους δια μέσου του ορθού. Παράλληλα η εξέταση αυτή επιτρέπει τη λήψη κατευθυνόμενων βιοψιών με λεπτή βελόνα. Η ουρηθροκυστεοσκόπηση επιτρέπει την άμεση επισκόπηση με την όραση, μετά από την εισαγωγή ειδικού ενδοσκοπίου, του βαθμού απόφραξης της ουρήθρας. Η ενδοφλέβιος ουρογραφία δίνει συνολικές απεικονιστικές πληροφορίες για το ουροποιητικό σύστημα. Αντιμετώπιση και θεραπεία Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητικού τύπου, δηλαδή με φάρμακα ή χειρουργική. Χρησιμοποιούνται φάρμακα όπως η φιναστερίδη η οποία εμποδίζει τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε διυδροτεστοστερόνη, η οποία όπως έχουμε δει πιο πάνω, αυξάνει το μέγεθος του προστάτη. Οι αναστολείς των α-αδρενεργικών υποδοχέων, όπως η τεραζοσίνη, η δοξαζοσίνη και η ταμσουλοσίνη, μειώνουν την αντίσταση κατά την έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη. Η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται με τη μέθοδο της διουρηθρικής προστατεκτομής. Είναι η τεχνική που χρησιμοποιείται το περισσότερο σήμερα. Ένα ειδικό ενδοσκόπιο εισάγεται δια μέσου της ουρήθρας και αφαιρείται με τεμαχισμό ο υπερτροφικός προστάτης που δημιουργεί την απόφραξη. Η ανοικτή χειρουργική επέμβαση γίνεται όταν υπάρχει μια μεγάλη υπερτροφία ( π.χ > 100 gr ) ή όταν υπάρχουν και άλλες ανωμαλίες λίθοι ή εκκολπώματα ουροδόχου κύστης).
Oξεία προστατίτιδα H οξεία προστατίτιδα είναι μία φλεγμονή του προστάτη, η οποία οφείλεται στην ύπαρξη κάποιου μικροβίου που έχει εγκατασταθεί μέσα στον αδένα. Συνήθως, αυτό το μικρόβιο φθάνει στον προστάτη από τα ούρα ή το έντερο. Σπανιότερα, ο προστάτης μπορεί και να επιμολυνθεί από κάποιο μικρόβιο που φτάνει εκεί μέσω της σεξουαλικής επαφής. Συμπτώματα που παρουσιάζονται Συχνουρία. Δυσκολία στην ούρηση, που μπορεί να εξελιχθεί μέχρι και σε πλήρη αδυναμία ούρησης (επίσχεση). Tσούξιμο κατά την ούρηση και κατά την εκσπερμάτιση. Yψηλός πυρετός (συχνά μέχρι και 40 βαθμούς), που συνοδεύεται από ρίγος. Πόνος στους όρχεις. Πόνος στην περιοχή της κοιλιάς ή χαμηλά πίσω στη μέση. Oι κατάλληλες εξετάσεις O αρμόδιος για να κάνει μία ασφαλή διάγνωση είναι ο ουρολόγος. Αν αντιμετωπίζετε τα συμπτώματα της οξείας προστατίτιδας, θα πρέπει να υποβληθείτε σε καλλιέργεια ούρων και, αν χρειαστεί, σε καλλιέργεια σπέρματος, για να βρεθεί το μικρόβιο που ευθύνεται για τη φλεγμονή. θεραπεία H θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβίωσης (συνήθως χορηγούνται κινολόνες) για περίπου 4 εβδομάδες, ανάλογα με την περίπτωση. Aκόμη, ο γιατρός μπορεί να σας χορηγήσει μη στεροειδή αναλγητικά για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Aν η κατάσταση έχει προχωρήσει πολύ και ο πυρετός είναι πολύ υψηλός, ίσως χρειαστεί να νοσηλευτείτε στο νοσοκομείο, ώστε να σας χορηγηθεί αντιβίωση ενδοφλεβίως. Xρόνια προστατίτιδα και πως θεραπεύεται Τι είναι η χρόνια προστατίτιδα Προστατίτιδα σημαίνει ότι έχετε φλεγμονή του προστάτη αδένα σας. Η προστατίτιδα μπορεί να είναι οξεία (αιφνίδια έναρξη) ή χρόνια (επίμονη). Μπορεί επίσης να είναι μολυσματική (που προκαλείται από λοίμωξη) ή μη μολυσματικό. Για τη διάγνωση της χρόνιας προστατίτιδας, τα συμπτώματα πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον τρεις μήνες. Στην οξεία προστατίτιδα, τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται και υποχωρούν πολύ πιο γρήγορα. