Στην Ουρουγουάη χτυπά η καρδιά της Ελλάδας! Από τον Δηµήτρη Παρούση Στη λατινική Νότιο Αµερική, ζεί και βασιλεύει το Ελληνικό Πνεύµα! Στην Ουρουγουάη δε, υπάρχουν χιλιάδες ουρουγουανοί οι οποίοι οµιλούν...άπταιστα Ελληνικά και πολλοί απο αυτούς...αρχαία Ελληνικά! Στην Ουρουγουάη συµβαίνει το παράδοξο φαινόµενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες µετανάστες αλλά και διπλάσιος αριθµός Ουρουγουανών που µιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη µικρή χώρα της Λατινικής Αµερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες. Σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat το µεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων Ουρουγουανών απάντησε ότι πολιτιστικά ταυτίζονται µε την Ευρώπη και στην δεύτερη ερώτηση για το ποιά χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο µυαλό τους, η πλειοψηφία απάντησε: Η Ελλάδα. Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από µικρά παιδιά µαθαίνουν για την Ελλάδα. Μάλιστα στο Μοντεβιδέο έρχονται χιλιάδες φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αµερικής τόσο για την ποιότητα των σπουδών, όσο και γιατί η Παιδεία εδώ είναι δωρεάν µε πολλές παροχές και κίνητρα για τους φοιτητές. Έτσι εξηγείται κατά ένα µέρος η ελληνολατρία. Λέξη που την πρωτοάκουσα στην Ουρουγουάη, έναν από τους σταθµούς της περιπλάνησής µου στον κόσµο.
Αγαλµα του Προµηθέα στην παλτεία Avenida Independencia του Μοντεβιδέ Οι περισσότεροι Ουρουγουανοί που συνάντησα ήξεραν και κάποιες ελληνικές λέξεις. Κάποιοι µάλιστα αντί να µάθουν αγγλικά επέλεξαν τα ελληνικά (εµείς αντί να µάθουµε ελληνικά, επιλέγουµε τα αγγλικά!). Όπως ο Λουίς, η Ταµπάρε, ο Βαλεντίν. Ο Valentin Abitante και πολλοί άλλοι δεν γνωρίζουν άλλες γλώσσες. Μόνο τη µητρική τους και ελληνικά. Η Μαργκαρίτα µιλά άπταιστα ελληνικά. Σπίτι της θα ακούσεις ελληνική µουσική. Ακόµη και βιντεοκασέτες από τις "Τρεις Χάριτες" και τους "Απαράδεκτους". Από το ίντερνετ παρακολουθεί ελληνική τηλεόραση!!! «Χιλιάδες Ουρουγουανοί, ανάµεσά τους κι εγώ, µάθαµε να µιλάµε την Ελληνική Γλώσσα. Μάθαµε να λατρεύουµε την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισµό. Είχαµε την τύχη να νιώσουµε την ουσία του. Πιστεύω αυτό που είπε ο Νίτσε ότι ο κόσµος µπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όµως αρκεί να παρεµβάλουµε σε αυτόν ένα κοµµάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αµέσως άπλετα». Κουβέντες της Margarita Larriera.
