ΤΟ ΟΝΕΙΟ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΡΟΤΕ ΕΔΩ. ΕΚΡΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ:ΧΑΑ ΜΕΛΑΧΟΙΝΟΥ σ
ΣΙΣΛΟ : ΣΟ ΟΝΕΙΡΟ ΔΕΝ ΣΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΣΕ ΕΔΩ! ΜΙΑ ΦΑΝΣΑΣΙΚΗ ΙΣΟΡΙΑ ΣΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΗ ΣΡΙΣΗ ΣΑΞΗ.
Ζκδοςθ 2013 Σχολείο Σαραβαλίου Υπεφκυνθ εκπαιδευτικόσ :Χαρά Μελαχροινοφ
Ζναν καιρό και μια φορά,ςε μία μαγικι χϊρα,τθ Χουγκαμοφγκαποφγκαλατθσ Χαντοφβα ιταν μία χελιδονίτςα όμορφθ και ηωθρι που τθν ζλεγαν Ψάλθ. Το όνομά τθσ το είχε δϊςει θ μανοφλα τθσ επειδι θ ουρίτςα τθσ ιταν ςαν ζνα μικρό ψαλιδάκι.στο ίδιο ονειρεμζνο δάςοσ βρζκθκε κι ζνασ χρυςαετόσ που τον ζλεγαν Χρυςόφτερο αφοφ τα φτερά του κάτω από το φωσ του ιλιου λαμπφριηαν ςαν το αλθκινό χρυςάφι.μεταξφ αυτϊν των δφο πουλιϊν δθμιουργικθκε μία μεγάλθ διαμάχθ και θ αιτία; Μία φωλιά! Αλεξία- Διονφςησ
Αφοφ ο τςακωμόσ δεν τουσ οδθγοφςε πουκενά,αποφάςιςαν να κάνουν ζνα ςυμβιβαςμό:κα μοιραηόντουςαν τθ φωλιά τουσ, για όςο καιρό ιταν μαηί, (μιασ και θ χελιδονοφλα κα ζπρεπε να φφγει το φκινόπωρο για χϊρεσ πιο κερμζσ ).Από αντίπαλοι λοιπόν γίναν αχϊριςτοι φίλοι και αυτι θ ςυγκατοίκθςθ τουσ ζδεςε ακόμα περιςςότερο κακϊσ περάςανε ζνα τρελό καλοκαίρι. Μια περιπζτεια ςτα ςφννεφα!
Ο τςακωμόσ για τθ φωλιά
Χρήςτοσ κόνδρασ
Ζνα πρωινό κακϊσ πζταγαν ψθλά ςτον ουρανό με τθν κουβζντα δεν κατάλαβαν πόςο ψθλά είχαν ανζβει.ρεράςανε αρκετά ςτρϊματα από ςφννεφα όταν ξαφνικά αντίκρυςαν τον κεό των ςυννζφων που τον ζλεγαν Σβουροφλθ(γιατί ζκανε ςυνζχεια γφρουσ γφρω από τθ γθ). Βαςιλική Χρήςτοσ
ο Σβουροφλθσ όμωσ δεν χάρθκε κακόλου όταν τουσ είδε. Πχι γιατί ιταν κακόσ, αλλά επειδι γνϊριηε πωσ για να αλλάξουν ςφαίρα αζροσ ζπρεπε να πλθρϊςουν κάτι ςαν τα διόδια τθσ γθσ.ζπρεπε να υποβλθκοφν ςε μία δοκιμαςία τρομερι. Να ζρκουν αντιμζτωποι με το τζρασ του ςυννεφιαςμζνου βάλτου,που πζταγε φλόγεσ με κεραυνοφσ και νερό και φυλάκιηε ςε μια φουςκάλα όςουσ το πλθςίαηαν.ήταν αδίςτακτο κακϊσ πζταγε ζνα κίτρινο υγρό που κιτρίνιηε τα φφλλα των δζντρων και ζτςι ερχόταν και το Φκινόπωρο
Το τζρασ αυτό το λζγαν Θφςανο.Ο Θφςανοσ φφλαγε ζνα μαγικό λουλοφδι το οποίο ζφερνε το ουράνιο τόξο μετά τθ βροχι και χάριηε τθν ωραία μυρωδιά ςτθ γθ και ςτα λουλοφδια. Ο Σβουροφλθσ ζςτελνε τθ βροχι ςτθ χϊρα τθσ Χαντοφβα όμωσ το τζρασ προςτάτευε αυτό το μαγικό άνκοσ με νφχια και με δόντια!
