15λεπτη προετοιμασία του φοιτητή για την παρακολούθηση του μαθήματος καρκίνος ουροδόχου κύστεως θηλώματα:

Transcript

1 15λεπτη προετοιμασία του φοιτητή για την παρακολούθηση του μαθήματος καρκίνος ουροδόχου κύστεως θηλώματα: Ο καρκίνος της κύστης αποτελεί τον δεύτερο συχνότερο ουρολογικό καρκίνο. ευθύνονται για το 3% των θανάτων από καρκίνο στην Μ. Βρετανία. Αποτελεί 3Χ συχνότερο νεόπλασμα στον άνδρα από ότι στην γυναίκα. Η συχνότητά του είναι αυξανόμενη από τα 50 έτη, έως και τα 80. Επιβαρυντικοί παράγοντες για την ανάπτυξη της νόσου είναι οι παρακάτω : 1. Κάπνισμα. 2. Έκθεση σε καρκινογόνες ουσίες όπως : αρωματικούς υδρογονάνθρακες όπως ανιλίνη Εργαζόμενοι σε ελαστικά & χρώματα. Εργαζόμενοι σε σίδηρο και αλουμινο βιομηχανίες Βιρσοδεψία Ελαιωχρωματιστές. 3. Χρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου ουροδόχου κύστεως Χρόνιες κυστίτιδες Παρασίτωση από το schistosoma Haematobium Μόνιμοι καθετήρες.

2 Λιθίαση ουροδόχου κύστεως. 4. Φάρμακα Φαινακετίνη κυκλοφωσφαμίδη 5. Φυλή Οι έγχρωμοι έχουν λιγότερες πιθανότητες από του λευκούς. 6. Ακτινοβολία πυέλου. Παρόλο που βρέθηκαν κάποιες γονιδιακές αλλοιώσεις δεν υπάρχει ισχυρή συσχέτιση του καρκίνου με την κληρονομικότητα. Ιστολογία του καρκίνου της κύστης 1. Το 90% των καρκίνων είναι καρκίνος από μεταβατικό επιθήλιο (TCC) Transitional Cell Carcinoma % είναι καρκίνος από πλακώδες επιθήλιο (χρόνιος ερεθισμός της κύστης π.χ σχιστόσωμα, καθετήρας, λίθος. ) SCC Squamous Cell Carcinoma. 3. 2% Αδενοκαρκίνωμα. 4. Σαρκώματα από τον λείο μυικό ιστό 5. Μεταστατικοί όγκοι από: Νεφρό Προστάτη Έντερο Ωοθήκες. Συμπτωματολογία του καρκίνου της κύστης: 1. Ανώδυνη μακροσκοπική αιματουρία. 2. Ανώδυνη μικροσκοπική αιματουρία. 3. Συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό, δηλαδή συχνουρία, κουσούρια, επιτακτική ούρηση και αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης. 4. Υποτροποιάζουες ουρολοιμώξεις. 5. Σε συστηματική νόσο :

3 Ανορεξία Πόνος Αναιμία Οστική νόσος. Διάγνωση 1. Γενική ούρων, για διερεύνηση αιματουρίας. 2. Κυτταρολογική εξέταση ούρων για έλεγχο νεοπλασματικών κυττάρων τα οποία αποφολιδώνονται τόσο πιο εύκολα όσο πιο επιθετικό και αδιαφοροποίητο είναι το κύτταρο 3. Υπέρηχος. 4. Κυστεοσκόπηση για ανίχνευση του καρκίνου. 5. Αξονική τομογραφία, για διερεύνηση όλου του ουροποιητικού. 6. Μαγνητική τομογραφία για παραπέρα και πιο λεπτομερειακό έλεγχο. Θηλώματα ουροδόχου κύστης. (Επιφανειακός καρκίνος ουροδόχου κύστης) Ο όρος «θηλώματα» της ουροδόχου κύστης επικράτησε στην καθομιλουμένη να αντιστοιχεί στον επιστημονικό όρο «επιφανειακός καρκίνος ουροδόχου κύστεως από μεταβατικό επιθήλιο». Ο όρος προέρχεται από τη θηλωματώδη μορφή που εμφανίζουν και μοιάζουν με μικρά δέντρα ή πολύποδες. Σε σπάνιες περιπτώσεις τα «θηλώματα» μπορεί να είναι καλοήθη(νεφρογενές αδένωμα), συνήθως όμως πρόκειται για κακοήθεις σχηματισμούς. Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ο συχνότερος της ουροποιητικής οδού. Είναι συχνότερος στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Ευτυχώς όταν ανακαλύπτεται, στις περισσότερες περιπτώσεις (80%), βρίσκεται στο στάδιο του επιφανειακού καρκίνου, χωρίς να έχει διαπεράσει το τοίχωμα της ουροδόχου κύστης και χωρίς να έχει δώσει απομακρυσμένες μεταστάσεις. Άτομα τα οποία κινδυνεύουν να αναπτύξουν καρκίνο της κύστης είναι: οι καπνιστές (τριπλάσιος κίνδυνος), οι βιομηχανικοί εργάτες που ασχολούνται με εκτυπώσεις, επεξεργασία σιδήρου και αλουμινίου, με βαφές, φυσικό αέριο και πίσσα.