Η Margarita Larriera είναι σήµερα διευθύντρια του Ιδρύµατος «Μαρία Τσάκος» που ιδρύθηκε το 1978 από τον καπετάν Παναγιώτη Ν. Τσάκο µε σκοπό τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισµού. Όσοι Ουρουγουανοί είχαν την τύχη να έλθουν στην χώρα µας και αντίκρισαν τον Παρθενώνα, δάκρυσαν. «Εσείς οι Έλληνες υποτιµάτε αυτό που έχετε. Όταν πρωτοείδα τον Παρθενώνα στα 50 µου χρόνια, εγώ και ο άντρας µου βάλαµε τα κλάµατα. Οι Έλληνες φίλοι µας που ήταν µαζί µας µάς κοίταξαν περίεργα. Δεν µπόρεσαν να καταλάβουν γιατί. Ούτε εµείς περιµέναµε να αντιδράσουµε έτσι. Τα δάκρυα ίσως ήταν ένας τρόπος για να εκφράσουµε όσα αισθανόµασταν και δεν µπορούσαµε να τα εξηγήσουµε µε λόγια. Και πίστεψέ µε Δηµήτρη, ακόµα και σήµερα θεωρώ µεγάλη τιµή µου που είδα µε τα µάτια µου και άγγιξα µε τα χέρια µου τον Παρθενώνα και όλα όσα συµβολίζει για την Ελλάδα αλλά και για τον κόσµο ολόκληρο». Λόγια της Σίλβιας, µιας ακόµη Ουρουγουανής που συνάντησα στο Μοντεβιδέο. Ο Κάρλος είναι 28 χρόνων. Πριν δύο χρόνια βρέθηκε στην Ελλάδα. Όταν του είπαν ότι αυτό που βλέπει είναι η Ακρόπολη, αποµακρύνθηκε από την παρέα του και κάθισε σε µια γωνιά του δρόµου. Δεν ήθελε να τον δουν να κλαίει. Επισκέφθηκα τον Sergio William Carzolio. Εµαθε για το www.godimitris.gr από µια συνέντευξή µου σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθµό. Ζήτησε να µε δει. Βρεθήκαµε στο σπίτι του. Βέρος Ουρουγουανός. Έµαθε ελληνικά γιατί δούλευε σε ελληνικά καράβια και έκανε πολλούς Έλληνες φίλους. «Οι καλύτεροι µου φίλοι ήταν Έλληνες. Φανταστικοί άνθρωποι. Άρχισα να κάνω µαθήµατα στην ελληνική κοινότητα του Μοντεβιδέο και µετά από το 1978 άρχισα να παρακολουθώ τα µαθήµατα στο Ιδρυµα Τσάκος. Σιγά-σιγά όταν ήµουν στα βαπόρια άρχισα να καταλαβαίνω τα ελληνικά τραγούδια. Ενδιαφέρθηκα για την ελληνική ποίηση. Ήθελα να µιλώ σωστά ελληνικά. Στα πλοία η γλώσσα των ελλήνων ήταν φτωχή. Ήθελα περισσότερα. Εµαθα περισσότερα. Αυτές τις µέρες ξανάπιασα το Μαραµπού του Νίκου Καββαδία. Μια φορά την εβδοµάδα, είµαστε µια παρέα Ουρουγουανών που συναντιόµαστε και µιλάµε ελληνικά για να κάνουµε πρακτική». Ο Sergio αν και καθολικός εδώ και 30 χρόνια πηγαίνει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία. Στην ατζέντα του από τη µια πλευρά έχει τα στοιχεία του και τα τηλέφωνα ανάγκης και στην άλλη το Πάτερ Ηµών. «Αισθάνοµαι πια σαν Έλληνας. Έζησα πολλά χρόνια στα βαπόρια µε Έλληνες. Πλέον σκέφτοµαι σαν Έλληνας». «Βλέπω τους Έλληνες σαν να είµαστε αδέλφια. Να ξέρουν ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν φιλέλληνες που στην ανάγκη είναι έτοιµοι να βοηθήσουν και να τους υπερασπιστούν». Φεύγοντας µου έδωσε σε ένα κοµµάτι χαρτί µια παράγραφο από σηµειώσεις