Ο κεόσ των ςυννζφων ςκζφτθκε λοιπόν να βάλει τθν Ψάλθ και το Χρυςόφτερο να κόψουν το μαγικό λουλοφδι και να του το πάνε. Ωσ αντάλλαγμα εκείνοσ κα τουσ επζτρεπε να ςυνεχίςουν το ταξίδι τουσ ξεπλθρϊνοντασ τα εναζρια διόδια που του χρϊςταγαν.
Η δοκιμαςία των φίλων μασ αρχίηει.αφοφ δζχτθκαν τθν πρόκλθςθ οι δυο ιρωεσ κατζςτρωςαν ζνα ςχζδιο και το ζκεςαν ςε εφαρμογι.ο Χρυςόφτεροσ που πζταγε πολφ γριγορα κα ζκανε τον Θφςανο να τον κυνθγάει για ϊρεσ μζχρι να εξαντλθκεί. Εντωμεταξφ θ Ψάλθ κα ζκοβε το λουλοφδι και κανείσ δε κα τθν ζβλεπε ζτςι μικροςκοπικι που ιταν Αλεξία Σςιμιγκάτου Διονφςησ Διγγελόπουλοσ
Δεν υπολόγιςαν όμωσ ςτο ςχζδιό τουσ τουσ φφλακεσ του ςυννεφιαςμζνου βάλτου,τουσ τρομεροφσ Μελανοςωρείτεσ, φρουροφσ του Θφςανου. Ελζνη Καςπίρη
Ζτςι λοιπόν οι Μελανοςωρείτεσ μονομιάσ περικφκλωςαν τον Χρυςόφτερο, τον ζκλειςαν ςε μια φουςκάλα και τον φυλάκιςαν για όμθρό τουσ.από τθν άλλθ θ μικρι μασ Ψάλθ μόλισ αντίκρυςε τον παγιδευμζνο φίλο τθσ, ζτρεξε με όλθ τθσ τθ δφναμθ και πιγε να ςπάςει τθ φοφςκα με τθν κοφτερι ουρίτςα τθσ.ναι,τα κατάφερε και τον απελευκζρωςε όμωσ το πλιρωςε ακριβά, κακϊσ οι άγριοι φρουροί τθσ επιτζκθκαν και τθν πζταξαν ςε ζνα παγωμζνο κλουβί,μια φοβερι παγοπφλη.
Ζτςι ακινθτοποιικθκαν και οι δυο τουσ, ενϊ με ςκυμμζνο το κεφάλι κοίταηαν από ψθλά τθν χϊρα τουσ και αναπολοφςαν τθν ωραία τουσ φωλίτςα λυπθμζνοι.
Κάποια ςτιγμι εκεί που ζνιωκαν πωσ όλα ζχουν τελειϊςει το βλζμμα του Χρυςόφτερου ζπεςε πάνω ς ζνα πεταμζνο παγοκλειδί. Αυτό δεν ιταν ζνα οποιοδιποτε κλειδί,ιταν το ειςιτιριο για τθν ελευκερία τουσ.μάλλον κα είχε πζςει από τουσ Μελανοςωρείτεσ δίχωσ να το καταλάβουν.με τα μακριά φτερά του ο Χρυςόφτεροσ το ζςπρωξε διακριτικά προσ το μζροσ τουσ,ενϊ θ Ψάλθ με τθ λεπτι διχαλωτι ουρίτςα τθσ το άρπαξε μονομιάσ και με γριγορεσ κινιςεισ άνοιξαν τθν παγοπφλθ, ξετρυπϊνοντασ δίχωσ να τουσ πάρουν είδθςθ οι ανυποψίαςτοι φρουροί. Νίκοσ ταςινόπουλοσ Αλεξία Σςιμιγκάτου
Η χαρά τουσ ιταν απερίγραπτθ,πετϊντασ ελεφκεροι πλζον, ζςπευςαν να κόψουν το μαγικό λουλοφδι από τον Θφςανο ο οποίοσ κοιμόταν ιςυχοσ πωσ οι φφλακεσ του ιταν ξάγρυπνοι. Ροφ να ιξερε όμωσ.. Διονφςησ Μιχαζλα
Ελζνη Καςπίρη -Αφροδίτη Μπαρή
Ο ςκίουροσ αυτόσ, δε φαινόταν κακόλου ευτυχιςμζνοσ, αντίκετα μόλισ τον είδαν οι φίλοι μασ αμζςωσ αντιλιφκθκαν πωσ κάτι δεν πιγαινε καλά
<<Γριγορα, γριγορα, τρζξτε,χρειάηομαι βοικεια εδϊ!ελάτε καλά μου πουλάκια μόνο εςείσ μπορείτε να με βοθκιςετε!>>.φϊναξε ο ςκίουροσ μόλισ τουσ είδε να πλθςιάηουν.οι 3 φίλοι τρόμαξαν. Τον πλθςίαςαν και τον ςυμβοφλεψαν να θρεμιςει και να τουσ εξθγιςει ποιοσ ιταν ο λόγοσ τθσ ανθςυχίασ του.<< καταρχάσ πρζπει να ςυςτθκοφμε,πϊσ ςε λζνε άγνωςτε φίλε;>> τον ρϊτθςε ο Χρυςόφτεροσ!<< Είμαι ο βαςιλιάσ Ουρίτςασ εγϊ ορίηω α α α αυτό το μζροσ.>>απάντθςε ο ςκίουροσ.