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι της χρόνιας προστατίτιδας: - Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα
- Χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα / CRPS Τι προκαλεί την χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα είναι το είδος της μολυσματικής προστατίτιδας. Προκαλείται από μια χρόνια (επίμονη) βακτηριακή λοίμωξη του προστάτη αδένα. Ένας άνδρας με χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα συνήθως θα είχε επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις στα ούρα. Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα προκαλείται συνήθως από τον ίδιο τύπο βακτηρίων που προκαλούν τις λοιμώξεις στα ούρα. Ο αδένας του προστάτη μπορεί να συντηρεί τη λοίμωξη και συνεπώς επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις μπορούν να εμφανιστούν. Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, δεν είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη μόλυνση. Ποια είναι τα συμπτώματα της χρονίας βακτηριακής προστατίτιδας Οι άνδρες με χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα τείνουν να έχουν συμπτώματα που έρχονται και φεύγουν. Κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, μπορείτε να έχετε πόνο και δυσφορία. Νιώθετε αυτό, κυρίως στη βάση του πέους σας, γύρω από τον πρωκτό σας, ακριβώς πάνω από το ηβικό οστό σας ή / και στο κάτω μέρος της πλάτης σας. Ο πόνος μπορεί να εξαπλωθεί στο πέος και στους όρχεις. Αφόδευση (κόπρανα) μπορεί να είναι οδυνηρή. Μπορεί επίσης να έχετε συμπτώματα από την μόλυνση από ούρα, όπως πόνο όταν ουρείτε, ούρηση συχνά ή μια επείγουσα επιθυμία για ούρηση. Τα συμπτώματα αυτά είναι παρόμοια με τα συμπτώματα της οξείας βακτηριακής προστατίτιδας αλλά συνήθως ηπιότερα. Αν έχετε χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, τα συμπτώματά σας θα είναι γενικά άνετα όταν υποβληθείτε σε αγωγή με αντιβιοτικά. Ωστόσο, εάν τα αντιβιοτικά καθαρίσουν εντελώς τη μόλυνση από τον προστάτη αδένα, είστε σε κίνδυνο της υποτροπής της λοίμωξης και πάλι. Μεταξύ των εξάρσεων, μπορεί να έχετε κάποια ήπια υπολειμματικά συμπτώματα του ουροποιητικού (όπως ούρηση συχνά ή μια επείγουσα επιθυμία για ούρηση). Χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα/ σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου Τι προκαλεί τη χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα / σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου Χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα / CPPS είναι μια χρόνια (επίμονη) δυσφορία ή πόνος, που αισθάνεστε στην πυελική περιοχή σας - κυρίως στη βάση του πέους σας και γύρω από τον πρωκτό σας. Συνήθως διαγιγνώσκεται σε περίπτωση που είχατε πόνο για τουλάχιστον τρεις μήνες κατά τους τελευταίους έξι μήνες. Η αιτία αυτού του τύπου της χρόνιας προστατίτιδας δεν είναι πλήρως κατανοητή. Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί ως προς την αιτία. Αυτές περιλαμβάνουν: - λοίμωξη του προστάτη με ένα μικρόβιο που δεν έχει ακόμη εντοπιστεί; - Προβλήματα νεύρων που επηρεάζουν τον προστάτη;
- Μια αυτοάνοση νόσος του προστάτη αδένα (αντισώματα που κανονικά παράγει για την καταπολέμηση της λοίμωξης μπορεί να επιτίθεται στα κύτταρα του προστάτη αδένα για ορισμένο λόγο); - φλεγμονή που προκύπτει από παλινδρόμηση ούρων στον προστάτη κατά τη στιγμή της ούρησης. Ο όρος προστατίτιδα αναφέρεται πραγματικά σε φλεγμονή ή / και λοίμωξη του προστάτη αδένα. Ωστόσο, η ακριβής αιτία αυτής της μορφής της χρόνιας προστατίτιδας δεν είναι γνωστή και υπάρχει μια μεταβλητή απόκριση στα αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη παυσίπονα. Για τους λόγους αυτούς, ορισμένοι γιατροί προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο «σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους».. Ποια είναι τα συμπτώματα της χρόνιας αβακτηριακής προστατίτιδας /χρόνιου πυελικού άλγους Τα συμπτώματα συνήθως υπάρχουν για τουλάχιστον τρεις μήνες εντός των προηγούμενων έξι μηνών. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: πόνο - αυτός είναι συνήθως γύρω από τη βάση του πέους, γύρω από τον πρωκτό, στην κάτω κοιλιακή χώρα και στο κάτω μέρος της πλάτης. Μερικές φορές ο πόνος απλώνεται μέχρι την άκρη του πέους ή / και στο όρχεις. Ο πόνος είναι το κύριο σύμπτωμα της χρόνιας προστατίτιδας. Ο πόνος μπορεί να ποικίλλει σε βαρύτητα από μέρα σε μέρα. Συμπτώματα Ουροποιητικού- όπως ήπιο πόνο όταν ουρείτε, μια επείγουσα επιθυμία για ούρηση κατά καιρούς, κάποια διστακτικότητα όταν προσπαθείτε να ουρήσετε, μια φτωχή ποή ούρων. Σεξουαλικά προβλήματα - ίσως να αντιμετωπίσετε ανικανότητα (δυσκολία στύσης), εκσπερμάτωση μπορεί μερικές φορές να είναι επώδυνη και κάποιοι άνδρες έχουν χειρότερο πόνο (όπως περιγράφεται πιο πάνω), μετά το σεξ. Άλλα συμπτώματα - μπορεί να αισθάνεστε κουρασμένοι, με γενικά άλγη και πόνους. Ποιες είναι οι προοπτικές Είναι δύσκολο να δοθεί μια πρόγνωση (προοπτικές). Τα συμπτώματά σας μπορεί να διαρκέσουν μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και μπορούν να «έρχονται και παρέρχονται» ή να ποικίλλουν σε σοβαρότητα. Παυσίπονα μπορεί να κρατήσουν την ενόχληση στο ελάχιστο. Οι περισσότεροι άνδρες που διαγνώστηκαν με χρόνια προστατίτιδα / CPPS τείνουν να έχουν μια βελτίωση στα συμπτώματά τους κατά τους επόμενους έξι μήνες. Σε μία μελέτη περίπου το ένα τρίτο των ανδρών δεν είχε περαιτέρω συμπτώματα ένα χρόνο αργότερα. Σε μια άλλη μεγάλη μελέτη, το ένα τρίτο των ανδρών έδειξε μέτρια έως σημαντική βελτίωση σε δύο χρόνια.