4 Το συνηθέστερο σύμπτωμα του καρκίνου της κύστης είναι η αιματουρία. Συνήθως ο ίδιος ο ασθενής βλέπει το αίμα στα ούρα ή το ανακαλύπτει ο μικροβιολόγος στη γενική εξέταση των ούρων χωρίς το αίμα να φαίνεται με γυμνό μάτι. Η διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης τίθεται με την κυστεοσκόπηση. Η κυστεοσκόπηση είναι η εξέταση με την οποία ένα ουρολογικό όργανα, το κυστεοσκόπιο, το οποίο φέρει κάμερα, εισέρχεται από την ουρήθρα στην κύστη και μας επιτρέπει να δούμε το εσωτερικό της υπό άμεση όραση. Το κυστεοσκόπιο μπορεί να είναι εύκαμπτο ή άκαμπτο. Άκαμπτο κυστεοσκόπιο. Εύκαμπτο κυστεοσκόπιο. Άλλες εξετάσεις όπως το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία και η πυελογραφία, μπορούν να μας δώσουν υποψία μόνο του καρκίνου της κύστης, η οποία πρέπει πάντοτε να επιβεβαιώνεται με την κυστεοσκόπηση. Μετά τη διάγνωση το επόμενο βήμα είναι η θεραπεία. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η διουρηθρική εκτομή των θηλωμάτων. Η επέμβαση αυτή γίνεται διαμέσου της ουρήθρας χωρίς τομή του δέρματος. Τα θηλώματα αφαιρούνται και ηλεκτροκαυτηριάζονται. Στη συνέχεια στέλνονται για βιοψία. Το

5 αποτέλεσμα της βιοψίας θα καθορίσει αν ο ασθενής χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία ή όχι. Την πιο πρόσφατη εξέλιξη στην αντιμετώπιση των θηλωμάτων της ουροδόχου κύστης αποτελεί η διουρηθρική εκτομή τους με «μπλε φως». Η τεχνική αυτή χρησιμοποιεί ειδικές χημικές ουσίες οι οποίες εγχύονται στην ουροδόχο κύστη πριν το χειρουργείο. Οι ουσίες αυτές με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, βοηθούν το χειρουργό να δει περιοχές με καρκινικά κύτταρα που δε φαίνονται με τον παλιό «παραδοσιακό» τρόπο. Η φωτοδυναμική αυτή θεραπεία όπως ονομάζεται, αποδείχθηκε ότι μειώνει τη συχνότητα επανεμφάνισης των θηλωμάτων προσφέροντας πιο ριζική αντιμετώπισή τους. Μετά τη διουρηθρική εκτομή των θηλωμάτων ανάλογα με το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης, ορισμένοι ασθενείς θα πρέπει να υποβληθούν σε ενδοκυστικές εγχύσεις. Για κάποιες εβδομάδες ο ιατρός με καθετήρα ρίχνει χημειοθεραπευτικό φάρμακο στην ουροδόχο κύστη του ασθενούς. Ο ασθενής κρατάει το φάρμακο περίπου μια ώρα και στη συνέχεια ουρεί. Υπάρχουν διάφορες ουσίες και διάφορα σχήματα ενδοκυστικών εγχύσεων. Σκοπός αυτής της θεραπείας είναι να μειωθεί η πιθανότητα επανεμφάνισης των θηλωμάτων. Τα φάρμακα τα οποία εγχέονται ανήκουν σε δύο κατηγορίες : Ανοσοενισχυτικά:BCG (Bacille Calmette Guerin). Είναι ένα σχήμα ενδοκυστικών εγχύσεων με μία ανοσοενισχυτική και ανοσοτροποποιητική δράση. Αποτελεί την χρυσή θεραπεία.

6 Έγχυση χημειοθεραπευτικών φαρμάκων (Μυτομυκίνη). Παρά τις προσπάθειες όμως,τα θηλώματα σε μεγάλο δυστυχώς ποσοστό (έως και 60%)επανεμφανίζονται. Για αυτό το λόγο, μετά την επέμβαση ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται με κυστεοσκοπήσεις, τον πρώτο χρόνο κάθε τρεις μήνες. Μόλις εντοπιστούν νέα θηλώματα, πάλι θα πρέπει ο ασθενής να υποβάλλεται σε διουρηθρική εκτομή τους. Έτσι μόνο είναι δυνατό να προλάβει την εξάπλωση και την επέκταση της νόσου. Σε ορισμένες βέβαια περιπτώσεις ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης (θηλώματα) εμφανίζεται σε προχωρημένο στάδιο. Αυτό σημαίνει, ότι δεν παραμένει στο ουροθήλιο, αλλά προσβάλλει, (διηθεί) το χόριο και πιθανόν την υποβλεννογόνια μυική στιβάδα. Τότε η νόσος θεωρείται διηθητική και χρειάζονται ριζικές λύσεις θεραπείας. Σε αυτές τις περιπτώσεις η διουρηθρική εκτομή δεν επαρκεί και ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε ριζική κυστεκτομή με παράλληλη εκτροπή ούρων. Αυτή είναι μια μείζονα ουρολογική επέμβαση που περιλαμβάνει την αφαίρεση ολόκληρης της ουροδόχου κύστης. Όταν ο ασθενής δεν έχει θεραπευθεί ή δεν μπορεί να μπει στην διαδικασία μιας μεγάλης επέμβασης και ανακατασκευής του ουροποιητικού με χρήση εντέρου,τότε υπάρχουν και επικουρικές θεραπείες. Άλλες συμπληρωματικές θεραπείες στον καρκίνο της ουροδόχου κύστης αποτελούν: 1. Εξωτερική ακτινοβολία 2. Χημειοθεραπεία. Μεθοτρεξάτη Βινβλαστίνη. Αδριαμυκίνη Σισπλατίνη. Αυτοαξιολόγιση για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως - θηλώματα