του Νίκου Καζαντζάκη.«Πρέπει αλήθεια να είµαστε περήφανοι για τη σύµπτωση αυτή να γεννηθούµε Έλληνες. Και συνάµα να νιώθουµε κάθε στιγµή, σε κάθε µας λόγο, σε κάθε γραµµή και στοίχο που γράφουµε πως έχουµε µεγάλη ευθύνη». Η Circe Maia, πολύ γνωστή ποιήτρια στην Ουρουγουάη, άκουσε πριν χρόνια την ελληνική εκποµπή του Αλέξανδρου Πανταζόγλου, στο Radio Continente 730 AM όπου εδώ και 35 χρόνια εµπλουτίζει τα ερτζιανά της Ουρουγουάης µε ελληνικό λόγο και µουσική. Άκουσε τον Πανταζόγλου να µεταφράζει στοίχους του Ρίτσου. Γοητεύτηκε. Άρχισε να µαθαίνει ελληνικά. Πρόσφατα δηµοσίευσε µια εργασία της µε τίτλο «Προσεγγίζοντας τον Ρίτσο». Το Αγαλµα του Σωκράτη έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο Ένα δηµόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονοµάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι µαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όµως κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες. Τραγούδια, θεατρικά, ποιήµατα. Να ακούς από αυτά τα µικρά παιδιά τον εθνικό µας ύµνο. Μάλιστα επειδή ο εθνικός ύµνος της Ουρουγουάης διαρκεί περίπου 6 λεπτά και ο δικός µας ούτε ένα, τα παιδιά αυτά λένε περισσότερους στοίχους του Δ. Σολωµού, έτσι ώστε να υπάρχει µια... ισορροπία. Ακόµη και η σηµαία είναι σχεδόν ίδια µε την ελληνική. Αν δεν κυµατίζουν τις µπερδεύεις. Απλά αντί για σταυρό, έχει έναν κίτρινο χαρούµενο ήλιο. Έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, δίπλα στην είσοδο, βρίσκεται το άγαλµα του Σωκράτη.
Στην παραλιακή ένα πάρκο ονοµάζεται Αθήνα και έχει την προτοµή του Οµήρου. Ο κεντρικότερος δρόµος της παλιάς πόλης κάτω από το λόφο ονοµάζεται Grecia. Ενα από τα οµορφότερα νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο της πόλης στην πρόσοψή του γράφει: Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία θα βρεις βιβλία ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόµη και στα πολύ µικρά. Πρόσφατα µε πρωτοβουλία της ελληνικής πρεσβείας, στο υπουργείο Εξωτερικών της Ουρουγουάης πραγµατοποιήθηκε έκθεση φωτογραφίας µε βυζαντινές εικόνες. Η συµµετοχή ήταν τόσο µεγάλη που διήρκεσε διπλάσιο χρόνο από τον προγραµµατισµένο. Δεκάδες τα σχολεία που την επισκέφθηκαν. Όταν έρχονται Έλληνες καλλιτέχνες ή ανεβαίνουν ελληνικά έργα στο θέατρο, οι αίθουσες είναι γεµάτες από κόσµο. Η ελληνική κοινότητα έχει συνδράµει πολλά για να στηριχτεί ο φιλελληνισµός. Είναι από τις παλαιότερες ελληνικές κοινότητες στη Λατινική Αµερική. Στην αυλή της υπάρχει η µοναδική ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Ουρουγουάης. Πάρα πολλά έχει προσφέρει και το Ίδρυµα Μαρία Τσάκος το οποίο εδώ και σχεδόν 30 χρόνια παρέχει δωρεάν µαθήµατα σε όσους θέλουν να µάθουν ελληνικά. Μέχρι σήµερα από τις αίθουσές του έχουν περάσει περισσότεροι από 4.000 µαθητές. Πολλοί από αυτούς κατέχουν υψηλές θέσεις. Όπως ο διοικητής της Τράπεζας της Ουρουγουάης, συνεργάτες υπουργείων, διπλωµάτες, διευθυντές δηµόσιων υπηρεσιών. Στην Ουρουγουάη είδα για πρώτη φορά ένα πραγµατικό καρπό της απλόχερης διασποράς του ελληνικού πολιτισµού. Γνώρισα Έλληνες συγγενείς εκ πνεύµατος.