<< Σασ παρακαλϊ το βλζπετε αυτό το λαβφρινκο; Εγϊ τον ζφτιαξα με τα κοφτερά μου δόντια, πρζπει να μπείτε μζςα εκεί και να μου φζρετε το κλειδί τθσ αλικειασ μόνο ζτςι κα ςωκϊ!>>. Αναςτζναξε ο Ουρίτςασ. <<Μα τι είναι αυτό το κλειδί, πϊσ είναι, ποφ κα το βροφμε, ποιοσ το κρατάει και κυρίωσ,τι το κεσ εςφ αυτό το κλειδί;>> τον ρϊτθςαν με μια φωνι τα πουλιά. << Αχ ποφ να ςασ εξθγϊ είναι μεγάλθ ιςτορία.ρροσ το παρόν αυτό που πρζπει να γνωρίηετε είναι πωσ μοιάηει με ζνα χρυςό βελανίδι πάνω ςε μία πόρτα-δζντρο και με αυτό ανοίγει θ είςοδοσ για τθ χϊρα τθσ μαγικισ Φουντουκίασ,εκεί πρζπει οπωςδιποτε να πάω!!>>.είπε βιαςτικά ο Ουρίτςασ.
<<Σα μπερδεμζνα μασ τα λεσ και γιατί πρζπει εμείσ να ςε βοθκιςουμε δεν ζχεισ φίλουσ;>>τον ρϊτθςε όλο περιζργεια θ Ψάλθ. << Το κλειδί βελανίδι το παραφυλάει μια μεγάλθ αράχνθ ψθλά ςτον ιςτό τθσ,μόνο ζνα πετοφμενο ηϊο μπορεί να φτάςει εκεί και ςασ ξαναλζω πωσ πρζπει να μπω ςτθ Φουντουκία και να πάρω το καρυδζνιο ςτζμμμα μου>>.φϊναξε κυμωμζνοσ ο ςκίουροσ.
<< Και αντί για θμιπολφτιμουσ λίκουσ ζχει καρφδια αυτό το ςτζμμα,τι ςόι ςτζμμα είναι τότε;>> Ξαναρϊτθςε θ Ψάλθ. <<Αμ εςφ δεν ζχεισ διάκεςθ να με βοθκιςεισ όλο περίεργεσ ερωτιςεισ μου κάνεισ!>>.είπε κυμωμζνοσ πια ο Ουρίτςασ. <<Κάκε άλλο φίλε μου, εμείσ κα ςε βοθκιςουμε αρκεί να είςαι ειλικρινισ μαηί μασ, ζχουμε περάςει πολλά βλζπεισ αυτό το διάςτθμα και ίςωσ είμαςτε λίγο καχφποπτοι!>>ραραδζχτθκε ο Σβουροφλθσ. Αφοφ λοιπόν οι τρεισ ιρωεσ ςυμφϊνθςαν να τον βοθκιςουν πιραν όλα τα εφόδια που χρειάηονταν για να είναι προετοιμαςμζνοι.φςτερα μπικαν με μια βακειά ανάςα ςτο λαβφρινκο και προχϊρθςαν για τθν αρπαγι του κλεδιοφ.
Η αράχνθ όμωσ δεν ιταν κακόλου φιλικι. Αντίκετα κα επιτικονταν για να διαφυλάξει το κθςαυρό τθσ. Το όπλο τθσ ιταν ο ιςτόσ που πζταγε από τα ςουβλερά τθσ δόντια.μόλισ τθν αντίκρυςαν τα πουλιά κοκάλωςαν από τρόμο! Ρραγματικά δεν είχαν δει πιο φοβερό,φριχτό και γιγάντιο τζρασ!