Καρκίνος Ουροδόχου Κύστεως Η ουροδόχος κύστη είναι ένα κοίλο μυώδες όργανο που βρίσκεται στην ελάσσονα πύελο κάτω από την ηβική σύμφυση και η λειτουργία της είναι να αποθηκεύει τα ούρα για κάποιες ώρες έως ότου αποβληθούν δια μέσου της ουρήθρας. Αποτελείται από τρεις χιτώνες, το βλεννογόνο το μυϊκό και τον ορογόνο το δε επιθήλιο που καλύπτει το βλεννογόνο λέγεται μεταβατικό. Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως είναι ο 4ος σε συχνότητα καρκίνος στον άνδρα και 8ος στη γυναίκα. Κάθε χρόνο σ όλο τον κόσμο διαγιγνώσκονται 250.000 νέες περιπτώσεις και πεθαίνουν από τη νόσο 120.000. Είναι πιο συχνός στους άνδρες και η σχέση ανδρών/ γυναικών είναι 3:1 αν και τα τελευταία χρόνια η σχέση αυτή τείνει να μειωθεί και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο αριθμός των γυναικών που καπνίζει αυξήθηκε κατακόρυφα. Είναι συχνός στις μεγάλες ηλικίες (60 και άνω χωρίς βέβαια να αποκλείονται οι μικρότερες ηλικίες) ενώ είναι σπάνιος στα παιδιά. Παρά το γεγονός ότι το αίτιο δεν είναι γνωστό σήμερα πολλοί παράγοντες ενοχοποιούνται για την πρόκληση της νόσου. Ο πρώτος παράγων πού σήμερα θεωρείται ως κύρια αιτία είναι το κάπνισμα. Τα καρκινογόνα συστατικά του καπνού που εισπνέει ο καπνιστής αποβάλλονται με τα ούρα και έτσι δρουν στο βλεννογόνο της κύστεως δεδομένου ότι τα ούρα παραμένουν για αρκετό χρόνο στη κύστη μέχρι να αποβληθούν. Από τις υπάρχουσες μελέτες φαίνεται πως οι καπνιστές έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν καρκίνο της κύστεως από τούς μη καπνιστές. Ο δεύτερος συχνός αιτιολογικός παράγων είναι η έκθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα σε διάφορα επαγγελματικά αίτια (χρώματα, αρωματικές αμίνες ανιλίνες). 'Aλλοι παράγοντες όπως η χρήση συνθετικών γλυκαντικών, η χρόνια λήψη αναλγητικών, η ακτινοθεραπεία της πυέλου, οι χρόνιες φλεγμονές έχουν ενοχοποιηθεί χωρίς να μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι είναι και το αίτιο. Σήμερα ο καρκίνος της κύστεως χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. 1. Επιφανειακός, είναι ο καρκίνος που εντοπίζεται στον βλεννογόνο. 2. Διηθητικός, ο καρκίνος εισχωρεί στο μυϊκό τοίχωμα και μπορεί να επεκταθεί και έξω από αυτό. Η διαίρεση αυτή έχει μεγάλη σημασία γιατί διαφέρει και η θεραπεία αλλά και η πρόγνωση. Το κυριότερο σύμπτωμα της νόσου είναι η αιματουρία, η παρουσία δηλαδή αίματος στα ούρα με αποτέλεσμα να έχουν κόκκινο χρώμα. Έχει τρία χαρακτηριστικά: 1. Είναι ολική δηλαδή όλα τα ούρα είναι κόκκινα. 2. Είναι ανώδυνος δηλαδή ο ασθενής δεν πονάει. 3. Είναι διαλείπουσα δηλαδή μπορεί να υπάρχει αίμα σε μία ούρηση και εν συνεχεία τα ούρα να είναι καθαρά για ημέρες η και πιο μεγάλο διάστημα( μήνες η χρόνια).