<<Μάλιςτα.. πουλάκια μου.. Να υποκζςω πωσ ςασ ζςτειλε αυτό το γουνερό αςιμαντο ςκιουράκι που περνιζται και για βαςιλιάσ τθσ Φουντουκίασ!Αμ Δε! που κα ςασ αφιςω να πάρετε το κλειδί! Ράνω απ το πτϊμα μου κα πρζπει να περάςετε! Στρίγγλιςε θ Αράχνθ.
<< Εφκολα μπικατε, δφςκολα κα βγείτε,μικρά μου!.είμαι πολφ κυμωμζνθ με το παλιοςβουρίτςα και αυτι θ ςβουριςτι ουρά του μου τθ δίνει!.ροτζ, δεν κα τον αφιςω να ξαναπάρει το ςτζμμα του πίςω και να γίνει πάλι βαςιλιάσ.αυτόσ ο δειλόσ, που είχε το κράςςοσ να ςκοτϊςει τον άντρα και τα παιδάκια μου,τα γλυκά μου παιδάκια που ςε τίποτα δεν είχαν φταίξει.αχ ςυγχιςτθκα πάλι θ καθμζνθ!>>αναςτζναξε θ Αράχνθ!
<<Μα για ςτακείτε φίλοι μου τι λζει θ αράχνθ είναι αλικεια πωσ ςκότωςε τθν οικογζνειά τθσ ;Κάτι τζτοιο κα ιταν αςυγχϊρθτο.>>.αναφϊνθςε θ Ψάλθ. Και όλοι κοίταξαν με μιασ τον Ουρίτςα. Το βλζμμα τουσ πρόδιδε το κυμό και τθν απογοιτευςι τουσ.ρρϊτθ φορά είχε νιϊςει τόςο άςχθμα με τον εαυτό του ο ςκίουροσ. Ξαφνικά γζμιςε ενοχζσ διότι ποτζ πριν δεν είχε ςκεφτεί πόςο πολφ είχε πλθγϊςει τθν αράχνθ. Νόμιηε πωσ ιταν απλά ζνα γιγάντιο ζντομο χωρίσ αιςκιματα.να όμωσ που ζκανε λάκοσ.τότε μπικε ςτθ κζςθ τθσ αράχνθσ και τον κυρίεψαν τφψεισ.ήκελε να ανοίξει θ γθ να τον καταπιεί.και από τθν άλλθ μεριά οι τρεισ ξζνοι που δζχτθκαν ολόκαρδα να τον βοθκιςουν,το είχαν ιδθ μετανιϊςει.
<< Σου ηθτϊ ολόψυχα ςυγνϊμθ,ξζρεισ και εγϊ ζχω χάςει τθν οικογζνειά μου και ξζρω πϊσ είναι να μθν ζχεισ δίπλα ςου τα αγαπθμζνα ςου πρόςωπα, γι αυτό ικελα και το ςτζμμα.πμωσ αυτό που ςου ζκανα δε δικαολογείται,κα κάνω ό,τι μου πεισ αρκεί να με ςυγχωρζςεισ!>> Είπε γεμάτοσ ειλικρίνεια ο Σβουρίτςασ.
<<Μμμμ θ αλικεια είναι πωσ νεκρόσ δε μου προςφζρεισ και τίποτα. Εξάλλου, εγϊ απεχκάνομαι τουσ ςκοτωμοφσ.είμαι ειρθνικό ζντομο μόνο εςζνα ικελα να εκδικθκϊ,γιατί όπωσ ξζρεισ με πλιγωςεσ πολφ φριχτά.τϊρα που το ξαναςκζφτομαι λοιπόν, υπάρχει κάτι που κα μποροφςεσ να κάνεισ,εςφ, για μζνα.και ίςωσ τότε μπορζςω να ςε ςυγχωρζςω.>> Του διλωςε θ Αράχνθ.