Αυτό είναι δυστυχώς μειονέκτημα γιατί ο ασθενής επαναπαύεται ενώ η νόσος προχωρεί. Σπάνια ασθενής με καρκίνο της κύστεως δεν έχει αιματουρία. 'Aλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η συχνουρία,ο πόνος που μπορεί να οφείλεται σε απόφραξη από πήγματα η σε διήθηση στα προχωρημένα στάδια της νόσου, καθώς και συμπτώματα από μεταστάσεις και τα οποία είναι ανάλογα του οργάνου στο οποίο εντοπίζεται η μετάσταση. Η αιματουρία λοιπόν είναι το κύριο σύμπτωμα χωρίς να σημαίνει πώς κάθε αιματουρία είναι και καρκίνος αλλά κάθε αιματουρία χρειάζεται έλεγχο ακόμη και όταν εμφανίζεται για μία φορά. Η διάγνωση συνήθως τίθεται εύκολα με τη βοήθεια των εξετάσεων. Οι εξετάσεις που συνήθως μας βοηθούν στη διάγνωση είναι: 1. Κυτταρολογική ούρων( βρίσκουμε καρκινικά κύτταρα στα ούρα) 2. Υπερηχογράφημα 3. Ενδοφλέβια πυελογραφία 4. Κυστεοσκόπηση κατά την οποία εισάγεται στην κύστη ειδικό εργαλείο και έτσι μπορούμε να δούμε αν υπάρχει όγκος.. Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από το είδος του καρκίνου αν δηλαδή πρόκειται για επιφανειακό η διηθητικό. Θεραπεία επιφανειακού καρκίνου Επειδή οι όγκοι αυτοί σε μεγάλο ποσοστό που φθάνει και το 80% υποτροπιάζουν ο σκοπός της θεραπείας είναι αφ ενός να αφαιρεθεί ο όγκος και αφ ετέρου να προφυλάξουμε τον ασθενή από τις υποτροπές αλλά και από τον κίνδυνο να μεταπέσει σε διηθητικό. Γίνεται εκτομή του όγκου με ειδικό μηχάνημα που εισάγεται δια μέσου της ουρήθρας( διουρηθρική). Αφαιρούμε από το σημείο της βάσεως του όγκου και τμήμα του μυϊκού τοιχώματος με σκοπό να δούμε εάν υπάρχει διήθηση του μυϊκού χιτώνα της κύστεως. Εν συνεχεία για την προφύλαξη του ασθενούς από τον κίνδυνο των υποτροπών γίνεται έγχυση στην κύστη κυτταροστατικών φαρμάκων ανά τακτά χρονικά διαστήματα Ο ασθενής υποβάλλεται σε έλεγχο με κυστεοσκόπηση για αρκετά χρόνια. Περίπου το 60-80% των ασθενών με επιφανειακό όγκου υποτροπιάζει και ένα 10-15% των επιφανειακών όγκων θα μεταπέσει σε διηθητικό. Θεραπεία Διηθητικού καρκίνου κύστεως Επειδή πρόκειται για επιθετικό καρκίνο χρειάζεται άμεση και ριζική θεραπεία. Σήμερα τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τη χειρουργική θεραπεία, κατά την οποία αφαιρείται η κύστης με τον προστάτη και τις σπερματοδόχες κύστεις (ριζική κυστεκτομή ) και γίνεται είτε αντικατάσταση της κύστεως με τη δημιουργία νέας κύστεως από τμήμα εντέρου ώστε ο ασθενής να ουρεί φυσιολογικά ή σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό γίνεται εκτροπή των ούρων στο κοιλιακό τοίχωμα και τα ούρα συλλέγονται σε ειδικό σάκο. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά εφόσον η εγχείρηση γίνει στα αρχικά στάδια. Σε προχωρημένα στάδια, ή σε περιπτώσεις που ο ασθενής αρνείται την εγχείρηση ή δεν μπορεί να χειρουργηθεί για άλλους λόγους ( μεγάλη ηλικία, ύπαρξη νόσων που απαγορεύουν την επέμβαση)
μπορεί να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία με λιγότερο καλά αποτελέσματα. Τελειώνοντας τονίζεται ότι κάθε αιματουρία πρέπει να ελέγχεται χωρίς να σημαίνει πώς κάθε αιματουρία είναι και καρκίνος. Επίσης σε περίπτωση διηθητικού καρκίνου πρέπει να γίνεται γρήγορα η κυστεκτομή γιατί στα αρχικά στάδια μπορεί να οδηγήσει στην ίαση της νόσου και μάλιστα σήμερα με τη δυνατότητα δημιουργίας νέας κύστεως από τμήμα εντέρου η ποιότητα ζωής είναι άριστη δεδομένου ότι ο ασθενής ουρεί φυσιολογικά.