<< Η εντολι ςου είναι για μζνα ιερι υποχρζωςθ.θα κάνω ό,τι με διατάξεισ εςφ.και μθν ανθςυχείσ ζχω και τα πουλιά για βοθκοφσ,οπότε να είςαι ςίγουρθ πωσ κα τα καταφζρω.>> Είπε με ςιγουριά ο ςκίουροσ. << Μα βζβαια, όλοι κα ςε βοθκιςουμε.στο οφείλουμε μετά από όςα πζραςεσ >>.Διλωςαν με ςυμπάκεια θ Ψάλθ και ο Χρυςόφτεροσ.Ενϊ ο Σβουρίτςασ κοφνθςε και αυτόσ το κεφάλι ςυμφωνϊντασ. <<Λοιπόν τότε ακοφςτε προςεχτικά:μζςα ςτο δάςοσ, δίπλα ςτο λαβφρινκο υπάρχει ζνα μοναδικό δζντρο που ζχει ςτο κζντρο του μια κουφάλα.μζςα ςε αυτι τθ κουφάλα βρίςκεται ζνασ μαγικόσ καρπόσ. Μόνο ζνασ ςκίουροσ μπορεί να τρυπϊςει εκεί και με τα δόντια του να ροκανίςει αυτό τον καρπό για να ςπάςει το κουκοφτςι και να μου το φζρει.!>>.διζταξε θ Αράχνθ αποφαςιςτικά. <<Και τι μαγικό κάνει αυτόσ ο καρπόσ;>>ϊτθςε θ περίεργθ όπωσ πάντα Ψάλθ.
<<Αυτόσ ο καρπόσ είναι καυματουργόσ.μόλισ κάποιοσ τον φάει λζγοντασ τα μαγικά λόγια: Μικροί,μικροί,μεγάλοι,ελάτε ςτθ ηωι μου πάλι. τότε αμζςωσ ζρχονται πίςω, τα αγαπθμζνα του πρόςωπα.ρροςοχι όμωσ! Μζςα ςτθ κουφάλα είναι 2 καρποί, ο ζνασ παίρνει ηωι, ο άλλοσ δίνει ηωι!. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο τθσ αποςτολισ ςασ, να βρείτε το ςωςτό καρπό!>>. Ψικφριςε θ Αράχνθ.
<<Μα αυτό είναι πολφ επικίνδυνο κάποιοσ κα πρζπει να πεκάνει, πϊσ αλλιϊσ κα βροφμε το ϋκαυματουργό καρπό;>>είπε ο Χρυςόφτεροσ. <<Το ρίςκο είναι μεγάλο διότι εάν κζλεισ να φζρεισ πίςω κάποιον ςτθ ηωι ςθμαίνει πωσ είςαι διατεκιμζνοσ να δϊςεισ τθ ηωι ςου και γι αυτόν.ρϊσ αλλιϊσ κα είχε αξία μια τόςο μεγάλθ κυςία;>>είπε ο ςοφόσ βαςιλιάσ ςκίουροσ!
Χωρίσ δεφτερθ ςκζψθ ο Ουρίτςασ ζτρεξε να βει το μαγικό δζντρο τθσ ηωισ ενϊ τα πουλιά που τϊρα πια τον είχαν αγαπιςει για τον θρωιςμό του τον ακολουκοφςαν μζχρι τζλουσ ςαν πιςτοί οδθγοί.
Μζςα ςε 10 λεπτά είχαν φτάςει ςτον προοριςμό τουσ. Ο Ουρίτςασ ςκαρφάλωςε γοργά ςτο δζντρο τρφπωςε ςτθν κουφάλα του και με τα μπροςτινά του δόντια άρπαξε τουσ δφο καρποφσ.χωρίσ να το πολυςκεφτεί βγικε ζξω από τθ τρφπα και μπροςτά ςτα ζντρομα μάτια των φίλων του κατάπιε τον ζνα καρπό, αφινοντασ διαταγι ςτα πουλιά να παραδϊςουν τον άλλο καρπό ςτθν αράχνθ.
Τότε ςυνζβθ το αναπάντεχο:ο Ουρίτςασ με το που κατάπιε τον καρπό, ςωριάςτθκε με μιασ ςτο ζδαφοσ.τα πουλιά με λφπθ τον ζπιαςαν με το ράμφοσ τουσ και τον οδιγθςαν ςτθν φωλιά τθσ Αράχνθσ.Εκείνθ άρπαξε το μαγικό καρπό που απζμεινε και λζγοντασ τα μαγικά λόγια μαηί με τθν Ψάλθ,το Χρυςόφτερο και το Σβουροφλθ, κατάπιε το κουκοφτςι.
.
<< Ουρίτςα είςαι ηω ηω ηωντανόσ!>>. Φϊναξε θ Ψάλθ. Και με μιασ τον τφλιξε με τισ φτεροφγεσ τθσ. Ο Χρυςόφτεροσ τίναξε τα φτερά του ευτυχιςμζνοσ, ενϊ ο Σβουροφλθσ ζκανε κφκλουσ από τθν χαρά του.